r Courant.
Mzwaluwenkomen.
De schaf in het woud.
Dam-Rubriek.
m
li
0
9Ê.
H
m
rt
m
Pi
m
WÊ
m
wm
M
14
w
m
1
7-
B
m
m
m
m
Si
n
3
s
m
m
m
m
r<m
SP
8
B
/am
M
M
W.
m
m:
P
m.
m
ZATERDAG 1 AUGUSTUS 1914.
57ste Jaargang No. 5423.
TWEEDE BLAD.
De kanoe naderde het land. Ben opentop ltn hot
witte schuim der branding wece de plaats aan, waar
•Te kleine rivier zich lp. zee stortte; het dichteer ep
donkerder igroen van, hert m&aigdoauk woud weep haar
loop aan van den ververwJJ derden, heuvelTulg. Het
woud groeide, hier tot ln clo oumliddelLUke uobUhtetkl
van hot strand. Ver, heel ver weg, bijna als een
woofsel van wolken, verhieven zich de bergen, als
plotseling bevroren golven. De zee lag bijna onbe
wegelijk. De zon scheen brandend, heet.
De man met don roeiriem hield op.
Het moet ongeveer hier zijn, zei hij.
HU zotte den riem ln ru«t en weee met zijp ar
men recht voor zich uit.
De andere man zat ln het vaorgedeelt© van de
kanoe on staarde mot onderzoekenden blik naar het
lapd. HU had een vol geel papier op zUn knieën-
Kom hier en lcUk coup. Evams, zei hij.
De belde mannen spraken met zaphte stem en
hun lippen waron hard en droog.
De man, die als Evans werd aangesproken, lcwam
door do kanoe tot hij over den schouder van rijm,
metgezel kon. zlep.
Het papier leek een landkaart. Door hot herhaal
delijk wouwen was het vuil gewonden ep gesleten
tot het bijna uiteenviel en de tweede man hletdi do
ontkleurde stukken bU elkander, waar do scheuren
waren. Mep kon slecht» mot moeite in bijna uiige -
wischt© potloodlijnen den omtrek vap de golf tijen.
Hier, zei Eva na, ln de klip en hier is de ope
ning.
Hij weee met den nagel vap zijn diulxn over de
kaart.
Die gebogen, kromme Ujn ia de rivier Jk
wou dat lk wat te drinken ha,dl en dit sterro
tje wUst de plaats aan.
Zie Je die etlppellijp?' zei de andere map.
Het !b een rechte JUn en loopt van de opening in' da
rotsen tot eenpalmboschje. Het sterretje staat juist
waar .hot *1© rivier snijdt. WU moetep op de plaats
letten, als wU de kreek bibpengaap.
Het ls vreemd, zed Evans na een tUdje, wflpr-
om zouden die kleine slipjes er allemaal rijn? Het
lijkt wel hert plan vap een huls of zoo iets; maar
ik kan met geen mogelijkheid begrijpen vrat al ad©
kleine puntjes beteekepen, die in verschillende rich
tingen wUzen En ln welke taal ls het handschrift?
I Chlneesch, zei de man met de kaart.
NatuurlUk! HU wap een Chinees, antwoordde
Evans.
ZU warep het allemaal, zei de map met. de kaart.
ZU zaten belden ©enige minuten zwUgcpd naar het
lapd te staren, terwijl de kanoe langzaam voort -
dreef.
Nu Js het Jouw beurt te roeden, Hooker.
En zUn metgezel vouwde kalm de kaart op. stak
ze ln zUn zak, ging Evans voorzichtig voorbU ep be
gon te roeien.
ZUn beweglngeD waren langzaam, als vap een map,
wiens krachten bUna warep uitgeput.
Bvaps zat met halfgesloten ooigep ep keek napr
de schuimende brapid/tog, die steedia dj.chtcir ln hun
bereik kwam. De hemel leek een gloeiiQpde oven, wapt
d© zon stond bUua ln het zonlth. Hoewel zij zoo
dicht b'U dep Schat warep voel do hU zich niet zoo
opgowonden als hij zich had voorgesteld.
De Intense spanning vap den strUd om het plap
oa de lange rechtelijke reis ln d© kanoe haddep, zoo
a's hU zei, de „pit" uit hem gehaald. HU, trachtte
zUn geest op te welf-ep door te denken, aap de goud
staven waarvan de Chineezep hadiden gosprokep, mapr
j het hlolp niet; hU moest voortdurep,'d denken apn heft
heeiiUko, etroo mende water vap do rivier op aan de
bUna ondraaglijke droogte vap rijn uiiopd en keel.
HU kon nu duidelijk 't geïUkmnlilge geluld hoorep
van d© golven op de klip en het klonk hem nango-
naam ln de ooren. Het water klotst,© tegen, de kanten
van het bootje en de droppels violen bij, lederen slag
van de roeiplaan. HU begon in to dutten.
HU zag nog onduidelijk het eiland en een vreem
de droom nam zUn geest g©vangen. HU doorleefde
weer den nacht, waarop h'U en Hooker achter hot
geheim der Chlneezen, warep gekomen; hU zag de
boomen, door het mappil ebt beschenen; hot klote©
brapdendo vuur en de zwarte figuren der drJie Chl
neezen en hoorde zo ln Epgelach-ChIneesch met el
kaar pratem. Hooker had het oerst dep Inhoud van
hun gesprek begrepen ep hem gewezen ook te luiste
ren. Gedeelten van hun woorden warep cmverstiaan-
baar en andere gedeelten opbegxUtPeUJk. EepSpaansch
galjoen vap de PbiTippIjpep was gestrnpd en do schat-
tep waren begraveD tot een mogolUken terugtocht;
hef aantal der schipbreukelingen wad verminderd
door ziekte, door onderJJrge twisten, door gebrek
aan tucht, en toen zU elndelUk ln hun booten vap
wal gestoken waren, had nlemapd ooit meer Iets van
hen gehoord. Doch opgeveer eep Jaar geleden was
Chan-hl langs het strand gewandeld ein| had t©eyal%
de goudstaven ontdekt, dJe diaar tweehonderd jaar
Ipag verborgep wafep geweest en had ze alleen,, mot
oneindig veel moeite, weer begraven op een veilige
plaats. HU drukte met klem op de „willigheid"
dat was zUn geheim. Nu verlangde hU hulp om er
heen terug te keeren en ze op te graven. Toep had
FEUILLETON.
Het was reeds geheel nacht ln het dorp. De be
woners lagen in bed om van hun arbeid uit le rusten,
wanl den volgenden dag begon voor hun weer me!
hel opgaan van de zon. Stil en leeg was het op straat,
slechts hier ep daar vertoonde zich iemand die alle
haast had Üiuis te komen.
In, de verte weerklonk zoo nu en dan een scherp
gefluit, dat beweee dat do nachtwaker van heit dorp
ook zUn plicht vervulde.
Het eenlge huls waafte, nog licht brandde wap
dat van de oude Christel. Daar zU die vepsterlulkep
plet gesloten had, kop. edko voorbijganger haar door
de ruiten gadeslaan,, zooals Christel voor een petro
leumlampje aan haar tafel zat ep zich lp den tn-
houd van een boek verdopt had.
Christel was nog steeds alleen. Wederom scheen
de dag te zullen voorbijgaan, zonder dat baar hoop
vervuld scheen te zulllen, worden. Wederom lag er
een Jaor voor haar, eep heel lang jaar, dat haar
geen andere vreugde bood dan oQP vernieuwd, hopejn
en wachten op liet uur, d'at do trouwe zwaluwen tot
haar zouden terugkeerep Arme Christel! ZU geleek
een wandelaar, die steeds voortwapdelt om een doefl
te bereiken, maar telkenmaal a's "hU het doel meent
to hobbon bereikt, ervaren, moet, dat zUn goloof een
dwaling ie geweest cn dat weer een verre vermoeien
de weg voor hem Ligt, die misschien tot het. doel
"oort, maar misschien ook niet. Vandaag, nu de scha
duwen, van den nacht dep dog verjoegen, kwam haar
v<>or de eerste maai ln de gedachten, dat zU een
nionflchefllevep lenig tevergeefs had gehoopt; vandaag
voor de eerste mapl siloopi do gedachte haar hoofd
dat een boos gebeuren haar Jozef had kunpeu
voiilnderep rijn belofte te vervullen. Het werd dl ar
hU rijn kaart vcov den dag gehaald en waren rij
begonnen te fluisteren Een prachtige gweh leden Is
voor twee arme gestrande Fngeischea. Evans droom
de weer van het oogonbilk, dat hU den staan vap
Chaag-hl ln de hand hlekl. Het leven vap een Chl-
new» ls nlot zoo heilig als dat van,©en blanke,
HU zag zoer duddeiyk het «luwe'kleine gezicht vap
Chang-hl, eerst scherp op woedopd oi« een verschrik
te slang, on toen vreesachtig, vorraderlUk ep ©rbar-
meUjk. Elnde'Uk had Chang-hl op de meest onver
klaarbare en ufachuweJUko. wU&e geglimlacht, Plotse
ling werd -rijn droom her' akelig, Chang-hJ, dreigde
hom. HU zag groote hoopon goud en Chang-hl dlo
met hem worstoldo on hem ervan terug te houden,
HU greep Chang-h.' bU du» staai't wat was dat golc
beest groot en wat gxUPSde hU. HU werd hoe lan
ger hoe grooter. Toen veranderden, dp hoop en glin
sterend goud lp een gloelenden, ovcp, ep. ©ep groote
duivel die zeer veel Leek op Chong-hi, begon, hem
kolep ln den mond te stoppen. HU verbrandde zijp
mond vreesolUk. Een andere duivel riep zUn naam:
Evans, Evana, gek, Blapp Jo?
Of was het Hooker dl© hem r.1op?
HU werd wakker. ZIJ warep asp den ingang vap
do kreek.
- Hier zUn de drie palm boom en. Hot moot ln, de
zelfde richting sdjp, ais dl© boachjce, zei zUn moV
gezel Iet daar wed op. Als wU naar die boschjes
gaan en dan van hieruit recht door hot bosch loopep,
komen wU er aan als wU de rivier hebben bereikt.
ZU konden nu zien, waar de mond der rivier be
gon, Op dit gezicht begon Evans te herleven-
Haast Je man, zei hU. Of, voor den duivel, lk
zal zeewater moeten drinken.
HU beet op zUn hand en staarde napr de zilve
ren streep tusschen rotsen eoi hoornen.
Daarna wendde bU zich woest tot Hooker.
Geef m 11 dien riem.
Zoo bereikten zU den mond der rivier. Een eindje
verder nam Hooker wat water ln zijn holle hand
proefde het en spoog het weer uit. Boa eindje ver
derop probeerde hij hot nog eens.
Zoo kan het, zei hij.
Bn zij begonnen gretig te drinken.
Wel vervloekt, sprak. Evana plotseling. D©t gaat
veel te langzaam.
Eu, voorover gebogen tot zUn hoofd het water be
reikte, bepon hij te drinken uit de rivier.
BlpdelUk hielden rij op en roeiden de kanoe tn een
kleine kreek. ZU waren op het punt aan wal te stap
pen, toep Evans zei:
WU zullen door dit struikgewas moeten krui
pen oir» onze boschjes te vinden ep de richting naar
de Juiste plaats.
WU zullen omroeder. sprak Hooker.
ZU roeiden terug naar do zoo en langs de kust,
tot rij kwamen aan do pkk waar de boschjes warep.
Hier landden zU» trokken de lichte kapoe op 't strand
op gingen/zoover naar den kant van het kreupelhout,
dat zli de opening van do klip en do boschjes ln eein
rechte UJn zagen. Evans had een iplandsch instru -
ment ul/t de boot genomen. Het had den vorm vap
oen L en het dwarsstuk was vooralen van een ge-
pol U sten 3 teem. Hooker droeg de rooi spaan.
Het ls nu recht 1n deze richting, zei hU. WU
moetep recht doorloopen tot wU aan dop stroom, ko
men. Pap moeten wU op onderzoek uitgaan,
ZU zochten hun wog door eep dicht net vap riet
en boomen en het was ln het eerst moertlUk vooruit
te komen, maar spoedt-* werden de boomep grooter
en het pad breeder.
De hitte van de zon was gaandeweg vervangen
door een koelo schaduw
ElndelUk waren de boomen geworden als dikke pi
laren, die een dak van g-roen boven hun hoofden
vormden, Witte bloemen hingen van hun takken, en
slingerplanten wiegden als touw op van boom tot boom.
Do schaduw werd donkerder. Op den bodem' wareu.
paddestoelen en roodbruin* mossen,
Bvans huiverde.
Hat lUkt hier koud na do gloeiende hitte daar
bulten.
Ik fcoop, flat wij den goeden weg vojgen, zei
Hooker.
Daarna zagen zU voor zich op grootcn, afstand een
opep plek in de sombere duisternis, waar witte bun-
dols heete zonnestralen ln het woud straalden. Er
wo3 ook schitterend groen kreupolboach. en, bloemoK
Toon hoorden zij het geruisch vap water.
Hier la <le riv.teiWU moeten or pu dicht bij
zUn, zei Hooker.
Aan dep oever der rivier was ©on weelderige plan
tengroei. Groote plantten, tot nu toe onbekend, bloei
den bU een verspreiden Bleenhoop, ln de anmlddel-
lUke nabijheid van een Jpas gegraven gat.
Er is iemand vóór ons hier geweest, zed Hoo
ker, met droge keel.
Toen begon Evans te vloeken, te razen ep op detn
grond te stampen.
Hooker werd doodsbleek, maar zed' niets. HU dekt
eenlge passen "ooxult en. zag een, mcpschejlUk ilchpam
op dop grond uitgestrekt. De hals was gezwollen ep
pui-por, en de handen en de enkells opgezet.
Bah! zei bU n wendde zich om pas.r den pas-
gegrpven kuil. HU slaakte een kreet van verras
sing, HU riep Evans, dlo hem langzaam volgde.
JU driedubbel gek! Alles ls in orde. Hot is
er nog.
Toen keek hU weer naar den dooden Chinees en
daarna naar bet gat
Evana haastte zich raar h t gat
De ongelukkige, die naast hen lag» had ret&ds ee®,
aantal doffe, gele staven opgegraven. Hij, kpleldq
luor bij het gat, vorwUderdie die narde mot, zU®, bloo-
to handen en trok haastig een der zware blojkketp
te voorechUn. Terwijl hij dat dood, pulkte eejn klerino
doorn hem ln de hand. HU trok het kleipo ding er
met zUn Sneers u't en tilde do goudstaaf op.
Alleen goud of lood konden zoo swaar wegen,
zei hU verrukt.
eenzame vrouw treurig en, wee om het hart. en ln
haar binnenste woelde een boosheid tegen haar treu
rig lot. Eerst waagde het zich zacht, verstolen naar
voren, ©n Christel drang het steeds weer moedig te
rug, maar da,n brak heit met geweld naar buiten, en
met een vevwemschtng dacht zU non het uur, dat zU
voor de eerste msa) haar hoofd lp vertrouwende lief
de aan Jozefs borst had gevleid'.
Christel schrok van. zichzelf, zoodra zU deze ver-
wensching had uitgesproken. Haastig liep zU In de
kamer op en neer om haar gedachten wat af te>
lelden en aan banden te leggen. Toen alles niet hielp
greep zij ln ide kast ep haalde een boek te voor-
schUn en ging aan de tafel zdtten om te lezen. Heit
was het gezangboek dlat zij vap. haar ouders had
gekregen, toen zij anineienomen, was en, dat Bedert
meer dan veertig Jaar eqp trouwe metgezel was ge
weest op haar kerkgangen, haar toevlucht en raads
man thuis ln meDig uur vod twUfeil. En evenals het
zien van een lieve vriend) een nunsch vrlcivdelUk
stemt, zoo werd ook Christel rustiger, terwijl zU tn
de vergulde bladen keek ep de welbekende woorden
las, di9 haar van uit haar schooltijd tot nu als goe
de vrienden waren gevolgd-
Ja er was voor baar op de wereld toch ook fiets,
dat haar n<et bedrogen, had, al wpreu het dan ook
maar woorden, vrien.delUike, troostvolle woorden.
Trots al hpar aandacht, bleef Christel plet zoo
geheel bU haar liederen en koralen. Al moest zij
zichzelf bekennen dat haar hoop voor dezen dag be
graven mocot worden. zU begroef haar toch niet voor
lang. Integendeel weandde z4j haar gelaat van ijjd tot
tUd naar het venster en, luisterde; zoo nu en dan
trad zU op het venster toe en keek ln den nacht
naar bulten. Telkenmale bleef haar opmerkzaamheid
onbeloond.
Plotseling sprong zU op. Het kou, geen vergissing
zUn, 'want zU had heol duidelijk een gezicht door do
ruiten zien kijken. ZJJ had zelfs gehoord hoe de kloe
ren van, een mensch langs hot huls schuurden.
Met de behendigheid eeper twintigjarige sprong
Hooker keek nog steeds naar den dooden Chi
nees. HU "was verbaasd
II1J heeft zUn vrienden willen bedriegen, sprak
bU eludoHjk. HU la hier alleen gekomen en de oen
of andere vergiftige slang heeft hem gedood... Ik
ben nieuwsgierig, hoe hij de plek heeft gevonden.
Evans stond inet do goudstaaf ln de hapd. Wat
kwam zoo'n doode Chinees er op aan?
WU zullen dat goed Je stuk Yoor stuk naar de
kust brengeu en het duar voor een poosje begraven-
Hoe krUgen wU het in do kanoe?
HU trok bUu Jas uit, logde ze op don groml en
deud er twee of drie goudstaven in-
Meer kunnen wU niet dragen, zod hij. Toe»
vervolgde hU plotseling woedend: Waar sta Je soo
naar te Idjkcn?
Hooker keek hem aan
Ik kan dat niet zien.
HU wees op hot lUk.
Het te zoo precies
Onzin, z<4 Evans. Allo Chlncezon lUken op el
kaar.
Ik wil d a t eerst begraven, voor lk Je help dat
goedjo weg te 'brengen.
Wee» geen gok, Hooker. Lapt die verrolto
massa liggen.
Hooker aarzelde en Het zorgvuldig zUU blik gaan
over den bruinen grond
"Het maakt mU bang, zei hU.
De zaak ls. zei Evans, wat wU met die goud
staven zul lob, doen. Zullen wU ze hier weer begra
ven of ze met de kanoe vervoeren?
Hooker dacht na. ZUn blikken dwaalden tusschen
de hooge boomstammen en ln het groene gebladerte
boven hun hoofd. HU rilde weer tot zijn oog viel
op de blauwe figuur van der Chinees. Zoekend keek
hU rond.
Wat Is er aan de hand, Hooker. Heb Je Je
verstand verloren?
Lotep wU op aïle manieren, fiet goud hiervan
daan halen, zei Ilooker
HU greep de einden van den kraag met bolle
handen vast, Evans nam het andere gedeelte en rU
tLdon hun vracht op
Welken weg? vroeg Evans; naar de kanoe?
Het ls vreemd v*rv<'gd>- hij. nadat zU ©cn paar
Stapp' U h iddt" gfdaei. xi»iir mijn armen, doon nog
pUa van het roeien We vervloekt! Wat doen ze mij
zeer. lk; moet rusten.
ZU legden de jas neer Evans' gezicht was wit en
zweetdroppels parelden op zUn voorhoofd.
Het is hier benauwd ln het woud, hUgde hU.
Toen werd hfl plotseling zonder reden woedend:
Waarom moeten wij hier den geheelep dpgi wachten.
Help een handje: Komaan Je hebt nieta anders ge
daan dan suf voor Je uit to staren, sedert wU dien,
dooden Chinees zagen.
Hooker keek zijn metgezel onderzoekond) in het
gelaat. HU hielp de Jas verder dragen en rij Hopen
ongeveer honderd meter zwUgeod voort. Evans bf*an
moeilijk adem te halen
Kan Je niet spreken? vroeg hU.
Wart scheelt er aan? vroeg Hooker
Evana struikelde en wierp plotseling met, een vloek
de Jas op den grond. HU Blond een, oogenblik Hoo-
lcor uan. te ©toren, en greep toep stounend naar zUh
eigen hals.
Koni niot ln mijn nabijheid', zei hU, tegen een,
boom geleund. Tk zal dodelijk weer beter zUn.
Toen liet hU den boomstam los en, gleed langzaam
naar beneden, tot hij oen Ineengeschrompelde maas-a,
was. ZUn handen waren krampachtig samengetrok
ken. ZUn gelaat was verwrongen van pUm
Hooker kwam dichter bU heem.
Raak mij niet aan! raak mij niet aan! zetde
Evans met verstikte stem.
Kan ik niets voor J'> doen? vroeg Hooker.
Doe hot goud weer lm d© Jas.
TorwUI Hooker de gomd®ta|Vem opnam, voelde hU
een lichten prik ln rijn handt HU zag eson kileluioa
doorn van ongeveer 6 oM. lengte.
Evans uitte eon cmbcechrUfolUken, kreet ep. rolde
op den grond.
Hooker's gelaat worji vaalbleek. Met opengesperde
oogen keek hU een oogenbldik naar den doorn. Toom
koek hU naar Evans, die uu Ineengewrongen, op dop
grond log, terwU'1 zijn rug zich bU schokken strekte
en boog. Toen keek hU door do boomen en hert net
werk van, oMmgerplanrten tot do plaats waar ln de
doffe gljrze schaduw hot fin 't blauw gekleed© ilUk
van den, Chfimeee nog zichtbaar was. HU dacht aan
de stipjes in den hoek van de kaart en lp eep oog
wenk begreep kdj alles.
De hemel zU mU genadig! I zei hU-
Want de doorns waren gelijk aan dlo, welke de
Dajaks vergiftig maken on ln "hun blaaspUpen gebrui
ken. Nu begreep bU wat Chang-hl had bedoeld', tx»-n
hU verzekerde dat rijn schat „veilig" was. Nu bo-
greep bU dl ons e?rUn6lacb.
Evans! schreeuwde hU-
Maar Evans lag nu stil en oatbowogclUk, behalve
een vr&eeelUik krampacllitll'g trekken diesr lodemiartfeia.
De diepste atHte hoerschto tn hert woud,.
Toen begon, Hooker oneit alle kracht t© zufigen, apji
bet rood© plekje op rijn duim. EXoch hU voelde een
vreemde, stekende pijn in zijn armen en Behouder»
en zUn vingers kon bij moollljik bufig>en. Toeo» De-
greep hU dat zuigen niet helpen zou.
HU ging zitten bU den Htapol goudstaven met zUu
kin op rijn haudor» en zUn ellebogen op zijn knieën
en F'narde naar het verwrongen, maar nog niet ge
heel bewegingloos© lichaam van zUn metgezel» Wel
dacht hU aan den grUnelach va^. Chang-hl. De pU,n
werd heviger cm, kwam hem reedis tot aar. den hals.
Ver boven hem wohl ©on lichte wind. door het
gebladterte en witte bloemen zweefden door de Boon-
bore schemering.»
PARTIJSTUDIE.
van den heer C. G. VERVLOET, Rotterdam.
Wit sp.eclt cn wint een schUf.
Zwart:
zU naar hert venster, opende het en keek naar bul
ten, Geen levende ziel was te bekennen. Bovenhaar
welfde die heldere ®terrem(hem©l en voor haar boven
de graanvelden dook juist de, maan aan den, hori
zont op. Anders zag zdj niets. Still als het graf lag
de sluimerende a,arde aan haar voerten. Zonder
ling! ZU had het toch kunnen bezweren dart rij ietfl
gehoord had.
De wUzer van de klok wees elf uur. „Nog een
half uur en dan wil ik het ook voor vandaag weer
opgeven," dacht Christel en, zuchtte. Gedachteloos bla
derde zU ln haar gezangboek, sloeg b©t toe en bleef
met gevouwen handen in gepeins zitten, meer ter
elpener geruststelling, dan dart zU van haar wachtep
nog het een of andecr verwachtte.
Langzaam kroop de tUd-, langzaam drukte de wU-
zor van de klok verder; de seconde®, schenen haar
dubbel zoo lang als apdere. Stil! Christel hoor
de heol duidclUk een gerulsch, zooals wanneer men
de huisdeur opent en sluit. ZU luisterde Ingespannen,
Het hart hamerde en klopte haar te de keel, zU was
niet fin staat zich te verroeren. Bón oogenblik bleef
alles stil, dan was het alsof Iemand voorzichtig ver
der kwam. Christel bemerkte hoe een hand aarze-
'end naar den knop van de deur zocht; vastberaden
sprong zU op, om den bezoeker voor te zUn, rmi,ar
de deur werd reeds geopend em over den drempel
stapte da landlooper. De starre blik, het roode op
geblazen gezicht verried da.t de man dronken, was.
De man zag or op dit oogenblik nog wanstaltig» uit
dan in de herberg.
„Wnt wil je? Het le hlor geen herberg," riep Chris
tel hem gebiedend toe.
De Indringer stiet een paar Vloeken uit.
„Je geld wl' lk oude heks vooruit er moe,"
lalde kU-
HU wierp een vlugge® blik door do kamer en
stapt© op de commode toe, waarin Christel haar
spaarpenningen gewoonJUk had.
Christel trad liem flink ln dm weg. „Er uit! Of
lk roep om hulp," r!«o zU-
Stand zwart. 11J schijven op; 3' 5, |L 10, 12 fot
16, 19, 26 m 29.
Stand wit. ,12 schijven or: 25, 27, J28, 32. 35 fot
39. 43, 44 ca 40.
Oplossing:
1. Wit; 3530. Zwart: 38. cedw.
2. 39—33. 19—24. cedw.
3. 30 19. 13 2< gedw.
Zwart 14 23, dan wit 33 24, enz.
4. Wit: 4339. Zwart: 913, de bosje.
'5. 44—40. 15—20.
Zwart 14—20. wit 25:14. zwart 10:10 wft-
.39—34.
Zwart 14—19, wit 39—34.
Zwart 13—19, w»t 28—23.
6. Wit: 49—44. Zwart: 10—15.
7. 40—35. 13—18.
8. 41—40. 8—13.
9. 28—23.
SLAGZET.
voorgekomen in een partij lusschan de heeren J. de
flaas (wit) en M. Mok (zwart).
Zwart
11
li
«gg*
^ii
21
'n
2«
86
n
4'
46
Stand zwart, 17 schijven op: 3W 6 7 9 tot 15
17, 19 20 ,21, 23, 21 m 25
Stand wit. 17 schijven op: 22, 26. "28, 30, 32 tot
36. 38, 40. 42 tof 45, 48 en' 50.
Wjt aan zet, wint als volgt een schijf:
1. Wit: 33—20. Zwart: 24 33.
38 18.
30—24.
28 8.
42 31.
26 8.
8 19.
43 34.
12 23.
19 39.
17 37.
3 12.
9—13.
14 23.
Grepen uit Land- en Tuinbouw.
DE VKKNKOLOXLVJLJD HA VERZIEKTE,
Reeds ongeveer dertig Jaar geleden kwam in de Gro
ninger Veenkoloniën, onder clc haver een ziekte yoor
die jn den loop dor jaren steeds meer uitbreiding ver
kreeg, ook steeds heviger optrad. Dezo ziekto \yerd aldaar
aangeduid als „do haverzêikto". Deze naani zegt voor
dep landbouwer buiten onze veenkoloniën niet veel.
Immers de haver wordt door '^rschillende ziekten gel
Icisterd. Wanneer men ln de eigenlijke bouwstreken
van ons land van „do Jiaverriektc" spreekt, bedoelt
men altijd iels anders dm de Veenkoloniale haverziekte
on wel meestal de ziekteverschijnselen, welke door het
bletenaaltje worden teweeg gebracht. Beide haverziekten
hebben niets met elkander pitstaande en zijn in haar
optreden zeer duidelijk te onderscheiden. Wanneer h'pt
bietenaaitje (Heterodora Schadhtiï) dc oorzaak ls van
ziekteverschijnselen in haver, dgn treden dezo laatste
reeds bij de zeer jongo plantjes- öp,.n.I. op-het ©ogen
blik, dat de moederkorrel niet meer in óp behoefte van
de jonge ha verplant kan voorzien en deze dus geheel op
haar wortelstelsel, waarin ach echter de aaltjes go-
Do vagebond stiet haar op eU-
„Help!" riep Christel luid.
Daar veranderde de houding van dea landlooper
op slag- Zijn roes scheen ln het aangezicht van het
dreigend gevaar plotseling verdwenen. ZUn gelaat
nam een beestachtig© uitdrukking aan. Met ©en
sprong als die van e©n kat, stortte htf rich op Chris
te en pakte ha&r bU de keel.
Christel verweerde zich vertwijfeld. D© vingers
van haar aanrander lage® als Uzeren klemmen om
haar hals, zoodat zU slechte een paar rochelend©
goluiden kon uitstooten. Een vuile, vleze reuk stroom
de van den vagebond op haar over en beroofde haar
&Una van haar zinnen. Al de rest van haar krachten
raapte zU te zamen om zich uit de armen van den
man t© bevrijden en het gelukt© haar den aanrander
zoo te verrassen, dat hU haar moest loslaten, BU
deze heftige beweging viel hem den hoed van het
hoofd en het voorhoofd kwam te zien. Christel zag
dat voorhoofd en het groots lldteeken, daarop.
«Jozef! Om Godswil Jozef!" kuchte zU han
denwringend.
Dat werkte aio ©en tooverwoord. De vagebond, die
zich opnieuw op haar wilde werpen, sprong achter
uit. greep zijn hoed en liep weg.
Christel was half ln onmacht op een stoel neer go-
zon keu. Ontzet, verrast, vreugd© ©en mengeling
van do tegeiiBf.rUdigst© gevoelens stralen ln haar
binnenste, totdat de oude gedachte weer al het an
dere verdreef: Jozef was gekomen.
Zij sprong op en Mep met do lamp naar de doel.
Maar da wijd openstaande huisdeur wees haar d*n
wog, dien Jozef genomen had. ZU zette de lamp
neor, liep naar butten,: niemand was te zien. Zij riep
©enige malen don naam van Jozef, want mlosrhlen
stond hU nog ln de nabUheld; een antwoord kwam
er niet. Jozef was weg!
Een ongeluk wordt ln dan regel door een, ongeluk
gevolgd. Zelden muax kan men van het geluk lete
dergclUks zeggen, zelden komt de vreugde tot on»
zonder dat ar edi korreltje kommer door
