I.
tweede blad.
Schetsen uit de RechtzaaL
DKJRATSCHOK.
Tweede Kamer.
Zeterdag i December 1915.
58ste Jaargang No. 5706.
„T BULTJE".
„EEN GEHEIM."
In het gerin vnn fifcsche, gezonde, houtige mensdien
xah het pmltébttsi vrus K«xs altijd gefeest t anne acb.ter-
ean-dravertje. Moeder, harde boerin d.o er basr
bols in vond iopgtais-wm-stavast te hebben grootge
bracht, echaauwie zich voor Keesje. Toen hij geboren
was, SiaJd de inoadvnouw gezegd, dat-ie geen ..blijver
tje" zou wezen. liu idanr hadden ze eigenlijk zoon
beetje op gerekend. Maar Keesje liaald8 t er telkén?
hoven-op. De pastoor bad verduidelijkt, hoe 't dood
zonde zou zijn om het wurmpje als mén kon. niet
te geven, wat dcfcber aan melk en eitjes voorscoreêf.
Koe je z'n vader kou 't best doen, en zij durf der.
riet afwijken, van bot recent. E(j haalde 't er door. Maaa*
'1 wns en bleef oen stakker. Bocheltje met zwakke
borst. Dc broers en zusters namén zoowat geeö notitie
van hém. Alleen grootvader, toen die nog loeide
had wel cros schik Sn Koe». Die begreep iets van
her. ventte mei cle guitige, ook wel smartelijke oogen.
Als Ido jongAis aar. hot stoeien waren, kon grootpa
met kleinen JSiees zitten prater. Hij was de eenige in
liet gezin. dio haar den jongen luisterde. En daar was
bocheltje torii zoo dankbaar voor. Hij spaarde oefextctt
op om grootvader een zakje lekkere tabak te koopon.
En liij ging 'eavxundb ïuar grootva zijn. bed om te
voelen of oe kruik met warm water er wei in lag.
Kees kon grootvader Uilen aankijken. pa©'- die dankbar©
bewovwlernid-liefttebbetide oogen. En els de anderen
hem gcss:xi gwplaagJ, dan was <k oude man
z'?. toevlucht. 't Gebeuiüo op e-aa koer, dat Kees g'u
zuster Hnsuia -- idat kreng van "n meid de ge
meenste van allemaal idem oen stomp had gegeven,
döi Kees benauwd van 't fioe-stan wend. En grootvader
bad Je meid bij zich geroepen. Op dat occenblik kwam.
in b i réngorin, hot g©zag \va den grijsaard <lie eenmaal
{eregecra had iu rijn kring, "boven. Vader wou er
eguu sputteren, riaar toon do oude hem amukeak.
was zofis in idcai boer van vijftig jaar herleefd, da
Brtutohte-'hckl voor den man, küo vele jaren achtereen
ucbopcrkh' gehoorzaamheid had gevonden.
Henna kreeg van grootvader edn mep dat zij er van
terugdeinsde. Even vonkte woede tegen den grijs
aard, had zc lus1, .om met huur nageltjes... Maar de
moed outzofrik haar. Vader stortte zijn tabakspijp met
Ver.vw.ri podl: qp fëfal üif. Maar zeggen durfde hij
niets.
„Ea naai Je gebood de grootvader.
Het was korf voor zijn 'dood en zijn laatste gezags--
tiaad.
Toen zij don ouden man het huis hajdrïen ufitgedra-
gdu, - Jcst, jnet zwart laken bedekt, op de schouders
van zooeti-zooveel dorpsgenoot©!! was Kees zijn
beschermer kwijt.
Wreekten zij rich over het gebeurde met hem. Hanna
sanlo bem veel meer, yeej vrager dan vroeger.
Maar do rieten stoel bij do kachel, waar grootvader
ol'ijd had gezeten, was leeg.
En de bochel zortbt zijn troost in «fli stapeltje boe-
kun, dat uthals op een rolder slingerde. Dc jongens iu
hel dorp iiamen hom. in do mainng. En ae incfcjvs
van ziju leeftijd schreeuwden iiat uit van jool, als
rij hem in zicht kregdn. Zoo'n mal kreatuurl...
,,'t Is zoiju j tiajt ik zeg had. vrouw Pepped-
liorst, «Ie moeder, oeas op een avondt* legen d'r man
gezegd, .maar waarachtig, ajs Kot» Shdertya door Onzen
I Lieven v.r tot Zich reu rijn genomen.."
I Do boes- antwoordde niets. Zal met lodderoog.» te
I rookou.
Mmir dut er veel waars in moeder d'r woorden
school, dat voaid-io wel.
,,'t Iszonde om zulke dingen te zeggen, wanneer
't jo bloodWgca kind geldt."
„Maar .denken... Ja, daar is nu eenmaal weinig tegen
te doen".
Toen kwam oen iaar of wat later het. grooto
taïrbistfccae, ongricovelijke nieuws door het dorp.
Wat, - - toen 't vwrtekl werd t eerst, de meidein
van jooljdoed proesten, de roodo banden tegen dc dijen
kloppiaml;; do jongens deed schateren mot w\jd-opengo-
sperden mond, 't «iolziu.J,' lijkende. Kromme Koes.
wns mei ecta meisje üeztea.
Niet in het dorp zelf.
Muur Sn' Smalvlwst, tien paar uur gaans er ron-deto.
FEUILLETON.
laika vn iwan -tuiuden '- kon bcspaatd n o' cl
naar liet vadtrlnnd. Sedert zij n eor monBchwnatdlg
woonden, vodden zij /Ach ook tevredanoi in hun
treurig en van alle verkeer afgesneden hoekje dor
aarrio. Hun zwaarmof-digheid' was ook van, hen ge
weken, want zij wisten immers dat da beide vrou
wen thuis niet meer dachten aan hun wandaden,
maar hoopvol on 'geduldig wachtten op den lijd,
waarop zij weer met hen vereenigd zondek worden.
En deze tijd kwam steeds nader en. nader. Dank zij
hun groote zuinigheid was het spaarduitje der beide
mensehen aangegroeid tot een beduidende som. Wan
neer zij het nog een jaar uithielden dan hadden zij
genoeg geld om thuis een, zaakje te kunnen begin
nen. iwan wilde 'rnet Katia naar Moskau komen en
in bot huis w aar 'Luka en 'zijn moeder woonden, 'n
paar kamers huren, want de gedachte het zonder
zijn yriend en vertrouwde' te moeten stellen, scheer
ongehoord. Zij hadden 'te veel met elkaar doorge
bracht, om zich te kunnen voorstellen gescheiden
tc moeten leven.Maar daar geschiedde iets wat de
beproefde vriendschap der beide mannon. dreigde
te doen ineenstorten.
Isborskij Kolsukow ha!d een Italiaan in zijn neder-
zettiug opgenomen, die aan de mengchon wodka en
warme thee en spijzen verkocht. De. man had vroe
ger een draaiorgel gehad en. hij waa met zijn vrouw
en zijn kleine dochter Mar iet t« naar Siberië ver
dwaald. Nadat eijn vrouw in het ruwe klimaat te
gronde waa gegaan'en de naderende ouderdom zich
duidelijk liet merken, bad hij den wensch voelen
opkomen, om aan bet zwervende leven een eind te
maken en oen 'gemakkelijk, rustplaatsje te vinden,
op oan r.edeT*zettiDg van mijnarbeiders een blokhuis
te kunnen laten bouwen om daarin een soort cafi'
te kunnen oprichten. 'Dat was 'dan nu gebeurd en
de zaak Heb best.
Daï *vos echter minder ann den man dan wel aan
zijn dochter 'to danken. Zij verstond dc kunst om
goedkoop©, 'smakelijk© gerechten klaar to maken,
eu wie ter willo daarvan niet paar .binnen ging werü
wol getrokken door do zwarte oogen en rood© lip
pen van het meisjo- .\11© hrboidets, onverschillig of
zij Jong of oud varen, waren van den eersten dag-
at op Mariatta vcrliofd oen Lnka on Iwan, maak
ten daarop geen uitzondering.
Iwan wilde bet zich aanvankelijk 'niet bekennen,
hof goed Marietta hem beviel, die er zoo geheel an-
ders uitzag ai» zijn zachte, blonde Katia, w ier beeld
bij zoo lang trouw in het hart bewaard had; hij
Verzette zien eerlijk teilen zijn hartstoobt, maar ten
slotte overwon üo Italiaansohe. Katia was vor weg-,
benderde loteten lagsn tuasohen hen,'en MarieJtasag
Waar de kermis was geweest. De Raad had
zwaarwichtige disoucstCn cehoudeu over do vxaagj
sx. do huuL^u hjUbomstazungiiedefx kermis zou worden
gehtAuk«i. De vooi's do teueta's wogen langtegen
elkaar op. Maar ton slotte bacideu dc vroede vaderen
bedacht, aai zoo zn. geen kermis lieten houden, het
-geld maar uit de gem-xnie zou grim Aldus was
ut* bed uit pm wui te k>rmissan fel Ümalvikt, dooigo
gutu.
Ed kromme Kees was er gezien. Niet mot da eerste
do besla.
Maar mot blotute-Gcc. de dochter van Jaap. Van
dien bij rot toihnSs. Dio dau en aardig stuk grond
in pacht had.
Do koppen, werden bij elkaar gestoken.
Met blande-Gee, de aardige, kwieke meid met de
guitige oogen, tte wlegejudc heupen, de mollige armen.
Die gekoketteerd had met twintig jongens utt het dorp
uit Smalvliet, en r.og een- stuk of wat gemeenten uit
den omtrek?.... Er was maar één fin bet dorp die het
geheï i. kon; doorgronden.
Maar die zweeg er over Die was te vertronwm. Want
zij had zulk zaakje zelve eens bij de hand gdhrnli.
De trouwe, inlbjiue vriendin vren blonde-Oe, dc dar
tele, schalksche, ook zeer kokette Mica van den koster.
Die wee hadden heel wat over bet zaakje gesmoesd
;cjnan. En inisscfóau was geen andere in het hede
dorp te vfeidcc geweest, tSe 't dadelijk zoo volkomen,
eens was met Gee d'r slimmigheid.
Zc hadden Ido twee vriendinnen, gearmd geloo-
pen. En gq>raat over bet zaakje. De arme, stomme suk
kel. I>e malle Kwffe. Die zich verbeeldde..
Eenwas het Bpeartbjbjo eraan gegaaiu roe* het
sommetje, dat kromme Koes van gr ooi vader gekre
gen liaa ai dor tijd. Iö vollen en vrijen eigendom. Dal
hij veastopt (haxi nis iets-healig». Waar hij nooil aan
had willen raken.. Maar 't was gebeurd, dat hij op
stillen, dorps wvg oiatmootte de mooie, blonde Gee, met
wiegende Vvuptn <tr de dartele kroesharen. En zij
loukoogde, jkvh van tcsrzii aankijkend roet glimlachje.
Dat t ging hrauden op de vale wangen van krommen
Koe,. Ilij durfde 't ojet gcloovun... 't Was omncgeAnk.
OuJeckbanr. Maar etc tweede maal dat hij blondc-
Gec tegen kwam, glimlachte ze we».
Efr toen DDtwtakte in den armen uüsranaktcn dwerg
oeai zqnderikig gevoel. Al wat ic hem nam lieJdc
smachtte, dorstte, verlangde, openbaaryde ach. Het mcLje
Juistrrde napr nsm, zomder Kees uit te lachen. Zij
gedoogde Idat hü haar over de hand streek.- Zc liet
zich kussen eu gaf hem met, toen hij een poring ertoe
deed. een klap in 't gelaat, zij liep met hem langs bui
tenwegen. eu \t>nd 't goed, (dat Juj een arm om haar
schouder sloeg.
Eens was een zus'or v-Ui hem, Du, die 'm zelden
geplaagd lhad; ido pxxijgste, zachtste van !t gefaeete gezin,
naar hem toegekomen. Ein had gezegd: „Kees, jon-
gw, luister nou s even. Snap-je nou met dat die (|.ec
je .-oor den gek houdt? Ik z?e daar tsog leriijke din
gen van komen. Wees verstandig, wat ik je zeg. Je kunt
misschien nog wel een. meisje knjgeu. Je bent geschikt
voor je Vak. Als je centen hebt, nen.eai ze dien bult
op jde-u koop toe'."..
Kees had ia zuster den iug toegekeeia. Zy jjoaucu
hem mooae bioaoa Geo niet. Dat was 't... \au Da
had iu 't, eerlyk guzigd, niet gtydacal. Die leek hem
te goedig.
iviaur Koes Lfok er zich niets van aan. Had pleizicr
dn üe julöuZi'o over zijn geluk. Blondo Gee liaa maar
Ie ncgfevn wat zij won Lebben en hij' gehoorzaamde.
Do spanixbnhea, mat hot sommetje van groot vadfir-zali-
gcr, waren al laug w^. Ein hij had verkocht al wat
ér io vorkoopeo: vrel. Want telkens had Gee oen nieuw
verlangen.
En ki cm me Kees wist niets van dc wandelingen die
blonde Gee maakte jnet den zeotn van den meneer
die ciekx jaar geleden, die nieuwe fabriek had laten
zettéfc Met moveer Guus. „'t jobkertje". zooals zij
hem noemden, 't Heolo dorp wist t. En de moeders
verbodön hare dochters om langer met blonde J£ee
om ie gaan. Maar kromme Kees wrs de eenige dïe
er jriotts van Snapte. Want het geluk, de zaligheid over
bet met moofe Gee mogen „gaan was hem ge-
laoeg.
En dat dunnde meancten achtereen...
geameda het te mogen in-verdienea, vergoeden.
Maar dc baas wa. etivurmurwbarx. WaaU hij wist,
i begreep wed waar öio önpn van 't kwaad schooJ. En
dat, liet hij krommen Jteas loqpen, 't toch weer...
want blonde Gee ja ad hem ondw' haar bedwang.
Ze kdeen, op hot dorpepleto, naar 't bordes van
hei roodhuis. Daar kwam kromme Kees. Mtt den
vridwacamr bij zich. Die fcunn mm den arm yasthicid
met Btrmg-harddn groep.
Jin d.c bultige dweranan aag naar de menschen,
die griuniklm van jcoL Die paar hm opkeken, nvA
grijnzende minachtfcig. Naar deu dief...
De wapfeiolop overrompelde hem. Hij dacht aan blondo
Ges, die hij nu biet bereiken kon. En fin een razendo
opwelling van sman wikte bij zich losrukken. Maar
den veldwachter, die last had hem in bewaring te
honden, snoerda zijn ruisi haijdör, grimmiger otm d°n
hroodmagenen. arm van krommo Kees...
En joelend steeg 't uit de dorpsinenjgte op. De
scham x.-- rrinaci itt£ilc spottunij over dm rntsrr-^nkf^.w
diel, die zich in crost rerbecla had....
MAITRE CORBEAÜ.
Den Haag, 2 Der. 1915.
De rede, bii de ^nrrfero Algomeeue Beschouwingén
over "de Staatsbmrootang gehouden door don leider van
dn Katbr-tHia Kbmer-cJim, dr. Notecs. was ,dut Lij-
zonder duidelijk. Stond in zoover beneden Uo krachtige
cn kkuo reüa van hot hoofd der aatercvfMUtioiuiairen,
dis. Van der Voort van Zijp. In hoofdzaak slcoi
't is trouwens rte f^'zc vrn gansah Rochts de heer
Notens zich rum oij het dcot ar. LShmtm betoogdeliet
Kabinet had lafiat acx? geheel hét Bestand uit 't oog
moeten verbazen. Men hart meer fn „de neutrale zóner
moefrn blijwi. Dr. Nolma drong o.a. aan op meer
oncnljanrhcid ton opzichte van )»*igoen gescliicit; niet
i>er intervieuws, maar door medadee mge
Tcttdat t, ap scbcretr dag, grooit tumult, horige
consternatie was th het dorp.
Do menschcsi schoolden samen op allerlei plekken.
Er word druk gefluisterd. Een troepje stond bij het
Raadhuis. En ze keken al maar naar de treden yan
hot boades.
Daar was hij een hal! uur geleden door den veld
wachter laags gebracht. Om gehoord to worden door deh
burgemeester. En zij wisten 't al tot fn de kleinste bij
zonderheden. Hou de baas van krommen buiteraar
vhn Keen, gemist had over de vosrtïg gulden. En hoe
Kec& na kort verhoor, door do mand was gevallen.
Hij hart bekend. Was op Öo khieén gevallen voor zijn
»>aas. Had handenwringend, nchre&md uls een kind,
ingen iu l*ot SiuuLv-
De hoer V. rt. Voort van Zijp, die begon mot een
woord van eerbiedigH hulde aan H. M. do Kaoingin.
die in deze zware ujdüa zoozeer toonde met baar voLk
mee ie ;van, betuigde ook sympathie met de wank-
;ct-.iuhe»u der.Rewormg tot bescherming van onze om-
z'jrtfigjhrid. Hij wl. fel Regooring de lefdteg nsmo
vnn eejuu e^-mtuaeslc ooquote naar de mogélijkhéid van
oezuini^ngoa. i>ok de luider der unü-revolutionnairen
iLcug gelijk trouwens olie anderen, onn op te-
gemoetkeming, m deze -tijden van duurte, van den nood-
stand, voor zoovela ambtenaren en beambten ontstaan.
De motio-Hedsdingen (waarmee ook de heer Ketelaar
instemmingbetuigde) zal er dus wel koenen.
De Ihcer Van der Voort erkende dat (met uitzondering
van den heer Schaper) het debat tot nu- toe gematigd
is geweest. „Wij rijt niet uitgedaagd" ^zei hij. De
-raag fa fltecbb, waarin dat gematigde rijn bron vindt.
In rAc nawerking van hal Bestand? Omdat men ook fin
cte Lftoische (Hcdercsn beseft, dat het oorloesgcrvaar voor
Nrikriar.d z^< volstrekt met geweken ïs? Oiwel omdat
T fe-ks rfin „po'iöe&e buaif' bmrietrhaslt, tevreden dot 't
rija rib yr' sw. Rechöa twet wflletóe prikfaalen?....
Intussdisnveor Rocfcv is da InvaiidÉteiurwet b»£d-
zaak. 't Heeft zegt de hoer V. d. Voort van
liet Bestand, dit to hert belang des Iands, voor de
edüitód dor loatie, wcw-1 gcenerlei prohit
gehad. De mecTdorbeid hesfl-schl ïiu en van liriks xs
niet te varwachten, idnt oet (zooals de heer Schaper
scheen te verwachten) mr. Treub's ontwearp-Ouderdomiv-
rente zal heipen naar het Staatsblad brengen. Gij krijgt
immers art. 192 (Onderwijs) volgens uw zin, .wordt
ceaegd. Maar de heer V. d. Voort roept uit: „dit
lokmiddel baat niet, möneaneinl.... Wij, enti-revolution-
noiren voegt hij er aan toe betreuren 't dat hot
Concentratie-program wordt uitgevoerd. Onze steun kan
•dus niet langer aan de Regeermg worden verleend.
Wij beschouwen dit Kabiaet nu als een vrijzinnig
ministerie, en zullen *ie ontwerpen, dat het indient,
i van dat standpunt beootjdeekn.
Handschjoen numero tweet...
Laat ik even aanstippen dat zoowel de hoer V. rt.
t Voort 'a.i Zijp aL (t. Bos, die na hem sprak, de
»ocialïstlscbo (heoricCn vfcn d«h heer Schaper bestre
den. Voor hel opgeoblik volsta ik met deze mededee-
ling, rnjj tot do „zakelijke hoofdpunten" van den dag
beperkend.
Dr. Rog hoeft ér op aangedrongen om in het
besef van do reusachtige finspanning, van het Kabinet
igtL soberheid to betrachten;
hij maermnlcn daags. Merkwaardig was hel even-
wol, dat. rie jonge ItaMaanecho zioh tegenover hem
weinig ioeachietelijk tóondes terwijl zij met teder
ander vroolijk overweg kon, bleef zij tegenover hem
koud en bijna vijandig.
Op zekeren dag, toen hij langs do dorpsstraat ging,
kwam Marietta hem togen. 'Zij zeg er uit. om te
ste'on en Iwan verslond haar mot 'zijn blikken.
Plotseling kroeg Iwan een schok door het heeio
lietnu, want rijn oogen hndden iets bospeimd rtat
hem verraste en ver'oaasd -. namelijk 'eon paar
purperrood© laarsjes, die allerliefst onder het groe
ne kleedje naar buiten gluurden. Zulke laarsjes kon
hier ai leen Luka vcwa ^-itligon! Er waren hier nog
wel meer schoonmakers ond -de mijnwerkers, -maar
dia maakten alleen grot werk, Luka daarentegen had
bij zijn voogd te Moskau geleend mooie damesschoe
nen te maken. Hoef kwam Luka er bij, om voor Ma
rietta laarsjes te maken, en waarom had hij er
hem, Iwan, niets van gezegd?
„Waar 'heb je die mooie schoenen vandaan?"
riep hij het 'meisjo toe.
Zij zag hem schalks in de oogen en lachte har
telijk. „Wat gaat dat Jou aan?"
„Luka heeft je die gegeven," schreeuwde Iwan,
buiten zichzélf van. woede, „Tracht maar niet, hei
te'ontkennen, ik weet het."
Doch Marietta lacht© maar door. „En als dat nu
zoo was, waarom -zou ik het ontkennen? Ben ik
jou soms verantwoording schuldig? Ik kan mij toch
laten geven, wat, 'en van wien ik wil?"
Daarmee wilde zij hem voorbijgaan. Maar Iwan
greep haar arm vast. „Zeg 'eens, is Luka jou be
minde?'" vroeg hij,
„Mijn beininjde?" Verachtelijk haalde zij de schou
ders op. „Meen je, 'dat- ik ieder maar als beminde
aanneem, dio mij een paar lompe schoenen geeft?
Ik ben niet zoo bescheiden, dals jo "denkt."
Dezo wellicht argeloos© woorden gaven de gedach
ten van den verliofden man een nieuwe- richting.
Ora (hjn paar schoenen nam "zij goen vrijer, maar
misschien wel voor meer.
„Wat moet htj jo dan wel geven., die jouw be
minde wil zijn?" vroeg hij, haar nog steeds Btevig
vasthoudend.
...Och, bat mij toeh 'met rust, je doei me pijn!"
zeido zij booe. zich Ver geefsche moeite doende om
los te komen. „Jij geeft mij toch niets gierig
aard."
„Wat zou ja dan graag willen hebben?" drong
Iwan vertier aan. „Spreek het-uit hoort,'ge? Een
rood haarlint, een bonte schort, of een hoofddoek?"
De jonge Italiaansohe Vierp hem een onderzoe
kenden blik toe. Dan zeide zij langziaam: „Volgende
week komt Laak. Dio 'heeft gouden oorringen en
kettingen. Laatst bracht hij er een mede voor de
dochter van den meestee, die zoo lang was, dat hij
tot haar middel reikte, en geheel van goud. Zoo
iete heb 'ik al lang -rillen hebben."
„En als ik die ketting voor'Je koopf'
gevergd, sob
niet. te scherpe kritiek te crfesiei. Vooral aan minister
Laudon maar aan de Reggifog Sn haar .gelacel
bracht ook de leider *1» vrij z.-democraten alle hulde.
Wat niet beiet, dat hij neig eens hei haalde rijn grief,
dat het Kabinet het Ftertemetó „tezeer heeft achter iit-
gezet" in dezo tjiden; het niet genoeg arkend hééft als
nationale kracht Dr. Bos is van oordeel, dat bijv. ook
wat den arbeid ncr cohiröló-cominissiön voor de voe
ding betreft, de ledön rior Kamer ais zoodanig,
„Och, loop heen! -Zooveel geld heb je immers
niet! Die ketting koet zeker zestig roebel."
Iwan zonk het hart in do schoenen. Hij kon mijn
heer Kolsakow vragen, 'hom een voorschot te go-
ven. Die was altijd zoo goed voor hem; maar na
tuurlijk zou hij \Tagen, waarvoor hij dat gold noo-
dig had, on zoodra hij dat hoorde liet wefigeren.
Neen, dat was onmogelijk.
Zoo stond hij in duister nadenken verzonken, be
spied door dj3 doordringend» oogen van Marietta.
„Ziet ge," nieerrfe zij, „je hebt het geld niet. Ik
vist hef wel, -a iemand als iij be ft, ooft geen, "ver
stand orn het zich te verse haf f en.. Zoo^ duratschok!'
Duratsctokl Dat woorid trof Twan'B oor als een
•zweepslag. Geen enkel wooud van de Russische taal
kan, op een mensoh toegepast, hem meer boleedigen.
In zijn woede was hij bijna over haar heeugevallen,
maar z»j had 'zich met de vlugheid van een eek
hoorntje vrijgemaakt en was weggroneld
„Duratschok!" boorde hij haar nog uit de verte
r oepen. „Dan, heb ik toch-nog liever Luka, die gééft
mij tenminste nog mooie schoenen, maar. jij du
ratschok duratschok!"
Den heeien dag klonk 'dit hoonende seholdwooM
Iwan in de ooren. Tegelijk met zijn toorn groeide
zijn ijverzucht op Luka.'Hij ging hem uit den weg,
waar hij maar kon, en ala hij toch bij hem kwam,
wendde hij den blik van hem al.
Deze begreep et niets 'van en vroeg zijn vriend
naar de oor/aak van zijn slecht humeur
Jwan echter antwoordde niet *n keeftoe Luka
kortweg den rug toe.
's Avonds ging hij, inplaats van thuis bij Luka
een pijp te rookon en thee te drinken, naar het
café van den Italiaan, wnar zich geregeld om dezen
tijd een groote kring vertsamelde. De kameraden be
groetten hem met luid gelach on gejuich, en lieten
hot aan allerlei plagerij niet ontbreken, nu hij, ook
eens ih de hérberg kwam. Iwan lette niet op hun
woorden, want al zijn aanjdacht 'werd in beslag ge
nomen door'Marietta. die vandaag vriendelijker voor
hem was dan ooit ie voren. Eigenhandig doed zij
suiker en wodka'in zijn thee, roerde het door, zette
er even haar lippen aan voor zij h«t hean overreik
te ea ging toen bij hem zitten.
„Ben je nog boos?" vroeg zij 'vleiend.
„Waarom zou -Ik boos op jo zijn?" antwoordde
hij met gemaakte onverschilligheid.
„Nu. omdat ik je duratschok noemde. Maar dat
hoeft niet altijd een scheldwoord te zijn. Mijn witte
lammetje, dat ik 'zelf heb grootgebracht, heb ik
ook duratschok gedoopt, ec. ik ,heb hei, erg bef
gehad en 'dikwijls gekust..
„Maar mij kus je niet!" stiet Iwan uiL
Daarop zweeg Marietta, «maar haar 'hand gleed
langzaam langs haar hals, alsof zij daar iets zocht
Daarbij glimlachte zij, iwaarbij haar helderwitte,
puntige tandjes onder den opgetrokken bovenlip te
zi?n waren.
Iwa wist zeer goed, wat rij aan haar hals ge
niet slechts als lid van ralke commissie op
de hoogte dor 'aaken moeten blijven. Wanne waardee-
liug gcaeil hij roer minister i - ".b's weigering om
*>dn mwnuoriuzn ia ta steden h* I-mria. Als de Bouw-
nijverheid on teen tikje begint op te bloeien, dan is
't daaraan te «banken. Ook voor minister Posthuma's
beleid (vooral wal het bruSnbrood betreft) heeft hij
ook veel bewondering. Eto 't verheugt dm heer Bos
buitengewoon, dat mr. Tydemim nu ook. zetis voor
vTOiuwtDrkicsnacut is gcr«Tannen. Dat hadden wij
riep hij uit, fin 1903 biet Turvcii hopen, zulk
ecne snelle evolutie der denkbeeldenI... Téo slotté sprak
hij een ernstig woord cwtr wat etis volk tc wachten
staat na den oorlog. Don breken harde tijden aan,
zeer moeilijke. We rijn dan gehoi op eigen kracht
aangewezen Jsi eena vcrwoaste wwjftT. Terwijl,
deels uit jalóerie to dm vroemdö wel voor onze
Regecrtng, maar niet voor ona volk sympathie wordt
gevcadon. Moge dan kiesrecht cn ondcrwijs-vraagstuk
zyn or.gdost. En waar ooze volkskracht zoo forsch
mogelijk dktot te wezen kieinrfelige pertij twisten
worden ontweken.
Goed, prachtig woord.
Wat zal er fa de praktijk vtüi terecht kocnetol?
Van het venfiar, heden gevoerd debat stip fik nog aan,
dat mr. Kooien, de Katnoiieku Üuanöoele specialiteit,
minister Treub's plantas» luchtkastelen ucfat, gelijk
aan schoono zeqSjeL'cn.
Tn het begin d««r riTktg bed mr. Dc Beaufort bestre
den mr. LofamaJu's inricht ten opzichte van do houding
ckr „TckgroiT' togmovier onze Regeering. Wij hebbs»
-- za da grijze, vTij-bbcralc staateman niet te doen
met wijMccrtn van oenzijdigen kijk uls dc schrijvers In
J>ó Tiocrcjnat", me&r mot wat-hcrtgebtikcrdü mennen,
dio vaar dito sym- en nniipe.thtoGn wnt onstuimig pp-
korr.fcu. Hij pltïttó evenals later dr. Bos etr-
fncrbglng, gorter als 't mogelijk fes vrijheid van
druipers.
De heor Van den Tempel, weth. Vlicgen's opvolger
Ên de Kamer, Weid rija ^maaietospccch" ten gunste
van wettrüjke reeding dar werkloosiad^vooracning.
Hij hatouhaafde rijn naam ais vlot redenaar, bij wien
ge&a zwocm -vnn ,rfcbuwt-kaorts" -vins te ontwaren.
Ea da hour BicKoa vtto Yseimonde, de „wilde" man
uit Ommen, sprak cn. (hij had t ook over de ouüe
Prfewsnvlag ypn crBiajc-blcjije hïcu, waarover de Re-
getrüig hem hjfet vt^doeOdu hart ingelichLt) over corrup
tie fin obze politieke zoden. Kaxnerioden Jhebbec zich
toot met solÊdtatiëii ta bumoefca. 't Is ontoelaatbaar,
dat da >xcrcuLn»g(toeraal tan Laudbouw, do heer Ver-
sl&ec'.i, occamissarto Is van enoo bouwmaatschappy, die
grenden verkocht aan eten Staat voor bei nieuwe Land-
ba»w-departer^cfat,
"Daarvoor draag Ik, als mfeóster va
da veraiitwoorddjikhcèirfep dr. Ixly hem toe.
En voorzitter P<>rpesius wns eig boos. Maar da heer
Bichon, occ tW ajn (fiveorsa stokpaardjea berijdend,
ba', ri-h cSet ararw ww rin stuk brenganL..
Aldus de d-srie deg van de Algemeene Be-
Scho-owia^n. Morgen, Vrijdag, hat comR^^raal.
Gemengd Nïau^s.
LEVEND BEGRAVEN.
Fransche bladan bevatten hét volgende verhaal van
twas sappeura uit het bransche leger, die tn ArLoos
ltr-md bemuvea raakten.
Den 3ueji October ontplofte er fa ArtoSs, fa de
buurt van dea Qnolhof, n.ys Duitsche mijn tusschen
de twee boies en verstopte ©en ou i-Tgronitbcten gang,
die wij (de I^anschen) gemaakt hadden van onze loop
graven tot aan dien anderen kant 'van de Duatsche loop
graaf.
Op dat oorteabldc waren er twee Bretooscbe 68 p-
peura, Manduit en Cadoret, to den gang aan Uit werk
op 28 met» van den togxog.
Na een hertgtn schck, die van om verblindend licht
vergezeld ging kcjodm zij vastotedlan hun loinp was
blijven branden, dat zij opgesloten zaten ta een
ruimte van twes^tem» haiven meter lengte. Manduit
merkte tevens op, dat rijn horloge was olijvm stil—
slaan cp vijf wfcnWi voor tienen. Zij begonnen on
middellijk pegtageto te doen om uit hun gevangenis te
komen door het verstopte gedeelte van den gmg door
te graven. Zij slaagdm daar ecniffgSns in, maar Üe
aarde, die door de druk der ontploffing samengeperst
was, werd hoe langer hóe hardei' en moSliflwr door ta
graven. De mannen, die steeds moeilijker aoetm konden
hakn, dochten lom, dat zc zkh gemakkelijker kondm
bevrijden door oftufc boven te graven, aan dm
kant van de Fransche lir v Hot stuk, dat rij door moes
ten graven was «to wel langer, minder gemakkelijk:
dan een verticale doorgraving h&ar dc \ijanddyke
loopaaaf, maar het ftwom zms biet bij hun op om
hun loven te redden zon ze het met gearmgensefcap bij
dte Dirilschers konden moeten betalen. Dc lucht, rho zé
fa moes len ademen was spoedig ;:oo bodorvuu, dat de
lamp uitging en dé lucifers niet wilden branden. In
zocht had, «den gouiicn ketting, dien de koop
man de volgende wee): zou brengen.
Op hetzelfde oogenblik ging de duur open eatrqd
Luka binnen. Evenals Iwan word ook hij met ge-
Juich ontvangen en het regende kwinkslagen, ten
zijnen kosto. Luka ging dadelijk op Iwan toe. en
daar Marietta reeds naast hem zat op hot kleine
bankjet moest hij zich naast het meisje neerzetten,
wilde hij niet ergens anders een plaats opzoeken.
Zoo hadden dan de vrienden de Italiaanpoho tus-
schen hen in. Zij scheen dit, heel "ar>?©naain to
noden, want zij mnakto geen aaitetulten om op te
staan.
„Wil Je'mi3 niet "wat tJbee inschenken?" vroeg
Luka haar.
„Vader," 'riep het meisje, „breng even e>eaglas
thee voor 'Luka en voor Iwan ook een, die heeft
bet zijne reeds uitgedronken." De oude bracht het
verlangde. Marietta gaf den beiden vrienden hun
thee, drenk afwisselend uit het glas van don een,
dan uit dat van den ander en coquetteertki. met Iwan
zoowel als roet Luka.
Zij legde bet er blijkbaar op aan, om den vrien
den het hoofd op hol to brengen, wat haar clan ook
heel goed gelukte. Zij *waren beiden half dol van
verliefdheid en ïn de juiste Btemming om elkaar
den bals te breken. Hun oogenbrandden en hate
lijke op- en aanmerkingen vlogen als pijlen heen
en weer.
„Zeg, Kolja," riep Marietta plotseling een ouden
Russischéa mijnarbeider toe, tlie aan een lange ta
fel tusschen zijn. vrienden 'zat, „wanneer zal jij
weer zilver uit de oude Gornischanht halen?"
De aangesprokene haalde de 'Behouders op. „Wat
komt je in het hoofd? Wij gaan morgen weer aan
den slag, want je moet het weer -benutten, maar
de Gornischacbt is toch 'al sinde drie jaar niet in
werking."
„Waarom dan toch?" zoo wilde het meisje wo-
too. „Allee moet er toch Tang niet uitgehaald zijn?
Allen zeggen, dat er "nog heel veel zilver in moet
zijn."
„Dat 'kan wel. Je zult wei eens gehoord hebben,
dat. het heole 'deel aa het bergwerk, waarin lieze
schacht zich bevindt, niet mag worden 'betreden.
Daar is het grootst© gevaar bij, de wanden konden
instorten. Het dek 'is slecht alles is vergaan."
„Waarom taordt de 'schacht dan niet gorepa -
roerd?"
„Heilige moeder Van Kazan," bromde de oude,
„wat zoo'n meid al niét kan vragen. Er is in keen
drie jaar een ingenieur hier geweest en niemand
onzer kan de schacht repareer en.'In de Gornisohachl
kan d iemand afdalen en .sedert drie jaar heeft geen
mensch daar een voet géêeL
Marietta dacht een "poos na. „Wis het echter toch
deed, kon het zilver er zoo uithalen," meende zij
vervolgens. „Daar mijnheer er geen gebruik van
maakt is het algemeen 'eigendom en bewaakt wordt
de Gorniscbaoht ook niet''
