lllimii Sitiis-
finantiëel Overzicht.
De eerste de beste,
VOI
akwi
lylm
75.
10 f
.25.
bed'
Woensdag 10 September 1913.
CIAEEB
57ste Jaargang No. 5239
COURANT.
iaar;
elle'
11c i
0 b|
;mo
38t",
en:
N.
,-4r
ot
ir.
«e
Uit en voor de Pers.
PARTIJBELANG BOVEN VOLKSBELANG.
In hét oifficiëelo orgaan van den Bond voor Staats-
pensionne-ering j.ezen wij het volgende;
De blaam mag ons niet treffen, die Kuy-
per trol, toen hij Jiuielvelaahlig voor hel pen
sioen bad: vHeere. rpijn God^ zij kunnen niet
wadilen geen dag en geen nacht" cn toen
toch liet Pensioen in den steek liet uit partij
beginsel-overwegingen.
Mr. TKOËLSTRA op het Congres te
Zwolle.
Door het Bondsbestuur is het volgende besluit ge
publiceerd
,.Het bestuur van den Bond voor Staatspensionneering.
kennis genomen hebbende van den loop der politieke
zaken na de verkiezingen, waarbij de zekerheid eener
spoedige invoering van staatspensionneering ernstig in'
gevaar is gebracht, hetgeen te wijten is aan de hou-
ding van enkele politieke fracties
besluit om. indien de inhoud der Troonrede van
„16 September' daartoe aanleiding geeft, het Noderland-
sche vólk op, te roepen tot het voeren van een krach-
^tige actie, die er op' gericht zal zijn <ie schade, .aan
sde zaak der arme ouden van dagen toegebracht, zoo
spoedig mogelijk te herstellen.'*
Terwijl het Bondsbestuur dus diligent is en pen
oog in 't zeil houdt met het oog op wat komen kan,
dient ook in ons maandblad de loop der dingen uit
eengezet.
En dan kan scherpe crïtiek niet uitblijven op wat
het Congres van Zwolle besloot. De S.Dj,A.P. heeft
zichzelf daar een „brevet van onrijpheid gegeven
(woorden van W. H. Vliegen).
Wij Staatspensionneorders, kunnen en mogen niet
anders spreken. Van ons standpunt bezien is, wat
daar te Zwolle is geschied, bedrog tegenover de 1M000
-kiezers, die meeneten, dat er op de Sociaal-Democra-
.en als Partij te reken en viel.
Schaper heeft het op het Congres onomwonden ge
zegd (hij verdient dank voor die eerlijkheid:)
„Hadden 144.000 niet op ons gestemd, maar had
den wij bijv. 10 zetels gehad en de liberalen' '46
zpl^ls, dan hadden de vrijzinnigen een kabinet met
en steun gevormd en er was algemeen kiesrecht
staatspensioen gekomen. Met andere woorden als
kongies niet de meerderheidsresolulie aanneemt,
A zullen de kiezers zeggen: waren er maar min
de "sOL'iaal-demoktaien gekozen, dan hadden wij kies
recht en pensioen gekregen. Is dat niet dezuivere
waarheid.'
rd
)t r
En reeds tevoren (in Het Volk)
„En op ons zal het odium te liggen komen. jWij
hebben niet gewild, zelfs niet beproefd. Wij hebben
partijbelangen gesteld boven, de groote, heilige belap-
gpil van he't nu levepcLej ontberende geslacht;boven
belangen van de ouden van dagen, mannen en
1 JI uwen, die door de wet-Talma niet worden gehol-
die ODS er °P hebbep beroemd, ook dezen
l iÏQnien helpen, wij laten hen la den steek, iIs dat
genlijk goen verraad?"
De S.D.A.P. heeft dat „verraad" aangedurfd.
De groote 6tadsafdeelingen) hebben de 170 voor
de meerderheidsresolutie stemmende af deelingen
overweldigd en het verraad gestempeld als verraad
in't bijzonder voor .het platteland.* Het theoretisch -
dogmatisch socialisme heeft gezegevierd. De ouden
van dagen kunnen weer, wachten, misschien.
Wat hebben zij aan de Platonische liefdesverkla
ring van Wibaut, idat hij ovenyeel voelt voor het
Staatspensioen als de adderen?
Wat baat,het hun of de Roode al woedend) ia nu
hij het Staatspensioen naar de maap ziet gaap, ter
wijl liij zelf zijn best doet, om het naar de maan
te helpen?)
Zij nebben j maling aan theoretische principes
waarvan ae vervulling wellicht over een paar hon
derd jaar gezien zal worden, door wie dan leven.
Maar wa,t zij heel goed begrepen, dat was het
duidelijke vorkiezinigs-Nederlandsch, waarin Soc.-De
mocratische kamercandiidaten hhn toevoegden: „Stemt
ons, wij zijn de vertrouwbare mannen, wij zullen
alles doen om u het Staatspeaisioen te bezorgen."
Op de vraag den 9den| Augustus in het hoofdarti
kel' van Het Volk gesteld: „Kan een toestand/ nor
maal zijn, waarin tegenstelling van belangen be
staat tusschen de arbeidersklasse en, onze partij?"
is maar éen antwoord mogelijk. Zoo'n partij is te
gen zichzelf verdeeld. Bij zoo'n partij' zijn de arbei
dersbelangen niet veilig.
Een voormalig redacteur van het Friesch Volks*
blad (de Marxist Krijgsman) schreef eens in dat
blad: „Het werken, van den Bond voor Staatspensi
onneering is mcordiend voor het klassegevoel der ar
beiders.")
De tegenhanger hiervan moet luiden: „Het wer
ken van de S.D.AiP. is wellicht bijzonder gunstig
voor de ontwikkeling va,p het klassegevoel dier ar
beiders, maar voor de tot stand koming vap het
Staatspensioen kap het j fataal zijn."
Dat de Concentratie* vrij uitgaat gelooven wij even
min.
De Concentratie is een verbond van heterogene be
standdeelen. Willen de democraten in de Conceptra
tie Unie-liberalen en een deel der Vrijz. Demoera
ten) vooruit, Mr. Tydemap c.s. zullen wel roet in
het eten trachten te gooien. Zij gaan prat op hun
aanwas van 150% van het aantal Kamerleden
zoo de i hoefijzerman van het Handelsblad, die de
150% „blauwe vloed" stelt naast de 157% „roo
de vloed" al zijn hun voormannen te scherp -
zinnig om ook maar éen oogenblik te meenen, dat
die 150% vertegenwoordigt evenveel Vrij-libera
lisme onder het Nederlandsche volk..'
Dat er stemmen opgaan, dde vragen om „volle
openbaarheid" over de vraag, hoe de verschillende
groepen der Concentratie zich hebben uitgesproken
inzake de vorming vap, eep Conceptraitiekabinet, kan
niemand verwonderen. KlapeP wijn schenken kon wel
eens 'leiden tot oplossing van de Concentratie. En
de pas verslagen reactie ligt/ op den loer ep maakt
zich klaar om het hoofd weer op te steken.
Zoo zit dan het Staatspensioen in de knel tus
schen twee uitersten: de beginselruiterij van de
S.D.A.P. en het conservatisme van Tydemap c. s.
En de impotentie van het parlementarisme blijkt
wel duidelijker dan ooit.
Laat de Bond nu op zijp hoede zijn!
Namens duizenden, die oud en arm zijn, ep na
mens tienduizenden, die 't zulilen worden, en die
hebben vertrouwd op ae beloften der politieke hen
gelaprs, elschen wij ep vkp Concentratie en van
S.D.A.P. het Staatspensloep.
Ook i'n de afgeloopen week heeft de rubriek „staats-
leeningen weinig variaties opgeleverd. De koersen be
wegen zich op hetzelfde niveau en de buiteniandschfej
politiek geeft thans weinig stof tot beschouwingen. Dit
laatste is geen ongunstig verschijnsel(vont geven de
buitenlandsche verhoudingen aanleiding tot veel stof,
dan is er gewoonlijk meer te vreezen dan om zich
te verblijden. Zelfs de berichten uit de Mexicaansche
republiek luiden iets gunstiger en waren btnnenland1-
sche Mexicanen dan ook hooger verhandeld. Ware
neer president Huerta het vertrouwen mocht winnen
van de regeering der Vereenigde Staten van Noordf-
Ameiika. zoodat deze regeering hem als president wil
erkennen -en hij' er i'n mocht slagen de rust in het
woelige land te herstellien, dan is eenig koers-avaars
voo Kdezie stukkien volstrekt niet buitengesloten.
Cultuurwaarden waren nogal gunstig gestemd; aan
deelen Vorstenlanden waren iets hooger terwijl aandeden
Nieuwe Afrikaansche Handelsvereeniging na aanvanke
lijk lager tc zijn geweest, zich bonden herstellen ui
hun verlies inhaalden.
De levendigheid voor mijnwaarden neemt weer at
en bijgevolg zakten de koersen. Het bestuur van de
Guyana Goud maatschappij heeft een bericht aan aan
deelhouders gezonden, houdende gunstige verwachtingen
omtrent de mijnen. Een eigen aar digen indruk maakt
het. dat de aandeelen al enkele dagen willig gestemo
waren, voordat het bericht de wereld ingezonden werd.
Zooals het gewoonlijk gaat, mochten, ook andere mijn-
waarden zich nu in de sympathie van het publiek
verheugen, en waren vooral aandeelen Rediang .Lebong
aanzienlijk hooger. Zooals hiervoren opgemerkt is. nam
in het laatst der week de belangstelling oor deze
fondsen af en moesten ze enkele percenten prijsgeven.
Aandeelen Great Cobar waren iets minder, hoewei de
koperprijzen nog eenige rijzing aantoonden.
Aandeelen in pelroleum-ondememingen waren niet
zoo levendig als anders wel eens het geval pleegt te
zijn. De koersen geven dan ook weinig verschillen
te zien; aandeelen Orion wanen enbele percenten la-
jger daar de productie over de maand Augustus piet
medeviiel. Deze gestadige productievermindering geeft
wel aanleiding tot eenige bezorgdheidgelukkig voor
de maatschappij, zijn de petroleumprijzen loonender dan
het vorige jaar. Aandeelen Russiam waren iets lager;
de productie blijft zich op hetzelfde peil handhaven
doch toont geen verderen vooruitgang aan.
Rubberwaarden verkeerden in éen doende pro-
ductie van de meeste ondernemingen over ae afgeloo
pen maand was bevredigend en dit had wel het sein
kunnen geven tot eenige meerdere opgewektheid voor
deze aandeelen. De naaste toekomst der rubberprijzen
geeft echter aanleiding tot terughoudendheid, daar het
van de te maken prijzen voor het product toch af
hangt of behoorlijke winsten gemaakt kunnen wor
den en omtrent het toekomstig verloop dier prijzen
is men niet geheel' gerust.
Een beter figuur maken aandeden in Scheepvaart
maatschappijen. Zoowel aandeelen Java-Ghina-J5p5n en
Nederlandseh-Ametikaansclie Stoomvaartmaatschappij
als aandeelen Oostzee en Bolhnia verkeerden in eene
willige stemming en waren al deze aandcelsoorlern be
langrijk hooger. De vrachlenmarkt verkeert nog steeds
in uitstekende conditie cn daar de maatschappijen
al een goed jaar achter den rug hebben, kunnen rij
hunne positie wederom aanzienlijk versterken en bo
vendien flinke dividenden uilkeeren. .Meer dan eens
is op de gunstige vooruitzichten voor deze aandeelen
gewezen in deze overzichten, zoodat deze rijzing niet
onverwacht is.
Tabakken verkecren in stille houding, hoewel tle
tendenz niet ongunstig is en eerder kleine verbeteringen
vallen te conslateeren.
De Amerïkaansche markt houdt nogal een bevre
digend aanzien. Zoo nu "en dan treedt wel eenige reactie
inzoo verluidt dan dat de oogstverwaehtingen niet
bemoedigend' zijn. zoodat de spoorwegmaatschappijen
op een kleiner vei-voer zouden heb tien. te rekenen.
Zoo verkeerden de prijzen van mais en katoen in
vaste houdilng, wat ook al in verband gebracht werd
met een ongunstigen oogst voor deze producten. Men
meende dan ook nog meer ongunstige oogstberichten te
kunnen verwachten. Toen echter in het laatst der week
de graan beurzen cjen meer flauwe stemming gaven le
aanschouwen, kwam dit een opwaartsche beweging, die
in liet laatst der week viel "te bespeuren, te stade. Een
i gunsligen invloed op de fondsenmarkt oefende ook het
bericht dat voor 92 o/o van het beschikbare bedrag
certificaten Southern Pacific was ingeschreven, zoo-'
dat maar 8 °/o onder de syndicaatsleden behoefde ver
deeld te worden. De «eactie, die deze markt had te
aanschouwen gegeven, kon dan ook voor een gedeelte
worden ingehaald.
Vooral aandeelen Amalgamaled Copper waren vrij
wat beter, gesteund door de verdere stijging van hel
roode metaal. Door deze hoogere koperprijzen zal de
'Amalgamated Copper ruime winsten maken, zoodat er
voor verlaging van het dividend voor 'het tegenwoordige
weinig vrees behoeft te bestaan. Zooals reeds de vorige
week door mij geschreven fis komen mij de gunstigs
vooruitzichten voor deze aandeelen nog niet voldoende
uitgedrukt voor in den prijs, zoodat hoogere notee
ringen voor dit fonds nog door mij verwacht worden.
Ook aandeelen Steel houden zich goed, hoewel mot
cenigszins in het onzekere verkeert of de fabrieken <»g
den duur met voldoende capaciteit kunnen werken»
Er werd bericht dat in den laatsten tijd gemkW<jf*i
28000 ton per dag aan nieuwe bestelling geboekt wertL
terwijl de capaciteit der fabrieken 40000 ton was. Go-
heel voldoende Is dit $us niet.
De bétere stemming voor aandeelen Smelting ms&kte
ook plaats voor eenig minder animo. Uit een opgin#
door de maatschappij gedaan, blijkt dal de ontvang
sten veel lijden onder de troebelen in de Mexicaanschd
republiek en hoewel zoo nu en dan verluidde, dat dq
toestanden geregelder werden maakt het bestuur de*
Smelting Compagny nu bekend, dat nog slechts weè-
inige van bare ondernemingen in Mexico in bedrijf
zijn.
Het verloop van spoorwegwaarden gif een gelijk
beeld te aanschouwen." en was de stemming in bet
laatst der week iets beter. De prijsverschillen warer*.
voor deze aandeelen ook van geringen omvang etj
lieten de omzetten veel te wenschen over
j.
Eeuilleton.
35.
Wildebald keerde in, een gelukkige stemming
na,ar huis terug. Het hoofd zathem wat scheef en
toen, een losgebroken! werflhond hem nijdig aan
blafte, lachte hij dozen, zolfs) vriendelijk toe.
Hij 'achte over alles. ,Over het verwijt van, zijn
moeder, dat hij te laat aan tafel kwam, over het
reuzengtbraad dat te zijner eere werd opgediend. Ja
lachte zelfs toen hij hoorde dat Leone met haar
dames naar Amerika trok. Voor zij wegging kwam
zij nog eenmaal raar Lindenstedt om afscheid te
nemen. Binnen een week mocht men haar verwach
ten.
Ip eea hemelsche verstrooidheid zat de zoon
des huizes daar en at, dat het het moederhart een
lust was naar hem te kijken, het mevrouw Mathil-
de in het ho£fd kwam om bij hef dessert een le
vendig belang te stellen In hot beroep van haar
zoon. Zij vulae tenminste weten waarvoor of men
in Gicsènlmim het hooge leergeldmoest betalert, na
dat mqn jiuwelijks de schulden voor den 1,'chtzinni-
ge-o a uit den mond had gespaand.
,£jn Wildebald verklaarde en legde uit met een
'^$oéi«nden lijver. Den, cursus voor den practischén
ciiipbouw had hij nu achter den rug en nu kwam
'dé pomoiogic aan de beurt.
^Pomologie!" Mevrouw Mafhilde [spitste de opren.
Dat klonk geleerd, zelfs heel beschaafd. Dat liet
zich tenminste aanhooren, en, daarover kon met de
Triendinren gesproken worden.
En plotseling werd haar gezicht heel vroolijk.
Wat was het geweest dat haar het meest had ge
hinderd, toen Wildebald besloten had twiriman te
worden?? Dat tuinman was het geweest, dat ge
wone woord met den al te practischen klank. Hoe
anders waren de zaken, nu zij kon verklaren: „mijn
zoon studeert pomologie." i
Mevrouw Muthilde werd heel klein en zeer toe
gevend en haalde adem, zoo diep, dat haar zwarte
japon in alle naden kraakte.
Na tafel zat z-ij heel alleen op het terras dat
met wingerd omgroeid was en, zij, zat te haken, en
te denken en toen geschiedde er iets heel ongeloof
lijks. Een groote, groote ruiker, een heele bundel
van kelken, rozen en reseda's vloog voor haar neer
Ingezonden.
Van den heer J. Raat té .'Burgerbrug ontvinger*
wij onderstaand artikel over de bekende Armen-
buiskwestie in de Zijpe, waarover in ons nummer
van ji. Woensdag een uitvoerig raadsvertlag, me)
verzoek tot opname. Daar dit artikel een ant
woord is op een Zaterdagavond in de Zijper Crt.
verschenen schrijven van den heer J. van Leverink.
ex-bcekhouder van het Armbestuur, achten wij orw
verplicht, volledigheidshalve ook dit (ongevraagd)
op té nemen.
Aan den heer J. RAAT,
Hd van den Gemeenteraad van ZIJPE.
Mijnheer!
In het korte stukje, dat ik als noot onder het
verslag van den gemeenteraad plaatste, hebt ge»
zeker wel begrepen,; dat ik het lang niet met
eens ben. Lang heb ik er over nagedacht of ikt
nog verder iets zou zoggen. Ik, ben tot de slotsom
gekoicen om nog een enkel woord aan de raak tt»
wijden.
In de allereerste plaats dan kan ik je mededee-
len dat het College van Armvoogden nooit de gedach
te heeft gehad, c-en nieuw Tehuis te bouwen Wel
hebben zij een herbouw aan B. en W. voorgesteld.
Deze herbouw scheen op zoovele bezwaren te stui
ten. dal dit College in eene bijeenkomst, die Re
genten van het Armbestuur met hen had, adviseer
de over te gaan tot nieuwen bouw. „Als er iet»
gebeuren moet, dce het dan goed. on ga niet
knoeien,." was het laatste antwoord. Hieruit blijkt,
dat ook B. en W. er van. overtuigd geweest zijn^
dat er noodzakelijk iets moest gebeuren. Regentei*
wisten niet, wat zij hoorden en. hielden dit voor ge
zegd. De toestand in het oude huis was van die»
aard, dat een dergelijke wenk met beide hand er*
is aangegrepen. Door een der Raadsleden werd
zelfs later nog den wenk gegeven: „als er ge
bouwd wordt, zorg dan dat eri gelegenheid is dat
ook oude paren eene afzonderlijke gelegenheid heb
ben tot wonen; Iaat het de gemeente een f 1000
meer kosten, als de oudjes maar geholpen wor
den.'
Van al deze wecken is een dankbaar gebruik:
door het College van Regenten, gemaakt. Ik heb
de heilige overtuiging dat Regenten nog geen ooge'i-
blik berouw hebben van hun daad De sToote sym
pathie, die zij van alle kanten mochten ontvangen,
is daarvoor het beste bewijs. Met vertrouwen zul
len zij het oordeel in de toekomst tegemoet gaan.
De verwarming heeft veel gekost, doch dit komt
door het onbekend .er mede zijn. De firma Wol
ter en Dros zullen nu zelf voorschriften geveru
Evenwel geven de gemaakte opmerkingen alle aaml
leiding om thans hunn,e taak ia .andere handen to
leggen.
Het zou zoo mooi zijn als ieder oude niet meer
behoefde af te hangen van wat dc gemeenscliap voor
hem wil doen. Doch een dergelijke wensch behoort.
en dadelijk daarop een, wit, sierlijk klein mensche-
lijk. iets met roode hfaren en bruine oogen Dat
iets greep de handen mevrouw Mathilde, drukt*
en kuste haar en,vleide met haar helder stemme
tje: „Lieve, lieve mevrouw, wees toch niet boos
op! mij, ik smeek u daarom. Wij hebben toch al met
elkaar willen sterven, laat ons nu met elkaar leven.
Ilc bid u, ik kniel voor u. Ik wil alles doen voor
hem, wil1 eon heel jaar lang op een kostschool gaan,
opdat ik alles zal kunnen, en, netjes mij gedragen.
Arm ben ik ook niet lief lief mevrouwtje,
wanneer u nu ja zegt, héb ik twee moedertjes op
de wereld u en de mijne."
„Je;bent een groofe dwaas, meisje, sta toch op!"
Hoe ruw spreekt de doktersvrouw bet meisje
aan en toch staat deze daar met lachende kersen-
mond en bedeler.de oogen. En heel voor zichzelf er
kent mevrouw Mathilde: „Zij ziet ei toch niet
kwaad uit en als schoondochter om den vinger te
winden. En een heel aardig bedrag aan geld ja.
dat moet Dankwort hebben." -v
Toeu had het roodkop je deze gedachten gelezen op
het gezicht van de doktersvrouw en zij begon
eensklaps,te lachen en te zeggen: „Lieve mevrouw,
u is niet meer boos op mij. Ik zie het wel. Waar
om maakt u on3 dan niet gelukkig? Vergeten, in het
leven, gaatgemakkelijk als een goede daad op het
rechte oogenblik komt. Waarom schenkt u onjshet
geluk I niet, opdat wij u daarvoor zullen kunnen dan
ken?"
Mevrouw Mathilde wiap moeder en eene die haar
leven lang tevergeefs naar een teeder dochtertje had
verlangd juist zooals Dankwort naar een jongen.
Dat dit gevoel en verlangen, een weönigj op den loop
ging met het anders zoo scherpe verstand wie
had zich daaraan willen ergeren? Zij had Mieke
plotseling bij het roode kopje gepaft .en schuddebet
grimmig heen en weer.
„Jij duivelskind, kleine onverstand..'Schaam jij je
niet, nu .reeds aan trouwen te denken?"
„ln 't geheel niet mevrouw," verdedigde Miéke
zich. „Trouwen willen wij| immers nog niet. Eerst
verloven! Eerst verloven,, opdat wij alle menschen
zullen kunnen tconen, dat wij bij elkaar behooren."
„En dat hij je op een mooien dag zitten, laat.
Heb ik je nog niet gepoeg gezegd: Wildebald deugt
niet. De eerste de beste andere Mieke en hij is
je vergeten."
Toen lachte de kleine met haar liefste lachje.
„Ach neen, mevrouw, ik was voor hem de eerste
en i ook de beste, maar de eerste <3e beste was ik
voor hem nooit. En hij is voor mij ook niet de
eerste de beste hij is voor mij de eenigste.
Hoe ik dat zoo precies weet. mevrouw, dat kan ik u
niet zeggen."
Mevrouw Mathilde hief plotseling hot gezicht van
het meisje tot zich op. „Zeg eens Mieke, jij dom,
klein ding, wat stel jij je nu eigenlijk voor een
romanheld van Wildebald voor? Je hebt toch zeker
heel i valsche begrippen van hem. Waarom moet hij
het nu juist zijn, en waiarom geen andere?"
„Wanneer ik u dat zeggen kon mevrouw, bepaald
ik deed het. Maar ik zou u wel willen, vragen,
waarom; zal ik het dap juist niet zijn, die zijn
bruid word? Wat lieb ik dan toch gedaan, dat u
-zpo hard voor mij is? Wij hebben eikaar toch lief
•en u kunt ons het geluk schenken als waart ge
God-zelf." i
Als God-zelf mevrouw Mathilde kon een ge
luk scheuken als God-zelf!
Op eenmaal rust Mieke pap de borst van mevrouw
Fohrenback.
Als Wildebald dezen avond naar bed gaat, aan
bidt hij zijn moeder als een heilige.
Acht dagen later wordt in den tuin van Dank
wort Wildebald's en Mieke's verloving gevierd. Nog
ip (het geheim, Geen buiten den familiekring nap-i
daaraan deel. Mevrouw Mathilde echter, die zich
zelf gezworep had, voor dat zij haar zijden japon
aaptrok, dat zij raet die plebeeërs slechts het al-
lernoodigste zou bespreken, want de mesalliance vap
hpax eenigsten zcon was toch als men er over na-
dpcht verscnrikko'ijlt, diezelfde mevrouw Mathilde
was den avond van dien gedenkwaardigen a«g de
vroolijkste van allen.
Zou dat het gevolg zajn geweest van het feit,
dat Mieke .voortdurend haail zachte armen om dep
hals van de doktersvrouw hield geslagen en haar
de liefste naampjes in het oo- fluisterde, zoodat.
mevrouw Dankwort zich beleedigd had kun -
nen voelen, als zij zelf niet zoo blij was geweest
over het (geluk van haar dochter, of zou het de
gitaaal van vader Dankwort zijn geweest, die me
vrouw Mathilde zoo sterk aan haar eigen thuis
herinnerde, w&av zij eens op een avond bij elkaar
hadden gezongen? 't Is moeilijk te zeg
gen, ir.;;:ir vaar het, dat' mevrouw Mathilde in
de meest rooskleurige stemming was en zich ten
slotte nog 'let verleiden met haar man in den
met iamr.:ons verlichten tuin een menuet te dansen,
bij welker klaiken zij elkaar twintig jaar terug in
liefde hadden gevonden. I
En terwijl zco de oudjes aan de jeugd dachten
en mild en goedig werden om der zaligen jeugd
wille, waren er twee het donker van den tuin In
gevlucht en zagen het niet hoe de herfstwolkep
over hen heen joegen en meenden dat de ver
welkte bladeren, waarover zij heenliepen, zachte Ieiv-
tcboden waren, en kusten elkaar kusten elkaar
in 's levens Mei.
„Ach, wat zijn wij gelukkig 'wa£ zijn w{j ge
lukkig.' Wanneer het maar zoo blijft, want schoo-
ner kan'het niet."
Neen» sehooner kon het niet worden. Mieke er*
Wildebald. Maar wie is er zoo wijs en weet in het
zaligste uur van zijn leven, dat' hij dat beleeft?
lp een der volgende dagen ging Wildebald naar
zijn school terug. Hij had nog wel wat tijd gehad
om te blijven, maar hij wilde geen uur, verzuimen»
Eeu jaar lang zou hij pog aan een tuinbouw-hooge-
school studeeron en dan in de praktijk beginnen.
Om aan naar verdriet over de scheiding lang toQ
te geven, daarvoor vond mevrouw Mathilde geep
tijd. want twee dagen na Wildebald's vertrek ^was
Leone voor het afscheidnemep naar Lindenstedt go-
kome.
Met mevrouw Mathilde 'ip den tuin op en neer
wand^'-nd, spraken zdj vap het; verleden en over d*
toekomst.
„Je hebt je 'uitstekend gehouden, in de vifl
maapden dat je weg bent geweest." zeide mevrouw
Mathilde de slanke gestalte aan haar zijde monst»
rend. ..AI mag je dap misschien niet sterker g»
worden zijn, je hebt toch iets gezonds en flinks
je wezen daT heeft je lang genoeg ontbroken."'
„Ja tante ,dat is steeds een gebrek bij mij ge
weest."
-.Maar dat je nu weg wilt voor altijd naap
dat verre Amerika Leone ik vraag je nu af,
heb je dat wel goed en degelijk overlegd? Was er
dan geen andere uitweg voor je geweest, dap juist
dat wijde water over?"
Den indringenden blik, die in haar ziel poogde
te lezer, begreep Leone heel goed en zij wist naar
welken uitweg mevrqpw Mpthilde's gedachten voor
haar zichten.
Mf t n fjjn; lachje om de lippen knikte Leone.
„Ta tante, er was ook nog een andere uitweg.
Itobert Warnebroek heeft mij gevraagd, zijn vrouw
te; worden."
Wordt vervolgd-
