Alieieti Muis-
BRIEVEN VAN EEN OMBEKENDE.
ZATERDAG 27 NOVEMBER 1915.
58ste Jaarg aag. No 5702.
UitgeversTRAPMAN Co.
EERSTE BLAD.
GROOT CONCERT
DE SCHEPPING.
Brieven uit Engeland.
Burgerlijke Stand.
Bïnnenla ndsch Nieuws.
SCHAGI1
CODIANT.
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 9 ure wor
den ADVERTENTIEN in het eerst uitkomend nummer geplaatst.
SCHAGEN, LAAN D 5. - Int. Teleph. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 0.85 per post f 1.-. Losse nummers 5 oent
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels met inbegip van bewijsno.
i 0.35, iedere regel meer 6 ct. Groote lett. worden naar plaatsr. berek
DU nummer bestaat uit 3 bladen.
Een van mijn kermissen, die me ook in mijn „on
bekendheid" 'kent, en die gaarne een praatje maakt
de man heeft veel tijd sprak me er zijn ver
wondering ovér uit, hoe ik toch gelijk in mijn vori-
gen brief den lof der lange avonden kou -zingen.
Zijn oordeel was: ,,Ik vind het heel eenvopdig ver
schrikkelijk, als je'de lajnp om'4 h 5 uur moet aan
steken. Wat moet een, mensch den heel en langen
avond doen, aleer hij met fatsoen naar bed kan
gaan? Hoe krijg Je den tijd stuk? De eenige uit
komst ia. nog: uit te gaan; 'en dat doe ik dan ook
veel. Maar ten slotte begint ook dht to vervelen!"
Ik weet, dat deze 'mesnsch niet alleen staat in
zijn jammerklacht.
En ik weet ook, 'dat deze mensoh en zijn lotge-
nuoten te beklagen Jzijn. Immers verveling is een
erge gast, die den menschen het leven zuur en
ongelukkig maakt. Maar ik meen ook te weten, dat
do oorzaak 'van deze ellende 'niet te sdoeken is
buiten don mensch maar i n hem. En ten slotte
meen ik, dat, als de mensch er maar 'eenmaal van
overtuigd is, dat de vijand binnen zit, hij den on-
gewenschten 'gaat bet huis kan uitzetten.
Mag ik eens beproeven in 'deze deurwaarders-
diensten te verrichten en beproeven het monster der
verveling „mot den stérken aran" der redeneering
op straat te zetten? Dat ik daarbij in alle beéchei
denheid aan uw'ooitieel overlaat of mijn „arm" (Lc.
redeneering) in deze „sterk" is, spreekt 'vanzelf.
De eerste vergissing, waaraan deze mensch en
zijn soortgenooten 'zich schuldig maken 'is, dat zij
meenen den tijd, zelfs te veel 'tijd te hebben. 'En
daar „alle teveel schaadt" voelen die menschen zich
in dat overdadig bezit ongelukkig. Maar die mee
ning is pure verbeelding, mijn vriend. Gij hebt nielt
to veel tijd. Eigenlijk hebt gij heelemaai den tijd
niet. De tijd heeft u.
Gij zijt als de gevangene, die naar de cel gebracht
wordt, en die zich verbeeldt den cipier op te bren
gen. De tijd heeft u bij den arm en 'leidt u lang
zaam maar zeker, onverbiddelijk zeker voort-
En juist* omdat de tijd ons „a 11 ij d i 't zelfde
lempa" voortleidt» meenen wij den itJÜ te heb
ben.
En de tweede'vergissing (noodzakelijk voortvloei
ende uit de eerste) is, dat men meent „den tijd stuk
te moeten slaan". Natuurlijk, waar men teveel van
heeft, daarvan probeert men zich te ontdoen; in
dien 't niet anders kan zelfs door vernietiging, door
„stuk te slaan" Evenwel de beeldspraak in deze
uitdrukking duidt al op iets, dat niet aanbevelens
waardig is. Stuk slaan is 'bijna nooit goed. En iets
kostbaars stuk slaan is zelfs dom en 'misdadig. En
de dingen, waaruit dat „tien tijd stuk slaan" bestaat,
maken over 't algemeen dan ook geen ver hef f endten
indruk. In 't gunstigste geval.... uitgaan, met een
praatje en een spelletje. In 't ongunstigste geval
ik laat het aan. uw fantasie 'of levenservaring over,
lezer, dezen zin aan i. vullen. Daarvoor is Ue 'tijd
toch te kostbaar. „Tiju is immers geld", zegt het
spreekwoord. En zoo is 'het. Mam- tijd is nog veel
meer. Tijd is wijsheid en kunstvaardigheid; en tijd
is naastenliefde en hulpvaardigheid; en tijd is gees
telijke groei en ideale wasdom. In één woord „tijd is
gelijk oen wijs man het eens 'heeft gezegd. ..ons
leven zelf". En met ons leven gooien we toch niet
om, a'suf we meer dan, één leven te verliezen had
den? Welnu! evenmin doen we verstandig, ja is het
geoorloofd, me1 dien tijd om te gooien, dien tijd
stuk te sia^n, die immers de onze niet is.
't Is zo.o eenyoudig en treffend uitgedrukt in de
woorden, die op zoo menige torenklok gegoten zijn:
„Ze gaan oorbij en worden u toegerekend". 1 De
dubbele gedachte, daarin vervat, hebben we vast
te houden. 1
„De uren gaan voorbij". Zelfs snél gaan ze voor
bij, ondanks het beweren, van hem, die klaagt en
mokt over lange avonden vol verveling. Dat hebben
de besten altijd gevoeld. Spreekt Schiller niet van
een „heden" dat „pijlsnel is ontvloden"? En zong
Vondel niet:
„Het leven rent voorbij."
En daarom liet hij voorafgaan de waarschuwing:
„Verzuimt geen oogenblikken".
Eu liet bij erop volgen,:
O inenscheu» kondt gij Wikken
En wegen uw getij,
Dat nimmer weer zal keeren
Gij zoudt den tijd'waardeeren.
I
Dat is heel wat anders dan '„den tijd stuk slaan"
en „donden".
En „ze worden,'„ons toegerekend". We mogen
„in den tijd" leven, maar de tijd vraagt daarvoor
een contra-prestatie. En die hobben we.al hee' slecht
geleverd, als we den tijd stuk slaan of laten pas-
seeren.
..d'Eeuwigheid vraagt naar 'de vrucht van, 'den
tijd."
En waarin die vrucht voor ietier bestaat? Och!
van ieder vraagt de tijd iets 'verschillends. Ik geef
hier geen levensrecepten voor bepaalde personen;
ik geef slechts een 'levensrichting. Dat is in de
eerste plaats een, kwestie *van gave en 'aanjeg. Wiein
veel gegeven is, van dien zal veel gevraagd worden-
Dat hebben wo 'met eigen geweten uit te vechten.
Als resultaat 'maar „Vrucht" mag 'worden ge
noemd. Anders hebben we „Vruchteloos" geleefd- Ed
daarmee laat 'de tijd zich 'niet afschepen.
Ik mee», dat, als We dezen kijk op den tijd krij
gen, - van klagen over te veel tijd en al te lange
winteravonden 'geen sprake meer is. Want nu ;is er
„werk aan den winkel"! Zóóveel, 'dat er tijd ge
zocht en gespaard moet worden. We worden dan'gie-
rig op den tijd; 't eenige waarop wé gierig mogen
zijn. En dar. is de verveling de deur uitgezet Of
Uever ongemoiiida damp vervluohtigd. Want ver
veling is alleen (en ook onherroepelijk zéker) het
geveig van, tijd «tuk slaan, tUd dooden. Maar in
het nieuwe licht van depe overtuiging zullen we het
beproeven met het rffmnje:
i i
„De tijd gaat snel,
Georuik hem wel.".
Ik herinner het me nog uit den 'tijd, dat 'ik nog
op de schoolbanken zat. Onze leeraar vroeg eene
verklaring van de uitdrukking -„Beidt uw tijd!" Een
niet al te taalkundige klasgenoot gaf den zeker wel
originee' te noemen uitleg: ,3 ij t uw tijd", d.w.z.
„zet uw tanden er in." 't Verschil tusdchen (ver)-
beiden (af)wachten en bijten stond hem-niet tp
he'der voor 'den geest. Genoegen heeft hij van 'zijn
verklaring niet veel beleefd: hilariteit van de h'eele
klasse en waarschijnlijk een '9lecht cijfer van den
leeraar. Maar ik ben hem altijd dankbaar geweest
voor de treffende gedachte in zijn - foutieve verkla
ring: Jal'we hebben onze tanden in onzen tijd te
zetten. Forsch en vasthoudend, zooals een verscheu
rend dier zijn, tanden zet in zijn prooi.
Gelukkig de mensch, die dat voelt al9 levenseisch.
Wan* niet ieder voelt dat zóó. In dat geval zou
de klacht aan 't begin van, mijn brief niet gehoord
worden. En die het in hun beste oogenblikken wei
zóó voelen, hebben nog al te veel slechte dagen,
waarop ze het niet of met voldoende zoo voelen.
Gelukkig dan, da* er 'in de wereld machten zijn,
die ons dwingen naar een ideaal te 'blijven arbeiden,
ook al bebben we het voor een oogenblik uit het
oog verloren. Klaag niet, mensch, dat de zorg voor
uw gezin, de nood, de vrees voor broodsgebrek enz.
enz. u somtijds wreed vervolgen en voortdrijven. Ze
zien er in "t ruwe werkpak wel een beetje onaan
trekkelijk uit. Maar hun harten zijn van gond. Het
zijn uw weldoeners. Want in de matte granwe tij
den, als ge vergeet, dat het „leven" is „werken en
denken en leereni" en wanneer gij geneigd zijt het
leven te zoeken in „tijd stuk slaan", houden zij |u
daarvan met forsche hand terug. Zij dragen u over
de gevaarlijke diepten van traagheid en gelijk -
vloerschheid tot waar gij den vasten "bodem van
hernieuwden arbeidslust en wederontwaakten idea-
len-zin weer onder de voeten hebt.
En zij houden buiten uw hart en uwr huis de erge
gast der verveling, wiens dorst met „tijddpoding"
en „tijdpassering" evenmin te lesschen is als uw
dorst met .zeewater.
En ze geven u den zegen, 'dat ge lange 'dagen en
korte avonden al even wolkom heet als korte dagén
en lang avonden, omdat gij weet, dat er uit bei
den te oogsten is „de vrucht van den tijd", waar
buiten gij - het 'geen dag kunt 'stellen en die de
eeuwigheid van u Vraagt.
X.
VOORLOOPIG BERICHT!
TE SCHAGEN, OP ZONDAG 19 DECEMBER 1915
door db gem. zangyereeniging „euphonia"
van toonkunst.
uitvoering v. h. beroemde oratorium van joseph haydn.
groot gemengd koor. drie solisten,
obcflest mar1nekapkl, volledigs bezetting.
Londen, 21 November 1915-
Bijna ieder in Holland kent een of meer .van de
geïllustreerde Engejsche weekbladen, The Graphic,
The Stretch, The Tatler, The Sphere, The lllustra-
ted London News enz. nz. Ze zijn mooier, en duur
der, dan hun Hollandsche collega s. Ma<*r het ver
schil in prijs is ook zoo groot, dat het verschil in
hoedanigheid niet meer dan natuurlijk is. Al de
hjer boven 'genoemde kosten 30 cent per stuk. en
hoe vee' kost de Prins? Een 'stuiver!
Ik heb zoo'n idee, dat een van do 'geïllustreerde
weekbladen, The Bystander, veel minder bekend is
in Holland dan The Graphic 'bijvoorbeeld. Hoe het
komt, weet ik niet, want het blad doet in niets voor
de andere onider. Ze allemaa1 elke week te.koopen,
zou me een beetje duuir uitkomen, maar ook niet
veel nut hebben. Je zoudt 'dagen noodig hebben, ér
door te komen, en bovëndien, hoe zou je den tijd
doorbrengen in de wachtkamer van den tandarts?
Gewoonlijk 'aai, ik me leiden door het omslag van
de bladen, als ze voop de boekenstalletjes op de
stations hangen, 'en een enkelen keer, zooals ver
leden week, door 'een röclamebiijet Dit'luidde: The
Bystander in Holland.
Het was geen bedrog. De Bystander, d.w.z. een
van de medewerkers 'er van, was voor raken maar
ons land vei-trokken, en verhaalde van 'uit Amster
dam zijn bevindingen. Mijn lezers mogen oor deel eu,
of hij een goed opmerker was, ik weet niet, hoe
Holland er uitziet in deze tijden.
De groote moeilijkheid was uit Engeland .te ko
men. Daar zal ik, Jals de oorlog dan nog niétten
einde is, over eenige maanden ook'van mogen pro-
fiteeren. Tot zes maal toe moest de onschuldige
niets kwaads bedoelende Bystander een verhoor on
dergaan, tot hij ten slotte tot de vaste overtuiging
was gekomen, dat hij enkel .'en alleen naar Holland
ging om handel te drijven met den vijand, militaire
geheimen te verraden, en ia het algemeen den boei
in het honderd te sturen.
Maar hij kwam zijn land ten .'laatste uit, en aan
boord van de Vlissinger boot, waar een Hollander
ik kan het me haast njet indenken heju voor
stelde er samen 'eentje te gaan nemen „Wil you
with me a drink to have?" beweert de Bystander,
dat de Hollander zei, Wat ik niet geloof, maar hij
is evenmin sterk in Hollandsch-Engelsch als in de
Hollandsche taal zelf, zooals verder 'in het 6tuk
blijkt
Bij het landen zocht de Engelschman, met de zes
kruisverhooren in zijn eigen •land nog -versch in 't
geheugen, al zijn papieren bij elkaar. En dat was
geen kleinigheid: een paspoort, een registratiebiljet,
een een pak visitekaartjes, een itreinabonnement,
een vrachtbrief, getuigschriften van patroons, lo-
vensverzekeringpolis enz., maat tot zijn groote,ver
wondering wilden de Vlissinger beambten er geen
oog in slaan. Zijn leeftijd, de nationaliteit van zijn
eerste, tweede, derde en vierde vrouw, de lengte
hee ren in Hol i and volkomen koud te laten. Ze keken
van zijd haar, de breedte van zijn neus, en de diep
te van de uitdrukking van Zijn oogen, scheen de
den Londenaar slaperig aan, en stonden hem toe
zonder eenige verdere formaliteiten Holland in te
wandelen. d.w.z. 'het buffet van het Vlissinger sta
tion.
Daarop volgde al 'spoedig een spoorreis, want
voor zijn pleizier blijft iepiand 'niet lang in "Vlissin-
gen. En ouzo Engelschman zag, tot zijn schrik 'en
verontwaardiging, dat zijn medepassagiers in de
coupé hem allen aanstaarden, 'naar hem toescheen,
op een. niet vriendschappelijke manier. Duitschers,
dacht hij, of Duitschgezinde Hollanders. En hij
staarde terug, zoo hard als hij kon. Tot de mede
reizigers begonnen te praten, en het 'bleek, dat het
Engel schgefcjntie Hollanders waren, allen bereid voor
Engeland te sterven, d.w.z. 'hij wijze 'van spreken,
en die den nu gerustgeetelden Engelschman vertel
den, dat er maar twee soorten van menschen in
Holland pro-Duitsch waren: officieren en smokke
laars.
Het geval van het staren werd 'hem later opge-
helderd. Hij vernam, dat er geen vijandschap 'be
doeld wordt met hei staren in Holland, dat ieder
in een trein ieder ander zit aan te kijken, en als
ooit iemand je zit 'aan te gapen, je er zoo goed
als zeker van, kunt zijn, dat het een Hollander is.
Ten 'slotte werd het doel van de "reis, Amster
dam, bereikt, waar John Buil een wandeling maak
te door welverlichte straten, terwijl het uur voor
de Zeppelins toch al geelagön had, en'waar hij des
nachts sliep, in het hartje van de stad, "in een kamer
op de bovenste verdieping van het hotel. jOverdag
wandelde hij door de straten, waar hij, tot zijn ver
ontwaardiging, honderden, jonge mannen tegenkwam,
die niet in khaki waren. Met 'moeite kon hij zich
weerhouden op hen 'af te stappen 'en te vragen:
„Waarom ben Je niet in 't leger?" Maar .dan plot
seling bedacht hij zich: 'Amsterdam was Londen
niet, en Holland leefde "in vredestijd.
Waarom is Holland neutraal? vraagt de Bystan
der. Omdat het 'doordrongen is van. de aanwezig
heid van twee groote, werkelijk bestaande dingen:
het Duitsche leger, en 'de Engelsche vloot. Holland
heeft op 'een afstand evenveel achting voor
het eene als voor de andere. Het zou heuscb niet
weten, wat. te kiezen, en zou niets liever .willen,
dan dat, die twee buren-vechtersbazen 'nu einde
lijk maar eens vrede roet "elkaar sloten.
Holland vindt de dingen het beet, zooals ze.waren
voor den oorlog. Het houdt "er niet van olifanten
te zien paradeeren 'als walvisschen en omgekeerd.
Dat Engeland conscriptie zou invoeren, wordt door
niemand in Holland gewen^cht. De Hollanders zijn
geen voorstanders van het militair isme, en hebben
Fngeland altijd beschouwd als een bolwerk
gen. De jonge,, aristocratische Hollanders dragen
kleeren met een merk van Bondstreet erin. Zij
zijn in hun uiterlijk van Engelsche» van "hun stand
niet te onderscheiden en spréken Engelsch bijna
zonder accent. Ze zijn lang en slank.
Een Duitscher, die twaalf jaren in 'Holland ge
woond iiceft, wordt zelf ten Hollander. Waarom?
Omdat het hem beter "bevalt. Het is meer comfor
tabel en hij houdt van zijn gemak. Ais jo Hollan
der bent hoef je je niet in te.spannen, alleen maar
te leven, te eten, te slapen en dik te worden, en
dat is, waar elke Duitscher in het binnenste van
zijn bart naar verlangt.
(Sinds wanneer is Holland zoo'n paradijs gewor-
den? De schrijver overdrijft toch, hoop ik, niet?)
De Hollanders zouden Vechten tot de laatste kaas
(die leuke grap is 'niet van mij) liever, dan dat
ze de Duitschers over hen zouden laten heerschen.
Maar daarom moet jullie in Engeland niet denken,
zegt de Bystander, dat ze met een heiligen ijver
voor de Engelsche» bezield zijn. O 'neen. Ze schij
nen een heeleboel van ons to weten. Ze praten ov+r
den een of anderen oorlog, dien we, zooals ze zeg
gen, 'een jaar of wat geleden tegen'hun stamver
wanten gevoerd hebben in een plaats, die ze Zuïd-
Afrika noemen. Wij hebben dat heel natuurlijk ver
geten, maar zij' niet. Zij welen er nog alles van, en
ze houden den naam De Wet waarachtig in eere
en dien van Botha heelemaai niet.
Dan zijn er veel Joden in Amsterdam, en die kun
nen maar niet verder komen, dan'tot een'zeer ge
matigd enthousiasme voor Rusland.. De 'Hollanders
denken niet over Rusland, zooals ze zouden hoor en,
te doen, als den 'beschermer yan de rechten van
verdrukte naties. Maar als je ze vraagt, wie naar
hun oordeel verantwoordelijk is voor den oorlog,
hebben ze maar één antwoord. De Duitsche bewering
dat het Engelands schuld is, doet eiken Hollander
schudden van het lachen, niet zoozeer om de be
wering, zelf, als om het idtee, dat de Duitscberë het
zelf zouden gelooven.
En wat zou Holland moeten hebben om mee te
gaan vechten? Duitschland zou vast en zeker wel
bereid zijn bet uit 'zuivere dankbaarheid te annex-
eeren. Maar Engeland, wat zouden wij nu kunnen
doen voor Holland? Daarover sprak de Bystander
tot een aanzienlijk Amsterdammer. Maar die schud
de zijn hoofd, en zei, dat het eenige wat Holland
van den oorlog verlangde, was een goedgevulde beurs
„Maar zou 'jullie de Zuiderzee niet drooggelegd
willen hebben?" Ja, 'dat wel, dat willen we al
zoo lang, en zullen We nog zoo lang blijven wil
len. Nieuwe regeertngen worden verkozen om de be
loften, dat ze het doen zhllen, en zoodra ze verko
zen zijn, boeken 'ze de belofte. En het zou maar
neengtlg millioen pond kosten, net zoowat een maand
van julliewonüerlijken oorlog."
De Bystander 'stond op het punt het aanbod op
het oogenblik zelf te doen. Maar hij bedacht zich.
De Engelsche regeering zou het misschien liever
zelf regelen met Holland, en er een van haar eigen
mannetjes J0 pGL commissie op geven. En watzbu-
den ze in Engeland zeggen, als ze hoofden, dat de
Bystander den oorlog, hun oorlog, met een maand
had willen verkorten?
Ik heb alleen maar een 'en ander verteld van hei
eerste 'artikel over Hollend in de Bystander van 3
November 11. Wie de illustraties bij wil zien, van
de slaperige beambte in Vjiasingen, van een Eol-
landacheu meneer met geborduurde pantoffels aan
en een groote sigaar in zijn mond, of wie wil we
ten, wat er staat in hel volgende artikel, moet de
Bystander van 3 en 10.November jnajLr koopen, bu
ren of leenen:
GEMEENTE ANNA PALLOWMA
Geboren: Christiaan, zoon van Adam de Leeuw en
Reusje de.'Jong.
Getrouwd: Comelis Domper en Pietertje Boerman.
Overleden: 'Jantje Jonker, oud Cö juren, weduwe
van Thomas Kamphuis. Nicolaas.van Dijke, oud 22
dagen, zoon'van Jacob van Dijk» cm Geertje Kaan.
GEMEENTE ZIJPE.
Ingeechreven van 2426 November.
Geboren: Theodorus, zoon van Jan Jonge jan 'en
Coroelia Johanna de MoeL
WIERINGERWAARD.
De oudste landweerlichting is danj met klein ver
lof thuisgekomen. Voor onze gemeente is dit slechts
één persoon. Toch zullen vele ingezetenen hiermee
zijn ingenomen, en waarom? omdat het Juist de
eenige barbier was en wij dus nu niet meer mét
ruige gezichten behoeven te loop en.
WIERINGERWAARD.
Door de Vereeniging van Timmer- 'en Metselpa-
troons en -aannemers voor Schagen en omstreken
is aan den Minister van Oorlog een Verzoekschrift
gericht teneinde *e Verkrijgen, even als Voor de
landbouwers, een tijdelijk verlof voor hunne gemo
biliseerde leden tegen of even na nieuwjaar.
Dit wordt noodig geoordeeld voor de regeling
hunner zaken en 't opmaken der balans.
DE GESTRANDE VLIEGER.
Het Duitsche watervliegtuig, dat op '21 deeer op
Schiermonnikoog door misrekening in rijn bestek is
geland, zal volgens beslissing van de regeering, over
eenkomstig het kon. besluit van 3 Augustus 1914 be
treffende het verbod tot liet overschrijden van de
landsgrenzen 'door luchtvaartiers, niet behoorende
tof de Nederlantische land- of zeemacht, worden gie-
inlerneerd. Do officieren worden naar het internoe-
ringskamp te Bergen overgebracht.
BURGERBRUG.
Donderdagavond hield hét'departement van t'Nut
zijn eerste gezéllige bijeenkomst in dit seizoen. Een
talrijk publiek, leden dér "aftieeling en genoodigtiöo,
was bijeen in de thans net ingerichte en goed Ver
warmde zaal van den heer Bregman.
Na het welkomstwoord Van den voorzitter, Ds.
Nieuwburg, werd een begin gemaakt met h^t rijk
voorziene programma, door bel bestuur reeds voorat
opgemaakt en daartoe in staat gesteld door veie be
langstellende medewerkers. De heer v. d. Ploeg le
verde de lezing, getiteld: „Een buitenpartijtje" door
Bodewijk Mulder; de heer Vcrkroost 'de vaste bij
drage: „Mijn dochtertje en ha.'.r pop". Beid? voor
drachten werden'afgewisseld door het zingen" van
eeDige liederen, van Hullebroock, ondér begeleiding
van mej. W. van Gorkom. Mej. F. Raat" begeleidde
op de piano den zang-van een ander aantal zangeres
sen, waarna de tooneelVDOrtimchten begoimeQ: eerst
„De gefopte professor" en daarna: '„Daatje's moe
der".
Nadien werden nog verschillende voordrachten ten
gehoore gebracht en het was reeds na'middernacht,
toen de voorzitter de bijeenkomst sloot, er de verze
kering bijvoegende, dat 'de samenkomst bizonder
prettig en gezellig was geweest. Hij meende, dat nu
het begin goed was, men aan hei einde tevreden
zou kunnen zijn.
BURGERBRUG.
Door het plaatselijke Steuncomité zal omstreeks
half Januari een gezéllige avond worden voorbereid,
waarop 'belangstellende bezoékérs zullen kunnen ge
nieten van zang, voordrachten'en tooneolepel.
De instelling van dezen avond is het gevolg van
een'besluit, in een der vergaderingen van het Zij-
po* Steuncomité genomen, om Vn bate zijner kas,
zoq mog.ilijk, in de versch illeods dorpen der ge
meente, uitvoeringen te houden.
HOOGWOUD.
Op initiatief van de 'afdeeling Gouwe van de IJs
club H.NjL, 'daartoe vertegenwoordigd door de
heeren W. 'Rempt, als voorzitter en J. Bruin, als
secretaris, werd ten lokale van den heer P. Has
met enkele personen eene bespreking gehouden over
het oprichten van eene afdeeling alhier om aanslui
ting te verkrijgen'vanaf de Gouwe'tot de Langereis.
De aanwezigen gevoelden sympathie voor de zaak,
zoodat eene commissie'werd aangewezen.
AARTSWOUD.
Tot ouderling en diaken zijn herkozen de heeren
G. Leeuw en J. Koeten Jr.
KQLHORN.
Den 25stea November 'hield mej. Raadsvekj, welke
in maanden het hoofd der school, gemobiliseerd,
heeft vervangen, hier voor 't 'laatst, school. Bij die
gelegenheid bieek, hoe in dien tijd de jhffrouw zich
bij de kinderen bemind heeft gemaakt Den 26sten
begon het hoofd der'school, gisteren met klein verlof
uit den dienst ontslagen, opnieuw.zijn taak.
KOLHORN.
De NedarL Anti-Oorlogsraad bes'oot tot de uit
gifte van een eigen orgaan, half maandelijks verschij
nend onder den naam „De toekomstige Vrede" De
abonnementsprijs is 25 cents 'per kwartaal of f 1.
per jaar. Gehoopt wordt dat dezé uitgave moge
medewerken om het getal medestanders te vergroo-
ten.
BOND VOOR STAATSPENSÏONNEERING
Op verzoek van het hoofdbestuur van den bond
hebben de hoeren mr. W. A H. Elink Schuurman,
te Hilversum, H. FeisseT, rijksontvanger te Zaandam,
P. J. Oudt té Amsterdam en de bondsvoorzitter ds.
D. A. van Krevelen van Deinum zich bereid ver -
klaard samen een commissie vormen, die, met
het oog op da financiëede moeilijkheden, waarin dé
regeering verkeert, zal trachten te komen tot, do
formuleering van belastingvoorstellen, door welke