Aluin» NitJis-
Adïertentie-
WOENSDAG 13 MEI 1914.
De Adjudant des Keizers.
SG1AGEB
ü/sfe JAARGANG No. 5377.
COURANT'
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
EERSTE BLAD.
Brieven uit Engeland.
Londen, 9 Mei 193 4.
Desa week heeft minister Lloyd George zijn jaar-
lijksche xnillioen.en.rede, zijn Budget Speech, gehou
den, die den lezers van de Sohager Courant waar
schijnlijk reeds onder de oogen, is gekomen. De mi
nister stond voor een moeilijke taak. Veile mfllloenjeïu
extra millioenen moestem gevonden, worden, om de
tegenwoordige liberale en, zeer vooruitstrevende En-
gelsche regeering lm stamt te stellen voort te gaan
op den ingeslagen, weg vap, belangrijke, verstrekken
de hervormingen,
Lloyd George mag gerust een, genie op het ge
bied van, financiën genoemd worden. Geen moeilijker
taak voor een minister, dan die tot tevredenheid
van een ieder te regelen. Trouwens, dat behoort tot
de absolute onmogelijkheden. Maar dan tenminste zoo'n
regeling te treffen dat de groote, gematigde meerder
heid vnn het ivolk er zich goedkeurend over uitlaat.
In dit is Zijne Excellentie ook thans weer geslaagd'.
Zooals inHolland, bestaat ook in Engeland! een in
komstenbelasting. We weten allen, nietwaar, dat zoodra
een jong onderwijzer j 600 begint te verdienen, men
hem gaat verzoeken om een gedeelte van dit vorste
lijke inkomen in den vorm van belasting. Ieder zal
liet met mij eens zijn, dat dit geen salaris is, om iemand
belasting van te laten betalen. In het begin is die
klein genoeg, dat is waar, maar zoodra het salaris
opklimt tot f 800, f1000, b<;gint ze voor iemand, die
tamelijk groote studieuitga ven heeft, niet onaanzienlijk
te worden.
Engeland bemoeit zich niet met ©en salaris van
f 600. Ook niet met een van f1200, noch met een
van f 1800. Dat zijn, oordeelt men hier, geen salaris
sen, waar belasting af kan. Het minimum is f 1920.
Dat wil zeggen: Iemand, die een inkomen heeft van
f 1920, betaalt nog geen cent aan inkomstenbelasting.
Voor elke 12 gulden daarboven -15 cent. Voor een
salaris van f 2400 wordt dus slechts f 18 inkomsten
belasting betaald, voor f 3000 niet meer dan f'10.50.
Men vergelijke deze getallen eens met de hedragén,
die in Holland betaald moeten worden voor dergelijke
salarissen.
En dit is alleen voor het geval, dat (wat heel zel
den voor zal komen) niets mag worden afgetrokken.
In d'e .eerste plaats mag voor elk kind onder jdl©
16 jaar 120 gulden gekort worden, zoodat iemand, die
f 2400 verdient en twee kinderen heeft, maar voor
f 240 in de belasting valt. Valt, zeg ik, maar dat
is verkeerd. Vielmoet ik zeggen. Billijk als ieder een
dergelijken aanslag zal vinden, was hij: Lloyd George
nog te hoog. Waar twee kinderen zijn, en een inko
men van f 2400, daar, zoo oordeelt de minister, be
hoort het rijk nog niet om centen pan te kloppen.
Voortaan mag niet 120 maar 240 gulden voor elk
kind in korting worden gebracht, en iemand met een
salaris van f 12400 loopt, verondersteld dat hij zich
tenminste in het bezit van twee nakomelingen mag
verheugen, de belasting glad: vrij. Maar ook, al ver
dient zoo iemand nog een 100 gulden meer, zal hij
naar alle waarschijnlijkheid1 nog wel tot de gelukkigen
behooren, die niets betalen. Want ook mag gekort
worden het gcheele bedrag van de premie door hem
betaald voor een verzekering op zijn leven of dat
van zijn vrouw. En er zijn nog meer kortingen, waar
over ik nu niet uit zal weiden echter.
Wat die premie voor levensverzekering betreft, had
ilc. ©enigen, tijd na invulling van mijln eerste aanslag
biljet voor d'e inkomstenbelasting, een minder aan
gename ondervinding. Natuurlijk wordt verlangd, dat
men precies den naam invult van de Maatschappij,
waarbij men verzekerd is. Ik had dat trouw gedaan, en
aangezien ik toevallig in Holland verzekerd ben bij
twee maatschappijen, beide met een mam van eenige
meters lang, had ik de ruimte, op het biljet voor
deze namen bestemd, meer dan gevuld. Ik verwachtte
niet anders, dan dat de zaak volkomen in orde was.
Maar helaas, door een of andere mijnheer van de be-
FEUILLETON.
12.
In den nacht van 19 op 20 Maart rolden een aan-
tal rijtuigen, den hof vap de Tulllerie.ën, op. Nationaal-
garden, hovelingen, officieren, stonden in 'dilep zwij
gen in den voorhal en op, de trappen.
Steunepd op den hertog van Bliakos wankelde Lo-
clewijlc XVIII moeilijk de trapip en a,f. De) graaf van
Artols en de hertog van Berry volgden, meit donkere
gezichten,
Eenige der aa.nwezenden vielen opi de knieën en
kusten weenend de hapden vap den koning.
Deze maakte zich haastig vrij. „Vaarwel. Ik heb
al mijn krachten nooddg," zeide hij met moeite.
„Heere God in, den hemelWeer in ballingschap
het is al te hard."
Met behulp van zijn kamerdienaar besteeg hij het
rijtuig. De graaf van Artols zette zich naast hem
neer en de hertog van Blokos tefgenover hem.
De hertog van Berry besteeg zijn, paard en reed
met eenige garde-officieren, naast het portier. De
rijtuigen rolden den voorhof af. door de stille, een
zame straten van Parijs.
Toen zij de kathedraal Saint Den is voorbijreden
maakte de graaf van Artols het teeken des kruises
en mompelde een gebed.
De koning maakte een, beweging vam ongeduld.
„Voor wien bidt gij, nu eien sterf gezang]?" vroeg hij
scherp, „voor ons persoonlijk of voor het ko-
ningsdiom?"
„De koning heeft gelijk." antwoordde d'e graaf
van Artois melancholiek. ...Men, had bepaald wijzer
kunnen handelen. Nu oogst men de vruchten, die
men zelf heeft gezaaid."
..Het was beter geweest, vroeger de oogen wijid
open tc zetten," zeide de koping bitter. „Wij hadden
onze dwaasheden moeten Inzien, voor dat het te
laat wap, om ze weer goed te maken."
„Mij schijnt het toe. dat van ons allen] alleen
I/Odewijk XVI nu nog een vaste plaats in Sa.ïint
Den Is heeft." ging de koning na, een lange pauze
voort. „Wij zijn, slechts ïifijap Frankrijk, teruggeko
men, om hem zijp graf te verzekeren, Nu kunnen
wij wel weder heengaan-"
„Wij zijn in Gods hand." De graaf van Artois
Iasting tot een onderhoud uitgenoodigd, bleek me, dat
die korting niet kon worden toegestaan, wanneer de
maatschappij niet een Engelsche was. Want de kor
ting aan de belastingbetalers toegestaan, werd' weer
verhaald op de verzekeringsmaatschappij, en men vrees
de terecht, dat er op mijn Hollandsehe maatschappij
niet veel 'te verhalen ^oü vallen.
Waar haalt nu Lloyd George al zijn extra milli
oenen vandaan evenwel, wanneer hij alvast begint "met
de korting, toegestaan voor elk kind, te verdubbelen-'
De minister heeft besloten de rijke lui daarvoor te
laten zorgen. 'Men moet weten, dat een Aanslag van
45 cent per twaalf gulden alleen van meer gewone,
alledaagsche salarissen wordt geheven. Gaan deze bo
ven liet alledaagsche, dl.i. boven 12000 gulden per jaar.
dan wordt 52i/a cent per pond geheven, boven 18.000
zestig cent en zoo steedis hooger. En voor de gelukki
gen, die meer dan 36.000 gulden verdienen, is nog
een extra verrassing bewaard. Behalve dat ze niets
mogen korten, en van het hcele bedrag een belasting
moeten betalen van 80 cent voor elke 12 gulden,
krijgen ze nog een extra belasting van een kwartje
fer persoon voor de laatste £500 van hun salaris,
emand met een inkomen van 42.000 gulden (£3.500\
heeft een extra belasting op de laatste 1.000, eii
dan niet van een kwartje, maar van 35 cent per
pond'. En zoo steeds opklimmend. Toen de minister
deze getallen Maandag 1.1. aan de Kamer meedeel
de, waren er weinigen, die iets tegen een dergelijk
voorstel durfden inbrengen, dat een zwaren last legt
op de schouders van degenen, die hem het best kun
nen torsen. Een zekeren Mr. Houston evenwel, een
Conservatieve mijnheer van Liverpool, vroeg den mi
nister met een benauwd gezicht, en onder luid gelach
van zijn medeafgevaardigden, wat iemand wel te be
talen zou hebben, die 100.000 per jaar verdien
de. Lloyd George had de getallen blijkbaar goed voor
elkaar, en antwoordde terstond: f 1.55 per pond.
f 1.55 belasting van elke 12 gulden inkomen, en dan
natuurlijk nog slechts alleen inkomstenbelasting. Dal
is werkelijk geen kleinigheid, ongeveer 13 pet. van
je salaris. Maar we hoeven geen medelijden te hebben,
t is voor de heeren met Èen inkomen van £100.000,
en dan kan Mr wei een kleinigheid af, Door dc-ze
nieuwe regeling alleen verwacht de minister al 30 mil-
lioen extra binnen te krijgen.
Er is weinig kritiek uitgeoefend op minister Lloyd
George's nieuw budget. Van conservatieve zijde werd
alleen gezegd, dat het onverantwoordelijk is voor een
minister om zulke lasten nu reeds te leggen op den
rijkdom. Want wat zou hjj moeten beginnen, als er
eens oorlog kwam? Hoe zou hij dhn aan geld moeten
komen? Er stond niet bij, of dit een reden was om
de extra lasten te leggen op de schouders van de
minder gegoeden, 't Is wel een eigenaardige reden
Spaar de rijke lui, dan kun je die om geld vragen
in tijd van oorlog. In 1909, toen Lloyd George begon
met zijn extra belastingen voor kapitalisten, kwam men
met nog iets anders voor den dag. Toen werd beweerd,
dat die in werkelijkheid op de armen zouden druk
ken, want dat dergelijke zware lasten het den rijken
onmogelijk zouden maken den armen werk te geven,
zoodat het een weldaad was, de arme lui zwaar te
belasten, dan hadden ze tenminste werk. Dit argumen!
is nu herhaald.
Van zeer vooruitstrevendien kant is nog wel gemop
perd1, omdat de minister de minder gegoeden wel niet
zwaarder ging belasten, maar ze ook slechts heel wei
nig verlichtte. Nog steed=, zoo las ik in het weekblad
Everyman, is de belasting op suiker n:et rerlaagd.
Klagers hebben geen nood, waarde lezers! Wij betalen
voor een pond suiker 8% cent. Eer we inHolland
zoover zijn, niet waar? Maar sommige mensehen is het
nooit naar den zin. Dat zal Lloyd George ook wel ge
weten 'hebben. En hij heeft zijin jaarrekening weer voor
elkaar zonder al te veel kritiek.
Binnenlandsch Nieuws.
RAAD VAN ZIJPE.
Vergadering van den Baad op Dinsdag 12 Mei 1914,
des morgens half elf, Aanwezig allen.
Voorzitter de heer Jb. de Moor, burgemeester, secre
taris de heêr K. Slot.
vouwde de handen. „Ia 1812 hadden wij niet ge
dacht zoo spoed,lig Franjkrijk tei l^U'Udn] terugzien,.
Wie weet wat of er nu nog geschiedt."
De'koning keek uit het venster. „Parijs heeft mor-
geri een dankbaar baantje, mij achter den rug uit te
fluiten en Napoleon te "beapplaudósseeren." Hij
lachte bitter.
Niemand weersprak hem.
Lodewijk leunde 4n dén hoek van het rijtuig ach
terover en, sloot de oogen,.
Plotseling bleef het rijtuig staan. Da koning sprong
op en keek verschrikt om zich heen,. „Wat Is er?"
„Niets loos alarm." Dfe hertog van Berry stak
zijn, knappen kop door het venster. „jOnze voonrij-
dor verbeeldt zich, dat er achter eiken, boom een
moordenaar staat t© loeren. De trouw is steeds wat
angstvallig."
„Elet was beter dat zij kalm en beslist was,
zeide Lodewijk.
„Hebt u aj een vast besluit genomen," vroeg de
graaf van Artois, „waarheen, wij ons zullen be
ven? Naar Engeland?..."
„In geen geval," antwoordde de koning beslist. „Ik
blijf dicht, aan F rank rijks grenzen,: om wel op mijln.
post te zijn, waaneer het volk mij mocht terugroe
pen. Mijn heel© hoop zetelt au op het Weener con
gres op de onéenigheid der daar vergaderde
machten."
„Ik denk, dat men het daarover wel eens zal zijn,
om Napoleon niet te erkennen als keizer."
„Ja maar even weinig zajl men het er over
eens zijn. wie of Frankrijk zal beheerschen. Oosten
rijk zal wilen dat keizerin, Louise het regentschap
voor baar kleinen zoon zal voeren. Daardoor wordt
Frankrijk een provincie van Oostenrijk. Dat dulden
Rusland en, Pruisen nii(et 1 en daarin ligt juist
onze hoop."
„Ik bouw op God," antwoordde de graaf van Ar
tois dwepend.
Lodewijk was niet in de stemmipg om verder met
zijn broer te kibbelen,. „De hertog van Otranto zal
mij van alles op de hoogte houden, zoodat ik majo.
besluiten daarnaar zal kunnen richten."
„Wat, die verrader die Jaoobijn?" werd er
geroepen.
„Ilij is mij nuttig. Ik kan hem niet. missen. Hij
is reeds weer bezig om den ondergang van Napoleon
voor te bereiden en houdt daarom d|3im terugkeer voor
mij open.Daar gaat die maan op - het is
volle maan. Onze weg ip helder als bij dag
toch zoo donker."
Na opening worden de notulen gelezen, die onver
anderd onder dankzegging worden goedgekeurd.
Medegedeeld wordt, dat van God. Staten goedkeu
ring is verkregen op de comptabilitcit-besluiten yan
de vorige vergadering. Hetzelfde college geeft kennis
van ontvangst vas de instructie voor de geneesheeren
en vrcei'. vv-.j niet de ..rmen-praktijk in deze gemeente
betast. De beji-.emde tciefoonhouders hebben bericht
gezonden, dat zij deze benoeming aannemen.
Goedgevonden wordt de aanleg van den nieuwen
weg te t Zand in eigen beheer te nemen en niet aan
te besteden.
Aan mevrouw wed. G. C. Hulst en den heer IJ.
Elzinga, wordt respectievelijk voor 9 en 10 maanden
ontheffing verleend" op don hoofdelijken omslag.
Komt in behandeling het bekende adres van B.
en W. van Velsen, inzake het wetsontwerp ouder
domsrente. B. en W. mcenen dat de administratieve
bemoeiingen geen beletsel zijn voor de gemeenten, doch
stellen den raad voor om wat betreft het financioele
gedeelte, de uitkeeringen, adhaesie te betuigen.
De heer Hooij meent dat de raad slecht is ingelicht
wat deze "zaak betreft, we hebben wel wat over dit
adres van buiten om gehoord, maar veel weten we van
het omvongriike adres niet af. Ik meen dan ook dat
we niet canable zijn om hierover te beslissen en het
spijt mij, dat we geen kennis hebben kunnen nemen
van het prea-advies van B. en W.
Voorzitter en ook de heer Mann lichten het be
wuste wetsontwerp nu nader toe. Na deze toelichtingen
wordt het voorstel van B. en W. met algemeene stem
men aangenomen.
Ingekomen is een verzoek van enkele inwoners van
't Zand, met verzoek te willen trachten verbetering
te krijgen in den toestand van den rijksweg aldaar,
die in zeer slechten toestand verkeert.
Voorzitter zegt, dat het daar werkelijk een ellen-
diigen toestand is. Reeds vorig jaar is door ide ingezetenen
een verzoek om verbetering gericht tot dien Minister
van Waterstaat, doch hierop is afwijzend' beschikt. Spre
ker meent, dat adressanten goed ingezien hebben om
zich nu tot den Raad te wenden, want hoewel spre
ker vreest, dat de zaak moeilijk geregeld zal worden,
stelt hij voor het adres ter afdoening in handen van
B. en W. te stellen-, opdat B. en Wi. kunnen trachten
den Minister te doen inzien, dat verbetering hierin:
zeer noodig is en spreker zou willen dat een paar
leden van het college van B. en W. persoonlijk naar
den minister gaan, om deze er op te wijzen, welk een
kostbare onderneming dit is voor particulieren
of gemeente.
De heer Mann zegt het te apprecieeren dlat d'e voor
zitter persoonlijk naar den Minister wil gaan, doch
hij verwacht er niet veel heil van; de minister toch
is voldoende met den toestand "bekend, doch wanneer
hij voor verbetering zou zorgen, dan zal hij zich daar
door ook weer op gevaarlijk terrein begeven, omdat
dan andere plaatsen met een zelfde verzoek zullen
komen. De heer Mann noemt het daarom een lastige,
moeilijke kwestie en zou het niet ter afdoening in
handen van B. en W. willen stellen, doch alleen om
advies. De weg is nu reeds zoo lang in een dergelijken
toestand', zoodat er nog wel ,tijd voor genomen kan
worden om advies van B. en W. af te wachten.
Voorzitter meent dat er wel diegel ijk haast bij is en
blijft van mccning, dat het nu geprobeerd' kan worden
door persoonlijk bezoek aan den Minister tot een op
lossing te komen.
De heer Hooij m<*nt, dat de particulieren of de
gemeente niets aan den weg mogen doen, omdat het
hun grond1 niet is.
Voorzitter zegt dht gebleken is da! op een desbo-
I''effende vraag hiervoor wel toestemming wordt ver
leend.
De heer Mann zegt dat de heeren er niet te veel
nadruk op moeten leggen dat hij gezegd heeft dat er geen
haast bij is. Spreker meent alleen maar dat er nog
wel tijd is om een advies van B. en W. af te wach
ten. B. en W. zouden b.v. met de ingezetenen kunnen
raadplegen, kunnen hooren of de ingezetenen bereid
zijn een zeker bedrag voor de verandering beschik
baar te stellen en wanneer de gemeente dit nu ook
wil, dan zou men hiermede den Minister kunnen aan-
toonen, hoeveel men verbetering van dien bestaanden
toestand op prijs ,stelt.
De heer Hóoij meent, dat de particulieren er wer
kelijk wel wat aan zouden willen doen, zij gullen
niet onwillig zijn hieraan iets te geven.
Met algemeen© stemmen wprdt besloten het adres
in hzr/Jsn e rielltn van B. en W. om adries.
'XV. «ijhsr ie UuUwiuia jvordt met algemeen®
ijm. r.-v..oiïTii.' ittó. i dei voordracht de neer J.
A. C. Kru.gi ie Jlaeriom. Mede op de voordracht kwa
men voor als no. 2 de heer L. B. van Albada te Hoorn
en als no. 3 de heer L. Hoves te Sappcmeer.
Hierna volgt bespreking over het plari schoolbonw
te St. Maartensbrug, waarvoor de gemeenteopzichter
ter vergadering wordt geroepen, en do 3 plannen wor
den ingezien. Na eenige discussie stelt Voórz. voor nog
geen beslissing te nemen, omdat 't voor den Raad nog
moeilijk is de voorkeur aan een der plannen te ge
ven en zou een commissie willen benoemen, die in
overleg met den gemeente-opzichter de plannen zou
kunnen nagaan. Goedgevonden. Tot leden dezer
conmiissie worden benoemd de heeren: Raat, Appel en
Kreijger die verklaren de benoeming aan te nemen.
Bij de rondvraag zegt de hoer Kreijger, dat door
hem verleden iaar .aanmerkingen zijn gemaakt op den
weg te Oudesluis en daar is nog geen verandering
in gekomen. Zijn B. en W. al rond geweest? Voor
zitter antwoordt ontkennend, waarna de heer Kreijger
den toestand nog eens schetst. Het gcheele resultaat
j van sprekers klacht is geweest, dat er 2 karren grove
puin op een gedeelte van den weg zijn gebracht en
jde heer Kreijger zou gaarne willen, dat B. en W.
hier werk van maakten, anders zouden de belangheb
benden genoodzaakt zijn zich met hun klachten direct
tot den Commissaris der Koningin te wenden. We zijn
allemaal belastingplichtig en neringdoenden en de toe
stand is zoo, dat we meest een heel iaar in de prut
wandelen.
Voorzitter zegt dat B. en W. verleden jaar zijn
rondgegaan en toen aan het polderbestuur :s verzocht
den weg in orde te laten maken, maar B. en W.
hebben er niets meer van gehoord.
De heer Kreijger zegt dat alleen op een gedeelté
grove puin is gebracht, zoó, dat wanneer je er 's avonds
in het donker loopt, ie kans hebt je nek te breken.
De heer Francis verklaart dat het niet met zijn zin
is gebeurd dat die puin er gebracht is, want ze ver
wachten alles van den polder maar zeil ©en handio
te Ieenen, dat doen ze niet.
De heer Kreijger echter meent dat de weg voor zijn
boerenplaats geheel in orde is gemaakt door de bewoners,
maar wij hebben niet altijd' grint of puin in voorraaal
en met 1 el grint is die weg m orde te houden, dat kan toch'
geen bezwaar voor den polder zijn. En de,weg van de
brug af, de polder beurt geld voor erfpacht ïnaai'
voor rioleering wordt niet gezorgd. Wanneer de Ge
zondheidscommissie goed uit haar oogen keek zou ze
zeggen dat gaat niet.
Voorzitter is het met den heer Kreijger eens, dat het
hier een polderzaak betreft en spreker belooft dat B.
en W. de zaak zullen nagaan. Hierna sluiting.
K V AD VAN BARSINGERHORN.
Vergadering op «Dinsdag 12 Mei 1914, des mif-
dags 2 uur.
Afwezig de heer Blaauboer.
Voorzitter de heer K. Breebaart Dz., burgemeester,
secretaris de heer P. Bronder.
Na opening der vergadering volgt lezing en goedkeu
ring der notulen.
Van Ged. Staten is goedkeuring ontvangen op de
Kohieren Hoofdelijken Omslag en Hondenbelasting, be
sluit aankoop grond; betalingen onvoorziene uitgaven
en af- en overschrijvingen.
Van .den heer j. C. Visser te Haringhuizen' was
bericht ingekomen dat hij voor lid van het stembureau
bedankte.
Voorzitter deelt mee, dat de acte voor den ver
koop van grond door Pool aan de gemeente eet ees
tend is.
Verschillende af- en overschrijvingen worden 'goed
gekeurd.
De Bouw- en Woningverordening was, zooals door
den ambtenaar van het Openbaar Ministerie te Alk
maar was meegedeeld, door den Hoogen Raad niet
verbindend verklaard inzake overtreding Jb. Bras, om-
De koning zuchtte smartelijk.
Niemand waagde het zijn gedachten te storen.
Stom reden zij verder door den milden lentenacht
den vreemde tegemoet.
HOOFDSTUK '8.
De morgen van dei, 20sten Maart 1815 schemer
de op.
Een zeldzame dag.
Onder de eerste stralen van, de opkomend© zon,
werd de witte vaan dier Bourbons op die Tutllerieën
neergehaald.
Met groot en ijver en haast werdi in den Hoop van
den dag de woon- en werkkamer van den keizer
ingericht. In zijn gewone eetkamer moest het diner
worden opgediend.
Gourgand wachtte in de voorkamer op de directe
bevelen des keizers net als vroeger.
Graaf Montholon liep hem voorbij^ Z3j drukten el
kaar de han,d.
Wij hebben hem weer."
Toen de vlucht des konJngs In Parijs ruchtbaar ge
worden was, verzamelde zich een menigte menschen
voor de Tulllerieën. Een gewapende troep officie
ren kwam en betrok rustig, naast dé Nationale garde
het paleis.
De avond viel. De menigte bleef in adeanlooze spajo,-
ning.
In den hof der TuilleTieën kwamen steeds meer en
meer officieren. Hoofd aan hoofd drongen zij daar
samen.
Tegen negen uur eindelijk rolde een, eenvoudige
postwagen den hof binnen, omgeven door een bon
ten ruiterstoet.
Met een eenstemmig, uit duizend kelen opgillend
„Leve de keizer!" rukten de officieren, het portier
van den wagen open,. Zij tilden den] keizer op hun
s< houders en droegen hem onder waanzinnige vreug
de uitbarstingen het slot binnen.
Zij hadden hem weer, hun. strijdgod, den man die
in zijn onoogelijken grijzen jas Frankrijks troon, met
een handjevol soldaten, had heroverd zonder een
schot af te vuren zonder een druppel bloed te
vergieten.
Napoleon reikte aan al zijn oude vrienden de hand.
Hij noodigde hen uit, met beun te diiineeren.
„Ah, daar 4s Go,unga;nid ook," riep hij uit, toen hij
de voorkamer binnentrad. Hij: lachte vriendelijk toen
hij den voor hem staanden jongen officier zag. „Juiist
zooals vroeger, bereid om zijn bevelen te ontvan
gen?"
„Ieder bevel, sire."
Napoleon las de grenzenlooae vreugde en begees
tering op het gelaat van zijn gunsteling. Hij legde
hem de hand op den schouder. „Generaal Gourgand
is niet meer ordonnance-offlcier, maar mijn persoon
lijke adjudant."
„Sire Gourgand bedekte de hand des keizers
met kusSen.
Napoleon trok zijn hand lachend terug. „Dit voor
de©' heeft mijn afwezigheid gehad, dat ik precies
weet, wie, mijn, vriend of vijand is," zeilde hij goed
geluimd. „En, nu aan tafel, mijnehjeeire'n. Wij hebtben
het recht om hongerig te zijn, nietwaar Bertrapd?
Wij hebben geen oogenbiik verloren, laten gaan, se
dert wij van Elba vexlrokken."
„Sirc^ deze tocht van Elba zal als een eenige daar—
staan in de geschiedenis van alle tijden," antwoord
de graaf Bertracd begeesterd. „Het was de vlucht
van den adelaar."
Op een wenk van Napoleon, namen allen om dé
tafel plaajts.
„Ho© kwam het da,t Ney tot ons overging?" vroeig
Gourgand zacht aan generaal Bertrand, die nasst
hem zat. „Hier was hij toch zoo vast besloten om
de Bourbons trouw te Mijven."
„Ik had een lang onderhoud met hean. De keizer
had mij naar hem toegezonden," antwoordde Ber
trand. „Ney wist niet wat te doen. Zijn officieren en.
soldaten waren allen voor den keizer, en dat maak
te hem zoo onzeker. Hij liet eindelijk tot den keizer
zeggen: Hij had in het belang van het vaderland
moeten handelen, zooale hij gedaan, had, maar nu leed
hij onder het gevoel dat hij Napoleon's vertrouwen,
verloren had. Hij wilde weer bij hefm iin dienst tre
den als eenvoudig grenadier."'
„Wat heeft de keizer geantwoord?"
Bertrand lachte. ,„De keizer liet hem zeggen, dat
hij komen moest, hij zou hem ontvangen afs na de©
slag aan de Moskwa."
„Dat was groot," riep Gourgand begeesterd.
„Den anderen dag trad Ney voor zijn troepen."
vertelde Bertrand verder, „hij trok zijn sabel uit de
sched6 en riep: soldaten, de zaak der Bourbons is
verloren en het antwoord dat hij hoorde was
een: leve de keizer!"'
Bertrand, had het zoo luid) geroepen, dat allen be
geesterd met zijn kree;t instemden.
Wordt vervolgd.