Tweede Kamer.
Binnenlandscb Nieuws.
Gemengd Nieuws.
rsxrz&srzsi
i
OP
mi
OP
xoonls ze hel noemde, en toen ze die voor mij in een
vaas schikte, overviel mij plotseling de gedachte, hoe
innig ik haar liefhad, en hoe ik haar voor mijn heele
leven aan mij moest verbinden. Maar ik zei er haar
nog niets van; jou wil ik het wel bekennen; ik was
bang voor het slanke meisje, vreesde het antwoord, dat
ze mij geven zou. En dus zweeg ik, zweeg ook de vol
gende dagen, om mij het geluk niet te doen ontgaan.
De dagen verliepen, al was het voor mij als in een
droom en ik merkte, dat er in het meisje een verandering
plaats greep. Het verlegen schepseltje, dat op den eer
sten dag tot mij gekorrfen was, begon een geest te too-
nen, invallen te hebben, die mij door hun schittering
verblindden. Maar met haar toenemende geestelijke ont
wikkeling steeg ook mijn liefde voor haar. Op een dag
stond ze in het purperen gewaad, waarin ik haar schil
derde. bij hel raam. De zonnestralen speelden in haar
haar. en haar oogen straalden nog helderder dan de zon.
Holséling trad ze naar me toe met den blik vast op
gericht en vroeg
Waarom zegt ge niet, dat ge mij lief hebt? Waarom
tracht ge dat voor mij te verbergen?
Ik zal niet meer spreken over dien dag, die mij
tot den gelukkigste aller stervelingen maakte, ook niet
©ver den volgenden.
Ik leefde in een wereld, die geheel bovenaardsch
was, ik was gelukkiger dan ik hej ooit voor mogelijk
gehouden had.
We maakten duizend plannen voor de toekomst,
voor onze gemeenschappelijke toekomst... O, welk een
bittere ironie ligt er thans voor mij in dit alles...
Toen kwam het begin van het einde. Ik kon haar
tiiets bepaalds verwijten, maar toch merkte ik een zekere
verandering in haar, In duizend kleinigheden voelde ik
mij gekwetst, mijn teederste gevoelens werden belache
lijk gemaakt. De liefde, die mij nog in haar tooverboei ge
vangen hield, scheen mij een kwelling geworden, maar
xe was zoo vast in mijn ziel geworteld, dat ik haar niet
meer missen kon. Ik kon niet meer werken, behalve
als zij bij me was.
Cramplon haalde diep adem, toen zonk hij in den
leuningstoel, waarin hij altijd zat, als we mét elkaar
spraken en sloeg de handen voor het gezicht. Zwijgend
stond ik bij hem. Helpen kon ik hem niet, want ieder
moet den bitteren drank, dien het leven hem bereidt,
alleen drinken. Plotseling hief hij het hoofd weer op
Jen op rustigen toon zei hij
,Jk heb haar mijn schilderij gegeven. Ze smeekte
er zoo om!.... Hedenmorgen las ik nu een artikel over
•de tentoonstelling in den .salon" en de schilderij, die
<NIna Péral voorstelde, werd daarin de clou der tentoon
stelling genoemd. Eenige minuten nadat ik dit gele
ien had, bracht de post mij dit.
Hij gaf mij een brief, die het volgende bevatte:
Ik zend u hierbij een chéqué, om u voor mijn
portret te betalen. Ik ben u zeer 'dankbaar voor de
wijze, waarop u mij heeft weergegeven. U kan uit dit
voorval geleerd hebben, dat ik nog niet zoo afschu
welijk ben, als u mij wel eens aan uw vrienden heeft
afgeschilderd en niet geheel en al dat gevoel onwaardig,
«dat men „liefde" pleegt te noeiren.
NINA PERAL."
(Maand. Crt)
- Tv-VTVBJ J.„ VRIiVJUm
Den, Haag, 20 Noveimber.
't Wordt benauwend en angstwiekkend. Al de veer
tien Kamer-leden, die bij de Algemeene Beschouwin
gen over de Indische Begrooitmg voor 1914 het woord
voerden, hebben gerepliceerd.
Wat tengevolge had, dat wij heden-middag; toen
de klok naar halfzes neigde, doorf de replieken heen
■waren. En morgen, Vrijdag, de minister aan het
woord komt.
2oo kras als nu is 'tj nooit geweest. Mannen van
nog verdere ervaring op Parlements-gebied dan de
.mijne is, hebben me dat grif verzekerd. En allerlei
gissingen worden gemaakt over de vraag van het
..waarom"'. De politiekerij beheerscht nu alles. De
Kechtsche passiër zijn ontvlamd. Heeft men hier
snet obstructie te maken? Wil men praeses Borge-
eius tegenwerken?
't Is haast ongelooflijk. En toch moet men soms
Jmet kracht weren den indruk, dat er van dergelijke
geruchten iets waar is. Want inderdaad; 't loopt de
épuigaten uit.
Over de kerstening»- en zendingskwestie, de cir
culaires van G.-G. Idenhurg, de positie van dein Gou
verneur-Generaal in 't algemeen, de Minahassa, het
«Cliineezen-geld voor de Concentratie, en al de verdere
,,hobby-horses"' der politieke!iingen meer, is nu al
Boovele malen gezegd wat ook vaak reeds herhaald
werd, en omgekeerd, dat 't u gaat duizelen
voer de oogen.
Ten slotte raker de Binnenhofsche vaderen er zei
ven van overstuur. Wie denkt aan het groote ^*<Jtieke
«debat, hetwelk thans nadert, houdt zich 't hart vast.
De dampkring is reeds overladen met de bekende
soort van „electrioiteit". Vian-middag liet de haar
ïtutgars zc.ih vervoeren om van zijn ouderen collega
Pook te zeggen, dat deze, minister Malefijt beoordiee-
lend, ..ungenilemanlike" was geweesit. Vrij vertaald
zou men dit kunnen noemen,: ploertig. Welken term
Intusschen niet door mr. Rutgers werd gebezigd, Walt
hij w e 1 heeft gezegd, nam de Hilveraumschei afge
vaardigde op aandrang van den! president terug.
De heeren Ankerman en Tydeman kregen 't aagt
den stok over het Chineezen-geld,, dat (volgens
den chr.-historischen afgevaardigde) al-lang voer ne
Stembus voor de Concentratie) was bestemd. Mr. Tyde
man, in warme gemoedsstemming, eischte verklaring.
Waarna mr. Ankerman om zijn woorden heenwalste
zonder voor iemand begrijpelijke explicatie te ver
schaffen.
Overigens valt van deze generale herkauwerij niets
te vermelden voor den lezer van waarde. De heer
Van Veen heeft minister Pleyte nog eens gesom -
meerd kleur te bekennen. Is hij nu, ja of neen, in
de lijn van IdeDburg en Malefijt? Zoo niet, dan zal
Z.Exc. Pleyte op „onverzettelijken tegenstand" van
Rechts stuiten. Wijst dit op verrassingen, die den
heer Pleyte straks in de Eerste Kamer wachten?
Onmogelijk lijkt 't niet.
Behalve de soc.-democraten is er „Communis opi
nio": roerende eensgezindheid. Slechts op e e n punt:
de Javanen tan de Indische partij, op wie straks cle
mentie zal worden toegepast, hebben dat te beschou
wen als genade voor recht. Niet als rehabilitatie, als
herstel van hun aangedaan onrecht
Dr. Bos onderstreepte 't met kracht.
Dat we, voortgaande op de wijze, thans toege
past, zelfs met een vloed van avondzittingenop
24 December door de budgetten heen kunnen zijn,
lijkt me nu reeds uitgesloten. En evenzeer, dat de
Kamer het „herzie uzelf" zal toepassen!...
Mr. ANTONIO.
winkel.
De heer H. Ham, hoofd der sahool ïn den Groet
polder, is benoemd tot onderwijzer aan een o. I. school
in Amsterdam.
YREEMDELINGENBEZOEK TE ALKMAAR.
In de Woensdagavond gehouden vergadering van „Alo-
maria" bleek, dat het vreemdelingen bezoek op de kaas
markt zeer druk was van April tot Oetober. Hot hoogge
punt werd bereikt in de maand Augustus, toen ge
regeld des Vrijdags 50 Fransche, 60 Engelsche, 60
Duitsche en 90 Hollandsche boekjes werden uitgege
ven. Het bezoek van schoolkinderen uit andere ste
den en dorpen van ons land onder leiding van onder
wijzers nam gestadig toe, er kwamen zelfs heele klassen
uit Leeuwarden, Harliingen, Den Haag, Amsterdam,
Utrecht enz.
Het trok de aandacht van alle vreemdelingen dat er
gedurende de kaasmarkt herhaaldelijk op den grond
werd gespuwd en het mogelijk scheen, dat honden
vrij tusschen de stapels konden rondloopen. Besloten
werd (e trachten aan de geuite bezwaren te gemoet
te komen.
DE AMERSFOORTSCHE VERGIFTIGINGSZAAK.
Eenige dagen geleden werd melding gemaakt van
het feil. dat te Amersfoort het lijk opgegraven was
van zekeren dl K.men verdacht n.1. zijn vrouw ervan,
dat zij haar man zou vergiftigd hebben. Dit laatste
maakte de justitie op uit eenige uitlatingen van den
stillevendien boer d. B., bij wien d. K.'s vrouw voor
en ook weer na haar man's dood huishoudster was.
Waarschijnlijk in verband met het resultaat van het
onderzoek van eenige deelen van het opgegravén lijk té
Utrecht verricht, heeft eergistermorgen op last dér justi
tie een onderzoek plaats gehad in de woning van ge
noemden d. B., die met de weduwe van d. K. en
haar kind samenwoont te Brommen. Na afloon van deze
huiszoeking, over welks resultaat nog niets bekend is,
is het huis van d B. onder bewaking van de politie ge
steld; de inwonenden mogen hun woning niet ver
laten
ONDER DEN BLOOTEN HEMEL.
Aan den (ouden) Soesterweg te Amersfoort staat ecu
dubbel woonhuis, toebehoorende aan mej. wed. Eng-1.
De eene helft wordt bewoond door de eigenares, van dé
andere was sinds 27 jaar de arbeider E. Kool de huur
der. Eenige weken geleden was een jongén van laatst
genoemde met eikels aan 't gooien, waarvan er enkelè
op een afdakje van de wed. E. terecht kwamen. Hierover
ontstond een zoo hoogloopende rune tusschen verhuur
ster en huurder, dat ten slotte de wed E. aan Kool
de huur opzegde. En zij hield voet bij stuk, ook al
was er geen cent huurschuld Aan alle wettelijke forma
liteiten werd voldaan, en Zaterdag IJ. werd 'I boeltie van
K. door een deurwaarder op straat gszdt. Tot lieden
staat 't daar nu aan den kant van den Soesterweg. K.
en z'n vrouw slapen er 's nachts bij onder een hand
kar; hun vijf kinderen vertoeven dan in een schuur
van een der buren. En wie weet, hoe lang dit nog zoo
zal moeten duren, al staat de .winter voor de deur,
want in Amersfoort is geen enkele arbeiderswoning te
huur.
WA RM F.NH l IZ EN
Voor de vacature van onderwijzer met verplichte
hoofdacte aan de O. L. School in 't dorp; ontstaan door
het eervol ontslag van den heer A. H. Verlaek, hebben
zich 4 sollicitanten aangemeld.
schagerbrug.
De verecniglng, „Zang- en Vriendschap" directeur
de heer G. L. Kroonenburg, heeft in studie genomen
„Marijke van Scheveningen", oorspronkelijk zangspel
in vier akten, van Mr. H. ter Haar, muziek van J. A.
Coldeweij.
OÜDESLUT8.
De zangvereeniglng „Ons Genoegen" alhier, directeur
de heer G. L. Kroonenburg. heeft in studie genomen
„Piinsesje". zanrspel in driebedrijven. door Machiei
M. Koster, muziek van H. L. Ludwig.
EEN MISSTAND BIJ DEN POST- EN TELEGRAAF
Dl LNST.
Men schrijft aan Het Volk
Een paar jaren geleden zijn bij - de postkantoren
aangesteld jongelieden van 16 a 17 jaar. Ik meen, om
te voorzien in het tekort aan kantoorpersoneel. Na
ecnigen proeftijd worden ze vast aangsteW
A -ni"i;rins hooce e gage dan in het b gin. i«ï jongt;
den komen voor een groot gixlerttc vourl iu J
van lagere ambtenaren en beambten in vmemtumoe
takken van di.-n.st. In die kringen
ecni" geld beschikbaar. Al tvnt zulke jongeuu heg^r
STvLkomt. moet hun foor de oudere
worden uil onmacht. Hun betrekking is een
trekking, omdat zij op het kantoor verkeeren «nbetzeUde
werk dóen als de heeren klerken en kommiezén Ook
die jongelieden moeten postwissels verzonden, tong
toekende b teven gaan door hun handen; telegrammOT,
soms van hoog gewicht, komen onder Juin oogen. Is rbt
nu niet iets on verwit1woordelijks van dm Staatln c>
handelsslad stelt dit deze jongelui' bloot aan misgrijpen.
Kan het voor een handelsman niet van groot belang zijn.
te weten ,wat een telegram van zijn konkurrent mnouat t
En is het vun een jongen van 17 a 18 jaar te vergen,
dal hij zoo vast in zijn sahoenen staal, dat hij! een fooitje
weigert? Dat hij. vaar zulke in zijn oogen groote som
men door zijn handen gaan, zich vergrijpt Niet dat de
daad goed te praten is, misbruik 'van vertrouwen is een
van de ergste ondeugden, maar is de Administratie van
de Post. die dien toestand in 't leven geroepen hééft
in zoo'n geval niet veel schuldiger? Te Maassluis heeft
zich zulk een treurig geval voorgedaan. Een faam Ito
met verscheiden groote kinderen, hoeft dezér dagen
een zoon om die reden gevankelijk zien wegvoerén.
Zou het ter voorkoming van meerdere gevallen geen lijd
worden, dat zulk verantwoordelijk werk genomen werd
uit jongenshanden?
HOE IS HET?
Het Kamerlid de heer Rutgers heeft op 14 dezer
den Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel de
volgende vraag schriftelijk gestekt
„Het is mij gebleken, dat voor de rede van ddrt
Minister op 4 November (Handelingen blz. 45) de in
druk is gewekt, dat naar bet oordeel van den door den
Minister aangeduiden bij de uitvoering van de Invalidi
teitswet betrokken hoogen ambtenaar verpleegden in
een armhuis als zoodanig van recht op rente krachtens
artikel 369 der invaliditeitswet zijn uitgesloten.
Kan de Minister bevestigen, dat deze opvatting van
zijn woorden onjuist is?"
Het antwoord van den Minister Tneub luidde giste
ren
„Om de rente krachtens artl. 369370 vnti de In-
vali-liteitswet te verkriigen, is het een eerste éisch, dal
men in het bepaaldelijk aangeduid 10-jarig tijdvak al
thaas in 156 weken arbeid-in loondienst heeft ver
richt. Of (hij. die aan dien eisch voldoet, ïn een armhuis
wordt verpleegd, doet niet ter zake.
„Iets andiers echter is 't en alleen daarop doel
de de ondergeteekende in zijn rede op 4 November
j 1. of een verpleegde die in het armhuis zelf eenig
werk verrioht (b.v. kleine htuselijke diensten) en daar
voor een geringe bekroning ontvangt, kan worden ge
acht, in loondienst arbeid te verrichten. De onderge
teekende deelde in zijn evenvermeldé rédé als hét aan
de Bank heersehend en door hem juist geachte gevoe
len mede. dat die vraag ontkennend moet worden beant
woord. Men zou zulk een verpleegde, als de verze
keringsplicht vóór zijn 70ste jaar was ingevoerd, niet als
verzekeringsplichtig hebben beschouwd en voor hem
geen premie hebben ingevorderd.
De opvatting zijner woorden als zouden verpleegden
in een armhuis als zoodanig van recht op rente krach
tens art. 369 der Invaliditeitswet zijn uilgesloten, £s ge
heel onjuist."
TRAMONGELUK.
Een jongeman en zijn meisje, die op de tramrails
li -pen ter hoogte van de glooiing langs het Kanaal
aahter de Algemeene Beg.uafp'aits te 's-Gravenhage,
werden Woensdagavond aangereden door een elccti isclie
tram van lijn 9
Hel mei je geraakte onder den wagen en werd vreésé-
li.ik verminkt; zij was onmiddellijk dood. Do jongeman
werd niet ernstig verwond. Zijn toestand was eahter
ten gevolge van liet gebeurde van 'dim aard. dat hij per
zi kenaulo van den gemeentelijken eerste-hulpdiénst huis
waarts moest worden gebracht.
Daar het gedeelte van de tramlijn langs bedoelde!
glooi-'ng. als zijnde geen weg voor het gewone verkeer,
niet verlicht is, liceft de trambestuurder de beide per
sonen niet op de rails zien loopen.
GFVAARL1Jlil, VREEMDELINGEN.
In den goud- en zilverwinkel van H. Kiela aan de
Ronlgenstraat te Fyenoord kwamen eergiiteravond twee
vreemdelingen en vroegen gouden ringen te zien. Toén
de dochter van dan winkelier hun een doos liet zien
met een 70-tal ringen 14 karaats goud!, nam <jen dei-
personen dé geheele doos af en vluchtte er' medé,
door zijn medeplichtige gevolgd.
Beiden wisten te ontkomen.
DE EINDPAAL.
Naar aanleiding van in „Het Vad." gepubliceerde
klacht over Haagsc.be koetsiers, deelt oen lezer van
dat blad het volgende staaltje van betrouwbaarheid me
de van een blijkbaar overwerkten koetsier.
Drie oude dames, kennissen van elkaar, zouden per
vifslante worden gebracht naar een concert. De raampjes
waren beslagen, de oude dames dommelden, doch....
ook de koetsier was ingedut! Het paard liep voort, geluk
kig kwam er niets in den weg. Op eensdeed een lichte
schok allen waker schrikken. Het eindpunt was zeker
bereikt. Maar stel' u aller verbazing voor! Alen was ge
arriveerd voor... Eik en Duinen! (Begraafplaats).
LETJE WINKEL.
Dinsdag 18 November hield de vereen iging* Nut en
Genoegen alhier hare eerste bijeenkomst meit dames
in dit seizoen, ten huiize vam den Iheer; J. Korff. De
heer J. Spaans trad als lezer op met „De duiven,";
daarna als gewoonlijk een tooneelstukje, een, blij
spel in éea bedrijf, getiteld) „Een moet er tiw
wen," met medewerking vanj de dames a. Krann?"'
VVurkum en G. Boekei en de heeren H. Schoon
Koorn. Verder werden vrijwillige bijdragen. „l"C'
door de heeren K. Boekei, K. Stapel, c
Nobel en C. Koorn, een en ander opgeluisterd l
de gramafoon van den heer P. Krap man. Het
als altijd een gezellige avond. Ondanks het on Wa"
stige weder, wae de zaal vrij goed bezet.
DE VRIJHEID DER LUCHT.
Kolonel Paul Benard!, een bekend lurk.
schrijft in het „Journal dies Débats" een belaum^^*
feuilleton over „de vrijheid der luaht". Hij is
dat binnenkort luchtschepen geiogeld zullen ')Ver,uigti
het eene land naar het andere en dat de tcaen
beperkingen op dë overschrijding der grens i|W00f^^
onzinnig' zullen schijnen als nu een bepalitu. J1.
Chinees oh of Argentijnsch schip zou verbiedend
pecsche wateren te ankeren. Hij' erkent dat ^'Ir°-
dezc beperkingen redenen kunnen "beslaan tr v<*>f
niet in. hoe het mogelijk zal zijn, die te handbal
neer luchtschepen genoeg petroleum kunnen óH''Wan'
ren om over vastelanden te varen zonder te d cevt>é-
oemige mogelijkheid om zulke luahtschcnm,
houden zou zijn het instellen ëener liirimLiu^71 1e
hen Sn die luaht zou verbaliseeren of erop soh.v
in vredestijd ware zoo iets onmogelijk - Uk™;!?1" faar
ramp de heele wereld s in ópsianf
Kolonel Rcnard gelooft daarom dat de ü;a Im
'a
M
schepen zullen vervallen moeten wUlr!
dtimogelijkheid, ze te handliaveU W de ,as,bai* t
De Westm. Gaz: die deze beschouwing I
teekent erbij aan, dat een luchtvramlU zond i 3(
ztjn vrijheid werd aangetast, zeer vvel gchm^ dat 41
li «wouden zou
de
Ai
be
in
B
Zij had hem lief, de aangebedene, de goddelijke!
Zij had hem lief, den o nbetee kenend en kerel, den
onhandige.' O God, o God! Hot nieuwe geluk vas
Immers zoo onuitsprekelijk groot,, zoo reuzengroot,
■dat uien alle Uraehit nccdig had om het te dragen.
Toen hij buiten de stad was, verlangzaamde hij
aijn pas. Hier heerschte reeds de rust vaju den, avond,
ïn schemering gehuld lag alles in een, mat violet licht
«en, over het meer wiegden, fijne, witte nevels.
Langzaan ging hij verder.
Reeds kwamen de eerste sterren aan dep hemel
en boven de boomen stond weldra, in gouden pracht
de groote volle maan.
In-gelukkig keek hjj omhoog en, een groote plech-
Jtige stemming kwam over hem, een stille, onein
dige vreugde.
Hoe klein en erbarmelijk wag toch de mensch. Daar
li&p men rond, maakte anderen en zichzelf het leven
tot een kwelling, zorgde, ploeterde, en was nooitten
nimmer tevreden en daar begon op eenmaal de
zon van het geluk te schitteren, slechts éen, enkele
straal behoefde zij te zenden en plotseling wa(S| alle
ongemak, al 't geklaag, al 't gemor als weggeblazen,
on de wereld straalde in een rossig licht. Alles was
nu zoo goed en zoo schoon, het had nooit beter kun
nen zijn. Het Metst had de lange Von Beuningem de
heele wereld omhelsd.
Gedurende de twee volgende dagen liep Von Beu-
ningen als in een'droom rond, in een zalige allesver-
jgetenden droom.
Eindelijk was de avond daar.
De concertzaal was geheel gevuld. Het voornaamste,
publiek was opgekomen..
Op Von Beuningen lette niemand. Heel laat was
hjj eerst gekomen, kont voor den aanvang.
Daarna ging het belletje. De gesprekken verstom
den. En dan verscheen juffrouw Patki.
Een stormachtige jubel begroette haar, de uitver
koren lieveling van het publiek.
Ach, wat zag zij er heerlijk uit! Als een kon,in-
gta!
Vol aandacht, in stomme bewondering zat die lui
tenant en staarde naar haar,
Eu dan zong zij betooverend, volmaakt, alle®
kunnen woMen. bij hetibimWottW
gebied, te dalen om zijn identiteit te doen rastsS?
iTJ.0 PCT C dT gr°i>te krijgstoerustingen d
r, elk land nu eenmaal verplicht, het geheim lm*
dedigmgswerken zoo goed mogelijk te beschermen
MASSA-VERGIFTIGING DOOR VARKENS-T^l
VLEE8CH.
Een ernstig vergtftigingsgeval houdt sedert eenizp
dagen het parket van Tarasoon bezig. Te Mouries li
het arrondissement Arlee, zijn meer dam, dertig inwo
ners ziek geworden, onder ernstig^ vergiftigi ngsrer-
schijn3elen, doo>- het eten va|n varkensvieesch, afkom
stig uit een slagerij. Benige personen verkeeren in
een zeer beder.klijken toestand, terwijl twee hunaet
in gevaar van sterven verkeeren.
het wereldkabelnet.
De totale lengte van, alLe onderzeesche kabetebe.
draagt 480.000 km., dat is bijna 100.000 km. meer
dan de afstand van de maan naar de aarde Over
deze kabels worden jaarlijks tien millioen telegram
men verzonden, ongeveer 1000 per uur. De grootste
diepte, waarop een kabel gelegd' is, bedraagt 8000 M..
terwjjl de langste Hjn, is de verbinding tusschen Vaji-
couver en de Fanning-eilanden (6400 km.). Ner-
gens worden de onderzeesche kabels door den Staat
geëxploiteerd, de exploitatie) geschiedt door 50 partiku
Uere maatschappijen. 50 pCt. van alle kabels is En-
gelsch, 20 pCt. behoort aan de Vereeniigde Staten
9 pCt. is Fransch eigendom en 6 pCt. behoort aan
Duitschland. Engeland speelt dus hier weer eens die
eerste viool en beheerscht het) grootste deel vam 't 8C
telegrammen-verkeer. Echter zal het kabel-verkeer
veel aan belangrijkheid verliezen door de toename der
draadlooze telegrafie. En hierin, is Duitschland met
zijn ,Telefunken"-systeiem de baas
ERNSTIG GESCHIL.
Volgens de Vose. Zeitung is er een, ernstig ga-
schil gerezen tusschen, dep nieuwen koning van Bei
eren en zijn broeder veldmaarschalk prins Leopóü
en wel over het recht op de inkomsten uiit goederen
in 1769 mize:afen door hertog Clemens van Beieren
met de bepaling, dat de opbrengst' daarvan ten dea
zou vallen aan den tweeden zoon van eiken keur
vorst, die over Beieren zou regeeren. Sedert Beierei
in 1806 tot koninkrijk werd. verheven, werd voor
„keurvorst" „koning" gelezen en vielen die inkom
sten aan den tweedejn zoon des kontags ten dee).
Koning Ott.o was het laatste lid vap. de koninklijke
familie, dat van de erfenis heeft geprofiteerd. Toen
ihij echter in 1889 als koning* zajn broeder opvolgde,
verviel zijn recht op het inkomen en| sedert dien tijd
werd het niet meer uitgekeerd.
Koning Ludwig maakt nu aanspraak op het inko
men voor zijn tweeden zoon, op grond, dat aan dezen
volgens de bepalingen van bet testament,, het geM
toekomt. Frins Leopold echter beweert,, dat het geld
bestemd is cm den tweeden zooin des vorsten, die
niet aan de regeering komt, schadeloos te stellen. Et
daar zijn broeder koning isj geworden, meent hij dus
recht te hebben op de erfenis.
RELLETJES.
BARCELONA, 20 Nov. Er hebben hier vechtpar
tijen plaats gehad tusschen studenten am politie.be
studenten haddep nl. met steenen geworpen naar de
trams, omdat een kind overreden ernstig gewond
ts.
De politie maakte een charge, waarop de stu«len-
ten vluchtten naar het uniiversiteltagebouw, van waar
zij met steenen wierpen em schoten losten- De gen
darmen schoten daarop terug.
1 De prefect van politie werd| in het gezicht gewond
door een sleerworp, een luitenant dor gendarmerie 8
eveneens. Een studënt werd gekwetst, eep ander lieP 1,
kneuzingen op. n
ie
aa
Dl
8(
K
met zich meesleepenjd, onvergelijkelijk mooi als
steeds.
Met gesloten oogen zat hij daar en luisterde. Nu
slechts niets zien,, zich door niets laten afleid/en
slechts hooreu, hooren in zalige rust, alles in ziiqh
opnemen, alles in zich laten terugklinken, tot troost,
tot lafenis als een zonnestraal, voor de zonne-
looze dagen.
Zoo zat hij daar van het, begin tot het eind. Eerst
de razende bijvalsstorm aan het eind deed hem op
schrikken uit zijn drooimerijen. Nu snelde hij naar
buiten, naai- de kieine deur.
Reeds vijf minuten later was zij daar.
Slechts een snelle, vluchtige groet.
„Een rijtuig vlug vlug!"'
Dadelijk wenkte Von Beuningen er een En nu
voort, voort! Eerst uit het rijtuig- riep zij den koet
sier liet adres toe.
Toen zij een eindje onderweg waren, haalde ztj
Verlicht adem.
„Gelukkig. Dat was een echte vlucht!"
„Uw vrienden wilden u eeren?"
„Dat is niets nieuws meer voor mij."
„Maar men zal boos op u zijn.'"
„Dat mogen zij wel doen. Ik denk wel da,t
het niet zal gebeuren, men kient mij."
Als in e^n roes zat bij daar, haar nabijheid, haar
parfum, haar warme adem verstikten hem bijna-
Nauwelijks durfde hij het te wagen zich te bewe
gen.
„Nu, en hoe was het? Is het u wat bevallen?"
vroeg zij.
„,Het was een openbaring een wondervol ge
not."
Zij lachte^ „En ondanks dat, heeft u mij nog niet
eens daarvoor b« dankt. Ik heb vandaag toch in het
bijzonder voor u mooi willen zingen."
Toen nam hij zonder een woord te zeggen haar
hand, bracht die aan zijn ilppen, kluste ze en steeds
weer, en drukte ze zoo innig en vast, dat zij een
zachten kreet slaakte.
„Maar ik bid u, ik hen todh niet van ijzer?"
„,0, vergiffenis!" En hij liet, haar hand Loe.
Hot rijtuig hield stil en men stapte uiit.
„Waarheen zijn wij toch gereden?" vroeg hij ver
baasd.
Lachend zei-de zij: „Dit voorname, stille restaurant
is mijn tievelingeplckje. Men kent mij hier sedert
jaren en zoo word ik met buitengewone zorgvuldig
heid bediend."
Zij traden binnen. De eigenaar bracht hen dade
lijk naar een kleine nis, waar zij beiden plaats na
men.
,„Nu, en is het hier niet net en vertrouwelijk?"
vroeg zij vrooiijk, terwijl zij de spijskaart doorkeek.
Hij bevestigde, „ik dacht, dat wij naar uw huis
reden."
„Neen, na afloop van een, concert moet ik hier
heen.. Dat maakt mij wat rustiger en thuis denk ik
te veel na. En ik ben al kapot genoeg.'"
Vragend keek hij haar aan. Hoe zonderling scheen
zij hem op dit oogenblik toe. Geheel veranderd, zoo
verstrooid, zoo zouder kalmte, blijna hulpeloos. Maar
een oogenblik Later was dat 'weer voorbijl en had zij
zichzelf ln bedwang.
Vrooiijk riep zij: „Weet u wel, dat u mij menig
maal aankijkt, of u mij in de ziiel wilt lezein."
„Dat wil ik ook," antwoordde hij rustig, maar
ernstig.
Zij riep lachend: „Maar het blijft toch mafls bij
een willen. Uw kunn,en, reikt toch pielt zoover."
„Gelooft u dat werkelijk?"
„Ik weeit het. Geeju mensch kan dat. Geen man kan
een vrouwenziel ontraadselen. Het laatste, het aller,
laatste, het heel in de diepte verstopte, daft blijft
het eeuwige geheim, wanneer de vrouw het niet
zelf wil openbaren."
Zwijgend ke.ek hij haar aap, hij begreep haar niet
geheel, maar hij waagde het op dit oogenhlik plet
een andere vraag të stellen.
De bestelde wijn, werd gebracht, parelen«le, prik
kelende champagne.
„Prosit," riep zij,, „dat zaj u wel tot betere ge
dachten brengen."
De glazen klonken. Menj dronk-
Uitgelaten zeide zij: „Ik heb ergens eens gelezen
dat men. werkelijke L&venavreiugxle slechts ln een roes
voo'en on genieten kam Wat meent u daarvan?.'"
Hij haalde <le schouders op. „Daarover kan ik
niet goed oordeelen, ik heb geen van beiden be
leefd, noch de roes, noch de vreugde."
„Hoe? Is u dan nooit jo|ng geweest?'"
Met een weemoedig lachje antw oord die hij: „Eiga"' ti<
h
lijk neen, tenminste zoo jeugdig dol en uitgelaten,als
de anderen, was ik nooit."
„Maar dat is toch vreeselijk. Dlan, wordt u ou^ I
en hebt de vreugde van de jeugd niet eens leerei
kennen."
Hij knikte slechts en zweeg.
„Dat moet immers ontzettend zijn. Oud wordd»
en nooit jong geweest te zijn. Ja, wat moet u dsfl
lijden, wanneer u nu de jonge menschen zich volop
dat
m
ziet amiusetren er gij tot uzelf moet zeggen:
alles, dat heb ik verzuimd, -dat is voor mij vei lora
gegaan voor altijd. Daar moet u tooh vreeselijk on'
der lijdien,." JjL
Stil lachend antwoordde hij: „Eens ja, eens liew
ik daaronder. Heden niiet meer. Men kan veel, ®n
veel meer verdragen dan men gelooft."
Zwijgend, ernstig, met stomme verwondering k"6*
zij ham aan. We', een minutenlange pauze
er. Maar dan riep zij plataelifag vrooiijk: „ZonderMM
zoo dikwijls ik met u samen ben, nnmnt on» to
sprek steeds een ernstige wending."
„En daarvan ben ik, stijve Hans, alleen de schuM-
lachte hij nu.
„Inderdaad. In de kringen, vajn, mijn andere k®8-
niseen ben ik steeds uitgelaten vrooiijk." j
„Maar u is toch niet boos op imij," verzocht
„dat ik u nu verre van uw( vrienden houd."
„Eigenlijk moest ik het wel zijn, maar onida1
zoo lief sineeaen kunt, zal ik het niet doen."
Dankbaar kuiste hij haar handt
„Maar nu is dan, het woord ook: vrooiijk zijd-"
„Ik beloof het u."
Weder klonken de glazen.
En hij hield woord.
Gedurende den maaltijd en ook daarna, e
zich alle moeite, een interessant prater te
wanneer hij bemerkte dat zijn goede luim zou v. j
dwijnen, zoo greep hij spel het glos en dronk
nieuwen moed.
Kort voor middernacht braken zij op.
„Wanneer het u goed Is," verzocht zij,
wij nu te voet naar huis. Het is mooi weef eR
frissche lucht zal mij goed, doen."
Natuurlijk was het heni goed. ,„a
Wordt vervotë
