TABAK van J. R. KEUSS
De dingen om ons heen.
Dank uw nieren.
Gemengd Nieuws.
Binnenlandsch Nieuws.
B trgerlijke Stand.
Reclames.
de vriend van meneer Ferdinand kwam niet. Na
meer dan een uur drentelen was het haar duidelijk
geworden. Toen kwam zij eerst tot het besef, van
wat ze gedaan had. Overrompelde haar peillooze,
dolle angst Was zij elk oogenblik de politie op
zich ziende afkomen -*■ naar het station gehold. Na
tuurlijk was de diefstal weldra bekend.
Zeg, zei Corrie, toen ze een andermaal met Fer
dinand in de bioscope zat herinner jij je nog dat
meisje, dat een tijd geleden bij me waa, toen we jou
en Karei ontmoetten. Je weet wel, in dat café daar
in do
O, ja, zei Ferdinand, die beauty zeker.
Nu, hernam Corrie, die heeft onlangs gestolen
en is tot drie maanden gevangenisstraf Veroordeeld.
Stel je voor, hé?Met wat voor menschen moet
men toch in kennis komen.
Tja, riep meneer Ferdinand, onverschillig, even
tjes geeuwend uit ik had het al dadelijk niet op
dat deerntje begrepen. Was het een vriendinnetje
van je?
Maar de verbaasde, verontwaardigde minachting
ste sdhetsen, die Corrie toen, na zulk een vraag van
meneer Ferdinand in den blik wist te leggen,
waarmee zij hem aankeek, dat is mij werkelijk te
kras.
MAITRE CORBEAU.
TE VEEL GELD— v
Zouden er veel lezers zijn, die ooit de verzuch
ting geslaakt hebben behalve wanneer zij op een
snikheeten middag ergens een schuld van een paar
honderd gulden moesten innen en het bedrag mee
kregen in specie?
Het lijkt dwaas te beweren dat het voor een land
een nadeel kan zijn te veel geld te hebben. En toch
is het juist. Nederland is daarvan op het oogenblik
een voorbeeld.
Ruim in zijn middelen zitten, als gemeente of
Staat zulke inkomsten hebben, dat van hooge be
lastingen geen sprake behoeft te zijn, is natuurlijk
aangenaam. Dan kan zulk een gemeenschap maat
regelen nemen van openbaar belang: bruggen, we
gen, trams aanleggen, scholen en pensioenfondsen
stichten, kortom allerlei doen, waaraan de meeste
wel zouden willen, maar .slechts enkelen mogen
denken, omdat dergelijke weelde voor hen Blechts
dan weggelegd is, wanneer zij daartoe het noodige
geld eerst van de inwoners hebben opgevorderd.,
Nu is het ontegenzeggelijk, dat terwijl onze Staat
ontzaglijke uitgaven heeft gehad gedurende de laat
ste twee jaar, de bevolking in het algemeen veel
meer heeft verdiend dan andefs en dat de rijkdom
van allen te zamen met millioenen en millioenen is
toegenomen. 1
Natuurlijk zijn er vele landgenooten wier bedrijf
stil staat, ten gronde ging wellicht of die groote di
recte schade hebben geleden. Wij spraken daarover
reeds in een vroeger artikel. Doch dit staat wel vast
dat waar tientallen personen duizend verloren, an
dere tientallen honderdduizenden verdienden, enkele
zelfs nog veel grooter bedragen binnen haalden. Niet
alleen, zooals men het wel eens wil laten voorko
men, uit konsentengescharrel of directe smokkelarij,
doch op den meer te apprecieeren weg van profitee-
ren van de omstandigheden.
Ons zijn ondernemingen bekend, die iaar op jaar
een peuterbestaantje leidden. Zaken, die na aftrek
der salarissen, héél blij waren als het kapitaal ander
half of twee procent verdiende en die nu prachtige
uitkomsten boekten. Eensdeels omdat er bij het
wegvallen van buitenlandsche concurrentie vraag
kwam naar het binnenlandsche artikel en men dus
fancyprijzen kon vragen. Anderdeels omdat de fa
briek, die vroeger iets maakte dat niemand noodig
had ,nu plotseling met kleine kosten vdor een loo-
nende productie kon worden veranderd.. Men den-
ko aan de groentedrogerijen bijv.
Hoe dit zij er is meer geld in ons land dan er waar
schijnlijk ooit geweest is.
De Nederlandsche Bank heeft zooveel geld in haar
kelders, dat zij 2200 millioen in plaats van méér 800
inillioen aan bankpapier in omloop zou mogen bren
gen. Het duurste is voor de rijkworders niet goed
en niet duur genoeg.
Kortom, oppervlakkig zou men willen aannemen,
dat de voorspoed, het zich financieel vrij kunnen be
wegen door niets belemmerd werd en allen ten
goede komt.
En wat zien wij als feit?
Dat van werkelijke welvaart geen sprake is. Dat
alles even duur en alles voor de groote meerderheid
precies even onbereikbaar is als vroeger. Of nog
onbereikbaarder.
Let op dezen schakel.
Landbouwproducten brengen hooge prijzen op, ook
als men de hoogere' loonen, de hoogere kosten voor
zaad en mest in aanmerking neemt.
Zelfs al verhoogt de landeigenaar niet zelf de huur
prijzen, dan doet de concurrentie dit, die de open-
komende pachthoeve tegen elkaar opbiedt
Resultaat is, dat wel het land meer opbrengt dan
vroeger door den prijs der producten, doch tevens
meer aan huur kost, zoodat de meeste huurders, trots
de hooge opbrengsten van het product, precies de
zelfde blijven.
Misschien profiteert de eigenaar, bij een slechte
belastingregeling, maar ongetwijfeld -raakt de ver
bruiker van de producten ar door in het nadeel.
Het buitenland speciaal Duitschland heeft
ten onzent gekocht wat los en vast was, wat maar
over de grenzen mocht en.... wellicht nog heel veel
meer dat niet. mocht. Aangezien onze verkoopcrs
nog uit den tijd van Napoleon I niet erg hechten
non assignaten en andere kriegsanleihe papieren, waar
van niemand weet, hoeveel percent er ooit uit den
desolatén boedel zal komen, vroegen zij goud.
En kregen dus via Nederlandsche Bank: papier,
papier en nog eens papier.
Maar aan papier hebben zij niets. Zij moeten voor
allerlei doeleinden waren hebben en voor die waren
vroeg de verkoopier op zijn beurt, precies zooals zij
zelf gedaan hadden, toen zij iets te koop aanboden,
iets asters den piapier, of wel hij vroeg nu meer
papier, dan waarmede hij anders genoegen zou heb
ben genomen. Ziedaar een van de gevolgen van het
vele geld: de prijsstijging van alle artikelen, En dit
zonder dat iemand er ook maar iets van profiteert.
Wtent als ieder op zijn beurt voor alles meer betaalt,
blijft tenslotte allesvrijwel bij het oude.
Dan blijft alleen de schade voor die menschen. die
vaii een beperkt vast inkomen, tractement of pensioen
moeten rondkomen en niet in de termen vallen voor
duurtetoeslag" dus bestaan, zou men meenen.
Docth ook dit is niet geheel waar. Ook de andere
verbruikers lijden schade hoewel zij als producent
o(f arbeider in een Of ander productie-bedrijf een
grooter inkomen het hunne kunnen noemen.
Want terwijl dte prijsstijging op grond van de ver
wachte of de bestaande verhoogde vraag van heit bui
tenland bijna onbeperkt verder kan gaan, komt het
tot een paniek, zooara door een of andere oorzaak die
vraag uitblijft'of de productie (door het niet aan-
(wczig zijn van grondstof bijv.) niet kan doorgaan.
Dan is Holland in last in den meest letterlijken zin.
Immers terwijl de arbeider zijn uilgaven onvrijwil
lig heeft moeten verhoogen. za] de ondernemer dit
eveneens gedaan hebben.
Vele van zjjn groote winsten waren slechts moge
lijk door het afsluiten van groote contracten en als
zijn grondstof uitblijft, door dat het schip, waarop
zij wordt aangevoerd, getorpedeerd of vastgehouden
is, staat hij wel voor overmacht, doch zijn klantr
behoeft daarmede geen genoegen te nemen, „Als uw
leveranciers het u niet bezorgen kan, koopt u hel
bij een ander: ik moet mijn goed hebben' zegt de
afnemer, die wellicht zelf reeas op zijn'beurt met
derden 'contracteerde. En dan is de ondernemer zoo
goed niet of hij moet "in het binnenland aan de
dan natuurlijk nóg veel duurder geworden grondstof
zien te komen. Natuurlijk in ruil voor het eenge arti
kel, dat wel overvloedig is: n.1. geld.
Dat dil weder een prijsstijging van 's mans artikel
ïgevolge heeft is duidelijk. Eveneens dat die stijging
van invloed is op alle andere prijzen. Immers als
schoenen duur worden, zullen velen klompen gaan
dragen. Komt er meer vraag naar klompen, dan volgt
er een naar meer hout en zoo gaat het verder, als
de kringen rondom een in het water geworpen steen:,
Dan moet Jhet buitenland' weer meer betelen, dus weer
moer goud' sturen. En élk kilo goud, dat de Bank
voSr plm, 1650 guldon koopt, geeft haar weer het
recht Dijna vijfduizend gulden papier uit te geven.
Dat mag zijn, doch gelukkig doet de Nederlandsche
Bank dit niet.
Deed zij het, kwam er nog meer papier in omloop, dan
zou de koopkracht er van nog meer dalen, de prijs
van alle artikelen nog moer stijgen. Dan werd uit pure
overvloed van geld de toestand, nog ellendiger.
Dan zou. ornaat het Nederlandsche volk in het al
gemeen zooveel rijker werd, het individu, dat van dat
volk deel uitmaakt, niet meer aan de kost kunnen
komen
Beter bewijs dan dat. hetwelk wif in de laatste
maanden aan den lijve voelen, is er wel niet te leveren,
voor de grootte van het onderscheid tusschen geld
en werkulijken rijkdom.
UITKIJK.
„Neen, doe u dat niet", smeekte zij. „Het zijn
alleen de dwaze zenuwen, die mij parten spelen
en ik kan mij zoo slecht beheersehen-.Ip de laat
ste weken heb ik zooveel doorgemaakt". Hij'zag nu
wederom verschrikt op.
Wat bedoelde zij daarmede? En hij zag nu eerst
ten volle, met den scherpen blik van een hopelooze
liefde, hoe het mooie gezichtje in de laatste weken
veranderd was. Misschien was hetafcu nog mooier-rij-
per, maar het droeg toch de sporen van een inner-
lijken strijd en de donkere kringen om de oogen ge
tuigden van slapelooze nachten.
„Juffrouw Lora", smeekte hij, „ik ben toch één
van uw oudste vrienden. Ik weet wel, dat ik een
ruwe beer ben.... dat ik niets heb wat een jong
meisje vertrouwen kan inboezemen, maar ik zou u
toch willen vragen om aan mij te denken als u be
hoefte gevoelt aan iemand, die u vertrouwen kunt
en bij wien u het hart kunt uitschudden. Ik ben
althans even stilzwijgend als het graf.. Enals
ik u met raad of daad kan helpen mijn God, wat
zou ik dan gelukkig zijn.... Daarde geheele
uitvinding zou ik er graag voor over hebben...."
-Zij sloeg de donkere oogen tot hem op en stak
hem de hand toe, maar tegelijkertijd schudde zij
het hoofd, zeggende:
„Niemand kan mij helpen, ik moet alleen met mij
zelf te rade gaan, dokter".
„Dat kan iedereen altijd feitelijk maar, juffrouw
Lora, ma-ar toen ik zoo diep ellendig naar lichaam
en ziel daar ter neder lag, heb ik niettemin gevoeld
hoeveel goed het doet het hart eens te kunnen uit
storten. Als ik toen uw oom niet had ^ehad zou ik
geen raad geweten hebben...."
Zij weifelde nu even, want zij had de laatste dagen
al zooveel behoefte gevoeld, om haar hart uH te
storten, en zij gevoelde nu bovendien, dat deze zon
derlinge man iemand was, die haar volle vertrou-'
wen verdiende.
Toch kwam er nog geen woord over haar lippen,
niet omdat zij nog angst koesterde, maar omdat zij
wist, dat hij niet alleen haar vriend was, maar dat hij
haar beminde, zoodat hetgeen zij hem zeggen moest,
hem ontzettend pijn zou doen. Het was voor haar
vrouwelijk gevoel een onmogelijk iets dezen man
deelgenoot1 te maken van haar strijd.
Nog altijd stond hij vóór haar haar met zijn
ééne oog doordringend, vorschend en treurig aan te
staren, en misschien la9 hij in haar ziel toch iets
van hetgeen haar gemoed zoozeer in oproer bracht,
want hij zei nu eensklaps wel een weinig kalmer,
maar toch hoogst ernstig:
DE ENGELSCHE PERS OVER HINDENBURG.
Alle bladen hebben hoofdartikelen ovér de verVan-
ging van Falkenhayn door Hindenburg. De alge-
meene opvatting is. dat Falkenhayn gaat wegens
het mislukken van het offensief tegen Verdun, waar
van de Russische overwinningen en het deelnemen
van Roemenië aan den oorlog .wat beteekent, dat
de strategie in het westen gefaald heeft de ge
volgen zijn. De militaire medewerker van de Times
schrijft:
Hindenburg, wij moeten het erkennen, is de voor-
i nssmsté militaire figuur van den oorlog. D« veraJ-'
I dering is een erkenning, dat de ^*skund? \afPe
1 kleineren gefaald heeft. Moltke faalde aan de Marne
en te Yperen, ondanks het schitterende begin van
den oorlog en met deze mislukkingen zakte het ge
heele Duitsche veldtochtsplan in elkaar, waarvan de
bedoeling was. Frankrijk neer te slaan als noodwen
dig begin van een beslissenden veldtocht tegen Ku.
'falkenhayn na mde taak over eq deed wat hij
doen kon, maar hij stond voor de groote moeilijk
heid gedwongen te zijn het lange westelijke front,
van Zwitserland tot aan de zee te verdedigen. De
veldtocht tegen Rusland was goed ontworpen ep
uitgevoerd, maar toen het beslissende uur sloeg
bleek Falkenhayn tot een onnoodig en zonderling
aanvallend optreden van Galicië uit over te gaan'
hij had Hindenburg in het Noorden te zwak achter
gelaten, om voordeel te trekken uit de onvergelijke-
lijke kans, die sindsdien nooit teruggekeerd is. Er
moet in den winter van 1915-T6 heel wat nagedacht
zijn om uit te maken wat er verder gedaan moest
worden. Het is mogelijk, dat Falkenhayn en Hin
denburg het daarover niet eens waren, maar in eik
geval werd het plan tot den aanval op Verdun ge
vormd ep tal van Hindenburg's divisies werden
naar het westen getrokken om het slagen te verze
keren. Zij zijn nooit teruggekeerd, dank zij den on-
sterfelijken moed van de Fransche legers. De aan
val van de Duitschers op Verdun was de kostbaar
ste mislukking van den oorlog en sedert 25 Febr.
toen de aanval van de Duitschers voor het eerst voor
goed werd tegengehouden, heeft Falkenhayn geen
geestelijke elasticiteit meer getoond en geen en
kele lichtstraal is er meer pit het hoofdkwartier
te Charleville gekomen.
Hoe het zij, wij zijn blij dat Falkenhayn vertrok-
ken is.
De leiding van den veldtocht tegen Rusland en
vervolgens van dien tegen Servië strekten hem tot
eer en bewezen, dat hij een goed leerling was in de
school van den grooten Moltke. Indien hij in gebreke
is gebleven staat het te bezien of Hindenburg het
beter kan. De omstandigheden beloven Hindenburg
geen succes.
Deze ruwe oude soldaat zal tijd noodig hebben.
Wij moeten ons oordeel opschorten, tot het zeker is,
dat zekere maatregelen, die genomen worden, van
hem zijn uitgegaan.
Hij heeft zijn voornaamste werk verricht temidden
van de bosschen en moerassen van Oost-Pruisen en
hij zal in do eerste plaats zijn aandacht hebben te
wijden aan het probleem, hoe den wassenden Rus-
sisch-Roemeenschen vloed te stuiten.
Zeer waarschijnlijk zal hij een groote beweging
van Kowel uit beproeven, of mannen van Frankrijk
halen en van zijn spoorwegstelsel gebruik maken.
Misschien slaat hij ook wel in een andere richting.
Het zal gunstig voor hem zijn, als de aanvallen van
de geallieerden ergens ophouden, maar hoe sterker
en hoe algemeener onze druk is, hoe meer hij zal
worden ontwapend.
Verandering van opperbevelhebber brengt gewoon
lijk verandering in strategische denkbeelden. Daar
moeten wij naar uitzien .Wij zijn er zeker van, dat
de Duitsche legers nog krachtig en opgewekt zijn,
niettegenstaande de ontberingen en de verliezen, en
dat Duitschland nog genoeg reserves heeft om een
krachtig offensief te ondernemen, maar de Oosten
rijkers zijn verzwakt. Turkije is op verre gevechts
terreinen in beslag genomen en Bulgarije is voor het
oogenblik geneutraliseerd. Voor het oogenblik hoeft
men alleen rekening te houden met de Duitsche le
gers, en deze zijn langs vreeselijk uitgestrekte fron
ten verspreid.
De Duitsche diplomatie is niet bij machte geble
ken van het oogenblik, dat het er voor de Duitsche
wapenen het gunstigst uitzag, gebruik te maken tot
het sluiten van een voordeeligen vrede. De getal
sterkte en de bewapening van de geallieerden ne
men voortdurend toe, en dus moet de zaak ten slot
te mis loopen.
Een soldaat als Hindenburg, die lang uitgesloten is
gebleven van het oppercommando, heeft tijd noodig
om zich op de hoogte te stellen van alle militaire,
Eolitieke en finanüeeTe kwesties, waar een man van
et type Falkenhayn heim waarschijnlijk geheel bui
ten heeft gehouden.
"Wij moeten verwachten gaat de schrijver voort
dat hij een wanhopigen slag zal slaan, want zoo is rijb
aard en nieuwe bezems trachten altijd schoon te vegen.
Hij aal een blik werpen jop de volle-zeevloot, het
etenige Duitsche wapen, dat ongebruikt blijft, en, zoo
zekere onbezadigde en dwaze opmerkingen over Enge
land, die hem worden toegeschreven, een ondergrond
van waarheid hebben, kan Jellicoe wel wat te doen
krijgen.
ALKMAARSCHE
OVERAL VERKRIJGBAAR.
Ook is het mogelijk, dat Hindenburg tot de slotsom
komt dat Duitscftand, teneinde ook maar voor korfej
57 Zegevierend zich te kunnen .^edigen, zjjn frootS
moet inkorten, aangezien er bij de verspreiding van
JSl 's lands weermacht over de enorme lange fronST
nagenoeg gron strategische reserve meer ls HincW
Zra mort zorgen, dat die reserve er komt en zoo lang
de hntente-bondgenootenoveral hun druk blijven
oefenen, is daartoe het eenige middel, de fronten,, dio
verdedigd moeten worden, niet alleen voor apnval
maar ook voor terugtocht, in te korten. Maar dezedel
ilïe uitwerking zou daarvan zoo ernstig zijn, dat Hin
denburg misschien eerst een wanhopigen slag zal zien
16 Ietsa«raat er veranderen, meent de schrijver verder
zii het de verkorting der fronten of een besluit om vro:
^onderhandelingen tc openen. Het aanzien en het ge.
7-12 van Hindenburg, als eerste raadsman van keizer
of kanselier zal uit den aard buitengewoon dienstig
rijn om hrt'lang misleide Duitsche volk er toe te krij«
te aanvaarden wat het van geen andere zij de zou
fannemen Wij kunnen niet anders dan aannemen, dan
dat het besef dal vroeg of laat een vrede, die v00r
Dutschland's eerriucht verderfelijk is, om-crrrujdQiijjj
ral rijn fets te maken heeft met de komst van innde»
burg in dein top van den boom. N.R.Qrt,
.1.
„Juffrouw Lora, een raad kan ik u althans geyen.
Geen persoonlijke raad, maar een overoud gezegde,
een levenswijsheid: Het dralen bezwaart, het beslui
ten brengt verlichting aan"
„Het besluiten brengt verlichting aan!"
Dit woord klonk telkens weer in haar ooren, ook
later, toen zij boven alleen in haar kamertje zat.
Als zij tot rust wilde komen, moest zij een besluit
nemen.
Als Willy haar nu zijn liefde beleden had, zou ze
zonder dat haar hart er onder leed, hem hebben
kunnen antwoorden: „Ik gevoel niets voor u". Dat
wat haar vroeger in opstand had gebracht, lag nu
ver achter haar oneindig ver.
Haar hart was vrij.
Niettemin was het daarin droevig gesteld; zij ge
voelde zich zoo eenzaam, zoo verlaten alsof alle
droomen van haar jeugd in stof cn asch waren ver
vlogen, alsof er Maartsche sneeuw was gevallen op
alles wat ontlook en bloeide. Dat was nu dood en
kon nooit weder levend worden.
Entoen zij dat bedacht, gevoelde zij zich weder
diep ongelukkig, ontzettend arm.
En juist daarom had zij, die altijd zoo vast op zich-
zelve had vertrouwd nu dubbel behoefte aan een
steun.
Oom Wellfrled?
Ja, zij hield zielsveel van hem en zij was hem
ook hoogst dankbaar, maar niettemin was het haar
tot op heden niet recht duidelijk of zij niet, door
weer bij hem thuis tc komen, hem een last had op
de schouders gelegd. Er zijn immers veelal lasten,
waarvan men niet eens aan zich zelf bekennen wil,
dat zij zwaar vallep.
En zij kon zoo weinig voor hem zijn. Hij had zijn
kunst, zijn gezelligheid bij Pontius en Pilatus waar
hij zocht en vertroeteld werd als de laatste afstam
meling van een oud geslacht, hij werd overal immers
even graag gezien. Zelfs nu terwijl hij ziele was,
miste hij haar niet eens, op de uren dat zij les
moest geven.
Neen, zij was weinig voor hem en naar maté de
behoefte aan een steun in het leven bij haar toenam,
vermeerderde ook het verlangen om een ander liefde
te kunnen bewijzen.
De school was haar daartoe niet genoeg. Daar had
zij alleen plichten te vervullen. Plichtsvervulling is
wel iets heerlijks, maar dat alleen Ts toch niet vol
doende voor een vrouwenhart..
Dat dit het geval was, besefte Lora nu eerst recht
en vandaar was er maar een enkele schrede tot het
inzicht, dat de school niet de ware roeping voor
haar was, anders moest zij haar meer bieden dan
alleen het gevoel van plichtsvervulling.
Zij zat daar nu over alles na te denken totdat
langzamerhand haar besluit een meer tastbaren
vorpi kreeg.
Van één ding moest ze echter in de eerste' plaats
nog geheel zeker zijn, dat de rijkdom van Moller-
Sieghard niet de minste invloed had op haar besluit.
En dat kon zij gemakkelijk verkrijgen. De wereld
mocht denken wat zij wilde, zij kon volmondig, met
fier opgeheven hoofd zeggen: Ik zou nooit om het
geld trouwen, en als ik met een rijken man trouw,
zal ik diens schatten geenszins verkwisten, maar
zullen ze in mijn handen alleen dienen om zijn le
ven in te richten zooals hij dat begeert.
Het verschil in leeftijd?
Zij lachte daarom. Het was geen zegevierende
glimlach, maar een kalme, zelfbewuste, die zijn oor
sprong vond in de overtuiging dat zij beter paste
bij een man van rijpen leeftijd dan bij iemand die
nog jong was. Wel zou het verschil in later jaren
nog meer uitkomen, maar daarentegen zou ze dan
ook rijper zijn gewprden voor haar taak.
En ten slotte en dit gaf den doorslag zij
had hem altijd bijzonder graag mogen lijden. Ver
diende hij dat ook niet, meer nog dan ieder ander?
Had hij niet de eigenschappen, die men bij een
man juist het meest waardeert? Kalmte, degelijkheid,
adeldom des gemoeds en rijpe levensaanschouwing,
daarbij was hij vol geestdrift voor, al wat goed en
mooi was. Wat had zijn goedheid haar wederom
getroffen toen hij de kleine Maria moe naar huis
bracht
w®?nteen van de Jongeren stonden zoo hoog
als hij, die terugziende op een groote som van er
varingen nog dagelijks vroolijk genoot van het he
den en met vertrouwende blikken de toekomst te
gemoet zag! Zij had hem nog nooit uit zijn humeur
gezien, nooit zelfs somber of teleurgesteld
Hij was voorzeker iemand aan wiens arm men
veilig en goed beschermd door het leven ging die
een hartelijke vrouw deelgonoote zou maken van al
wat in hem omging, in alio goede en indien God
het aldus beschikte in kwade dagen. Hij was een
nian tot wien een vrouw met trots en met bliJdschaD
kon opzien. J F
En al was zijn rijkdom ook duizer.dmalen bijzaak
de welvaart is toch ook iets wat ons kalmte en rust
geeft Lora overwoog thans ook de maatschappelijke
P°^e' ^aar wac^tte, dè gelegenheid die haar
geboden werd om wel te doen, ook dat zij de zoraen
van den grijsaard in de kame» daarnaast zou kunne»
W ARMENHUIZEN.
Door den aeldzaam hevicen regenral van 29 en 3o
April jl. waren enkele veehouders alhier genoodraakt
hun koeien uit Dieps- en Moorsmeerpolder te halen
tetn - opf boogergelegen landerijen over te brengen.
Ook ging men aan t versterken ran de Kade om den
akkerbouw, daar wegens den hoogen waterstand, zoo
wel bouw- als weiland dreeigde onder te loopen.
AANGEHOUDEN.
Te Winschoten zijn aangehouden twee Duitschers
uit Emden, een onderwijzer en een brugwachter, die
voorgeven deserteur te zijn, maar van spionnage
worden verdacht. Zij zullen op bevel van den terri-
torialen bevelhebber worden uitgezet.
GEMEENTE WARMENHUIZEN
jGebonen: Alida Johannn Alphonsa. d. v. Daniël
Gerandus Knijnenburg en Helena Hendrica Al. Cornelia.'
d. v. Gerrit de Moei en Maartje Berkhout. Nitolaas
Maria. z. v. Johannes Ligthart oh Engeltje van Die
pen. Agatha, d. v. Johannes Mekken en Trijntje Els-
wijk.
OndertrouwdPetrus Vlekke, 72 jaar, weduwnaar ran
Mhgdakna Ruiter wonende te Hoorn en Aafie Pol,
68 jaar. weduwe van Jan Maas, te Warmenhuizen,
Gehuwd: Dirk Berkhout, 22 jaar te Wcrmenhuizen
en Elisabeth de Moei, 25 jaar, te Zijpe.
f Overleden: Cornelis Vader, oud 6d jaar, echtge
noot ran Agatha Anna Bruin, eerder weduwnaar van
Elisabeth Vlugt. Catharina Siewertsen, 22 jaar jaar,
echtgenoote ran Jacob Rol. Klaasje Vlam, 75 jaar,
weduwe ran Hendricus de Buck,
Dank uw nieren voor uw goede gezondheid. Zij rijn
de veiligheidskleppen, die het bloed flitreeren en de
vergiften eruit verwijderen. Opwekkende dranken als
bier, aloohol, thee en koffie verzwaren het regelmatig
fiitreerende werk der nieren. Evenzoo te veel Ctén,
voornamgelijk van vleesch. En ook overspanning, zor
gen en gebrek aan lichaamsoefening. Als de nieren
verzwakken, kom haar dan onmiddellijk te hulp.
Rugpijn, waterstoornissen, duizeligheid, zenuwachtig
heid o( verlies aan gewicht toonen. dat urinaire
giften zich ophoopen en "dat gij rust moet nemen en da
nieren verzorgen, anders loopt gij gevaar iTieumatiek,
niersteen, waterzucht of misschien chronische nier,ont-
steking te krijgen.
Verminder zoo mogelijk uw werk. Noem dagelijks
eenvoudige lichaamsoefening (wandeling), gebruik minder
zwaar voedsel of geestrijke dranken, rust en slaap
meer. en versterkt de nieren met Foster's Rugpijn
Nieren Pillen.
Urinaire en nierstoornissen rijn een bepaalde riekte
em behandeling dient bepaaldelijk op aeze organen
gericht te rijn. Foster's Rugpijn Nieren Pijlen dienen
alleen voor de nieren en urinewegen, en voor niets an
ders. Wanneer met dit geneesmiddel wordt begonnen
voor de nieren ernstig aangetast rijn, zujlen goede resul
taten volgen, maar het is niet verstandig, om uw nieren
lang te verwaarloozen.
Te Schagen verkrijgbaar bij J.
Rotgans, Drogisterij „Het Witte
Kruis", Molenstraat C 14. Toe
zending geschiedt franco na ont
vangst Jan postwissel A f 1.75
voor éé"of f 10 voor zes doozen
Eischt de echte Foster's Rugpijn
Nieren Pillen, weigert elke doos
die niet voorzien tsvan neven
staand handelsmerk.
verlichten, dat zij hem dan zou mogen vergelden, j
wat hij van haar kinderjaren af voor haar had
opgeofferd.
liet een kwam bij het andere en toch zat zij daar
nog altijd in gepeins verdiept.
Zij vroeg zich nog telkens weer af: moogt ge de
vrouw worden van Iemand dien ge niet bemint? Ze
wist wel dat er oneindig veel huwelijken zonder
liefde gesloten w erden en niettemin gelukkig werden,
en hoe vele ook die met vurige liefde begonnen
warden, loopen geheel verkeerd uit.
Was het zonde om zonder liefde in het huwelijk
te treden.
Zonde, zeer zeker als het hart niet vrij is. Maar
daar waar er hartelijke genegenheid bestaat,
oprechte vereering, de vaste wil trouw te zij4
geluk en in ongeluk, en 'het gevoel van zeker
zijn dat men zulks beloven kan, daar moest 0°*
liefde komen. Niet misschien de wonderbloem, ter
wille waarvan de jeugd werelden wil lr' ts««re0'
maar die mooie, stille liefde, die gelukkig Is Ö°or
geluk om zich heen te verspreiden....
Zij glimlachte nu even.
Nog kort geleden had hti gezegd: Ik kan a'leen
mij zelf helpen, nu wist zij Jat hij haar steun en
''aar staf zou wezenl liet was zulk oen hcerly"'
warm gevoei, zoo zalig zoo vredig!
Lora stond op en ging nu zonder dralen uaar 0®
studeerkamer van haar com.
De laatste dagen was er een soort van vervrerm*
ding tusschen hen gekomen, en dit had hen bei<L'a
geriefd, Ten einde dit niet te pijnlijk te gevoelen
hadden ze eikaar zooveel doenlijk vermeden.
andaar dat de oude man nu zeer verbaasd
toen zij zijn kamer inkwam en naar zijn schrijf"
tafel toeging. Hij keek op zijn papieren en zag
naar gelaat een groote verandering had ondergaan*
Zij zag er nu heel anders uit dan den laatsteD
het was alsof een zachte hand alle sporen van strijo
en™n twijfel klJ Raaf weggevaagd had....
Hij wilde spreken, haar Iets vragen, maar zij ieo'
de haar hand op zijn schouder, zeggende:
„Ik kom u verzoeken ,oom Bruno, om aan den
geheimraad te schrijven, dat ik hem verwacht, f*
weet dat hij zal begrijpen, wat ik daarmee bedoel*
evenajs hij het zeker ook begrepen en geëerbiedift
heeft dat ik ^oo lang gedraald heb met mijn ant
woord."
