Alltlltl Nitiis- ZATERDAG 14 NOVEMBER 1914. 57ste JAARGANG No: 548Q: UitgeversTRAPMAN Co. NIETSTEEKHO UDEND. mib sfMs SCHAGER COURANT. Dit blad verschijnt viermaal per weekDinsdag, Woensdag, Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 9 ure wor den ADVERTENTIEN in het eerst uitkomend nummer geplaatst. SCHAGEN, LAAN D 5. - Inf. Teleph. NO. 20 Prij» por jaar f8.—. Per post f8.80. Loste nummers 6 cont. ADVERTENTIES" van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere regel meer 6 et. Groote letters worden naar plaatsruimte backend. Dit nummer bestaat uit drie bladen. EERSTE BLAD. Schetsen uit de Rechtzaal. „EENZAMEN". „SCHIPBREUKELING". ...Wanneer zij dan. de .vaten" netjes, behoorlijk ln 't keukentje had opgeborgen, het tafellaken, uit geklopt en gevouwen, over de tafel bij 't naampje weer het gewone roodwollen doek had gespreid, met een rond. gehaakt ddn^lgheidjei precies i»n het midden, koffieeervtee, dat straks weer zou worden, gebruik*» op z'n oude plekje neergezet; büj zoel weer het haam op een heel klein kiertje geschoven om van de „eteus- lucht" wat te laten wegwaaien., dian nam moeder Trui een half uurtje haar gemak er eens van- Ze was flan vermoeid va®, dep heelen ochtend en den. hal ven middag- bezig zija, Luitenen, nikevuit voeren was haar een gruwel. Toen. ze dank zij het legaat va® de oude mevrouw, dóe zij vijftien jaren dag en nacht had opgepast haar eigen meesteres was gewor den in het knusse huisje van twee gulden huur, had ze zich in het begin ma,a® plet aan het leven, van zonder bepaalde werktaak zijn. kunnen wennen. Bij de oude mevrouw die een. zeer ongemakkelijke zieke was geweest had Trui poot-aap, moeten spe- len, en hoe!... Klokzag half zeven moest zij' mevrouw thee met beschuitje brengen. Dap die slaapkamer'Op redderen, dat het er als dei dokter d'iie eiken och tend mevrouw moest komen bezoeken verscheen, behoorlijk uitzag. De patiënte vertelde dan over de narigheden van den af geloopdp nacht. Van haar vruch teloos worstelen met den slaap en aJkwJed, verdere misère. Wanneer Trui niet scherp luisterde onder 't werk door, dan werd1 mevrouw nijdig. Na kapierop- knapperij volgde het wa=sciheffli van, de zieke, t, aan trekken van schoon© kleere®. Het poetsen van, me vrouw d'r briUegHazen, uit de bus halen van de post alles zoo vooir zieke uitspreidend dat ze met kussens in, den, rug zonder al te gTOOte inspanning kon lezen. Soms Voelde arme oude Vrouw aich te ziek om zelf te kunnen, lezetn. Dan moest Trui die haar volle vertrouwen genoot als leetrlce fungeeren. En wanneer dat in het vooruit zicht kwam had Trui al haar zelfbedwang noodtg. om froedgehumeudd te blijven... In de kungt van l^e® en schrijven had zij 't pooit bijzonder ver gebracht. Het overgroots deel van, die letters, cüie haar dikke, grof-roode vingers op hét papier hadden gezet,, wa ren gericht geweest toen ook al jaren her. Want toen ze bij mpVrouw^-fflajlilger kwam, was ze al niiet piepjong meer aan zekeren, Piet. met wi'en ze eek, poosje was „gegaan1". In het allerdiepst van Trui, 6 hart leefde nog altijd! zekere weemoedige hertppe- ring aan die dagen. En, in het uurtje na maaltijd, als biji het raam zij al-dutternd) zat uit te rusten» kon, ze nog wel eens soezen., half-droomen over diep tijd. toen ze 's Zondags om de veertien dagen au c-Jke week op Woensdagavond met Piet uitging zomers naar een, huitepgelegenheld, wapr ze dan bier met veel sui ker, dropk, 'e winters naaf de .komedie" of een café, waar ze ip ©ep door groep gordijn afgen sloten ruimte hapdi lp hapd) eep paar uren door brachten. Piet was op zekeren dag weggebleven en den volgenden dag kreeg Trut een brief, waarin bij haar ronduit meldde. verkeering" te hebben ge kregen met een „meisje met centen". Hij voegde er aan toe, altijd aan Trui te zullen blijven! fte&ken, maarmet zijp moeder tot zijn laat, hadden zij toch nooit tot trouwen kunnen raken Ip afzienbare® tijd. En daarom was de vrijster-met cen ten maar gekozen, Trut was er-een dag ajdhJJi® van. Toen sloot zich die wopde allengs in haar rustig zlelelevep. Brak de, periode pap vap hiaph-weTfeen, bd de zieke mevrouw- Soms werd Trui zelfs 's npchta gescheld, .rite de patiënte 't benauwd had. paar maten tod K ln de holte van den Tintent de®, dokter moeiten haten. En 't humeur der zieke werd voortdurend. zuurder. Totdat het Trui tenslotte toph ondanks het ruime loon te machtig zou zijp geworden, pis mevrouw nje<t eens gexinsneeld had... Heel vaag... En zij was op dat oogenbifk bijzonder welgekrimld, wtapt mevrouw was buitengewoon wapUWwend'. Maar ze had dan toch gezinspeeld, 05? „het Wgaaiti ou iets in haar testament- „Mensch. schei uit!" had Trol toe® uitgeroepen, „U overleeft mij jaren,!Krakende wagens dn- m het langst, hoor!... En u ziet er perfert, uftt U wordt elke® dag Jonger. Ik zeg t met een woord van waarachtig...'" Mevrouw bc.groep wel, dat Trui het maar toch deden haar die woorden goed. Want rij hechtte aan (het loven, dat haar uur na uur manttok de. En dan was er ,jdie peef"... EenJfee zoon van mevrouw dl*r overleden broér. Er waren soms weken, dat Trui don natajm1 vap me neer Korin niet durfde, poemep. Dat gebeurde als er weer zoo'p brief was geweest, wajarmevrauw dan geheimzinnig mee deed. Maar Trui woat en, begreep toch bet naadje van die kous...... Ze kreeg sleutels van de kast, waarin de „dingen van waande»' Lu geborgen waren. En dap moest Trui formulier van .postwissel halen, pep en Inkt brengen die bril een extra-beurt geven. Geld uit de kast halem Napr het postkantoor gaan... En wanneer dit alles gebeurd wtas, bet Trui. me vrouw stilletjes uithuilen. Uren achtereen Zij wist dan wel „hoe laat 't was". Mavrouiw lag in bed, mot het bleek©, magere gelaat naafr don muur gewemid. Trui 'ging igepuiecihloioe ip die kamer rond. Zei» vtroieg niets. Zij voelde: daajunee deed zij mevrouw een© weldaad. Ook had Trui een paar malen gemerkt, dat mevrouw heel zachtjes, voorzichtig haren zak doek nam en tegen de oogen hfcldi Stilletjes lag te schreien... Trui maakte dan dat zij de kamer ver 1**.. want patiënt© wilde voor niemand weten, dat... En na, een paar jaar had' ze toch eens haar hart uitge stort voor Trui... Ze kon het plat lapger verkrop pen. Koen was de ©enige, die van haar eigen familie was overgebleven. Ze wpnep allemaal dood. En met de familie viap baar overleden man sbonp ze ip uiterst-koele verhoudipig. Hen Bchooppusitejr„ met een nichtje, waren de zieke eens komen bezoeken- Ze hadden een kwartiertje bij het bed gezeten» niet wetend wat eigenlijk te zeggenNou had schoonzuster gezegd: „Nou Ldna, van harte het bes te, hoor. Houd Je maar goedi! Suus, geef tapt© een zoen, mei|d!" Nichtje had zich met een vtezAgen- trek over tapte heengebogen» even baar voorhoofd gekust Toen, ver dwenen tij... 'n Heel enkel maal werd' aap d» deur gevraagd hoe het met mevrouw was. „Hetzelfde hè? Ja. het te zeer treurig. Neen, ik zal haar maar niet storen. Rust is do beste medicijn" zei dap zoo'n schoonzuster of nicht. Op nieuw jaar kwamen een paar briefkaarten,- Dat w,tjj allee. Meneer Koen was de. ©enige „eigen familie". Trui had hem zien grooter worden. Van gymnasiast tot student Zijn portret als knaap vap veertien jaar hing over mevrouw d'r bed. Een, leuke frissche jongens kop was 't met krullende haren en ©uitigev goe dige, zachte oogen. Köë® was een „coeur d'or" zet zijn arme, toen al bedlegerige tapte. Een hart van. 'n Jongen... 'a Woensdags en Zaterdagmiddag kwam hij heel vaak bti tante ti'r bed zitten, praten... vertel len, voorlezen, over z'n rapporten, z'n sportclub ver halen soms een uur lang. Dan monterde arme oiide vrouw geheel op. Zij' lag naar Koen te luisteren, met vervToolIjkte, blijde oogep. Zdj nam dop z'n hapd tusschen haar magere vdpgers en er kwam iets zon nigs over haar scherpe trekken. Er ontdooid» dap iets in haar verkilde ziel. In zoo'n «ur dacht ze niet aap al het verdriet dat •haar leven had gevuld... Die jaren van sameueijnnuet j een ruw-egoïsti echen map, die haar al had verwapr- I looad toen zij nog een, Jonge, gezonde vrouw was. en haar hoelemaal had achtergelaten imi eenzaamheid, van geminachte verstooten vrouw, die krukkig ep lee'JJk was geworden.... Zy dacht niet aan het arme, ziekelijke stumpertje, haar eenig kindje, dat op 3-jarigen leeftijd was gestorven. Zij genoot van het praten der heldere, prettige jongen:- stem. Hij had het gezicht van haar broer, zijn vnder. Maar het zachte, willooze lichtzinnige van de moeder... Oude vrouw kon het gelaat van den jongen Bogen observeeren, en dan ging er wel eens iets om maar hart klemmen... Maar zij drong die gedachten weg. En als Koen dan naar huis zou gaan, stopte tante hem altijd wat toe, een riksje, zelfs wel eens een gou den muntje... Trui zag het en als ze gedurfd had... Maar die courage bezat ze niet. Om mevrouw te zeg gen dat het niet verstandig was, zoo'n jongen geld op zak te geven... En trouwens, als Koen dan met ouwe Trui begon te stoeien, ging plagen, haar aankeek met die heldere, vrooiijke eerlijke, zachte oogen, dan zou ze, als het er op aankwam, den rekel net zoo goed vertroeteld hebben... Toen was het anders geworden. Meneer Koen was student de Woensdaigsche en Zatcrdagsche bezoe ken hielden op... Trui kon, wanneer jij zat te soezen over al die dinigen van vroeger, precies zich voor den geest, halen hoe hij veranderd! was... Hoe het frissche dartele, plaats had gemaakt voor geaffecteerde manier tjes van meneertje met bleeke wangen, vermoei dé oogén,- loomen gang... Hoe zij hem eens met geweld had moeten beletten naar tante d'r kamer te .gaan, toen hij waggelend het huis binnenkwam en zóó „naar den drank" rook, dat Trui er misselijk van werd... Hoe hij tante brief op brief schreef, altijd om geld... Hoe Trui hem eens in vredesnaam een rijksdaalder had toe gestopt om hem maar weg te krijgen... Hoe kort voor mevrouw d'r dood een vriend van hem was gekomen gejaagd, opgewonden. Die benedein een brief voor de oude mevrouw had geschreven haastig, met onvaste beverige letters. En mevrouw was, toen zij don brief had: gelezen in tranen uitgebarsten. Was .zoo naar geworden, dat Trui den dokter had gehaald... Die van de zaak hoorde en den vriend het huis uit joeg, roet bedreiging van anders maatregelen te zullen ne men, die de heeren weinig zouden bevallen... De vriend was gegaan. Maar toen de oude arme mevrouw bij kwam, had ze niet gerust voordat weer zoo'n postwissel en telegrafisch ditmaal naar meneer Koen was gestuurd. Een maand later was ze dood. Had Trui et legaat gekregen. En dit was nu ook al meer dan vier jaren geleden.... ...Toen Trui, na „do vaten" aan kant te hebben gedaan dien middag zich bij het raam neerzette om wat uit te rusten, de oogen sluitend voor haar gewone dutje, had ze niet géhoord, dat er iemand tegen de straatdeur tikte. Bjj dag ging die deur met den knop gewoon open. Na zessen deed Trui zomers en 's win ters de knip er op. 't Schemerde al wat in het kamertje. En vanuit het 'keukentje kwam het eerste gezang van het water voor het kopje thee. Met een luiden gil vloog Trui op van haar stoel... ^if kon nau welijks een kwartier gedut hebben. Vlak bij haar stond een man. Een havelooze kerel met verscheurde kleeren, die roken naar ingedroogde® regen. Met be- slijkte afgetrapte schoenen. De handen in de zijzakken van zijn overjas. Kraag op... In Trui kwamen allerlei griezeUg-bloedende detectiveverhalen op... En zij wou om -hulp roepen... Tegen het raampje bonzen...*. Voor bijstand.... Toen ze meneer Koen ln den havelooze herkende. Met hecsch geluid zei hij Iets.... Probeerde te glimlachen, haar geruststellend. Zij trok' het gordijn nooger op, want nog twijfelde ze. Maar hij was het wel zeer jeker. Ging ritten. Zei, dat ie honger had. Hiji was een gebroken, vervallen mati.. Met iets- schuws in den blik van de ingezonken, levenlooz» Oogen... Trui haalde wat er van haar maaltje eten over was. Warmde 't op. Tikte een meisje van gebuur, dat voor bij kwam... Hem alleen laten. hier. vond rij minder secuur... En liet een Qeschje bier halen. Hij klaagde over dorst... Hij at met graagte. En slurpte begeerig het bier. Meneer Koen had zoo-even gevraagd, voor z'n zieke maag zci-ie... Maar dat weigerde Trui, die nog altiid het. stevige wijf was uit de dagen, toen rij stouten Koentje mores leerde... Zij ging over hem ritten en zag, toen het lampje was aangestoken, eerst recht, hoe vervallen meneer Koen was geworden... Telkens spiedde hij, moet loerende oogen rond... Dat Trui eventjes bang werd. Maar ze vermande zich... Toen vroeg hij geld. Ze zaten hem op de hielen... Hij moest weg, Neen, niet de politie.., neen. Maar lui, die duiten van heni moesten hebben. Hij had goede vooruitrichten. Alles kon best terecht komen, jé, jatHij zou Trui nog wel eens een prachtig cadeau geven. Maar ze moest hem nu helpen... Met veertig pop was hij totaal gered kant en klaar... Trui lachte hard-spottend. Ze was op haar qui-vive.' Ze dacht wel aan -den mooien frissche®. jongenskop met de heldere zacht-goedige oogen, waarvan in de verwoeste facie van den verloopen vagebond niet meer over was... Maar Trui was van een stevige practische natuur. „Veertig gulden!" riep ze uit, „beste man, ik heb geen veertig centen in nuis!" Er vuurde iels In de oogen van den kerel, die teleur gesteld was. Nog hield hij zich in bedwang. Begon af tc dingen... Zat te soebatten om vijf en twintig, twintig nou vijftien dan tegenover dc gewezen dienstmeid van tante-zaliger. Trui was opgestaan. Had een stoel voor zich ge schoven. Ze wilde tot het uiterste wachten, voordat ze meneer Koen.... Maar geld gaf ze niet. Haar kostelijke centen door vagebonden en slampampers te laten weg- auipen... Dat nooit.. Hij wns tot tien afgedaaldtot rijf.... Trui weigerde. De kerel balde z'n vuisten. Het geld van mijn tante heb-ie weten in de wacht clivn^nf" IvipcHit iiii ]/ic '4 fimo LiA-7 Wnt vordering. En het behoeft niet oom 10 pet. te aju. Het gemiddeld percentage, volgen, het voorstel-Boi, k-loopt slechts 3 of -1 pet. en in de brochure-De Jong. wordt alleen van een heffing van 10 pet. gesproken van hen, die 10 milliocn en meer bezitten. Stel u eens voor, dat iemand oen riek been beeft, dat er af moet. Wat zal de verstandige geneesheer doen? Zal hii het zieke been ln vijftien gedeelten er af zetten, elk jaar een* stuk? Of zal hij met bekwame hand het operatie-mes hanteeren en den pattent op eenmaal helpen? Zoo b het in zekeren rin met onze 'schatkist. Wij heb je de arme ziel i dat je 'de centen gaiiw helpen. zo(u krijgen... Vertel op, ouwe heks... Gauw voor den dag met het lood.... Hij kwam op haar af. 't Glom tUb in rijn oogen... Er was een dierlijke trek op z'n gelaat, i „Meneer Koenl" riep Tifhi, hem onwillekeurig taog I als vroeger aansprekeude, „meneer Koen, pas op!.... i Maak je zelf niet ongelukkig. Ga heen, dan is er niks gebeurd..." j Jm „Heen gaan!" barstte de kerel los, „ik zal jofi lee-1 zouden rijn, want teder betaalt zelf rite renie in de ren dievegge. Giftmencsterl..." en hij strekte de 10 pet. of £20 pot. jaars, op directe belastingen, gore vuisten naar ouwe-Trui uit... Is het wonder, dat handel en mdustrie daartegen de Toen schreeuwde rij van „Helpt Heip! Moord! grootste bezwaren hebben? Brandt Menschcn, help!..." Ze had er dadelijk berouw Juist de kringen van landbouw, handel en nijverheid i van.. Maar 't was te laat. Biuren kwamen binnenvliegen., zijn warme voorstanders van een belasting in eens I Twjee mannen uit het straatje grepen den indringer.Dat moge de rcgecring tot hot inricht brengen, dat De politie verscheen. „Laat eens kijken" zei een vande economische bezwaren tegen de oplossing door de gchelmden, „brigadier 'draai de lamp alsjeblieft eens dr. Bos, De Jong, Stork en anderen bepleit, veel minder S>.... Waarachtig, t is Kocntje... Koentje do Nikker...zijn dan bij een lcening! al is me een meevaller. Een prachtvangsl! Zoeken we - al meer dan 'n week. Voorwaarts, meneer zal in rijn nopjes rijn, hoor! De .^braceletten sloten zich om dd polsen van Kocntje. En een buurvrouw mankte zich verdienstelijk door Trui, die heel wit om d'r neus zag rijkelijk met esji de cologne te besproeien... Wie het doet met een leening, drukt het beele volk vijftien jaar lang en zal voor de betaling op het litwle volk moeten leggen: zware opcenten op alle directe en indirecte belastingen. Dat blijkt uit de Standaard van 7 November. In dit blad Immers wordt betoogd, dat men zich niet moet verbeelden, dat d eroenschen, die bij een gedwon gen leening 5 pet rente zouden maken, zoo goed af leening! Binnenlandsch Nieuws. Z UID SCHAJtWO UD E. Alhier Is tot lid van het kiescollege der Ned. Herv. Kerk herkozen de heer F. v. Bergen met 66 van de 76 Titii had, als getuige moetende optreden in de zaak uitgebrachte stemmen. De andere twee aftredendirn, tegen „Koentje", gedaan wat haar mogelijk was om de heeren mild voor hem te stemmen. Ze had hem geschetst als een zwakkeling slachtoffer van „slech- de heeren Kooij en De Geus verkregen beide 36 stóm men; de tcgencandidatem 34 en 32 stemmen. Daar nog andere stemmen verspreid waren, moet er een tweédé len omgang" en zoo meer. „Neen, Edelachtbare", zei i vrije stemming plaats hebben. Tegencandïdaten waren Trui en de woorden kwamen haar vlot van de lippen, tegenover de twee aftreden den gesteld, omd-tt rij in „neen. Edelachtbare, slécht bepaald slecht van ka-van zaken met de Katholieken hand aan hand rakter is-ie nooit geweest. Dat zrfu z'n tante-zaliger heb- tpan. ben kunnen getuigen... LAXGEDUK. Maar ze zag de heeren glimlachen om het vuur, waar-1 Het aan den Langedijk m omstreken opgerichte Steun- mee zii voor den beruchten vagebond, die terecht stond. comité voor Belrische onderwijzers, heeft tol voorzit'er in. het krijt trad. En de voorzitter der rechtbank zei, dat aangewezen den heer Du Burck te Zuidscharwoude tot Z.E.A. 't heel mooi van hanr vond, hoor dat zijsecretaresse mej. Moelkcr te Oudkarspel en tot penning- nog trachtte hem in een goed daglicht te stellen..." j meester den heer J. Snijders te Broek op Langendijk. Toen kwam het O. M. aan het woord. En Trui hoor-1 CALLAXTSOOG. de den zwaren eisch. Even bloosde het brave schepsel, Donderdagmorgen rijn alhier 2 in verregaanden staat denkend aan haar pleiten voor zoo'n kerel... van ontbinding verkcerende lijken van mansperso Maar ze had echt hevig geschrokken. Het beeld van nen aangespoeld, den frisscjien, joligen jongenskop kwam haar voor den BERGEN. geest. Met die vrooiijke. zachte, goedige oogen. Ze was er verslagen van. En onder het naar huis gaan dacht ze ook nog aan al die gouden en zilveren munten door tante aan heel-jongen Koen toegestopt.... En hoe zij. Trui, toen al dikwijls bij richzelve geredeneerd had: :Dat loopt nooit goed af... En in haar schemeruurtje van dien dag kon rij eenmaal niet dutten. Ze was vol van het pas-doorleefde. Allerlei beelden uit verlcJ den warrelden door haar geest, Ook de tijd, toen rij met Piet „ging"... En een wonder gevoel van zachte be rusting en vertroosting kwnm over haar, bij de gedachte aan al het leed. dat kinderen kunnen brenger... Voor het eerst genoot Trui recht ,en waarachtig van naar ouwo- ATijsterscnap.... MAITRE CORBEAU. Men hoort tegen dien door ons verdedigden, v»r- mogensafatand voor éénmaal de meest onihoudlbaj-e argumenten ajauvocreai. Zoo lazen wij dezer dagen ln een officiéél lijkend stukje in de bladen dat de regeering een leening ver koos boven een oorlogsbelasting, omdat de laatst© economische bezwaren met zich bracht, verboixien aan de groote kapiteo.1 sveratetiging, welke het gevolg zou zijn van. de heföög In, aegns van 3 of 4 procenft van de groote vermogens, waarbij komt dajt dié zekerheid zou ontbreken, dat die vernietiging, zon worden ge compenseerd door beepojntaig door d» neer vermogen- den. Hun overblijvend vermogen toch zou nog groot genoeg zijn, dat de prikkel' tot bezuiniging om het verlorene tn te halen, onvoldoende voor hen zou zijn. De oolijkerd, dito de lantgto woorden neerschreef, heeft natuurlijk niet bedacht, dat de ecnfge conclu sie, die uit zjjn woorden volgt, deze is: Hof don, van de zeer vermog-enden nog hooger belasting, opdat de prikkel tot besparing zat werken. Klemmender lijkt het bezwaar, dat een oorlogsbelas ting van 250 miUioen het nationaal vermogen doet dalen en dus de vermogensbelasting minder zal opbrengen. Laten wij eens zien. Ons nationaal vermogen zal over 1913 ongeveer 8000 miilioen bodragen. We trekken daarvan af een zeer ruim bedrag n.L 500 miilioen voor koersdalingen door de crisis. Yan de overige 7500 miilioen maakt de oorlogsbelasting ruim 3 pet. uit. De vermogensbe lasting zal dus ongeveer met dat bedrag in opbrengst kunnen dalen. Het bezwaar neemt dus al zeer kleine afmetingen aan, als men het vergedijkt niet dun berg van bezwaren tegen een oorlogsleening. (Bovendien vergeet men, dat. bij den wederopbloei den oorlog, de gunstige conjunctuur zeer spoedig tot het inhaLen van hc? afgestane vermogens deel zal leiden. Het is kapitaalsvernietiging, zegt een ander. Zeker, doch men dient de zaak juist te bekijken. Door de mobilisatie, de "inundatie-voorbereiding, het stilstaan van de productie in menig bedrijf, heeft er kapitaalsvernietiging plaats gehad. Het gaat nu om de vraag: "p wie moet die vernietiging het meest drukken? ie dienen het gat te stoppen? En dan is het heel wat rationeeler, heel wat billijker, Tot leeraar in Boekhouden aan den Handels-Win ter avondcursus alhier Is benoemd de heer H. W. Pisart te Alkmaar. Tot heden hebben zich 21 leerlingen aan gemeld. HOOGWOUD. In de gehouden, vergadering met ingelanden van den polder „De Lage Hoek" is de Ixgrooling voor 1911 vastgesteld op f 2252.14 in ontvangst en f 1878.10 in uitgaaf, saldo vermoedelijk f 374.04. De omslag werd bepaald op f 5 per H.A. Tot heemraad werd met algemc-ene stemmen, 3blanco, herkozen de heer P. Pluis ter tc Opmeer. Voor het nazien der rekening dienst 1914 werden go- kozen dc heeren J. Breebaart Dz. en A. Groen alhier en P. Wester te Opmeer. KOEGRAS. IBij onderhandsche aanbesteding, is het weder opbou wen der boerenplaats van den neer G. Blankman, bewoner do heer A. GGrin, gegund aan den heer J. de Graaf, timmerman en aannemer te Julianadorp. TER VOORKOMING VAN BROODGEBREK. Aangezien berichten bij het departement van Oorlog rijn ingekomen, volgens welke ln sommige grensge meenten, Hen gevolge van uitvoer op groote schaal van brood, broodsgebrek voor de inwoners dreigt te ont staan, heeft de minister van Oorlog den auioriteiten, l»elast met de uitoefening van bet militair gezag, in her innering gebracht, dat zij de bevoegdheid hebben, om, na overleg met het betrokken burgerlijk gezag, zoo noo dJg, de maatregelen vast te stellen, welke genomen moe ten worden, om te voorzien in het onderhoud der in woners en de behoeften der bezetting. XEDEBL. STOOMSCHEPEN IN BESLAG GENO MEN. Volgens een Reuter-telegram aan de „Daily Chro- nicle" zijn te Smyrna twee Engelsch een fwee Neder- Landsche stoomschepen in beslag genomen. De Neder lands che consul heeft, echter zonder resultaat, bij de watt geprotesteerd. Deze laatste beweert, dat de sche pen koopwaar voor vijandelijke landen aan boord heb ben. De Turks che vlag is op alle vier stoomschepen ge- hes chen. ■Volgens Lloyd's liggen de Nederiandsche stoomsche pen „Achilies" en ,,Deucalian' te Smyrna. Blijkbaar rijn deze twee bedoeld. Beide schapen rijn van de Kon. Nederl. Stoomboot maatschappij te Amsterdam. AAN DE GRENZEN. Als waarschuwend voorbeeld, om dezer dagen niet zonder noodzaak de Belgische grens te passeerao, ver telt een inwoner van Nijmegen, die Woensdag voor zaken te Canne moest rijo, rijn wedervaren aldaar aan de Limb. Koer.: Na des morgens de Duitsche grenswacht zonder cfenige moeite gepasseerd te zijn ofschoon hij enkel fcn het beat was van een binnenlandsch paspoort niet van een door den puitschen consul alhier afgegeven Bescheinigung. wilde liij omstreeks 2 uur in den nar middag terugkecren, toen hij even voor de kapel der familie Pos wiek getuige was van het volgende: Een geestelijk, die later bleek te rijn de kapelaan van Esneux, liep daar in gezelschap van een jongen man in de richting van de Hollandsche grens. Op de vraag van een Duilsch soldaat naar papieren, bleef de geeste lijke aanstonds staan om rijn paspoort tc toon en. van wélk oogenblik de jonge man gebruik maakt rtpm het Op Wie En als men die lasten legt op de sterkste schouders. -o- Ab men voor den oorlog eens tot de beritlmden had Dan zouden Alle bezitters, zonder onderscheid, dit grondgebied m veiligheid ^e steUen. Eenmaal zoo hr-hben owfaan ver zijnde, nep hij den Duitscher spottend toe: „Nu bm Welnu, die verzekeringspremie vragen wij bij na- ik ver genoeg, en kan ik soldaat worden

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1914 | | pagina 1