Alltlltl Nitiis-
ZATERDAG 14 NOVEMBER 1914.
57ste JAARGANG No: 548Q:
UitgeversTRAPMAN Co.
NIETSTEEKHO UDEND.
mib sfMs
SCHAGER
COURANT.
Dit blad verschijnt viermaal per weekDinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 9 ure wor
den ADVERTENTIEN in het eerst uitkomend nummer geplaatst.
SCHAGEN, LAAN D 5. - Inf. Teleph. NO. 20
Prij» por jaar f8.—. Per post f8.80. Loste nummers 6 cont.
ADVERTENTIES" van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere regel meer 6 et.
Groote letters worden naar plaatsruimte backend.
Dit nummer bestaat uit drie bladen.
EERSTE BLAD.
Schetsen uit de Rechtzaal.
„EENZAMEN".
„SCHIPBREUKELING".
...Wanneer zij dan. de .vaten" netjes, behoorlijk
ln 't keukentje had opgeborgen, het tafellaken, uit
geklopt en gevouwen, over de tafel bij 't naampje
weer het gewone roodwollen doek had gespreid, met
een rond. gehaakt ddn^lgheidjei precies i»n het midden,
koffieeervtee, dat straks weer zou worden, gebruik*»
op z'n oude plekje neergezet; büj zoel weer het haam
op een heel klein kiertje geschoven om van de „eteus-
lucht" wat te laten wegwaaien., dian nam moeder
Trui een half uurtje haar gemak er eens van- Ze
was flan vermoeid va®, dep heelen ochtend en den.
hal ven middag- bezig zija, Luitenen, nikevuit voeren was
haar een gruwel. Toen. ze dank zij het legaat va®
de oude mevrouw, dóe zij vijftien jaren dag en nacht
had opgepast haar eigen meesteres was gewor
den in het knusse huisje van twee gulden huur, had
ze zich in het begin ma,a® plet aan het leven, van
zonder bepaalde werktaak zijn. kunnen wennen. Bij
de oude mevrouw die een. zeer ongemakkelijke
zieke was geweest had Trui poot-aap, moeten spe-
len, en hoe!... Klokzag half zeven moest zij' mevrouw
thee met beschuitje brengen. Dap die slaapkamer'Op
redderen, dat het er als dei dokter d'iie eiken och
tend mevrouw moest komen bezoeken verscheen,
behoorlijk uitzag. De patiënte vertelde dan over de
narigheden van den af geloopdp nacht. Van haar vruch
teloos worstelen met den slaap en aJkwJed, verdere
misère. Wanneer Trui niet scherp luisterde onder 't
werk door, dan werd1 mevrouw nijdig. Na kapierop-
knapperij volgde het wa=sciheffli van, de zieke, t, aan
trekken van schoon© kleere®. Het poetsen van, me
vrouw d'r briUegHazen, uit de bus halen van de
post alles zoo vooir zieke uitspreidend dat ze
met kussens in, den, rug zonder al te gTOOte
inspanning kon lezen. Soms Voelde arme oude Vrouw
aich te ziek om zelf te kunnen, lezetn. Dan moest
Trui die haar volle vertrouwen genoot als
leetrlce fungeeren. En wanneer dat in het vooruit
zicht kwam had Trui al haar zelfbedwang noodtg.
om froedgehumeudd te blijven... In de kungt van l^e®
en schrijven had zij 't pooit bijzonder ver gebracht.
Het overgroots deel van, die letters, cüie haar dikke,
grof-roode vingers op hét papier hadden gezet,, wa
ren gericht geweest toen ook al jaren her. Want
toen ze bij mpVrouw^-fflajlilger kwam, was ze al niiet
piepjong meer aan zekeren, Piet. met wi'en ze eek,
poosje was „gegaan1". In het allerdiepst van Trui, 6
hart leefde nog altijd! zekere weemoedige hertppe-
ring aan die dagen. En, in het uurtje na maaltijd, als
biji het raam zij al-dutternd) zat uit te rusten» kon,
ze nog wel eens soezen., half-droomen over diep tijd.
toen ze 's Zondags om de veertien dagen au c-Jke week
op Woensdagavond met Piet uitging zomers naar
een, huitepgelegenheld, wapr ze dan bier met veel sui
ker, dropk, 'e winters naaf de .komedie" of een
café, waar ze ip ©ep door groep gordijn afgen
sloten ruimte hapdi lp hapd) eep paar uren door
brachten. Piet was op zekeren dag weggebleven en
den volgenden dag kreeg Trut een brief, waarin bij
haar ronduit meldde. verkeering" te hebben ge
kregen met een „meisje met centen". Hij voegde er
aan toe, altijd aan Trui te zullen blijven! fte&ken,
maarmet zijp moeder tot zijn laat,
hadden zij toch nooit tot trouwen kunnen raken Ip
afzienbare® tijd. En daarom was de vrijster-met cen
ten maar gekozen, Trut was er-een dag ajdhJJi®
van. Toen sloot zich die wopde allengs in haar rustig
zlelelevep. Brak de, periode pap vap hiaph-weTfeen, bd
de zieke mevrouw-
Soms werd Trui zelfs 's npchta gescheld, .rite de
patiënte 't benauwd had. paar maten tod K
ln de holte van den Tintent de®, dokter moeiten haten.
En 't humeur der zieke werd voortdurend. zuurder.
Totdat het Trui tenslotte toph ondanks het ruime
loon te machtig zou zijp geworden, pis mevrouw nje<t
eens gexinsneeld had... Heel vaag... En zij was op
dat oogenbifk bijzonder welgekrimld, wtapt mevrouw
was buitengewoon wapUWwend'.
Maar ze had dan toch gezinspeeld, 05? „het Wgaaiti
ou iets in haar testament-
„Mensch. schei uit!" had Trol toe® uitgeroepen,
„U overleeft mij jaren,!Krakende wagens dn-
m het langst, hoor!... En u ziet er perfert, uftt U
wordt elke® dag Jonger. Ik zeg t met een woord
van waarachtig...'"
Mevrouw bc.groep wel, dat Trui het
maar toch deden haar die woorden goed. Want rij
hechtte aan (het loven, dat haar uur na uur manttok
de. En dan was er ,jdie peef"... EenJfee zoon van
mevrouw dl*r overleden broér.
Er waren soms weken, dat Trui don natajm1 vap me
neer Korin niet durfde, poemep. Dat gebeurde als er
weer zoo'p brief was geweest, wajarmevrauw dan
geheimzinnig mee deed. Maar Trui woat en, begreep
toch bet naadje van die kous...... Ze kreeg
sleutels van de kast, waarin de „dingen van waande»'
Lu geborgen waren. En dap moest Trui formulier van
.postwissel halen, pep en Inkt brengen die bril een
extra-beurt geven. Geld uit de kast halem Napr het
postkantoor gaan...
En wanneer dit alles gebeurd wtas, bet Trui. me
vrouw stilletjes uithuilen. Uren achtereen Zij wist
dan wel „hoe laat 't was". Mavrouiw lag in bed, mot
het bleek©, magere gelaat naafr don muur gewemid.
Trui 'ging igepuiecihloioe ip die kamer rond. Zei» vtroieg
niets. Zij voelde: daajunee deed zij mevrouw een©
weldaad. Ook had Trui een paar malen gemerkt,
dat mevrouw heel zachtjes, voorzichtig haren zak
doek nam en tegen de oogen hfcldi Stilletjes lag te
schreien... Trui maakte dan dat zij de kamer ver 1**..
want patiënt© wilde voor niemand weten, dat... En
na, een paar jaar had' ze toch eens haar hart uitge
stort voor Trui... Ze kon het plat lapger verkrop
pen. Koen was de ©enige, die van haar eigen familie
was overgebleven. Ze wpnep allemaal dood.
En met de familie viap baar overleden man sbonp
ze ip uiterst-koele verhoudipig. Hen Bchooppusitejr„ met
een nichtje, waren de zieke eens komen bezoeken-
Ze hadden een kwartiertje bij het bed gezeten»
niet wetend wat eigenlijk te zeggenNou had
schoonzuster gezegd: „Nou Ldna, van harte het bes
te, hoor. Houd Je maar goedi! Suus, geef tapt© een
zoen, mei|d!"
Nichtje had zich met een vtezAgen- trek over tapte
heengebogen» even baar voorhoofd gekust Toen, ver
dwenen tij... 'n Heel enkel maal werd' aap d» deur
gevraagd hoe het met mevrouw was.
„Hetzelfde hè? Ja. het te zeer treurig. Neen, ik zal
haar maar niet storen. Rust is do beste medicijn"
zei dap zoo'n schoonzuster of nicht. Op nieuw
jaar kwamen een paar briefkaarten,- Dat w,tjj allee.
Meneer Koen was de. ©enige „eigen familie". Trui
had hem zien grooter worden. Van gymnasiast tot
student Zijn portret als knaap vap veertien jaar hing
over mevrouw d'r bed. Een, leuke frissche jongens
kop was 't met krullende haren en ©uitigev goe
dige, zachte oogen. Köë® was een „coeur d'or" zet
zijn arme, toen al bedlegerige tapte. Een hart van.
'n Jongen... 'a Woensdags en Zaterdagmiddag kwam
hij heel vaak bti tante ti'r bed zitten, praten... vertel
len, voorlezen, over z'n rapporten, z'n sportclub ver
halen soms een uur lang. Dan monterde arme
oiide vrouw geheel op. Zij' lag naar Koen te luisteren,
met vervToolIjkte, blijde oogep. Zdj nam dop z'n hapd
tusschen haar magere vdpgers en er kwam iets zon
nigs over haar scherpe trekken. Er ontdooid» dap
iets in haar verkilde ziel.
In zoo'n «ur dacht ze niet aap al het verdriet dat
•haar leven had gevuld... Die jaren van sameueijnnuet
j een ruw-egoïsti echen map, die haar al had verwapr-
I looad toen zij nog een, Jonge, gezonde vrouw was.
en haar hoelemaal had achtergelaten imi eenzaamheid,
van geminachte verstooten vrouw, die krukkig ep
lee'JJk was geworden....
Zy dacht niet aan het arme, ziekelijke stumpertje, haar
eenig kindje, dat op 3-jarigen leeftijd was gestorven. Zij
genoot van het praten der heldere, prettige jongen:-
stem. Hij had het gezicht van haar broer, zijn vnder.
Maar het zachte, willooze lichtzinnige van de moeder...
Oude vrouw kon het gelaat van den jongen Bogen
observeeren, en dan ging er wel eens iets om maar
hart klemmen... Maar zij drong die gedachten weg.
En als Koen dan naar huis zou gaan, stopte tante
hem altijd wat toe, een riksje, zelfs wel eens een gou
den muntje... Trui zag het en als ze gedurfd had...
Maar die courage bezat ze niet. Om mevrouw te zeg
gen dat het niet verstandig was, zoo'n jongen geld
op zak te geven... En trouwens, als Koen dan met
ouwe Trui begon te stoeien, ging plagen, haar aankeek
met die heldere, vrooiijke eerlijke, zachte oogen, dan
zou ze, als het er op aankwam, den rekel net zoo
goed vertroeteld hebben...
Toen was het anders geworden. Meneer Koen was
student de Woensdaigsche en Zatcrdagsche bezoe
ken hielden op... Trui kon, wanneer jij zat te soezen
over al die dinigen van vroeger, precies zich voor den
geest, halen hoe hij veranderd! was... Hoe het frissche
dartele, plaats had gemaakt voor geaffecteerde manier
tjes van meneertje met bleeke wangen, vermoei dé oogén,-
loomen gang... Hoe zij hem eens met geweld had
moeten beletten naar tante d'r kamer te .gaan, toen
hij waggelend het huis binnenkwam en zóó „naar den
drank" rook, dat Trui er misselijk van werd... Hoe
hij tante brief op brief schreef, altijd om geld... Hoe
Trui hem eens in vredesnaam een rijksdaalder had toe
gestopt om hem maar weg te krijgen... Hoe kort voor
mevrouw d'r dood een vriend van hem was gekomen
gejaagd, opgewonden. Die benedein een brief
voor de oude mevrouw had geschreven haastig, met
onvaste beverige letters. En mevrouw was, toen zij
don brief had: gelezen in tranen uitgebarsten. Was .zoo
naar geworden, dat Trui den dokter had gehaald... Die
van de zaak hoorde en den vriend het huis uit joeg,
roet bedreiging van anders maatregelen te zullen ne
men, die de heeren weinig zouden bevallen... De vriend
was gegaan. Maar toen de oude arme mevrouw bij
kwam, had ze niet gerust voordat weer zoo'n postwissel
en telegrafisch ditmaal naar meneer Koen was
gestuurd. Een maand later was ze dood. Had Trui
et legaat gekregen. En dit was nu ook al meer
dan vier jaren geleden....
...Toen Trui, na „do vaten" aan kant te hebben
gedaan dien middag zich bij het raam neerzette om
wat uit te rusten, de oogen sluitend voor haar gewone
dutje, had ze niet géhoord, dat er iemand tegen de
straatdeur tikte. Bjj dag ging die deur met den knop
gewoon open. Na zessen deed Trui zomers en 's win
ters de knip er op. 't Schemerde al wat in het
kamertje. En vanuit het 'keukentje kwam het eerste
gezang van het water voor het kopje thee. Met een
luiden gil vloog Trui op van haar stoel... ^if kon nau
welijks een kwartier gedut hebben. Vlak bij haar stond
een man. Een havelooze kerel met verscheurde
kleeren, die roken naar ingedroogde® regen. Met be-
slijkte afgetrapte schoenen. De handen in de zijzakken
van zijn overjas. Kraag op... In Trui kwamen allerlei
griezeUg-bloedende detectiveverhalen op... En zij wou
om -hulp roepen... Tegen het raampje bonzen...*. Voor
bijstand....
Toen ze meneer Koen ln den havelooze herkende.
Met hecsch geluid zei hij Iets.... Probeerde te glimlachen,
haar geruststellend. Zij trok' het gordijn nooger op,
want nog twijfelde ze.
Maar hij was het wel zeer jeker. Ging ritten. Zei,
dat ie honger had.
Hiji was een gebroken, vervallen mati.. Met iets-
schuws in den blik van de ingezonken, levenlooz»
Oogen...
Trui haalde wat er van haar maaltje eten over was.
Warmde 't op. Tikte een meisje van gebuur, dat voor
bij kwam...
Hem alleen laten. hier. vond rij minder secuur...
En liet een Qeschje bier halen. Hij klaagde over dorst...
Hij at met graagte. En slurpte begeerig het bier. Meneer
Koen had zoo-even gevraagd, voor z'n zieke maag
zci-ie... Maar dat weigerde Trui, die nog altiid het.
stevige wijf was uit de dagen, toen rij stouten Koentje
mores leerde...
Zij ging over hem ritten en zag, toen het lampje was
aangestoken, eerst recht, hoe vervallen meneer Koen
was geworden... Telkens spiedde hij, moet loerende
oogen rond... Dat Trui eventjes bang werd. Maar ze
vermande zich... Toen vroeg hij geld. Ze zaten hem
op de hielen... Hij moest weg, Neen, niet de politie..,
neen. Maar lui, die duiten van heni moesten hebben.
Hij had goede vooruitrichten. Alles kon best terecht
komen, jé, jatHij zou Trui nog wel eens een
prachtig cadeau geven. Maar ze moest hem nu helpen...
Met veertig pop was hij totaal gered kant en klaar...
Trui lachte hard-spottend. Ze was op haar qui-vive.'
Ze dacht wel aan -den mooien frissche®. jongenskop
met de heldere zacht-goedige oogen, waarvan in de
verwoeste facie van den verloopen vagebond niet meer
over was... Maar Trui was van een stevige practische
natuur.
„Veertig gulden!" riep ze uit, „beste man, ik heb
geen veertig centen in nuis!"
Er vuurde iels In de oogen van den kerel, die teleur
gesteld was. Nog hield hij zich in bedwang. Begon
af tc dingen... Zat te soebatten om vijf en twintig,
twintig nou vijftien dan tegenover dc gewezen
dienstmeid van tante-zaliger.
Trui was opgestaan. Had een stoel voor zich ge
schoven. Ze wilde tot het uiterste wachten, voordat ze
meneer Koen.... Maar geld gaf ze niet. Haar kostelijke
centen door vagebonden en slampampers te laten weg-
auipen... Dat nooit.. Hij wns tot tien afgedaaldtot
rijf.... Trui weigerde.
De kerel balde z'n vuisten.
Het geld van mijn tante heb-ie weten in de wacht
clivn^nf" IvipcHit iiii ]/ic '4 fimo LiA-7 Wnt
vordering. En het behoeft niet oom 10 pet. te aju. Het
gemiddeld percentage, volgen, het voorstel-Boi, k-loopt
slechts 3 of -1 pet. en in de brochure-De Jong. wordt
alleen van een heffing van 10 pet. gesproken van hen,
die 10 milliocn en meer bezitten.
Stel u eens voor, dat iemand oen riek been beeft,
dat er af moet.
Wat zal de verstandige geneesheer doen?
Zal hii het zieke been ln vijftien gedeelten er af
zetten, elk jaar een* stuk? Of zal hij met bekwame
hand het operatie-mes hanteeren en den pattent op
eenmaal helpen?
Zoo b het in zekeren rin met onze 'schatkist. Wij
heb je de arme ziel i
dat je 'de centen gaiiw helpen.
zo(u krijgen... Vertel op, ouwe heks... Gauw voor den
dag met het lood....
Hij kwam op haar af. 't Glom tUb in rijn oogen... Er
was een dierlijke trek op z'n gelaat,
i „Meneer Koenl" riep Tifhi, hem onwillekeurig taog
I als vroeger aansprekeude, „meneer Koen, pas op!....
i Maak je zelf niet ongelukkig. Ga heen, dan is er niks
gebeurd..." j Jm
„Heen gaan!" barstte de kerel los, „ik zal jofi lee-1 zouden rijn, want teder betaalt zelf rite renie in de
ren dievegge. Giftmencsterl..." en hij strekte de 10 pet. of £20 pot. jaars, op directe belastingen,
gore vuisten naar ouwe-Trui uit... Is het wonder, dat handel en mdustrie daartegen de
Toen schreeuwde rij van „Helpt Heip! Moord! grootste bezwaren hebben?
Brandt Menschcn, help!..." Ze had er dadelijk berouw Juist de kringen van landbouw, handel en nijverheid
i van.. Maar 't was te laat. Biuren kwamen binnenvliegen., zijn warme voorstanders van een belasting in eens
I Twjee mannen uit het straatje grepen den indringer.Dat moge de rcgecring tot hot inricht brengen, dat
De politie verscheen. „Laat eens kijken" zei een vande economische bezwaren tegen de oplossing door
de gchelmden, „brigadier 'draai de lamp alsjeblieft eens dr. Bos, De Jong, Stork en anderen bepleit, veel minder
S>.... Waarachtig, t is Kocntje... Koentje do Nikker...zijn dan bij een lcening!
al is me een meevaller. Een prachtvangsl! Zoeken we -
al meer dan 'n week. Voorwaarts, meneer zal in rijn
nopjes rijn, hoor! De .^braceletten sloten zich om dd
polsen van Kocntje. En een buurvrouw mankte zich
verdienstelijk door Trui, die heel wit om d'r neus zag
rijkelijk met esji de cologne te besproeien...
Wie het doet met een leening, drukt het beele volk
vijftien jaar lang en zal voor de betaling op het litwle
volk moeten leggen: zware opcenten op alle directe
en indirecte belastingen.
Dat blijkt uit de Standaard van 7 November.
In dit blad Immers wordt betoogd, dat men zich niet
moet verbeelden, dat d eroenschen, die bij een gedwon
gen leening 5 pet rente zouden maken, zoo goed af
leening!
Binnenlandsch Nieuws.
Z UID SCHAJtWO UD E.
Alhier Is tot lid van het kiescollege der Ned. Herv.
Kerk herkozen de heer F. v. Bergen met 66 van de 76
Titii had, als getuige moetende optreden in de zaak uitgebrachte stemmen. De andere twee aftredendirn,
tegen „Koentje", gedaan wat haar mogelijk was om
de heeren mild voor hem te stemmen. Ze had hem
geschetst als een zwakkeling slachtoffer van „slech-
de heeren Kooij en De Geus verkregen beide 36 stóm
men; de tcgencandidatem 34 en 32 stemmen. Daar nog
andere stemmen verspreid waren, moet er een tweédé
len omgang" en zoo meer. „Neen, Edelachtbare", zei i vrije stemming plaats hebben. Tegencandïdaten waren
Trui en de woorden kwamen haar vlot van de lippen, tegenover de twee aftreden den gesteld, omd-tt rij in
„neen. Edelachtbare, slécht bepaald slecht van ka-van zaken met de Katholieken hand aan hand
rakter is-ie nooit geweest. Dat zrfu z'n tante-zaliger heb- tpan.
ben kunnen getuigen... LAXGEDUK.
Maar ze zag de heeren glimlachen om het vuur, waar-1 Het aan den Langedijk m omstreken opgerichte Steun-
mee zii voor den beruchten vagebond, die terecht stond. comité voor Belrische onderwijzers, heeft tol voorzit'er
in. het krijt trad. En de voorzitter der rechtbank zei, dat aangewezen den heer Du Burck te Zuidscharwoude tot
Z.E.A. 't heel mooi van hanr vond, hoor dat zijsecretaresse mej. Moelkcr te Oudkarspel en tot penning-
nog trachtte hem in een goed daglicht te stellen..." j meester den heer J. Snijders te Broek op Langendijk.
Toen kwam het O. M. aan het woord. En Trui hoor-1 CALLAXTSOOG.
de den zwaren eisch. Even bloosde het brave schepsel, Donderdagmorgen rijn alhier 2 in verregaanden staat
denkend aan haar pleiten voor zoo'n kerel... van ontbinding verkcerende lijken van mansperso
Maar ze had echt hevig geschrokken. Het beeld van nen aangespoeld,
den frisscjien, joligen jongenskop kwam haar voor den BERGEN.
geest. Met die vrooiijke. zachte, goedige oogen. Ze was
er verslagen van. En onder het naar huis gaan dacht
ze ook nog aan al die gouden en zilveren munten door
tante aan heel-jongen Koen toegestopt.... En hoe zij.
Trui, toen al dikwijls bij richzelve geredeneerd had:
:Dat loopt nooit goed af... En in haar schemeruurtje
van dien dag kon rij eenmaal niet dutten. Ze was
vol van het pas-doorleefde. Allerlei beelden uit verlcJ
den warrelden door haar geest, Ook de tijd, toen rij
met Piet „ging"... En een wonder gevoel van zachte be
rusting en vertroosting kwnm over haar, bij de gedachte
aan al het leed. dat kinderen kunnen brenger... Voor
het eerst genoot Trui recht ,en waarachtig van naar ouwo-
ATijsterscnap....
MAITRE CORBEAU.
Men hoort tegen dien door ons verdedigden, v»r-
mogensafatand voor éénmaal de meest onihoudlbaj-e
argumenten ajauvocreai.
Zoo lazen wij dezer dagen ln een officiéél lijkend
stukje in de bladen dat de regeering een leening ver
koos boven een oorlogsbelasting, omdat de laatst©
economische bezwaren met zich bracht, verboixien aan
de groote kapiteo.1 sveratetiging, welke het gevolg zou
zijn van. de heföög In, aegns van 3 of 4 procenft van
de groote vermogens, waarbij komt dajt dié zekerheid
zou ontbreken, dat die vernietiging, zon worden ge
compenseerd door beepojntaig door d» neer vermogen-
den. Hun overblijvend vermogen toch zou nog groot
genoeg zijn, dat de prikkel' tot bezuiniging om het
verlorene tn te halen, onvoldoende voor hen zou
zijn.
De oolijkerd, dito de lantgto woorden neerschreef,
heeft natuurlijk niet bedacht, dat de ecnfge conclu
sie, die uit zjjn woorden volgt, deze is: Hof don, van
de zeer vermog-enden nog hooger belasting, opdat de
prikkel tot besparing zat werken.
Klemmender lijkt het bezwaar, dat een oorlogsbelas
ting van 250 miUioen het nationaal vermogen doet dalen
en dus de vermogensbelasting minder zal opbrengen.
Laten wij eens zien.
Ons nationaal vermogen zal over 1913 ongeveer
8000 miilioen bodragen. We trekken daarvan af een
zeer ruim bedrag n.L 500 miilioen voor koersdalingen
door de crisis. Yan de overige 7500 miilioen maakt
de oorlogsbelasting ruim 3 pet. uit. De vermogensbe
lasting zal dus ongeveer met dat bedrag in opbrengst
kunnen dalen. Het bezwaar neemt dus al zeer kleine
afmetingen aan, als men het vergedijkt niet dun berg
van bezwaren tegen een oorlogsleening.
(Bovendien vergeet men, dat. bij den wederopbloei
den oorlog, de gunstige conjunctuur zeer spoedig tot
het inhaLen van hc? afgestane vermogens deel zal leiden.
Het is kapitaalsvernietiging, zegt een ander.
Zeker, doch men dient de zaak juist te bekijken.
Door de mobilisatie, de "inundatie-voorbereiding, het
stilstaan van de productie in menig bedrijf, heeft er
kapitaalsvernietiging plaats gehad.
Het gaat nu om de vraag:
"p wie moet die vernietiging het meest drukken?
ie dienen het gat te stoppen?
En dan is het heel wat rationeeler, heel wat billijker,
Tot leeraar in Boekhouden aan den Handels-Win ter
avondcursus alhier Is benoemd de heer H. W. Pisart
te Alkmaar. Tot heden hebben zich 21 leerlingen aan
gemeld.
HOOGWOUD.
In de gehouden, vergadering met ingelanden van den
polder „De Lage Hoek" is de Ixgrooling voor 1911
vastgesteld op f 2252.14 in ontvangst en f 1878.10 in
uitgaaf, saldo vermoedelijk f 374.04.
De omslag werd bepaald op f 5 per H.A.
Tot heemraad werd met algemc-ene stemmen, 3blanco,
herkozen de heer P. Pluis ter tc Opmeer.
Voor het nazien der rekening dienst 1914 werden go-
kozen dc heeren J. Breebaart Dz. en A. Groen alhier
en P. Wester te Opmeer.
KOEGRAS.
IBij onderhandsche aanbesteding, is het weder opbou
wen der boerenplaats van den neer G. Blankman,
bewoner do heer A. GGrin, gegund aan den heer J.
de Graaf, timmerman en aannemer te Julianadorp.
TER VOORKOMING VAN BROODGEBREK.
Aangezien berichten bij het departement van Oorlog
rijn ingekomen, volgens welke ln sommige grensge
meenten, Hen gevolge van uitvoer op groote schaal
van brood, broodsgebrek voor de inwoners dreigt te ont
staan, heeft de minister van Oorlog den auioriteiten,
l»elast met de uitoefening van bet militair gezag, in her
innering gebracht, dat zij de bevoegdheid hebben, om,
na overleg met het betrokken burgerlijk gezag, zoo noo
dJg, de maatregelen vast te stellen, welke genomen moe
ten worden, om te voorzien in het onderhoud der in
woners en de behoeften der bezetting.
XEDEBL. STOOMSCHEPEN IN BESLAG GENO
MEN.
Volgens een Reuter-telegram aan de „Daily Chro-
nicle" zijn te Smyrna twee Engelsch een fwee Neder-
Landsche stoomschepen in beslag genomen. De Neder
lands che consul heeft, echter zonder resultaat, bij de
watt geprotesteerd. Deze laatste beweert, dat de sche
pen koopwaar voor vijandelijke landen aan boord heb
ben. De Turks che vlag is op alle vier stoomschepen ge-
hes chen.
■Volgens Lloyd's liggen de Nederiandsche stoomsche
pen „Achilies" en ,,Deucalian' te Smyrna. Blijkbaar
rijn deze twee bedoeld.
Beide schapen rijn van de Kon. Nederl. Stoomboot
maatschappij te Amsterdam.
AAN DE GRENZEN.
Als waarschuwend voorbeeld, om dezer dagen niet
zonder noodzaak de Belgische grens te passeerao, ver
telt een inwoner van Nijmegen, die Woensdag voor
zaken te Canne moest rijo, rijn wedervaren aldaar aan
de Limb. Koer.:
Na des morgens de Duitsche grenswacht zonder
cfenige moeite gepasseerd te zijn ofschoon hij enkel fcn
het beat was van een binnenlandsch paspoort niet
van een door den puitschen consul alhier afgegeven
Bescheinigung. wilde liij omstreeks 2 uur in den nar
middag terugkecren, toen hij even voor de kapel der
familie Pos wiek getuige was van het volgende:
Een geestelijk, die later bleek te rijn de kapelaan
van Esneux, liep daar in gezelschap van een jongen man
in de richting van de Hollandsche grens. Op de vraag
van een Duilsch soldaat naar papieren, bleef de geeste
lijke aanstonds staan om rijn paspoort tc toon en. van
wélk oogenblik de jonge man gebruik maakt rtpm het
Op
Wie
En
als men die lasten legt op de sterkste schouders. -o-
Ab men voor den oorlog eens tot de beritlmden had
Dan zouden Alle bezitters, zonder onderscheid, dit grondgebied m veiligheid ^e steUen. Eenmaal zoo
hr-hben owfaan ver zijnde, nep hij den Duitscher spottend toe: „Nu bm
Welnu, die verzekeringspremie vragen wij bij na- ik ver genoeg, en kan ik soldaat worden