Binnenlandsch Nieuws.
Gemengd Nieuws.
getuige '-.jn van wat Mlle Coraeiie te wachten stond„..
Meneer, kwam een der bedienden Frits waar
schuwen, daar is de politie....
Ja. ik kom.... ik kom.,..
Mevrouw Gato bleef luisteren. Nu was 't haar, of
ze niet naar beneden durfde gaan.
Lang, heel lang bleef zij luisteren, naar de gelui
den in het huis. Zij hoorde het kraken van zware
mannentreden het openen en sluiten van deuren),
mompelen van grove stemmen.... Een vreemde angst
overstelpte haar nu nadat ze 't gedaan had dat stoppen
van haar mans geld in het koffertje van Mlle Cornelie...
Eensklaps vloog Trui, de werkmeid haar kamer in.
0, gunst, mevrouw. Mevrouwlief. riep Trui uit
tbbró
dief is?
ze hebl>en 'de centen gevonden. Én weet u wie de
Mevrouw nu lijkbleek en over gansche lijf sidde
rend schudde van-neen.
De nieuwe juf. Die Cornelie met d'r polkahaar.
Mevrouw Gato moest wel naar beneden, 't Was eene
consternatie in 't huis.... Een paar klanten waren al
weggeloopten san ongeduld, omdat er niemand was,
die behoorlijk bediende....
Cato ging naar beneden.
Daar stond Mlle Cornelie met vlammende oogen, ge
kruiste armen. En Frits als een raddooze, recher
cheur bewerend dat 't eenvoudig niet mogelijk was....
Niet konl...
Toen Cato binnen kwam zweeg hij plotseling.
Rechercheur keek van den een naar den ander...
Zwijgend en peinzend
Mevrouw Cato die daar klappertandend, op haar
beenen trillend stond, zeer scherp aankijkend....
Ëensklaps zei Mlle Cornelie tot den rechercheur:
Mag ik u even afzonderlijk spreken.
Zeker zei de politieman. De anderen gingen, toon
hij een wenk gaf, even uit het vertrek, 't Duurde niet
zoo heel kort. En toen ze weer binnen kwamen ver
klaarde rechercheur gaarne mevrouw Cato te willen
spreken.
Mij? riep Cato uit, zoo wit als een doek.
Rechercheur knikte slechts.
Enkele oogenblikken later vroeg hij een glas water.
Cato had bekend.
En rechercheur verklaarde zeer tot rijn leedwazen
proces-verbaal van 't geval te moeten maken.
Vooral ook opi grond van de inlichtingen, die de
justitie ten opzichte van Mlle Cornelie's verleden had
gekregen, heeft de officier van justitie aan de zaak
geen verder gevolg gegeven,
Mlle Cornelie is uit het magazijn vertrokkeif, waar
rij nu vertoeft is een geheim.
En mevrouw Cato heeft de haar wettig toekomende
plaats als gade behouden. Maar als rij in het maga
zijn komt, dan is 'tslechts bedeesd en schuchter,
angstig en zwijgend gevoelend de minachting, die
de nu weer nieuwe winkeljufs koesteren voor het arme,
snel verouderde vrouwtje ondanks het groote ver
driet dat Cato moest verduren....
MAITRE CORBEAU.
HET VISSCHERIJBEDRIJF TE IJMUIDEN.
Donderdagmorgen ontstond stagnatie in den visch-
verkoop in de rijksvischhallen te IJmuiden, mei het
gevolg, dat de publieke afslag, die anders te zeven uur
begint, thans eerst te 10 uur kon beginnetn. Oorzaak
was een bezwaar van de commissie uit d ereeders-ver-
eeniging. die de overeenkomst tusschen de reeders-
vereeniging en de Engelsche regeering heeft na te
leven om visch in voldoende mate beschikbaar te
stellen als regeeringsvisch voor ons land. Er waren
namelijk slechts ztes stoomtreilers aan de markt, die
tezamen ongeveer 700 kisten visch hadden aangevoerd
van de soort, waarover voor ons land beschikt mag
worden. De Zeevischvereeniging had 2400 kisten re
geerings visch noodig. eischte dus de 700 aangevoerde
kisten voor zich op. Bovengenoemde commissie uit
de reeders, indachtig haar overeenkomst inzake 35
pet. der aangevoerde visch voor Engeland, maakte
nu bezwaren de 700 kisten af te staan, waarop de
verkoop van visch werd opgeschort en da receering
met hel feit in kennis werd gesteld en machtiging
tot inbeslagneming werd gevraagd door tusschenkomst
van den burgemeester. Voor daartoe werd overge
gaan gaven de reeders toe en werden de 700 kisten
visch ter beschikking van de Zeevischvereeniging ge
steld. Financieele schade hebben de eigenaars van de
visch daar niel van, daar onze regeertngspriizen. thans
nog hooger rijn dan de gereduceerde Engels ene prijzen.
Er gaan te IJmuiden geruchten, dat behalve de drie
genoemde treiters, nog een groot getal andere schepen
zou rijn opgebracht naar Engelsche havens en dat dit
opbrengen to wijten zou zijn aan de omstandigheidj
dat de Roedersvereeniging tot heden niet de volle 3o
procent der aangevoerde visch voor Engeland heeft
doen koopen.
In zijn spreken ,maar met zulk een trek van ver
slagenheid en bitter leed op zijn gezicht, dat het
hart van dokter Bond met het diepste medelijden
vervuld was.
„Mijn vrouw, u zal zeker wel toestaan, dat
mijn vrouw bij hem blijft tot het einde?" zeide
Sir James langzaam. „Hij is onze eenige zoon. Zij
heeft hem altijd verafgood. Het Is zulk een vree-
selijke slag voor haar",
„Lady Clevedale kan bij hem blijven, zoolang zij
maar wil", antwoordde Bond en er kwam een brok
in rijn keel. toen het tafereel aan het bed, dat hij juist
verlaten had. weer voor hem oprees, en de bange oogen
van Denis' moeder hem weer met dien smeekenden
blik aan schenen te zien.
„Dokter Waring denkt" vervolgde de interne go-
neesheer. dat hij misschien nog tot bewustzijn zal
komen. 'Maar 't is ook mogelijk, dat hij ongemerkt
uit den eenen slaap in den anderen overgaat. In derge
lijke gevallen kan dat onmogelijk met zekerheid ge
zegd worden. We zullen alle6 doen om dat gedeelte
van de zaal zooveel mogelijk voor af te zonderen.
Ik had graag uw zoon in een aparte kamer gebracht,
maar er was er geen open."
„Het komt er niets op aan." Even gleed er iets van
een glimlach over Sir James' mooi, oud gericht. Het
is alsof nu niets er meer opaan komt, nu onze jon
gen...," Hij kon den zin niet ten einde brengen
maar keerde zich om naar het raam en keek over de
zonnige duinen door een mist van tranen. „Ik moet
nu weg," zeide hij na eenige oogenblikken, naar het
station, om het arme kind te halen ach, dat is wel
de climax van de tragedie," viel hij zichzelf in de rede,
ouze iongen stond op' 't punt om zich te verloven met
freule Tarnley. Zjj logeerde verieden week bij ons, en
hoewel het nog geen bepaald engagement is, zijn ze
het toch samen eens, 'daar valt niet aan te twijfelen
en daarom heb ik haiar getelegrafeerd hier te komen.
Ik dacht, dat het nog een schijn van troost voor haar
zou kunnen ziin om hier met ons bij hem te weaan,
't arme kind!"
Kan ze gauw hier zijn?"
Om half zes. 't Is nu even over vijven. Denkt U
dat er geen tijd te verliezen is, als rij hem nog levend
zien wil?" Weer trilde rijn stem zoo, dat de laatste
woorden bijna onhoorbaar waren.
„Ik vrees dat er weinig tijd te verliezen valt", luidde
het ernstige antwoord. Sir James Verliet hef kleine
kamertje en begaf zich weer naar de ziekenzaal. De
dokter volgde hem. Zijn vrouw zat naast het bed van
hun zoon, haar angstige oogen onafgewend op het on
bewegelijk gericht gevestigd, terwijl haar hand teeder
die roerlooze hand streelde, die op het dek lag. Zij
keek haar man aan, toen deze zacht rijn hand op haar
schouder legde, en de stille wanhoop op haar gericht
deed Bond's hart ineenkrimpen,. Zij zag den dokter
niet, zij had geen oogen voor iets anders als voor die
roerlooze gestalte op het bed. Zij dacht aan niets
als aan dit eene: dat haar jongen levensgevaarlijk
gekwetst was haar eenige iongen.
„Hij ziet er net zoo uit als toen hij efen kleine
iongen was en ik hem thuis naar zijn bedje gebracht
had," fluisterde zij, terwijl haar oogen zich weer naar
Omtrent de reden voor het opbrengen der reeds ge-
noemde schepen verkert men nog steeds in liet duister,
inmiddels worden de binnengekomen stoomtreilers voor-
i loopig opgelegd.
OVER DE GRENS GEKOMEN.
Uit Winterswijk wordt aan de N. Arnh. Ct. gemold
Gister word meiiding gemaakt van een Belgischen
krijgsgevangene die uitnet kamp te Munster ontvlucht
was. De man maakte door rijn plat-Duitsche taal, rijn
inlichtingen en gebaren al aanstonds eed vreemden in»
druk. Hij werd echter, evenals andere ontvluchte
krijgsgevangenen, in het hotel de Zon onderdak ge
bracht en ontving daar gratis kost en logies.
Met de beide hier aangekomen Franschen werd hij
door een sergeant naar -Rotterdam en daar naar den
consul gebracht. Bij de door dezen ingewonnen inlich
tingen bleek het ten slotte, dat. de Belg niet adders was
dan een "Duitsche deserteur, die gemakkelijk en goed
koop in Rotterdam was beland.
Gisteravond rijn te Well twee Duitsche deserteurs
over de grens gekomen. Een hunner werd, terwijl hij
zich reeds op Nederlandsch gebied bevond, door de
Duitsche grenswacht doodgeschoten.
Bij Terapcl, gemeente vlagwodde, rijn Donderdag
twee Servische krijgsgevangenen over de grens ge-
kome.
AANGESCHOTEN.
Donderdagmorgen 4 uur zijn, zoo meld de N. Vetil.
Qt.. te Venlo bij de nieuwe kerk buiten de Roermcxndsche
poort door een soldaat-kommies twee Duitsche vrouwen
uit Dusseldorp. die op zijn haltgeroep niet stil ston
den, aangeschoten, De eene werd onder den enkel
de andere onder den rechterheup geraakt. Nadat ze
door een dokter waren verbonden, rijn ze naar het
gasthuis overgebracht.
DE VEERMAN VAN DEN BRIEL.
In Den Briel heeft zich een Coppelstockcommissie
fivormd, die in 1917 als de Sinte Catharinakcrk van Dein
riel vijf eeuwen oud zal rijn, daaraan een gedenk
raam wil schenken, ter herinnering aan den veerman
Jan Pieterszoon GoppeLstock, den man van hetIn
naam van Oranje!"
Velen Nederlanders zal het, naar Wij vort rouwen,
aangenaam rijn te weten dat de penningm. dezer com
missie is mr. L. Trouw, zoodat zij in de gedegenheid
zijn bij 4te dragen, tot dit gedenkteekem voor den
man, die de commissie noemthet prototype van
de Jantjes uit ons heldentijdperk."
De plaats van het monument voor het in naam
van Oranje" is zeer gelukkig gekozen. In deze kerk toch
werd het huwelijk ingezegend van Willem van Oranje
met Charlotte van Bourbon. Maarten Harpertsz. Tromp
werd er gedoopt, admiraal Dubbel Witt ,zut hier ln
't gestoelte der diakenen."
DE AANMAAK VAN MUNITIE.
In het Maandblad van den Nederlandschen Jour
nalistenkring wordt medegedeeld, dat door den mi
nister van Oorlog, onder eenige voorwaarden op ver
zoek van het dagalijksch bestuur van den Nederland
schen Journalistenkring, aan een aantal vertegenjwoor-
digers van Nederlandsche bladen gelegenheid wordt
gegeven, om onder deskundige leiding in de verschil
lende groote werkplaatsen van het Rijk een kijkje
te nemen op den aanmaak van muni.ie die als ge
volg van den dreigenden oorlogstoestand met kracht
is ter hand genomen.
De uitnoodigingen daarvoor zijn aan een beperkt
aantal bladen verzonden, daar de toe te Jaten gezel
schappen, tmwee in getal, niet meer dan ten hoogste
12 personen kunnen omvatten.
ER WAREN ER TE KORT.
Te Leiden was eergisteren op het postkantoor zoo'n'
groote toeloop om postzegels van 3 ets. dat de voor
raad niet toereikend was. Er waren dam ook in den
namiddag geen postzegels van 3 ets. te krijgen.
UITVOER UIT ENGELAND NAAR NEDERLAND.
Officieel wordt door Reuter uit Londen gemeld dat
tot 31 December geen verlof meer zal worden gegeven
voor den uitvoer uit Engeland naar Nederland van
aluin (aluminium-sulfaat) en tot nader orde van cal-
cium-carbid, vleesch, gezouten spek schaapsvellen en
visch.
EEN OPLICHTER AAN HET WERK.
Ten kantore van den heer A. J. S., aan de Char
lotte de Bourbonstraat te 's-Gravenhage directeur vau
een Handelsmaatschappij, meldde zich in 't laatst van
Augustus iemand aan om hem te spreken over een te
verleenen ondersteuning. Op dat oogenblik door drukke
bezigheden verhinderd hem te ontvangen, liet de heer
S. den bezoeker weten, dat deze maar eens terug
moest komen. Op het visitekaartje van den bezoeker
stondC. J. Arendse, rechtskundig adviseur, wonende
v. Ravesteynstraat te -'s-Gravenhage.
De heer S., het visitekaartje bekijkend, nadat hij
den bezoeker van achter de gordijnen had zien ver
trekken. begon eenige achterdocht te krijgen, mede
in verband met het feit, dat een kennis van hem
was opgelicht. In het Adresboek vond hij niet den
naa mvan mijnheer, noch in de stratenlijst achter in
het Adresboek. Om «enigszins voorbereid te rijn, als
mijnh<ier terugkwam, vroeg hij om onkchungeu
°eDeS?tdeellde hem per telefoon mede, 'dat hij voor
zichtig: moe6t rijn, want ais het dezelfde was, die in
haar ldadboekje had staan was de bedoelde mynneei
een gsvaarlijke oplichter. De politie raadde don nee'
S. aan. -wanneer de man zicfn aanmeldde, hem dar
te ontwangen en als de heer S. dam zoo goed wudi
rijn onr. Ie waarschuwen, dan zou men van wege de
recherdbe ook zorgen tegenwoordig te zjjn.
Toem nu op 30 Augustus de rechtskundige adviseur
per telefoon èan den heer vroeg, of deze hem kon
ontvar^en, antwoordde de heer S. of mijnheer zoo
goed «ou willen zijn des middags om 2 uur zich te
zijnen /kantoor te vervoegen.
De «recherche gewaarschuwd, zorgde eveneens om
2 uur daar aanwezig te rijn in den persoon van den
inspecteur, den heer Lucas. Deze stelde zich in het
privé-1 rantoor van dan heer S. achter een gordijn ver
dekt op.
Op «en bepaalden tijd werd de heer Arendse aan
gediend -en trad hjj keurig gekleed het kantoor bnoen,
zijn knoopsgfft getooid met het lint van de
OranjrvNassauorde, welke versiering hij bijzonder in
het <x«g liet loopen.
Na een zeer correcte voorstelling zijnerzijds cn na
dat de heer S. hem -een stoel gepresenteerd had, deelde
A. mtSÜe, dat hjj was secretaris van het Nationaal
Steuncomité, afdeeling ^Vaiilantlaan; eertijds genoot hij
de eer' armbezoeker te zijn geweest van de verrem-
ging liefdadigheid naar vermogen" te Amsterdam.
Hetdoel van zijn komst was om onderstefeung te
vragen "voor een zekeren W. K. M., een oud-musicus,
man van zeer fatsoenlijke afkomst en zeer oppassend.
Diens vrouw was geheel verlamd en was haar spraak
veren ogflm kwijt. Haar medicus had als laatste redmid
del vo orgeschreven de aanschaffing van een ehrtri
ceerma dliine, doch daar de menschen niet in stnat
waren 'een zoodanige betrekkelijk kostbare machine,
aan te schaffen, verzocht hij den heer S. hem voor
dat doiél een som gelds ter hand te stellen. Hij, A.,
had zellf alles aan het gezin M. opgeofferd en rijn
oom, dse 'bankier Havélaar te Rotterdam, had er reeds
zooveel geld voor gegeven, dat hij meende, dat nu
de beuitt was aan den heer S.
Toen de 'heer Lucas achter het gordijn dit verhaal
\had geboord en hij bemerkte dat de heer S, in
twijfel verkeerde of hij wat zou geven of niet, trad hij
naar voTen -en legde de hand op A. daar hij in hem
had heibend oen berucht oplichter. A. -schrok hevig
en poo^jde dadelijk rijn ridderlint te verbergen. In
gezelsclu rp van den heer .Lucas vertrok A. naar het
politiebu reau. 1
Gistere m stond hij voor de rechtbank terecht be
schuldigd van poging tot oplichting.
DE OMDERZEESRSOORLOG.
Uit BE5RLIJN, 19 October. Officieel. Door Duitsche
onderzeebrs werden in de Middellandsche Zee in
den gronifl geboordden 4«n October het ledige fib-
gelsche tiroepentransportschip Franconia, 1-8.150 ton;
den llen Octdber het bewapende Engelsche trans
portschip! CrwShill, 6002 ton, met paarden en Ser
vische oppassers; den 12en October Het bewapende
Engelfiche zwaar geladen transportschip Sebet, 1600
ton. T>e Crosshlll en de Sebet waren op weg naar
Saloniki..
Den l'6tien'October beschoot een Duitsche onder
zeeër rnert succes een fabriek en stationsgebouwen bij
Catan:taro in Calabrië.
DE „A1LFHILD".
Uit STOCKHOLM, .19 Oct. Uit Unterstad wordt be
richt: Het stoomschip „Alfhild" is gisteren is een
hevig, en storm in de Aalandszee vergaan. De be-
mann ing vantien man, benevens twee vrouwen,
verlie ten het stoomschip in twee reddingsbooten.
Een 'an beiden, waarin zich zes mannen en dj twee
vrouv ven bevonden, kantelde. Met uitzonderiig van
een eter vrouwen, die in de tweede boot wsd op
genomen. verdronken allen. De tweede boot kwam
hedenochtend vroeg aan het Untersted lichtschip aan
Een 1 lichtmatroos was dood en de tweede machinist
was 1 srankzinnig over boord gesprongen.
DE DUITBOHE HANDELSDUIKBOOT BREMEN.
Uit 'WASHINGTON, 10 Oct Heden werd djor voor
name. Duitsche diplomaten, die met de bewegingen
van ie „Bremen" op de hoogje waren, erkend, dat
het s chip verloren is gegaan.
BIJ DEN DUITSCHEN KEIZER.
Uit BOEDAPEST, -18 Oct. Over de levemwijze van
den IOuitachen keizer m oorlogstijd meldt de eorres-
pondi int .van de Budapesti Hhrlap uit het Duitsche
hoofd Uiwartier: 'De keizer brengt Tien gaieelen dag
door met ernstigen arbeid; 'hij behandéit stukken
hert jonge gezicht op het kussen wendden. „Hij is
altijd zoo'n lieve jongen geweest, hij heeft ons nooit
moeite gegeven, nooit eenig verdriet gedaan en hij
was zoo vroolijk het zonnetje in huis." Haar
stem begaf haar. De dokter volgde haar blik en staar
de een oogenblik naar het gezicht van den patiënt.
Waren moeders altijd blind, dacht Bond in stilte,
terwijl hij met rijn scherpen "blik opmerkte, welke
weeke lijnen er om den mond van den gekwetste
fikomen waren, terwijl hij daar bewusteloos neerlag.
n onwillekeurig stelde hij zich de vraag of dat zor-
gelooze gezicht werkelijk grootheid van karakter stand
vastigheid, betrouwbaarheid verborg, of dat de jongen"
die door rijn moeder verafgood werd alleen maar
goed was geweest, omdat goedheid 't gemakkelijkst
was en 't minst tegenstand ondervond. Maar hij bleef
niet lang stilstaan -bij die overwegingen en wendde
zich tot Sir James met de vraag, of zij nu niet naar
het station zouden span. Hij kon de gedachte niet
verdragen, dat de oude man men droeven tocht alleen
zou doen, en nadat hij aan oen jongeren collega de
zorg voor Denis Clevedale had opgedragen, begeleid
de nij den vader van den patiënt ooor de oude stad
naar net station. Zij spraken slechts enkele woorden,
toen zjj met haastige schreden de steile straat afliepenj
die van den heuvel naar de stad leidde. Sir Jamos
was verdiept in droeve gedachten, die alle verlangen
naar een gesprek buitensloten en Bond onthield er
zich met kiesche fijngevoeligheid van die gedachten
te verstoren.
De trein was op tijd, de reizigster, o pwie zij wicht-
ten, stapte vlak bij hen uit en Bond werd voorgesteld
aan oen jonge dame, die door haar eenvoudige, maar
elegante kleeding, vorstelijke houding en strenge schoon
heid menigeen er toe bracht nog eens naar haar om
te zien.
Haar oogen waren heel blauw en schitterend,
harde oogen, die gedachte schoot Bond door 't hoofd
op 't zelfde oogenblik, dat hij haar zag; haar tint was
blank maar bleek, haar -trekken mooi als van een
klassiek beeld maar haar fijnbesneden mond gaf den
zelfden indruk van hardheid als haar oogen. Haar
houding en haar optreden was uitermate kalm en
zelfs toen Sir James haar met herhaaldelijk stokkende
stem de bijzonderheden van 't gebeurde mededeelde,
toojide zij geen uiterlijke teekenen van ontroering.
Ontzaglijke zelfboheersching of volkomen harteioosr
hedddacht Bond. Zij heert zichzelf op een onge
looflijke wijze in bedwang, of haar liefde voor den
jongen Clevedal gaat niet diep." Dokter Bond had
zich de gewoonte ogen gemaakt zijn patiënten in het
ziekenhuis scherp te observeeren en daardoor was hij
ertoe gekomen alle personen met wie hij in aanra
king kwam. nauwlettend gaae te slaan en freule
Tarnley maakte geen gunstigen indruk op hem. Dat
rij mooi was viel niet te ontkennen, dat zou ieder
een dadelijk moeten toegeven, maar de dokter verge
leek haar harde blauwe oogen met de zachte oogen
van zuster Maigaret, toen hij haar naar don stervenden
jongen man had zien kijken.
„Ik dacht dat je graag hier zoudt rijnzeide Sir
Jam-es mot duidelijk merkbare ontroering. Jjj en onze
arme Denis waart zulke Intieme vrienden, 'jjj en hij.
r,f verneemt rapporten zijner ministers cn ook ont-
VïLiifft hij bezoeken van bondsvorsten, staatslieden en
Starren Precies twaalf uur s middags ontvangt
mKSc d«g Hindenburg en Ludendorff in een ge
meenschappelijke audiëntie. Vrouwen mogen zich
niet in het hoofdkwartier ophouden en de keizer
staat zijn familie een oponthoud in het hoofdkwar
tier iriet, toe. Des namiddags tusschen 3 en 5 uur
maakt do keizer een wandeling, vergezeld van ie-
Stnd van het gevolg of alleen en wel in het groote
park van de plaats waar het hoofdkwartier is ge
vestigd. N' Crt-
HET DURE LEVEN.
Volcens officieele berekeningen van het Britsche
ministerie van Handel is het levensonderhoud voor
werkende klasse gemiddeld 50 pet. duurder ge
worden, in vergelijking met Juli 1914.
DRAADLOOZE VERBINDING.
bitl U EENEN, 18 October. üc bladen alhier consta-
teeren dat men erin geslaagd is, een directe draad-
looze verbinding tusschen Madrid, Weenen en Boe
dapest.
VERKLARINGEN VAN EEN GEVANGENE.
In een officieel Wolff-telegram wordt medegedeeld,
dat de bij de uitwisseling van gevangenen, uit de
Russische gevangenschap ontslagene gevangene K.
een beëedigde verklaring aflegde yoor den krijgs
raad, waarin hij verklaarde, dat zijn bewakers de
.gevangenen ruw behandelden, hen met de vuist sloe
gen. Hij zelf werd "zonder gegronde roden door eeo
bewaker met de hand in het gezicht geslagen cn
zijn kameraden werden eveneens zonder reden mis
handeld. Een man, toen de beide beenen waren af
gezet, was in hooge koorts, 's nachts uit het bed ge
vallen. Door zijn kameraden geroepen bewaker zag
hem liggen en verdween weer met een verachleltike
handbeweging. De man bleef anderhalf uur liggen.
Klachten leidden tot geen gevolg. De pleegzusters
beproefden soms gegevanger.en te helpen, maar be
meten geen duurzame wijziging in ae behandeling -
De behandeling der geneesheeren en zusters was
eveneens gevoelloos en ruw. Een zuster, die Duitsch
sprak, had het verzoek van een soldaat om aardap
pelen geweigerd, met de woorden:
„Wat, wilt ge nog aardappelen eten, ge gaat toch
goedig dood".
Herhaaldelijk had hij gezien, dat de zusters naar
de gewonden spuwden, b.v. wanneer deze in koorts
om zich heen sloegen of eten weigerden. De genees
heer verwaarloosde ernstig de wond, de amputaties
hadden meest een doodelijk verloop, Terwijl de ge
vangene er vertoefde, bleef er van de zes of zeven
geamputeerden slechts een ln het leven. Een kame
raad had hem verteld, dat sedert September 1014 in
het gèheel slechts drie geamputeerden in het leven
waren gebleven. Toen hij er was, stierf lederen dag
zeker een gewonde in het hospitaal, waarin zich 250
man bevonden.
ONDERZEESCHE BIOSCOOP-OPNAMEN.
Nog geen twee iaar geleden deden door de geïl
lustreerde tijdschriften van de geheele wereld een
paar tafereel en de ronde, die waren ontleend aan een
groote kinematografische opname onder water. Twee
Amerikanen, de gebroeders Williamson, ziin intus-
schen met hun proeven doorgegaan en zijn op het
oogenblik bezig een filmdrama onder water op te
nemen. Als stof hebben zij gekozen het werk van
Julea Verne, 20.000 mijlen onder zee. De opname is
nog niet geëindigd, daar zij wegens vele moeilijk
heden zeer tiidroovend is. Allereerst werd, volgons
een Araerikaansch vakblad, een eigen duikboot ge
bouwd, die ongeveer 30 meter lang isen ruimte
biedt aan 30 personen. Het merkwaardigste vau het
geheele schip is een klep in den bodem, waardoor
de inzittenden het onder water kunnen verlaten en
bij het vertoonen van de film Is het één der merk
waardigste tooneelen, als de menschen uit de duik
boot in duikerpakken, waaruit de luchtbellen naar
boven parelen, onder water de boot verlaten, om
zwermd van visschen, zich een weg banend door de
planten op den zeebodem, en één der hunnen in de
diepte begraven. De opnamen zijn alle aan de kust
van Jamaica gedaan op een plaats, waar het water
van de Caraibische Zee zoo helder is, dat er met
daglicht kan worden gewerkt. Zoodra de zee onrustig
is, neemt de helderheid af. De duikerpakken met een
voorraad geperste lucht hebben zich deugdelijk be
toond; ook de haaien, wier tegenwoordigheid den ar-
tisten eerst minder aangenaam was, bleken echter
onschadelijk, daar deze dieren-zich reeds door bevw-
gingen lieten verjagen. Maar een andere visch van
de tropische zee, de Barrakouta, bleek niet alleen
lastig, maaf ook gevaarlijk; deze visschen kwamen
somtijds met k&nsche scholen en vielen de menschen
aan.
„Ik ben blij dat u me getelegrafeerd heelt" (viel
het jomge mei?]e hem in de rade, en haar stem klonk
vast c in rustig, bijna koud. De oude mar scheen dat
je vo» tien en hjj keek naar BomL's vriendelijk, goed
gezich t, met iets smeekenxis in zijn oogen, ern de jonge
dokter zag dat rijn lippen even beefden. Dadelijk deed
hij eeui paar passen vooruit, zoodat hij naast freule
Tarnlejy stond, en met een zweem van ergernis en eein
groot vyerlangen om den zoo diep getroffen vader te
helpen zeide hij
„Ik geloof dat we goed zullen doen dadelijk naar
het zi ekenhuis te rijden. Er lag iets stijfs en koels
in rijt i stem, dat er anders geheel vreemd aan was.
Er is i geen minuut te verliezen en Sir James ver-
.angt n «tuurlijk bij zijn zoon te wezen elke minuut van
den k( >rten tijd, dien hij hem nog heeft."
Beril la's koele oogen keken hem vlak in 't gezicht
Misschiten was zjj schrander genoeg om zijn afkeuring
van ht iar houding te merken, want plotseling kwam
er een zachtere uitdrukking in haar stem.
„Ja we moeten een rijtuig nemen." zeide rij. „Ik
voel evfenzeer als Sir James, dat we geen seconde
moeten verliezen. Ik rui danpte zij haar stem
zoo. da t alleen Bond haar verstaaa kon ik zou meer
voor D «nis Clevedale zijn geworden dan een vriendin
daar om is niijn plaats hier."
Bond daeht alweer, dat rij haar verklaring anders
had kui uien formuieeren, maar <pp 't zelfde oogenblik
verweet hij zichzelf dat hij haar hard viel om haar
woorden! keus op een oogenblik, waarin men verorider
stellen k on, dat zij ternauwernocB wist, wat rij zeide.
„En tt >ch weet.rij volkomen goed wat ze zegt" kon
'lij niet i nalaten te denken, terwijl hij haar in hét rij
tuig hiei;p. „Ais ik me niet iïtel erg vergis geeft
ze geen zier om den jongen m«n, en heeft ze nooit
ieis om h cm gegeven maar ze heeft gedacht aan de
mooie poitiüie en aan den ouden naam, daar zou ik 'een
eed op durven doen."
Op dat oogenblik keek rij uk het raampje met een
afgetrokkeii uitdrukking öp haar .gezicht, die duidelijk
deed merl ren; dat hetgeen zjj zag niet 'tot haar geest
doordroojjEn niet voordat het rijtuig stilhield ont
rukte x» zich aan haar gepeins - en vestigde ze "haar
blik wiser op Bond. Maar rij sprak niet, voordat hij
haar bad hei pen uitstappen en rij de breede gang
vara h«4 ge bouw doorliepen,
,,U heöl. me niet gezegd hoe tyj gewond is" zeide
zij. «i nu kg ter ontroering of angst in haar stem
w»alk van de twee kon Bond niet uitmaken. „Is hij
is -rijn gezicht
Er is niet de minste verminking" antwoordde Bond
radendiei wat zij bedoelde. „Zijn gezicht is vólkomen
ongesclzonden. Alaar er rijn ernstige inwendige kwet
suren en ziin hoofd heeft een ontzetlenden schok oer
had. H Ijj is' hier aarzelde hij «ver, maar vervolde
toen «r ernstig 1 „hjj is nog'steeds bewusteloos en
het is heel wel mogelijk, dat hij niet. meer tot be-
w-ustziji i komt."
Beril, m rilde even en keek naar de breede steenen
gang et 1 de steenen trap met een onoverwinnelijk cc
voel va n afkeer. Zij had altijd dat gevoel geimd voor
ziekte c n voor alles, dat haar aan riek rijn en sterven
herinnei ria; en rij rilde tegen de lucht van carbol en
jodoform. die haar nu tegenkwam. De stilte in het
groote gebouw, de gedempte stemmen van een paar
verpleegsters, die hun voorbijgingen, het geluid van
hun eigen "Voetstappen op de steenen dat alles
gaf haar een intens gevoel van onbehaaglijkheid. En
toch was rij blij dat rij gekomen was. Haar gedachten
joegen in razende snelheid voort, terwijl haar gezicht
rustig en onbeweeglijk bkef. Met een gevoel van vol
doening ging ze na, dat nu de geheele wereld zou hooren.
dat rij aan het sterfbed geweest was. De, couranten
zouden het veiroelden en zij vond het zeer aangenaam,
haar naam in de couranten gedrukt te zien. Dan
zou men heinde en ver over naar spreken als over
het meisje, dat hem beweende met iets van het leed
van een weduwe. En dat zou alles de moeilijkheden
lichter maken, die
Hier werden haar gedachten plotseling afgebroken,
want op dat oogenblik opende de dokter de deur
van de ziekenzaal en trad op rijde om haar binnen
te laten gaan. Het was het eerst van haar leven,
dat Bertha Tarnley binnen de muren van een ziekenhuis
was «n een oogenblik aarzelde zij om verder te gaan,
uit angst, dat zij iets vrees el ijks zou kunnen zien. Maar
er was in de lange, vrooliike zaal, waar de ondergaande
zon een overvloed van licht in wierp, niets dat het
oog pijnliik aan kon doen. De rijen bedden met hun
rood wollen dekens, de geboende vloer, ,hct glinste
rende koper, —i niets was vreeeelijk of zelfs onaai^
naamer de gezichten van de patiënten hadden een
rustige uitdrukking van tevredenheid, die de bezoek
ster verbaasde. Onwillekeurig merkte rij op.,Maar
ze zien er volstrekt niet erg ziek of ongelukkig' rik"
Dokter Bond glimlachte even.
De zaal waar fle patiënten liggen die een onge
luk hebben gekregen, is nooit zooheel somber," ant
woordde hij. „Ite meeste-n voelen zich niet ziek
ze zijn dikwijls erg vroolijk. U' moest ze hier op
Zondagmorgen eens gezangen hooren zingen, dan
u met geloovfen, dat hun iets scheelde. Gewoonlijk
liggen ze opgewekt m-ed elkaar te praten maar nu
zijn ze natuurlijk stil, omdat ze allen weten welk een
ireurige reden u hier brengt. Zij hebben er allen tLwf>
medelijden mee, en ze spreken en denken aan niets
ri ongeluk en aan dein jongen mijnheer
CJ.0VGQül<3.'
En werkelijk bemerkte Bertha ook terwijl rij tij®"
schort de tijen bedden doorging dat verscheidene blik
ken van Bedelijden en sympathie op haar geworjxai
weiden en het aangenaam gevoel een belangrijk per
soonlijkheid te rijn verdrong haar zenuwachtigen angst.
Maar deae kwam mei verdubbelde hevigheid terug
toen rij bjj de kamerschutten kwamen, die rondom
«en lied ia den hoek van de zaal stonden cj. ten
slanke vrouw in donkerblauw plnöuzustcr>gewaad haaf
tegemoet trad om haar te begroeten. Hot hart vao
zuster Margaret vloeide over vau medelijden voor bel
jonge meisje,' <lat kwam om van den man, dien ril
haar lieftio had jjeschonken een afscheid voor ;-u«g
te nemen, en zij stak haar onwillekeurig h-.ar bekte
handen toe en keek haar aan niet een oneindig mede
lijden in haar zachte blauwe oogen. i
(Wordt vervolgd.)
