isg dr»r het<19»*^"ï?4S2Sn3;
Tweede Kamer.
S t a a t.s 1 o t e r ij.
Bekendmakingen.
Gemengd Nieuws.
Maar do dame voor my was minder gelukkig. Ze
was eene buitenlandsche, dat verried het eerste
woord, dat ze zei. Ze had, helaas* -een dictionnaire
thuis, en daarin had ze opgezocht het woord worst,
in haar taal dan. Zoek het maar op in Ten Bruggen-
cate. Hij maakt het je ditmaal gemakkelijk. Worst
is „sausage", niets meer. En een worstebroodje is
eeen „sausage-roll", worstevleesch is „sausage-meat;
oen worstmachine is een „sausage-machine enz. Wel
is waar zijn Weener worstjes „small Germans" is
kleine Duitschers maar om kleine Duitschers be
sluit je niét te vragen; bovendien, 't is oorlogstijd,
en 't woord Duitscher is tegenwoordig een zware
vloek in Engeland, zooals vroeger, en nog steeds,
het woord Hollander een leelijk woord i9 in den
mond van John Buil. Hollandsche moed is jenever
moed, en Hollandsch goud is klatergoud. Dubbel
Hollandsch beteekent koeterwaalsch, en zoo zijn er
meer voorbeelden, waaruit de liefde van den Brit
voor den „Dutchman" blijkt. Dat hebben we zeker té
danken aan onze vriendschappelijke visite aan Chat-
ham in 1667, aan vierdaagsche zeeslagen, en derge
lijke betoogingen.
Maar ouderwetsch dwaal ik af, en zou de worst
koud worden voor ik er mee thuis kwam. De da
me voor mij had dus, zooals ik zei, helaas een dic
tionnaire, en aangetrokken door gezicht en geur
van eenige honderden worsten, trad zij den winkel
binnen, gewapend met haar kennis van het woord
sausage. „Mag ik twee sausages van u?" „Sausages
dame7" „Ja." 'tKwam er al eenigszins aarzelend uit,
de dame had waarschijnlijk meer gewinkeld in En
geland, en kennis gemaakt met de ongelooflijk ge
ringe bevattelijkheid van den Engelschen winkelier, die
slechts geëvenaard wordt door zijn ongelooflijk groote
mate van zelfbewustheid en ik-heb-je-niet noodigheicL
(Sinds den oorlog is daarin, als m andere dingen.,
verandering gekomen). „We hebben op 't oogénblik
geen sausages." Geen sausages, had ze het misschien
niet goed uitgesproken'? Ze herhaalde het woord, dui
delijk, en langzaam. Een winkel vol. en dan geen
sausages. Maar het antwoord klonk, beslist en onge
duldig: „Nee, dame die hebben wc op 't oogénblik
niet, morgen weer. En u. meneer?" Vier save-
loys, juffrouw." En in 't ongestoord en gelukkig bezit
van vier worsten kon ik me huiswaarts Begeven.
Een ander voorbeeld. Een van de eerste dingen
die mijn vrouw noodig had, zoodra we in Engeland
woonden, was een klosje garen, 't Eenvoudigste ding
van dc wereld. Dtat kan je toch natuurlijk vinden in
Ten Bruggen ca te? Garen opgezocht: je vindt twee
woorden, thrcad en yam. Voor wollen garen of sajet
een ander woordworsted. Maar dat moet je na
tuurlijk niet hebben, hoewei je 't onthoudiom in
geval van nood bijl de hand te hebben. Ook vind
je get wijnd garen, maar aangezien je slechts- heel
vage idees hebt van de beteekenis van het woord
getwijnd, laat jo dat maar loopen. Den is er nog
een streng garen, een kluwen gareneen skcin,
a clew of yarn. Dus weer het woord yarn. Dat schijnt
niet zoo kwaad te wezen. Een garenkl oszie je nog
staan, is oen throad-bobbin en nu zoek je op: klos,
je vindt: log (of wood), bobbin. Daarnaast, en een
Iuichkreet ontsnapt je bijna: een kios(je) garen: a
>obbfn of tliread. Natuurlijk zeg je, 't is ook de een
voudigste zaak van de wereld. Tnread beteekent draad,
en wij zeggen toch immers ook, mijn draad is
gebroken.
Zoo ga je dus na^r een garen en band winkel. „Juf
frouw, een bobbin of thread", als 't u blieft. Je moogt
van geluk spreken, als je thuis komt met je ,,reel
of cotton', maar ik ben er bang voor. En zoo
zou ik een massa voorbeelden kunnen geven.
Men ziet reeds, dat woordenboeken ook de beste,
verraderlijke vrienden zijn. Do volgende keer iets an
ders over zee.
Den Haag, 28 Sept
Het ontwerp tot nadere wijziging van het Regle
ment op het beleid der Regeering in Nederlandgch-
Indië waaraan- vastgeschakeld voor de Algemee-
ne Beschouwingen dat nadere wijziging van de In
dische Comptabiliteitswet is door mr. Marchant
heden genoemd „den grondslag voor eene Volks
vertegenwoordiging in Oost-Indiö, waar de openbare
zaak door verantwoordelijke personen in het open
baar zal worden behandeld". De Koloniale Raad, die
nu kermen zal, Is de eerste schrede naar eene zelf
standige Vertegenwoordiging in Insulinde; ligt in
de lijn van het warden der Kolonie tot zelfstandige
rechtsgemeenschap, 'tls dit gewichtige wetsont
werp, netwelk heden in ons Lagerhuis dan eindelijk
in openbare behandeling kwam. De zaak is geen
„novum"; niet „van vandaag of gisteren", gelijk ver-
I schillende sprekers in herinnering brachten. De heer
Marchant heeft heden op sympathiek-loyale wijze
hulde-gebracht aan Idenburg's vooruitzienden staats-
1 mansblik, erbij voegend dat hij, Marchant, die in
11913 tot Idenburg's felste bestrijders behoorde, niet
weifelde te erkennen, dat deze anti-revolutionnaire
staatsman ook toen vaak aan onverdiende kritiek
heeft bloot gestaan^ Dat was een mooi, ridderlijk
woord van den vrijz.-democraat.
Nogmaals: het denkbeeld om Indië eene Vertegen
woordiging te geven is niet gloednieuw. Minister Ma-
lef ijt had een ontwerp gemaakt, en minister Pleyte
heeft dat hier en daar gewijzigd, weer aanhangig
g6Iïl&£Lkt.
We gaan voorwaarts, zij 't dan ook vaak to lang
zaam naar sommiger begrip* te snel naar andere op
vatting. Dit is zeker, dat het denkbeeld om een Ko
lonialen Raad aan Insulinde te .geven, geen bestrij
ding meer vindt; althans in het Parlement. De meest-
conservatiëve stem is daar voor eené Indische Ver
tegenwoordiging gewonnen.
Allen geven toe, dat het daartoe komen moet, als
ook, dat nu het juiste oogénblik ervoor is.
Over „de wijze waarop" den concreten vorm
zooals dr. Beumer 't uitdrukte bestaat echter groot
verschil van gevoelen bij de beoordeeling van het
nu in de Kamer aan de orde zijnde ontwerp!....
De anti-revol. heer Beumer heeft in eene heldere
rede, wat men de Rechtsche bezwaren zou kunnen
noemen dr. Scheurer sloot zich geheel bij hem
aan kritiek geleverd. Vooreerst betreurt hij het,
dat mr. Pleyte aan het ambtelijk element eene veel
minder ruime plaats in den Raad heeft toegedacht
dan in het ontwerp-Malefijt 't geval was. Hier wordt
alles aan de keuze van den Landvoogd overgela
ten, dr. Beumer wil daarentegen een imperatief, bin
dend voorschrift. Maar de groote grief is voor dr.
Beumer zoowel als voor zijn partijgenoot Scheurer,
dat de verkiesbaarheid der vrouw door minister
Pleyte hier wordt binnengebracht Exc. Pleyte
riep de heer Beumer uit moet dat hebben ge
daan op een oogénblik van gemis aan zelfcontrole.
„Keer terug!" riep hij nog den minister van Koloniën
toe, „en alles zal vergeven en vergeten zijn!
De heer Beumer acht deze daad des ministers „on
verantwoordelijk"; in strijd met de beginselen van
den Islam. Bovendien en ook voorstanders van de
bepaling zullen de kracht van dit argument niet kun
nen betwisten! in strijd met art 75 van het Re-
geerings-reglement eischend dat de wetgeving in
Indië zich aansluite bij die van het moederland. Af
wijking van dat beginsel is slechts geoorloofd op
grond van gewichtige redenen: In art. 6 van de or
donnantie voor de lokale gewestelijke Raden
worden slechts mannen verkiesbaar gesteld. Voor
den Kolonialen Raad ook vrouwen....
De heer Scheurer heeft verklaard, zijn stem over
het. ontwerp afhankelijk te maken van de vraag,
of de verkiesbaarheid der vrouw voor den K. R. zal
worden gehandhaafd. Golljk ik reeds opmerkte,
sterk staat de minister hier geheel afgescheiden
van de principiëele kwestie stellig niet
Onder dr, Beumer's grienen behoort nog deze, dat
de bepaling uit min. Malefijt's ontwerp geschrapt is,
dat, zij, die niet-eervol uit 's lands -flenst zijn ont
slagen, niet verkiesbaar zijn voor den Kolonialen Raad.
Een lastig punt is ook, dat de K. R, de Indische Be
grooting ook zal moeten behandelen en wol (volgens
net ontwerp) op den derden Dinsaag in <jc maand
Mei. Bepaalt men een lateron termijn, dan dient de
Indische Comptabiliteits-wet gewijzigd, maar hoe men
do zaak ook regeltvertraging zal zij berokkenen
Het in Indië gevoerd „Indisch debat" zal dc discus-
siën over de Indische Begrooting op het Binnenhof
eer langer dan korter maken. Zijn burgerlijkrecht zal
het Parlement in het moederland onverkort hand
haven
Wat naar de heer Bogaardt enz. kunnen aan-
stippen ook dringend noodig is.
Dat minister PJ.eyte oen paar scheutjes in z'n wijn
zal moeten doen, 't lijkt wol onvermijdelijk. Evenzeer
als 't weer „stuivertje op z'n kant" is, of do Kamer
erin slagen zal, deze ontwerpen morgen, Vrijdag, tot
een goea einde te brengen.
De h.h. Knobel en Marchant traden op als pala
dijnen voor déze wotsvoordracht De leider der Vrijz.-
democraten acht de bepaling, dat do Koloniale
Raad uit 39 leden zal bestaap, niet elastisch genoeg.
Hij wil in de wet zien opgenomen dat de K. 11
„minstens 39 leden".zal tellen. Dan heeft men wat
„speelruimte" voor de toekomst
Dat mr. Marchant in wanne gemoedsstemming op
kwam tegen hetgeen •speciaal dr/ Scheurer vun ae
verkiesbaarheid der vrouw voor den K. B. had ge
zegd: men zal 't begrijpen.
Op de gereserveerde tribune waren de (thans met
„Dat, is flink en braaf van je, Hardi" antwoordde
de jonge stiefmoeder, „en als je het goedvindt ga
ik met je mee."
Lora meende wat Ze zei. Zij meende niet alleen
daarmee een plicht jegens Bernjjardine te vervullen,
maar zij had bovendien altijd sympathie gekoesterd
voor mevrouw Sa 1 ester en dat wilde zc deze nu ook
toonen.
Zij reden met Üo electrische tram naar den Kur-
furstendamm. Aan de Uhlandstasze stapten ze uit,
en toen zij het laatste eind naast elkander voortliepen,
roeiden zij zich beiden weer, zonder het te zeggen'
vriendinnen van vroeger jaren.
De tuinpoort van de villa bij de Baldins stond
open. Lora keek naar binnen en dacht er onwille
keurig aan dat zij* Willy hier, na verloop van jaren,
het eerst had teruggezien.... was hij toch maar noiit
in dat huis gekomen..., f
Zij bleef even staan, en zag toen de kleine Hertha.
Het kind zat op het gazon bij een grooten seringent
struik, met een paar poppen en oen wagentje bij
zich. jnaar zii spoelde niet, staarde alleen mot een
gebogen hoofdje dof voor zich uit. Het goudblonde
naar hing haar, verward om het gezicht.
Hertha I"
De kleine meid sloeg verschrikt de oogen op.
Hertha lieve Herthal"
Lora ging een paar passen den tuin in, en Inu
sprong het kind op, liep op haar toe en omvatte
het met beide armen haar "knieën drukte' het hoofd
tegen haar japon aan alles zonder iets te zeggen,
maar het aardige meisje rilde als een espenblad.
Lora. streek zeer zacht over de blonde lokken en
zij verweet het zich zelve nu dat zij, al had zii de
laatste dagen ook nog zooveel aan het hoofd genad,
zich niet dit arme schepseltje had herinnerd.
JA\ boog zich nu over haar heen, zeggende:
Kijk mij eens aan, lieve Herthal"
Het kind zag haar aan, maar slechts heel even,
toen kroop ze weer weg tusschen de plooien van
Lora's japon en met de magere armpjes greep zij
deze nog Steviger vast
„Een paar minuten maar Hardi. Ik heb hier ook
een plicni te vervullen," zei Lora nu. Daarop ging
ze haastig met de kleine meid naar de dichtsbijf-
zfjhde bank, zeggende:
„Ga daar even zitten Hertha en wees nu lief en
verstandig zooals altijd. Ik ben immers bij je.
Hertha knikte en daarop greep zij weer met beide
handen don arm van Lora.
„Waar is madcmoisello dan?" vroeg deze nu.
„Weg... weg..,"
„En de dienstboden? wie zorgt dan nu voor jou?
Onder tranen antwoordde het kindje;
„Allen zijn weg, sedert gisteren. Vreemde mannen
henben alles doorzocht en alles afgesloten, tante Lora...
Alleen de oude keukenmeid is er nog omdat zij haar
loon nog niet heeft, zegt zijl. En... en.... Mama deugde
niet... Paj>a was een bedriger... zei ze.'en ik.ik„
de agenten zouden mij komen halen en meenemen...
zei ze."
Haar snikken doofden al het overige uit totdat de
kleine weder de armen om Lora heensloeg.
„Tante Lora", riep zij „jneem mij toch mee... ik
ben zoo bang..."
De jonge vrouw was vervuld van medelijden met
het kind. Nog moer dan vroeger - er was nu iets
moer moederlijks in haar bezorgdheid daar was zij
zich ten volle van bewust. Een onwederstaanbare drang
„je moogt dit lieve schepseltje niet verlaten.... zij wordt
je nu als het ware door God toevertrouwd,..,"
En terwijl zij zeer zacht tegen het kind sprak,
dacht zij na wtat haar nu te doen stond. In alle
opgewondenheid, toch zoo kalm mogelijk,...
En toen zei ze:
„Zul je hier een kwartiertje op mii 'blijven wachten,
Hertha? Ik heb een boodschap in ae buurt te doen,
:k kom dadelijk terug, hier heb je mijn hand er op.
Dat vertrouw je toch wd, niet waar?"
Kom je dan heusch terug, tante Lora."
Wat klonk dat angstig en "deze smeekende, droevige
oogen 1
Ja, beslist"
Een kus nog en even toewenken...-
„Neem het mij 'niet kwalijk, Hardi. ik kon dat kind
niet verlaten," zei Lora daarop. Bêmhardino knikte
toestemmend, en, terwijl zij verder gingen, greep zij
zwijgend de hand van Lora, alsof ze zeggen wildeJe
bent zoo goed voor iedereen, wees het ook voor mij,"
De villa Salester lag dieper don tuin in dan die
van Baldin. Een klein eenvoudig gebouw, ten tdeedo
in het groen verscholen. Het zag er uit alsóf de
bewoners daarvan op reis waren. De gordijnen dicht,
in de parterre verdieping de rolluiken omlaag gelaten!
Hij is niet hier," zei Hardi zuchtend.
Maar juist op het zelfde oogénblik ging de voor
deur open en trad Koenraad Salester naar buiten.
In politiek met een brief in de hand.
Hij kromp ineen toen hij hen beiden voor zich
zag staan. Hij1 kreeg plotseling een hoog roode kleur
en nam den hoed af. Dadelijk daarop bedekte hij
echter de oogen met de hand,..,
„Ik was op weg naar jou toe," stamelde hij.
Zij sloeg beide armen om zijh hals en verborg
het gelaat aan zijn borst.
Een kort oogénblik hielden zij elkander omvat
Daarop wrong hij zich los, zacht maar zeer beslist,
alleen haar beide handen hield hif in de zijne."
„Ik was op weg naar jou, Hardi zei hij nu ander
maal, ,,nu dank ik je dat jij hierheen bent gekomen.
Ik moet immers de oogen der menschen schuwen..,,
mijn moeder en ik, wij zijn vogelvrij verklaard."
„Koenraad", riep Hardi in wanhoop uit ^Koen-
raad
.„..„Wij zijn vogelvrij verklaard."
Zij schudde het hoofd, alsof ze hem niet begreep
en als om aan zijn gedachten een andere richting
te geven, smeekte zijf;
Laten wijf naaf je lieve moeder toegaan."
Het was of hijf nu Lora pas opmerkte. Zijn mooi,
openhartig gelaat, drukte nu smart en schaamte uit...
Zij ging haastig naar hem toe en drukte hem zwij-
gena de hand.
Daarop keerde hif zich haastig om en liep hij de
halfdonkere gang door fier opgericht maar Lom
zag toch hoe zijn -geheele lichaam trilde van het
roode sjerpen getooide) kiesrecht-vrouwen weer trouw
op haar oost. Met schitterende s
heeren Marchant's ontboezeming En indien de strenge,
allesziende Kamerbewaarder haar met oud-struders
blik niet in bedwang had gehouden zoudm oi
licht zoo niet een^Leve Marchanthebben aange
heven dan toch mei de geel-witte kleuren ter eene
van den Deventer afgevaardigde hebben gewuifd....
Voor de soc-democraten als wier Woordvoeder
mr Mondeis optrad is 't hier slechts „schijn en
begin van medezeggenschap", voor de inlanders. Mor
gen" daarover nader.
De heer mr. dr. Van Rtjckevorsel, nieuwe afge
vaardigde voor Oosterhout, is heden beëedigd en ge
ïnstalleerd. ANTONIO.
Trekking van Donderdag 28 Sept.
Nos. 1692 7010 en 11890 f 1000.
Nos. 1966 2356 4753 f 400.
Nós 287-3888 7137 15428 18202 19d04 20000 f 200.
Nos 150 1606 6031 6535 8098 8547* 9341 13307 139o2
14902 17640 f 100.
Prijzen van f 70.
56 112 172 689 696 1155 1182
1236 1311 1374 1378 1560 1598.1800
1844 2121 2129 2368 2529 2743 2744
2818 2897 2943 2968 3010 3022 3158
3224 3261 3276 3381 3516 3544 3597
3722 3750 3776 3835 3841 3849 3908
4130 4213 4220 4275 4294 4381 4591
4843 5043 5066 5096 5107 5277 5317
5513 5548 5552 5603 5799 6005 6084
6035 6284 6410 6453 6493 6608 6623
6917 7094 7135 7191 7289 7376 7425
7543 7701 —07 —30 7756 7765 7849
8045 8073 82-46 8275 8280 8316 8440
8571 8572 8674 8722 8767 9141 9182
9194 9303 9407 9414 9483 9499 9557
9793 9913 9958
10121 10224 10315 10329 10334 10429 10464
10493 10504 10657 10793 11074 11170 11212
11223 —319 —491 11573 11619 11817 11931
12022 -023 -122 12243 12267 12398 —485
12748 12895 12914 12928 13070 13205 13495
13620 13706 13707 13817 13911 13944 13967
14247 -301 —400 14454 14501 14564 14636
14718 15119 15126 15140 15325 15368 15384
15552 15640 15752 15809 15837 15936 15948
15955
16114 16140 16231 16169 16505 16522 16652
16654 16747 16882 16895 17255 17303 17322
17341 17464 17475 17658 17665 17708 17812
18010 18068 18081 18250 18366 18377 18554
18610 18611 18667 18850 18972 19122 19213
19217 19301 19394 19402 19521 19591 19648
19773 19775 19777 19793 19866 19906 20058
20059 20133 20273 20322 20353 20380 20410
20643 20771 20927 20949 20972
MILITIE.
Vrijstelling van den dienst.
De Burgemeester der gemeente Schagen brengt het
navolgende ter algemeen® kennis.
Hoewel de inlijving van de ingeschrevenen voor dc
lichting van 1917 vermoedelijk zal geschieden in de
zelfde tijdvakken ais onder gewone omstandigheden,
is het toch mogelijk, dat mot die inlfjving vroeger
dan gewoonlijk zal worden aangevangen.
Ten einde omtrent redenen van vrijstelling die ande"s
Ln den loop van November moeten worden ingebracht,
het verkrijgen van een tijdige beslissing te bevorderen,
is het wcuschelijk deze redenen van vrfjstelling dit
maal reeds in den loop van October as. in te brengen.
De hier bedoelde redenen van vrijstelling zijn alleen
de drie volgende
lo. het bekleeden van een geestelijk of een geestelijk-
mtenschlievend ambt of het in opleiding zijp voor
zoodanig ambt;
2o. kostwinnerschap;
3o. woonplaats of toekomstige woonplaats in Indië.
De redenen van vrfjstelling onder lo. en 2o. ge
noemd, zijn alleen dan geldig, zoo zij zijn ontstaan
na 21 Maart ji.
Voor het doen gelden van de redenen van vrijstelling
onder lo. en 2o. genoemd, moeten de bewijsstukken
worden overlegd ter gemeentesecretarie; voor net doem
gelden van de redenen van vrijstelling, onder 2o. ge
noemd. behoeft ter gemeentesecretarie enkel aanvraag
te worden gedaan tot het opmaken van een staat
van inlichtingen.
ingeboudene snikken.
Hij duwde de deur van de achterkamer open. „Moe
der I zei hij alleen.
Mevrouw Salester lag op de knieën over een koffer
gebogen. Een paar kleedingstukken, de eenvoudigste,
die zfj gevonden had, lagen voor haar op den vloer.
Zij richtte zich langzaam op en toen zij Hardi
zag, verborg zij het gelaat in de handen.
Het was doodstil in de kamer, men "hoorde niets
dan de adem van de vier menschen,
Hardi had mevrouw 'Salester omhelsd trok haar
de handen van voor het gelaat weg, liefkoosde haar
magere wangen en keek haar teedar aan. Deze vrouw
was stokoud geworden in de laatste vier en twintig
uren.
En toch was zij de eerste die sprak en haar eerste
woorden golden haar man.
„Hij was niet 'slecht," zei ze met zacht bevende
stem, .jhif was ook niet begeerig naar geld zooals...
de anderen. Hif was alleen eerzuchtig..." Zij zag
nu tvan de een naar de ander alsof zij- smeekte om
een woord van beaming, om een gunstig oordeel.
Maar Lora en Hardi stonaen daar met gebogen hoofd
en toen zij naar Koenraad keek, wiens gelaat zoo
innig wanhopig was zuchtte zij aiep, zeer diep cm
bedekte het gelaat met de handen.
Lora ging nu naar haar toe en geleidde haar naar
do sofa. Daar gekomen drukte zij haar in de kussens
en, naast haar plaats nemend sprak zij tot haar mot
haar lieve klankvolle stem, terwijl zij zich zelve met
moeite dwóng om kalm te zijn;
„Wij mogen en moeten hem niet veroordeelen. Wij
;ijn hier om te toonen hoe dierbaar u ons is, hoe
eel wij van u houden en dit zuilen blijven 'doen,
wat er ook gebeure. Wij begrijpen allen wat er ié
u omgaat en zouden u gaarne helj>en om het te
torsen.... u en Koenraad. Niemand, gelooft u mij',
zal het u één van beiden aaairekenen wat er ge
beurd is, Kom schep moed, en vertrouw op God
beste mevrouw."
Koenraad had tot nu toe onbeweeglijk tegen den
muur staan leunen,, dicht bij1 de deur, dén blik strak
oor zich uit gericht, alsof hij iedereen wilde ontt-
.vijken, de lippen vast op elkaar geperst. In de hand
hield hij nog steeds een brief in een witte enveloppe
Eensklaps trad hij op Lora toe als door een vast
besluit gedreven. Hij zag niemand aan en telkens
verwisselde zijn gelaat van kleur maar nochthans was
zijn stem kalm toen hij hard en streng zei da
„Ik dank u hartelijk voor uw tiroostwoorden, ma-
vrouw, ook uit naam van mijn moeder. En u en
Bernhardine voor uw komen hier heen. Het is edel
en grootmoedig van u beiden maar wij, moeder en
ik. mogen ons niet aan zelfmisleiding oveTgeven, als
wij den strijd om een nieuw bestaan willen aanvaar
den. Wfj blijven mat een eeuwige schandvlek be
last... en als men aan den smaad nu ook nog het
medelijden paart.... wordt het niet betar... misschien
zou ik juist hetmedelijden nog het minst kunnen
dragen...,
hij zuchfe diep en drukte de rechterhand op de
borst, alsof hij daar pijn gevoelde.
„Wfj moeten alle banden die ons aan het verleden
voor de lichting van 1917, die ver.
Ingeschreven der himroren vermeide
meenen op g™ t£ jannen maken op vTijsleHuw
dfenst worden bij dezen uitgenoodigd luervaif
y*f fort 'inleveren van de veireischte bewijsstukken'
r.onJ.r^ d» S*r 1916.
voormiddags tusschen 9 ön 12 uiuj.
Schagen, 26 September 1916.
De Bürgemeestcr voornoemd,
p. BUIK Je., lo.-B,
De° di(EEhdhMlLo?emNh* bm nog altijd druk werk
en een enk 1 maal vindt men onder de mededeelin-
£en hieromtrent in dr Engelsche bladen wel eens
merkwaardige uitspraken. Zoo lezen we nu bijv. hoe
voorhetBeeston Tribunal werd medegedeeld, dat
een gedelegeerde van het ministerie van oorlog had
verkfaard dat alleen in zeer buitengewone geval,
len mannen onder de 30 jaar masten worden vr(j.
gesteld. Vóór Juni a.s. zijn nog een millioen man
noodig en men meende dezen elders te k innen ver
krijgen zonder de leeftijdsgren ste veihoogen. Niet
temin stelde dit tribunaal nog een aamtal passement,
werkers vrij voor een nieuwen termijn van 3 maan.
den omdat ze werk deden voor de regeering. \oor
een ander tribunaal verscheen een werkgever, die
vrijstelling verzocht voor een bediende van jaar.
De firma was belast met de versiering en inrich
ting van het paleis van een Indisch vorst, een werk,
dat 20.000 p.st. kostte en de bediende was de eenige
die het voorbereidend werk kon verrichten.
Een lid van het tribunaal merkte op: Het versie
ren van paleizen is nu toch zeker nauwelijks iets
noodzakelijks noch in Indië noch elders in het Rijk.
Intusschen kreeg de bediende toch een korten tijd
van uitstel.
In een ander tribunaal stelde de voorzitter voer
alle gehuwden de behandeling der zaken voor onbe-
paalden tijd uit, omdat hij van meening was, dat et
nog veel te veel ongehuwden rondliepen, die z.i. het
eerst aan de beurt waren om te worden ingelijfd.
NIEUWE DUITSCHE ZEPPELINS.
Uit PETROGAD, 27 September. Uit betrouwbare
berichten blijkt, dat de Duitschers nog steeds bezig
zijn, op krachtige wijze hun luchtvloot uit te brei
den, namelijk door den bouw van een aantal Zep
pelins enan nieuwe constructie; deze luchtschepen
moet eni staat zijn 5000 kilo springstoffen mee te
voeren; hun inhoud is twee millioen kubieke voe
ten, met een lengte van 780 voet; de snelheid is on
geveer honderd kilometer per uur, terwijl zij zich
over afstanden van 5000 kilometer van hun basis
kunnen verwijderen. Na het uitwerpen hunner bom
men ktmnen deze schepen stijgen tot een hoogte van
17000 voet. Bovendien zijn deze schepen gewapend
met snelvuurkanonnen, benevens de gewone mitrail
leurs; de bemanning bestaat uit 30 tot 35 koppen.
Reeds met October moet een drietal dezer nieuwste
Zepp's gereed zijn.
DE „BREMEN".
In de Koln. Zeitung vinden we nog enkele bij
zonderheden, aldus het Hdbld., over de in de Ame-l
rikaansche wateren aangekomen handelsduikboot
„Rremen" en kapitein Schwarzkopf.
I)e „Bremcn" is geheel een zusterschip van de,
„Deutschland", het heeft dezelfde afmetingen, ter
wijl ook de Germanlawerf de bouw op zich nam.
Nadat duikproeven waren genomen zonder lading,
volgde een tocht met de lading aan "boord, welke in
hoofdzaak uit kleurstoffen en geneesmiddelen be
sfond. Alles liep vlot van stapel, zoodat de „Bremen"
de groote tocht kon aanvaarden, toen de „Deutsch
land" de vaderlandsche kusten weer naderde.
Evenals kapitein Konig, behoorde ook kapitein
Schwarzkopf, voordat hij in dienst trad van de „O-
zeanreedrei", tot het officierskorps van de Nordd
Lloyd. In 1899 kwam hij als vierde officier bij die
maatschappij. In 1900 was hij aan boord .van de Kai-
ser Wilhelm der Grosse, toen dit schip tijdens de
groote brand van de pier te Hoboken érnstig ge
vaar liep. Bij het uitbreken van den oorlog was
hij mef de Prins Friedrich Wilhelm ln de buurt van
Spitsbergen.
Schwarzkopf, in 1875 geboren, zou eerst studeeren,
maar de drang naar zee was hem te machtig; toen
hij 17 jaar oud was, was hij niet m'eer op de school
banken te houden en ging hij aan boord van een
Hamburgsch zeilschip het zeegat uit
binden verbreken", ging hij nu voort. Hier is .nijn
verzoek om ontslag uit den militairen dienst.... Zijne
Majesteit kan geen officier gebruiken wiens eer be
vlekt is. Ik wilde juist dien brief naar <de post bren
gén... en dan daarna naar jou gaan Hardi f Dat is...
het ergste... Ik wilde je nog eens bedanken Hardi...
en Daan wilde ik..j. dat doe ik nu hier... je woord
teruggeven..,, en afscheid nemen... voor altijd."
Eerst bij de laatste woorden trilde zijn stem. Hij
hield zich met de beide handen aan de tafel vast
Doordat hij niet opkeek, zag hij niet dat Hardi
langzaam naar hem toe was gekomen met fier op
gericht hoofd, even trotsch en fier alsof zij plotseling
tot een vast besluit was gekomen. In haar oogen
stonden tranen maar niettemin glimlachte zij.
En nu.:., de handen op zijn schouders leggend zei
ze op innig-teederen toon.
„Koenraad, zie mij aan... je kunt geen medelijden
dragen, maar mijn liefde zal je toch immers niet
terugstooton. en al doe je het ook dan geef ik jou
toch je "Woord niet terug. Als je met je moeder va-
weg trekt, de zee over., dan ga ik met u beiden
mede... Overal heen Koenraad 1"
Hij was ineengekrompen toen hij den druk van
haar handen voelde. Zijn verzoek om ontslag gleed op
den grond neer "en zich omkeerend slaardo hij haar
recht in de oogen. Zijn gelaat verhelderde nu eens
klaps, het was alsof er een zonnestraal tot hem door
drong maar dadelijk daarop stond het weder rustig.
„Ik dank je, Hardi" zei hij dank je duizend»"»8'
Maar je kent de wereld niet. Hetgeen op ons kleeft
gaat overal met ons mee, dat kunnen wij niet van
ons afzetten en daarom moeten we het alleen dragen,
moeder en ik. Dat is niets voor jou, Hardi.zulk
een lotl God beware Je daarvoor' Schande én pr-
moede en hoogst waarschijnlijk hard werken. Goddank
als ik er met hard werken kan komen om moeder
en mij zelve te onderhouden."
Hij wilde haar handen uit de zijne losmaken maar
zij hield hem stevig vast.
v,Jé hebt mij voor een kind aangezien en daar hadt
je ook roden toe", hernam ze, maar nu ben ik
sterke vrouw geworden. Al breek je mij ook in stuk-
ken, ik laat je niet los! Je wilt mij uit medelijder»
de vrijheid hergeven maar ik kan evenmin als j'J
medelijden dulden. Modelijden is nog erger dan smaad,
zeg je zelf. Ik blijf je trouw ik behoor jou toe.
Als je me van je afduwt, dan volg ik je nochthans
tot aan het einde der wereld, tenzij dat jij. Koenraad,
mijn dierbare Conny, mij recht in de oogen starend,
kunt zeggen, dat je mij niet meer bemint".
En eensklaps vloog zij hem met een juichkreet in
de armen, kuste ze hem telkens en telkens weer.
„Conny, dwaze jongen dat je bent.... zie je wel...
dM, kun je niet zeggen... je hebt mij' daartoe veel
te liefl En al hét andere.... alles... alles,,', is slechts
asch en stofDat raakt ons nauwelijksKom, moe
derlief.... kom. En wees mot ons gelukkig in t>aj?
liefde!.... Want wij zullen zegevieren.,. Koenraad' Ik
weet het Wij zullen zegevieruiv..."
.(Wordt vervolgd.)
