dm zouden jelui nog denken, dat ik er belang bij
had...'
De breinalJden rikketikten heviger. En moeder gluur
de van-boven haar brilleglazen naar Mien. Wat die
ervan zei.. Maar er was niets te lezen op het bleeke,
'strakke gezicht van dertigjarige. Zij „gingnu al vier
jaar met Toon. Ze was een fiksche rappe vrouw, dia
de huishouding bij mevrouw Van Drogten met vaste
band bestierde; die öüd» wist te houden in het weel
derige gedoe van monsc&en, die uit. groote beurs kun
nen pulten dn wier lovm wordt gevuld dcor uitgaan,
feestelijke diners, sotrcfltjets pic-nkv», enzoovocrts. Me
vrouw Van Drogten liet alles aan'haar over. En taan
de plannen kwamen van het naar Engeland verhuizen,
was 't van zelf sprekend, dat Mien mee zou gaan-
De mooie equipage was in het doodsche straatje komen
binnen rijden en mevrouw was opgeklommen naai' moe
der s kamertje, om haar te beduiden, dat Mien toch
vast on zeker mee naar. Engeland zou gaan... Dat de
buren samenschoolden en nukken van giftige jaloezie
werden gericht op do blinkende koets.. Die Mien Leen
de rs bolle tpch maar...
Terwijl moeder haar nu, van boven haar brillegla
zen, aankeek, trok Mien de Behouders op.
„Ik weet zelf niet", zet ze eindelijk, r—„er is1
voor en er ls tegen".
„Als- 't jouw geluk kan worden" zei Toon ineens,
mot schorre stem", dan moeit je 't aannemen.
Maar z'n handpn beefden terwijl hij die woonden
sprak.
„Juist, precies zoo!" haastte moeder zich uit te roe
pen, „nou merk ik eerst recht, dat je *t goed mat
Mien meent Daar moet rif je altijd dankbaa iitoor
tón Toon. Wil ie een lekker bakje koffie?'- voegde
zij er honigzoet bij.
,Maar hij bedankte. Had geen trek. Stond op. Ging
naar Mien toe.
„Dus, jé hebt besloten?" zei ihij, terwijl het hart hlem
bonsde. Want bij hield écht van haar.
Weer haalde zij de schouders op. Was besluiteloos.
Zag er tegen op om hem, Toom, het groote ver
driet te berokkenen.
„Wij praten nog wel!'5 zei ze. hem de hand toeste
kend.
Moeders breinaalden rikketikten heftiger... Vrouwtje
gevoelde: de kerel zou misschien ten slotte toch nog
pjvarwinnen. Ze sprak geen woord meer. Dat zou olie
in 't vuur zijn, overlegde zij... Nu en dan, tdoön besef
fen, dat ze met Toon, |de ellende tegemoet ging...
En moeder dacht eraan, hoe za uit Engeland caldieautjes
zou krijgen, op vasten tijd postwisseltja Miien was „au
fjpnd' goedhartig. En Toom zou vergeten worden Wie
weet of zij daarginds njjat nog eens 'n prachtige partij
deed. De Engelscben houden van zoo'n fiksch wijf, dat
van «anpB&ken deed...
Toon ging de trap af. En fajj voelde, dat Mien voor
hem verloren was. t Zou de meid strijd, misschien wel
rwaren kamp kosten. Maar dat zij tenslotte, i on
der moeders gestagen invloed met mevrouw Van
Drogten mee zou gaan, het Kanaal over; dat ie
haar In dat gevoi, nooit meer terug zou ziea; "t stond
voor hem vast, als een rots bovep water.
....Tot rijn groote verbazing werd een dagof
wat na gesprek in kamer van klein huisje in doodsch-
burgerlijke straat, waar Mien zat te turen naar het
Ce van de spelende kin,derem en den vergeefs schél-
e kwitantielooper, Hein Marlens doof Anton aan
geklampt, toen ze 's middags van het werk kwamen.
Hein Hartens, de losbol, de pierewaaien tegen wieö
alle vrouwen, der diverse kamera den eiken dag des iaars
waarschuwden, Hein, en dat nog wel door braaf-soliden
Toon de Wijs, van wien zo allen wisten, hoe hij drie.
vior jaar gepot had, om eindelijk te kunnen trouwen
•mol zijn Mien. Door Toon, die loefde als een, dio al
voor gezin mot kindoren had te zorgen... Door De Wijs,
dio hem slecds ontweken, var meden had,.. Wat wi'oik
in 't Huurt van pierewaaier tod doen ontkiemen...
„Ik moot jo noodig oven spreken!" zei Anton. Hij
was gejaagd, opgewonden, deed vreemd. Hein glim
lachte... to na, dat kereltje had Iels op z'n kerfstok
Brave Toon, hem zoo dikwijls lol voorbeeld gesteld...
Hoe kort was 't niet geleden, dat de patroon gezegd
had: lot eens op De Wijs, dat ia èen jongen van slavist.
Die i» in z'n duim soïidor, dan jij in je heolo lange
lichaam.
„Ik moet Je spreken" zei Toon, „laten we hier
oven binnengaan. Daar ls 't rustig. Jij bent oen man
van <lc wereld, Marlens. Ik heb jouw raad noodig".
En hij wens op oen klein café.
„Hoe Jhob Ik 't noul?" riep do ander uit, grenzto-
lóozu verbazing simuleoretid, „Jij in een kroeg?... Ke
rel, Ik kan mijn oogen niet' geioo van I"
Ze gingen xniar oen hoekje ergens heelemaal achter-
aan.
Do zweetdruppels parelden Toon op 't voorhoofd
In zijn oogen was oen vroom-delebrielo glans. Ilij strui
kelde telkens over zijn woorden.
„Ik moot Je raad vragen", zei hjj, ik woet nie
mand om ci- over te spreken. Geen mensch... Jo bent
wol een beetje... Nou Ja, wol jolig van natuur, hé?,..
wat vroolilk...
„Voorultl" zei Ilcdn, niet van plan om zich nog
te laten kapittelen; zich sterker gevoelend tegenover
den bravo, „vooruit. - wat hob-Jo op 't nart?..,.
Ik moet direct wqg."
Toon koek Anton met schuwigün blik om zich hoen,
Testte In z'n binnenzak. Haalde oen klein pakje te
voorschijn. Wikkelde 't papier er Uf
Een kleine portefeuille was 't
En hij vertelde, fluisterend, haastig, telkens als
van zichzelf schrikkend Dat hij naar het postkantoor
was geweest Om een brief te fraukeeren en te bussen.
Brief voor Mien, z'n meisje., dis een aanbieding had
gekregen om met een rijke familie naar Engeland te
gaan. En Idat hy, Toon, topx den raad, ih z'n brief.
had gegeven om[ 't maar aan te aemm. Voor ham-
leigen geluk. Later zouden ze dan hog wel zien. Maar
hij voelde, besefte, dat 't toch uit was, voor goed.
En dat had |hem meer verdriet gedaan dan hy kan
word. 1
„Ja, dat geloof ik ook," 'merkto Ortzin droog op.
Een rware last viel hem van tot hart. -In ieder gfc-
vaTkon zij zich niet heel erg bezeerd hebben.
„Neemt u het mij niet kwalijk, juffrouw Han-
steiu, maar reeds bij het afrijden verwachtte ik,
dat dit zou gebeuren. U hadt het paard niet in
uw macht.'Hebt u zich-geen pijn gedaan?"
„ftoen ik ben alleen wat dof 'in het hoofd
Kurt, wat zie Je er bleek uit... arme Kurt.Je
hebt zetor 'wel angst uitgestaan?"
Geldern murmelde wat onverstaanbaars. „Ik lzie
Hexe daarginds, zij graast heel rustig. Misschien kan
ik haar opvangen... Wij mosten toch zien op de een
of andere wijza naar huis te komen," voegde hij
er een oogenblik later bij. „Denk je, dat je lang
zaam terug kunt rijden, Ilse?"
„Natuurlijk heel goed."
Het Jonge meisje trachtte haar verwarde haren
weer wat in 'orde te brengen. Maar het gelukte; niet
tost, er waren te veel 'haarspelden verloren ge
gaan. Von Ortzin yond haar hoed achter den boom
stam. 1
„Gaat 'het zoo eenigszias?" vroeg Ilse. LZij drukte
Üen verkreukelden hoed in het voorhoofd.
„Buitengewoon men'ziet niets meer," troostte
hij, terwijl hij eerfjge droge dennennaalden en bla
deren 'von haa? kleedpran afparn,
„De anderen tobben hoop ik 'niets gezien? Ik
schaam mij zoo../*-
.:U tob* 'geen reden om zich tö schamenal
leen Geldern." 1
Kurt was veraf en bezig bet paard :op te vangen.
„Waarom hij?" Ilse zette 'groote oogen op.
Ortzin beet zich 'op de lippen. De toorn over 'de
situatie, waarin hij da towustëlooze 'Ilse en haar
Zwager had gevonden, steeg weer gloeiend in hem
op. „len eerste'ia hei onverantwoordelijk van hem
u op 'zulk een paard te zetten ten tweede
Hij schraapte to keel. „Kort en goed hij is geen
puesend gezelschap voor u." 1
zeggen... Toen hy den brief gepost had en het post
kantoor uitging, struikelde Toon haast over iets.
Een portefeuille was 't, die tusschen twee treden van
den stoep lag. Vol met papieren, kwitanties, portret
ten, on pok bankpapier...
Hein, die rustig had zitten luisteren, strijkend
langs zijn zwaren blonden knevel, eerst lusteloos;
denkend dat de aak zou uitdraaien op die vrijage van
Toon en Mien, die hem bisftff schelen kon, Hein
zag nu plotseling op mot schitterend» Qogey.
„Bankpapier?
„Ja", vertelde do indtfr, in zijn opwinding alle
voorzichtigheid, vergetend yoot bij de hvee duizend
gulden. Nog een eind eraver. Als ik dat bomt... Als
ik zooveel geld liad.. Kerel nog toe, dan hoefde Mien niet
weg. Dan zouden we 't best kunnen uitzingen samen
tot betere tijden. Al was ,t nog een brok minder..."
Hein Maxtens was nu zeer ernstig en aandachtig ge
worden.
„Ik had 't ding dflfielyk naar het politie-bureau wil
len brengen. Ik was-al 'op-weg er mee..."
„Jp zoudt wel stapelde! moeten rijn", bromde Hein.
....„Neen, zeg dat nu niet 't Slaat gelijk met diefstal.
Maar 't was telkens net oif iemand mij tegenhield, 't Is
al drie dagen geloden. En... en"
Hij knalde een courant voor den dag em wees", met
bevende vingers naar ©en. berichtje.
„Ssstt". vermaande de ander. pas op. Do kellner
Jet op ons. Geen woord: meer over de zaak. Wij pra
ten straks verder". En zonder er oen oogrin te slaan,
borg hij de courant op. Praatte nog wat, op luiden
toon over „neutrale dingen". Toen gingen rij.
Non*' een gelegenheid, waar zfe veiliger, rustigor kon
den redensöron. Hein Marlens wist net goede adres.
Zij hadden wel een uur ritten praten. Hein had be->
stelci. En Toon de Wys zag Sloedrooid van de borrels, die
hfj, in z'n agitatie, 1de een na den ander told ge
dronken.
„Je geeft mij vijfhonderd1 pop", zei Hein nog eeios
„en er kraalt geen haan naar. Je" houdt do duiten;
een heele poos achterbaks. De nummers zijn blijk
baar niet bekend. En anders weet ik daar wed een,
mouw aan te passem Laat dat maar ain mij over.
Daar wil ik zelfs geen cent voor hebben. Dat doe ik uit
vriendschap voor jou. Afgesproken dus: vijfhonderd
voor mij. En aan Mien vertel je iets van een loterij,
een buitenkansje, weet ik wat. Dat bericht in de
courant, waarin tè lezen staat, dat die meneer z'n
portefeuille even bij vergissing onbeheerd 'had laten lig
gen, ik geef toe, idlat is leefijkcr. De vent vergist ricru
zeg je. Goed, ik neem 't aan. Neen... Ik' geloof 't graag.
Jij hebt 't dan gevonden. Reden om! dribbel voorzichtig
te zijn. Maar dut 's niks. Komt in orde. Ik' vijüiondei|a
voor mijn goeden raad... Afgesproken?"
Maar Toon sloeg nog niet toe. Zat lodderig te kijken.
Er was begreep Hein Marlens nu niet met hem
te praten.
Ze kwamen overeen: morgen-ochtend om acht uur,
vóórdat rij aan 't werk gingen, zou Hein hem ko
men afhalen. Dan kon men de zaken verder rcgelqa.
En toen Toon de Wijs den volgenden ochtend z'n
huis uitkwam. hleek, somber, met vermoeide oogen.
stond de ander daar.
Zij liepen samen pp.
„Nou? vroeg Hein eindelijk, brandend vOn onge
duld, vis alles m orde? Volgens afspraak? Waar blijft
de aap?"
't Duurde lang, bar de ander antwoordde.
„Ik ben gok geweest", zei hij eindelijk, „stapelgek.
Maar nu ben ik tot bezinning gekomen".
„Hé?"
„Natuurlijk. Ik breng het geld naar de politie terug.
Zal eerlijk opbiechten. Dat ik oen paar dagen In twee
strijd gewoest ben..."
Kameraad schaterde 't uit.
„Noen. die ls goodl'V zei (hij, „In tweestrijd. Ja, ze
zullen jo geloovoul"
„,Danr bon ik zeker van", zei Toon.
„Noul". stoof Iloin op. zich zijn deel van de buil
ziende ontgaan, „maar don zullen we eens iets anders
beloven. Neen, kereltje, zoo gaat het niet. Zóó zijn
we niet getrouwd. Als jc dat probeert... Maar misschien
is 't een kunstje oin 't hcele zaakje te behouden... Als
je dat probeert, dan ga ik...
Zo waren nu dicht bij de fabriek gekomen.
En twee personen traden hen tegemoet.
Rechercheurs waren 't.
Toons verbaal, in café gedaan, met liet beverig
vertoon van courant, tod du aandacht gewekt. Den
varigon avond llmd k diner or raat stamgasten over ge
sproken. Een van hun wist al 'heel gauw, wie die twee
bezoekers van hot hoekje achter in lokaal waren gé-
woest... En dien ochtend vroeg was caféhouder naar het
bureau gestapt.
Kameraden moesten rcctorctours volgen.
Ouder heolo tranen, handenwringend, bezwoer Toon.
de braaf solide vinder, dut hij nog dienzelfden dag por
tefeuille tod willen terug brengen. Wat commissaris,
dio voorioopig voriioor Jiód af te nemen, slechts deed
glimlachen.
Eu da Delfde soort glimlachje aig lk ook op het go-
laat vtan <lcn annblemuu* O. M., in de zltiamg waar
Toon do Wijs tcatsdhlslond, toen zijn verdediger
ais diens „echte on lninlge overtuiging" uitsprak, hoe
'l beklaagde werkelijk on waarachtig ernst was go-
weost om vondst terug "te brengen.
De officier scliudde even het hoofd.
Met gebaar van: Welk een naieviteitl Voor pdvo-
katcn van zooveel jeugd en zóó geringe ervaring en
mensch enkennis moest toch inderdaad eigenlijk een soort
van „stage" rijn...
MAITRE CORBEAU.
Binnenlandsch Nieuws.
LANDSTORM-UITSTEL GEVRAAGD.
Het hoofdbestuur van de Reedersvereeniging voor die
Nederlandsohe Ilaiangviissdherij heeft aan den, miinalstex
„Mijn zwager goen passend gezelschap?"
„Neen.... hij is te te lichtzinnig, op zijn
zachtst uitgedrukt. Beloof mij, niét meer met-hem
te rijden, Hse tenminste ^et meer met hem al
leen!"
Hij greep naar'de hand van tot jonge imeisje en
zag haar sftieekend in de'oogen.
Zij aarzelde.1
„Doe het terwilïó 'van mij, Ilse... ik maak mij
tozorgd 'om u."
Zij stond al9 in 'pen droom. „U is beziorgd 'voot
mij? Waarom?"
ZIJ sprak boel zacht. 'Een ongekende zaligheid
deed haar hart sneller kloppen.
„Omdat 'ito.-"
ren luid gefluit wpprklonk.
Ortzin zwoeg 'do woorden dip op zijn lippen
zweefden, „omdat ik u liefheb" bleven voor het
oogenblik onuitgesproken. Hij liet de hand van het
jonge meisje vlug uit do zijne glijden en keek in
da richting vanwaar ''het gefluit kwam. Hot was
ritmeestor 'Enkevort, wien ÏIsq's paard tegemoet^
goloonen was, en die nu bezorgd voor -hot lot der
gevallen", luide fluitend en Toepend nader kwam.
„Ha, goddank, juffrouw 'daar is u gelukkig!
Oizln beeft u reeds opgemonterd? lGoen gebroken
armon of boenen ''mooi zoo den volgenden
koor zal hot wel beter gaan."
D» jacht wosTeeds ten pinde.""" 1
„Ortzin, dat is wol voor tot eerst» dat u het ba-
lal} 'verzuimd tobt."
„Dat hindert niet," gaf de aDder goedgeluimd te
rug. „Juffrouw Hans te in heeft mij beloofd, voor-
loc^pig ni°t moer aan - de jacht deel te nemen.... Dat
is'een verzuimd halaJi waard."
„Ik heb het nog'hnel niet beloofd," smaalde Ilse.
„Men zal denken dat ik angstig ben...""
„Np*n ik 'ben angstig," zeide Ortzin vlug en
zacht, „spoedig ia! ieder mogen weten, -hoop ik,
dat ik eonig recht om "batorgd voor u te zijn
Maar 'daar ''komt Gehtern. Dio vriendelijke Uex&
von Oorlog een adres gezendtin, houdende verzoek om
uitstel van inlijving en oefening tol het einde van den
toringtcelt-1915 voor de lanastormplichtigen, die ter
h5aringvisscherij varen, en zulks op grond van de om
standigheid, dat reeds door de mobilisatie een groot
aantal visscherlieden aan het bedrijf is onttrokken, en
verdere onttrekking van bevaren zeelieden aan dc vloot
onvermijdelijk tot inkrimping van het bedrijf zou leiden,
hetgeen vcor het economisch leven in de visschery-
ploatwan eon zeer groote schade zou botcckenen,
Gebrek aao arbeidskrachten.
Op enkele dagen van de week is de aaDYoer
van visch te IJmuiden zoo groot, dat er gebrek aan
arbeidskrachten is om de sohepen te lossen, wijl
velen der havenwerkers zich onder de wapenen
bevinden.
Ook het Rijk ondervindt voor het werk in de
hallen den hinder daarvan. De loonen voor de lpsse
werklieden bedragen in den regel dan ook 40 tot
50 oent per uur.
Maandag zochten de visohhandelaren tevergeefs,
naar werkvolk tegen een uurloon van 75 oent.
In de petoet.
Al vroeg waren ze allebei, Nareske en Mieke
gekleed en gereed en gingen op weg naar het
grjjze Grave, dat straks binnen zijn poorten zou
zien voltrekken het huwelijk van een zjjuer be-
valligste dochteren met Tommes Proem, zoon der
echtelieden voormeld. Tommes was onder de
wapenen „in Ede of Lewkrden of dor érreges en
dio kwamp mè 'n per daag verlof mar reohttoe vh
ginderwiet af nao de Graaf". De oudjes volgden in
flanknj het smalle kronkelpaadje, waar de nog
bedauwde overhangende heide het zorgzame Mieke
de noodzakelijkheid deed gevoelen, „die lang pèlzen
'n bitjen op te rape", hetgeen Nareske beant
woordde met mannelijk „de boksepiepen om te
slaon". De karavaan trok al verder de woestijnen
on kortte zich den tijd met ontboezemingen over
hot mooie weer en de ophanden zijnde zegeningen
en heerlijkheden. Een paar maanden geleden was
hot jonge paartje al in den ondertrouw gegaan
mjiar toen de groote dag naderde, zag Tom mes
zioh verplicht de betrokken lui te berichten; dat
hij „in de petoet zat en desse 'm niet los wou
laote urn gaon te trouwe". Maar nou zag het er
beter uitGinder doemde reeds de eerwaarde
Elisabethskerk op en de oudertrots van Nareske en
Mieke zag die kerk èn die stad en „onzen Tommos
mè zie. vrommes" in oen aureoolbeidon zweefden
voort, als gedragen op het maatgezang van Nares
z'n „raerèsterso boks", dio tot meerdere eer en
glorie van den dag haar „jiep" deed hooren, zoo
vaak de eene pijp langs de andere streek. Zoo
met do muziek nan 't hoofd, trok men zegevierend
de stad binnen, waar men als uit een hinderlaag
besprongen werd door een briefkaart die de bruid
gisteravond had ontvangen en waarin de bruidegom
mededeelde, dat „ze 'm weer in de doos hadden
gestopt" en de trouwerij dus andermaal moest
bljjven stoken. Na dezen koud waterstraal keerden
onze oudjes met hangende veoreii naar huis terug
geen woord word gewissold 5 pus het bekende geluid
vun de deurklink thuis wekte hen uit hun mij
moring en Naroske zei:
„Mur go zot verd.,.. zegge, wa-t-ie nou wór
uitgovrêteu hè 1"
„Ja, dé zoddo zegge 1 antwoordde Mioko.
(G. O.)
EEN HOLLANDSCII STOOMSCHIP AANGEVAREN
Reuter seint uit Looiden ,dat volgens een bericht
van Lloyds tot Hollandsche stoomschip „Zeeland, van
Leith naar Rotloitkun, op den Üen in aanvaring is
gowwst met oun ander schip hij do kust van Nor-
folk. Do verschilnsing vbji die „Zeobud" wuï'd ucua bak
boordzijde ingedrukt.
Dl'. vSTOOMi'ONT TE VELSEN.
Dc heer W. baion van 'i'uyll van Surooskcrkon. lid
vun tien Rmd van VcLsca, heeft oou motie ingediend,
waarin wordt herhaald de rc«N uilgospiolnui v«rwiu:li-
ting, dat eerlang zul worden overgegaan lol dc oprich
ting vun eon vaste brug over het Nooidzeekuiuial, en
ile wcasch geuit, dat, zoolang deze brug niet zul zijn
tol sumd gekomen, een lwe.de stoom pont zaj worden
in dienst gesteld, zooals geduroiüdu dm proeftijd
gescjiiod. B. cn W, woirdt vurzochlt doze motio tor ken
nis ie brengen van 'den ïnXnJslor van Waterstaat cm
overigens slappen to doem, welke tót tot gcwemsuhle
raiultaol zullen kunnon leiden.
WONINGNOOD TE MAASTRICHT.
Reeds van begin Sopt. 1914 beuracht er, sclurljft <le
„L. Kr.", in Maastilchl een buitengewone woning--
nood.
De Wonjngcommissie. opgericht door de Sleuncom-
mlssie 1914, kreeg mede tot taak, woningen te verschaf
fen aan hen, die zander behoorlijk onderdak waren.
Ofsdxxm moest worden geconstateerd, dal er families
van 10 lot 15 personen op één kaan er in een of andere
achterbuurt waren gehuisvest, kon die commissie deze
laak ocihter niet vervullen, o-m do eenvoudige reden,
dat er geen woningen meer .besclukbaar waren. Van
den kelder tat dun zoMer was elke ruim Ie ingenomejn.
Gehoopt werd, tiait in dezen ohhoudb&röa toestand:
eene wijziging zou komen, door vertrek vain ^en aan-
mpt een geheel gFoenen bek.... Jammer, ik zou haar
graag eens onderhanden nemen en 'vijf-en-twintig
over den boomstam heen en terug laten sprin
gen."
„Doe dat een ander maal, mijn kereltje," Ver
zocht d" ritmeester, „titans moeten wij maken,'dat
wij naar huis komen. Om -'zeven uur willen we op
Glockenburg dineeren.... U hebt toch niet vergeten,
Geldern, dat u ons uitgenoodigd hebt?"
„Ne6n, zeker niet," zeide Kurt. -„Mijn schoonzus
ter heeffc het menu bepaald. 'Fazanten met zuur
kool."
„Fameus! Een weinig sekt 'er over heen en
van die kleine zeediertjes, oesters genaamd, erop
dat is lang niet slecht. Wij zullen precies op tijd
zijn. Wie zijn er eigenlijk, van .ons.... behalve
mij, nog Ortzin Normann en Raven, niet waar?"
Geldern, die den blik !van Ortzin op zich voelde
rusten, boog gedwongen beleefd. „Jawel, als 'er
zich nog iemand van deheeren bij wil aansluiten,
zal mij' dat za«r vorheugen."
„Heb je zuurkool genoeg, juffrouw ''Ilse?" vroeg
de ritmeester bezorgd,
Ilse'lachte luid. „Er is voldoende! 'U moogt zelfs
tweemaal nemen."
„Dat laten wij ons gezegd zijn, Ortzin." 1
Gelüsra hielp Hsr in paard. JZij klopte Hexe op
den slanken hals.'„Ik ben heel niet boos'op haar,"
verzekerde zij den ritmeester, die 'naast haar stil
stond -— haar blik'trof Orfcrin. i
„Lieve, kleine rakker!" bromde Enkevort.1
Htj keek de wegrijdenden na. „Wat dien zwager
betreft wat tob ik u gezegd? Komt het uit - of
niet?" wendde hij zich zacht tot Ortzin.
„Het liefste 'seboot ik den kerel overhoop," bruis
te de jonge officier op. 1
„Niet 20.0 haastig gebakerd," bezwoer Enkevort
flegmatisch. „Ik wil 'eerst mijn zuurkool etnn."
.Wordt vervolgd.
tal Belgische gezinnen. Tot heden echter is de toestand
dezelfde gebleven. In de laatste weken werd een drié
tal gezinnen uit hunne woningen gezet en geen enkele
woningruimte kwam beschikbaar. Bedoelde gezinnen
moesten onderdak vragen bij familieleden.
De Bouw ver eeniging „Sti Servatius^' die in dezen
ontzettenden woningnood wilde voorzien, wacht nu reeds
ruim een j[aar op de goedkeuring torer plannen, waarop
de woninginspectie allerlei aanmerkingen had te maken.
Komt er mot spoedig op andere wijze verandering Jn
idczctt, ook voor de ^ulkagiD/yhdhoiti gevaarlijken toe
stond, dan zal wrat tot nlad straks, evenals vet*
loden "jaar voor dc Belgen, moeten omgezien wordetn
naar een soort van asyi voqr daklooze Maastrichtscho
families. i
CENTRALE LAND- EN TUINBOUWBANK.
Donderdag is te s-Gravenhage opgericht de centrale
land- on tuinbouwbank met winstdeeling. Deze bank
instelling is ün üet lev<m geroupen ten einde aan de
bollen- en boomkweekers, die in sterke mate vau do
tijdsomstandigheden hebben te lijden, op billijke wijze
c-mlieten te verschaffen. Commissatitsscn dezer centrale
zijn d» hecren C. J. K. vun Aalst, president va'n do
Noderl. HaiKkil-Maatschapnijj'hjr. mr. W. Th'. C. .van
Doorn, 'lid dor Tweede Kamer en voorzitter van den
Niedorlaudsclhen Tuinbouwraad, mr. D. Fock ouid-minis-
ler, voorzitter der regeeringscominissie Inzake het mid
dens tandscrediet, jhr. H. Loudon, directeur der Kon.
Mij. tot ExpL van Petroleumbronnen. Directeur is do
heer Brugma. lid der regeeringscommissievoor het htid-
denstandscmiiet.
Naar nader wtfrdt meegedeeld is doso onderneming
eeniaermate le beschouwen als eon govolg vrin het dooïf
II. M. ide Koningin genomen initiatief lot hot ïn het
leven roepon van een Regeeringscommissie inzake hot
Middens tnndscrejdiet.
Toon, onder leiding vain minister Treub, bovenge
noemde commissie 'in het Jovon was geroepen, bleek al
spoedig, dat zeer bepaaldelijk enkele categorieën van
personen, o. nu de bollen- en. boomkwekers, in sterke
male van do tijdsomstandigheden hadden te lijden en dat
hun bedrijven die in vredestijd op zoo verrassende
hoogte stonn, ln verscheidene gcwullon met ondergang
zouden bedreigd wonden, iruiten niet op doeltreffende
wijze in crolletverschafng te hunnen behoeve werd
voorzien.
Zoo nees dus bij eenige vooraanstaande mohtien tot
denkbeeld om, in samenwerking oenerzij ds met de Re-
gecringscommissio inzake tot iniddousliaiHlscrecliet. jpn-
derzlids met hol onlangs opgoiic'lne Tuinbouwvvaurhorg-
een bankinstelling in tot leven te roepen, die aan twee
belangrijke categorieën van producenten op billijke wijze
crcdictou zol verschaffen. l>at vooral dit laatste doed
voorrit, volgt T&xls uit de namen der commissarissen
van dc nieuwe credtetins telling.
Gelijk de naam der bank aaihluiiit, zullen do credloU
nemers doelen in do winst, die wordt gemaakt boven een
matige rente van tot oündeelenkapitaai
TEXEL
In tot bestuur van den Prins Hendrikpolder op Texel,
provincie Nootdjholland, is benoemd tot dijkgraaf d.o
l>«or P. Dm'nker en tot heemraad de Uwer H. Tim
mer, beidon te Texel.
NAUWKEURIG ONDERZOEK.
Ais een bewijs hoe nauwkeurig de paardenhandel in
Limburg wordt gecontroleerd en de uitvoer naar an
dere provincies wordt nagegaan, kan dienen, dat en
kele landbouwers tc Haart emmermeer paarden te Sit-
tard cn te Maastricht hebben gekocht, on de politie te
Haarlcmmcnneer een Onderzoek toeft Ingesteld of die
paarden, volgens nauwkeurig signalement, wel daar wa
ren «nagekomen. L. DbkL
nELDER.
GesL'iogd te Amsterdam voca' diploma Gezel fn tot
tim meren de hoer J. H. B. Butlifer, loeraai' A.B.S.
le Holde?, f
HGoriwot
Dinsdagavond hield jde vcreenigling „Hoogwoud Voor
uit'-, 'len huizo von don heer Breea omo algemeouó
vergadering. Do rekening avcr 1913 weid aangeboden.
Deze wera ln aiilo bevonden cn goxlg.-koutd door do
vergadering. Dc ontvangsten hebben licdrugen f 90 en
dc uitgaven f 96.40, Doaeclig saldo van f 0.40. Tot be
stuurstolen werden torkozen dc heeiwn J. Brn-baarl Dz.
cn'N. J. Vlaming en In plaat» \-on den heer .f. Beere-
poot word gekozen de hivr I). Rooker. Voorb werd bo-
sloiou op Wmis-Muandiig volkssjielen le orgainlaeeren.
Verleden Jaar wentoi gren h-estdu gehouden wegéns
dc mobilisatie, mamr timns werd beslaten door te gaan.
Staatsloterij.
2e
KLASSE,
4e
TREKKING.
PRIJZEN
VAN
f 30.
öl
2947
4918
8078
106UU
12705
15469
17697
156
82
5019'
331
932
832
475
721
4415
3578
222
679
11025
9,18
556
18141
B0.T
97
6390
729
189
13213
16068
991
111.")
817
550
800
■■Mb
276
137
19195
1211
4111
707
9150
529
344
-120
291
253
336
710
344
603
695
U4
465
297
388
938
378
626
807
17038
517
2t'13
547
7093
607
HIK
14035
416
016
147
599
167
599
985
«63
545
229
602
192
10035
12137
15068
553
415
737
6362
/277
279
162
557
565
766
520
532
317
402
637
Plaatselijk Nieuws.
2o COOP. AANKOOPVKREENIÜING VAN VEEVOE
DER ENZ TE SCHAGEN.
Jaarvergadering op Donderdag 12 Augustus 1915, te
ll'/a uur 's moirgeais in hot Noordhollandsoh Koffie-
huis (o Schagon.
De voorzitter, do heer S. Spaans Cz., opent de slecht
bezochte bijeenkomst, rijn spijt daarover uildrukkend.
Dc heer P. Hopman, Secretaris-Administrateur, leest
daarna de notulen, die omverajnidftrd worden goedgekeurd.
Daarna volgt het jaarverslag. Daaruit deden we mede,
dat door den oorlogstoestand de vereeniging bijzondere
moeilijkheden heeft gehad. De aanbesteding van de koe
ken ineens kon niet plaats hebben, met de afzonderlijke
leveringen had men echter niet veel last. Er werd
aanbesteed 176080 K.G. murwe koeken. Door 71 van
de 111 leden werd koeken betrokken. Amerikaanschö
koek werd niet gekocht. De geldmiddelen zijn niet roos
kleurig. Het batig saldo liep van 1911'12 tot nu,
terug van f 251.14 op f 25.69ya. Door „het oprichten van
aankoopvereenigingen te Zijpe en Anna Paulowna liep
hel ledental terug.
Do rekening cn verantwoording was door dc hoeren
P. Stammes en K Borst nagezien en,deze adviseerden
tot goedkeuring, "daartoe de vergadering besloot. Den
administrateur werd dank betuigd voor zijn uitstekend
beheer.
Toen werd overgegaan tot de bespreking van de
vraag of tot opheffing dor vereeniging zal worden over
gegaan. Door hot zoo slecht bezocht zijn der vergadering,
achtte men-het beter, hieromtrent hog geen. beslissimg te
nemen. De kaarten zonden yoor de Sijptemberiovuri'ngl
(half September) wonden rondgezonden, om zoodoende
de loden tegen billijken prijs in de gelegenheid te stel
len te koopen. Men zou dah afwachten hoe de za
ken liepen.
Tot bestuurslid werd gekozen de heer C. de Moor
te Oudesluis.
De heer P. Hopman werd herbenoemd tot administra
teur.
Hierna sluiting.
LICHTING 1916.
Van de lichting 1916 rijn in Onze gemeente voor
den militairen dienst aaingewezen:
P. Biesboer, D. M. Boon, J. V. d Brink, A. Broek
huizen, J. Hoddos, A. Keuris, P. Kok, A. v. d. Men
iën, J. J. du Mud, P. N. Roggeveen. J. Stammes. W.
Slruyf, J. M- van Twuijver, A, Vlaskamp. J. Zwaan
NAAR SCHAGEN.
Commies v. ril Berg, van de stoomtram! Den Haag-
Sihevenlngen, wordt roet 1 Sopteinbijr overgeplaatst i^aai.
den tranwuenst Rthier.
