Schager Courant.
TABAK
J. R. KEIISS
Hel Geheime Huwelijk
van
TWEEDE BLAD.
Binnenlandsch Nieuws.
Zaleruaq 6 Januari 1917.
öOste Jaargang No. 5931.
De waarheid en niets dan de
waarheid.
FEUILLETON.
De Ongelukkigsten onder de
Menschen.
Dominé van Buren is zeker te modern voor ons
gemoedelijk oud stadje. Hij verkondigde heel nieuwe
ideeën 'en laat dan gewoonlijk van tevoren al weten,
waar jiij het den volgenden Zondag over zal hebben,
doordat ?iij een biljet laat aanplakken tegen den kerk
muur, waarin 'hj) bijvoorbeeld vermeldt
Ds Herman v. Buren zal a s. Zondag spreken over
de "Waarheid, maar in een nieuw kleed.
En 'op een ochtend toen ik zoo stond te turen naar
die „Veelbelovende regels, voelde ik mij even op den
arm* jikken en zag ik daar onzen goeden Dinges voor
mij. meester smid en slotenmaker, ijzerhandelaar enz.
Hij had een vergenoegden glimlach op zijn eerlijk
rond gelaat en sprak
Ja, ja, meneer v. Weveren. 't Is wet te bejam
meren dat er tegenwoordig al zoo weinig waarheid,
is 'onaer de menschen. Hoewelen zouden er eigenlijk
wel iijn, die nu werkelijk eens een dag hebben, waar
op fij in het geheel geen leugen zeggen.
Velen-wel -baas. In het geheel geen natuurlijk,
antwoordde ik beslist Probeer het zelf maar eens
om een heelen dag strikt oprecht te zijn en je zult
's zien»
Ja, dat geloof ik ook, maar ik wil er toch dan
eens oen proef van nemen; het is iets, waar ik al
dikwijls over dacht want in zaken bijvoorbeeld ben
ia ieder oogenblik 'in de verzoeking om te bluffen.
Maar van morgen af te beginnen, wil ik toch eens
trachten volkomen waar te zijn in alles.
Den Volgenden ochtend nog vond ik baas Dinges
al ttchter zijn toonbank staan, omringd door sloten,
scharen, messen, scharnieren, jrortom van allerlei ijzer
waren
"Wel boe staat het met de proef, was mijn
belangstellende vraag.
0 tot nu toe heel goed, dank u, zei de goedw
man, blijkbaar vol illusie.
En hij schoof me een stoel toe in zijn kantoortje,
achter de deur, waar ik ongezien kon luisteren naar
de Oprekken, die volgen zouden.
Eerst kwam Somers; die had een slot noodig voor
zijn achterdeur.
Somers is een goede, beste man, maar wat erg
secuur yan opvatting en daar hij zelf in 't minst
geen verstand had van wat hem nu door zijn vrouw
was opgedragen,, stond hij er* vooral "op, om toch de
beste soorten te hebben.
Baas Dinges stalde verschillende sloten uit, die alle
maal es-en goed waren volgens zijn eigen ware in
lichtingen, maar het beste merk was „Fixe" en die
had luj nu op het oogenbiik niet.
Maar wat verderop bij de IJzercompagnie, kunt
u het wel krijgen, voelde hij zich verplicht erbij te
voegen, in zijn groote waarheidsliefde die immers
ook geen waarheid verzwijgen wilde.
Somers ging dan ook getroffen, door 's mans op
rechtheid en nederig verklaarde hij dat hij zelf natuurlijk
niet genoeg oordeden kon over de deugdelijkheid van
een slot, maar dat heit dan maar het best ezou zijn,
om er twee op zijn deur te nemenhij zou een „Fixe'
nemen en ook zoo een....
En toen de goede Somers weg was, zei baas Dinges
heel triomfantelijk
Zie je wol, ik heb 't altijd wel gezegdeerlijk duurt
het langst.
Toen kwam er een dame.
Zoo, mijnheer Dinges, hebt u daar net sloten bij de
hand. Ik moet er juist ook eentje hebben. En dus
begon 'de uitstalling opnieuw. Ze liet zich nauwkeurig
inlichten omtrent de werking van elk slot op zichzelf
en na afloop vroeg zij
Hebt u me nu de beste laten zien, die er maar
zijn, ineneer Dinges.
Ja, mevrouw. Het beste merk ïs de „Fixe",
maai- die heb ik op het oogenbiik niet. Ik kan u er
daarom wel een bezorgen.
Verdere aanwijzing volgde met; n umoet ik ook
zeggen,. in de meeste gevallen is het nog moeilijker,
oprecht te Zijn tegenover een dame dan een heer.
Tk moet hert absoluut vandaag nog hebben.
Dan doet u hert beste, met naar de IJzercom
pagnie te gaan, een paar huizen hier vandaan, hoorde
ik torn Dinges weer Rn aan zijn toon kon ik niet
merken, dat het hem eenige overwinning kostte. Er
volgde ook geen opmerking, na het vertrek van zijn
klant, én kalm pakte Dinges zijn sloten weer in, toen
meneer ook binnentrad.
Die had een gnoaninachine noodig en was erg inge
nomen met de soort, die Dinges hem liet zien
maar de prijs viel hem tegen
Ik heb ar laatst een in de courant geadverteer}
gezien en die was twee gulden goedkooper. Zou die
nu werkelijk zooveel minder zijn dan deze?
Och. neen, mijnheer antwoordde Dinges droog.
En daarmee snelde ook deze klant zijn winkel weer
Gélukkig kregen wij spoedig afleiding in de persoon
huisvr^J die een slofzuijTvT-
kmgde. De koop u-as al zoo goed als gesloten, toen
d«y>e wne ineens de bedenking opperde-
w toch- ho°P dt, wel hier in het
!nii k nu wnmaal een principe van
1'w te neme2f det buitenland komt.
Alweer moest onze Dinges dit kansje voorbij laten
fw tn SP!)1 Mweer moest hij zeggen, dat
al zijn stofzuigers uit Amerika kwamen.
ki ®rrasseI}d was het intusschen zoo trouw als hij
h.oef in zijn waarheids lievende beginselen; maar ook
niet minder verrassend, zoo weinig menschen als hij
h« rVu Q. En 8^°°' dat toch ook hij
erg te kwaad kreeg met zijn zenuwgestel,
tenslotte nog Ds. v. Buren in hoogst eigen per
soon den winkel binnenstapte.
Goeden morgen, Dinges
Morgen, Dominé.
Ik moet een veiligheidsscheermes hebben, man.
ten van m'n kennissen heeft er een en die roept er
toch zoo over.
Onmiddellijk had Dinges een pracht exemplaar bij
de hand, precies zooals Dominé bedoelde.
Iloud jij het zelf nu ook voor zooveel beter?
vroeg Dominé nadrukkelijk.
Neen, eerlijk gezegdIk verkies een gewone, ant
woordde Dinges, weer even oprecht. En daarmee scheen
ook allo animo tot koopen bij den klant verdwenen.
Toen gebeurde er iets verschrikkelijks; iets dat ik
nooit vergeten zalUit dezelfde la daar achter da
toonbank naaide Dinges een ander scheermes te voor
schijn, in constructie precies een tegenhanger van het
zooeven getoonde en zei:
Maar hier heb ik er nu een, die ik beslist aanbe
velen kan: dit is duur, dat is waar maar dat het
goed is, daar durf ik voor instaan. Ik heb het zelf
bij ondervinding, geen haartje blijft er zitten, waar het
niet hoort, en 't noeft ook nooit aangezet te wordex.,
want ik heb een vriend, die 'r zooeen nu al vijf jaar
gebruikt en die heeft er ook nog nooit iets aan gehad,
ofschoon hij ziuch zoowat dagelijks scheert.
Deze gloeiende lofspraak van 's mans eerlijke lippuii
had dan ook de schitterende uitwerking, dat Dominé
zonder eenig bedenken verder het geld uit zijn
beurs nam en hoogst voldaan den winkel verliet.
Wat voor verschil is er eigenlijk tusschen bedde
messen, vroeg ik met kiem.
Er is heademaal geen verschil tusschen. Maar ik
weet niet, wat mij bezielde, om zoo te liegen; ik geloof
dat ik mij vast wreken zou op die preek over de
waarheid van hem, die zij Zondag nog te goed hebben.
Ik weet heel best, dat het slecht is van mij, maar ik kon
het niet laten en ik zal eerlijk de vijftien gulden Zon
dag weer jn het zakje gooien. Maar dit soort van
waarheidsliefde ga ik toch afschaffen; want dat is niet
uit de voeren in de praktijk, ofschoon ik toch al
tijd zeer waarheidslievend blijf.
Ja, zei ik. Eerlijk duurt het langst en toch soms...
Die preek ben ik gaan hooren en die was goed
ook; dat moet ik zeggen. Het eenige, wat mij wel wa<
afleidde van Dominé's welsprekendheid, was het feit,
dat zijn kin leelijk ontsierd werd door tal van kleine
sneetjes. En op het eind van zijn rede voegde hij er
nog deze opmerking aan toe
Er is iets, beste vrienden, waarvoor ik u niet ge
noeg waarschuwen kan: dat is de noodzakelijkheid
om toch vooral eerlijk en rechtuit te zijn in zaken.
Zoo kocht ik onlangs ik wil nu niet zeggen waar en
wanneer een huishoudelijk artikel, dat ten zeerste
aanbevolen werd door een man, dien ik anders be
paald hoog stel... Maar toen heb ik toch ondervonden,
j dat hij mij heeft voorgelogen, waarna hij zeiJa,
gij elk van u zult wel eens gelogen hebben, in den
loop der week. Maar nustreeft steeds naar de waar-
heid en niets dan de waarheid...
Toen koos hij het juiste oogenbiik om zijn gebles
seerde kin aandachtig op zijn hand te laten rusten,
en ik geloof dat Dinges die vlak tegenover mij
zat,. haastig in zijn zak tastte naar het geld, dat hij
voor het kerkenzakje bestemde, als eenige a/doening
voor zijn op dit moment vooral diep gevoelde zonde.
vingen, beklemdheid, duizelingen, nachtmerrie, hun
spijsvertering is moeilijk, de natuurlijks functies
zijn bij hen aan kortere of langere storingen onder
hevig. Langzamerhand worden zij physiek zoo ter
neergedrukt, dat alle werk hun onmogelijk wordt
Zij verliezen den moed en worden .astig van karak
ter. Zij maken het leven aan hunne omgeving on
mogelijk. Iedereen vooral tegenwoordig heeft
min of meer aanleg tot neurathenle. Deze riekte is
n.1. een soort uitputting der zenuwen, die meestal
voortkomt uit overspanning, buitensporigheden en
ook uit onaangenaamheden en vwdrleh Zij kan ook
een gevolg zijn van eene verarming van net bloed.
Om deze te voorkomen en te genezen moet men den
rijkdom en de zuiverheid van het bloed, alsmede de
kracht der zenuwen bewaren of terug verkrijgen.
De Pink Pillen zijn daarvoor bijzonder aangewezen,
wegens hunne merkwaardige kracht van vernieu
wer van het bloed en opwekker der zenuwen.
Deze Pillen leveren opmerkelijke resultaten, bij
verarming van het bloed en afmatting der zenuwen,
zelfs in de weerspannigste gevallen. Zij bevrijden
het bloed van alle onzuiverheden en geven het
bloed in roo'de bolletjes zijn kracht terug. De Pink
Pillen herstellen boyendien het evenwicht van het
zenuwstelsel en hebben een krachtdadige uitwer
king op de spijsvertering.
De Pink Pillen zijn verkrijgbaar f 1.75 per doos,
en f 9 per zes doozer. bij het Hoofddepot der Pink
Pillen, Dacostakade 15, Amsterdam.
Te Schagen bij J. Rotgans, Molenstr. C 14 en ver
der bij verschillende apothekers en goede drogisten.
21.
L. G.
door
MOBERLY.
Een half uur later leidde Michael Bond haar weg
van het bed waar zij ha.i gezeten met de hand vau
den doode in de liare gekiemd en toen hij haar uit
geput yezicht zag, nam hij haar mee naar zijn eigen
zitkamer en doêd haar neerzitten in zijn. leunstoel.
n i zeide hu zacht en dat diepe stemgeluid
klonk zoo kalmeerend en krachtgevend de direc-
tnce is uit, u moert hier wat stü blij ven "zitten en
rusten.
„Ik moet maatregelen nemen," zeide Margaret op
moeden toon, ik moet zorgen voor de begrafenis,
Ik -moet bedenken, wie er met zjj„ d(XH] ü7 kmnit>
moeten worden gebteld, maar voor de begrafenis zal
er wel niemand komen. Zijn familie had hem al lang
doodverklaard bijna fluisterend 1?
Laat mij u hripm -h<» warm en hartelijk klonk
de stem van den dokter. Laat mij dat .Ues doen. U
ziet er uit, alsof u aan t eind van uw krachten was.
Als niemand van de familie maatregelen kan treffen
laat mij het dan voor u nropi docTik kanbet S
verdragen u zoo moe en afgetobd te zien!"
Die laatste woorden ontvielen hem onwillekeurig
zijn hand die hij op de leuning van den stoel had
gelegd, trilde en Margaret keek met een droevig glim
lachje naar hem op.
„Ik ben alleen maar wat moe," zei de zij. Ik heb
geprobeerd hem W helften. Ik wilde het minder moei
lijk voor hem maken, om een nieuw vreemd leven
in te gaan, en h" ~':1 J:~"
geloof niet, dat
voeld hoeft."
y is zoo stil en vredig gestorven Ik
hij de bitterheid van den dood ge-
,,U heeft die voor hem weggenomen," zeide Michael
.,De laatste woorden, die ik den armen jongen heb
hooren zeggen, waren: „lieveling mijn liefste troost
als zij zegt God is liefde B het alles goed."
Op Margaret's bleek gezicht kwam even een flau
we blos.
,,Hii geloofde altyd wat ik tegen hem zeide," ant
woordde zij. „Ik trachtte altyd te doen, wat het beste
voor uem wias,' rij keek op naar Michael, alsof rij
zich voor tets verontschuldigde. „Ik weert niet, of ik
VETMAN.
Een eigenaardig staaltje van brutaliteit in de
smokkelaarswereld komt voor in „De Post", van
29 December. Daarin is opgenomen een adverten
tie van dezen inhoud:
„ANTOON SOMVETMAN.
Al mijn begunstigers Gelukkig Nieuwjaar.
Didam".
De oningewijde veronderstelt dat de Inzender ie
mand met twee namen is of den naam der eebtge-
noote als toevoeging gebruikt Dat gebeurt wel meer.
In het Onderhavige geval echter heeft A. Som te
Didam zich bij zijn begunstiger», in casu smokke
laars en wat daarmede annex is, aangediend als „de
man van het vet", bij verkorting „vetman". Bij in
formatie bleek onzen correspondent dat zich te Di
dam eenige gefortuneerde particulieren met winke
liers gecombineerd hebben om partijen ten uitvoer
verboden goederen op te slaan en vervolgens troe
pen smokkelaars aan te werven, die zonder finan-
cjeeie risico den boel de grens over moesten brengen
ïot nadere inlichting diene nog, dat in den volks
mond aan de grens leveranciers van smokkelwaren
worden aangeduid als „sajetvrouw", „zeepman
VPtr»ion" PTT7
LANDBOUWBELANGEN.
Hei bestuur van het Nederlandsch Landbouwcomité
heeft in een onlangs gehouden vergadering besloten eene
commissie te benoemen, die ricn zal bezig houden
met do bestudeerjng van wetten en belastingontwerpen.
waarbij de belangen van den landbouw rechtstreeks
betrokken zijn. Deze commissie zal naast studie-com
missie tevens rijn commissie voor het uitbrengen van
adviezen over deze onderwerpen aan het bestuur van
het Nederlandsch Landbouwcomité.
Tot loden der commissie zijn benoemd de hoeren
mr. F. I. J. Jansen, lid der Tweede Kamer te Maas
tricht; J. Ds. Westerdijk, lid der Eerste Kamer te
Uithuizermeeden; G. J. van Pop pel, voorzitter der
Noordbnabantsche Landbouwmaatschappij te Gilse; C.
G. J. A. van Genderen Stort, oud-inspecteur der be
lastingen, en J. H. Th. Wi. Reüners, hoofdredacteur
van „De Veldpost" te Wageningen.
DIE LIEP ER LEELIJK IN.
Dezer dagen hoorde de Preunger-Bod» van een in
teressant geval van „Kopeniekinna"
Iets voorbij hert station Serang ia de residentie Ban
tam ligt aan den spoorweg een kleine stopplaats, die
gedoopt is mert den naam Tjilelej.
Op een dag stapte uit den trein, die van Serang
kwam, een netgelueede inlander. Hij had een grijs
vilten hoed op, opwn jas met een groene das, een
pantalon, keurig van snit, een paar donk-er bruine
bottines.
In de linkerhand zwaaide hij een dun karwatsje
en In zijn rechterhand had hij een telegram, zoo
Er zijn tal van mannen en tal van vrouwen voor op het cog afkomstig van den te s. ran "Serang.
wie het leverf een last is, die noch vreugda kennen Daarin stond duidelijk, dat hy naar Tjeleiej werd
noch hoop, die langzaam wegkwijnen en het verval I gedirigeerd „met spoed", tenejnde d«<a c. s. van dat
hunner krachten zien, zonder de kracht te hebben stopplaatsje vau 2 m, 24 uur te vervangen, daar deze
weerstand te bieden, wij bedoelen de lijders aan j op het station Serang moest assisteeren wegens ziekte van
neurasthenie. I één zijner confraters.
Deze lijders beklagen zich over en lijden ook wer- j Onze man trok daarbij zoo n gewichtig gericht, dat
kelijk aan zeer vele kwalen. Zij hebben last v&n fce- hij onmiddellijk werd geloofd. De e. s. van Tjelelej
:.?">V iS •TürMliMH.y
ALKMAARSCHE
OVERAL VERKRIJGBAAR.
gaf hem zijn heele administratie over, inclusief de.
kasgelden! "Volgens de regelen der kunst werd voor
overgave en overname geteekend en stapte hij in den
daaropvolgenden trein voor Serang.
Een aangenaam gevoel, dat juist hij de Uitverkorene
was om een hoogere collega van een belangrijk sta
tion te vervangen... hij droomde reeds van promotie;
een roode pet lachte hem in de eerte reeds toe.
Hoe wreed werd hy echter uit den droom geschud,
toen hy een paar uur later te Serang gewaar werd.'
dat van alles niets waar was. De Europeesche cs
van Serang wist van het telegram niets at en stuurde
hem met den looppas naar rijn tampat retour.
Bij nader onderzoek bleek, dat de net gekleede
Inlander een reïncarnatie van Kopenick was en reeds
lang met de kasgelden het karbouwenpad in de stre
ken van Bantam" had gekozen. Men zoekt nu nog
naar den onverlaat
Eén geluk dat de kasgelden dien dag slechts bedroe
gen pl.m. twee Hoh&ndsche pegels
ST. PANKRAS.
Ds. J. M. Lammere, predikant te Rhenen, Is als
aoodasig beroepen bij de Ned. Herv. Gemeente alhier
MIJNEN.
Door den aanhoudenden Westen en Noord-Wes
tenwind spoelen tusschen Petten en Callantsoog ge
durig mijnen aan. Bijna dagelijks hoort men tot
ver in den omtrek het springen dezer gevaarlijke
werktuigen. Het meest is men voor hun nadering
bevreesd, wanneer ze in de richting van de Honds-
bossche zeewering komen aandrijven. Op de steen
glooiing en op de dammen neergeworpen, ontplof
fen ze licht en welke schade dan aangericht kan
worden, herinneren zich de bewoners hier nog van
het vorige jaar.
ANNA PAULOWNA.
Naar wij vernemen, zullen de catechisaties van
den Protestantenbond, wegens het vertrek van mej.
Snellen, door Ds. Onnekes van Den Helder worden
waargenomen, terwijl dé dienst in het vervolg on
der de rubriek „Predikbeurten" in de Sehager Cou-,
rant zal worden bekend gemaakt.
NATIONAAL COMITé.
In een dezer dagen te Leeuwarden gehouden ver
gadering is besloten tot oprichting van een natio
naal comité, om te geraken tot afschaffing van het
jaarcredlet
DE TABAKSINDUSTRIE BEDREIGD.
Men seint uit Batavia aan de N.R.CL;
Vanwege de tabaksnijverheid in Besoekl is ter
kennis van den gouverneur-generaal van Neder-
landsch-Indië gebracht, dat zij met zware verliezen
bedreigd wordt wegens de opvordering op groote
3chaal van de laadruimte der Nederlandsche vracht
schepen door de Nederlandsche regeering.
De Java Bode bepleit een samenwerking van de
verschillende takken van landbouw met de reeders
ten opzichte van het vervoer van aan spoedig be
derf onderhevige voortbrengselen, daar anders ge
heels districten, waar tabak verbouwd wordt, met
ondergang worden bedreigd, waardoor de rust on
der de dan broodelooze bevolking in gevaar zou
worden gebracht.
NEDERL. REGEERINGSFILM LEGER «N VLOOT
Zooals indertijd is meegedeeld, heeft de opperbe
velhebber van land- en zeemacht, namens den mi
nister van oorlog, aan de firma Albert Frères op
dracht verstrekt tot het vervaardigen van een uit
gebreide film, betrekking hebbende op onze weer
macht te land en ter zee.
Deze film is thans gereed gekomen.
De Koningin, de Koningin-Moeder en de Prins
der Nederlanden hebben hun tegenwoordigheid toe
gezegd op een gala-avond, welke a.s. Dinsdag te 8
uur, in de Res.-Bioscoop, aan de Kettingstraat, fn
Den Haag zal plaats hebben, waar deze film, ge
naamd NederL regeerlng6film Leger en Vloot, voor
het eerst zal worden vertoond. Tot bijwoning van
deze vertooning zijn door tusschenkomst van het
algemeen hoofdkwartier, uitnoodigingen gericht
tot de ministers, opper-, vlag-, hoofd- en verdere
officieren te 's-Gravenhage met hun dames. Ook de
burgemeester der residentie, jhr. mr. dr. Van Kar-
nebeek, zal de demonstratie bijwonen.
VERWARMING VAN DE TREINEN.
De Alg. Nederl. Bond van Handels- en Kantoor
bedienden heeft in antwoord op een brief aan de
Holl. Jlzeren Spoorwegmaatschappij bericht orit-
vangen, dat het vooralsnog niet in de bedoeling
van de maatschappij ligt, de verwarming van de
treinen te verminderen.
BRANDKAST GEFORCEERD.
Te Amsterdam werd Dinsdag ontdekt, dat uit een
hrandk&st, staande op het kantoer der firma Vroom
sn Co., manufactuurwinkel in de Damstraat, hoek
Oude-Zijds Voorburgwal, f2100 gestolen was. De ro-
sst van de brandkast was geforceerd. De diefstal
kan van Zaterdag af gepleegd zijn. Aan deuren wa
ren geen sporen van braak. Naar alle waarschijn
lijkheid neeft iemand zich laten insluiten en heeft
hij op een der feestdagen zijn slag weten te slaan.
f 1508 PER VIERKANTEN METER.
Een klein winkelhuis te Amsterdam, Leidsche-
straat 42, 27 vierk. M. groot, is Dinsdag verkocht
voor f 39.600, hetgeen overeenkomt met een prijs
van f 1500 per vierk. M. Voor een perceel Leidsche-
straat, hoek Keizersgracht, waar nu een bijkantoor
van de Disconto- en Effectenbank gevestigd is, werd
destijds f 1200 per vierk. M. gegeven.
ten slotte toch nog gedwaald heb, maar ik deed %et,
omdat ik meende, dat het 't beste voor hesp was."
„Daar ben ik van overtuigd en ook dat u 't alles
met de nobelste en zuiverste bedoelingen deed", riep
Michael warm uit.
„Natuurlijk spreekt u in raadselen tegen me; ik
weet niets af van den armen kerel, die zoo juist is
heengegaan, ook niet in welke betrekking u tot hem
stond. Ik weet niet eens zijin naam. Hij vroeg naar
u, hij had even zijn bewustzijn teruggekregen en kon
uw naam zeggen; toen werd hij weer bewusteloos
tot het oogenbiik dat u kwam. Hij heeft ons niet
eens gezegd hoe hij heette."
Tom Mansby", antwoordde zij droomerig. „Het
is "zulk een vreemde, verwarde geschiedenis, een ge
schiedenis zoo vol zwakheid en ellende. En nu is de
rol die hij er in speelde, uit."
Brengt zijn dood een groote verandering in uw
leven?" Bond zeide dit nog kalm; met geweld wist
hij zijn gejaagdheid en ontroering te onderdrukken.
Maar plotseling begaf zijn kalmte hem, eai mei tril
lende stem vroeg hij: „Juffrouw Trevor -- Margaret.
was het aan hem, dat je verbonden waarti Was hij
het. die tusschen ons stond, die het onmogelijk maakte.
>i'eeno neen!" Margaret stand nloiseiing op en
lerlie onwillekeurig haar hand op Michael's arm Ik
sa] het later alies vertellen, maar zijn dood maakt
daar eeen verschil in."
Nu nam Michael haar handen in do zijne en keek
haar diep in de oogen met een blik voi innige teo
derheid.
Fr bestond niets tusschen je beiden.
Lang geleden", antwoordde zij, „waren wij sa-
men venoofd, en toen b er iets tusscnen gekomen
Aan zijn sterfbed kwam de gedachte bij mij op, of
ndfn besluit van toen wellicht verkeerd is geweest,
S om*! 0. dacht d,. h« dc
manier was om hem te helpen. En - nu b alles
°Inhiiaar stem lag een oneindige droefheid, rij
de haar oogen af van Michael s gezicht en keek naar
buiten naar de duinen, die baadden in het gouden
licht der Septembcr-zon, en gedurende
blikken heerschte er stilte in de kamer. Toen zeide
Bond
Margaret kan ik niets doen om je te helpen? Kan
ik "je leven'niet wat gemakkelijker voor je maken?
Of staat er nog steeds een hinderpaal tusschen ons?
i Ben je nog verbonden?"
„O. ja, da hinderpaal ts er nog", antwoordde zij
haar stem klonk volkomen moedeloos. Ik ben
gebonden, en ik zal altijd geboeiden blijven. Niemand
kan iets voor me doen. Ik moet mijn leed alleen
dragen en stil mijn eigen weg gaan. Niemand kan
iets voor me doen," herhaalde zij.
Zij stond op, terwijl zij sprak. Zij' voelde, dat zij
aan het eind van haar krachten was en dat zij heen
moest gaan voor de teeëerheid in zijn stem haar
zwak zou maken.
„Ik kan nu niet langer spreken, het valt me te
moeilijk," zeide zij, „Ik blijf van nacht- in Twillsbun-
en ga morgen terug' naar Betty. Bettv en mijnheer
Holdsworth waren zoo vriendelijk om mij hier te
laten blijven, zoolang ik het noodig oordeelde, Ik zal
maatregelen 'nemen voor de begrafenis. Dat kan ik
doen op weg naar 't hotel. Morgen moert ik weer naar
Bettv gaan, maar mbschien kan ik voor de begrafenis
overkomen. Zijn familie wilde niets meer met hem
te doen hebben; ze waren allen heel hard en heel
wreed. Ik moet nu weg." Zij zeide dit alles in afge
broken zinnen; haar gezicht was vaalbleek. En Mi
chael die zag, dat zij aan 't eind van haar krachten
was, deed geen poging om haar terug te houden. Al
leen zeide hij„Als je de begrafenisonderneming even
wilt waarschuwen bier te kom-eriij zal ik hert overige
doen." Toen nam hij haar hand ia de zijne. „Marga
ret" zeide hij, „zal niets dien scheidsmuur tusschen
ons kunnen, doen vallen? Weert je aeker, dat het geen
denkbeeldige is, geen, dien je zelf hebt opgetrokken?"
„Een denkbeeldige, een aien ik zelf heb opgetrok
ken?" Margaret lachte en haar lach was pijnlijk om te
hooren.. „Hij is maar al te tastbaar en alleen de dood
kan den toestand veranderen, en daar durf ik niet aan
te denken. Dat zou slecht zijn, slacht au afschuwe
lijk."
HOOFDSTUK XXIV.
Betty ls erger.
,,U weert niet. wat een kalmeerenden invloed u op
me uitoefent Ik knjg een gevoel van rust, als u
bij me is."
Vindt je niet dat dat dan een reden ls, om me
voor altijd voor' je te laten zorgen f' vroeg Martin,
terwijl hij met oogen vol teederheid naar Betty keek.
Ik geloof dat ik je gelukkig zou kunnen maken, als
Ié je aan mv toe roudt willen vertrouwen." Betty lag
op een rustbank in de voorlijke zitkamer, die Holds
worth voor haar gebruik bestemd had, en hij zat naast
haar. Het was den Laatsten tijd een gewoonte van hem
geworden, na den lunch een poos bij haar te komen
praten, en nu. Margaret weg was, voelde hij zich zeer
bepaald verantwoordelijk voor haar welzijn.
,,'t ls mot dit ik u niet vertrouwer is niemand
ter wereld, in wien ik zulk een onbeperkt vertrouwen
stel, maar..." Zij zweeg, en keek uit het raam naar
de vroolijke bloembedden en naar de duinen en de
stralende zee in de verte.
„Maar vrat?" vroeg hij.
„Maar het lijkt me zoo unfair toe om alles te nemen
en zoo weinig terug te geven," antwoordde zij, terwijl
zij haar gezicht weer naar hem toe wendde. „U geeft
me zooveel en ik neb niets terug te geven."
„Niets?" vroeg hij „Betty je bent een van deliefste
vrouwen, die ooit geleefd hebben. En dan zou je me
niets geven I Als je me jezelf geeft, heb ik 't eenige
verkregen, wat mijn hart verlangt".
„Maar mijn liefde schijnt gestorven te zijn, toen
Denis toen ik gemerkt heb zij sprak niet v.mdear,
en Martin voltooide in zijn gedachten den zin voor
haar. Hij begreep alles. Deais had door zijn han
delwijze haar liefde voor hem gedood. Niet zijn heen
gaan, maar zijn onbegrijpelijke handelwijze had zulk
een klove tusschen hen doen ontstaan en Martin voel
de dat.
Ik zou niet met u kunnen trouwen, zonder u lief
te'hebben," voegde zij er eenvoudig bij, na dat oogen
biik aarzelens.
„En denk je dat je me nooit lief zal kunnen heb
ben?" vroeg Martin zacht, terwijl hij zijn hand op
het kleine witte handje legde en intusschen met be
zorgdheid opmerkte, hoe Bleek en moede zij er uit
zag. Maar onder den hartelijken druk van zijn hand,
kwam er wat kleur op haar wangen en in haar oogen
verscheen even een uitdrukking, die Martin niet durf
de verklaren maar die zijn hart sneller deed kloppen.
„Ik weet net niet," zeide zij. „Ik voel me zoo rus
tig, als u bij me is, en ik mis u als u wegis'imaar
dat is niet alles, wat men moet, voelen, voordat men
met iemand trouwt, niet waar?" voegde zij er op
naïeven toon bij.
„Neen. dat is niet alles." De druk op haar hand
werd warmer; „maar het is toch heel wat en het is
een groote stap in de goede richting. Laten we er
voorloopig niet meer over spreken. Ik wil niet, dat je
jezelf er mee kwelt lieve". Zijn toon was die van
een hartelijken, broederüjken vriend
„Wat ik u vroeg onder den kastanjeboom, twee
