e Alffiiten Nieuws Aiuiteatln- s Mini en lel II vei Rona Cacao J. D E N IJ S Kz. f 1.50 1 - 0.80 [vierkante - 0.42y2| bussen - 0.18 J Mevrouw Utta en de Jager. Woensdag 28 Februari 1912. i SCHAG bi öGste Jaargang No. 5079. me- 0.! ij* t 5D sa 'OOI :e Q Z is verkrijgbaar bij Rensgars -- SCHAGEN. Binnenlandsch Nieuws. AFD. HEERHUGO WAARD, HOLL. M. V. L. In, heit lokaaj. van den heer Pijper vergaderde boven genoemde afdeeling. De heer Met, voorzitter, bracht in zijn openingswoord hulde aan den afgetreden voor zitter, den heer C. den Hartigh, bracht in herinne- rinjg, dat 1911 voor de veehouders een alles be halve gunstig jaar is geweest, doch wenschte den laden, voor 1912 alle goeds tpe. Door den heer Van Slootép, secretaris, werden daarna de notulen gelezen, welke werden goedgekeurd. De ingekomen stukken gaven aanleiding tot bet besluit instemming te betui gen aan het adres van Hugowaards Belang inzake uitbreiding van stemrecht en verkiesbaarheid voor der Feuilleton. Polder Bij de bespreking der aanvrage om finan- cieelen steun door de afd. Medemblik voor het hou den harer tentoonstelling, bleek men, wel iets voor steun te gevoelen, doch indien werd doorgegaan op het houden eener eigen tentoonstelling in dit jaar, meeade men te moeten zorgen, de kas niet voor zus- terafdeelingen te moeten aanspreken. De rekening, nagezien door de heeren C. den Har tigh en Jc. Beerse, liep over f 204.26 inkomsten te gen f 158.43 uitgaven, alzoo een batig saldo van ■f 55.83. In de ledenlijst kwam wel eenige verande ring, doch ving 1911 aan met 55 leden, ook op 1 Januari 1912 telde de lijst weer 55 leden. Thans kwam aan de orde punt 4 der agenda: be spreking tentoonstelling. Van Hugowaards Belang en Nieuw Leven was een schrijven ingekomen, waarin medewerking werd toegezegd. Eerstgenoemde vereefii- ging beschikt echter over zeer geringe middelen, ter wijl in de vergadering van Nieuw Leven de stem men verdeeld waren. Dit geeft aanleiding tot de vraag, of een jaar uitstel wellicht gewenscht is. Met het oog op de te verwachten feesten in 1913, acht men j het wel wat gevaarlijk dan een tentoonstelling te houden. Na breedvoerige discussie wordt met bijna algemeene stemmen besloten, op het eenmaal aajige- j nomen besluit in te gaan Door den secretaris wordt nog medegedeeld, dat ook de varkensfokvereeniging genegen is tot finan.ciëelen steun. Bij de verdere be- spreking wordt bepaald, dat voor de afdeeling vijf 1 leden in de tentoonstellingscommissie zitting zullen nemem, terwijl de meewerkende vereenigingen zullen worden aangezocht eveneens 5 leden aan, de commis- j sie toe te voegen. Voor de afdeeling worden naast j de heeaen Van Slooten en P. Kostelijk, die n,og zit- 1 ting hadden, aangewezen de heeren Jc. Met, Jc. Beer- se en K. Molenaar. I De afdeeling stelt f 50 beschikbaar voor het waar- borgfonds. Nog wordt omtrent de te houden tentoon- t stelling de wenschelijkheid uitgesproken, haar te hou den op éep terrein, i Na afhandeling van nog een paar huishoudelijke aangelegenheden, wordt de vergadering na rondvraag i door den voorzitter gesloten. GEMEENTERAAD ANNA PAHLOWNA. Vergadering van den Raad op Dinsdag 27 Februari 1912, des namiddags 2 uur. Aanwezig allen, i Voorzitter de heer C. Wij den es Spaans, Burgemees ter, opent de vergadering, de heeren welkom hee- tende, in 't bijzonder den heer Van, Mullero, die we gens ongesteldheid de laatste twee vergaderingen niet heeft; bijgewoond. De notulen worden gelezen en onveranderd goed gekeurd. Mededeelingen. Door Ged. Staten zijn goedgekeurd a. de kohieren van het schoolgeld, over het 4e kwar- i taal 1911; b. het aanvullingskohier Hoofdelfjken Om- slag; c. suppletoire begrooting dienst 1911; d. ver-, I schillende af- en overschrijvingen, alsmede betalin- gen uit den post onvoorziene uitgaven, i Ingekomen is het jaarverslag over 1911 van de commissie tot wering van schoolverzuim; 6 perso nen zijn moeten worden opgeroepen, doch zijn niet verschenen. De commissie acht het wel wenschelijk, dat zwaardere straffen worden opgelegd. Van de zelfde commissie is bericht ingekomen, dat zij tot voorzitter e,n secretaris heeft benoemd respectieve lijk de heeren Jb. Waiboer en K. L. van Gorkom. De opnieuw benoemde Armvoogden deelen mede, dat zij deze benoeming aannemen. Een dienstregeling van de tram WieringenScha- gen is ingekomen, met de mededeeling, dat de lijn 1 Maart a_s. geopend zal worden, welke opening zon der officiëliteit zal geschieden. Al deze mededeelin gen worden voor kennisgeving aangenomen. Door den heer J. Hoep, wordt namens de heeren Veldhuis, Van Santen en Zonen te Lisse enkele ont heffingen van bepalingen der Bouw- en Woningveror dening gevraagd. De Gezondheidscommissie heeft geen bezwaar. Goedgevonden. Ook wordt voor den bouw van een gebouwtje aan den tramweg en wel aan den Kruisweg ontheffing van enkele bepalingen gevraagd, en die, daar de Gezondheidscommissie zich ook hiermede kan vereenigen, door den Raad wordt verleend. j Thans wordt de rooilijn, voor een gedeelte van den Zuideij Molenvaartsweg bepaald en wel naar aanlei- ROMAN VAN RUDOLF HANS BARTSCH. „Waarom hebt u toch uw praktijk zoo plotseling opgegeven, beste dokter?" vroeg de barones. „Juist u hebt zooveel leed verzacht." „Mijn hemel, daar was een arme, flinke jongeman, mijn neef. Die kon, in mijn plpats komende, trou wen." „Je bent een goed mensch." In waaiheid' had Urban ook nog om andere rede nen zijn vak vaarwel gezegd. Hij hield zoo dolveel van de natuur. De paar laatst© maanden! Of waren het al reeds twee jaar? Dan wilde hij recht innig met zijn hartsvriendipne omgaan. Nu was hij als lieve en welkome gast op Straga, daar waar de we reld nog zoo heerlijk is, onaangeroerd door het fcwoele, drukke leven,; zoo begeesterend schoon. Hier wilde hij afscheid nemen van de wereld; eiken dag, elk uur; de natuur en het weven zijner eigene ge dachten dropsgewijz© genietend als een dronk uit den heiligen Graal. En zoo genoot hij vol angst, leed vol zoetigheid, leefde tienvoudig te midden van zijn doodssiddering. Maar hij wilde piet, dat de vrienden maar het min ste zouden zien van de duistere schaduwen, die de hand naar hem uitstrekten. Ook nu wist hij vlug en handig een ander onderwerp aan te roeren. „Ba ron Hans, wat heeft u van de post gekregen? Een hemelsblauwe brief is daarbij? Oho!" Hans legde zijn post op tafel neer. „Daar is een kaa.it van een ouden vriend van mij, Erasmus Bot- "boschschool. Dien vreet het heimwee zoo zwaar aan 'de ziel en hij doet wat hij kan om weer grond te veroveren, en aan de grens te leven en te strijden. De Sloweensohe hoofdspaarkas wankelt, meent hij. Dan zal de grond hier spoedig goedkoop worden." „Ja," zeide de barones treurig. „Het slot Straga ook. Heb je niets beters gekregen. Hans?" „Botzenhardt kondigt zich ook als gast aan; ook de schilder Ramsel en godsdienst] eer aar Mücken- brunn." „Mückenbrunp," lachte Dr. Urban, „dien ken ik ook. Hij wil uit de elementen van het Christendom en den Heidenschen godsdienst een nieuwe religie smelten. Hij zal ons zeer onderhouden en bepaald veel genoeglijke uurtjes verschaffen. Het is 'n goede, beste man." „En nog een gast wordt er aangemeld," vertelde Hans verder. „Ditmaal een heel fijne. Himmelmeijer belooft dien bij ons te brengen. Die weet met vrou wen om te gaan, en dus ook iets van haar gedaan te krijgen-" „Nu, vertel op. wie is het dan?" vroegen de beide dames. „De mooie weduwe Yon Rankenstein," zeide Haas, „Utta Diessel." „Maar mijn hemel, wat moet die uit Weenen hier bij ons doen?" „Slechts voor een paar dagen," lachte Hans. „Dat verwende stadskind zal ons boschmenschen wel spoe dig vervelend vinden."' „Ik heb haar reeds als meisje gekend," zeide de barones in gedachten. „Zoo mooi, zoo gezond. Steeds een weinig luimig, met een zekere pikante vroolijk- heid, maar anders een goed mensch, naast wie een mensch zijn hart weer eens geheel open gaat. Ja, die is nu weduwe, haar man heeft niet veel aan haar gehad en zij niet veel goeds van hem ondervonden; een echte, ontevreden mopperaar maar rijk." „Heeft zij hem dan misschien om zijn geld geno men?" „Dat weet de hemel; eerder uit verveling en zeker ook wel, om geheel vrij te zijn. Zij was steeds zulk een vrouwelijke trotskop. Verliefd heb ik haar nog nooit gezien." „Sapperloot," Hans lachte. „Dat wordt bepaald be langwekkend. In een van de volgende dagen komt zij ons hier haar opwachting maken. Zouden wij al onze buren niet op bezoek nooden, opdat die ook eens iets heel fijns en moois kunnen zien?" „IK geloof, dat het 't beste is, dat wij dit genot eerst voor onszelf houden. Als ik maar niet steeds aan dien armen Raglovich moest denken en aan zijn ellendig einde."" „Dat is de wereld, dat is het leven," zeide Dr. Urban. „Dikwijls is men als gedwongen tusschen de vier wanden van een kamer tegelijk te denken en te praten over de ellende en droefheid in haar scherp ste pijniging, en de schoonheid en levenslust ©ener mooie vrouw. Lateu wij er ons over verheugen,, dat •zij in al haar schoonheid en bekoorlijkheid tot ons ding van een aanvraag door den heer Keppel. die naast het kerkje een, dubbel woonhuis, plus winkel huis wilde bouwen en zich dan feitelijk had te hou den, aan de lijn, aangegeven door die kerk, wat voor een winkelhuis zeer ongeschikt is. Nadat d© toekc- ning is overgelegd wordt de rooilijn vastgesteld: van 't spoor tot Driebruggen op 12 Meter gerekend van het hart van de wegsloot af en van Driebruggen tot 'Westeinde op 8 M„ van 't hart der boomenrjj af. Het kohier van het schoolgeld voor kinderen, die uit deze gemeente in 1911 de school te Zijpe be zochten, wordt vastgesteld op f 6.16. Ingekomen ls het verzoek van, den, heer R. Dekker, om ontheffing van de opdracht van schouw over de wegen, met betrekking tot den legger. Voorzitter deelt mede, dat de heer Dekker heeft verklaard, niet in staat te zijn deze opdracht te volbnengeji. Hij ziet geen kans dat werk te doen en verzoekt den Raad hem hiervan te ontslaan. De heer Swagerman, licht voorzitter toe, heeft het den vori- gen keer gedaan, terwijl de schouw nu over twee jaar zal moeten, gebeuren, en' nu is den heer Swa german gevraagd, of die dat dan weer kan doen, maar die wilde het nog niet op zicht nemen en, vooral niet, om het met Maart, wanneer het dan eigenlijk moet plaats vinden, te doen. Goedgevonden wordt, om den heer1 Dekker van deze opdracht te ontslaan. Thans volgt eene breedvoerige bespreking naar aan leiding van reeds vroeger ontvangen rapporten en de nu ingekomen oproeping voor eene vergadering van de voonloopige commissie van de Electrische Centrale voor1 West-Friesland. Het; Dagelijksch Bestuur is van meening, dat er in beginsel veel voor deze zaak te zeggen is, niet alleen voor drijfkracht, maar ook ten behoeve van de huis houding, wat zou mogelijk maken dat deze zaak door groot afzetgebied zou kunnen slagen. Een leder zou daarvan kunnen profiteeren, wat in tegenstelling is vaji een gasfabriek, daar het transport zoovee] duur der is en bet komt B. en W. wepsohelijk voor, om deze vergadering zoo voltallig mogelijk te bezoeken, opdat men beter van een en ander op de hoogte kome; het zou jammer zijn, dat wanneer er door de:e zaak was te profiteeren, Anna Paulowna dat niet zou doen. Nadat er verschillende vragen door de leden zijn gesteld, die voorzoover voorzitter in staat was, door hem worden beantwoord, wordt er besloten, dat de leden zooveel mogelijk ter vergadering zullen gaan, waar dan, meerdere vragen zullen kunnen worden ge daan. Van dit besluit zal het Dag. Bestuur bericht doen aan de voorloopige commissie. De vergadering heeft plaats op Donderdag 7 Maart, des voormid dags elf uur in het Parkhotel te Hoorn. Een adres van de afdeeling Schagen van, het Necl. Onderw.-Genootschap, met verzoek om nadere regeling Va>n 8e jaarwedden der onderwijzers wordt in handen van B. en W. gesteld om advies. Bij, de rondvraag zegt de heer Blaauboer van me ning te zijn, dat hier behoefte is aap arbeiderswonic- gen, en zag gaarne dat het Dag. Bestuur een onder zoek instelde, hoe dit was te verhelpen. Voorzitter zegt, dat het de vraag blijft, of het op den weg der gemeente ligt, om daarin te voorzien Spreke, is van oordeel, d .t b.v. boeren, die e< n groot bedrijf hebben, maar moeten zorgen, dat er voor hun person,eel woningen beschikbaar zijn. Het zou een heel ander geval zijn, wanneer er woningnood ontstond door het afkeuren van woningen, b v van wege de gemeentewet of voor personeel van zaken die geen grond hebben of slecht kunnen krijgen, maar wanneer toch een boer 3 werklieden noodig heeft, dar moet hij m.i. toch ook maar zorgen, dat er 3 wonin gen voor zijn werklieden beschikbaar zijn. De heer Blaauboer zegt: Ja, maar ik huur nu een huis, krijg een werkman, maar die kan er niet in. want de persoon die er nu in woont, kan onmogelijk een woning huren. Ik zou willen laten onderzoeker. de gemeente niet kan laten bouwen zonder schade te lijden. "Voorzitter wijst er den heer Blaauboer op, dat de gemeente geld van 't Rijk zou kunnen krijgen, maar toch zeker niet goedkooper dan tegen 3 >4 de huurders verlangen tegen een huur, b.v. van f 130 een stukje grond, dus ziet spreker niet in hoe do gemeende goedkooper zou kunnen laten bouwen. wil komen." En na eenige dagen kwam werkelijk mevrouw Utta Diessel voorgereden. Hans zat op zijn kamer en oliede zijn geweren en hij moest zich alzoo eerst wasschen. De> oude gravin grootmoeder sliep. De barones was in de buurt op bezoek en handelde en sprak als de beste koopman over een koe. Zoo werd mevrouw Diessel in den ontvangsalon gelaten en zag aan de vier wanden daar de negen honderd twee-en-vijftig hertenkronen, dicht opeenge drongen ,ajs louter zoovele trofeeën, die Hans' voor vaderen zich in, de laatste vijftig jaren hadden ver overd, en waaruit; de mooiste waren uitgezocht. „Neen maar, zoo iets," zeide de vroolijke Weenerin en wierp den langer sluier van haar hoed om haai' schouders en keek met goudbruine oogen vól lachende verbazing naar deze vreemdsoortige wandversiering. „De heele wand lijkt wel een reuzenspeldenkussen." Zij draaide zich naar de deur. „Moll," riep zij, „breng dadelijk de bloemen hier. Zet ze in de vazen daar op tafel, naast mij, opdat de beide oude dames dadelijk iets moois krijgen." Zij had de kassen van Rankenstein, als geplunderd en, de mooiste voorjaarsbloemen meegebracht, voor de oude dames, van wie zij wist dat zij veel van zoo iets hielden. Het waren, de heerlijkste hyacinthen, die nu spoe dig de geheele zaal met haar geuren vervulden. Mevrouw Utta had haar pels van de schouders la ten. zakken, en/ deze was achter op haar stoel gezon- lcep, en, zij stond in haar licht voorjaarskleed, dat Ihefur hals en armen geheel vrij liet voor de tafel, achter de bloemen, daar even over heep gebogen, toen Hans den salon binnentrad, en haar volle tien teecopden verrukt aanstaarde. Zij hield zich stil, lachte hem toe en bleef, zooals zij was, het beeld van een heerlijk leven, een wezen vol aantrekkelijkheid en geur. Het was alsof de len tegeur derhyacinthen zich met haar lachende, ver leidelijke houding vereenigde. Het riekte hier naar eep pieuw levep; het riekte hier paar jeugdkracht en toch ook weer naar 't vergulde genoegen eener groo- te wereldstad, naar de bals en concerten, waarvan zij wellicht kwam. Verlangend gezond en toch niet volkomen reip: o, deze eerste geur van die verruk kelijke florakinderen van het nieuwe jaar. En dat prachtige schepsel met het schuldeloos vei ne, ropde gelaat, die vrouw, die zoo gezond was, die als tot moeder van een krachtig geslacht op aarde scheen geroepen, die sloot de goudbruine oogen. .'eg de het hoofd nog meer terzijde, verheugde zich. de leden bekoorlijk strekkend over haar schoonheid e-r verstopte het juichende lachen harer verleidelijke oogen, tot hij het van zichzelf kon verkrijgen oni nader te treden en een zeer stijve bniging te makc-.. Toen zag zij hem aan. geheel zonder eenige schalks heid, als de ernstige, groote dame. boog beleefd, stak bem den heerlijk ronden arm toe, waarvan hij de hand nam en kuste op een wijze, als kwam zjj recht streeks uit het hemelrijk. „Dat is bepaald wel baron Hans? De wilde jager, die zijn heele levep op de bergep doorbrengt?" „Dat heeft Himmelmeijer u bepaald verteld." Hans lachte. „Ja, die is kort geleden een nacht lang met mij op den Gorianz geweest." „Zoo is het." zeide zij zacht en vertrouwelijk op hem toetredend. „En het mag met zulk een groot oplaaiend vuur, fantastisch op uw bergen zijp 'n kerstboom in Weenen is ook iets heel moois. Met licht en warmte en lachende menschenoogen en recht veel jeugd rondom ons. Zoudt u dat ook niet eens gaarne zien?" „Ik was gedurende mijn laatste studiejarep in de stad, gaf hij hoofdschuddend ten antwoord. ..Dat is niets voor mij. Van wat daar te koop is. had ik binnen zes weken meer dan genoeg." „Wel kom en mij drijft dit steeds weer naar Wee nen terug 'c13-. uHij keek haar aan, van bovep tot op- der ep liep waarachtig om haar heen. „Zulk een vrouw moet steeds tusschen vier spiegels staan, of tusschen veertig paar oogen. Dat is niets voor de oude uilen in het oude dak van het oude Straga." „Nu," zeide zij lachend, „voor midden uit de wilder nis is het voldoende; het was een lief compliment." Zij liet hem alleen, na een vriendelijken knik met het mooie kopje en liep met den grooten sluier achter zich aanwaaiend de barones te gemoet, die juist bui ten zichtbaar geworden was. Den geheelen dag was zij te gast geweest, had deu ouden dokter verjongd en de dames met haar vele geschiedenissen uit Weenen opgevroolijkt en duizend herinneringen aan haar juegd wakker geroepen. Han3 zeide haar spoedig geen complimenten meer. hij be- gop met haar te strijden. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1912 | | pagina 1