Schetsen uit de Rechtzaal. Raad Oude Niedorp. sliet vermoede» van „vijandelijke» oorsprong" ba taat, indien, stuiu Duitech peeegeld zijto'ont- tjbeekt bij coupons, daar deze natuurlijk niet zijn ge zegeld, zulk een aanwijzing ten *^n«nma'a Zoo wei nig serieus zijn dan ook de aanwijzingen, die tot hel in beflag nemen dezer couponz^fiirgrn hebben ge leid, dat de meeste bankiers hier te lande het niét meer durven wagen Amerikaanse!» coupetas voor N^dwlandsche houders te verzilveren. Aan onze N-a- derlamlsche fondscpbezltters wordt hierdoor een ontzaglijke schade toegebracht het klinkt dan ook als een felle spot in het Engelsche communiqué te 'lezön. dat op de neutralé beurzen ais gevolg Van het optreden der Engslsche regeering fa het geheel geen ongerustheid behoetft te bëstaan. Wat dezaak nog ergerlijker maakt, is het feit, dat men in Engeland zulk een verregaande benadeling van da belangen d r neutralen herft aangedurfd, zou der dat men, wat toch noodzakelijk ware geweest - om er althans eeta schijn van recht aan te geven, ef fecten, wissels en Coupons tot contrabande heeft verklaard. Zoolalng dit niet is geschied, is het ver voer ook volgens Engelsche rechtsopvattingen volko men veroorloofd, zelfs indien men met Duitsch bezit te doen had, hoeveel te eerder dus nudit, zooals ge zegd, slechts bij uitzondering het gëval is. Onder de aangehouden zendingen bevinden er zich trouwens, br-halve Nederlandsch© fondsen en coupons, naar wij vernemen, ook uit Zwitserland en van afllertei andere origines. Van eenig gewettigd vermoeden, dat men nvt waarden van vijandelijken oorsprong te doen hééft, is dan ook eenvoudig geen sprake. Nog ongehoorder wordt dit .geheple optreden van Awelsche zijdé, indien 'm£n weet, dat Groot-Brit- tannië zelf in ruime mate gedaan heeft wat het ftians aan zijn tegenstandier -ten laste legt en waar voor het legitieme nefutral» belangen wil doën boeten Er zijn namelijk sinds het uitbreken van den oorlog naar 'wij met zekerheid kunnen mededeelen, massa's Engelsche fondsen hieir te lande verkocht. Zoolang het zelf de voordeeien hiervan plukt, acht Albioln dergelijke verkoopen in nejutrale landen derhalve blijkbaar niet ongeoorloofd. Als echter het vermoe den rijst, dat het Engelsche voorbeeld pok elders is gevolgd, dan is dit voldoende reden om met terzijde steJJing van alle internationale overeenkomsten en zonder eenlg behoorlijk onderzoek fondsen enz. ui* neutrale landen aan te houden Mén bedenke hierbij wel, dat zelfs indien het Prijsgorecht deze k zendin- -gon zal vrijlaten, vaak' onherstelbaar nadeel zal zijn aangericht, niet alleen 'moreel, doch ook financieel. Zoo zullen Nederlandse!» bankiers, die fondsen hadden gerealiseerd te New-York, doch deze thans niet kunnen aflveren, g'dwongen zijn ze aldaar op ge forceerde wijze en wellicht, voor belangrijk hoogeg prijzen te dekken". Van welke zijde nien de zaalkook beziel, is het op- tred* n der Ehgel&che regeer in g in deze kwestie als ejen ongehoorde rephtsscWennis aata te merken, waar door roekeloos met de sympathieën der neutralen wupdt gcspee'ri. Een érnstig protest dieftit dan ook te wol den uitgesproken. Het is te hopen, dat de Britsche regeering alsnog er toe moge besluiten de teki onrechte in beslag genomen waarden weder aan' de rechtmaitge eigenaars ter*hand te stellen en dat 7 ij in het vervolg maatregelen die Zij tegetaover den Duitschen fondsenhandel mocht willen 'nemén; op minder lichtvaardige wijze zal doorvoeren. „Voor de „debacle". „Tik-tai". „Maar, vroeg zij hem, terwijl hij die deurknop a]| in de hand hield en zijn oogen eter-nerveus Ivoor tfich uit tuurden, uenkend 'als-ie deed aan gansch andere dingen, „maar heb-je dan niet trxog vijf gul den voor me?1' En do tranen veirstikten'haar ste|m. He, weet toch, Marie..., zeide hij. En ze zag, d!a/t do toorn van ongeduld van wrevel de nderen aan z"n slapen deed zwollen. Zij barstte uit. 'Ik weet alles, riep veel-gemartelde vrouw zeker, alles. Maar ste' je ln mijn plaats. Wat moot ik beginnen? Die bakker mat z*n nota van drie weken, is eenvoudig onbeschoft geweest. Stel -ja dat eens voor... En Dora, die nu al drie weken op haar loon moet wachten, zei vanmorgen dat zij hot geld zelve van haar broer geleend hnd. En'dat die broer 1 vandaag kwam> halen. Menschen zooais'u hebben geen besef durfde 't mefnech zeggen van wat er bij a"der© die niet zoo maar over geld kun nen beschikken, kon t kijkeln. En juffrouw, Koen de naaister, heeft al-zitten smeokon om de zestien gub- d»n, dië ze krijgt, 't Mensch is niet brutaal heela- ttiaal niet... 1 Neen, riep Henri uit, "bevend van toorn en on geduld, dat moet e)r nogdbij komen. LDia menschen, hernam Marie, 'hebben ook bun zorgen. Hoe 't .zij wat moet ik doen?. Ik verzeker Je. et wordt nu al in 'de buurt over gebabbeld. Dan zijn we weg. Dan zijn we al daardoor naai d« haaien, riep hij uil. Hij zette z'n h< eid af. Het zweet drupte op sfn jas kraag en. overhemd. Hij ging weer zitten. Smeet z'n portefeuille op tafel. Woelde idloor zijn haren. Zoo moesten zij hem op kantoor 'eens zien.... 1 Jelui vrouwen zijn 'allemaal eender, zoj Henri, jo weet, riat't nu er op 'of er onder is. Voor-goed. Voor altijd. Er bestaat na'don laatste» opdonder, die ik gehad heb, toefti nog een jkansje om er boven op te raken. Je weet 't in alle fitaeeses... Maar als Imijn crediet geschokt wordt, dan is alles uit. Finaal, Dan denkt Van Lienden er natuurlijk 'niet aan cm te gaan associceren. En jij-.. En'Jij praat al-maar tvan geld, geld.... Zij zat met haar zakdoek'voor dld oogen te sïiikker Als Ihij straks weg was, zouden ze weer komen, allemaal. Zou de martelitag weeb beginnen. Moest zij tot 'In dén laten namiddag een vroolijk gozicht teekketn. Hijgrabbdde in zijn porte-monnaie. Wierp nog «etn paar riksen op tafel. Vloog toen weg. En een paar mmuten nadat de straatdeur was dichtgebonkt, tikte Dora, het dlenAméisje. Ja, zei mevrouw Marie, met hoesche stom, Want ze wist immer».... Wat is er, Dpra? Mag ik nu asjebliet m'n g*ld hebben, mevrouw" zei ze, ziet u, mijn broer is er<t Hij is erg boos pji1'Wanneer ,jat wii goedo vrienden sul len blijven, zei mevrouw Maria haar zeibedwang bijeenhoudend, dan moest Je dat werkelijk hindf r- lijk en onbeschaand vragen om Je loon achterwege laten. Meneer was er ze r boos om, dat wil ik je wel oven zeggen. Bij wie denk Je wel ta diénen, mr-isjev Even wae Dora bedremmeld. Maar het rood vloog haar naar do wangem Ik wensdh mijn loon, en daarmee p uit, zei het mei g te Je zult morg n den dag Je loc» ontvangen, en aan 't eind van dit artasl- ben je uit mijn diesvst ontslagen, zei mevrouw, en nu gee» woordmaer. Dora werd bleek. Ging de kamer uit. loch was "t geen kwnde dienst. Het „verval" was erg metgevai lstn. mevrouw was een best mensch. Dat ze zich hap laten opstoken door al die gekke praatj s van dat diezelfde rijke meneer Leder op springen stord.... Zij dacht, 't komt neg wel terecht... Motmpeld1-» ie(ts ■van dat zij 't niet 'zoo gemeend had... Dat mevrouw toch wol wist... Ja, 't is best, zei mevrouw Marie, ga nu maar gauw aan je werk, Je moest je schamen. Er werd gescheld. Weer tikte Dora aan kamerdeur. Juffrouw Koen, de naaister, vroeg 'of zij mevrouw een minuutje kon spreken, 'n Enkel minuutje maar... Zeker, aei 'mevrouw, Laat haar maar blnnenko- 'men. En haastig stopte) 'zij de twee riksen, die THenri had achtergelaten en die zij, toon Dora er was, onder e| n kleedje bed gelegd, ln haarzak. Juffrouw Koeln 'zat daar al te schreien. Vertelde van haar groot verdriet. Och, als'mevrouw 't haar maar wilde vergeven, dat v ragen.... Maar zo was zo arm, zoo bb ed-arm. Keet>, zeimevrouw Marie. ik heb gisteravon Juist een vrij groot bedrag naar 'hot Steuncomité Bétonden. Ja, nvnschje, er zijn 'iadeln dteer dog heef wat ërger aan toe zijn dan Jij, geloof ma maar. In- tusschen, ik geloof dat Je verlegen bent om hel geld. zal s even kijken. Ze draaide zich om. Wist zonder met zilverstuk ken geidruisch te malkan de vijf pop in haar beurs te doen, keerde zidh om. Telde na. Ziedaar, zei mevrouw Marie. dat is alvast op afrekening. Nou, Keetje... Mavrouw-lief, zei beiaard vrouwtje, kunt u er niet tien vto 'maken? |Ik had zoo gedacht... Dag .Kertje, herbaalde mevrouw, 't uiterste be proevend om zich goed te houden, iZe hield bijna niets in huis over. Tik-tik aan kataierdeur. Dora mot kwitantie. Van t 1,06, klein karweitje, door fleta smid onlange gedaan. Begin volgende maand, zei mevrouw. En zonk itt doffe wanhoop-bij de taM neer. Tik-tik. Ja.... Mevrouw, de jongen'zegt as-dat-ieal driemaal geweest is. Hij kan voor zoo'n kleinigheid niet tel kens dat eind loopein. Hij wil compleet niet van dé deur... Begin volgende maanld, stoof mevrouw op ejo ik verkies nu niet verder te worden gestoord. Dora weg. Denkend de trap afgaand., 't Tb toch wel raar. Hein kon toch wel gelijk hebben- Maar as-Je aan 'dein andoren kant weer ziet wat voo menschen hier 'komen.... En een auto tufte aan. Hield stil voor hot huis van menoer en mevrouw .Delder. Smidsjongen, droop oaf. met nijdig gezicht naar de onbetaalde kwitantie kijkend. Bleef staan; zag hoe deftige, prachtig-get- kleede da ne uitstap'. Bij de dame, die geen f 1,65 had willen betalen, binnentrad. Liep fluitend verder. Lachte eens luid-schalmper, - wat er in ?'j;i gemoed op dat oogetablik omging toch even. willende i Hen. Tik-tikaan mevrouw Marie's kamerdeur. Zij sidderde van schrik. Wie-nou-we|er? Mevrou v, zei Dora, daar isfreule Van Galen, de oudste, weet u wol? O, best 1 aa' de freulé fnhot salon, Dora. Zeg, dat ik dadelijk bij haar kom. En zij vloog naar de slaapkamer, wies oh, poederde haar gjzicht. Deed ander kraagje lom. Haastte zich, in haar dollet overspanning zich bangumketad, dat Dora iets vertellen zou van.... Maar ireu1- Van Galon zat alleen. He, lieve An, zei "mevrouw Marie, wat hieb ik Je in lang niet gezién. Daer, Marlet]©, zei bezoekster, glimjachelnd net de jUmiate-zonnige' beminnelijkheid, die haar liéf zijn wil doe» beKeffe» dag Mariietje, Aioe gaat t met jou? Met gr o o ten argsi luist er do mevbouw of de straat* deurschel ook git.g. Kindlief, zei bedaagde freule van Galen, ik kom maar een minuutje. Ik zal je zeggen. Je weet, Woepf dagavond is epetitie voor den feestavondvan „Pat- ti"weot-je. En nou moet ik nog allerlei dingen aanschaffen. O, mijn hoofd (loopt me, om,. Ik heb em heele 'ijst...,l Geef mij maar al wat Je in kas hebt, snoesje. En doe er asjebliet voor 't goeie doel nog een bankje bij. Want de viereeniging is arm als Job. Mevrouw Marie zat daar met grooteverbaasclé oogen. Glimlachend knikkend inel o-zoo-wit gelaat Aan de kas van „Patti", onder haar beheer staand had zo hee'em.al niet fsdwbl baije Gtlils.l, z«i zo, als Henr in zfa brandkastje heeft gedaan Ncu, dat geef jê 't'zoolang van"j« huishoudgé'd kind^- Ik moe*'t positief hebben. (Of weet je wat toor moer. t posiuej necnen. iui woei druk... Ik tuf wel vtn bij Jo man aan. Op ta kan roden nog niet begonnen. En het was op zulk een heerlijken Augustusavond, dat wij met onze spinne wielen haar TonageLshof gingen. Meestal haalden wij elkaar eerst af en trokken dan het land door naar het huis. ;Geen van ons had den fotograaf ontdekt die met zijn kiektoestel aan het hek stond en toen op eenmaal Oen vriendelijke mannenstem riep: „och dames, blijf zoo een oogenblik staan," keken wij verschrikt op. Ais dames aangesproken te worden, was ons zeer vreemd en wij lachten, maar allen deden hem het genoegen om te blijven staan. Nieuwsgierig keken wij naar den ^vreemde om en toen heb ik voor het eerst je vader gezien. Hij droeg een licht zomerpak en de stroohoed met oen 'donkeren fluwoelen band op het bruine haar en ik vond dat hij er zeer fijn en voornaam uitzag. Toen hij toet zijn opname klaar was, bedankte hij ons be leefd en vriendelijk. Ik liep naar het hek en begon met hem te praten. Hij liet mij mooie kiekjes zien, die hij In de omgeving had gemaakt en dikwijls herkende ik .ze en verheugde mij 'daarover. Ik vroeg hem of ik ook het portret eens mocht zien. dat hij van ons ge nomen had en hij beloofde mij dat. Toen noodigde ik hem uit om morgen in de spin- kamer te komen, vader zou daar wel niets op tegen hebben, dan waren wij allen bij elkaar en nij zou bepaald wel wat verkoopen. Hij antwoordde beleefd, dat de-dames hem een genoegen hadden gedaan en hij haar graag een portret zou willen vereeren. Toen rie pen de anderen mij en ik kon alleen nog maar zeggen dat hij "beslist moest komen. Ik verheugde mii over zijn mooie oogen, waarmee hij mij zoo vriendelijk en dankbaar aan keek en liep weg. In de spinkamer was over niets ander» gesproken dan van Hen fotograaf en ik merkte wel dat hij bij alle meisjes goed bevallen was. Een wist, dat hij jgisteren in de herberg was aangekomen en allerlei huizen gekiekt had Ik vertelde oat ik dat allemaal reeds gezien had en dat hij morgen hier zou komen. Dat gaf een Wacht' éventjts, zei mevrouw Marie. En liep eeft minuut 'atar als een dolle, eoo ra/.eu- %'e kas "atf „Putti" was al lar-g weg. Bij do 'wefV honderd gulden, die )i,«nri er voor een dag of den, op z'n hoogst uit had genomen.... ja er was neg oen kas. Van „Liefdadigheid ©ta Arbeid", waarvan zij penningwoeBtercs vos. Over 4 dager, wetd er uitkeenng gedaan. Er was t?eeti keus. ln naar schrijfbureautje stend het i. /eren geldkistje. De hoeken waron in Henri z n kan er eraers. Zij maakte 't kistje openr. Niet veel.. Honderd en twintig gu'd^n en wat klein geld. Zij nam het bankje va» honderd. Moruen de rost, zei ze tegen freule van Galen, nol 'zoouls ik dacht. Hij heeft al'es weggeeloten. Maar voor hut ocgenhlik ben Je toch.... Neen, ihe-lsmaal niet, riep freule uit, werke lijk nutsterrd, mog niet half. Wij zitten Juist <e 'w ichten op afrekeming van de Bank. And»rs zou ik rah urlijk. niet bij Je zijn gekomen voor die k'enigheid, heï.. Maar je man.. Henri is vandaag naar Amsterdam. Komt met der. laats ten trein pas thuis, loog mevrouw Marie, in wier slapen 't bonsde en hamerde. Een mooie boel. pruttelde! freule, dan ral ik mijn nicht Hoveling maar even aanklampen, t Is ui"t erg prettig. Nou, adieu. Weg was zij. Koeltjes had ze Marie de hand ge drukt. De oudste van dé freul°s va» Galen was nu ecffn aal zoo gauw op d® teenen getrapt. D^ kas van „Patti" weg. En de kas van „Liefda digheid em Arbeid" bestolen... Tik-tik aan de kamerdeur. Mevrouw, de telefoon. Meneer is er. geloof ik aan. Zij naar Heftri 'Z'n kamer. Be» jij daar? a. ja, Wat is er? Goed nieuws? Met gesmoordel stem: Als ik voor vieren géén tweehonderd gulden heb dft is vandaag glleé uit... Wordt wisadl ge protesteerd. Ken je hier verd< r niets zeggen. Zie ons to redden, Marie. Zie wat Jé doet. Zij zat nog, snikkend, ide woorden uit do keel wiingén, e«n minuut of wat aa» da telefoon Toen stond zij op. Ging naar dé slaapkatoér. Kleedde zich aan. De dag van marteling had haar gebracht in vreemden -toestand. De rem van de zelf-controle was tijdélijk fa haar hersénleven vei ljamd Zij bestelde auto. Op de trap waagde Dora, die den toestand toch crltiëk begon te vinden, nog iets over haar 'oon te vragen, Ja, dat komt morgen terecht hoor, zei toievrouw Mari» kocrUig-vrooliJk, moreën hoor. Wees maar gerust. I v Dora glimlacht Had z 't niet gedacht. Wat kletste die Hei» dan van op-springen staan. Dora kendé haar menscihen beter. Op de bestuursvergadering van de philantropi- scho dames-vereeniging Patti wepel, aan hajf Jaartje na al deze dingen, gesproken over zeker ar moed ig- ongi-'ukkig vrouwtje, dat, ergens in een verne, splhik-rrJeuwet wijk van schamele burgermieoschen - eon p -nsion hield. Nu ja 'pension. Zij vérhuuröé kamiers-mot dén kost. En vroegere kennissen hielpen Ihaar ook nog ann borduurwerk en zoo. Freu'e Arna van Galen trok eén zeer streng, zoor stuursch gezicht. Als ze mij dien dag, toe» ik da kas van „Patti" kwam opvorderen, open kaart had 'gespeeld, dan ^ou ik er voor zijn geweest haar voor ae schande te bep hoeden. Maar dat zij imtj betaald heeft met h^t geld dat ze vun een andere vereeoiging onder zich (had- Neen.... En twee dagen later was haar man, die Dedér, er yan door met al-wat-ie maar veto andere mensche nog te pakken kon krijgen. Dat ze haar niet iin de gevangenis hebben ge zet, zei eene schrale, zeer bedaagde juffer mét echtrik achtig-domme oogen. En er ging éan huivering dooi haar knokige schouders, bij de gedachte aan zooveel menschelijke slechtheid. 't Heeft een haartje gescheeld, weet je todh- Mientje, zei de oudste der freules van Galen da menschen van de politie zijn, bij haar kan huis gé- weest. Natuurlijk. Maar de oom vanhaar heeft allee aangezuiverd, voor den naam der faimlilie. Anders zou ze nog wat ai'delr8 ondervonden hebben. Als 't niet voor dat stumpertje dat meisje vsta haar was.... Mot dat oordeiel waren allen t eens. En op het oogenblik dat dei dames van het be stuur der vereeniging „Patti" het tragisch geval nog eens bespraken, zat gewozan-mievrouwtje Marie v vergrijsde, vermagerd, schamele pensionhoudster in verre achterbuurt een paar vorkjes te eten van restastje, door een van Ihaar „pension-gasten" oyer- gelute». En een paar laatste tranen drupten neer op de ijskoud-geworden boerekool zonder worst. i MAITRE COBBFAÜ. groote opgewondenheid. Zooals ik wel had gedacht, vond 'vader het goed hij zeide, dat als er een vreemdeling kwam. die men bijna als een kunstenaar kon beschouwen, moest men hem gastvrijheid en vriendelijkheid bewijzen. Mjjn vader was een go£a ontwikkeld man, een van de eersten in Heideheuvei en zijn woorden verheugden mij zoo, als had hij mij iets heel moois gezegd. Hi sprak slechts dat, wat mijn eigen hart mij zeide. n.1. dat de jonge fotograaf iets neel bijzonders was. 's Nachts kon ik van vreugde niet slapen e» steedszag ik mijn nieuwen vriend voor mij staan en zag zjjn goede oogen, waarvan ik den blik "diep in de mijne meende te voelen. Het werk ging mij den volgenden morgen heel vlug va» de hand en het scheen mij als had ik geen voeten, maar vloog ik -heen en woei. Toen vader hem den volgenden middag in de kamer bracht, had mijn vader op de deel reeds verschillende opnamen gezien, hij was zeer opgewekt en zeide: „dat •is mijnheer Emiel Liebreich uit Berlijn en het ver heugt mij, dat men in andere plaatsen eens zal zien dat onze heide geen woestenij is". De opname van gister ging van hand in hand en Emiel gaf er ons allen een cadeau. Onder het mijne stond geschreven: „tot aandenken", en daarbij zijn naam. Ik stak het dadelijk in mijn zak. Dan kiekte ni ons, zooals wij daar to den kring zaten en terwijl hi' heen en weer scharrelde om alles in orde te macen, zongen wij, wat hem buitengewoon goed scheen te be vallen. Daar hij gaarne nog een paar kamers in ons huis wilde fotografeeren, zeide vader hem. dat hij zoo dikwijls mocht komen als hij wilde. Daarop lachten wij elkaar vertalen toe en wij hebben daarbij het gevoel gehad, als behoorden wij bij eikaar en hij 'Èeide mij spoedig, dat b i alleen terug ge komen was om mij weer te zien. Ik kon toet beschrijven hoe gelukkig mij dat heeft gemaakt. Tegen alle jonge mannen was ik een kat geweest, scherp en onaangenaam: tegen Emiel kwam dat zelfs niet to mij op. Hij had IN- EiN UITVAL VAN HET HBLD. Wat is het verschil tusscben .eien haring en ee|n kistdam? Een kistdam is een water keer ing en een haring Is een katerwering. Vergadering op Donderdagmiddag 16 Maart llH6- Voorzitter, burgemeester Wonder. Afwezig de heer P. Wit De voorzitter opent de vergadering, waarna de ee- weUria de notulcu leest, die nvet een paar kleine dav dat dj wegens benoeming t/S dtt vïïzoef doet en Wij zijn het er wel ov« £1 dat het onts ng haar doorns op dé meest eer V0lM6aïJ- Mffl iTSt.1 vroeg, naar het mij^voorkomt. De school holJaaute jatf al h^ w^^'lag. m M Tk zou liever het g -vr °t verioeik inwil- doen infaan.Wezu -1 April het gevraagde ner- ligen om, n et 11 gang van l< Apru volle ontslag te vriezen, et» tijae.tJKe leerarHcm. Jrioeten aanstellen, loorkracht De hr Over vindt als we een ^defjke laorkrac eenmaal hadden, dan zou het op een paar weken me 1 De'heer"} Wit brengt alle hulde aan mej. vhn BeiJ- nen, dl© ons in hare beteekking ajs onderwijzeres steeds zeer nétjes heëft behandeW. De heer Strijbis is het daarmee «tt»- Voorz tter wi' deze hulde geenszins béBtrijaPTi Wil haar integendeel ook gaarne hulde geven voor de verdienste.ijkë wijze waarop zij hare betrtlkiing waarneemt; spreker is er dan ook niet tegén om 11 April eervol ontslag toe té kennen aan aanvraagster. Maar 't is Linnen den tijd, waar er gewoonhjlk 6 we ken gerekend wordt- Niemand der ra' dshden is er tegen om op 17 April eervol ontslag te geven en wordt dit dus mot alge-meenel i ste»unhig tegen dien datum verleend. Aan de orde is thans: Rekening Burgerlijk Arm! stuur, dienst 1016. Daar dit college voltallig is lie den, van dit ^rmbr stuur zijn de h. oren raadsledf|u C. Over, J. Ligthart, J. Wit en C. Rempt) stelt voor zitter voor de rekening met hare bescheiden na te gaan. A'zoo gesdhiedt. r Allee wordt accoord bevonden en, de heer C. Over, de boekhouder, die de rekening en verantwoording doet van het gehouden béheer. ei daar p eénige t< dichtingen geeft, wordt, modg met da and re heem», arn.voogden, gedechargeerd, ordf» ank voor gehouden ricftitig behoor, terwijl de belan gen der instelling optaieuw weer in do warme belangstelling van dé Uden van, het armibiStiiur wor den a&nhevolelrt. De ontvangsten bedroegen f 2709,60,, de uitgaven f 2485.91, voord© lig saldo f 223,59 Later verschijnen achtereenvolgens tor vergade ring de hoeren G. Liefhebber om P. Agenant, leden d der Protestantsehe Armvoogdij, terwijl hun boekhou der, de heer J. Nagelhout, reéds al» raadslid ter zit ting aanwezig is. i Ook deze heeren komen tot het doen van reke ning en verantwoording over het afgoloopën boek- Ja r, doch eerst wordt nog de rondvraag (fohqudan nadat voorzitter hoeft opgemerkt dat de regling van jaarwedden, van, het onderwijzend personeel in ver band mot het ter vorige vergadering n tot later uit gestelde verzoek van het N.O.G. om verbetering die4* jaarwedde» nu tot 'u volgende zitting worden ver daagd, aangezien B. én W. dit punt nog niet in be handeling hebben genomen. De 1 eer Strijbis vraagt bij de rondvraag, hoe het nu staat ton' opzi hte van aans'ulting bij de gasfa briek var Winkel en Nieuw© Niedorp. Voorzitter antwoordt, dat er h<denavood vergade ring is te Zijdéwinti waar d* dir-cteur der genoemde g«:.e nschappilijke gasfabriek, de heer 'J. M i.ier, an Nie we'Niedcrp, de menschen op dë hoogte zal stellen en zal spréken over: „Gas of electrlciteit". Men zal daar dan, nadat men op die* hoogte is geételd e»n keuzo zal kunnen doen tusschenigas of etectricite' De he«- Strijbis dacht dat het mogelijk al verder gevorderd was geweest in deze. Voorzitter zegt echter geen vrijheid te hebben ge vonden om zondek voorafgaand overleg met B. en W.. of overleg met den Raad, verder te gaan in deze De rondvraag geëindigd zijnde'en het college van Protestantsche Armvoogden thans volledig zijnde wordt, overgegaan tot het doen van rekening van dit- college. De ontvangsten ware f 5515.03, de uitgave f 4507,22, (het voord©-lig saldo f 1037.R1. Tém vorigen Jare bedroeg dat f 1080.51. De eigendom-men der Protestantsche Armvoogdij zijn, onroererd: ruiim 20 H.A. 90 Are wei- #r bouwl land, een viertal huizen, met 28 c.A. gTond, ui tg ego, ven iln erfpacht, eenig hypothecair en tijdelijk p uit- ge/ét geld 'resp. f 4800 en f 1600) benevens een goeie twintig aandrelen gas vereeniging. Schu'den: Geene. Voorzit er zegt ook dit collega dank voor gehouden beheer éi o-vuelt gaarne de administratie in de toevi ding d r he°ren aan. Ook deze rekening wordt met algemebne instem ming go* (igekeurd. Voorzitter stelt nog aan d orde bespreking oproe ping sollicitanten vror ondrirwijz"ires te Zi d wind. Besloten wordt tweemaal te ad\erteeren zoowel in De Vacature" als in „Da Katholiek» School. E. fit W. zeiler, d n datum rege'en waarop Inzen dl g van stukke-» <tnz„ ges'oten wordt Da p Jaar- t wedde zal worden bepaald overeenkomstig de ver ordening. zoo 'iets zachts en ernstigs, ja bijna treurigs en toen hij ïplj vertelde dat hij noch een vader, noch een moeder had en gansch alleen op de wereld stond werd het mij zoo bang om het harte dat ik heimelijk van innig medelijken weenen moest en toen heb ik gedacht, dat ik alles zou doen om hem maar aangenaam te zijn. Toen vroeg hij mij zacht, of wij elkaar niet eens spreken konden, samen alleen. Ik'was dadelijk be reid en zeide dat ik, wanneer het schemerig werd achter "het tuinhek zou komen. 's Avonds sloop ik joaar buiten én Pluto, de hof hond, waarmee Emiel vriendschap had gesloten, lioo met mij mee. Toen heeft hij mij voor Be eerste maal omhelsd en gekust, zijn liefkozingen waren zoo zacht en teer en ons scheen dat alles vanzelfsprekend. Ik had tot dus ver eiken man afgeweerd en nu wilde ik niet anders dan mij tegen hem aanvielen en mijn armen om tfjh hals slaan. Hij wist zulke lieve woordjes te fluisteren zooals ik ze nog nooit had gehoord. Hoe diep staat mij' dat alles nu nog in het hart geschreven. Van de voilé maan sprak hij als het vlammend Godsoog, dat op ons neerkeek om ons te zegenen en van de schelmscn lachende sterren, die zich verheugden over onze liefde. Zulke woorden misten natuurlijk hun grooten invloed niet op het hart van mij. een eenvoudig landmeisje en spoedig konded wij geen enkelen dag meer buiten elkaar leven. Wij hadden elkaar gevonden en hoor den elkaar toe en onze groote liefde die voor alle eeu wigheid was gesloten. Avond aan avond ontmoetten wij 'elkaar, liepen langs de beek en stonden tegen elkaar geleund onder de oude boomen. Zulk een geluk als w\j beiden voelden, kon er op de wereld niet gjooler zijn. Ik leefde slechts nog voor dezen alleen en toen Emiel van zijn vertrek sprak, dat hij onmogelijk meer kon verschuiven, voelden wij beiden, en zeiden elkaar dat ook, dat ik met hem mede moeat gaan Goédg'vonideii. Hierna sluiting. HOOFDSTUK 8. Marie lief den brief in haar schoot zakken, den brief, die in zulke eenvoudige, maar duidelijke woor den sprak van de liefde van haar ouders voor elkaar, een liefde, die zooals zij wist, zij tot het einde toe voor elkaar hadden bewaard. Het liep het meisje koud langs den rug, toen zii aan haar eigen positie dacht en dat zij zich bezon dat zij morgen aan een man gegeven zou worden, die haar tegenstond en dat zij dot zoete geluk wnar- van haar moeder zelfs nog sprak in het aangezicht van den dood, nooit zou mogen leeren kennen. Zij sloeg haar handen voor het gelaat en brak in een hartstochtelijk weenen uit. Haar. goede moeder n0°'i u van ^aar 8evergd hebben, dat nu naar vader van haar verlangde M.aar de. belangstelling naar de dierbare gestorvene werd weer in (Raar Wakker, zij greep weer naar het (wegge legde papier en las verder: „Toen wij besloten waren om niet meer van elkaar te scheiden, weerklonk er een vasten tred-over het Md riondlï ffheWpïïUmBSl°^Man 811 Johan siona in net heldere maanlicht voor ons Hii deed een za? CTÖ hSV!j de armen van Emteï naar Sch loe iktol8 611 *Üdc miJ ni?^ld!frJ^,eerde mlKhii Eraers dat Ut hem ik hébÜ. W8Ï mfjn uitverkor011ö >'.n die wilde ln. razende vaart het erf op. toLT dat^nchTerTohTn ^1^ 3 Emiel aarzelde eera Z maar ik had moed voor twee Ik w m^,vader hard ®n streng was tegen mij was hii het nog nooit geweest en zoo geloofde ik, dat ik mijn te krijgen°U n doorr®tten' om Emiel tot man "Word', vervolvd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1916 | | pagina 6