Schetsen uit de Rechtzaal^
Verloofd.
do, en wat do HertjOgiu van dat droeg bij die plech
tige gelegenheid..
Er ia een grootte ruimte gewijd aan een massa,
kleine cijfertjes en streepjes, ddc men, gewoonlijk aan
duidt met den naam vtm beursberichten. Een zeer
belangrijke pagina hoogstwaarschijnlijk, want verechel
denen van mijn këmpiseep kijken daar aiijjd 't, eerst
naar. Wat mij- betreft, ik moet eerlijk zeggen, dat
het 0riiek8ch voor me is.
Een van de rnoeet bölangrijke bladzijden van de
heele krant geeft de fijnste en, nieuwste bijzonder
heden op het gebied van sport, met de levensgeschie
denissen van beroemde voetballers en golfers, en de
uitslagen of vermoedelijke uitslagen van afge)oope<n
of komende wedstrijden.
Een ander is gewijd aan de beste manier, om je
tuin keurig in orde te houden, welke manier waar
schijnlijk wel de beste, maar niet do goedkoopste is.
Weer een ander geeft becordeelimgen over in de
laatste paar dagen uitgekomen boekeu. En, dan
het laatste, maar ipng niet het minste -- komen de
interessantste nieuwtjes en bijzonderheden,, gedeelte
lijk over de verschillende bladzijden verspreid, ge
deeltelijk vereen igd onder een algemeen hoofd, als:
Op den uitkijk, aan het zoeklicht, -en, dergelijke. De
Daily Chronicle heeft voor dit soort van, berichtjes
ook een vaste bladzijde, de zesde. Do laatste kolom
daarvan draagt het opschrift The Office Witndow. Om
duidelijk te maken, welk nieuwe daarin aan de lezers
"wordt voorgezet, zal ik er ditmaal eens een greep
uit doen.
Daar is vooreerst een paragraaf gewijd aap den
hoogen dop. ...Ik heb," zegt de schrijver, ..evenals
de meeste andere menschen, een kachelpijp in mijn
huis, voor dergelijke vreesdijke gebeurtenissen^ als
3\uwelijken, begrafenissen, er. wedi"ennen. waar de
Koningin komt kijken. Maar ik ben de laatste vier
jaar noch getrouwd, noch begraven, zelfs piet bij
volmacht, en heb de Koningin geen enkele maal op
een, wedstrijd gezien,- Mijn, hoed is er, maar ik draag
hem nooit, uit vrees,, dat de menschen me voor een
dokier zullen aanzien.
Verband tusschen de verschillen|de belangrijke mede,
deelingen in deze pf deeling .bestaat niet, o£ althans
zelden. Onmiddellijk op deze hoogehoeden-paragraaf
volgt het overlijdensbericht] van een, zeer belangrijk
persoon, wiens korte, anonieme berichten met meer
belangstelling werden gelezen dan de werken van
eenig schrijver van dezen tijd. Welk onderwerp is van
«neer belang dan het weer? En hierover sprak de
beer Archibajd sinds jaren reeds, als de drie dagöp
vooruitziende profeet van de Times en, andere bladen.
Zulk een bekwaam voorspeller was deze overleden
weerprofeet, dat] Koning George hem vroeg om een
Speciale voorspelling over zijn kropingadag.
De volgende paragraaf handelt weer over iets heel
anders, iets, waaraan me eens heb bezondigd, voor
liet eerst esn het laatst: het ven-zamelen van het
grootste aantal bestaande woorden, d'at gemaakt kan
•worden uit een vijf- of zestal letters. Ik was toen
van plan een gouden horloge te winnen, en deed het
werlc heel serieus, met heihulp van| Van Dale. Het
boette me een kwartje aan de in te siuijten post
zegels en uren aan tijd. Resultaat: geen..
Deze liefhebberij schijnt tegenwoordig ook in En
geland aan de orde te zijn, want ik lees hier het vol
gend^
,,Toen ik gisteravond een. groote bibliotheek in
Zuid-Londen bezocht, vond ik die overvol met vlijti
ge woordenzoekers, die verdiept waren in woorden
boeken en encyclopedieën De bibliothecaris zei me,
Öat dit het gewone toone-el was de laatste dagen, en
dat er tegenwoordig veel meer vraag is naar woor
denboeken dan naaf romannetjes."
Daarop volgt oen interessante bijzonderheid! over
een krant, gepubliceerd ergens in Jnidië, Eugelsch In-
die natuurlijk. Als 't in Amerika was, zou je zeggen,
't is niet waai", maar nu moeten we het gelooven.
Deze krant dan wordt eiken morgen gedrukt,-niet
op papier, maar op w.ilt katoen- Na lezing wordt ze
«liet weggegooid, maar gebruikt, als zakdoek. Daarna
gaat ze naar de wasch vrouw en ten slotte weer naai
den drukker. Zoodat. met andere woorden, je je
krant daar krijgt op den, gewasschem zakdoek van, je
buurman..
Een volgend berichtje is gewijd, njet aan nage
dachtenis van een, overleden, ouden weerprofeet, maar
aan die van een, vergaan, oud schip, en vestigt de
aandacht op het vergankelijke van roem en glorie:
„De Betsy Cairns begon haar leven als een Konin
klijk jacht en daalde langzamerhand af tot een ko-
lenschip. De Oost-Indiische Compagnie berekende kaar
schepen voor vier reizen, dat is acht jaar. Da$ een
schip meer dan zes keer ondier de vlag van, Com
pagnie voer, was een Beer groote zeldzaamheid. En
de oorlogsschepen, in, dien tijd werden ook nooit lan
ger dan ©en twintig jaar verwacht dienst te doen-"
Dan is er verder een berichtje, waarin! wordt uit
gelegd, hoe het komt, dat er zoo weinig pepmies in
omloop zijn- Dit wordt aan de gasmeters geweten,
de stuivers-muntmeters namelijk. Wat mij betreft, ik
heb nooit opgemerkt, dat er weinig pennies zouden
zijn. Twee andere muntstukken zijn er, die je zelden
of nooit ziethet kleinste, de farthing. dat 1 li cent
waard is, en een zilveren muntstukje van drie stui
vers. En dan neg twee andere, en veel zeldzamere
die trouwens piet gewoon) in omloop zijn: een goud
etuk van f 24 en een van f 60- Ze w-orden niet
meer aangemunt en de aanwezige exemplaren! zijn
in, het bezit* van verzamelaars. Worden ze verkocht,
dan brengen) ze respectievelijk f 36 en f 90 op.
Nog eenige andere berichtjes gaan over de vrij*-
Feuilleton.
metselaars, over een plaats in Engeland, Wiek, waar
op 't oogenblik een tussehenUjdscke verkiezing plaats
grijpt, over Dickens, over de eerste Kerst.m is kaar
ten en over hot huwelijk van een adellijke* dame. Efci
daarmee heeft de Dlaily Chronicle dan voor éen dag
weer eens éen kolom van do zestig zeventig ge
vuld, die dagelijks verschijnen-
„SPELERTJE".
.Dat was sinds jaren gewoonte. Als vader dan
uit „Het Huis", 's middags vrij had en tot 's avonds
half acht mocht uitblijven, dan kreeg hij z'n zakduilje.
Waar ze allemaal voor bijdroegen. Jan, d'e oudste,
een dubbelljc, en Micn rijf cc.it toldat ze „zeven
stuivers" bij elkaar hadden. Dat was voldoende... En
meer mocht vader ook 'niet hebben. Want 't was een
beste, brave man, maar. in z'n jongere jaren Jiadi
'moedor zaliger .heel wat te stellen gehad met z'n zonde,
z'n zwakheid...
Oud vadertje was in z'n hart oén speler, een gok
ker tje. 'In het klein, maar toch met hartstocht. Heele
avonden kon-ie, met z'n vrinden, zitten kaarten. En
dat ging niet om pepermunten, maar om centen, zoo
dat t wel gebeurd was, dat vader aan 't eind van
zoo n kaarlpartij een gulden kwijt was... En eens was
'1 gebeurd, dat hij over den daalder verloor.... Zoodat
zij den volgenden Maandag-ochtend den huisbaas moest
uitstellen, wat nog nooit gebeurd was. In haar wan
hoop was moeder naar Jan z'n baas geloopcn, en liad
dien gesmeekt er met vader over te praten.
„Van Markenhad de baas tegen hem gezegd, toeai-
io s middags kwam vragen „of or nog iels van z'n
o-rders was"„Van Marken, ga daar 's effeljes zit
ten. Ik moet jou eens spreken".
Vader was wil als 'n doek geworden. Want er liep
een geruchL, dat de haas „klappen" had gehad en oen
van de jongens aajn kant wilde doen. Maar 't liep
anders.
„Van Marken,"' zei baas, „ik heb gehoord... Van
wien doet er niks toe, maar in elk geval van ver
trouwbare zijde, dat jij zoo druk aan kaarten doet.
Om centen. Van 't een komt 't ander. En daarom
zou ik maar liever zien, dat je naar een. anderen pa
troon uitkijkt. Aan éen kant spijt 't me, eerlijk ge
zegd, want je deugt wel voor je werk. Maar een
speler is nog erger dan een dronkelap. En dat gaat
er toch nooit bij je uit."'
Toen had vader gezworen en gesmeekt. En in
z'n wanhoop, tenslotte, gezegd da.t de* baas dan maar
zijn weekloon aan de vrouw moest overdragen Die
zou 't wel komen halen... Of dat dan goed was?
„Nou," zei patroon, „op die conditie wil ik het
dan nog eens aanzien. Maar weet, wel,1 Van Marken,
de allereerste maal, dat je vrouw bij me komt zani
ken dat ze „mot" heeft over die centen, is 't finaal
uit... Ik weet best, hoe 't met die dingen gaat. En,
ik wil er geen, gedonder mee hebben!"
Vader had zijn woord gegeven. En moeder haalde
eiken Zaterdag de centen bij den patroon, 't Ging
goed. Hij kreeg twee kwartjes voor tabak en zoo.
De kaartavonden werden afgeschaft. Moeder was in
de wolken. Totdat hij op een avond veel later dan.
gewoonlijk thuis-kwaun. En geen woord sprak... Geen
trek in z'n eten had. En eindelijk) verteldeHij
was weer aan het spelen geweest. Had verloren. Lee-
lijk ook!... Over de vijf gulden. Een kennis had 'm
uit den brand geholpen. Maar als die kenn.is de vijf
gulden niet uiterlijk Zaterdag terug had, zou-ie naar
den baas gaan. Was alles uit. Toep hadden zij iets
moeten „wegbrengen" en onder heete tranen had
vader toen eed afgelegd, dat-de geen kaart meer zou
aanraken
't Was altijd sukkelen, tobben gebleven. Plotseling
kwam de lust om te kaarten ween bij hem op. En
dan kon hij er geen weerstand aan bieden, 't Had
al menig „.stukje" gekost. In stilte had moeder het
verduurd en gedragen. Er over gezwegen tegen, die
kinderen
Z6o waren de jaren voortgespoed. En Van Marken
begon te sukkelen. Moeder was gestorven,
Hij zou naar „het Huis" gaan. En toen hielden
de kinderen hem „ini de gaten". Zij wisten nu van
de misère. En als Jan. de oudste die veel van
vader hield 't niet had doorgedreven, dan zouden
ze hem geen, cent op zak hebben gegeven......
Nu bleef 't op de wekelijksche „zeven) stuivers"
bepaald. Maar vader kreeg er altijd een vermaning
bij „Denk er pou om, ouwe," kon Stien. die 't zon
de en &chan,de vond. om hem al dat kostelijke geld
telkens te geven, „denk er nou om, diat je zuinig
bent. Wij moeten, er bloedig; voor werken. Als ik in
jouw plaats was, zou ik 't niet eens verkiezen aan
te nemen."
„StU nou maar," suste broer Jan. dan „al dat ge
klets is onnoodig. Vader zal wel weten, wat-ie doen
of laten moet,, boor!.
En de oude borg de centjes dan weg, mompelde dat
ze zich niet bezorgd hoefden te maken, en sukkelde
weg... Zich haastend... Hopend, dat 't nog niet te laat
zou wezen om gauw-gauw 'n klein partijtje te maken
in ..De gouden bal", waar-ie nu en dan heel in 't
geniep, zijn onuilbluschbare gokpassie bevredigde-
Toen is 't gebeurd van 'het horloge. Hij had er aller
lei trucjes op verzonnen. Een tinnen plaatje aan 't
touwtje geregen, en dat in z'n vestzak gestopt. Maar
Sien had er al-lang de luohl van gakreg». En op 'h
„Vandaag komt mevrouw Rodefeld, onze klant uit
Botzen om onze nieuwe monsters eens te bekijken,"
zoo wendde de chef der Firma Seeling zich tot zijn
procuratiehouder Noah. „Wij moeten de dame zóo
vriendelijk mogelijk ontvangen, want zij beeft steeds
veel noodig en betaalt prompt. U kept mevrouw Ro
defeld misschien nog piet,?"
„Neen in de twee jaar, dat ik in de zaak beu,
is zij nog nooit hier geweest."
„Kan zijn. Juist ongeveer drie jaar geleden is haar
man gestorven, en) sedert rust 'die Baak op haar schou
ders. Pas op, mijnbeer Noah. die dame zal u beval
len, Zij is alleraardigst, vol humor. Overwin je vrou
wenbaat nu eens, of liever stuur die baat nu eens
enkele uren met vacantie, want zulk een goede klant
mogen wij niet voor bet hoofd stoeten."
Noah lachte. Een vrouwenhater was hij in geen
enkel opzicht, ofschoon hem zijn twee-en-dertigjarige
geboortedag die.n bij binnen weinige dagen hoopte
te vieren, nog vrij van hart en zinnen vond. Inte
gendeel, hij schatte en vereerde het schoonej geslacht
als slechts éen. maar de liefde was tot dusver met
ontwaakt, die echte, vurige liefde, die buiten bet
bszit van bet, geliefde wezen geen ander 'doel op aar
de kent. Hij hield zichzelf dan ook niet vatbaar voor
zulke gevoelens, zonder nu juist geheel afkeerig te
zijn va,n het sluiten van een huwelijk. Een goed hu
welijk wenschte hij wel aan te «aan en, bij wilde dat
zijn uitverkoren^ behalve een goed karakter en lief
gezicht zooveel middelen had, d'at er bij samenvoe
ging van hun wederzijdsch vermogen daarmee iets
flinks te ondernemen viel.
Noah was niet alleen een uitstekend koopman,
maar zag er bovendien zeer goed uit. Misschien ke
ken zijn blauwe oogen wat te zacht en bescheiden
de wereld in, maar de volle blonde baard en zijn
hooge gestalte gaven hem een flink en mannelijk
voorkomen.
Nog lachte bij over de opmerking van zijn chef. of
do deur werd geopend en de portier bracht; eene
Zondag-middag vroeg zij, zoo langs d'r neus wegj:
„Iic ja, ouwe, laai me toch cc ris dat horloge van je
zien... Dal is pi over de tachtig jaar oud" tot Jiajar
dochtertje ju het geheim ingewijd.
Vader werd beurtelings rood. en bleek. Begon te
beven.. Tastte in den vestzak... Zei, dal-ie hot (huis
had laten liggen.. En in z'n verwarring haalde hij het
stukje-blik te voorschijn....
„Wat niot dat beduiden?", schreeuwde Sien, is
je horloge weg!?' ,Wat heb-ie ermee uitgevoerd,
mensch?"
't Was een herig kabaal in de familie.
Zij drongen om vader heen... Ze waren wild van
woede... Jan nam hem in bescherming. Schoon ook
die 't „heel org' vond...
Vader bekende alles. Hij had hel horloge naar den
lommerd gebracht. Snikkend zat-ie daar
„YVdar blijven onze kostelijke ceute!" schreeuwde?
Sien, maar van vandaag af g-ca halfie meer, hoor! Wc
zouden toch wel stapeldöl zijn!...."
Verslagen, zonder zijn gewone zakduit, strompelde
vader toen vroeger dan anders naar „Het Huis"
terug. En den volgenden morgen stond waarachtig Jan,
de oudste, voor hein. Met de „zeven stuivers".
„Geef op liet lommerdbriefje" zei de goeierd, ,dan
zal ik het wel voor je lossen. Ik wil niet, dat jezonder
horloge rondloopt. Maar, ouwe, je hónd erop, dat 't
nu uit is. Want -lét zeg ik je, gebeurt 't nog ectius, waar
achtig, je krijgt geen cent meer op zak!"
Vader had nog eens gezworen. Maar hij besefte,
als Jan hem afviel, dan was de zaak voor héjn ver
keken. Voor altijd!....
Op dien Zondagochtend zat vader, nadat ze allemaal
uit waren gegaan, te piekeren wal er nu zou moeten
gebeuren Het horloge was wéér weg Naar huis van
koop met recht van weder inkoop, 't Was een stui
vertje op z'n kant, of hij hot ooit 'zou kunnen terug
krijgen... Bij Sien wachtte zij hem... Tien tegen een...
Neen, 't stond vasl als een rots, daï ze er hem naar
zouden vragen.. Direct, Zoodra hij een voet in huis
had-
Vader woelde doof z'n grijze haren. De zaal-inspecr
leur had hem al gevraagd: „Zeg Van Marken, hoe is
't?.... Ben-je niet goed? Dan naar de ziekenzaal, hoor.
Want wij moeten hier aan den gang!"
Hij wist wel... Maar om dit te doen... Het verleide
lijk, verlokkend beeld van den kaartkring in „De gou
den bal" verrees vóór zijn geest. Hij dacht eraan, hoe
de „zeven stuivers" voor-altijd "weg zouden zijn... En
hij wist...
Karelse had 't hem eens, in streng vertrouwen ver
teld. Van wat hij, heelemaal achter in z'n kastje, be
waarde, Onder in het tabakspolje... Wraar niemand idee
van had...
Binnen vijf minuten zouden ze komen om de slaap
zaal schoon te maken. Dan was 't te laat...
Toen heeft-ie 't gedaan. Het kastje van Ivarelse,
zijn kameraad in „Het Huis" opengedrukt... Het ta
bakspotje gevonden. Er in gegrabbeld... Weggemoffeld
het pakje, waar Ivarelse van gesproken, had... Iu pa
piertje... Een muntje van tien. En drie rijksdaalders.
En kleingeld... Net toen-ie klaar was, kwamen ze om
de zaal schoon te maken!
„Is 't wat beter?" vroeg de zaalwachter. „Nou, man.
je beeft anders aardig, hoor! Ik zou maar naar bert
gaan!"
Yader momjielde dat 't al boter werd- En spoedde zich
voort. Om zijn horloge terug te halen.En dan hield
hij "nog een aardig gommetje over.
Hij bleef, dién avond, maar heel kort bij Sien Ze
zagen dat het -horloge er nog was... Merkten, dat vader
vreemd, opgewonden was... Hadden medelijden met
hem.... Sien kreeg berouw over haar snikken en snau
wen... Gaf hem een dubbeltje extra. En een uur vroe
ger tdan anders vertrok Vader Naar „De gouden bal",
in de waanzinnige hoop, Karclse z'n centen weer te
zullen terug winnen....
Zij hebben hem, aan de Rechtbank', clement behan
deld Beschouwden "m als half suf. Maar „zitten' moest
hij. En uit „Het Huis" werd hij gejaagd... De dief...'.
Toen heeft Jan, de oudste, ergens buiten, ver weg,
op hel platte land, een onderdak voor hem gehuurd, bij
een boer.
De anderen wilden niet meer hóoren van ouden
gokker, in wien het leven als vastgeroest zat...
Anderhalf uur loopen vau de boerderij, waar Jan
hem besteed .had, was een herbergje. En wanneer vader
dan, door boodschapjes, een paar dubbeltjes had over
gespaard, dan slofte, strompelde hij, anderhalf uur lang,
naar dat landelijke kroegje...
Dan zal-ie daar te kaarten. Met den waard of met
iemand, dien hij, wist over te halen-
Hij, verloor altijd....
Maar 't ontmoedigde hemi niet.
Dan wachtte spelertje weer 'n heele poos, lot hij
wederom een paar dubbeltjes had verdiend. En het
vooruitzicht van zoo'n uurtje kaarten om ceaiten, hield
hem nog in 't leven...
Al-maar hopend, ondanks alles, op gelukskans, die
wel eens beter voor 'm zou worden....
MAITRE CORBEAU.
Binnentandscb Nieuws.
KEN GEVAARLIJKE INSTELLING?
Den Haag heeft het twijfelachtig gepoegep van
een instelling te zijn rijker geworden, waarop ze alles
behalve trotseh kap gaan, schrijft ,De Residentie
bode". De Instelling is internationaal, zoowel wat
personeel als wal; relaties betreft. Ze is gevestigd in
een perceel op de Groote Markt, en doet) erg geheim
zinnig, zoodat het als waar Is wat het bl.ul ver
telt zaak is deze instelling met de noodige ach
terdocht te beschouwen- Meermalen reeds werd het
blad opmerkzaam gemankt op deze Instelling en
werden inlichtingen verzocht..
Wat voor een instelling het is, wordt afgeleid uit
het volgende gedeelte van een brief van, ee,n jong
meisje, dat er een week gearbeid! heeft.
„Ik ben gepasseerde week op een kantoor geweest,
waar ik van 91 en van 26 niets apdors moest
doen dan couverten typen in alle mogelijke talen, be
halve in het Hollandse li. hetgeen erg vermoeiend was,
want om 4 «1 5 honderd stuka te typpen, achtereen
volgens en dan nog in die idiote talen, zooats Hon-
gaarsch en Russisch, valt niet mee. Maar dit nog
daargelaten, doch hierbij komt, dat ik er niet mocht
blijven, daar het, volgens inlichtingen, door het Stad
huis gegeven, geen «Ped kantoor was.
Het kantoor, hetwelk ik hier bedoel, is, zooals
b'ijkt uit een brief, dien ik van, daa,r uit ontving:
„Office fro-m S. E. Prather, Groote Markt." U uit
dus wel merken, dat "t een Engelsclia boel is. Wat
voor beroep er woj-d't uitgeoefend weet (bijna, nie
mand vap de pl.m. 100 meisjes, die 'daar werkzaam
zijn. Ik heb het aaji meer dan een meisje gevraagd,
en zij schijnen ajleep te weten, dajt het een soort
waarzeggersbureau is, maar meer konden ze me ook
niet zeggen, totdat we dan, van het Stadhuis hoorden,
dat 't een huwelijksbureau is, waar pl.m. 100 man
■personeel is, dat, ten 2e overal al geweest is, maar
weggejaagd, lederen dag komen er circa 100 post
wissels binnen. De brieven worden er in zakken heen
gebracht.
Dan plaatsen ze nog in alle mogelijke couranten,
ook in het buitenland, annonces. Een luidt oa. zoo:
Een jonge Russin met...? Mark, wenscht te huwen.
Brieven enz. naar Berlijn. Nu schrijven, verscheidene
personen daarop, en krijgen dan ten antwoord, oen
zekere som te móeten storten en doen ze dit, dan hoo-
ren ze verder niets meer. 't Is er een échte intémaliomalé
bende. lo. Is er een Zwarte, vermoedelijk Mi-ster Pra
ther; hij schijnt van den een of andoren negerstam af
te stammen. Dan is er 'nog een blonde, een Engelscli-
man. 3e. Een Hongaar enz. Onder 't personeel zijn
ook yeel Irr„ Eng. en D. lui. Mannelijk' personeel "is
er niet zoo veel. Vrouwelijk des 'te meer, maar er is erg
veel plebs lusschen. Ik weet er geen anderen naam
voor. Dus vond moeder het maar t beste, af te schrij
ven, omdat, al werd er goed betaald en was de behan
deling ook goed, ik toch in een slechte omgeving was."
Uit deze gegevens blijkt, zegt „De Residentiebode",
dat men inderdaad voorzichtig moei zijn, alvorens op
een of andere wijze met dit kantoor in relatie te treden.
Uit bovenaangehaald schrijven blijkt tevens, dat opk
de autoriteiten de verdachte instelling in de gptén hebben.
OOK PENSIOENTREKKENDEN.
Men schrijft pap de Tel.:
Onder de vele oudjes, die het eerste rijkspensioeoi
te Meppel ontvingen, behooren patroons, eigoua^er.
van huizen, menschen zelfs in zeer goeden -doen,, maar
die een kerkelijk baantje o,f iets dergelijks hebben.
HOOGERE RENTE.
De Coöperatieve Bperenleenbank II te Zuidschar-
woude heeft de rente'van deposito s ook met i/2 pet.
verhoogd. Bij de Centrale Bank te Utrecht is door ver
schillende aangesloten Banken uit Noordholland ver
zocht, voor deposito's slechts 4 pet. in rekening te
brengen.
OPLICHTING.
Door een aanvankelijk onbekend persoon zijn te
Hoorn vier ingezetenen opgelicht, bij wie hij voor
gaf in, den kost te wille/n. Werd er toe( besloten, dan
heette het, diat hij §en koffer van het station moest
halen.. Spoedig kwam hij dan terug met de, bood
schap, da,t hij een, bedrag te kort kwam, hetwelk hij
van zijn huisbaas leemde. Zoo heeft hij heit viertal
voor verschillien|de betdrageai opgelicht. Hetzelfde haal
de hij ook uiiit te Opperdoes, Medemblilc en, Velsen.
De jx>litie te Hoorn maakte proces-verbaal tege|n,h.em
op en, transporteerde dep man naar het huis van be
waring te Alkmaar. De verdachte, laatst gewoond heb
bende te Hensbroek, bleek iemand te zijn van goede
familie, doch was door den drank aaD lager wal ge
raakt.
WINKEL.
\roor de vacante betrekking van hoofd der school
heeft zich slechts éen sollicitant aangemeld.
ZUIDSCHARWOUDE.
Bij de gehouden stemming voor een lid van het
Kiescollege te Zuidscharwonde, was de uitslag, dat her
stemming moet plaats hebben lusschen de heerenJ. de
Ruiter Pz., P. Keizer, P. Boon, en Jn. Schoenmaker Jz.
EEN ZONDERLINGE VEREENIGING.
Te Wekeroon op de Veluwe Is een stroopersver-
eeniging opgericht, die den naam draagt vianl „Draagt
elkanders Lasten", ein ten. doel heeft gezamenlijk de
te beloopen boeten te betalen. Zij verklaren open
lijk, diat ze in de afgeloopen, ween te zamen 4 4 ha
zen, 2-3 kopijiven, 7 fezanten8 patrijzen, 5 kor
hoenders en 1 snip hebben, gescholen.
flinke nog jonge, welgekleed© dame binnen, die hij
met de woorden,: metvrouw Rodefeld uit Botzen aan
den procuratiehouder voorstelde.
Nieuwsgierig monsterde de procuratiehouder de
hem door zijn chef zoo warm aanbevolqn bezoekster.
Inderdaad een sympathieke verschijning. Een schoo-
ne, indrukwekkende figuur, vroolijk schitterende kas
tanje-bruine oogen. Mevrouw Rodefeld was frisch als
een bloeiende roos. haar kleur kerngezond, haar blik
zeker en vriendelijk., „U is dus de nieuwe procuratie
houder? 't Verheugt mij eens kepnis met u te ma
ken. U kent mijn naam bepaald wel? Ik ben al een
oude klant van Seelings, reeds mijn vader heeft goed
van de firma betrokken."
„Ik weet het, mevrouw Rodefeld," antwoordde
de procuratiehouder,, haar vriendelijk/ lachepd de hapd
reikend. „Mijnheer Seelings 'heeft mij alles gezegd
Overigens ben ik hier zoo nieuw niet meer ik
krijg al roestvlekken. U hebt de firma iu zoo"p lan
gen tijd niet bezocht."
„Het werk, de vele arbeid thuis, mijnheer Noah-
Maar nu depk ik mij eens schadeloos te stellep ik
blijf nu een volle week in Dfresden,"
„Om weer eens de groote-stadsluebt) in te ademen?'
.Zoo is het. Maar ik heb u een heele lijst-,gestel-
liegen meegebracht. Is mijnheer Seelings er niet?"
„Juist een oogenblik geleden even uitgegaan."
„Wilt u zoo vriendelijk zijn mij pu eerst even! de
nieuwe magazijnen te laten zien?"
-„Met zeer veel genoegen." En de procuratiehouder
geleidde de bezoekster overal rond.
Irtusschep keerde de pripciipaal terug. Me,h maak
te de zaken af. waarop pmevrouw Rodiefeld een ont
bijt pa,m en een glas wijn dronk. Een, uitnoodigiipg
om t° komen dineer en sloeg zij af voor vandaag, maar
daarentegen straalden haar oogen, toen de chef haai'
vroeg, of zij mijnheer Noah de eer wilde aandoen
met hem vanavond naar de opera te gaan. „Ik weet
immers, dat u hartstochtelijk veel vap de opera
i houdt, ep in Botzen
„Dat neem ik volgaarne aafi."
„Ik zelf moet jammer genoeg vanmiddag naar
Leipzig, anders bad ik gaarne persoonlijk met u meq
willep gaan. Mijnheer Noah is echter in alle opzich-
ten mijn plaatsvervanger bovendien is hij een
gezellig prater en een groote kunstvriend. U zult u
over dezen ruil volstrekt niet behoeven te beklagen."
wat verlegen, het vroolijke. prettige gebabbel van
zijn dame sleepte hem spoedig mee. Over het theater,
over Dresden, over Botzen, kortom over alles en nog t
waT werd gebabbeld. Mevrouw Rodefeld hield van
een grapje en de procuratiehouder wist) heel wat aar-'jj
dage moppen te vertellen ep zoo brachten dezej beide»
menschep een heel opgiewektep avond door. Noah
noodigde de klant zijner firma voor den volgenden
avond uit, om naar een concert te gajan.
Er was geen twijfel meer mogelijkmevrouw Ro-n
defeld en Albin Noah bevielen/ elkaar uitnemend- Injj
dep bediend en buiten de zaak was hij hpar trouwe
metgezel ep op dep afscheidsavond trok Noah esqfl
ïfj1,™ zwarte ja* en wit vest aan, aljn handen waren in
_h verlegep achter olanion/la r-Z'a o-ccj/iL-on en Hf» tiiu»ca I
Lachend antwoordde mevrouw Rodefeld, dat zij
hem zou verbeteren, of nr va,n mUrtieer Noah niet ,a k wiWB 2ij ^.hte Maar hem wor_
te veel goeds was verteld en ladend verliet zu den flBri ,vas haPJ. trollwe
winkel.
Toen zij weg was. brak de chef
uit, terwijl de procuratiehouder zich een pa^ glanzende glacé's "gestoken en de hooge,
de ooren krabde. „U is toch niet boos, cylind torepde op zijn elegant gefriseerden schedel.
Noah, omdat ik zoo eigenmachtig over u heb be- - - - - -
schikt?" vroeg Seelings vergenoegd.
„Hm edgenüjkI
„Hadt u wat anders willep doep vanavond. Daar
om hield ik het voor beter, u in 't geheel niet te
vragen. Maar ik ben niet thuis en u is mijn plaats
vervanger, en de gang met mevrouw Rodefeld npar
de opera is» zoodra zij in Dresden is, traditioneel.
Dat is eep za,kenplic.M, mijnhoer."
,,Jp, ja. 't is goed."
„Overigens zult u zelf vinden, dajt het een recht
genoegen is, een avopd' met deze welopgevoede vroo
lijke vrouw te mogen doorbrengen."
V I „J\u Jft. U UOKL1L UIIJ Wh, o-innwuivub J-IJ 1
.„Wanneer die dame zmh door mijp gezelschap nu j kor(. overleg En openhartig gezegd, ik heb
eens piet bevredigd gevoelt?" flinken man in
De principaal h»chte opnieuw. „Daarvoor ben ik m d
't geheel niet bang. Een zoo flink jonggezel en een
hubsehe jonge weduwe maar apropos, voor hoe
Een heldhaftig besluit schitterde naast een groote4
portie verlegenheid uit zijn oogen. Van het eep© r
kwartier naar het antiere verschoof hij onder zacht t
hoestep de beslissing. Eindelijk raapte hij al zijn
moed bijeen.)
„Mag ik een open vraag tot u richten?" begon hij, y:
De jonge weduwe gh eöde alö een pioenroos, knik
te evepwel epergiek met heit, mooie kopje.
„Wij beidep zijn verstand'"ge menschep,
Rodefeld," verzekerde h}j nadrukkelijk.
mij, eh wanneer ik nu ook u beval
Hij keek hpar vol verwachting in het
„Nu ja, u bevalt mij ook," antwoordde zij na oen
rt overleg. „En openhartig gezegd, ik heb een
flinken man ap mijn zaak hoog noodiig. Maar ik ben
mevrouw
„U bevplt
oud houdt ge de weduwe?"
„Dertig, een-ep-dertig..."
„Misgeraden, zij as al adht-en-dertig geweest."
.„Niet waar., Zij ziet er bepaald pog wel teni jaar
jonger uit."
„Heeft zij kinderen?"
„Een meisje en een jongen Neem u vooral in
acht, mijnheer Noah of liever, tast toe. Mevrouw
Rodefeld is geen kwade partij en ik vermoed dat zij,
na drie jaar weduwe te zijn geweest, niet afkeerig
„Pardon, ik ben acht-en-dertig
„U ziet er uit als acht-en-twiptig ik ben over
tuigd dpt men u voor jonger houden zal dan mij."
„Maar ik heb twee kinderen."
„En al waren het er vier. Ik vereer u en schat u
hoog, mevrouw Rodefeld U is een vrouw naar
mijn zin."
Nog eenige woorden over dit en dat ên zij waren
het eenp. Mevrou»v Rodefeld legde haar hand in dfl
zijne.
„Maar wanneer u nu eens berouw krijgt,
„Ik ben stand-
zou zijp van, eep goed huwelijk. Zij heeft mij reeds
ii. Waft Qon lNOd.ll.
„Ik?" bezwoer hij bijna heftig
vast.ïg ip mijn besluiten."
Nog op depelfden avond vierden zij in alle stilt!'
hun verloring. De officiëele viering zou eerst ovei
eenige weken plaats vinden. De procuratiehouder zol
voor dat doel napr Botzen komen,, daar zou de ven
het plan Iovin« publiek gemaakt worden. Voorloopig zou nie-
geschreven, dat haar zaak groote behoefte heeft aan
een map."
„Maar ik bid u!'" protesteerde de .procuratiehou
der. Maar in den grond van de zaak beviel hem de
opdracht die zijn chef hem had gegeven, niet zoo
kwaad en een paar maal betrapte liij er zichzelf diep
middag op. dat hij de uitgesproken woorden van
mijnheer Seelings nog eens overdacht en het plan mand van ^et gebeurde vernemen, oolc mijnheer
niet zoo dwaas vond. Sppiinco nipt T
Precies op tijd haalde hij mevrouw Rodefeld des beellll-s Je Wordt verv0lgd
avonds met he.t rijtuig af. Ip den beginne was Noah
