iliiitti Kiens eeuer JAC. MET, BENZ- en DVERLANS-AUIOMOBIELEH.i Da eerste proef. Dl Woensdag 7 Januari 1914. 57s(e Jaargang No. 5306 COURANT. CARROSSERIEFABRIKANT, ALKMAAR. Vertegenwoordiger der beroemde Leveit alle soorten Carrosseriön, acsgewoment op elk verlangd Chassis. Eon gebruikte PROEF WAGEN bi'lijk te koop. T E L E F O O N 5 72. j Dien dag was „de nieuweling©" voor het eerst op 1 't bureau, gekomen. „Nou, wat zou d'r dat voor een zijn?" had men j zich afgevraagd, do dames van 't kantoor even zoo hard a^5 de heeren collega's, ©n toen ze nu een maal haar entrée had gemaakt., had ze ook dadelijk door haar bescheiden en ■beminnelijk optreden, en door haar vriendelijk, fij nbepneden gezichtje, aller harten gewonnen. De jonge jdajmiesl hadden, haar vriendelijk als con- frafteres begroet! do boenen hadden een voor een in de kamer, waar zij zat, iets te zoeken gehad deze had daar plotseling een, boek laten liggen, gene weer wat ahdres, en zoo dikwijls er ©ep binnen was gekomen, zooi dikwijls hadden de jonge dames te gen elkander gekucht; ae| begrepen wel, wie al dat bezoek gold. Zlelfs de dikke boekhouder, en die was toch een bezadigd en gehuwd; man» had blijk baar plotseling uit die kamer iets moeten hebben. Ook op 't i>o>vepkaptoojr sprak mep, veel oyer da nieuwelinge. „Net meisje, hè? die nieuwe." „Ja, heel aardig," „Ze schijnt npg niet veel bureaulucht geademd te hebben. Daar ziet ze d'r veel te fleurig voor uit." „Ja, een frisch kindje." „En hoe bevalt ze jou, Smit?'* De aangesprokene ziet van zijn. werk op. „Ik? Ik weet het niet. Ik heb dJ'r nog piet ge zien." „Dan moet je toch 'ns even gaan kijken. Duivels aardig bekje. Verdraaid] aardig. Smit lachte, „Och, ik heb op 't oogenbl'k niets in die kar mer te maken Ik, zaft ze wel 'ns tegen 't lij|f toppen, denk ik." „Waarom? Waarom zou je nu niet 'ns oven naar beneden gaan?" „Nu goed. Als jullie 't zoo poodig vindep." En hij ging de trap aft, naar 'f „dameshol". „Och, juffrouw Schot," zedde hij. nadat hij met een „goeden morgen dames" binnen wan getreden» „zou ik een der acten nog even van u mogep heb ben. Daar is een kleine fout ingeslopen, die wilde ik De dames lachten. Zulke vergissingen begrepen zij wel. Was' „de nieuwe" misschien die vergissing? Juffrouw Schot gat hem veelbeteekenend lachend die akte. i. Daan keek 't pas aangekomen meisje op; haajr blikken ontmoette die van Smit. En beiden schrok ken een oogenblik't was hem, of zij elkaar reeds keuden, elkaar reeds vroeger ontmoet hadden-, Maar waar, waak? En toen hij met zijp akte naar boven ging, dwaal de 't hem nog altijd door zijp hoofd: waar had' hij toch dat meisje getzftep? „Weet jij ook hoe da|tj nieuwelingetje heet?" -1— vroeg hij hoven gekomen ©en zijner collega's. i,Neen ik." „Ada w.HHnir, 18 en eenl hajven zomer oud," riep ©en andere, dlie toonde heter op de hoogte te zijn, j,Ada „Wiildnk- Ze komt uit „Wiitftepberg," viel Smit in de relde. „Ja. Hoe weet jij dat?'' vroeg de ander, teleurge steld dat hij niet de eepig© ingelichte "was. „Nou... ik klom toch ook (Laaft vandaan-, We woon den in 't zelfde huis. De kleine Ada „Hou mapr op. We begrijpen er alles van- Nou je bent een zwijntje hoor, 't meisje is verdraaid niet leelijk." 's Namiddags 5 uur. Het bureau wiordt gesloten. De heeren en dames verlaten 't kantoor, nemen af scheid, zooajs altijd. De dikke boekhouder staat-dn de deurpost, den knop in zijn hand. Hij zegt allen goedendag: „Dag meneer Rensler, adi©u meneer Schokking, adieu juffrouw Rompel." Daar komt ook de nieuwelinge de gang door; ze buigt even voor den bezadigd en deurbewaarder, knikt de anderen, vriendelijk toe, gaat dap alleen haar weg, door kennersblikken nagespeurd, „Een allemachtig mooi meisje hoor!" is aller mee ning. Bij een zijstraat staaft Smit. Hij heeft haar daar op sftaan wachten. Zij was verrast toen hij zich plotseling aan haar voorstelde, als Johap Smit, een* kennis harer kinder jaren uit Wittenberg, Het ijs v/ap spoedig gebroken ep weldra babbelden zij lustig over allerlei oude her inneringen, Hun weg leftd.de in, dezelfde, richting. En zoo wandelden zij sameu naar huis. Den volgenden avond gangen zij gelijktijdig van het kantoor. De boekhouder en de apciere collega's zien hen n;a. En de een, na den, ander zeggen 2©: «Die vent heeft toch een koLossalen bof." Dagelijks mapktep" de twee nu hun weg naarhuiö samen, merkwaardig dikwijls ook die van huis naaft 't kanftoor. En steeds genotep zij van elkanders bij zijn en van de herinneringen aan hun kinderjaren- Eens had hij; weer, 's morgens, op haar gewacht. „Ada heb vandaag een invitatie voor je. Of je vanavond mep naar de opera gaat? Ik heft) twee kaarten." „Zou dat gaap. Hap,?" „Haar A, we zijn toch twee oude bekenden, zou fk denken.'" „Ja. dat wel... Mapr- Goed, Ik kom- Waar ind ien we elkaar dan vinden?" „In de vestiaire, om half acht, goed?" „Goed. O. waft heerlijk, Han!" En 't was ook heerlijk,, niet minder voer hem dien avond, naast dat lieve meisje te zitten, hapi- van vreugde stralend) gezicht; te zien, haar blijdschap, die haar nog ééns zoo, mooi maakte. En. toen, de .opera uit was, had zij; 't betreurd, dat ze weer weg moesten, „Ik had dag en nacht; zoo willen/ zfttteii, Han, en toekijken en luisteren. Ik dank je wei, dat je. me dat pleizier gegeven hebt. 't Wap heerlijk, heerlijk!" In de vestiaire hielp hij; happ met haar mapftel. „En nu?" vroeg hij, „Nu gaap "w© napr huip." „Nee, dat koe aftet. Eerst moeten w# nog wat soupeeren," „Nee Hap, a1® blieft; pijet," „Met mij ook nleft?" „Neen, noen, nepn, ïk eet thuis mijn avondbroodje. „Nu, goed dan." En beiden wandelden, apm in arm, zwijgend' naar haar huip. D(apr nam hij; aftscheid. „Goeden nacht!" klonk 't uit haai' lieve mond.. „Goede nacht! En toen zij de deur achter zich had dichtgedaan, was het, aftsoft ze 'tgeftuk vopr hem haftl weggestop ten. 't Is den volgenden, dag. 't Bureau wordt weer verlaten, 't Is 8 uur.. Viergeefs wachtte Smit bij den hoek van de strapft op haar. Wap ze dap nog steeds op 't bureau? Hij zou eens gpap kijken. J awel hoor, daar zat ze pog, ij,verig over de schrijfmachine gebo gen. Hij; stapfta nppr binnen. „Wel, A, nog aan 't werk. 't Vertrekklohj© heeft apders al lang geslagen, hoor'" „Ja, Hap, Een dringend iets. De directeur verzocht me, om 't nog vandaag aft te doei.." „Nu, dan zaft ik even op je wachten, als je het goed vindt. Dan kunnen we misschien weer zoo ver samen naar huis gaap." Na een pauze „Wat doe je dat handig, met die schrijfmachine," en hij keek bewonderend naar haar fijne, sl-anke vin gertjes, dip zich vlug over de toetsen bewogen- ,,'t Is niet moeilijk," zeide zij lachend. „Wil jij 't misschien eens probeeren? Spel maar en zet mapr, f dan ben je er. Nou, probeer 't nu eens." liij probeprde 't. 'ft Gin? langzaam maar zeker. En 't „zie je wel, dat 't gaat," met haar lieve stem gesproken, wap zóo aanmoedigend, dat hij er mee door ging. Toen ging ze even weg om nieuw papier te halen. Hij had nog weinig afgedrukt. Er stond nog nftets dan i k. Mapr hij, had de overige woorden duidelijk in zijn hoofd, en zonder er bij te denken wat het gevolg kon zijn, drukte hij mechanisch de overige woorden neer, tot ze er allo stonden. Toen kwam zij juist weer binnen, ging naar de schrijfmachine, schoon papier ip haar hand, en haajr oogen lazen: Ik houD vAn jE. WIL je mijN vrOuw Wo r D e p? Ilij was bij] 't venster gapp staan, zag in span ning naar ha,ar gezichtje, dat kleurde en weer bleek werd en altijd aog de oogen naar het papier ge richt. Toen keek zij op, lachte om zijn angstig ge zicht en ging naar hem toe: „Han, Hap, wat je dapr geschreven hebt, is dat wel ernst?" „Ja Ada-.. En--- jij-..?" „Wil je mijn vrouw worden?" herhaalde zij^ajs in een droom. „Ja Hap, ja» 5®» wil je vrouw worden. O Hap, Han En hij Ja, dat behoef ik niet meer fte zeggen. Hij deed, wat alle anderen doen, als 't zoo ver is: hij trok hapr aan zijp borst en kuste haar lapg en Inpig. En die eerste proef, <die hij met de schrijfmachine genomen had, hij denkt er nog dikwijls aan en hij zegent nog die schrijfmachine, al bekwaamde hij er zich ook niet verder mee. 404de Staatsloterij. Handelsblad. 2de TREKKING. PRIJZEN. 4de KLASSE, HOOGS f 25000: 10729. f 1000: 1185 16668. f 400: 4618 8685. f 200: 19961. f 100: 610 1674 4007 11311 13116 14794. Prijzen van f 65. Feuilleton. „,Is het dan werkelijk de manier, zooald u zoo- als u wilt dansen? Met uw" met, den aftru om die dame heengeslagen?" „Hoe had ik andere zulk eed vertrouwelijkheid gewaagd?" antwoordde Brapdow en er speeftdie een lachje om zijn mond. Mary, dit bemerkende, ae&de: „ik vrees daft het imet uw bescheidenheid "maar zoo, zóo is. Integen deel, ik geloof doft u een zeer brutaal man is." „liet doet mij bitter leed, dot u dat denkt en ik verzeker u, doft ik de bescheidenheid zelf ben, het doet mij verdriet, daft u zo6 slecht, over mij denkt," zeide Brandow. JÜary viel hem ip de rede. „Ik denk dJaftu dep spot met mij drijft, over mijn naieveteit, of hoe u het ap ders wilt poemem. En dat zou niet brutaal zijp?" klary had liever voor aftlies willen, doorgaan dop vdwp naief. .V 'Nu kon Brandow zich nftet meer goed houden en hij' brak in luid lachen uit. Mary's dogen schorten vonken, zij stampte met dep voeft en riep uit: „Mijnheer, dat gaat aftfte grenzen te buiten. Ik mag uw onbeschaamdheid} geen oogiep- bl'ik langer dulden.'", Ik docht nu, dat zij hem op staande voet de deur zou wijzen, maar er geehiiedde nftets dergelijks. Nu moést beslist worden, w'ie meester zou Rijven- „Hoe," zeide Brandow, „ben ik soms goed ge noeg om uitgelachen te worden? Een weddenschap moet ik helpen winnen, een weddenschap, waaraan mijn vooropgezette mindere kunde in de gewone ge zelschapsvormen ten grondslag Lag en hu dat ten mijnen gunste is uitgevallen, zal ik niet eens mo gen lachen,? Ed, waarachtig, ik had alle redien om beleedigd ft© zijn. Dat ik het echter niet ben, dat ziét u." „Cascaden,, je,hebt gelbabbeld?" vroeg de prinses. „Niet éen woord hééft hij verraden," viel Brap dow in. „Ik had echter al een groote domkop moe ten zijn, als ik' uw bemerking over de tien kronen, niet had begrepen. Laaft ons nu quit zijn ep op nieuw beginnen." 12 2812 5452 7954 10859 13322 15678 18 70 6 29 822 521 991 878 343 863 726 62 863 556 998 886 384 883 740 142 953 574 8000 945 411 9Ó0 772 220 979 595 50 11106 497 912 793 245 3013 624 108 75 612 916 818 404 28 633 165 80 623 16018 907 412 154 707 215 89 642 166 919 429 233 744 259 202 670 216 939 442 292 746 343 233 705 356 952 541 301 749 380 281 730 462 956 623 455 750 420 353 791 468 19070 685 465 785 465 377 879 572 185 690 473 798 472 380 885 591 187 759 604 943 495 386 938 598 250 833 616 967 514 408 965 657 297 897 639 6011 521 409 974 741 332 928 704 40 527' 416 992 784 355 991 850 52 528 462 996 786 360 1031 864 69 572 463 14013 808 372 75 870 70: 615 476 175 17010 374 205 211 911 218 617 488 247 72 40G 4001 338 682 594 506 127 458) 239 2 382 689 637 319 128 G8S 289 13 387 699 714 341 226 61£ 407 82 406 705 720 371 247 802 448 99 495 710 741 373 260 834 564 155 628 825 831 374 274 873: 601 230 704 834 860 444 343 912 607 299 731 875 887 483 350 942 618 345 764 905 979 484 372 964 648 359 768 962 12028 624 458 972 726 382 785 985 49 539 496 20014 784 388 792 991 168 552 500 26 804 455 804 9068 172 584 507 82 821 486 867 82 185 690 531 142 864 487 958 118 191 695 627 182 920 615 981 123 536 707 650 196 937 645 7036 223 542 720 679 277 2025 647 46 308 551 885 683 281 50 748 66 431 576 932 707 434 100 761 79 464 586 954 730 498 119 791 98 466 592 15034 926 50S 171 821 118 571 622 44 956 512 173 826 132 591 711 73 18021 527 182 876 156 737 774 99 104 542 189 955 203 771 805 129 106 553 314 984 320 855 808 131 351 655 316 999 344 889 809 222 167 68» 343 5000 345 926 881 234 372 716 426 43 396 10050 883 298 430 744 428 51 420 148 988 310 482 753 483 100 450 273 13053 320 510 761 500 118 504 275 80 459 533 810 641 168 558 314 89 462 541 841 683 185 650 534 126 488 548 924 695 262 655 569 159 503 558 930 707 280 730 611 160 624 623 940 763 302 757 614 232 651 636 948 764 317 885 761 240 654 639 950 784 369 893 834 284 656 654 980. 4e klasse, le lijst: 6808 moet zijn 6887. Biimenlaiidsch Nieuws. ZÜIDSCHARWOUDIS. Uit Ziuidscharwoude waren Maapdag een 4-taï jongelui voor het Kantongerecht te Alkmaar opge roepen om terecht te staan voor gepleegde baldadig heden.. Bij hun terugkomst ip de gemeente, gedroeg een hunner zich op een dergelijke wijze, dat hem doo- den gemeenteveldwachter de boeien werden aan geslagen. Dat loopt dus op een nieuw proces-verbaal uit NOORDSCHARWOUDE. We vernemen, dat van de gasfabriek te Noord- scharwoude een heel nieuw buizennet zal moeten ge legd worden tot het Zuideind van de gemeente St. Pancras, daar de verlichting, vooraft in het Zu idelyk deel vap dit gebied zeer veel te wenschen overlaat. Dit werk zaft heel wat onaangenaamheden. eP... geftdl kosten. ZUIDSCHARWOUDE. De heer J. de Ruiter Pz., voorzitter van hefc Fanfarecorps „Kunst np Arbeid" fte Zuidscharwoude, is benoemd tot voorzitter vap den Westfrdeschen Bond van, Fanfarecorpsen en Harmoniegezelscbappen in de plaats vap dep heer E. Zeepiap te Noords»zhapwou de, die bedankt had. ST. MAAKTEN. In de Rijkspostspaarbank alhier zijn over 1918? 726 inlagen gedaan tot een bedrag vap f 18731.92, tegen 148 terugbetalingen tot een bedrag groot f 15342.91. HOOGWOUD. Maandag jl. bad ten huize vap den heer Slotoma- ker aan de Gouwe alhier eep biljartwedstrijd tus- schen 14 spelers vap de Gouwe en 14 spelers uit Ben- nimgbroek. Gespeeld werd 1 partij en elke partij uit I 100 punten- De uitslag wap als volgt: j Spelers van de Gouwe, 1, D. Mol 90 punten; 2. H. Slotemaker 100; 3. W. Speets 68; 4. W. Vjjn Mapr heel opgaarn© streekl Mpry heft zeil. „Goed," zeide zij, „maar flk blijf erbij, daft u driest is, ook al vergeef ik het u voor ditmaal. In den grond vap de zaafti is deze eigenschap niet zoo erg, en heeft nog nooit een, map geschaad bij de vrouwen. Ik vrees dpt het baar zelfs bevalt, hoezeer zij er zich soms ook aap ergeren." Na gftng Mary moedig op Brapdow toe, met hoog gekleurd© wangen, bereid zich opnieuw aap zijp dansopderricht te onderwerpen. Weer wps zaj ©enigszins ontsteld, toen hij don arm om haar heen sloeg. De eerste aanraking vap een man. En ip den begipne bleef zdj schuchter en veriegep. Dtoeih spoedig paste zij zich aap ep bewees zich eep ijverige leerlinge ep zweefde meft genoe gen met hapr dapser door de kamer. Toep de dansenden stilhielden, zonk Mary met een verhit gelapt ep schitterende oogep in ©en stoel en ri'ep uilft: „Dp nieuwe daps is heerlijk. Jon©, mep gelooft te vliegen. Mapr wat zal die koning en d© koningin daar wel van zeggen? De koningin vaftt bepaald wel vap ontzetting in zwijm. Hei is heer lijk." Dap voegde zftj er verlegen aan toé: „dat wp zeggep, het is heerlijk wappeer mep zich een partner kiezen mag." Dit gezegd© verergerd© d© zaak slechts en veroor loofd© Brandow onder eep eerbiedig© buigipg te I vragen: „Mag ik in dat ge/vpl hopen?" I „,0 ja, daft moogt ge. Ik zeg! het ronduit, da,t heft dansen meft u heerlijk was. Bent u nu tevreden, mijnheer bescheftdehjheddj? r Jame, wie weeft wat wij, hier nog hebben af te wachten." j Zij sprak bijna scherp, want Brapdow'3 houding I was nog onbevangeper en vrijer, don zij het anders van haar omgeving gewenjd "was. Het was hapr nieuw voor haar ongenaakbaarheid te moeten optreden. 1 ,.,Uwe Hoogheid heeft vap ons verlangd," zeide Brandow, „dat wij vap avond a!l© vormelijkheid ter zijde zouden zetten. Zoo ik verder gegaan ben dap u lief was, zoo verzoek ik u dat te verontschuldigen en te beschouwen als eep gevolg vap uw weusch. U kunt voor het vervolg u vap elk© krepkiug verzekerd houden." Daarmede zeilde hij duidelijk genoeg, dat het hem onverschillig was, of hij een zoo wispelturig schepsel beviel of niet. Mary zweeg. Wij onderhielden ons nog een poosje, terwijl Mary met eep stijf gezicht daar zat. Daarop begonnen wij te kaarten en in dep loop van het spel verkreeg bij Mary weer de gewon© vriendelijkheid en ventrouwe- j ljjkhedd de overhand- Brapdow echter bleef ijskoud; I hij, was hoffelijk en' eerbiedig t©gen de diames, maar de b'ijde stemming vap streks was en bleef weg. I „O, hoe vervelend is dit," riep Mary na e enigen tijd. „Uw spel is veel mipder onderhoudend dap uw I nieuwe dans. Do© iets dat ik lachen moet, Brapdow." „Ik vrees dat n een ander zult moeten roepen, ais j u lachen wilt," apftwoordde hij. „Op beide manieren schijp ik u nftiet te kiunpep bevallen, maar ik geef d© voorkeur pap, de mpdier, waarop ik u tenminste piet beleedig." Mary's oogep schoten vonken ep zij, zeide spottend: „Dat klinkt waarachtig net, alsof u mij wilt beval len." Zij hap ©ogenschijnlijk pog een scherp© opmer- king op de tong, die zij ©venwel bipnen hield. Zftj veivolgde: „De koningin predikt mij steeds het hoog houden mijner koninklijke waardigheid, zooals zij het noemt ep zij heeft gelijk. Maar ik zeg vrijuit, die waardigheid is eep verschrikkelijk© plaag. Vergeef mij, en in het vervolg afts wij weer onder ons zijp verzoek ik u alle drie, mij geheel te behandelen als uws gelijke. Nogmaals heb ik een perfect lesje ge kregen, Sir, ep van dit uur af is u mijn vriepd, wan neer gij wilt, en zoolang gij u mijner waardig be wijst neen ik weeft wel, u zult mijner steeds I waardig zijn dus voor altijd. Nu is alles weer goed ftusschep ons, ep wij willen probeeren, of daft zoo kap blijven." I Zij reikte hem de hand, die hij, zich diep voorover huigepd, lang en innig kuste. Het handkussen was toenmaals npg nieuw in En geland, behalve bij, openbar© huldigingen vap koning en koningin. Mary wps dus verbaasd, maar stopd het onder hevig blozen toe, daft hij haar hand langer vasthield dan strikt noodig was- Nadaft zij nog eendgen tijd kaart gespeeld had dep, I sprak ik mijn spijt uit, dat ik niet met Jiane kon dphsen, omdat oins de muziek ontbrak, i „Wanneer de dames het goed vinden, zal ik spe len," zeide Brapdow en hij nam de luit vap Jane en speelde de opgewektste wijsjes en liefdesliedjes, zooaJs zij toen niet dikwijls, ver van het lapd der minnezangen gehoord werden. Brapdow wilde Janepu ook dep nieuwen dans leer en, wat mij dadelijk in lichtelaaie van jaloezie zette, want ik wilde niet, dat hij zóo met Jane danste. Tot mijn groote vreugde antwoordde zij: „Van avond niet. Misschien zal Sir Edwin mij later' den dans leeren, het is immers zijn beroep." Of ik wilde? Het was het eerste gunstbewijs, dpt ik ooit van Jane had verkregen. Daarop zongen Mary ep Jane eenige liederen; ook Ik liet mij hooren en op Mary's verzoek zong Bran dow noglmaaj6. Wij zongen duett©p, quartetten, eoH en de liederen waren allep lief en melodieus, want zdj kwamen uit het hart der jeugd, en spraken tofe het haftt der jeugd. Dap babbelden wij wat en Jan® zoowel als Mapy brachten Brandow er toe vap zyn reizen en avonfturep te vertellen. Hij was een zeer onderhoudend verteller, sprak vrij en vlot met heldere, niet te ludidcj stem; ook hacl hij een manier om zijn toehoorders ip de oogen te zien, ddet j alles wat hij zedde een dubbele aantrekkelijkheid gaf. j Eerst vijf-en-twintig jaar oud, was hij rijk aap kennis, die hij zich bij zijp studies in Barcelona ep Parijs had verworvep. Hij sprak B'uitsch, Frapsch en Spaansch, ep scheen ook d© literatuur van deze ta<- i lep te kennen. Zoo vertelde hij, dat hij reeds op zijp zestiende jaap afts schildknaap van zijp oom het va derland had verlatep ep iln Frankrijk ip het veld ha<ï gestaan. Later geraakte hij ip Holilandschep dienst dan in Spaansch© gevangenschap enj trad toen in het prachtige Spaap^che leger, daar het hem er niet op aankwam, waap hij: vocht, mapr slechts op de gele genheid om zijn heldendaden te huniien toonen en daarbij winst te maken. Hij velheide ho© hij naar Granoda onder de Moorep was geweest, daar in ge vangenschap was geraakt, als slaaf was behandeld en zich door de vlucht had weten te redden. Zijp lang verhaal sloot met de verzuchting, dat nu een vervelend© vrede hem In een slot vasthield. In een onzalig oogen,blik z<4de Mary: „O, master Brandow, vertel ons nu eens wat vap uw tweege» vecht ip Suffolk met Judsón." Jane keek de prinses verschrikt aan ©p schudde af keurend het hoofd ep' legde dén vinger op haar lip» pen. „Uwe genade neme het mij, niet kwalijk, maar ili geloof, dat ik dat niét kan," en met deze woorde* stond Brandów op en liep naar hert venster en bleef daar in de duisternis naar buiten kijken. Mary begreep wat zij had uitgericht en baar oog©* werden vochtig. Na eenige seconden van pijnlijk zwij gen. liep zij zacht naar het venster en zeide, terwijl ziji haai' band op zijn arm Legde: „Sir, vergeef mij, dat had ik moeten bedenken; maar geloof mij, dat heb ik niet gewild." „Ach, n-ylady, 't was 'n. onbezonnen woord waarvoor u g een pardep hebt te vragen. Doch dat u het doet is eep bewijs van uw goed hart en ik dank u er voor. Ik heb maar een oogenblik noodig om mijn gevoeleps meester te worden." Daarop kwamen zij samen terug. "Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1914 | | pagina 1