t
4
m
TIBYOn.
Zaterdag 2 November 1912.
56e Jaargang. No. 5210.
tingl
DERDE BLAD.
!Q I
t;
RECLAMES.
Het kieren der jarrn.
EEN ZITTEND LEVEN.
te
,,'T CAFETJE".
bijna niet gelooven, maar als Bigreddon het hem met
kllmmendo zekerheid bevestigt,C zegt Pliilibert 'n
eenvoudig en, goedhartig man „Wel, dat doet me
plezier voor den jongen! Hij is in den kelder aan
't wijn aftappen; ik ga 't hem dadelijk vertellen!"
Maar Bigredon houdt hem terug: „Niet doen' We
zullen eerst nog eens praten. Daar moet jij 'n slaatje
uit slaan."
Bigredon, brengt Phïlibert aan 't verstand, dat Al-
bert, als hij eenmaal rijk is, geen kelln.er meer zal
willen blijven.. „Natuurlijk niet!" Nu moet Philibert
met hem 'n contract aangaan voor den tijd van twin
tig jaren, gedurende Welken tijd Philibert aan, Al-
bert elk jaar 'n, loon zal uitbetalen van vijf duizend
francs, omdat hij zoo'n voortreffelijk kellner ls. Maar
Jn't contract is tevens de bepaling opgenomen, dat hij
die 't contract verbreekt, aan den ander 'n vergoe
ding zat geven van tweemaal honderd duizend francs.
Philibert brengt daar tegen in, dat dit 'n schurken
streek is, maar Bigredon praat hem dit uit zijn
hoofd. „Dit is nu 'n prachtige kans om gauw en
gemakkelijk rijk te worden."
Eindelijk stemt Philibert toe. Bigredon heeft do
„Ons <locn en los gewoel, ons droev' en blijde dagen,
Die worden van de tijt, in liaesten weghgedragen; acte al opgemaakt en, in zijn zak. Ze behoeft alleen
En of het drooinen sijn, dan of het; is geschiet, I nog maar geteekend te worden, ener is haast
Als 't spel ten eijnde komt, dan, is het enckel njetj." bij. Bigredon, heeft op alles gerekend.
net
slijst.
Het Leven 'n drooin.
Jacob Cgts. 15771GGO.
„Die deez' Waerold wel beziet
En bespiedt,
Vindt daar bin,nen niets verhoolen,
Als men van «lat groot gesticht
't Deksel liebt,
Dan een groote stapel kooien."
'I
Wijl 't dan dus gescliapen staat,
Is mijn raad.
Alle zorg te laaton loopen,
Om, gelijk als al de rest,
Bij mijn best,
Mee te gaun aan 't Koolverkoopen-
fit „Koolzang". Jan Goeree.
1G70173t.
diging op den koop toe!Geen kleinigheid waar- panld zware mishandeling... Of eenvoudige, ziH-gc. dftór
achtig!" kom! 'l op aan. Y.fi u is w gip-ovocecid... Maar toch
Do buurtjeB hadden zich nu allemaal om hem heen zwakjes... zwakjes... Im.-ii bleu -i •u<l«- wonde. Tja. ik
gegroepeerd. Ze trachtten uit te drukken de deernis, 1 geloof ei:', dat "t me! boe ie' Na cvnig Miuffelcn
die zij voelden met juffrouw Alben»... Al was het m buuhreu; ,,N n, juffrouw, dat is zéér, zéér
dan maar met dc vrouw en de schapen van kin do dubieus!*'
Jans luid dc handen krumpaclrig gevouwen en strekte
ren... En op sommige gezichten teekenden, zich toch.
als men scherp oplette, andere aandoeningen af... Ei- I
genlijk was 't d'r verdiende loon. hér... \Vat haddcui
ze. hij die Al fiers, er niet uitgehaald op dc koperen j
bruiloft laatst... Een taart uit dien fijnen winkel in 1
de Vijzelstraat... Wijn, meneer, rooiowijn van zes-
lig cents de flicsch... Jawél. 't kan niet op. Hoogmoc I
komt vóór den val...
En intusschcn stond I>aas Holkamp le vertellen. Een I
zoon van zijn zuslcr was „op de griffie''. Ecu pkn
tere, knappj jongen, die voor deurwaarder zou gaan
studoeivn... Nou. als dis 't niet kon welen, hér Was
De tranen slruouidcvi Imar
naar advisci
dc wangen....
„Och, menccr-lief, u is zoo g cd, m» knap: l
kent al de hecrcn van de RechtbankOch. ik smeek 't
u... Mijn. leven hangt er van af...'
En zoo hard snikte vrouwtje 't uil, dal de gade even
om een hoekje»kwam kijken... Haar een glas jvalcr
liet drinken... Eventjes keek zij haar man aan... En
merkte het vroolijke glinsteren in zo oogen. het
vroolijlte trekje van: „Dat is goeie,., hoor!" om z'n
I Hippen... 't Zou nog wel een uur duren, voordat de
al ove^ de twee jaar „bij: de rechtbank". Schreef 'n vartcensslagei kwam... En me^^ans op d'r g l; at kcer-
hand. 'u hand. een advocaat kou 'l niet mooier, de mevrouw de adviscuische haar d'r keukentje terug.
Kon met artikelen uit het wetboek goochelen, dat je Bovendien", zei de adviseur, z'n s'roeI-strengen
nel
en
Albert wordt geroepen en... 't treft, gelukkig -
hij is dronken van 't wijntappen. Philibert vertelt
hem van zijn. „bekwaamheden" als kellner en va,n|
't contract, en legt hem dit laatste ter ouderteeke-
uing voor. Albert is niet zóo dronken of hij weet,
dat geen enkele kellner vijf duizend francs verdient, j
en begrijpt cok, dat in dit geval alleen de baas tot
contractbreuk kan overgaan. Daarom wil hij. dat
indien een der contractanten ooit tot breuke zou
overgaan deze dan aan den ander niet twee,,
maar vijfmaal honderd duizend frajncs vergoeding zal
uitbetalen.
„Neen, dat is te veel," zoetsappigt Bigredon, twee
ton is voldoende, en eer Albert 't zelf weet, heeft hij
zijn hapd op 't papier gezet..
Albert is uitgelaten en drinkt in zijn roes het
glas van een der bezoekers uit.
Totdat de brievenbesteller komt met den brief,
welks inhoud de vertelling van Bigredon- zal beves
tigen. Albert moet alweer teekenen; hij krijgt er
plezier in.. Hij breekt den brief open, leest, leest og
eens, kan niet gelooven wat hij leest, wrijft zijn oogen
uit en weet eindelijk zijn rijkdom 'n feit. Hij vliegt
ieder om den hals, Philibert, Bigredon, den brieven-
gcldboctc af. Maar tegenwomxligf... (reen kwestie van. Toen scheen vrouwtje te herleven. Zij zocht "ii-'s
hom-I De straffe möBode. Enjaiijk hebben Ml ver- ecu pakje, dat zij bij zich bad... Vond hel, I-efide,
kiaavde Iloikamp, loodgrijze tabakswolken voor zich uit v64r advlMur, ,lukje llwr
puffend. „Gelijk hebben ze... Wie zich tegen do wet r(X.pje V.1U yjjf-cn-twintig
vergrijpt. diciil te boeten! En juist maakte Wj. warm „aar, léct strok gedcbl. Bankte
voorstander van do oude. strenge school, zich gereed 'j met aan
om daarover te gaan bespiegelen, toen juffrouw IX- In zylV£ y. aKijd gewoon, dis ik
Bruin, den buur. die naast haar stond, geweldig ui ze in behandeling neem, een voorschot to neiAan,
den arm Kneep... in afrekening ran honorarium, van minstens.... Maar
A'i mets. Ws slechts... Twee agenten kvramrei r.Djn!-- zei hij, haastig opstaand, „ik begrijp t geval
dc straal m slappen. Oo vrouwtjes drongen achteruit.., lk heb nlet u (c 'g, zal'zjin w4t itc bereiken
t Werrl doodsstil... De agenten kwamen naderbij... ral( x die ailkken kunt u wecr opbcrgai Ik
't ls niets anders d>n 'n grap; niets meer, maar
ook niets minder, 'n, B-hte grap, om 't uit f scha-
teifen! Om tranen te la,ehen en niet aan 't woord te
kunnen komen, van 't lachen. Vooral aan 't eind,
als de dochter van Philibert met Albert den held
van 't stuk zóóver is gekomen, dat er van een besteller, de bezoekers, dames en heeren, de buffet-
engagement sprake is en dit ook op 't punt van door- juffrouw, ieder, en eenigszins tot zichzelf gekomen
breken staat. Dit deel nadert ter eener zijde het begrijpt hij, dat hij geen kellner meer behoeft te
aandoenlijke, door het wonderlijk natuurlijk spel van blijven, en wil zijn servet en zijn voorschoot weg-
>p>*. twee verliefde menschen, die elkaar hebben gehaat gooien. Maar Philibert maakt bezwaar daartegen en
ran liefde; en bereikt ter anderer zijde zijn hoogste Bigredon herinnert, hem aan, 't contract.
'0ÏU jmnt van belachelijkheid, waar .'n bezoeker van het Nu wordt Albert plotseling broodnuchter. Hij door-
cafétje al wel tienmaal om koffie gevraagd heeft, de ziet den schurkenstreek en erkent Bigredon, als den in
Ytff\ koffiepot telkens uit de handen van, den baas in die elkander-zetter ervan. En zonder veel te zeggen be-
'É"l van 'den kellner en, uit de handen van den kellner sluit hij kellner te blijven. „Die tweemaal honderd
J in die van den baas ziet overgaan, zonder dat een van duizend francs zal Philibert niet hebben."
heiden tijd of gelegenheid heeft, zich om hem te Nu begint de e^nlijke comedie. Albert gedraagt
py,t bekommeren, totdat hij eindelijk, na 'n paar malen zich allerdolst te^u de bezoekers, zegt den eenen
'I op de tafel geslagen te hebben, opstaat, en niets keer, dat ze gootwater en aftreksel van gedragen,
i van al wat er rondom hem gebeurt, begrijpend, nijdig kousen drinken, en den anderen, keer, als hij zich be-
I den koffiepot uit de handen rukt van Philibert, en spied weet door 'n man der w'et, dat al wat zij ge-
zichzelf inschenkt. Intussc^ien vallen Albert en de bruiken prima kwaliteit is, „spécialité de* la mai-
dochter van den kastelein elkaar schreiend om soa".
den hals en 't stuk is uit. Albert, die 's ochtends acht uur in, dienst moet
Maar er waren toeschouwers, die niet konden op- wezen en tot 's avonds twaalf uur in dienst moet
staan van, 't lachen,. Ik weet waarachtig niet, .wie de blijven,, gaat 's nachts bambocheeren. De duurste ge-
oude heer was, die daar zoo lang en zoo ongeduldig legenheden zijn, hem. Bigredon laat hem bespieden,
op zijn koffie zat te wachten, maar zijn mimiek was gaat al zijn gangen na en, bepraat eindelijk Phili-
zóo komisch en. in zijn ongeduld, zóo gelaten, dat bert,, hem eens bij zulk 'n nachtwaak te vergezellen,
't de knal mocht heeten na de vuurpijl van de heele Midden ia Parijs, misschien, wel „chez Maxime" of
vertooning. bij Prunier ontmoeten, we Bigredon en Philibert, die
er Albert ontmoeten, welke elkaar zoo zuurzoet te
't Stuk heet: ,,'t Cafétje" en is 'n comedie in drie woord staan, dat men medelijden met beiden» krijgt,
bedrijven, oorspronkelijk in 't Fransch geschreven Alberlt; komt daar ook in allerlei liefdes-situaties, die
door Tristan Bernard. 't Werd in 't Hollandsch ver- hem het leven zóo bitter maken, dat hij eindelijk,
taald door B. Ranucci Beekman, en hier, in Don als 't te bont loopt, den agent van politie, die hem
Haag ,in 't Gebouw voor Kunsten en Wetenschappen, gevangen komt nemen, ais 'n roddende engel in de
door dc N. V. „Het Tooneel", onder Directie van armen vliegt.
Willem Royaards verleden week Zondag, den 27sten Maar den anderen ochtend bedient, hij weer. Hij
October, 's middags 2 ure, voor 't eerst omgevoerd, heeft 'n militair 'n klap gegeven en moet, duelleeren.
't Is 'n heel vreemd stuk, en doet denken aan Mer- Als zo bemerken, dat hij kellner is en geen andere
cadet" van Honoré de BaJzac, die 't ook het heele vrienden of secondanten, heeft dan den flesschenapoe-
stuk door met geld te kwaad heeft Mercadet wel ler en 'n brievenbesteller, krijgt hij 't duel cadeau.
weet 'r alles ran... Ja. dat 's goed hoor!... Wal:...
Natuurlijk! Dat 's ambtsgeheim. U spreekt ook niet
niemand 'n woord... Anders is alles bedorven... Gaan
ze achter je om stoken... Denk er aan! Dag. Juffrouw!
Niets te bedanken! Jawel", is goed, hoor. Nou, u hoort
dan wel... BónjourI"
Weg was vrouwtje, in wie de kvensmool wéér was
1 Vdviseurs-gade tl
gele briefje...
zochten, keken naar de nummers der huizon...
„Weet u ook, waar hier zekere Albers woont?*'
vroeg een van de geheimden...
Sidderend, lijkbleek, wees juffrouw De Bruin naar
een der woningen...
„Numero achttien, meneer!'" zei ze op heeschcn,
schorren loon .weg was vrouwtje, in wie de levensmoel wéér was
to.^r-s^s^r'sSe ÏÏLz" trippcldc bmnen-,iij wa"-
IJichtcr drongen de buurtjes samen.... Er werd. op Ucvrouw ^rd roodJv^ blijden schrfk
gedempten angstioon gefluisier... En oogen-van span- w Vijf-en-lwinlw?-
non binnen waren getreden.. Baas Holkamp wees tel- 1
ning tuurden naar 't huis, waar de
kens. met den steel van zijn pijpje,
praatte zachtjes, vertelde, verzekerde, illustreerde,
hun
dat dc heele straat eigenlijk gcschandeliseerd werd.. T^fel
Want da, Jans Album zSu L& zütcT l>A z, -
achter de trahes kwam... „Neen, dat is door al hol i \foflr
waler van do zeo niet af te wassohen-, bezwoer Hol- „og'rem''inschenkend,',,S -t een locllii «v5r HM»
kamp en zij keken, keken, of dc agenten cr nog 1 j,jj^ om 't jjjf wel utC!l
niet uit kwamen... .„Och, ben je onnoozel! riep rechtskundige uit. zijn
Dc gade van den rechtskundigen adviseur had wér- op tafcM^ind1^ 611 turen<^ naai stapeltje zilver,-
las tiolkamp wees iel- En zij walsten, ran jool. het -,
- de beide pdliüc-iaan- üanr kon n „propje; op slaan. ™VT°UW 20
iipie naar 'l huis, .„„w gaan wisselen... Wat n uitkomst!.
•b tl
^nhefie ie rare^ vddrda, de varkensiaM
kei ijk ié doen met het bevende: schreiende vrouwtje, „Ben-ie onnoozel!... Ecu pep of wal boete!
dat op de punt van een stoof zat, 111 hel „kantoor Xiks anders !'--
van don „roclilskundige' cn die haar, in kleuren „Nog. eentje?" vroeg mevrouw, heelemaal opgekik-
en geuren, had verleid, hoe gebeurd was... Hoe kerd door de uitjtomst,"
die andere dat serpent, dio duivelin, dat wijf van „Afijn!" zei bij. en, met haar klinkend, „datnr
Dc Moor, haur had gesard, getreiterd, maanden-achlci- eiken, dag zoo'n. klantje op kantoor komt!"
oen... Haar dochtertje eens n stomp had gegeven, i „Prosit!" beaamde mevrouw, snel opstaand om te
omdat het wurm op n Zaterdagmiddag oven. over h»l gaan kijken, hoe 't met de lapjes stond, <Lc al
pas-gcschrobdo sloepje was geloopcn. Den melkboer Heeriijke luclit op de élafle verspreidden
tegen haar opgehitst, Den huis opzichter geklaagd, dat
'l hij die Albers er zoo'n smeerboel was... En nou
dat eroverheen. T Een dag of tien later, toen adviseur thuiskwam.
„Iedereen mag t weten, moyrouw zei Jans, en de Iie nKvrouw hcm weer lcgemoct p-juj^erjc llcm jn
gavic des adviseurs gestreeld door den hiel haar ge- ^Het TOUWtJe va„ dclJjf^n-twiniigl"
geven Irok dadelijk een ijselijk-dcfUg Seachl, l is Ktel|WO Zwarte jas me
heusch geen schande, als men iels op afbetaling kor.pt. oude portefeuille
Maar dan. waar de heele buurt bij istegen je Ie L)aar zat w> >;ii
jas jnet ridderlint...
Daar zat ze. stralend ran geluk. Bliidschapslram
m de oogen.
Hij, adviseur wist het waarachtig niet eens, dat zaal,in
was voor-geweest, dien ochtend. Zag alleen, dat 't naar
wcnsch geloopen was...
'te verstaan echter juist andersom als Albert, die
'verdriet heeft van, zijn vele geld, terwijl Mercadet
Juist altijd te kort komt.
Wat de inhoud van 't stuk is?! 'n Knap mensch,
die dit, na 't eens gezien te hebben, vertellen kan!
'Vooral zooals "tv ij 't zagen, en de omstandigheden weg, omdat,
waaronder w ij 't zagen. Ik weet nog van verleden
jaar en van voor twee jaar, als we dan naar Royaards
'gingen in 't Paleis, voor Volksvlijt, om „Mercadet" of
„Elkerlijck" of „Mevrouw Warren's Bedrijf" of „De
Vlinder" of 'n ander stuk, dat de moeite waard was,
te zien, dan moest je maken,, dat; je om acht uur op
je plaats zat, en anders kon je g -durende het heele
°erste bedrijf op de corridor blieven staan of van
•ngeduld wegloopen. Maar in de schouwburgzaal ko
nen, daar was geen denken aan; en ik hoop van
^Amsterdammers te mogen hooren ik ben, hu al
Philibert trach't hem te beleedjgen. De amourtjes van
's nachts komea kijken, waar hij overdag uithangt;
de eene droefenis en ellende volgt op de andere.
Philibert stelt hem eindelijk voor, weg-te gaan, zon
der schadevergoeding. Maarnu wil hij niet
't Is jammer! De ontknooping had mooier kunnen
zijn. Albert gaat trouwen met de dochter van den.
kastelein, met Yvonne, dat 'n heel lief meisje is en-
in Marie Holtrop 'n prachtige vertolkster vond. Maar
't is toch jammer! Toen, ik dit bemerkte, dacht ik
aan uit den. tijd geraakte romans. Als dan de schrij
ver geen, raad meer'wist met zijn, sujetten, dan liet
hij ze stuk voor stuk het tijdelijke met het eeuwige
verwisselen, en eer men dan aan, de laatste bladzijde
schreeuwen; „Betaal liever jc schulden! ik loop niet
met een gefleschte jurk!' zou daar 'n fatsoenlijk
mensch niel dol over worden?"... Zeker. Toen M<1
ze zich vergelen. Toen had ze, teruggescholden. En 'r
een tik gegeven met den boender... Nu ja. n tik! j '""xft!,
't Ilad niks te beduien, hoor! Misschien een sehrampje. pn r „.,ihö %r®uw'Je „l>en-je tevreden
Maar ze hebben me zoo bang gemaakt'*... zei Jans. niM n«ion 5n ?%vee "anden beet. Kon haast
eensklaps in angst toon vervallend: „ze zeggen, dat er... j -p.- z-c- n! verwacht,
dat cr... gevangenisstraf op slaat... En nou bad ik «-prTVJf rI- le was tegen haar geëischt 1.... Eu dat
meneer willen vragen... Meneer is zoo knap .jeggen uiihnnrW l|^n' u? wijf van De Moor, had nog
ze... Die kan zooveel gedaan ckrijgen..." uiihi-m/i «n vau ^e11 president... Een
Gade van. adviseur had zich, in breed-s!alige pose, ,e j,oudIn" 26 21 voortaan nu óók ka!::i h l
neergezet in het wankele armstocllje van d'r man. n -
Vrouwtje zal al bij de drie-kwartier tc wachten.. En '1CP was me toch
gade besefte, dat zij haar moest zien Ie houden. Een gulden waard Maar u hebt den hec-
klanlje. dat wel zou opdokken.. Ze had juist zitten j merkte ik aan alles... Ze kenden
denken: als Gcr;it nu maar in vredesnaam iels moe- ni«» '*inM meneer ik kan u mijn leven lang
brengt, want dien varkensslager krijg ik met meer van ~"7^ V Z!J'' -
de deur straks... En Piet z'n laarzen zijn ontoonbaar., ^S°ren meegehraclit^ en vroeg....
sedert de meeting van Generaal Booth niet in het Was' 'l?1 er 111613 de^en °-f 6p te ruiraeu' '1 ijseüjk^-cf.ruk...J Den héélen dag aan" het Hof <n
-.Paleis" geweest en heb al sedert zestien maanden i wa?talles was weggedacht en ópgeruamd.
Het succes van het slot is dan ook- niet te dan-
Daar komt vrouwtje, dat met buurtje aan 't bakkeleien i me ™IW- - meneer
is e—.vees' Je beslc klanties NP!01. ^lecdigde door dit voor den spaai pot ran de
frouwlje sprak van „wei 'eens terugkomen...' Hel TWCC riks'cs.Ie'?lc Z'J nec -
was al bij viefen... Is 261 adviseur op genadigen toon: t
,.U moet 't zeil weten", zei mevrouw de advisoursche,
„maar dit kan ik u wel z<^en. mijn man heeft deu?\üt te krij^ °m °vor^lankbaar %TO,|WiJe d:j
den troep van Royaards niet gezien dat dit daar
BOB ZOO is. Maar H.rist, iet aoo! Heelemaal ken de "a"
t ijseujic vruK...; uen neeien aag aan nei 1101 en
de Bechtbank... om le pleiten, begrijpt u wel.. En d(J:as no8 rens klantjesriep hij uit, z'n rij
niet! 't Gordijn was al lang en breed opengetrokken
QJIen de sujetten al lang jn hun rol, toen al de loge-
y II deuren nog open etondên; toen er nog lawaaiende
'menschen in 't heelemaal niet-donker van de zaal
bijgestaan door met dievenlantaarntjes zoekende sup
poosten, naar plaatsen zochten»' toen men de juf-
j^aTfrouwen van de verschillende gardes-robes nog hoorde
^■•giechelen; toen hakken van telaatkomers nog bons
den tegen houten dorpels, en nekbreuken beproefd
3fl0nwerden over banken, die niet te' zien waren, als men
rdenkwam uit het volle licht; toen men in beproeving
j yan^an aandacht en verstaan nog telkens zacht aange
raakt werd met het verzoek „even te mogen pas-
ieeren." Hier is 't niet zoo, als in 't „Paleis"
nier, waarop dat slot gespeeld werd. Daar hebben de
spelers eer van. en als dit Tristftn Bernajds eerste
ling is, dan, kan dat nog wat worden. Ons respect aan,
beiden!
H. d. H.
Schetsen uit de Rechtzaal.
ADVISEUR.
PUIK KLANTJE.
...Hier en daar, in het stille buitenwijk-straatje,
schoolden nog troepjes buren bijeen.. En juffrouw Do
te Amsterdam.' Heelemaal niet! En de geduldigste Bruin wist 't naadje-yan-de-kous te vertellen... Zij
mensch zou hier bij zoo'n gelegenheid kunnen komen had nog wel een acht of tien vrouwtjes om 'r heen
bot vloeken. Het eersta kwartier van het eerste be- staan. „Ik heb 'r nog zóo gewaarschuwd," babbelde ze
ïrijf is dan ook totaal onverstaan gebleven voor het en nog was ze doodsbleek van de ondervonden emo-
l&eerendeel der toeschouwers, die 'n druk bezocht tie, „niet later dan verleden WoensdagNeen,
toffiehuis zagen, met pratende, lachende bezoekers, laat ik er niet om liegen, eergisteren,, eergisteren
■D bezoeksters, die allen op 'n gegeven moment weg- was 't! Of ik zal hier op de plek zelf doodblijven!
angen. Ik dacht, dat hot „klokke twee" in Amster- Toen zeg ik nog tegen 'r, „Jaos", zeg ik, „wees
lam beduidde, of klokke zooveel ergens elders nou de wijste en houd je kalm. D'r komen anders on-
liier te Parijs maar toen vlak daarna 'n deftig gelukken van. Ga liever verhuizen, of doe wat je wilt.
|>ud heertje binnen kwam en even later 'n juffrouw- maar houd-je bedaard... „Wat dacht-je dan?" zei ze
die elkaar nog uit vroeger dagen kenden nog, „dat ik m'n vingers zou branden aan dat schep-
n zij nog dienstmeisje bij zijn dochter was en ael?... Ik wou nog liever» Ne&n» mensch, wees maar
samen 'n biertje gingen zitten drinken, toen stel- gerust, hoor! Ik zal wel verstandiger zijn!"
e ik mij voor, dat 't de "bel wel een3 kon geweest En nou dit... 't Is verschrikkelijk.
ijn van 't een of a^der atelier of van 'n academie „Heeft ze gebloed?" vroeg een van de buurtjes,
»f zoo iets, want al die weggeloopen lui zagen er huiverend van de narigheid, een hand tegen de wang
Hen even slordig en artistiek uit In „Eerloos" kunt; geklemd, met verschrikte oogen, waarin toch Dn- i
i dezelfde vertooning van rare menschen zien.. telde zeker genot over de afleiding, de griezeligheid...
Maar om die heele vloot ^menschen ging het niet; „Gebloed!? Gebloed!?" a©l jnffiouw De Bruin,
hunne namen te gaan onthouden zou 'n onbegon- „d'r heele hoofd waa 'n stuk rood... Met stralen liep
en werk zijn- Ze waren er'en stoffeerden 't stuk 'ter-af... Met stralen!"
">t 'n mooi geheel. Maar d$ hoofdpersoon was de keil- Een buurman in boezeroen en op pantoffels, z'n pet
»r, „Albert", op den burgerlijken stand ingeschreven verschuivend -van rechts naar links en vice-versa;
E. van Praag, en 'n andeT hoofdpersoon was de hevig dampend uit een stompje-pijp, was naderbij ge-
3 van het cafétje, „Philibert", op 't programma komen
irklapt te zijn Jan Musch, die ook in „De Violiers" j „Dat is 'n leelijk geval!" zei baas Holkamp, wiens
^trad. En nog 'n ander hoofdpersoon was „Bigre- handel in honden en vogeltjes, met al den aankljve
waar Mari van Warmeloo voor speelde, die als van dien, hem veel vrijen tijd liet, „dat 's 'n heel
soort van zaak- en zakwaarnemer al 't schandaal, lec-lijk geval!"
ellende en 't verdriet door 't heele stuk heen. De attentie concentreerde zich nu op hem...
•wel van „Albert" als van „Philibert" op zijn ge- „Zoudt-u denken, Holkamp?" vroeg een van de
iten heeft. vrouwen ,met erg bedrukt gezicht „zou daar
Bij 't binnenkomen van Bigredon begonnen we de zou daar..." En zij fluisterde het verdere: „...op
irtolkers te verstaan. Hij wil Philibert even spre- staan?"
"a, en vertelt dezen» heel geheimzinnig, dat binnen Meneer Holkamp trok de hoeken der lippen hevig
uur de post het bericht zal brengen aan Albert omlaag en de wenkbrauwen dito omhoog.
[n kellner, dat. deze erfgenaam is geworden van „Ongetwijfeld!" luidde zijn vonnis. „Daar komt ze
it maal honderd duizend francs. Ph.libert kan dit met geen boete af!... Zware mishandeling. En belee-
dan allerlei conferenties... morgen en overmorgen is- j 7^.,
ic uit de stad... Ik geloof eigenlijk, dat meneer voor- i 1 i u ,a, e adviscursche. weemoedig
loopig geen nieuwe zaken zou aannemen... Wacht, ,n cl eerlijke. ,gc!e briefje, dat al sinds
daar zul-je m hebben!" lang tot enkele centjes was versmolten...
Men hoorde iemand, op de trap... Een deur ging MAITRE CQRBEAT..
open... „Zie, daar is-ie, hoor!'
Gade gauw-gauw naar *m toe... „Héb-je watf Daar
zóó komt de slager...'
„Geen cent!" zei adviseur somber, „die ploert wou
geen kwartje afschuiven... 't Is om...."
Toen verleide gade het goede nieuws. Lichtte hem
in... haalde z'n zwarte „gekleede jas", met hel exotische j
roode lintje in het knoopsgat, dat de menschen voor
'n ridderorde mochten verslijten... Borstelde adviseur
af. Haalde de kam door zijn haren en smor... ptopte In hpt
hein de oude, veilige portefeuille, met kranten gevuld, eén tiidrif-t-v Vf,», vrouw is het keeren. der Jaren
..tuier -n arm... 8. iét gaf adviseur vaak toe. S V<?J 2°re e" zfek'<!. Het oiu-nbaart
hij had oen juweel van 'n wijf.... Die kende hel klap- gevoel van slancr^httf hooMpijn dufzeligheül
pen van de zweep... J ran^rt Wo^ lïïSf^^ den maaJl,Jd- ^Psüjgingan
ZwaarwichIig-stappend n;ef wapperende jaspanden, j,, (jtfn onderbuik lP" ge,voel Vaa «waarlo
zich van al de drukle en de afmatte
hoofd afwisschend, trad adviseur
uen.... Keek ietwat knonig. streng, ontstemd over cle (ictl vxaTle^rra^iidPrW "?P Ser°gL'Ide »'.i-
stoonus, naar vrouwtje,, dat opgestaan was... iri het ]ichaam
nier^'i nie'j vo,d^ende kradit ]!d>-
nood-
gebrui-
cn hxao
.Wat hudt-u r Wat Is'ér van uw dienst?... Waf gauw, voord* wanneer kunnen niet worden afge-
alsjeblieft, wan, ik heb feitelijk minuut te ver- S^^foS roortdu^dV,fleren
,iezcnl ,Iot is daarom, dat het vooral in HhfiSr
Adviseur zat nu. Het armstocllje kraakte, steunde, zakelijk is Fcs'.ers Rugpijn Nieren Pithn
diepte in doodsangst. Hij' draaide de duimen om-en-om, ken. die de nieren opwekken en hcndoti^
keek ijselijk-giimmig. Smeet, met driftig gebaar om geschikt maken tot haar belancniike taak
oud wetboek vóór zich op tafel, speelde met de vettige de gezondheid van het «heele* onarnkmA
portefeuille... Luisterde... wordt. <P organisme veraakatf
RjL.ïbï6r wfc'Ü?haar bu J.
Rotgai s Molenstraat C14. Toe
zending geschiedt franco na onr-
'4r r ^,ml kfl 76Tocr
uf 110voor zes doozen-
■acht do echte Foster'e Rov.
Jmb HT™ ?'"6n' we'8ert «'ka
Joos, die niet voorzien is van
oevenstaard handelsmerk. (31
portefeuille... Luisterde...
Jans Aliiers liad geen oo^ ran het roode-Iintje af...
Dat was 'n ridderorde... Toe-maar!... Dan hadden
ze toch gelijk gehadGa naar dien toeDie is knap
per dan jo grootste advocaat.... Die kent de heeren van
de rechtbank.... Vraag of dio er wat aan doen kan...
Haar bloedeigen zuster had 't geraden... Die had een
neef, cn die zat bij een faillissementje. zoo leelijk in
den piepzak... Had goederen achterbaks gehouden....
Zweette bloed van angst... maar of adviseur er hem
'door had gehaald! Fijntjes, prachtig, hoor!
En nu zag Jans 't zelf: meneer droeg *n échte
ridderorde...
j Adviseur luisterde. En somberder, dreigender wen!
de expressie ran zijn gelaat.
Witter werden cle wangen ran arme Jans. want
ze besefte, ze begreep, dat ook hij het geval leelijk
achtte....
Meneer dc adviseur bladerde in het wetboekAnt
Om de gezondheid te behruden moeten
l leven UmJot*
0ic juenruüen moeten zij, dia
een zittend leven leiden in de allereerst piaa's con
stipatie voorkomen, die de hevigste ziekte kan ver-
iTvtnwfie <l'r bange vragen, oorzaken. Men bezfceert de slechte gevolgen v<
woordde niet dadelijk op >iouwtje <ir nang b 2i„end gemakkHiib
vragen..,, of 't dan toch heusciL...
llij sloeg blaadjes van het wetboek om. Zucht, zucht... tere maac een^'Sfn001 s morgens,"op de nuch-
üenkt na... Peinst... de ingelanden Sfn JdnoH
„Tja 't Is en blijft mishandeling... Of 't nu be- onvermoeid werken "Mgehouden, het hoofd kan
