Courant.
5
SI
ïatenteg 27 februari 1915,
58ste Jaargang No. 5547.
DERDE BLAD.
Schetsen uit de RechtzaaL
P. SLUIS.
Tweede Kamer.
„MEW-W Dtmis
had bei juiste cogunilik uitgekozen op
dien Zondagmiddag. Justine kwam attiiU klokslag
bolfvijf tbuid van de wftuUslixig. Do tneld was dau
met huw vrijen dag uit en zij moest voor 't eten
Rorgen. HIJ Doris hieJü niot van wandelen. Zat
brieven te schrijven, z'n administratie bij te hou
den. L-ij, dai bei op zoo'c Zondagmiddag rustig jn
buis was„.. Toen, tusschec drie en half vier. trilde
plots het eleotrl8che sobelletje in de gang... Wie dèt
kon wezen? De gedachte aan visite, die hem zou
ai tien vervelen tot z'n vrouw thuis was, gaf hom
eon gewaarwording ven wanhoop. HU borg de brie
ven, papieren, die hij voor zich had liggen, haastig
weg. Wachtte... Misschien zonen ze van zelf weg
gaan denkond dsi er niemand thuis wasDe
menscben, die 't In hun hoofd konden krijgen oio
nu een visite bij hem ei te steken, weren niet zeer
talrijk, maar er was niet een bij, wiens komst hem
pretij sou stommen. F.n zeker niet nu.... Op z'a
Êeenen om vooral niet hot minste gedruisch te
maken sloop hij naar de voorkamer. Om van
aoht.or 't gordijn in 't spionnetje te kijken... De
oon hinderde hem. Scheen hem in de oogen. Hij
kon niet goed onderscheiden.... En waer trilde
au vrij lang de schel..
Plotseling deinsde hij terug, 't Duizelde hemyan
schrik. En 't hart bonsde hem in de keel. Hij
vloog de trappen af.-.. De buren moesten 't al ge
merkt hebben
Daar stond zij. Koel-uitdagend Met dreigende
booze oogen. Merkend ontsteltenis over haar
komst. Even glimlachend over haar eigen fiksche
gedachte om door te zetten.
Ea zij stapte naar binnen.
„Je teut toch alleen thuis?" vroeg ze....
Hij kon niet antwoorden van angst ea opwinding.
„Hoe kun je. bracht hij er uil..... „je weet
toob... Eik oogenblik ken ze
„Lk héb 't je te voren gezegd," zei se op
karden toon, de gong vorder instappend. „Ik heb
jo geschreven. En laatst nog, toen Ik je op straat
ontmoette, gezegd. Je hebt nu geprobeerd mij te
paaien met allerlei beloften. Nou ia 't uit.'Je hodt
moeton begrijpen
Hij roet' z'n van angst klamme handen amee-
kentf eoamgevouwen trachtte haar te vermurwen.
Om heen te «aan. Hij zou bU haar komenOp
z*n eerowoórö. Morgen don dog. Met geld. Dan zou
den ze olies regelen.... Ailesl
„Neen, mannetje," sri Louiee, mot haar harde, in
den loop der jaren grof en ruw geworden stem, „dat
kennfl we. Wij weten al te goed, wat het woord
van meneer ©oris Hevelaar waard i*..„ Nou spij
kers met koppen slaan. Nou erop of eronder. Dun
moot je maar Moeden voor Je pekelzonden. Mijn for
tuintje is erbij ingeschoten. Jo hebt m» een mise
rabele driehonderd gulden van de twaalfhonderd te
rugbetaald. Ik heb er genoeg van.... Hier den fij
nen sinjeur uithangen, den vromen sinjeurl en
mij in den pekel laten zitten na al wat ik voor Je
gedaan heb.... Neen, Dorlssiel WiJ gaan nu spijkers
met koppen sloa». Dan mot Je dierbaar Justientje
maar alles weten...."
Sn in zijn dollen wanhoop stond hij' eensklaps
vóór haai' met gebalde vuisten, vinnig-vurige dreig-
oogen, in de pose van een, die haar wil beetgrijpen,
de deur uitsmijten....
Maar Louise schaterde 't uit. Met valse h-gillerig,
smalend spotterig geluid... Ze ging nu op de trap
zitten.
„Welzeker!" gei ze, „probeer mftar me er uit te
krijgen. Met alle plezierI... Zoo'n relletje op Zon
dag vóór het huis van den weledelen heer Heve
laar 't kan lollig worden. Net iets voor de buur-
rhier.... Wies Kroon, niet geheel onbekend in
stad, die met haar schuldvorderingen komt bij
meneer Doris Hevelaar. Dien zij nog kort geleden
blonder goed gekord heeft.,, Roel erg goed, niet
waar?...." Die haar drie j&ar geloden toen-ie al
in stilte verloofd was met zijn tegenwoordige wet
tige ga de uit een fatsoenlijken dienst heeft ge
hoond. Zoo'n fijne, brave man!... En die toen z'n
beertjes beeft getemd met de duiten van Wies
Kroon... Anders j.ou z'n engagement wel eens in
duigen kunneu gevallen zijn.... O. zoo fijne snul
ter, die Doriüi...."
Zo zag bent tan met xrateloo.e minachting en
vinnige haat,
,.Ik heb cr, als 'i-dan bepaald moet," zei de vrouw
met do gt-'M&nkette wangen en do gr ote, witte, op-
riohtige pluimmuts op de weelderige, rossige ha-
reu „ik heb er dan desnoods die negenhonderd
pop voor over, om meneer Dorissie eens hekend te
maken.... Nou, hoo ia '4 moeten wij zaken doen
of niet? Anders kom ik over een uurtje terug. Dan
praat ik wel verder met je lieve Justientje 1"
En ze gingen naar boven.
Zij, Louiee, zut. bij zijn schrijftafel. En hij stap
te al-maar de kamer door elke halve minuut op
z'a horloge of op de pendule kijkend, 't Was nu
ttl kwart over vieren geworden. Justine was ook
wel eens om half vijf thuis geweest.... Nu zou
den tien tegen een de buren haar vragen, wie
die vreemde dame toch was, dio bij meneer een
visite had gemaakt?
„Centen!" zei Louise, „al ga-Je op je kop staan,
ik verzet geen voet, voordat ik lood van je heb
gekregen. Morgen moet ik de huur betalen en nog
een beer. Dat is over de veertig pop. Ik moet n u
zestig pop van je hebben. En een accept van drie
honderd op den 5en van de volgende maand...i
Dan zullen wij verder zien. Ik heb mot je we
ten nog een neef, zekeren Karei. Een keurig
nette Jongen. Hij is op 't moment chauffeur. Hij
staat, mot z'n karretje dikwijls vlak bij je bureau
te wachten. Dat wist je niet, hè?... Nou, daarom
vertel ik 't je. Die heeft mij beloofd de zaakjes
wel voor mij op te knappen. De meneer, waar-ie in
betrekking is, kent jouw baas heel goed. 't Zijn
dikke*vrienden, en ze whisten tweemaal in de week
's avonds in de Groote Sooiëteit.... Karei gaat als
een vriend om met zijn meneer. Nou, als die het
naadje uit de kous hoort.... Neen, dat kan een pan
netje voor je worden, Doris!"..,.
Weer schetterde zij met wreeden, harden spotlach
't hoofd aohterover-buigend en daarna het keu
rige mofje drukkend tegen neus en wangen met
welbehagen het gezicht drukkend in het zacht-mol-
ïige bont, bij voorbaat genietend van de marteling,
die zij hem aandeed
Hij had twee, drie glazen water gedronken. Het
pwpet stroomde hem over 't hoofd, z'n boord door-
Weekend.... Hij zoeht. met koorstig-tastende handen,
in de laden van z'n schrijftafel. Hij bad geer. zes
tig gulden.... Vloog naex de huiskamer, waar Jus
tine het gold beweerde in haar bureautjeZou
llegan, dat hij er, voor pressante zaak, iets bad
uitgenomen.... Allerlei malle fantastische gedachten
krioelden hem door het hoofd.... Hij graaide, grab
belde, muntjes, zilver bijeen... Gaf 't Louise, die
rustig, zonder aan den tijd te denken, begon na
ie tellen, heel secuur.
„En mijn accept van driehonderd"' zei ze.
Hij vond zegeltje. Probeerde te sohrijven....
„Leesbaar ho-rri... Anders heb ik er geer. stook
aan!" beval Louise.
Hij dwong zich de letters neer te schrijven... De
zweetdroppels drupten telkens op het blad van de
Itewenaar....
HJ) gloeide. Stond nu, mot het horloge In de
houd.... Turend naer de popduhs... Vijf mluuteu vóór
half vijf....
Heel ksdex borg zij acoeptje in tasehje. Met bot
geld.
„<7e helt nou gemerkt, dat. ik 't niet bij woorden
lsav' act «O. „ex:, het verdere zal ik je «v««i schrii-
voa, Eu auners draag ik Kerel het zaakje wel op.
Das Dorisi... Je zorgt bijtijds voor 't acceplje?
Anders komt Karei 't bij Je presenteeren, als je dat
soms iievcr hebt. Nou, 't beste boor!"
Zij wendde Kick om en ging de kamer uit. De
trap af.... Fondtrverder een v.oord te zeggen, llij
maakte de straatdeur open.... Trachtte nog tets tc
vragen, te waarschuwen heesch-fluisterend _Zc
antwoordde niet. Hij was weer alleen in het
herig
stille
huls ven rustlg-droomongcn Zondagmiddag.
Zette de ramen Ja z'n kamer wijd open,, on> de
vreemde parfum-lucht weg te laten .var,ten. Orden
de aün schrijftafel. Deed rlcb een schoon© boord
ore. Schreef uoèsttg een briefje aan Justine, dat-ie
roken bad af te doen. Nog even ondanks den
ZtAtiicQ n®ar 't bureau moest.
Fr was een boodschap geweest van bijzor.dc-r ge
wicht... Ze moest maar niet wachten met eten. Ala
h!j er cm helf zee oiöt was, dan kwam hij niet voor
van-avond.....
De ramon liet hij wijd openstaan. En hijzelf
vluchtte do straat op. Elke seconde kon Juettne
nu thuis-komen-...
....In dien avond, teen hij, na zijn vruchtelnoeen
tocht om aan geld te komen, in rin huis watt terug
gekeerd, vond hij z'n vroüw verdiept in een roman,
die haar gausohe aandacht in beslag nam. Zooda'.
rij z*n kornet nauwelijks bemerkte, on niet hoorde
naar wat hij tegen haar zei....
Of ze even nat,r bem kon luisteren? Dat hij iets te
besprek?! had.... Eindelijk verstond rij hom.
„Hè, wat is dat toch criant vervelend!" zei me
vrouw Justin©, „ik kan nu letterlijk nooit even wat
uitten leren, of jij stoort me.... Hoeft dat soo'n schrik
keiijke hoest?"
Hij liep in de huiskamer op en neer
om to blijven Bitten.
of er een schok door zijn vermagerd lichaam ging....
Ze luisterden na r de formaliteiten. Naam, geboor
teplaats, enzoovoorts.
Toen Kreeg de griffier het woord. En terwijl deze
hasstig voorthrat belde van groote vellen papier,
fluisterde Louise dor. neef-chauffeur toe:
„Ik heb lokker toch m'n oentjes binnen gekre-
n!...."
„Op bij de tweehonderd na," corrigeerde neef.
„Nou goed," zei Louise, „die heb ik er wol voor
over 1...."
„Kreng!" schold chauffeur, half-ernstig....
En Louise lachte om het scheldwoord. Hiep van
„ast!"... Wou geen syllabe verliezen van 't verhoor,
waaraan beklaagde nu werd onderworpen
MAlTRE COUREAU..
VOGEL- EN PLUIMVEEVOEDER.
Yorkrijfcbaur bl/ JOB. W. GOVKR8, MolemtraMt.
Den Haag, 25 Februari.
Te kwart 'voor tweeën kwam do Kamer in open
bare zitting bijeen en reeds te 8 ure giDg zij in
cte sectiën tot het onderzoeken van het ontwerp-
ladische Leening, alsmede van dat tot aanvulling
van art. 8 Indisch Regecrings-reglement. In dat
uurtje hebben wij bij de voortzetting van het
debat over de economische maatregelen gehad de
rede van den strijdvaardigen vriji.-democratischen
afgevaardigde voor Zuidhorn, den heer Teenstra.
Deze bekwame agrariër, van echt en oprecht Gro-
nlngsch bloed, behoort tot de menschen, van wie de
Franschman gewoon is te zeggen, dat zij „un chat
na chat et Rollin un fripon" noemen... Op z'n Hol-
o il^ndsch: die van hun hart geen moordkuil maken,
te gejaagd ^eer Teenstra heeft zich, als deskundige op
- w a i lisMdbouw-gebied c.a„ allengs zeker gezag in de Ka-
Ztj wierp Let boek xriet een orüjeduluigeni so&c jmer veroverd. En heden ging hij minister Treub
op het divantafeltje, dat bij haar stond.. Groningsche openhartigheid, in warme ge-
«Knfin, vertel dan iu vredesnaam, maar gauw wat - - - --
te hebt... Vóór dien UJd heb je toch geen rust...."
Eu hU dwong zich Eij haar te gaan zitten
telde wai hil dien avond ioopend langs de straten,
tn de sociëteit op z'n eentje piekerend, had ge
dacht.... Het relaas ven de praisht-spftomfctM WRrOBf
den waar hij gonder eenlgen twijfel .ien mille hij
kon verdienen... D&t was „wiskunstig zeker". Ma.tr
da kana dat het allicht het driedubbele zou wezen,
was zoor. zeov groot. Hij had haar niet verteld, van
"i gold \m haar bureautje gehomen, dien middag. Nu
ecbetete hii haar d«? \-oordoelen der Uaasootie. Mis-
loopen kon 't nlot... Een vort z'n hoste vrienden had
't hem geraden, uit waarachtige belangstelling^....
Bea „pr&cht-spoculatie"! Kü zou oliedom'zijn er
niet op in te gaan. !Iet gold lag zoo op tafel, om
zoo te zeggen... Hij hRd daar kwam 't op neer
nu tweeduizend, desnoods vijftienhonderd noodig.
Tv7eeduizer.d was oneindig beter Maar z'n vriend
zou den wel die vijfhonderd willen leenen mis-
schien... Flik. nu fc''d meneer Dor ia ?M g.-.da bi:
ze waren met fcuwelijksche voorwaarden getrouwd.
Hoor kapitaal was in buizen belegd, om een hypo-
theekje te nemen... Och, 't was niets Een halven
cent wagen, om een riks te winnen, bij manier van
spreken.... Hij zou dan hypotheekje nemen. En Jus-
tme moest moe-teekenen do akte. Zij kon niets zen
der hem, als „hoofd der gemeenschep" en hij
had, in (Ut geval, hare medewerking noodig.
Mevrouw Justine had naar hem liggen luisteren
met gesloten oogen. Rotend in haar makkelijken
armstoel. De voeten op een donzig bankje.
„Een Je klaar?" zei ze eindelijk, de oogen ope
nend. „Jat... Nou, dan heb lk je maar een ding
te zeggen. Praat me asjeblieft nooit weer over
zoo-iets. En l'an-t me nou, wat ik je vriendelijk vra
gen wou, mijnlectuup voortzetten, hè*Die is
heusch vrij wat interessanter dan iomv praatjes.
Ik kan je natuurlijk niet beletten zotheden te doen
wo tspoculeercn. Üa wij er dc dupe van dreigen
te worden, dan zal ik wel pa en dermine d'r man
raadplegen maar mij zul ie nooit voor zulke din
gen vindenMijn hondteekening krijg je er niet
voor. Nog voor geen honderd guldon... HA. noen,
Theo, 'laat me nu alsjeblieft verder lezen. Je komt
toch geen stop verder
Mevrouw Justine vatte haar hoek op en schoof
meteen heer stoel me! den rug naar meneer Theo,
die rich met bevende vingors door de haren streek.
Fynemr.m naar de deur gaand, op weg naar -'u
eigen kamer. Denkend nu weer Ineens, aan de
scène, die komen sou e»« .Tustine morgen merkte,
dat er gele! was genocn a uit haar buri autje....
Sn den volger den ochtend .óórdat hij naar zijn
huroau gmg, stepte meneer JVoris hot kantoor bin-
van den commissionair, waar hij al meer
dié „stukjes" beleend had.... En een verkocht.,.
Dat was 't ergste... Eert verkocht. Hij had weer u
lange, smalle gele enveloppe bij zich. En haalde er
nog een „stukje" uit te voorschijn.
Werd in particulier kantoor van commissionair ge
laten. Onderhandelde over verkoop van effectetje.
Belcenen, prolongeeren zou niet baten... Om r.oui-
'se| voor eenigen tijd van de baon te houden, was
minstens vijfhonderd gulden noodig, met alles en
aMesOm te beletten, dat 9traks, .nadat accept
was afgedaan, neef de chauffeur cp z'n bureau zou
komen....
Hij kreeg pakje-bankpapier.
En voelde het dikke bundeltje drukken in zijn
linker-jaszakEn bet was hem of daardoor d* angst
nog verergerde, in hem oplevend als hij dacht aan
den men, die hem had toevertrouwd nu ander
half Jaar geleden zijn fortuintje.... Wetend, dat
het bij braven meneer Doris in goede handen was.
„Zie-je, boete kerel!" had hij gezegd. ..ik ver
trouw mij zelf niet. Je weet, de oude Adam is er
nog niet uit. Ik sta voor mijzelf niet in. als ik weer
lust krijg in de roulette....
Bewaar jij 't voer me. Dan is 't safe! Ik weet't
niet, hoe leng ik zal wegblijven. Dat hoor je dan
wel nader. Ik heb de duiten niét noodig. En ik krijg
dan later het zaakje met de opbrengst van de cou
ponnetjes wel van Je. Ik zou er je innig dankbaar
voor ïijn...."
Meneer Doris had nu al in drie maanden niets van
den vriend gehoord.
Hij trachtte te sussen den folterenden angst, die
hem| ou niet meer met rust liet....
En dienavond was bij de laatste postzending een
brief ven den vriend der „stukjes"... Hij was el op
weg naar het vaderlandHad don brief vooruit ge
zonden....
Méneer 'Doris rekende na.... Over drie, vier dagen
kon de vriend In 't land zijn....
moedsstemming in figuurlijken- zin te lijf. D©
heer Teengtra gispte 't, dat de Regeering, bij 't be
ramen van haar maatregelen op economisch gebied,
o bitter weinig voeling heeft gehouden met de
Kamer. Nu weet men, dat in de eerste weken na het
uitbreken van de groote crisis, -- in de toen alom
hoersohendo verwarring, consternatie, 't vooral
cp spoedig, doortastend handelen aankwam. Minis
ter- Ifeub, heeft meer don eens erkend, dat men
toen fouten hooft begaan, en dat „peccavimus" had
Ö«n heer Toenstra allicht tot wat zachter kritiek
kunnen etemmon. Dat intusschen in later periode;
boen de situatie wat kalmer waa geworden, do Re-
Sc-ering had kunnen bedenken, in meerdere mate
dan geschiedde, hoe er ook in de parlemen
taire sferen raadslieden te vinden waren, die
haar van goed advies hadden kunnen dienen: 't is
oene andere kwestie. Er zijn fouten, en daaron
der grove, ernstige begaan, De Kamer kon daar
eerst achteraf over oordeelen, en waren de Corres
pondentie-bureaus er niet geweest gelijk de
hoer Teenstra onderstreepte de heer en hadden
den gang van zaken heefemaa! niet kunnen over
zien. De maatregel betreffende de maximum-prijzen
onderwierp de afgevaardigde voor Zuidhorn aan ui
terst scherpe kritiek, waar zij er o.a. toe moesten
leiden dot de verbouw van rogge gestaakt werd.
"Volgens den heer Teenstra heeft minister Treuh
steunend op de afdreling Handel van zijn voormalig
departement, in plaats van allereerst met afdeeling
Landbouw rekening te houden do groote kwestie
van Vraag en Aanbod ganschclïjk uit het oog ver
loren. „Oud-liberale theorie!" riep de heer Schaper
uit. „Preoies!" pareerde de heer Teenstra
„maar die is, in de praktijk, vrij wat deugdelijker
gebleken dan de sociaal-democratische, door de Ro-
geerlng hier geprobeerd!...." De Kamer had jveinig
tijd en wij leven nog steeds onder den Godsvrede.
Eon en ander verhoedde ons voor verscherping van
het duel. Wat niet wegneemt, dat de vrijr.-demo-
èratDche oontra soo.-domoeratischo „antithese"
nog we) eens, in den loop dezer „economische
discuspiën", om een hoekje zal komen gluren. De
hoer Teenstra bepleitte met vuur bevordering van
invoer vau nlle .mogelijke artikelen, waarvan wij
in Patria een tekort nebben. F.n hij brak evenals
onlangs in den Senaat de grijze heer Zijlma, een
maal afgevaardigde voor Zuidhorn in de Tweede
Kamer een lans voor de Groningsche landbouwers
z.i. door minister Treub met onvordlenden smaad
overleden Deze door n r. Treuh in het Hoogerhuis
„onverkwikkelijk onderwerp" genoemd» kwestie i?
dus nog steeds niet van de baan. De heer Teenstra
duidt als St verspreiders aan: „geïmporteerde bur
gemeesters van plattelands-gemeenten, die. van
geen toeten of blazen wetende kletspraatjes van
bakers en theetantes hebben gepropageerd." En dat
geiiofde nir. Treub a's betrouwbaren ernst op te
vallen,.. Nfinister Posthnma zal er niet aan kunnen
ontkomen, dit min-smakelijké appeltje, hem door
zijn voorganger nagelaten, verder af te schillen......
Stippen wij nog aan dat de heer Smeenge iu
het staartje van zijn rede wees op de treurige
gevolgen van het gebrek aan veevoeder. Er ligt al
een aardig stapeltje „grieven en opmerkingen" voor
Exo. Posthuma ter beantwoording. En wij zijn nog
sleohts aan het begin... Dinsdag-middag komt de
schepelingen-verzekering c.a. in do afdeelingen. En
intusschen zal de Indische leening moeten worden
afgedaan. Inderdaad: er is nu werk te over aan den
Perlemcnts-winkel.
Mr. ANTÖNIO.
Verschillende Oorlogsberichten.
VON HINDENBURG IN 1870.
Veldmaarschalk Von Hindenburg heeft den veld-
toeht von 1870 als jong officier medegemaakt. In een
dezer dagen in Duitsobland verschenen biografie van
dien veldheer, door een familie-lid bezorgd, treft
men ook een aantal brieven aan, welke de jonge
Von Hindenburg uit het leger in Frankrijk aanzijn
familie sohreef.
De Frankf. Ztg. geeft eenige staaltjes van deze
brieven. Het volgende, gedagteekend Vaudreeourt,
ten N.-O. van Bar-le-Duo, 25 Augustus 1870, nemen
wij er uit over.
„Wat mijn meening over bet Franschei leger
betreft, zoo acht ik de cavalerie nauwelijks de moei
te van een bespreking waard; de infanterie echter
vocht, voor zoover ik kan oordeelen, hardnekkig en
dapper; zij schiet reusachtig snel en ver. natuur
lijk zonder te mikken, maar verkrijgt hierdoor tóch.
het resultaat, dat zij de lucht met een regen van
lood vult; het is een reusachtig geknal, de meeste
granaten springen, daar zij getemperd zijn, in de
Toen Theodorus Hevelaar, heklaagd von verduia- lucht; de mitrailleurs zijn volstrekt geen versch—
tering en diefstal, naar de openbare terechtzitting tolijko tegenstanders, hun werking is van vrij groote
was verwezen, had Louise gemaakt, dat. ze present neteekenis, het geluid er van is duidelijk te herken-
*»U6 op de publieke tribune den dag. dai hij nen, iets als een snorkend Rirr
voor do Rechtbank moest verschijnen. Zij had ge- Nooit heb ik een slagveld gezien, waar men zulk
dsohi als getuige ie zullen opgeroepen worden. Maar een goed overzicht had, a!s hier te St. Privat: visk
ei t gebeurde niet ke boogteruggen met ec-nige dorpen, rijwegen, die
Met neef Karei, den chauffeur, naast zich, had ze verhoogd, noch ingesneden zijn, kleine en dun ge-
zioh een plaatsje v.eten te vermeesteren op de ba- zaaide boschjes met slechte aan den linkervleugel
lustrsde. En kon hem zóó zien hinuenkomen. grootere woudmassa's. Var, mijn paard af heb ik
En genoot bij voorhaal van de sensatie.... vaak de vijandelijke posities zoow-1 nis de bewe-
Dasy kwam de beklaagde. Doodsbleek, vermagerd gingen van heel© divisies kunnen overzien; het was
- de oogen naar den grond gericht. Veldwachter gewoonweg een paradegeveebt
achter zich hij was in voorarrest. ZIJ zoeht In de dorpen staan de massieve huizen met hun
met haar wreede haatoogen zijn blik... En 'twas jtwee verdiepingen net als in steden, schouder aar.
of ze hem dwong op te kijken... En ze zag kans schouder met groote steenen muren er om heen,
hem te laten merken den grijnslach, waarmede wat ze voor het defensief als geschapen doet zijn.
Doris „verwelkomde"... 7e zag, dat 't haar lukte. ;D© geweldige verliezen van or.s Duitichers bij een
Hij merkte h**f in het vcorbfj.oopen - en 't ws 1 heofiteanval op het sleutelpuht van het aiagveld 7ijn
dan ook hieruit te verklaren.
Mijn voa ging prachtig in liet vuur; bij de eerste
gewi erkog 1 maakte bij een zijsprong; later waren
er zooveel, dat hij er zioh overheen zette.
Ik heb hem dan ook, cm zijn dapperheid te be-
loonen Sk-Privat gedoopt."
VREEMDELINGEN JN HET FRANSOOS LEGER.
De Matin zegt, dat vanaf het begin van den oor
log tot primo Januari van dit Jaar 28.258 buiten
landers ais vrijwilligers in het Fransehe leger heb
ben dlonst genomen. Hieronder zijn M62 Belgen,
8393 Russen, 4913 Italianen, 5 >1 Luxemburgers. 1467
Zwitsers, 592 'Dirken en*. Ook 1369 Oostenrijkers en
1027 Dultechers....
Ond'-r bet hoofd verschillende nationaliteiten, dat
het oijfer 11.854 aangeeft, zijn o.a. de Eizas-Lutba-
ringers begrepen, die voor Frankrijk de wapenen
hebben opgenomen. Ook de Nederlanders, want die
vindt men in de bijzondere opgaaf niet gespecifi
ceerd.
WEEVEN GEDURENDE DEN OORLOG.
De „neutrale", die voor «Je ..Times' de Duitsche lan
den afreist on wiens Indrukken in het blad worden
gepubliceerd, schrijft thans over Woenen:
Het treft hem vooral, dal alles daar zoo kalm als
onverschillig lijkt
Om de tegenwoordige houding van de Weensche
bevolking go«i te kunnen verslaan, aldus de mede
werker, moet men zich In de eerste plaats in het ge
heugen roepen, dat het traditioneele vertrouwen in
do Habsburgsche monarchie er bij het volk zoodanig In
zit, dat niets, zelfs niet te verovering en onderwer
ping van- het halve land, de overtuiging bij hen zou
kunnen vestigen, dat alles niest naar wénsen gaat. De
vreemde bezoeker krijgt don indruk, dat, al is Weenen
ook dc hoofdstad van 'hot rijk, het. zelfs in tijd van
log tn gecnen deele de gevoelen' weergeeft van dé
bevolking daarbuiten. Zelfgenoegzaam ziet hel met hoog
hartige onverschilligheid do vernieling van afgelegen
en hot ailoopcn van Hongaarsche en Ga'icteche steden
aan. Dc zioletoostand van de Weensche maatschappij
schijnt niet veel verschil te toonen met die der Fran-
sclte edeükdeii, toen deze. in den tijd der Terreur naar
de Guillotine werden geleid.
De medewerker zegt, nimmer een woord van mo
delijden. geen gevoel van erbarmen voor dc- duizenden
van huls, haardsteden en have beroofde, uitgehongerde
Galildèrs tc hebben opgemerkt. Ook geen spijt, dat
de provincie voor Oostenrijk verloren was gegaan. Ln
Weenen toch heeft men dio provincie .joeds voorgoed
opgegeven. Deae inhaerent, fatalistische houding zou
ten aeelo kunnen worden verklaard uit het Aziatische
element, dat in het Weensche karakter te bespeuren is.
Tb Weenen wordt da oorlog als een fait accompli op
gevat. Hoe hij ontstond en wat het aandeel van Oosten
rijk daarbij is geweest daar bekommert men zich niert
langer over.
Opvallend Is het contrast tusschen de Oostenrijkers
en hun bondgenoot en de Duitsche» van Dultschland,
de- „Reldhsdeutsdhe".
In Dultschland ziet men de rereenigde kracht, het vu
rige geloof van het volk in do rechtvaardigheid van
dm zaak oplaaien, met bijkans fa natieken ijver. In
Weenen vindt men precies bet tegenovergestelde
koudo, levcnlooze onverschilligheid, ontstentenis van alle
nositievo eigenschappen tot een haast ongelooflijk «sa
SLECÏITF VERPLEGING.
Do Parijsohe Excelsior heeft volgens een tele
gram der Korr. Norden een verslaggever gezon
den naar de hospitalen achter bet Fransche front,
die in zijn blad thans doet uitkomen, dat de Fran-
sche verplegingsdienst ohdanks alle hervormings
beloften nog altijd slecht georganiseerd is. De Jour
nalist zegt, dat hij nooit den indruk zal vergeten,
dien de aankomst der gewonden op schokkende boe
renwagens op hem maakte, als hospitalen dienen za
len of tenten, die niet worden verwarmd en waar
het herhaaldelijk ontbreekt aan de dingen, die aller
eerst noodig zijn voor de behandeling van gewon
den, daardoor wordt den artsen hun taak zeer ver
zwaard, spoedoperaties dio het leven van patiënten
zouden kunnen redden moeten worden nagelaten
vaalt, omdat het daarvoor noodlge materiaal er
niet is.
K OPER8CHA ARSCHTE.
De Duitschers zijn volgens een bericht van de
Tei. nog steeds druk b /lg met het verzamelen
van goud-, zilver- en koperwerk. Voor J00 Belgi
sche centen betalen zij 115 cent in papièr en nik
kel; ln de grensgemeenten koopen zij alle mogelijke
koperen voorwerpen op. Personen, die de Belgische
grens passeeren, moeten vaak hun geld tegen Duitsch
ctf Belgisch papier afstaan.
DE GEVECHTEN BIJ WIR RALLEN.
Uit Berlijn, 25 Februari. Uit het Groote Hoofd
kwartier wordt ons over de gevechten bij V/irbal-
len van 10 dezer geschreven: „Onder de grootste in
spanning. daar de wegen di°p onder de sneeuw la
gen, waren de troepen van generaal von Lauenstein
op 9 Februari den vijand genaderd »n hadden zij
hem zonder veel moeito uit het bosch van Sehurel-
len geworpen.
>Zooal8 uit in onze handen gevallen Russische le.
gororders blijkt, was de vijand van plan, ten einde
zioh tc vri'iwaren voor de bestorming door de Duit-
schors-, zich in de reeds gereed gemaakte versterkte
stelling PillkallenStallupÖnen terug te trekken en
zich daar te handhaven; de sterke flankdruk ech
ter door den Duitschen aanval noodzaakte hen dit
plan op te geven en zich terug te trekken naar
oen derde, eveneens gereed gemaakte stelling ten
zuiden van Wirbailen.
Anderhalve Russisobe divisie kwamen daar ln den
namiddag van 10 Februari aan en betrokken kwar
tleren in Eydtkuhnen, Kibart en Wirbailen. Of -
schoon men wist van don opmarsch der Duitsche
troepen, achtte men het onmogelijk, dat zij bij den
hevigen sneeuwstorm op dien dag konden komen.
Men gevoelde zich zelfs zoo veilig, dat men geheel
verruimde schildwachten uit te zetten. Alleen daar
door was het mogelijk, dat dp aanvallers, die zich
door het IJselijk weer niet hadden laten weerhou
den, nog op den lGden dc legerplaats der Russen
bereikten, hoewel slechts met infanterie en enkele
kanonnen, daar de rest in de sneeuw was blijven
steken.
Het was avond toen Lydfkuhnen en middernacht,
toen Wirbailen werd overvallen en stormenderhand
genomen. Op den weg stonden twee Russische bat
terijen met 12 stuks geschut èn een groot aantal
munitiewagens. De Duitschers naderden zonder een
schot te lossen tot op 50 M.; alle paarden werden
neergeschoten en de kanonnen en munitie-wagens
buitgemaakt.
Zoowel te Eydtkuhnen nis te Wirbailen kwam het
toen tot nachtelijke straatgevechten, die eindigden
met de gevangenneming van 10.000 Russen, 't Aan
tal gevangenen was zoo groot, dat men er haast
geen raad mee wist.
Na de inneming der belde plaatsen vielen nok de
stations in handen der Duitschers en daarmede een
onmetelijk groote buit. Er stonden hier drie hospi
taal- en evenveel verplegingstreinen. De eene was
de hospitaaltrein van de Tsnritza, waarin zich Prins
Lieven en een talrijk personeel bevond. DpI trein
bood aan den staf van generaal von Lauenstein een
niet verwacht uitstekend nachtverblijf. Dan waren
er nog treinen met groote hoeveelheden haver, utt-
«tekende conserven, zeer veel chocolade, en bont
vesten. Elk bereden Duitsch soldaat kon een bont
vest nemen.
Van nog meer belang was echter voor de Duite
sehers, die sedert twee dagen op niet veel anders
dan-kogols getrakteerd waren, dat HO veldkeukens,
bijna alle met warm eten, werden buitgemaakt.
Men kan zich voorstellen welk gejuich er op ging,
toer. «leze buit in onze handen viel. want hij was
op dit cogenblik de schoonste belooning voor de
Jonge troepen, die ten deele voor het eerst in ge
vecht waren geweest en zioh uitstekend hadden ge
houden.
