Goede raad.
li; den beginne werd zijn aanwezigheid nicl bpgc
iiukt door do conducteurs, die hel coniiolcc. cn cr
g ven haddon vajiweg? de g/oolc drukte, lol
Zwolle ©cn hunner zijn kaartje vroeg.
J n- heer legde zijn notities terzijde c.i ant'
..IM.nst!"
Deze uitlating slcldc hem huilen do eatej
rwoi-.e rdzigirs. De c ndudcur nam hem n
ci-rig op.... en veranderd? a;tn houding als c
n'. Ci.wnvaahls de sporen voelt. Er was een
uiv angstkreet in zijn koel cu de wijze w.
zeker wist. hoe g-ooi hol aantal marisaiappon was..dal
présant holioorde te zijn. Wij hebben naar de waarheid
van deze bewering die algemeen <L* rond» deed, g in
fcrinomite l:w ,.gdor plaatse werd ons' daaromoent
medegedeeld, dat cr van hot verzuim, vari niel-appM
houden nio'.s bekend was Men scheen dun ook later
op den dag a'g hcclc zekerheid tc hebben d« er geen
enkele militair moor werd vermis!., want hyt dreggen
werd at spoedig gestaakt.
Ii. SMIT EX CO.'S JONGSTE SLEEPREIS-
l J--::1
pen. lol een der a mblenarcn achter hel loket
„Kunt ii wellicht die dame een pen gaven
Als antwoord schudt de man onlkennend het llbofd
Naar 'hel tweede lokel. Ik wordt al meer bescheiden
„Zou ii niet de 'goedheid willen hebben. Idie
dame voor enkele minuien uw pen tc |eenen i
Antwoord.Ik heb mijn pen zelf noodig!'
Bij het derde lokel giat nel lieler. Ik heb td'an
nok mijn vraag aldus ingekleed:
„Zou u zoo vriendelijk willen zijn ons medo
al een kwartier ingehaald.
De lieer met de vage oogen noteerde hel.
Uirebhtlhad de trein weer vijf minuten ingehaald.
>c heer met de vage oogen noteerde het.
'1' «dien Gouda cn Utrecht kreeg dc oude locomotief
mme 1805 van Beycr en Peacock uit Manches ter cm-
phvscem van hel harde stoken.
De nveneer mei de vage oogen noteerde het
1 ai in Den Haag kwam de trein oh! 5.45, dus vijf
mini ten te vroag a m.
Ach. mocht hij altijd modrg.iau mei den middagsnel-
lu iii uil Leeuw u :len deze heer met de ridderorde in
hel knoopsgat en mei zijn correcte», zwarten cui-
away aasit N. Ct.
ZES SOLDATEN VERDRONKEN.
Ilot U. I). bevot de volgende bijzonderheden:
Er was gisterochtend infanterie, die hier tijdelijk
op 'het fort ligt gedetacheerd, aan het werk op vlotten.
Men moest zich oefenen in het samenstellen van vlot
ten met behulp van tonnen, rondhouten en planken,
terwijl anderen met die vlotten moesten varen, om
zich daarin tc bekwamen. Een dier vlotten nu is plot
seling bezweken: de een zegt. doordat cr hout van
de brug op viel, anderen ontkenden dat, en beweerden,
dat liet vlot zonder verklaarbare oorzaak opeens door
midden brak. t
Hoe het zij een feit is het, dat hei vlot onver
wacht zonk. Alle mannen, die er zich op bevonden,
men verzekert van 16. vielen te water. Als een pijl
uit den boog doken dc militairen, die aan den kant
naar de oefeningen s tonden te kijken in het 'fortwater,
om bun kameraden hulp te bieden. Er schenen cr bij
te zijn. die niet zwemmen konden, mogelijk 'is bok,
dat de schrik hen verlamd heeft. Van de opvarenden,
die zich op hel vlot bevonden, wenden cr 10 aan den
kant gébracht; 6 bleven er onder water.
Van die 6 zijn in den loop van den ochtend reeds
5 lijken opgehaald. De eerste opgaaf vermeldde, dat
er blijken waren opgehaald en nog 1 man werd ver
mist. Dit is naderhand onjuist geblekenopgehaald
zijn niet 3. doch 5 lijken cn naar een zesden militair
wordt nog gedregd. Er zullen dus in het geheel zes
slachtoffers zijn te betreuren.
De kolonel Koolemans Beijncn en de luitenant-ko
lonel Von Brucken Fock kwamen dadelijk na het be
kend worden van het ongeval ter plaatse. De ver
dronkenen behoorden allen, tol het 2e ©u 3e regiment
infanterie.
Omtrent hel ongeluk .bij hel fort „Vosscgat", waar
bij zes militairen zijn verdronken, onlleenen wij jian
het „U. D.' nog de navolgende bijzonderheden
Op het stille plekje vlak voor de brug. die in den
volksmond de „brug met de 12 gaten' heet, was 't
gistermorgen ongewoon druk. In t water de booten,
waarin de soldaten stonden, met huil dreggen den
grachtbodem afsleepend, aan de eenc zijde van de
tortgracht het publiek, dal stil op dit sombere schouw
spel toekeek, aan den anderen kant, op den fortoever,
de officieren, die den minderen militairen wenken ga
ven en bevelen. Een somber schouwspel...
Van de zestien opvarenden van liet vlot konden
slechts twee zwemmen. Zij redden zich. Maar 14 zon-
'kon hopeloos in de diepte. Er waren echter officie
ren en kameraden, die op den fortoever 'l feit had
den zien gebeuren. Officieren zoowel als manschap
pen begaven zich gekleed tc water. Tal van malen ach
tereen doken ze in de diepte en smaakten 't geluk 8
drenkelingen op 't droge te brengen. Dezen waren liet
inboezemt. Het waren deze twee sleepbooten, die in
1910 tvc'i iets kleiner dok veilig in Rio de .laneiro brach
ten. De ..Hoode Zee' sleepte, samen,met de „Oceaan'
i.i 1908 ..mi dok naar. Callao. en' de „Roode Zee'
bracht in 1909 ook veilig en wel' éeu.,graanzuiger, tc
Barrow gebouwd, naar Montreal."
De reis gaat nu over de Azoren en zal vermoedelijk
ten minste een maand duren. Het dofw is voor onge
veer 200.000 verzekerd.
Gemengd Nieuws
op
bewustzijn kwijt, maar konden gelukkig door middel
van den inmiddels aangekomen zuurstofkoffer worden
bijgebracht. Toen het duiken naar de 6 laatste man-;,
schappoi vruchteloos bleef, begon men te dregden. Dell
likken werden in 't water geworpen, tot op aen bo-i
dern "liet men ze zakken en zoo sleepte men ze voort
over den grond, tot er tegenstand gevoeld word, om
ze dan op te halen, soms met een tak, soms met vuile,
half-vergane blaren cn soms ook... met een menscli.
Dun ging 't voorzichtig, heel voorzichtig naar boven.
F.n als 't een makker was. wiens levensgeesten 'waren
geweken, werd hij voorzichtig neergelegd in de schuit,
om dan door -1 soldalen bij 'l hoofd en dc boenen
langzaam te worden weggedragen. Eerst werden de
dooden neergelegd in tenten, daarna onmiddellijk in
de brancards.' die in allerijl werden aangereden.
Dvu gebeden morgen werd nog gedregd naar het
lijk van den zesden militair, die te halftwaalf 'nog
vermist werd, Toen het opgehaald was, werd) 'I per
rad vhaar onmiddellijk veno.vd naar het Militair Tlos-|l
pi taal. w.iar mem omstreeks één uur alle zes de lijken
bijeen had. Inmiddels was .per telephoon 'aan hel
hèofdb ireau von politie verzocht, om de sleepdrcg be
schikbaar la willen stellen, omdat mén
bel ferswaier nog eens wilde afdreggpu. iici ganu» maar cr is óf geen »en in óf zij heeft geen p
gi>g n.!.. dat men er zoo heel zeker niet van was. fCil- ,',f 7\\ sputtert en spit zoodanig, dat er niet mee
dat met "t vinden van het zesde lijk inderdaad wel (c schrijven is.
alïc slachtoffers van het ongeluk terecht waren. Er De dame. vreemdelingen, vraagt mij, of ik haar
war bij verteld, dal over een gedeelte van den troep aan bruikbare pen kan helpen. Daar zii
gaa l nip'l was gehouden, zoodal men niet beslist slecht Duitsch spreekt wende ik"mij, om haar te hel-
HET KEC11T OM TE STERVEN.
De vraag, of een geneesheer het recht heeft om
een ongeneeslijkcn zieke, die zulks-verziekt. verdoo-
vende vergiften te verstrekken, teneinde den patiënt
op zachte wijze te doen sterven, is, thans, volgens den
New-Yorkschcn correspondent van do „Daily Telc-
graph' in de Vercenigdo Staten het .onderwerp van
oen levendige discussie.
Mevrouw Sara Marris, daïe-on-derfig jaar oud cn
lijdend aan een ongeneeslijke verlamming, heeft bij
de regeering van den staat New.-York verzocht haar
geneesheer Ie machtigen een einde te ma kón aan idé
verschrikkelijke pijnen, die zij reeds gedurende 4 jaar
lijdt en waarvan de dood haai*: slechts kan verlossen.
De groote meerderheid der geneesheerón, naar wiói-
meening gevraagd is, verklaarden zich' legen een inwil
liging van fo.et verzoek van mevrouw Marris.
EEN JEUGDIGE BROEDER-MOORDENAAR.
In de Palts is een gruwelijke misdaad aan het licht
gekomen, die een kijik' geeft op de ruwe zeden van
dc plattelandsbevolking daar. Een jachtgezelschap vond
Zondag in een boscli bij Bellheim 'het lijk van den
veertienjarigen hoerenjongen Martin llcinlein, die se-
d'arl zes weken vermist werd. He! lijk 'was onder strui
ken verborgen. Dc knaap is vermoord, cn wel door
zijn eigen broer Franz. die twee jaar ouder is.
Bij ziin verhoor op de plaats van het misdrijf bekende
Franz. dat hij op den akker een onbclcekcnenden twist
met zijn broer had gekregen en hem toen met een
houweel twee levensgevaarlijke wonden had toegebracht.
Toen het slachtoffer met zachte stem om genade smeekte,
pakte de moordenaar den stervende beet. sleepte hém
naar een sloot en stiel hem met. oen stok diep in ld©
modder. Daarna bedekte hijl het lijk met struiken'cn
ging kalm naar huis.
Bijkans nog afsdiuwelijkervdan zijn daad was echter
liet gedrag van de ouden;.; Veerfic» dagen geleden be
kende Franz aan zijn fljtlgq^ybval" hij gedaan had.
Maar dezen keken nicl pgln^-Uun dooden jongen „om
Nog erger: zij g'ngen van hmS. naar het heet. om i:i
een andere plaats kermis fe' vieren.
SLECHT WEER IN BELGIë.
Evenals in 'ons land Ls ook in België een groot
gedeelte van de oogst mislukt tengevolge" vin dett over
vloed i gen regenval.
Tiet Anlwerpschc Handelsblad schrijft
De boeren van Samber 'én "Maas zijn wanhopig.
De verwachtingen van schoon© oogden zijn verzwon
den en hot veld ziet er uit als oen verwoest Land.
Tussohen twee regenbuien in, dorschen de dorsch-
machines in hel open veld. wat nog niet aan de ver
rotting ten prooi viel.
De haver is vernietigd. Wat te velde nog stond
ligt plat en wal nleods in scihooven gebonden was, is
door den wind omgeworpen.
Voor vele kleine boeren is de ondergang nabij. De
groeten hebben nog hoop op een gedeeltelijken oogpt.
Hot natte weer is ook slecht voor het melkvee.
Men vreest ook voor den aardappeloogst, vooral
wanneer er niet spoedig goed weer komt.
Uil Namen meldt men dat de haveroogst verloren
is.
De beet. welke gewoonlijk in de tweede helft van
September jvordt getrokken, is door koud. nat weer
hï zirpen groei tegengehouden.
BUREAUCRATE!
In de „Koln. Ztg.' wordt het volgende medege
deeld I
Plaats der hardeling: een postkantoor le Munchen. I
Tijdop een Vrijdagavond jn het drukke vreenide-
lin'genseizoen.
Personen Een dame. jk. .postambtenaren achter lo
ketten. dircc'eur. bode.
Een keurig .gddecd© dame treedt in het kantoor,
icemt aan een der tafels plaats, haalt uil haar liand-
zich aan den lessenaar cn begint de pen in een der
ledige houders le doen.
Maar nu komt de bode op het tooneel
Reeds oenigep tijd heeft hij het spelletje aangezien,
en nu hij- merkt, dol de dame de pen in een idor
houders steekt, kofül la ij aangestapt, neemt haar de
penhouder uit de hand. en zegt. met straffende slem,
in zuiver Mujichcns dialect:
„.la,, wat'hdbèt dat eigenlijk? Een nieuwe pen? Dat
gaat -nieif Vandaag Ls het pas Vrijdag, en Zaterdags ko
men de—mouwen. Waar zou dat naar toe moeten!''
Zoo spreki-j.'d,. peenat hij de nieuwe pan, breekt
haar lusschen de vingers stuk, en werpt haar in de pa-
picrpiarul.
j Dat is pas een man, die zijn plicht kent en geen
haarbreed ervan afwijkt!
En dat, ;con ccht-bureaucratischc opvatting!
HET O^GjiLUK IN DE MIJN „CLARENCE".
(Zie n,o. van Woensdag.)
BETHUNE. 4 .«Sept. Twee der bij de mijnramp ge
worgde arbeiders zijn in het hospitaal te Bruay over
leden.
De Parijsclie 1 bladen publiceeren thans de eerste
nadere bijzonderheden over het vreeselijke ongeluk
in de Clarenre-mijn. in de buurt van Lens. Het was
ongeveer twee uur in den middag van Dinsdag, en
omstreeks 350 mijnwerkers in de ochtendploeg waren
reeds naar de oppervlakte gestegen en naar hun
huisjes gegaan. Dc mijnwerkers van de middagploeg
ten getale van ongeveer 75. waren naar de diepte van
schacht Tio. 1 afgedaald, op bijna 1000 meter pintor
do aarde, cu begaven zich naar hun werkgalerijen,
toen men op den begpnon grond plotseling een vreese
lijke ontploffing hoorde. De aarde beefde, als bewogen
door ee.i inwendige siddering. Een muur stortte in
cn de gebouwtjes boven dc mijn schudden op hun
grondvesten.
Ou middel lijk kwam de menigte van alle kanlen toe-
slreomon en spoedig mg men "een tien'al mijnwerkers
in hun werkpakken, het bovenliji c nlblco:. uit de schacht
nc. 1 bis komen en in alle richtingen vluchten. .Dat
waren degenen, die aan de ramp ontkomen 'waren
cn langs de ladders in de schacht naar bbven_waren
gekloirimen. r
Onmiddellijk ha mi hel reddingwerk een aanvang,
terwijl de mijndirecteur, -Michaut, aaaatrcgelen nam,
om in do getroffen mijn te kunnen afdalen. Men waar
schuwde hol proefstation van Lióvin, waai* alle red
dingmiddelen zich bevinden, en Stelde eseoioens de
jioas-tbijzijnde thpopenafdoelingen van Bruav en Marles
op de hoogte. mop-veVzoek om hulp. Een half uur later
i kwam de eerst«««©brigade bij de mijn aan en daalde
'•in de schaclil 'ïêil. Adams. ofschoon ze slank is en maar 121 pond weegt.
Als de errste berekeningen juist waren geweest, dan bijna haar hals gebroken om de beide njkgeworden
moesten er een zestig'al 'mijnwerkers beneden zijn. En gouddelvers, den <likke en den magere want do
inderdaad constateerde men. toen des avonds de nood- ander is mager als een talhout op te zoeken,
lóffig^ e'mdrekcning werd opgemaakt, dat er een veertig- Zij vond John Falstaff II. opgesloten op zijn goud-
lal dood cm waren en 21 zwaar gewonden, waarvan velden, met een trok van diepen weemoed op Jiet-
de meestai eveneens ten dood© zijn opgeschreven. gelaat. Zijn fijnste havanna werd hem een stroosigaar.
De rcddi'jTgnaflnschapp.'n die grooten moed betoon- zijn bourgogne werd hem inkt,, zijn rijkdommen en
don, moesten zich op den bodem van de schacht ouder weelde een vloek.
zoci- bezwarende omstandigheden een weg banen door Doch hij vermande zich. Ilij greep als m de dagen
de half-iugestorte galerijen, waar nog onophoudelijk zijner joncklieyl houweel en spade en van den vtoc-
zworc stukken stcenlcóoFen stutbalken zich losmaakten, gen naorgen totdat de avond snel viel, werkte de dikke
Al spoedig vond men twee lijken, waarvan een zon- als een karrepaard en hij werd rijker en rijker, maar...
der hoofd, het andere was dat van een
brengen van de lijken. IIet eerste lijk, dat werd bo
vc-ngtfbracht, was dal vam eau 16-jarigen kipwagan-jongen
Zijn vader herkende hem, terwijl hij naar de ambukm'.x
werd overgebracht e'u er had 'n tooneel plaats, dat
alle aanwezigen deed snikken.
Gedurende dien lijd. hielde de menigte, met moeite
door de gendarmen in bedwang gal)ouden, niet <j)
met jammeren en het roepen om vaders, zoons,, edu-
geucoten, die 'daar beneden waren g.-bleven.
Omtrent de oorzaken van de ramp last men nog in
het duister en het desbetreffende onderzoek zul zeer
lang duren. In hel begin van dit jaar had er brand
plaats geliad cp den bodem van schacht no. 1. der
Clarenuu-mijn. De controle-dienst tuut, jut den brand
door het opwerpon van muren te hebben verstikt, da
kolcndclving gedurende een maand doen staken. Sedert
diai lijd had zich geen enkel 'incident voorgedaan.
Niettemin! ging de mijn voor „grislouteuse", mijngps-
bevalteiid. door.
FALSTAJFP OP DE AXDES-
Het is Jarig geleden. Twee jochies .^esjoclite
jongens' zou de volksmond ze noemen arm als wij
len Job maar, gelukkig, vol levenslust cn moed pis
Vlissinger Michiel en even belust op avontuur als deze.
liepen door Londens straten, 't Weer waarom zou
de» we deze bizouderheid voor onze lezers verzwijgen
nu de vacanliies toch op een eind raken 't weer" was
als... in Augustus 19Ï2. Ze slenterden over de [glib
berige. modderige straten en hadden misschien wel
honger. In hun hoofd vonkten herinneringen na. van
zomerwarmte en van rijkdom, die ze nooit bezeten
hadden weliswaar, doch waarvan ze hadden hoorei!
vertellen op school, van fabelachtige rijkdommeu uil
hel goudland van Peru. En in eens zei er een: „La
ten wc naar Peru gaan.!''
En ze gingen naar Peru. Ook voor arme jongens,
naet handen aan hun lijf en durf erin, is wol een
mogelijkheid om naar Peru te komen. Het is hetzelfde
verhaal, dal Marryat oï wie dan ook ons al verteld
hebbenscheepsjongens, kolensjouwers, slaag, geen
eten, ziek, land in zicht, goddank in Amerika,, mee in
'een goederenwagen. Peru.
In Peru hoe," doet cr niet toe vonden ze een
goudveld, meer nog ze zvonden goud. veel goud. Ze
hadden er onbegaanbare wegen en onbeslijgbare l>er-
gen voor begaan en beslegen en ze beleefden ,hma
droom, tastbaar: ze raakten den rijkdom aan. ze had
den hena maar voor het oprapen. Ze werden dus rijk,
fabelachtig rijk.
Maar nu komt hot noodlot dn deze geschiedenis en
vraagt zijn rol.
Het noodlot speelde mee en spoelde eten een dér
voorspoedige gouddelvers wat men noemt J:parlcn".
Hijl toch laten wc hem 'John noemen 1werd
dikker, en dikker, hij werd zwaarlijvig, hij werd Wal
gelijk dik, een monsterachtige vel klomp, een tweede
alstaff.
Ei! dit is nog niet liet ergste maar het is mrs.
Chalmers Adams. die het met eigen oogen gezien zegt
le hebben en het moet dus waar zijn het noodlot
wilde, dol John nu nooit meer van honk kon. Nooit
zat de rijke dikzak zijn geliefd Brilannië wederzien,
want hij kan onmogelijk de reis terug maken. De
eenige mogelijke weg toch om van de goudvelden naai
de bewoonde wereld te komen, leidt langs een rots-
paadje, duizend voet boven een afgrond gelegen en
zóó verbijsterend smal. dat het is alweer mrs. Chal
mers Adams die wijl aanhalen „wanneer men op
een na miezel erlangs rijdt, de linkerhand legen de
loodrecht omhooggaande rotsen sloot, terwijl do rech
terhand en 't rechtergedeelte aan 't lichaam boven den
steilen afgrond zweven". Zelf heeft mrs. Chalmers
kcr. die dcor zijn eigen broeder werd gevonden.
jongen mijnwer- niet magerder.
i da sleepdrcg ba- tasohje eau grooten brief, dien zij ndrcssceren wil. Zij
au securitextshalve probeert alle binnen haarbereik liggende penhouders
gen. Het gerucht maar er is óf geen oen in óf zij heeft geen pun-
Hjj schudde kort en krachtig de liand van den,
Terrasten jongen man en ging- heen.
De moeder van den dominee echter nam een doek,
die op den grond lag, keek nog een tijdlang scherp
©ver haar brilleglazen heen, naar het doek en dekte
het dan, zorgvuldig toe, met moederlijke toewijding.
Dan ging zij ook zwijgend de kamer uit. Maar nie
mand heeft gezien, hoe zij beueden in de gang een
oogenblik lang de handen over de borst vouwde en
den tandeloozeu mond vast samenkneep.
Dan liep zij naar de keuken.
Sedert oud© tijden is de maand Januari géén goe
de maand voor de J acobshol'ers en hunne buren.
- In Januari is hot geval ook gebeurd, waarvan Mi-
chel Heinrich had verteld, De geschiedenis van den,
jager met den hanenveder op den, hoed, die ach
ter elkaar zes Jacobshofer meisjes en vrouwen bij
den ouden muur in het Valkenbosch had ontmoet.
Hij had met alle zes een mooi praatje gehouden en
haar gezegd, dat hij haar een kostbaren schat wilde
la,ten zien. die niet ver van de rotsen lag en'die heel
Japobshof rijk zou maken, voor eeuwig.
Zij waren «chter bang geworden, alle zes, en had
den een schietgebedje gestameld. En dadelijk daar
op is de jitger in een groot© wolk over de snpeuw
lieengestreken, en. met woest 'geschreeuw verdwenpn,
de heele omtrek had naar zwavel geroken.
Maar een was er in, Jaeobshof, een, heel arme
deern, die geen vader en geen moeder had en die
mot. een blinde grootmoeder huisde. Zij ging dage
lijks uit werken, en kwam in ajle hulzen en hoorde
veel en zag nog meer, want hare oogen waren scherp
ais sperwersoogen. Zij was gegroeid, slank en flink
als een jonge den, en krachtig als een man. En zij
moest zwaren arbeid doen, en verre eipden loopen,
door bosch en veld, overdag en, bij nacht. Toen, was
eü verkerd om bang te zijn, en, wajs ruw en dapper
geworden.
Zij had de geschiedenis van den jager gehoord en
b.ad gezien, hoe heel Jaeobshof gaarne den, verborgen
schat gehad had en, hoe allen, toch te laf waren om
den, dans te wagen.
Toen had zij luid gelachen en had in de handen
gespuwd en gezegd: „Hebben zal ik hem, zoodra ik
maar in de gelegenheid zal zijn." Maar de vromen,
hadden haar voorgehouden, dat de jager de duivel
zelf wel eens kon zijn, en de schat was dan afkom
stig uit de hel en haar zielenheil ging verloren, wan
neer zij dien schat haalde.
_.o..v,,gJUHBS Zooals gezegd, hel noodlot speelde hem poriën. En
Even later ontdekten de hulpmanschnppen nog een sterker werd op zijn vollemaansgezicht de trek vam
lijk cn verder, aan dan voet van een berg omlaag ge- zware zwaarmoedigheid, vooral als hij terugdenkt aan
stort© steenkool, acht zwaargewonden, die Voor het den goeden ouden tijd. toen hij als een sjofel, „mager
meerendeet letterlijk gescalpeerd waren, en over 't ge- ventje liep te bibberen door de straten dermetropolis. En
heele lichaam wonden hadden. Men bracht hen naar ofschoon hij zoo-en-zooveel malcii niLUionnair is. ge-1
boven en vervoerde hen naar de lampenzaal, tijdelijk voelt hij zioh armer dan de armste koelie, die in
ingericht tot ambulance waar reeds alle geneesheeren, zijn mijnen werkt. Als een twintigstc-eeuwsche hertog
uit den omtrek, ziekenzuster uit de naburige hospitalen Reinout van •Géi der zit bjji gevangen fin zijnvergu.de ik ooi,
o.i de geestelijken uit de omliggende gemeenten aan- in zijn met goud gevulde Andes-spelonk cn vloekt aen
wezig waren. dag. die hem het, levenslicht deed aanschou wen.
Achtereenvolgens werden aldus 24 gewonden uit de Ja ja, „het zijn stereke bannen die de \.aetüe ara-
mijn naar hoven gebracht, allen met zwart gablakerde ghen"... ook de weelde aan tc rnogan vertellen, mTs.
gezichten. De geneesheeren vreesden slechts weinigen Chalmers Adams! (-rl-
huener tc kunnen redden, daar de ongelukkigen allen
giftig?, gassen hadden ingeademd. Behalve deze 24 ge
wonden optellende hij de lijken en do arbeiders, die
hadden kunnen vluchten, bemerkte men dat cr nog
ongeveer 37 mijnwerkers ontbraken, die nog op den
bodem van de schacht moesten zijn. Men hoopte toen
nog dat dc meesten dier ongelukkigen, aan het edltul
eener galerij! zaten opgesloten en dal men hen jrou
kunnen bereiken.
Daarom-daalde-de hulpbrigade, aangevoerd door mijn
ingenieurs, opnieuw in de mijn af. en nu bleek spoedig
de vreeselijke waarheid. Alle arbeiders, die nog .'in de
mijn waren, hadden bet leven verloren.
Men zag ben bij troepen van vijf of zes, langs de
zijwanden der galerijen uitgestrekt liggen en bij het
vallen aan de duisternis .begon men met hot boven-
BecSaretesi.
Indien gij niet voldoende purgeert, koop een fiesch
Ilmi.vadi Janos (let op den naam), en neem eiken
morgen, op Uw nuchtere maag. een wijnglas aan
dit water. De resultaten zijn uitstekend en gij behoeft
in geen enkel opzicht Uw levenswijze te veranderen.
zoo ernstig scheen te hebben; opgevat-
En hot meisje bemerkte spoedig hoe men over baar
dacht*
Haar voornaamste danser, die intusschen haar vrijer
was apworden, en aan, wien haar heele hart hing, zoo
dat zij den, jager met den veer op zijn hoed heele-
maal was vergeten, die joeg haar weg met hoonende
woorden.
Men liet haar weer het zwaarste werk doen, gaf
Z" n°J k11 Ud haar hot hardste brood ea do karlgste vreugde.
I Ik baal hom mot voor m, Ik heb eigenluk ma- hod de ):,;d m il]Md ,a_
liug aam geld. Maar Jelui durft ha^t geen adem had baar M grootmoeder geaegd: „Nu
meer te hMou zoo bang ben Jelui. Welnu Ik haal boloede j God Nu kea lk de rekekl hier N ,s er
bet goud voor Jelui, ik zal tou schat wel vladen en Een e verdient."
1MTL H m °m E" te weggegaan in een Januarinacht. Barre-
wu ik tot vi ij ei. vosts door de .sneeuw. Geen, lantaarn, heeft zij mee-
Toen had heel Jacobsh f »e e da, y genomen,. Maar de Jacobshofer danser, de voorname,
deed op eigen risico en met voor hen geen mensch dje steed3 met haaj. voo was> die is dienzelfden
wilde tot zulk een prijs ryk worden. En het zou be- nacht Jn ra2ende koorts Hlj heefthaar
slist met geoeuien. naam uitgeschreeuwd en gesmeekt, zij zou hem te
Maar allen dte eerst de deern hart hadden tehan- drinkea en ïau wegnemen
deld. die deden nu l.ef en vriendelijk en zij keken 0n „,et stóeds don Jager kua8en
haar naai de oogen. I En den anderen dag is d© jongen dood en koud
En ook de leegloopers onder de jongelieden, die „,Q
wel eerst haar schoon© gestalte hadden bewonderd,
ma,a,r zich niets aan haar gelegen lieiten liggen,, om
dat zij Le arm was, die hielpen haar nu hij haar
werk en vroegen haar ten dans.
En terwijl zij vroeger de zwaarste schoven zelf op
den wagen had moeten Iaden, zoo nam men, haar n,u
gauw dc vork uit de hand- En terwijl zij anders bij
het dansen aan den muur stond en toekeek, zoo was
zij cu een der eersten die in het rond draaide.
Dat ging bijna een jaar lang zoo door, totdat de
sneeuw lag in de twaalf nachten.
Toen was, evenals allo jaren bij de boeren 't bloed
als gestold er het kwam over hen als eenmaal over
koning Saul.
Zij werden hoos op de meid, omdat zij niet wat
voortmaakte met haar schat en zij waren kregel, om
dat het kind hun, waarschuwing om het niet 'te doen,
eweesl
Maar de koorts nam steeds toe in de plaats, en er
was spoedig geen huis, waar niet iemand ziek lag.
Slechts heele kleine kinderen bleven verschoond en
enkele gezellen, die steeds hun best hadden gedaan,
"maar nooit een, oen;t in den huidel hadden gehad. En
dan nog eenige ouden wier heengaan n,iet zulk een
verlies zou zijn geweest. En al de zieken spraken
van den schat onder de rot6, die hun in de handen
brandde als gloeiend ijzer.
Jaeobshof heeft toen al zijn flinke mannen verlo
ren. Er is toen geschreven, dat de ziekte de pest was,
maar het was de wraak van de meid.
Doch de blinde grootmoeder van de deerne vond
in die dagen "toet haar stok, waarmee zij over de vel-:
den strompelde, een grooten zak met goudstukken.
Zij sleepte hëm «©ar huis en bracht hem aan den
dominee. Die bracht hem in de kerk op het altaar.
En toen hij den volgenden morgen er naar keek, toen
was de zak en het goud in, een stuk grauwen steen
veranderd, zoo als men nu nog brokken vindt buiten
bij den steenen muur in heit "Valkenbosch.
Toen, heeft de dominee de oude vrouw hij zich in
huis genomen, want hij zeide, dat hij haar het goud
toch afgenomen had, dat weliswaar blijkbaar van den
duivel kwam, maar dat toch een hulp en steun had
kunnen zijn voor de laatste jaren van de blinde.
Want in den grond stamt al het gou-d van den dui
vel, maar wat men voor de nooddruft noodig heeft,
dat heeft geen macht over de ziel.
De brokken steen heeft men op het altaar' laten'
liggen.
Maar in het voorjaar, toen, in het bosch de sneeuw
overal verdween en het voorjaar zich roerde, toen
was op een mooien, morgen het stuk steen heeleniaal
nat als van sneeuwwater.
En nog een tijd daarna, toen do. vinken hun i
ten begonnen te houwen, en d© leeuwerik zong, toen
werd het blok steen groen met het plantje, vrouwen
haar heët het, 'evenals op den muur in het Vajlten-
bosch.
De Jacobsliofers werden hoos over dit duivelswerk
en baden den dominee, hij moest het uit de kerk
gooien. Deze wilde dat «venwel niet dadelijk, want
hij was een van die mensclien, die gaarne alles willen
weten en onderzoeken.
Maar ten slotte gaf hij toch toe, hij trok zijn
ambtsgewaad apai en droeg het met groen begroeide
stuk steen onder zingen en bidden naar het Valken
bosch. Achter hem trokken de overgebleven ouden en
kinderen van Jaeobshof, die al het harteleed niet ver
stonden of reeds weder vergeten waren. Zij trokken
hand in hand en zongen en de zon scheen en de spech
ten klopten en hamerden in het woud en de wilde dui
ven vlogen van boom tot boom.
Toen de dominee met zijn zingende schaar aan den
ouden muur kwam, toen vloog een reuzengroot© kool-
raaf uit de muuropenjng en schreeuwde, dat het in
het verre bosch weerklonk.
Wordt vervolgd.
i
