Schetsen uit de Rechtzaal.
Nieuwe AbonneV
GRATIS.
1' VERLEDEN.
Zij had ihem gevolg*], toen hij uit het gebouw
Bewoon, waar a'.n, l&anitor&n warton gevestigd, totdat-lo
«afscheid zou hebbon, gekomen va<n detn meneer, mot
•wien 1«lj opwandelde. Zij wachtte hem op 'n afstandje,
•dat hjj haar niet bemerken kon. Vandaar bespiedt
de ze al z'n bewegingen... Nu lachten ze om een,of
and l re „mep". Guust haalde z'n horloge te voor-
ncliijn.Maakte beweging van, schrikSapristi, a,'
«»o laat?... Neen, kerel, 'i spijt me, maar 'k moet
weg, naar huis. De ander praatte mog wat. Trachtte
hem blijkbaar over te halen om nog ergens te gaan
plakkenAls ze dat deden, was 't voor vandaag
Hnia. Moest ze weer naar huis... Maar 't liep mee.
Haastig sloeg Guust links-oim. En zij hem snel
dchterna.'t Hart bonsde haar van de inspanning.
Riek was piet, sterk, maar had taaie energie. In
haar grijze oogén- vonkte iets... En om haar lippen
Speelde een grijnslachje... Daar, dadelijk zou ze
hem hebben ingehaald. Zij hoorde al het krakejn
Iran z'n laarzen
„Zeg. Guust.:. Guust!"
Hy keek verschrikt om. Werd zag' zij du1|d»-
Byk bleek.
„Ben-jij daar!?'"
„Ilc moeit jq even rustig spreken," zei ze, hijgen,d
van 't draven. „Kunnen we cjei; ergens even gaan
■ritten?... 't, Is heel dringend."
"Weer keek hij op z'n horloge.
.Waarachtig, ik heb geen minuut te verliezen.
Er wacht ieman/d op me.'"
„Ja,"' zeide de vrouw, en weer vonkte iets in
haar koude, grijze oogep, „ja. dat» kennen we. Maar
die moet dan maar wachten. Totdat je gehoord hebt
wa.t ik je wou zeggen,"
Onderworpen drentelde hij mee. Zijstraten) in, een
Jgracht over,, tot de erêmerie. den modieusen
melk-sa Lon, waar zij ergemfs 'n rustig hoek jet -kondein
Vinden.
Zij liet hem port bestellen. Met biscuitjes. Deed
«alles op haar dooie-gemak. Nipte deftigjes aan haar
glas, kraakte biscuitjed tusschen de kleine, witte
tandjes. Wipte, met zakdoekje, kruimels van haar
das... Scheen niet te merken, dat hij op heete kolen
zat. Om de minuut op z'n horloge keek... Dan weer.
tmet sohichtig-nerveuse onrust, van haai* naar (het
glas-port, dat nog haast heelemaaj vol was.
„Zeg, kind"... begon hij weer.
„Ha, 3a, ik wieet het al. Je moet noodzakelijk welg.
Sïaar toch dien-je even naar mij te luisteren,"
Zij keek hean strak in de oogen- Als willende ge-
aieten van, den schrik, dien zij zou berokkeiteln. „Hij
Is weer geweest." zei ze.
„W... Wie? Wat? Wie is geweest?" vroeg Guust;.
„Bat weiet-je wel. he?..."
„Wie?... De... Je vader?
„Precies. En 't is nou heel erg met hem."
Hij werd rood van woede. Instinctmatig klemde
d< hand om z n rotting, als gereed omte-
mand te-lijf te gaanMet woede in die oogen
Breek hy haar aan.. En voelde toen, wel keeil diep
fcet wreede van dat staalgrijs in haar blik... Maar
nam een besluit.
„Wat raakt mij dat?" vroeg -V Guust, aanstalten
makend om zijn jap dicht te knoopen. De crêmerie
te verlaten
„Wat gaat mij dat aan?"'
„Nike," zei zie, yzig bedaard, „geen steek héb-je
«r mee te maken. Dat snap ik ook wel. Maar ik
wou je alleen maai- waarschuwen. Eigenlijk ben ik
gek'.... Maar we hebben elkaar te lang gak end, he.
•San dat ik... En 'k weet dat 't je ongeluk zou
fcijn. Je hebt mij toch dEkjwijls genoeg verteld hoe je
vrouw is... Zoo raaemjd jaloersch! Als ze dat
allemaal wist van ons, va^ vroeger-En van kleine
Mies
De vrouw zweeg nu. Heviger was het vuurtje in
tiaar oogen en er was nu een haast-dieriijké trek
om haar lippen... Want zij daclit aan die andere- Aap
«de wettige vrouw. Die haar kind nog bezat. Terwyl
baar kleine Mies al twee jaar dood) was... Eigen-
Sijk, gelukkig voor het arme wurm. Naderhand zouën
de mensclien haar toch hebben) nagewezen. Een kind
teen meisje, dat d'r vader niet weet te noemen......
Een. voetveeg, een; verworpeling in de maatschappij.
Ze treurde ook eigenlijk niet meer om kleine Mies.
Maar er was wraak in haar hart... Heete, verschrik-
fcetyke wraak. Van Guust vwalgde zij... Zooals de
beele wereld haar afschuw inboezemde. Maar toen.
de eerste maal haar vader. de oude, verloope®,
karakierlooze ploert, die haar vroeger getyramüseiera
bad en 'r nu trachtte te exploiteeren Toen haar
irajder voor de eerste maal -tegen haar zei:
„Rick, meid. daar kan je een aardig zaakje van
maken.. Je zoudt toch wel stapel zijn, als je hem
mei tusI 'lief.!.... Zoo'n schooier, die ie ongelukkig heeft.
gemaald en je nou laat slikken... Die den doodl van
je kind op z'n geweten Iheeft... "Laat dat wijf .van m
bet kon geen waan zijn, want mevrouw Rodefeld
nam zijn hand en logde die in. de bevende hand van
het jonge meisje, wier gelaat donkerrood was, en
wier kopje geleek op een in de sneeuw bloeien.de
iroos. O, boe jubelde zyn hart, hoe verhief zich
jplotseling zijn borst en hij voelde zich licht en blij
ais een vogel. Hy drukte Dora aan zijn borst én
«dan ook haar, de stichtster van zijn geluk en
«Ok haar drukte hij een kus op haar mond, de
«eerste kus terwijl een regen van geluk we,uschep
over zijn hoofd ging en het klinken der glazen) hem
hemelache muziek in, de ooren klojnk.
Zeker zijn verbazing werd verweg door zijn
zaligheld overtroffen, en zoodra Marie even heen
ging, volgde hy haai- snel en greep haait hand vast
«aa stamelde met vochtige oogen: „Marie. hoe edel
H>en je. Mijn vurïgem dank.) Hoe heb je het kunnan
raden, wat dk in het diepst van mijn hart begraven
waande? En dat offer hebt ge gebracht met een vroo-
Mj!fc hart wat zult ge boos op mij' zyn."
De mooie vrouw lachte vriend él ij ik. „.Beste AJ-
bin." antwoordde zij rustig, „voor alles -mag je mij
niet Marie noemen, maar mama. En wiees er van
verzekerd, dat ik geen offer heb gebracht; en boos
ben :k ook niet op u, anders had ik je niet uitge
zocht als de beschermer van het dierbaarste wa,t
Ak op aarde heb. Het geheim is zeer eenvoudig) op
gelost. Uw vriend deed het eenige, wat een ware
vriend in zulk een geval doen moet: hU zond mij
ïuw brief, daarby opmerkend, dat hij zoowel mij als
xi voor een ongeluk wilde behoeden. Daaruit ver-
*xam .ik alles. Ik nam toen mijnl dochter onder han
den, en ervoer uit haar mond, dat zij ook u lief
bad Zij was steek 3 treurig omdat zij meende, dat je
vam'haar niets wihle weten., Nu, mum besluit was
vlug genomen. Ik schatte u hoog en mocht j© gaai1"
ne Ujden, maar van een hartbrekende liefde was ook
bii mij geen sprake. U wfcts mij als schoonzoon even
goed welkom dan als echtgenoot. Wat ik noódfg
bad: een flink man voor mijn zaak, had ik daar
door eveneens gewonnen. Wanneer ik je au in dien
tusschentijd wat heb geplaagd, geschiedde het^ al
leen om de verrassing wajt grooter te doen) züa-
Toen kon Noak zich niet meer injhoudJea hak'"
nogmaals jubelend te omhelzen en te kussen,.1 „Hoe
goed hoe gr«ft>t, hoe edel," riep hij diep bewogen.
Mevrouw Rodefeld onttrok zich echter zacht aan
sQn omhelzing en zeide lachend: „Eén beding) heb
Ik nog te stellen,"
„Noem de voorwaarde en ik zal ze trouw nako
men," beloofde hu vrooüjk.
Haastig bracht zü haar mond hu. zijn oor en, fluis
terde zacht: „Dora mag nooit ervaren, dat eig^n-
THjk haar moeder de verloofde van haar verloofde
is geweest."
EINDE.
er voor bicedon!.... Da.'s loch wel hel minste, wal ju
c£»cuea kim.".
Toén had Riek evui ge i.d \a;i i.fgi IjzunOvtu
dal lage voorste» van afdi Jgjug A,apiuc» y.-
or otei pi'jko.du, hou Jievigor zij voc.do, du. 'i luun-
cm veruoocj.ii.g, een gmioing zuu g:.en... 'i Hem kwel
len, op de pijuifrank Loggen... ie zun, hoe hij oiond.r
lijden zou... Da» gaf haar vei .iJiii.g. Een sou-r» .ana.dL-
ii»ah' weJjehagon... Dn zij had haar vadui g-uniwoo.d
„Goh, eigenlijk heb je g.-iijk. Zeker! 't Kom» hem .ou"
Waai op de oude Jxaar op dun sehoude. iiad ge
klopt en uiUiep, dal zij 'o patente, wiotondigu meid
ygas.'... Dfc 'L nog ver in de wereld zou brengen, on
danks al wal achter den rug lag En dat-ie t.gjn moudcr
zaiiger gezegd had, meer dan eetis„Die Riek van
ons, 20 lijkt wal subig en onbenullig.. Wat ik je zeg
laat 'r maar stilletjes loopenDie is 'fcoo gaar als 'u
ipenscjh.L.."
En twee dagen later (had Guust oen verlit«ouwelijk
bezoek geluid van vader, op zijn kantoor. Het. gesprek
duurde langer dan een uur... Toan de aanleren.iu was
afgeloopen, zag Guust eruit als iemand, die een par
uien in de biandende zou heeft guioopen.... Maar de
oude Van Wijk was even kalm en budaa d, als toen L
tw-am. Zijn gezicht shaalde... En nu en dan tastte
Uiij in z'n binnenzakof de portefeuille er nog wei
goed len wel was... Waar de vijf waai davólle papijr.jes
ia waren geboigan, hem zooeven overgereikt..
Nu was zijl 't, Riek, d.'e met zekere haastigheid haar
port opdronk. Dn haar voille over neuspunt Irok.
„Nou, afijn" aeÈ ze, jk heb mijir plicht gedaan. Je
weet er alles van. Verder iieb ik niks te zeggun. Adieu
dan... Tot zieiis..."
Maar hij hield haar tegen. Hij was hang gewor
den. Er soliean hem iuts vreeselijks Ie di-eigeiL.. Alles
kwam iegelijk. De zorgm in zijn zaak... Zwaai der dan
iemand vermoedde. Zoadat hij: z'n alleruiterste krachls-
insjainning belioefde om vroolijk te lijken voor de lui.,
Eli aiu dit er weer bij...
Kiek was opgeslaain.
„Blijf hog oven", zeil hip
„Wol (noen, vent", anlwooixide ze, genietend van zijn
angst, „waarvoor zou 't dienen? Jiji moet naar huis.
En ik heb niks anders op 't hart Do tijd, dat we van
die afspraakjes hadden, is vooibij, jongen!"
„Wat wil-ie eigenlijk?" vroeg GuusL
Zij ging loch weer zitten. Haalde de schoudei-s op.
„Weet ik T', mompelde zij, ^centen natuurlijk hé?
Ik bemoei mij; niet met z n 'zaken. Dat moest er nog
bij-komen!.... Genten, altijd oenten.... Zooals ik je zei,
hij 'mot er nou heel erg bijhallen!"
En (heel zacht pratend, schuw londkijkend of iemand
'l kon hooron, fluisterde hij! 'haar in 't oor: „Ik héb
'l niet. Waarachtig, al zou ik 't willen, 't is er niet Ik
heb zware verliezen geleden. Je mot hem zien le sus
sen... Ik kan nu geen cen'ime missen... Ik beaweer
je dat ik de waarheid spreek."
Zij wist dat 't waar was. Zo kende hem door en
door. Elk» klank wending van z'n "stem. Elke beweging
vnn 'm was haar een open boek.
„Maar je vrouw heefl toch geld", zei ze, Mdan neean
je 't desnoods daarvan af!"
tf,Voor... Voor dien..." Hij sloof op. 't Bloed ploeg,
hém, van walgenda woacle, naar de wangen. Maar hij
bedwong zich... Met alle kracht. Want hij, wyus bang
voor de vrouw...
„Hij zou je sdhrijven", zei ze, „staar je kanioor
natuurlijk... Altlians, voor hét oogenblik.... Wacht dus
maar af. Ik kan er ook' tniks meer aan doen! Adieu"*
En mu was 't haar ernst Hij knikle even Liet haar
gaan... Stapte tocsi heel langzaam, voetje voor voetje,
naar huis. Nog een paar grachten omwandelend. Want
hij durfde niet zboals hij5" hu was... Zóó opgewonden, zóó
'gejaagd... onder de oogen te komen van zn vrouw»
Onder (het éten was hiji heel stil gowoest, heel somhej-.
Kleine Jannie was op z'n. sahoo-t geklommen en, had
maatje telkens aangekeken met z'n blijie, opgetogen,
sdii' terende oogjes...
Wat zou paatje blij wezen E'n of maafje, ziunde, hoe
bleek en terneergeslagen Guust was, Jannib ook wenkte
vanNeen, vandaag niet, paatje heeft hoofdpijn... Mor
genmiddag liever...
Jannie trok een. lipje.. En begon zachtjes te schreien.
Hij, Jhad zich zooveel voorgesteld van die venusshig-
Maalje had hem T heele versje geloeid. En Jannib j
had het nu in z'n hoofdje. En paatje zou zoo blij wezen
E'n fhu wildé paatje 't niet esns hooren... Dat was voor
Jahtnié 'n heel, haal groot verdriet
S.it kwam 'Suaa adliter haar man. aan. Sloeg .du
armen zachtjes om z'n hals. En drukte haar gezicht
Legen 't zijne.
..Zoti je niet even kunnen luisteren naac het kind
fluisterde zij. ,.Hif heeft 'n versje geleerd. En zou 't zoo
graag opauggen voor je. Doe 'L maar even voor hem!'"
Guust keek op. Wist zïeh goed te houden...
.„Zeg, Jamde, wat is er, baas?" vroeg.hij1„Wou
je me iats vertellen?"
En met één sprong was het kind op z'n sohoot
Begon dadelijk op te zeggan... Maatje aankijkend ïnel
groo'.B, zoo hlijtdé' oogen... Maatje, die voor soufleur
speelde... Als- hijdreigde te blijven steken, 'mét tor
Iipi>en dé woordjes zei, zonder zelfs te fluisteren... Wat
Jannié dadelijk begreep.
En lom 't uit was, het versje prachtig was opgezegd,'
begon paatje Jannie t£ zoenen en te knuffelen; te zeg
gen, dat hij: ean liéve. beste, brave, knappe jongen was...
paatje z'n jongen... En dat-ie nou zeker en stellig hét
liatswagentje zou krijgen... Morgen den dag... En of
Jannie nou blij was?....
Hel kind huppelde van vreugde op z'n knieën. Pakte,
met zijn mollige knuistjes, paatje z'n hoofd en kuste
hem -met tfc'n zachte lipjes....' „Paatje nou ook bliji?'
vmag Jannia
„Ja, heel blij!" riep Guust uit. En pio'selmg ihetf
knaapje onstuimig in z'n armen knellend, barstte hij
in tranen uit. De lange, blonde lokken van het kind
ermee bespiociencL 't Uit-jammerend van niet meer te
verkroppen wee..
„God, wat scheelt er aan, Guust!" (iep ~Suze uit,
haar flacon grijpend Zij had wel gïzion, dat hij dien
mildag heel, heel_andcrs deed dan ze hem ooit gt-zien
'had... Maar zóó... Zóó wanhopig. Plo'sehng .die- uït-
bara'ïng. Jannie was er ook van geschrokken en zat.
jjosen aangetroffen, met een i.iübal amgxluid of met
oen ot b g ijpe.ijke naam....
Kunt gij, beklaagde, ons nu ophelderen, wal die
posten bij eikaar 'n niet-onbeduiiden.d bedrag ver
tegenwoordigend te beteekenen hebben?"
De beklaagde zweeg. In den gebogen, verouderden,
vervallen man was Guust haast niet meer te her-
kounun... En er was nog maar 'n klein duwtje noo-
dlg om hem te maken tot den, schipbreukeling, den
gedepraveerde
Hij mompelde iets onverstaanbaars. En schokschou
derde... De voorzitter dér Rechtbank wachtte nog
evenIn de zaal was 't, nu, geruischloos, stil.
Maar vader van Riek op de publieke tribune
duwde nu heviger, en telkens, tegen elleboog van
dochter... Of zij 't hoorde? Dat was over de „lap
jes", diq telkens door Guust waren afsoschw6111-
Naar vaders portefeuille verhuisd. Om te verhoeden
da,t Suze ervan zon hooren-En kleine Jannie hem
misschien zou worden ontnomen, Vader duwde in du
veisch na-genieten van de roofpartij... Zag Riek eens
van-terzü aan. Of die er óok niet pret van had?...
Maar de vrouw zat met ijzig-strak gelaat te kijken
naar het gebeuren daar-beneden bij de groene ta
fel, waar de zwartgetabberde edelachtbaren zaten.
En even was 't, of er een huivering ging door het,
staalgrijs van de koude oogen,... Een huivering van
iets, heel diep in die haast-uitgebluschtq ziel nog
sluimerendEn op dat moment ©ven, oplevend...
MAITRE CORBEAU.
HAAGSCHE BINNENHOF.
Zou 't nog winteren?
In de maanden, die ons nog scheiden vap lente-
1914?
Zal de jeugdige Groothertogin, vap Luxemburg,
wanneer zaj straks haar verwante, de Koningin der
Nederlanden, officiéél komt bezoeken, een, zomersch
Nederland In Januari vinden,? Waar gelijk wy
reeds hebben gelezen daft thapa geschiedt d9 ro
zen en rhododendrons bloeien? De jonge blaadjes uit
de takken komen spruiten, sidderend voor de vorst,
die ze straks misschien zal komen, verrassen
Gelü'k de booze kat 't anne kleine muschje bespringt,
en het jonge, alte-vroeg ontluikende goedje zal
vernietigen?
Zou 't nog??
Wy leven in wonderen tijd van vragen en raadse
len. Waarin we al-meer het recht missen, om' ons
over wat 't ook zij, te verbazen.,
Zal de vrede worden geteekend?
Ik bedoel nu nj,et iets va,n internationalen aard.
Wanneer ik hierop zinspeel,, dan komt mij voor den
geest de sombere, wel zeer-ernstige toon, waarop
een zoo omzichtig man als minister Cort van der
Linden een dezer dagen, in de Tweede Kamer der
Staten-Generaal, heeft gesproken, over de spanning
in; het gevaar, dreigend door de internationale ver
houdingen van het, oogenblik. Op die woorden, is we,i-
nig ge'et. Men had. in Patria, slechts andóapht voor
„het compromis". Voor de kronkelbewegingep) én
verrassende buikdansen, door den Kanaalstrater uit
gevoerd, voor-en-aleer dr. Kuyper ziich onderwierp
aan het onvermijdelijk©; meegaan met het voorstal om
deel ie nemen aap de commissie voor beslechting
van. den ongelukkigen, sinds jaar en dag ons volks
welzijn bedreigende®, vergiftigenden schoolkamp. Er
zijn menschen, die van verzoening ep verbroedering
afkeerig zyn, diq ervan gruwen. Geiyk men indivi
duen heeft, sidderend voor het zonlicht en genie -
tend van grauwe duisternis. Zooals men heeft, die
niet houden van geurende bloemen en van kwinkelee-
rende vogels. Doch wier hart zich richt paar de
uilen en andere nachtvogels, geruischlooé voortschie-
temd door de zwarte lucht, Jiun prooi grijpend inde
uren, waarop slechts hunne oogen, kunn©n spieden
en loeren en vangen
Zulke schepsels zyn er 'in de dierenwereld.
En zulke wezens zijn er ook onder de, menschen.
voor de Schager Courant ont
vangen de nummers tot 1 Ja-
nuari a.s.
dam mr. Elias' opvolger ais burgemeester zal' zijn, herfi
hij: zilah jiie woorden te heiinnoren.
Zal (hiji .dus tnilet de bloedroode vlag van bét Raadhui
doen wé.ppérein Op 1 Mei?... Zin tot vcrbroedleiing en vee
eerbied voor nndierer beginsel en inzidht.
Zouden wij: slaam aan (hot begin van zulk een go»
den aera?.... Zou dit ideaal eerlang jat 'Venvezeniijkiqj
konden
Indien 't zóó war», Kerstmis-1913 zou wel ecu
heerlijk feest zijn in NedeilantL
Waarbij voor het eerst sinds zeer Jpng hot „Vredj
op aardel" ons uit de feestklokjes zou tegemoet kik
ken.... Redcxieercn wijüniat. Genieteui wij in kindei-lijkt*
droom van de i'llusia...
OBSERVATOR.
paa'je met g-oote angdoogun aan te kijken..,
„Ooh, '1 beteekent niets", steldé hij* gerus„ -
wat hard doorgewerkt, en 'da zenuw»n zijn ean likje
overstuur. Hij schonk' zich een groot g'as wijn in en
dronk *t i'n een paar teugen leeg Iets, dat hij anders
ook noci. deed... Zei toen, dal er nog dangïnda za
ken op het kantoor waren-
In de gang hield Suze hem tegen. „Guusl, vent, er
i; toch niets ergs gebeurd?" vroeg zij.
„Ben je «jou héelemaal..." riep hij gamaakt-jolig uit,
„wel neen kind, 't heeft mif goed gedaan... Dal ontspant..
Nou alles weer in orde!"
Ilaas'ig gng hijf weg. -
1 Maar (den healeni avond' 'fótidat hij, zeer laat, thuis!
kwam, bleef er voor Suze iats drukkend, benauwends,
dreigends... Zocdat zij niet oans luisterde naar .Tannië's
gesnap, toen het kind al in z'n bedje lag en liaar vmch-
feloos alfelei vragen d;Jéd over het rielswagonlje, dai
pa liem beloofd1 had-
Op 'dia publieke tribune in de Rechtzaal, toen "de
guruch'makende zaak zou worden beliandeld van dén
eenmaal „algamean gcachten" commissionnair, die én
zijn compagnon, én- velen van z'n cliLm'.éle op deerlijke
wijze bedrogen had-
Op (de publieke tribune zaten twee menschen de open
bare behandeling der sensatiezaak te vo'gm, op me
telkens mijn aandacht werd guves'ïgd, M Was een be
jaard man met gluiperige tronie en bes'iale uï'd'rukking
in dé g'.imme'ig?-, loerende o^g-n. En naast hem zat een
vouw me' koude, wreede, grijze oogui... Hij', d? oude
man, luis'ede gespannen. Niets on'ging hem... Hij hield
de hand ach 'e - oorschelp om geen wou, d te verliezen. En
telkens gaf hij du vouw eva duwtje tegen elleboog...
Of zij,,'l wel l>ad verslaan?
„Ia uw bo&keu", zei de voorzijtci', ,,zijln ver&ohiUendo
Er is éen vraagteeken, dat niet meer behoeft te
wordeu gesteld.
Wij komen op 24 December njet door de Staats-
begrooüng voor 1914 lieen.
Dat is nu niet langer liet vermoeden, 't Werd, ze
kerheid. Niet zonder begrjjpeiyken weemoed: in den
klank van zijn stem heeft voorzitter Goeman Bor-
gesius 't geconstateerd. Binnenlandsche Zaken en
Marine moeten blijven Liggen tot half-Januari.
Terwijl ik dit schrijf hebben wij ook Justitie ach
ter den rug. En zitten wij midden in Landbouw
Nijverheid en Handel. Minister Ort is gehanddrukt
én geluk-gewensclit. Niet voor den vorm, maar echt
en harteiyk en waar en gemeend.
De Kamer gevoelde, hoe zij hier een man voor
zich heeft in wien alles echt en, wa,ar is. Evenzeer
als in zijnboezemvriend; mr. Cort van der Linden,
terwille van wien hij liet rustige, hooge ambt va"
advocaat-genéraa.1 bij den I-Ioogen Raad der Neder
landen veiuviisselde voor de wósselvalligq en) gevaai-
lijke kansen van lid in het extra-parlementaire, door
mr. Ix>eff aJs conciliatie-ministerie herdoopte ne-
gental-Cort van der Linden.
Wy komen niet gereed voor Kérstmis-1914.
Dat staat vaat.
En ook is zeker, dat de fameuse „Kerst-limiet" hu
voor-goed, voor-altijd is overschreden.
Men kan dat treurig noemen.
Men kan 't met den heer Goeman Borgesius,
betreuren, dat de tijden achter ons liggen, waarin
het bereikbaar was om de gansche Begrootimg door
Senaat en Parlement voor Sylvester achter den "rug
te hebben.
Maar: wij moeten billijk zyn.
Dertig, veertig jaar geleden was 't zelfs voor
onze grootste gemeenten gemakkelijk werk om hare
jaarlyksche Begrootingen in een dag-of twee, drie
af te handelen. Dat ging best.
„Kom daar nou 's om!" zou Stastok Senior uit
roepen.
En hy had gelijk in 1839. En wy hebben gelijk in
191.3.
Zeker, sommige; misschien, vel© heeren. kond-ei"
allicht grooter vaardigheid vertoonen in de kunst
van 'zelfbeperking.
Maar toch, hoezeer is de stof, waarover 't nu gaat,
vermeerderd! Men leze slechts wat er over Justi
tie is gezegd. Goede, deugdelijke krachten, heeft de
stembus van Junï-l'913 in het Lagerhuis gebracht.
Voor alle partyen. Er is „nieuw bloed" in het oude
lichaam gespoten. Groote, machtige denkbeelden bloei
en op. Theorieën op allerlei gebied; in, de studeer
cel gerijpt, vragen, verwezenlijking en „vast
legging" iin oiW1 resit.it. Ons Wetboek voor Burgevlij-
ke Strafvordiering, dat de thans-besturendé minister
van Justitie voor zyn aftreden wil herzien, is een
curiosum en antikwiteit, tegader geworden.
Er is nu te veel materie, en tevejns te-belangwek
kends aan de orde, dan dat tyd-volprajters nog kun
nen worden gedoogd. Nu ja, ze zijn, niet geheel ver
dwenen. Doch allengs zullen zij zich wel op den ach
tergrond gaan, houden... 't Züjn nu te ernstige tyr
den voor frivole uren-stukpraterij.
Ik durf dit volhouden, ondanks den stroom van
redevoetringen, dien wij hebben ondergaan van, begin
November tot nu toe, op dat Haagsahe Binnenhof.
Er éene heerlijke, zaer-sympathieke neiging merk
baar tot bet objea'iuf, en-lijk waardeeren. van anderer
iazidh', beginselen en verdiensten.
Co-t van der Liaden's poging tot compromis staat
hiur bovenaan
Du beur Tioelstra heeft gezegd, dat wanneer «en
1sorinal-Mnocraat ergens in eane stixsek. ervoor g>
i sdhik', bu-gemeester word', hij "zich heeft te hennno-
l ren, da' ié' de par'ij; maar. de Regeeiang lienv be
noemde. 'Wanneer, s'raks, dé heer, K' fer Laan, te Aaan-
Binneulandsch Nieuws.
ALS DE EENE HAND DE ANDER WASCHT.
Een en waarschijnlijk meer van de Kamer!*,
den, die bij de jongste verkiezingen candidaat gewed
is van de Vrijzinnige Concenlralie, heeft de voigenci
niet ondérteekende, met kopieei--inkt geschreven, brief
kaart ontvangen (afzender onbekend)
Cohcénlratiie candidaat!
Ruim 4000 onidérofficieren hebben voon- den cofnco»
tralie candidaat gestemd. Zij1, vragen daarvoor sleélils écu
vergoeding namelijkUwe medewerking bij' de a.s. Ooi
logsbug'-ooting voor wat betreft het dragun van burg»
kleeding door de ouderen en gelhuwden op Zon- e
feestdagen en tijdens het verlof.
De stellers van deze biiefkaart achten zich alzo
genech'igd de rekening te presenteeren voor hun uit
gebrachte stem.
Ik Iheib U In de Kamer geholpen op den stemming
dag [help gij mij' "Van mijn. uniform' af op den Zo&
•dhg. De eens dienst is den anderen waaid.
HARINGHUJZEN.
Tot voorzitter yan dé banine alhier, is herkozen
héér K. Jonker te Alkmaar.
NIEUWE NIEDORP.
De boer P. Koopman alhier is herkozen tot Heen-
raad van het Heemraadschap dér Niedorperkogge Strijk
molens.
8T. MAARTENSBRUG.
Bij dé ingezetenen alhier circuleert een lijst voor hd
inzamelen van geldén ypor (den op te ndhte'n Kerstboon
VIMEGEN.
Donderdagmiddag te 12 mur landde op de Zandplait
Onnist b'iji .Ttexel iluSltenant Vers teegli, vergezeld Van eq
génie-soldaat als passagier, in een tweedekker. Doé
vletlerliéden van Helder geholpen, steeg Jiet vliegtu^
te ongeveer 1 uur weer op en vertrok lil de richlitg
Potten. Het was dé eerste maal dat boven de gemeerö
Helder een vliegmachine gezien werd.
Dit ter inlichting van de velen in onze omgeving, de
een vliegmachine hebben opgemerkt. Van tallooze ccr-
respöndenten ontvingen wij ten minste het bericht dat
een vliegmachine was opgemerkt.
GEZONKEN.
Op- d'e Zwarte Biokkeni in het gezicht van hét doip
Uülwollingerga, is eergistermffidldag |het motorveersahip van
Wolvaga o.p Smeek, ka-pt. S. Brouwers, guzonken. Wegens
dén (haidm wind weid de zwaar gelaten schuit dor
de stoomboot van Ecfliten. gesloopt. Pas was men op
hét genoemde vaarwater gekomen, of hét''noer van fet
vrachtschip luisterde niet meer. De schuit werd daurup
naar den kant gedreven, de bovenlast g.uaakle i.a le-
weging en weinige o ogenblikken daarna ging hot sclip
naar de diepte.
De opvarenden, do kapitein, du machinist en de zom
van oerstga/ioemdé, ko-nden nog juist worden gard.
Eénige zakken meel en drie kalveren vonden hun wg
i'n een oogwenk op jde sleepboot. Het overige vee Vff-
drotik. i
KANTONGERECHT TE SCHAGEN.
Üi spraak 18 December 1913
J. v. <L S. Wieiinger waard, Jaóhlwet, f 3 of 3 d. j.
KAlkmaar, Pol.v.. 2 a f 4 of ld. v. elke boete
S. F. S., Anna Paulowna, Art 426 Slr„ f C of 5 a
T. B„ Schagsn, Prov. *R»gl, f 2 of 2 d. P. B.,
lantsoog, Art. 426 Sb'., f6 of 5 d. A. G„ Scfhagea
Pol v.. f 2 of 2 d. J. W.. id„ id., f 0.50 of 1 d. J
G., ild., Spoonvegwtet, f 1 of 1 d'. J. v. d. O., 't Zand.
Molorr., f 2 of 2 d. "N. II., Zijipé, id1., id. J. JB i
Sclhagon, id., Mt "G. J„ 't Me'ldi, id'.id. P. C. jl.. Hare»-
karspel, id1., id. C. S„ Nieuwe Nledorp, Leciimlidhtwé,
f 20 of 10 d. A. d'. Bi, Winkel, Mot oir., f2 of 2 tl.
J. KBarsingerhorn, id., 1 a f 1, 1 a f 10, óf 2 en j
d. J v. S-, Zijpé. id., f 2 of 2 d. D. B., 'Ifarenkarspd
id, id. N. K- Broek op Lan^ndijk, id., id. G. tf
L., Sc-hagen. Art. 453 -Sfr., id A. v. W. v, R., Crf-
lantsoog. Moton-., id, P. d. V., Anna Paulowna, Jacht
wet. 7 d hechtenis. J. V, id„ Moton-., f2 of 2 d
C. G„ Callanlsoog, id, id C. T\, Nieuw» Niedorj;
id'., id. A. K., Anma Paulowna, id., id. D. K., Medea-
blik, Pol.v., id., J. v. W., Zijpé, id., f3 of 3 tl)
E. R., Zijpe, Moton-., f 2 of 2 d G. S., Barsingerhörn
f 5 of 4 <L
Beelamesi
Nierzand, Niergruis, Nier
en Blaassteen.
Wapneer de nieren niet in orde 2Üjn, kan hét zicü
voordoen, dat het urinezuur, hetwelk dan niet uit ht
Jidliaam wondt veivvijderd, zich afzet in do nieren u'
hel nierbekken. Naar gelang van de grootte dezer «f-
zettingen spreekt men. van nierzand, gruis of steen. Zo>-*^
lang de aderen niet goed 'werken, vermeerdert de tl-
zelling op de reeds gevormde stukjes .voortdurend m
kunnen deze zich tol een aanzienlijke grootte ontwü-
keten. Nierzand en -gruis kunnen mei de urine hel
lichaam verlaten. Grootene stukjes "blijven dikwijls m
de blaas achter en formen blaassteenen. Ook kunn® j
zij: v»rs!opping der urinewegen veroorzaken en me
nigmaal wordt een operatie noodzakelijk.
Hét is idaarom va:n 'viéaL gowictit in te grijpen, zoo
dra gij, versdhijlnseLen van- bovengenoenrde zilekte op
merkt, als een gevo&L van zwaarto en drukldng in, <le
léndenen, zoodal men te dezer höogle behoefte aan j
steun heeft bij hel Joopen ©n zitten De urino laat een
fijn zand achter en de nachtuiino is dik en bevit
cên i;ood bezinksel. Het water Itomt soms druppels-
gewijze, onophoudelijk hoeft men aandrang en een bran
derige pijn, ook pijta in den rug van boven naar bene-
den en gericht naar de blaasslieek. Beg'uit nog hedei
met 'het gebruik van Fpster's Rugpijn Nieren Pillen,
het speciale mcrgmeesmiddel, hetwelk aan de nieita
haar oude kracht hergeeft en haar in staat stelt om
de onzuiverheden, welke uw Jijden veroorzaken, «f
te voeren. Ziji grijpen uw kwaal in haar wortels dan.
Te Behagen verkrijgbaar bjj J
Rotgans, Molenstraat C14. TW
zending geschiedt franco na oit*
vangst van postwissel af 1.75 v<cr
één, of f 10— voor aes dooao-
Cischt de echte FosteFs Rig-
pjjn Nieren Pillen, weigert elt»
joob, die niet voorzien is vtn
nevenstaand handelsmerk p"
