1.
SCHAGË
ÜIIIIII Nitiis
COURANT.
Mllfllllil- LlliMIll
131.
[JL
Woensdag 26 Februari 1913.
57sto Jaargang No. 5:20.
Uit en voor de Pers.
T>E CHIUSTBXLJK-HTSTORISCHEX EX DE COA-
ITIE.
In „De Nederlander'- klaagt ds. A. G. H. van IIoo-
ïnhuyze (in een stuk waarmede de redactie verklaart
21 niet eens te zijn en dat zij zal beantwoorden) over
at herhaalde uitstel van de Algemeen© Vergadering
©■U Clir. Hist. Unie.
Hij veronderstelt dat .de „onvoorziene omslandig-
wien'' op grond waarvan de vergadering werd afge-
st. gezocht moeten worden in de moeilijkheden die
en, ch voordoen bij de samenspreking der diie rechtsche
'krtijen on betoogt dat men den verkeerden weg volgt
rr eerst 'de hoofdbesturen alles te laten bedisselen
dan ter aanneming aan de vergadering voor te
jggën.
Eerst - schrijft ds. v. H. dient principieel
i zijn vastgesteld .of de Chr. Hist. Unie weder in
ond zal optiekken met Rome en met de antirevoluti
onair partij, waarvan do „gerefonneerden" nog ni
jd dé stuwkracht zijn. Behandelt men de zaak anders-
ai dan .dwingt men aan de partij ,een geforodbrdö
öslissing af óf bezorgt hot hoofdbestuur een échec.
"Waarlijk. de zaak waar het om gaat is niet gering,
de tijden zijn ernstig.
Of men het hooren wil of niet, het moet telkens
eer herhaald worden, dat de Hervormde Kerk, door
pd in Nederland gesticht, die nog een tegenwicht
tegen het wassend socialisme, hoe langer hoe meer
het gedrang komt. en jdoor het tegenwoordig po-
iek gedoe het kind van de rekening dreigt te wor-
jn.
Links wint ontegenzeggelijk het socialisme in macht.
FII Bar - sLeken wij de hand in «gen boezem I f
p B seft do christelijke'politiek der laatste jaren daar
Uil et mede schuld aan r
En rechts
In ons Protestants che vaderland.' krijgt Rome al meer
ivloed.
En onder de orthodoxe protestanten begint de dele-
n atie steeds meer den toon aan te geven: men wil wat
18 érkelijk niet gelukt is, langs den weg van de politiek ver
rijgen men haat de Herv. Kerk. Hoort,, hoe smalend
611 u onlangs weer „De Standaard'- in het nummer van
am Februari de Hervormde Kerk noemt: „de 97-jarige
Bgg? 'atronc*' en „het wegstervend genootschap". En hoe
ïtzelfde blad 'op 11 Februari in een artikel, waarin
5 grondwetsherziening besproken wordt, zegt: „Van
a af aan zal art. 171 de etterende wondeplek in onze
rondwcl blijven.... In art. 171 steekt onrecht „steekt een
ilsch (beginsel en ook dit artikel gaat vroeg of laat
II tn ikoaid. Met rentebetaLing zoo men bijtijds toetast
a desnoodszohdeir dat zoo men te 'traag blijft en
ieuzett.'-- i
rten ^ct waarlijk niet zonder oorzaak', .dat wij alarm
lazen.
Van beide kanten dreigt gevaar, van links en van
ïchts. Voor dat dubbele gevaar houde men de oogen
penTot dien dubbelen strijd gordè men zich aan'
Nooit is men verantwoord, wanneer men, teneinde
s overwinning van links te keeren, hand- en span-
l/w* iensten verleent aan die beide groepen, die hoe eer
De liever de Hervormde Kerk zagen ineenvallen, en
6 belangen dier Kerk loggen in handen, in welke zij
llerminst veilig zijn.
Nooit is .het geoorloofd, om, uit vrees voor „het
)ode gevaar", de Jezuïeten op den troon te helpen
a mee to doen om do zoogenaamde Gereformeerde ker-
2n een positie te bezorgen, waarop zij nóch historisch:,
óch numeriek recht hebben, en die zij1 niet kun-
en bezitten, dan ten koste van onze door God nog
ESS.toos rijk gezegende Kerk der Hervorming, .die niet
mals dr. Kuyper dat gelieft j,e zeggen. 97 jaar oud
alsof zij dateerdio van 1816, maar die geboren is
H de Reformatie.
Wij zeggen deze dingen met smart. En als wij ze
I jggen. dan tasten wij niemands persoonlijk geloof aan.
B ok in de gescheiden kerken zijn. er velen, die wij
s broeders in den Heer op menig terrein ontmoeten
tinnen. Maar wij mogen en wij kunnen het niet lijde-
;k aanzien nog minder er aan meedoen dat
.in (zoogenaamde christelijke politiek aan Rome en
a gescheiden kerken de voordieelen toebedeelt, ter
wijl jde slagen neerkomen op de Hervormde Kerk.
Waarlijkhiermede yerkerkelijken wij de polilick
niet. en maken de kerk niet tol inzet van de poliiek.
De beschuldiging, die telkens tegen ons wordt inge
bracht als wij voor het goed recht onzer kerk opkomen,
wijzen wij zeer beslist af. Wij willen slechts verde
digen. niet anders dan dit, de erve der vaderen tegen
alle aanvallen zoowel van linies als van rechts, zoowel
van ieen kant. die niet met God rekent, als van een
kant. die zich dan zoogenaamd komt aandienen als „de
partij des levenden Gods'-.
Wij zijn het verplicht aan onze belijdenis, verplicht
aan onze Kerk.
Wij kunnen niet anders.
En dan de uilkomst s Die is in Gods hand. I.aal men
toch eens ophouden mei berekeningen maken. Laat
men toch eens den moed hebben, in de minderheid te
willen zijn. God heeft nooit in de historie der wereld
en ook niet in de historie van ons vaderland groole
dingen door do meerderheid gedaan. Ik zal .Mijne
Haud lot de kleinen wenden'", zegt God. In liet licht
v~an die belofte wage men den strijd, desnoods alleen,
tegen ongeLoof en bijgeloof, tegen fariseïsmc en hui
chelarij, legen scheurmakerijen en ketterijen, de over
winning gevende in de hand van Hem, die in onze zwak-
heid Zijn kracht wil volbrengen.'.
Gemengd Nieuws.
A. P.STAALMAN.
In de Maandagavond gehouden vergadering der
Chr.-Dam. Klesrereeniging te Helder is besloten» om
den heer A. P. Staalman candidoat te stellen voor
lid raD de Tweede Kamer.
TWEE STAKINGEN IX ENGELAND.
Er dreigen in Engeland twee stakingen, die de
menschen veel last en, schade zullen berokkenen.
De eene dreigt in die spoorweg-wereld, en het gaat
om een trein-gelerider, John Rlchardson, die ontsla
gen werd door de directie der „Midland Railway"
omdat hij over een hellende baan bij Sheffield, vol
gens do reglementen der maatschappij zelf, een trein
weigerde te geleiden, die niiet voorzien was van een
rem van de voorgeschreven stërkte. Toen een hoofd
opzichter hem beval den trein te rijden met een min
der krachtige rem, weigerde Richardson, en beroep
op de directie hielp hem niet, hij werd, ofshoon hij
twintig jaren dienst achter zich had zonder ooit reder
tot ernstige klachten te hebben gegeven, ontslagen.
De dagbladen zijn sedert een paar dagen nota gaan
nemen van dit conflict, omdat het inderdaad dreigend
gaat worden voor die rust op de Mid'land Railway en
vermoedelijk ook op de andere spoorweg-maatschap
pijen.
De andere staking die dreigt, is in de Londensohe
bakkerswereld. De bakkersgezellen dreigen met een
staking legen Goeden Vrijdag, wanneer de drukte in
de bakkerijen, zeer groot is. Goede Vrijdag is hier de
dag van de „cross-buns" of de krenten-bollen, die
aan den bovenkant dan een kruis dragen. Iedereen
wil op dien dag en reeds een paar dagen daarvoor,
zijn „cross-buns" hebben, en de bakkerijen komen
dan handen te kort. Een staking der gezellen in dién
tijd zou dus een groot ongerief zijn.
Op betrekkelijk zeer weinig uitzonderingen na zijn
de bakkers-werkplaatsen te Londen hoogst primitief
ingericht. De werkuren zijn buitengewoon lang, gemid
deld 80 uren per week, soms 100, en de loonen be
dragen gemiddeld niet meer don 25 a 27 shillings.
De bakkers, die de laatste maanden een krachtiger
vereeniging gevormd hebben, verlangen n,u dat een
werktijd zal worden vastgesteld van 54 uren per week.
met loonen, die meer aan menschelijke eischen vol
doen.
DE FRANSCHE LUCHTVLOOT.
"Werd eenige dagen geleden meegedeeld, dat de
Frauscb® regeering aan d® firma Clément den bouw
van twee luchtschepen van niet minder dan 20.000
kub. meter injhoud had opgedragen, thans blijkt uit
een Zondag jl. op een feestmaal van militaire avia-
teurs door generaal Hirsohauer afgelegde verklaring,
dat de regeering een contract gesloten heeft voor de
levering van 7 luchtschepen van genoemde gro.otte
en met een snelheid van 50 mijlen per uur.
Generaal HArschauer voegde hieraan toe, dat een,
prenre zou worden uitgeloofd voor den bouw van
een luchtschip, dat een grooter snelheid dan 50 mijlen
per uur ontwikkelen en dat een proeftocht zou heb
ben afgelegd, waarbij een hoogte van 6000 voet be
reikt zou zijn-
DIO LIES RECHT WIJVEN.
Gisternacht is bij Newport op den Great Western,
Spoorweg een signaaldraad doorgesneden, en aa,uhet
einde ervan een kaartje gehangen met het opschrift:
Votcs for women. Terechtertijd werd de misdadige aan
slag ontdekt en ecu ongeluk voorkomen.
Est; dor vrouwen, die de verwoesting in Kew-gar-
dens hadden aangericht is, wegens een door haar be
gonnen hongerstaking, in vrijheid gesteld.
N. Crt.
DEMOCRAAT ZIJN.
Dr. Woodrovv Wilson, die Zaterdagavond van New-
York naar Princetor, terugkeerde, had daarbij gelegen
heid, eens na te denken over de ongemakken, der de
mocratie. De trein was overvol en hoewel de nieuw ge
kozen president herkend werd, was er niemand zoo
beleefd hem zijn zitplaats aan te bieden. Een uur
lang moest de aanstaande president blijven staan, ter
wijl de passagiers aan elk volgend station hem op de
teenen trapten en in den rug stompten met hun va
liezen. Te New-Brunswick kon de heer Wilsonj een
zitplaats veroveren, maai' een oogenblik later stond
hij die weer af aan een dame, die stond. Dr. Wil
son was de eenige man. in den trein, die* zijn zetel
aan. oen der vele dames, welke geen zitplaats kon
den vinden, aanbood. Hd-blri.
DOOR KATTEN VERSLONDEN.
D"zcr dagen heeft men te Petersburg een lugubere
ontdekking gedaan. De buren van een oude onderwij
zeres, Alatveïeff genaamd, werden sedert eenige dagen,
verontrust door een walgelijken stank, die uit de ka
mer zyan bovengenoemde onderwijzeres heendrong.
De politie werd gewaarsdhuwd en opende de deur.
Een ontzettend schouwspel vertoonde zich voor hun
oogen. Da ongelukkige onderwijzeres, slechts gekleed
in een hemd, lag dood op den grond en was reeds
half verslonden, door de katten, van welke dieren zij
tijidens haar leren een groot aantal onderhield. In 'n
linnen zak, die naast het lijk lag, vond men aan ef
fecten en andere waardepapieren een som van zes
tigduizend gulden. Een nader onderzoek wees aan, dat
in 100 Ledige lucifersdoosjes zich zilverstukken! be
vonden tot een waarde van 1500 roebel. In een an
dere doos vond men juweelen en andere kostbaar
heden, die eveneens 'n waarde van eenige duizenden
roebels vertegenwoordigen. Het lijk van de ongeluk
kige, dat vreeselijk toegetakeld was en waaraan, han
den en voeten ontbraken, werd onmiddellijk begra
ven.
EEN ELECTRISCHE STADSKEUREN.
Dezer dagen is in het stadskwartier Marylebone
van, Londen oen groote electrisch gedreven stadskeu-
ken geopend. Van daaruit zullen de maaltijden voor
de gemeente-beambten, te zamen wel 1000 man, ge
leverd worden.
Ook particulieren kunnen verschillende spijzen vap
de stadskeuken betrekken.
Vleeschspijzen, groenten en aardappelen zoowel als
vïsch worden zeer eenvoudig en hygiënisch door de
diverse apparaten bereid. Hoofddoel van deze inrich
ting is om aan de armere bevolking tegen zeer bil
lijke prijzen, goed voedende spijzen te verschaffen.
PRESIDENT POINCARé.
President Poincaré weet sinds eenige dagen wat het
zeggen wil president van de republiek te zijn en gaat
zoo druk uit. dat men zich afvraagt hce hij dit leven
denkt vol te houden. De President opent of bezoekt
dagelijks tentoonstellingen, .gaat uit <jlan, ontvangt op
hei Elysee stroomm min oi meer ollicioela bezoekers,
gaat naar ziekenhuizen, spreekt met de ministers, be-
zocht enkele dagen geleden, na eerst bij zijn vriend
Gocherv qp een groot feestmaal geweest te zijn. in
den avond met mevrouw Pcincare drie bals. waar
van een door het gemeentebestuur van Parijs in het
stadhuis gegeven. Gisterochtend heeft de President oude
makkers ontvangen, d.w.z. den deken en een aan
tal leden van den raad der orde van advokaltai. die
hem hun gelukwenschen kwamen aanbieden.
Poincaré blijkt ook een eenvoudig president te wil
len zijn. De opperstalmeester heeft tenminste reeds zijn
congé en liet aantal stal-paarden wordt ingekrompen
tot 4. Verder zal de tuf het vervoermiddel zijn.
CHOLERA TE BATAVIA.
De correspondent van het Handelsblad te BatavU*
seint dat van éene familie. Brugman, vader, moeder»
twee kinderen en twee huisbedienden, tengevolge van
cholera zijn overleden.
Volgens het Adresboek van Nederlandsch-Indië var
1911 waren vijf families Brugman (een naajn, die in
Indië n,og al veel voorkomt) te Batavia gevestigd.
Hier te lande werd reods bericht ontvangen dat. Ba
tavia mot cholera besmet verklaard was. Het drama,
dat daar n,u in, éene woning werd afgespeeld, stelt,
het gevaar, dat ook de Europeesche gemeente aldaar
bedreigt, in het licht. Het feit, dat eene geheel© fa
milie tegelijkertijd door de ziekte werd aangetast, laat
zich wellicht verklaren door het gebruik van besmet
te eetwaren en nu is het bekend, hoe bij een deel
der Europeesche gemeenschap in Indië ook in tijdon
van epidemieën te dien, opzichte dikwerf groote zor
geloosheid wordt betracht.
VREESELIJKE MOORD.
De Weensche correspondent van de N. R. Crt
schrijft
Er is hier een vreeselijke moord gepleegd, die groot
opzien baart. De (moordenaarEmil Altman, reeds ecu
grijsaard van 65 jaar. jieeft de 3 chefs van de bouw
onderneming Berger, toen deze uit hun kantoor naar
huis gingen, op (Straat doodgeschoten. Deze 3 heerot
Berger Waren zwagers van den moordenaar en hixtiti-r.
deze ©en post in hun zaak gegeven, en dat wel uil goed
heid tegenover hun zuster. Allmann's vrouw. Wan'
haar man voerde ^weinig uit, dobbelde aan de beurs el
zat den hal ven dag in het koffiehuis. Het einde was
dat hij ontslagen werd .maar zij* gaven hem toch nq
200 Kronen per maand om daarmee voor zijn geril
te zorgen.
Altmann. woedend over dit onlslag, verbitterd ovd
zijn vrouw en zoon. die tegen hein partij trokken om.
dat hij door £ijn slecht karakter beider leven verbit
terd had. daarenboven zonder geld, zwoer wraak te
nemen op zijn 3 zwagers, die hij beschuldigde de oor
zaak van zijn ongeluk te zijn.
Wel is waar zei hij, hen slechts licht te hebben will-
len verwonden; maar jiij schoot zoo raak, dat twee
ervan dadelijk dood hieven, .en de derde, Richard Ber
ger genaamd, levensgevaarlijk getroffen werd. Eerst sto
ven de menschen pp straat hij dit schieten uit elkaar,
maar na de eerste schrik pakten eenigen de moorde
naar aan die dood kalm was blijven staan en zich
gewillig naar het bureau bet brengen. Daar haalde
hij een brief uit den zak en verzocht de politie dien
te lezen. Daar stond alles in. Hij] beschuldigde daar
in zijn zwagers, dat zij aan zijn ongeluk schuldig
waren. Hij toonde niet hel minste berouw over zijn
daad en is dood kalm gebleven.
Intusschen heeft de zoon, van den moordenaar iq
de kra,nt laten schrijven, idat zijn vader ©en luie man
was, die dronk en speelde, met wïen het niet uit te
houden was, die zijn moeder ongelukkig had ge
maakt en dat hij al geruimen tijd van huis was
weggeloopen. Daarentegen prees hij zijn drie vermoor
de ooms als brave, vlijtige en goedhartige menschen.
Van alle kanten wordt dit gunstige getuigenis beves
tigd.
linaeiilandscb Nieuws.
BEDROG.
Een l;3-:a:ig meisje kocht den afgeloopen zomer bij'
een venier een pond kersen. Een politieagent, die daar
getuige van was. vroeg den koopman of dat een pond
kersen was. Ja. zei deze, maar ik wil er nog wel
wat bij doen. De politiebeambte nam daar geen ge
noegen mee. want hij had hem. zoodra hij hein aan
sprak. van oen der schalen een slag om den haak
zieti nemen. Koopman, schalen en ketsen moesten mee
raar het politiebureau. En daar bleek het. dat de
kersen maur vier ons wogen en datv wanneer men een
slag om den haak van een der schalen deed, het ver
schil in gewicht juist een ons bedroeg.
De venter werd door de -Ie fvaintr der Rechtbank
veroordeeld tot vier maanden gevangenisstraf, wegens
het door middel van een listigcn kunstgreep den koo-
per bedriegen ten aanzien van de hoeveelheid der
waar.
Van dit vonnis kwam de beklaagde in verzet.
Het O. M. edschte bekrachtiging van hel vonnis.
ir
'GM
tes
en
er
en.
"9,
i d.
erl
Feuilleton.
)e erfenis van Van Elverdaal.
„Maar mijnheer Perkins. u hebt u toch als verdo-
(ger van Green aangemeld," antwoordde Twelling-
ood op de ontboezeming van den opgewonden ad-
acaat.
„En nu op dit oogenblik hen ik weer op weg om
tt aanbotl in te trekken,. Daar is mister Smiithfield,
is als ([geroepen. Neen, ik leg die verdediging van
homos Green neer, Sir. Elk woord ter verdediging
at ik voor dezen man, zou spreken, zou hetzelfde
Ün alsof ik telkens een nieuwe aanklacht tegen, mij-
1 elf uitsprak. Ik ben een bedrogen man. De hemel
escherme een mensch voor zulke bedriegers."
„De man heeft anders op dit oogenblik een flink
erdediger hoog noodig, mister Perkins," merkte mis-
sr Smithfield op.
„Een duivel heeft hij noodig en ik zou hem lie-
fer naar de hel zien verhuizen, dan heom te verdedi-
en. Ik heb de vorige week nog vijftig pond voor 'n
lissel betaald, efn die was ook door Green vervalscht.
Iet ding is geen twee centen waard. En zulk een
-«rel zou ik verdedigen? De woorden zouden mij in
le keel blijven steken."
..Het is goed, mister Perkins. We zullen een an-
ieren verdediger voor Thomas Green zoeken."
„Ik liet, liet u gezegd; Sir, laat hem naar den
lol vel Verhuizen. Die man kost mij over de tien|dui!-
end pond."
.'U z«lt u moeten troosten met uw collega Sin-
ring, P%heer Perkins, die zal nu ook wel niet op
ozen slapen
I kan ik niet, mister Twelllinghood. Dat laat
mijn constitutie niet toe. Sinning is sedert een paar
jagen, nadat hij de onder curateele stelling van El-
eerdaal heeft vernomen, zoo dronken, dat hij de
Zon niet meer van de maan kan onderscheiden. Ilc
wilde niet hem praten, maai- het ging niet. Noodt
heb ik een mensch in zulk een toestand gezien, en
yauneer
"Ik keb gehoord, dat mister Sinning zijn praktijk
als rec"tsgeieerde neerlegt,''' antwoordde Smithfield
flroog.
De andere twee heeren zetten groote oogen op, maar
zeiden niemendal.
„Was dat niet het geval," ging de rechter voort, l
„dan zou ik genoodzaakt zijn mister Sinning ais ad
vocaat wat meer op de vingers te zien. Wanneer hij
geen rechtsgeleerde praktijk meer uitoefent, zal dat
niet meer noodig zijn en wordt mij dat onaangename i
baantje bespaard. En wanneer u mij een genoegen
doen wilt, mister Perkins, maakt u mijnheer Sinning
daar dan even op attent.
Daarmee nam Smithfield, beleefd groeteaid afscheid
van de beide andere heeren, en, verliet de vestibule.
HOOFDSTUK 21.
Anny had dien ganschen nacht niet geslapen
n,iemand in het voorname en schitterende huis in, Re-
gentpark-Road had geslapen. Er had daar een van
die natuurlijke afrekeningen plaats gehad, die den
mensch toouen wat hij is en waarbij de omstanders
radeloos staan, en hen allen vervult de ontzetting
van den dood. een elk voelt op dat oogenblik het
brooze van zijn bestaan.
Men, begrijpt het: vandaag jij, morgen ik-
Elverdaal was dood. Dinsdag zou hij naar een ver-
plegingsoord gebracht zijn en *in den nacht daarvoor
was hij de eeuwige rust ingegaan. Nu deed niets
hera meer pijn, en éen hartslag had aan alles een
einde gemaakt. Uit niets was hij geboren, in niets
was hij heengegaan.
En nu zat Anny aan bet venster met tranen in
de oogen en beek droomend naar buiten. Het was
haar zoo troostelloos en rteurig te moede! en, wanneer
zij de grillige donkere onweerswolken, die Langs den
hemel joegen, nakeek, zoo scheen haar de wereld
eensklaps veranderd. Gisteren bezat zij nog haar va
der en heden was hij niet meer. Zonder twijfel had
zij veel om hem geleden. Zijn eigen zwakheden en
onvolkomenheden, hadden een groote schaduw ge
worpen, ook op haar lveenspad, maai* hij was
haar vader, hij droeg den heiligsten naam, dien de
natuur verleend. En zij hadj hem iief gehad, met al
zijn gebreken, zooals hij was. Waarom bruischte toch
die woedende storm door de wereld? Waarom zingt
de vink zóo en de nachtegaal anders? Waarom be
mint de vrouw? 'tls haar natuur, de adem Gods diie
haar beroert. Anny had haar vader lief gehad» omdat
het niet anders kon.
Maar wat nu? Zij had nu haar vader verloren, en
als de dingen haar gewonen loop hadden, zou ook
straks haar moeder van haar heengaan en dan
stond ze met haar van liefde dorstend hart geheel
alleen op de wereld, die koud en wreed haar tegen
zag. Zij wist reeds gneoeg van het leven, dat zij be
greep hoe koud en dor daar buiten ailes voor haar
zou zijn. En dat stemde haar zoo droevig en stil.
„Anny!" klonk plotseling een zachte stem achter
haai*.
Haastig keerde zij zich om.. „O Will!" riep zij on
willekeurig luid. „Ben je dan weer terug, Will?"
„Eeu uur geleden, Anny. Ik hoorde van mister
Twellinghood welk een zware slag je hadt getroffen
en daar ik weet, dat je Ondiajiks alles je vader (hebt
lief gehad, zoo Wilide ik hierheen, om je te zien en
te troosten, om bij. je te zijn in dit zware uur."
„Hoe goed ben je Will. Willen wij hem nog een
maal gaan zien?"
„Wanneer...?"
„Och Wil, ik weet wet, dat jij ook van hem hebt
moeten lijden, maar ik weet ook, clat je daaraan nu
niet - moer zult denken. De dood is niet alleen iets
verschrikkelijks, maar ook iets groots en verzoenends,
en wie weet of wij door zijn, leven juist niet heb
ben geleerd, wat wij zelf behooren te doen,"
Zij keek hem door haar tranen heen aan en
reikte hem haar beide handen,-
„Kom Anny, laat ons samen naar hem gaap." mom
pelde Will zacht.
„Hij is gescheiden, alsof hij nog met ons allen
vrede wou sluiten en zich met ons wilde verzoenen. O,
hij wist in zijn laatste oogenblikken blijkbaar heel
goed, dat hij veel had misdreven, Hij was zoo helder
en rustig, zooals ik hem nog nooit te voren heb ge
kend. Nauwelijks vijf minuten voor zijn dood hoorde
ik hem lispelen: „Waar is John, Anny?" Wij hebben
dadelijk om John gezonden. Maar toen hij kwam, was
papa al dood."
Zij liepen samen de gang door en de trap af naai
de eerste verdieping van het huis. Daar lag Elver
daal in zijn slaapkamer ter laatste reis gereed. On
willekeurig bleef Burns staan. De dood maakt steeds
indruk. En zooals de groote man daar lag, stil en
stijf, was hij als een door den storm gebroken, eilt.
„Hij stierf kalm en rustig Will. En, hoe veel hij
ook de laatste dagen heeft geleden, hoe wild zijne
fantasie ook soms was, zijn heengaan was als dat
van een kind. Menigmaal schijnt het mij toe, alsof
deze dood een verlossing was. alsof de lieve God
hem uit barmhartigheid tot zich heeft genomen."
Aan het voeteneind van het bed stond John met
Burnett, even ter zijde dokter Frank en Twelling
hood. Beiden waren in een zacht gesprek.
„Wij menschen lijden allen aan overschatting van
onszelf," zeide de dokter zacht, „en op éen, die aan
een kwaal sterft, komen tientallen die ten gevolge
van, een of ander misbruik uit deze wereld heengaan.
De dichter zegt het zoo geheel naar waarheid:
Niets is moeilijker te dragen,.
Dan, een rij van. goede dagen.
Laat een mensch maar vier en twintig uur vrij en
los van den teugel en hij doet bepaald een domheid.
De nood is het zout van het leven,, mister Twelling
hood, de dwang die zoo hoog noodig moet worden
aangelegd aan, onze ondeugden, is ais de winter voor
het voorjaar. Hoe velen gaan er niet voor hun tijd
ten gronde, omdat hun natuur niet binnen de perkan
is te houden, hun lusten niet zijn te beheerschen.
Elverdaal is slechts éen van de vele offers, aan wien
de teugels der zelfbeheersching zijn ontvallen. Hij
had nog veel langer kunnen leven."
„En zich ook beter en gelukkiger kunnen gevoe
len." voegde Twellinghood er aan toe, terwijl hij
zich nu met den dokter bescheiden in een der ven
sternissen terugtrok. „Hij was juist te zwak om
een, rijk man te kunnen zijn. Hij kon den glans vap,
het goud niet verdragen, daar hij steeds sprak van
het geluk en de rust„ en de schoone toekomst, die
sllechts zorg en onrust brengt. Het bezit is be-
driegelijker dan de hoop, die ook haar beloften niet
houdt, hij is valsch als de zee, die ver schoon strand
toont en dammen en klippen verbergt. Arme men
schen zijn ook gelukkig. Het ligt hem heusch niet
alleen aan het bezit. Integendeel, het bezit vergroot
slechts de kwetsbare plek. Ziet ge dien straatveger
daar beneden? Dë man is gelukkig als zijn bezem ia
orde is en hij zijn loon ontvangt. Wat bekommert
hij zich om handel en industrie, wat hindert hom
politiek en beurs en al die vraagstukken en beslom
meringen, waarmede andere menschen zich plagen en
waaraan een mensch zijn siapelooze nachten! en ver
dere onrust heeft te danken
Wordt vervolgd.
