m Niets meer aan de orde zjndc, war dl da vergadering dooi: voorzitter gesloten, die dank uitspreekt voor de Soedc opkomst en tevens zijn spijl te kennen geeft at dit de laatste keer is. dal da leden van Eenigenbuig de vergadering bijwonen, daar deze een eigen vcreén. «ml<den naam „Noord-West'' hebben opgericht. Na deze vergade i ing wordt door 12 leden van de tStroet. in verband met punt 4 der agenda, een. ijsclub opgericht, met name de Noorman en zullen de andere op" de Strooi wonende loden voer dit doel worden aange zocht om lid te worden. Verdwijnende dorpen. In onze Iiuvopcesche landen zijn door geweldige oorlogen, dooi- aardbevingen en overstroomingen vaak genoeg plaatsen van den aardbodem verdwenen en Juvie dorpen en steden verwoest geworden. Ook lang zaam zijn door zinking van den bodem of andere natuur ver chijnselen. bewoonde plaatsen van den aardbodem verdwenen, maar pas in den nieuwcreal tijd komt het voer. dat door werken van den vrede dorpen en ste den of stadsgedeelten eenvoudig worden opgeruimd. Iii het Waldecker land verrijst de burcht die als •stamburcht van üv.et vorstenhuis, waartoe ook onze Koningin-moeder behoort, zijn naam aan het hoelo Jandi heeft gegeven. Men heeft van daarboven een prach tig uitzicht en kijkt o.a. in het liefelijke Eddcrdal, waar het riviertje zich.' tusschen grootsche bergen door de wei den aan zijn oevers kronkelt. Daar nu wordt een werk voorbereid! dat zulk een arbeid des vredes is en toch m'is een oorlog huis zal houden caider bewoonde plaat sen. j Er wo" dt daar namelijk iels ondernomen, dat een jjroolscb irrigaties-effect zal hebben, het bouwen van een ru uzesidani, de Edderlhalsperro, .die een uitgaaf van ongeveer twintig millioen mark zal meebrengen. In liet jaar 1915 zal over een uitgestrektheid.1 ».an 27 kilometer van Hcmfurt beneden het kasteel Wal deck lot het Pruisische Herzhausen dit heele. bloeien de dal herschapen zijD in een reuzenmeer van 42 meter diepte en met een inhoud van moer dan tweehonderd millioen kubieke meter water. Er worden groote ver wachtingen gükoesterdi van dit werk der beschaving voor den landbouw van de dalen in de buurt, voor «ie scheepvaart op de Weser; maar hoe diep grijpen klan ook de veranderingen niet in, waar voor die water oppervlakte zuilen moeten verdwijnen drie dorpen ge heel en twee andere voor een deel! Honderd-vijftig gezinnenworden dakloos en moeten, natuurlijk met schadevergoeding, hun huis en hof, de familiegrotven *m den vruchtbaren grond verlaten. Men is er thans voldoende voorbereid op het ko mende en zoo zijn hij voorbeeld in Berich de meeste huizen al verlaten, en nog slechts enkele bewoonde huizen zijn overgebleven, verlaten en droef ziel het klooster kerkje eruit, een monument uit de 14e eeuw met mooi snijwerk en een prachtig geschilderd altaar, een juweel van vroegere Gottiiek. liet zal later ia Neu- Berich weer worden opgebouwd. In de ijzersmelterij van Berich is het werk gestaakt, on de g/oole „linde, waar wo onder rusten, zal later een meter onder den wa terspiegel liggen. 11 oe diep liggen er dan wel do bloei ende velden onder, die thans voor de laatste maal het Scoren doen rijpen! Irangs een rotsig pad met een ruim uitzicht over de vlakte en dan langs een steenen brug over de Edder komt men in Bringhausen. waar ook menig verlaten huis u aanstaart. In enkele woningen zijn nu gehuis vest de Italiaansche arbeiders, die in dc naburige bazalt- groeve het materiaal aanvoeren en bewerken voor den geweldigen, 48 meter hoogen en 400 meter langen dam. Ook hier zal het kerkje, dat nauwelijks met zijn spil-.je hoven liet water zou uitkomen, weer elders wo-den opgebouwd, maar de inwoners klagen, dat op <(o nieuwe, Uooger gelegen plek de grond zooveel schra- ier is dan beneden in het dal. En allen, ouden en jon gen. zullen weg moeten van hun vaderlandsohen grond, terwijl de rijk dragende vruchtboometa en de .akkers en de vette weiden er voor altijd zijn geweest. Eén keel- mogen do boeren Inog zaaien, maar de oogst ■oogst is dan niet meer voor de schuran van nu be stemd. zoodat velen reeds met een zwaar hart zijn vertrokken. De vergoeding, die ze ontvingen, was ruim, maar de ideale" goederen laten zich niet met metetfmao.y «schatten zooals de weiden en bouwgronden. Zeventien gezinnen uit Bringhausen en B-erich hebben inlusschen troods een nieuwe vestiging gesticht na lange onderhan delingen met den Waldecksehen fiscus voor domeinen werd voor hen beschikbaar gesteld een lap grond vai 800 morgen tusschen de residentie Arolsen en het Hesen nassausche stadje Volkmarsen, het groote domeingoed Bullinghausen. Het staatsbouw beheer heeft den inge nieur d:. Meyer hun toegevoegd, en deze heeft in ♦Jen .korten tijd van 1 Mei 1911 tot 1 Maart 1912 tiet moeilijke, 'maar dankbare werk volbracht, om naar «een mooi afgesloten plan- -een echt DuiLsch dorp te doen verrijzen, dat als een voorbeeld voor later kan dienen. Voor zoover het overeen te brengen was met de belangen van de bewoners, heeft men de eischen van het schoone behoorlijk behartigd, daarbij met die der hygiëne overal rekening gehouden en toch de plaat- r/jlj;J>ejijewoooten uit de omgeving geen geweld aange daan. Ne :-Berich heeft men het plaatsje genoemd, waar de meiiïchen hun eigen oude kerkklokken zullen kunnen ho.-j.-en luiden, want met groote piëteit wordt het oude k. rkje wjc: midden in hel nieuwe dorp opgebouwd, en dag op dag sleepen nu de zware wagens de steenen omhoog. Zo hebben een dag noodig voor een toclit heen en terug. Do eerste steen is al gdegd, licdl Paul Héid.61- bach in „Universum'" verteld, een doode rust reeds boven legen den boschrand in het nieuwe graf, en een nieuwe wereldbol ger heeft reeds het levenslicht gOzicn. Zoo gaan daar een groepje Duitsehe hoeren hun bestaan verder voeren in het bewustzijn op hun manier aan het vaderland ©en waardevol offer te hebben gebracht. (Do Aarde en haar Volken}.. Ingezonden. M. de Bed.. De volgende tegenstelling zag ik gaarne in uw blad opgenomen. Niet om hiermede een bepaaid persoon te willen treffen, maar meer om te wijzen op een m.i. te nonchalant omspringen met de wet op de ver mogensbelasting. Art. 47 dier wet zegt: Het is aan ieder verboden om heigeen hem uithoofde van zijn. hetzij tegenwoor dig, heizij vroeger ambt, nopens den aanslag van den ingezetene in deze belasting of diens vermogen gebleken ol medegedeeld is, verder bekend te maken, <tan voor de uitoefening van zijn ambt gevorderd wordt. Hij, dio opzettelijk de bij 'hel vorig lid opgelegde geheimhouding schendt, wordt gestraft met gevangenis straf van ten lioogsle zes maanden of geldboete va-u ton hoogste zes honderd; gulden, met of zonder ontzetting van het recht om ambten 1e bckleeden.. Hij, aan wiens schuld schending van die geheim houding te wijten is, wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie maanden of boete van ten hoogste drie honderd gulden. Geen vervolging wordt ingesteld dan op klachte van hem. ten aanzien van wien de geheimhouding is ge schonden. Tot zoover het wetsartikel, .dat met zware straffen schending van de geheimhouding bedreigt. Uit mijn ervaring is mij dan ook bekend, hoe uiterst voorzichtig vele ambtenaren zijn met betrekking tot die geheimhouding. Als tegenstelling wensch ik hiérvan echter te stellen, hot op een Registratiekantoor voor voldaan doen teeke nen van aanslagbiljetten in dc vermogensbelasting, door jongens (klerkjes van 15 k 16 jaar) en vraag in bot belang van het publiek Eerslensgeven op deze wijze .voor voldaan-getee- kende aanslagbiljetten voldoende waarborg.1' En ten tweede: is dé geheimhouding op die wijze voldoende verzekerd r EEN ABONNé. Gemengd Nieuws. AARDBEVING. NEW-YORK, 21 Nov. Volgens een telegram uil Mexico aan de „Newyork Hei .ad' meidden koeriers, uit Eloro aangekomen, dat te Acambaro een honderd tal slachtoffers omgekomen zijn jengevolge van een- aardbeving. ERNSTIG BOOTONGELUK BIJ CALGÜTTA. BERLIJN. 21 Nov. Volgens een particulier telegram van de „Frankfurter Zeüung" heeft voor Calculta een ernstig bootongeluk plaats gehad. Een sloep, met 50 personen onder wie 7 Europeanen, sloeg tengevolge van overbcmanning om. Alle inzittenden verdronken. De sterke stroom verhinderde elke poging tot redding Totnutoe werd nog geen enkel lijk gevonden. I EEN MOORDDADIG GEVECHT TUSSCHEN DE TECTIVES EN JÜWEELENDIEVEN. Dinsdagavond werd in een hotel te New-Vork' door Iwee bekende juweelendieven, een man en een vrouw, die zich in hun kamer hadden opgesloten, een wan hopig gevecht geleverd met gewapende detectives, waar bij de bandieten het onderspit dolven en dood in hun met kogelgaten doorzeefde kamer werden gevonden. De beide slachtoffevs van hel opzienbarend, gevocht waren Harry Vogel, een berucht „onderwijzer' van juweelendieveggen en Lottie Ward: zijn minnares. Bovendien weixien vijf detectives gewond, die zich allen in gevaarvollen toestand bevinden, terwijl de de tective Allen, bekend als „de spin", op sterven ligt. Vogel en zijn mailres.se waren s avonds in .een taxi-auto naai- het Ellesmere Hotel, op den hoek van de 165ste straat en de Van Cortlandt Avenue gereden, en hadden daar oen groote hoekkamer op de derde ver dieping gehuurd. Spoedig nadat zij zich naar hun kamer hadden' begeven, kwam een tweede auto voor het hotel aan rijden. Drie detectives stegen er uit, die Vogel, naar ■vien wegens talrijke diefstallen gezocht werd, gevolgd waren. De politie had inlichtingen ontvangen van een ze kere Sotphie Buakerhoff. die den dag tevoren terecht moest staan wegens diefstal. Zij was als dienstbode in betrekking giyweest en beschuldigd van diefstal in het huis van haar broodheer. Bij haar verhoor ver klaarde het meisje dat Vogel een gansche school van dieveggen bestuurde, en meisjes africhtte om in de huizen waar hij ze als kameniers en dienstboden ge plaatst wist te krijgen, 'kostbaarheden, vooral juweelen te sielen. De meisjes brachten het gestolen goed naar Vogel die er rijk van werd. Met de revolver in de vuist bestegen ds detective* dc trap naar Vogel s kamer. Een nunnerklopte op de (deur en riep: „Doe open, ik ben detective!' Plotse c-u inijj daarom wel eens het een en ander ontgaat Ga vooruit Ik volg dadelijk." •Elverdaal wist reeds dat markies Gaston, sedert •sonige dagen in Londen, was. Sinning had het, hem gezegd en hij had dezen dadelijk opgedragen, den markies te bezoeken en hem er toe te brengen, dat hi. -zijn opwachting bij Elverdaal kwam maken- Elverdaal was er verbazend op gesteld mensdien. met titels in •zijn huis te ontvangen en het daar zoo aangenaam mogelijk te maken. Hij deed de gekste dingen om voorname menschen om zich heen te zien. in de mee- nu;g dat hij zelf ook daardoor voornaam werd. De eerste ontmoeting tusschen den jongen Parijze- naar met zijn verfijnde vormen en den vroegeren snij- d«'.r. was meer comiseli dan voornaam. Elverdaal spral daarbij Engelsch, de markies Fransch; zij verzekerden elkaar, dat zij elkander heel goed verstonden en rtk slechts uit gemak zijn eigen taal sprak. In waarheid verstonden zij slechts zooveel als Sinning hun over bracht. „Ik ben verrukt, markies," zei do Elverdaal met «een zekere joviale hartelijkheid, die hem anders zoo vreemd was, „ik hen verrukt. Ik bid u, beschouw mijn huis ais heit uwe la-at do flesch maar staan, Jack, ik wensch, dat een elk zich in mijn huls op ongedwongen, wijze geeft. En breng nog een oudere flesch van mijn eigen portwijn, begrepen,, Jack? Dien ik alleen zelf drink... Diten moet u eens jproeven, markies. Zoo'n glas portwijn voor den eteu, doet een mensch goed. Dat warmt do maag. U blijft to< h eten nietwaar? Wat? Anders niet? Hindert nie mendal. Ik neem geen verontschuldigignen aan, mar kies. Slechts opgewekt en vroolijk, zoolang de we reld nog bestaat. Die het langst leeft, erft alles." Dan lachte hij luid en breed, alsof hij een verba lend leuke mop had gedebiteerd en sloeg zich vroo- üjs op de knieën, zeide eenige malen: >.oui! oui!" terwijl de markies redeneerde over dingen, waarvan Elverdaal geen syllabe begreep. Plotseling was het, alsof Elverdaal niet 6lechts aJju. gedachten niet meer meester was, maar zijn heele bezinning verloor. Hij staarde strak voor zich uit, *'.»r kin zakte naar beneden, zijn gelaat werd vaal en mister Sinning moest hem eerst een paar maal op dei. schouder kloppen en luid anaspreken voor hij weer ontwaakte. „Ongehoord belangwekkend, markies," zeide Mr. Sinning. „U zult toegeven, dat heit zoowel voor me vrouw uw moeder, als voor mijnheer Van Elverdaal aeer belangwekkend zal zijn, elkaar te loeren kea- ling vloog de deur open en uit de duistere kamer flitsten ais bliksemstralen een aantal snel op elkaar volgende revolverschoten. Nu begon een geregeld vu ren door do kier van de deur eu dwars door het hout heen. en ©en ooganbiik later vlogen 2 politiebeambten de trappen op. Op liet portaal van de derde verdieping kwamen zij den eigenaar en een kellner van het ho tel tegen, beiden gewond, die zich met moeite voort sleepten. Toen het schieten uit de kamer ophield en do kruit damp. was opgetrokken, traden de politiemannen dc kamer binnen en Vonden Vogel dood. op den vloer liggen, met een kogel in den rechterslaap. Naast hem lag de Vrouw, eveneens dood, met een groote wond in de borst. Op het portaal bij de deur lag de detective Allen, met een gapende wond in het hoold, naast hem een andere detective, die door een kogel in den buik was getroffen, terwijl nog drie andere, later toegesnelde detectives eveneens zwaar gewond in het rond logen. Onder do matras van Vogel s bed vond de politie nog tv.ee geheel geladen repeteer-pistolen. Téf. SCHOOLJONGENSZELFMOORDEN IN RUSLAND. Uit Moskou wordt aan de „Frankf. Zlg.' geschreven Voor het Pedagogisch Genootschap te Moskou hield dr. Gordon dezer dagen een voordracht over de zelf moord-epidemie onder de Russische jeugd. Deze genees heer en geleerde heeft sedert 1902 alle hém tér ken nis gekomen schooljongens-zelfmoorden opgeteekeïul. maar het x\vei kei ijk aantal moet stellig nog hooger zijn, „daar zich ongetwijfeld eenige gevallen aan de) openbaarheid onttrokken hebben. Het staal inlusschen zonder twijfel vast, dal het aantal zelfmoorden .op schrikbarende wijze is gestegen J en nog steeds stijgt. In IS52 werden er slechts 18 school jongens-zelfmoorden bekend, in 1909 waren het er 482. Den snelslen opgang wees deze treurige statistiek ge durende Idje rcvolutiewoelingcji aan. Meer dan de helft van alle gevallen komt .op de scholieren van middelbare onderwijsinrichtingen, waar op ten millioen leerlin gen 567 zelfmoorden voorkomen (in Pruilen b.v. 124). Dr. Gordon meent de Voornaamste oorzaak te moeten zien in het onderwijs zelf, dal te weinig rekening houdt met de lichamelijke en geestelijke gezondheid der scholieren. Op de 'hoogere trappen Van het onder wijs blijft ook do ontzettende materieele noodsland bij het grootste deel der Russische studenten niet zonder irfvloed. In één enkel 'jaar (1910) verkozen 15 studenten den dood door eigen hand bovenbeen langzaam verhon geren. i \i In zeer vele gevallen speelt ook de vcnüctig:1i(g! van het gezinsleven een noodlottige rol. terwijl slechts in 8.pet. van alle'gevallen ongelukkige liefde als oerzeak van den zelfmoord werd beschouwd. Over den invloed Van politieke en maatschappelijke toestanden op het cijfer der zelfmoorden mocht dr. Gordon niets mede- deelen. daar dc aanwezige politiebeambte dreigde... de vergadering van het geleerde genootschap uiteen te zullen laten jagen. EEN RARE GESCHIEDENIS. De politie te Los Angelos (Californië) hoeft Dins dag een angstige paar uurtjes doorgebracht. Aan het hoofdbureau van politie meldde z:cri een Duitsdher, Karl Wan*, aan, <Iie daar oen formeele paniek te weegbracht. Hij kwam binnen, met oen .kist op den rug, waarin zich dynamiet bevond en een mecha nisme. dat na verloop van bepaalden tijd do dyna miet tot ontploffing moest brengen. Wair verzocht, do politie een 'bekend spoorwegmagnaat óp het bu reau te willen ontbieden, .dan zou hij, Wan-, dien' man wel eens „opblazen' De politiemannen schrokken en trachtten Yvarr te kalmeeren. Inlusschen werd liet geheele gebouw ontruimd; de arrestanten werden uit de lokalen gebracht, een rechtbank, die in dat gebouw juist zitting nam, werd ijlings gewaarschuwdrechters, juryleden, getuigen en publiek vlogen zoo sjiel mogelijk de straat op. En nog altijd weid VVatr san de praat ge- hoi'd«ri do'.r eau oaar nolitiemannen. Ten slotte wist een agent achter VVarr te korneï^ en (hem met een knuppel e o m hoold te geven, zoodat hij bewusteloos in elkaar ziakte. Bij onderzoek bleek dal zich in de kist 60 dyna- mietworsten bevonden. UIT RUSSISCHE GEVANGENISSEN. Over de wijze, waar op men in Rusland de gevangenen bestraft, schrijft Jac. Isr. de Haan in „de Beweging' - o.m. het volgende Ik heb verscheidene politieke katorgisten gesproken, die gegeeseld zijn met zooveel slagen als een "man maar dragen kan. Een gevangene, een beste brave ka meraad. barstte in tranen uit van woede bij het ver halen van de geeseling. In Riga werd vroeger alle dagen gegees-e'd, in Moskou op bevel van den ambtenaar Droiljinine niet minder. De regeering zal wel weer zeggen, dat het niet waar is; dat'is gemakkelijk, omdat nooit een vreemdeling de geeseling heeft gïzién. Wat ik wel heb gezien zijn de chachotten, in het Russisch de caroers, de zwarte cellen. Een" verblijf van een week, wat een gewone straf is, of van een. maand, een buitengewone straf, is niet meer een straf, maar een marteling, die blijvende schade aan de gezondheid moet toebrengen. Ik heb dc carcors gezien in goedge bouwde gevangenissen en zij waren gruwelijk. Hoe zullen zij dan zijn in oude gebouwen.1' Er is meestal absoluut geen licht, want zij zijn met dubbele deuren onder wu-t-rs aangebouwd. Andere zijn later voor lj¥ nen en over den zaligen Sam Scheppers t,e babbelen. Ongehoord belangwekkend, zeg ik." ,.Hm!liet de markies hooren. Het klonk bijna dreigend. „Natuurlijk moet mijn geëerde vriend Elverdaal aan uit moeder bet eerste bezoek brengen," ging mister Sinning voort, „anders is bet niet te regelen. Wij weten in Londen hoe bet behoort. Past bet u mor gei:? Mijnbeer Van Elverdaal ik hoop, dat bet u eveneens morgen gelegen komt." Het paste morgen, uitnemend en, zoowel mister Sinning als Elverdaal was dat een gelegenheid, om eens» terdege van den portwijn te drinken, om dan breed en gewichtig te verzekeren voor de zooveelste maal, dat het u.tnemend voegde, om dan, weer een gcduchten slok te neme®. „Mag ik mij veroorloven mijn hooggeëerde vriend en beschermer," zoo ging Mr. Sinning voort, terwijl bij Elverdaal weer een opwekkenden dnw gaf, „om bij deze gelegenheid een kleine kwestie met u te bespreken?" „Vooruit Sinniug," zeide Elverdaal. „Over wat hagi- deU het? Ik hoop, dat onze vriend de markies zich daarbij niet te veel zal'vervelen." „Het zal hem eveneens interesseereen als ons. U kent toch den vroegeren kamerdienaar van Sam Schep pers, den kleinen Tom Green?" „Oui!" zeidie de markies, en daar dit bet eenige was, wat Elverdaal van de Franpcbe taal verstomd, zoo zeide bij ook: „oui." „Nu al zoo, deze mister Green was zoo vriendelijk eer rekening in te dienen van over de drieduizend p-d, voor aan den heer Elverdaal bewezen dien sten en voorschotten. Wat zegt u daarvan, mijne hee- ren? Drieduizend pond. Dart zijn vijf-en-zeventig dui zend franc. Een fijne rekening, hè?" „Wat een afzetter," zeide Elverdaal. „Wat een schurk," aldus de markies. En deze drie heeren hadden het toch aan de be moeiingen va,u Green te danken, dat zij elkaar van aangezicht tot aangezicht zagen, en elkaar leerden kennen. Ondank is 's werelds loon. Sinning had zijn reden om den vroegeren kamerdienaar van zich af te schudden, omdat deze hem te brutaal werd. El- vcidaal vond de vordering onbeschaamd dat was zij ook en de markies bad nog zijn bijzondere reden om Green in de rol van den ontevredene te diirgen. Slechts op die manier kon het een bondge noot van hem worden. „Hoe zou bet, zijn," zoo begon Sinning weer, „als •aroer ingerichtdoor de betimmerde ruilen kwijnt wat licht zonder zon. Er is absoluut geen bed, geen leken, niets, niets. Eesn handbreedte hoog boven den grond is een houten vloertje, daarop moet men slapen. Serviërs opgeraapt. In vele cellen is volstrekt geen noodzakelijke gelegen heid. Lu andere een \ie> metalen ding met deksel. E is in geen enkele strafccl. die ik zag, een bed. I-l< heet, dat de gevangehen kunnen roepen of kloppen maar er zijn veel te weinig bewaarders en bovendica slaan die harder dan dat ze loopen. Ventilatie is e" weinig, een vierkant git boven de deur, maar di stroomt niet door. omdat overigens alles geheel dicl is. Ik heb tientallen strafcellcn bezocht, maar durfc nooit éen binnen gaan dan met een zakdoek tege den mond gedrukt. Do gevangenis-ambtenaren bleve meestal bulten. Eenmaal werd do tolk onwel. Do the orio is, dat do gestrafte elke drie dagen uit de ohachcgn II komt om tc wandelen. Maar in de praclijk gebeurt da" dikwijls niet. omdat er geen wandelruimte en gee»de I voldoend bewakend personeel is. Daarom komen ook d niet-gesfraftc gevangenen veel te weinig buiten, twinü of vijf-en-twintig minuten daags. Lezen'en werken is i |)n de cachotten natuurlijk onmogelijk. Gedurende de d: L eerste dagen krijgen de gestraften alleen water en bror het Maar er zijn gevallen geweest, waarin bewaarders luiheid of wreede baldadigheid" de gevangenen r eens daarvan voorzagen. uu De slank in sommige cellen gaat ieder denkbeeld |j)e boven. Daaraan kan men schatten hoe lang de gestiaif t in zijne cel is. In Riga waren zes gevangenen, luie politieken, ontvlucht. Eenige waren reeds weder gevant Bte en allen in >'t cachot gezet. Een van do cachot! ,gen was nog niet gfekoel verpest, daar uit begreep ik, n die gevangene later gevat gevat was en zoo was li-i ook. Ecu van de vluchtelingen had zijn. boen gewon 9 Hij had in het hospitaal moeten zijn. Het boen v> iPmg absoluut niet verbonden. Nu was het verhogen op o: n gelooflijke wijze, Heengaandi reikte ik den man d I hand. llij drukte zijn heeten mond op.mijn hand. II Verwarmd zijn de cellen, des winters niet en evet n ii: is er beddegoed. De gevangenis-ambtenaren ze gvij dat de muren warmte genoeg afgeven, maar g i vangénen, dië in de carcers geweest zijn, zoggen, d.' het er duldeloos koud is, dat meermalen lichaamsde*mee Ion van gevangenen bevroren zijn, of gevangenen zwait n ziek werden. Dit is mij ook door een gevangenisar^jjijj, verzekerd. De carcer is geen straf meer, maar e* marteling. Voor iedere kleinigheid wordt carcer gegx ven: twist en, handgemeen tusschen gevangenen,Tlw" kijken door een raam, praten tegen een inede-gevaj528 gene, zoogenaamde onbeschaamdheid t©Seu een b80,3' waarder, gebrek aau nje(derigheid tegenover een of|jg6I] lli heb een zeer intelligente politieke gevangei I- M gesproken, veroordeeld wegens het letterzetten |t te een geheime typografie. Hij had een week carcer «Jlijk had voor het uitkloppen van zijn pijp tegen den mn 35.02 Men beschuldigde hem berichten aan een mede-ge- *32. gene té hebben willen overkloppen. Een besch: U- eu geleerd man als de heer Joseph '.Minor, diei Fe Moskou tweemaal langen tijd heb gesproken, v. -iddei vroeger te Sarajtof twaalfmaal in een jaar met OS.55 week carcer bestraft. En waarvoor? De heer Mmfr is zeer bijziende en had daardoor niet gezien, d: Hi er op een van zijn koperen celvoorwerpen een kleA zo' vuilvlek je gebleven was. Straf: een week carcer. J'(L j Ik heb verscheidene gevangenen uit Orel en Sar/ tof in andere gevangenissen gesproken en d© mee^rcee' j wreede verhalen gehoord omtrent de behandeling e IV- daar. Ik geef slechts dit uit Orel, omdat ik hetvf00^ twee gevangenen, diie niets van elkaar afwisten, g.uken hoord heb zonder groot verschil, en zoo spontaatUgod eu zoo vertrouwd verhaald, dat ik tot mijn dief*. P® smart aan de waarheid niet twijfelen kan. In Op0"1 was een gevaflgeine gestraft op beschuldiging van mutatie. In de carcer werd hij onder den, invloed v£* Pe: het voedsel: brood en water, ziek. Een voorwerp wv 1 e: niet. De man riep en klopte: er kwam niemanP Toen den vierden dag een bewaarder kwam, zag croste] het vuil in de cel. In zijn woede sloeg hij den ma111 P* tegen den grond, die in het vuil viel. Het werd d^V.ni gevangene niet toegestaan zich te reinigen. Daar tVI- gevangene aldus niet wandelen kon, liet men hem de cel tot zijn zeven dagen, om waren. oord- in. pl WREEDHEDEN DER SERV1ERS. 5el 11 VII. De geruchten over do wreedheden die de Servië. jje tegen do Albaneezen bedrijven, blijven maar steeE^^ aanhouden. De correspondent der Reiohspost mel^n daarover het volgende: gij n Een geneesheer van bet Roode Kruis vertelde n" yjjj t? Nisj huiverig, dat de gevangenen en gewonde0&t di© men te Nisj en Belgrado ziet, slechts parade-gjÏT)' e vangenen zijn. De Serviërs, zei hij, geven geen pa^ ^e, doD. Alle Albaneezen, het doet er niet toe of j met of zonder wapen gevangen genomen worden, waj m men ze slechts te pakken krijgt, worden meedoogeum^ni loos afgemaakt, vrouwen, kinderen en grijsaards i cluïs. In Oud-Servië zijn ontzettende dingen gebeur Aan Ik weet niet hoeveel dorpen door de Servische troooppi pon afgebrand zijn. Ik heb ze dagelijks overal zb ipe8 blanden. Bij Kratowo liet generaal Stepanowiits ho derden gevangen Albaneezen in twee gelederen aa treden eu ze met machinegeweren neerschieten. Daa's Ié op verklaarde de generaal: egön Dit gebroedsel moet uitgeroeid worden, opdat Ooste j^g rijk geen Albaneesche lievelingen meer vindt. Genen Tsifkowits liet bij Sjenitsa 950 Albaneesche en Tur or 1 sehe notabelen afmaken, nadat tienduizend Albantf.1 en' zen het oprukken van de Servische troepen groote mojoenx lijkheden in den weg gelegd hadden. Na den slag aarG Koemanowa werden slechts weinig gewonden door M ïoegt lanwi wij van het getal eens een nul wegstreken." „Strijk er twee weg, Sinning. Zeker, strijk er twee weg," riep Elverdaal. „Strijk er drie weg'" meende de markies lachend. „Ik verantwoord het. Hij heeft heit aan zijn vroege ren meester verdiénd. Hij heeft hem bestolen als een roover. Laat ons daarom drie nullen wegstrijken." Elverdaal vond de grap prachtig, sloeg zich scha terend op de knieën en lachte luid. Sinning lachte uit beleefdheid mee en de markies deed hetzelfde. Er ontstond een algemeen^ vroolijkheid, zooals na een welgelukte aardigheid het geval is en men niet beter wist te doen dan nogmaals de portflesch aan te sp- eken. Dadelijk daarop werd meegedeeld, dat de tafel ge reed was. De markies wilde zich terugtrekken, omdat h»j zich niet veel genoegen beloofde van een maaltijd I met deze kleermakersfamilie. Elverdaal wilde dat I evenwel niet toestaan. „U moet mijn 'vrouw en mijn dochter leeren ken- I nejmarkies,'" zeide hij ijverig. „Anny spreekt ge makkelijk Fransch, zij heeft' een voortreffelijke leer meesteres. Miss Badsley is een voorbeeld als zooda nig. Kom, u moet mijn Ahny eens zien. Zij zal zich op deze kennismaking bepaald verheugen." „Hebt u nog niet ook oen zoon, mijnheer Van Elverdaal r Een zoon?' vroeg de markies twee maal, omdat hij meende niet dadelijk begrepen te worden. Elverdaal begreep hem evenwel toch niet en keek Sinning vragend aan. „Neen, markies", antwoordde Sinning. „mijn geëerde vriend en beschermer heeft geen zoon meer. Hij had er eenmaal een. een onwaardige, een die zijn familie veéJ verdriet bereidde en niet begreep wat hij aan zijn tegenwoordige positie schuldig was." „In eiken stal, mijnheer de markies, z*n schurfte schapen" ^merkte Elverdaal op, die eindelijk had be grepen, waarover het gesprek liep. „Maar wij hopen" zoo ging Sinning voort, ..dat de jonge Elverdaal zich nog wel eens zal bodenken en zich zal belceeren, dat hij zal inzien en begrijpen, dat een Elverdaal en een fabrieksarbeider twee begrippén zijn, die zich heel slecht laten vereenigon. En wanneer onze geliefde zoon dat zal hebben ingezien, zoo* zal onze geëerde vriend en beschermer weer eén zoon hebben.' Uit de waterige oogen van dn rechtsgeleerde kwam op dit oogenblik een blik, die d-an markies veel te denken gaf. Wat was dat met dien zoon, dio goen li* zoon meer was vroeg hij zichzelf af. Was dat handigheid van den advocaat of was de advocaat h* de uitvoerder van Elverdaals wil Het kon wel v sommige menschen voordeelig zijn, om een verwijd-ei van vader en zoon in de hand te werken en een kiel oneenigheid lot een dieper meeningsverschil een v *y0,| wijdeling aan te klagen. te*Sc Maar men ging aan tafel en do markies had: tp geen gelegenheid: hierover dieper na te dankén. Jjp HOOFDSTUK V. 'a na van Aan de Theems, aan, het benedeneinde van de stD i r 1 be%indt zich een onafgebroken rij van etablïssemden 1 ten, handelsnederzettingen, dokken, fabrieken vanpnblh lerlei aard, scheepswerven en andere zaken, w5 jar allerlei arbeid wordt verricht en de energie van Britsche volk wonderen doet, en waarvan men speren zien kan op alle vijf de werelddeelen. B. ontwikkelen zich die reuzonondernemingen, die hm dl producten over heel de wereld brengen. I-Iier bev<*°6en' zich ook de machinenfabriek van de BasuetLC<*;OS- pa,gnie, waarbij Jonh Elverdaal als hoofdarbeider itre® aaLgesteld. De Basn,ett-Compagnie was nog ©enjoj® (g zaak. Zij bestond nog nauwelijks dertig jaar enh;W' grondvester, de slotenmaker James Basnett, wasH.A. heden directeur van de ondei'neming. Hij was 1-, dri arbeiders in een gehuurde schuur aan de Tho begonnen en heden werkten er duizend arbeid^ die daar rijke verdiensten, vonden. Uit de sch g( was een lange reeks fabrieksgebouwen gegroeid, beidershuizen, directiekantoren en tal van mach en instrumenten voor den loop der zaken noodig. =ge het huis van den directeur, die met een talr ^ilOOT fanr ilie gezegend was, stond daar. Hij had zeven deren, vijf jongens en twee meisjes en was onda zij,, zes-en-vijftïgjarigen leeftijd nog een rustig, f (}t en arbeidzaam man. Van zijn zonen waren er dri do fabriek werkzaam als arbeiders en leefden van als zoodanig. Dat was de beste levensschool, die rio A vader hun meende te kunnen geven. Twee andere Secti mi: waren nog te jong daarvoor en gingen nog Ne school, maar ook voor hen lag dezelfde weg o, van De dochters vaoi mister Basnett, twee jonge, friss af 1 blonde kinderen van rijftien en zeventien jaar, a te b< den nog onder de hoede van hun moeder, een Or voudig gebleven vrouw, wier trots het was lek: hurk pnddlngs te bereiden on een voorbeeldelooze h aang houdster was. 2 Wordt vervolgd. EN i «S. SHRrl

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1912 | | pagina 6