llltiin Kiwi-
WOENSDAG 10 NOVEMBER 1015
iBste Jaarq aog. No 5092.
UitgeversTRAPMAN Co.
Tweede Kamer.
FEUILLETON.
m GEHEIM VAN DE HERBERG.
Gemengd Nieuws.
GHAG
Dit blad verBoliynt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 'b morgens 9 nro wor
den ADVERTENTIES in het eerst uitkomend nummer geplaatst.
COURANT.
StBAGEN, LAAN D 5. - lat. Tileah. No. 20.
Prijs per 3 maanden f0.85; por post f 1.-. Losse nummers 5 cent
ADYERTENTIEN van 1 tot 6 regels met inbegip van bewijsno.
f 0.35, iedere regel meer 8 ot. Groote lett. worden naar plaatsr. berek
Den Haag, 9 November.
Het kalme, rustige voorspel, heit vredigd 'prae-
ludium van de groote campagne. Dat niet zoiu doen
vermoeden .de stormen 'en stormpjes, welke in aan
tocht zijn. Èerst de intrede van den vrijz.-deimocra-
tischen man, die voor Assen den 'algepieen zoo diep
betreurden Van Deventer "vervangt, den, heer Kos
ter. Hij verscheen in frak en witte 'das, legde de
beloften af en bewoog zich onmiddellijk in.den kring
der collega's, alsof hij er ai jaren Jin vertoefd had.
De splinternieuwe Benjamin 'des Parlement* is een
kleine figuur (nl. wat het physieke betreft, voeg ik
erbij, .om alle misverstand te verhoeden). 'Even
groot, zoowat, als de ex-Benjamin, 'de heer Kleero-
koper. Hij is gaau, zitten op de plaats, waar nog zóó
kort geleden, mr. Van, Deventer 'zijn hoekje vonjd.
Mog*> de heer 'Koster in elk opzicht waardig blij
ken, die plaats in te nemen. 'De taak, te verv|ullein
door, hem om dat te toonen, is zeer zeker niet een
lichte.
Vóór de Indische Begrooting 1916 was een re^ksje
ontwerpen af te doen, niet alle onbelangrijk voor
zeker. De ruiling van grond met Rotterdam -voor he)t
nieuwe Postkantoor (dat naast! het nieuwe Stadhuis
komt) was spoedig van*'de baan. Minister Lely be
loofde den heer Spiekman spoedige overlegging van
de plannen, waarbij men rekening zal houden met
het streveir om het nieuwe Raadhuis in bouwstijl
„overheerschend" te doen zijn.
Hot ontwerp, strekkende om de Kon. Holl. Lloyd
voor baar stoomvaartdienst op Brazilië en Argen
tinië een uitkeering te 'geven mest het oog op het
stêrk-toenemend postverkeer, kwam er op 'f nipper
tje af: 32 tegen 31. Voor minister Lely', die de.zaak
voor aan verkoudheid lijdenden collega Exc. PosthVi-
ma te verdedigen had, zou verwerping zeker niet
prettig zijn geweest. De minister van -Waterstaat
legde er nadruk op, dat 'de billijkheid gebood, hier
het „gelijke monniken, -gelijke kappen" toe te pas
sen en de regeling in overeenstemming te brengen
met de contracten, die men met de „Rott. Dloyd" en
de „Nederland" 'heeft. De heeren Beumer en Jan-
uink vonden, zeker in de huidige tijdsomstandig
heden, geen reden om de bloeiende maatschappij
het faveurtje te verschaffen. Zooal3 gezegd: 't was
een stuivertje op zijn kant. Maar de K.- H. Lloyd
kr<-eg haar uitkeering.
En het ontwerp-Eland mfet betrekking tot officie
ren der Landmacht, wier bevordering door' de mobi
lisatie geschaad zou worden, is door den voorstel
ler ingetrokken.. Minister 'Bosboom betwistte dat de
mobilisatie generale vertraging van, promotie berok
kent. Hier en 'daar kan, dat het geval zijn. 'Maar
werd het ontwerp wet, aldus Z.Ex-c. zoo''had
men een al-meer aangroeienden en niet af te wen
den drom ven klagers te wachten. De Regeering .zou
dus zelfs al zou zij generaal Eland's argumenten
onderschrijven niet met .een dergelijk ontwerp
zijn gekomen. Tegenover deze bestrijding verklaar
de de even bekwame als bescheiden en vredeaievdn-
de afgevaardigde voor Arnhem te 'zwichten.
Waarna wij kregen de. wijziging der wettelijke be
palingen op den zoutalocijns, nl. de opheffing van
hot invoerrecht op geraffineerd'zout. Door den heer
Arts eene bevoorrechting van de. importeurs en, een
ramp voor de twee-en-dertig vaderlandsche zoutzie
derijen genoemd. Waarin de heer Gerretson hem
vrijwel steunde, per amendement in overweging ge
vend slechts te belasten. Terwijl de Rotterdam-
sche heer Jan, .ter Laan wilde vrijgelaten blij
ven. i
Minister 'Treub verklaarde de bezwaren „opgebla
zen" te achten. Van. de 60%' millioeH KG. zout, did
gebruikt worded, zijn 50% 'millioen KG. ruw zout,
2 millioen geraffineerd. De zoutziederstrust verdient
een dikke drie 'ton als gevolg van de becshermiug
der industrie. Geen zoutiietier verklaarde Z-Exc.,
zal door het ontwerp nadeel' lijden. Morgen, dus
Woensdag, stemmen Wij. Eu komen misschien, via
Djambi, Donderdag*aan, de Indische Bsgrooting,
De beer Sannes 'zal minister Posthuma vragen
steden over den prijs yan eenige levensmiddelen,
speoia&l melk.
Mr. ANTONIO.
li.
„Wat zegt u? Is u dat? ...Die veertigduizend
markvroeg Bcutler met verlegen 'verbazing.
„Ja, de heer met de veertigduizend "mark, mijn
heer Heydemann volkomen juist. Thans mede
werker der Tagesbote," verklaarde 'Edith.
„Zoo... zoo... zeer 'merkwaardig," zeide Beutjer,
zich nog steed8 verwonderend. '„Bepaald interes
sant, dat u 't is. Nu, .mijn vriend Bohne heeft die
zaak onderhanden genomen. Hij1 vertelde het mij toea
ik hierheen ging. En voor zoover ik hefm kern kolmt
hij er ook achter, krijgt uw veertigduizend mark
terug, mijnheer, daar kimt u vast op rekenen-"
„Is u daar zoo van overtuigd?" vroeg mevrouw
Driessen verwonderd, i
„Dat ben ik ook," antwoordde Beutler.
Nu werden de dames toch nieuwsgierig naar r dit
gewichtige personage en men kwam overeen, dat
Beutler en Bohne bij de dames zouden dineeren, ,dan
konden tevens de zakén omtrent het uitgeven der
romans besproken worden.
Beutler was vertrokken 'en ook Heydemann wilde
heengaan. Maar 'mevrouw Driessen hield hqm terUg.
„Hoe bevalt 'u mijnheeV Beutler?" vroeg zij.
„Niet bizonder," wilde Hedemann zeggen, maar hij
bezon zich. „Dat kan 'ik na zoo'n .eerste ontmoeting
niet beoordeelen."
Zijn gastvrouw ergerde zich aan dat antwoord.
„De man is thans voor ons een, gewichtige persoon
lijkheid. Daarbij is hij een 'zeer net en flink per
soon... Maar nu onze eigen aangelegenheden
En nu begon mevrouw Driesen weer 'over haar
idee voor een nieuwen roman, waar zij reedseen
vierde van klaar bad. Heydemann zou voortaan deel
hebber zijn in de daaruit voortvloeiende) 'inkomsten.
Zij nam de beschreven bladen en gaf die heou.
Heydemann keek eens'achter zich naar Edith, maai
haar oogen waren weer koud en staarden in, de verte
Het manuscript beefde in zijn hand en het lief
ste had hij alles neergesmeten. Maar mevrouw Drie
sen list hem daar geen tijdl toe. „Dus U neemt deze
copy mee. Waarneer kan ik ze. terUg verwachten?"
TEGEN DE DUIKBOOTEN.
Sedert de duikbooten hun intrede in den oorlog
hebben gedaan, is hun aanvankelijk groot succes
een voortdurende prikkel geweest voor vindingrijke'
geesten, die naar middelen ter ontdekking van den
onzichtbaren vijand zochten, waarvan er dan ook
reeds enkete gevonden schijnen te* zijn, hoewel men
natuurlijk slechts weinig of -niets positiefs omtrent
de resultaten mededeelen "kan, die onmiddellijk tot
nieuwe beveiligingsmaatregelen van 'de zijde dör
duikbooten aanleiding zouden zijn. Reeds merkt de
Scientifio American, die over een der nieuwste wij
zen, om duikbooten op te sporen, iets mededeelt,
op, dat wanneer de duikboot niet 'meer ongemerkt
kan naderen, haar reden van bestaan komt te,ver
vallen, en inderdaad is liaar voornaamste voorsprong
boven andere strijdmiddelen verdwenen, indien .hel
bericht waar is, dat men in Frankrijk er 'in is ge
slaagd, ü.oor middel van onder water geplaatste
microfoon- en telefoon-systemen "het geluid van
de duikboot tot op grooten afstand te herkennen.
De groote moeilijkheid was niet zoozeer, het op
vangen van het geluid, als wel 'het onderscheiden,
daarvan in den chaos "van, klanken, die de microfoon
opvangt, en die afkomstig zijn ,van de 'stuwschroe-
ven van alle vaartuigen in, den omtrek, van de brian-
ding op de naastbijzijhde kust, en alles wat -er in
het water van een druk scheepvaartgebied voor
valt.
Prof. Tissot, die te Gherbourg experimenteerde,
slaagde dan ook 'met zijn 'onder-water-microfoon
met er in de aanwezigheid van de Fransche duik
boot die bij 'de prooven, gebruikt werd te onder
scheiden van het bezoek van de torpedojagers, trei-
lers, enz. Hij riep de huip in van zekeren Dfubilier,
een Amerikaan, die op het gebied van draadlooze
telegrafie en telefonie "rijn sporen verdiend heeft,
en in Frankrijk draadlooze installaties'op de vlieg
tuigen in orde bracht. Zij ontdekten bij hun voort
gezette proeven, dat de duikboot een hoog geluid
maakte, dal andere vaartuigen, niet vergezelt, deze
geluidsbron met hoog trillingsgetal 'werd bij de vij
andelijke duikbooten teruggevonden. Om zich nie/t
te verraden, onthouden 'de beide proefnemers zich
van elke nadere aanduiding omtrent de! oorzaak van
die geluiden, zij beweren echter, dat zij -'niet alleen
karakteristiek voor duikbooten zijn, 'maar ook te
midden van alle ander onderzeesch gedruisch her
kend kunnen worden. 'Het had wel maanden werk
gekost, vóór 'men met behulp van klankbuizen 'en
een interruptor, die met de inkomende geluidsgolven
gesynchroniseerd moest worden, zoo ver was, dat de
duikboot-toon als 't ware gefiltreerd 'werd uit de
ongewenschte geluiden, en-"bovendien zóó versterkt,
dat men door de variaties ervan na .te gaan, gevolg
trekkingen kon maken omtrent den afstand,'de rich
ting en de snelheid van de duikboot. De waarne
ming gelukt reeds op een afstand vanh'meer dan 50
zeemijlen. Elke waarnemingspost heeft zijn kabel,
die in zee vertakt 'is in een aantal draden, elk me|t
zijn eigen microfoon, die 'op bekende plaats en af
stand in een halven kring den post 'aan dei zeezijde,
omgeven. Wanneer door de van alle afkomstige ge
luiden de aanwezigheid van -een duikboot vastge
steld is, worden zij riuk voor stuk.afzonderlijk in
geschat?] d, en, uit het wisselend effect daarvan, de
vermoedelijke richting bepaald. Het groots of
kleiner worden van den 'afstand laat 'zich beoor
deelen naar de toe- of 'afneming van de geluids-
„Hst 'zal er van afhangen welke werkzaamheden
ik voor de courant,le doen,"heb," gaf hij aarzelend
ten antwoord. 1
„Och Ja, de courant. Wilt u dan werkelijk voort
durend aan die courant'verbonden blijven?"
Weer ging zijn bük bliksemsnel naar Edith. De
uitdrukking van haar gericht was plotseling anders
geworden. Haar donkere oogen waren in spanning
op hem gericht en daar lag ieti in van,een bevel,
een bedreiging en een verzoek. 1
Hij ademde diep. „Als ik ©enigszins kan ja,"
antwoordde hij na een kleine pauze.'
Mevrouw Driesen haalde de schouders op en
zweeg.Hij kon,'gaan. Hij boog, mevrouw Fredêrika
knikte.'Maar'Edith sprong plotseling op en) 8ta|khem
de band toe. „Tot weerziens, mijnheer HeydemannI"
zeide zij met een glimlachje, dat hem meer dan
woorden konden doen vertelde, hoe verheugd.zij was
over zijn besluit. Hij voelde den druk harer kleine
hand, hij voelde den warmen gloed haret donkere
oogen, en een warme gloed stroomde vanuit zijn
hart door het geheele lichaam.
Toen hij buiten was "bekeek hij de plaats, waar
Edith's hand de zijne gedrukt had. Het was toch
eigenaardig dat die er nog jVüst zoo uitzag als an
ders. En toch voelde hij daar iets wat hij nog nooit
tevoren.had waargenomen.
Hedemann zat'in de werkkamer, aan zijn' lessenaar
te schrijven. Het ging langzaam en'moeilijk, zwaar
der dan de vorige dagen. Hij1 was moede. Hij had de
laatste twee dagen tamelijk veel gewerkt meer dan
gewoonlijk. Redacteur Scbultzo had-spoedig gemerkt
dat Heydemann niet alleen.een zeer ontwikkeld en
intelligent man was, maar als 't ware een geboren
journalist. En van zulk een uitnemend werker moest
hij partij trekken. 'En bovendien had Heydemann
ook nog voor mevrouw Driesen het nieuwe manus
cript omgewerkt een .werk, dat tot laat in den
nacht had geduurd en hem menig uur van rust en
slaap had gekost j
Zoodoende'zat hij moe en afgemat aan zijn, lesse
naar en schreef langzaam woord voor woord op, toen
de deur openging en, Bohne 'als een onweerswind
binnenstoof. v
„Zoo, Heydemannetje, hoe gaat het hoe gaat het.
Goed en monter, Ja? En, als steeds een, vlijtig, mam
irracht De absolute mast van dein afstand, die van
Acg meer belang is» kan'ook bepaald worden, zeg
gen Tissot en Dubilier, zonde* mee,'te defelen hoe.
Langs de gansohe ÏTanscho kust Van -Calais tot
de golf van Bisoaye, en langs de kusten van Groot-
Britannië en Ierland, vindt "men nu de installaties,
elk met hun noodige draadloos 'materieel, om ztoo
noodig de patrouille-vaartuigen 'langs de kust te
alarmeeren, en op 'te roepen tot de jacht. 'Wellicht
kan het systeem ook toepassing vinden -op schepen,
en zal iets dergelijks ook te land, als waarschu
wingsdienst voor Zeppelins uitgewerkt zijn, öt kun
nen worden-
DAGBLAD EN TELEGRAAFDIENST IN DEN
OORLOG.
De wonderbaarlijke snelheid van de tegenwoor
dig© berichtgeving van. de kranten is eerst een winst
van "den laatsten menschenleeftljd, schrijft de Deut
sche Verkehrszeitung. Wel bezat men reeds aan
het einde der achttiende eeuw in Jde door Claude
Gbappe uitgevonden, optische telegraaf 'in eenige
landen van Europa inrichtingen, voor de verzending
van mededeelingem Op verhoogde standplaatsen kon
den aan masthoornen bevestigde vleugelarmen in ver
schillende standen gebracht worden, waarvan iedere
een andere beteekenis bezat. Zij 'dienden echter al
leen ten behoeve van, 'den staat. Slechts me,t bizon-
dere toestemming van de overheid mochten de 'door
deze telegraaf verzöndën oorlogsberichten in de pers
verspreid worden. I
Voor de overbrenging van, een telegram van
slech's 20 woorden op het ongeveer 400 kilometer
lange traject Straatsburg-Parijs had men onder de
gunstigste omstandigheden ruim een uUr:noodig. De
teekens konden alleen over dag bij helder weer on
derscheiden worden; bij mist, regen of sneeuw en
des nachts rustte de dienst volkomen. Ofschoon, der-
ze optische telegraaf geleidelijk in 'de voornaamste
beschaafde landen ingang vond, bleef haar dienst
voor de pers en 'het openbare leven toch een zeer
onvolkomen berichtgeving.
Dq electrische telegraaf bracht 'groote verande
ring. Doch eerst in de 'helft van de vorige eeuw
ontstond het telegrafische gedeelte der kranten. Het
gebruik van de telegraaf voor het openbaar ver
keer werd in Pruisen" eerst-op 1 O c tob er 1849 toe
gestaan, in 'andere landen ongeveer om dezelfden
tijd, maar eerst drie dagen nadat het bericht was
au?gekomen, verscheen het eerste dagbladtelegram.
Tien jaar lang bleven 'de telegrafische 'berichten
der pers uiterst schaarsch. Eerst de oorlogen in
de tweede helft der negentiende eeuw leidden, tot
een beter gebruik van de telegraaf in den dienst
van de pers. Toch bleef de 'telegraaf in den, Rrim-
oorlog nog zonder toepassing^ De hooge tarieven
waren in den eersten tijd voor de ontwikkeling van
het nieuwe verkeersmiddel niet zeer 'gunstig. Oor
spronkelijk hief men, ook 'in ons land, naast een
woordtarief, nog 'een afstandstarief.
Door vermeerdering der geleidingen, verbetering
der stelsels en verlaging van het tarief 'is de tele
graaf voor de pers allengs onmisbaar geworden.
Slechts feiten kunnen het verschi1 tusschen vroe
ger en thans aantoonen. Zoo werd de terechtstell
ing van iLodewijk XVI op 21 Januari 1793 eerst
op 31 Januari, dus volle tien dagen daarna, in de
jLeipziger Zedtung vermeld, en werd de vernietiging
van het Fransche leger op de Russische snoquwveü-
den 'di <si2 eerst bekend, toen de eerste overblijf
selen un het Groote Leger de Duitsche gren» over
schreden. .Op 26 Juli 1830 begonnen te Parijs de
revolutie-onlusten em'op 2 Augiustus 1830 legde Ka-
rel X zijn kroon neder. AI deze'gebeurtenissen, die
thans in verloop van een -paar uren ter kennis zou
den komen van de pers in alle 'vijf werelddeel en.
werden eerst op 9 Augustus'als „het laatste nieuws
in de Beriljnsche bladen bekend gemaakt..Toen kort
na de Duitsche oorlogsverklaring in 1870 Duitsche
schepen op de vaart van Nieuw-York :naar Ejuitseh-
Und, naar gzwnorte, Fraoaeba havens 'aandeden,
verramc^ rij m>A varbaeing het bericht van den ver-
anderden poliüskós tosctanÜ 'Ruim een jaar gele
den weerklonk'de echo der wereldpolitieke gebeur
tenissen dikwijls reeds enkele uren later, in de draad
loos telegrafische echeepsstations van een eenzaam
o'de werpeldzee zich bewegende schepen.'
In welken omvang -'de pers van de telegraaf 1 in
den ooriog gebruik maakt, kunnen eenige voorbeel
den leeren. Tijdens de revolutie-onlusten 'in de Ar-
gentijnsche Republiek, gaf de 'Times in enkele, we
ken voor kabeltelegrammen 70.000 gulden uit. Voor
een enkel, 'twee kolommen vullend, telegram gaf
een andere courant in den Boerenoorlog 5400 gulden
uit.
•N. Rt. CL
EEN GEVECHT IN DE LUCHT.
De Noorsche schrijver Iohan Bojer, die kort ge
leden aan het Fransche front in Champagne is ge
weest, geeft in 'een van zijn brieven de volgende
levendige beschrijving van. een kamp dien hij tus
schen twee vliegtuigen, bijwoonde. Hij waarin gezel
schap van een, Franschen majoor. -
„Kijk daar," ztegt 'de majoor.
Hoog aan den hemel zijn een'aantal witte wolk
dotjes te zien. Voortdurend komen er meer. Het is
aisof zij uit de lucht spatten, alsof zij uit den, blau
wen hemelontploffenri
„He* zijn de Duitschers, !die op 'omae vliegers
schieten," zegt de majoor en:hij zet zijn kijker voor
zijn oogen.
Men ziet inderdaad een "klein prikje, ver weg in
de blauwe oneindigheid. Het zweeft op en neer, heen
en weer. Het speelt met "het gevaar. Schiet maar.
Mik maar goed. Hier ben ik. Ach, de Duitsche arm
is geweldig; maar zoover reikt bij niet met zijn
prikkeldraad en 'zijn systemen. Hier is de( oneindig
heid. Schiet maar.
Nu komt hij naderbij,'zoodat hij goudachtig in de
zon blinkt. De ontploffende granaatkartetsen volgen
mee. Daar'in de verte achter het bosch, waar de
Duitschers staan, dondert hef als in razernij.
„Kijk daar, daar ginds," zegt weer de majoor.'
Én hoog boven het bosch nadert -'een donkere
streep, rustig als een zeilende arend.
„Dat is een Duibscher," zegt de majoor:
Rondom ons heen hebben de soldaten het druk, zij
graven in den grond, exerceeren in pelotons, ver
zorgen de paarden. Maar nu wordt "het stil. Allen
wenden het hoofd naar den hemel mi staren daar
heen. Uit de Ftansche batterijen breekt geknal en
gedonder los, en nu beginnen'ook rookwolkjes ron
dom den Duitachen vlieger 'te paffen.
De twee menschenvogels hebben elkaar in ■'het
zicht gekregen. De lichte valk boven ons tuimelt
heen en weer en doet in hét begin, alsof de ander
hem niet aangaat. De zwarte zleilt Tustig nader. N(ii
draait de valk zijn snavel naar hem toe, en de twee
roofvogels stortten recht op elkaar in.
Wat zal er nu 'gebeuren?
Maar hier onder den zonnig warmen hemel is
men als een ander wezen. Men wil een beetje 'co-
quetteeren, zelfs met een vijand Men begint er mep
elkaar te wijzen wie men is. Wat kan jij, en wat
kan ik? Kijk! En de valk buitelt alsof het hier loU-
ter spel voor hem geldt, dronken 'alk het ware ;van
de zon en den zomerschen hemel. En denarend doet
hem na met een 'spelletje op zijn manier. De een
vervolgt den ander. Als Jonge havikken, die als dron
ken zijn wijl zij 'de ruimte kunnen heheerschen.
Totdat zij op gelijke hoogte gekomen zijn, stt.il 'blij
ven staan alsof zij nu eikaars krachten meten en.
plotseling stortten'zij op elkaar af.
„Krrrral!" luïdt het in de hoogte. 'Het zijn 00
mitrailleuses. Nu valt er wel spoedig een.
Neen, 'beiden klimmen hooger en hooger. Zij koet
sen al maar omhoog. Weer schatert het Nu vlucht
de een, en de ander vervolgt. Nog hooger. -Daar
boven is geen andere dekking dan de afsterft geeö
Je bent in enkele dagen hierheen man van beteeke
nis geworden hoor ik. Heb Je het nieuwste' al
geboord? Ik heb Krüger leeren kennen. En weet
je, wat hij doet?"
Heydemann haalde de 'schouders op.
„Nu, je behoeft' niet zoo onverschillig te doen,
Heydemann. De goede Krüger, de schoonzoon'in spe
van den kastelein uit de Roode Leeuw, is bezig een
heel rieuwe fabriek voor zich in te richten-"
„Wat?" riep.Heydemann uit, van zijn stoel op
springend. f
„Wei, zie je nu!" 'riep Bonna triomfeerend. „Ik
wist wel, 'dat je dat zou interesseeren. Een 'groote
fabriek, 't is zoo. ;En hij'heeft geen compagnon of
deelgenoot. Ik heb 'de fabriek gezien ,en deze 'is vol
met de allernieuwste, machines. Ik heb 'een heel©
beschrijving ervan gegeven en'zoodoende zijn, wij de
beste vrienden." I
„Maar je sohiet er niet veel mee 'op," zleidei Hey
demann. 1
„Wacht maar, wacht maar, beste Heydemann,'
zeide Bohne met de noodige zekerheid. „Die man
is een groote schurk.'Wanneer je met hem spreekt,
zou je hem je beurs in bewaring geven. Maar hij
heeft zo achter de ellebogen. Hij kan zich zoo be-
heerschen. Ik 'ben er heilig van overtuigd, dat h ij
alleen u het geld heeft ontstolen."
„Ach wat, ik heb'op niemand meer vermoedens,'
zeide Heydemann bitter.1' I
„Maar ik," riep Bohne. „Denk maar eens na. De
man heeft geeto, cent vermogen, zegt zijn betrekking
gewoonweg op en 'bouwt een nieuwe fabriek voolr
zich. Over zijn aanstaanden schoonvader is hij 'al
zeer slecht te spreken, hij •'schimpte op hem en
noemt hem een ouden vrek. Van hein heeft hij dus
bepaal 1 het geld niet. Maar hij heeft toch ;gel<L...
Waar vandaan? En plannen voor de toekomst* -
neen maar, of-ie. En nu nog wat Gister heb ik zoo
eens een vraag gedaan met betrekking totjouw
diefstal. Ik sprak zoo over zijn schoonvader, over
de Roode Leeuw en noemde toen ook jouw naam.
Toen hadt 'je hem eens moeten zien. Hij werd
bleek en hij werd rood, hij werd heel' onrustig en
ik zeg argeloos: een onaangename geschiedenis. De
politte heeft jou bepaald wei lastig gevallen en zial
je bepaald nog wel meer vragen doen. Toen zeide
hij: denk je, dat ziou mij heel onaangenaam zijn.
En toen werd hij heel'stil, en keek mij steeds van
terzijde'aan, als een. mensch die een slecht geweten
heeft, en opeens nam bij afscheid. Het .werd hem
toen bepaald te warm. Denk je, dat nu een» inf
ik houd hem bepaald voor den dief." 1
Heydemann verzonk in gedachten.'Half hoopte hij,
half twijfelde bij. Zoo keek hij stil voor zich heen
Bohne legde dit zwijgen "als een soort hopelooze
vertwijfeling uiL Hij klopte Heydemann op den
schouder en 'zeide troostend: „Ik zal het wel in
orde maken, hoor. Ik krijg bem wel te pakken- Ja
bepaald. En nu wat anders.. Zien wij1 elkaar bij me
vrouw Driesen? Ik ben door Betutter daar uitgenoo-
digd. 't Moet'een interessante dame Zijn. Is 't niet?"
„Ja," vergenoegde Heydemann zich ,'te antwoor
den.
„Ik zal jou daar .du» ook 'vinden?"
„Ja." I
„Nu, dan'tot zien»."
Bohne verdween en Heydemann poogde'verder ter
werken. Maar het ging niet goed. Bohne had hem
onrustig gemaakt. 'Hij voelde zich nu in 't geheel
niet gestemd, om in gezelschap te 'verschijnen. Me
vrouw Driesen had hem door -zijn kamerverhUurster
doen wetemjiat zij hem bepaald verwachtte. En d5t
bevel, want dat was het meer geweest dan een
uitnoodiging. durfde hij niet weerstreven.1
Toen hij wat later dan het opgegeven uur in de
eetkamer van mevrouw Driesen verscheen was het
onderhoud reeds in vollen gang.-Men had hem blijk
baar niet'eens gemist. Er was voor hem gedekt Hij
poogde zijn te laat 'komen te verontschuldigen,
maar hij bemerkte wel dat het hem niet 'kwalijk
was genomen.
Vandaag was Bohnè de hoofdpersoon. Deze had
zich fijD en elegant gemaakt en was in onberispe
lijk salontoilet verschenen en zag'er werkelijk goejd
uit Toen Heydemann kwam hield Bohne juist een
voordracht over de politie en hij gaf niet laag op
over zijn verdiensten als particulier detective.
"Mevrouw Driesen, die zulk een onderhoud zeer
belangwekkend vond, keek vol bewondering tot haar
bezoeker op.
f Wordt vervolgd.
