Schap Courant
Vrijdag 31 December 1915.
58sfe Jaargang No. 5720.
FEUILLETON.
ZIJN VROUW.
TWEEDE BLAD.
Raad W armenhuizen.
Vergadering op Woensdagnamiddag f'9 December
1015. Aanwezig alle leden, \oorzitter Burgemeester
Blom, die de vergadering opent, waarna leziiur en
goedkeuring der notulen volgt.
Mededeeling wordt gedaan, dat de gisteren ver
kochte landerijen van de 'gemeente 'hebben opge -
bracht f 14162. Door het Ambacht van West-Fries
land, genaamd Geestmerambacht, zal 'f 526 worden
bijgedragen in de onkosten van brug en «ooddeuren,
bij de schutsluis te Schoorldam. Mej. de Weduwe
Koenen, geb. Visser, betuigt haar dank 'voor den
1'inanciëelen steun. Gedeputeerden hebben het ko
hier H. Omslag goedgekeurd.
Tot onderwijzer aan de school in Warmenhuizen
is benoemd do heer Paardeh aar. 72 Sollicitatiën zijh
ingekomen voor de betrekking van stoker aan de
gasfabriek. Benoemd werd met algemeene stemmen,
de beer.A. Donker.
De eerste gasfitter, de heer Braak, is 'nog steeds
Jn de mobilisatie. De Gascommissie stelt voor, om
aan Braak, 'zoolang die ih de mobilisatie is, f 3 per
week vergoeding te>e te kennen. B. en W. achten
f 2 per week genoeg: de man is ongehuwd. Met
allen voor f 2 per week toegekend.
B. ën W. stellen voor het geschil met Spruit en
Bakker, aannemers der gasfabriek, aanhangig te
maken bij het bureau van arbitrage voor bouwvak
ken en er aldus een rechtsgeding van te maken.
Directeur en adviseur der gasfabriek adviseeren, het
geschil aanhangig te maken. Goedgevonden.
Voorzitter stelt aan de orde het voorstel van B.
en W. tot goedkeuring van dein onlangs beproefden
5-retortsoven'der gasfabriek en vraagt, of de hee-
ren er zich mede kunnen verepnigen.
De heer Biersteker zegt, nu B. en (W. dit voor-
stël doen, te veronderstellen dat zij zich hebben over
tuigd, dat de oven goed is bevonden, ook door den
directeur uer o-sfafcriek. Voorzitter levestigt dit.
De directeur had den nieuwen 5-retortsoven uitste
kend in orde genoen d. De;'sccrtaris leest nu nog de
resultaten van op 10 en, 11 November genomen proe
ven, waarbij wel niet de 1000 kub. M. werden be
reikt, maar die toch flink bevredigende resultaten
hadden, terwijl directeur en adviseur, 'alsmede /de
Gascommissie adviseerden tot goedkeuring.
Met algemeene instemming keurt de Raad 'den
5-retortsoven goed.
Het volgende punt der agenda behelst het voor
stel van B. en W. om de schutsluis te verpachten.
Die verpachting loopt in den, regel van Januari tot
Januari, maar aangezien het nu wat laat is, zouden
B. en W. de verpachting van dei sluis 'mejt Mei wil
len doen ingaan, om haar tot Januari daaraanvol
gende te laten duren. De secretaris licht toe, dat
het er nu eigenlijk alleen om zou gaaii om in ber-
ginsel tot verpachting te besluiten.
De "neer Gutker kan wel- meegaan met het voor
stel tot verpachting. Maar dan zal er ook wel voor
een woning voor den pachter der sluis moeten wor
den gezorgd. Misschien, dat het voorloopig1 zoo eerst
gaat en dat 'er te Schoorldam Wel een woning is.
De heer De Groot zegt: fk vind, dat de Raad
zich eerst heeft uit te spreken voor ve'rpachting,
om dan de zaak verder te regelen.
Bij stemming wordt met op één' na algemeene
stemmen tot Verpachting besloten. De heer Nahnes
verklaarde zich er tegen.
Voorzitter merkt op. dat er geen huis bij is.
Maar als de'verpachting Mei ingaat, is er voor dién
tijd nog gelegenheid om een huis te bouwen.
De heer Swan vindt, dat het nog wel 'verschil
maakt of de sluis wordt vernacht zonder woning of
met woning. De heer Biersteker zegt, dat T baantje
voor den pachter geen brood geeft en Voor hem
een bijbaantje zal moeten blijven. Als het zOo zon
der woning "wil gelukken, zijn wij vrij om. een wo
ning te bouwen. Wil 't 'zoo niet, dan kunnen we
altijd zien of we een woning zetten. Maar 't is wel
wat bezwaarlijk om een woning te zetten.
De heer Kraakman: Maar die 't pacht, moet er
toch dicht bij wonen.
"Voorzitter: Dus de Raad is er voor, de sluis te
gen 1 Mei te verpachten? De heer De Groot: Nou,
dat weet ik nog niet Als de verpachting zonder
woning erbij gebeurt, dan kunnen we Jook wel te-
5.
Sidderend bemerkte Lize wat Ernst deed. Zij ont
stelde zoozeer, dat zij bijna het. boek, dat zij in
haar handen hield, liet vallen.
Ernst greep vlug het boek en keek haar met
een smeekenden, blik aan, waarvoor zij de oogen
neersloeg.
Dat ai'es duurde nauwelijks een seconde, zoodlat
Louise er niets van bemerkte.
En snel had Lize ook haar bedaardheid weer te
rug. Met kalme stem zeide zij: „Het spijt mij, mijn
heer Bremer, maar van die lied-eren heb ik geen
pianopartij."
„Zoove-' te beter," dacht hij. Dan zeiden hij luid:
„Wanneer u het toestaat, breng ik u mijn mu
ziek."
„Heel gaarne/' luidde het antwoord.
Dan kJken zij elkaar aan, een oogenbliK maar,
maar hij wist nu, dat zij hem om zijn brutaliteit
niet toornde.
Spoedig daarop gingen broer en zuster heen.
Toen Ernst heneden do gastvrouw dankbaar de
hand kuste, vroeg hij.zacht: „mag ik moirgen de mu
ziek brengen?"
Lize beefde, maar zij keek hem aan en knikte.
Langzaam, arm ih arm, liepen broer en zuster
naar huis.
Louise wilde nog eens de voortreffelijkheid bedin
gen van de gastvrouw.
Doch Ernst antwoordde lachend: „Geef mij toch
een oogenhük 'rust, Louise, doe Je zooveel last en
moeite niet aan. Wanneer ik niet wil, helpt al dat
aanbevelen niemendal wees maar kalm en wacht
af, hoe d" zaken zich zullen ontwikkelen M
Glimlachend, keek hij voor zich heen.
De zuste*- zeide niets daarop, maar zij trok een
zeer zorgelijk gezicht en dan dacht zij: „Ach, men
heeft toch werkelijk heel wat te stebén met zulke
mannen."
HOOFDSTUK 4.
Op dier avond kon Ernst maar niet in slaap ko
men. Wat.in den namiddag was gebeurd hield hc*n
ne/ig en toen hij eindelijk wgen middernacht de
oogen sloot, werkte zijn opgewonden fantasie ver
gen 1 Februari of 1 Maart as. de verpachting laten
ingaan. De 'ledige woning van l'ronk zou dan door
den sluiswachter gehuurd kunnen 'worden en dan
waren we zóó klaar. Als de tegenwoordige pachter
der sluis deze opnieuw pacht, zijn we trouwens
ook klaar.
De heep Biersteker vindt* waar er nu vlak bij de
sluis die woning van Pronk leeg staat, moesten we
de verpachting spoedig laten ingaan. Dan zal er nog
gclpgonheid zijn, die woning door den 'pachter te
laten betrekken.
Dé secretaris wijst er op, dat moet worden afge
wacht, dat de 'nieuwe verordening is goedgekeurd.
De heer De (.ioot vir.dt dat ook. De heer
Swan: Dan afwachten. Voorzitter: Afwachten
dus?Allen voor.
Rondvraag. De heer Biersteker zegt. raar aanlei
ding der nutulen eenigwilns ironisch, den voorzitter
zeer dankbaar te zijn voor het mooie pad, dat we
hebben gekregen. Maar ei- is toch nog niets geko
men. Wij komen haast in de modder onf!....
Voorzitter: Ia het dan nog niet verbeterd? Ik had
het toch den gemeente-opzichter opgedragen.
De heer Biersteker hoopt nu maar op spoedige
verbetering. Voorzitter doet toezegging daartoe.
De heer Swan wijst op de wenschelijkheid van
het innen der grondlasten, van de Noorderstoomtram-
wegmaatschappij. Voorzitter zegt er voor te zullen
zorgen.
Voorts heeft do beer Swan er 'aanmerking op
ten aanzien van den aankoop van land door het Ge
meentebestuur, dat dit bestuur jle onkosten nog nielt
betaald had, toen de betaaldag voor het gekochte
land daar was. En ook het land zelf is niet op 'tijd
betaald geworden. Als de gemeente zelf niet op tijd
betaalt, dal vindt spr. niet mooi. De voorzitter zegt,
dat de verkooper verklaard bad, dat het niet op
een dag of wat aankwam. De hee* Swan: 't Is
toch een treurige manier van zaken doen. Voor
zitter: 't Is 14 dagen daarnja toch door de gemeente
betaald! Do heer Swan: Heet is niet zooals 't
hoort. Ik zal niet zeggen, dat het 'zooveel hindert;
maar het gaal/met >een heeleboel dingen zpo. Voor
zitter zou dan wel willen, .vernemen wat dat alle
maal is. De heer Swan wijst dan hog 'eens op
inning grondlasten tram. Verder brengt de heer
Swan ter sprake dat vóór 1 Januari een Armvoogd
aftreedt. Er is nog geen stemming voor 'geweest.
Volgens de nieuwe Armenwet had dat toch vóór 1
Januari moeten gebeuren. En 't gebeurt niet. Mis
schien za' 't v.pl op een. herbenoeming neerkomen,
maar 't diende toch plaats te vinden.
De heer Biersteker vindt dat "toch eigenlijk 'ook-
Met dat modderpad bij ons gaat het ook al zoo.
Nu kun je je ziel wel in lijdzaamheid beritten, maar
't is toch leelijk. Graag zou spreker zooiets ook
vlugger van stapel zien gaan. 't Komt dan wel
't Komt dan wel terecht maar 't duurt zoo lang.
Da's lastig.
De heer Swan tot voorzitter: U zei, noem dan
maar op, maar dan wijs ik op 'het in geheime
vergadering genomen besluit tot aankoop, van land
door de gemeente, welk 'besluit is bekend gemaakt
geworden. En dit vind ik toch beneden alles.
Voorzitter, 'met vuur protesteerende: „Maar dat
is mij toch te kras; daarvan heb'ik niets gezegd en
ik weet ook niet, dat het gezegd is. Dat zult heb
ben te bewijzen.
De heer Swan: Iemand wist. het bij u vandaan.
Dat kan de heer Gutker ook verklaren. Diens moe
der weet het bij u uit huis vandaan. De broeder
van Gutker is niet op den verkoop geweest, maar
die zou anders 'koopman genoeg zijn geweest, om
bijaldien hij op% de verkooping -gekomen ware, aan
't strijkgeld halen te gaan. En voor den heer Gut
ker zou 't dan ook niet mooi zijn geweest.
De heer Gutker bevestigt, wat de heer Swan zegt,
door te verklaren dat zijn ('s Iheeren Gutker's)
moeder het van de vrouw van Burgemeester wist,
van dien landaankoop, dien de gemeente wilde doen.
De heer Swan heeft nog iets: We. hebben hier
veel overlast van bedelarij. Talrijke beroepsbede
laars ziet men hier. Warmenhuizen wordt door hen
bestormd er wordt totaal niets aan gedaan.
Voorzitter: Iedere bedelaar, die komt, heeft een
kastje. En de negotie, daar kunnen we niets aan
doen. De heer De Groot wijst er op, dat er in
de politieverordening staat, dat ze vergunning moe
ten henben om te venten. De heer Swan zegt
ook, ze moeten toestemming hebbén.
Verder wijst de heer Swan, nog op de fietsen
zonder 'icht. Gisteravond ontmoette spr. er nog drie
zoo. Je bent je lijf niet zeker. Voorzitter zegt,
dat er toch meer dan één, bekeuring plaats heeft.
Dan bespreekt de heer 'Swan nog, dat er reclames
Hoofdelijken Omslag zijn ingekomen. Wat spreker
volstrekt niet Verwondert, daar hij er op de ver
gadering, waarin het kohier werd opgeimaakt al op
gewezen heeft of het kohier, in slechts twee uren
tijds opgemaakt, wel ernstig genoeg behandeld ge
acht moeM worden. Voorzitter zegt, dat er niet zoo
veel reclames zijn ingekomen.
witte kruis, nieuwe ntet>orp.
Vergadering der afdeeling Nieuwe Niedorp op
Woensdagavond 29 December 1015 in Prins Maurits.
Voorzitter, de heer P. Koopman, opent ae aoor
een 16-tal leden bezochte vergadering, waarna de
secretaris, de heer P. Haringhuizen,de notulen leest,
die worden goedgekeurd,
Besloten wordk dat bet bestuur de schadgvergoe*
ding inzake ijsaankoop voor 't Witte Kruis met den
heer Le Clercq zal regelen. Medegedeeld wordt,
dat er flink wat ijs in den kelder is.
Bij de bestuursverkiezing wordt de 'secretaris de
heer Haringhuizen herkozen. Benoemd wordt, ver
der voor de kom de heer A. Visser; voor Moerbeek
wordt benoemd de heer C. Wit Dz. en voor Verlaat
de heer A. Mijts. Tot leden der commissie voor het
nazien der rekening worden benoemd de heeren S.
Prins, J. ie Clercq en J. Peetoom. Daarna wondt
door den heer D. Kuilman rapport uitgebracht van
de algemeene 'vergadering op 28 September Jl. te
Amsterdam.
Daarna krijgt het woord Dr. Maats, tot het hou
den van de voordracht over Vegetarisme. Na ineen
boeiende lezing zijn onderwerp te hebben behan
deld, beantwoordt Dr. Maats nog een paar vragen.
Hierna sluiting^
der pn scMep hean stralende droombeelden.
En den volgenden morgen gebeurde-heit voor de
perste maal, da;, hij in de zaak niet zoo recht er bij
was, want zijn gedachten zweefden steeds den an
deren kant uit.
llij zag de toekomst, hij zag zichzelf aljs 'een rijk
man en betrapte, zich erbij, dat "hij een paar ieeiijke
rekenfouten maakte.
Doch zijn kalm verstand zegevierde eindelijk en
met een stil lachje wierp hij zelf zijn luchtkasteéten
ia'Jkaar
Maa-* toen hij 's avonds met de muziek naar juf
frouw Gerloff ging, was hij het met zichzelf eens,
dat er np in zijn leven een 'beslissende wending
aanbrak.
Plotseling, 'toen hij reeds voor het huis stond,
viel het hem in, dat hij eigenlijk niet op dit uur
naar een dame op visite mocht gaan. Dat bracht 't
goed fatsoen mee en daaraan moest hij zich toch
houden. Jammer was dat. Wat moest hij nu doen?
Hij keek onwillekeurig naar een der venstens van
haar woning en bespeurde dat zij zelf daarvoor
stond.
Ook zij bad hem reeds gezien en knikte hem toe.
Toen vatte hij moed en ging op zijn doel af.
Zijzelf opende hem de deur.
Doch hij aarzelde nog even. „Mag ik binnen
komen, zonder u te compromitteer en?" vroeg hij
zacht, lachend.
Zij knikte vroolijk. „Ik "heb immers nog-een. juf
frouw van gezelschap en die kan als 'bliksemaflei
der fungeeren. Dat Mridert niets.' Gaat u maar bin
nen, zoo precies ben ik niet opgevoed. Waarofm zul
len we zoo kinderachtig zijn. Een ieder 'zou ik na
tuurlijk niet ontvangen, maar wij kennen elkaar im
mers. Dus treedt u maar 'binnen."
Hij kuste haar de hand. „Ik breng u de muziek."
„Besten dank, dat u daarajm hebt gedacht."
Toen keek hij haar aan. \,Hadt u dan gedacht,
dat ik dat zou vergeten?"
Zij sloeg haar loogen neer en bloosde. Dan be-
beersc-hte zij zich en keek hem .'zoo trouwhartig
aan en zeide met trillende stem: „Ik dank u."
Zij gingen 'samen naar de eetkamer.
„Hoe gaat het met uw zuster?" 'vroeg zij.
„Dank u, die laat u groeten."
Nog 'steeds -stond hij.
„Maar gaat u toch zitten," zoo noodigde zij hem
uit
Hij deed hei en zij nam tegenover hem plaats.
Stilzwijgend, met vroolijken blik keek, hij haar
aan, zoodat zij wat verlegen naar de muziek keek.
Predikbeurten.
ZONDAG 2 JANUARI.
DOOPSGEZINDE GEMEENTE vi:
Nieuwe Niedorp. Geen dienst
Tweede Kamer.
Den Haag, 29 Dec. 1915.
Met de verdere behandeling $er Begrooiting van Su
riname voor 1916 is 't wat vreeand geloopen. Het
eind wtas de intrekking der groot» motie van de Com
missie van Rapporteurs en de goedkeuring, zonder stem
ming, van de Begrooling zelve. Algemeen is geroemd
de uitstekende wijze, waarop de minister-ad interim,
de heer Ramhonnet, de sprekers jbeeft te-woord gestaan.
Ook in fiksche vaardigheid van spreken overtrof Z.Exc.
zichzelf. Den heer Rambonnfit is voor een goed deel
ie danken dal de Kamer geen votum nam, waarvan,
de heer Fock wel beweerde, dat 't „geen politieke
strekking" had, doch waartegenover de minister zoo
volkomen terecht stelde: lo. dat de motie der C.
v. R. de betoekenis zou hebben, dat men in den te-
genwoordigen toestand! y/il berustendus weer Op de
Begrooting te brengen wat geschrapt was om Suri
name een wteaik te geven in de richting van het op
eigen wieken loeren drijven; 2o. dat deze motie een
„démenti", scherpe afkeuring, bevat van minister Pleyte's
beleid. Exo. Rambonnet erkende ronduit, dat hij zich,
persoonlijk, van hel plan-1 denburg iniet de minste il
lusie vormt. Wij hebben in-den loop der jaren nu al
32 millioen pa-n de kolome besteed, en 't baatte niets.
Een slecht bestuursslelsel, offerend werkelijkheid
aan schijn, bevat de kiem der ellende. Maar ons
't heft uit handen te laten nemen, zal zeker geen red
ding brengen. Overigens verklaarde de minister zich
ten volle bereid om met dien Gouverneur van Suriname
in overleg te treden over dia vraag, welke posten al
licht nog op de Begrooting kunnen worden terugge
bracht. Na deze verklaring bestond er voor de motie
aangenomen, althans, dat déze inderdaad; geen „ver
dere strekking" had dan het verhoogen van enkele pes
ten op de Surinaamsehe Begrooting; óók niet na mr.
Fock's vernietigende kritiek op minister Pleyte's be
leid, natuurlijk geen reden meer.
Dit stipte de heer Van Vuuren ook aan, die verduide
lijkte. hoe verwerping van de Surinaamsehe Begrooting-
1916 en aanneming der 'motie feitelijk „zusje en broer
tje" waren. Bovendien achtte de afgevaardigde voor
Zevenbergen 't deloyaal, stuitend om tijdens mr. Pley
te's afwezigheid deze motie te behandelen. En de heer
Van Vuuren stelde dhn ook voor, het debat er over
te schorsen totdat minister pleybe zijne taak zal heb
ben hervat.
By het debat over dit voorstel gaf de heer Kleere-
koper als zijn méening te kennen, dat de toezegging vtun
minister Rambonnet een voldoend succes was voor
het verzet tegen de geschrapte posten. Een vrat ver
getrokken conclusie!... En de heer Rutgers zei, dat uit
stel der motie daaraan eene „politieke strekking" zou
geven. De commissie van Rapporteurs, bij monde van
mr. Fock nog eens herhalend, dat van politieke strek
king „geen sprake" was. stond toen wel voor die nood
zakelijkheid (hare (mo|lie in te lirekken.
Deze loop van zaken deed! de heer De Savomin
Lobman in groote verboOgenlheid uitbarsten. Hij maakte
de vergelijking van dien vhder, idie een verkwistenden,
op zijn beurs terenden zoon krap-houdt, terwijl de moe
der deze inkrimping aan... het goedvinden en de kri
tiek van meneer zoonlief wil overlaten. Papa is hier
dan de minister, toegevende mama de Kamer. De
heer Lehman stond aari de zijde van den "minister.
Deze beschouwing isr zeer zonderling. Vooreerstlaat
men niet gdljk' mr. Ftydc rechtzette, nwn „bst
kind" (de kolonie Suriname) over de beoordeeling van
wat al of niet moei „eschrnpt, maar aan den gou
verneur nrn ncauuuiig^ zoontje Gouverneur
Van Asbeck. En van verneaering des ministers (waar
over mr. Lobman 't ook had) is evenmin sprake, daar
de Regeering op hot Haecsche Plein, na ovcneg ie
hebben «epkeed met Paramaribo, toch altijd volkomen
vr^biyft t? behouden tc schrappen vte.i haar gc-
Het ontwerp tot aanvulling van art. 100 der Militie-
wet (vrijdom 'van militie- en L.W.-plkht voor hen,
die na 21 Maart, na het sluiten der inschrijving voor
matroos met kort dienstverband, hun vijfjarigen dienst
als zoodanig volbrachten. Bij <Tcze gelegenheid ant
woordde minister Bosboom op eene vraag van den heer
K. lei' Laan, dai overwogen word' bij evemuecle de
mobilisatie aan hen, daartoe den wensch te ken-
-nen geven, nog oemigeta tijd gelegenheid te laten ouubjr
de wapenen te blijven.
Eindelijk kwamen we aan de Oorlocs-begrooting.
Wanneer de behandeling daarvan zal volbracht zijn?...
De lijsten der Ingeschreven sprekers geven, een getal
spreeklusligen te zien om van te Sidderen.
Dat wij morgen, Donderdag-avond gereed zullen
komen, is zéér dubieus. En zeTte is 't ae vraag, of
het op Oudejaarsochtend vergaderen zou baten 1....
't Is overstelpend.
Gedurende de nu volgende zittingen zal minister Bos
boom niet „op mzen wandelen". Dat staat ai vast.
De kritiek op het beleid, van zijn departement uit
gaande, 'is wel zeer bitter. De Katholieke afgevaar
digde uit Tilburg, de hoer Arts, wii passecren la
ter weer de „revue" klaagt over georek aan orga
nisatie. De depots zijn overladen met achterstallig werk.
De rechtzoekenden blijven vruchteloos kloppen. Er is
toomeiooze geldverspilling. En tal .van klachten en
grieven meer.
Majoor Van Twist, die overigens een woord van
lof had voor de regeling der verloven, vroeg eene
regeling, waardoor in oen landbouwers-gezin althans
één der zoons aan den arbeid zou kunnen blijven. Ove
rigens had de Steenwjjker majoor 't over schromelij-
ken willekeur bij de benoeming van reserve-luitenants,
waarvan Ihjj inderdaad-krasse staaltjes citeerde. Brand
merkte hij t onvoldoende inlichten der Kamer, .en zoo
veel meer in *s ministers beleid. Of 't ligt aan 'de ver
houding tusschen minister en opperbevelhebber,
zei de heer Van Twist, 'of aan andere oorzaken: ik
constateer het droevig-stemmende feit.
Uit het „roode hoekje" kwam. een aanval bij monde
van den heer Duijs^ ditmaal bijzonder beknopt en.
niet slecht» „voor zijn doen'\ die staaltjes noemde van
onrechtmatig of te streng straffen.
Prof. Eerdmans sloot zich bij majoor Van Twist's
bezwaren over geldverspilling aan. Ook wees deze af
gevaardigde o.a. op het noodeloos onderbrengen van
manschappen in onvoldoend-ingerichte, slecht te be
reiken kampementen.
't Komt als eene lawine op armen, sinds straks an
derhalf jaar „op zijn zenuwen levenden" minister Bos
boom aanrollen!...
Mr. ANTONIO.
Toen begon hij: „fk dank u nog wel, daC u mij
mijn driestheid van gister hebt vergeven."
Zij zweeg en ke ek niet op.
„In zulke 0-genblikk.en 'is een 'man zijn tempe
rament niet altijd meester."
Plotseling keek zij hem vast aan en vroeg: „Waar
om verontschuldigt u zich eigenlijk?"
Hij lachte even. „Waarom? Wel, omdat er mij
veel aan gelegen, 'is, dat u mij vergiffenis schenkt."
„Is u daar werkelijk veel aan gelegen?"
„Mijn woord daarop."
Toen we rd zij wat moediger. Schelmsch vroeg
zij„En hoe weet ge nu, dat ik u vergiffenis heb
geschonken? Gezegd heb ik het u nog niet"
,- „Uit uw oogen 'heb ik het gelezen."
„Ah,kunt u dat?"
„Wanneer ik wil, kan ik het."
Hij lachte en zijn witte -tanden schitterden en
keek daarop het meisje lang en onderzoekend aan.
Zij poogde om over de opgekomen verlegenheid
heen te schertsen, door snel te zeggen: „Ik geloof,
dat u een zeer gevaarlijk mensch is."
Toen lachte hij luid. „Ik hoop toch, dat tl niet
bang voor mij is."
Ook zij 'lachte, maar er klonk een zachte sidde
ring in door. „Ach, neen, .zoo vreesachtig ben ük
niet."
„Werkelijk? Nu, dat verheugt mij. Daarvoor ben
ik u zeer dankbaar."
Hfj keek haar onafgebroken aan en zij kon haar
verlegenheid maar niet meester worden.
Lachend en afwachtend 'zat hij daar. En in zijn
binnenste sprak een stem: waarom dat dwaze spel
miet woorden, dat steeds tot op het keerpunt terug
keert. Liever royaal het 'beslissende woord gespro
ken.
Toen begon zij opnieuw: „Wat dunkt u, zullen
wij de liederen dadelijk eens samen probeeren."
Hij weigerde ernstig. „Ik betreur het, maar van
daag kan ik niet zingen.'
„Is u verkouden?"
„Neen, dat niet-, maar ik ben niet rustig genoeg,
ik ben opgewonden en nerveus."
„Is u dan niet wel?"
„Zeker, ik ben gezond. Mij ontbreekt wat anders.
Ziet u, ik ben een mensch, dié niets meer haat dan
onzekerheid. Voor mij moet alles duidelijk en klaar
zijn. En dat is het, wat mij op dit oogenblik ont
breekt.
Zij begreep wel waarop hij doelde.
Rustig en kalm sprak hij verder: „Ik weet, dat
in mijn leven een keerpunt is gekomen, dat voel
Binnenlandsch Nieuws.
HET TRAMONGELUK BIJ VOORBURG.
De toestand van do slachtoffers van de treinbotsing
te Voorburg is over het algemeen bevredigend'.
Van een der militairen, moest echter gistermiddag
in het Militair Hospitaal een der beesnen worden ge
amputeerd.
ONDER HET ZAND BEDOLVEN.
Het 12-jarig zoontje van de wed. Ilars te Emmert
speelde met een drietal andere jongens in de Emmer
dennen en hadden een woning onder den grond go-
maakt. Plotseling stortte het zand in, met het gevolg,
dat het kind onder het zaad werd bedolven, waar het
levenloos onderweg js gehaald.
HET ONGELUK IN DEN HAAGSCHEN DIEREN
TUIN.
Ongetwijfeld herinnert men zich 't ontzettende on
geluk, dat i n 'den Dierentuin te 's-Gravenihagenhage een
juffrouw is overkomen: een beer greep haar rechter
arm en verslond dozen. Het slachtoffer is dank zij
krachtig gestel en goede verpleging genezen en dezér
dagen uit het ziekenhuis vertrokken, naar hare moeder
te Heemsteden. Ze mist echter den rechterarm totaal,
zoodat zij nu enkel den linkerarm tot haar beschik
king heeft. Zij kan reeds enkele handwerkjes daarmede
maken, oefent zich in het links schrijven. (Vad.) -
EEN DESERTEUR OP ZOLDER.
Een herbergier te Rilland-Bath. vermiste eenig geld
uit zijn portemonnaic. Een onderzoek werd ingesteld
en het huis afgezocht, omdat men vermoedde, dat er
de laatste nachten leven op don zolder was gehoorti.
Na onderzoek kwam uil een groote kist een manspersoon
te voorschijn. Deze wterd 'bij de politie gebracht en
wteldra bleek het een Duilsdhe deserteur te zijn, die
reeds drie dagen op den zolder doorgebracht had en s
geleefd bad van appelen en rauw spek. Hij was over
een afdak door een raam naar binnen gekomen. Ook
het geld, dat de herbergier vermiste, werd bij hem
gevonden.
ik."
Hulpeloos 2at zij daar en keek voor zich heen.
„En omdat ik met. mijzelf daarover eens ben, daar
om moet ik ook op een beslissing aansturen."
Bevend ke ek zij op.
„In werkelijkheid, juffrouw Lize, kennen wij el
kaar eerst enkele dagen. Maar ik geloof, dat wij
elkaar toch'niet nauwkeurig kennen, niet waar?"
Zij knikte: „Ja, dat geloof ik ook."
„Ziet u, dai wist ik weL Voor dat woord ben-ik
u oprecht dankbaar."
Hij stond op,trad op .haar toe en bood haar de
hand.
Zij bloosde in.meisjesachtige schaamte, maar uit
haar oogen 'schitterde een reine, zoonige vreugde.
Dan reikte zij hem de rechterhand, dié hij snel en
innig aan de lippen drukte.
'„Juffrouw Lize!" smeekte hij zacht en met in
gehouden hartstocht, en hield 'haar 'hand .vast.
Zij zweeg en keek voor zich heen.
„Juffrouw Lize," bad bij nog eenmaal, innig en
teeder haar hand drukkend,-„begrijpt.u mijn woor
den?"
Toen sloeg 'zij de oogen op en keek hem aan.
Eén blik was 'het 'slechts, één enkele blik, maar
deze zeide hem alles.
Snel trok hij haar tegen zich aan, omhelsde haar,
drukte haar vast tegen zich aan en kuste haar.
Zelfvergeten, in zalige bevfcnde verrukking, lag
zij in zijn arm.
Zacht en teeder streelde hij haar'over het blonde
haar en kuste haar weer. Toen sloeg zij haar bei
de armen om zijn hals, keek hem met van vreugde
schemerende oogen lang'en innig aan en fluisterde:
„Ach, ik heb u zoo innig, innig lief."
En zonder iets te zeggen drukte hij haar weer te
gen :zich aan.
Toen hij een half uur later vertrok, was hij heel
kalm. Stil lachend keek "hij voor zich heen. Nu was
het beslist, nu ging hij voorwaarts, de eerste 'stap
was nu gezet hij was met zijn lot tevreden- Met
krachtige, zekere schreden ging hij langzaam ver
der.
En daar thuis, toen Louise hem'vragend aankeek,
zeide hij met een goedmoedig lacbje: „Juffrouw
Gerlof laat u groeten,*wij zijn zooeven ver
loofd."
De zuster was een oogenblik sprakeloos en keek
hem stil aan.
Toen knikte hij vroolijk: '„Ja, Ja, Louise, het is
zoo. Uw wensch is vervuld."
Wordt "vervolgd.
