Aluin» NitJis- Adïertentie- WOENSDAG 13 MEI 1914. De Adjudant des Keizers. SG1AGEB ü/sfe JAARGANG No. 5377. COURANT' Dit nummer bestaat uit twee bladen. EERSTE BLAD. Brieven uit Engeland. Londen, 9 Mei 193 4. Desa week heeft minister Lloyd George zijn jaar- lijksche xnillioen.en.rede, zijn Budget Speech, gehou den, die den lezers van de Sohager Courant waar schijnlijk reeds onder de oogen, is gekomen. De mi nister stond voor een moeilijke taak. Veile mfllloenjeïu extra millioenen moestem gevonden, worden, om de tegenwoordige liberale en, zeer vooruitstrevende En- gelsche regeering lm stamt te stellen voort te gaan op den ingeslagen, weg vap, belangrijke, verstrekken de hervormingen, Lloyd George mag gerust een, genie op het ge bied van, financiën genoemd worden. Geen moeilijker taak voor een minister, dan die tot tevredenheid van een ieder te regelen. Trouwens, dat behoort tot de absolute onmogelijkheden. Maar dan tenminste zoo'n regeling te treffen dat de groote, gematigde meerder heid vnn het ivolk er zich goedkeurend over uitlaat. In dit is Zijne Excellentie ook thans weer geslaagd'. Zooals inHolland, bestaat ook in Engeland! een in komstenbelasting. We weten allen, nietwaar, dat zoodra een jong onderwijzer j 600 begint te verdienen, men hem gaat verzoeken om een gedeelte van dit vorste lijke inkomen in den vorm van belasting. Ieder zal liet met mij eens zijn, dat dit geen salaris is, om iemand belasting van te laten betalen. In het begin is die klein genoeg, dat is waar, maar zoodra het salaris opklimt tot f 800, f1000, b<;gint ze voor iemand, die tamelijk groote studieuitga ven heeft, niet onaanzienlijk te worden. Engeland bemoeit zich niet met ©en salaris van f 600. Ook niet met een van f1200, noch met een van f 1800. Dat zijn, oordeelt men hier, geen salaris sen, waar belasting af kan. Het minimum is f 1920. Dat wil zeggen: Iemand, die een inkomen heeft van f 1920, betaalt nog geen cent aan inkomstenbelasting. Voor elke 12 gulden daarboven -15 cent. Voor een salaris van f 2400 wordt dus slechts f 18 inkomsten belasting betaald, voor f 3000 niet meer dan f'10.50. Men vergelijke deze getallen eens met de hedragén, die in Holland betaald moeten worden voor dergelijke salarissen. En dit is alleen voor het geval, dat (wat heel zel den voor zal komen) niets mag worden afgetrokken. In d'e .eerste plaats mag voor elk kind onder jdl© 16 jaar 120 gulden gekort worden, zoodat iemand, die f 2400 verdient en twee kinderen heeft, maar voor f 240 in de belasting valt. Valt, zeg ik, maar dat is verkeerd. Vielmoet ik zeggen. Billijk als ieder een dergelijken aanslag zal vinden, was hij: Lloyd George nog te hoog. Waar twee kinderen zijn, en een inko men van f 2400, daar, zoo oordeelt de minister, be hoort het rijk nog niet om centen pan te kloppen. Voortaan mag niet 120 maar 240 gulden voor elk kind in korting worden gebracht, en iemand met een salaris van f 12400 loopt, verondersteld dat hij zich tenminste in het bezit van twee nakomelingen mag verheugen, de belasting glad: vrij. Maar ook, al ver dient zoo iemand nog een 100 gulden meer, zal hij naar alle waarschijnlijkheid1 nog wel tot de gelukkigen behooren, die niets betalen. Want ook mag gekort worden het gcheele bedrag van de premie door hem betaald voor een verzekering op zijn leven of dat van zijn vrouw. En er zijn nog meer kortingen, waar over ik nu niet uit zal weiden echter. Wat die premie voor levensverzekering betreft, had ilc. ©enigen, tijd na invulling van mijln eerste aanslag biljet voor d'e inkomstenbelasting, een minder aan gename ondervinding. Natuurlijk wordt verlangd, dat men precies den naam invult van de Maatschappij, waarbij men verzekerd is. Ik had dat trouw gedaan, en aangezien ik toevallig in Holland verzekerd ben bij twee maatschappijen, beide met een mam van eenige meters lang, had ik de ruimte, op het biljet voor deze namen bestemd, meer dan gevuld. Ik verwachtte niet anders, dan dat de zaak volkomen in orde was. Maar helaas, door een of andere mijnheer van de be- FEUILLETON. 12. In den nacht van 19 op 20 Maart rolden een aan- tal rijtuigen, den hof vap de Tulllerie.ën, op. Nationaal- garden, hovelingen, officieren, stonden in 'dilep zwij gen in den voorhal en op, de trappen. Steunepd op den hertog van Bliakos wankelde Lo- clewijlc XVIII moeilijk de trapip en a,f. De) graaf van Artols en de hertog van Berry volgden, meit donkere gezichten, Eenige der aa.nwezenden vielen opi de knieën en kusten weenend de hapden vap den koning. Deze maakte zich haastig vrij. „Vaarwel. Ik heb al mijn krachten nooddg," zeide hij met moeite. „Heere God in, den hemelWeer in ballingschap het is al te hard." Met behulp van zijn kamerdienaar besteeg hij het rijtuig. De graaf van Artols zette zich naast hem neer en de hertog van Blokos tefgenover hem. De hertog van Berry besteeg zijn, paard en reed met eenige garde-officieren, naast het portier. De rijtuigen rolden den voorhof af. door de stille, een zame straten van Parijs. Toen zij de kathedraal Saint Den is voorbijreden maakte de graaf van Artols het teeken des kruises en mompelde een gebed. De koning maakte een, beweging vam ongeduld. „Voor wien bidt gij, nu eien sterf gezang]?" vroeg hij scherp, „voor ons persoonlijk of voor het ko- ningsdiom?" „De koning heeft gelijk." antwoordde d'e graaf van Artois melancholiek. ...Men, had bepaald wijzer kunnen handelen. Nu oogst men de vruchten, die men zelf heeft gezaaid." ..Het was beter geweest, vroeger de oogen wijid open tc zetten," zeide de koping bitter. „Wij hadden onze dwaasheden moeten Inzien, voor dat het te laat wap, om ze weer goed te maken." „Mij schijnt het toe. dat van ons allen] alleen I/Odewijk XVI nu nog een vaste plaats in Sa.ïint Den Is heeft." ging de koning na, een lange pauze voort. „Wij zijn, slechts ïifijap Frankrijk, teruggeko men, om hem zijp graf te verzekeren, Nu kunnen wij wel weder heengaan-" „Wij zijn in Gods hand." De graaf van Artois Iasting tot een onderhoud uitgenoodigd, bleek me, dat die korting niet kon worden toegestaan, wanneer de maatschappij niet een Engelsche was. Want de kor ting aan de belastingbetalers toegestaan, werd' weer verhaald op de verzekeringsmaatschappij, en men vrees de terecht, dat er op mijn Hollandsehe maatschappij niet veel 'te verhalen ^oü vallen. Waar haalt nu Lloyd George al zijn extra milli oenen vandaan evenwel, wanneer hij alvast begint "met de korting, toegestaan voor elk kind, te verdubbelen-' De minister heeft besloten de rijke lui daarvoor te laten zorgen. 'Men moet weten, dat een Aanslag van 45 cent per twaalf gulden alleen van meer gewone, alledaagsche salarissen wordt geheven. Gaan deze bo ven liet alledaagsche, dl.i. boven 12000 gulden per jaar. dan wordt 52i/a cent per pond geheven, boven 18.000 zestig cent en zoo steedis hooger. En voor de gelukki gen, die meer dan 36.000 gulden verdienen, is nog een extra verrassing bewaard. Behalve dat ze niets mogen korten, en van het hcele bedrag een belasting moeten betalen van 80 cent voor elke 12 gulden, krijgen ze nog een extra belasting van een kwartje fer persoon voor de laatste £500 van hun salaris, emand met een inkomen van 42.000 gulden (£3.500\ heeft een extra belasting op de laatste 1.000, eii dan niet van een kwartje, maar van 35 cent per pond'. En zoo steeds opklimmend. Toen de minister deze getallen Maandag 1.1. aan de Kamer meedeel de, waren er weinigen, die iets tegen een dergelijk voorstel durfden inbrengen, dat een zwaren last legt op de schouders van degenen, die hem het best kun nen torsen. Een zekeren Mr. Houston evenwel, een Conservatieve mijnheer van Liverpool, vroeg den mi nister met een benauwd gezicht, en onder luid gelach van zijn medeafgevaardigden, wat iemand wel te be talen zou hebben, die 100.000 per jaar verdien de. Lloyd George had de getallen blijkbaar goed voor elkaar, en antwoordde terstond: f 1.55 per pond. f 1.55 belasting van elke 12 gulden inkomen, en dan natuurlijk nog slechts alleen inkomstenbelasting. Dal is werkelijk geen kleinigheid, ongeveer 13 pet. van je salaris. Maar we hoeven geen medelijden te hebben, t is voor de heeren met Èen inkomen van £100.000, en dan kan Mr wei een kleinigheid af, Door dc-ze nieuwe regeling alleen verwacht de minister al 30 mil- lioen extra binnen te krijgen. Er is weinig kritiek uitgeoefend op minister Lloyd George's nieuw budget. Van conservatieve zijde werd alleen gezegd, dat het onverantwoordelijk is voor een minister om zulke lasten nu reeds te leggen op den rijkdom. Want wat zou hjj moeten beginnen, als er eens oorlog kwam? Hoe zou hij dhn aan geld moeten komen? Er stond niet bij, of dit een reden was om de extra lasten te leggen op de schouders van de minder gegoeden, 't Is wel een eigenaardige reden Spaar de rijke lui, dan kun je die om geld vragen in tijd van oorlog. In 1909, toen Lloyd George begon met zijn extra belastingen voor kapitalisten, kwam men met nog iets anders voor den dag. Toen werd beweerd, dat die in werkelijkheid op de armen zouden druk ken, want dat dergelijke zware lasten het den rijken onmogelijk zouden maken den armen werk te geven, zoodat het een weldaad was, de arme lui zwaar te belasten, dan hadden ze tenminste werk. Dit argumen! is nu herhaald. Van zeer vooruitstrevendien kant is nog wel gemop perd1, omdat de minister de minder gegoeden wel niet zwaarder ging belasten, maar ze ook slechts heel wei nig verlichtte. Nog steed=, zoo las ik in het weekblad Everyman, is de belasting op suiker n:et rerlaagd. Klagers hebben geen nood, waarde lezers! Wij betalen voor een pond suiker 8% cent. Eer we inHolland zoover zijn, niet waar? Maar sommige mensehen is het nooit naar den zin. Dat zal Lloyd George ook wel ge weten 'hebben. En hij heeft zijin jaarrekening weer voor elkaar zonder al te veel kritiek. Binnenlandsch Nieuws. RAAD VAN ZIJPE. Vergadering van den Baad op Dinsdag 12 Mei 1914, des morgens half elf, Aanwezig allen. Voorzitter de heer Jb. de Moor, burgemeester, secre taris de heêr K. Slot. vouwde de handen. „Ia 1812 hadden wij niet ge dacht zoo spoed,lig Franjkrijk tei l^U'Udn] terugzien,. Wie weet wat of er nu nog geschiedt." De'koning keek uit het venster. „Parijs heeft mor- geri een dankbaar baantje, mij achter den rug uit te fluiten en Napoleon te "beapplaudósseeren." Hij lachte bitter. Niemand weersprak hem. Lodewijk leunde 4n dén hoek van het rijtuig ach terover en, sloot de oogen,. Plotseling bleef het rijtuig staan. Da koning sprong op en keek verschrikt om zich heen,. „Wat Is er?" „Niets loos alarm." Dfe hertog van Berry stak zijn, knappen kop door het venster. „jOnze voonrij- dor verbeeldt zich, dat er achter eiken, boom een moordenaar staat t© loeren. De trouw is steeds wat angstvallig." „Elet was beter dat zij kalm en beslist was, zeide Lodewijk. „Hebt u aj een vast besluit genomen," vroeg de graaf van Artois, „waarheen, wij ons zullen be ven? Naar Engeland?..." „In geen geval," antwoordde de koning beslist. „Ik blijf dicht, aan F rank rijks grenzen,: om wel op mijln. post te zijn, waaneer het volk mij mocht terugroe pen. Mijn heel© hoop zetelt au op het Weener con gres op de onéenigheid der daar vergaderde machten." „Ik denk, dat men het daarover wel eens zal zijn, om Napoleon niet te erkennen als keizer." „Ja maar even weinig zajl men het er over eens zijn. wie of Frankrijk zal beheerschen. Oosten rijk zal wilen dat keizerin, Louise het regentschap voor baar kleinen zoon zal voeren. Daardoor wordt Frankrijk een provincie van Oostenrijk. Dat dulden Rusland en, Pruisen nii(et 1 en daarin ligt juist onze hoop." „Ik bouw op God," antwoordde de graaf van Ar tois dwepend. Lodewijk was niet in de stemmipg om verder met zijn broer te kibbelen,. „De hertog van Otranto zal mij van alles op de hoogte houden, zoodat ik majo. besluiten daarnaar zal kunnen richten." „Wat, die verrader die Jaoobijn?" werd er geroepen. „Ilij is mij nuttig. Ik kan hem niet. missen. Hij is reeds weer bezig om den ondergang van Napoleon voor te bereiden en houdt daarom d|3im terugkeer voor mij open.Daar gaat die maan op - het is volle maan. Onze weg ip helder als bij dag toch zoo donker." Na opening worden de notulen gelezen, die onver anderd onder dankzegging worden goedgekeurd. Medegedeeld wordt, dat van God. Staten goedkeu ring is verkregen op de comptabilitcit-besluiten yan de vorige vergadering. Hetzelfde college geeft kennis van ontvangst vas de instructie voor de geneesheeren en vrcei'. vv-.j niet de ..rmen-praktijk in deze gemeente betast. De beji-.emde tciefoonhouders hebben bericht gezonden, dat zij deze benoeming aannemen. Goedgevonden wordt de aanleg van den nieuwen weg te t Zand in eigen beheer te nemen en niet aan te besteden. Aan mevrouw wed. G. C. Hulst en den heer IJ. Elzinga, wordt respectievelijk voor 9 en 10 maanden ontheffing verleend" op don hoofdelijken omslag. Komt in behandeling het bekende adres van B. en W. van Velsen, inzake het wetsontwerp ouder domsrente. B. en W. mcenen dat de administratieve bemoeiingen geen beletsel zijn voor de gemeenten, doch stellen den raad voor om wat betreft het financioele gedeelte, de uitkeeringen, adhaesie te betuigen. De heer Hooij meent dat de raad slecht is ingelicht wat deze "zaak betreft, we hebben wel wat over dit adres van buiten om gehoord, maar veel weten we van het omvongriike adres niet af. Ik meen dan ook dat we niet canable zijn om hierover te beslissen en het spijt mij, dat we geen kennis hebben kunnen nemen van het prea-advies van B. en W. Voorzitter en ook de heer Mann lichten het be wuste wetsontwerp nu nader toe. Na deze toelichtingen wordt het voorstel van B. en W. met algemeene stem men aangenomen. Ingekomen is een verzoek van enkele inwoners van 't Zand, met verzoek te willen trachten verbetering te krijgen in den toestand van den rijksweg aldaar, die in zeer slechten toestand verkeert. Voorzitter zegt, dat het daar werkelijk een ellen- diigen toestand is. Reeds vorig jaar is door ide ingezetenen een verzoek om verbetering gericht tot dien Minister van Waterstaat, doch hierop is afwijzend' beschikt. Spre ker meent, dat adressanten goed ingezien hebben om zich nu tot den Raad te wenden, want hoewel spre ker vreest, dat de zaak moeilijk geregeld zal worden, stelt hij voor het adres ter afdoening in handen van B. en W. te stellen-, opdat B. en Wi. kunnen trachten den Minister te doen inzien, dat verbetering hierin: zeer noodig is en spreker zou willen dat een paar leden van het college van B. en W. persoonlijk naar den minister gaan, om deze er op te wijzen, welk een kostbare onderneming dit is voor particulieren of gemeente. De heer Mann zegt het te apprecieeren dlat d'e voor zitter persoonlijk naar den Minister wil gaan, doch hij verwacht er niet veel heil van; de minister toch is voldoende met den toestand "bekend, doch wanneer hij voor verbetering zou zorgen, dan zal hij zich daar door ook weer op gevaarlijk terrein begeven, omdat dan andere plaatsen met een zelfde verzoek zullen komen. De heer Mann noemt het daarom een lastige, moeilijke kwestie en zou het niet ter afdoening in handen van B. en W. willen stellen, doch alleen om advies. De weg is nu reeds zoo lang in een dergelijken toestand', zoodat er nog wel ,tijd voor genomen kan worden om advies van B. en W. af te wachten. Voorzitter meent dat er wel diegel ijk haast bij is en blijft van mccning, dat het nu geprobeerd' kan worden door persoonlijk bezoek aan den Minister tot een op lossing te komen. De heer Hooij m<*nt, dat de particulieren of de gemeente niets aan den weg mogen doen, omdat het hun grond1 niet is. Voorzitter zegt dht gebleken is da! op een desbo- I''effende vraag hiervoor wel toestemming wordt ver leend. De heer Mann zegt dat de heeren er niet te veel nadruk op moeten leggen dat hij gezegd heeft dat er geen haast bij is. Spreker meent alleen maar dat er nog wel tijd is om een advies van B. en W. af te wach ten. B. en W. zouden b.v. met de ingezetenen kunnen raadplegen, kunnen hooren of de ingezetenen bereid zijn een zeker bedrag voor de verandering beschik baar te stellen en wanneer de gemeente dit nu ook wil, dan zou men hiermede den Minister kunnen aan- toonen, hoeveel men verbetering van dien bestaanden toestand op prijs ,stelt. De heer Hóoij meent, dat de particulieren er wer kelijk wel wat aan zouden willen doen, zij gullen niet onwillig zijn hieraan iets te geven. Met algemeen© stemmen wprdt besloten het adres in hzr/Jsn e rielltn van B. en W. om adries. 'XV. «ijhsr ie UuUwiuia jvordt met algemeen® ijm. r.-v..oiïTii.' ittó. i dei voordracht de neer J. A. C. Kru.gi ie Jlaeriom. Mede op de voordracht kwa men voor als no. 2 de heer L. B. van Albada te Hoorn en als no. 3 de heer L. Hoves te Sappcmeer. Hierna volgt bespreking over het plari schoolbonw te St. Maartensbrug, waarvoor de gemeenteopzichter ter vergadering wordt geroepen, en do 3 plannen wor den ingezien. Na eenige discussie stelt Voórz. voor nog geen beslissing te nemen, omdat 't voor den Raad nog moeilijk is de voorkeur aan een der plannen te ge ven en zou een commissie willen benoemen, die in overleg met den gemeente-opzichter de plannen zou kunnen nagaan. Goedgevonden. Tot leden dezer conmiissie worden benoemd de heeren: Raat, Appel en Kreijger die verklaren de benoeming aan te nemen. Bij de rondvraag zegt de hoer Kreijger, dat door hem verleden iaar .aanmerkingen zijn gemaakt op den weg te Oudesluis en daar is nog geen verandering in gekomen. Zijn B. en W. al rond geweest? Voor zitter antwoordt ontkennend, waarna de heer Kreijger den toestand nog eens schetst. Het gcheele resultaat j van sprekers klacht is geweest, dat er 2 karren grove puin op een gedeelte van den weg zijn gebracht en jde heer Kreijger zou gaarne willen, dat B. en W. hier werk van maakten, anders zouden de belangheb benden genoodzaakt zijn zich met hun klachten direct tot den Commissaris der Koningin te wenden. We zijn allemaal belastingplichtig en neringdoenden en de toe stand is zoo, dat we meest een heel iaar in de prut wandelen. Voorzitter zegt dat B. en W. verleden jaar zijn rondgegaan en toen aan het polderbestuur :s verzocht den weg in orde te laten maken, maar B. en W. hebben er niets meer van gehoord. De heer Kreijger zegt dat alleen op een gedeelté grove puin is gebracht, zoó, dat wanneer je er 's avonds in het donker loopt, ie kans hebt je nek te breken. De heer Francis verklaart dat het niet met zijn zin is gebeurd dat die puin er gebracht is, want ze ver wachten alles van den polder maar zeil ©en handio te Ieenen, dat doen ze niet. De heer Kreijger echter meent dat de weg voor zijn boerenplaats geheel in orde is gemaakt door de bewoners, maar wij hebben niet altijd' grint of puin in voorraaal en met 1 el grint is die weg m orde te houden, dat kan toch' geen bezwaar voor den polder zijn. En de,weg van de brug af, de polder beurt geld voor erfpacht ïnaai' voor rioleering wordt niet gezorgd. Wanneer de Ge zondheidscommissie goed uit haar oogen keek zou ze zeggen dat gaat niet. Voorzitter is het met den heer Kreijger eens, dat het hier een polderzaak betreft en spreker belooft dat B. en W. de zaak zullen nagaan. Hierna sluiting. K V AD VAN BARSINGERHORN. Vergadering op «Dinsdag 12 Mei 1914, des mif- dags 2 uur. Afwezig de heer Blaauboer. Voorzitter de heer K. Breebaart Dz., burgemeester, secretaris de heer P. Bronder. Na opening der vergadering volgt lezing en goedkeu ring der notulen. Van Ged. Staten is goedkeuring ontvangen op de Kohieren Hoofdelijken Omslag en Hondenbelasting, be sluit aankoop grond; betalingen onvoorziene uitgaven en af- en overschrijvingen. Van .den heer j. C. Visser te Haringhuizen' was bericht ingekomen dat hij voor lid van het stembureau bedankte. Voorzitter deelt mee, dat de acte voor den ver koop van grond door Pool aan de gemeente eet ees tend is. Verschillende af- en overschrijvingen worden 'goed gekeurd. De Bouw- en Woningverordening was, zooals door den ambtenaar van het Openbaar Ministerie te Alk maar was meegedeeld, door den Hoogen Raad niet verbindend verklaard inzake overtreding Jb. Bras, om- De koning zuchtte smartelijk. Niemand waagde het zijn gedachten te storen. Stom reden zij verder door den milden lentenacht den vreemde tegemoet. HOOFDSTUK '8. De morgen van dei, 20sten Maart 1815 schemer de op. Een zeldzame dag. Onder de eerste stralen van, de opkomend© zon, werd de witte vaan dier Bourbons op die Tutllerieën neergehaald. Met groot en ijver en haast werdi in den Hoop van den dag de woon- en werkkamer van den keizer ingericht. In zijn gewone eetkamer moest het diner worden opgediend. Gourgand wachtte in de voorkamer op de directe bevelen des keizers net als vroeger. Graaf Montholon liep hem voorbij^ Z3j drukten el kaar de han,d. Wij hebben hem weer." Toen de vlucht des konJngs In Parijs ruchtbaar ge worden was, verzamelde zich een menigte menschen voor de Tulllerieën. Een gewapende troep officie ren kwam en betrok rustig, naast dé Nationale garde het paleis. De avond viel. De menigte bleef in adeanlooze spajo,- ning. In den hof der TuilleTieën kwamen steeds meer en meer officieren. Hoofd aan hoofd drongen zij daar samen. Tegen negen uur eindelijk rolde een, eenvoudige postwagen den hof binnen, omgeven door een bon ten ruiterstoet. Met een eenstemmig, uit duizend kelen opgillend „Leve de keizer!" rukten de officieren, het portier van den wagen open,. Zij tilden den] keizer op hun s< houders en droegen hem onder waanzinnige vreug de uitbarstingen het slot binnen. Zij hadden hem weer, hun. strijdgod, den man die in zijn onoogelijken grijzen jas Frankrijks troon, met een handjevol soldaten, had heroverd zonder een schot af te vuren zonder een druppel bloed te vergieten. Napoleon reikte aan al zijn oude vrienden de hand. Hij noodigde hen uit, met beun te diiineeren. „Ah, daar 4s Go,unga;nid ook," riep hij uit, toen hij de voorkamer binnentrad. Hij: lachte vriendelijk toen hij den voor hem staanden jongen officier zag. „Juiist zooals vroeger, bereid om zijn bevelen te ontvan gen?" „Ieder bevel, sire." Napoleon las de grenzenlooae vreugde en begees tering op het gelaat van zijn gunsteling. Hij legde hem de hand op den schouder. „Generaal Gourgand is niet meer ordonnance-offlcier, maar mijn persoon lijke adjudant." „Sire Gourgand bedekte de hand des keizers met kusSen. Napoleon trok zijn hand lachend terug. „Dit voor de©' heeft mijn afwezigheid gehad, dat ik precies weet, wie, mijn, vriend of vijand is," zeilde hij goed geluimd. „En, nu aan tafel, mijnehjeeire'n. Wij hebtben het recht om hongerig te zijn, nietwaar Bertrapd? Wij hebben geen oogenbiik verloren, laten gaan, se dert wij van Elba vexlrokken." „Sirc^ deze tocht van Elba zal als een eenige daar— staan in de geschiedenis van alle tijden," antwoord de graaf Bertracd begeesterd. „Het was de vlucht van den adelaar." Op een wenk van Napoleon, namen allen om dé tafel plaajts. „Ho© kwam het da,t Ney tot ons overging?" vroeig Gourgand zacht aan generaal Bertrand, die nasst hem zat. „Hier was hij toch zoo vast besloten om de Bourbons trouw te Mijven." „Ik had een lang onderhoud met hean. De keizer had mij naar hem toegezonden," antwoordde Ber trand. „Ney wist niet wat te doen. Zijn officieren en. soldaten waren allen voor den keizer, en dat maak te hem zoo onzeker. Hij liet eindelijk tot den keizer zeggen: Hij had in het belang van het vaderland moeten handelen, zooale hij gedaan, had, maar nu leed hij onder het gevoel dat hij Napoleon's vertrouwen, verloren had. Hij wilde weer bij hefm iin dienst tre den als eenvoudig grenadier."' „Wat heeft de keizer geantwoord?" Bertrand lachte. ,„De keizer liet hem zeggen, dat hij komen moest, hij zou hem ontvangen afs na de© slag aan de Moskwa." „Dat was groot," riep Gourgand begeesterd. „Den anderen dag trad Ney voor zijn troepen." vertelde Bertrand verder, „hij trok zijn sabel uit de sched6 en riep: soldaten, de zaak der Bourbons is verloren en het antwoord dat hij hoorde was een: leve de keizer!"' Bertrand, had het zoo luid) geroepen, dat allen be geesterd met zijn kree;t instemden. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1914 | | pagina 1