Alpino Nieuws-
DONDERDAG 20 MEI 1915.
58ste Ja ar gen g. No. 5593.
Vreemde menschen.
SCIAEER
EODRANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week.: Diasdag, Woensdag,
Donderdag eu Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 9 ure vror
den ADVERTENTIEN in het eerst uitkomend nummer geplaatst.
UitgeversTRAPMAN Co.
SCHAOEN, LAAN D 5. Int. Teleph. No. 20.
Prijs per jaar f 8.Por post f 3.60. Losse nummers 5 oent
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 rogels f 0.25 iedere regel meer 5 ct
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Uit het Engelsch.
Wij zijn een leuk en stug en koppig ras, wij
van de Five ïowns. Of dat door onze gt-ographische
ligging is, of dat 't komt doordat wij met ijver en
pottebakkersleem den kost verdienen, viit wil ik
in het midden laten. Maar leuk en .stug en koppig
zijn wij. En van die hoedanigheden levert het vol
gende historische geval, dat niet eens tot de utersst
sprekende gevallen behoort, een staaltje.
Toby Hall, eertijds een "burger van Turnhill, de
noordelijkste en kleinste der Five 'Towns, passeer
de verleden Oudejaarsavond met den trein het dis
trict op weg van Crewe naar Derby. Hij woonde in
Derby, en hij kwam terug van de begrafenis van
een medelid der Ancient Order of For esters te
Crewe. Hij stapte'uit den trein te Knype, ,het cen
trale hoofdstation 'voor de 'Five Towns, om een
glas bier te,drinken in de restauratie tweede klas
se. Daar het Oudejaarsavond was /liep -'t in het
lokaal zeer vol, en toen Toby Hall naar-buiten trad,
zette juist 'zijn trein zich in beweging; Toby ,was
noch jong noch vlug'meer. Zijne jaren waren vijf
tig; enjvanwege de begrafenis droeg hij eene lange
zwarte jas eneen hoogen hoëd; en zijne overjas was
niet van de lichtsten. Onmogelijk /(lus, een vliegen
de sprong te nemen op de loopplank. De 'trein reed
hem voor den neus weg. Daarop streelde hij phi-
losofisch zijnen korten grijzen baard )hij had geen
snor, en i zijne bovenlip was •'abnormaal lang(, en
toen streek hij zijne nieuwe overjas glad over zijn
niet onaanzienlijke buikje.
„Vriend," zoo wendde hij zich Jtot den portier
„wanneer gaat de volgende trein naar Derby?"
„De laatste is daar net afgereden. Er is geen
meer vóór morgen."11 i
Toby'ging in de restauratie en dronk een tweede
glas bier.f
„Weet je wat? je gaat 'naar Turnhill," eeide
hij bij zichzelf, kalm en laDgzaam, terwijl hij -voor
het tweede glas bier het .geld neerlegde.
Hij verliet het station eii wachtte op den lokaal-
trein naar Turnhill. Hij had in drie-en-twintig jaar
geen jvoet in de Five Towns gezet. Hij had ze zelfs
opzettelijk ,en zorgvuldig vermeden, zooals Iemand
de straat vermijdt waar 'zijn 1 schuldeischer woont.
Maar hij ontdekte geen verandering aan het spoor
wegstation van Knype. Alles, tot zelfs de plakka
ten iaan de wanden, was er nog als vóór drie-en-
twintig jaren gebleven.-
Toby keek rond 1half uitdagend en half ang
stig want het .was mogelijk dat hij zou worden
herkend, of zelf iemand .'herkennen •'zou. Maar
neen! Geen ziel onder de woelende menigte nam de
geringste notitie van hem. En wat hem-zelf be
trof, hoewel ook hij niemand eigenlijk herkende,
toch kwamen haast alle gezichten hem zoo als van
gisteren of eergisteren voor. Hij stapte, 'toen de
trein vóórkwam, in een /tweede-klasse-wagen," en
tien andere menschen, alle met derde-klasse-kaar-
tjes, volgden;zijn voorbeeld. De coupé werd verlicht
door ééne lamp, die in'do Bleakridjge-tunnel uitging.
Werkelijk, alles herinnerde Toby Hall nog de da
gen zijner jeugd. f
Na twintig minuten wandelde hij uit het -station
van Turnhill de stad in. Het was omstreeks [negen
uur, en kouder dan op 't einde van December het
gewoonlijk is. Het 'eerste wat 'Toby zag, was een
electrische-lramwagen en 'het tweede dat hij
zag, was nog een eloolrische-tramwagen. 'In To-
by's tijd waren er te Turnhill geen electrisehe
trams, en de to.en kortelings ingevoerde stoomtram,
sedert lang reeds afgeschaft, werd destijds be
schouwd als het hoogst denkbare wonderwerk van
wetenschap toegepast 'op het verkeer. En nu wa
ren er electrisehe trams te Turnhill I De lokaaltrein
herinnerde hem zijne jeugd maar deze spranke
lende electriciteit bracht hem tebinnen hoe oud hij
reeds was. Het raadhuis, dat splinternieuw was
toen /hij Turnhill verliet, maakte nu op hem dien
indruk van leen midüenoeuwsch gebouw, grijs en
bruin reeds, van do jaren beslagen.
En zoo zag hij in [zijne'gewezen vaderstad nog heel
wat oude dingen verdwenen en nieuwe dingen ver
rezen. Maar zijne ware aandacht was bij dit alles
niet. Zijne voeten trokken hem naar do straat ge
naamd Child Row. Zou hij ook /dóór -iets veranderd
-vinden? j 1
Hij ging over de markt, waar 't nog steeds, als
drie-en-twintig jaar Jgeleden, naar koolstronken en
appelsienen rook. Zóó kwam hij naar de Child Row.
Het eerste gebouw rechts in die straat is -'de Me
thodistische kapel. Ja, dio stond er nog. Het Metho-
disme 'was te Turnhill niet te gronde gegaan, om
dat Toby Hall drie-en-twintig jaar 'geleden aan die
goede zaak ontrouw werd! Maar toch, het gé-
bouw 'was vernieuwd. De klassieke zuilen waren
verdwenen, om plaats te maken voor 'deftige go-
fchische bogen. Eene stoute gedachte» maar niet naar
Toby's smaak. Wat een veranderingen, wat een
veranderingen! Toby'stak nu de straat over en
liep in de duisternis Voort, tot hij eindelijk bleef
staan en met zijne grijze oogen tuurde naar een
klein huis aan de -overzijde. Dit huis in elk geval
was Onveranderd. Het was •'een huis van twee ver
diepingen, met een waaiervormig glaspaneel boven
de deur. Het vensterblind links van jde deur 1 liet
licht van binnen, ten bewijze,dat!het huis bewoond
was. f r 1
„Ei ei kijk kijk," proveldelToby'en hij stak
de straat over naar de deur, met tzijn 'paraplu eerst
tastende naar den richel van het trottoir. Hij had
voor dit huis eene zeer'levendige en bijzondere be
langstelling No. 11 was het, en is 't nog. Want
vier-en-twintig jaar (geleden had hij dit 'huis ge
trouwd. I
Ja. Vier-en-twintig jaar geleden'huwde'Toby Hall
Uk behoef niet te verzekeren dat zijn eigenlijke
doopnaam-Tobias was), juffrouw Priscilla Bratt, des
tijds eene kalme en 'zelfgenoegzame jonge 'vrouw
van drie-en-twintig; en deze Priscilla had-dit huis,
met en benevens een zeker inkomen, geërfd van
haren vader. Het huwelijk was niet het resultaat
van een brandenden 'hartstocht aan weerszijden.
Het was de vereeniging van twee Vespectabilitei-
ten; en het zou even goed hébben kunnen slagen
als dergelijke voreenigingen 'in den regel doen, in
dien .niet ITiscilla wat 'hl te vaak het feit geop
perd had, dat het huis 'waarin zij woonden het
hare was. Toby wist dat-het huis van héérwas.
De gansche wereld wist 't trouwens en hare zin
spelingen op het feit getuigden du8 minstens Van
een gemis aan tact. Herhaaldelijk Teeds had-Toby
haar dit te verstaan gegeven. Maar .Priscilla -stoor
de er zich niet aan. Zij zelf had de ;huid van een
rhinoceros (hoewel -zij overigens een niet onknap
persoontje was,, en zij onderstelde dus dat baar
mans huid van hetzelfde materiaal moest wezen.
Deze onderstelling was ook heel niet aonjuist
behalve dat er 'aan Toby's -huid.één gevoelig plekje
was. Hij kon feitelijk niet 'verdragen, telkens her
innerd te worden dat hij leefde onder het dak van
zijne vrouw. Dit hinderde hem, en de -herhaling
van deze ergernis sloeg hem op de zenuwen. Dus,
vóór er een jaar verloopen was, had Priscilla de
maat doen overvloeien. Op een goeden dag stopte
Toby een aantal dingen 'in een valies, zette een
hoed op zijn hoofd en stapte "naar de straatdeur.
Het huis was ouderwetsch, 'zoodat de 'voorkamer
direct aan do straat uitkwam.
„Waar ga je heen?" vroeg Priscilla.-
Hij aarzelde een oogenblik, en toen zeide hij:
„Amerika."
En hij ging. In de Five -Towns is het afbreken
van echtvereenigingen fin •'dazen lakonieken stijl
volstrekt geen zeldzaamheid. Toby verloor er geen
woorden over; hij ging eenvoudig er van door. Én
wie zich verbeeldt dat Priscilla zich de haren uit
trok, die slaat den bal volslagen mis. O neen! Pris
cilla had het huwelijksleven met Toby gewogen en
te licht bevonden. Dus zag zij zich 'gaarne-van To
by verlost. Zij had haar huis en haar -geld en haar
zelfrespect, en nu ook hare rust.' Zij aanvaardde
dos de oplossing en wijdde hare dagen aan hare
breikous, haar luiwagen en haar stoffer.
Toby nam al liet geld dat hij bezat uit de Burs-
ley and Turnhill Fifty Pounds -Benefit Building So
ciety (het waren vier volbetaalde 'aandeelen), en
ging scheep op de „Adriatic", destijds de windhond
van'den oceaan naar New York. Van New York trok
hij naar Trenton(New Jersey), dat de Five Towns
is van Amerika. -Een man van zijne bedrevenheid
met het draaiwiel had -"geen moeite 'om hier ruim
schoots den kost te verdienen. -Toen hij daar een
jaar had gedraaid, liet hij aan zijne vrouw een
brief schrijven met de mededeelmg, dat hij over
leden was. Hij wenschte volmaakt vrij te zijn; er
ook om hejn recht te doen wedervaren ook
wilde hij dat zijne vrouw volkomen vrij zou zijn.
Het kwam niet in hem op, 'dat hij Iets bijzonders
had gedaan, hetzij door zijne vrouw -te verlaten,
hetzij door haar eene vateche tijding te -zenden
van zijnen dood. Hij had eenvoudig tot hetgeen hij
wenschte den eenvoudigeten, kortsten en meest
doeltreffenden weg-ingeslagen en met mieneerin-
gen en gemoedsbezwaren -'hield hij -ïich niet op. Hij
was ook niet 'van plan, ooit naar Engeland terug
te keeren. j
Evenwel, na eenige jaren keerde hij 'tooh naar
Engeland terug. De aanleiding tot dezen stap doet
hier niets ter zake: alleen wil ik zeggen dat een
conflict tusschen Toby Hall-en do Trentopsche Ver
eeniging van Aardewerkmakers den stoot er toe
gaf. Zoo groot'is die -macht der ünions in de Veree-
nigde Staten, dat Toby, -'zoo hij in Amerika wilde
blijven, te kiezen bad tusschen buigen of barsten.
Te buigen verbood hem zijn koppigheid. Dus barst
te hij. Dat wil zeggen: hij ging heen.-Hij verander
de zijn -naam, kwam naar Engeland, stapte kalm
naar de Crown Porselain 'Works te Derby, en vond
daarop volop goed betaalden arbeid. Hij kon ge
makkelijk vier pond in de week -verdienen, en -hij
had geen hartstochten, behalve in [de richting van
hengelenwat in elk geval geen dure hartstocht
is. Hij was zoo gek niet oan nogmaals te trouwen.
Hij leefde stilletjes; en het eene jaar volgde op
de hielen van het andre,en -bracht Toby van dertig
tot veertig, en van veertig tot -Vijftig, en 'nie
mand ontdekte ooit wie hij eigenlijk was, -hoewel
er dagelijks een dozijn spoortreinen verkeeren tus
schen Derby en Knype.
En nu, tengevolge - van den dood Van een vriend
eu het Drinken van een glas bier, "was hij weer in
de Child Row en stak de straat over naar het'huis,
dat tusschen hem en zijne vroiiw den -steen des
aanstoots had moeten worden.
Hij klopte aan de deur met den knop .van zijn
paraplu. Want een klopper was er niet -was er
nooit geweest.
De deur ging behoedzaam open'zooalk deuren
in de Five Towns open gaan na het verschuiven
van grendels en het loshaken van kettingen. 'Zij
ging open tot den omvang van anderhalven deci
meter, en Toby Hall zag 'door deze opening het
gezioht eener vrouw -van middelbaren 'leeftijd hem
aankijken. f
„Is datmevrouw Hall?" vroeg' hij. f
„Neen. Niet mevrouw Hall, maar mevrouw Tans-
ley." 1
„Ik dacht
De deur opende' zich [een "beetje wijder. 1
„Dat ben jij toch niet» .Tobias?" Vroeg de vrouw
heel kalm.
„Ik zou 't wel denken," antwoordde Tobias, met
zoo iets als een glimlach.
„Heere beware!" riep de Vrouw, en de opening
van de deur vergrootte zich nu-tot drie -handbreed
ten. „Heere beware!" herhaaldle zij. En-daarop:
„Wil jo niet even binnenkomen, Tobias?"
„Jawel," zeide Toby Hall.
En hij kwam binnen.
„Ga zitten," zeide zijne vrouw, -„Ik dacht dat je
dood was. Dat hebben ze mij geschreven." i
„Jawel," zeide Tobias. -'„Maar ik leef nog."
Hij zette, zich in den armstoel "bij den ouderwet-
schen haard, met de [koperen -knoppen aan weers
zijden van den rooster. Hij kende.dien stoel zoogoed
als zijn eigen neus, en hij vond hem -sedert zijn
vertrek niet merkbaar veranderd. Het is verbazend
hoe taai het leven van meubels onder eone lief
derijke behandeling wezen kan. De stoel was on
gemakkelijk, nog juist op -dezelfde plek,' waar hij
altijd ongemakkelijk was geweest, en -dezelfde anti-
macasser -hing nog steeds over den weerbarstigen
rug. -1
Tohy legde zijne hand op de tafel en zette zijn
regenscherm in den hoek-van do schouw. Zijn over
jas hield hij aan. Dezelfde tafel was het nog en
dezelfde schouw. Dezelfde "pendule ren dezelfde or
namenten op den schoorsteenmantel. Maar een .an
der karpet op den - vloer en andere gordijnen voor
het. venster.
Priscilla grendelde ,en -kettingde weer ;de deur,
en toen kwam ook zij zitten. Zij -droeg een 'zwarte
japon, met een zwart zijden schortje. En <zij was
dik en ropd, en zij droeg vilten pantoffels, en zij
bewoog zich -even langzaam en schommelig als
Toby zelf. Zij teekende 'volop hare jaren. Hare
dunno lippen waren nog vaster op elkaar gedrukt
dan vroeger. Zij was inderdaad nog Briscilla.
„Wel, wel," mc repelde zij. t
Hiermee echter scheen hare capaciteit tot ver
wondering nagenoeg uitgeput.
„Ja, ja," zeide Toby, met een air dat zoo fquasi
humoristisch wilde wezen. 'Hij wanmde zijne han
den bij het vuur en wreef 'ze over zijne knieën,
voorover buigend.
„Dus ben je zoo teruggekomen!" zeide Priscilla.
„Ja," gaf Tobias toe. f
Er volgde'eene pauze.
,-,Koud weertje, dat we hebben," merkte hij op.
,,'t is de itijd van 't jaar," -"bracht Priscilla in 't
midden.
Haar blik rustte op een /takje -hulst*, dat aan do
gaskroon hing, het éénige nog overgeblevene reliek
van'Kerstmi8 in het vertrek.
Weder een pame. -Het zou eene gewaagde zaak
zijn geweest, naar hunne gevoelens te raden. Zij
voelden hoogstwaarschijnlijk niets.,
„En wat is er voor nieuws?" vroeg Toby, met
een voor hem reeds zéér buitengewonen aanloop
tot toeschietelijkheid.
„Nieuws?" herhaalde zij, als zij de strekking van
de vraag niet zoo dadelijk vatte. „Wat zou er .voor
nieuws wezen? Niks "bijzonders, denk ik."
Aan den wand .naast *de schouw 'hing de photo-
grafie van een meisje. Het,was een sprekend even
beeld van Priscilla, zooals zij was in do dagen vóór
Toby naar Amerika trok. Hoe jong en frisch was
zij toen! En zoo eenvoudig nog, zoo onervaren!
Toby zat er naar-te kijken.
„Dat ken ik .niet," zeide hij.
„Wat?" f
„Dat!" en hij wees met den -elleboog naar het
portret.
„Dat?Oi Dat ia mijne dochter," zeide Pris
cilla.
„Wel wel!" zeide Toby op zijne beurt.
„Jawel, lk ben hertrouwd met Job Tansley," her
nam Priscilla. „Hij is verleden Maandag net vier
jaar dood geweest. En zij is óók algetrouwd"
met een 'knikken naar het portret. „Verleden Sep
tember, met Will Gibson."
„Wel well" bromde iToby.
Nogmaals (eene pauze. 1
Er was eenl getrappel en geschuifel op de straat,
en eenige kinderen begonnen een -'liedje te balken
van schaapsherdr en schapen.
„Och, die beroerde kinderen," zeide Priscilla. „Ik
moet ze wegjagen."
En zij stond op. f
„Hier! Geef ze een stuiver," zeide Toby, haar hot
geldstuk toestekend.
„Jawel! En dan zeggen ze't aan de •anderen
en dan heb ik den heelen avond geen rust!" (mop
perde 'Priscilla.
Evenwel, zij gaf den stuiver aan de kinderen, die
midden in hun geblaar afbraken. Daarop grendelde
en kettingde zij de deur en kwam weer zitten.
Alweder eene pauze, f 1
„Wel weli Wel wel!" zuchtte Priscilla.
„Ja ja1" viel Toby bij. „Goede kolen, die je
daar hebt!"
„Veertien shillings de ten."
De thans intredende pauze duurde veel langer.
„Is Ned'Walklate nog in de Gekroonde Roos?"
vroeg Tom, zijnen hoed grijpend -en oprijzend.
„Ik weet niet beter als van ja," zeide -Priscilla.
„Dan ga ik eens even bij hem aan,", zeide-Toby.
Terwijl hij met de deurketting manoeuvreerde,
zeide priscilla:
„Je vergeet je paraplp, Tobias."
„Neen, neen," antwoorddo hij. „Ik had hem niet
vergeten. Ik kom nog ..terug."
Hunne oogen ontmoetten elkaar veelbeteekenend
„O ,zoo? [Dan is 't goed," zeide Priscilla. „Wel
wel!" j
„Ja ja!" f
En hij begaf zich op weg naar Ned Walklate.
N. R. Ct.
Binnenlandsch Nieuws.
broek op langendhk.
In de afgoloopen week werd aan de veiling aan
gevoerd 17000 bos rabarber.
een buitenkansje.
In Zevenaar zijn 18 wegens smokkelarij in .be
slag genomen paarden verkocht, 'die ruim f 8000
hebben opgebracht ten ,'voordeele van het Rijk.
da s een ouwe.
Naar de i„Meijerische -VCrt. verneemt, heeft de
l-jarigo burgemeester van Boekei van -den heer
Commissaris der Koningin in Noord-Brabant be-
riehfc gekregen, dat er bij hem geen bezwaar be-
stat tot het doen van een voordracht voor zijn her
benoeming, mits doorhem'wordt verklaard, dat hij
in ,19i6 zijn ontslag zal nemen als burgemeester.
In'1916 kan de heer Bouwens dan'nog den dag her
denken, dat hij vóór 25 jaren werd benoemd tot
burgemeester van Boekei.
dood in de wei.
In de dorpen Westermeer en Joure vonden vee
houders des morgens koeien .dood in de weide. De
koeien stierven ten gevolge van de 'koude en de
natte weiden. I
ANNA PAULOWNA.
Voor de afdeding .Anna Paulowna voor V ouwen-
kiesrecht trad Dinsdag 18 Mei op mevr. Mulder van
der Graaf—de Bruijn. De voorzitster, M. Aldershoff-
Krull, drukte haar groote spijt uit over de geringe op
komst en over den achteruitgang der aMoeling. De oorlog
kon mogelijk hieraan schuld hebben, hoewel juist thans
een krachtig optreden der vrouw noodig was. Hartelijk
verwelkomde zij allen en in het bijzonder de spreek-
;ter, waarna de laatste het woord kreeg.
Zij begon met te beweren, dat in staten, waar vrou
wenkiesrecht bestond, geen oorlog zou zijn uitgebro
ken- om daarna de middelen tc bespreken, die zouden
dienen worden aangewend, om het militairisme den kop
in te drukken, om oen vrede in de hand te werken. Ver-
scheidene vureenigingen werkten in die richting, o.a.
„Vrede door Hecht' „Vereeniging vopr den Vrede",
„Internationaal Vrodes-fcomité" enz. Al waardeerde
spreekster ieders streven, toch ontstemde liet haar,
dat in die corporaties de vrouw weder was vergeten.
Zulk een voorbijzien was niet duldbaar. Toen schetste
spreekster, die den oorlog van nabij had gezien, den
invloed daarvan op de vrouw eu teekende in gloedvolle
taal haar lijden en de voor haar zoo d»cp treurige
gevolgen na den vrede. Ilulde bracht zij aan Ne
derland voor zijne betoonde humaniteit tegenover de
vluchtelingen, maar wees er toch op, dat oorlogsleed
hier niet was geleden. Roereid was de schets, die spreek
ster gaf van Hetgeen zij in Beigie van den oorlog had
meegeleefd. Die daar de oorlogsellende had aanschouwd,
moest medewerken, om dien gruwel te doen bedaren
en later onmogelijk te maken. Nu moed helaas de
strijd tot het biltere einde gestreden worden, want dan
alleen zou er een blijvende vrede kunnen volgen. Wan
neer dan de vrouwen kiesrecht kregen en medezeggings-
schap in de Regeering, dan zou de oorlog onmogelijk
gemaakt zijn. Uiteengezet, en veroordeeld werd het, dat
thans de enkeling de beslissing in handen heeft over
het lot van millioenen menschen. Er moest eene inter
nationale organisatie zijn. Op de vrouwen rustte de
plicht in de kinderen den haat tegen den oorlog vast
te leggen. Zij moesten het recht krijgen, om in vereeni
ging met de mannen, mede te werken tot zegen en
Bloei der gemeenschap. Alleen dan zou de vrouw daad
werkelijk kunnen helpen ,als er op het gebied van kies
recht grondwettelijke gelijkstelling bestond van man
en vrouw.
Een daverend applaus beloonde spreekster voor haar
optreden. De aanwezigen zongen hierna eerst zittende,
daarna staande hel Strijdlied voor Vrouwenkiesrecht. Do
lam es A. en G. Stammes, alsook G. Bakker, veraan
genaamden de bijeenkomst door zang- en pianospel.
Ook een koor zong een nummer.
Nadat gebleken was, dat aan het debat niemand
wenschte deel te nemen, dankte de voorzitster mevr.
Mulder van der Graaf—de Bruijn voor de schoone
lezing, die zoo met volle aandacht was gevolgd. Ook
de dames die iets ten beste hadden gegeven, kregen
voor haar optreden een woord van dank. Hierna sluiting.
tijdelijk gezant bij den paus.
Gisteren is bij de Tweede Kamer ingekomen een
suppleloire begrooting van buitenlandsche zaken, waar
bij wordt aangevraagd een bedrag van f 12000 voor
bezoldiging, reis- en verblijfkosten en verdere uitgaven
van een in tijdelijke en bijzondere zending bij den
Pauselqken Stoel aangestelden buitengewoon gezant en
gevolmachtigd minister.
Ter toelichting zegt de minister van buitenlandsche
zaken het volgende
In de laatste maanden zijn herhaaldelijk berichten
vernomen over de gezindheid van den Pauselijken Stoel
ora, wanneer eenmaal het oogenblik zoude zijn geko
men, dat de thans oorlogvoerende partijen den wensch
naar beëindiging van den strijd zouden doen blijken,
de totstandkoming van den vrede te bevorderen. Over
tuigd^ van het groote gewicht van zoodanige gezindheid
en ach bewust van de belangstelling in den lande ter
zake gekoesterd, heeft de regeering het lid der Tweede
Kamer, dr. Nolens, die door zijn bijzondere betrek
kingen met het Vaticaan daartoe bij uitnemendheid was
aangewezen, aangezocht, ach door een verblijf te Rome
op de hoogte te stellen van do juiste bel eekenis der
bedoelde berichten en daardoor te doen blijken van
de sympathie, die zoodanig streven van den Pauselijken
Stoel bij de Nederlandsche Regeering zouden ontmoeten
en van haren wensch tot wenlueele samenwerking.
Naar aanleiding van dit laatste heeft de kardina.il-
staatssecretaris van buitenlandsche zaken zich schrifte
lijk tot den minister gewend, te kennen gevende dat
de gevoelens der Nederlandsche Regeering volle waar
deering vinden bij den Pauselijken Stoel, onder bij
voeging dat het hoogst nuttig zoude ziin dat een ver
tegenwoordiger van. Nederland bij het Vaticaan zich te
Rome bevond, ten einde, wanneer hel oogenblik daartoe
gekomen zoude zijn, in de gcwenschle richting té kunnen
samenwerken.
Deze zienswijze acht de minister juist. De rol, waar
toe Nederland in het bijzonder sedert een" twintigtal
jaren is geroepen geweest, brengt mede dat niets dat
op het gebied van internationale verstandhouding wordt
overdacht, der regeering onverschillig mag zijn. Het
is aldus voor haar reeds nu van belang, in geregelde
voeling te zijn met pen middelpunt, van waar Later, bij
de beëindiging van den strijd, gewichtige invloed kan
is de minister tot de over
tuiging gekomen, dat het wenschelijk is in dit tijdsge
wricht een vertegenwooidiger bij het Vaticaan te be
zitten. In verband met het beoogde doel zal de zending
een tijdelijk en bijzonder karakter dragen.
Bij de raming van de kosten der zending, voor het
loopende dienstjaar begroot op f 12000, is gerekend
op een bezoldiging met inbegrip van verblijfkoslen van
f 1500 per maand; kosten van de reis heen en weer
naar Rome en verblijf gedurende die reizen f 500,
kosten van kanselarij, porto's en telegrammen f 1000.
wieringen.
Dinsdagavond vergaderde men ten huize van den
heer C. de Wit omi tot definitieve oprichting eener
kaasfabriek te Wesierland te komen. Na verschillen
de besprekingen werd besloten tot de oprichting over
te gaan en zal de vennootschap of vereeniging heef en.
„Klein Begin" en "Werd voor bouwterrein aangekocht
twee snees land van den heer G. Koster voor f 375, ge
legen aan de Laan. De fabriek zal, behoudens enkele
kleine wijzigingen, in denzelfden geest worden ingericht
als die te Stroc en zal den heer W. Hermans opgedra
gen worden een bestek en teekening te maken en zal
zoo spoedig mogelijk tot besteding van het gebouw wor
den overgegaan.
wieringen.
De ansjovisvangst Iaat zich alhier iets beter aanz en.
Dinsdagmorgen waren alhier Ie Westerland in de ha
ven 4 vaartuigen en varieerde de vangst van tot 10000
per schip.
MIJN1NSTORT1NG.
Men meldt uit Kerkrede:
Hedennacht is bij een'instorting in de staatsmijn
„Emma" te Hoensbroek 'een Belgisch 'mijnwerker
gedood, terwijl drie mijnwerkers werden .gewond.
