Jac. Met P. SLUIS. word gobo.. rot, dood-verklaard. Dat alJoö wist Else bost 'n Hooi enkele ,maal hoor- do zij, 's avond» heel laat, heftige ruzie in de slaapkamer van haar ouders. Pa vloekte en raasde. Sm set eer stoel, of zoo, omver. Ma jammerde er doorheen. Maar vocht voor haar kinderen. Else had, in opwelling van doodelijken angst de deur van. haar kamertje gesloten. Maar zei hoorde ma schreeu wen,... Van dat hij zich schamen moest. Een'man, tot over de oore-n in de schuilden stekend, en die z'n geld verbrast, wegsmijt, liever in liederlijkheid opmaakt, dan te zorgen,, dat z'n kinderen er behoor lijk uitzagen. Els® had geen, japon meer, waarin ze zich kon vextoonen. En Jan liep met kapotte schoe nen. Moe»t uren loopen omdat-ie geen geld had voor reparatie van z'n flets. De leveranciers liepen de deur plat. De man van de, belasting had al twee- maal met beslag godredig'di. Zei, dat de ontvanger uit medelijden met mevrouw nog geduld oefende. Voor h aar-zei vo kon 't 'r niet schelen. Dat zij geen toon baar stuk meer aan 't lijf hacij en wat ze nog aan preciosa bezat had moeten wegbrengen, 't deerde haar niet. Maar de kinderen!... Zijn zoon en zijn volwassen dochter! Of hij daar dan geen schaamt© voor gevoelde... Of ajle-s In hem dood was?... Else hoorde elk woord. En, plotseling schreeuwde tna, door het Hjidien van vela vele weiken in toe stand van ontembareopwMinjlng, d1© geein angst meer kent: „Maar dit zeg ik je, Wiillem... Dit eene zeg ik je... Morgen den dag ga ik naar je compagnon, die ook door je bedrogen wordt. I k zal De Wijs vra gen, of bij dat alles weet... I k zal met hem over leggen of de wet my niet macht geeft om tegenover oen verkwister, een ellendeling, die z'n vaderplicht niet kent, op te, treden... Ik zal...''' Verder kwam ma niet. Een rouw gegil Jammerde door het huis. „Help, help! Jan! Else! HelpHij vermoordt me.'... Help/!" Zij had de deur van haar kamertje opengerukt En Jan, haar broer, kwam naar beneden hollen, Jan's oogen blikéemden van woede en hij had e»en stuk ijzer in de vuist geklemd:,.. „Ik sla hem kapot!" riep de jongen, die zyn vader haatte met fel af gT ij zen, ,„0m Gods wil, J<a,n. wees bedaard!" «meie!kt|e Else, hem om dien hals valleed. Met een ruwen ruk duwde hij z'n zuster achter uit... „Mot-Ie ma vermoorden?" riep Jan. Maar moedor was al bij hen. Vloog 't kamertje van, Else binnen... Wenkte Jan "weg, naar boven te gaan-.* De deurvan EJse's slaapvertrekje werd gesloitep. Fa was gekalmeerd. Do buren, hadden de politie gealarmeerd. Een agent, schelde, schelde nog eens ZIJ hoorden pa napr beneden gaap- De agent eiischte toegang, wetend welk vlecech hij in de kuip had, „niks geen praatjes. Of anders mot-ie maar met defn inspecteur, op 't bero, verder redeneeren..." Voor de buren, uit schaamte en wanhoop, had ma den agent toen te woord' gestaan. Verzekerd, dat alles weer in orde was... Heusc'h. Ze was wat nerveus ge weest. Overal valt wol eens 'n woordje, he?... De agent keek mevrouw medelijdend aan. Zooi da(n maar verlakken. Pa bood' hem een borrel en een sigaar aan. Maar de agent weigerde botweg. Ma en Else sloten zich weer op. En hoorden pa ijsberen in de slaapkamer... Die bedreiging met den compagnon had hem na de eerste opwelling van razende woe detoch wat ontnuchterd... Die nacht was Else tot in allo bijzonderheden bij gebleven. Ma had haar verteld, hoe de zaken ston den. Ze waren allebei te opgewonden om te kunp,ep, slapen. Fluisterend in baar gejaagde angststemming had ma zoowat alle» verte,ld... Va,n dat oogenbliik af wist Else dat ze de handen Tilt de mouw zou moe ten steken. Ging zij eien betrekking zoeken... En 't had nog een paar maanden geduurd... Toen op een middag vond zij meneer De Wijs, den compagnon vap pa, In de huiskamer zitten En ma was er ook,, doodsbleek, schreiend, 't telkens ui,t,aniklcen,d. Jap was,, naar z'n kamertje-ge stuurd. En toen, Else binnenkwam, hoorde zij meneer Do Wijs tegen ma zeggen„Als JU er niet waart, Korteneo, en voor de kinderen fik bezweer je, dat 'k den schoft in die, kast liet zetten!... Zonder een seconde te weifelen-Hij had er al jaren geleiden van moeten lusten... Maar..." Zij wenkte hom, wijzend naar Else, die binnen was gekomen. Meneer De Wijs zweeg. En Else giing de kamer weer uit. Pa was, dien dag. niet thuis gekomen- Nie mand vroeg naar hem. 's Middags, toen ze aan tafel zaten, zonder dat iemand een brok door de keel kon krijgen... Ze elkaar zwijgend, verslagen, zaten aan, te kijken... Wachtend, totdat de curator zou komen... Die had gemeld, tegen zeven uur te zullen laten in ventariseeren... Toen kwam de meid binnen. Zonder te tikken aan de deur. Vtroeg, met schalde stern, „hoe of 't met haar centen gesteld wap"... Ma had iets gemompeld. Van dat alles fin orde zou komen, immers... „Ja, dat ken wel!" riep Cor, de zeer mondairoje „assistente", „dat zal wel zoo wezep. Maar i k verkies niet de dupe vap <fie historie te worden, ajs u dat maar weet. Ik moet mijn geld hebben. Dan had mepeer z'n kostelijke centen mdar moeten ha- De lentewind rukte aap, da kale twijgen der boo- meu. Het donkere water der Sein© vloeide onver schillig verder.. Flikkerende lichtjes straalden vanaf schepen en booten op het water. Voor hem schreed in soutane de magere gestalte van een priester, die nog laat een bezoek aan, een zieke of stervende bracht. Iets in tien gang vap deizen man kwajm Gour- gand bekenjd voor. Daar wendde da priester het hoofd om, de luide schreden achter hem hadden hem zeker bevreesd gemaakt. In het helle licht ©ener lantaarn herkende Gour- gand dadelijk het hem welbekende gezicht van Fou- ché, den hertog van Otranto. Een seconde bleef hij. als aan den, grond genageld staan. Fouché verkleedt Wat voor een schelmen^tuk ging die nu weer uitvoeren? Gourgand bleef met opzet wat terug, om den an der een voorsprong te latetn; dan volgde hij hem langzaam op eenlgen afstand, zonder hem evenwel ook maar een seconde uit het oog te verliezen. Fouché liep vlug. Hij stuurde direct op de Tuille- rieën aan. Gourganö kon nauwelijks eefc uitroep van verbazing onderdrukken- De hertog ging werkelijk 'den hof voor het slot In, een zijdeur werd' geopend alsof de bezoeker al reeds werd verwacht en, werd! weer snel en gëroaSch- loos achter hem gesloten- In de werkkamer van den konjpg brapdldé het licht nog. Fouché, de oude Jacobijn, die beladen was met etn bloedschuld tegen, de Bourbons, de chef van de geheime politie onder Napoleon, die wegens verraad en intrigues was afgezet die werd bij den koning ontboden in geheime aaildtëhtie„ ojm hem om raad te vragen. Dan moest, het wel erg me,t de zaak d'er Bour bons gesteld zijn,' wanneer zij bij, dezen man hulp zochten. Gourgand liep grimmig lachend den tuin van het slot weer uit. Zijn sabel sloeg luid' op het steépen plaveisel, zyn sporen rinkelden, De wacht trad naar buiten ©n salueerde^ HOOFDSTUK 7. Lodewljk XVIII wist heel goedi hoe gehaat Fouché om zyn verleden by de leden zyner, familie was, maar niemand in heel Partijs kon hem zoo goed uitslag geven over den, werkelijker» roestapd als juist Fou ché, die overal zijn neus in stak en, spionnen en ver trouwden in alle partyep bezat en zaeh er niet voor schaamde, om zyn beste vrlendejn, te verraden, wan neer hij zelf daar nut uit trekken kon|. In zijn verschrikkelijke onzekerheid' hoopte de ko ning, uit Fouché los te krijgen op wietn, hij nog vaat kon vertrouwen, en op wt&n, niet waren, lnplaats ven ze aan wijntje en Trljntjei te besteden...'" Cor was ©en belezen,, ontwikkelde Juffer. En de wanhoopswenken van ma, dlte haar naar Jan en Else telkens wees, bleven zonder uitwerking... „Afijn, a'-s de curator komt, zullen we dan wel eens nader zien," besliste Cor... Diep hadden ze toen, met hun, drieën.ge voeld de vernedering. Nog d.enzeJfden avond vertrok Cor, na ampei niet den curator geconfereerd te heb ben. Hij,, de advokaat, wap tegenover ma van ijskou de hoffeiykheid, vermoedend dat zy toch wel com plice zou zü'n van d'r maji. Jan en Else merkte hy tenauwerpood op. Een week later waren zij verhuisd naar het kleine woninkje, fin de stille, styve burger- mansbuurt En in het begin scheen pa een „schok" gekregen te hebben, die hem tot bezinning bracht. Er hadden stormachtige scènes met compagnon plaat» gehad', tü'dens de liquidatie. Pa kom 'zich na zijm faillis sement en ruchtbaar worden van allerlei' bijzonder heden -niet meer in z'n gewone elegante, eerste- rangs-café's vertoonen. Hij had ergens een betrekklinkje gekregen. Een van de oude fuif-vrinden, had zich over hem ontfermd. De fuif vrind zelf was schatrijk en had ergens veel aandeden zitten, 't Was hom gelukt, memoer Meer- mans op het kantoor te krijgen. Tegen oen, salarisje van twaalf honderd guldon. Van 's morgens tien tot 's middags vyf. De ex-oompag,n.on had hem ge dreigd, met toch nog aangifte te zullen doen van de gepbegde frauduleus© handelingen; toch nog plan ze te zullen Indienen als-Ie zich n,iet voorbeeldig ge droeg... Dat ha,d geholpen, In 't begin althans Pa zocht voor zy n borreltjes gelegenheden van den derden en vierden, rajng op. Verspreidde nu lucht van- slechten, jenever om zich heen. Was schuwig ge worden. At thuis in z'n eentje.' Ging dan liggen sla- pen... Zocht dan de nieuwei kennissen, op, die hiji had gevonden. Meneeren met ruwe, grove manieren en weerzinwekkende tronies. Maar hij werkte. En zelfs was 't soms, of er een sprankje van de oude levens lust ophotte. Zoodat ma die er agentuurtjes by had gekregen, em daarmee percentjes maakte.. soms zat te piekeren... Zij. kenide hem zoo door en door. Ze wist, wa.t dat glinsteren fin z'n oogen bediuididJe... En soms klemde een, nieuw© angst o,m haar hart Ze had geen bepaalde, aapwyzing, Ze loefden als vreemden naast elkander voort, pa en ma. Ze voelde, dat er weer ieits ging drelge|p, dreigen ....Dien ochtend zat Els'e dan bij het loket, waar telkens tegen geklopt word, Le tellen, op de sóhrijfnia- cbi'ne te tikkelen; dan weer kwitanties te betalen... 'Zij had zich nu tocih weten te voegen naar het. inspan nende, zenuwsloopendle werk van telkens gestoord wor den en dan weer te moelein hervatten... Uren en uren achtereen... Dag in dag uit... Toen de jongen, die, in de gang van kantoor, menschen te-woord had te s aan en den weg te wijzen, binnen kwam. „Daar is uwe moeder, juffrouw Meerman. Of ze u direct even zou kunnen spreken",... Else schrok er zóó 'hevig van, dat het geld, dat zo juist zou uitbetalen uit haar hand gleed en op die parketvloer rinkelde. De jongen hielp de guldens en kwartjes oprapen... „Vraag of juffrouw Leenders me even koint aflossen, Her'. Het duurde wel een kwartier. Toen kwam Lucy Leenders, met nijdig gezicht. Boos over 't gestoord worden. „Als 't maar niet lang duurt", zei zc, „je wee', meneer wil 't eigenlijk niet hebben". Maar Else was al weg. Daar stond ma, in het spreekkamertje. Met wijd-open gesperde oogen. Met wiüe wangen.. Zij viel Else om den nais en snikte 't uit, met wild gejammer... Het meisje moest een stoel grijpen van schrik... Wat er dan was? Met Jan iets?... Met... Was...-. Pa?.... „Zegt u 't dan! Zegt u 't danl" zei Else, denkend' n Lucy Leenders, die in staat was om bij' meneer haar beklag te doen... Ma vertelde. 'Het ijselijke. Van pa... Hoe zij jvel vermoed had, dat er weer iets op til was... Hij had gestolen. Bij de tweehonderd gulden. Gespeeld, met z'n nieuwe kornuiten uit de kroegen... Hij liep ,met een revolver op zak. Als dat er morgen ochtend tien uur bij kas opnemen niet was, dan zouden ze hem dadelijk pakken... Dan zou natuurlijk De Wijs ook met z'n oude grieven, met zijn pjainte komen... jpa zou zich doodschieten. Dat was zoo erg niet... Be halve dat ze heelemaaJ straatarm waren... Madr de schande. Jan zou voor Indië kunnen tcekenen. En zij, Eise... Meneer zou d'r wegjagen... „Ik kan met meer", jammerde arme ma. .„jelui moeten 't mij yergeven, maar dat doorsta 'k niet.. Dan liever.... Ik heb de kracht niet om naar Utrecht naar tante Jans, te gaan. Die zou 't natuurlijk fin zoo'n geval wel geven... Voorden naam van de fa milie. Maar er is' geen tijd te verliezen, 't Is le laat. Pa had zelf niet over een kas te zeggen. Hij heeft oen collega bestolen... Dat is nog 't allerergste... 0, Else, lieveling, als je je moeder niet terugziet..." Toen had ?e ma getroost. Gezegd, dat er misschien nog iets aan te doen was... Ze wist misschien raad... Ze sprak zonder zelve notie te hebben van hetgeen ze zei... De jongen klopte. „Of juffrouw Meerman asjeblieft wou komen. De andere juffrouw moest dringend naar 'r eigen afdee- iing.... ZIJ beduidde ma nu heen te gaan... Kalm te blijven... Om vier uur kwam ze thuis... Ze zou zien... Lucy was woedend. Verklaarde direct naar den pa troon Ie zullen gaan. Dit was gom manier van doeu... Else suste Ihaar. Maakte excuses... Beloofde een doos lekkere pralines, te zullen meebrengen voor haar mo ilo.. Ging, als in droomtoestand, weer bij het loket zitten. Wisselde geld, teekende kwitanties of tikkelde dan weer op de schrijfmachine. 't Was of een andere dan zij zelve 't deed... 't Dacht niet meer in haar afgetobde hoofd... Werktuigelijk graaiden, tast'en haar kille, sidderende, handen dien middag telkens in hot geldkistje.. Telkens en telkens weer.... Toen zij 's middags te vier uro thuiskwam, reikte zij moeder een pakje bankpapier 'over... Meer dun tweehonderd gulden... Die tante Jans, te Utrecht, wel zou vergoeden... In de kamer der advokaten werd, een maand of zes later, „geboomd" over hot geval van dat meisje van „goede familie'" 'die op .haar kantoor vrij ernsligen diefstal had' gepleegd! en tegen wie 'hot 0. M. een jaar had geëischt. „Glpwijk is weer bar geweest", zei een dor hee- ren, z'n toga uittrekkend, „een t.b.c.-klantje, die me! den dood in haar schoenen loopt. Zij heeft gestolen voor dien handsvot van een vader. Dat is toch duide lijk genoeg gebleken". „Nonsenszei sceptischer ^aangelegde collega, min der week van aard, oen sigaar aanstek and', „nonsons!... Dat nest bij 'die Meorman's hoeft nooil gedeugd. Ze hebben eerst, met d'r allen, den compagnon, Kees de Wijs, half-uitgekleed. Mevrouw wis!, met d'r tranen de heele wereld te vermurwen. En die juffrouw Else, met haar bleeke, geziohlje en haar treurige oogm... Och. kerel, klets toch met! Jij bent nog een groen tje I" „Je overdrijft, Van Marum" zei een collega, .die 't een en ander hadgehoord van den curator in het faillissement der Meorman's, indertijd!, i,die vent is een schurk in folio, volmaakt accoord. Maar de moeder, en dat meisje, die van morgen heeft terecht gestaan... „Jelui kletst allemaal I" riep de sceptisch-onaandoen- Iijke mr. Nicolaas van Marum uit, „jelui bent ook al slachtoffers van die weeë, nare, sentimenteel© ideeën van tegenwoordig... Glaswijk te-bar geweest? Meneeren, als ik officier was, '1c had op z'n minst anderhalf jaar tegen die deern gevorderd... Op z'n minst, hoo-ren jelui wel!?" En mr. Van Marum, die zich door z'n eigen woorden in ietwat-warme stemming had gebracht, draaidle niet zonder welbehagen de punten van zijn blonden, sier lijken knevel op en stapte de p.raktizijns-kumer uit, overtuigd, 'dat hij, van af de collega's, den besten „kijk" had op menschen en toestanden... MAITRE CORBEAU. VOGEL-EN PLUIMVEEVOEDER s Verkrijgbaar bi? JOH. W. GO VERS, Molenstraat. CARROSSERIEFABRIKANT. ALKMAAR. Vertegenwoordiger der beroemde exv ©$ev\atvdi-j)\\x\omoV\e\exv. Levert aU© soorten, Carrosserieën, desgewen&clit op elk verlangd Chassis. Een gebruikte PROEFWAGEN billijk tQ koöp. TELEFOON 572. 110 JAAR GARANTIE KUNSTSPEL en ELECTR: PIANO'S. VLEUGELS is HET ADRES 0^-KESSELS'KON.FABRIEK. TILBURG VRAAGT CATALOGUS - OOK TERMIJNBETALING Binnenlandsch Nieuws. Reedis voor ejeni'ge weken haid de koning- een on- geteekenjd schrijven ontvangen, dat hem op do hoog te stelde van Napoleon,'s plan om Eliba te verlaten. Maar Lodewyk had het voor een opgeschroefd be richt gehouden en bekommerde er zich niet verder om. Het was reiedsi by.n,a middernacht, toenj Fouché doof den diieniaar des konlngsi b&geileid de werkkamer van- den monarch betrad- Lodewijk zag er oud! en vervallen uit. De slape- looze nachten en onrustige met werk overladen klk- gen, kon zijn lichaam onmogelijk verduren. ,Jk heb u laten komen hertog, om uw raad; jin te winnen", zeide de koning. Hij beantwoordde Fou- ch'é's diepe buiging slechts door een klein hoofdknikje. Iets in hém verzette zich tegen dezen man; maar hij meende in zijn tegenwoordige positie zich tegen diiien persoonlijken afkeer te moeten verzetten. Fouché boog nog eenmaal. „Het vertrouwen dal uwe majesteit in mij stelt, vereert mij zeer", ant woordde hij met plechtigen ernst. „Ik "wens oh te wel, dat uwe majesteit naar mijn waarschuwing van een maand geleden had geluisterd." „Zoo, kwam die van u?" De koning keek' met een doordringenden blik maar Foucjié's glimlachend gelaal. „In elk geval kwam zij van iemand, die hooi goedr wist' ..wat hij schreef', antwoordde die hertogontwij kend. „Wie kan dat evenwel geloaven", riep die koning heftig. „Napoleon was nog nauwelijks weg. De vijan delijke legers slaan nog strijdvaardig aan onze gr on zen, op het congres in Wöenen zijn alle vertegenwoor digers -der mogendhiedten nog verzameld. Wanneer zulke dolkoene Idééën hem na vier of vijf jaar in den zin gekomen waren, wanneer hij gezien liad, dat men hem 'in Frankrijk miste, maar nu „_H~et -is juist het onverwachte van .dezen: plotse- Iingên aanval, het schijnbaar onmogelijke wat'hem helpen zal. Napoleon handelt niet naar den gewonen aard van gewone menschen. Deze geniestreek za1 over bluffen en voor alles vrees inboezemen en het geloof verwekken, dat Napoleon over groote hulpbronnen be schikt. Ik herhaaldat Napoleon door te handelen, zooais hij deed, groote kans hoeft om te slagen." „Zou .het hem werkelijk gelukken?" De koning wierp den deken, die zijn knieën bedekte, weg. Hij wilde opspringen, maar steunend zonk JüJ in zij'n stoel terug.' „Uwe majesteit staat mij toe, dat ik openhartig spreek?" De koning knikte toestemmend met het hoofd. „Nu dan; Bonaparte speelt een mooi' spel, voor drievierden heeft hij hot bereids gewonnen, alleen door het feit van zijn aanval. Uwe majestei' vergist zich in de situatie of wei mger de personen die uw© KIV1TSEIEREN. Men schrijft uil Friesland! aan het, N. v d. D.: Het is over het algemeen een, goed klavi'tseiierem- jaar geweest. Het getal kieviten en, dat der gevon den eieren in de provincie was belangrijk grooter dan \orige jaren. Naar schatting zfln, in, deze provincie 200,000 tot 210.000 eieren, gevonden,, wat, tegen een gemiddel den prijs van 16 cent per stuk, een bedrag maakt van 30 32 duizend- gul dien aan, zuiver arbeidsloon, ongereken-d npg het groot aantal eieren vaa griet, tjirl snip, kemphaan enz., welke nir;t zoo bepaald gezocht, doch in het voorbygaaa medegenomen worden. Niet meer dan een derd© van den, voorraad bleef in het land, hetoverlge werd' naar het buitenland ver zonden en ter markt gebracht, v-oornameiyk naar Enr geland, Fron[kryk en, Beilgi,ë. majesteit omgeven vergissen zich daarin Ieelijk. De hertog van Blakas kent Frankrijk niet. Vanwaar zo-u hij het ook kennen? Hij1 leeft'steeds in het buiienland en <le koningsgezi nden willen den waren toestand' met kennen. Zij hebben uwe majesteit voorgepreekt. dat de revolutie geëindigd1 is. Zij niet geëindigdI Bona parte heeft haar slechts doen inslapen. Nu is zij >veer tot [het leven ontwaakt, w>o energiek, zoo krachtig als ooit te voren. Napolco-n zal genoeg te doèn heb ben om ihaar te onderdrukken. Uwe majesteit gelooft, dat Napoleon het meest te vreezen is? Nean d, revolutie is het gevaarlijkst hij-, Napoleon, is daar van slechts het instrument." De koning trommelde ongeduldig met de vingers op 'de armleuning van zijn stoel. ,,Ik begrijp jniet wat u wilL", zeide hij geprikkeld. „Sedert veertien jaar heeft de revolutie geen teeken van I-even méér gégé- ven. Er was dus niet de minste beden voor om nog aan haar levenskracht te gelooven. Ik heb als' ..een ware koning, als een rader het land geregeerd. Ik heh mijn daden en handelingen rijpelijk overwogen, ik ze verantwoorden. Maar niet daarover wüdè ik u spieken, maar of u gelooft, dat er een middel un Napoleon 't onmogelijk te maken Frankrijk te betreden?" „Neep,, Sire." „Dg natte haat hem,'" "b nu lachte de koning: op. „De haat sluit de vrees niett uilt en doet heel zel den den moedi stijgen. Bonaparte heeft steeds njog talrijke aanhangers onider het volk." „En, het leger?" „Is voor Napoleon, slechts voor hem. Overal waar Napoleon zich vertoont, zal heit tot hem over gaan. Men, kap slechts later pnobeeren met behulp van vreemde troep-en, „Door de vreemdeliin|gem,? Dat; is hard." De koning liet het hoofd zinken, „De invloed1 van Napoleon, zal zioh als een elec- trische stroom uitbreiden," ging Fouché voort, „elke dag zal hij nieuwe en groot© vorderingen maken. De marsch van. dezen, map gaat zoo bliksemsnel, dat niets hem weerhouden kan*" „Heb ik niemand in, het leger, op wien ik mij kan verlaten?. Wat dunkt u van Berthlef, Maosepa en Ney?" „Ik zou geen enkele vertrouwen." „Wat ook niet de hertog van de Moskwa?" „Die het allerminst-" „Hy kwam vandaag nog, om mij zyn diensten aan te bieden." „Die is te veel gewend om Napoleon te gehoor zamen, dat zoodra Napoleon hepi een direct bevel zendt, doet Ney blindelfing» wat de groote generaal van hem verlangt." „Wat zoudt u zelf doen, hertog, wanneer ik wer- De h-oogste prijs der kievitseieren was In het bo- gin van het seizoen, inv, het laatst van Maart, nl. f 2.60 per stuk. De laagste prijs was 8 k 10 cent, Donderdag Jl. NOGAL KRAS. Dat een mevrouw het met hare dienstbod© niet kan v-inden en dat, Üe laatst© niet altijd sympathiseert met de eerste, i-s nlete bui-ten-gewoons, doch dat dit de oorzaak is, dat een mevrouw te Dordrecht in 4 Jaren tijd»... 43 dienstboden „.versleten heeft" is, zegt de Dordit Ct. terecht, nogal kras. MOORDAANSLAG. Gistermiddag half twee is een moordaanslag ge*- plee-gd op de 21-Jariige modisje Lena de Zeeuw, In wonende bij den heer De Boer in die- Goiuvemustraat 20b, te Rotterdam. D© aanslag werd vermoedelijk ge pleegd door een, getrouwd map te Klaaswaal. Deze had een liefdesbetrekking aangeknoopt met mc-J. De Z., die toen zy vernami dat hy getrouwd was hem niet meer wilde ontvangen. Gdstermiddag b©- gaf hy zleh naar de woning van inej. De Z., en ging, daar de deur open ston,d. dé woning binnen. De dader haalde een revolver tq voorschyn en loste twee schoten, op mej. De Z., die zoowel ln do borat als in den rug ernstig werd gewond- De man ging op de vlucht. DAT WAS VERSCHRIKKELIJK LEKDIJK. Te Waalwijk heeft zich kort geleden hel geval voor gedaan, dat een jongen om een boek van de R.-K. Leesinrichting een exemplaar van de N.R.Ct. als om slag deed. De jongen kon geen boeken meer ter lezing krijgen. N.R.Ct. I-TK-QU AESTTE. De kantonrechter mr. Boudewijnse deed gisteren uit spraak in de zaak van den geneesheer-directeur van de stichting Bloemendaal ondor Loosdinnen, die te recht stond wegens het niet doen ijken van maten en gewichten, gebezigd in de tot he! gesticht behoorendè winkelnering ten behoeve der beambten dier Inrichting en hun gezinnen. Beklaagde werd veroordeeld) tot een geldboete ran 50 'cents. Het vonn'is overwoog, wat do bff d'eze zaak betrok ken prineipieele quaesti© aangaat, dat hef niet lei- zake doet of de plaats waar de gewichten gebezigd worden niet toegankelijk is voor het publiek of dat die plaa's niet zou zijn een winkel In den zin der wei, nu do aflevenTjg ran de waren geschiedt aan de beambten van de stichting en de leden van hun gezin, dus niet ten 'behoeve van de stichting zelve. Doo-r een en ander wordt aan hot hicrhedoelde ma gazijn 't ka rolder van plaats van aflevering .van wéren niet ontnomen, evenmin als door het feit dat do stich ting geen winst beoogt. Reclames. Velen hebben een nieraandoening, doch welen hef niet. Velen hebben een nieraandoenlng, "d-och wetan het niet. omdat deze dikwijls zoo sluipend zich eerder ontwikkelt. Uiteriyk eehynt de patiënt een goede ge zondheid te genieten,, behalve drt hij nu en dan last heeft van rugphn en een, zwaar, dof gevoel. Doch reeds spoedig en. p'lotseHmig kan, bJj er last van. heb ben, dait scherpen, plj-n.en door zt1n; lendenen cm mg trekken, het "water kan, bew-olUkit ziijin en -neerslag ach terlaten, soms heeft hij voortdurend aandrang tót urinelooztng, het kam ook. zijn dart d'e lootftag inorxl,lijk en pijniyk geschiedt, Voorts kuaimen; zyn ledematen opzwellen door water (waterzucht), het hartschy-nt aangedaan, de haad©u en voeten, zij-n rt 1/1 enig, hij kan last krygen van, rheumat,iek of Jicht. Het Is npodïg in te grijpen, vco-rdtait, uw nlere/n ern stig ontstoken, worden.. Een goede -kuur -met F-oeteris Rugpijn Nieren Pillen dient de ontsteking en over werktheid der nieren, op te heften, en de natuurlijke werking der nieren en blaas te herstellen. Dit ge neesmiddel werkt spoedig en, rechtstreeks op de nie ren en herstelt haar goede weTkdmg, waardoor het bloed volkomen, gezuiverd; wordt, tengevolge wuar- an de oorzaak van uw lijden, wordt weggenomen. Te Schapen verkrijgbaar bji J. Rotgans, Molenstraat 0 14. Toe- zonding geschiedt franco na ont vangst van postwissol a f 1.75 voor één, of f 10.— voor zes doozen. Eischt de echte Foster's Rug- in Nieren Pillen, weigert elke die niet voorzien is van two' nevenstaand handelsmerk. koiyk gedwongen, hen het lapd t© verlaten?" „Ik zal pogen om Napoleon, weer te naderen. Zijn, val is aUeea ee-n kwestie vap tjjdL Dan zal ik. mijn, best doen, om het konjngselhap voor Frankrijk te bewaren, al mag het mij nu niet gelukken voor Uwe Majesteit de kroon te bewaren,- „Dat klinkt niet zeer hoopvol," zeilde de kon,lnig duister. Maar het is niet a(n;ders, Wy moeten doen wat wy maar ©enigszins kunnen. De graaf van Arboi-s gaat naar het leger. De hertog vap Angoulême zjaj met onze troepen onder generaal Brager Napoleon; tege moet trekken." Hy brak af. Zijn kamerdienaar trad haastig met een verschrikt gezicht hippen. „Wat 13 er?" „.Een estafette bracht dit voor Uwe Majesteit." De kon,ing nam het schryven aan. Met bevende handen vouwde hy het -blad -open. „Plet garnizoen vap GrepoWle heeft gecapituleerd." Zy'n stem klonk vreemd en, 1/uid in de groote, stille kamer. „Brager is met al zujn. troepen naar Napoleon overgegaan. De hertog vap Angoulême moest vluch ten. Napoleon marcheert direot op Lyon af." I>e koning vouwde het papier weer same(n.. Met een leegen blik keek hy Fouché een| tijdlang strak in het gelaat, dan maakte hy, eep, handbeweging (laf de bezoeker kop vertrekken. Fouché wikkelde zi-cih buiten va|St ih zijn zwarte soutane. Hy wreef srfch de hand-ep. De ongeluksboden volgden slag op slag. Napoleon trok ongehinderd Lyon binnen. Hy ge droeg zich daar als de keizer, hield revues, gaf au diënties, verbood koninklijke orders. De Boux-bonsche witte vl-ag werd overal dioor -de keizerlijke driekleur vervangen. De troepen, dit© Loidlewyk XVIII hem tege moet zopd, zo-nd Napoleon eenvoudig- zyn bevelen toe en zonder een woord! vap tegenspraak zelfs ge hoorzaamd© men hem. Hoe meer troepen er op hem werden afgezonden, hoe grooter werd daardoor Nar poleon's macht. Trots alles wilde Lodewljk het in Parijs uithou den. De graaf van Artois, zelfs de moedige hertog vap Berry rieden tot d'e vlucht, daar ook hot re- serveleger in het Zuidlen dier stad niet. te vertrou wen was. Daar kwam het bericht dat ook maarschalk Ney met zyn gezamenlijke» troepen tot Napoleon was overgegaam Dat was te veel. Des kopfings laatste hoop werd daardoor vernietigd. Napoleon marcheerde direct op Parijs toe. Gevangenschap of vlucht scheen nu het eeaige wat er voor de koniukiyke fapiille overbleef. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1914 | | pagina 6