Schager Courant.
Erïgraaï Udo.
WOENSMG 2 DECEMBER 1914.
SVsie Jaargang No. 5^99.
TWEEDE BLAD.
Verschillende Oorlogsberichten.
UIT EEN VELDrOSTBRIEF.
Een officier schrijft, aptn, dë VossiBcihe IZedtung:
Het me«ete wordt, vajn. de manpchappe® ©er'
eischt bij het qpruiinuem va®, het sltagtveld. Het 1» ee®
vreeselijk werk, dat de ongedeerd© soldaten samen
moeten doen met de hospita alreoldate®. Toen wij In
België in den beginne eanïga voorhoedieHgevêchten
haddien van minder belang, lieten wij de dooiden en
zwaar gewonden steeds anmiddiell'lijh naar achter
brengen, want wij vreesde® dat het aten hunner kame
raden de soldaten aou c®tmioediig|e®. Maar na die zware
en bloedige gevechten hij Naaneh was er gicen moge
lijkheid m«re de hospa|ta®l»oLdate® in de vuurlijn te
laten opruimen.
Slechts eenaraad heh i£k een stelselmatige oprui
ming van het slagveld. Wj gewoond. Het was ten zrui-
den van Reime, Wj dte gevechten, aan do Marh#. Bij
zonderheden wil ik niet schilderen, Dfe indruk bij
het verzamelen van gewond»® en dooiden, hij het
bijeenrapen van geweren, ammunitie en stukgescho
ten materiaal was zoo verpletterend!, diajt cms de tra
nen in die oogen kwamen, als we elkaar aanzagen
Den eigenaardige ontzetting wekte oen onvergetelijk,
tooneel. Daar op het Vejld hadden paarden gegraaid.
De paarden had men. wiegtged/nevie®. maar ee(n muilieael
had men aan een touw laten staan Het beklagens
waardige dier had het uit moeten houden' te midden
van een granaat- en karteetvuur. Wel had hert aan
zijn touw getrokken en, er ook aan, gjeberten. maar hert
had niet los kunnen komen. Het kreeg ten. slotte ook
2dj,n schot. Een granaat, verpletterde het een voor
poot, Toen, we 'b nachts het veldl opruimden, von
den wij het dier in een blloediplas, maar spring-
lenend. Met smeekende oogen keek het ona aan. Er
was niets aan te doen. Het genadeschot dus maar.
Ontzetting beving ona, toeta, de ezel niet na het eerste
schot door zijn kop Hij® poote® uitstrekte, zooals
wij het van de paarde® geiwojo® ware®. 2,aven scho
ten heh Ik in zijn kop moeite® Jagje® voor het trek
kende en Blaa®degrauwitje stil bleef liggen. Na dit
genadeschot slopen wij stil weg als misdadigers. Qfeen
va® ons durfde de® apder 1® de oog»® te zöien.
EEN LIST.
De Morning Poet verneemt uit St. Pete/rsburg,, da,t
de aankomst va® beedhadJlgdie Duii(tsche oorlogsschep
pen te Kiel, op 4 September door het, Engfclsche pers
bureau gemeld, te verklaren is door ee® onderne®iing
der Rnese® welke zorgvuldig® geheim wordt gehou
den. Het schijnt, dat de Russische adimiraal Von Es
sen een aantal Russische kruisers en torpedobooten
mot de Di itsche kleure® overschilderd heeft er in
slaafde zich in den mist ongemerkt bij het Du itsche
smaldeel te voege®. Op een gunstig ©ogenblik open
den de Russen het vuur, deden zij ee® Ouitache®
kruiser zinker, en beeschadlgden een anderen. I®tus-
Bthec rekenden de Russische torpedobooten met de
kleinere Duilsche schepen af. De Russische schepen
keërden onbeschadigd terug. Een aantal St. Ge-orge-
kruistn was voor deze moedige onderneming uitge
reikt.
VOLKSVOEDING IN DEN OORLOG.
In een lezing voor officieren van gezondheid te
Berlijn heeft Rubner, naar het Ned. Tijds. v. Gen.
meldt, belangwekkende dingen modedegodoeld over de
voeding der bevolking bij onvoldoenden invoer van
voedingsmiddelen. De landbouw en veeteelt in
Duitschland zijn belangrijk. De koeien, 91 millioen in
aantal, leveren aan melk 2.5 maal zooveel calorieën
als aan vleesch. Van dc melk wordt slechts 30 pel. ge
dronken, de rest tot room, boter en kaas verwerkt.
De boterbereiding neemt de helft van de melk' in be
slag. Per inwoner gebruikt de Duilscher 8 gram kaas,
18 gram boter (beantwoordende aan 450 gram melk)
en o47 c.M3. melk.
De eieren worden duur, doordat de Russische grens
gesloten is. Dit belcekent een tekort van jhm et pe<
hoofd in de 18 dagen. Het vleeschverbruik is in den
laatsten tijd sterk toegenomen. De worst medegere-
kend, eet de Duilscher zelfs nog meer vleesch dan de
Engelschman. Duitschland zou al zijn vee in 19.5
maand kunnen opeten. Dat zou onzinnig zijn, maar
dc veestapel moet toch worden verminderd, omdat het
veevoeder uit Rusland ontbreekt: 3 millioen ton
gerst, benevens lijnkoeken en zemelen. Visch komt
veel minder in het land, en Ide Russische ganzen, 0
millioen per jaar, blijven ook weg. Do voornaamste
zorg is echter het dagelijksch brood. Jaarlijks komen
anaers 2 millioen ton tarwe uit Rusland, behalve de
rogge. Het verbruik moet 'daarom worden verminderd,
en wel voorzoover het door hot vee en de indusirie
geschiedt-. Deze gebruikt het koren voor de stijfsel-
Bereiding en de branderijen. Erwten en linzen, bijna
geheel uit het buitenland afkomstig, zullen er zeker
tekort komen. De aardappeloogst was minder ruim
dan men eerst meende, doch het zetmeelgehalte is dit
FEUILLETON.
40
Op Editha'8 gezicht glansde die gelukkigst© zeker
heid, tetwy.1 zij antwoordde: „Ik heb hem alles go
zer d, \ader, en hij hoeft brij vergeven. Wat n® ook
nog verder gebeuren mag, hij zal mij niet meer ver
stoeten
„Maar hij weet tndssehile® niet dat Je arm bent,
zoo arm a's de dochter van oen bedelaar. Ook
het kleine er!deel, dat ik voor Je beheerde, ls niet
meer voorhanden of hert zal temmiimste geheel ver
dwenen zijn, wanneer dik mij® neef terugbetaald heb,
wat ik wederrechtelijk, va® zij® vermogen heb antr
nomen
Nu wan het er uiit. Ook hij had dien last niet
meer alleen kunnen dragen,, e® nu kon Edditiha be
grijpen, wat hem ten opzichte va® haar zoo week
en -ergevensgtzinc gestemd had; Hij had zelf zoo
zeer behoefte aan ee® zacht oordeel en bemoediging
dat hij zich in deze® gemoedstoestand niet geroepen
kon gevoelen, den strengen rechter te spelen. Geen
a.ndör mënscüelijk wezen kon hem echter ook In zoo
ruime mate troost bliede® als Edlth® die 11® de®
onmeteüjiken omvang va® haaf edlge® geluk een schat
bezat, waaruit zij vrijgevig aa® andjaren kon mede-
deelen.
Toe® de tedieudie kwam zegge®, dat het rijtuig ge
reed was, sloeg zij nog eenmaal haar armen om dien
ha's van haar eirnsrtig; ziie®deft vader, en fluisterde
vleiend: „U zult hem ook alles vertellen, lieve vader
niet waar? Hij zal met Udo spreken en. dan wordt
alles weer goed."
„Daar hij voornemens is. mij® schoonzoon te wor
den, spreekt het vanzelf, dat Hallemetei® alles er
vaart," antwoordde graaf ScMachtecr met beslistheid.
„En ik wil ook, dat bij het Udo mededeelt. Maar ik
kan geen genoegen nemen met de vergiffenis van
dezen knaap, die gemakkelijk genoeg zal zijn te V9r
krijgen. Ik be® vast besloten, na Udo's terugkeer de
voogdijschap en het beheer va® Sambor neer te leg
gen en ®aar een of a®dere® bescheiden werkkring
om te zien. Mij® zwager heeft voor dit geval maat
regelen getroffe® in zij® testamen,t en, zijn zoon zal
door dile verandering geen nadoel ondervojndiau"
„Een zoo verstrekkend beslui! moest u vandaag nog
niet neme®, veder. Over een paar dagen zult u de
Jaar hooger dan anders. Ten einde tot den volgende®
oogst toe te komen, is het stoken van spiritus tot 60
pet. van den gewonen omvang teruggebracht.
De geneesheer kan er veel toe bijdragen, dat de be
volking een verstandig en spaarzaam gebruik maakt
van de voorhanden voedingsmiddelen. De kinderach
tigheid va® het publiek, om geen bruinbrood te wil
len gebruiken, moet worden tegengegaan. Zelfs arme
lieden koopen kleine witte broodjes, driemaal zoo
duur als het bruine, terwijl dit de werkzaamheid van
den darm veel beter onderhoudt. Er werd ook te veel
boter gebruikt, en het gebruik van vleesch, ook bij
het ontbijt, is overdadig geworden. Ook moet men
zich gewennen, zijn bord leeg te eten. Zelfs' in tucht
huizen blijft 3 tot 15 pet. van het voedsel opyje bor
den liggen. Dit is een geweldige verspilling, want
Duitschland verbruikt 25 milliard porties eten per
jaar. Er moet meer plantaardig voedsel warden ge
bruikt. Meelspijzen kunne® het vleesch vervangen.
Veel kan ae staat doen, zoowel door tijdelijke maat
regelen, als, voor latere tijden, door ee® stelselmatig
onderzoek naar de voortbrenging en het verbruik der
voedingsmiddelen. Maar niemand meene, dat het e-
niet op aan komt, of hij persoonlijk bijdraagt tot he'
in stand houden van het evenwicht.
TRAGISCH EINDE.
Men meldt uit Sittard, d.d. 25 Nov.
Hedenavond overleed hier in het gasthuis der Fran-
sche zusters, het bekende straattype „Fritske". In den
heden omtrek was Fritske bekend als scharenslijper.
Hij was iemand van goede opvoeding; spraJ:
Framsch, Duitsch, Engelsdi en Nederlandsch en kon
heel aardig voordragen. Door overvloedig alcoholge
bruik schijnt hij aan lager wal geraakt te zijn, zooda'
hij in zijn laatste levensdagen zijn brood verdiende
met scharenslijper! en niet zelden zelfs moest bedelen.
Op ee® zijner laatste tochten had hij te Einighauscn
zij® scharenslijpers-kruiwagen moeten achterlaten, be
vangen als hij was door de koude. Evenals de vorige
nachten, zocht hij! ee® schuilplaats boven de steen
fabriek te Sittard.
Dien laatsten nacht evenwel waren 'de vuren der fa
briëk ontstoken en „Fritske" werd er 's morgens meer
dood-dan levend op den zolder der fabriek ontkekt
Het geheele lichaam was met brandwonden, bedekt
Nog een paar dagen hoeft hij zijn ongelukkig bestaan
kunne® rekken; maar zonder recht tot bewustzijn te
zijn gekomen, is hij overleden. Tel.
DE MARSCH DOOR DE WOESTIJN NAAR SUEZ.
Iema®d, die voligenp de Neue Frele Prees© uitne
mend op de hoogte ie va® dje miMltiajire toesta®dlen. 1®
Ugypte, schrijft t® diat blad' e?® artikel over de moei
lijk,heden, welkë verbonden, zijn na® den marsdh van
de Turken door de woasrtjj® ®aax Suete e® naaf het
SuezkanaaL
Het vraagstuk va® de watervooraten6®g is ineen
woestijnoorlog een van de voornaamste problemen,
BIJ oorlagsmarechen/ door die woestijn, ©aan er ka
meel ruitere, die men bierede® infanterie zou ku®n,e®
noeme®, aa® de troepen vooraf. Hun taak ls het,
zich van de nqodige bronnen meester te maken. Zij
zoeke® de bronnen op, overtuigen zich otf da vijand
ze bezet heeft, begeve® zich zoo ®ooda© met hem
lil gevecht en zenden aa® dei hoofdmacht, die veel
later op morsch ls gegna®, door teruggezonden pa
trouilles berichten over h/un bevindingen en, verrich
tingen. Het watervr&agertuk la een levenskwestie. Sla
gen de komeelruiters er njiet tn de noodig© bronpen
te vlnde®, dan moet de hoofdimachlt terugjkeere®, tot
dat de vijand door een krachtige® aa®v®l ls ver
jaagd. IndLe® deze gedragslij® niet miwerd gevolgd,
zouden de troepen, 1® dorBtiUge® uiftgteputten staat bij
de bronnen aankomen en ongeschikt zijn voor een
gevecht, terwijl zij bij een mogel'ljken terugtocht
zouden moeten versmachten en een gemak kei ijk®
prooi van de® vijand wordten. De strijd om de bron
nen ls dus In de® woestijn-oorlog van groote betee-
kenits. Natuurlijk ka® mep ook water meevoere®, maar
men moet zich eens voorstellen, hoeveel lastdieren
een leger va® nitet meer dan. 30 40-000 map wel
noodig zou hebben; die lastdieren zouded dan natuur
lijk weer bewaakt moeten worde® door sterke mili
taire wachten, daar de vijand, zich In het bezit va®
de water transporten zou wille® eteiMe®. I® het heiete
seizoen zou mem voor marschtroepenai naar hun
herkomst, op 1 tot 3 liter water de persoon per
dag moete® rékenen. De bronpe® hbbbe® ook ee® heel
verschillend productleveraiogen. alweer ee® factor
waarmee rekening valt te houden. Is een bron niet
rijk genoeg, dan ka® het gebeure®, diajt de troqpen,
die er 't eerst hun, dorst hebbe® gëlescht, optojeuw
dorst hebben, wanneer dé laatst© manschappen heb
ben gedronjke®.
De keuze va® den te volgen weg hangt ten d'eele
af va® de gezindheid1 dier bewoners. Het ls niet vol
strekt noodzakelijk, dat de karavaanweg©® wordefa
gebruikt. Indien de bevolking goed gezind en de
leiding tn arde ls, komen ook de tónnenpade® 1® aan
merking. De troepen wOndie® da® tn klefine afdleelln-
gen verdeeld' en kun®e® die® vijand onaangename ver
rassingen bereMe®.
Indien de vijand' njet 11® staart is de bron®en te
verdedigen, da® tracht hij ze meest®! onbruikbaar of
althans moeilijk bereikbaar te makep, door er boom
stammen i® te werp©®. VergiiftHgiiing van) bronpe® komt
niet voor. De woesUjnvalkoTe® hechte® daartoe te
groote waarde aan de bronnen. De partij, die de
bronnen zou willen vergiftlgfen, weet dat zJJ„ indien
ze er al ee® overwinning door behaalde, anderzijds
dingen wel heel anders besaen dia® op dit oogepbllk."
Doch zij® wil wag onyierzettelUJk. JHet gebeurt niet,
omdat ik bang be® nog eenmaal voor de bezoeking
te zuilen bezwijken," zetde hy„ .maar omdat na hert-
geen nu gebeurd ls, de vetrlhouding tusschen Udo en
mij van die® aard ml worde®,, dat een harmonisch
samenleven niet mogelijk ie. Ik heb l® deze weken
ter wi'ie va® hem te veel geleden; want, hoewel ik
het niemand heb gezegd» het was mijn vaste over
tuiging; dat hij uit vertwijfeling over mijne streng
heid on de gewelddadige onderdrukkfOg va® zijn
nelgingen, vrijwillig ip den dood was gegaan. De
dwaasheid, waartoe hij zich 1® plaats daarva® 1/liet
verleiden, la voor mij hert, best© bewijs, dajt hij gedu
rende dit laatste jaar voor zoj® meerderjarigheid, een
andere hand noodig heeft, om hem te lelde®, HIJ heeft
geen opzichter en voogd meer noodig, maar een wa
ren vriend, e® het zou ee® onschatbaar geluk voor
hem zijn, indien het hem gelukt» om Hallepstei® ddt
jaar nog op Sambor vast te houden."
Nu weersprak Ed'itha haar vadler miet langer, want
zij voelde dat deze juist had geoordieeld. Zij kuste
haar vader nog eens en keerde dam raar het bed
harer moeder terug, om haar de gelukkige tijding
van Udo's terugvinden te vertolk®.
Toen Brumo Halknsteft® den volgenden morgen, te
gen nege® uur in Frelstadt aankwam, stond de zon
vo'le pracht aan den woüköloozen hemel.
Zij wierp ook breede gouden stralenbundels iin de
slechts met het noodzakelijkste voorziene cel' va® de
Frelstaatsche gevangenis, waar mep hem na 'n kort
Onderhoud met een hoogiere beambte had heenge
voerd. Bleek en droefgeestig zat de ©evapgen» aan
de tafel, waarop het eenvoudige ontbijt nog onaan
geroerd stond.
Toen hij den binnentredende herkende, bedekte de
gevangene met 'n opkomendj gevoel va® schaamte zaj®
gezicht met de hande®.
RalLenstetn echter gdpg op hem toe e® legde lief
devol den arm om zij® hajB. „Den hemel zij dank, dat
wij u weer terug hebbe®» mij'® beste ©raaf Udo! Wij
zulle® nu maax donken, dat al die angst der laatste
weken, slechts oe® leelijke droom is geweest
De jonge man Met de handen zinken e® zag met
een diep bedroefden blik i® het gelaat van dtp mam,
die liem ten allen tijde een trouw, onbaatzuchtig
vriend en raadgever was geweest, „Hat ls te löat,
doktor!" antwoordde hij zacht. „Ik ka® nooit ®aar
Sambor terugkeert®, want ik heb Mchtzkiplg mijn
etr verspeeld, en met dien smaad op mij® naam kap
Ik niet leven."
zichtelve eora benadeelep, want tJJ kan stat bulten t
bronwater.
Het opzrmelen va® water en levensmiddelen li 1®
den woestijn-oorlog ongebruikelijk, omdat de woea-
tljnbewonerB, begaafd als zij zij® met een Bpeurzrtn,
welke dien va® ee® hond overtreft,, zulke voorraden
toch spoedig zoude® vlnde® Alleen i® vredestijd wor
den er depots va® levensmiddelen gemaakt.
De strijd in de woeetij® onderscheidt zdch arert-
gens niet va® ee® strijd ia a®|der ktagtefrwl De grond
biedt geen groot»re moeUijkheden voor kanompeor
vervoer dan In ander Biecht terrein.
Ook In de® woestijn-oorlog worde® Btehinggevech
ten geleverd. Natuurlijk worden versterkte plaatse®
rond de bronnen aangelegd.
Qq medewerker tb® de Neue Fred» Press®, ae®
wiens artikel wij deze bijacgvderhedem, optleenep. merict
nog op, dat de Tuifcep waarschijnlijk hulp hebben
gekregen ve® de hu® ©oedgearikidei Arabische stam
men. N. R. CX.
DE AANVULLING VAN HET DUITSCHE LEGER,
Omtrent de laatste aanvullingen door het Duitsche
leger verkregen, kan worden medegedeeld, dat weer
395.000 weerbare mannen m dienst zijn gestéld; 118.000
werden bij den landstorm ingedeeld, 89.000 bij de re
serve, 52.000 waren vrijwilligers.
Het getal der ter beschikking staande dienstplich
tigen die trots de groote legeruitbreiding in hel jaar
1913 niet werden ingelijfd bedraagt voor dat jaar al
leen reeds 227.000 man.
DARNKVERBOD.
Van hot Nationaal' Persbureau voor Drankbestrij
ding ontvingen wij d© voljgepde mededeeüng:
Het drankverbod wint 1® de Vereenlgde Stat®® va®
Amerika meer en meer veld. Werd vóór ongeveer 2
maanden de Staart VtoaMa „droog"-gelegd mot 'n
meerderheid van ometroéks 32000 stemmen. ®u heb
ben de ealoonbeetonners eep overwippiitolg behaald aj8
nooit te vore® Op 3 November zou in zes Starten
tege ijk d volkastemanipg worde® gehouden Ove>r
Staats verbadThans komt het bericht, dat tn vier
va® de zee de meerderheid zidh hoeft verkaard voor
uitbanning: van den acahoverkoop. Het zijn Ariaana,
Coorado, Orego® e® Wa^Mftgton. De eindcijfers der
stemmlngea ware® bdj n,Czan^i!pg va® het bericht nog
niet bekend. Uit de gegeven», dde men reeds hpeft,
maakt men op dat de meerderheid voor het verbod
za, zijn I® Coorado 250000, In Orego® 20000 en J®
Washington 20 tot 30000. Bet aantal .jdnogei" Staten
1® de Noord-Amartkaqnpche Unie bedraagt nu veer
tien.
In de beide andere Starte®, waacr den 3 Nov. werd
gestemd,. Ca 11 fornja e® Ohiljo, won de alcoholverkoop
met een' groote meerderheid. Sa® Franoisco bleef
„nat" met zes stemmen tegen ee® De actie tegen t
drank- en bierhuis werd geleid door het A®t*-SaJoo®
League (Anti-Kroeg Verbond) en de Ohriste® Vrou
wen (rehee-onthouders Unie. Bdibld.
BEETWORTELEN IN FRANKRIJK.
Een kapitein schrijft uit Frankrijk aan de Tagltdie
Rundschau: Hier liggen ontzaglijke voorraden suiker
bieten, die nu nutteloos moeien verrotten, omdat men
de suikerfabrieken wegens de groote suikervoorraden
in het vaderland niet aan het werk kan zetten. Ln
het gebied dat wijl tot nu tos bezet hebben, liggen iach-
tig procent van alle Fransche suikerfabrieken. De reus
achtige voorraden bieten, die hier opgehoopt zij® zou
men in deze fabrieken echter gemakkelijk tot droge
pulp kunnen verwerken en met behulp van de kanalen
maar Duitschland kunnen brengen, waar gebrek is aan
veevoeder. Op deze wijze zou men millioenen cen
tenaars van voortreffelijk voeder kunne® winnen.
BIOSCOOP-MOORDENAARS.
Ik wandelde, aldus de correspondent van het Hdbld.,
door Londen. Een bioscoop lokl me binnen, 't Is
zoo'n moderne. half schiettent, half kinema. Er
is hierwat nieuws, iets sensationeels, iets ui'.erst ac
tueels bedacht.
Buiten, in Oxford-street, in de breede asphallstraat.
gaai de stroom van auto's en omnibussen en mensche®
voort. Daarbinnen knal'en de buksen.
Men jnikt en schiet er eerst op levend wi'd
dat F niets rjeuws meer' Doch daa-na schC men op de
lev-rde hee'dm van menschen! 't ls de gect des tijds
Naast mij. staat, de geladen karabijn gereed, een
klein Londenaartje: het type van d<m door kranten
berichten opgezweepten City man, die op zijn bureau
vloekt op de barbaarsche „huns
Hij heeft den hoogen hoed achterop het hoofd ge
schoven. den bril wat rechter op zijn neus, en wacht...
op zijn prooi.
Het moment is gekomen!
(Even is het doek donker gebleve® en dan flikkert
plotseling een nieuw beeld op. Geen bosch of prairie
is he' ditmaal, met vluchten® wild of sluipende roof
dieren... het is een breede straat afgezet door een
dubbele rij militairen... hét operatieterrein voor den
vorsten moordenaar.
Dan komt evn afdeelïng uhlanen de straat indre
ven, hun vaantjes wapperen op het doek. Een gemom
pel van bevrediging gaat door dfl gelederen der wach
tende schiettent-bezoekers.
Het meneertje naast mij zet zijn tophat nóg wat
meer achterover, zijn bril nóg iets rechter op zijn neus,
cn. den linkerelleboog steunende op de fuweélen toon
bank' vóór hem, brengt hij' het geweer aan de wang, en
wacht, rustig ais een infanterist in de loopgraven, lot
de vreedzame uhlanen dichtbij komen.
De menigte wuift, het escadron draaft verder, en
Hallen Btert® greep tn zij® borstzak en legde een
langwerpig, 4/penige vouw een papier voor hem oa> Ide
tafel. „Ik weet, wat u meent. Die mijnheer Colmer
heeft ons met bewonderenswaardige) openhartigheid
al'ca bekend. Maar u hëbt geen rede®' óm vertwij
feld te zij® Allee wat hij u va® dien gchuldietscher
verteld heeft, was geloeiem.. HU wfMe u door dite val-
Bche handteeken'ng geheel i® fcijn mocht hebbe® dat
was de eenige drijfveer voor ai zijn handeVfege®. wamrt
hij was va® het eerste oogenblik af npet 1® onzeker-
held over uw persoon. Hij had u opgemerkt, toen wij
te zamen de vooratcd11®c in hot theater te Redchcmber?
bijwoonden, e® op zijn vragen had mem hem uw naam
genoemd. Toen u eenlgp dage® later ander de® naam
van Ulrich Poeta bij hem kwaamrt, en hem vroeg, of
hij er niet voor zorgen ko® dot u bij het geselschap
werd op genome® maakte hij dadelijk, volgen» zijn
eisen bekentenis, het plan, om uit uw avontuurlijke
voornemens voor zichzelf munt te slaan. In het be
gin had hij gehoopt, dat zij® zuster u blijvend zou
bekoren, en dat het misschien tot een huwelijk zou
komen. Maar toen hij dien schoonen waan moest la
ten varen, kwam hij op dtea andoren uitweg met de®
wissel.. Op de tijding van uw gevangenneming hield
hij het dan toch voor raadzaam, dén meer zekeren
au minder gevaarlijke® weg te kiezen. Nadat hij de
autoriteiten hier over uw werkelijken naam had in
gelicht, gi®g hij onmiddellijk per spoor naar Sam
bor, waar hij laat in den avond aankwam. Wees die®
hemel dankbaar, mij® beste jonge vriend,, dat u
door de verwisseling met den naam van den zoon
des boschwachters. voor nog groot** dwaasheden
bewaard zjj.t gebleve®."
Als een boodschap des hemels had: graaf Udo naar
deze woorden geluisterd- Nu sprong hij op en wierp
zich aan de borst van zijn vriend. ..O mijn God
ls het waar? Ben ik niet als vervalecher t® bedrie
ger gebrandmerkt? Ik mag dus weer met opgeheven
hoofd onder de mensche® wrsdhijnöi?"
„Welke dwaze spookbeeld»® mijn best» Udo! Het
leven ligt immers nog voor u, en het zal u zoo vele
groote vragen voorleigjpe®, zoo veel ernstige e® hei
lige plichten brengen, dtet u er a'lee® op bedacht hebt
te zij® daarvoor do noodig» zedel'jke c® lichamelijke
krafht te verkTijge®."
De jong» erfgra? f richtte zich op, en een mooie,
mannelijke bealilsthedd log er op zijn gezicht. „Ja. dat
wil ik e® deze dwa°éhedd moet uit m'Jn leven
geheel verdwijnen zelfs de herinner.®» craa®. Ik
weet cp dit oogenblik aelf nog nauwelijkshoe het
geschieden kon. Ik had mijn vroegere speelkameraad
rwtfürt op den voorgrond naar links; maar de prooi
ontgaat den Lomdenoars niet; een salvo klinkt, en nóg
een èn nóg een., de koperen huisjes uit de karabijn»
vliegen mij links en rechts om de ooren. £n ook Ik
schiet, schiet als een razende in de algeraeooe op
winding mijn repet eerbuks leeg op het feestelijk voorbij-
^avod e escadron.
Telkenmale, na ee® salvo, staat het trilbeeld even
sta, en dan vertoont® kleine witte plekjes op het doek
de meest afschuwelijke kogelgaten In uhlanenhoofcten.
uhlanenarmen, uhlanenpaarden, in de gevels der om
ringende huize®, en in de dichlopeengepakte wuiven
de menigte langs do afgezette straat.
Maar nog fe het bloedbad niet afgeioopen; achter
het escadron volgen staatsiekoetsen, die hevig bescho
ten worden: fn één daarvan herkent men de dochter van
den JJuitschen keizer met haar jongen gemaal, den
hertog van Bronswijk.
Het geweervuur verdubbelt; e® als het vors tel Ijk rij
tuig passeert, wendt de jonge hertog zich vriendelijk
salueerende naar het strafpeletom, dat hem toet een
waren kogelregei begroet.
Even staat het beleid stSL en toont het gelaat van
den vriendelijk lachenden hertog, afschuwelijk ver
minkt door twaalf kogelgaten; ee® andere kogel door
hoorde zijn helm, en zijn borst te als doorzeefd; zjp
gemalin werd slechts door een verdwaalden kogel aan
den schouder getroffen.
Maar reeds gaat de 'film verder; de zwaar gewonde
salueert, lacht, en de stoet verdwijnt van het doek.
Nog meer dergelijke films volgen; generaals en vor
sten ziet men in groepjes, in druk gesprek op het ma
noeuvreterrein; kogels treffen he® ln alle lichaamsdoe-
le®, doch zij wende® zich om, en lachen e® groeten
leu minzaam.
De bloedbruiloft gaat voort; van één zijde wordt
het gevepht uiterst passief, en met groote lankmoedig
heid gevoerd. Anderzijds, achter hot fluweeien toon
bank] e, wordt met koelbloedigheid doorgeschoten.
DUITSCHE GF3NTERNEFRDFN IN RUSLAND.
Veertien dagen na hel uitbreken van den oorlo;
werd te Petersburg bekend gemaakt, dat alle dienstplich
tige Duitschers (van 18 tot 45 jaren) de slad moesten
verlaten en zich in krijgsgevangenschap begeven. Zij
hadden de keus tusschen Wologda, Wjatka en Orenburg
Daarheen konden zij zonder geleide op eigen kosten
reizen. Voor hun vertrek werden hu® echter de pas
sen afgenomen e® werd hun in de plaats daarvan
een identiteitsbewijs uitgereikt door de politie, dat zij
direct na aankomst op de plaat» der verbanning bi}
den gouverneur moesten inleveren.
Een Duilscher te Petersburg, wiens zoon te. Wologda
geïnterneerd is, hoeft dezen bezocht en vertelt
daarvan het volgende in het „Berl. Tagebl.". Wologda
is de hoofdstad van het gouvernement van denzeltaetn
naam en telt ongeveer 30 000 inwoners. Het ligt ongeveer
30.000 inwoners. Het ligt ongeveer 600 K M. ten oosten
van Petersburg in een heuvelachtige streek. Het is er
kouder dan in de Russische hoofdfetad, maar zeer ge
zond. Van .Wologda loopt een spoorweg in rechte lijn
naar het oostelijk gelegen Wjatka en een andere naar
Archangel aan de Witte Zee.
Op het station te Wologda zocht Re mijn zoon
vergeefs, ofschoon ik hem mijn aankomst gemeld had.
Toen ik hem later In de stad ontmoette, vernam ;lk,
dat het den geïnterneerden verboden te op het station
te komen. Ook mogen zij geen Duitsch spreken, geen
restauraties of herbergen bezoeken, zich na 0 uur
's avonds niet meer op straat vertoone® en hoogstens
met z"n drieën wandelen.
De bewoners van Wologda, <Me zich aanvankelijk alles
behalve ingenomen betoonden met de „Duitsche in
vasie", hebben zich langzamerhand met de ongenood**
gasten- verzoend. Want het verbli# der Duitschers is
ten slotte gebleken een voordeel voor hen te zijl. De
krijgsgevangenen hebben n.1. alle leegstaande huizen
gehuurd en zich daar, zoo goed en kwaad het ging
huiselijk ingericht. Hun levensbehoeften moeten zij zelf
koopen, de winkeliers hebben dus grooter afzet da®
vroeger en de ambachtslieden, schoenmakers, kleer
makers enz. verdienen eveneens aan de krijgsgevange
nen.
Het leven te Wologda is zeer goedkoop. Eieren
kosten bijv. 2 kopeken (een kop. ïy* ct.) per stuk
een pond vleesch 17 tot 20 kopeken, enz. Een krijg;-
gevangene kan met 25 tot 30 Rbl. (RW. 100 kop.) per
maand zeer goed toe.
De krijgsgevangenen verkeer»® druk met elkander, zi'
noodigen elkander dikwijls ten eten. waar dan bekende
Russische gerechten als sjtsjfi met kasja (koolsoep met
boekweit), borsjtsj (bietensoep) en meer dergelijke lek
kernijen, die aan de kookkunst geen hooge easchen stel
len. want de gevangenen koken hun eigen potje, wor-
discht.
Het valt echter den mensche® (He hier bijeengebracht
zijn en di eeen arbeidzaam leven gewend zij® moei
lijk den geheele® dag werkeloos door te brengen. Zij
zoeken dus werk, onverschillig van welken aard en
vinden dit gewoonlijk ook, maar de bezigheden, waar
mede zij den tijd trachten te idooden, hebben gewoonlijk
zeer wéinig gemeen met hertgeen zij deden, toen zij
nog de gulden vrijheid genoten. Zoo houdt zich bijv.
een rijk ^oothandelaar ui». Petersburg bcris met hooi
persen en verdient daarmqde het vorstelijk inkomen
van 30 kop per dag. Een twreede te zetter, een derde
bureaulist in een bioscoop-theater enz. Het leven i<
er natuurlijk dus minder aangenaam dm de meeste g»>
interneerde® gewend waren; hert b eentonig en saai
maar slechts hebben de gevangenen, zooals uit bet
hovensteande blijkt, het toch nlert.
ülrich Poeta heel toevallig, zonder eenige afspraOr.
aan den oever van, het Lange Meer aangertroffien. HU
waa ln vertwiJfeÜDg, en stond op het ptimt zV2» va®
het leve® te beroove®, want zijn vader had hem van
zich geHooten en was bijna zonder middelen. Toen
kwam ik plotseling op da gedachte, het aTontunirliJka
Idee uit te ivoeren, dat fk reeds verscheidene dagen
ln mUn verlangen naar vrijheid e® een ©éttefd meisje,
met mU omgedragen had. Ulrich ging dadelijk op mijn,
voorstel in. dat IV allee wat ik van waarde hij mU
had en de helft van méj® geld aan hem zou geven
ln ru" voor xtjn papAexv® terwijl hij mij beloofde on
middellijk de grens over te zulle® gaa® Het verdere
is u bekend. Maar mij is bet, alsof ik het slechts
gedroomd had."
„En zoo, m»j® Jonge vriend, moet hert ook voor
het. vervolg blUven. Over Jaren, waaneer gij door in
gespannen arbeid, flinke vorderingen zult hebben ge
maakt, zult gU over deze geschiedenis lachen."
Daarop drukten zij. elkaar de hand. Op de® drem
pel der cel verscheen ee® beambte, die meldde, dart
rijksgraaf Udo von Sewig-Sertternhedm uit de voor-
loopige hechtenis ontslag*® was en ga&n kon waar
heen hU wilds.
Drie dagen lang had boschwachter Posta met vt»-
schers en bedienden val® bet slot naar bet lijk zijner
dochter gezocht. Me® had des morgana na den storm-
achtigen nacht, de omgekeerde boot en ee® doek. die
aan Wanda Posta 'oebehoorxle, op bet water zie® drij
ven. Over bet verblijf der verdwenen»® was mem dus
niet ln het onzekere. Maar trots hu® Ijverig zoeker,
vond men noch haar, noah den ma®, met wSe® zij
in den dood was gegao® om de® smaad' va® zijn ver
raad niet te overleven.
Het meer gaf ook ditmaal aSet tërug wat het eecr
maal verslonden had.
De werkelijke UlrLcfc Posra bleef verborgen. Alle
bemoei in ge® van graaf Udo om zijn verblijfplaats te
ontdekken en hem verder, voort te helpet® wart zon
der gevolg. En Indien zij® vader wellicht eenfe be
richt van hem had bekome® da® hield de bosch wach
ter dat toch ia ieder ©eval voor zich. Hij bleef op
zijn poet, niettegenstaande hem ee® pensioen aange
boden werd; maar hij keek voortaan, nog donkerder
dan vroeger, en de Beden, drf» niet noodzakelijk bij
hem moesten zij® gingen hem gaarne uit de® weg.
EINDE
