e
Alffiiten Nieuws
Aiuiteatln- s Mini
en
lel
II
vei
Rona Cacao
J. D E N IJ S Kz.
f 1.50 1
- 0.80 [vierkante
- 0.42y2| bussen
- 0.18 J
Mevrouw Utta en de Jager.
Woensdag 28 Februari 1912.
i SCHAG
bi
öGste Jaargang No. 5079.
me-
0.!
ij*
t
5D
sa
'OOI
:e
Q Z
is verkrijgbaar bij
Rensgars -- SCHAGEN.
Binnenlandsch Nieuws.
AFD. HEERHUGO WAARD, HOLL. M. V. L.
In, heit lokaaj. van den heer Pijper vergaderde boven
genoemde afdeeling. De heer Met, voorzitter, bracht
in zijn openingswoord hulde aan den afgetreden voor
zitter, den heer C. den Hartigh, bracht in herinne-
rinjg, dat 1911 voor de veehouders een alles be
halve gunstig jaar is geweest, doch wenschte den
laden, voor 1912 alle goeds tpe. Door den heer Van
Slootép, secretaris, werden daarna de notulen gelezen,
welke werden goedgekeurd. De ingekomen stukken
gaven aanleiding tot bet besluit instemming te betui
gen aan het adres van Hugowaards Belang inzake
uitbreiding van stemrecht en verkiesbaarheid voor der
Feuilleton.
Polder Bij de bespreking der aanvrage om finan-
cieelen steun door de afd. Medemblik voor het hou
den harer tentoonstelling, bleek men, wel iets voor
steun te gevoelen, doch indien werd doorgegaan op
het houden eener eigen tentoonstelling in dit jaar,
meeade men te moeten zorgen, de kas niet voor zus-
terafdeelingen te moeten aanspreken.
De rekening, nagezien door de heeren C. den Har
tigh en Jc. Beerse, liep over f 204.26 inkomsten te
gen f 158.43 uitgaven, alzoo een batig saldo van
■f 55.83. In de ledenlijst kwam wel eenige verande
ring, doch ving 1911 aan met 55 leden, ook op 1
Januari 1912 telde de lijst weer 55 leden.
Thans kwam aan de orde punt 4 der agenda: be
spreking tentoonstelling. Van Hugowaards Belang en
Nieuw Leven was een schrijven ingekomen, waarin
medewerking werd toegezegd. Eerstgenoemde vereefii-
ging beschikt echter over zeer geringe middelen, ter
wijl in de vergadering van Nieuw Leven de stem
men verdeeld waren. Dit geeft aanleiding tot de vraag,
of een jaar uitstel wellicht gewenscht is. Met het
oog op de te verwachten feesten in 1913, acht men j
het wel wat gevaarlijk dan een tentoonstelling te
houden. Na breedvoerige discussie wordt met bijna
algemeene stemmen besloten, op het eenmaal aajige- j
nomen besluit in te gaan Door den secretaris wordt
nog medegedeeld, dat ook de varkensfokvereeniging
genegen is tot finan.ciëelen steun. Bij de verdere be-
spreking wordt bepaald, dat voor de afdeeling vijf 1
leden in de tentoonstellingscommissie zitting zullen
nemem, terwijl de meewerkende vereenigingen zullen
worden aangezocht eveneens 5 leden aan, de commis- j
sie toe te voegen. Voor de afdeeling worden naast j
de heeaen Van Slooten en P. Kostelijk, die n,og zit- 1
ting hadden, aangewezen de heeren Jc. Met, Jc. Beer-
se en K. Molenaar.
I De afdeeling stelt f 50 beschikbaar voor het waar-
borgfonds. Nog wordt omtrent de te houden tentoon- t
stelling de wenschelijkheid uitgesproken, haar te hou
den op éep terrein,
i Na afhandeling van nog een paar huishoudelijke
aangelegenheden, wordt de vergadering na rondvraag i
door den voorzitter gesloten.
GEMEENTERAAD ANNA PAHLOWNA.
Vergadering van den Raad op Dinsdag 27 Februari
1912, des namiddags 2 uur. Aanwezig allen,
i Voorzitter de heer C. Wij den es Spaans, Burgemees
ter, opent de vergadering, de heeren welkom hee-
tende, in 't bijzonder den heer Van, Mullero, die we
gens ongesteldheid de laatste twee vergaderingen niet
heeft; bijgewoond.
De notulen worden gelezen en onveranderd goed
gekeurd.
Mededeelingen. Door Ged. Staten zijn goedgekeurd
a. de kohieren van het schoolgeld, over het 4e kwar-
i taal 1911; b. het aanvullingskohier Hoofdelfjken Om-
slag; c. suppletoire begrooting dienst 1911; d. ver-,
I schillende af- en overschrijvingen, alsmede betalin-
gen uit den post onvoorziene uitgaven,
i Ingekomen is het jaarverslag over 1911 van de
commissie tot wering van schoolverzuim; 6 perso
nen zijn moeten worden opgeroepen, doch zijn niet
verschenen. De commissie acht het wel wenschelijk,
dat zwaardere straffen worden opgelegd. Van de
zelfde commissie is bericht ingekomen, dat zij tot
voorzitter e,n secretaris heeft benoemd respectieve
lijk de heeren Jb. Waiboer en K. L. van Gorkom.
De opnieuw benoemde Armvoogden deelen mede, dat
zij deze benoeming aannemen.
Een dienstregeling van de tram WieringenScha-
gen is ingekomen, met de mededeeling, dat de lijn
1 Maart a_s. geopend zal worden, welke opening zon
der officiëliteit zal geschieden. Al deze mededeelin
gen worden voor kennisgeving aangenomen.
Door den heer J. Hoep, wordt namens de heeren
Veldhuis, Van Santen en Zonen te Lisse enkele ont
heffingen van bepalingen der Bouw- en Woningveror
dening gevraagd. De Gezondheidscommissie heeft
geen bezwaar. Goedgevonden. Ook wordt voor den
bouw van een gebouwtje aan den tramweg en wel
aan den Kruisweg ontheffing van enkele bepalingen
gevraagd, en die, daar de Gezondheidscommissie zich
ook hiermede kan vereenigen, door den Raad wordt
verleend.
j Thans wordt de rooilijn, voor een gedeelte van den
Zuideij Molenvaartsweg bepaald en wel naar aanlei-
ROMAN VAN RUDOLF HANS BARTSCH.
„Waarom hebt u toch uw praktijk zoo plotseling
opgegeven, beste dokter?" vroeg de barones. „Juist
u hebt zooveel leed verzacht."
„Mijn hemel, daar was een arme, flinke jongeman,
mijn neef. Die kon, in mijn plpats komende, trou
wen."
„Je bent een goed mensch."
In waaiheid' had Urban ook nog om andere rede
nen zijn vak vaarwel gezegd. Hij hield zoo dolveel
van de natuur. De paar laatst© maanden! Of waren
het al reeds twee jaar? Dan wilde hij recht innig
met zijn hartsvriendipne omgaan. Nu was hij als
lieve en welkome gast op Straga, daar waar de we
reld nog zoo heerlijk is, onaangeroerd door het
fcwoele, drukke leven,; zoo begeesterend schoon. Hier
wilde hij afscheid nemen van de wereld; eiken dag,
elk uur; de natuur en het weven zijner eigene ge
dachten dropsgewijz© genietend als een dronk uit den
heiligen Graal. En zoo genoot hij vol angst, leed vol
zoetigheid, leefde tienvoudig te midden van zijn
doodssiddering.
Maar hij wilde piet, dat de vrienden maar het min
ste zouden zien van de duistere schaduwen, die de
hand naar hem uitstrekten. Ook nu wist hij vlug
en handig een ander onderwerp aan te roeren. „Ba
ron Hans, wat heeft u van de post gekregen? Een
hemelsblauwe brief is daarbij? Oho!"
Hans legde zijn post op tafel neer. „Daar is een
kaa.it van een ouden vriend van mij, Erasmus Bot-
"boschschool. Dien vreet het heimwee zoo zwaar aan
'de ziel en hij doet wat hij kan om weer grond te
veroveren, en aan de grens te leven en te strijden.
De Sloweensohe hoofdspaarkas wankelt, meent hij.
Dan zal de grond hier spoedig goedkoop worden."
„Ja," zeide de barones treurig. „Het slot Straga
ook. Heb je niets beters gekregen. Hans?"
„Botzenhardt kondigt zich ook als gast aan; ook
de schilder Ramsel en godsdienst] eer aar Mücken-
brunn."
„Mückenbrunp," lachte Dr. Urban, „dien ken ik
ook. Hij wil uit de elementen van het Christendom
en den Heidenschen godsdienst een nieuwe religie
smelten. Hij zal ons zeer onderhouden en bepaald
veel genoeglijke uurtjes verschaffen. Het is 'n goede,
beste man."
„En nog een gast wordt er aangemeld," vertelde
Hans verder. „Ditmaal een heel fijne. Himmelmeijer
belooft dien bij ons te brengen. Die weet met vrou
wen om te gaan, en dus ook iets van haar gedaan te
krijgen-"
„Nu, vertel op. wie is het dan?" vroegen de beide
dames.
„De mooie weduwe Yon Rankenstein," zeide Haas,
„Utta Diessel."
„Maar mijn hemel, wat moet die uit Weenen hier
bij ons doen?"
„Slechts voor een paar dagen," lachte Hans. „Dat
verwende stadskind zal ons boschmenschen wel spoe
dig vervelend vinden."'
„Ik heb haar reeds als meisje gekend," zeide de
barones in gedachten. „Zoo mooi, zoo gezond. Steeds
een weinig luimig, met een zekere pikante vroolijk-
heid, maar anders een goed mensch, naast wie een
mensch zijn hart weer eens geheel open gaat. Ja, die
is nu weduwe, haar man heeft niet veel aan haar
gehad en zij niet veel goeds van hem ondervonden;
een echte, ontevreden mopperaar maar rijk."
„Heeft zij hem dan misschien om zijn geld geno
men?"
„Dat weet de hemel; eerder uit verveling en zeker
ook wel, om geheel vrij te zijn. Zij was steeds zulk
een vrouwelijke trotskop. Verliefd heb ik haar nog
nooit gezien."
„Sapperloot," Hans lachte. „Dat wordt bepaald be
langwekkend. In een van de volgende dagen komt zij
ons hier haar opwachting maken. Zouden wij al onze
buren niet op bezoek nooden, opdat die ook eens
iets heel fijns en moois kunnen zien?"
„IK geloof, dat het 't beste is, dat wij dit genot
eerst voor onszelf houden. Als ik maar niet steeds
aan dien armen Raglovich moest denken en aan zijn
ellendig einde.""
„Dat is de wereld, dat is het leven," zeide Dr.
Urban. „Dikwijls is men als gedwongen tusschen de
vier wanden van een kamer tegelijk te denken en te
praten over de ellende en droefheid in haar scherp
ste pijniging, en de schoonheid en levenslust ©ener
mooie vrouw. Lateu wij er ons over verheugen,, dat
•zij in al haar schoonheid en bekoorlijkheid tot ons
ding van een aanvraag door den heer Keppel. die
naast het kerkje een, dubbel woonhuis, plus winkel
huis wilde bouwen en zich dan feitelijk had te hou
den, aan de lijn, aangegeven door die kerk, wat voor
een winkelhuis zeer ongeschikt is. Nadat d© toekc-
ning is overgelegd wordt de rooilijn vastgesteld: van
't spoor tot Driebruggen op 12 Meter gerekend van
het hart van de wegsloot af en van Driebruggen tot
'Westeinde op 8 M„ van 't hart der boomenrjj af.
Het kohier van het schoolgeld voor kinderen, die
uit deze gemeente in 1911 de school te Zijpe be
zochten, wordt vastgesteld op f 6.16.
Ingekomen ls het verzoek van, den, heer R. Dekker,
om ontheffing van de opdracht van schouw over de
wegen, met betrekking tot den legger.
Voorzitter deelt mede, dat de heer Dekker heeft
verklaard, niet in staat te zijn deze opdracht te
volbnengeji. Hij ziet geen kans dat werk te doen en
verzoekt den Raad hem hiervan te ontslaan. De heer
Swagerman, licht voorzitter toe, heeft het den vori-
gen keer gedaan, terwijl de schouw nu over twee
jaar zal moeten, gebeuren, en' nu is den heer Swa
german gevraagd, of die dat dan weer kan doen,
maar die wilde het nog niet op zicht nemen en, vooral
niet, om het met Maart, wanneer het dan eigenlijk
moet plaats vinden, te doen. Goedgevonden wordt,
om den heer1 Dekker van deze opdracht te ontslaan.
Thans volgt eene breedvoerige bespreking naar aan
leiding van reeds vroeger ontvangen rapporten en de
nu ingekomen oproeping voor eene vergadering van
de voonloopige commissie van de Electrische Centrale
voor1 West-Friesland.
Het; Dagelijksch Bestuur is van meening, dat er in
beginsel veel voor deze zaak te zeggen is, niet alleen
voor drijfkracht, maar ook ten behoeve van de huis
houding, wat zou mogelijk maken dat deze zaak door
groot afzetgebied zou kunnen slagen. Een leder zou
daarvan kunnen profiteeren, wat in tegenstelling is
vaji een gasfabriek, daar het transport zoovee] duur
der is en bet komt B. en W. wepsohelijk voor, om
deze vergadering zoo voltallig mogelijk te bezoeken,
opdat men beter van een en ander op de hoogte
kome; het zou jammer zijn, dat wanneer er door de:e
zaak was te profiteeren, Anna Paulowna dat niet
zou doen.
Nadat er verschillende vragen door de leden zijn
gesteld, die voorzoover voorzitter in staat was,
door hem worden beantwoord, wordt er besloten, dat
de leden zooveel mogelijk ter vergadering zullen gaan,
waar dan, meerdere vragen zullen kunnen worden ge
daan. Van dit besluit zal het Dag. Bestuur bericht
doen aan de voorloopige commissie. De vergadering
heeft plaats op Donderdag 7 Maart, des voormid
dags elf uur in het Parkhotel te Hoorn.
Een adres van de afdeeling Schagen van, het Necl.
Onderw.-Genootschap, met verzoek om nadere regeling
Va>n 8e jaarwedden der onderwijzers wordt in handen
van B. en W. gesteld om advies.
Bij, de rondvraag zegt de heer Blaauboer van me
ning te zijn, dat hier behoefte is aap arbeiderswonic-
gen, en zag gaarne dat het Dag. Bestuur een onder
zoek instelde, hoe dit was te verhelpen.
Voorzitter zegt, dat het de vraag blijft, of het op
den weg der gemeente ligt, om daarin te voorzien
Spreke, is van oordeel, d .t b.v. boeren, die e< n
groot bedrijf hebben, maar moeten zorgen, dat er voor
hun person,eel woningen beschikbaar zijn. Het zou
een heel ander geval zijn, wanneer er woningnood
ontstond door het afkeuren van woningen, b v van
wege de gemeentewet of voor personeel van zaken
die geen grond hebben of slecht kunnen krijgen, maar
wanneer toch een boer 3 werklieden noodig heeft, dar
moet hij m.i. toch ook maar zorgen, dat er 3 wonin
gen voor zijn werklieden beschikbaar zijn.
De heer Blaauboer zegt: Ja, maar ik huur nu een
huis, krijg een werkman, maar die kan er niet in.
want de persoon die er nu in woont, kan onmogelijk
een woning huren. Ik zou willen laten onderzoeker.
de gemeente niet kan laten bouwen zonder schade
te lijden.
"Voorzitter wijst er den heer Blaauboer op, dat de
gemeente geld van 't Rijk zou kunnen krijgen, maar
toch zeker niet goedkooper dan tegen 3 >4 de
huurders verlangen tegen een huur, b.v. van f 130
een stukje grond, dus ziet spreker niet in hoe do
gemeende goedkooper zou kunnen laten bouwen.
wil komen."
En na eenige dagen kwam werkelijk mevrouw Utta
Diessel voorgereden. Hans zat op zijn kamer en oliede
zijn geweren en hij moest zich alzoo eerst wasschen.
De> oude gravin grootmoeder sliep. De barones was
in de buurt op bezoek en handelde en sprak als de
beste koopman over een koe.
Zoo werd mevrouw Diessel in den ontvangsalon
gelaten en zag aan de vier wanden daar de negen
honderd twee-en-vijftig hertenkronen, dicht opeenge
drongen ,ajs louter zoovele trofeeën, die Hans' voor
vaderen zich in, de laatste vijftig jaren hadden ver
overd, en waaruit; de mooiste waren uitgezocht.
„Neen maar, zoo iets," zeide de vroolijke Weenerin
en wierp den langer sluier van haar hoed om haai'
schouders en keek met goudbruine oogen vól lachende
verbazing naar deze vreemdsoortige wandversiering.
„De heele wand lijkt wel een reuzenspeldenkussen."
Zij draaide zich naar de deur. „Moll," riep zij,
„breng dadelijk de bloemen hier. Zet ze in de vazen
daar op tafel, naast mij, opdat de beide oude dames
dadelijk iets moois krijgen."
Zij had de kassen van Rankenstein, als geplunderd
en, de mooiste voorjaarsbloemen meegebracht, voor
de oude dames, van wie zij wist dat zij veel van
zoo iets hielden.
Het waren, de heerlijkste hyacinthen, die nu spoe
dig de geheele zaal met haar geuren vervulden.
Mevrouw Utta had haar pels van de schouders la
ten. zakken, en/ deze was achter op haar stoel gezon-
lcep, en, zij stond in haar licht voorjaarskleed, dat
Ihefur hals en armen geheel vrij liet voor de tafel,
achter de bloemen, daar even over heep gebogen,
toen Hans den salon binnentrad, en haar volle tien
teecopden verrukt aanstaarde.
Zij hield zich stil, lachte hem toe en bleef, zooals
zij was, het beeld van een heerlijk leven, een wezen
vol aantrekkelijkheid en geur. Het was alsof de len
tegeur derhyacinthen zich met haar lachende, ver
leidelijke houding vereenigde. Het riekte hier naar
eep pieuw levep; het riekte hier paar jeugdkracht en
toch ook weer naar 't vergulde genoegen eener groo-
te wereldstad, naar de bals en concerten, waarvan
zij wellicht kwam. Verlangend gezond en toch niet
volkomen reip: o, deze eerste geur van die verruk
kelijke florakinderen van het nieuwe jaar.
En dat prachtige schepsel met het schuldeloos vei
ne, ropde gelaat, die vrouw, die zoo gezond was, die
als tot moeder van een krachtig geslacht op aarde
scheen geroepen, die sloot de goudbruine oogen. .'eg
de het hoofd nog meer terzijde, verheugde zich. de
leden bekoorlijk strekkend over haar schoonheid e-r
verstopte het juichende lachen harer verleidelijke
oogen, tot hij het van zichzelf kon verkrijgen oni
nader te treden en een zeer stijve bniging te makc-..
Toen zag zij hem aan. geheel zonder eenige schalks
heid, als de ernstige, groote dame. boog beleefd, stak
bem den heerlijk ronden arm toe, waarvan hij de
hand nam en kuste op een wijze, als kwam zjj recht
streeks uit het hemelrijk.
„Dat is bepaald wel baron Hans? De wilde jager,
die zijn heele levep op de bergep doorbrengt?"
„Dat heeft Himmelmeijer u bepaald verteld." Hans
lachte. „Ja, die is kort geleden een nacht lang met
mij op den Gorianz geweest."
„Zoo is het." zeide zij zacht en vertrouwelijk op
hem toetredend. „En het mag met zulk een groot
oplaaiend vuur, fantastisch op uw bergen zijp
'n kerstboom in Weenen is ook iets heel moois. Met
licht en warmte en lachende menschenoogen en recht
veel jeugd rondom ons. Zoudt u dat ook niet eens
gaarne zien?"
„Ik was gedurende mijn laatste studiejarep in de
stad, gaf hij hoofdschuddend ten antwoord. ..Dat is
niets voor mij. Van wat daar te koop is. had ik
binnen zes weken meer dan genoeg."
„Wel kom en mij drijft dit steeds weer naar Wee
nen terug
'c13-. uHij keek haar aan, van bovep tot op-
der ep liep waarachtig om haar heen. „Zulk een
vrouw moet steeds tusschen vier spiegels staan, of
tusschen veertig paar oogen. Dat is niets voor de
oude uilen in het oude dak van het oude Straga."
„Nu," zeide zij lachend, „voor midden uit de wilder
nis is het voldoende; het was een lief compliment."
Zij liet hem alleen, na een vriendelijken knik met het
mooie kopje en liep met den grooten sluier achter
zich aanwaaiend de barones te gemoet, die juist bui
ten zichtbaar geworden was.
Den geheelen dag was zij te gast geweest, had deu
ouden dokter verjongd en de dames met haar vele
geschiedenissen uit Weenen opgevroolijkt en duizend
herinneringen aan haar juegd wakker geroepen. Han3
zeide haar spoedig geen complimenten meer. hij be-
gop met haar te strijden.
Wordt vervolgd.