Schetsen uit de Rechtzaal.
Raad Oude Niedorp.
sliet vermoede» van „vijandelijke» oorsprong" ba
taat, indien, stuiu Duitech peeegeld zijto'ont-
tjbeekt bij coupons, daar deze natuurlijk niet zijn ge
zegeld, zulk een aanwijzing ten *^n«nma'a Zoo wei
nig serieus zijn dan ook de aanwijzingen, die tot hel
in beflag nemen dezer couponz^fiirgrn hebben ge
leid, dat de meeste bankiers hier te lande het niét
meer durven wagen Amerikaanse!» coupetas voor
N^dwlandsche houders te verzilveren. Aan onze N-a-
derlamlsche fondscpbezltters wordt hierdoor een
ontzaglijke schade toegebracht het klinkt dan
ook als een felle spot in het Engelsche communiqué
te 'lezön. dat op de neutralé beurzen ais gevolg Van
het optreden der Engslsche regeering fa het geheel
geen ongerustheid behoetft te bëstaan.
Wat dezaak nog ergerlijker maakt, is het feit, dat
men in Engeland zulk een verregaande benadeling
van da belangen d r neutralen herft aangedurfd, zou
der dat men, wat toch noodzakelijk ware geweest -
om er althans eeta schijn van recht aan te geven, ef
fecten, wissels en Coupons tot contrabande heeft
verklaard. Zoolalng dit niet is geschied, is het ver
voer ook volgens Engelsche rechtsopvattingen volko
men veroorloofd, zelfs indien men met Duitsch bezit
te doen had, hoeveel te eerder dus nudit, zooals ge
zegd, slechts bij uitzondering het gëval is. Onder de
aangehouden zendingen bevinden er zich trouwens,
br-halve Nederlandsch© fondsen en coupons, naar wij
vernemen, ook uit Zwitserland en van afllertei andere
origines. Van eenig gewettigd vermoeden, dat men
nvt waarden van vijandelijken oorsprong te doen
hééft, is dan ook eenvoudig geen sprake.
Nog ongehoorder wordt dit .geheple optreden van
Awelsche zijdé, indien 'm£n weet, dat Groot-Brit-
tannië zelf in ruime mate gedaan heeft wat het
ftians aan zijn tegenstandier -ten laste legt en waar
voor het legitieme nefutral» belangen wil doën boeten
Er zijn namelijk sinds het uitbreken van den oorlog
naar 'wij met zekerheid kunnen mededeelen, massa's
Engelsche fondsen hieir te lande verkocht. Zoolang
het zelf de voordeeien hiervan plukt, acht Albioln
dergelijke verkoopen in nejutrale landen derhalve
blijkbaar niet ongeoorloofd. Als echter het vermoe
den rijst, dat het Engelsche voorbeeld pok elders is
gevolgd, dan is dit voldoende reden om met terzijde
steJJing van alle internationale overeenkomsten en
zonder eenlg behoorlijk onderzoek fondsen enz. ui*
neutrale landen aan te houden Mén bedenke hierbij
wel, dat zelfs indien het Prijsgorecht deze k zendin-
-gon zal vrijlaten, vaak' onherstelbaar nadeel zal zijn
aangericht, niet alleen 'moreel, doch ook financieel.
Zoo zullen Nederlandse!» bankiers, die fondsen
hadden gerealiseerd te New-York, doch deze thans
niet kunnen aflveren, g'dwongen zijn ze aldaar op ge
forceerde wijze en wellicht, voor belangrijk hoogeg
prijzen te dekken".
Van welke zijde nien de zaalkook beziel, is het op-
tred* n der Ehgel&che regeer in g in deze kwestie als
ejen ongehoorde rephtsscWennis aata te merken, waar
door roekeloos met de sympathieën der neutralen
wupdt gcspee'ri. Een érnstig protest dieftit dan ook
te wol den uitgesproken. Het is te hopen, dat de
Britsche regeering alsnog er toe moge besluiten de
teki onrechte in beslag genomen waarden weder aan'
de rechtmaitge eigenaars ter*hand te stellen en dat
7 ij in het vervolg maatregelen die Zij tegetaover den
Duitschen fondsenhandel mocht willen 'nemén; op
minder lichtvaardige wijze zal doorvoeren.
„Voor de „debacle". „Tik-tai".
„Maar, vroeg zij hem, terwijl hij die deurknop a]|
in de hand hield en zijn oogen eter-nerveus Ivoor
tfich uit tuurden, uenkend 'als-ie deed aan gansch
andere dingen, „maar heb-je dan niet trxog vijf gul
den voor me?1'
En do tranen veirstikten'haar ste|m.
He, weet toch, Marie..., zeide hij. En ze zag, d!a/t
do toorn van ongeduld van wrevel de nderen aan z"n
slapen deed zwollen.
Zij barstte uit.
'Ik weet alles, riep veel-gemartelde vrouw
zeker, alles. Maar ste' je ln mijn plaats. Wat
moot ik beginnen? Die bakker mat z*n nota van drie
weken, is eenvoudig onbeschoft geweest. Stel -ja dat
eens voor... En Dora, die nu al drie weken op haar
loon moet wachten, zei vanmorgen dat zij hot geld
zelve van haar broer geleend hnd. En'dat die broer
1 vandaag kwam> halen. Menschen zooais'u hebben
geen besef durfde 't mefnech zeggen van wat
er bij a"der© die niet zoo maar over geld kun
nen beschikken, kon t kijkeln. En juffrouw, Koen de
naaister, heeft al-zitten smeokon om de zestien gub-
d»n, dië ze krijgt, 't Mensch is niet brutaal heela-
ttiaal niet... 1
Neen, riep Henri uit, "bevend van toorn en on
geduld, dat moet e)r nogdbij komen.
LDia menschen, hernam Marie, 'hebben ook bun
zorgen. Hoe 't .zij wat moet ik doen?. Ik verzeker
Je. et wordt nu al in 'de buurt over gebabbeld.
Dan zijn we weg. Dan zijn we al daardoor naai
d« haaien, riep hij uil.
Hij zette z'n h< eid af. Het zweet drupte op sfn jas
kraag en. overhemd. Hij ging weer zitten. Smeet z'n
portefeuille op tafel. Woelde idloor zijn haren. Zoo
moesten zij hem op kantoor 'eens zien.... 1
Jelui vrouwen zijn 'allemaal eender, zoj Henri,
jo weet, riat't nu er op 'of er onder is. Voor-goed.
Voor altijd. Er bestaat na'don laatste» opdonder,
die ik gehad heb, toefti nog een jkansje om er boven
op te raken. Je weet 't in alle fitaeeses... Maar als
Imijn crediet geschokt wordt, dan is alles uit. Finaal,
Dan denkt Van Lienden er natuurlijk 'niet aan cm
te gaan associceren. En jij-.. En'Jij praat al-maar
tvan geld, geld....
Zij zat met haar zakdoek'voor dld oogen te sïiikker
Als Ihij straks weg was, zouden ze weer komen,
allemaal. Zou de martelitag weeb beginnen.
Moest zij tot 'In dén laten namiddag een
vroolijk gozicht teekketn.
Hijgrabbdde in zijn porte-monnaie. Wierp nog
«etn paar riksen op tafel. Vloog toen weg.
En een paar mmuten nadat de straatdeur was
dichtgebonkt, tikte Dora, het dlenAméisje.
Ja, zei mevrouw Marie, met hoesche stom,
Want ze wist immer»....
Wat is er, Dpra?
Mag ik nu asjebliet m'n g*ld hebben, mevrouw"
zei ze, ziet u, mijn broer is er<t Hij is erg boos
pji1'Wanneer ,jat wii goedo vrienden sul
len blijven, zei mevrouw Maria haar zeibedwang
bijeenhoudend, dan moest Je dat werkelijk hindf r-
lijk en onbeschaand vragen om Je loon achterwege
laten. Meneer was er ze r boos om, dat wil ik je wel
oven zeggen. Bij wie denk Je wel ta diénen, mr-isjev
Even wae Dora bedremmeld.
Maar het rood vloog haar naar do wangem
Ik wensdh mijn loon, en daarmee p uit, zei het
mei g te
Je zult morg n den dag Je loc» ontvangen, en
aan 't eind van dit artasl- ben je uit mijn diesvst
ontslagen, zei mevrouw, en nu gee» woordmaer.
Dora werd bleek. Ging de kamer uit. loch was "t
geen kwnde dienst. Het „verval" was erg metgevai
lstn. mevrouw was een best mensch. Dat ze zich hap
laten opstoken door al die gekke praatj s van dat
diezelfde rijke meneer Leder op springen stord....
Zij dacht, 't komt neg wel terecht... Motmpeld1-» ie(ts
■van dat zij 't niet 'zoo gemeend had... Dat mevrouw
toch wol wist...
Ja, 't is best, zei mevrouw Marie, ga nu maar
gauw aan je werk, Je moest je schamen.
Er werd gescheld.
Weer tikte Dora aan kamerdeur. Juffrouw Koen,
de naaister, vroeg 'of zij mevrouw een minuutje kon
spreken, 'n Enkel minuutje maar...
Zeker, aei 'mevrouw, Laat haar maar blnnenko-
'men.
En haastig stopte) 'zij de twee riksen, die THenri
had achtergelaten en die zij, toon Dora er was,
onder e| n kleedje bed gelegd, ln haarzak.
Juffrouw Koeln 'zat daar al te schreien. Vertelde
van haar groot verdriet. Och, als'mevrouw 't haar
maar wilde vergeven, dat v ragen.... Maar zo was zo
arm, zoo bb ed-arm.
Keet>, zeimevrouw Marie. ik heb gisteravon
Juist een vrij groot bedrag naar 'hot Steuncomité
Bétonden. Ja, nvnschje, er zijn 'iadeln dteer dog heef
wat ërger aan toe zijn dan Jij, geloof ma maar. In-
tusschen, ik geloof dat Je verlegen bent om hel geld.
zal s even kijken.
Ze draaide zich om. Wist zonder met zilverstuk
ken geidruisch te malkan de vijf pop in haar beurs te
doen, keerde zidh om. Telde na.
Ziedaar, zei mevrouw Marie. dat is alvast op
afrekening. Nou, Keetje...
Mavrouw-lief, zei beiaard vrouwtje, kunt u er
niet tien vto 'maken? |Ik had zoo gedacht...
Dag .Kertje, herbaalde mevrouw, 't uiterste be
proevend om zich goed te houden, iZe hield bijna
niets in huis over.
Tik-tik aan kataierdeur.
Dora mot kwitantie.
Van t 1,06, klein karweitje, door fleta smid onlange
gedaan.
Begin volgende maand, zei mevrouw. En zonk
itt doffe wanhoop-bij de taM neer.
Tik-tik.
Ja....
Mevrouw, de jongen'zegt as-dat-ieal driemaal
geweest is. Hij kan voor zoo'n kleinigheid niet tel
kens dat eind loopein. Hij wil compleet niet van dé
deur...
Begin volgende maanld, stoof mevrouw op ejo
ik verkies nu niet verder te worden gestoord.
Dora weg. Denkend de trap afgaand., 't Tb
toch wel raar. Hein kon toch wel gelijk hebben-
Maar as-Je aan 'dein andoren kant weer ziet wat
voo menschen hier 'komen....
En een auto tufte aan. Hield stil voor hot huis
van menoer en mevrouw .Delder. Smidsjongen, droop
oaf. met nijdig gezicht naar de onbetaalde kwitantie
kijkend. Bleef staan; zag hoe deftige, prachtig-get-
kleede da ne uitstap'. Bij de dame, die geen f 1,65
had willen betalen, binnentrad.
Liep fluitend verder. Lachte eens luid-schalmper, -
wat er in ?'j;i gemoed op dat oogetablik omging toch
even. willende i Hen.
Tik-tikaan mevrouw Marie's kamerdeur.
Zij sidderde van schrik. Wie-nou-we|er?
Mevrou v, zei Dora, daar isfreule Van Galen,
de oudste, weet u wol?
O, best 1 aa' de freulé fnhot salon, Dora. Zeg,
dat ik dadelijk bij haar kom.
En zij vloog naar de slaapkamer, wies oh, poederde
haar gjzicht. Deed ander kraagje lom. Haastte zich,
in haar dollet overspanning zich bangumketad, dat
Dora iets vertellen zou van....
Maar ireu1- Van Galon zat alleen.
He, lieve An, zei "mevrouw Marie, wat hieb
ik Je in lang niet gezién.
Daer, Marlet]©, zei bezoekster, glimjachelnd
net de jUmiate-zonnige' beminnelijkheid, die haar
liéf zijn wil doe» beKeffe» dag Mariietje, Aioe gaat
t met jou?
Met gr o o ten argsi luist er do mevbouw of de straat*
deurschel ook git.g.
Kindlief, zei bedaagde freule van Galen, ik kom
maar een minuutje. Ik zal je zeggen. Je weet, Woepf
dagavond is epetitie voor den feestavondvan „Pat-
ti"weot-je. En nou moet ik nog allerlei dingen
aanschaffen. O, mijn hoofd (loopt me, om,. Ik heb
em heele 'ijst...,l Geef mij maar al wat Je in
kas hebt, snoesje. En doe er asjebliet voor 't goeie
doel nog een bankje bij. Want de viereeniging is arm
als Job.
Mevrouw Marie zat daar met grooteverbaasclé
oogen. Glimlachend knikkend inel o-zoo-wit gelaat
Aan de kas van „Patti", onder haar beheer staand
had zo hee'em.al niet fsdwbl baije
Gtlils.l, z«i zo, als Henr
in zfa brandkastje heeft gedaan
Ncu, dat
geef jê 't'zoolang van"j« huishoudgé'd kind^- Ik
moe*'t positief hebben. (Of weet je wat
toor
moer. t posiuej necnen. iui woei
druk... Ik tuf wel vtn bij Jo man aan. Op ta kan
roden nog niet begonnen. En het was op zulk een
heerlijken Augustusavond, dat wij met onze spinne
wielen haar TonageLshof gingen. Meestal haalden wij
elkaar eerst af en trokken dan het land door naar het
huis.
;Geen van ons had den fotograaf ontdekt die met
zijn kiektoestel aan het hek stond en toen op eenmaal
Oen vriendelijke mannenstem riep: „och dames, blijf
zoo een oogenblik staan," keken wij verschrikt op. Ais
dames aangesproken te worden, was ons zeer vreemd
en wij lachten, maar allen deden hem het genoegen
om te blijven staan. Nieuwsgierig keken wij naar den
^vreemde om en toen heb ik voor het eerst je vader
gezien.
Hij droeg een licht zomerpak en de stroohoed met
oen 'donkeren fluwoelen band op het bruine haar en
ik vond dat hij er zeer fijn en voornaam uitzag. Toen
hij toet zijn opname klaar was, bedankte hij ons be
leefd en vriendelijk. Ik liep naar het hek en begon
met hem te praten. Hij liet mij mooie kiekjes zien, die
hij In de omgeving had gemaakt en dikwijls herkende
ik .ze en verheugde mij 'daarover. Ik vroeg hem of ik
ook het portret eens mocht zien. dat hij van ons ge
nomen had en hij beloofde mij dat.
Toen noodigde ik hem uit om morgen in de spin-
kamer te komen, vader zou daar wel niets op tegen
hebben, dan waren wij allen bij elkaar en nij zou
bepaald wel wat verkoopen. Hij antwoordde beleefd,
dat de-dames hem een genoegen hadden gedaan en hij
haar graag een portret zou willen vereeren. Toen rie
pen de anderen mij en ik kon alleen nog maar zeggen
dat hij "beslist moest komen. Ik verheugde mii over
zijn mooie oogen, waarmee hij mij zoo vriendelijk en
dankbaar aan keek en liep weg.
In de spinkamer was over niets ander» gesproken dan
van Hen fotograaf en ik merkte wel dat hij bij alle meisjes
goed bevallen was. Een wist, dat hij jgisteren in de
herberg was aangekomen en allerlei huizen gekiekt
had Ik vertelde oat ik dat allemaal reeds gezien had
en dat hij morgen hier zou komen. Dat gaf een
Wacht' éventjts, zei mevrouw Marie.
En liep eeft minuut 'atar als een dolle, eoo ra/.eu-
%'e kas "atf „Putti" was al lar-g weg. Bij do 'wefV
honderd gulden, die )i,«nri er voor een dag of den,
op z'n hoogst uit had genomen....
ja er was neg oen kas. Van „Liefdadigheid ©ta
Arbeid", waarvan zij penningwoeBtercs vos. Over 4
dager, wetd er uitkeenng gedaan.
Er was t?eeti keus. ln naar schrijfbureautje stend
het i. /eren geldkistje. De hoeken waron in Henri z n
kan er eraers. Zij maakte 't kistje openr. Niet veel..
Honderd en twintig gu'd^n en wat klein geld. Zij
nam het bankje va» honderd.
Moruen de rost, zei ze tegen freule van Galen,
nol 'zoouls ik dacht. Hij heeft al'es weggeeloten.
Maar voor hut ocgenhlik ben Je toch....
Neen, ihe-lsmaal niet, riep freule uit, werke
lijk nutsterrd, mog niet half. Wij zitten Juist <e
'w ichten op afrekeming van de Bank. And»rs zou ik
rah urlijk. niet bij Je zijn gekomen voor die
k'enigheid, heï.. Maar je man..
Henri is vandaag naar Amsterdam. Komt met
der. laats ten trein pas thuis, loog mevrouw Marie,
in wier slapen 't bonsde en hamerde.
Een mooie boel. pruttelde! freule, dan ral ik
mijn nicht Hoveling maar even aanklampen, t Is
ui"t erg prettig. Nou, adieu.
Weg was zij. Koeltjes had ze Marie de hand ge
drukt. De oudste van dé freul°s va» Galen was
nu ecffn aal zoo gauw op d® teenen getrapt.
D^ kas van „Patti" weg. En de kas van „Liefda
digheid em Arbeid" bestolen...
Tik-tik aan de kamerdeur.
Mevrouw, de telefoon. Meneer is er. geloof ik
aan.
Zij naar Heftri 'Z'n kamer.
Be» jij daar?
a. ja, Wat is er? Goed nieuws?
Met gesmoordel stem:
Als ik voor vieren géén tweehonderd gulden
heb dft is vandaag glleé uit... Wordt wisadl ge
protesteerd. Ken je hier verd< r niets zeggen. Zie
ons to redden, Marie. Zie wat Jé doet.
Zij zat nog, snikkend, ide woorden uit do keel
wiingén, e«n minuut of wat aa» da telefoon
Toen stond zij op.
Ging naar dé slaapkatoér.
Kleedde zich aan. De dag van marteling had
haar gebracht in vreemden -toestand. De rem van
de zelf-controle was tijdélijk fa haar hersénleven vei
ljamd
Zij bestelde auto.
Op de trap waagde Dora, die den toestand toch
crltiëk begon te vinden, nog iets over haar 'oon te
vragen,
Ja, dat komt morgen terecht hoor, zei toievrouw
Mari» kocrUig-vrooliJk, moreën hoor. Wees maar
gerust. I v
Dora glimlacht Had z 't niet gedacht. Wat kletste
die Hei» dan van op-springen staan. Dora kendé
haar menscihen beter.
Op de bestuursvergadering van de philantropi-
scho dames-vereeniging Patti wepel, aan hajf Jaartje
na al deze dingen, gesproken over zeker ar moed ig-
ongi-'ukkig vrouwtje, dat, ergens in een verne,
splhik-rrJeuwet wijk van schamele burgermieoschen -
eon p -nsion hield.
Nu ja 'pension. Zij vérhuuröé kamiers-mot dén
kost. En vroegere kennissen hielpen Ihaar ook nog
ann borduurwerk en zoo.
Freu'e Arna van Galen trok eén zeer streng,
zoor stuursch gezicht.
Als ze mij dien dag, toe» ik da kas van „Patti"
kwam opvorderen, open kaart had 'gespeeld, dan ^ou
ik er voor zijn geweest haar voor ae schande te bep
hoeden. Maar dat zij imtj betaald heeft met h^t geld
dat ze vun een andere vereeoiging onder zich (had-
Neen....
En twee dagen later was haar man, die Dedér,
er yan door met al-wat-ie maar veto andere mensche
nog te pakken kon krijgen.
Dat ze haar niet iin de gevangenis hebben ge
zet, zei eene schrale, zeer bedaagde juffer mét echtrik
achtig-domme oogen. En er ging éan huivering dooi
haar knokige schouders, bij de gedachte aan zooveel
menschelijke slechtheid.
't Heeft een haartje gescheeld, weet je todh-
Mientje, zei de oudste der freules van Galen da
menschen van de politie zijn, bij haar kan huis gé-
weest. Natuurlijk. Maar de oom vanhaar heeft allee
aangezuiverd, voor den naam der faimlilie. Anders zou
ze nog wat ai'delr8 ondervonden hebben.
Als 't niet voor dat stumpertje dat meisje vsta
haar was....
Mot dat oordeiel waren allen t eens.
En op het oogenblik dat dei dames van het be
stuur der vereeniging „Patti" het tragisch geval nog
eens bespraken, zat gewozan-mievrouwtje Marie v
vergrijsde, vermagerd, schamele pensionhoudster in
verre achterbuurt een paar vorkjes te eten van
restastje, door een van Ihaar „pension-gasten" oyer-
gelute».
En een paar laatste tranen drupten neer op de
ijskoud-geworden boerekool zonder worst.
i MAITRE COBBFAÜ.
groote opgewondenheid.
Zooals ik
wel had gedacht, vond 'vader het goed
hij zeide, dat als er een vreemdeling kwam. die men
bijna als een kunstenaar kon beschouwen, moest men
hem gastvrijheid en vriendelijkheid bewijzen.
Mjjn vader was een go£a ontwikkeld man, een van
de eersten in Heideheuvei en zijn woorden verheugden
mij zoo, als had hij mij iets heel moois gezegd. Hi
sprak slechts dat, wat mijn eigen hart mij zeide. n.1.
dat de jonge fotograaf iets neel bijzonders was. 's Nachts
kon ik van vreugde niet slapen e» steedszag ik mijn
nieuwen vriend voor mij staan en zag zjjn goede oogen,
waarvan ik den blik "diep in de mijne meende te
voelen. Het werk ging mij den volgenden morgen heel
vlug va» de hand en het scheen mij als had ik geen
voeten, maar vloog ik -heen en woei.
Toen vader hem den volgenden middag in de kamer
bracht, had mijn vader op de deel reeds verschillende
opnamen gezien, hij was zeer opgewekt en zeide: „dat
•is mijnheer Emiel Liebreich uit Berlijn en het ver
heugt mij, dat men in andere plaatsen eens zal zien
dat onze heide geen woestenij is".
De opname van gister ging van hand in hand en
Emiel gaf er ons allen een cadeau. Onder het mijne
stond geschreven: „tot aandenken", en daarbij zijn
naam. Ik stak het dadelijk in mijn zak. Dan kiekte ni
ons, zooals wij daar to den kring zaten en terwijl hi'
heen en weer scharrelde om alles in orde te macen,
zongen wij, wat hem buitengewoon goed scheen te be
vallen.
Daar hij gaarne nog een paar kamers in ons huis wilde
fotografeeren, zeide vader hem. dat hij zoo dikwijls
mocht komen als hij wilde.
Daarop lachten wij elkaar vertalen toe en wij hebben
daarbij het gevoel gehad, als behoorden wij bij eikaar
en hij 'Èeide mij spoedig, dat b i alleen terug ge
komen was om mij weer te zien. Ik kon toet beschrijven
hoe gelukkig mij dat heeft gemaakt. Tegen alle jonge
mannen was ik een kat geweest, scherp en onaangenaam:
tegen Emiel kwam dat zelfs niet to mij op. Hij had
IN- EiN UITVAL VAN HET HBLD.
Wat is het verschil tusscben .eien haring en ee|n
kistdam?
Een kistdam is een water keer ing en een haring
Is een katerwering.
Vergadering op Donderdagmiddag 16 Maart llH6-
Voorzitter, burgemeester Wonder.
Afwezig de heer P. Wit
De voorzitter opent de vergadering, waarna de ee-
weUria de notulcu leest, die nvet een paar kleine
dav dat dj wegens benoeming
t/S dtt vïïzoef doet en Wij zijn het er wel ov«
£1 dat het onts ng haar doorns op dé meest eer
V0lM6aïJ- Mffl iTSt.1 vroeg, naar het
mij^voorkomt. De school
holJaaute jatf al h^ w^^'lag. m M
Tk zou liever het g -vr °t verioeik inwil-
doen infaan.Wezu -1 April het gevraagde ner-
ligen om, n et 11 gang van l< Apru
volle ontslag te vriezen, et» tijae.tJKe leerarHcm.
Jrioeten aanstellen, loorkracht
De hr Over vindt als we een ^defjke laorkrac
eenmaal hadden, dan zou het op een paar weken me
1 De'heer"} Wit brengt alle hulde aan mej. vhn BeiJ-
nen, dl© ons in hare beteekking ajs onderwijzeres
steeds zeer nétjes heëft behandeW.
De heer Strijbis is het daarmee «tt»-
Voorz tter wi' deze hulde geenszins béBtrijaPTi
Wil haar integendeel ook gaarne hulde geven voor
de verdienste.ijkë wijze waarop zij hare betrtlkiing
waarneemt; spreker is er dan ook niet tegén om 11
April eervol ontslag toe té kennen aan aanvraagster.
Maar 't is Linnen den tijd, waar er gewoonhjlk 6 we
ken gerekend wordt-
Niemand der ra' dshden is er tegen om op 17
April eervol ontslag te geven en wordt dit dus mot
alge-meenel i ste»unhig tegen dien datum verleend.
Aan de orde is thans: Rekening Burgerlijk Arm!
stuur, dienst 1016. Daar dit college voltallig is lie
den, van dit ^rmbr stuur zijn de h. oren raadsledf|u C.
Over, J. Ligthart, J. Wit en C. Rempt) stelt voor
zitter voor de rekening met hare bescheiden na te
gaan.
A'zoo gesdhiedt. r Allee wordt accoord bevonden
en, de heer C. Over, de boekhouder, die de rekening
en verantwoording doet van het gehouden béheer. ei
daar p eénige t< dichtingen geeft, wordt, modg met
da and re heem», arn.voogden, gedechargeerd, ordf»
ank voor gehouden ricftitig behoor, terwijl de belan
gen der instelling optaieuw weer in do warme
belangstelling van dé Uden van, het armibiStiiur wor
den a&nhevolelrt.
De ontvangsten bedroegen f 2709,60,, de uitgaven
f 2485.91, voord© lig saldo f 223,59
Later verschijnen achtereenvolgens tor vergade
ring de hoeren G. Liefhebber om P. Agenant, leden d
der Protestantsehe Armvoogdij, terwijl hun boekhou
der, de heer J. Nagelhout, reéds al» raadslid ter zit
ting aanwezig is. i
Ook deze heeren komen tot het doen van reke
ning en verantwoording over het afgoloopën boek-
Ja r, doch eerst wordt nog de rondvraag (fohqudan
nadat voorzitter hoeft opgemerkt dat de regling van
jaarwedden, van, het onderwijzend personeel in ver
band mot het ter vorige vergadering n tot later uit
gestelde verzoek van het N.O.G. om verbetering die4*
jaarwedde» nu tot 'u volgende zitting worden ver
daagd, aangezien B. én W. dit punt nog niet in be
handeling hebben genomen.
De 1 eer Strijbis vraagt bij de rondvraag, hoe het
nu staat ton' opzi hte van aans'ulting bij de gasfa
briek var Winkel en Nieuw© Niedorp.
Voorzitter antwoordt, dat er h<denavood vergade
ring is te Zijdéwinti waar d* dir-cteur der genoemde
g«:.e nschappilijke gasfabriek, de heer 'J. M i.ier,
an Nie we'Niedcrp, de menschen op dë hoogte zal
stellen en zal spréken over: „Gas of electrlciteit".
Men zal daar dan, nadat men op die* hoogte is geételd
e»n keuzo zal kunnen doen tusschenigas of etectricite'
De he«- Strijbis dacht dat het mogelijk al verder
gevorderd was geweest in deze.
Voorzitter zegt echter geen vrijheid te hebben ge
vonden om zondek voorafgaand overleg met B. en
W.. of overleg met den Raad, verder te gaan in deze
De rondvraag geëindigd zijnde'en het college van
Protestantsche Armvoogden thans volledig zijnde
wordt, overgegaan tot het doen van rekening van dit-
college.
De ontvangsten ware f 5515.03, de uitgave
f 4507,22, (het voord©-lig saldo f 1037.R1.
Tém vorigen Jare bedroeg dat f 1080.51.
De eigendom-men der Protestantsche Armvoogdij
zijn, onroererd: ruiim 20 H.A. 90 Are wei- #r bouwl
land, een viertal huizen, met 28 c.A. gTond, ui tg ego,
ven iln erfpacht, eenig hypothecair en tijdelijk p uit-
ge/ét geld 'resp. f 4800 en f 1600) benevens een
goeie twintig aandrelen gas vereeniging.
Schu'den: Geene.
Voorzit er zegt ook dit collega dank voor gehouden
beheer éi o-vuelt gaarne de administratie in de toevi
ding d r he°ren aan.
Ook deze rekening wordt met algemebne instem
ming go* (igekeurd.
Voorzitter stelt nog aan d orde bespreking oproe
ping sollicitanten vror ondrirwijz"ires te Zi d wind.
Besloten wordt tweemaal te ad\erteeren zoowel in
De Vacature" als in „Da Katholiek» School.
E. fit W. zeiler, d n datum rege'en waarop Inzen
dl g van stukke-» <tnz„ ges'oten wordt Da p Jaar- t
wedde zal worden bepaald overeenkomstig de ver
ordening.
zoo 'iets zachts en ernstigs, ja bijna treurigs en toen
hij ïplj vertelde dat hij noch een vader, noch een
moeder had en gansch alleen op de wereld stond
werd het mij zoo bang om het harte dat ik heimelijk
van innig medelijken weenen moest en toen heb ik
gedacht, dat ik alles zou doen om hem maar aangenaam
te zijn.
Toen vroeg hij mij zacht, of wij elkaar niet eens
spreken konden, samen alleen. Ik'was dadelijk be
reid en zeide dat ik, wanneer het schemerig werd
achter "het tuinhek zou komen.
's Avonds sloop ik joaar buiten én Pluto, de hof
hond, waarmee Emiel vriendschap had gesloten, lioo
met mij mee.
Toen heeft hij mij voor Be eerste maal omhelsd en
gekust, zijn liefkozingen waren zoo zacht en teer en
ons scheen dat alles vanzelfsprekend. Ik had tot dus
ver eiken man afgeweerd en nu wilde ik niet anders
dan mij tegen hem aanvielen en mijn armen om tfjh
hals slaan. Hij wist zulke lieve woordjes te fluisteren
zooals ik ze nog nooit had gehoord. Hoe diep staat mij'
dat alles nu nog in het hart geschreven. Van de voilé
maan sprak hij als het vlammend Godsoog, dat op
ons neerkeek om ons te zegenen en van de schelmscn
lachende sterren, die zich verheugden over onze liefde.
Zulke woorden misten natuurlijk hun grooten invloed
niet op het hart van mij. een eenvoudig landmeisje en
spoedig konded wij geen enkelen dag meer buiten
elkaar leven. Wij hadden elkaar gevonden en hoor
den elkaar toe en onze groote liefde die voor alle eeu
wigheid was gesloten. Avond aan avond ontmoetten
wij 'elkaar, liepen langs de beek en stonden tegen
elkaar geleund onder de oude boomen. Zulk een geluk
als w\j beiden voelden, kon er op de wereld niet
gjooler zijn.
Ik leefde slechts nog voor dezen alleen en toen
Emiel van zijn vertrek sprak, dat hij onmogelijk meer
kon verschuiven, voelden wij beiden, en zeiden elkaar
dat ook, dat ik met hem mede moeat gaan
Goédg'vonideii. Hierna sluiting.
HOOFDSTUK 8.
Marie lief den brief in haar schoot zakken, den
brief, die in zulke eenvoudige, maar duidelijke woor
den sprak van de liefde van haar ouders voor elkaar, een
liefde, die zooals zij wist, zij tot het einde toe voor
elkaar hadden bewaard.
Het liep het meisje koud langs den rug, toen zii
aan haar eigen positie dacht en dat zij zich bezon
dat zij morgen aan een man gegeven zou worden,
die haar tegenstond en dat zij dot zoete geluk wnar-
van haar moeder zelfs nog sprak in het aangezicht van
den dood, nooit zou mogen leeren kennen.
Zij sloeg haar handen voor het gelaat en brak in
een hartstochtelijk weenen uit. Haar. goede moeder
n0°'i u van ^aar 8evergd hebben, dat nu
naar vader van haar verlangde
M.aar de. belangstelling naar de dierbare gestorvene
werd weer in (Raar Wakker, zij greep weer naar het (wegge
legde papier en las verder:
„Toen wij besloten waren om niet meer van elkaar
te scheiden, weerklonk er een vasten tred-over het Md
riondlï ffheWpïïUmBSl°^Man 811 Johan
siona in net heldere maanlicht voor ons Hii deed een
za? CTÖ hSV!j de armen van Emteï
naar Sch loe iktol8 611 *Üdc miJ
ni?^ld!frJ^,eerde mlKhii Eraers dat Ut hem
ik hébÜ. W8Ï mfjn uitverkor011ö >'.n die wilde
ln. razende vaart het erf op.
toLT dat^nchTerTohTn ^1^
3 Emiel aarzelde eera Z
maar ik had moed voor twee Ik
w m^,vader hard ®n streng was tegen mij was hii
het nog nooit geweest en zoo geloofde ik, dat ik mijn
te krijgen°U n doorr®tten' om Emiel tot man
"Word', vervolvd.