f Cmral
In en om de Noordzee-Boulevard.
13
Zaterdag 21 December 1912.
56e Jaargang. No. 5238.
„maar wat heb j'er voor betaald/?" informeert
ie wantrouwig
Zestien stuivers; d'r benne d'r een eti twin
tig stuks, ma<at! kijk 's wat een dikke! vooral
die daar, die gesprikkeldedik genoeg om te koken...
't Is niet te veel geld, beweertt Pieterse
toch heb ik eris vier en twintig stuks in y.oo'n
koop gehad voor 't zelfde geld wajt jij betaald hebt
TWEEDE BLAD.
Schetsen van den waterkant door L. A. S.
(Overgenomen uit „De Nieuwe Courant").
Van vischkoopen en nog wat!
Toch een eigenaardig iets
Door je kruidenier laat je je giif verlakken als hij
(je suiker met sacharine verkoopt je kleermaker laat
je vrij kalm drie gulden meer voor je „colbertje!
rekenen dan was overeengekomen, voor 'n potje
pier van 'n duppie geef je zonder morren 'n stuiver fooi.
jen je maakt geen aanmerking als je hospita aain 't eind
kran de maand oen daalder opschrijft „weeggens voor
u rekening genoolte nachlremoer ca sehaaude van u
jvotnt"
Om van de v vrijwillige nieuwjaars- en kermisfooieai
ïog maar te zwijgen...
Edoch,... als je de vischvrouw op de markt d'r prijs
!(x) Laag mogelijk hebt neërgepiengeld, tot ze om
naar iels te noemen Voer 't „zootije vijf en vijf-
lig centjes vraagl... dan... dan wrik. jo 't lekker' en
jiarïinckkig om precies meer als twee en vijftig en 'n
half )o geven... geen hallie meer...
Ik ken respectabele burgers, die geen groeier vreug-
aensmuken dan \vanneer. ze met 'ui netziiK mooie vis oh
iran do kaai naar huis wandelen visch, die ze spot
goedkoop hebben, doordat ze, zooals ze piomfanleiijk
Kolf vertellen „de vEchvromv afgebeden hebben,
lot id'O tranen 't niensoli over de wangen liepen"!...
Komt dezelfde armelijke vischvrouw anderendaags
jan hun deur 'n kerst brood vingen... dan (duwen
cc 't mensch /oyaal n pop in do magere knok els...
Homo sum 1
Met zekeren trots stappen, die liefhebbers, «esnivs-
rins overliellend naar de zijde waar de neizak bengelt,
idan nog 'n straatje rond vóór ze naar huis gaan
loonen de zoo aan bekenden die zo onderweg ont
moeten; en jokken met voorliefde wanneer, do
prijs wordt gevraagd nog drie stuivers uit hun cig.n
portemonnaie.Want zóó zijn ze!
Vischkoopen is hier 'n serieuze zaak, 'n gewichtige
Iransaclie, soms zei Is een gevaarlijke campagne
rooral wanneer 't café als Beursgebouw woidt ge
bruikt..
Of 't elders ook zoo is r Ik'weet het niet.
Misschien vindt de lezer het tocli wel de moeiie waard
pens een koopje mede te maken...
T Verloop is heel dikwijls ais in het volgende histo
rische verhaal...
....Pietcrse was den voiigen avond uit zee thuis ge
komen en vanmorgen dus niet te vroeg opgestaan!
Op z'n gemak z'n pijp in de 'mond is hij zich
aan 't kleeden - trokt z'n schoon overhemd aam
en juist bukt hij ziah om z'n netjes gepoetste laarzen
aan te trekken, als de schel van den omroeper klinkt
Tingeling, Tingeling...
Vei rast kijkt ie op spitst de ooren... „Stil kindcis
Sssst Stil dan toch!'
„Versche plaat en bak visch om hallef elf an visch-
nnaTl'
Op één laars ü'n andere nog in do hand, huppelt
(Pieterse naar 't venster schuift het haastig open...
„Zo binne van Nieuwédiep roept de omroeper hem
pi toe „mar d'r is ok 'n Os ten denaar binnen
I liet langgerekt teleurgesteld „Oh'* van Pietcrse bij
"t veniemen van 'l woord Nieuwendiep", verandert
in een vroolijk „Ah klank je", bij de mededeeüng
bclio.'l nde de Oslendensehe schuit... want van Nieu
wendiep lust Pietcrse ze niet; die smaakt naar
carbol..
„Ni o, van Nieuwendiep is niks" .beaamt z'n \vo
derhelft „gelukkig dat dien O&lendeiiaar er is!"
'k Zal er wol 's op uil gian vrouw, en etis 'n
metois goedkoop© kluts weghale; dan eten we ze
vanavond bij de boterham
Best! aptwoordt moeder pieterse, die zich
beijvert de laatste stofjes van haar echtvriends la-
kensche jas te borstelen... en tien minuten later
slapt Pieterse de deur uit naar ,,de kaai" in 't
volle genieten van z'n vrijen dag!
- „Hola Pieterse jij aan de wal? hoe gaat
het? Kijk eris bier, wat zeg je van zoo'n klus
visch!
Werachtig collega, dat 's de merite waard
'n mooie zpó
„Voel erisS' inviteert d'n ander ,,je zou
soms kunnen denken dat de grootste van, boven
[egge"!
De juist gewassc-hen vingers van Pieterse woelen
belangstellend in den giibberigen inhoud vin dennet
zak, die wijd-uit op het trottoir neerlegt
„Mooi goed dat 's zeker!" meent Pieterse;
er zeven en twiu ig sluks!
„Dat 's cadeau meent de waardin; dan
i goedkpopc.- uil dan uw coilegi Zwan v.uunorg
uic had er maar ceiita twiiiiig voor Liohig ccm...
Slot vo g
Dat 1... dat jok je! 't Kan eenvoudig uie;
zooeven zei Jansen nog dat 't geeu, geld was!
nee vriend je bent mis..." valt d'n ander uit
„Nou nou," meent Pieterse t kan wel weze
dat 'k me vergis; hou je maar kajm!
- Je hebt het mis, Pieterse kijk 's wat 'n
partij visch
Ga je mee om 'n glaasje?
't Is nog zoo vroeg 'k ben juist uit mijn
kooi... en 'k wou zelf wat visch halen;... zegt Pie
terse.
Doch spoedig verdwijnen ze in t ..jeneverhuis".
om 'n half uur later er nog druk pratend uit te
komen en met 'n gevaarlijk krakende handdruk
afscheid te nemen
Haastig vervolgt Pieterse zijn weg naar de kaai,
waar de Arnemuidsche vrouwen in haar bonte klee-1
derdracht bij 'r korven zitten neergehurkt, kof
fie slurpend uit koppen als emmers, die ze met
belde handen aan den mond brengen...
..Zeg 's Mie wat vraag jij voor dat bennetje j
katvisch"
„Kattevisch? is doa kattevisch? dan weet
je glad nie wa visch is kerel! Veur twaelf stuu-
vers moa je ze meedraege..." I
'n Verachtelijk neus ophalen, en onze vriend stapt
verder
„Noe, wat zei jie doan?" roept 't mensch hem
nog achterna, doch Pieterse kijkt niet eens meer om
en zet koers naar de aanlegplaats vaji) d'Ostendenaer
Wel, schipper heb je nog 'n mooie kluts?...
schreeuwt ie, aan den kant staande naar den
schipper diie op 't dek van zijn vaartuig rondschar
relt.
„Awa" klinkt het terug „kom 'n kaer an
boord van de schuiitte 'k en gaan je ze goan
toogge... zeije...!"
Kwiek as ie nog is, springt Pieterse aan boord
van 't vaartuig en hurkt neer bij 'n mand met visch.
Z'n jas krijgt 'n leeüjke knauw; z'n fcroek een
decoratie van visch grom, bij 't over de verschan
sing klimmen; doch dat is bijzaak
Met kennersblik beziet hij de visch gooit ze uit
elkaar veegt dan z'n vieze vingers af aan de nog
stijf gevouwen helder schoone zakdoek om dan
opeens als teleurgesteld op te kijken en hoofdschud
dend te zeggen:
„Ze zijn niet groot schipperke!
Awel ten doet ten doet... 't en is 'n g'hael
schoone klusse d'r zien der gaen treffelijker an
't land gakomme"... is "t antwoord van den schip
per, terwijl hij een puts zout wate schept en,
waasc-hijnlijk voo 't vesche aanzicht den inhoud
gedeeltelijk over de visch, de rest over de blin
kend gepoetste laarzen van Pieterse neerkletst
Nou - zegt Pieterse en wat moeten die
vischjes kosten?
Bij voorbaat speelt reeds 'n smadelijk lachje over
z'n gezicht,
'k En goan je 't sère goan zagge ik-kik; voor joen
kost g'hael dien affaire twae frankjes éene gul-
de... en da meugdle stief content zien, wèje.
'k Geef je twaalf stuivers zestig cent!
'k En peins er nie van je ga ze d'r nien
veur hèn „hondeju" 'k ga je ze loate veur
tachtig cent... allez
'k Geef je zeventig! biedt Pieterse die 'n paar
collega-liefhebbers ziet aankomen.
Naen ik 'k en gaon 't nie doenstijf-
kopt de Belg... 'k en overvroag nien!
Alright, zegt Pieterse jij moet het wete -
maar ik betaal niet meer
Hij verwijdert zich 'n paar passen dóet alsof
ie aan wal gaat doch 't schippertje laat m gaan...
Dan keert ie zich driftig om en zegt: Vijf en
zeventig dat 's m'n laatste bod'
Tachtig gril ccniiine minder!
Dit geeft Pieterse «iet üiij" zou "t opgeve voor uie
schipper f... Nooit!....
'k Groei g.'ai tachtig 'k doe 't niet k grof
je vijf en zeventig -— én 'n glas hier...
"I Akkoordantwoordt de visscherman tevre
den knikkend; en Pislerse g'uv.d.rt over z'n pien-
derheid...
Zoo 'n kluts voor vijf en zevenlig cent denkt ie
nooit gebeurd... I
Als de neizak givukl is, klaulSrea ze aan wal;
gaan ze 't cifé binnen...
„Twee bier asjeblieft", commandeert Pielcrse aan
de juffrouw achter 't buffet...
A vous, santé! zegt de schipper en de inhoud
Ls in z'n keel verdwenen... ais Pietcrse z'n glas nog
vol is.;.
Schenkt 'm nog eens in, Juf!
Asjeblieft Pieterse... en als. z; de neizak zie!, ver
volgt ze;
k Ge-loof dat n 't zoodje hebt as ik T goed zie;
jongens, wat 'n pracht van 'n visch 1 ze leeft nog!
Mag "k eens raden
Ja...
Eén veertig...
Ah, Ah lacht Pisteree één yeer-ig als
of 'k maar gref wal ze vaagon! Nee, die visch kost
me vijf en zevcn'.ig cents gsen halfje meer d'r zijn
erfenis van Van Elvqrdaal.
I Do hee-le namiddag en een. deel van den avond vei-
liep zij n moeder kwam niet. Hij werd voor het
hvondcfen geroepen en, moest dius naai' beneden naar
He eet;:;'Toen men reeds aan, het dessert was, vcr-
licheen r.iji; moeder.
„Ik ben wel wat te laat," zeide zij met groote
"^i'ci.GClijkheid tot den kellner, die haar bedienen
morst. „maar het was ook zulk een ontzettend weer."
„Het heeft niets te beteekeneu," zeide dé man be
leefd.
„Waar was u?" vroeg Gaston.
„Lij den dokter," antwoordde zij kortaf.
„Zoolang," kwam er over Gaston's lippen.
„Andere menschen zijn er nog! veel langer," ant
woordde zij kregel.
Gaston keek baar aan, zij scheen hem ongewoon
bleelt en vermoeide
„Weet u dat mister Green er vandoor is?" vroeg
pij een oogenblik later.
I „Neen. boe zon ik dat moeten weten?"
„tic ben bij hem geweest. Hij woont niet meer
pp zijn kamer, beeft ook geen adres achtergelaten
waarheen of hij getrokken is."
i „Maar w„„ gaat mij dat aan?" vroeg zij ongedul
dig en geprikkeld. „Wees blij, dat de kerel weg is."
„Hm!" zoo liet Gaston weder hooren en zeide ver
der r.iets.
HOOFDSTUK IX.
i Lincolns-Inn, is het Londensche advocatenkwartier.
Hier zitten zij op hun dufe, groote kantoren, aan,
Mie zijden dicht met boeken bezet en wroeten en
denken zij over alles en nog wat. Zij bezien de zaken
van alle kanten, wikken en wegen, behandelen hun
klanten veelal als citroenen, en aJ3 alles er uitge
knepen is, gooien ze hem weg. Hier in dit kwartier
werd de gerechtigheid, gemaakt, waar niet alleen
Londen, maar een, groot deel van Engelapd mede té-
Het kind en de school.
XXXVIII.
liet Spel in de School.
De schooi iiiocl uus, evenils de op.ovding i.i het
huisgezin, aan den drang to: do_-.i, i~j- scmppciuvii
arb.-id die zoo'n wezenlik clément van hei sj.v, ver kin-
dcien uitmaakt, tegomoel komen. \\a» lic. l'csialozzi,
die. hoewel niol ue ee. sle, hei ölldei w;jil>.toinsd ^ler
aanscncuwelijKheid predikte en in p a. tijk b acht, i'Ö-
bel zijn tijdgenoot..' was de man van d. zclfwcrkziuini-
heid.
Ja, die lioagg'eroemde jiselfwc rkzaamlicid I Daar Jeei-
den We al van, ioajl wc \o„ona,. «ijz.r s.ucL-ciouu
dal moest ecai Lolang ijKe fac.oi vuil onderwijs uit
maken. Dat moet jo op het onoc-. wijz.i-seksajne«i Ook
welen te vertellen. Maar het iu ae p.anujk toepassen,
dat bdioef je niet tc Kunnen. Als er ééii goede vciin
van zcllwe. Kzaainiicid >our de ki/idjcn is, dan is het
looJi zeker wel de handenarbeid, fin as er één manier
is om de kinderen van een nuisoa d. g.u uiudvlike: |.ocr-
steliingen en begrippen te gj\ cui dan is hot wel door
diczetide handana. i>vid. Hij ..et rekenen kun jo papur-
a.btid toepassenals je het hebt o%-er omtiek cu op-
pe. viakiel), rdivinn, kun je ,\an klei vc.scidle-.de mcél-
kundige lichamen maken; bij de aaidrijkskuu.le kun je
ieiieikoaruji van kui lalon maken, verschillende vooi-
wcipen van klei, karton, papier en hout scvaardig, u.
I is mier do plaats nirt om dal voor elk \ak in d.n
b.edc tut le werken. .Maau- toegepast op de vei ,ciiil!ei.dr
vakken van onde.vvijs kan die nav.dmarbeid van onbe-
•.ekenbaar voel nut zijn on met do invoering daarvan
m do lagere scliool slaan jve dus twee vlieden iu écn
klap
10. we geven onderwijs meer in overeenstemming
met bet wezen van hot kind, dat is van opvo.dkuudige
betcekenis
2e. we verdiepen en verduideliken d»ard >or ïr.e'.ccn
hol ondcnicht in de gewone vakken, dal is van ondcr-
vvijskunüige betekenis.
f.n dat dit maar geen gq)i-aat in de lucht is, dal
bewijzen wel de ve.-scaillenac scholen, vvaar da hande»i-
a.b-id oen belangrijk dool van hot oude;wijs ni.maakt en
waar do resuliatcn van dat onderwijs zeker, niet nniidci-
/J,n dan op de overige scliolui. Zeker, ik weet wel, om
hot onderwijs in handen-ai beid iu zijn volle omvang op
te nemen en geheel tol zijn recin te doe i komen,,
zal er aan allerlei prakiiose eisen voldaan moeien wel
don, vv.o. d.e van Kioiiicre klassen zeker niet de minste
is, maar scholen als die 'van Svvart te Haarlem en van
Ligthart in Den Haag. om cr maar een p.iar te noe
men. zijn'er tocli om ie bewijzen, dat ei- 111 de school,
zooals die nu i>, met goede wil en Jiefde Voor <lo
zaak. heel wat te bereiken, is, en dat er dus nu zelfs
mot -de s c 11 ooi t o es tan don zooals die nu zijn, voor anderen
nog hiel wal te bereiken is.
Trouwens we zijn op de goede weg.
De Ichtoo asiel ling, gehouden van 1118 September
j1te Amsterdam bij griegmneid van 't Congres van
de Handenarbeid bij hei onderwijs en in de opvoeding,
bracht daarvan een heerlike getuigenis.
En de kolossale belangstelling, die deze tcntooi s!cl-
iing van verschillende kanten mocht ondervinden, is
een gelukkig teken voor de toekomst.
COR BRUIN.
Tweede Kamer.
Trr*ï%mm
Den Haag. 19 December.
lVij zullen trachten 't dan, zoover te krijgew, dat
Zhtei ilag-mi^Qag Waterstaat is afgehandeld, in welk
geva. we a.s. Maandag en, Dinsdag niet zullen verga
deren. Binnen.1. Zatien. Marine en, Oorlog blijven dus
Liggen En nog bestaat bet gevaar, dat Waterstaat
i gereed komt. Want, de breedsprakigheid van som
ïnïgo heeren is onbegrensd1!...
De Kamer heett vandaag van 10.35 ure tot half-
Jdrie gekeuveld over bet ontwerp betreffende de re
geling der salarissen van de beiasting-kommiezL-ii.
De cm ommen ten worden d.>cr vaste tseagan \er\an-
g:n; het aanvont^sala, is wordt verhoogd, cvcni.'s hel
maximum, dat en bier heeft anca da' groots,e waar
de v.m het ontwerp voor de belanghebbenden, irt
sjKKMligcr bereikt kan worden. De heer Ter Laan boi.d
coa ,lu>rdikikkigen slrijd aan t^j.-ui den nieuwen mng
van „assistent en legde in eeTie mot.ie de ui spraak
in-cr. dal er ongelijkheid van wedde zou worden g>
bmclit"onder 'amo.e.iaren van gelijken iang. De minister
moest cenigo malen herhalen, dat hij de assisten ci f
wcnscht te behouden. De Kamer stelde hem, gelijk,
u ;-ccds bekend E, in 't gelijk. Vruchteloos streed de
Hoo.nsclio heer 'De Jong nog voor standplaats-toela
gen op den voet van de mLi.aircn, die in g meenten
wonen, waar belasting en schoolgeld zware offers v i a-
gon.
Toen 't op stemmen aankwam, stroomden de hee
ren uit den foyer binnen. En ditmaal kon men niet
zeggen: „les absents' ont tout'Integendeel. Ove.aL
was 't allicht gezelliger dan nu in de Kamer, bij het
mateloos en eindeloos uitpluizen van zaken, cLe men
in een klein uur 'had kunnen en bah ooren af te doen.
Ov-er de breedsprakigheid 'der Kamer tc w.eklag.-n
E voor den lezer haast even verdrietig als liet moc e.i
bijwonen de /ickelijk-g rekté dcbJt'cn. In'ns-.cl.cn ht.ll
tic Kumer t vandaag toe.i wel héél h gun axt... 't.\f
scJr.ikc.eii van een goot brik lieg oj.ing ui. de p.ilode
tot Kt .st draag daar lutn «lijk t z.ji)c toe bij.
Hoofds ik l iiuiuicn ji.c,: w.c. div<. o d- en
jeugdige.- ko i:n uit de sloot doen halen. De hoer
rtuns. i, dir vro>j wannejnu de Gnumi .sie tot lier-
zkning van hc'. I' soneet in 1966 benoemd ine. haar
.apjx) i komt, h.eft de w ai lerlijke ci vaii.ig cq>0-.daan,
dal een lid der Commissie licin v\ zekc.de: tiet r.ip-
pori is kant en klaar; eea ander lil: In 1913 komen
we nog lang niet g - vel,.. 1'uzzlc! Ook deze ut;;evaa
digdc tas! in „de mist"... De hoer Ter Imcui w.xs Ic-
rciJit op de noodzakelijkheid om a:ide itig te b eng »i
in 11 - wijze, waarop de vele Ilaag^clie oinbtcnam»
hun sala is ontvangen. Men h. dancn zich. tlat onlang»
een bediende bij den Pensioenraad ,r met f 3000 van
door ging, bij dvii betaalmeester voor de hcctcn g.-lx urd.
Mon zal nu ,door makkelijk al te lossen voorschot,
de menschen. wien „het koopje' we.xi grieve d. trach
ten tegemoet te komen. Maar de heer Ter I^uin heeft
volkomm gelijk: de „modus qio" deugt niet. I>e
menschen zijn dupe van oene regeling, waarbij ia ze
delijken zin de Staat fcilelijk niet adle aansprakelijk
heid van zicli kan schuilen!
De minister heeft dit laatste feitelijk erkend. En
beloofd, dat de Staat den bedrogen ambtenaren 5
voigceding en -ri vocischot zal geven. Wat zeker roya ri
is. rnaar de noodzakelijkheid van beter.- r.-galing niet
wegneemt.
.Minister Kolkman is leg.-n rijwiclbc!a>ting ctx heeft
zich „op de vlakte gshouden ten aanzien der waag,
of de S.D.A.P. evenzeer redit heeft op vrijs'elling van
Personeel* als bijv. Patrimonium'" vraag door dm
heer Ter I^ian ter sprake gebracht.
Ik moet nog e bij voegende Rijksklerken dc-r be
lasting krijgen bij de vo.'gznde Begrooting husi Sintcr-
klaas-surpiise. Voor de r.sternstig; ovei weging, elcc-
tera....
Mr. ANTONIO.
Ingezonden.
Mijnheer dc Redacteur,
Beleefd verzoek, cvn kleine ruimte voor onderstaan
de en nu voor het laalsl over dit pi uit.
V reêmd keek ik op, toen de heer Rod igues p. u
stuk inzond in uw blad Van 17 dezer over inij.i schrij
ven van de vergadering 7 dezer te Kol hom der S.D.A.P.
daar mijn schrijven méér was teg.»n dcu v t ï-slaggcver
Wat E dil f Is dit het egoisine in d; S.D.A.P.-mannea
die meer tot ziali trekken dan noodig is r Volgens d.i
heer Rodrigues E het, of ik niet had gehoord wa
de voorzitte. had gevvaagd, om van gedacnlcn te vvL-
selen. Docli wat geeft mij dat beloven. Dezelfde voo,
zitler sluit het debat eer a en ik hadden afgehandeld
W ie gif mij toen gricgenheid voor verder debat r
De onbeantvvoordde vragen zijn dan heer Rodrigue
niet duidelijk, doch zie, geachte lezers, dc stoompioc
gen. en stoomdo.-sclimaclinies nemen al het welk w\Q
voor den arbeider1 volgens spr., en op een volgenden
regel noemt dezelfde spr. liet oen schande, pat do
a,beider zooveel uren per dag moet werken. Daaroi»
heb ik gevraag!waar komt dat werk vandaan.'' is
dat voor u, mijnheer Rodrigues, nog onduidelijkDit
had ik bij een leek 'nog niet gezocht, of waS het staal u
daar soms te dik r
NicuwenhuE, de grondlegger der S.D.A.P., door w
gexicemd. heb ik gevraag! of dien toen of nu op den
verkeerden weg was, antwoordde u ook niet op. Was
die vraag dan zoo gepantserd of was u bang'dat u
uw eigen dwaalweg in het licht zou stellen i
Wat het Staalspensioen aang ia', is voer u ten lapmid
del tegen beter weten in; houdt u hel voor. want de
S.D.A.P. wil toch zeker zulke verdiensten, dat men
zich kan verzekeren! dus geen pensioen van den Staat.
Zoo u, g;acih!e lieer Kodrig ies, weer uit spieken
gial. zoo* wapen u met wat meer antwoorden voor
oventueele vrag;n en komt den b' rgjis wat n.e.r waar
heid vertellen.
Met dank voor opname,
Jn. DIKSTAL.
Kolhovn. Drce 1912.
BB £B.e: J J
Biauoniandscb Nieuws.
H L'LDERKOEGRAS.
Door de Holl. .Maatscnappij v.u Landbouw, afdec-
ling Helder, w, rd 'Woensd ig erna A genucnv ve g.id. mg
gjhcnuléai iu hr.1 Café „Prins Hendrik" ie Julia/ia dorp,
waar door den he;r G. van d.r Molen van Viaarding.-n
icne lezing werd grhouden over iiet ondew.- p; „De
voor- en nadoelen van de waterstanden in de verse lil
lende lijd-.-n van liet jaar, (en opzichte van d; bewav-
kingj barnes ing en opbrengs. v n <'cu brdein
Sp.cker b.'g.rn te jKj.gr it, dal de landbouw tegen-
wooidig andere cEchen stelt den voorheen, en dat da
meesiing van rorg-r, dat iémand die VOO' and r werk
niet geschikt werd gaacht, altijd nog goed genoeg was
voor boer, tiians niet meer opgiat, nu uit deai Lotl.au
veel meer moet worden gïliaald.
Omtrent de waterstanden in vcrscbille»:d; lijtien vajl
het jaar was spr. van ineaiünj, dal in d >i win.er het
peil zoo laag mogelijk moet zijn, om iuchittoehvdii'g
m don grond mogelijk te maken. c<\ voo a! onid it iy
do s in not vooijaar d; temjy- a.u ir, dmr wa'e. mo.'
lijk warmte opneemt, te laag E om opneembaar plan-
voedsel to vormen.
I
vreden moert zijn. En tussehen al: die geleerde kop
pen woonde ook Mister Parkins. Natuurlijk droeg hij
een pruik e.. wel van kastanjebruin,- Eenige spaar
zame witte haartjes in den, nek bewezen, dat de
man zijn ei'gen, haardos niet droeg.
Op een morgen, dat het buiten bij stroomen re
gende. zat Perkins éme.t, een zekere blijdschap naar
buiten te kijken, naar de straat, waai* do menschen
onder parapluL-s in de plassen trapten. Velen ervan
hit'den de paxapluie slecht op, zoodat het inplaats
van hen te beschermen, hert, water juist als van een
dakgoot op rug of mouwen liep. Dat amuseerde mis
ter Perkins zoo, dat hij van tijd tot tijd een ver
genoegd grommen hooren liet.
Toen trad er een kantoorbediende hinn.en, die hem
in zijn kinderlijk genoegen stoorde.
„Er is een man, die zich Samnel Brookers noemt
en u wenscht te spreken," zeide de bedien.de.
Broelcers?" antwoordde de adivócaat. „Samuel
Bioekers. Wat; wil deze Samuel Broskers, Ned?"
„Ik weet het niet, Sir. Hij zeidie mij„ dart. hij u
zeil moest spreken."
„Breng hem dan hier, Ned."
Dadelijk daarop trad de pude man binnen, legde
zijn iezen stroohoed op een stoel en zeide: „Goe
den morgen, Sir."
„Goeden morgen, mister Broekers. Wat verschaft
rc.j het zoo groot genoegenWaar handelt, de zaak
1 over?"
„Er is sprake van vijfhonderd pond, Sir."
„Goed, Sir. Wat is er met deze vijfhonderd potnd?
1 leb je een vordering van zulk een bedjrag tegen
iemand, dien je wilt aanklagen
„llier is zij, Sir."
Doarop reikte Sam aan den advocaat een saanige-
vouwen papiertje over. Het was bepaald al lang
i bewaard en had véle diensten blijkbaar al bewezen,
tenminste het was groezelig en op de vouwen al reeds
doorgesleten.
Perkins nam het papier vcorzScMi'g aan en vouw
de hel open. Het was een half foliovel, waarop in
do Engeische taal al vrij onduidelijk bet volgende
tï lezen stond: „Hierdoor beken ik, dat ik stuur
man Samuel Broeekers voor zijn op het door mij ge
charterde schip de Victoria, voor bewezen diensten
do som van vijfhonderd pond schuldig ben en ik
doe de belofte, dat ik hem die som met zes pro
cent rente voor het bedrag zal terugbetalen, op den
dag v.aarcp mij deze schuldbekentenis zal wonden
gepresenteerd.'"
Siduey, den 23 November IS...
SAMUEL. SCHEPPERS."
Perkins la,chte kort en droog, dan zeide hij luimig
„Wei die wissel is een heel goede. Daar is niets
tegen te zeggen, al is hij ook 10 jaar oud. Dat doet
niets ter zake. Maar zoover ik weet is de schuldenaar
dood
.Dan weet u neg niet heel veel," zeide Spmuel
Broekers.
Perkins bief het hoofd op en keek den ouden man
een oogenblik scherp aan. „Hoe bedoel je dat, mie
ter Broekers?vroeg hij.
„Ik bedoel ermee, dat de schuldenaar nog niet
dor d is." .-ïtwoordde S;:m.
Mieter Perkins wreef zich eensklaps zeer driftig
langs den neus en keek een oogenblik zeer naden
kend voor zich. Misschien dacht hij er aan, dat Sam
ondanks het vroege morgenuur wat diep in 't glaasje
had gekeken, of om een andere reden niet helder var
hoofd was.
D&n echter zeide hij duidelijk en scherp: „'Veroor
loof mij mister Broekers. Wij moeten het over deze
zaak volkomen eens £ijn. Etr zou anders een mis
verstand kunnen ontstaan. Voor eenig< n tijd onder
nam mijn hooggeëerde collega Sinning een erfenis
zaak hoe men dat aan zulle een man die zooveel
drinkt kon toevertrouwen, is een onoplosbaar raadsel
oij staat ook buiten deze zaak. De erflater in deze
zaak was evenwel een zekere Samuel Scheppers uit
Hoiiingwood, die in Parijs onder denj naam van mar
kies d'Aigre geleefd heeft. Is deze Samuel Schep
per.h de ond rteekenpar van dezen wissel?"
„Juist dezelfde, zoo zeker als dit mijn eigen hand
ls."
„Eu van dier.in an beweert ge, dat hij niet dood is?
„.'uwe!, mijnheer de advocaat," antwoordde Sam
beslist.
Perkins schoof in een, aanval van verbazing of ver-
twijteling zijn pruik van rechts naar links en keek
dan veer vertwijfeld den stuurman aan.
..Op welken grond beweert ge dat?" vroeg hij
can
„bat is een lange geschiedenis. Zal ik u die eetns
vertetien?"
„Vooruit er mee, al E zij ook zoo lang als da
eenentwintigste Juni zelf."
„Vooruit dan maar," zoo begon mister Broekers
zijn verhaal. „Ik kwam in Sidncy op het schip. Wij
l.aöden een halfvolle lading, gedroogde visch, geroos
terd \!eesch, allerhajr.de go-dkcopen rommel, a!s oor
bellen en dat gedoe, gereedschappen, stoffen, en de
b.ee'6 hoop was misschien neg geen honderd pond
waard. Over bet deel van de rc:s werd aan boord
geroep gerateld. Dan weer zou het "een verborgen scha
gelden, dan heette het een gewone ruilhandel met de
bewoners van een eiland.
..Men sprak over zcerooverij. een aanval en nog
meer van dat moois maar ik bekommerde- cr mij
weiDig om. Die zaak ging mij niemendal aan. Ik had
het schip te sturen en kreeg daarvoor mijn loon.
Dat was alles. Wij liepen uit met een coeden w.'tid.
Toen wij drie dagen in zee waren, beval mij de
kapitein de koers Noord te nemen, zoo op de Caro
line-'. :'anden af. Het eerste eiland dat wij aandeden
was Kkusu, een woest, door de zon verbrand oord,
met weinig inboorlingen als bewoners, die elkaar
i«-feer louter uit vermaak opvraten."
.V'e-oorloof mij even, Sir." viel Perkins den ouden
zeeman in de rede, „voer zoover ik weet liggen er
i*ï d Zuidzee heel wat eilanden, en als ge u bij elk
eiland zoolang ophoudt, kan hot wel eenigo dagen
duren eer ge klaar bent of misschien kom ik nooit
te weten, waarom gij kunt beweren, dat deze Sa
muel Scheppers nog leeft."
„Ik..
..Vertel nu alleen wat bepaald noodig is. Hebben
wij de reisavonturen in de Zuïczee noodig, dan kun
nen wij daar wel weer op terugkemeto."
„Mister Perkins, u moet w-eten, wat ik weet, dan
zult v ook gelooven, wat ik geloof. Maar u "neeft
e:g<i lijk gelijk- Het is niet noodig u al die kruis
en dwaaltochten te schilderen, die ik in die 7 jaar
u-et cl Victoria heb gemaakt. Slechts zooveel wil
ik ti mecdeelen: er werd meeestal bij nacht bij de
e'landen aangelegd of In een liaven gewerkt. Ik sliop
dan natuurlijk in mijn kooi, want wanneer het schip
stil log. had de stuurman natuurlijk niemendal te
doen. Maar dit bemerkte ik toch wel, dat het veelal
me* de lading van de Victoria en dien ruilhandel nog
al luid en vreemd in zijn werk ging. Onze ïuldjt*
hadden telkens verwondingen, scio'.en werden er
