Alieieti Muis- BRIEVEN VAN EEN OMBEKENDE. ZATERDAG 27 NOVEMBER 1915. 58ste Jaarg aag. No 5702. UitgeversTRAPMAN Co. EERSTE BLAD. GROOT CONCERT DE SCHEPPING. Brieven uit Engeland. Burgerlijke Stand. Bïnnenla ndsch Nieuws. SCHAGI1 CODIANT. Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag, Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 9 ure wor den ADVERTENTIEN in het eerst uitkomend nummer geplaatst. SCHAGEN, LAAN D 5. - Int. Teleph. No. 20. Prijs per 3 maanden f 0.85 per post f 1.-. Losse nummers 5 oent ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels met inbegip van bewijsno. i 0.35, iedere regel meer 6 ct. Groote lett. worden naar plaatsr. berek DU nummer bestaat uit 3 bladen. Een van mijn kermissen, die me ook in mijn „on bekendheid" 'kent, en die gaarne een praatje maakt de man heeft veel tijd sprak me er zijn ver wondering ovér uit, hoe ik toch gelijk in mijn vori- gen brief den lof der lange avonden kou -zingen. Zijn oordeel was: ,,Ik vind het heel eenvopdig ver schrikkelijk, als je'de lajnp om'4 h 5 uur moet aan steken. Wat moet een, mensch den heel en langen avond doen, aleer hij met fatsoen naar bed kan gaan? Hoe krijg Je den tijd stuk? De eenige uit komst ia. nog: uit te gaan; 'en dat doe ik dan ook veel. Maar ten slotte begint ook dht to vervelen!" Ik weet, dat deze 'mesnsch niet alleen staat in zijn jammerklacht. En ik weet ook, 'dat deze mensoh en zijn lotge- nuoten te beklagen Jzijn. Immers verveling is een erge gast, die den menschen het leven zuur en ongelukkig maakt. Maar ik meen ook te weten, dat do oorzaak 'van deze ellende 'niet te sdoeken is buiten don mensch maar i n hem. En ten slotte meen ik, dat, als de mensch er maar 'eenmaal van overtuigd is, dat de vijand binnen zit, hij den on- gewenschten 'gaat bet huis kan uitzetten. Mag ik eens beproeven in 'deze deurwaarders- diensten te verrichten en beproeven het monster der verveling „mot den stérken aran" der redeneering op straat te zetten? Dat ik daarbij in alle beéchei denheid aan uw'ooitieel overlaat of mijn „arm" (Lc. redeneering) in deze „sterk" is, spreekt 'vanzelf. De eerste vergissing, waaraan deze mensch en zijn soortgenooten 'zich schuldig maken 'is, dat zij meenen den tijd, zelfs te veel 'tijd te hebben. 'En daar „alle teveel schaadt" voelen die menschen zich in dat overdadig bezit ongelukkig. Maar die mee ning is pure verbeelding, mijn vriend. Gij hebt nielt to veel tijd. Eigenlijk hebt gij heelemaai den tijd niet. De tijd heeft u. Gij zijt als de gevangene, die naar de cel gebracht wordt, en die zich verbeeldt den cipier op te bren gen. De tijd heeft u bij den arm en 'leidt u lang zaam maar zeker, onverbiddelijk zeker voort- En juist* omdat de tijd ons „a 11 ij d i 't zelfde lempa" voortleidt» meenen wij den itJÜ te heb ben. En de tweede'vergissing (noodzakelijk voortvloei ende uit de eerste) is, dat men meent „den tijd stuk te moeten slaan". Natuurlijk, waar men teveel van heeft, daarvan probeert men zich te ontdoen; in dien 't niet anders kan zelfs door vernietiging, door „stuk te slaan" Evenwel de beeldspraak in deze uitdrukking duidt al op iets, dat niet aanbevelens waardig is. Stuk slaan is 'bijna nooit goed. En iets kostbaars stuk slaan is zelfs dom en 'misdadig. En de dingen, waaruit dat „tien tijd stuk slaan" bestaat, maken over 't algemeen dan ook geen ver hef f endten indruk. In 't gunstigste geval.... uitgaan, met een praatje en een spelletje. In 't ongunstigste geval ik laat het aan. uw fantasie 'of levenservaring over, lezer, dezen zin aan i. vullen. Daarvoor is Ue 'tijd toch te kostbaar. „Tiju is immers geld", zegt het spreekwoord. En zoo is 'het. Mam- tijd is nog veel meer. Tijd is wijsheid en kunstvaardigheid; en tijd is naastenliefde en hulpvaardigheid; en tijd is gees telijke groei en ideale wasdom. In één woord „tijd is gelijk oen wijs man het eens 'heeft gezegd. ..ons leven zelf". En met ons leven gooien we toch niet om, a'suf we meer dan, één leven te verliezen had den? Welnu! evenmin doen we verstandig, ja is het geoorloofd, me1 dien tijd om te gooien, dien tijd stuk te sia^n, die immers de onze niet is. 't Is zo.o eenyoudig en treffend uitgedrukt in de woorden, die op zoo menige torenklok gegoten zijn: „Ze gaan oorbij en worden u toegerekend". 1 De dubbele gedachte, daarin vervat, hebben we vast te houden. 1 „De uren gaan voorbij". Zelfs snél gaan ze voor bij, ondanks het beweren, van hem, die klaagt en mokt over lange avonden vol verveling. Dat hebben de besten altijd gevoeld. Spreekt Schiller niet van een „heden" dat „pijlsnel is ontvloden"? En zong Vondel niet: „Het leven rent voorbij." En daarom liet hij voorafgaan de waarschuwing: „Verzuimt geen oogenblikken". Eu liet bij erop volgen,: O inenscheu» kondt gij Wikken En wegen uw getij, Dat nimmer weer zal keeren Gij zoudt den tijd'waardeeren. I Dat is heel wat anders dan '„den tijd stuk slaan" en „donden". En „ze worden,'„ons toegerekend". We mogen „in den tijd" leven, maar de tijd vraagt daarvoor een contra-prestatie. En die hobben we.al hee' slecht geleverd, als we den tijd stuk slaan of laten pas- seeren. ..d'Eeuwigheid vraagt naar 'de vrucht van, 'den tijd." En waarin die vrucht voor ietier bestaat? Och! van ieder vraagt de tijd iets 'verschillends. Ik geef hier geen levensrecepten voor bepaalde personen; ik geef slechts een 'levensrichting. Dat is in de eerste plaats een, kwestie *van gave en 'aanjeg. Wiein veel gegeven is, van dien zal veel gevraagd worden- Dat hebben wo 'met eigen geweten uit te vechten. Als resultaat 'maar „Vrucht" mag 'worden ge noemd. Anders hebben we „Vruchteloos" geleefd- Ed daarmee laat 'de tijd zich 'niet afschepen. Ik mee», dat, als We dezen kijk op den tijd krij gen, - van klagen over te veel tijd en al te lange winteravonden 'geen sprake meer is. Want nu ;is er „werk aan den winkel"! Zóóveel, 'dat er tijd ge zocht en gespaard moet worden. We worden dan'gie- rig op den tijd; 't eenige waarop wé gierig mogen zijn. En dar. is de verveling de deur uitgezet Of Uever ongemoiiida damp vervluohtigd. Want ver veling is alleen (en ook onherroepelijk zéker) het geveig van, tijd «tuk slaan, tUd dooden. Maar in het nieuwe licht van depe overtuiging zullen we het beproeven met het rffmnje: i i „De tijd gaat snel, Georuik hem wel.". Ik herinner het me nog uit den 'tijd, dat 'ik nog op de schoolbanken zat. Onze leeraar vroeg eene verklaring van de uitdrukking -„Beidt uw tijd!" Een niet al te taalkundige klasgenoot gaf den zeker wel originee' te noemen uitleg: ,3 ij t uw tijd", d.w.z. „zet uw tanden er in." 't Verschil tusdchen (ver)- beiden (af)wachten en bijten stond hem-niet tp he'der voor 'den geest. Genoegen heeft hij van 'zijn verklaring niet veel beleefd: hilariteit van de h'eele klasse en waarschijnlijk een '9lecht cijfer van den leeraar. Maar ik ben hem altijd dankbaar geweest voor de treffende gedachte in zijn - foutieve verkla ring: Jal'we hebben onze tanden in onzen tijd te zetten. Forsch en vasthoudend, zooals een verscheu rend dier zijn, tanden zet in zijn prooi. Gelukkig de mensch, die dat voelt al9 levenseisch. Wan* niet ieder voelt dat zóó. In dat geval zou de klacht aan 't begin van, mijn brief niet gehoord worden. En die het in hun beste oogenblikken wei zóó voelen, hebben nog al te veel slechte dagen, waarop ze het niet of met voldoende zoo voelen. Gelukkig dan, da* er 'in de wereld machten zijn, die ons dwingen naar een ideaal te 'blijven arbeiden, ook al bebben we het voor een oogenblik uit het oog verloren. Klaag niet, mensch, dat de zorg voor uw gezin, de nood, de vrees voor broodsgebrek enz. enz. u somtijds wreed vervolgen en voortdrijven. Ze zien er in "t ruwe werkpak wel een beetje onaan trekkelijk uit. Maar hun harten zijn van gond. Het zijn uw weldoeners. Want in de matte granwe tij den, als ge vergeet, dat het „leven" is „werken en denken en leereni" en wanneer gij geneigd zijt het leven te zoeken in „tijd stuk slaan", houden zij |u daarvan met forsche hand terug. Zij dragen u over de gevaarlijke diepten van traagheid en gelijk - vloerschheid tot waar gij den vasten "bodem van hernieuwden arbeidslust en wederontwaakten idea- len-zin weer onder de voeten hebt. En zij houden buiten uw hart en uwr huis de erge gast der verveling, wiens dorst met „tijddpoding" en „tijdpassering" evenmin te lesschen is als uw dorst met .zeewater. En ze geven u den zegen, 'dat ge lange 'dagen en korte avonden al even wolkom heet als korte dagén en lang avonden, omdat gij weet, dat er uit bei den te oogsten is „de vrucht van den tijd", waar buiten gij - het 'geen dag kunt 'stellen en die de eeuwigheid van u Vraagt. X. VOORLOOPIG BERICHT! TE SCHAGEN, OP ZONDAG 19 DECEMBER 1915 door db gem. zangyereeniging „euphonia" van toonkunst. uitvoering v. h. beroemde oratorium van joseph haydn. groot gemengd koor. drie solisten, obcflest mar1nekapkl, volledigs bezetting. Londen, 21 November 1915- Bijna ieder in Holland kent een of meer .van de geïllustreerde Engejsche weekbladen, The Graphic, The Stretch, The Tatler, The Sphere, The lllustra- ted London News enz. nz. Ze zijn mooier, en duur der, dan hun Hollandsche collega s. Ma<*r het ver schil in prijs is ook zoo groot, dat het verschil in hoedanigheid niet meer dan natuurlijk is. Al de hjer boven 'genoemde kosten 30 cent per stuk. en hoe vee' kost de Prins? Een 'stuiver! Ik heb zoo'n idee, dat een van do 'geïllustreerde weekbladen, The Bystander, veel minder bekend is in Holland dan The Graphic 'bijvoorbeeld. Hoe het komt, weet ik niet, want het blad doet in niets voor de andere onider. Ze allemaa1 elke week te.koopen, zou me een beetje duuir uitkomen, maar ook niet veel nut hebben. Je zoudt 'dagen noodig hebben, ér door te komen, en bovëndien, hoe zou je den tijd doorbrengen in de wachtkamer van den tandarts? Gewoonlijk 'aai, ik me leiden door het omslag van de bladen, als ze voop de boekenstalletjes op de stations hangen, 'en een enkelen keer, zooals ver leden week, door 'een röclamebiijet Dit'luidde: The Bystander in Holland. Het was geen bedrog. De Bystander, d.w.z. een van de medewerkers 'er van, was voor raken maar ons land vei-trokken, en verhaalde van 'uit Amster dam zijn bevindingen. Mijn lezers mogen oor deel eu, of hij een goed opmerker was, ik weet niet, hoe Holland er uitziet in deze tijden. De groote moeilijkheid was uit Engeland .te ko men. Daar zal ik, Jals de oorlog dan nog niétten einde is, over eenige maanden ook'van mogen pro- fiteeren. Tot zes maal toe moest de onschuldige niets kwaads bedoelende Bystander een verhoor on dergaan, tot hij ten slotte tot de vaste overtuiging was gekomen, dat hij enkel .'en alleen naar Holland ging om handel te drijven met den vijand, militaire geheimen te verraden, en ia het algemeen den boei in het honderd te sturen. Maar hij kwam zijn land ten .'laatste uit, en aan boord van de Vlissinger boot, waar een Hollander ik kan het me haast njet indenken heju voor stelde er samen 'eentje te gaan nemen „Wil you with me a drink to have?" beweert de Bystander, dat de Hollander zei, Wat ik niet geloof, maar hij is evenmin sterk in Hollandsch-Engelsch als in de Hollandsche taal zelf, zooals verder 'in het 6tuk blijkt Bij het landen zocht de Engelschman, met de zes kruisverhooren in zijn eigen •land nog -versch in 't geheugen, al zijn papieren bij elkaar. En dat was geen kleinigheid: een paspoort, een registratiebiljet, een een pak visitekaartjes, een itreinabonnement, een vrachtbrief, getuigschriften van patroons, lo- vensverzekeringpolis enz., maat tot zijn groote,ver wondering wilden de Vlissinger beambten er geen oog in slaan. Zijn leeftijd, de nationaliteit van zijn eerste, tweede, derde en vierde vrouw, de lengte hee ren in Hol i and volkomen koud te laten. Ze keken van zijd haar, de breedte van zijn neus, en de diep te van de uitdrukking van Zijn oogen, scheen de den Londenaar slaperig aan, en stonden hem toe zonder eenige verdere formaliteiten Holland in te wandelen. d.w.z. 'het buffet van het Vlissinger sta tion. Daarop volgde al 'spoedig een spoorreis, want voor zijn pleizier blijft iepiand 'niet lang in "Vlissin- gen. En ouzo Engelschman zag, tot zijn schrik 'en verontwaardiging, dat zijn medepassagiers in de coupé hem allen aanstaarden, 'naar hem toescheen, op een. niet vriendschappelijke manier. Duitschers, dacht hij, of Duitschgezinde Hollanders. En hij staarde terug, zoo hard als hij kon. Tot de mede reizigers begonnen te praten, en het 'bleek, dat het Engel schgefcjntie Hollanders waren, allen bereid voor Engeland te sterven, d.w.z. 'hij wijze 'van spreken, en die den nu gerustgeetelden Engelschman vertel den, dat er maar twee soorten van menschen in Holland pro-Duitsch waren: officieren en smokke laars. Het geval van het staren werd 'hem later opge- helderd. Hij vernam, dat er geen vijandschap 'be doeld wordt met hei staren in Holland, dat ieder in een trein ieder ander zit aan te kijken, en als ooit iemand je zit 'aan te gapen, je er zoo goed als zeker van, kunt zijn, dat het een Hollander is. Ten 'slotte werd het doel van de "reis, Amster dam, bereikt, waar John Buil een wandeling maak te door welverlichte straten, terwijl het uur voor de Zeppelins toch al geelagön had, en'waar hij des nachts sliep, in het hartje van de stad, "in een kamer op de bovenste verdieping van het hotel. jOverdag wandelde hij door de straten, waar hij, tot zijn ver ontwaardiging, honderden, jonge mannen tegenkwam, die niet in khaki waren. Met 'moeite kon hij zich weerhouden op hen 'af te stappen 'en te vragen: „Waarom ben Je niet in 't leger?" Maar .dan plot seling bedacht hij zich: 'Amsterdam was Londen niet, en Holland leefde "in vredestijd. Waarom is Holland neutraal? vraagt de Bystan der. Omdat het 'doordrongen is van. de aanwezig heid van twee groote, werkelijk bestaande dingen: het Duitsche leger, en 'de Engelsche vloot. Holland heeft op 'een afstand evenveel achting voor het eene als voor de andere. Het zou heuscb niet weten, wat. te kiezen, en zou niets liever .willen, dan dat, die twee buren-vechtersbazen 'nu einde lijk maar eens vrede roet "elkaar sloten. Holland vindt de dingen het beet, zooals ze.waren voor den oorlog. Het houdt "er niet van olifanten te zien paradeeren 'als walvisschen en omgekeerd. Dat Engeland conscriptie zou invoeren, wordt door niemand in Holland gewen^cht. De Hollanders zijn geen voorstanders van het militair isme, en hebben Fngeland altijd beschouwd als een bolwerk gen. De jonge,, aristocratische Hollanders dragen kleeren met een merk van Bondstreet erin. Zij zijn in hun uiterlijk van Engelsche» van "hun stand niet te onderscheiden en spréken Engelsch bijna zonder accent. Ze zijn lang en slank. Een Duitscher, die twaalf jaren in 'Holland ge woond iiceft, wordt zelf ten Hollander. Waarom? Omdat het hem beter "bevalt. Het is meer comfor tabel en hij houdt van zijn gemak. Ais jo Hollan der bent hoef je je niet in te.spannen, alleen maar te leven, te eten, te slapen en dik te worden, en dat is, waar elke Duitscher in het binnenste van zijn bart naar verlangt. (Sinds wanneer is Holland zoo'n paradijs gewor- den? De schrijver overdrijft toch, hoop ik, niet?) De Hollanders zouden Vechten tot de laatste kaas (die leuke grap is 'niet van mij) liever, dan dat ze de Duitschers over hen zouden laten heerschen. Maar daarom moet jullie in Engeland niet denken, zegt de Bystander, dat ze met een heiligen ijver voor de Engelsche» bezield zijn. O 'neen. Ze schij nen een heeleboel van ons to weten. Ze praten ov+r den een of anderen oorlog, dien we, zooals ze zeg gen, 'een jaar of wat geleden tegen'hun stamver wanten gevoerd hebben in een plaats, die ze Zuïd- Afrika noemen. Wij hebben dat heel natuurlijk ver geten, maar zij' niet. Zij welen er nog alles van, en ze houden den naam De Wet waarachtig in eere en dien van Botha heelemaai niet. Dan zijn er veel Joden in Amsterdam, en die kun nen maar niet verder komen, dan'tot een'zeer ge matigd enthousiasme voor Rusland.. De 'Hollanders denken niet over Rusland, zooals ze zouden hoor en, te doen, als den 'beschermer yan de rechten van verdrukte naties. Maar als je ze vraagt, wie naar hun oordeel verantwoordelijk is voor den oorlog, hebben ze maar één antwoord. De Duitsche bewering dat het Engelands schuld is, doet eiken Hollander schudden van het lachen, niet zoozeer om de be wering, zelf, als om het idtee, dat de Duitscberë het zelf zouden gelooven. En wat zou Holland moeten hebben om mee te gaan vechten? Duitschland zou vast en zeker wel bereid zijn bet uit 'zuivere dankbaarheid te annex- eeren. Maar Engeland, wat zouden wij nu kunnen doen voor Holland? Daarover sprak de Bystander tot een aanzienlijk Amsterdammer. Maar die schud de zijn hoofd, en zei, dat het eenige wat Holland van den oorlog verlangde, was een goedgevulde beurs „Maar zou 'jullie de Zuiderzee niet drooggelegd willen hebben?" Ja, 'dat wel, dat willen we al zoo lang, en zullen We nog zoo lang blijven wil len. Nieuwe regeertngen worden verkozen om de be loften, dat ze het doen zhllen, en zoodra ze verko zen zijn, boeken 'ze de belofte. En het zou maar neengtlg millioen pond kosten, net zoowat een maand van julliewonüerlijken oorlog." De Bystander 'stond op het punt het aanbod op het oogenblik zelf te doen. Maar hij bedacht zich. De Engelsche regeering zou het misschien liever zelf regelen met Holland, en er een van haar eigen mannetjes J0 pGL commissie op geven. En watzbu- den ze in Engeland zeggen, als ze hoofden, dat de Bystander den oorlog, hun oorlog, met een maand had willen verkorten? Ik heb alleen maar een 'en ander verteld van hei eerste 'artikel over Hollend in de Bystander van 3 November 11. Wie de illustraties bij wil zien, van de slaperige beambte in Vjiasingen, van een Eol- landacheu meneer met geborduurde pantoffels aan en een groote sigaar in zijn mond, of wie wil we ten, wat er staat in hel volgende artikel, moet de Bystander van 3 en 10.November jnajLr koopen, bu ren of leenen: GEMEENTE ANNA PALLOWMA Geboren: Christiaan, zoon van Adam de Leeuw en Reusje de.'Jong. Getrouwd: Comelis Domper en Pietertje Boerman. Overleden: 'Jantje Jonker, oud Cö juren, weduwe van Thomas Kamphuis. Nicolaas.van Dijke, oud 22 dagen, zoon'van Jacob van Dijk» cm Geertje Kaan. GEMEENTE ZIJPE. Ingeechreven van 2426 November. Geboren: Theodorus, zoon van Jan Jonge jan 'en Coroelia Johanna de MoeL WIERINGERWAARD. De oudste landweerlichting is danj met klein ver lof thuisgekomen. Voor onze gemeente is dit slechts één persoon. Toch zullen vele ingezetenen hiermee zijn ingenomen, en waarom? omdat het Juist de eenige barbier was en wij dus nu niet meer mét ruige gezichten behoeven te loop en. WIERINGERWAARD. Door de Vereeniging van Timmer- 'en Metselpa- troons en -aannemers voor Schagen en omstreken is aan den Minister van Oorlog een Verzoekschrift gericht teneinde *e Verkrijgen, even als Voor de landbouwers, een tijdelijk verlof voor hunne gemo biliseerde leden tegen of even na nieuwjaar. Dit wordt noodig geoordeeld voor de regeling hunner zaken en 't opmaken der balans. DE GESTRANDE VLIEGER. Het Duitsche watervliegtuig, dat op '21 deeer op Schiermonnikoog door misrekening in rijn bestek is geland, zal volgens beslissing van de regeering, over eenkomstig het kon. besluit van 3 Augustus 1914 be treffende het verbod tot liet overschrijden van de landsgrenzen 'door luchtvaartiers, niet behoorende tof de Nederlantische land- of zeemacht, worden gie- inlerneerd. Do officieren worden naar het internoe- ringskamp te Bergen overgebracht. BURGERBRUG. Donderdagavond hield hét'departement van t'Nut zijn eerste gezéllige bijeenkomst in dit seizoen. Een talrijk publiek, leden dér "aftieeling en genoodigtiöo, was bijeen in de thans net ingerichte en goed Ver warmde zaal van den heer Bregman. Na het welkomstwoord Van den voorzitter, Ds. Nieuwburg, werd een begin gemaakt met h^t rijk voorziene programma, door bel bestuur reeds voorat opgemaakt en daartoe in staat gesteld door veie be langstellende medewerkers. De heer v. d. Ploeg le verde de lezing, getiteld: „Een buitenpartijtje" door Bodewijk Mulder; de heer Vcrkroost 'de vaste bij drage: „Mijn dochtertje en ha.'.r pop". Beid? voor drachten werden'afgewisseld door het zingen" van eeDige liederen, van Hullebroock, ondér begeleiding van mej. W. van Gorkom. Mej. F. Raat" begeleidde op de piano den zang-van een ander aantal zangeres sen, waarna de tooneelVDOrtimchten begoimeQ: eerst „De gefopte professor" en daarna: '„Daatje's moe der". Nadien werden nog verschillende voordrachten ten gehoore gebracht en het was reeds na'middernacht, toen de voorzitter de bijeenkomst sloot, er de verze kering bijvoegende, dat 'de samenkomst bizonder prettig en gezellig was geweest. Hij meende, dat nu het begin goed was, men aan hei einde tevreden zou kunnen zijn. BURGERBRUG. Door het plaatselijke Steuncomité zal omstreeks half Januari een gezéllige avond worden voorbereid, waarop 'belangstellende bezoékérs zullen kunnen ge nieten van zang, voordrachten'en tooneolepel. De instelling van dezen avond is het gevolg van een'besluit, in een der vergaderingen van het Zij- po* Steuncomité genomen, om Vn bate zijner kas, zoq mog.ilijk, in de versch illeods dorpen der ge meente, uitvoeringen te houden. HOOGWOUD. Op initiatief van de 'afdeeling Gouwe van de IJs club H.NjL, 'daartoe vertegenwoordigd door de heeren W. 'Rempt, als voorzitter en J. Bruin, als secretaris, werd ten lokale van den heer P. Has met enkele personen eene bespreking gehouden over het oprichten van eene afdeeling alhier om aanslui ting te verkrijgen'vanaf de Gouwe'tot de Langereis. De aanwezigen gevoelden sympathie voor de zaak, zoodat eene commissie'werd aangewezen. AARTSWOUD. Tot ouderling en diaken zijn herkozen de heeren G. Leeuw en J. Koeten Jr. KQLHORN. Den 25stea November 'hield mej. Raadsvekj, welke in maanden het hoofd der school, gemobiliseerd, heeft vervangen, hier voor 't 'laatst, school. Bij die gelegenheid bieek, hoe in dien tijd de jhffrouw zich bij de kinderen bemind heeft gemaakt Den 26sten begon het hoofd der'school, gisteren met klein verlof uit den dienst ontslagen, opnieuw.zijn taak. KOLHORN. De NedarL Anti-Oorlogsraad bes'oot tot de uit gifte van een eigen orgaan, half maandelijks verschij nend onder den naam „De toekomstige Vrede" De abonnementsprijs is 25 cents 'per kwartaal of f 1. per jaar. Gehoopt wordt dat dezé uitgave moge medewerken om het getal medestanders te vergroo- ten. BOND VOOR STAATSPENSÏONNEERING Op verzoek van het hoofdbestuur van den bond hebben de hoeren mr. W. A H. Elink Schuurman, te Hilversum, H. FeisseT, rijksontvanger te Zaandam, P. J. Oudt té Amsterdam en de bondsvoorzitter ds. D. A. van Krevelen van Deinum zich bereid ver - klaard samen een commissie vormen, die, met het oog op da financiëede moeilijkheden, waarin dé regeering verkeert, zal trachten te komen tot, do formuleering van belastingvoorstellen, door welke

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1915 | | pagina 1