Schetsen uit de Rechtzaal.
Binnenlandsch Nieuws.
B rgerlijke Stand.
de - dvertentie? van Maart 1914 worden opgenomen.
De verordening treedt in werking op 3 Maart.
"LD ZINK FN LOOD VOOR DUTTSCHLANI».
Op vrij groot», schaal wordt in Leiden in de laat
ste dagen da 'ood- en zinkbedokking' van de daken
van particuliere huizen en andere gehouwen tegen hoo
gen prijs opgekocht. De eigenaars krijgen er een mat
tiek dakbedekking voer in de plaats ten ontvangen nog
een niet te versmaden sommetje toe. Zoo 'kwam het
bestuur der Sociëteit „Musis Sacrum" aldaar met
een opaenper overeen» dat deze het lood en zink zou
verw ijderen, het dalk weder herstellen zou, van een
mastiekbedeikking zou voorzien 'en op den koop toe
nog i' löüo aan het bestuur zou'afdragen.
„CHRYSANTHEN".
Dienr middag viel 't heim in, terwijl hij in de stad
ronddoolde zonder eigenlijk te weten, wat hij met
z'n tijd zou beginnen. Hij was sinds tweje maanden
m6t verlof uit Indië terug en had nog betrekkei ijk
weinig kennissen gezien. Na ruim 'drie jaar verblijf
in de Oos^ bleek de kring gedund van'hen, die hij
voor zijn verkek vaak had „gezien". Er waren veletn
van hen dood; anderen, naar elders vertrokken. Bij
enke'en bleek de band van vrienschappelijk verkeer
zoo broos geworden, dat men zioh 'Andro Kortenaar
nauwlijks meer berinnerdie Hi.j stond dien middag
voor een bloemenwinkel. En kijkend 'naar een bos
mooie chrysanthein, viel 't hem opeensin. Jet Littens.
De mooie brunette mett 'de zachte toch leuk-geefe-
tige oogen Zij was, toen Andre haar op de avond
jes der vereeniging „Door 'kunst hooger" oritnjoet-
ia met haar walste en 'ook wel een tikje flirtte,
nog haast een bakvisch... Tusschen, de zefetien en ze
ventien. Jet Littens 1
Dat hij sinds zijn terugkomst in het vaderland niet
meer aap haar gedacht had. Antina kreegkqen prettig
gevoel van herinnering. Hij verlangde er 'naar Jet
weer te ontmoeten. Ging een sigarenwinkel in om,
bet adresboek in te kijken. Aan het oude adres
woonden zij niet meer. Een verre, onbekende straat.
Hij vroeg den winkelieT waar die lag. De man stonjd
even na t"~ denken. Maar de bediendel kwam te hulp.
Zeker, die wist 't nu precies. Eene getrouwde zuster
van hëm woonde er. Mcftieer moest lijn drie nemen.
Tot dl©endie straat. Dan de'rooveelste links.
Buurtje, waar zuster van knecht woondel? Andre wag
ietwat verbaasd. Maar hij was al in een' nioiuw©
straat geweest, waar op 'zekere hoogte, na tal-van-
burgerwonlnkjes, de 'meer deftige huizen 'lagen. Dat
zou 't wezen. En hij ging op lijp drie.
't Was eten zeier sjofelf'-straatje. Gejlijk-en-gejlijfevor
mige boven- eh benedenhuisjes.' van eën paar hon
derd gulden huur. Hij zocht een 'hoalen tijd. Num
mer o honderd vier-en-ziestig. De 160'had hij al ach
ter den rug, Een stuk onbewoond ''and. Een paar
splinternieuwe woninkjes. IBlijkbaar pas betrokken.
Hij was er. Een naambordje was er niet. Een oogetn-
blik kwam bij Andre d)e neiging op om rechtsomkeert
te maken. Maar hij dacht aan de mooie Jet Littejns
van een jaar of vier giejleidÊjn, de bakvisch met do
leuk-guitige oogen, het Vitte jurkje^ de prachtig^
goud-bruine baren. "Voor do ihalfopenstaande deur
stond een man met eien smerige, Imodderige fiets.
Die Andre met' kwaadaardig k gezicht! aankeek. Del
man rukte aan de bel. 'Promme'de 'n reepje papier
in de dikke, steenrood© knuist. Grofrride iets tusschn
de tanden. Suuwde nijdig op de straatste|ene|n. Een
mager dienstmeisje, met haveloozie jurk, kwam ein
delijk te voorschijn. Sdheen te schrikken, toen zij,
behalve fietsman, den vreepidën idëftigën menefer
zag staan.
Is meneer Littens thuis? vroeg Andre.
Neen, meneer, zei het 'doorntje, wit van den
schrik, neen, heusch nie|t. i
Mevrouw dan? vroeg Andre Kortenaar' De
fietsman grinnikte. 'Mevrouw...
Ik... Ik w?et niet zékelr... staJma'öe! 't hitje
Andre wilde 'volhouden. Haalde visitekaartje voord
den dag. I
Met bevende 'vingers nalm het meisj d kaart aan.
har hncl r t een punt van heit vieze'schort beschut
tend. Zij fluisterde iets met fietsman.
Neen, riep da vent, om den bliksem niet, hoor
Je. Nu... direct..
Een oogenblik, zei het sidderende hitjet En zij
ging imet het kaartje naar boven.
Kwatn dadelijk terug.
Mevrouw vraagt of u I asjeblieft boven, wilt
komen. 1
En weer ging zij met fietsman fluisteren.
Over 'n kale versletenlooper ging Andre de smal
ie trap op.
Zij liet herr ih een voorkamer, waar juist toen
hij binnentrad iemand uit schelen te vluchten,
iet» met zich meel rekkend, dat op een matras of zoo
leek.
Andra ging zitten. Dei kalmer was kil, leeg, on
gezellig Hier en daar hingeh ver liep te ktëedjes, en
met ros© vloeipapier schenen gaten en v'ekkën gom as
koerd. Er stond een zilverkastje, maarl de glazendeur
tjës werden door gordijnen gemaafceërd. Tn het
roestig haardje brandde geen vuur. Op de tafel een
„pieee de tni'teu" met verbogien gerepareerde stëël.
In de hak, vergeelde oude visitekaartjes. Ee|n paar
met kroontje noven den naam; vlak in 't gezicht ge
schoven.
Mevrouw vi aagt of u even vere8kesaereh wilt...
Mevrouw is zich aan 't keeden.
Ja, 't is best hoor,"zei Andre,
Hij bJies in z'n handen-en trappelde met de voe,tem
van kou. x
't Duurde lang.
En Uil voe'de zich onbehagelijk. "Hij hoorde ge
jaagde fluisterstemmen. Langs Idie trappën wërd ge
hold. Dan werd een deur met feiten smak dicbtge-
s'agen. Wee'* was r dat heesche gefluister... 't vv as
of li ij eenvrouwenstem hoorde -weeklagen, met iets
schreiends. De lucht twas vol van •zonderlinge, b®-
ar gs igende geluiden, in het huisje. Weer werd aan
de straatdeurschel gerukt.
Fst. b«t., hoorde hij waarschuwen.-Plotsie'ing
vei stoinden alle geluiden in de woning.
De schil klonk met nog forsc<her k'ank.
En iemand scheen te bónzen bonken tegen straat
deur. kien grove mannenstem riep iets doorde ope
ning van do brievenbus. Toen werd de) klep van de
bus met wo°dende hand op en neer geduwd. De
schel krijschte door 1 huis, en 'een voet trapte
tegen de deur.. De fluisterstemmen wanen er weer.
Andre stond op 't Werd hem te benauwd. Hij
knoopte zijn jas dicht. En plotseling werd de deur
van de „ontvangkameropengerukt.
Daar was mevrouw Littens puet gloeiende wan
gen. konrtsig-schitterende oogen. -Vroolijk-verrast
doend. Met vertoon van blijdschap over weer zien.
Wei, waarde Kortenaar, Wat een'verrassing.
Neem me niet kwalijk, dat ik je ëven heb laten wach
ten.
En zij schudde hem de hand. 1
Hij w ist geen woorden te vindetn. Mompelde, stot
terde iets. 1
Weer werd geluid aan de straat-deur-schel.
'1'wee-drietralen. En er werd gebonkt, getrapt, ge
slagen legen de deur. 1
Pardon, zei Andre, opstaande» ik-moet nog even
herinner ik me daar, iemand teilefoneeren. Ik had
't heelemaal vergeten. J't Is al laat. Ik kom eens
gauw terug. Maar zij wilde hem niet laten gaan. Me
vrouw Littens was gekleied in eten afgedragen 'japon,
vv^ar een goedkoope, groote strikdas over was ge
plooid. I
Neen, blijf nu toch'even, De meisjes komen da
delijk thuis. Jet en 'Marie komen gelijk. Ze zullen,
blij /i n, je weer te zien.
En meneer maakt 't goed?
O Ja, zeker heel góed, zei mevrouw met iets
angstigs kijkend naar het oude ipemduletje op d»
schoorsteen.
Zeker.... best..
Afzetters Oplichters. Flqsschentrekkers, g brul
de de laan, die de straatdeur had opengetvapt» in de
gang beneden.
Gemeeme oplichters, die Jelui bent. Me centen.
Dat mot nog vlee.sch vreten... Zulke schooiers.
Aan do kamerdeur werd getikt.
't Hitje bad 't niet kunnen uithouden. Stond te
schreien.
Hij komt naar boven.
De comedie, 't ^chijnvertoon kon niet "meer worden
volgehouden.
Ja, daar kom ik, daar ben ik, schreeuwde de
man. roep maar gerust de peüesje. Ik -zal wel eens
vertellen, waar jelui thuis hoort. Afzetters.
Mevrouw Littens sloeg de handen voor het gelaat.
Barstte in snikken uit.
Daarstond, in de „ontvangkamer", del man. Met
witlinnen kiel. Mand met vleeech aan den arm.
Mot jij ook cent© hebben van, dalt volk? vroeg
hij Andre. Houdt dan maar vol. Net als ik. Andetes
krijg je geen rooie duit. 't Zijn oplichters, mieheer,
wat ik je zeg. T
Mevrouw Littens lag tei snikken. Hoofd op 'arm
neergezonken.
Wat krijg je van mevrouw? vroeg'Andne, in
onweerstaanbare opwelling van medelijden. f
Dade'ijk nam de man (z'n pet af. Andre zag er
piekfijn uit. Slager dacht: Nou-effetjes Oppassen....
Er zijn knappe' dochters.
Meheer, zei de man, nu Zeer nederig en be
leefd, met oen woord van waarachtig als ik zelf
niet zoo in kopzorgeh stak.... AnderB..
Wat krijg t u van mevrouwt vroeg Andre
kortaf.
Astublieft, meheer. Negen gulden zevenenzestig.
En u mag overal 'vragen, in de buurt, in de heelo
stad, of Jan Keizier geen puike waar....
Alsjeblieft, zei Andre, den man een tientje over
reikend.
Hij kreeg drie'en dertig centen terug.
En de vette, veelmagjs beduimelde kwitantie. 'Dfiel
hij op tafel neerlegde. 1 i
Slager was, na vele groeten 'en buigingen verdwe
nen.
Ik zat 'te wachten tot ILittens thuis kwam,
poogde mevrouw nog te bemantelen, haar tranen af-
wisschend, en Andre de 'hand toestekend, dat
volk tegenwoordig he...,
Natuurlijk zullen wij 't je onmiddellijk... Ingro<
ten', hartelijken dank...
Andre knikte glimlachend. Natuurlijk Idat kwam
immers best terecht.
Maar bij kon werkelijk, tot zijn groot l^dwezen-
niet langer, wachten. En weer ging de deur open.
Mario en Jet traden binnen. Jet had een vrij groot
pakket bij zich
Ze was doodsbleek en do mooie rubine oogen had-
dën iets schuws, iets schrikachtigs. Toen zij glim
lachte. Andre Kortenaar herkennend, merkte, hij dat
het frissche, jolig-guitige! verdwenen was. Zij lachte
met iets gefocreerds. Opende wijd den mond, en dan
liet zij klateren een schel lachje, terwijl haar witte
tandjes blonken. Maar dan kwam, vreemd-plotseling
dat strak-angstige, dat schuwe, f weer in haar oogen
terug.
Terwijl zij met Andre stond te praten, deed Jet
Littens koket. Zij tuurde naar omlaag en sloeg dan
de oogen op tegelijk glimlachend 'op een© wijze
dia hem niet aan de frissche chrysanten deed dm-
kn. Maar aan de kunstbloemen met zwoel parfum
besprenkeld, pronkend in ikoud-electrisch licht. Hij
ging weg. Beneden hij de straatdeur, Wachtte weer
dat hein thans behagen kon schenken, deed hem dub
bel goed en hij streelde zich met de gedachte dat
hij nipt beter 'voor zijn dochter had kunnen zorgen.
Marie trad in haar helder blauw japonnetje gehuld,
weldra de kamer binnen en ging achter iiet theeblad
zitten. Zij was bleeker dan gewoonlijk, een ernstige
trek op het jonge gezichtje en de de saamgeknepen lip
pen toonden, met hoeveel moeite zij zich beheerschte.
Een oogenblik keek zij zoekend rondom zich. dan
liep zij <ie kamer weer uit en naar oom Hans: „Ik bid
je. kom toch bij ons, dat geeft mij wat moed, hoe
meer méhschen er zijn. hoe minder ik dien vreemden
man vrees."
„Arm klein ding, ja hoor, ik zal komen". 'IHij
trok met ©enige moeite een betere jas aan en zijn
arm om haar heenslaande, ging hij met haar naar het
salon.
En nu wachtte zij, met beklemd hart, zonder veel
zeggen, op "de komst van den verlooide.
Daar klonk de bel. De bekende klank ging Marie
door merg en been, Marie stond op en zonder te
Weten wat ze deed, vluchtte zij naar net venster.
Assel ging de kamer uit om de déur open te doen.
Liebmch trad op zijn dochter toe en fluisterde haar
zacht toe: „Een beetje vriendelijk zijn hoor!" Dat scheen
Marie zoo oomisch. het was net of haar vader het woord
richtte tot een van zijn klanten terwijl hij hen foto
grafeerde. En het gevolg was dat er een lichte glim
lach om Marie's lippen speelde, juist doen Goldammer
binnentrad.
Deze stapte met abemeten waardigheid op het
meisje toe. het bevredigde hem, waar te hemen dat
^ij hem met een opgewekt gezicht ontving.
Hij had ütch heel mooi gemaakt, een roode zak
doek hing uit zijn jaszak, terwijl een oranjebloem in
het knoopsgat stak en zijn doordringend parfum over-
vulde dadelijk de Immer. In de hand droeg hij een
paar frissche rozen; die hij Marie overhandigde met
de 'hoogdravende woorden: „Uw zusters, mijn ge
liefde verloofde".
Dan omhelsde en kuste hij het bevende meisje.
Assel leed. toen hy zijn lieveling lijden zag en on
derbrak die eerbewijzen van teederheid van den ouden
verloofde. $oor de uitnoodiging aan tafel te gaan zit
ten.
Iemand. Een bejaard burgervrouwtje ww 'tnu^MM
een soort van fluweeien mantel aan en een zwaar
pak onder den arm. Opkoopster- ulMraa^ter-tvpe.
Zij maakte een nederig» buiging voor Aridfe. f-erbie-
dig grim'achend. Tuurde hon met haar kleine, grif-
ze spleëtoogën aan. Met iets van: o zoo, gaatthier
dien weg op. Met iete 'vergenoegds. Waar Andrecte
Juiste beteekenis niet heelemaal van snapte. Maar
dat hem, man v»n rijpe ervaring, tooh met heeie
maal onbegrijpelijk was.
....In een hoekje van 't '8 avonds drukbezochte
c&fc, met verdienstelijk strijikje, zat hij met een van
z'n oude,,sobats"-kemnis, die samen <met hem uit de
Oost was teruggekomen, 'te kijken naar |het va-en-
yieatf om hem heen.
De historie van Jet Littens was ter sprake geko
men. Van de juffer, die in deftig, welbeklant maga
zijn van kostelijke zijden stoffen, broderie®, fijn lin
nengoed, en zoo, werkzaam was geweest. En die sa-
.men, met eene v&n de andere empoye's, voor overl
de duizend gulden hadden gestoten, in de loop van
enkele maanden.
Jij hebt, die liittens, indertijd, toen zij nog
niet aan lager wal waren geraakt, wel gekend, heh
zei de oude sobat.
Maar Andre Kortenaar antwoordde 'niet veel
I.k herinner me maar zeer vaag, zei hij.
Zoo? riep de ander uit,, ik dacht indertijd, dat
jij soo'n beetje verkikkerd was op die Jetje.. Je hebt
ma in de soos, toen wij nog in Semarang waren,
wel een uur over d'r zitten praten. Kerel, je was
toen zoo sentimenteel.. Zeker oen whiskey-sodaa-
tje meer dan anders toen verschalkt, he? Neen-
Maar in ernst. 't Was een mooie meid inder
tijd. Jammer voor 't kind. Afgericht door de ma.
Tja, komt meer voor. De vadc na het faillissement
permanent in de o>ie. Aan beertjes gelen gebrek Een
kat, die in 't nauw zit, he?....
Hop veel heeft ze gekregen? vroeg Andre, zacht
jes pratend.
's Kijken. Dat is nou ook al een half jaar gefla
den, dat ze weer vrij is gekomen. Ke)es de Haan, die
haar voor de Rechtbank en voor het Hof verde
digd heeft, vfrtelde mij indertijd.... O ja, ze hebben
haar netjes en galant behandeld. Zulke mooie kij
kers. he?.... Een rechter |is ook een' mensch, Jong.
Jet Litt ns heeft drie maanden gezeten. Een bof....
Andre Kortenaar zat te peinzen. Plotseling gaf
zijn vii md heni >en per in der, rug.
Kijkes amice... Neen, niet dien kant. Daar, bij
het tafeltje aan liet raam.
Zij w-iis 't. Jet Littens. In het electrisch licht van
't cafe rret strijkje scheen haar bleek©, nu lievig-ge-
poedcrde vangen nog witter. Bij eiken stap van de
laarsj s met beel-hooge, Jhe©l--dunne -hakjes wuifde
de enorme veer op haar hoed. Ze wanen met hun,
vieren. Een vriendin van 'Jet en twee jongelui. De
heeren schenen in fuifsteinming. Eeiv van, hen smakte
met lodderige oogen, op een stoel neer. En begon met
zijn rotting op de tafe' te beuken.
Aan neme, schreeuwde, ledereen keek naar 't
groepje, Een kelner schoot toe.
Ivaatte sussend tegen opgewonden meneer. Be
leefd, maar toch met zekeren nadruk.
De n eneer 'achte er om. Deelde sigaretten rond.
Jet stak er een aan.
Weer praatte de kelner.
En Jet d'r vriendin'had 'n jool, 'n pret scha
terde het compleet uit.
Wat aanstekelijk werkte.
Ook Jet een wolkje geparfumeerde sigarette-roo
uitpuffend volgde haar voorbeeld.
Zij gilde 't uit Gaf e|en tik op een van de knieën
van haar buurn.an,
Ha-T Joelende lach gilde door het cafe.
Zij scheen t nbtdaarlijken pret te hebben.
'n Fijne juffrouw, hoorde Andre iemanid, die
rustig-sten mend met zijn wettige gade zat te luist©,
ren, /eggen.
Hij dacht aan de 'bos mooie chrysantihen ln den
bloemenwinkel, op den 'dag, toen hij na zijn terug
keer in het vaderland naar Jet Littens had verlangd.
En hij kreeg de pijnlijke, licht-smartelijke ge
waarwerding, die bij sommigen gewekt wordt door
het zien van eenmaal mooie, lieve bloemen, nu
uitge'eefd en in de -modder vertrapt
MANITRE CORBEAU.
,P® «frf® heeren namen plaats en de ontstelde Marie
blij joch met het inschenken van de thee te kunnen
bezighouden, ^haastte zich om dit te doen.
Maar Goldammer trok haar naast zich op de sofa
en stak haar dm ring met de drie sternen aan den
vinger.
Hoop, liefde en geloof', sprak hij plechtig. Ik
heb onder briljanten en paarien in de duurste juweliers-
winkels, dit edele symbool voor onzen bond gekozen
ik hoop. .dat gij dezen zult hoog houden m steeds
bevestigen".
Marie werd er door getroffen en bedankte hem met
tranen in de oogen.
Door een edele opwelling meegesleept, drukte zij
hem de hand. Zij dacht, svanneer zij haar best deed
zoji het haar met Gods hulp nog wel gelukken het
zoenoffer dat haar werd opgelegd zonder morren te
dragen. In dit oogenblik besloot zij om daarvoor al
het mogelijke te doen.
Nu bevestigde hij onder duidelijke aanduiding van
zijn grootmoedigheid, een broohe op haar japon En
deze aanraking was Marie zoo onaangenaam, ddt zij
onwillekeurig ineenkromp, waarbij hij zioh oen paar
maal gevoelig stak. v
Tom dit alles achter dm rug was, zette Goldammer
zich behaaglijk in de sofahoek m ontwikkelde zijne
plannen.
Eerst verklaarde hij, dat er een fijn verlovingsdiner
gegeven moest worden. Mm kon hier in het salon
ontvangen m in het atelier aan tafel, dat stond
beter. Het behoefde n udirect niet een souper te zijn.
Mm zou na het avondeten bij elkaar komen. Het kan
met taart 'en wijn wel toe. „Wat lk natuurlijk zal
betalen", verklaarde hy, "heel pedant de duimen tus-
schen zijn vestmouwen stekend. „Mfjn drie kinderen
moeten van de partij zijn. om hun nieuwe mama te
begroeten en ook mijn trouwe zaken vriendin, made-
moisella Duvernier. Wie wenscht u uit te noodicen
Liebreioh
De fotograaf keek zyn dochter aan. Wie zouden
hebben moeten vragen, zij hadden geen kennissen ui
bloedverwanten. „Ik weet niet stotterde hij, „mijn
vrouw was niet van hier en ik heb alleen de bei
de neven Assel".
„Fameus, de dikke Phillpp. Ik ben nog met hem
treden der vcreenlging tot dm Bond van Ziekenfond-
Sft Het" boekjaar ml voortaan loopen van 1 Januari tot
'^Nu^teest^de secretaris, de heer K. IJÖ, de Muw-
keurige. uitgebreide notulen van de vorige vergadering,
die onder dankzegging worden goedgekeurd.
Volgt rekening van den penningmeester den hoer
A Tüstemaker. over het halfjaar van 1 Tul; tot 81
December 1915. Uit die rekening releveeren wij uit
de ontvangst: aan contributie f 733.60 en uit uit
gaven: 177 uitkeeringen a 5 gld. is f 885. aan bode-
ioon f 109.74. De rekening sloot met een saldo aan
kapitaal van f 1720.52, tegen f 1955.37 op lJuli 1915
Êrn achteruitgang aldus van f 234.85 De commissie tot
nazien van de rekening, bestaande uit de d
Pee en J. v. d. Molen, benevens den donateur L.
Reuvers, adviseerde bij monde van den aats'®>
goedkeuring der rekening, onder dankzegging aan den
penningmeester voor zijn eenvoudige en toch zoo nauw
keurige administratie.
Voigt verkiezing van twee oandidatm voor het district -
bestuur. Worden gekozen de heeren K.
scharwoudc en A. Kistemaker te 1^rksh,°™-
wordt tevens aangewezen als afgevaardigde naar
districtsvergadering op 3 Maart te Alkmaar.
Bij de rondvraag wordt de wenschelijkheid en de
mogelijkheid betuigd van het ophalen der fontribuhe
om dé 14 dagen Tnplaats van elke week. hetgeen een
aanmerkelijke besparing van inningskosten zou kun
nen opleveren. Op de volgende algemeene vergadering
zal deze zaak nader worden besproken.
Hierna sluiting.
Op vereerend verzoek van de Afd. 5t. Maarten van
den Bond voor Staatspensionneering, zal de Propa-
gandaclub alhier, op Zondag 21 Maart te St. Maar
ten eene uitvoering geven.
EI.N LUCRATIEVE BETREKKING. 5
De gemeen'-'raad van AaLten heeft twee omroeper»
bennpmd cp eon jaar'ijksch salaris van f 10.
OVKRBEVOI KT.
Naar men mededeelt i» de gevangienis te Roermond
»oo goed bevolkt, dat personen die'zich aanmeldden
voer het onderscaan van hechtenis niet toegelaten
korden worden, doeh 'dat hun een uitstel zelf» tot
vier weken moast worden.'verleend,
GOEIE HARTEN.
Da „ZwoIs( he Courant" vertelt a's historisch:
Jan Hofman wan een Drent, een rasechte Drent.
Het dorpje, waar zijn wieg g staan had en waar mi
nog zijn vrouw iret een viertal spruiten woon.t ligt
in het hart ian het Ellortsve'd, te midden van uitgc-
»trekte beideveldin. Met zijn compagnie had hij
maandenlang in een barak gehuisd in 't noordelijk
dee' der Holt. WattTllnle en zonder morren geduldig
en trouw zijn plidhtetn als l&ndverdetiiger waargeno
men, maar rijn DrentBche hart trok naar huis, naar
't land van hei en struiken, naar vrouwtje en kroost
en uitgela.en yan vreugde trok hij dan ook vorige
week met dc anderen naar het Noorden, toen zjin
lichting aan de beuit was voor groot verlof.
Groot was dus de verwondering van zijn sergeant-
majoor, toen hij enkele dagen, later Hofman met pak
en zak en...„ hangende pootje» bij den troep zag te
rugkomen «r zich aanmelden voor voortzetting van
zijn dienstverband. De oorzaak? Och, onze vrind
had in hoe' zijn dorpje geien werk kunnen vinden
geen der boereri kon een werkkracht gebruiken, er
was dus niets te verdienen. En daarna zijn thuis
komst ook de toelage voor de vrouw ophield, stond al
spoedig gebrek v oor de deur. In die ometandighfidein
was goede raad niet duur gewenst en schoot er niate
anders over', dan den soldatenpak weer aante gorden,
't geweer over 'den schouder te hangen ën langs den
door den sneeuwmassa onbegaanbaren veüdwag op 't
naaste spoorwegstation af te marcJieieren. Zoo kwam
het, dat de iman met Ihangend hoofd weer zijn plaats
Je in den troep kwam innermen, en zoo vond hem
d? majoor ln een boekje der barak zilten, to«n hij 's
avonds daar inspectie kwa/m houden. Maar opeens
schoten een paar soldaten op de „moeder der com
pagnie" af en met glundere glzichtén verteflden zij, da
hun arme katreraad weer naar zijn gezin kon terug-
keeren, want bij onderling overleg hadden allen zich
verbonden ^ekeüijks een klein bedrag vanhun soldij
af te staan, dat den geregeld naar Hofman zou wor
den overgemaakt. En in vrootijken optocht werd
de kameraad den volgenden ochtend naar den trein
gebracht, die onder een hoera van de heele compag
nie afreed en een gieïukkige meevoerde. i
-7 ST. MAARTENSVLOTBHUG
Woensdagavond hield de vereeniging Nut en Ge
noegen alhier een gezellige bijeenkomst in het lokaal
van dien heer G. Veuger Hz. Zangnummers, tooneel-
stukjes en tableau's werden zeer naar den smaak van
t talrijk opgekomen publiek ten tooneele gebracht. Te
ruim middernacht sloot de voorzitter de vergadering,
daarbij- idiank brengende aan allen die iets hadden ten
beste gegeven en die aan het welslagen van dezen avond
zoo uitstekend hadden medegewerkt. De laatste bij
eenkomst was een waardig slot in dit seizoen
OUDE NIEDOHP.
De collecte voor den watersnood heeft in deze ge
meente opgebracht f 1828.05. Hieronder is begrepen een
bedrag van f 250. gegeven door de Protestantsche Arm-
voogdij alhier.
DIRKSHOHN.
Woensdag 1 Maart hield de vereeniging „Door ons
voor ons", alhier haar algemeene vergadering ten huize
van Hen heer L. Wink.
de opening was, behalve het bestuur, slechts'een
10-tal leden versohenen, hetwelk de voorzitter zeer
betreurde. Ook deze vergadering begint dus al te
verloopen.
De vergadering was belegd tengevolge van het toe
op school geweest. Wij willen hem nog wel eens too-
nen. hoe ver wij het hebben gebracht. Noodig hem
met zijn vrouw uit, wij zijn dan met tien personen
een heel net gezelschap.
Nadat dit door Goldammer besloten was verklaar
de hij„Waarom zullen wij met de bruiloft iang wach
ten. Men wordt er maar niet jonger op. Alles is er
wat er wezen moet. En een paar ontbrekende dingen
kunnen spoedig worden aangeschaft. De formaliteiten
zijn binnen vier tot zes weken wel te vervullen Dus
met April trouwen wij".
Marie ontstelde en maakte bezwaren. Hij tikte haar
op den wang en zeide: „Juist zoo. Elk jong bruidje
verzet zich een weinig, maar de man beslist. De man
is het hoofd der familie en moet weten wat of het
juiste is.
Hijk0®1?. op rijn horloge en stond op.
„Mijn tijd is beperkt. Ik ben zakenman. En moet
gravin Rachenstein nog kappen. Vanavond komt u
allen bij ons eten. Ik' zal voor karper en biersous zor-
8®?' Uevelingskost en daarbij een goede flesch
wijn. Wij zullen op het paar drinken. Het zal jelui
wel smaken.
kuste Marie luid op haar gelaat en ging door
Liebreioh gevolgd, de kamer uit.
Toen de deur achter hen dicht was, wierp het meis
je zich luid snikkend op de sofa en riep: „O, Hans,
lieve oom Hans, help mij tooh. Hoe zal ik dat kun»
nen verdragen?" Dan brak zij in een klagend weenen
uit.
Hans Assel poogde haar te troosten. Hy sprak haar
goedig toe. z(j moest moed houden en steeds be
denken dat rij trouw haar kinderplicht vervulde.
„Ik moet mij wasschen" riep Marie, opspringend
„Het is afschuwelijk. Ik ruik naar al die fijna pomade
en odeurs". Zy liep naar haar kamer.
Toen rij later in de keuken kwam. stak Florian
zyn blonden kop om de hoek van de dëiir en sprong
haar juichend tegemoet. O. ik weet het, ik weet
het. jij trouwt met papa!" Mijn lieve mamaatje krijgt
je oudste zoon nu niet een kus?"
HH sloeg zyn armen om haar heen en keek bede
lend tot haar op.
Zij kuste hem op het voorhoofd.
„Wees verstandig, Flori' «n laat oma goede vriendea
GEMEENTE SINT MAARTEN.
Ingeschreven in Februari 1916:
Geboren: Petronel'a, dochter 'van Pieter Slot en
Neeltie Eriks.
Over te dan: Corne'le Groot, 71 jaar, echtgenoot v,
Dien weitje de Graaf; M aartje Schrijver, 61 jaar,
ec'htgi noote van Corneiis Grootse.
GEMEENTE BROEK OP LANGENDIJK.
Ingeschreven in Februari 1916:
Onddrtrouv,d: Jee. Blom en L. A. Kosaen; Corn.
Kaas en S. plokker; Corn. do Wit, van St. Pancras,
weduwnaa* van E. JNol Pover, en G. Bak; W. van
Twuijver.en G. Beets, weduwe van Abr. Schoon.
Getrouwd: J. Bak en Tz. de Jongh; Jac. Blom en
L._ A. Kossefl; Corn. 'Kaas en S. Blokker; Corn. de
Wit, van St Pancras, weduwnaar van E. Nol Pover,
en G. Bak.
Geboren: Jam, z. v. Jac. Kostelijk em Tr. Broeuw»
ma; Antje, d. v. P. Dekker en M. Bommer.
Ovoi'oden: Levenloos aangegeven dochter van C.
Kok en; D. Kloosterboer.
blijven".
Goldammer riep, beneden aangekomen. Mademoiselle
Jeanne Duvernier in het kantoor en aeelde haar in
welgekozen woorden zijn verloving mee.
„Ik hoop, dat u tegenover mijn jonge verloofde, die
voor u geen vreemde is. uw vriendschap dezelfde zal
blijven en dat u het goed met elkaar zult kunnen vin
den".
Jeanne slikte een paar tranen in en hield zich goed
Hij behoefde niet te bemerken, hoe het er in haar
binnenste uitzag en zich in haar gevoel van belee-
•digd-zijn onrichtend. reide zij: „Wanneer uw jonge
vrouw u helpt in de zaak. ben ik hier overbodig Ik ver-
zoek u daarom tegen 1 April om mijn ontslag"
„Wat komt in je hoofd", riep Goldammer uit Mijn
vrouw verstaat niemendal van het vak. Dat is alleen een
lekkerbek ie. die ik zal verwennen. De huishouding mag
ze u uit handen nemen. Dat was je steeds een onaan
gename opdracht."
daan" 8 and®rs wel plicht te hebben ge-
„Natuurlijk - natuurlijk".
Hii klopte haar geruststellend op den schouder en
streelde haar hand. „Wanneer ik je leven hier wil
vergemakkelijken, mag jy my toch de betrekking niet
opzeggen
u me* tevreden was, waarom doet u dan
„Een elk heeft zoo n"Jn zwakheden. U moogt daar
om met heengaan. Ik kan u niet missen".
Deze verklaring deed Jeanne goed.
Zij bezon zich zy had hier toch een aangename po
sitie en met Marie zou zy heel goed kunnen opschie
ten en haar opgewondenheid bedaarde, zy beloofde de
zaak te zulten óverleggen.
Toen men 's avonds aan de karper zat en Goldam-
mOT. na op de gezondheid van zijn bruid te hebben
gedronken, juist driftig haar hand greep en aan zijn
Marie's hand' d® haar bekende ring aan
Wordt vervolgd.
