Uil
Alpmtsi Nitm-
Aivsruititr Luttuvllii
J. STUURMAN,
De Inbraak.
Haarwerker.
APARTE DAMESSALON
EERSTE BLAD.
ZATE RB AO 8 JANUARI 1916.
'9ste Jaargang. \'o 57?4.
Uitgevers: TRAPMAN Co.
JLaagzijde B 50 Schagen
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bg inzending tot 's morgens 9 ure wor
en ADVERTEN" TIEN in het eerst uitkomend nummer geplaatst.
COIIRA
SCHAGEN, LAAN D 5. - Int. Teleph. No. 20.
Prijs per 8 maanden f085; per post f 1.-. Losse nummers 5 cent
ADVERTENTIEN van 1 .tot 5 regels met inbegip van bewijsno.
t 0.35, iedere regel meeri6 ot. Groote lett. worden naar plaatsr. berek
Dit nummer bestaat uit 3 bladen.
DOOR J. H.
In den laten avond v&n een schoonen September
dag /alen in een smaakvol gemeubileerde kamer in
een der hiioidstrateu van New-York twee jongeman
nen bijeen. Een hunner was Joe Streetman, de be
roemde uetective, die dienzellden dag van een
vacantiereisje was teruggekeerd. Hij bad een kran-
tenuitknip&e., dat de ander, die juist was binnen
gekomen, hem zwijgend 'gegeven had, in de band
en las halfluid:
JDe inbraak in de Hudson-Bank. Juist voor het
ter perse gaan van dit nummer Lereikt ons het Lu
im ht, dat i'. C., die verdacht wordt drie weken ge
leden de opzienbarende inbraak in de Hudson-Bank,
waarbij op onverklaarbare wijze ongeveer eenhail
millioen dollar verdwenen zijn, gepleegd te hebben
of tem minste daarbij betrokken te zijn geweest,
wegens gebrek aan bewijs is vrijgesproken en di
rect uit de preventieve hechtenis is ontslagen. Wij
zullen een uitvoerig verslag van de zitting doen vol
gen.
Hiermede was het bericht uit.
Vragend keek Streetman zijn bezoeker aan.
Ik bep die P. C., zei deze rustig, mijn, volle
naam is Peter Canningham.
De vragende uitdrukking is Streetman'8 gelaat Ver
dween. I
Als ik goed begrijp, is het uw bedoeling, dat
ijs bet bewijs voor uw onschuld vind, wat dan be
teekent, dat ik bet bewijs voor de schuld van an
deren nmet vinden, zei Streetman zakelijk.
De ander keek verrast op. i
U raadt het precies, zei hij.
Pardon, antwoordde Streetman, 'ik raad hét
niet ik weet dat het zoo moet zijn. Dit moést de
reden van uw bezoek zijn. U hebt gedacht, vrijge
sproken wegens gebrek aan bewijs, beteekent geen
eerherstel en anderen zullen denken: hij weet er
toch bepaald meer van. De eenige wijze om me van
iedere smet te zuiveren' is, dat ik de ware schuldige
doe ontmaskeren. I.aat ik dus naar een detective
gaan en die opdragen een onderzoek voor u in te
stellen. Is bet niet zooT
Mijnbeer Streetman, antwoordde Canningham
enthousiast, ik behoef er geen woord aan toe te
voegén. U hebt woordelijk gezegd wat miju gedach-
tengang was, toen ik hedenavond uit de gevangenis
naar u toekwam, alleen Vergat u, dat ik speciaal
om u dacht, wijl uw. reputatie zoodanig -"is, dat al
leen u t*en zoo lastige taais als deze tot een goed
einde kan brengen.
Streetman boog dankend voor delzen lof.
Wilt u zoo goed zijn mij geregeld te vertel
len wat er voor en na den inbraak gebeurd is?
vroeg hij. ik ben namelijk voor eenigen tijd op
reis geweest en heb de zaak dus niet ?oo geregeld
kunnen volgen.
Zdoals ik u gezegd heb, begon de andere, is
mijn naam Peter Canningham; ik ben of liever was
hoofdkassier bij de Hudson-Bank ik ben daar
zestien jaar werkzaam geweest, waarvan de eerste
elf als kassier, eerst iater werd ik hoofdkassier.
In al dien tijd.viel er niets bizonders voor tot
voor twee maanden. Toen werd ik bij den directeur
ontboden cn dié zei mij met vele omwegen en ex
cuses, dat bij voortaan liever alleen, de sleutels der
kluizen in zijn bezit had. Zoodra ik nl. hnofdkassier
geworden was, bad ik een volledig stel sleutels der
kluizen ontvangen evenals de directeur bezat. Bui
ten, ous beiden 1 ezat niemand sieuteis der kluizen
tenminste niet voorzoo var wij wisten, ik vroeg
den directeur waarvoor hij mij de sieuteis afnam
en daarop gaf hij mij te kennen, dat zijn verant
woordelijkheidsgevoel niet toeliet, dat builen beau
nog iemand de sieuteis bezat. Later verklaarde bij
voor de rechtbank, dat bij over mij inlichtingen
had ontvangen, die hem tot dezen maatregel hadden
doen besluiten, omdat hij vreesde, dat ik op zeke
ren dag aan de ver/oekii.g geen weerstand zou kun
nen bieden, ik 'heb dienaangaande niet het minste
vermoeden ik kgn alleen denken dat bier een
wraakneming in 't spel is, of dat het een truc van
den inbreker was.
Dat was liet ook, zei Streetman plotseling.
Ga door, ,als t u blieft
Verbaasd over deze vreemde interruptie ver
volgde Canningham:
De zaken werden op denzelfden voet voort
gezet en ofschoon de inlichting, die de directeur ont
vangen had blijkbaar zijn wantrouwen 'tegen mij
hadden opgewekt, liet hij daarvan verder niet blij
ken. Op een morgen echter, den derden van deze
maand, dus juist drie weken geleden, kwam de di
recteur op het bureau en ais naar gewoonte ging
bij met oen der Jongste kassiers naar de kluizen,
ten einde hot voor dien dag noodig zijndegeld te
balen. Hij placht dat immer 's morgens te halen
en s avonds persoonlijk weg te brengen of beter hij
liet bet een kassier doen, doch ging altijd zelf mede.
Na eenige oogenblikken kwamen beiden hoogst ont
daan binnen et wa8 geen dollar meer in de klui
zen. Alle deuren men moet verschil lende deuren
openen voor men in de: eigenlijke kluis kwam
waren als gewoonlijk gesloten geweest, doch toen de
directeur, pa ze een voor een geopend te hebben,
de kluis binnenkwam, lagen al'e trommels waarin
de verschillende bankbiljetten bewaard werden, open
gebroken dooreen. Zoowel bet papier als goud- en
zalvergeld was verdwenen.
Een a'gemeene consternatie was het gevolg van
deze ontdekking. Direct werd de bank gesloten, ter
wijl geen der emploé's het gebouw mocht verlaten.
De boekhouder "berekende, dat, behalve de ruim
tachtig duizend dollar, die den vorigen avond door
den directeur in de kluis gebracht-waren, zich nog
meer dan vierhonderd duizend dol ar daarin bevon
den moesten hei bei., zoodat in totaal ongeveer een
half mihoen gestolen was.
Wat echter het ergste was, was dat de directeur,
die tevens alleen eigenaar van de bank is, niet te
gen inbraak verzekerd is. De kluis was zoo safe ge
bouwd ingemetseld in een diepen kelder en
eerst nadat men drie zware deuren van gebeimslo-
ten voorzien geopend had, te bereiken dat de
directeur een inbraak onmogelijk achtte en om de
premie te sparen, zich daartegen dan ook'niet ver
zekerd had. Beha'vo het baar geld in de bank had
bij nog een groot deel van heit maatschappelijk ka
pitaal in indu8triëele oudernemingen belegd, doch
hij had juist dit kapitaal „losgemaakt" ten einde
het voor speculatieve doeleinden te gebruiken. Dit
alles verklaarde hij voor de rechtbank later. De
inbraak echter zal, gnvermijdelijk, een bankroet ten
gevolge hebben. Om echter docr te gaan vanaf de
ontdekking van .dendiefstal, viel "de ex-hoofdkassier
zichzelf in de rede: de directeur verliet de bank
en wij allen Lieven in groote spanning achter. Un-
geveer een uur nadat hij vertrokken was, kwam
de uirecteur teiug mgezeld auor twee heeren, die
zich voor mij nekend mankten ais politiemannen en
mij gelastten hen tc voigen. ik weid aan nscUetp
verhoor onderworpen en iater op het bureau en
vastgehouden op aanwijzing van den directeur, die
als' zijn vermoeden te kennen gaf, dat ik, terwijl
ik de s'eutels van de kluis in bezit bad, die had
laten namaken, en die duplicaat—sleutels nu, terwijl
ik officieel geen sleutels meer bezat, gebruikt "had,
om de deuren te openen en de kluis te ledigen. Ik
bezat nog wei de sieuteis van de kantoren, zoodat 't
voor mij geen moeite was daar binnetn te komen.
Buiten mij kon niemand duplicaat-sleutels bezitten
en toch waren daarmede de kluisdeuren geopend.
Bovendien had ik 's middags den nachtwaker ver
lof gegeven, dien nacht weg te blijven, omdat hij
naar een bruiloft moest, en zoodat ik dus met voor-,
bedach'en rade gezorgd had, 'dat er geen bewaking
aanwezig was.
Zoo ongeveer luidde de acte van beschuldiging
alles volgens getuigenis van den directeur.
Deze schijnt in 't geheim wel verteld te hebben
uit welke bron hij die totale inlichtingen ontvan
gen heeft en van welken aard die waren, doch noch
in de openbare zitting, noch tegen mij of mijn ad
vocaat beeft hij er zich over uitgelaten en de of
ficier van justitie besloot, dat deze inlichtingen geen
verband me: da inbraak hielden, doch slechts de
reden _vormden, die den directeur deed besluiten
mij de sleutels af te nemen.
Zoo hebben alle feiten zich toegedragen en zoo
als u gelezen hebt, luidt het vonnis: „vrijspraak
wegens gebrek aan bewijs," wat moreel beteekent
„schuldig".
Canningham zweeg.
Ik geloof, zei Streetman, -nu langzaam, dat ik
de schuiuige reeds ken mijn conclusie is 'zeer,
zeer eenvoudig, doch wanneer die juist is, geldt
het een uiterst geraffineerd heer en moeten wij
heel voorzichtig te werk gaan, terwijl het tevens
heel moeilijk .zal zijn, de bewijzen te krijgen.
Wie is bet? vroeg de ander, die ademloos bod
toegeluisterd.
Wie het is, kan ik niet zeggen, zei Streed
man glimlachend, ik kan slechts vermoeden, en dat
vermoeden zal ik voorloopig geheim houden. Oom
u echter tt bewijzen, dat ik werkelijk 'een vermoe
den heb, wil ik zijn naam op dit blad papier schrij
ven en u den brief aangeteekend zenden. Het is
slechts om u te bewijzen, dat het geen groot
spraak van mij is. Vindt u het goed?
O, maar ik geloof natuurlijk direct, dat >u
geen bluf gebruikt, 2ei de ander vlug.
Toch wil ik doen wat ik u voorstel, zei Stree)t-
mnn, naar zijn schrijftafel gaande. 'Beter Cannin
gham hoorde zijn pen even krassen, daarna was
bet een moment sti' en toen kraste de pen iets
langer btreetman sioot het briefje, waarop hij
geschreven bad in de enveloppe en verzegelde detze.
Gaat u mede? vroeg hij, dan zullen we samen
dezen brief aan uw adres verzenden.
Canningham wist niet wat hiervan te denken. Die
jonge man sprak zoo zelfbewust, dat hij zeker van
zijn zaak scheen, doch hoe kon hij nu reeds iets
ontdekt hebben? Canningham kwam tot het besluit
dat Streetman reeds voor 'zijn bezoek een en ander
van de zaak geweten moest hebben. 'En toch was
dat niet waar.
Nadat de brief verzonden was, scheidden beide
mannen. Canningham ging naar zijn huis, terwijl
Joe Streetman zich naar zijn club begaf, waar bij
door zijn bekenden Lm-lelijk verwelkomd werd.
En heb je aiweer werk na je vacantie, vroeg
een hunner.
Ja, antwoordde Streetman, ik ben bezig te on
derzoeken naar de inbraak in de Hudson-Bank.
Voor wie? Wat heb je ontdekt? is Cannin
gham onschuldig? Moet je het bewijs, yoor zijn
schuld zoeken? klonk het dooreen. Streetman wuif
de om tot stilte te mapen met de hand.
Ik /êg nooit wie mijn lastgevers zijn, zei hij,
noch wat de aard van mijn lastgeving is, ten min
ste niet vóór dia lastgeving uitgevoerd is.
uouis da directeur van da Hudson-Bank" jd
lastgever jS, zei een der omringende heeren, viaag
dan maar voorschot, anders visch je achter 't net.
Waarom? vroeg StreeUnan kalm.
Wel vandaag ol morgen gaat hij failliet eg'
bank heelt baar betalingen sedert de inbraak reeds
ge=taaku^ eeu dief8tai ais deze dan op een
zoo groote onderneming als de" Hudson-Bank zoo'n
im" uiet, maar met de duizenden die onze man
in den laatsten tijd verspeeld heeft, loopt het waar-
schijÏÏijk over. 't millioen - zelf zal hij met meer
dan een half uiilhoen bezeten hebben, zoodat een
krach onvermijdelijk is.
In jullie branche zijn die chronisch, zei Streef
man glimlachend, de vorige spreker was ook in
bail et Onderw erp v.an het gesprek veranderde ech-
streetman sprak nooit veel over zijn „za
ken". Hij n ank te reeds spoedig aanstalten om te
vertrekken, doch voor hij 'ging vroeg hij een adres
boek, waHi .n bij een adres opzocht, dat hij in zijn
zakboekje noteerde. Hij nam een auto en liet zich
naar het hoofdbureau van politie rijden, waar hij
zich bij den hoofdcommissaris liejt aandienen.
Joe btreetman was hier geen onbekende, want
reeds hm haalde malen bad hij -met 'de politie sa-
mengeweikt of zelf« zaken die voor baar onoplos
baar waren met succes onderzocht. Hij genoot dan
ook het algemeen vertrouwen, wat ook nu weder
om blijken zou. JÜJ vertelde den icommissaris, dat
hij onderzoek deëd in den bankdiefstal, zonder etofti—
ter te zeggen in opdracht van wien.
Nu moet ik echter ter kennis van den direc
teur brengen, zei bij, dat ik een spoor gevonden
heb ik wil dit langs officiëelen weg doen en
daarom verzoek ik u me met een inspecteur naar
den directeur te yergezellen, ten einde hem mede te
iieelen, dat ik op de tweede kluisdeur twee vinger
afdrukken gevonden heb en één op de derde deur.
Verrast keek de politie-autoriteit op.
Maar is u dan in debank geweest? vroeg
bij; ik had last gegeven dat er zonder éen speciale
toestemming van mij niémand mocht worden toe
gelaten.
Uw mannen hebben, tegenover 'mij hun plicht
ook niet verzaakt, zei Streetman geheimzinnig la
chend. U kent mij, ik vraag u: wilt u aan mijn ver
zoek voldoen en, ik garandeer u, dat wij nog dezen
nacht den waren inbreker hebben.
Ik ipoet bekennen, dat ik dikwijls van buiten
gewone prestaties uwerzijds getuige was, zei de
hoofdcommissaris en daarom 'ofschoon ik
van de geheele onderneming niets begrijp, wil ik
aan uw verzoek voldoen.
Hij gaf bevel, dat de auto' van het bureau moest
voorkomen en dat een inspecteur 'hem en Joe
Streetman vergezeUen moest.
Streetman gaf den chauffeur het adres wat hij
pas genoteerd had. Hét was reeds vrij laat, toen
de drie heeren het huis van den directeur bereik
ten. Deze was niet weinig verbaasd op een,'zoo laajt
uur nog twee politiemannen en een detective op
bezoek te krijgen. Hij had reeds met den hoofdcom
missaris en met den -inspecteur "kennis gemaakt.
De eerste stelde hem Joe Streetman voor, als zijn
de de detective; die inzake deze inbraak onderzoek
gedaan had.
U begrijpt, vervolgde Streetman na de inlei
ding van den hoofdcommissaris, dat wij u niet zou
den lastig yallen, wanneer wij niet een zeer bifeon-
dare reden daarvoor badden. Die reden bestaat ook,
het is deze: wij hebben het spoor van den inbre
ker gevonden een spoor dat onherroepelijk tot
zijn ontdekking leiden moet.
De directeur was zeer verrast.1
En mag ik ook weten, welke'dit is, vroeg hij
belangstellend.
Op de tweede kluisdeur staan twee vinger
afdrukken en op de derde één. U weet, dat dit een
spoor is, dat nimmer vervalsoht kan worden.
Het scheen den directeur tegen te vallen.
Ik wensch de heeren geluk met hun succes,
zei hij koel, bijna ironisch, en ik hoop, dat zij, dit
spoor volgend, den dader vinden of liever, dat
dit het bewijs tegen den dader zijn zal, want die
is reeds gevoelen in Oanningham.
De drie heeren stonden op eenigermate ont
hutst door dit poovere resultaat.
Zelfs Streetman was van zijn stuk .gebracht en
volgde zwijgend de anderen naar buiten.
Naar de Hudson-Bank, fluisterde bij den chauf
feur in. Daarna steeg hij met de beide anderen in.
Mag ik nu weten, wat dit beteekent? vroeg
de hoofdcommissaris.
Liever nog niet, zei 'Streetman weifelend, ik
moet eer'ijk bekennen, dat ik vrees mij vergist te
hebben en anders
Anders?.... d^ong de 'hoofdcommissaris aan.
Anders hebben wij met een zeer krachtige te
genpartij doen, zoodat ik toch nog voor verras
singen kan komen te staan.
Zwijgen 1 werd de rit ten 'einde gebracht.
Voor de bank stond een politieagent op wacht.
Als er straks iemand komt, zei Streetman
tegen den man, kun je hem, wanneer hij de sleu
tels heeft, rustig naar binnen laten gaan, doch zeg
vooral niet, dat hier binnen reeds menschen zhjn.
De hoofdcommissaris knikte, tep teeken, dat hij
met deze bevelen instemde. Hij begreep steeds min
der van S,"eetman's handelwijze, doch besloot hem
geheel het initiatief te laten.
Wee< u hier den weg? vroeg Streetman.
Ik heb hier onderzoek gedaan, gaf de inspec
teur ten sntwoord.
Wilt u ons dan voorgaan naar de kluis?
Zwijgend 'iepen de mannen door de lokalen, die
zwak ver'icht waren doo- een of twee lampen.
Voor een zware ijzeren deur hield de inspecteur
stil.
Dit is de eerste kluisdeur, zei hij.
Laten we binnengaan, antwoordde Streetman.
'De deur was niet op slot en met eenige moeite
kreeg men baar open. De becuekers daalden eenige
treden af en na een korte gang te zijn doorgegaan,
stonden zij voor een tweede deur van eenzelfde con
structie. Nu gebeurde er iets eigenaardigs.
Streetman haa'de eenige malen de band door het
haar en drukte twee vingertoppen tegen het spie
gelgladde staal.
Duide'ijk zag men bij Het licht van de lantaarn,
die de inspecteur in de 'band hield een dubbelen
afdruk.
Streetman liet do deur een eindje open staan en
'iep tot aan de derde deur, die toegang gaf tot de
eigenlijke kluis.
Wi't u even met de lantaarn aan de andere
zijde van de tweede deur gaan staan? vroeg hij
den inspecteur.
Deze deed wat Streetman hem vroeg.
Streetman stond bij de derde deur en de hoofd
commissaris stond naast hem. Zwijgend wees I de
detective door de opening tusschen de deur en post
naar de eerste deur.
De commissaris zag s'echts het beeld van den
inspecteur met de lantaarn en zei dit ook tot Street
man.
Dat is ook voldoende, antwoordde hij, daarna
riep hij den inspecteur. Laat de deur een eindje
open, zei hij, en doof de lantaarn.
Even 'ater stonden de drie manhen in de duister
nis tegen d- derde deur.
Is er nog bewaking in het gebouw? vroeg
Streetman den inspecteur.
Neen, alleen de agent voor de deur hij
mag niemand toelaten zonder speciale vergunning
van den hoofdcommissaris.
i En waarom zijn de kluisdeuren open?
1 Die zijn, nadat het 'onderzoek in de kluis
was ingesteld niet meer gesloten geweest een
I tweede inbraak is niet meer te vreezen nu en het
is gemakkelijk zoo.
Waarop wachten we nu eigenlijk? vroeg de
1 hoofdcommissaris na eenigen tijd.
1 Wanneer ik me niet heb vergist, zal straks
jde inbreker komen, gaf Streetman ten antwoord
ik begin echter te vreezen, dat ik me wel heb ver
gist. Plotseling echter vernam men het geluid van,
eep deur die geopend werd.
Stil, f'uisterde Streetman, ik heb (mei niet ver
gist. I
Ademloos wachtten de drie mannen af. Zij hoor
den de deur weder sluiten. Daarna was heit stil.
De béide politiemannen hoorden naast zich 'iets
rinkelen zij herkenden het geluid van hand -
boeien. f
Houdt beiden uw 'revolver en electrische lan
taarn gereed! fluisterde Streetman vlug en en'richlt
die op het juiste tijdstip op onzen man.
Hij kon niet 'meer zeggen, want op hetzelfde
moment werd de eerste kluisdeur 'Zacht! 'geopend en
daarna weder gesloten. Zoodra heit. doffe geluid van
de dichtvallende 'deur vernomen was, hoorden de
drie wachtenden een kort klik-klak en 'een electri
sche lantaarn flitste aan. Zij stonden tegen de.der-,
de 'deur en in het duister, doch konden juist door
den kier der tweede deur en de deurpost tegen de
eerste deur het spiegelbeeld van een man zien, die
het licht' yan zijn lantaarn op de 'tweede deur liet
vallen en deze aandachtig bekeek.
Ah, mompelde hij, mijn verraderlijke vinger
afdrukken. Hij legde zijn, 'lantaarn neder en haalde
uit zijn zak een doekje en 'een fleschje, dat hij
S opende. Hij wierp wat Vloeistof op het 'doekje en
de drie mannen aan de andere zijde bespeurden
een scherpe benzinelucht.'De man nam zijn lantaarn
op, zocht wederom de plaats waar zich de vinger
afdrukken bevonden en begon ijverig deze weg te
wisschen. Na eenige oogenblikken hield hij op en
liet het licht van zijn lantaarn vallen op de plaats,
waar de afdrukken zich bevonden hadden.
Dat is Schoon, mompelde hij tevreden, sporen
zijn altijd gevaarlijk en dus züllen wij het andere
ook wegwasschen. Onder het uitspreken dezer
woorden, had hij de 'deur geopend, ten einde tot de
derde kluisdeur door te loopen.
Licht, fluisterde Streetman. 1
Handen op! riep hij met luide stem. Ik
Op hetzs'fde moment dat hij deze woorden ver
nam, werd de aan verblind bij de deur door twee
sterke lichtstralen.
De verrassing was zoo groot, dat liij van schrik
zijn lantaarn en benzinefleschje liet vallen. Voor hij
van 'zijn verrassing bekomen was, voelde hij. twee
ringen om zijn polsen dichtklappen.
Het is uit, zei een stem naast "hem. Zelfs die
pruik en baard zijn overbodig.
Mijne heesren, vervolgde dezelfde spreker tot
de twee politiemannen, bereidt u voor op een ko
lossale verrassing. Met een ruk trok Streetman den
gevangene baard en pruik af en de hoofdcommissaris
en inspecteur herkenden den directeur van de, Hud
son-Bank.
Deze zelf was totaal verslagen hij scheep, döor
den, plotselingen overval versuft.1
Ik geloof, zei Streetman, dat de 'bekentenis
duidelijk is: déze man kwam de vingerafdrukken
Een huiszoeking ten zijnen huize zal het bewijsma-
wegwassehen, die hij meende dat van hem warefn.
teriaal voltooien. U wilt helm wel in verzekerde be
waring 8 tellen, niet waar?
De beide politiemannen namen hun arrestant mee,
nadat de inspecteur beloofd had hem den'uitslag vsd
da huiszoeking te komen mededeelen.
Den volgenden middag verscheen Peter Cannin-
'gham bij Streetman.
Hebt gij den brief? vroeg Streetman.
Jawel, doch ik begrijp niet, wat er in staat.
Wat staat er?
„De Directeur."*
Wat betaekende dat? 1
Dat hij de schuldige Zou zijn?
Dat is hij ook! Hij is "reeds'gevangen.
Canningham kon zijn ooren niet gelooven en Street
man moest hem gedetailleerd vertellen, wat er dien
nacht gepasseerd was.
Maar hoe kwam u tot de conclusie dat hij die
inbreker was? 1
Zoodra u mij vertelde, dat de directeur u de
sleutels ontnomen had, begreep ik, dat hij u uit de-
kluizen houden, wilde, waarschijnlijk omdat.diel'be--
halve het dagelijks benoodigde kapitaal niets be
vatte en u dat niet mocht weten. Straks zult u hoo-
ren dat van die vierhonderd duizend dollar niets ge
vonden is. Dat hij dit later aanvoerde als bewijs
tegen u, was voor mij een teeken, dat hij nog een
bijbedoe'ing gehad had bij het afnemen dier Bleutels
de bedoo'ing om u in een verdacht licht te stel
len. Dit kon hij alleen doen wanneer hij zelf, of een
