Rugpijn is Verpijn.
Het meubilair zijner kamer was eenvoudig, door-en
door ouderwctsch. Hot .was uit het begin van de vorige
eeuw, altes vierkant, .stijf én regelmatig. Het êénige, wat
van dien stijl misschien afweek, was. dat de wanden
echter geheel bedekt waren mot afbeeldingen, zoodat
er van liet behangsel haast niets te zien was. Deze
afbeeldingen - photog-afieën. daguerrotopiéën. staal
gravuren, li'hogrjfieën. onbeholpen schilderijen of tee-
kemnccn vormden zijne aandenkens, bevallen de
geschiedenis van zijn nu ruim zeven'igjaiig lcvon.
Maar zij reikten alle sleehls tot een zeker tijdstip,
dat nu reeds een vierde van eene eeuw in het verleden
lag. Van daar af hield ineens alles op, alsof op dat
oc gen blik zijn beslaan afgebroken was, alsof hij eigen
lijk slechts tot zijn vijftigste jaar gelee JU had. Hij.be
kommerde zich ook 'niet meer om al die afbeeldingen.
De wanden hadden voor hem evengoed ledig kunnen
^ijo. Hij keek ©r niet meer tnaar. Het gansehc verleden
lag als afg.sterven ©ri verzonken achter heiru
Want hij had een verleden gehad Hij was niet altijd
de paffe, dikke-, stramme oude man geweed. die van
zijne woning naar het bierhuis en vaar het bierhuis
naar zijne woning sukkelde. Ook hem had eenmaal
«t.- Mei d<-= levens toegelachenook liij was eenmaal
jong g w.est. als alle mcnschen. vol hoop en verwach
tingen. En al -de boelden zijner afg.doopeu levens reis hin
gen daar, als oen Calvarieberg met zijne slations. aan
«Ion wand. Eeno levensreis, die met liet eind van alle
pionnen en illusiën mot de eenzaamheid van den
grijsaard afgesloten was.
Hier hing è&n portretje een kleinpastel. Een
Wondé kruliebcl. _meö bruine oogen. Zóó zag de knaap
er uit.
Hij werd man. Het krulhaar bleef; de wangen waren
glad geschoren. In ©en lange jas, lieel slank ia het
.midden, stond hij daar. niet den stok in de hand. den
cylinderhoed lire', bivcden rand op het hoofd. Glad.
zat de gele nankingbrock 'met de souspieds, hoog rees
,ide kraag omhoog .cn de- zwarte stropdas wond zich
■cm den hals. alsof zij hem smoren wilde.
Er was een pendant Een jong meisje, met wespen-
Seest. lange, bruine krullein. die rechts en links in spï-
tralcn neerhingen, een smal. lief gezichtje omlijstend,
tmet 'lachende bruine oogen, een rozig mondje en fijn
mensje. D© hals was lang, de mouwen waren wijd. de
taille liep spits uit. en eetn reusachtige rok omjruischlfel
de sylphidengestalle.
Een paar woorden stonden er onder, met naam en
jaartal. Hoewel het verbleekt was, kon men hog dui
delijk leaen - Trouw tot in den dood*".
Op een andter portret had de jonge echtgenoot een
snor. krullend als liet haar. Dij- figuur was voller,
irachtiger geworden. Daarnaast hing eene groep Eene
jonge moedpr zat op een lagen stoel, met een kindje
jnet bruine lokken op den schoot. Aan den anderen
Scant stond een jongskien, in een fluweel pakje, met
icorle broek en bloot© knieën, en een jammerlijk .ver
legen gezicht. En achter de groep stond de vader,
elegant, slank, mpt de linkerhand op den schouder
fijner vrouw niet dje rechter den hoogen hoed pp
dè heup houdend, als een violist zijne viool. Hij droeg
glimmende verlakte schoenen, lang,en spits, met hooge
hakken. Blijkbaar verheugde hij zich over zijn nelten
voet. evenals over zijn gebloemde vest en over zijne
keurig gestrikte das, aan welke men wel zag dat niet
de perste de beste er zoo eene droeg.
Dan kwamen er portne-tjes van de kinderen. De
knaap was gegroeid. Zijn gezicht had nog iets van de
verlegen© uitdrukking van de meeste photograficcnmaar
toch leek hij op vadiar en moeder. De krullen' *Van
het meisje vielen nu tot op de- schouders. Zij droeg eene
jurk met korte- mouwen, vierkant uitgesneden op de
borst en daarover pen grooien kanten kraag Hare
vormen hadden nog hie-L hoekige van den kalverleef-
*^Maar op het volgend? portret, volgens het jaartal
jwev jaar later, .was <Jit al heel veranderd. Het meisje
was Moller geworden, ronder, had mooie schouders ge
kregen; en hel bruine haar. naar achter gekamd, was
gevangen in een net dat de zware vracht nauwelijks
scheen te kunnen dragen. L it den knaap was een
jong officier gegroeid. Alles slank en glad Een hooge
kraag. De mouwen tot barstens nauw, niet korte om
slagen, krap aan de polsen. De snor reeds op -de
•komsthet:haar zeer lang: de hooge belachelijk hooge
Sielm, met de reusachtige spits, op eene tafel er naast.
Nogmaals waren man en vrouw in één© lijst veivonigd.
Nu zat hij en zij stond er achter, in eene geweldig)}
•crinoline. Zij was dik geworden, had nog steeds dezelfde
prachtige oogen. maar niet- moer de schoone figuur.
Ook hij was nauwelijks te erkennen, want hij droeg
Tilotseling ven vollen baard Maar de slanke figuur
was hem gebleven, en de houding van zijne hand op
«le kniel had iets gemaakts, bijna iets fat ïg>. Aan
den vierden vinger blonken een paar ringen IX* kraag
"was nu laag geworden De das, tot een kunstigaq
slip geknutseld, viel schilderachtig' neer. met hel eene
einde over den omslag van de jas, alsof hel vóór
de opname opzettelijk zoo- gedaan was.
En dan kwam- er heel iets anders.
Een afgescheurd blad_ op karton g;plakl. Een liggend
hoofd met gesloten oogen, ietwat ingezonken. De lippen
o peen gedrukt. De neusvleugels ingevallen. Een donzige
baard op de wangen De uniformkraag open Onder
l>e'. hoofd de aanduiding van een kussen: het ransel,
waaraan de mangelrol hing... Epn doode... En in den
hoek een geschilderd kruis, met de woorden
„Vionville. Ernst. - - Wees getrouw tot in, den
dood. zoo zal ik u de kroon des eeuwigen levens ge
ven."
In de verdere beeldenrij ontbrak langen tijd liet
«ïveisje. liet ouderpaar kwam weldra terug. Ilij. met
geschoren kin. de bakkebaarden zorgvuldig rechts en
links geborsteld."Zij. opeens vécl ouder. Hel haar scheen
gTijs te worden: dit zag men duidelijk op de photo-
De dokter had het hoofd 'gebogen. De jongen mag
gelijk hebben, en mag ook zijn woord houden, maar
.zijn Mal bilde, wat zal di; .er wel van zeggen. En
iiij steunt: „Jongen je moeder.'
Wildebald wordt een schijntje bleeker. „Ja „vader,
«laarom smeek ik u, bespaar mij om moeder Lhans
«onder dé oogen te moeten treden. 'Laat mij naar do
stad terug keeren en ee'r^t weer bij u komen, wan
neer ik meer vasten grond1 onder de voelen 1 heb.'
De dokier denkt na en zegt tenslotte langzaam:
^Misschien is het wel hel beste voor 5Hen. Kom- maar
cnee naar hef station. De laatste trein zal wel spoe
dig vertrekken. Morgen na middag kom ik "bij je en
«ban zullen wij wel verder zien.'
Vader Dankwort is niet meer te voorschijn geko
men, toen de dokter met zijn zoon het tuinmanshuL
verlieten, en Wildebald was hem daar dankbaar voor.
Ook Dankwort moet, als hij hem weer onder de oogen
ko'mL.ccn ander mensch zien'dam nu.
Twee dagen later houdt vader Dankwort een brief
in zijn hand dia door Wildebald Fóhrenbach onder
teekend is. En toen hij hein tol aan het eind heeft
gelezen, trekt hij -een gezicht.zooals hij placht te trek
ken, als hij voor een hieuw plan r.i.*uwe krachtige
hulpmiddelen ontdekt en voor zich heen mompelt hij
daarbijnu wanneer hij degeen blijft, .die ér uit zijn
brief spreekt, .kan er op een goeden dag- nog w jT
een verstandig mehsch uit hem groeien.'
HOOFDSTUK 26.
Week op week, en de wereld *ond te reizen, zon
der rust. zonder doel, dat maakt een mensch moe en
afgemat. Jutta Gerland was moe gewonden, In Pa
trijs had zij het gewoel en drukte van de wereldstad!
ïiiet kunnen verdragen, in Marseillc was jjet al niet
beter geweest, totdat zij naar de tooverlente van Hyéres
gevlucht was en daar werkelijk voor een paar dagen
rust had gevonden voor haar striemende vrees, flie
tiaar geen oogsnblik met rust liet, nu zal hij voor u
uit dea grond oprijzen en je met zich voortsleept».;
Dan was ook daar de vrees tot haar gekomen, s Avonds,
wanneer de wind door de palmen onder haar vensters
streek cn de breede blinden klepperden, dan klonk
dal zoo treurig en deed haar denken aan het vreemde
grafie; en de gelaatstrekken hadden iets vermoeids.
Dl- mond was nog klein en bevallig; maar rechts on
links liep een scherpe plooi; en de schoone bruine
oogen blikten huif naar den grond, alsof het hun
.moeite kostte, .zich geheel te openen.
Eindelijk kwam ook weer de dochter. In eene groe&,
geheel zooals indertijd! die van de ouders. Een jonge
man stond achter haar en hield haar teeder de hand
op den schouder, terwijL zij noerblikte naar een kind
op haren schoot.
Maar de jonge moeder zag er moede'uil, ontzettend
mager, met ingevallen wangen. Haar "halve glimlach had
iels gedwongensiets, waarin de photogi anf. zonder
liot te willen of te weten, eene gansche geschledfttób
had neergelegd, eene geschiedenis, die sprak van
zorg en leed, van kommer on spanning, eene geschie
denis. .-die zichzelf vertelde uit de'lange, .smalle, ner
veus© vingers, de ingevallen wangen en dén. dichtge
knepen mond,— -'n gescmectehiK van, 't kind datde
arme jonge, moeder op de knieën hield Want dit
kind was zwakkelijk en gebrekkig Het had eene ouwe
lijke uitdrukking, en oogen die schenen te zeggenLaat
mij maar weer heengaan!
En nu zag men ook onder dit groepje met dezelfde
liand ietwat beverig geschreven„De arme kleine Eii-
sabeth is 16 MaArt 1874 gestorven.
Aan Men anderen wand, nabij de jlecir alsof de
levensloop der familie om de kamer heen ging en
nu weldra zijn ciudie naderde waren nogeens moe
der en dochter te zien., een borststuk, .gekleurd. De
moeder geheel grijs, erg moe .afgelobt. ziek. Zij hield
met de hand, aan welke men 'den- trouwring zag, jhet
hoo^d dór docliler aan hare/ borst'gedrukt. De vingers
waren lang en mager. Daaronder stond in een ander
handschrift, op een los blaadje, dat eèrst later onder het
glas geschoven was:
„"Vuor vader".
Ea in de eerste hand, die op al de portretten een
bjjachrift gesenreven had, stond er bijgevoegd
.Laatste opname van myne lieve vrouw
Dan kwamen verderop nog twee afbeeldingen. Het
eene reeds heel geel geworden, door de zon verflest,
blykbaar eene slechte instantanée, met het onderschrift,
nauwelyks leesbaar, daar de inkt in het papier gevloeid
was
„Myne dochter stierf den I9den Juni 1880 aan typhus.
Haar man ontzag zich niet, in Januari te hettrouwen.
Dit mag iedereen lezen. Nu ben ik heel alleen".
Het allerlaatste portret vertoonde denzelfde, die als
knaap met blonde lokken het leven ingesprongen was;
die al8 jongeling misschien den hemel had willen ba
stonnen; die jong xyne leveasgezelin had gevonden,
als man en vader overgelukkig was geweest; die vrouw
en zoon en dochter en kleinkinderen ten grave gedragen
had, en die van zichzelf had geschreven als slot van
zyn leven: „Nu ben ik heel alleen."
Het vertoonde een man, wiens figuur zich volslagen
veranderd had> wiens schedel kaal, wiers trekken paf
en flodderig geworden waren, die aan zyne kleeding en
zyn uiterlijk geen zorg meer besteedde, en wiens leven
afgesleten wa3, vóór het werkelijk ten einde was geloopen.
Dit was het laatste portret. Aan den wand was geen
plaats meer. Voor de twintig jaren, die sedert verliepen,
fcaeen geen photograaf, geen schilder of teekenaar meer
noodig te zijn geweest.
Die twintig jaren wat waren zy Eene leegte, eene
overmaat, de doode nasleep van een leven, dat jubel en
geluk, hoogsten lust der aarde, plannen, toekomst, liefde,
echt, huisgezin, kinderen en kindskinderen alles,
kortom, wat een leven goeds bevatten kan, had gekend.
Een doode nasleep doelloos en wezenloos
En daar zat hy nu, die man. En die gansche vroegere
geschiedenis van hem, waarvan hy nog een enkel maal
wel eens iets aan de oud# werkvrouw placht te ver
tellen, ach, zy scheen hem te liggen als in het verste
verleden zijner jeugd, zoo ver weg, zoo ver achter
hem als iets wat hem nu haast niet meer aanging,
niet meer interesseerde
Hoe lang was h-t alles wel geleden Was het
inderdaad zoo heerlijk geweest? Had hem al dat
leed werkelyk getroff n? Had hy eenmaal gejubeld
in het ge.'uk van jeugd en liefde? Was hy inder
daad ooit dartel en sterk en bly en moedig geweest
Had hy werkelyk ooit eene andere eerzucht, een aDder
verlangen gehad, dan thans, nu hij van zijne woning
naar het bierhuis drentelde en van het bierhuis naar
zijne woning dagelijks viermaal denzelfden weg heen
en terug?
Wonderlijk menschenlevenN. R, Crt.
Binnenlandsch Nieuws.
RAAD VAN SINT MAARTEN.
Vergadering' van den Raad op Donderdag 21 Augus
tus 1913, des avonds half zeven. Voorzitter de heer
A. Klerk, burgemeester. Aanwezig allen.
Voorzitter opent de vergadering, de heeren wel
kom heetende ,in bet bijzonder dén, keer Wij,, die
heden voor het eërst. hier tegenwoordig is. Dej heer
Wit legt de vereischte eed-en af. Hierna zegt voor
zitter tot den heer Wit:
De formaliteiten zijn afgeioopen. L" kunt zitting
nemen iu dit college en ik biedu daarvoor mijne
hartelijke felicitatie aan en hoop dat het u ge
geven zal zijn nog eenige jaren het lidmaatschap
op waardige wijze te vervullen. Het doet mij genoe
gen, dat de weusch van de bewoners vaji Valkoog
en •Groenveld is vervuld en zij weer een hunner in
ons college hebben. Ik hoop, dat de besprekingen
die hier zullen plaats hebben op aangen-ame wijze
mogen geschieden, wat mede zal strekken in het be
lang der gemeente. Mijnheer Wit, ik feliciteer u
nogmaals met uwe benoeming
Algemeene felicitatie volgt.
De heer Wit dankt voorzitter voor zijn vriendelijke
woorden bij zijn Intree "en dit geeft mij, zegt spre
ker, een zeker vertrouwen da,t ik op uw' verdere •wel
willendheid mag rekenen, welke ik ook vraag aax de
leden en aan de pers. j
De notulen worden ..'nu gelezen en daarna goedge
keurd.
Van Ged. Staten is goedgekeurd terugontvangen
het reglement van het Armbestuur.
In behandeling wordt genomen het verzoek om
subsidie van de Smedénvereenjging en Bouwkunst.
dat is aangehouden, omdat op de vorige vergade
ring de stemmen staakten over het voorstel van den
heer Schermerliorn. B. en W. stellen voor f 10 sub
sidie te verleener., de heer Schermerhorn f 20. Het
voorstel Schermerhorn in stemming genomen wordjt
verworpen met 1 tegen, 2 steun men. Vóór stemden de
hoeren Schermerhorn en Visser. Het v-oorstel van
B. en W. worat met algemeeiie stemmen) aang®00 -
men-
Het reglement op de bureau-uren van den Bur
gerlijken Stand wordt zoodanig gewijzigd, dat nu
inptaats van Zondagen en erkende Christelijke feest
dagen gelezen wordt ZJondagen en de daarmee ge
lijkgestelde dagen.
In verband met den sluisbouw waarvoor f 7-50.
noodig is, en meae naar aanleiding van de vroeger
genomen raadsbesluiten, de jaarwedde van den, veld
wachter niet 100 te vcjrhoogenj ea braadhluschma-
teriaol aan te schaffen voor Groenveld, waairvoorde
kosten op f 100 worden, geraamd, wordt een snup-
pletoire begrooting ad f 9ü0 aangeboden. Goedgevon
den.
Betaling uit den post onvoorziene uitgaven van
f 30.39, verkrijgt ook de goedkeuring van den raad.
De gemeenterckenïmfe dienst 1912 wordt voorloopig
vastgesteld. Doontvangsten bedroegen f 13582.09,
de uitgaven r 11937.45, zoodat het batig saldo
f 1644.64 is.
De heer Glas -bracht namens de commissie rap
port uit, alles was.in orde, bevonden, alleen was het
de cornni. opgevallen dat er zoo'h aanmerkelijk ver
schil was in het gebruik van brandstoffen, in de
scholen!te Valkoog en Eenigenjb-urg.
Voorzitter zegt, dat dit B. en W. ook is opgeval
len. de rekening van Valkoog bedroeg f 47, die van
Eeuigenburg f 35, Ft. Maarten voor 2 lokalen f 55.20.
B. en W. kunnen den Ra,ad hierover geen verdere
inlichtingen geven, maar zijn gaarne bereid vaji deze
opmerking göede nota te nemen.
Voorzitter dankt de commissie voor het uitbren
gen van liet-rapport.
Tot den beer Blaauw. gemeente-ontvanger en ter
vergadering aanwezig, zegt voorzitter, dat hij zeker
-uit naam van den geheelen, Raad spreekt, wan
neer hij zegt, dat zij steeds op prijs stellen da
nette administratie door den ontvanger gehou
den en de Raad da,n ook de verdere administratiei
gaarne aan den heer Blaaauw toevertrouwt.;
Het plan van dea schoolbouw te Eenigenburg komt
nu ter tafel en de teekening wordt door de heeren
bekeken. Er zal iu het nieuwe gebouw plaats zijn
voor 72 kinderen (thans loepen er 49 school) en
de voorloopige raming bedraagt met inbegrip van 't
maken van 12 schoolbanken en an-dors^ms f2100,
waarvan van het Rijk l,i deel terug wordt ontvangen
Het plan wordt door den Raad goedgekeurd en zal
naar den schoolopziener worden gezonden.
De kosten a an verbouw van de school te St. Maar
ten en Val-k-oog, die zial moeten geschieden ingevolge
het Koninklijk Besluit,bedragen respectievelijk f 45
en f 32.50. B. en. W. stellen den Raad voor, bij de
scholen te St. Maarten en Valkoog een reg<*mbak te
plaatsen. De kosten hiervan voor iederen bak zul
len zijn:, een ba* van 4000 latei" inhoud f 110, van
5000 liter f 130. B. en W. achten het zeer wen-
schelijk, dat een regenwaterbak wordt geplaatst,
omdat zij het niet goed oordeelen dat een school
bijv. met slootwater wordt gereinigd, zooals dat te
St. Maarten gebeurt.
De heer Wit vraagt of nu aan alle eischen is
voldaan, wat betreft de verbouwing van de scholen.
Voorzitter zegt, dat B. en W. willen probeeren om
geen, nieuwe privaten te moeten laten, maken, om
dat de tegenwoordige mog zoo goed a,ls nieuw zijn.
Daar echter nóg niet zeker is, dat deze poging zal
gelukken acht voorzitter het wel gewenscht dat de
Raad direct nog niet besluit, inzake de regenbakken,
maar eerst nog het een en ander af te wa.chten. Al
dus wordt besloten.
Volgt vaststelling van, rekening van het Arm
bestuur. De ontvangsten bedroegen f 14945.66, de
uitgaven f 126*18.20%. batig saldo f 2427.45%.
Het nieuwe ai iuenjiuis ston,d op deze rekening ver
meld als volgt: ontvangsten, f 8209, uitgaven f 8609,
nadeelig saldo f 400.
De heer Glas brengt weer namens de commissie
die de rekening beeft nagezien, een gunstig rapport,
uit. Do rekening wordt door den Raad goedgekeurd.
I Voorzitter zegt de commissie dank voor hare be
moeiingen, en inzonderheid dein secretaris-boekhouder,
'den heer Fchermerhom, (die ter vergadering ,is),
voor het accurate beheer en teven^ de armvoogden,
die liun steun aan deze instelling hebben verleend
en zegt"*liit naam van den Raad te spreken, wan-
neer hij de administratie weer ïn vol vertrouwen aan
den administrateur toevertrouwt,
1912 is voor heeren, ai-mvoogden een, zeer druk
jaar geweest, aldus gaat voorzitter voort, maar een
•tam Jaar. Wanneer zij. terugzien op hpt aftejoo-
pen. jaar, dan kunnen zij dat doen met voldoening.
Het nieuwe huis voor de armen van dagen is de
kroon op hun \Vt-rk en dit is verkregen doord-at de
ai mvoogden elkaar tot steun hebben gediend, eenpa
rig hiervoor hebben gewerkt en er steeds een, aange
name samenwerking horscht: zoowel tussclien hen ali
tusschen mij. Ik hoop, dat die samenwerking zoo
moge blijven, het zal de zaak van de a,rmenadmlni-r—"
stratie ten goede komen,.
De heer Schermerhorn, secretaris-boekhouder vaq
het Armbestuur, zegt voorzitter dank voor de vrien-i
delijke woorden. Maar niet de armvoogden zijn, het
die alles hebben gedaan, zonder hulp van den bur
gemeester zou het moeilijk gegaan ziju. de burge-
meester is onze vraagbaak geweest er: altijd een i
vriendelijke en het is gebleken dat eendracht macht
maakt. Burgemeester, ik zeg u wederkeorig voor uwmel
samenwerking hartelijk dank. tot
Voorzitter dankt den heer Schermerhorn, voor deze
woorden.
Hierna sluiting.
VERGIFTIGING.
Te Waddinxvc-en deden zich de vorige week ver
giftigingsverschijnselen voor bij den ai'heider H.. ver
moedelijk ontstaan door het werken in kunstmest!
De man, 35 jaar o.uid, werd direct onder geneeskunj
dige behandeling gesteld, doch-is thans overleden.
UITGEBROKEN. Aa
Eergisteren zijn te Bodegraven 2 arrestanten uij
het cachot gebroken. De fundeering was ondergraver}
waardoor de eene gelegenheid kreeg te ontsnappen!
terwijl de andere wachtte tot zijn kameraad met 'ij (j
breekijzer een makkelijker weg voor he>m had gej li.
baan,d. De eerste was ech'ter weer spoedig gevat, de Tl
tweede werd mét behulp va,u een politiehond a,cüterj
volgd, zonder hem echter terug te vipden.(qj
DE OPROERIGE SOUTENEURS.
De zeven Rotterdamsche souteneurs, die voor en;
kele dagen aan uit de rijkswierkiurichitng te Hoorn pe
naar het Huls van Bewaring te Alkmaar zijn overj
gebracht, zijn gister uit het voorloopig arrest ontsla
gen en werden onder sterk polrtiegeleide weer; adat
Hoorn teruggebracht. G
DE KABINETSCRISIS.
Aan sommige bladen wordt gemeld, dat mr. Corj
van der Linden er thans in geslaagd 'is een minis- co
torie samen te stellen,.; De crisis is sedert eenige
dagen opgelost. I Pr
Da regeering wordt echter na de'opening van haj
Vredespaleis door het niieuwe ministerie aanvaard m:
I-'as na dien zal het besluit van H. M. de Konhw m
gin bakend gemaakt worden.
Da Nieuwe Courant meldt:
Het moet thans vaststaan, dat mr. Cort van dei
Linden in het nieuwe kabinet de portefeuille za]
bekomen, welke hij van den aanvang af voor zich
zelve bestemd had, nl. die van Binnenlandsche Za
ken. Een titularis voor Justitie is reeds bereid ge
vonden en hoewel inzake Financiën de oplossing de
crisis eenige moeilijkheden blijft bieden, schijnt e 8»1
geen reden, om ;;an het slagen van, dea aangewe
zen kabinetsl'oi mateur te twijfelen.7 j
De Nederlander verneemt nog, dat in ambtelijk
kringen het optreden van. het nieuwe kabinet .me
het begin der volgende maand als vaststaande word
aangenomen. zc
Thans worlt aan dat blad ook de naam van de h'
oud-minister Lelv genoemd als een dergensn me li:
wien de heer Cort van der Linden dezer dagen s; aa
meusprekingen over de verdeeling der minister-po: Q
tefeuilles heeft gehad. 01
UIT WROFGING? -
Men zal zich nog wel herinneren, dateen paa
ja,ar geleden een kleermaker uiit de Van Hogeaidori in
straat te Amsterdam zijn drie kinderen vermoordd ■m
er. deswege tot levenslange gevangenisstraf werd vfei
Oiordeeld en in de,bijzondere strafgevangenis te Lee
warden opgesloten.
Naar de Leeuw. Crt- verneemt, heeft deze gevai
gene thans door ophanging een einde aan zijn, level
gemaakt
n
^eclamesi
land, dat die yvrecde man ais liaar toekomstig verblijf
liad aangewezen. Die man, die zich 'had opgeworpen als
meester van haar lot.
En die vrees drong: voort! verder!
Waarheen
Zij zat voor haar gepakte koffer en dacht na.„Steeds
door -dat loodzware wachten gemarteld, ook van ver
bazing daarover dat Horst Hardinger haar niet was
gevolgd, haar vlucht bij atyaht en nevel jtiet Invd ver
hinderd.
Deze vlucht haar wangen brandden van schaamte
bij de herinnering daaraan. Hoe heimelijk was zij -„uil
haar huis geslopen, voor immer de poorten achter
zich sh.i end, doelloos bï de wereld gejaagd,, van plaats
lol plaats als een misdadigster, verbannen uil de krin
gen waarin zij steeds verkeerde, veen uilgestooteneWat
zij voor De'lef Palmer was geworden, daaraan dacht
zij bijna nooit. De verloren positie daarover bekom
merde zij zich niet .ook niet over de achting van dien
eeneii. die haar liet had. Dat alles had zij gaarne
©pgepffèrd, als haar d;iarifiit« d.e vlucht maar
vos bespaard gebleven uit haar gezelschapskringen.
Maar zij hadgeen huis. Horst Hardinger had haar
j le goed gekend cn zijn wraak wist, waar hij haar
moest treffen. Hij kon tevreden zijn, 'kon haar ver
der ruslig door de wereld laten dwalen, in het dier
baarste dal zij bezat was zij getroffen en van den val
dié zij gedaan had, van haar schi terende hoogte, „daar
van herstelde zij zich nooit. Voorbij was het In
haar moede trekken stond het geschreven en de slappe
energie van haar handelen bewees hel. haar zelf. Nau
welijks had zij zooveel spirit om den gang, van het
allèdaagsche te volgen, urenlang lag ^ij in haar kamer
in volslagen lusteloosheid., totdat zij weer werd voort
gedreven door de vraag: waarheen?
De zuidelijke plaatsen, waar de vreemdelingen bij
een kwamen, vulden zicji steeds meer en meer. Zulke
oorden moest Jutta evenwel mijden.
Een romantisch hooggelegen rotsensiest tussclien
'Amalsi en Solerno was haar reeds meer in den zin
gekomen. Zij kende dit verre, .afgelegen sluiphoekje
van een Vroegere studiereï» niet haar man.
„Wanneer ik een misdaad begaan had'" had zij
toen schertsend gezegd, „wist ik 'wel waar of ik "mij
zou verbergen.'*
En. Jutta Gerland reisde naar het eenzame rotsnest,
reisde dag en nacht als een di? in ecu half stuk ge
slagen boot op hooge zee in de richting van de havui
drijft.
Hierheen verdwaalde maar heel zejden een vreem
deling ui gezonderd een paar schilders misschien
die zouden haar niet storen.
Onder den lachenden, lichtenden blauwen hemieil.
in dé Jnistalreiue. milde lucht van het Zuiden, die
in oranjebloesemgeufen -zich baadt, zag mevrouw Jutta
de dagen komen en gnan. Zij sprak niet meer dan
allernoodzakelijkst was, kleedde zich eiken dag in het
zelfde donkere, gemakkelijke gewaad ert liep van 's mor -
1 gens vroeg tol s avonds laat langs de rotsen en ovgr
klippen, het gevaar niït achtend.
Maar langzamerhand begon de eenzaamheid non-
'ger in mevrouw Jutla te stellen. <le jagende vrees
voor het onzekere te verflauwen, de, moeheid van haai
zenuwen te wijken en ecu verlangen weder met hel
leven voeling te, houden nam bezi'l - van haar.
Zij poogde hel gebeurde'in een ander licht dan
tol dusver-te'zien. Daarbij werd haar steeds duidelij
ker dal haar zenuwachtigheid en overspanning haar
een Icelijken streek had gespeeld, een ergré wél-
licht. dan Horst Hardinger jiad kunnen verzinnen. Zij
was weggeloopen als een waanzinnige, in plaats van
ten minste een poging te wagen om zijn bedreigingen
het hoofd te bieden. Zeker, door de bruiloft die den
volgenden dag .zou plaats hebben, was het geval wel
zóó, dat een mensch het hoofd zou verliezen.
Maar nu ^venwel was zij weer vrij. Waarom die
vrijheid zoo slecht te benutten, waarom niet de vleu
gels uitgeslagen omhoog en naar buiten, naar den
polsslag van ihet leven terug'.
De tdag schitterde van glans en kleurenpracht, torn
mevrouw Jutta op de wonderbare straat Positano—
Sorient voortreed. Achterover geleund in jle kussens1
lag zij. in weldoende ledigheid, de lippen geopendj.
iederen ademtocht drinkend als kostbaren wijn, naar
de golven kijkend, die het diepblauwe meer klotsend
tegen het witte strand wierp.
Wat was dat mooi wat was dat mooi. En was
van alle waarden der wereld niet het leven het Jcost-
baarsle, het naakte leven als het zijn moest, maar toch
liet leven, het wanne, zalige..„goddelijke leven! En or
Iemand met gezond© nieren zou haast' vergeter
dal hij ©cn rug. heeft, maar zij, die een ni'craando:
ning hebben, zijn altijd lijdend. Zij slaan 's morgen
steeds met pijn in den rug op; Wanneer zij zich bult
ken of iets zwaars optillen, trekt een schérpe pij
door de lendenen. Hetzelfde 's avonds en s nacht
hun rug gunt hun ga en rust.
Pijnlijkheid iu den rug en de zijden moet onze aar
dacht vestigen op da nieren. Zij liggen onder Ik
smalle gedeelte van den rug, en wat als rugpijn bi
schouwd wordt is gewoonlijk inapijn. Daarom vvor<
rugpijn spoedig gevolgd door andere Verschijnsele
van ©en mieraandoönïng, zooals waterzuchtige zvvelliir
gen onder de oogen of der voelen, bcwolktheid. brar
derighei'd van het vvater. bezinksel. Njerzand. jich
livcumafiek, onlsteking der blaas, niersteen (nierkc
liek i .„zijn andere gevolgen van het verwaarloozen de
nieren.
Koster s Rugpijn Nieren Pjjlen dienen enkel voc
hei genezen der pieren on blaas. Zij herstellen de?
o'ganen en bewerken-, dat zij hel bloed behoorlijk fi
trceren en de onzuiverheden daaruit afvoeren.
Te Schagen verkrygbaar by
Rotgans, Molenstraat C14. Tc
zending geschiedt franco na on
vangst van postwissel af 1.75 voo
één, of f10voor zes doozoi
Eischt de echte Foster's Ruj
pyn Nieren Pillen, weigert elk
ïoos, die niet voorzien is
n ivenstaand handelsmerk
ovaren jnenschen die dat konden wegwerpen, als ee
lastige druk.
Toen kreeg zij .het onaangename gevoel, dat zij ni<
meer alleen was, alsof iemand achter haar op jte
wagen gesprongen was, en nu met haar meereed.
Schuw draaide zij het. hoofd om.
Niemand w*as daar de straat lag dood-eenzaón
Toch week het gevoel van een onziohlbaren pass:
gier achter zich in den rug te hebben niet meer va
haar.
Zij haalde verlicht adem toen zij in Sorrent het ri
tuig verliet, en een dringend verlangen om menschc
te zien en menschen te hooren dreef liaar naar ee
café op de Prazza Tasso.
Daar maakte haar interessante verschijning veel o
zien. Ofschoon zij nauwelijks de oogen opsloeg, voel<
zij toch de zoekende., bewonderende blikken, voeh
zij hoe haar iroede trekken opnieuw begonnen te
ven, hoe als vanzelf een lachje om haar lippen, w;t
géoQverd het oude., zachte.; spelende, onbcgrijpeiijlt
lachen van mevrouw Jutta..
En wie hel bemerkte, die vlamden spoedig de blil
ken begoorigei;. Een echter verhief zich van zijn plan
uil ©en verborgen hoekje van het café, rekte de km cl
lige gestalte nog liooger cn stapte-' achter mevrou
Jut las rug naar builen.
Tegen den middag ging van Sorrent een schip naj
Capri over. Nauwelijks liad mevrouw Juita deze aa
kondigiiig gelezen, of een onweerstaanbaar verlangt
maakte zich van haar meester om liet gelukkige eilan
dat zij zoozeer lief had. een bezoek Man eenige dag,
te bregen.
Weliswaar bad zij geen bagage bij zich, maar dai
zij .de laatste zending, van haar- advocaat, die dl let
wist waar of zij zich bevond, was zij rijkelijk v;
geld voorzien om zich in Capri het noodiga te kunm
koopen.
Het schip was vol en niemand lette op haar. Jut
stond voor aan den boeg en keek naar het wil
uit den blauwen vloed opkomende eiland. Hoe dr
gend stak het hok witgrijze rotsenhoold van de Mor
Salaro tegen den hemel af.
Wordt vervolg
