Mint» Nieuws-
Uitmuit- üiiltniiii
Cacao
en
De eerste de beste.
i
Donderdag 29 Mei 1913.
E EAEE1
57ste Jaargang No. 5179
C 0 D K A Hl T.
m
latf
VI
qn
s
;oe
ge
lin
rij
;eei
voii
ip-
aar
tten
U
vrgi
i di
Zj
:t C
bi
iel
t.
Arrondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Zitting van 27 Mei 1913.
EEN LASTIGE BEZOEKER.
Do eerste zaak, in, wier behandeling we vandaag
onze onverdeelde belangstelling mochten toonejn, was
die tegen een zonder vaste woonplaats rondzwerven-
den polderwerker .Hendrik. Keizer genaamd. Deze be
zoeker had zich op 31 Maart jl. genesteld in het
café van den 46-jarigen kastelein Willem Zwarthof
te Sint Maartensbrug. Daar was hij 's namiddags
om een uur of twee aangeland en vroeg bij zijn
binnentreden of hij den kastelein te spreken kon
krijgen. De vader van Zwarthof echter, een. nog kras
se zeventiger, die dagelijks bij zijn zoon behulp
zaam is, rappor teerde, den bezoeker te woord staan
de, dat de hospes op 't oogenblak niet thuis was.
Mijnheer" zon dus even moeten wachten. Nou .best
daar was geen bezwaar. En om den tijd aange
naam er. nuttig tevens om te krijgen, ging de pol
derman ir.tussihen maar een rustig deuntje slapen.
Best:... Toen de verhindering, die Zwarthof Junior
had, opgeheven was en hij ter zale verscheen, werd
de slaper gewekt, en weldra was Keizer weer geheel
present wakker! Men, wilde hem echter geen drank
verschaffen, daar hij al geaoeg geupten had. Hein
werd boos met het gevolg, dat de Zwarthol's hem
er trachtten uit te werken, wat tot het portaal toe
ontzaggelijk voorspoedig ging. Maar toen vertikte
Hein het ook lekkertjes om verder nog een voet te
verzetten, 't "Was zoodoende nog een heele karwei
om 'm goed en we! buiten te krijgen En toen ze
daar eenmaal mee klaar waren, ja. toen was de
miskende bezoeker zoo uit zijn humeur, dat hij zijn
woede op de onschuldige glasruiten begon te koe
len. Zwarthof liet echter een vervolging wegens ver
nieling tegen Keizer instellen.
De v. J. achtte de gepleegde vernieling bewezer
en stipte tevens nog eventjes aan, dat beklaagde
Keizer in den tijd van 14 jaren reeds 15 veroordee-
lingen achter den rug heeft. Herhaaldelijk onderging
hij gevangenisstraf en rijkswerkinrichting. De vernie
ling was door niets gemotiveerd en thans werd een
week gevangei isstraf geëischt.
BEDELARIJ.
Albert Kok, een bewegelijkë oude heer van een
dikke zestig jaren. geboortig uit Oudkarspel en
wonende te Zuidscharwoude, moest zich wegens be
delarij verantwoorden, een delict waarvoor hij nog
al cons 's terechtgesteld. Hij was den 22sten April
„aan 't werk" in de gemeente Heerhugowaard, die
hij evenals verschillende aaderei gemeenten, die de
„eer" hebben tot een wijk van zijn gebied te zijn
uitverkor^ .op tamelijk gezette tijden bezoekt. Dan
neemt hij u. liefdegaven tot, zich, die de medelij
dende menschheid hem offert. Ook bij den veehouder
K. Overtoom aan den, Middenweg te Heerhugowaard
kwam vriend Albert rente halen. De dienstbode An
na Bleeker opende de deur en gaf den oude eene
kleinigheid. Met het tot gewoonte geworden sajuut-
gebaar verwijderde Albertus zich, dankbaar en vol
daan. Maar... Pieier Groot, onbezoldigd rijksveldwach
ter en pompenopzichter in dienst van den polder
Heerhugowaard .zag hoe de oude bezig was en kon
proces-verbaal van de geconstateerde bedelarij opma
ken. Dit deed hij dan ook.<Als gevolg, daarvan had
den Hok en ook de heeren rechters en wij „het ge
noegen".
Nu hing Albertus wel een boeiend tafereel op van
zijn drukke werkzaamheden in de spinazie, maar nog
is niet gebleken of hij alleen daarvan at of ook zijn
beste krachten aan de bereiding ervan gaf. En in
tegenspraak met zJjn spinaziepraatje waren, zooals
ook Mr. Quintus opviel, de talrijke veters, die op
kwistige wijze zijn borst versierden. Enfin, de hee
ren konden aan meteen maax zoen, dat hij handelaar
was, mompelde vergenoegd onze beklaagde, die praat
te, omkeek en lachte of hij thuis was, en 't zaakje
zoo luchtig opvatte, dat de Praesus hem ernstig tot
de orde riep.
De O. v. J. herinnerde er aan, dat monsieur Ap-
pie in November 1911 reeds is veroordeeld wegens
Feuilleton.
Plotseling, toen zij aan niets meer dacht dan aan
haar aardbeien .zeide iemand achter haar: „Wees ge
groet, juffrouw."
„Wel, mijnheer Fohrenback aan de melancho-
liek-zachte stem had zij hem herkend, nog voordat
zij haar hoofdje had omgedraaid en toon zij hem
zag, riep zij uit:„alle duivels en zoo fijn! Juist
precies als wildet ge rechtstreeks naar het stad
huis."
„Met u dadelijk, juffrouw Mieke," haastte zich
Wildebald, begeesterd op zijn borst slaande, waarop
de kleine zich met haar korfje in de hand, als een
tol ronddraaide.
„Stadhuis trouwen! Dat zou fameus zijn en dan
zoo dadelijk op stel en sprong." Doch plotseling bleef
zij staan en zeide troiuwhartig-ernstig: „Maar weet
u, mijnheer Fohrenback, wat ik eigenlijk nog meer
wenschte?
bedelarij. En als beklaagde nu weer met eenzelfde
delict hier wordt aangebracht ,zal hij „preventief"
gezet worden en alle kans loopen om in een rijks
werkinrichting terecht te komen ,zei de Officier,
Thans werd hem echter dat vooruitzicht nog ont
houden doordat de heer Officier hechtenis eischte en
wel voor den tijd van 12 dagen.
IN HOOGEIJ BEROEP.
De zitting, die vandaag al heel weinig bijzonders
opleverde, werd wats het in 't openbaar behandel
de betrof, besloten met een zaakje in hooger be
roep.
Beklaagde was de koopman in lompen en been
deren J. 1'. Jansen te Alkmaar, die in een pakhuis
behalve lompen, waarvoor hij vergunning had, ook
beenderen bewaarde. En dat mocht niet. En toen
besmettelijke ziekte de stad dreigde te teisteren,
werd scherp op dergelijke ongerechtigheden gelet en
\olgde voor den koopman een verbaaltje. Hij liep
voor hec Kantongerecht f 20 boete subsidiair 10
dagen hechtenis op. Daarvan ging Jansen in hoo
ger beroep, In de hoop, wat lager straf te krijgen,
terwijl hij het liem ten laste gelegde erkende en te
vens verklaarde, nu op die verboden plaats geen been
deren meer in voorraad te houden.
De O. v. J. wees er op dat in verband met de
Hinderwet en liet heersehen der besmettelijke pokken
er door den Kantonrechter nogal achter gezeten, wen
bij overtredingen als de onderhavige. Spreker requi-
reerde ten slotte f 10 boete subsidiair 10 dagen
hechtenis.
De twee et r ri. volgende, zaken, een uit Den Helder
en, een uit Enkhuizen, werden met 't' oog op de Kin
derwetten, met gesloten deuren behandeld.
En de daarop volgende (en tevens de laatste) zaak
werd met het oog op hetgeen behandeld zou worden
er was zeker 'n luchtje aan ook met de deu
ren dicht berecht.
A.s. week geen zitting en uitspraken vandaag over
14 dagen.
De Tariefwet zal ons een slech
te belasting brengen.
Als wij het regeeringsontwerp tot verhooging en
uitbreiding van ons tarief van invoerrechten beschou
wen uitsluitend van fiscaal standpunt en daar
bij de oogen, sluiten voor den verderfelijken invloed,
welken de Tariefwet die nog steeds gereed ligt
om in het eerstvolgende zittingsjaar door de beide
kamers te worden aangenomen zal uitoefenen op
handel, nijverheid en verkeer, dus op onze volkswel
vaart in haar geheelen omvang, als wij ons derhalve
tot de Tarifewet ajs middel, om geld in de schat
kist te brengen, dan is de vraag eenvoudig deze: Is de
voorgestelde Tariefverhooging een goede belasting
of niet?
Tnat ons, alvorens deze vraag te beantwoorden^
even, herinneren, dat de voornaamste kenmerken,
van een g o e dl e belasting zijn
le. dat rekening wordt gehouden met de draag
kracht van lten, die haar moeten opbrengen;
2e. dat hetgeen wordt opgebracht inderdaad terecht
komt in de schatkist.
Een slech te belasting daarentegen houdt geen
rekening met de draagkracht der belastingbetalers
en doet minder geld in de schatkist vloeien, dan
door de burgerij wordt opgebracht.
Het ontwerp-Kolkman nu voldoet niet aan de beide
eischen, welke aan iedere goede belasting moeten
worden gesteld, terwijl het bovendien onzeker is of
de voorgestelde Tariefwet als middel om aan geld
te komen deugdelijk zal blijken. Immers met het I
ontwerp wordt beoogd een fiscale herziening, die
jaarlijks de opbrengst der invoerrechten met 10 mil-
liosn zal doen stijgen, zoowel als een wijziging in pro
tectionistische richting, het verbeteren der levens
voorwaarden van onze zooals het heet „kwij
nende" nijverheid, die uit haar „inzinking" moet
worden opgeheven
De Regeering wil dus eigenlijk twee dingen, die
elkaar uitsluiten. Als het eene gelukt, mislukt het
andere. Slaagt de „bescherming" vain de binnenland-
sche industrie, dad beteekent dat een vermindering
JANTJE S BESTE VRIENDEN
ZIJN MOEDER, ZIJN COLLEY en
ZIJN KOP VAN HOUTEN S
van den invoer van buitenlandsche artikelen. Maar ver
mindert de invoer dan' neemt, ook de opbrengst van
de invoerrechten af, en komt de minister dus niet
aan de 10 millioen, die hij noodig heeft voor de ar
beidersverzekering. Levert daarentegen de nieuwe
heffing inderdaad op het geraamde profijt voor de
schatkist, dan is de poging tot protectie mislukt,
want dan is de invoer uit bet buitenland niet ver
minderd en is de binnelandsche productie van concur-
re rende artikelc-n. derhalve niet toegenomen.
Onzeker is dus of en op hoeveel geld ter stijving
van de Staatskas mag worden gerekend. Wel is de
minister er sindsdien op gewezen, dat hij zich heeft
verrekend, en dat de gelden, die door verhooging der
voorrechten nimmer voordeel kunnen hebben, voor
nadeel, dat zij lijden, tengevolge van de vermeerderd*
uitgaven voor levensonderhoud, een tegemoetkoming
verlangen. Uit dien hoofde betaalt h-i protectionis.
tische DPitscbland aan zijn ambtenaren als „Teue<
rungszulage" jaarlijks 2 milliard.
Wordt vervolgd.
Binnenlandsch Nieuws.
ONn EEK.
Ta Oude-Pehela sloeg Dinsdag tijdens
ÏSLÜI* °»i«ler.de bliksem in het $uls
een kort.
verregend, en <lat de gelden, die door verhooging der Schoonhoven Fr vêorH in net huis \aj»
invoerrechten voor de ouderdomsverzekering beschil een do< i,tOTM0geen brand veroorzaakt, doch
haar i'iinnon taman ir, iotior in miii.vwvn l E: ^«lerije, aat thuis was, werd aan ariu
haar kunnen komen, in ieder geval niet 10 millioen. been niet ernstte
doch slechts de helft daarvan bedragen. Te DtarSr^
Volkomen zeker is het inmiddels, dat de binnen- landbouwer H Dln<sdag de veestal van der»
landsc-he verbruiker het kind van de rekening zal wor- fen én afaehrnnrt vppei? do<?r den bliksem getrof-
den. Want ook al zou de nieuwe wet geheel zonderom_ eu kalf kwam in dei vlammen
gevolg blijven op ons handelsverkeer met het bui-1 Dinsdagavond
tenland, en, aan den anderen kant, al zou de verhoo- boven Almelo eon °™streeks elf uur ontlastte zich
ging van invoerrechten niets in de schatkist bren- I vernielde de MivLw, ÜF ^\W,fcer" ?p bet Sluiter veld
gen, de binnenlandsche verbruiker zal de prljsvenhoo-I Asbrcah en sloev J* daklijst der woning van G.
te veroorzakenzond?r »riu«t
lil
iht
Ha,
2,|i „Nu?" vroeg hij aarzelend.
„Een ongelukkige liefde. Wat zou dat vreeselijk ih-
tere-ssanit zijn."
„Ik heb zulk een ongelukkige liefde," zeide "Wil
debald en keek naar den hemel, die door geen wolkje
"w er d verduisterd
Dankwort's kleine Mieke bleef met den mond'ha if
°pen staan van verbazing. Dan. lachte zij schelmseh.
„Tot op uw jas na, ziet u er geheel hetzelfde uit
als steeds, mijnheer Fohrenback-"'
..Steedsdat waren bepaald de avonden waar
op Wildebald, blijkbaar op order van zijn moeder, de
tuinderij betrad, zijn boodschappen meestal vergat
door zijn al te groote belangstelling in Mieke en
wat deze deed. en dan zoo lang bleef, totdat hij
door Dankwort uitgenoodigd werd onder de lindeboo
men een glas bier te drinken.
Dikwijls haalde vader Dankwort dan nog zijn ci-
ther en speelde oude liederen uit zijn jeugd.
En al de anderen die in den tuin waren zongen
mee, de tuinknechten, de meisjes, de daglooners. al
len zongen en het gevoelvolst van allen zong
Wildebald Fohrenback.
„De verandering is Juist innerlijk, juffrouw Mieke.
Op den uiterlijken menseh komt het minder aan -
Overigens heb ik nog wat voor u meegebracht
een gedicht, getiteld: „Aan haar!" Zal ik het u
eens voorlezen,?'"
„Ach ja!" Het roodlkopje boog zich nog even
spiedend naar rechts en naar links of er ook iemand
in het gezicht was, die dit verrukkelijk oogenblikjè
zou kunnen storen. Geen menseh was gr.xte zien.
Toen greep Wildebald in zijn jaszak en trok
met een verschrikt gezicht de hand weer ledig te
voorschijn.
„Vergeten," steunde hij dan. ,.En van huiten ken
ik het nog niet, tenminste niet
I Maar hij kwam niet aan een eind. De tooverban
van het heimelijke was verbroken en Mieke lachte
dat haar roode krullen ervan dansten.
Van zijn ongelukkige liefde verklaarde zij nu niets
te willen weten, dat was toch geen echte liefde,
anders had hij bepaald het gedicht niet vergeten
mee te nemen. Zulk een, vergeetachtigheid paste niet
in het minst bij een echte liefde.
Vanwaar zij dat wist, wilde hij weten.
Jawel, dat zou zij hem verraden, zij was toch
voor niemendal niet reeds zeventien jaar en wat
hij toch eigenlijk wilde in zijn deftige jas, midden
op den dag, terwijl hij wist dat alles aan het werk
was. Om haar, Mieke hij het aardbeienplukken te hel
pen .daarvoor was hij toch zeker niet gekomen.
„Waarom niet?" zeide Wildebajd zacht en begon
met zijn lange beenen in, de aardbeibedden rond te
stappen als een bok in een gladde danszaal. En dan
bukte hij zich en plukte en plukte dat zijn bleek
gelaat rood werd, als wilde hij wedijveren met den
gloed op de ronde kinderwangen van de kleine
tuïnmansdochter.
Zoo was er een heele tijd verloopen, want de drie
groote manden waren met aardbeien gevuld, «oen het
goudkopje zich eindelijk oprichtte en zeide:„Nu
heb ik er genoeg van. Wanneer u nog steeds niet
naar huis moet, mijnheer .Fohrenback, sla ik u voor,
dat wij ons wat zullen vermaken."
0<" Wildebald naar huis moest? ..Het geluk nu
maar de hand geboden," zoo dacht Wildebald en hij
reikte de kleine Mieke de kleverige aardbeivingers
ten teeken, dat zij in dit gveal beslist op hem kou
rekenen.'
En andermaal verliep er geruimen tijd.
Daar klonk de bel van den bloemenwinkel, de deur
ging hebben te betalen, hetzij, dan aan het Rijk ,het 1 te veroorzaken ïHan'h ua*>
zij aan den binnenlandschen producent, die zijn wa- Esc hoek werd if1 den tuljl van Ten Cate»
ren in prijs zal opslaan in, verhouding tot het invoer- 1 tien meter j n st<XkL stuk hout werd
recht. I biiaeWen door do van eau na-
In het laatste geval zou hetgeen uit de zakken den verbrii^oid ^aaxin een twintigtal ruiten wer-
van allen komt, niet 's lands geldmiddelen helpen Ootmarsumwiion pfar telegraafpalen aan den
versterken, doch verdwijnen in de zakken van e n-I Tiiden«: hof werden, versplinterd.
kele bevoorrechten: de „beschermden" die. volgens de is W M 3? onweer, dat Dinsdag woed-
een ruime berekening, slechts 17 pet. van de bevol- gedood. Gemert, door den bliksemt
king zullen uitmaken. De overige 83 pet mogen al- Tiidona i
leen maar b e t a 1 e n. da~ h» °nweder, is Dinsdagnamid-
En als de voorgestelde tariefverhooging wel geld ir ken te Hoos-hali^ mu boerdei U van J I'ok-
de schatkist brengt, dan zal 'tgeen door de burgers gered worden p* n x Vee kou met moeit»
moet worden betaald, toch in ieder geval belangrijk l vn %arken i
meer bedragen, dan hetgeen als opbrengst der in
voerrechten door het Rijk zal worden ontvangen, al
is de juiste verhouding nog niet aan te geven..
Men rekent in Duitsehland, dat van iedere zes
mark, door de verbruikers opgebracht, slechts een
mark ten goede komt aan het Rijk.
Wanneer wij in verband met het onder 2 genoem
de kenmerk deze belasting noemen een slechte
belasting, dan worden wij in die meening nog ver
sterkt, doordat bij een verhoogde opbrengst uit de
invoerrechten de Staat daarvan in werkelijkheid niet
veel zal profiteeren. Immers de Staat is zelf ook
verbruiker en zaj als zoodanig hoogere prijzen heb
ben te betalen- En bovendien zullen de ambténaren,
die als „onbeschermden" van de verhooging der in-
I
werd geopend en een hooge .waardige gestalte trad
over den drempel, monsterde de ruimte waar op lan
ge tafels gesneden bloemen en groen stonden, maar
Igee-n menschcnziel aanwezig was, om naar haar be
geerte te vragen.
„Onordelijke rommel," zeide mevrouw Mathilde
Fohrenback eu stapte energiek door de verlaten
i werkplaats en trad door een openstaande zijdeur di
rect tuinman Dankwort's tuin binnen. Deze scheen
•ook als uitgestorven. Tevergeefs keek mevrouw Ma-
thilde rondom zich eni liep dan een breed, door een
bamboehek afgescheiden pad verder. Op eenmaal hield
j zij stil, spitste de ooren. Stemmen, muziek, handge
klap en doordringend gejuich
„Aha." dacht zij en ging verder in de richting van-
-en eenige biggen kwamejoi
echter in de vlammen om. Tel.
HOORN.
Bij de herstemming voor twee leden van den ge
meenteraad was de uitslag als volgt: vac.-B.tst
Krijgsman (R.-lvj 461 stemmen, Rozendaal (Lib.)
904 stemmen; (vac.-De Jong) Te Lintelhekkert <A.-
R.473 en J. A. Kernkamp (Lib.) 899 stemmen.
Zoodat gekozen zijn de heeren D. Rozendaal on J.
A. Kernkamp
AARDBEIEN.
Slechts zelden hebben de aardbeienvelden te Be
verwijk er zoo riinemend uitgezien as dit jaar.
De bloei, is bijzonder mooi en alle tuinders zijn te
vreden en hebben de beste verwachting voor een
rijken oogst. Met het oog op de te verwachten groo-
scheidsblik op Mieke, die van het eene voetje op het
andere trippelde en blijkbaar in de grootste span
ning den verderen loop der dingen afwachtte.
En dat liet niet lang op zich wachten. Nadat ook
de Beiersche knecht, die zich zulk een verdienstelijk
onderwijzer had betoond hij deze dansoefening, even
eens was verdwenen begon mevrouw Mathilde dea
gemoedelijken, vriendelijken groet van Dankwort op
een merkwaardige wijze te beantwoorden.
„U zult het wel reeds hebben begrepen, mijnheer
Dankwort, dat ik hier niet gekomen ben om ock
met u te dansen ,en voor hansworst te spelen, zooals
mijn plichtvergeten zoon, dien ik sedert uren heb ge
zocht, en om
Wel voelde de tuinman den bijtenden spot en hoon
die er in deze woorden stak, en zag ook dat de dok
waar al die vroolJjkheJd kwam. Dat scheen er hier tersvrouw heel boos "waé maar"*6 -
al heel plezierig naar toe te gaan. „Nu, wacht maar, niet in, om zichzelf en zHn n0ê!, VIe. het berQ
mijn -jODgetje. Wanneer ik je hier vindt moet jij het digd te achten. Goedmoedig miLlef J Hl
schoone lied voor mij zingen: Wanneer gij nog een „Ach. weest u toch daarom:::
moeder hebt.' jongiiensch als «Tm, Eea
En daar, waarachtig, daar vond zij haar Jongetje. En daar viel mevrouw'T>nr.w ,J." jar.en.
Dat wil zeggen, het duurde geruimen tijd, totdat zij m.eerende doel nog bii* 7uii- o n ?tzeIfde kal
op de plek. waar zij als yastgeworteld was blijven zich bij eenvoudige men'schen X wii zlm ^iw0
staan, begrepen had, dlart, die dunne jongeman, die gevoelt die zal niet vnn 1 thuis
daar als een halve dwaas stond rond te draaien. I laten." 2 Sp°ediff het rCchte v*r-
I waaromheen weer Iets roods ronddwarrelde en zich Mevrouw Mathilde i-en
als waanzinnig met de handen op knie en hakken voer dan ook bruusk uit- \Lo meer matigen ei
sloeg, haar Wildebald ,haar zachte, ine'anch Mieke. dat beloof üt u hfér buitel Da»kwo"
stille Widebad was. niet op het vêrkeerde pad mijn
En waarachtig daar sprong nog een andere man in i Vuurrood «oonn
zijn overhemd rond en commandeerde als een circus- en hij riet. met :iin zware ^te™^ rcebt0l
directeur: „Linksom rechtsom, nog meer Deucging, „ouw, wat heelt dat te beteekenen'i" f ma
-noe ,ulder k,,ppcn"1 r
En toen geschiedde er iets, waarvan de wereld op heiineiijk heenlooDt om hh 'a,, k, r"Un 2'°.?n mer
dat «ogenblik bepaald heeft gesidderd en geheeld. dat u. wat Ik nooit' van u had vTrwShf -ÏHeT".
Doordringend klonk rlotseling de welbekende moeder blijf b(,ni bier rog aangenaam tracht^!
lijke stem, midden tusschen het juichende hoera van plaats van te ondrryoPi-oV. wnt J-, - makeu, m-
den roon: „Wildebald - ik zeg je, dat jij je moest Len drtj",.'
schamen, om je als een hansworst aan te stellen. g-rijj» jk niet_ TuinmanMoEtron wil ,o i i
I Dadelijk verstomden de eltherklanken. WHÓebaM ni„. „orden, mijn zoon, maar wel dokter Ik'wüd
verstarde tot een zuil en keek hall sul zijn moeder wanneer men een dochter heeft dan
Die hiel haar hand op en wees over haar schou- blik" en'heTwme^ronwtjè".'»^bevéSd'
eT^rmlTvWe^bt\MSne1dr.r%^lSn.lt 'S
wacht buiten op je." En toen Wildebald het waag-
de te aarzelen, klonk het scherp „Ga ol Wordt