Binnenlandsch Nieuws.
a. klerk ai.
boeke en huidekoper.
uitvoer van kool.
holl. maat ij. van landbouw.
kolenschaarschte.
st. maartensbrug.
een dreigende stagnatie in het
scheepvaartbedrijf.
over de grens gekomen.
moordaanslag.
Hij constateerde op beider kleeren bloedvlekken.
kunnen hazen zwemmen?.
gered door eenm, muntgasmeter.
nekkramp.
Het Zelfvertrouwen.
In de Heldersche Courant komt voor een waar
deerend woord aan het adres van den heer A. Klerk
Az. En waar deze persoon ook een groot deel van
zijn leven in onze omgeving is werkzaam geweest,
werd ons verzocht dit over te nemen, aan welk ver
zoek wij volgaarne voldoen.
We lezen dan:
Uit. December zal officieel als Hoofd van School
5 aftreden de heer A. Klerk Az.
Na zijn opleiding genoten te hebben aan de vroe
gere R. N. L. te Helder is hij als onderwijzer werk
zaam geweest in Anna Paulowna en Spanbroek, en
als Hoofd der School in Callantsoog, aan .school 2
te Huisduinen en aan school 5 te Helder. Die lange
reeks van jaren heeft hij zich steeds doen kennen
als iemand van groote plichtsbetrachting, als een
uitstekend onderwijzer met een warm hart voor
zijne leerlingen, en als een humaan Hoofd voor wie
met hem samenwerkten. Na het eervol ontslag van
den heer Van Varik volgde hij dezen op als Direc
teur der R. N. L., waaraan hij van de oprichting af
les had gegeven. Groot is het aantal dergenen, die
ean deze inrichting zijn opgeleid en die met dank
baarheid en waardeering de lessen van den heer
Klerk gedenken.
Als Directeur genoot hij hier achting, zoowel van
ouders als leerlingen om zijne groote welwillendheid
en degelijke leiding.
Niettegenstaande zijn drukken werkkring vond
hij steeds tijd en lust om te werken op maatschap
pelijk en kerkelijk gebied.. Daarvan kan o.a. getui
gen de afd. Helder der Maatsch. tot Nut van 't Al
gemeen, waarvan hij jarenlang als secretaris de
ziel was, om later, als voorzitter, mede te werken
tot belangrijke besluiten en overneming van de bei
de Fröbel-Scholen en stichting eener Huishoud
school.
Verder moet hier genoemd worden wat hij met
zooveel liefde deed voor de Diaconie der Ned. Herv.
Gemeente, een arbeid, die niet veel gerucht naar
buiten maakte, maar die in den kring der ingewij
den steeds hoog gewaardeerd werd.
Door zeer velen wordt het zeer levendig betreurd,
dat deze nobele, werkzame en besoheiden man, die
ondanks de slagen van het lot zoolang zijne veer
kracht en werklust behield, door lichamelijk lijden
van alles afstand moest doen. Moge het hem gegeven
zijn in den kring der zijnen zooveel mogelijk te
herstellen, en daar nog menig gelukkig jaar door
te brengen
De firma Boeke en Huidekoper heeft een kalender
voor 1917 uitgegeven. Dit feit zou wellicht geen aan
leiding zijn om daarvan melding te maken, als in
het a.s. jaar die firma niet 50 jaar bestond. Dat feest
zal op 17 October herdacht kunnen worden en in
deze kalender is aan dien feestdag een kalenderblad
gewijd.
Op den voorkant van dit blad staat o.a. een portret
uit het jaar 1895 van den oprichter der zaak, den
heer Jacob Boeke en vele van onze lezers zullen
deze toentertijd belangrijke persoonlijkheid op het ge
bied van landbouw, van tentoonstellingen en vergade
ringen zich nog wed herinneren.
Op de achterzijde van dit blad vindt men een voor
stelling van de uitbreiding der zaken, hetgeen zeer
zeker beteekenisvol is.
De kalender zelf is als 14-daagsche uitgevoerd en
bevat ieder blad een afbeelding naar penteekeningen
van Winter of Daan Hoaksema, alle betrekking heb
bende op den landbouw.
Ook heeft men als nieuwigheid op de kalender
plaatst de markten, waar vertegenwoordigers der
ma op bepaalde dagen te spreken zijn.
Het spreekt wel van zelf, dat. zoolang de voorraad
strekt, iedere landbouwer gratis een exemplaar krijgt
indien deze slechts wordt aangevraagd.
Het is voorgekomen, dat exporteurs vergunning tot
uitvoer hadden aangevraagd voor partijen reede en
savoyekool, in Noord-Hofland, benoorden het Nord-
zeekanaal geteeld, welke niet als uitschot kon wor
den beschouwd en voor partijen roode kool in N.
Holland bezuiden dat kanaal of elders in ons land
geteeld, die bij onderzoek bleek, roode bewaarkool te
zijn. Naar aanleiding daarvan heeft de rijkscom
missie van toezicht op de Vereeniging Groenten-
Gen tralen bepaald, dat voortaan in dergelijke gevallen
niet alleen geen consent zal worden gegeven, maar
dat zoodanige pogingen tot uitvoer onmiddellijk schor
sing van den betrokken exporteur tengevolge zal hebben,
'legen rechtstreeksche of zijdelingsche medewerking
daartou van de zijde der veilingsbesturen of wie
ook. zal met kracht worden opgetreden.
Reeds is een veilingsvereeniging om deze reden
geschorst, zoodat daar voorloopig niet vor expórt mag
gekocht worden.
Verslag van de vergadering der Afdeeling Opmeer
en Omstreken", gehouden ten huize van den heer
P. Zee te Abbekerif, op Woensdag 13 December 1916.
De voorzitter de heer Van Balen Blanken, opent de
vergadering en heet de 29 leden en 5 gasten van
harte welkom. De secretaris .leest de notulen der vo
rige vergadering voor,* welke met een woord van dank
worden goedgekeurd.
wel wat bleek en moe uit, maar toch lag er een veel
opgewekter uitdrukking op haar gezicht dan Mar-
garet er nog ooit op gezien had en zij zuchtte van
voldoening, toen zij, nadat men haar op de rustbank
in haar kamer had gelegd, over de duinenreeks naar
den hemel keek, die door de ondergaande zon rood
en goud getint was. East Down House stond, zooals
de naam reeds aangaf, boven op de duinen, het front
Westwaarts gericht, en over den zacht afhellenden
tuin heen en het beukenbosch daar achter zag men
op de groene heuvels, die nu de laatste zonnestra
len ze beschenen, glansden als goud.
„Wat een heerlijk ruim vergezicht", zeide Betty
diep adem halend. „Ik vind Manor House prachtig
met den heerlijken tuin en het park, maar dit is
zooveel vroolijker en ruimer,'en de lucht heeft zoo
iets krachtigs. Ik wil maar altijd diep adem halen
om er zooveel mogelijk van te genieten". De lucht
had werkelijk die opwekkende kracht, die de wind
meebrengt, als hij van de zee over de dujnen strijkt,
ze was frisch en toch niet scherp en geurig door het
duingras. „Ik geloof dat ik hier beter zal worden",
vervolgde Betty droomerig, terwijl Margaret het een
en ander uitpakte en intusschen af en toe eens de
aangrenzende kamer inliep, waarvan de tusschen-
deur openstond en waar een kamermeisje vol be
wondering de pracht van een baby uitkleedde en in
zijn bedje legde. „De lucht hier zal me mijn krach
ten teruggeven".
En Betty, die sinds weken aan slapeloosheid leed,
lag na een paar minuten in een diepen, rustigen
slaap.
HOOFDSTUK XVII.
Bernard Duncan zat aan de ontbijttafel met een
open brief in zijn hand en een cynischen glimlach
op zijn gezicht en als dien glimlach op zijn gezicht
verscheen, werd de schoonheid, die het ontegenzegge
lijk had, geheel en al er door bedorven.
„Bertha is schitterend", zeide hij op half pelnzen-
den toon, terwijl hij den brief, dien hij zoo juist
gelezen had, in kleine stukjes scheurde. „Zij heeft
veel meer inlichtingen uit de correspondentie van
Holdsworth weten op te diepen, dan ik gedacht had
dat mogelijk zou zijn. Wat heeft die meid een goed
verstand! 't Is in menig opzicht nog jammer, dat ik
niet met haar heb kunnen trouwen, hoewel ze me
gauw verveeld zou hebben met haar liefde. Misschien
is het 't beste haar aan het lijntje te houden. Ze
weet niet meer van me af dan ik kwijt heb willen
Van de vele ingekomen stukken, blijk gevende dat
men nog niet overal de papierduurte gevoelt, stippen
we ais de voornaamste aan, dat er voor den Land-
bouwwintercursus een subsidie van f 198.-95 en voor
den Tuin hou wen huik in de Weere f 349.69. is toe
gekend. Dit wordt met applaus aanvaard, roestemming
lot het houden eener loterij in 1917 op de bekende
voorwaarden. Van den heer P. Zee pachter van de
consumptietent op het tentoonstellingsterrein, bericht,
dat hij door verschillende omsta ruligneden er verder
voor Dedankl Naar anieiding hiervan wordt beslo
ten, alle kasteleins, leden der Afdeeling zijnde, in de
gelegenheid te stellen om in te schrijven.
De heer G. Stapel van Sijbecarspei geeft inlich
tingen omtrent den schapenuitvoer, waaruit ulijkt, dat
hierop wel is te wachten, doch niet op te vasten.
De beer P. Donker Jz. te Hoogwoud, brengt als
afgevaardigde verslag uit van de gehouden algemeene
vergadering te Amsterdam op 28 September j.L Op
oene duidelijke wijze, gekruid met eigen, op- of aan
merkingen geeft hij het verhandelde weer, waarvoor
hij dan ook den dank der vergadering ontving
Ais nu worden eenige mededeelingen gedaan om
trent de reeds opgerichten Tuinbouwcursus in de Weere.
Er wordt door 37 leerlingen aan deel genomen,
waaronder mannen van tusschen de 40 en 50 jaar.
Ais leeraar is opgetreden de heer A. C. Overtoom te
Heer Hugowaard, terwijl voor het practische gedeelte
de heer Teer van Nieuwe Niedorp optreedt. Bij de
bespreking: oprichting van een cursus in l'aarden-
on Veekennis, blijkt dat deze wel zal mislukken door
de mobilisatie. Voorzitter stelt voor hiervoor in de
plaats te stellen een cursus in Landbouwboekhou
ding Dit punt vindt de vergadering urgent. Hierover
worden de sluizen der welsprekendheid geopend en
na een uitgebreide discussie wordt besloten met spoed
aan het werk te gaan, rekening houdende met het
gesprokene.
Als afgevaardigde voor Kring II wordt benoemd de
heer G. Stapel Jz. en als plaatsvervanger de heer
D Koorn Mz., beiden te Lambertschaag.
Thans volgt verkooping van 8 onafgehaalde prijzen
der verloting, waarvan de opbrengst f 26.65 bedroeg
Als vergaderplaatsen voor het volgende jaar worden
aangewezen Spanbroek, Hoogwoud en Anbekerk.
Bij de rondvraag wijst de secretaris op de artikelen
betreffende de Inkomstenbelasting, voorkomende in het
Landbouwweekblad. De "heer P. Donker vraagt in
lichtingen waarom de pers in de Koggevergaderingen
niet wordt toegelaten De voorzitter maant aan oom
op ons eigen terrein te blijven en na eenige discussie
over dit voor de vergadering teere punt volgt sluiting
Het U. D. heeft van den directeur-generaal der
Staatsspoorwegen de volgende inlichtingen ontvangen
Sedert het uitbreken van den oorlog werd bij de
Staatsspoor het aantal treinen met ongeveer 25 pel
verminderd, als een gevolg van het mindere materiaal
waarover beschikt kon Worden. Bleeft dus 75 pet van
den normalen treindienst gehandhaafd. Op dia 75 pet
zal, te beginnen met 8 Januari, wederom 25 pet wor
den bezuinigd wat het aantal treinen aangaat, thans
als een noodzakelijk gevolg van den kolennood. Men
heeft den laatsten lijd wel eens eenigermate wantrou
wend gevraagd, of de kolennood nu inderdaad al zóó
nijpend was te beschouwen, dat een dusdanig ingrij
pende maatregel op den spoorwegdienst onvermijde
lijk was. Het antwoord op die vraag moet in den meest
stelligen zin bevestigend luiden; de directies van de
spoorwegmaatschappijen zien den toestand ten op
zichte van de kolenvoorziening met groote bezorgd
heid in. Een enkel cijfer, In normale tijden heeft de
Staatsspoor een kolenvoorraad^ toereikend voor een
maand of drie; die voorraad is reeds nu geslonken
tot enkele weken, is dus zéér bedenkelijk ingekrompen.
Wat aan kolen wordt aangevoerd, is ten «enenmale
onvoldoende en de prijs er van is ruim driemaal
zoo hoog geworden als vóór den oorlog. De voór-
loopige oplossing is op verschillende manieren gevon
den inkrimping van net aantal treinen over het ge-
heele net en tempering van het spoorwegvervoer door
verhooging van de tarieven. Als het resultaat niet aan
de verwachting beantwoordt, zullen maatregelen van
nog verdere strekking genomen moeten worden.
De Staatsspoor kon over de maand November slechts
de helft van de hoeveelheid kolen krijgen, die voor
het gebruik bij den treindienst beschikbaar moet wezen,
waardoor het noodig werd den voorraad aan te
spreken.
Aan beperking van den dienst der goederentreinen*
kan bij de Staatsspoor niet worden gedacht Eerder
zou ln de tegenwoordige omstandigheden aan uit
breiding van dien dienst moeten worden gedacht
Mocht onverwacht in de kolenvoorziening een wen
ding ten goede komen, dan zullen de spoorwegen ten
spoedigste den ouden toestand herstellen, maar ter
officieeüe plaatse ziet men den komenden tijd met het
oog op den kolennood met groote bezorgdheid tege
moet
AARTSWOUD.
Uitslag van de gehouden landverhuring ten be
hoeve van de Ned. Herv. Kerk alhier:
1. Kerkeschootje, bouwland, groot 39.40 A., L. Bos
voor f 80, voorheen J. Zweet voor f 4L
2. Nieuwe Kerkeweide, grasland, groot 60.10 A„
C. Keizer voor f61, voorheen dezelfde voor f50.
3. Noorderkolkstuk, grasland, groot 2.40.h.a.,
R. de Beurs voor f101 per LLaI, voorheen dezelfde
voorf 96.
4. Noorderulterstuk, grasland, groot 2A3.— H.A.,
zijn en ze heeft niet het flauwste vermoeden van die
episode in mijn leven, die de mogelijkheid, dat zij
mijn vrouw wordt, buitensluit Ja, die episode
Hier hield hij op met zijn alleenspraak; zijn gezicht
werd somber; hij stond op, ging naar zijn schrijf
bureau en smeet er met een vloek de brieven op, die
hij in zijn hand hield. „Dat ik die andere nu toch
niet vergeten kanl Ze heeft me met die oogen van
haar heelemaal van de wij# gebracht en ze is me
altijd door in de gedachte".
Er werd aan de deur geklopt Een kleine, blonde
man trad binnen', vrij schamel gekleed en met dien
eigenaardigen zoekenden, dalenden blik in zijn oogen
die aan de meeste •avonturiers eigen is. Zij gezicht
had iets intelligents en was vroeger waarschijnlijk
wel aantrekkelijk geweest, maar nu lag er iets glui-
pends in lijnen van zijn mond en in zijn oogen, die
zich nooit met vasten blik op iets vestigden, maar
altijd rondzwierven. Het eenige aantrekkelijke dat
hem was overgebleven, was "n zachte, zeer welluiden
de stem.
„Ik ben blij, dat ik je thuis vind, oude Jongen",
zeide hij tot Duncan. „Ik moet wat te doen hebben
en jij kunt wel iets voor me vinden".
Er lag ondanks den luchtigen toon, waarop dit
gezegd werd, iets uitdagends in de stem; het scheen
bijna, alsof die half verloopen man met zijn ver
sleten kleeren de een of andere reden had om te
denken, dat hij zich niet te vergeefs tot den elegant
gekleeden man van de wereld wendde, alsof hij de
zen zelfs min of meer in zijn macht had.
Duncan was na een uitroep van verwondering te
hebben geslaakt, onbeweeglijk naast zijn bureau blij
ven staan. Nu zeide hij, en de blik, dien hij op
zijn bezoeker richtte, toonde dat hij zich niet geheel
op zijn gemak voelde
„Ik zou niet weten, hoe ik dat doen moest Raw-
son. Je weet heel goed, dat ik den laatsten tijd zelf
min of meer aan lager wal ben".
„Min of moer", antwoordde de bezoeker
droogjes, „me dunkt eer min dan meer, als dat
zaakje, waar jij en ik 't fijne van weten, goed is
afgeloopen. En een deel er van komt feitelijk aan
mij toe. Ik zou je er al eerder over hebben komen
spreken, als ik niet buitenslands was geweest Is
het gelukt? En wat krijg ik nu?"
„Niets!" Dit antwoord werd met eenige heftig
heid gegeven. „Niemand van ons heeft iets gekre
gen; wees in Godsnaam voorzichtig en spreek er
geen woord over. Als ooit zwijgen goud is, dan is
het dat in dit geval". Duncan'# gericht waa asch
J. Moeijes voor f 101 per H.A., voorheen derelfde
voor f96.
5. Zuiderdeel in 't Krom, grasland, groot 3/JU a-,
J. Silver voor f81, voorheen dezelfde voor
6; De Nobbe, grasland, groot 3.50.70 H.A., J. Zweet
voor f170 per H_A„ voorheen C. Keizer en R- a«
Wit voor f96. r
7. Oosterkolkstuk, grasland, groot 2.57.70 H.A„ L.
Raa voor f210 per H.A., voorheen R. de Beur# voor
f91.
8. Pad Hoogeland, grasgewaa, A. Zweet f2, voor
heen dezelfde voor f 1.
De verhuring geschiedde voor drie achtereenvol
gende jaren.
Woensdagavond hield de vereeniging Nut en Ge
noegen alhier een bijeenkomst in het lokaal van den
heer W. Swarthof. Een zeer talrijk publiek was op
gekomen. Te ongeveer half acht opende de voorzit
ter met een woord van welkom de bijeenkomst Na
voorlezing en goedkeuring van de notulen der vo
rige vergadering, werd een aanvang gemaakt met
de werkzaamheden. Het program bevatte behalve
een vijftal zangnummers van de zangvereeniging
„Harmonie", een tooneelstukje, vioolmuziek, een le
zing, bijdragen, voordrachten en een tweetal ta-
bleau's. Aan afwisseling dus geen gebrek. Met de
grootste aandacht volgde het publiek de verschil
lende stukjes, die ten tooneele werden gevoerd. Dat
er genoten werd, mogen wij zeker wel opmaken
uit het daverend applaus. Te ruim middernacht sloot
de voorzitter onder dankzegging voor de flinke me
dewerking, de vergadering.
Het Haagsche Corr. bureau meldt:
Na' tallooze vergeefsche pogingen van de zijde van
den Bond van Machinisten ter koopvaardij om .door
onderhandeling met de Scheepvaartvereeniging, in
zake een af te sluiten collectief arbeidscontract voor
de machinisten bij- de algemeene vrachtvaart, de
kustvaart en de geregelde lijnen in de kustvaart,
een conflict te voorkomen, is thans besloten, dat de
machinisten zich niet meer laten aanmonsteren, in
dien niet aan eenige bepaalde wenschen wordt vol
daan. De onderhandelingen zijn vqstgeloopen en de
bond zag zich genoodzaakt tot dit uiterste middel
zijn toevlucht te nemen .Dit besluit is niet plotseling
en zonder voorafgaande waarschuwing genomen,
doch eerst nadat men herhaaldelijk het bestuur van
de Scheepvaartvereeniging in kennis gesteld heeft
van de wenschen der machinisten. Het groote ge
schilpunt is hierin gelegen, dat de Bond van machi
nisten ter koopvaardij een premie heeft bedongen
in den vorm van een percentage van de bruto-vracht
en c.q. passagegelden. De Scheepvaart-vereeniging,
vakgroep reederijen, wil daar niets van weten.
Te Oldenzaal zijn eergisteren twee Duitsche deser
teurs, van omstreeks 30 jaar, in vol uniform aan
gekomen .Zij waren reeds een paar keer zwaar ge
wond geweest en hadden gestreden aan het Ooste
lijk en het Westelijk front. Na van hun wonden her
steld te zijn, waren ze bij de grenswacht nabij
Bentheim ingedeeld, Toen ze eergisteren bericht ont
vingen, dat ze weer naar het front moesten ver
trekken, waren ze onmiddellijk gedeserteerd.
lOver de toedracht van den moord te Winschoten
verneemt het Hdbld. het volgende:
Eenige dagen geleden ontving de firma Groeneveld
een dreigbrief, onderteekend met „de autobandie
ten", en waarin werd medegedeeld, dat binnen eeni
ge dagen de kantoren der firma zouden worden ge
plunderd.
Er werd weinig acht op geslagen, maar uit voor
zorg waren eenige revolvers in het kantoor gedepo
neerd.
Om kwart voor zes Woensdagmiddag kwam er wer
kelijk een auto, waarin twee bandieten zich bevon
den. Een hunner was gemaskerd en droeg zwarte
handschoenen. Hij drong het gebouw binnen, sloeg
de gaslamp in de gang stuk; hij had in zijn mond
een gevaarlijk groot mes en in de rechterhand een
geladen browning.
Onmiddellijk nadat hij het kantoor was binnenge
komen, loste hij vier schoten, waarvan er drie trof
fen. De heer' De Vries werd door twee schoten ge
raakt, een in de borst tusschen de ribben en de an
dere in de hartstreek. Het derde schot trof den 19-
jarigen bediende Terreegen in het onderlijf. Het
vierde schot kwam in de muur terecht.
Een der andere bedienden had de tegenwoordig
heid van geest op den bandiet af te komen, en hem
de revolver te onttrekken. Een collega nam een
der klaargelegde revolvers en loste daaruit twee
schoten, waardoor de onverlaat twee schampschoten
kreeg aan het hoofd en schouder.
De indringer vluchtte in een aangrenzend ver
trek en werd daar overmeesterd.
Dr. Van Olm, die toevallig aanwezig was in een
tegenoveT gelegen woning, kwam ijlings toegesneld
en vond den heer De Vries doodsbleek in zijn stoeL
Naast hem stond de getroffen klerk.
Intusschen kwam ook dr. Wartena. Voorloopig
werden de patiënten en ook de moordenaar verhon
den.
De beide getroffenen werden in den loop van
den avond per ziekenauto naar het Academisch Zle-
grauw geworden, terwijl Rawson tegen h$m #prak
en hij keek zenuwachtig de kamer rond.
,,'t Is heelemaal niet gegaan, zooals we gehoopt
hadden, en maar
„Draai er nu maar niet om heen, dat helpt je
niets. Nu alsjeblieft geen „en" en „maar"! Voor
dep dag er mee", zeide Rawson op luchtigen toon,
terwijl hij in een gemakkelijken stoel ging ritten
en een cigarette nam uit een kistje, dat op de ta
fel stond.
„Ik begrijp volkomen, dat je 't land hebt, nu je
me ziet t is altijd onaangenaam een partner
te zien, met wien je deelen n>oet, als je hadt ge
dacht, dat hij voor goed veilig en wel uit den weg
was. En daarenboven is het benauwend hè, om
mij in de buurt te hebben. Ik weet te veel! Hij
knipoogde veelbeteekenend en het bloed steeg Dun
can naar de wangen. „Je kunt mij niet vertellen,
dat je niets opgestoken hebt van dat zaakje en
dat je van die mooie, jonge dame
„Houd je mond!" riep Duncan heftig uit i,Ik
weet niet eens waai* ze is".
„Wat zeg je daar?" Rawson leunde achterover
in zijn stoel en staarde vis-è-vis met open mond
aan. „Kerel, dat kan niet waar zijnl Jij moet toch
weten waar ze is, omdat je
„Ik zeg je, dat ik het niet weet", viel Duncan
hem woest in de rede. „Als je haar vindt, kan je er
zeker van zijn je deel te krijgen en andere is er geen
cent voor je, zooals ik je gezegd heb".
„Wou je me dan wijsmaken, dat zij alles inge
palmd heeft?"
„Niet op de manier, die jij bedoelt", antwoord
de Duncan. „Ze behoort niet tot die soort men
schen, die op zoo'n manier iets inpalmen. Maar je
weet even goed als ik, dat na die geschiedenis met
Macphereon die jonge Tom Mansby alles wat we
hadden kunnen krijgen naar haar heeft gebracht
en dat de lammeling toen spoorloos verdwenen is".
„Ik heb altijd gedacht, dat hij heen is gegaan,
omdat jij hem bij haar in den weg zat en zij t meer
op jou had", zeide Rawson droogjes.
„Houd het daar dan maar voor". Duncan glim
lachte cynisch. „In elk geval heb ik gekregen, wat
hij verloren heeft, ala je het bezit wilt noemen, ter
wijl ik absoluut niet weet, waar ze is". Er lag iets
woests in zijn stem. „Ze is weg, z^[ ik je, en wat
we van dien ouden Macpherson te pakken hebben
gekregen, is met haar verdwenen. Zie haar te vin
den, dan krijg je
„Wat krijg ik dan?" riep Rawson dadelijk begee-
kenhuis te Groningen vervoerd.
De iustitie te Winschoten was spoedig ter plaat
se en nam den dader in het gebouw der firma een
verhoor af. Deze bekende en zeide het plan te hebr
bln gehad zich zelf te dooden. Hij i# naar het Hui#
van Bewaring overgebracht
De andere bandiet was intusschen met de auto
g°UitC:Winschoten wordt nog gemeld, dat de dader
van den moordaanslag eenige jaren gevangenisstraf
wegens diefstal, mishandeling, inbraak enz., heeft
ondergaan. Hij staat zeer ongunstig bekend.
Op de vraag, of hazen kunnen zwemmen, geeft
de Wijksche Courant antwoord in het volgende be
richt:
Men kan nooit weten hoe een koe een haas
vangt Dit heeft waarschijnlijk ook een schipper te
Wijk bij Duurstede gedacht toen hij het geluk had
een haas te bemachtigen. Er werd n.1. op ons dorp
een drijfjacht op hazen gehouden. Op een uiterwaard
brachten d edrijvers een der langooren zoo in het
nauw dat het beestje in den Rijn sprong. De drij
vers verwachtten niet anders dan dat het dier zijn
graf in den stroom zou vinden. Tot hun verwon
dering echter bereikte het al zwemmende den over
kant niet ver van de haven te ijk. Hier werd de
arme vluchteling uit de Betuwe opgewacht door een
schipper, wien het niet moeilijk viel, den zwemmer
to pdkkBü'1.
De hulp van den E. H. D. werd eergisternacht
ingeroepen voor een geval van gasbedwelming. In
een woning aan de Hemsterhuisstraat te Haarlem
was de kat vermoedelijk op de slang van het gas
komfoor gesprongen. De slang glipte van de pijp
af en doordat het kraantje, dat den toevoer re
gelt, waarschijnlijk niet was gesloten, kreeg het gas
gelegenheid te ontsnappen.
Poes werd het slachtoffer van haar gevaarlijken
sprong,
De huisgenooten, man, vrouw en een kind, kwa
men er gelukkig nog goed af. De gasmeter was n.1.
een muntmeter en toen de hoeveelheid „gekocht en
betaald" ga# was weggestroomd, stopte de aanvoer
Het ontsnapte gas vermocht wel de kat te dooderi.
maar drie menschenlevens werden behouden, door
dat er niet zooveel was ontsnapt, dat het een doo-
delijken invloed had op deze drie menschen.
Vermoedelijk is aan het betrekkelijk „veilige" van
een muntmeter tevoren nimmer op deze wijze ge
dacht. N. H. Ct.
stop gezet.
Ook te Colijnsplaat werden in den laatsten tijd
mosselen geraapt, om dan, uitgedaan en gezouten,
verzonden te worden. Heele wagenvrachten werden
dezer dagen in de gemeente gebracht, zoodat te
voorzien was, dat binnen korten tijd deze voedzame
schelpdieren daar niet meer te vinden zouden zijn.
Hieraan is nu paal en perk gesteld. Vanwege het
polderbestuur in den mosselrapers aangezegd, dat
ze geen verlof meer krijgen tot het rapen van mos
selen, voor - uitvoer bestemd. Wel kunnen ze ver
gunning krijgen, dit voor eigen gebruik te doen of
voor verkoop in de gemeente. Middelb. Ct.
Te Helmond is een geval van nekkramp vastge
steld.
De voornaamste, voorwaarde om in de wereld te
slagen is een juist gevoel van eigenwaarde. De mensch
die weet, wat hij waard 'is en zich een bepaald doel
stelt, moet in gewone omstandigheden ln zijn onder
nemingen sjagen. Nu is het vertrouwen in zichzelf
voornamelijk een kwestie van gezondheid. Heel dik
wijls kunnen tal van personen zonder beslist ziek
te zijn toch geen profijt trekken van al hun hoedanig
heden, omdat zij niet alleen geen sterke, doch zelfs
geen normale gezondheid bezitten. Het volmaakte even
wicht der organen hangt af van de zuiverheid en den
rijkdom van het bloed en den goeden toestand van het
zenuwstelsel. Om bedde tegelijk te verkrijgen is het
noodig het bloed ïtnet regelmatige tusschenpoozen te
bevrijden van de schadelijke bestanddeelen die er zich
langzamerhand in ophoopen en bovendien moet men
bij de eerste teekenen van algemeene vermoeidheid,
die kenbaar zijn aan een verslapping der werkkracht,
het verhes der eetlust en gebrek aan slaap, de drei
gende afmatting der zenuwen, onmiddellijk tegengaan.
Het is niet noodig U daarvoor een lastigen leefregel,
die y verplicht Uwe gewoonten te wijzigen op te
leggen. Eenige Pink Pillen per dag na iederen maal
tijd zullen Uw verarmd bloed spoedig nieuwe kracht
hebben gegeven en Uw zenuwstelsel spoedig hebben
versterkt.
De Pink Pillen zijn Inderdaad een merkwaardige
versterker van het 'bloeci_ en een krachtige opwekker
der zenuwen, terwijl zij tevens een krachtig hulp
middel zijn voor alle levensfuncties. Hunne uitwerking
is zeker in gevallen van bloedarmoede bleekzucht,
neurasthenie, zenuwziekte, maagpijnen, rheumaliek en
algemeene zwakta
De Pink Pillen zijn verkrijgbaar k fl.75 de doos,
en f 9.— de zes doozen bij het Hoofddepot der Pink
Pillen, Da Costakade 15, Amsterdam.
Te Schagen bij J. Rotgans, Molenstr. C 14 en ver
der bij verschillende apothekers en goede drogisten.
rig uit, zonder het einde van den zin af te wach
ten. „Ik heb nu geen rooien duit meer als je
me aankijkt, kan je zien, hoe ik er aan toe ben.
Maar mijn zinnen heb ik nog altijd even goed bij
elkaar. Wat geef je me, als ik de mooie dame vind,
die er met den buit van door is?"
„Houd toch om Godswil op met je gepraat!" zei
de Duncan haastig. „Luister. We behoeven het ver
leden niet noodeloos aan te roeren. Gij weet nage
noeg even goed, wat er gebeurd is als ik".
„Nagenoeg even goed, ja, maar er is een groot
onderscheid tusschen iets „vrij goed" te weten of
er volkomen van op de hoogte te zijn. Jij houdt al
les graag voor je. Enfin, ga je gang. Ik weet, dat
jij en de mooie Margaret
„Jawel, jawel, dat doet hier niets ter zake. Het
eenige dat je, wat haar betreft, voor practische doel
einden behoeft te weten, is dat ik haar totaal uit
het oog verloren heb".
„Uit het oog verloren? Je eigen
„Ze is verdwenen, spoorloos verdwenen", viel
Duncan hem heftig in de rede, „en hoewel ik haar
tweemaal bijna weer in mijn macht had, was ze
telkens als ik kwam, weer weg. Ik heb nog nooit
een vrouw gezien, die zich zoo handig verbergen
kan. Den laatsten keer, dat ik haar gezien heb, was
in 't ziekenhuis te Twillsbury; daar was ze ver
pleegster geworden. Ik ging er heen om haar te ha
len weg was ze".
„Waarom heb je haar niet opgeëischt op het-
ze''«r °°&en]?iïk, dat je haar zag?
„Waarom ik haar toen niet „opeischte" zooals j°
t noemt? Dat kan ik in een paar woorden niet uit-
jeggen. Ik had er gegronde redenen toe. 't Is soms
beter iets zoo stil mogelijk te doen zonder er drukte
van te maken, dan om het overal uit te bazuinen.
Rawson lachte ironisch.
„Dus moet alles in stilte worden gedaan? Nu daar
ben ik je man yoor, dat weet je. En in Twillsbuiy
is je.... is de dame in quaestie niet meer?"
„Ze is wqg uit het ziekenhuis en ik kan haar spoor
niet meer vinden. Die gekken daar willen me naar
adres niet geven en ik kan me geen mogelijkheio
ontdekken, waar ze heengegaan is" antwoordde Dun*
can met een stem vol ergernis. Als je slimheid e*0®
groot is als je verbeeldingskracht zie haar dan voo
me op te sporen, 't Ir zeer zeker de moeite waard-
want zij is de eenige persoon die weet waar de scn
van Macphereon gebleven ie."
(Wordt vervolgd.)
