Sctiager Courant.
De Adjudant des Keizers.
ZATERDAG 30 MEI 1914.
57ste Jaargang No. 5386.
TWEEDE BLAD.
Schetsen uit de Rechtzaal.
„ARTIST."
{MENEER G. S.)
...'t Was de deixle anaal lil den tijd van veerden
dagen, dat '1 gebeurde... Hij had hem ingezeept en
was bozig hot scheermes op de riem te scherpen. De
klant lag, mot gesloten oogon, rustend 't hoofd op
hot plankje van scheerstock Do klant praatte, praatte...
En do ander luisterde, met oogen waarin nu en dan
•schittering kwam. Soms legde barbier een vinger te
gen do lippen en wenkte in dé richting van glazen
deur, bedekt* door vitrage-gordijnen. Daar achter hoorde
men allerlei klanken, 't keffen van een hondje, (bel
kraaien of -kreunen van een kindje, dat op moeders
schoot lag, onderworpen aan dagelijkschen rcinigings-
kuur. het sissen van eten in een pan... Het praten van
moecier tegen kindje om zoet te houden, te sussen...
Het rammelen der belletjes van speelgoedje, 't snauwen
tegen iets-grooler kindje, dat lastig was... Klanten van
barbier waren, aan dat ged'cre achter de vitrage-gordijnen
gewoon. Soms vertoonde zich eensklaps 't hoofd' van
een welgedane vrouw met van het werken en sloven
gloeiende, vochtige wangen, de haren verward slie
rend om idto ooren, daagschdmiselijke blouse met één
knoopje dicht, zoodat de weelderige boezem van zo
gende moeder zich schier vertoonde.
„Gomt!" riep "de.vrouw dan, en de klank vp.n haar
slem had iets wreveligsBarbiertje zei steeds „direct,
kind!" maa,r wanneer hij', juist een klant over Adams
appel streek met 't mes of omzichtiglijk 't blessecren
van puistje of wratje moest ontwijken, dan dierik-
Leno te wachten.... Maar met groote vlugheid wipte
hij dan toch zoodra-mogelijk het huiskamer!je binnen...
liij was ecu trouw-gohoorzaam, zachtmoedig echtgenoot.
Lena had 't erger kunnen treffen. Wat niet belette,
dat zij op |haar „quMve" bleef... Want Gerrit, 't moest
gezegd en geprezen, was geen drinker, geen biljartend
kroeg!óoper, geen kaartspelereen notie, kalme, bedaarde
jongen, die zich fyan barbiersknecht lot patroontje had
opgewerkt. Maar (vóórdat Lena. 't aandurfde om uit
haar pulken dienst bij de oude freule met hem
't bootje 1<? -stappen, had zij zekerheid moeten heb
ben, dat Gerrit Stam... En hier krijgen we de oorzaak
van het op haar „qui-vive" blijven... Namelijk: ide
artistieke aandrift, in Gerrit sluimerend. Waar is, dat
zo samen konnis hadden gemaakt op het baf van de
tooneelvereeniging „Nut en Genoegen", met de zin
spreuk „Sempre iCrocendo", door een breed-ontwik-
keklen, 7,eer-gelezen notarisklerk aan de hand gedaan.
E(n 'dien avond had Gerrit Stam succes beleefd. Hij
was do minnaar geweest in een blijspel „List en Be
drog", door een idev „werkende leden", uit het Duitsch
„vrij bewerkt"... Er was, in de zaal, pen meneer van
'n krant; recensent]©' van zeer-jeugdigen loef tijd; aam-
komeling in de journalistiek, waardig gekeurd om de
dilettanten-uitvoering te „verslaan".... En deze meneer
had verklaard', dat het spel van den „jeune premier"
op het affiche beschetdenlijk met de initialen G. S.
aangeduid, „onbetwisbaren aanleg voor het tooneel
had".... Dat had een aanstaande schoonzuster van Ger
rit Stam gehoord en hom. toen hij in de pauze hijgde
kennissen verscheen, ingefluisterd.... Waarop G. S. zijne
opwachting was gaan maken bij den jongeling-recen
sent. Die zich zeer gevleid gevoelde door dat betoon
van respect... De pose aannam van een échten oriticus,
z'n lorgnet rechtzette, een gewichtig gezicht trok en
met 'n minzaam lachje erkende; dat meneer Stam
„werkelijk zeer goede momenten had"....
In de warm-enthusiaste stemming, door loftuiging
gewekt, was Gerrit aan Lena „voorgesteld" dien avond.
En 't moet erkend dat onmiddellijk in haar hart iets
teers ontkiemde voor het „chique ventje" met z'n prach-
tig-gesoigneerde haren en z'n blanke handen en fijne
manieren... Lena trok een parallel tusschen G. S. en
den jonker, neef van de oude freule^ die haar eens
in de wang geknepen had. Nu ja, de jonker was tochi
nog. weci- èen ander slag-menscii, <fót gevoelde Lena
toch ook wol. Mjjiar wanneer zij G. S. vergeleek ,met
andere jongens in de zaal, die daar zaten met van
het drinken lodderige oogenmet een stuk-sigaar in een
mondhoekongegeneerd een arm slaand om de taille
van buurvrouwtje en zelfs nu en dan plomp-weg een
kus roovend,.. Neen, dan moest Lena toegeven...
Maar dat. verhaal over zijn succes als dilettant be
viel haar niet. Ze vergenoegde er zich mee te luiste
ren met strak gezicht, zonder van eenigc bewondering
te doen blijken.. En de tweede maal, nat G. S. haar,
op vrijen avond, ergens wachtte om samen een loopje
te male en, zei ze t hem viorkant in zijn gezicht...
„Hoor eens, Gerrit. ik zal je wat vertellen. .Ik mag
Je wel. en ik wil over een vaste verkeering denken.
Maar eén ding moet vaststaan: jij zet geen voet'meer
op de planken. Dat zoenen en vrijen met aindfere»
vrouwen, al is 't nog zoo onschuldig en past 't in
de rol, zooals jij dat noemt.... Jawel, dat geklets ken
FEUILLETON.
1G.
„Je deedt niet goed om hier te komen," zei Goiur-
garad. ,,Je hadt, de herinnering aan, mij moeten, bé-
wa,ren, zooaio ik vol trots den oorlog introk."
„In het ongeluk is mijn, plaats aan jouw zijde."
Hij kepie haar met vorsen epdien blik aan., Een vron-
lijlte hoop deedl zijn. gela.atts!trekken| opklaren. „Hoe
moet ilc die woorden begrijpen?"
„Dat ik je lief he!b„ dat ik je troosten wil, dat
wij' niet van elkander kunnen scheiden."
J5iji stak hem bei ha;ar armen toe. i
„Claire!Hij drukte, haar hartstochtelijk aan rijp
borst. „Ik vloekte, het noodlot dat ons nog eenmaal
samenvoerde, maar nju ben ik het dankbaar voor dit
korte, heerlijke, oogenhlik.En al is het dan or
een afscheidsuur, ik houd je toch nog eenmaal in
mijn armen."
Waar-oim dan scheiden?" fluisterde Claire. Zij
sloeg haar armen om zijn hals. Het schoon© blonde
kopje lag tegen, zijn hart,. „Waarom dat? Wij hebben
elkaar lief niets staat tusschen ons, slechts1 jouw
twïl,"
.„•Claire!"' Een racende hartslag deed hem b.ijna
stikken. „Waarom martel je mij.? Heib ik nog niet
genoeg geleden?"
„Ja, je hebt genoeg geleden en ik ook. Nu willen
wij eindelijk leven leven en gelukkilg, zijn. De ko
ning" zij sloeg hem scherp door haar halfgesloten
oogleden gaand®, geen trek van, zJjn, gelaat ontging
haar „de koning zal ni'et boos op jo zijn. Je hebt
hem immers niet verraden. Je staat zonder schuld
daar. Jou zou hij bepaald een der posten in zijn
hofstoet geven,"
Gourgand lachte snijdend scherp. „Ik de adju
dant des keizers. Ik word1 nooit een lakei van Ver-
saiile. Geef dat plan maar op,"
„Een keizer zonder troon,!antwoordde Claire,
/geprikkeld door den geringschattendeni toon zijner
woorden,.
Claire izweeg een minuut, zij streed1 om haar op
gewondenheid' meester te worden. „Goedi," ging zij
dan voort. „Je behoeft den koning niet te dienen,.
Ik ben rechtvaardiger dan jij. La,at ons geheel voor
elkaar leven in het buitenland, waar je wilt,
slechts, wij belden jij. en Ik. Wij hebben geen
rang of rijkdom noodi'g. Wijl hebben elkaar en onze
üt1... Geen kwestie van, hoor! Je hebt ie kiezen tusschen
mij of die vereeniging. Wil je gewoon lid' blijven, dié
niks met de uitvoeringen zelf te maken heeft, allo!
Dan gaan wij samen kijken. Verder geen nieuws....
Maar je bent vrije jongen, o-gut, ja hoor! Je weet alleen,
tusschen ons is dan van vaste verkeering geen sprake!"
Gerrit Stam was er stil van geworden. Lena' nvist,
dat 't hem strijd zou kosten. Maar dat was de proef
op de som. Lena was 'n stevige, kordate meid; tiaar
vijftien [aar oudere kameraad''had 't haar voorgehouden:
„Leen, pas op. Tftekl, je gaat anders je ongeluk in!..."
De oude Jreulo wist nog niet'van <]e trouwplannen
Maar dit stond vastals 't haar ter ooro kwam, dat
Gerrit iets met tooneclspelerij te maken had, dan kreeg
zij geen half centje cadeau!....
Gerrit béd zwaren strijd gevoerd. Hij had gedroomd
van triumfen, van lauweren... Misschien zouden zij
hem op. de Tooneelschool nemen... Wat verdiende een
Bouwmeester niet?... Hij had'er met een kennis over
fesproken, -die relati&i had" in Plankenland. En die
enhis kende do „keerzij van de medaille." Vertelde van
acteurs, échte!, die om een kwartje bij hem waren ge
weest, omdat zij geen raad! meer wisten. Vertelde hern
van al 't lijden en hongeren van engagementlooze a.r-
tisten, die toch „prachtige recensies" hadden gekre
genVan de j,ups en downs" in Plankenland. Van
wat er gewerkt, gezwoegd, gestudeerd moest worden
vóórdat men 'n heel klein kansje kreeg om "erg'ena
onder-dak te ko-men. En hoe 't dan Iiog in zoovele
gevallen aan een zijden draadje hing, of een directeur
„over dén kop" zou gaan en men, na maanden geploe
terd te hebben, naar z'n duiten zou kunnen fluiten...
Dat werkte kalmeerend op het gemoed van armen,
etïzuchtigen G. S. En toen hij Lena weer ontmoette,
gaf hij "z'n belofte. Hij! zo-u z'n ontslag nemen als
werk end-lid.
„Best", zei stevig vrouwtje, „doe 't dan dadelijk'.
Zwart op wit!"
„Vertrouw jo mij (niet?" vroeg hij.
„Neen", antwoordde Lena zonder blikken of blo
zen, „zoolang jo den brief aan liet Bestuur niet hebt
geschreven, blijf je met je zelf in, tweestrijd. Vooruit!';
Gerrit schreef. Zij jpostte den. brief. Zuchtend gaf
hij z'n ideaal prijs... En drie maanden later waren ze
getrouwd...
Op een stillen, doodschen middag, terwijf het scheer-
salonnetje lag te droomen in voorjaars-zonneschijn, Lena
met het wagentje, waarin de oqdlste lag te kraaien,,
een straatje om was, gebeurde 't.... Dat meneer Loe
Kamphuis, d).e acteur, bij Gerr.it Slam binnenkwam.
Zij hadden elkaar in geen anderhalf jaar gezien.
„Neen, maar!" riep meneer Loe uit, meesterlijk' ver
bazing veinzend, „neen, maarl als ik 'had kunnen droo
men, dat jij hier zat... Jij, onze onsterfelijke G. S...„
Onze jeune-amoureux i Kerel, aan m'n hart
't Was een reuzebof, dat Lena 'juist uit was... Zij
zou bij moeder gaan koffiedrinken. Ze hadden min
stens een uur om over den „ouden tijd" te babbelen.
En zij ,?kletsteh-raak"l.... En'hij "prikkelde de nog-
altijd sluimerende eerzucht in het hart van G. S....
„Jij! Jij! riep meneer Loe Uit, ,,'t is zonde en
schande, dat "jij ooit van het tooneel bent gegaan. Jij
zoudt een stér zijn geworden, wat ik je vertel.... Kerel,
versta-me wel. Ik' 'begrijp best, dat je nu een rustiger
leven 'hebt,_ bij je vrouw en je kindertjes en jfe zeep-
kwasl en je fijne in-esjes en potjes. Natuurlijk! [Maar
toch heeft de echte ras-artist in jé gezeten... Vroeger!"
Getril; Slam haalde een kruikje-versnapering uit een
kast... Er kwamen nu tóch geen klanten... En zij
klonken. En meneer Loe-vertelde van een feest, diat
op til was. Een wedstrijd'... Met prijzen voor vereend
gingen en voor personen. Hij was de regisseur; jd'e'
man, die ide lakens utideelde. En hij koii er voor
zorgen, dat G. S. een prachtrol kreeg, onder pseudo»-
niem natuurlijk. Geen haan zou er naar kraaien, Zijn
vrouw hoefde er niks van te weten... Dat zou meneer
Loè wel allemaal prachtig bedisselen. Maar als Gerrit
dan op zekeren dag met vijftig pop, of vijf en twintig des
noods, tehuis jewam, als verdiena en zooveelsten prijs,
nu, Wat zou juffrouw Lena dan wel zeggen?,... Én
de eeri Do fameuse glorie! In alle kranten zou hii
genoemd worden. Hij' zou de aandacht trekken.... O-jé','
G.S. wist nog [niet, wat-ie waard was vo-or het tooneel....
Maar wanneer juffrouw Lena een engagement van
twee-, drieduizend pep voor zich kreeg, hé?.... Meneer
Loe. die. telkens (naar de klok keek, schonk zich én
gastheer ïiog eens uit 't kruikje in. En zag met zoo-innig
welbehagen, dat Gerrit onder de suggestie van zijrf lok-
taal kwam... Over anderhalf uur wachtte-ie z'n vrouw...
Meneer Loe kwam eensklaps heel dicht bij een oor
van G.S....
„Zeg, geef me eens gauw een riks van je... Dé vol
gende week in dank terug, hoor!..,. Auf's Ehrenwortl...
Heb gisteren mijn laatste tientje gegeven voor de we
duwe van een armen collega... En ik krijg niet voo-r
overmorgen voorschot.
De riks werd uit een kistje gehaaid1, dat stond) '/in
de huiskamer, achter dévitrage-gordijnen... Toen
schoor Gerrit den ander zeer haastig. Want Lena kon
nu elk oogenblik komen. Ook* .meneer Loe scheen zeer
gejaagd. Wierp- telkens oogjes naar de straatdeur....
Het kruikje was veilig opgeborgen. Zij schudden elkaar
de hand!. Meneer Loe fluisterde nog wat,.. Gerrit stond
te peinzen, in grooten, heftigen tweestrijd... Hét scheer-
salonnetje lag weer te droomen in Voorjaars-zomer
weelde. Juffrouw Lena kwam terug met deh kinder
wagen. Wierp scherp-onderzoekend oogje naar verhit
gezicht van Gerrit..., „Wat scheelt jou?" vroeg ze.
liefde is dojt piet genoeg?"
„Houdt op," smeekte Gourgandl bewogen. „Je
schildert mij- eep hemel een droom zoo mooi
„Waarom slechts een droom?"
Hij liet haar los en liep met groote stappen in
de kamer op en neer. Plotseling bleef Hij, voor haar
staan. Hij legde beide handen op haar schouders
zijn heete adem, streek langs haar voorhoofd. „Clai
re, ga met mij; mee. Ik, zal je liefhebben, als nog
nooit een map een, vrouw heeft liefgehad. J© hebt
gelijk waj; hebben wij- rang- of rijkd-om noodig?
Wij kunnen in bet buitenland met den. keizer zoo
leven als jij bet zoo even be,bt geschiMerrd in de
stilte en slechts voor elkaar en voor be-m."
„"Vo-or elkaar en voor bem!" herhaalde zij-, bittér.
„Je dwa,a,lt bet zou bij- ons- slechts hqeten al
leen voor hem!"
„Twiijst niet ove-r een woord', Claire liefste
kom mee deel mijn verbanning."
„De jouwe) ja.. Met jou ging ik naar een woe
stijn, ©P ©en eenzaam eiland' midden in zee wan
neer bet zijn moest.Maar slechts met jou alleen.
Begrijp je mij, wel, Gappard slechts -met jou' al
leen met Napoleon nooit!"
„De gravinnen Bertrand ©n Montboloni begeleiden
baar mannen. Wij zullen, in Amerika, een volstrekt
niet onaangenaam leven hebben."
„Men zal jelui niet laten kiezen waarbeen gij
wenscht te gaan, maar Napoleon streng bewaken,"
antwoordde zij kortaf.
„Zooveel te meer heeft hij: mij, noodi'g."
„Groote God'!" sobreeuwde zij. „Is het d'ap nog
niat genoeg? Twee, milljLioen Franschen zijn voor de
zen map in dep dood gegaan, waarom moet hiji jou
ook nog in bet ongeluk storten j© ook meeslee-
pen in zjjp verbanning!"
„Ik ga vrijwillig."
„Ja,weil vrijwillig! Dh,t is juist het tergende.
Moeder en zuster kunnen in de ellende achterblij
ven., mijn levensgeluk kap vertrapt werdén, wat hin
dert. hem daf, ©n jou?"
„.Claire je bent wreeidj. Ik zal nooit ©phioudép voor
mijn moederte zorgen.. Ik, smeek je mijn lot met
mij te deelen."
„Het jouwe ja-"
„Het Int van den keizer en 'het mijn©, zijn onaf
scheidelijk verbonden."
„Hij heeft zijn, rol in de wereld uitgespeeld
God zij dank- Jij bent nog jong. Waarom wilt ge
je nu reeds alles van het leven, ontzeggen,? Je kunt
misschien nog een mooie positie veroveren."
„Dat wil ik ook," zeide Gourgand vast. „Geloof
„Mij?... Niks .gelukkig. Een beetje hopfdpijc. An
ders! niet,.
Maar in Lena's scherpzinnig hoofdje van pientere
burgerjuffer dacht 't: Als ik weer uitga, steek ik 'zeker
sleuteltje in mijn zak... Maar van meneer Loe'd ge
zoek had zij geen flauwe „Ahnung"....
...Voor ide derdie maal' in veertien dagen gebeurde
't Meneer Loe was stoutmoedig geworden. De tweed'e
maal, dat hdj in sehee/rsalonnetje kwtam op stil uur
was Lena niet uit... Zij herkende hem niet. Zo stond
juist gereed om met het kleintje te gaap wanideilem-
Zij lette, niet op het meneertje met wtt-opgeblazen
wangen ©n waterige oogen, dat nu tegen Gerrit deied
of-te hun heelemiaial niet kende. Even groette ep toen
zwijgend in een sciheeretoel had plaats genomen.
Lena was uitgegaan en, toen een klaptje vertrok,
hadden G. S. en. meneer Loe weer vrijelijk kunnen
spreken. De acteur h-ad' allerlei brieven ep papieren,
bij zich... Een voorstelling van „.Janus Tulp" zou
worden gegeven. Voor Gerrit één prach-t-gelegen-
hei'd om, terwijl hij zoo'n langen, tijd „uit de bewe
ging" was geweest, een overgang te geven uit z'n
werkleven van nu tot dep nieuwen toestand... Wajnt
hij moest zloh zei meneer Loe ontrukken aan
sleur ep sierader van dttt „het geniale vermoordende
leven"... Gerrit, moest alles maar aan hem overla
ten
De tweede riks, -die hij toen leen.de, zou met de
eerste ultimo, van de maand worden teruggegeven...
„Eerewoord als collega!" bezwoer meneer Loe.
En nu was 't de derde maal. Barbier - zagen wij
-rr- legde vingen waarschuwend tegen die lippen. Wen
kend naar dei glazen deuren, door vitrage bedekt,
vanwaar-achter die mengeling, van klanken en gelui
den kwam...
„Ss&t!" vermaande Gerrit. Maar meneer Loe
stéeids driester geworden praatte, praatte.
Een paa/r scheerklanten waren „sailonnetje" bin
nengetreden en wachtten hun beurt, soezerig vóór
zich uitkijkend. Meneer Loe zag niet, ho.e vlak achter
de glazen deur luisterde, tuurde, scherp toekeek
Herkende: toet pafferig-bolle gez-ictot vap acteur, di/e
Indertijd regisseur was gerweest bij „Nut en Gepoe-
gen", met de zinspreuk „Sempre; Crescendo"... Vap
dien Kamphuis, tegen wilep ze specipajl gewaarschuwd
was...
En ze luisterde scherper, Lena.En zij hoorde al
les. Hoe haar Gerrit zinspeel/dé op d)e twee riksen,
die hij nog van meneer Loe kreeg... Hij. moest hem
niet kwalijk nemen,, maar dat werd nu toch zeven
vijftig... Alilies goed- ep, wel, hè?... Meneer Loe wenk
te, knipoogde-, fluisterde van het schitterende succes-,
dat-te Gerrit zou bezorgen... Hij kreeg minstens eep
prijs vap vijftig pop op het concours... Wou Geirrit
een collega, die „het pad voor hem efferaJde", dille
meer voor he-m deed' dep een broer kon dloeri een
riks weigeren,?...
Toen zag juffrouw Lena wie nu dat verhlt-zijn
op den middag en dat snel leeger worden van het
kruikje duidelijk werd haar Gerrit wijsringer en
duim naar vestzakje brengen.,,'t Is feitelijk geld
voor de huur," zei haar map, ,„ik zou niet, graag
hebben dat Lena 't wint,, hoor!... En ik reken
dan vast en stellig o-p, meneer Loe, dat u..." De
rijksdaalder was bijna door meneer Loe aangevat...
Toen de glazen deur, waarachter vitrage-gordijneri,
werd opengerukt. En vpouwtje verscheen,, ip haar
felle verontwaardiging, alles ve/rgatend'Slechts
ziende haar Gerrit weer in d-e macht van dlie slam
pampers... Wat ze nl-et had gedacht...
„Neen, Jeu schurk! Jou schavuit! Oplichter, die
Je bent!" schreeuwde zij-.De wachtein.de klanten
waren van schrik opgevlogen.
Aan 't scheermes had zij; niet gedacht. En in zijn
emotie had Gerrit meneer Loe een „Jaap" gegeven,
en een leelijke ook... Met vinnig straaltje liep
het bloed eniljt.Meneer Loe stopd midden -lp scboer-
salo-nnetje. Met een hopddoek bettend z'n wonde-
De namen, 'Vlap getuigen, vragen,d-... Die vuist ballend
tegep Lien... Van: diat zou 'r opbrekep!'Daarvap
zou ze p:l-ezi(er hebben
En zij sarrend 't riksje hem voorhoudend
voortgaand mot schelden„Dat zou je wel willen,
hè?... Neen, schurk, diat heb ik net bijtijds belet...
Lekker hoor,... heerlijk!"
Ep zij schold nog veel, veel meer. ZomdJer dat Ger
rit moed had, haar acht®' de VBtrage^gordijnep te
brengen*
„Heb je al die woordep tegen den getuige charge
gezegd?" vroeg recht er-commissaris apn vrouwtje
tegep wie menger Loe „plainte" had ingediend...
„Ja, edelachtbare!" zei juffrouw Lelna, en ze slóeg
haar oogen niet neer e-n ze scheen zich heelemiaaj
niet te schamen,.„Ja, dat, heb- ik gezegd1..."
„Maar de wet verbiedt iemand met, zulloe scheld
woord-en te bejegenen," zedj Z.E.A., „dat is'strafbaar.
Weet-je dat well?"
i Even dacht zij; n/a. Toen vertelde zij den rech
ter van haar zw-oagep al® huismoedertje uit krifcg ven
klein-mlddenatanders.Van het ongeluk, dat zij- in
andere gezinnen gezien had, aangericht door „lokvo
gels" als men,eer Loe,. die slachtoffers zoekep aLa
zwakkeling Ge/rrit... Zij, erkende driftig, heel driftig
te zijn geweest. Maai1: was er geep reden voor?
Viocht zij nteit voor het behoud! vap haar gezip?
,„Zegt u nu eens zelf, edelachtbare," aldus buur
vrouwtje, „kunt u niet b/egrijpen,, diat men in zulke.
maar niet, dat ik mijzelf geen doel voor oogen heb
gesteld. Om dat te bereiken ga ik allee en alle® op
offeren."
„Welk doeli kan- dat zijn?"
„Mijn keizer te bevrijden hem n°0 eenmaal uit
de verbanning naar zijn thuis terug te voeren. Dat
zal de opgaaf van mijn leven zijn. Claire wil! Je
mij daaraan helpen?"
„Neen nopte! Ik hoop, ik zal bidden, dpt jij dl©
taak nooit zult mogen vervullen. Ik wensch pap Jouw
keizer een roemloos elpde te de verbanning eep
eenzamen dood ergens op een door menschep, verter
ten oord."
„Dat zegt de vrouw 'die meent mij lief te heb
ben." -Gourgand wendde zich met een bitteren zucht
van haar at-
Claire stond een minuut bewegingloos. Dan zonk
zij op haar knieën.
„Ga niet van mij weg!" smeekte zij met gebroken,
stem. „Blijf bij mij ik heb je zoo innig lief- Mijn
heele baat tegen Napoleon spruit voort uit mijn
oneindige liefde voor jou. Ik wil sleebts voor jou
leven, laat mij. nu niet tevergeefs smeeken."
Hij trad o-p hagr toe en boog zieb over haar been.
Zijne lippen raakten haar b-lapke voorhoofd aan. haar
blond kroezig haar. „Het is toet leven .in zijn z-oe.t.ste,
verlokkendste gestalte, dat mij wordt aangeboden,"
zeide hij za,ctot. „W-af het mij kost van Jou heen
te gaan dat kan niemand zich voorstellen en
toch Hij richtte zich op- „voor mijn keizer
is mij' geen offer te groot."
Zij sprong als door eep dolk gestoken op haar
voeten. „Dat is het ergste, wat je mij- kepdet aan
doen!" schreeuwde zij uit, „Al' mijn ellende mijn
vernietigd leven beteekent in uw oog niets. Hef, is
voor jou niets dan ©en brandoffer,, dat je aap j©
afgod Napoleon brenjgt."
Zij scheurde haar sluier vap een stoel af, waar
op zij bem bad n^r,geworpen en wierp he-m over
haar hoofd. Haar -gelaat zag er doodsbleek ©a af
gemat uit,
„Ik ga te bid eiken dag tot God1, dat opze we
gen zich niet meer mogen kruisen. Blijf nu in je
waanzinnig© verblinding bij, dezen man, d'ie alleen
groot was in den tijd vap voorspoed'. Leer bem nu
kennen in bet ongeluk. Leer toet inzien., dat de afgod,
dien jij van toem hebt gemaakt, niets anders is dan
een groote egoïstische sterveling door een Waan
zinnige eerzucht bezeten- Reken slechts op zijn dank
voor jouw en mijn verwoest levensgeluk. Je zult
zien waarin die dank zaj bestaan."
„Claire laat o-ns niet met zulke bitter© woordep
-AM niet op eer. tovdflohaaj-»
tje kap loggen?"
F©chter-<--o?D m tesorfs keek teng en scherp in de
eerlijke, l rach tig-energieke oogen vaa burgervrouw
tje. En ik weet zeker, dat hij op dat moment meer
sympathie gevoelde voor driftkopje, dat straks met
geldboete zou wonden gestraft, dan voor „artistle-
ken" vogelaar...
MAITRE CORBEAU.
Staatsloterij.
5e KLASSE. 8e TREKKING.
HOOGE PRIJZEN,
f 1000: 1476, 7964, 11197, 11538. 16527, 17660, 11448
f 40012142, 16685, 17542, 19417.
f 200: 7459, 8727, 19629, 20441.
f 100 5473, 6850. 7932, 8460, 9158, 10856", 11379.
12275, 12488, 15610. 20670.
PRIJZEN VAN f 70.
203 2109 4950 7735 10439 13151 15627 18743
255 230 901 781 500 159 732 - 897
296 343 5007 786 543 196 782 934
301 683 13 795 550 213 880 930
424 7.77 161 987 565 315 935 19048
504 808 246 8238 620 336 980 143
546 852 502 241' 665 473 16154 144
618 962 534 242 679 538 447 162
736 988 567 491 705 752 760 167
784 3092 614 513 752 875 762 219
817 146 625 593 916 926 860 333
973 155 852 651 11607 970 17042 510
1005 °30 «78 84(3 69 14037 196 739
78 245 899 897 366 141 227 758
148 380 6016 9062 441 180 414 701
278 674 86 71 473 253 432 765
318 705 129 80 726 254 513 966
337 769 198 143 933 309 834 20214
561 770 426 203 12137 360 881 336
588 4069 453 333 198 362 891 343
623 126 654 417 199 468 901 689
657 246 762 708 382 491 997 823
694 365 776 772 393 816 18011 889
698 366 868 783 551 882 96 925
706 458 7001 811 581 920 105 958
727 500 291 932 731 15071 271
861 511 327 962 762 164 338
905 551 381 10055 844 206 416
923 659 504 122 850 362 111
983 778 519 234 £39 380 620
2058 794 614 255 995 537 654
101 935 625 302 13420 624 736
Binnenlandsch Nieuws.
NEGENTIEN RIJWIELEN VERDUISTERD.
Een Haagsdie juffrouw heeft kans gezien 19 rij
wielen te verduteteren en te verkoopen. De zaak
kwam te Haarlem uit. Daar had zij drie rijwielen ver
duisterd en verkocht voor f 22%. Toen zij door de
Haarlemsche politie te 's-Graverahage was aangehou
den, en naar Haarlem wias overgebracht, bekende zij
te 's-Gravenhagg nog 15 rijwielen, te hebben, verduis
terd en verkocht.
BEHANDELING VAN VREEMDELINGEN IN ONS
LAND.
De klacht van den Fransehman Romain over de
behandeling hem- en zijne fajmilte te Harderwijk aan
gedaan, waarvap wij indertijd meldi-ngi maakten, wordt
naar mep aan de, Tel. bericht, ter onderzoek in han
den gesteld vap de justitie.
DA'S KRAS.
Te Ureter® (Fr.) heeft men bij nacht ten nadee-
le van dep veehouder P. de B. diens... waakhond
gestolen.
A. S. TALMA.
De heer A. S. Talma,, oud-Minister vap Land
bouw, Handel ep Nijverheid) is ate predikant beroe
pen bij de Ned. Herv. Gemeente te Belnnebroek.
GENEESKUNDIG ONDERZOEK VOOR HET HU
WELIJK.
Het comité ter bevordering van geneeskundig on
derzoek vóór het huwelijk, het voor zijn streven
van bel-ang achtende, bekend te zijn met de zienswijze
van de led'en der Staten Generaal, omtrent 'L vraag
stuk geneeskundig on-derzoek voor het huwelijk
heeft zich tot ad© leden gewend met verzoek de vol
gende vraag te willen beantwoorden: „Wat is uwe
opinie in zake het vraagstuk geneeskundigK^bderzoek
vóór het huwelijk omtrent de wegen, die kunnen lei
den tot de oplossing daarvan?"
ONWEERSGEVOLGEN.
Bij, een kort, doch hevig on,weder, dat zich (voor
eep paar dagen) bij Soharwoude (N.-H.) onflastte,
te de bliksem geslagen, ip een woning v-ap den heer
T. Peereboom. Hij sloeg te zonder brand te veroor
zaken en vermlelide alles waf in zijn, weg lag. De ver
woesting is merkwaardig. Alle ruiten, werden ver
nield, de gordijnen zwart gebrand; veie voorwerpen
zijn van de oorspronkelijke plaats gerukt, zoowel fin
huls als daarbuiten. Schilderijen, werden van den
wand gerukt, de Voordeur is stuk geslagen. De be
woners bleven, a's door een wonder, gespaard. Tal
rijke nieuwsgierigen komen, naar de verwoesting ziten.
EEN RATTEXPLAAG.
Aan dep Langedijk h-addfe-ni de vereepigingen langen
tijd een premie gesteld op het doodep van ratten. En
kele maandep geleden heeft men daarmee opgehouden
van elkaar scheiden," smeekte Gourgand.
Hij 'greep paar haar hand, maar zij, mikte deze
heftig los.
„.Ik heb mij voor je vernederd tot in het
stof," riep zij met trillende lippen uit. „Ik heb voor
jou op mijn knieën gelegen; met mijn liefde; en mijn
vertwijfeling om jou gestredfen. Mapr nu te toet ge
noeg Iaat mij."
Gourgand deed e&n stap achteruit. Hij 'ging te
den leunstoel zij per moeider zitten en bedekte toet
gelaat met belde handen. Hij hoorde de deur zacht
ip toet slot vallen.
Hef was voorbij.
Na een poos keek hij; op. „Het zwaarste te voor
bij wat nu nog komt, zal ik gemakkelijker kunnen
'dragen!" Hij: ging in die andere kamer naar zijne
moeder en zuster. „Er blijft ruij nog een korte poos
over, die willen wij ons niet poodeloos laten ver
bitteren, moedertje mij te toet hart zwaar ge
noeg."
„Is Claire werkelijk heengegaan?" vroeg Made-
Ieine.
Gourgand kromp Ineen, „Spreek niet va.n haar,"
smeekte bij. „Het doet nog zoo'p pijn." Hij leunde
weer tegen dep schouder van zijp moeder. „Laat mij
zoo stil bij u ziften."
De oude vrouw verroerde zich niet. Slechts zoo
nu en dan viel er ©ep traan in het donkere haar
van haar zoon.
Na eenigep tijd stopd Gourganldi op. Hij kuste rijn
moeder en Madelejne.
„Blijf bier bij elkaar ziften," verzocht hij. „Ga
nu niet aap het veneter. Ik wil het beeld van u
beiden hier op de kleip© sofa naast elkaar zittend
meenemen. Hoe dikwijls hebben wij bier als kin
deren zoo met moeder gezeten, Madelelne. "Weet Je
nog wel? Wanneer zij ons sprookjes vertélde, die
steeds goed afliepen. Het waren immers sprook
jes. In d.e werkelijkheid gapt hef anders toe. Vaar
wel."
Hij' liep Ving de kajmer uif dé tra® af. Dade
lijk daarop klonk hef rollen! vap eep vlug wegrij
dende fiacre.
HOOFDSTUK 11.
De voorloopige regeering ip Parijs droeg aan ge
neraal Becker op om .Napoleon in Malmaison te be
waken en ervoor te zorgen dat de keizer na zijn
vertrek de reede van Rochefort niet verliet, totdat
de beslissing over zijn toekomstige verblijfplaats was
gevallen. Dit "was natuurlijk een geheim bevél, diat
