Jliiiin Nimis-
AlraMiï- Laiiïiiifilafl.
Oe Molen van den Koudeu Grond.
Donderdag 26 September 1912.
56ste Jaargang Nu. 5tS9.
Ariondissemeiits Rechtbank
te Alkmaar'
Zitting van Dinsdag 24 September 1912.
DAT ZAL NIET MEEVALLEN.
'n Verzetzaakje om mee te beginnen 1 Oud nieuws,
daar we hel heele (relletje reeds brccder hébbén om
schreven. Kees Bijwaard, milicien, destijds te Hoorn
in garnizoen, was, zooals mesi zich herinnert, met
zijn vriend A. Schaper, ft zijn luidjes uit Bergen)
tiaar Schoorl om kennis te vieren, waar door deze
heéren een heele partij fleschjes lager bier i.s wegge
moffeld ten nadcele van kastelein Rus, die eventjes
47 fleschies miste.
Na behandeling der zaak constateerde de O. v. J..
dat beklaagde het vklappen van de zweep kende en
na in Augustus j.1. verstek te hebben laten gaan, wc]
wist, dat hij. nu voor 60 cents andermaal de z«ak kon
doen berechten. Dat vindt .spreker eigenlijk treurig.
Door zwaardere straffen 'toe te passen in zulke ver-
ze (zaakjes, zou intusschen het euvel mogelijk te be
strijden zijn en door de Justitie kunnen worden ge
tond, dat zij niet met zich behoeft te laten spotten.
'l Bewijs geleverd achtende, vraagt de Officier be
krachtiging van het vonnis en wijziging van de straf
mate zoodanig, dat liet van 3 weken op 5 weken ge
vangenisstraf wordt, gebracht.
EEN Nf JDIGE ORGELMAN.
Franeiscus de Lang, eeai 36-jarige' geboren 'Belg, laat
stelijk resideerendc te Hoorn, was den 4dcai Juni zco
hardhandig tegen een collega opgetreden, dat de recht
bank. er aan;te pas moest komen. De Lang is orgel
draaier van professie en toerde zoowat de heele ge
meente Wcstvvoud in 'l rond, ten slotte op de Boe
leert, nabij! Birin-envvijzend terecht komende. Daar liep
bijl als 't ware in do armen van. zijn collega óók
gesjoelde en ook orgeldraaier. Dat was oen 'hartroerend!
wederzienFrederik HaJ'l, de collega, toonde het orgaan,
door zijn familienaam aangeduid, pp de rechte 'plaats
te hébben.
Op den meest opgewektcn loon informeerde nu dc
Tang naar den loop dei' klacht, die vrouw Hart bij
den commissaris van politie te Hoorn had ingediend
over hein. De Lang. Maar Hart vertrouwde het nu
niet zoo geheel en al, daar een soortement stiefzoon
van De Lang. Hartman geiiaamld, al eens hardhandig
was opgetreden en beboet was wegens mishandeling
van Hart.
't Is eigenlijk broodnijd lusschen die orgelman-fa
milies. Bn ook nu kon de knecht Jaap 13raas fcr
ai spoedig getuige van zijn. dat zijn patroon ,,ap 't jak
kreeg van De Lang. Daarvoor had deze gauw genoeg
aanleiding gevonden en zoowel met vuisten als met
zijn onafscheidelijken orgelstaf sloeg De Lang lustig
op Hart los.
De O. v. J. wist blijkbaar geenszins tot blijdschap
van De Lang ie vertellen, dat deze al 3 maal was ver
oordeeld! o.a. in Groningen in 1&93 en latei' elders in
1903 respectievelijk wegens bedreiging met ecnig mis
drijf tegen het leven, mishandeling en beleediging van
ambtenaren in functie. Beklaagde moge nu halsstarrig
ontkennen, het bewijs is Iniettemin geleverd;. De boete aan
den stiefzoon van beklaagde tor zake de geweldpleging
op Hart opgelegd, is als correctu niet voldoende ge
bleken. Nu dus maar eens met gevangenisstraf gepro
beerd. Eisch 1 week.
WEER OPGEWARMDE KOST.
Albert Wijkhuizen, een 27-jarig Alkmaarseh los
werkman, onlangs wegens wedjerspanjngheid veroor-
- deeld. was toen niet, aanwezig en stond heden na
aangeteekepd verzet berecht. We kennen het zaakje
nog van 3 weken, geleden., toen 't „diiende"^ en weten
hos hij, Albert, geholpen door Pletter Rooi het den
politie-agenten Lebhing en Peien terdege la. tig heeft
gemaakt bij het transport naar den Accijnstoren
waarvoor Ab wegens openbare dronkenschap was uit
verkoren. De beklaagde was nu in verzet gekomen;
omdat het vonnjs (1 maand) hem te zwaar was en
ook omdat er stond van, verzet in vereeniging en...
hij was alleen. Doch later kwam sinjeur Roos erbij.
De heer Officier herhaalde nog eens de grieven
tegen dat voor een, luttele 60 cents in verzet komen,.
Spreker acht het in het belang van het prestige
der rechtbank, hierbij zwaardere straffen toe te pas
sen. Gerequireerd wordt bekrachtiging van het eens
gewezen vonnis en wijziging in de mate van straf,
die spreker van eene maand, in 5 weken gevangenis
straf wengch t, te zien veranderd.
HET EIND VAN HET LIEDJE C
Dat is Maartje Munter, 22 jaren geleden geboren
te Den Helder, alwaar zij hare laatste woonplaats
had (thans toch is zij gedetineerd in 't Huis van Be
waring te Alkmaar). Trots véél moeite die aan haar
is besteed, is het niet mogen gelukken om Maartje
voortdurend op den goeden weg te houden. De bemoei
ingen, da,artoe, vanaf haai' 12de jaar in 't werk ge
steld, hebben weieens moeten falen. Dezen zomer was
zij door menschlievende luidjes aan een betrekking
geholpen en diende ze op een boerderijtje in, Anna
Paulownu- Ze is een flinke, stevig gebouwde deern en
het scheen aanvankelijk goed. te zullen gaan, maar
toen de Heldersche kermis in 't land kwam, sprong
de mijn verkeerd. Ma, raakte in den kerm is roes aan
den dwaal en kwajn terecht bij haar vriendin Idea
Kouwenberg, weduwe van, J- v. d. Sluis, waar zij
vrienden ontving. En 't einde?
Och, we weten het, men kwam er achter, wat er
gebeurde. En toen Idea, moest terechtstaan wegens
koppelarij en voorloopig gevangen werd gezet, was 't
met Maartje Munster feitelijk ook gedaan. Onderdak
had ze njet meer. ^Een, middel van beslaan ai even
min, Herhaaldelijk reeds zag Ma zich genoodzaakt op
i het politiebureau om onderdak te vragen. Soms •over-
j na,chtte zij opder den, blooten hemel,, in een bagage
wagen der II. IJ. S, M., of in, een, schuur of zooiets.
Ten slotte werd dè arme zwerfster wegens het zon
der middel van bestaan rondzwerven, geverbaliseerd
en traden thans de Heldersche politie-agenten Ho-
vingh en Duif als getuigen op.
Maartje werd ten slotte opgeknapt met een eisch
tot 3 dagen hechtenis en 4 maanden rijkswerkinrich-
ting.
HET MIJN EN DIJN.
I Albert Dekker, een 23-jarig landbouwer, geboren te
I Séhagen en, wonende te Zijpe aan den Jacob Klaas-
senssluis, heeft aldaar de vrijmoedigheid ten opzichte
van anderer eigendom ietwat te ver gedreven, wat
hem heden in, de audiëntiezaal deed terechtkomen.
Begin Augustus was hij bezig een stukje land te
ontruimen in verband met de langs de Jacob Klaas-
senssluis aan, te leggen trambaan. Daartoe moest hij
een brug slaan, over een wegsloot. En daarvoor had
hij geen hout. genoeg. Nu vroeg en verkreeg hij van
1 den putbaas A. A. de Weert van Krabbendam ver-
1 gunning om eenige andere" battijiga en kruitdelen, die
bij elkaar lagen voor dat doel aan te wenden. Maar
tot verbruik van mee/of ander bout kreeg hij geen
vergunning. En toch... toch nam hij nog eenige delen
tot zich en ging met een ervan, nota bene aan zijn
eigen schutting te herstellen, Da(t ging toch wel wat
ver en 't liep nu ook vast. Dë onder baas Leendert
SLui van Warmenhuizen, ingelicht zijnde, vervoegde
zich op Dekker's erf en zag de herstelling aan diens
schutting, waarvoor hout was aangewend, dat bij de
in aanleg zijnde lijn was vandaan gehaald. Daarmede
nu zou de aannemer van het werk, de heer N. B. Bol
len,, benadeeld zijn geworden.
Rijksveldwachter Van der Marck uit Petten, de
verbalisant, noemde beklaagde een gunstig bekend
staand persoon. Spreker begreep niet. dat Dekker het
heeft kunnen doen. Beklaagde houdt staande, dat hij
het hout slechts leende, niet wilde behouden; hij zou
het terugbrengen, maar dit werd opgeschort door
het voortdurend regenachtige weer. Beklaagde's paard
was door de afschutting van zijn welland geraakt.
Vandaar dat hij tijdelijk hout van de tramlijn aan
wendde om de schutting dicht te maken. Een der ar
beiders, De Bekker, had gezegd, daar liggen planken
van de lijn wat De Bekker nu ontkent - en
toen heeft beklaagde daarmede zichzelf maai' geréd.
De O. v. J. eisehte tegen Dekker f 25 boete of 12
dagen hechtenis.
HIJ HAD BAGGER XOODIG.
Jacobus de Haas, een arbeider uit Enkhuizen. was
niet verschenen. Hij had in de aloude Loggerstad in
de Zecdijkgraoht benoorden den vuurtoren in het wa
terschap' Dredhterland zich wederrechtelijk bagger toe
geëigend, die hij in een schuit trok en er brutaal
mee weg voer.
Lat onrechtmatig optreden werd gezien door den
gemeenteveld wachter J. v. d. Berg, terwijl de opzich
ter van DreciiIerland verklaarde, geen vergunning aan
Dc Haas te hebben gegeven om bagger te gaan trekken.
De O. v. J. qualiticoérde het gebeurde, als stroo-
perij met behulp, van een vaartuig, iels waaraan be
klaagde zich in 1907 ook al schuldig maakte. AVel
is juist de termijn om uit dien.hoofde recidivist te
zijn wat men is door binnen 5 jaren tweemaal het
zelfde feit te plegen verstreken, doch spreker wil
toch maar hoven het gewone tarief van f 5 boete
of 3 dagen gcv., en eisehte thans f 10 boeie of 10
dagen hechtenis.
EEN VALSCHE GULDEN EN EEN BAKKER.
Volgt Jan Franeiscus Kouvvenhoven, een 26-jarige
broodbakkersknecht uit Castricum. Deze kadeljespro-
ducent was „den 25sten Augustus als zoovelen te Alk
maar druk aan 't kermis vieren. Overal werd een kijkje
genomen, ook in de wereldberoemde cakewalk csi
stoomcaroussel Van Benner. Druk was het er, héél
druk. Toch ihadl Benner's geoefend oog in de gaten
dat do bakker hem een gulden in de haaiden stopte
I die aan echtheid' nogal te wenschen overliet. Hannes
i werd op zijne „vergissing'" gewezen en had gelukkig
nog een zuiveren gulden die nu aan de caroussel
j weid gewisseld. Lustig hobbelde onze vriend nu in
«.„stoom". Maar die andere geweigerde gulden brand
de ,'ncm toch in den vestzak. Wat drommel, hij. Jo~
hanncs Fransje Kouvveiihoven had dat ding toch óók
in betaling gekregen, hij moest er dies zien af tc komen.
Schade verkoos hij daar toch sappirdekiiek, niet bij
te lijden.
Dan maar eens bij dat aardige juffie aan de Cake
walk geprobeerd. Mogelijk lukt het daar! En jawel hoor.
Anna Stolwerk uit Bergen op Zoom vliegt in de kaars
a's Hannes zich van de „stoom" naar hóar begeeft
en dus in dezelfde inrichting ten tweeden male een
zelfde truc- probeert.
De gulden 'raakt onopgemerkt in de tasob der cofi-
trolejufïrouw en naast twee kaartjes worden 90 cents
het eigendom van snuggeren Hannes. Maar hij het
natellen der ontvangsten ontdekt men de vreemde eend
in de bijt. Daar de poging om Benner zelf het ding
in handen te spelen in zekere mate tot aanwijzing
kon strekken, liep de deeglrapper groot gevaar en be
landde per saldo hier op het bokkekanicje.
Wegens oplichting werd tegen beklaagde 2 weken
(gevangenisstraf gcëischt.
Mr. Leerberg wees er als pleiter op dat hier geen
listige kunstgrepen en evenmin wederrechtelijke bevoor-
decling in het spel waren. Met vertrouwen vroeg hij
dan ook ontslag van rechtsvervolging voor zijn cliënt.
lenduit den mond. verbeterde ..Jan* gauw.
Koning had wel 't een en ander over Stuurman, die-
hij per saldo ontslagen ha t, te vertellen, doch de O.,
v. J. vond, dat er geen termen waren geweest om zoo
op te treden.
Wegens mishandeling werd tegen beklaagde f 25 boete,
subsidiair 25 dagen hechtenis gcëischt.
TE HARDHANDIG.
Louw Doorn van Broek op Langendijk was absent.
Hij heeft aldaar den 10-jarigen Louw Bergen den 21
Augustus mishandeld door schoppan en trappen, om
dat dit kind zijn zoontje oen duw gaf. Dat deed do
kleine^ Louw Bergen omdat de jeugdige Doorn zijn.
Louw's zuster HeTena een lxiterham afhandig maakte.
De O. v. J. eisehte f 10 boete of f 10 dagen hech
tenis.
DEUREN DICHT.
I)e 30-jarige Simon Pranger uit Den Helder siontl
met het oog op de goede zeden, terecht met gesloten
deuren.
A.s. Dinsdag uitspraken.
Feuilleton.
i
32.
Zij liepen, verder, de moeder van, den dominé en
de kreupele. Een vrouw liep hen groetend voorbij,
maar zij hadden er geen erg in.
„U heeft zeker uw moeder al lang niet meer?"
vroeg zacht en op veranderden toon de oude vrouw.
Toen hief de kreupele het hoofd op en, keek zijn
buurvrouw aan.
,,Ik heb haar nooit gekend," zeide hij kort.
De oude dame keek van ter zijde naar den jongen
*"man. Zij begreep dat dit ook iemand was, diq steenen
op zijn pad vond. Dat rukte haar wat los van, haar
eigen beslommeringen.
„Goed, dat ge uw zuster hebt," meende zij.
Toen kreeg Heinrich een heel rood hoofd en keek
den dorpsweg langs, om te schatten hoelang hij nog
met deze vrouw aan zijn, zijde had te gaan. Een ant
woord gaf hij niet.
De Stunden-Wilhelm slooide over de straat, in zijn
lompe, zelfgemaakte zeildoeken schoenen. Dat deed
bij voor iedereen, die hem er om vroeg. Hij wees naar
zijn wollen muts, doe zijn vaal hoofd dekte en had
zooveel haast als zijn zieke voet hem dat maar even
toeliet.
Maar toen hij de moeder van den domdnó gewaar
werd, bleef hij toch staan en keek de oude dame
aan. Zijn kleine oogen waren vol onrust, toen hij zei-
de: „Er is geschrei in Israël..." Hij stotterde en
keek voor zich.
De moeder van den dominé lachte: „Wilhelm, ik
ken dat geschrei en ik ken ook Israël. Maak voor
den dominé maar een paar warme overschoenen. Op
den preekstoel' van Jacobshof is het koud, om te
bevriezen, en het hout dat wij krijgen, geeft geen
warmte."
Zij ging met een donker gezicht den halfdwazt.
Toorbij en wendde zich weer tot Heinrich.
„Wanneer ik wat meer geld had, zou ik vandaag
&og tot mijn zoon zoggen: trek je zwarte jas uit en
idien. je vrod in den scbdldereklel. Maar wat doet
Volgt oen Kindervvettenzaakje.
EEN TE LANGE TONG.
Dirk van den Pijl. die een jaar of drie geleden
te Benningbroek op de najaarskermis zoo geducht door
zijn voel kleineren tegenstander Nardus Koeleman met
een zakmes werd gesloken, zoodat do eene long ge
raakt werd, 'is daar zeker wel prompt van genezen.
Althans de nu 26-jarige reus, vrachlrijden. van be
roep. wonende te Oudendijk, gemeente Bcets, kon zijn
longen omstreeks half Augustus terdege uitzetten, tóen
hij den Bcetser veldwachter S. Smit uitschold. Groote
Dirk was kwaad, omdat hij: meende dat Smit, Leeg
water, den (rijksveldwachter op hem had afgestuurd
en dat moest niet gebeuren, want als Smit wat tegen
hem. Dirk. had te vertellen, moest hij zelf komen.
't Was wel een gezellig discours dat Smit. die van
de halte Schardam huiswaarts ging, met Dirk mocht
hebben. Smit hield er aanteekening van.
Dirk, nu weggebleven, werd opgeknapt met een eisch
tot 15 gulden boeten of 15 da .eren hechtenis
EEN DURE MUILPEER,
Kees Koning, een groote forsche 29-jarige gérant.
tdc vorige maand nog in „De Rustende Jager'" te
gen resideerende, geboren te Amsterdam en nu wo-
de te Sloten, kreeg den 7den Augustus in dat café
ruzie met een der kellners, Johannes Marinus Stuur
man genaamd. Deze kreeg van den pootigen gérant
een dikke muilpeer tegen zijn gezicht, zoodat hij om
geen .tweede vroeg.
Waar bloedde hij1, werd den kellncr van Lont als
getuige gevraagd. Bij' dé fonteinklonk het aarze-
Binnenlandsch Nieuws.
I DOKTERSTARIEVEN.
Men meldt d.d. 21 Sept. uit Deventer aan Dc
Tijd
De genoesheeren alhier, die tot nu toe zich bijna
allen tevreden stelden met een uniform; minimum-ta
rief van f 0.75 tot f 1 per visite, hebben ons nu een
geheel nieuw tarief voorgelegd, waarin de patiënten
naar gelang van. hun inkomen in 5 klassen verdeeld
worden en waarin onderscheid gemaakt wordt lo. tus-
schen visites aan 't huis der patiënten of tijdens het
spreekuur bij de doktoren aan huis; 2o. met den
afstand tusschen-het huis des geneesheers en dat van
den zieken3o. met den tijd van consult, die ver
deeld wordt in dag, avond na zessen en nacht
na 11 uur.
Eindelijk 4o. moet men voor spoed-visites, visites
op een bijzonder aangeduid uur en op Zondag nogmaals
extra betalen.
De 5 ..klassen" of graden van gegoedheid zijn lo.
boven f 6000 per jaar inkomen; 2o. f 3000f G000 -
3o. f 2000—f 3000; lo. f 1200—f 200o. 5o. onder dè
f 1200.
Visites aan huis zullen a-esp. berekend worden ad
f 2, f 1.50. f 1.25, f 1, f 0.75 en visites op 't spreek
uur f 1.50. f 1. f 1, f i; f 0.75 cn f 0.75.
Builen '1 spreekuur, doch wei aan huis des genees-
heers alles dubbel, visites in consult met een anderen
geneesheer driedubbel.
's Avonds geldt het dubbele, 's nachts eveneens het
drievoudige tarief.
Het beste protest els er ook tegen deze flink©
verhooging van tarief geprotesteerd moet worden
zal eenvoudig zijn niet ziek te worden.
ZIJPE.
Regenten van het Algemeen Armbestuur dragen
aan den Gemeenteraad de volgende dames ter benoe-
ming voor:
1. N. FrancisKater, 2. C. de GraafWit.
1. L. VaderHopman, 2. A. BrakSchrieken
EEN OFFICIEELE ERKENNING VAN ESPE
RANTO.
Volgens de officiëele circulaire vajn 13 Juni jl., No.
10023, wordt door het Ministerie van Volksonder
wijs in Bulgarije het Esperanto leerboek van den hr.
Iv. H. Krestanof aan alle directeuren van gymnasia
en paedagogische instellingen, l*en,evens aan de dis-
trictesehoolinspecfceurs, ter studie aanbevolen
KREEFTENVERGEFTIGING.
Aan boord van het ss. „Koningin der Nederlanden",
dat Woensdagmorgen, is binnengekomen, heeft zich op
de thuisreis, tengevolge van het gebruik van kreef-
ten-mayonnaise, een ernstig geval van vergiftiging
voorgedaan. Verschillende passagiers werden min of
meer ongesteld, van wie een zevental zich onder be
handeling van den scheepsdokter, den heer A. H.
van, Engelen stelden. Deze hield naar aanleiding van
dit geval een consult met den majoor-dokter Beek,
die als passagier aan boord was.
De passagiers waren, sommigen reeds na enjceie
uren, de overigen na een paar dagen, hersteld. Ern
stiger liet het zich aanzien met den adjunct-admini-
men al niet voor het dagelijksch brood."
„Ja," zeide zacht de kreupele, „wat doet men aj
niet
Zij wafen, nu a^m, de pastorie gekomen.
De dam,e gaf Heinrich •de hapd. Zij gevoelde plot
seling st,e<rk, hoe ook deze door een, diepe klove van
de Jacobshofers was gescheiden. Heel warm klonk
haar stem: „Kom dikwijls bij ons, bij mijn zoon.
Hij is daar boven steeds zoo a"een. Geen mensch
begrijpt hem ,wil hem begrijpen
De kreupele hield zijn hoedje in de hand- De kou
de wind ging hem door het haar. Misschien was het
dat wel, wat zijn voorhoofd plotsel'ng zoo rood kleur
de. De uren schoten hem te binnen waarop daar ginds
in den lachenden zomertijd drie mannen en eene
vrouw in het huisje van den doodgraver zaten, hun
feesten vierend in stille gelukzaligheid. Dat was nu
alles vernietigd en een ieder ging zijn weg in ge
drukte, koude eenzaamheid. Hij knikte slechts en
zag met een mompelenden, groet langs de vrouw heen
naar het bosch, hij liep vervolgens verder het school
gebouw voorbij, waar de kinderen zongen, begeleid
door ean vreemde viool. Het klonk wel niet valsch;
maar het sneed den kreupele toch door het hart, zoo
dat hij a's in "wilde vlucht verder ging".
Liezel dacht er aan hert handwerk ter hand te
nemen, dat zij nog kende van haar meisjesjaren en
dat haar in de wereld een rijker stuk brood zou
geven, dan dat er voor de kinderen van den ouden
Neuhaus wap te verdienen op de Jacobshofer hoogte
met horloges repareeren.
Zij dacht daarover, maar zij 6prak er niet van-
Haar scheen het toe. dat deze uitgesproken ge
dachte de zrweep zou worden die haar weg zou -jagen
uit dit armoedige kamertje, waar toch nog in een
uiterst hoekje eenige hoop verscholen scheen. Hoop.
verwachting, onzeker als nevelwolken, maar die toch
soms schenen op te klaren om even een helder licht
door te laten.
Dikwijls, wanneer de vroege schemering zonk, stond
de molenaarsvrouw aan het venster, en keek naar den
raed van het bosch, waarin het pad naar den Kouden
Grond verdween. Hoe dikwijls was zij dat pad gegaan
op zomeravonden, terwijl de mannen, van wie éen de
vioolkist droeg, naar Jacobshof terugliepen.
Aarzelend en zonder vroolijkheid was zij naar den
molen gegaan, waarvan het harde geklepper haarpijn
deed, na het fluit- en vioolspel.
En met tegenzin stond zij dan tegenover den, man,
die haar als een stormwind paar zich toe had gerukt,
1 voor wiens hartstocht zij schrikte, en die haar ge
voel van moederlijke zorgzaamheid, dat zij t,ot dus
verre voor anderen had gehad, geheel deed verdwij
nen. Maar nu, met dezen wintertijd, nu alles onder
de sneeuw lag, was dit pad verdwenen.
De vrouw, die in, de schemering keek, kon niet
ontdekken waar het lag. Het; scheen haar slechts toe,
dat het nu niet zoo zwaar en moeilijk was, die rich
ting uit te gapn.
Een donkere gestalte met grooten bochel en een,
stil, wit gezicht, liep daar ginds. „Ik ga naar mijn
zoon," hoorde Liezel haar zeggen. „Jij* hebt hem al
leen gelaten en de Klot.zen_ kunnen niet zonder een
vrouw. Jij hebt het op je geweten, als het heelemaal
verkeerd gapt. Ik ben bij zijn vader gebleven en die
was toch ook niet beter. Het zit hen in het bloed.
In hun vurig bloed, al sedert eeuwen. Men heeft het
niet goed bij de Klotsen. Maar hup kinderen zijn lief
en blank als inelk en bloed. En hulpeloos zijn hun
kinderen. Hulpeloos en vol behoefte voor een zor
gende liefde. Alles wat mep in zich heeft aap zorg
en teederheid en zalige weelde, dat moet men dezen
kinderen geven, zooveel behoefte hebben zij daaraan.
Zie eens hoe mismaakt ik ben en hoe ellendig. Maar
weggeloop en, ben ik piet. Weet ge dan niet, dat vrou
wen moeten zijn als soldaten: geen eigendom aap het
lijf ep daarbij op die plaats gezet waar de meeste
kogels vliegen. Jij maakt het je aj heel gemakkelijk.
Jij gaat alles uit den weg en gaat buiten het strijd
gewoel je heil zoeken. Maar nu zal je ook nooit
weten hoe het klinkt, als een vrouw voor de eerste
maal zegt: mijn zoon. Geen mond zal u moeder noe
men en wanneer je opder het klimop ligt, evenals ik,
dan heb- je tevergeefs geleefd."
De molenaarsvrouw ging van het venster weg en
liep naar doove Kaatje, die in den stal aan het werk
was. Door haar liet zij zich den sleutel geven van de
kerkhofpoort. De doodgraver, dieaap den molenaar
berichtte, dat zijn jonge vrouw zoo dikwijls het graf
van den schoolmeester bezocht, wist niet, dat hij
slechts de halve waarheid zeide en dat voor het bron
zen kruis van het familiegraf der Klotzen de sneeuw
veel meer piat geloopen was dan voor het graf van
den schoolmeester.
Ook al zond de gele zon haar stralen nos zoo kort
op Jacobshof en al maakte zij de dagen no^, zoo kort,
het kon toch niet verhinderen dat Januari weer een
smet op zijn naam geladen kreeg, zooals deze er al
meerdere waren aangewreven lp den loop der vele
jaren.
De nacht was zoo grimmig koud. dat do sneeuw
I onder eiken voetslap kraakte als glas, Aan den ramt
der bosschen weerklonk 't geblaf der hongerige vossen,
j Maar al was de nacht vol merkwaardig gedruis-
geweest, de nachtwaker, die in de grijze morgen vroegte
door de moeder van den dominé van den weg \ve:d
afgeroepen, bezwoer haar, dit hij niets bijzonders ge
hoord of gezien had.
Maar toen de kleine vrouw hem beval naderbij
te komen en hem toonde hoe dia tini der pastori©
voi glasscherven lag en er aan die zijde van het huis
'geen enkele ruit meer heel gebleven was, toe zéidé-
hij. dat de bliksem hem op dezelfde plaats waar hij
stond mocht treffen, wanneer hij wist, wie dat gedaan
had.
Maar de bliksem trof hem niet ?oo schuldeloos
en rein was de nachtwacht.
De dag verrees en de burgemeester kwam om do
schade in oogensdïouw te nemen. Hij had het lioofd
dik in de doeken gewikkeld, had den ganschen nacht
kamillethee gedronken, en zweetend in zi|n bed gelegen
en wist van niets. Geen geluid had hij gehoord, of
schoon hij klaar wakker had gelegen met stekende oor-
en kiespijn.
Zoo na en af kwam heel Jacobshof en bekeek do
gapende wonden, in het dominé'shuis.
Merkwaardig zeker had de onbekende getroffen. Zelfs
heel "boven was -in de beide vensters van de schilders
kamer van den' dominé ge-en ruit heel gebleven. Zij
wezen het elkaar, de Jacobshofers en zij verbaasden
er zich over. hoe zoo iets toch mogelijk was. Een paar
jongere knapm. raapten een paar scherven op, beke
ken cn besnuffelden ze als konden zij eenig spoor
ontdekken. Maar toen zij bemerkten dat de dominé'-»
moeder naar hen koek, toen lieten zij de scherven val
len en gingen h oofdschuddend heen, als voor diepe
raadselen staande.
Wordt vervolgd.
