i Grepen LaM- ei Taiflbouw
Mevrouw Utta en de Jager.
Zaterdag 2 Maart 1912.
56e Jaargang. No. 5081.
TWEEDE BLAD.
7. CCXIV. MOOIE BLOEMPERKEN.
G Als de Lentemaand is aangebroken, herleeft de
belangstelling in den, bloementuin. Aan verschillende
heesters ziet men de knoppen zwellen en het heer
lijke eerste groen uitspruiten als welkome boden, va,u
Z den naderenden voorjaarsbloei. Meer vreugde schen
ken ons nog de eerste bloemen van sneeuwklokjes en
winteraconieten, weldra gevolgd door de geurige viool
tjes, de bevallige crocussen en. de goudglanzende nar
cissen.
n{ Het een der dankbaarste zorgen in een tuin,
uj wanneer men daar van September tot December in
lcwistigen overvloed bovengenoemde gewassen uitplaait
Jarenlang, telkens schooner, zullen ze ons beloonen
met rijken bloesemtooi. Het aantal soorten kan nog
aanmerkelijk worden uitgebreid, b.v. met scilla's en
anemonen; druifjeshyacinthen en lelietjes der dalen.
De laatste zijn bijzonder aan te bevelen, omdat zij
aan een scboone bloeiwijze een fijnen bloemengeur
paren-
Op de perken gaan, de hyacinthen en tulpen zich
dagelijks meer ontwikkelen en over eenige \\e..cn zul-
1 leu ze ons oog streelen door kleutigen bloei. Dat zul
len terzelfder tijd ongeveer de grootbloemige violen,
de* lieve vergeetmijnietjes en de mildbloeieade silenes
doen, In goed verzorgdie tuinen kan men in April en
Mei reeds vele, heerlijke voorjaarsbloemperken vin
den.
De meeste tuinen zijn aangelegd met pa,den en, per
ken en al is de uitstalling van bloemen op perken
*iet de schoonste, men kan ze toch wel verdedigen,
ff als de perken maar goed gevormd en geplaatst zijn
H en met keurig materiaal zijn beplant.
Bloemen doen zich bet voordeeligst voor in een
sappig groen, kort geschoren grasveld of gazon. Het
is noodig, dat de beschouwer de bloemen goed kan
zien, waarom men de bloemperken bij voorkeur langs
den rand van het gazon, dicht bij de paden plaatst,
en niet geheel of nagenoeg geheel in het midden.
Om verschillende redenen begeeren de meeste men-
scben perken mët doorbioeiende planten, vandaal* dat
men zoo verbazend veel geraniums zondles), en
kn,olbegonia's tot perkbeplanting ziet bezigen. .Velen
snakken naar iets anders, want steeds hetzelfde ver-
veelt. Wij willen daarom een paar andere geschikte
bloemensoorten voor perken noemen.
Zeer mooi zijn een eigenaardig soort viooltjes, dooi
de bloemisten VIOLA CORNUTA geheeten. Deze vi-
ooitjes, door de Engelschen, „Tufted Pansdes" ge
noemd, zijn overblijvend. Zij kunnen een paar jaar
vaat blijven, staan en, houden van vruchtbaren, vocht-
houdenden grond en veel zon,. Zij zijn ook een ge
zochte bodembekleeding onder stamrozen. Men kan
•r plantjes van koopen, of ze zelf uit zaad kweeken
door dit omstreeks Augustus op een vochtig plekje
in de schaduw uit te zaaien. Men heeft ze thans wit,
lila, donkerblauw, geel en wijnrood.
Een schitterend effect maken de SALVIA SPLEN-
f DENS met bare talrijke, stralend roode bloemtros-
t »en. Zij worden in Juni als flinke potplanten uitge-
aet en verlangen volle zon en veel luwte. Wie
dat kan geven ,kan er buitengewoon veel genoegen
J van hebben. Een vak goed aangeslagen salvia's biedt
een schitterenden aanblik. Zonder warme bakken kan
men geen sterke planten kweeken, daarom moet men
»e van de bloemisten koopen.
Den ganscben zomer tot laat in, den, herfst bloeien
f deze salvia's overvloedig.
i i Op een perk, aangelegd vóór een heestergroep, doch
j flink in de zon, zijn de booge LOBELIA'S uitstekend.
!tjf De lobelia fulgens heeft donkerbruin blad en vuur-
ï'oode bloemtrossen. Zij groeien ongeveer 1 Meter
1 hoog. Het is dus een, geheel ander gewas dan bare
lage naamgenoote, Lobelia erinus, een lief laag ge-
was voor randjes, rijk getooid met heerlijke blauwe
bloempjes.
Hetzelfde voorname effect maken de prachtige
-n CANNA'S, die prijken met ongeëvenaard schoon ge-
ik bladerte en fraaie bloemtrossen.
Wie ze plaatst op een perk, waaronder een flinke
i laag broeinde paardemest is aangebracht, is 't best
verzekerd van goeden groei.
Heerlijke bloemen,, met de rozen wedijverend om
schoonheid, zijn en blijven de echte dubbele, over-
blijvende anjelieren, welke van stek wórden voortge-
kweekt. Hare juiste benaming is ,,Dianthus caryophyl-
lus flore pleno'". Men heeft, ze donkerrood, vuurrood,
zalmkleurig, rosé, geel en wit.
Zij moeten, worden aangebonden aan stevige ijzer-
draden.
Ook zeer schoon zijn de lagere GRAS ANJERS, rose
of wit, welke voor randen veel gebezigd worden,. Zij
heeten „Dianthus plumarius fl pl." De Engelschen
noemen ze ,,Pinks" ter onderscheiding van dë eerst
genoemde hooge anjers of „Carnatjons".
Weeuen aangekomen, dat hem tusschen Salzburg en
Weon,cn een taschje, waarin zich voor 250.000 frcs.
juweelen en 3800 francs papieren geld bevond, ont
stolen was. Het taschje, waarin 2500 gram parels en
60 karaat brillanten zaten, was met een ketting aan
zijn, binnenzak verbonden. De heer Lüwy had in de
coupé geslapen, doch de conducteur herinnerde zich,
dat bij steeds alleen geweest was. Bij de douanen
in Salzburg werden de juweelen den beambte niet ge
toond, doch de geheele tasch gewogen; de dief, van
wie tot nu toe nog geen spoor te ontdekken was,
moet zijn slag dus tussehen Salzburg en Wecnen
geslagen hebben.
KEN' MILLIARD.
Naar aanleiding van het feit, dat de „Atte Stutt-
garter" de Stuttgarter Lebensversicherungsbank
(gevestigd in 1854) een verzekeringssom van 'n
milliard Marken bereikte, gaf haar directie een ge
schrift uit, waarin een idee wordt gegeven van wat
wel een milliard mark is. Welk een geweldige som
gelds een milliard of duizend millioen is, ervaart
men bet best, indien men vergelijkenderwijs deze
enorme hoeveelheid nader bepaalt:
Wilde men een milliard mark in baar geld en, wel
in, twin,tig-markstukken op een tafel uittellen, dan
moest die tafel een oppervlakte van minstens 25300
vierk. M. hebben, dus een lengte van 200 M. en een
breedte van 126.5 M. Om een milliard in twintig-
markstukken op deze tafel uit te tellen zou een
handige kassier, die in éen min,uut 80 geldstukken
door zijn band laat gaan en die per dag onafgebro
ken 10 uur werkt, drie jaar noodig hebben (het jaar
op 300 werkdagen gerekend). Wilde men een mil
liard mark geheel in éen markstukkeu uitloggen, zoo
zoa de tafel een oppervlakte van 576.000 vierk. M.
moeten hebben, dus een lengte van ca. 1 KM. en
een breedte van 0.5 KM. Om ze te tellen waren on
der dezelfde voorwaarden echter 70 jaar noodig.
Wilde men de 50.000.000 twintig-markstukken, die
een milliard vormen, in éen lijn leggen .dan zou men
een afstand van 1125 KM. krijgen, dit is ongeveer
gelijk aan, de lengte van de rivier de Elbe, of on
geveer een afstand, waarvoor een sneltrein ca. 19
uur noodig heeft. Wilde men het milliard in éen-
markstukken op een lijn, uitleggen, zou men, een
afstand van 2400 KM. krijgen, dat is dus iets min
der dan tweemaal de lengte der aardas.
In rollen van, 50 twintig—markstukken dui
zend mark, op elkaar geplaatst, zou een milliard een
zuil van 7 3 KM. hoogte geven. Dit is acht, maal zoo
hoog als de hoogste berg der aarde of ca, 243 maal
zoo hoog ais de Eiffeltoren te Parijs.
Om een milliard mark in éen-markstukken per
spoor te vervoeren, zou men vier goederentreinen
VI «- IJ l i»14.* vah ca. 46 groote wagens noodig hebben, met ieder
HI1 1161 iïciUÖ'SCilt? -DiniiennOl. een maximum draagvermogen van 30.000 KG.
Wij zullen over de anjers binnenkort een afzon
derlijk artikeltje opstellen, omdat, tot dit geslacht
ook fraaie zaaibloemen behooren, b.v. de Chineesehe
anjelieren en de Duteendschoonen.
Voor een pork, waarop eenigsztns hooge planten
mogen staan, zijn de Japansche anemone's Ane-
mone Japonlca) bepaald aan, te bevelen. Zij bloeien
van Juli tot den winter, zijn overblijvend en verdra
gen nogal wat schaduw. Men, heeft ze wit, rose en
rood; het zijn prachtige snijbloemen. Als goede perk-
planteu wil ik verder nog slechts even aanstippen
Fuchsia's, Heliotropen, Petuma's en diverse zaaibloe
men als Asters, Phlox, Violieren, Balsaminen, Afrf-
kaantjes en Zinnia's.
Meer in bet bijzonder wil ik de aandacht vestigen
op de lage, rijk doorbioeiende TROSROOSJES (Hy-
bride-Polyantha-rozen), in verschillende kleuren. Deze
moeten 's voorjaars zeer kort gesnoeid worden. Zeer
mooi zijn de helderrose „Aennchen Müller" en de
witte „Katharina Zeimet". De laatste vormt 'n mooien
rand om de eerste, die wat hooger is. Deze Baby's
onder de rozen zijn thans zeer in de mode. De be
handeling is geheel dezelfde als die van de maand
rozen, doch ze zijn veel sierlijker en bloeien den
geheelea zomer.
Wie OM EEN BLOEMPERK EEN RAND wenscht,
kan biervoor nemen: gele Pyrethrums, blauwe Lobe
lia's, Arabis, Armeria of Engelsch gras. dubbele Made
lieven, verschillende Primula's, bruin,e Ajuga's, lage
zilver- of goudbonte Geraniums zonales).
Voor omlijsting van beestergroepen of voor gazon-
randen kan men gebruiken: kleinbladig klimop, groene
en witbonte Maagdepalm, of Voetpalm. Deze planten
worden regelmatig uitgeleid en op tijd geschoren.
Alvorens dit opstel te eindigen, meen ik nog even
te moeten waarschuwen tegen het bonte in bloemper
ken. Past zooveel mogelijk den regel toe: slechts
éen kleur op éen perk. Als de kleuren in goede har
monie zijn, b.v. bij knolbegonia's mag men bij uit
zondering een gemengd vak aanleggen. Wie met éene
kleur niet tevreden is, neme eens de proef met een
z.g.n.. kleurënperk, b.v. wit en rood, geel en rood,
wit en blauw, wit en rose, geel en paars enz.
Het vorige jaar is er een allerliefst boekje uit
gegeven voor den bloementuin. De beschrijvingen zijn
eenvoudig en toch zeer juist De titel is „KLEINE
TUINEN", naar het Engelsch van H H. Thomas.
De prijs is slechts f 0.95. Bij de firma Trapman en
Co. te Schagen is het voor belangstellenden te beko
men. Ook over tuinaanleg en tuinversiering kan men
er veel goeds uit leeren. Wie gaarne wat van bloe
men in den tuin wil leeren, verzuime niet dit zeer
geschikte werkje aan te schaffen.
D. E. LANDMAN.
Tweede Kamer.
Den Haag, 29 Februari.
De Armenwet is achter den rug. De hr. Van Vuu-
ren heeft nog gehouden eene rede ter verheerlijking
van de samenwerking tussehen de verschillende in
stituten van liefdadigheid, dewelke thans zoo jam
merlijk ontbreekt. Hij hoopt, dat de wet eerlijk, loyaal
zal worden toegepast.
Wat kon minister Heemskerk anders doen dan een
paar woorden van instemming spreken?
Overigens is alles van een leien-dakje gegaan. De
minister nam enkele wijzigingen, over. Ook die, door
den beer Snoeck Henkemans in overweging gegeven,
en, waardoor het geven van inlichtingen aan den Ar
menraad verplicht zal zijn, zoodat deze Raden ook
de kerkelijke en particuliere armenzorg ten goede
zullen komen. Stippen wij nog aan, dat de minister
de mogelijkheid heeft opengelaten, dat ook instellin
gen van weldadigheid op haar verzoek advies kunnen
krijgen van de Algemeene Armen-commissie.
Daarmee Avas 't uit. 't Werd, ten leste, een „im-
braglio", eene verwarring, waar niemand uit wijs kon
worden. De Regeering heeft, bij haar Armenwet, niet
het allerkleinste scheurtje in overjas of chemise ge
kregen!
Nu zijn we aan het Bouwwetje voor de bijzondere
scholen, dat den Staat op een paar ton extra komt
te staan.
Tragisch schouwspel... Zeker, zooals de lieer
Roodhuijzen zei, 't is „chose jugée". Niets aan
te veranderen. Strijd tegen windmolens. De snaaksche
secretaris der „Liberale Unie" moge spreken, over
stilling van den subsidie-honger der Rechtsehen; over
knabbeling aan de lex-Kuyper, die men bad moeten
laten doorwerken
„Mijnheer ment weer zelf!..." zooals de plaat van
„De Wereld" zei.
De heer Ter Laan moge sputteren tegen het al-
meer in de hand werken der oprichting van bijzondere
schooltjes. De vrees uitspreken, dat nieuwe school- groote waarde gehad. Men herinnere "zich, dat het
strijd zal worden ontketend. Dat de openbare staats- bombardement van Casablanca veroorzaakt werd door
school de „Ismaël" wordt.Morgen-ochtend zal de een oproer der Mooren, die terecht verontwaardigd
AUTO-OPERATIE.
Dokter Bertram Alden, directeur-chirurg van het
stedelijk hospitaal van San Francisco, heeft op ope-
ratiscb gebied een kranig stukje uitgehaald, waarop
de aandacht gevestigd dient te worden al zou men
het, als afkomstig uit Amerika, slechts onder het ge
wone voorbehoud willen aanvaarden.
Hij beeft zich zelf geopereerd voor een blinde
darmontsteking!
Naar wij uit enkele bladen overnemen moet de
operatie volkomen gelukt zijn, en bevinden genees
heer en patiënt zich naar omstandigheden welvarend.
Nader lazen wij omtrent de operatie zelve, dat,
alvorens tot deze wetenschappelijke harakiri over te
gaan, de operateur zijn ruggegraat ongevoelig maak
te. In een interview deelde hij later mede, dat het
zijn bedoeling was geweest, het bewijs te leveren,
dat het verdooven en ongevoelig maken van de rug
gegraat den patiënt overigens geheel de beschikking
laat over al zijn doen en laten. In dit geval stelde
het den chirurg tenminste in staat, zich zelf te ope-
reeren, zonder dat hij eenige pijn of belemmering in
zijp bewegingen onderging.
Een en ander doet slechts weinig af aan zijn moed,
en stellig niets aan zijn bekwaamheid als operateur;
wajxt er moet heel wat handigheid noodig zijn, in de
ongemakkelijke houding van een geopereerde op de
snijtafel zich zelf onder het mes te nemen.
Om zijn collega's te toonen, dat zijn eigen-operatie
niet de bedoeling had ten opzichte van hun bekwaam
heid twijfel uit te drukken, had hij een, aan,tal hun
ner bij de operatie uitgenoodigd; trouwens, na afloop
van de operatie liet hij aan zijn collega's de zorg
over, zijn wond weer dicht te naaien.
DE EERSTE LOCOMOTIEF.
Maandag is de eerste locomotief te Tripoli ont
scheept-
Als een zinnebeeld van beschaving en vrede heeft
de locomotief in Mobamedaansche landen niet altijd
heer Ketelaar nog een paar varianten op dit thema
doen hooren. Allicht, zelfs, met wat gloed, wat em-
phase, wat hartstocht
Waar de uitslag toch vaststaat, moet men immers
bewondering hebben voor moed en, „Ausdauer" dei-
vijanden, va,n dit twee ton kostend ontwerpje.
Mr. ANTONIO.
Gemengd Nieuws.
PARIJSCH JUWELElt BESTOLEN.
De Parijsche juwelier Albert Löwy bemerkte,
Feuilleton.
IiOMAN VAN RUDOLF HANS BARTSCH.
3.
Ja, Hans kon het met mevrouw Utta njet vinden,
bij streed met haar. Hare wereld was niets voor
hem, niets anders dan schittering. Hier in Straga
was het groote geheim der natuur; zij moest hier
maar eens blijven en bij Dr. Urba^i ter schoole gaa,n.
Zij nam zijn aanvallen geheel ais complimenten op,
gaf hem volkomen gelijk en slechts wanneer hij ern-
stig boos werd, dat zij hem niet serieus nam, legde
zij het hoofd in de linkerhand en, dan weer in do
rechterhand en keek hem dan steeds van terzijde liet
en ernstig aan.
„Echt is hij, die Hans," zeide zij. „Bij hem waait
een mënsch de geur van boschkruid en eikenloof te
gemoet. Maar begrijpen kan ik het niet. Daar is 'a
mensch, welopgevoed, heeft veel gelezen en geleerd,
die kon een stuk wereld regeeren en commandeeren J
en met vrouwen omspringen zooals hij dat maar wil
en leeft alleen op deze wereld om reebokken te
schieten." En op den avond, toen zij vertrok, ging
zij voor hem staan: „Luiaard, Ik moet u nog eens
aankijken. Want bijzonder zijt gijhm. Dus ik
dank u hartelijk het was bepaald iets aparts
wat nieuws."
Zijn blauwe oogen schitterden treurig, baar gou
den oogen lachten; toen werden de blauwe oogen kin
derlijk en biddend. „Kom weer eens terug, wacht
niet te lang! Gij, de geur uit de wereld van glana
en schittering daarginds maar ook van het be-
gdrog," zeide bij zacht,
„Nu moeten wij eerst afspreken, dat gij eens naar I
ons toekomt," zeide zij. „Ik wil bet u gemakkelijk
•maken. In, Graz zien wij elkaar terug; daar kom ik
u tegemoet meer dan halfweg. Want als ik weer
over de Save ga... ojé, wat zou ik daar toch zoeken?"
En zij nam afscheid.
Den gebeelen, avond hadden de vrouwen het druk
over haar schoonheid en lichte, luchtige gratie. Wat
wist zij guitig te spotten en leuk en pittig te ver
tellen en wat kon haar jubelend gezicht eensklaps
ernstig worden en aandachtig, wannéér Urban iets
moois of droevigs zeide en dan kon men aan haar
oogen zien, hoe zij hem met haar gedachten trachtte
te volgen. Ja, dat was een heerlijke vrouw.
Die bracht het volle, lokkende leven met zich
mede. Jammer, dat zij haar naburig slot wilde ver-
koopen. Want dat was het hoofddoel van haar bezoek
geweest, of de dames niet iemand wisten voor dat
eenzame slot in het Steiriscbe. dat zij geërfd had,
maar waar zij niemendal mede wist te beginnen.
„Ik ben daar boven nog nooit geweest," zeide zij,
„en dan ligt het d/ing op een dorre vlakte, lot aan
dei Save gaat het naar beneden, alleen achter bet
slot ligt een mooi bosch."
„Ja, zoo zien de wijngaarden er op dit oogenblik
uit. Die moet u in den zomer eens zien. Dan ver
stikt bet slot bijna in de groene omarming van al
die ranken en bladeren. 'Kom eens bij ons in den
zomer," had Hans verzocht.
„Ach," bad zij gezegd, „dan kan ik het slot tot
aan dien tijd niet verkoopea."
„Goed, ik zal eiken kooplustige waarschuwen."
„Wees zoo goed."
Nu was zij weg.
Zeldzaam hoe de geur der hyacinthen door bet
heele slot kroop. Het was hinderlijk, boorde zich in
hart en hoofd met smartelijke herinnering. Het was
alsof Utta hem had achtergelaten, opdat de geur
hem spottend en plagend pijn zou doen. Zulk een
vrouw, komt, verschijnt, lacht, speelt in licht gesprek,
ziet een, mensch aan, geeft een warme hand, gaat
been en het gansche vaderlijk slot is een afgrond
van leegte en ontevredenheid. Eenmaal zulk een
schepseltje zien en, reeds brandt het hart, ja, het
staat in vuur en vlam. Het zal duren tot Hans haar
weer vergeet. Zelfs Dr. Urban is vol van haar, even-
I als het huis, waarin zij haar bloemengeur achterliet.
En toen hij aan tafelt had verzocht niet meer over
haar te spreken, wat men tien dagen achtereen on
afgebroken had gedaan, toen had zijn moeder Hans
heel vreemd aangekeken. Hem, die steeds van rein
heid, trots en sterkte sprak. Zoo moest hij er naar
luisteren, hoe zij allen op haar verliefd waren en
moest hij Utta afhalen, opdat de anderen niets zouden
bemerken. Na een paar dagen was het beter met
hem. Alleen die» hyacinthengeur kon hij maai* niet
uitstaan. Dat greep hem aan het hart, zoo dikwijls
waren, omdat de locomotief van den haveuspoorweg
op een goeden morgen luid fluitend het inlandsche
kerkhof binnenspoorde, ndaat men 's nachts rails op
het kerkhof gelegd had, ter wille van den kortsten
weg! En niet lang geleden was het.weer een loco
motief, welke ook in Tunis troebelen verwekte on
der de inlandsche bevolking, die de luidruchtige
machine uit de buurt van een kerkhof wilde weren.
Mogen de Italianen de exploitatie van het toekom
stige Tripolitaansche spoorwegnet verstandiger be
ginnen in dit land, waar zij genoeg met de levende
Arabieren te doen hebben, om er de doode te ont
zien.
KEN OUD ENGELSCH GEBRUIK.
Men lYtiM dut Engeland in bijzondere ma'c heclil aan
oude gewoc ïien en gebruiken en het daa-mede ge
paard gaand ceremonieel. Vaak houden die ovcrgclever» -
de gebruiken verband n>et in ouden lijd vakregen
recJitcn of duur gekochte voordeden. Üi' is ook t
geval me' de pkdi'i'jé cp*ning, tclkcnjare. van de
oestersisseherij te Colehester.
IX- inwoners van hc! plaatsje kochten in den lijd
van Diehard leeuwenhart van den vorst bet recht
om naar oesiers te viischen. Ieder ;aur kwam een
koninklijke afgezant oin de visscherij plechtig te ope
nen en de pach'p nningen in ontvangst te n -inen voor
zijn koninklijken mees .er. IX* roep der esters van
CoJcftcslcr verbreidde zich door hel gansche land. leder
jaar stroomden meer nieuwsgierigen toe. De ipcnings-
dag werd een fcesl, waarbij Colehester welvoer.
Zoo gaal hel nog. Ilel aantal bezoekers zoo
lezen wc in „Nederland' komt zelfs reeds over de
zee, ook uit'ons land. IX: burgemeesters der drie gr Kit
ste sleden van ons land werden in 1910 oflici.vl uitge
noodigd om aanwezig te zijn bij de opening \an het
oeslei-seizoen ie Colehester.
De inavor, de secretaris «ti dc deurwaarder der
gemeente begeven zich in vol ornaat, met hun witlo
pruiken <*p en don slaf in de hand, aan boord en de
burgemeester verzoekt den sccrclarj-» het charter voor
te lezen waarbij aan Colehester het recht is gegeven
om naar «Ksters te vissclien. Dc secretaris last «laar-
op een stuk voor, gedateerd 6 December 1189. dus
uit dc dagen der regeering van Richard Leeuwenhart.
De burgemeester verklaart daarop het vischseizoen voor
geopend, en de krabbers worden uitgeworpenMet ei
gen hand raapt de burgemeester de oesters uil liet net
en de plechtigheid eindigt met drie hoera's voor den
Koning en den mayor van Colehester. Jenever en pe
perkoek worden uitgedeeld en de feestvierenden ver-
ucnigen zich aan een gezellige lunch op Peewit Eiland,-
waarbij oesters de hoofdschotel vormen en natuurlijk
een fijne flesch niet ontbreekt.
DE UITZETTING VAN DE ITALIANEN.
Ilct tot de Italianen gerichfo bevel Turkije binnen
veertien dagen te verlaten, schijnt in de uitvoering nog
zoo eenvoudig niet. Daardoor worden, gelijk de cor
respondent van de Köln. Ztg. te Konstantinopel seint,
niet zoozeer de Italianen als wel hun. sehuldeischcrs
getroffen en Turkije heeft te zorgen voor het vervoer
der arme Italianen. Ook is de quaestie van het grond
bezit niet zoo gemakkelijk op te lossen. Turkije '7/1
daarbij komen te staan voor verschillende bezwaren,
zooals reeds blijkt bij de Armeniërs, die indertijd hun
goederen moesten verlaten en deze thans terugverlan
gen. Daarom schijnt het nog zoo zeker niet, dat het
ten slotte tot uitzetting komt. Van Duitsche zijde is
1 daartegen tót nu toe op geen enkele wijze geprotesteerd.
EEN NEUS GEMAAKT UIT EEN PINK.
Op een bijeenkomst der „Medizinische Gescllschaft'-1
te Bazel heeft Iselin een zijner patiënten gedemonstreerd,
bij wicn hij liet schoonheidsgebrekhet gemis van een
neus, verholpen had door uit een pink van den pa
tiënt een neus te fabriceeren. De top van den puik
rustte tegen de bovenkaakhet puntje van den neus
werd gevormd door hel middelste pinkgewrichtde
heel zacht gebogen eind loden van den pink vormden
een f raaien, eenigszins klassieken neusrug.
Hel hccle proces van de operatie was in vier t
een halve week klaar. De methode, bij de operatie
gevolgd, was deze: Allereerst werd het nagel!>ed uitge
sneden en do huid aan den onderkant tot het been
toe opengespleten. Onder voorzorgen, dat de bloed
vaten niet belccdigd werdcu), werd de gespleten huid
.net als een deurvleugel opengeklaptpeesseheeden wer
den gespleten, de pezen verwijderd en het eindbeentjé
I ontwricht. Het tweede bedrijf had betrekking op de:»
Sneus, waar het tusschenschot en de zijwanden onl-
j braken. Wét er dan nog aan neus bestond werd
spleten en hier het pinkstuk ingezet, waarna de ne-is-
j rest met dc huidlapp» van den pink aan elkaar werd
genaaid.
j DE MONNIKEN VAN JASNA BGORA.
In een onzer vorige nummers hebben we reeds ht-c
een en ander meegedeeld over de schandalen in het
klooster der monniken van Jasna Gora in Rusland.
De Berlijnsche correspondent van de N. Rott. Cr',
vertelt er nog het volgende over:
De Poolsche klnizenaarsorde van St. Paulus den
Heremiet is lang met eere genoemd in de geschie
denis van haar land en, van. de Roomsclie kerk.
Maar na den opstand van 1864 was zij door de Rus
sische overheerschers bijna geheel uitgeroeid Sk-ch'^
twee kloosters werden haar, onder beperkende bepa
lingen, gelaten, in Krakau en Jasna Gora bij Czensto-
chau. Maar ook daar werd de oude hiërarchie
opgeheven ,en nam de regeering zelf de macht in
handen. Zij stelde haar werktuigen aan hot hoofd
van de kloosters, en de verkeerde elementen die
daardoor hun intocht deden, konden op haar steun
tegenover de vrome broeders rekenen. Zoo stellen de
Katholieke bladen de geschiëdenis van het kloos
ter voor. en naar hetgeen men totnogtoe vernomen
heeft, is er geen reden om daaraan te twijfelen.
Voor de Roomsch-Katholieken in de Slavische lal
den bleef Jasna Gora het heilige oord, dat het
steeds geweest was. Daar was het heiligdom van tl
„zwarte Moeder Gods", een vermaard wonderdadig
Mariabeeld, dat jaarlijks 250.000 pelgrims na: r
Czenstochau trok. Er heersebte «n ook ontzetting
in de Katholieke wereld toen in 1909 bekend wen!,
dat in éen nacht alle edelgesteenten uit de versier
selen van het Mariabeeld ën het k indek e Jezus wa
ren uitgebroken. De monniken gingen onmiddellijk
aan het inzamelen voor nieuwe sieraden. De paus
zelf schonk daarvoor 10.000 roebel. De prior ging
als hij deze bloemen maar voorbij kwam. Eindelijk
ging hij voor een paar dagen het bosch in. Het was
Februari en geen jachttijd. Maar hij schoot kraaien
en vossen, eenmaal zelfs een wilde kat. Toen hij dit
beest zag. dacht bij aan een vreemde geschiedenis,
die in het slot Straga was voorgevallen, waar men
zooveel van katten hield, dat grootmoeder een heel
nest van deze sierlijke diertjes in haar schoot had.
Een was er bij geweest, die men levend in een
leege boschhut had gevonden, waar een heel nest ver
hongerd en dood gevonden was. Hans meende dade
lijk dat het een kruising was tussehen een boschkat
en ©en huiskat en men zou het jonge beestje be
paald niet kunnen temmen. Maar het dier werd zoo
vertrouwelijk en lief, zoo leuk en dik, dat hij trots
zijn verdachte afkomst, als een kind vertroeteld werd.
Iedereen hield evenveel Van het beestje, niemand
was er bang voor.
Dan in den paartijd, midden in de hevigste vorst,
had het dier de warme kamer vaarwel gezegd en
was de onmeedoogenloos scherpe winterwildernis in
gevlucht. Hoe zonderlang en vreemd waren die nach
ten! Wat had die kleine gebeurtenis allen aangegre
pen, Hans het meest. Als had hij gevoeld, dat dit
beeld hem eenmaal nog eens voor den geest zou
komen
Midden in dit ronddolen door bosch en veld kwam
een brief van mevrouw Diessel aan de barones. Of
niet iemand haar 'n paar dagen in Graz wenschte te
bezoeken. Zij was daar. Baron Hans wellicht?
Deze eenvoudige regel, die zoo terloops scheen
neergeschreven, schokte baron Hans geweldig. De nau
welijks gestilde onrust ontwaakte met hernieuwde
heftigheid. „Dat is een volslagen rendez-vous," had
moeder gezegd. „Hans, Han,s!"
Hij dacht na. Zal ik? Wat heeft zij met mij voor?
Trouwen wil zij mij niet; zij heeft zelfs de meest aan
lokkelijke partijen afgewezen; en n.u zou zij mij,
elegant,en jongen van ouden adel... En bovendien,
wij zijn onze eerste jeugd voorbij. Liefdesgeschiede
nissen laat zij nooit tot het beslissende eind komen.
Waartoe dus?
Maar daar was het idee in hem om een buks met
dubbelen loop te bezitten en dat verteerde hem met
verliefden hartstocht. Hij dacht en dacht steeds aan
dat heerlijke geweer, de twee loopen naast elkaar en
zeer kort. Hij moest dat idee bepaald aan een ge
weermaker ter uitvoering geven, anders kwam 't ge
weer onmogelijk voor Mei gereed, en hij wilde er den
eersten rooden bok mee schieten.
Met zeer korte loopen, ja. Zoo op de manier a -t
de kostbare buks, die zijn betovergrootmoedtr in de
armen had. daar op dat schilderij met dien dood en
vos. De loopen gesplitst en met goud ingelegd.
En hij ging naar Graz. steeds denkend aan zijn
nieuwe buks, maar toch zoo nu en dan glimlachend
denkend ook aan mevrouw Utta. Eerst toen de trein
door het veld van Graz reed. dat rondom door brui
ne bergen was omringd, tussehen winter- en lente-
kleur, toen herinnerde hij zich eerst, dat zijn trein
enkele minuten voor dien waarmede Utta kwam, bin
nenreed. jjet was middag. Hij kon best even op haar
wachten-
Spoedig rolde ook de trein uit Weenen langzaam
binnen en uit een venster eerste klasse lachte waar
achtig de gelukkige vrouw hem in de oogen. Hij
opende het portier voor haar, en zij kwam er ui'v
kaap en vlug, in korten rok. De nooit in hem ge
heel uitgeroeide smaak van cultuurmensch. deed
hem met buitengewoon genoegen naar het schoen
werk en den daarin gesloten smallen voet kijken; dan
hielp hij haar verder en zoo vlak in hare nabijheid
scheen het hem, als woei daar weer de hyacinthen
geur. Maar het was slechts een vergissing" Zij roolc
warm en frisch naar het leven, anders naar niets en
beiden lachten. Zij over zijn verstrooidheid en zijn
verwondering en hij over zijn gewoonte om overal
als een roofdier naar onraad te snuiven. En eer zij
nog iets had kunnen zeggen, was kapelmeester Him-
melmayer daar; goed geluimd en met een reuzen-
hoed gewapend, zooals trouwens steeds.
„Ah, de mooie Weenerin. Mag men naar de ge
zondheid uwer vele vereerders informeeren?"
Haar bagage werd uit den wagon getild.
Nog meer meegebracht?" ging Himmelmaycr
voort, terwijl hij vlug zoekend tusschenk offers en
doozen naar het inwendige van den coupé keek.
„Neen." zeide de lachende vrouw. „Nu ie alles
present."
„Ja, ja, we weten 't, de massa moet het doen,
zegt de koopman. Hallo, baron, als ge wilt meehel
pen?"
„Waarmee?" vroeg Hans verstrooid.
