Mint» Nieuws- Uitmuit- üiiltniiii Cacao en De eerste de beste. i Donderdag 29 Mei 1913. E EAEE1 57ste Jaargang No. 5179 C 0 D K A Hl T. m latf VI qn s ;oe ge lin rij ;eei voii ip- aar tten U vrgi i di Zj :t C bi iel t. Arrondissements Rechtbank te Alkmaar. Zitting van 27 Mei 1913. EEN LASTIGE BEZOEKER. Do eerste zaak, in, wier behandeling we vandaag onze onverdeelde belangstelling mochten toonejn, was die tegen een zonder vaste woonplaats rondzwerven- den polderwerker .Hendrik. Keizer genaamd. Deze be zoeker had zich op 31 Maart jl. genesteld in het café van den 46-jarigen kastelein Willem Zwarthof te Sint Maartensbrug. Daar was hij 's namiddags om een uur of twee aangeland en vroeg bij zijn binnentreden of hij den kastelein te spreken kon krijgen. De vader van Zwarthof echter, een. nog kras se zeventiger, die dagelijks bij zijn zoon behulp zaam is, rappor teerde, den bezoeker te woord staan de, dat de hospes op 't oogenblak niet thuis was. Mijnheer" zon dus even moeten wachten. Nou .best daar was geen bezwaar. En om den tijd aange naam er. nuttig tevens om te krijgen, ging de pol derman ir.tussihen maar een rustig deuntje slapen. Best:... Toen de verhindering, die Zwarthof Junior had, opgeheven was en hij ter zale verscheen, werd de slaper gewekt, en weldra was Keizer weer geheel present wakker! Men, wilde hem echter geen drank verschaffen, daar hij al geaoeg geupten had. Hein werd boos met het gevolg, dat de Zwarthol's hem er trachtten uit te werken, wat tot het portaal toe ontzaggelijk voorspoedig ging. Maar toen vertikte Hein het ook lekkertjes om verder nog een voet te verzetten, 't "Was zoodoende nog een heele karwei om 'm goed en we! buiten te krijgen En toen ze daar eenmaal mee klaar waren, ja. toen was de miskende bezoeker zoo uit zijn humeur, dat hij zijn woede op de onschuldige glasruiten begon te koe len. Zwarthof liet echter een vervolging wegens ver nieling tegen Keizer instellen. De v. J. achtte de gepleegde vernieling bewezer en stipte tevens nog eventjes aan, dat beklaagde Keizer in den tijd van 14 jaren reeds 15 veroordee- lingen achter den rug heeft. Herhaaldelijk onderging hij gevangenisstraf en rijkswerkinrichting. De vernie ling was door niets gemotiveerd en thans werd een week gevangei isstraf geëischt. BEDELARIJ. Albert Kok, een bewegelijkë oude heer van een dikke zestig jaren. geboortig uit Oudkarspel en wonende te Zuidscharwoude, moest zich wegens be delarij verantwoorden, een delict waarvoor hij nog al cons 's terechtgesteld. Hij was den 22sten April „aan 't werk" in de gemeente Heerhugowaard, die hij evenals verschillende aaderei gemeenten, die de „eer" hebben tot een wijk van zijn gebied te zijn uitverkor^ .op tamelijk gezette tijden bezoekt. Dan neemt hij u. liefdegaven tot, zich, die de medelij dende menschheid hem offert. Ook bij den veehouder K. Overtoom aan den, Middenweg te Heerhugowaard kwam vriend Albert rente halen. De dienstbode An na Bleeker opende de deur en gaf den oude eene kleinigheid. Met het tot gewoonte geworden sajuut- gebaar verwijderde Albertus zich, dankbaar en vol daan. Maar... Pieier Groot, onbezoldigd rijksveldwach ter en pompenopzichter in dienst van den polder Heerhugowaard .zag hoe de oude bezig was en kon proces-verbaal van de geconstateerde bedelarij opma ken. Dit deed hij dan ook.<Als gevolg, daarvan had den Hok en ook de heeren rechters en wij „het ge noegen". Nu hing Albertus wel een boeiend tafereel op van zijn drukke werkzaamheden in de spinazie, maar nog is niet gebleken of hij alleen daarvan at of ook zijn beste krachten aan de bereiding ervan gaf. En in tegenspraak met zJjn spinaziepraatje waren, zooals ook Mr. Quintus opviel, de talrijke veters, die op kwistige wijze zijn borst versierden. Enfin, de hee ren konden aan meteen maax zoen, dat hij handelaar was, mompelde vergenoegd onze beklaagde, die praat te, omkeek en lachte of hij thuis was, en 't zaakje zoo luchtig opvatte, dat de Praesus hem ernstig tot de orde riep. De O. v. J. herinnerde er aan, dat monsieur Ap- pie in November 1911 reeds is veroordeeld wegens Feuilleton. Plotseling, toen zij aan niets meer dacht dan aan haar aardbeien .zeide iemand achter haar: „Wees ge groet, juffrouw." „Wel, mijnheer Fohrenback aan de melancho- liek-zachte stem had zij hem herkend, nog voordat zij haar hoofdje had omgedraaid en toon zij hem zag, riep zij uit:„alle duivels en zoo fijn! Juist precies als wildet ge rechtstreeks naar het stad huis." „Met u dadelijk, juffrouw Mieke," haastte zich Wildebald, begeesterd op zijn borst slaande, waarop de kleine zich met haar korfje in de hand, als een tol ronddraaide. „Stadhuis trouwen! Dat zou fameus zijn en dan zoo dadelijk op stel en sprong." Doch plotseling bleef zij staan en zeide troiuwhartig-ernstig: „Maar weet u, mijnheer Fohrenback, wat ik eigenlijk nog meer wenschte? bedelarij. En als beklaagde nu weer met eenzelfde delict hier wordt aangebracht ,zal hij „preventief" gezet worden en alle kans loopen om in een rijks werkinrichting terecht te komen ,zei de Officier, Thans werd hem echter dat vooruitzicht nog ont houden doordat de heer Officier hechtenis eischte en wel voor den tijd van 12 dagen. IN HOOGEIJ BEROEP. De zitting, die vandaag al heel weinig bijzonders opleverde, werd wats het in 't openbaar behandel de betrof, besloten met een zaakje in hooger be roep. Beklaagde was de koopman in lompen en been deren J. 1'. Jansen te Alkmaar, die in een pakhuis behalve lompen, waarvoor hij vergunning had, ook beenderen bewaarde. En dat mocht niet. En toen besmettelijke ziekte de stad dreigde te teisteren, werd scherp op dergelijke ongerechtigheden gelet en \olgde voor den koopman een verbaaltje. Hij liep voor hec Kantongerecht f 20 boete subsidiair 10 dagen hechtenis op. Daarvan ging Jansen in hoo ger beroep, In de hoop, wat lager straf te krijgen, terwijl hij het liem ten laste gelegde erkende en te vens verklaarde, nu op die verboden plaats geen been deren meer in voorraad te houden. De O. v. J. wees er op dat in verband met de Hinderwet en liet heersehen der besmettelijke pokken er door den Kantonrechter nogal achter gezeten, wen bij overtredingen als de onderhavige. Spreker requi- reerde ten slotte f 10 boete subsidiair 10 dagen hechtenis. De twee et r ri. volgende, zaken, een uit Den Helder en, een uit Enkhuizen, werden met 't' oog op de Kin derwetten, met gesloten deuren behandeld. En de daarop volgende (en tevens de laatste) zaak werd met het oog op hetgeen behandeld zou worden er was zeker 'n luchtje aan ook met de deu ren dicht berecht. A.s. week geen zitting en uitspraken vandaag over 14 dagen. De Tariefwet zal ons een slech te belasting brengen. Als wij het regeeringsontwerp tot verhooging en uitbreiding van ons tarief van invoerrechten beschou wen uitsluitend van fiscaal standpunt en daar bij de oogen, sluiten voor den verderfelijken invloed, welken de Tariefwet die nog steeds gereed ligt om in het eerstvolgende zittingsjaar door de beide kamers te worden aangenomen zal uitoefenen op handel, nijverheid en verkeer, dus op onze volkswel vaart in haar geheelen omvang, als wij ons derhalve tot de Tarifewet ajs middel, om geld in de schat kist te brengen, dan is de vraag eenvoudig deze: Is de voorgestelde Tariefverhooging een goede belasting of niet? Tnat ons, alvorens deze vraag te beantwoorden^ even, herinneren, dat de voornaamste kenmerken, van een g o e dl e belasting zijn le. dat rekening wordt gehouden met de draag kracht van lten, die haar moeten opbrengen; 2e. dat hetgeen wordt opgebracht inderdaad terecht komt in de schatkist. Een slech te belasting daarentegen houdt geen rekening met de draagkracht der belastingbetalers en doet minder geld in de schatkist vloeien, dan door de burgerij wordt opgebracht. Het ontwerp-Kolkman nu voldoet niet aan de beide eischen, welke aan iedere goede belasting moeten worden gesteld, terwijl het bovendien onzeker is of de voorgestelde Tariefwet als middel om aan geld te komen deugdelijk zal blijken. Immers met het I ontwerp wordt beoogd een fiscale herziening, die jaarlijks de opbrengst der invoerrechten met 10 mil- liosn zal doen stijgen, zoowel als een wijziging in pro tectionistische richting, het verbeteren der levens voorwaarden van onze zooals het heet „kwij nende" nijverheid, die uit haar „inzinking" moet worden opgeheven De Regeering wil dus eigenlijk twee dingen, die elkaar uitsluiten. Als het eene gelukt, mislukt het andere. Slaagt de „bescherming" vain de binnenland- sche industrie, dad beteekent dat een vermindering JANTJE S BESTE VRIENDEN ZIJN MOEDER, ZIJN COLLEY en ZIJN KOP VAN HOUTEN S van den invoer van buitenlandsche artikelen. Maar ver mindert de invoer dan' neemt, ook de opbrengst van de invoerrechten af, en komt de minister dus niet aan de 10 millioen, die hij noodig heeft voor de ar beidersverzekering. Levert daarentegen de nieuwe heffing inderdaad op het geraamde profijt voor de schatkist, dan is de poging tot protectie mislukt, want dan is de invoer uit bet buitenland niet ver minderd en is de binnelandsche productie van concur- re rende artikelc-n. derhalve niet toegenomen. Onzeker is dus of en op hoeveel geld ter stijving van de Staatskas mag worden gerekend. Wel is de minister er sindsdien op gewezen, dat hij zich heeft verrekend, en dat de gelden, die door verhooging der voorrechten nimmer voordeel kunnen hebben, voor nadeel, dat zij lijden, tengevolge van de vermeerderd* uitgaven voor levensonderhoud, een tegemoetkoming verlangen. Uit dien hoofde betaalt h-i protectionis. tische DPitscbland aan zijn ambtenaren als „Teue< rungszulage" jaarlijks 2 milliard. Wordt vervolgd. Binnenlandsch Nieuws. ONn EEK. Ta Oude-Pehela sloeg Dinsdag tijdens ÏSLÜI* °»i«ler.de bliksem in het $uls een kort. verregend, en <lat de gelden, die door verhooging der Schoonhoven Fr vêorH in net huis \aj» invoerrechten voor de ouderdomsverzekering beschil een do< i,tOTM0geen brand veroorzaakt, doch haar i'iinnon taman ir, iotior in miii.vwvn l E: ^«lerije, aat thuis was, werd aan ariu haar kunnen komen, in ieder geval niet 10 millioen. been niet ernstte doch slechts de helft daarvan bedragen. Te DtarSr^ Volkomen zeker is het inmiddels, dat de binnen- landbouwer H Dln<sdag de veestal van der» landsc-he verbruiker het kind van de rekening zal wor- fen én afaehrnnrt vppei? do<?r den bliksem getrof- den. Want ook al zou de nieuwe wet geheel zonderom_ eu kalf kwam in dei vlammen gevolg blijven op ons handelsverkeer met het bui-1 Dinsdagavond tenland, en, aan den anderen kant, al zou de verhoo- boven Almelo eon °™streeks elf uur ontlastte zich ging van invoerrechten niets in de schatkist bren- I vernielde de MivLw, ÜF ^\W,fcer" ?p bet Sluiter veld gen, de binnenlandsche verbruiker zal de prljsvenhoo-I Asbrcah en sloev J* daklijst der woning van G. te veroorzakenzond?r »riu«t lil iht Ha, 2,|i „Nu?" vroeg hij aarzelend. „Een ongelukkige liefde. Wat zou dat vreeselijk ih- tere-ssanit zijn." „Ik heb zulk een ongelukkige liefde," zeide "Wil debald en keek naar den hemel, die door geen wolkje "w er d verduisterd Dankwort's kleine Mieke bleef met den mond'ha if °pen staan van verbazing. Dan. lachte zij schelmseh. „Tot op uw jas na, ziet u er geheel hetzelfde uit als steeds, mijnheer Fohrenback-"' ..Steedsdat waren bepaald de avonden waar op Wildebald, blijkbaar op order van zijn moeder, de tuinderij betrad, zijn boodschappen meestal vergat door zijn al te groote belangstelling in Mieke en wat deze deed. en dan zoo lang bleef, totdat hij door Dankwort uitgenoodigd werd onder de lindeboo men een glas bier te drinken. Dikwijls haalde vader Dankwort dan nog zijn ci- ther en speelde oude liederen uit zijn jeugd. En al de anderen die in den tuin waren zongen mee, de tuinknechten, de meisjes, de daglooners. al len zongen en het gevoelvolst van allen zong Wildebald Fohrenback. „De verandering is Juist innerlijk, juffrouw Mieke. Op den uiterlijken menseh komt het minder aan - Overigens heb ik nog wat voor u meegebracht een gedicht, getiteld: „Aan haar!" Zal ik het u eens voorlezen,?'" „Ach ja!" Het roodlkopje boog zich nog even spiedend naar rechts en naar links of er ook iemand in het gezicht was, die dit verrukkelijk oogenblikjè zou kunnen storen. Geen menseh was gr.xte zien. Toen greep Wildebald in zijn jaszak en trok met een verschrikt gezicht de hand weer ledig te voorschijn. „Vergeten," steunde hij dan. ,.En van huiten ken ik het nog niet, tenminste niet I Maar hij kwam niet aan een eind. De tooverban van het heimelijke was verbroken en Mieke lachte dat haar roode krullen ervan dansten. Van zijn ongelukkige liefde verklaarde zij nu niets te willen weten, dat was toch geen echte liefde, anders had hij bepaald het gedicht niet vergeten mee te nemen. Zulk een, vergeetachtigheid paste niet in het minst bij een echte liefde. Vanwaar zij dat wist, wilde hij weten. Jawel, dat zou zij hem verraden, zij was toch voor niemendal niet reeds zeventien jaar en wat hij toch eigenlijk wilde in zijn deftige jas, midden op den dag, terwijl hij wist dat alles aan het werk was. Om haar, Mieke hij het aardbeienplukken te hel pen .daarvoor was hij toch zeker niet gekomen. „Waarom niet?" zeide Wildebajd zacht en begon met zijn lange beenen in, de aardbeibedden rond te stappen als een bok in een gladde danszaal. En dan bukte hij zich en plukte en plukte dat zijn bleek gelaat rood werd, als wilde hij wedijveren met den gloed op de ronde kinderwangen van de kleine tuïnmansdochter. Zoo was er een heele tijd verloopen, want de drie groote manden waren met aardbeien gevuld, «oen het goudkopje zich eindelijk oprichtte en zeide:„Nu heb ik er genoeg van. Wanneer u nog steeds niet naar huis moet, mijnheer .Fohrenback, sla ik u voor, dat wij ons wat zullen vermaken." 0<" Wildebald naar huis moest? ..Het geluk nu maar de hand geboden," zoo dacht Wildebald en hij reikte de kleine Mieke de kleverige aardbeivingers ten teeken, dat zij in dit gveal beslist op hem kou rekenen.' En andermaal verliep er geruimen tijd. Daar klonk de bel van den bloemenwinkel, de deur ging hebben te betalen, hetzij, dan aan het Rijk ,het 1 te veroorzaken ïHan'h ua*> zij aan den binnenlandschen producent, die zijn wa- Esc hoek werd if1 den tuljl van Ten Cate» ren in prijs zal opslaan in, verhouding tot het invoer- 1 tien meter j n st<XkL stuk hout werd recht. I biiaeWen door do van eau na- In het laatste geval zou hetgeen uit de zakken den verbrii^oid ^aaxin een twintigtal ruiten wer- van allen komt, niet 's lands geldmiddelen helpen Ootmarsumwiion pfar telegraafpalen aan den versterken, doch verdwijnen in de zakken van e n-I Tiiden«: hof werden, versplinterd. kele bevoorrechten: de „beschermden" die. volgens de is W M 3? onweer, dat Dinsdag woed- een ruime berekening, slechts 17 pet. van de bevol- gedood. Gemert, door den bliksemt king zullen uitmaken. De overige 83 pet mogen al- Tiidona i leen maar b e t a 1 e n. da~ h» °nweder, is Dinsdagnamid- En als de voorgestelde tariefverhooging wel geld ir ken te Hoos-hali^ mu boerdei U van J I'ok- de schatkist brengt, dan zal 'tgeen door de burgers gered worden p* n x Vee kou met moeit» moet worden betaald, toch in ieder geval belangrijk l vn %arken i meer bedragen, dan hetgeen als opbrengst der in voerrechten door het Rijk zal worden ontvangen, al is de juiste verhouding nog niet aan te geven.. Men rekent in Duitsehland, dat van iedere zes mark, door de verbruikers opgebracht, slechts een mark ten goede komt aan het Rijk. Wanneer wij in verband met het onder 2 genoem de kenmerk deze belasting noemen een slechte belasting, dan worden wij in die meening nog ver sterkt, doordat bij een verhoogde opbrengst uit de invoerrechten de Staat daarvan in werkelijkheid niet veel zal profiteeren. Immers de Staat is zelf ook verbruiker en zaj als zoodanig hoogere prijzen heb ben te betalen- En bovendien zullen de ambténaren, die als „onbeschermden" van de verhooging der in- I werd geopend en een hooge .waardige gestalte trad over den drempel, monsterde de ruimte waar op lan ge tafels gesneden bloemen en groen stonden, maar Igee-n menschcnziel aanwezig was, om naar haar be geerte te vragen. „Onordelijke rommel," zeide mevrouw Mathilde Fohrenback eu stapte energiek door de verlaten i werkplaats en trad door een openstaande zijdeur di rect tuinman Dankwort's tuin binnen. Deze scheen •ook als uitgestorven. Tevergeefs keek mevrouw Ma- thilde rondom zich eni liep dan een breed, door een bamboehek afgescheiden pad verder. Op eenmaal hield j zij stil, spitste de ooren. Stemmen, muziek, handge klap en doordringend gejuich „Aha." dacht zij en ging verder in de richting van- -en eenige biggen kwamejoi echter in de vlammen om. Tel. HOORN. Bij de herstemming voor twee leden van den ge meenteraad was de uitslag als volgt: vac.-B.tst Krijgsman (R.-lvj 461 stemmen, Rozendaal (Lib.) 904 stemmen; (vac.-De Jong) Te Lintelhekkert <A.- R.473 en J. A. Kernkamp (Lib.) 899 stemmen. Zoodat gekozen zijn de heeren D. Rozendaal on J. A. Kernkamp AARDBEIEN. Slechts zelden hebben de aardbeienvelden te Be verwijk er zoo riinemend uitgezien as dit jaar. De bloei, is bijzonder mooi en alle tuinders zijn te vreden en hebben de beste verwachting voor een rijken oogst. Met het oog op de te verwachten groo- scheidsblik op Mieke, die van het eene voetje op het andere trippelde en blijkbaar in de grootste span ning den verderen loop der dingen afwachtte. En dat liet niet lang op zich wachten. Nadat ook de Beiersche knecht, die zich zulk een verdienstelijk onderwijzer had betoond hij deze dansoefening, even eens was verdwenen begon mevrouw Mathilde dea gemoedelijken, vriendelijken groet van Dankwort op een merkwaardige wijze te beantwoorden. „U zult het wel reeds hebben begrepen, mijnheer Dankwort, dat ik hier niet gekomen ben om ock met u te dansen ,en voor hansworst te spelen, zooals mijn plichtvergeten zoon, dien ik sedert uren heb ge zocht, en om Wel voelde de tuinman den bijtenden spot en hoon die er in deze woorden stak, en zag ook dat de dok waar al die vroolJjkheJd kwam. Dat scheen er hier tersvrouw heel boos "waé maar"*6 - al heel plezierig naar toe te gaan. „Nu, wacht maar, niet in, om zichzelf en zHn n0ê!, VIe. het berQ mijn -jODgetje. Wanneer ik je hier vindt moet jij het digd te achten. Goedmoedig miLlef J Hl schoone lied voor mij zingen: Wanneer gij nog een „Ach. weest u toch daarom::: moeder hebt.' jongiiensch als «Tm, Eea En daar, waarachtig, daar vond zij haar Jongetje. En daar viel mevrouw'T>nr.w ,J." jar.en. Dat wil zeggen, het duurde geruimen tijd, totdat zij m.eerende doel nog bii* 7uii- o n ?tzeIfde kal op de plek. waar zij als yastgeworteld was blijven zich bij eenvoudige men'schen X wii zlm ^iw0 staan, begrepen had, dlart, die dunne jongeman, die gevoelt die zal niet vnn 1 thuis daar als een halve dwaas stond rond te draaien. I laten." 2 Sp°ediff het rCchte v*r- I waaromheen weer Iets roods ronddwarrelde en zich Mevrouw Mathilde i-en als waanzinnig met de handen op knie en hakken voer dan ook bruusk uit- \Lo meer matigen ei sloeg, haar Wildebald ,haar zachte, ine'anch Mieke. dat beloof üt u hfér buitel Da»kwo" stille Widebad was. niet op het vêrkeerde pad mijn En waarachtig daar sprong nog een andere man in i Vuurrood «oonn zijn overhemd rond en commandeerde als een circus- en hij riet. met :iin zware ^te™^ rcebt0l directeur: „Linksom rechtsom, nog meer Deucging, „ouw, wat heelt dat te beteekenen'i" f ma -noe ,ulder k,,ppcn"1 r En toen geschiedde er iets, waarvan de wereld op heiineiijk heenlooDt om hh 'a,, k, r"Un 2'°.?n mer dat «ogenblik bepaald heeft gesidderd en geheeld. dat u. wat Ik nooit' van u had vTrwShf -ÏHeT". Doordringend klonk rlotseling de welbekende moeder blijf b(,ni bier rog aangenaam tracht^! lijke stem, midden tusschen het juichende hoera van plaats van te ondrryoPi-oV. wnt J-, - makeu, m- den roon: „Wildebald - ik zeg je, dat jij je moest Len drtj",.' schamen, om je als een hansworst aan te stellen. g-rijj» jk niet_ TuinmanMoEtron wil ,o i i I Dadelijk verstomden de eltherklanken. WHÓebaM ni„. „orden, mijn zoon, maar wel dokter Ik'wüd verstarde tot een zuil en keek hall sul zijn moeder wanneer men een dochter heeft dan Die hiel haar hand op en wees over haar schou- blik" en'heTwme^ronwtjè".'»^bevéSd' eT^rmlTvWe^bt\MSne1dr.r%^lSn.lt 'S wacht buiten op je." En toen Wildebald het waag- de te aarzelen, klonk het scherp „Ga ol Wordt

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1913 | | pagina 1