Algeieei Nieiws-
WOENSDAG 17 JUNI 1914.
57ste JAARGANG No. 5396.
Raad van Schagen.
FEUILLETON.
De Adjudant des Keizers.
Uit en Voor de Pers.
SCIAGEH
COURANT.
Vergadering op Dinsdag 16 Juni 1914 de» morgens
10 uur.
Afwezig de heeren Boekei en Vader.,
"Vooraltter de heer Jhr. J. P. W. van Doorn,, bur
gemeester; BecreatrlB' «de heeW A. C. Roggeveen.
Na opening der vergadering wordt aan de orde ge
steld onderzoek geloofsbrieven van het nleuwgekozt^n
raadslid P. Trapman.
De heeren Schoort, v. di. Kamp en Hopman worden,
aangewezen, deze geloofsbrieven te onderzoeken en
wordt de vergadering geschorst. Na heropening ver
klaart de commissie biji monde vajn den heer Schoort,
dat de geloofsbrieven in orde waren benwonden De
Raad keurfc alsnu geloofsbrieven goed.
Hierna volgt dn lozing en goedkeuring van de no
tulen van een 3-tal vergaderingen.
Voorzitter deelt medte dat gunstig is beschikt op
het adres aan H. M. d,e Koningin om ontheffing van
het geven vnn harhaldlng&ond'ei'wijs aan, meisjes bul
ten d& avonduren om. Dsze ontheffing ia verleend
tot 1 Mei 1919.
Van Ged. Staten, Is goedkeuring ontvangen van het
raadsbesluit aankoop grond bij de gasfabriek.
Door Ged. Staten ls eveneens goedgekeurd het
aangaan der geldileeningem
Van mej. Wed. Oudshoom Ha een dankbetuiging in
gekomen voor het aan, haar toegestane pensioen met
vrije woning.
Van de heeren C. Roggeveen Cz. Jr. en W. Vader
Dz. is een adres ingekomen. De eerste wenscht een
perceel te verbouwen aan de Gedempte Gracht, de
tweede wil een nieuw huis bouwen aan, de Landlbouw-
str8at.
Art. 48 onzer plaatselijke bouwverordening) elacht
dat muren hooger dan 4 M. een dikte hebben van
33 cM. Door B. en W. was tot dusverre van dJeze
bepaling afgeweken en de hand mede gelicht- We
hooren van de heeren Roggeveen,1 en Vlader (de laat
ste kan dat natuurlijk weten, hij heeft er zelf aan
meegedaan. Verslagg.) dat B. en W. iin 47 gevallen
van 'dat artikel scijn afgeweken. We hoorden dit
lijstje, dat er door de adressanten' was bijgevoegd,
voorlezen. B. en W. ha|did|e(n aian adressanten bericht,
dat voortaan het betrekkelijke artikel! stipt zou wor
den toegepast, maar ajs overgangsmaatregel, dus om
de heeren njet te zeer te treffen, 22 cM. zou wor
den geëischt in plaats van 33 cM.
Adressanten hiermee niet tevreden kwam/en nu ln
een adres a&A den Raiadi vragen ontheffing vap deze
aan hen gegeven voorwaardelijke vergunning er
bij voegend, dat volgens hun inzicht er eigenlijk geen
Bouw- en Woningverordenlnig lp o:ntz© gemeente be
stond, omdat deze niet tijdiig genoeg was herzien, en
zoodoende was vervallen.
(Was het wethouder Vader hier soms te doen om
het college van B. en W., da,t hij niet vriendschappe
lijk had verlaten, eens een hak te, zetten? Dan wil
ik zeggen dat zoo'n daad! nooit groot is, maar alls
men zich bovendidp dan) nog leelijk vergist, dan maakt
men al een heel mager figuur. Willem, dat moet je
nooit meer doen, hooriVerslagg.)
Voorzitter licht de zaak uitvoerig toe. Hij deelt
mee, dat door B. en W. aap, adressanten een brief
is geschreven, waarin is meegedeeld, zooals hierbo
ven reeds staat, dat voortaan de verordening, wat art
48 betreft, stiptelijk zal worden toegepast en dat als
overgangsmaatregel in plaats van 33 cM., zooals de
verordening eischt, 22 cM. voldoende wordt gevon
den. Verder hadden B. en W. zoowel over den lucht
toevoer als over de plaatsing van een beerput nog
het een en ander op te merken. Van een wedgentng
van B. en W. of voorwaardelijke vergunning waspjog
geen sprake, omdat B. en W. over die verschillende
zaken nog inlichtingen van adressanten nooddg had
den. Van een, in beroep komen, bij defc Raad) kan dus
ln dit geval nog geen, sprake zijp. Wat later kan gev-
beuren als B. en W. een wëügering of eenj vergun
ning zullen geveD, zal d© toekomst leerem, nu is er
voor den Raad geen enjkel motief op dit adres in, te
gaan en stellen B. en W. dus voor het adres vtoor
kennisgeving aan te nemen. Burgemeester deelt nog
mee dat de heer Roggeveen, de eerste aanvrager was
20.
Madapae Gourganjd legde keel vriendelijk haar arm
om de bevende gestalte vap de- hertogin. ,,Madelein©
moet dadelijk warme thee brengen ep een warm och
tendkleed. U ls doornat en koud. Arme, arme ziefi."
Deze medelijdende woorden deden de ongelukkige
mevrouw Ney goed. Zij boog het hoofd over de rim
pelige hapden der oude d'ame en kuste die. ,,U hebt
medelijden met mij? O God, dit doet goed, u zult mij
wel helpen?"
,,Ik wil alles doen. Hoe dikwijls heeft mijn. zoon
mij niet vap den dapperen maarschalk verteld." zeide
de oude vrouw.
De hertogin werd paar den ouden leunstoel ge
bracht. Mndelelpe Gourgand knielde voor haar peer
en trok haar de natte schoepen, uit. Claire goot ko
kend water op de thee. Met droeve blikken keek zij
de kleine kamer rond. Haar zoetste levensgeluk, het
snijdendste afscheldBwee had zij in deze vertrekken
gevoeld.
Mevrouw Gourgand' kleedde zich vlug aap, zij was
dadelijk bereid om naar de hertogin Apgoulème te
gaan, een audiëntie te vragen) en om haar voorspraak
om begenadiging te smeeken.
Een schemer vap hoop deed' de hertogin wat op
fleuren. Zij Hrt TJfch bepraten om op de kleine sofa
te gaap liggen. Na weinige minuten bemerkten d-e
beide jonge meisjes dat zij vast sliep. Sedert welcep,
sedert ho,t proces tegetol hpar miap ip, gapg was, had
de ongelukkige nauwelijks een uur kunnen slapen,
Madeleine trok Cliaiine naar het venster. Zij. lceken.
de oude mevrouw Gourgand na„ eer zij ip het voor
geroepen rijtuig wegreed.
Slechts fluisterend om de Slapende niet te storep
begonnen zij een gesprek, dat evenweil spoedig stok
te. Geen van heiden wilde dep naam noemen, waar
aan zij bedden dachtep,
Claire kon het tenslotte plet langer verdragen.
„Heeft u berichten, ud)t Sint Helena?" vroeg; zij, heel
zacht.
„Een brief die de aankomst daar meldde," ant
woordde Madeleine kort,
„En ls uw broer gezond?"
..Neem'
waarbij B. en W. een ander standpunt gingen inne
men als tot dusverre was geschied, 't Is waar, wat ito,
dit adres staat, dat B. en W. van de bepaling vap
art. 48 geëischt, zijn afgeweken. Dat te in 1908 al
reeds begonnen. Dat, is verkeerd geweest en heeft
aanleiding gegeven tot tal van moeilijkheden. Theore
tisch is het altijd verkeerd, om van een verordening
af te wijken, maar de praktijk stelt ook een college
van B. en W. voor moeilijke dingen. De heeren moe
ten er om denken, dat zoo langzamerhand het type
van woningen dat hier gelbouwd wordt vterapderd is. Do
huizen worden hoogelr en steeds meer werd dus de
verordening overschreden en, bleek het B. en W.
hoe langer boe meer op welk een gevaarlijk stand
punt zij stondeu. B. en, W. voelden hoe verkeerd het
was, dat zij van de verordening waren afgeweken,
het ls steeds verkeerd dat te doep, en, hebben, toen,
voelend dat er een eind moest koonen, aap die ver
keerden toestand, een rapport over deze zaak door
den gemeente-opzichter doen opmaken. Deze zegt in
zijn rapport het van den beginne van zijn optreden af
verkeerd te hebben geacht da,t vap de verorde
ning werd afgeweken, en dat hij herhaaldelijk heeft
aapgedrongen op handhaving der verordeplng, omdiat
hij in de bepalingen der verordening een waarborg
zag voor'goeden en soliden bouv.. De opzichter wijst
er op hoe het voor een goed gebouw nooddg ls, dat
fundament en muren eterk en hecht moeten zijn, wijst
verder op het verschijnsel dat de gebouwen, steeds
grooter en hooger wordien en steeds minder binnep-
inuren worden gebruikt, zoodat steedB ook minder
steun omstaat.
Voorzitter bad tevoren er nog de aandacht op ge
vestigd, dat de adressanten met hup bewering' alsof
er geen bouw- en wouingverordening zou zijn, omdat
deze niet intijds zou zijn herzien, schromelijk in de
war waren. Adressanten hadden blijkbaar artikel 51
van de Woningwet niet begrepen. Art. 51 bepaalt,
dat de plaatselijke verordeningen, die bestonden op
het oogenbldk dat de Woningwet wet werd, nog 4
jaar mochten blijven bestaan, maar dan ook in over-
enstemmlng moeiten zijp gebracht met de eischen
der Woningwet. Dat alles Is met die verordening ip
Schagen tijdig gedaan. De Woningwet is 2 Juli 1902
aargenomen en 1 Aug. 1902 in werking getreden
Vóór 1 Aug. 1906 moesten dus alle plaatselijke ver
ordeningen herzien zijp Te Schagen is dat geschied
16 Januari 1906 en ze ie afgekondigd 3 Juni 1906,
alles dus voor het eind der tijdsbepajtog vpn 4 jaar.
Adressanten hebbeD dus als gezegd hetgeen art. 51
eischt niet begrepen ep zijn, dus geheel abuis met
hun gemaakte opmerking .ip deze.
De heer Bijpost oordeelt, dat er plet veel bezwaar
kan zijn adressanten hup zlp te geven, de Raad moet
de verordening niet stipt, uitvoeren, zij is te streng,
dat bewijst ook al dat er zooveel maal van afgewe
ken ls moeten wordep. Te strenge) eischen bevorderen
den bouw niet. Spr. acht het te gevaarlijk stipt de
hand a,an de verordening te houdep. Ook de uit
spraak vap den gemeente-opzichter ip zijp rapport
geuit, als zou de eisch vap 33 cM. poodig zijn om
solide huizen te krijgen, acht spr. te sterk
De heer Meurs meent dat na de toeLichting van
den voorzitter hlijkt dat op dot oogepblik de Raad nog
niets heeft te hes lissen.
De heer Koeter beaamt dit, daar het een zaak is
die eerst door B. en W. diept te worden uitgemaakt.
Spr. wijst er op. dat hij heft nooddg vipdt dat da
verordening wordt toegepast zooajs ze Is. maar acht
het tfvgns noodig, dat de bouwverordening aan een
grondig onderzoek wordt onderworpen, noodig blijf
kens de vele aanvragen om afwijking, die ook den
Raad bereiken. Maar al mag wijziging noodig zijn,
to<h wil spr. vsathoudep aan een verordening die
eenmaal door den Raad is vaetgestedd. Spr. noodigt
dan ook B. en W. uit om over niet te langen tijd
een algeheele herziening aan de orde te stellen.
Voorzitter zegt, dat B. en W. dlit gaarne zullep
doen.
Da hr. Roggeveen vraagt of B. en W., daar er met 't
bouwen haast is, de zaak zooveel mogelijk willen be
spoedigen.
Voorzitter zegt, dat als er haast bij de zaak is,
dit niet de schuld is van B. en W. Men komt steeds
op het laatste nippertje bij B, en W. Als alles kilaar
„Niet gezond? Wat sohe.eit hem?"
Claire greep dep arm van haar vrlepdipi vast.
„Wat hem scheelt? Hem ontbreekt vrijheid
bezighedd de vrouw die hij Haf heeft," antwoord
de Mpdeleipe ernptjig.
Clajne verborg het geüaat ip de hapden. „Het is
zijn edgen wil, dat het zoo gekomen ia," zeide zij
eindelijk zich oprichtend.
„Ja, maar daarom is het niet lichter te dragen."
„Schrijft ge hem dikwijls?"
„Men weet nooit of de bniierven hem ip handen ko
men. De gevangenen, op Sipt Helena wordep scherp
bewaakt."
„Hebt ge al eens over mij geschreven, Madeleine?"
„Moet Ik hem soms schrijven: het meisje dat ge
zoo hartstochtelijk llefhebt, zal spoedig met den
hertog vap Chodseuil trouwen? Waarom den ongeluk
kige nog treuriger gestemd?"
„Dat behoeft ge hem ook niet te schrijven. Het
zou onwaarheid zijn ik trouw niet met den her
tog," zeide Claire luid. Zij keek angstig naar de
sofa De hertogin steunde, maar eliep toch door.
„Mot! Ge rtouwt hem niet?"
„Neep!" Claire legde haar hoofd op dep schou
der har ar vriendin. Zij fluisterde haar ïn het oor:
„Neen ik kap het niet. Ik weet zeker dat ik het
niet zal kunnen doen."
„Waarom dap niet?"
Claire rilde. „Hij heeft zulke leelijke handen," riep
zij uit.
„Leelijke hapden. Jij, dwaas kind
Madslein© lachte zacht. „Dat ie zeker ook al een
reden om niet met iemand te willen, trouwen,."
„Toch wel luister maar eens. Hij schilde eem
sinaasappel en hij deed dit zoo handig als de kok
des konipgs zelf. De kmpkig© vingers grepen zoo vlug
en zeker, dat mij de rillen, tonga don rug liepen. Hij
hanteerde het vruchtenpieeje zoo 'geschikt als een
dokter zijn operatüemes! ep later toen di!e onge
lukkige vrouw zijp hand greep maakte hij zijne
vingers zoo hard en ruw vrij Toen leken die
ppi.tse vingers ip, de kapten manchetten wiel gier
klauwen, die een weerlooaen tegenstander 't vleesch
van het lichaam rukken. Ik moest denken, dat dit
een hand is, die nooit een sabel heeft vastgehouden,
maar hoogstens uit een hinderlaag een dolkstoot ge
ven kan maar die ook zon,dier eenfee aarzeling een
doodsoordeel onder teek enen zou Ik gruw ervan
als ik er aan denk, dat deze handen mij zouden kun
nen aangrijpen. Neen. liever sterven,: Weet ge
is, dan moet men nog even e>ep vergunning om te
bouwen vragen. Maandag Ingeleverd had mep die
Dinsdag graag terug. Men heeft, dit werk zoolang mo
gelijk uitgesteld en vipdt het vervelend om nu te
moeten wachten. Maar de heeren moeten niet verge
ten dat B. en W. ook, tijd noodig hebben voor hun
werk en onderzoek. Stagnatie iP hun werk en een
critiek. daarop is misschien voor aappemers niet aar
dig, maar noodig zal het toch wel zijn en B. en
W. betrachten steeds dep meest mogedijken spoed.
De heer Meurs heeft nu gehoord dat in 4 7 geval
len afgeweken ls van de eischen der bouwverordening
en nu houdt men daar, éen, twee, drie mee op. Of
dat goed of niet goedi te, spr. 'laat het ln het mid
den, m<w hij acht het poodillg, dat algemeep n,u be
kend wordt, dat B. en W. dat bewuste artikel zullep
handhaven. Het ls beleend bij de aapmepiars, dat van
dit artikel mö,g worden afgeweken, de aannemer re
kent daarop intt zijn berekeningen. Zij zien het bijv.
bij het huls van den heer Bijpost toegestaan, een
flink huis, waarom zou het nu elders worden gewei
gerd.
Voorzitter: dat ben lik volkomen met u eens. Het
heeft B. en W. een massa onaangenaamheden be
zorgd dat xJet van den beginne af art. 48 is ge
handhaafd. Dat was veel gemakkelijker geweeet. De
eerste diie er tegen oploopt is de heer Roggeveen..
Ip dat geval hebben* B. ep W. begrepen dat het met
het niet naleven van art. 48 niet langer kooi. De hee
ren moeten niet vergeten dat die heer R. een huls
bouwt met 7 M. spanning, wat voor winkelzaak wordt
ingericht, met bijna geen tusschenmuur ale steun.
Daar is een muur van 11 cM. toch piet te verant-
woo:den. Elk geval hebben B. ep W. op zichzelf be
handeld, telkens die onaangenaamheden met diie af
wijk ire. 4 7 maal hebben B. en W. in de onaange
naamheden gezeten. Bn lp dat geval zijp B. ep W.
ook nog zeer clement geweest Zij hadden 33 cM.
kuunen eischen, zij vragen, als overgangsmaatregel
maar 22 cM. Maar voor het inwilligen van het ver
zoek van adressanten is niet de minste reden, omdiat
zooals gezegd B. en W. nog niets hebben geweigerd
of toegestaan.
Met algemeen© stem mep wordt het adres voor ken
nisgeving aangenomefa.
Verschillende dingen betreffende de comptabiliteit
wijziging Buppletoire begroeting, vaststelling 6e sup-
pletolre begrooting, wordep goedgekeurd.
In de verordening van de belasting op de open
bare vermakelijkheden en de invordering daarvan.
worden op verzoek vap Ged. Staten een paar wijzi
gingen aangebracht.
Het gedeelte Marktplaat® ep Ged. Laan waarop de
kermis staat, wordt vana,! 21 tot 28 Juni aap dep
openharen dienst onttrokken.
Bij de ïondvraag doet de heer Van der Kapip
het voorstel om de notulen niet meer te lezen, maar
aan de leden gehectograjSeerd thuis te zenden, De leden
kunnen 2e don bewaren ep zoo noodig er het een en
ander in naslaan.
Voorzitter acht het lezen der notulen ook zeer
tijdroovenxL Er Vgn worden overwogen om de notu
len thuiB te zenden, of bij de stukken ter inzage te
leggen. Voorzitter overweegt ook om vap ingrijpende
voorstellen de loden de stukken thuis te zenden.
Daar het voorstel vap dep heer Vap der Kamp
vreemd te de orde van dep dag, moet eerst wor
den uitgemaakt of het spoedetechend is en dus da
delijk zal wordep behandeld.
De heer Roggeveen acht het niet spoedeiechend ep
wil er gaarne nog eens over denken.
De heeren Van der Kamp ep Koster verklaren
zich voor dadelijke behandeling, de anderen tegea,
zoodat het voorstel in de" volgende vergadering zal
weiden behandeld.
Hierna 8' ïiti-/.
OVERSTE THOMSON.
In „Het Vaderland" schreef het Kamerlid Roodhuy-
nen een „In Memoriara" voor nu wijlen den heer
Thomson.
Thomson nam in de Kamerfractie een zeer bijzondere
welke hapden lk gaarne hij een, map zie?"
Claira's warme adem raakte Madeletoe's oor.
„Niet kleip een weinig bruto door de zop
verbrand. Eep hand. waarbij mep aap eem, sabelgreep
denken kan steeds bereid den vijand den slag snij
dend scherp terug te gievep maar die eep bidden
de zwakke niet terug zal stootem
Haar stem stokte vap het snikken.
„Arme Ciaire Ja. ik ken ook zulke handep,
maar die zijn zoo ver weg zij kuupem u n|tet meer
worden toegestoken."
„Ik weet het ik kap ze misschien nooit meer
vastgrijpen, maar
„.Te zult nooit oen ander liefhebben als Gaspaxd
nooit eep ander toebehooren, Claire?"
„Neen, nooit!" zeide het Jonge medstfe vastberad-en.
„Mag ik hem dat schrijven? Dap schijnt ip Sipt
Helena de zon ook eens."
Claire zeide niets, maar de tranen to haar oogen
gaven antwoord gepoeg
Mevrouw Gourgand kwam verrassend sn(ed terug
maar helaas, onverrichter zake. De hertog en de her
togin Angoulème waren ip de opera- De hofdame deer
hertogin had voor morgenmiddag eep audiëntie voor
haar besproken
Dat was tenminBte eep kleine troost-
De hertogin ontwaakte. Zij was gedueel verward doo'
den slaap c-n wiet nauwelijks waar zij zich bevond.
Mevrouw Gourgand smeekte dringend, dat zij de
zen nacht bij haar zou blijven en het resultaat vap
de audiëntie bij haar zou afwachten,
,.Doe dat nu, hertogto," verzocht Claire. ,Ik laat
u dan gerustgesteld ln zekere handen achter. Ik moet
nu naar huis. Morgennamliddag kom ik weer terug."
„Maar ik bezorg u allep zooveel hipder
en lk heb niets bij mij voor den nacht," zoo verzette
de hertogin zich.
..Daarvoor zai Madeleine wel zorgep. Zij maakt
Mlchel en de drie kleip» Jongens leven ün een klein
ous een beetje voor lief nemen, hertogin." zedde de
oude mevrouw Gourgand goedhartig.
„Ach, het j'b zoo behaaglijk hier," zeide de arme
vrouw dankbaar. „Zooveel mooier dap in onze zalen
thuis met die schaar vap bedienden, die een 'mensch
slechts ergeren en al hun nijd en afgunst ultep
over het beetje glans ep weelde dat wij beakten. Hoe
gaarne wil ik dat alles missen. Blechts met mijn
haar kleine slaapkamer reeds ln orde. L moet het bij
huls een beetje tuin bloemen een paar
kippen en ver heel ver weg van dit verschrik-
plaats ia, en het was dan ook bittere tegenvaller vöor
zijn collega's, dat zijn mandaat bi/ de laatste verkie
zingen niet werd hernieuwd. En die plaats nam JiiJ
niet alleen in ais ide militaire specialiteii, die zijn ka
merlidmaatschap dienstbaar wilde maken aan de ver
wezenlijking van zijn ideaal: een weerbare natje, maar
tevens als een man van buitengewone gaven, groofce
ontwikkeling ,en helder oordeel. Zijn zinspreuk was,
Al Weef die dan ook onuitgesproken, dezelfde als van
Jolian de Witl, en hij betrachtte het„ago auod ago".
3<5ó. dat hij zich sleeds met Ihart en ziel w jjddc aan de
zaak ^waarvoor hij stond. Het is dus haast onnoodlg te
zeggen, dat hif én in de Kamer én in de Kamerclub
altijd op het appél was. Hoeveel zijn collega's van hem
geleerd hebben is moeilijk onder woorden te brengen,
ein het yos altijd dubbel do moeite waard naar hem
te luisteren, omdat hij slechts dan sprak als hij iets
te 'zeggen Jjad. Had! 'hij dit (niet, dan luisterde hij, en
scherp terwijl hij zijn rustelooze geest had $pn
enkel luisteren niet genoeg Yan een zijner mede
leden een caricatuurkop zat te teekenen, in welke kunst
hij een meester «vas en waarbij hij ieder ^fn beurt gaf.
Wij herinneren ons hoe in de club niemand minder
don mr. N. G. Piierson eens een zeer ingerwlkkelde
financiieele quaestie uiteenzette* Thomson ,was schijn
baar geheel verdiept in de afbeelding, die juj bezig
was van den spreker te maken, maar toen deze zijn
betoog had geëindigd, kwam onze vriend met een
vraag aan, die bewees, dat geen enkel woord hem
was ontgaan, en dat de cardo quaestioos hem zoo hel
der mogelijk voor den geest stond.
Thomson was toch een buitengewoon knap man.
Mocht zijn optreden in de Kamer wel eens valschelijk
den schijn wekken of het afbreken hem een lust was,
dan vergete men hierbij niet, dat hïj bij zijn Onver-
moeiden strijd tegen sleur en verouderd* stelsel in het
leger ajle slachtoffers daarvan bij zich "kreeg, die hem
vroegen hun pleitbezorger te zijn. Trouwens wie zelf
hoog stond, wist ook, al was hij tegenstander, hem volle
recht be laten wedervaren. Zoo bijv. Colijn, die bij
de verdediging van zijn Militiewet Thomson lot den
einde toe tegenover zich zag. en die toen deze hem
bij haar aanneming de hana toestak, hem de beide
handen drukte als een eeresaiuut aan den nobelen
tegenstander met wien hij den degen had gekruist.
Er was niets kleins In dezen man, en zoo hacf hij
dan ook geen rancune tegen hen, die hun best hadden
gedaan hem, den hervormer, uit het leger weg te krij
gen. Als men hem daarnaar vroeg dan was steeds zijn
antwoord„Die menschen meeneten hun plicht te doen,
men moet nooit vergeten hoe diep sleur en voor
oordeel bij hen inwerkten." Maar toch' kon hij dan te
vens met iets in zijn stem, dat bijzonder aandeed!
want er was ook een zeer weeke kant aan zijn .ge
moed verhalen, hoe in den moeilijksten tijd van
zijn offidtersleven, 'toen het zwaard van Damocles wel
dra op zijn hoofd! scheen te zullen neervallen, de onder
officieren en korporaals van zijn compagnie zich ge
zamenlijk lieten fotografeeren ,en hem' die fotografie
in lijst kwamen aanbieden. En hoe de man, tffe het
woord deed, begon met een: Kapitein dat Is voor
u, dan kunt u nog oens naar gezichten zien van man
nen, die veel van u hielden, als u onze kapitein niet
mocht blijven... om verder van aandoèning geen woord
te kunnen uitbrengen.
De heer Roodhuyzen herinnert zich uit den rrftmd van
een hoofdofficier, die onder de meest felle tegenstanders
van Thomson's streven behoorde de grootste lofuiting
voor Thomson gehoord te hebben als kapitein, al Was
die dan ook onbedoelden wei deze: Zijn stekel zou
je alleen kunnen uitvoeren als iedere officier een Thom
son was. f
Wij hebben, weinig vermoedende, dat wij bij het af
scheid hem voor het laatst de hana drukten, hem met
genoegen naar Albanië zien vertrekken. Nu zjjn tijd
nog niet gekomen was om achter de groene tafel*te
verwezenlijken waarvoor hïj zoo lang had gestreden,
vonden wij het een gelukkige oplossing, dat hij niet
behoefde terug te keeren In het leger, waarin hij de
kans zou geloopen hebben een superieur te krijgen,
djie zijn grootheid!* niet zou hebben gewaardeerd, al
was er dan ook te zijnen opzichte in de J3 jaren, dat
hij Kamerlid was, een gansch' andere gezindheid in
kelijke Parijs. Wanneer ik mijn ktojderen, maar eens
bij Mlchel mocht brengen. Hij haagt zoo aan hen,
vooral apn opzen Jongste den kleinen driejarigen.
Napoleon. Ik geloof diait het voor hem niet te verdra
gen is. dat hij het kind zoolang niet ziet.
Zij wierp een angstlgen, bl'tk op het medelijdende
gelaat der oude dame. „Men zal het onschuldige^»
kleinen kind zijp vader toch plet ontnemen?"
BchTeeuwde zij.
„Neen neen stelde de oude vrouw gerust.
„Slaapt u nu maar, hertogto. Morgen zullen wij
zoolang bidden en smeeken, dat het goed afloopt"
Ma bidden herhaalde de ongelukkige. „Ik béd
dag en nacht maar zal het wel helpen?"
Zij verborg haar gelaat in het witte kussen van
Madeleine's bed, waarheen men haar totusschep ge
bracht had.
De oude dame bleef etÜ met gevouwen hapden aan
haar bed zitten. Zij had1 in het slot gehoord dat nie
mand den maarschalk zou kunnen redden. Tot zijn
dood was men vast besloten.
Een rustige nacht zou de ongelukkige ten, mfoRfe
nog hebben, eer dat het allerzwaarste haar op de
schouders werd gelegd.
Claire trof thuis da hertog van ChoIseuR nog
aan. Hij hield nog maar altijd het discours met de
oude dame gaande en had de uitnoodiging om te
blijven eten aangenomen en verdietste zich vervol
gens ln een politiek gebrek met graaf Roederer,
waarbij hun versdh'ïïöemde inzichten scherp tegen el
kaar botsten.
Claire berichtte vap het vorgeefsche bezoek van
mevrouw Gourgand.
„Dat ha4 ik u wel vooruit kunnen zeggen, mado-
moiselle Claire," merkte de hertog spottend op. „Ik
geloof dat de bertogto; alleen, maar niet thuis gaf.
Dg hooge familie wordt met deze onaangename
maar al te lastig gevallen, zoodat zij waarschijnlijk
dezen uitweg aangrijpen."
„Maar mevrouw Gourgand is toch voor morgenmid
dag een audiëntie beloofd," zeilde Claire.
„Dan zal ajlea wel reeds voorbij zijn."
„Wat?"
Claire keek den hertog ontzet aan.
„Morgenochtend ln alle stilte zal mqarnchaik Ney
doodgeschoten worden,"
Wordt vervolgd