Srhanpr fmipant
Jl/iiuijui uuuiuiid
Zalerdaq 22 September 1917.
60ste Jaargang No. 6076.
^^EEDE^LAJxJ
Tweede Kamer.
Schetsen uit de Rechtzaal.
FEUILLETON.
DE BOETE.
yT°eg BUzZard m8t 6611
De herstelling van het bloed.
Den Haag, 20 Sept
President F®** W zeer en0rgtek man; die -fle
Vunst verstaat om de Kamer „te doen opschieten"
oeliik misschie11 geen zijner voorgangers vermocht Maar
f is de vraag., of deze voorzitter de werkkracht der
Lraadering niet nu en dan overschat. Wat ge
lijk" de heer Schaper vanmiddag bij de regel'
w^kzaamhed6" «i tot „afjakkeren" moet1 leiden
Men stelle zich voor.
gepaald is nu, dat de ^.amer a,s, Dfosdatf 25 Set>-
tembcr, te 1 ure s middags de Grondwetsontwerpen
In tweede lezing zal nemen. Den 2en October as
ook te 1 ure, beginnen dan de afdeelingen de Begroo-
tingsontwerpen en nog een grooten stapel meer te
onderzoeken. Maar op Dinsdag 16 October, te 1 ure,
gaat het Lagerhuis in openbare zitting een ander sta
peltje ontwerpen afdoen, o.a. het ontwerp tot uit
gifte van grond aan landarbeiders «n dat betreffende
hiêt hooger landhouw-onderwijs.
Excusez du peuu...
Met het gansche Budget vóór de borst,
Be heer Schaper noemde dgt afjakkeren" en wilde
alsdan het landarbeiders-ontwerp overlaten aan de nieu
we Kamer. Hij noemde de Zuidenzee-ontwerpen, als
bij uitstek vallend «in de neutrale zóne. Ging zelfs
zoover om twijfel uit te spreken aan de bevoegdheid
(natuurlijk niet in formeelen zin) dezer ten doooe op
geschreven Kamer om ontwerpen als 't hier-bedoeldd
te gaan behandelen. Tegen die stelling kwatn dr No-
lens ih verzet en nogmaals gezegd formeel heeft
hij natuurlijk gelijk. Wje zich op het standpunt stelt:
de thesis ondeiachijft, dat eene Kamer, die verklaard
heeft dat zij zelve moet worden vervangen door ge
wijzigd kiesrecht, niet meer competent is Jot het af
doen van belangrijke wetsontwerpen, zou ertoe moeien
komen het uiteengaan ma het allernoodigste te hebben
bezegeld, te eischen.
Daar valt zeker iets voor te zeggen.
Maar afgescheiden hiervan stelt het thv.ns vastge
stelde werkprogram der naaste toekomst eischen, waar
aan de Tweede Kamer niet zal kunnen voldoen met
ernstige en kalme behandeling der zaken. Spoed is
best, maar eene deugdelijke afdoening is ook iets
waard...
De gewijzigde treinenloop vordert .eenige verandering
van werkuren. Bepaald is daarom, dat de Kamer voort
aan des Dinsdags te 1 ure zal beginnen; op de an
dere dagen te kwart vóór elven, „Dan kunnen" zei
mr. Fock leukjes, „de heeren. van den trein komend,
zich dadelijk naar de zitting begeven"....
D( president zijne Pappenheimers ook kent?
President Fock heeft er ook bij minister Lely op
aangedrongen, dat gezorgd moge worden, steeds voor
plaatsruimte in de treinen, waarmee onze Vólksver
tegenwoordigers zich naar het Haagje wenschen te be
geven, ter behartiging van 's lands belangen. Z.Exc. zal
zooveel mogelijk waken.
De Vragendag is gebleven op Vrijdag 3s/i ure.
Maar de praeses maakte van de gelegenheid gebruik
om nog eens met aandrang te verzoeken, tot de Re
geering gerichte Vragen toch niet vooraf in de bla
den te doen publiceeren, zoodat de voorzitter er soms
uit de krant kennis van neemt, voordat hij officieel
in kennis werd gesteld. De heer Rutgers, erop
wijzend, dat het antwoord van de betrokken ministers
soms zoo lang uitblijft, gaf in overweging, dat het
Bureau van Schriftelijke Vragen aan de leden kennis
zal doen. De voorzitter verklaarde 't in zijn oor te
hebben geknoopt
Stip ik nog aan, dat tot voorzitters der efdeelingefa,
zijn gekozen de h.n. Hubrecht, Nolens, IJzerman. Lim
burg en Van Raalte; tot onder-voorzitters deh.h.
Smeenge, v. d. Velde. Marchant. De Beaufort en Rink.
De neer Rutgers neeft aangekondigd eene interpel
latie over jfie kolenvoorziening.
„Fuji speed" en onder buitengewoon sterken druk
gaat het Lagerhuis thans alzoo de laatste werkmaanden
van zijn bestaan tegemoet Stuurman Fock heeft eene
stevige hand. Maar onder zulke omstandigheden is
eene forsche leiding ook zeker onmisbaar. De heer
Lohman wees daar gisteren, Woensdag, op en vSn-
daag is weer eens duidelijk gebleken, hoezeer de nes
tor den spijker op z'n kop sloeg.
Mr. ANTONIO.
„STADSTELEGRAM".
„Scheelt u iets?" had de bejaarde dame Anna ge
vraagd, toen zij haar plotseling, terwijl het bleeke
blonde vrouwtje gezellig babbelend, haar alle stalen
liet zien, dat mevrouw echt plezier had in het iiverig-
JPgewekte verkoopstertje in magazijn zoo zonderling
week rag worden;
perid onglwd" ABMfl - „tl is be-
deF ooieT5£' k,
vragen 0ude dame een glas water
lo^n3lffDKl5ngetn^akf56 ÏTS haaSti0 Ban"
aan de hand was dat CT iete ongewoons
iiUfmunnJiVaCil'er5,on9esle,d?---- 200 ineensf'
vo<? Uw hurncur- Hield zich in
frouw Maakte excuses voor haar juf-
AiLanfterc m haar plaats,
wal? do Si Tu binnm «aüa> ere kamer,
gaan jfoffiSjlnffi bCUrt °m k°nd0il
nuEbedS?ddiWam P811-01168 haar 0P20€ken. Wat dat
had? "Oerdrukste jiur. En of ze daar meer last van
<tii!ii«n *TS erg treurig maar zulke
dingen konden tn de zaak toch heusch niet gebeuren.
Tan 1 magazijn had gezonde menschen noo-
oT 'Vfenneer ze geweten had, dat Anna iets schoei-
vo'n ar' 2011 >?,e Oever.... Op de dringende aanbeveling
van d'.e predikantsvrouw had zij Anna op proef in
ïenst genomen. Op proef, dat moest zij niet ver-
,n ,a's m tegen het werk niet bestand, was, dan
f°u mderdaad beter zijn cm maar dadelijk ermee
te e.-indigen; een rustiger milieu te zoeken. Patrones
was geen kwaad, geen wTeed menschje, maar de za
lven, het belang van 't magazijn beheersen ten haar geheel
er. al. Zij haa 't lorgnet wal vaster op den vleezigen
neus gedrukt en dribbelde weg. Anna hoorde 't rik
ketikken van haar hakjes zachter worden.
Toen barstte zjj in tranen uit Wist, dat ,'t ook
hier weei mis zou gaan. Toen zij de oude mevrouw
stond te helpen, eventjes opkeek, had zij hem zien
staan achter een der ruiten van het magazijn. Ze kon
zich niet vergist hebben, 't Was Karet. Hun oogem
hadden eilkaai ontmoet. En ze had in z'n manier van
haar aankijken gevoeld, dat-ie weer komen zou... Als
de vorige malen,...
En den volgenden ochtend vond zij op haar plaats
liggen den brief, iie ze "-achtte. Het adres was van
zijn hand. „Mejuffrouw A. Wachters" was hij geadres
seerd, met den naam van 't magazijn. Ze merkten
zag Anna duidelijk hóe bleek ze werd bij 't zien
ran den brief, dien ze eerst snel en ongeopend in
haar zak had gestopt Maar toen bedacht zij, dat 't
op deze wijze nog meer de aandacht zou trekken. En
zij wist zich ert>e te krijgen, den brief kwasie-be-
daard te openen Maar 't papier trilde in haar sidde
rende hand. Hij gaf rijn adres op en vroeg haar, hem
„per omgaande' te schrijven, wanneer ze elkaar ont
moeten konden. Er was haast bij. 'Als Karei morgein-
ochtend met de óerste post geen antwoord had, dan
„zou hjj wed evea zelf aan den winkel komen, efls
zij daar voorkeur aan mocht geven."
Dien middag toen zij even vrij had ging zij
naar het postkantoor en schreef hem. Den volgenden
dag zeven uur zou zij maken daar en daar te wezen.
Verder niets.
En toen zij e rkwam, den dag erna, stond hij daar
al te wachten. Handen in broekzakken, een tabaks
pijpje tusschen de tanden Zij had Zich voorgenomen
goen angst te toonen; hem te laten merken, dat zijn
dreigen hu geen vat rpeer had...
„Wat wou je?" vroeg zij hem En bleef tegenover
hem staan. En toen Anna hem vlak in het gezicht
keek',had zij weer die zonderlinge gewaarwording van
zich tot hem aangetrokken te wéten..
Van zekere vreugde over het weerzien, ondanks alles...
Van aandoening bij 't weer opmerken, hoe sterk toch
de gelijkenis was van kleinen Karei met z'n vader...
Maar zij beheerschte zich. „Wat wou je?" vroeg
Anna.
Hij antwoordde niet
Toen eindelijk;
„Schiet er geen hand meer voor mij over?"
En zonder eigenlijk te weten wat zij deed, stak Anna
hem een hand toe. Gedoogde dat hij die even in de
zijn ohield En hij streelde haar met ziin donkers
oogen. En gaf haar een arm Evea wilde zij zich
terugtrekken, maar 't "was pf een kracht, waar
tegen zij niet op-kon, haar beheerschte, overweldigde,
Toen praatte nij. Lang en zachtjes. Over zyn mi
sère. Over z'n leven van ploeteren, van hongerlijden.
En dat-ie zoo verlangde om den kleinen vent, hun
kind weer eens te zien
„Zou-ie me nog kennen?" zei Karei. En Anna luis
terde naar hem. Weer kwam die dolle, die krankzin
nige gedachte in haar op, dat die man toch niC
slecht kon zijn... Ondanks al wat zij van hem on
dervonden Ondanks de gruwelijke wijze, waarop hij
haar belogen, bedrogen bad, met haar land aan
ellende verlatend....
Toen zij in heel-stille buitenbuurt waren gekomen,
sloeg hij een arm om haar schouder. En zij luisterde
naar z'n stem, die bekoorlijk-melodieus in baar ooran
kon klinken Hoe hij praatte over de toekomst, die toch
volgen zou. Als ze z'n wettige vrouw >as geworden
en Ka relt je zijn wettige zoon Dan zou alles anders
worden Hij erkende, zag in, dat-ie verkeerd bad ge
daan, in velerlei Maar, hij was ee.i ander mensch
geworden. Hij dronk niet meer en speelde niet meer. En
nij bezwoer "haar: zij was de eenige vrouw, 'die hij
liefhad. Zijn toekomst lag in haar hand... Wanneer zij
hem losliet, ja, dan zou alles verloren wezen Maar
Karei wist toch wel, dat kon Anna 'niet wenschan,
het......
En hij boog Zich tot haar óver. En drukte haar
Esn verhaal alt het hedendaagsch New-Tork
door
GOUVERNEUR MORRIS.
jg Uitgave W. DE HAAN, Utrecht.
HOOFDSTUK XX.
I ailie z°ndag dooi
Zij depint ^.Meadowbrook.
den dag niet v zzard dUB ruöde, hat hij den volgen-
»Ik ben hLj e,de *e komen poaeeren.
veel als 0nt^m°^"- ..en dat beteekent zoo-
dig. We zijn W^ te zijn. Wij hebben rust noo-
„Wat u\tlrele *eek bijna niets opgeschoten
zard, „maar zmfl hebt u Felljk". antwoordde Bliz-
diep in den mJit* >Uw VTooli.fke vrienden u niet tot
„Dat zullen ze opblijven?"
W er ook niet m Barbara, „en vroolijk zal
811 hoogstens t«/05 Wanneer de beura daalt, zijn
de grootste ioc... menschen aanwezig bij
zitten met Zf"1'1 °P Long Island. De mannen
De vrouwen^iffl.0Z* en hij elkaar te drinken.
Het zal heel tiea uur '8 av°nds te gapen.
»A propos en rusti8 ^Ja-"
Mr. Allen „n(i™ dalende koersen, zal mijn vriend
eea zware si v, aanwezigen zijn. Ik hoor dat hij
"Daar weStt? g"ha4
*el meer t<! v,? van", zei Barbara, „dat gebeurt
lijk zelf T '1 sal er ook zijn en ik ga er edgen-
te praten" Q °m de gelegenheid te rijn met hem
?en rn.Vhil»?1"' zel Barbara ook glimlachend. „To
ezien hiir,.men °°k uit de school geklapt en aan-
Vriend ;tt m 11 oudste en waarschijnlijk mijn beste
„Een |7'LIJ op streek geholpen worden".
korte afwezigheid van New York misschien?
stelde Blizzard voor, terwijl hij haar nauwkeurig ga
desloeg.
„Vindt u dat? Het lijkt mij niet noodig om weg te
loopen om weer op streek te raken".
„Mr. Allen moest zich voornemen nooit meer te
spccuieeren en een rijk meisje trouwen".
Hij behoort niet tot dat soort", zei Barbara een
voudig En dit Bchielijke loyale antwoord beviel den
bedelaar niet, omdat bij daarin meer bespeurde van
het geloof dat meer bij liefde behoort dan bij vriend
schap. Hij voelde een scherpe steek van jaiouzi
un het kostte hem moeite om den pijnlijken trek,
die op zijn gelaat kwam, te onder»ukken.
Nu zei hij, „indien iemand hem helpen kaa,
bent u het En als het u niet lukt, stuur hem dan
maar naar mij. Ja, we hebben wel eerder onderhan
delingen gehad. Eens heb ik hem zelfs een wanen
dienst bewezen.
Als dat waar is", dacht Barbara, „dan is het nègal
min van Wilmot om gedurig kwaad van dezen
stumperd te spreken".
Blizzard vertrok met zichtbaren tegenzin. Twee
heele dagen zonder juffrouw Ferris te zien schenen
hem eindeloos toe. „Ik zal deze uren van luilakken
erg missen".
„Betitelt u het poseeren zoo l
"Hoe anders? U luilakt nu toch ook. Moge de rust
uw vermoeide ledematen goed doen
„Dank, u", zei Barbara „En de volgende week
zullen we zién of we het niet tot iets kunnen bren-
geWe zullen probeeren", zei Blizzard. Aan de deur
gekomen, wendde hij zich om. Ik zou u graag eens
wat voorspelen", zei hij. „Mag dat?
"lUJ6liÏÏkarau huis?' vioeg hij. Ik heb Juist een
nieuwe p ano, die heel goed iaUmoet weten, dat
Uc er vier óf vijf per jaar kapot t mmer. U zou
misschien wel een paar vrienden, die van muziek
bobden mee willen brengen. Dat u er van houdt,
weet ik. Ik zal voor een soupertje zorgen. Uw jen
den zouden het misschien wel een grappig bezoek
aan de achterbuurten vinden om een concert bij mij
aan huis bij te wonen. En het is een uitdrukkelijke
wensch van mij om voor u te spelen. Er gaan wel
eens weken om zonder spelen en dan overvalt de lust
mij ineens!"
Zij had hem graag gevraagd hoe hij de pedalen
bewerkte, maar slikte de vraag in.
w" pc 3e Ilppcr, Sr s^dstd-s al i?st gebóerd
fücsm rij fcérö, E" gei ?e fesa» nager.psg «I tfet
!s haar beursje had, w?nt hij vertslde haar, dat-te
op straat aou gszst worden, vóór den nacht door V»
kostjuffrouw, Mser Anna wist toch wel; hij Jion wer
ken. Hij had <te vaste belofte, dat-ie over twee weken
zoo goed els meesterkneUit zou warden bij Dover,
den grooten decorsüo-schilaer,...
Nu ja, 't kwam er -.u op aan nrs alle» njaar aar
te pekken. Maar hij v -s hard, air ïsn ösgfr, oaq
t werk Zjj zou rog wat beleven Ovrr een jser zaten
«ij In hun eigen, Jtef huisje-.. Ws* !t uc' mot ie
d'Ande,
Maar jiJj mcait nu gauw. «uw huis>to«, wsnt' 't
kon wezen, dat er nog oen boodschap voor hem vBn
Dover was gekomen.
En Anna ging weg, voortloopend als in een ge-
luksdroora En eerst langzaam, langzaam kwam weer
de martelende twijfel; kwam weer het zelfverwijt, dat
zij hem. voor de zooveelste maal geloofd had en het
geld afgegeven, dat ze voor zich en het kind zóó
hard noodig had....
En hij, rinkelend met de guldentjes van Anna
- sprong op een tram. Stapte na paar batten
uit. Ging een „bar" binnen.
„Daar heb-je hem waarachtig toeb nogriep "een
van de club. -
Hij bestelde eed whisky-soda. Gooide meteen om
ietwat weifelenden kellner te toonen dat hij „spie"
op zak had, een riks op rt tafeltje.
„Bravo f" riep een van de vrienden „nou'mot-je
een rondje geven!"
„Vooruit dan maarf' zei Kaïvl.
De glazen kwamen. En de kaarten werden geschud.
En een uur of wat erna was er nog maar een
schijntje over van wat Anna hem had gegeven in
cïen (geluksdrqpm, die haar weer had beneveld...
De patrongs had Anna's verzoek om voorschot zeer
slecht opgenomen. Vooreerst zei mevrouw, streed
't met haar principe. Eenvvoor-alniemand van het
personeel kreeg ooit voorschot En bovendien paste
t juffrouw Wachters allerminst zooiets vragen, want
zij behoorde nog altijd tot het „tijdelijk" personeel.
En wat de deur dichtdeed was: cat mevrouw lang
nietmoer zoo tevreden over haar was als vroeger.
Door haar lorgnet-glazen zag patrones Anna scherp
en beduidend aan. Er blijkbaar 't hare van denkend..
De chef had gerapporteerd: juffrouw Wachters scheen
erstrooid, vermoeid. Had zich een paar maal ver
gist.
„Ziet ge." zei mevrouw van het magazijn .„dat
góét zóo niet. Ik heb tot stelregel mij noodt te be
moeien mxet de particuliere aangelecenlïeden van mijn
oersonm, maar... maar... enfin, dit is mijn laatste
waarschuwing, juffrouw Wachters, Onthoud dat!"
En zij kon heengaan.
Maar een paar uur later kwam een sh -dstelegram voor
haar. „Tracht in orde te brengen. Andera uiterlijk mor
gen voor twaalf, bewust adres Karei"
En rij was zóó ontdaan, dat ze aiït eens hoorde,
hoe de chef haar, al tweemaal iets had toegeroepen»
Zij wist, 't zou hier misloopen, Sn haar laatste
hoop was gevestigd op dat voorschot. Hij had haar de
verschrikkelijke waarheid verteld En nu loog hij niet
den brief had rij zelve gelezen. Van een uitgever,
voor .^jen hij gecolporteerd had en die l\ij in z'n
wanhoop valsche contracten had voorgelegd, waar hij
provisie op had ontvangen.
Hij had twee dagen tijd gekregen om 't aan te zui
veren. Bij de veertig gulden. Anders zou onverbidde
lijk aangifte volgen. Het telegram kondigde nu aantot
morgen, twaalf uur. En bij net hoofdje van hun kind
had Karei haar gezworendie schanoe, dat verschrik
kelijke overleefde hij niet. Dan maar een 'eind er
aan gemaakt... En nij had haar een revolver laten
zien... 't was hem ernst, geloofde zjj stellig
Voor de derde maal riep de chef haar, Zij maakte
excuses en hij dreigde met rapport maken over haar
nonchalance „op 't kantoor". Maar 't was zóó ra
zend 'druk, nu, in het magazijn, dat er geen gelegen
heid was om verder standjes te maken.
Zij moest gauw-gauw naar Mevrouw De Bos, pp
de Nieuwe Laan, die groote villa, -wist ze wel, op
den, hoek, nu, het meisje met de doos stond al
te wachten. Maar er was enorme haast bij... Ze moest
maar de tram nemen.
En zjj vermande zich. In haar dolle wanhoop fan
tastische plannen vormend, een knieval voor die dame
doen, haar gèld smeeken...
Zij hield dat exotische plan vast Er mocht dan
van komen wat er wou...
Maar 't liep anders.
Toen mevrouw De Bos de robe gepast had,
mevrouw kon wegens lichte ongesteldheid niet uitgaan,
maar had het kleed nog dienzelfden £vond noodig,
scheen rij zich iets te herinneren.
„Och ja", zei rij eensklaps. „goed 'dat ik er aan
denk. De vorige maal had ik al die kleine rekening, nog
bij het vorige kwartaal behoorend, eigenlijk willen vol
doen. Geeft u het n ueven aan de kas, hé en zeg,
dat ze npj de kwitantie zenden. Dat komt dan wel
terecht"
Mevrouw de Bos had haar fa co-a-ma ins genomen
zocht in paperassen
(Juist, precies, twee en zestig gulden veertien."
Zij schoof laadjes open. Grabbelde in bankpapier,
zilverbons, geld. Telde 't bedrag bil elkaar. Deed 't
in een enveloppe, zette er een laks tempel op en
schreef het adres van 't magazijn.
„Asjeblief, zei de dame.
Anna trachtte iets te antwoorden, maar ze kon f£en
Hij lachte, omdat hij .haar gedachten laa. „Als u
komt", sprak hij, „zal ik u doen vergeten wat ik
ben. Ja, zelfs hoe ik er uitzie. Ik zou graag hebben,
dat u wist, wat ik had kunnen rijn, wat ik nog zou
kunnen zijn".
Toen verliet hij haar schielijk en deed de deur ach
ter zich dicht.
Barbara dacht een oogehbllk na en belde toen
voor Bubbles. „Ik ga Zaterdag en Zondag uit de
stad", zei ze. „Wat ga jij doen??"
„Ik en Harry". antwoordde hij, „gaan naar zee
om te zwemmen
„Doe mijn hartelijke groeten aan Harry".
Bubbles hield zijn groote oogen een oogenblik op
haar gevestigd en wendde ze toen af. Hij was slim
genoeg om te begrijpen, dat een van zijn afgoden
door den anderen was gekwetst En deze wetenschap
stemde hem bedroefd.
-Ik zal het "doen", zei hij plechtig.
Dien namiddag reed Wilmot Allen, Barbara naar
Meadowbrook. Hij had een zestigpaardenkracht „ru-
nabout" voor de gelegenheid gehuurd, maar hij had
geen lust den wagen op zijn snelst to laten loopen.
„Ik heb een vermoeiende week achter den rug",
zei hij, „en mijn zenuwen zijn geschokt Kam het Je
schelen als we het op ons gemak doen?"
„Neen", antwoordde Barbara, „mijn zenuwen zijn
ook van streek. En ik wou graag met je praten, zon
der dat mijn woorden uit mijn mond geblazen wor
den en verstrooid worden over geheel Long Island".
Hij boog over het stuurrad en zei: „Het is prettig
om te weten, dat je met me spreken wilt; is het over
je zelf, over mij, of over ons?"
Barbara leunde weelderig tegen de kussens, die
met zooveel zorg geplaatst waren, en haar spieren
ontspanden zich. „Jij moet verschillende rollen op
Je nemen, Wilmot".
„Maar In de eerste plaats altijd dezelfde", ant
woordde hij zacht.
„Toe. nu niet." zei ze. „Eerst moet je voor priester
fungeeren en de biecht aanhooren. Dan moet jij biech
ten, of ik zal het voor je doen en boete zal je wor
den opgelegd."
„Mag ik jou boete opleggen^ zoolang Ik priester
ben?" vroeg hij.
„Ik zal naar wenken luisteren, die tot absolutie kun
nen voeren."
„Ik heb mijn priesterlijk gewaad aangedaan." zei
Wilmot, „Je hebt de biechtstoel betreden Ik luister."
klanl w.vwiteringT'.
T-m het ic'pm^i' ;s ér ram saar 't nw»-
«ijn terugrijden O - feri haar jó, ncorde zij
't vist
En op de vraag, die de chei haar deed over het be
zoek bij mevrouw De Bos, schudde zij ilechts 't hoofd.
Maar de cr ^f merkte, Anna doodsbleek zag.
Er. stond haar toe, naar huis te gaan.
Ging het grr l dadelijk san petrone» verteüer^
Die mteÊfc5M~4i& «ader juffrouw ,Wr te
melden, dit iii w «ter! -Sr a&eaó u* der dtewt
ontslagen we«' tr 'resr
saevraut? toï. nsKasüa, -jceatf Üefcr rwKseso
kan ik niet gefc^'ikea,''
En bovendien 'fced rij rtog aparte rsdenea' voor
haer streng besluit. Zij nad genoeg levenservaring om
te beseffen, dat „daar meer achter school"
De advocaat, toegevoegd aan de in voorarrest zijnde
Anna Wachters, die het geld, haar ter afbetaling
door een der klanten van het magazijn, waar ze een
poosje in dienst was geweest, had verduisterd "bad
z'n uiterste best gedaan om van haar te weien te ko
men- wa»r rij dat ooriolen g"Id gelafera hed. Maar ze
bleet hardnekkig Twijgen. Ome toen haar werd verdui
delijkt, hoezeer rij de ernst van haar geval aldus ver
hoogde. 't Baatte niet Als de naam van- Karei
dien rij gered had met dat geld haar naar de
lippeit drong, dan y.as 't c.' eea macht, waartegen, rij
zien vruchteloos verzette, haar het spreken belette....
En toen rij terechtstond, dcc. dag, toen het O.M.
een jaar tegen haar eischte, stond Karei ergens dicht
bij het Paleis van Justitie te wachten op een vriend
van hem, die de rechtszitting had bijgewoond.
't Was een vriend, voor wien hij geen geheimen had.
„Jij bent toch een echte schooier!' zei de vriend,
in jolige bui, nadat hij "Karei van 't requisitoir ver
teld had, „maar ik moet zeggen, je hadt 't keurig
in elkaar gezet. Alle respect.. Die brief van den kwasi-
uitgever, die je in de nor wou zetten, had Jantje voor
je geschreven, hé?.... Op .een brief met 't hoofd van
de firma?Leuke nuse en scenei „Maar rij rit er
mooi mee. Ik geloof zeker, dat rij d'r een jaar geven.
Die officier was, zóó nijdig, zeg... Maar dat rij je
niet genoemd heeft, la toch kranig. Een fideele meid...
Jammer dat ie nu weer op zwart zaad rit voorloo-
pig( kereltje I'r
Karei antwoordde hiet Hij had haast om zijn stam-
bar weer op te zoeken. En dronk dien dag nog meer
dan andera, wat heel wat beduidt En vrucnteloos
trachtte hij van zich af te wentelen dat beklemmende
van een vreemd, dreigend, knagend gevoel, terwijl hij
almaar denken moest aan een bleeke vrouw, die daar
straks in den dieven wagen was teruggebracht naar het
Huis van Bewaring. En aan een klein jongetje, dat lag te
schreien van Verlangen naar moedertje....
Karei dronk borrel na borrel, dat 't zelfs den vrien
den der „Bari'-club wat kras werd. Maar 't baatte
hem niet...
MAITRE CORBEAU.
Een reeks van maatregelen rijn noodig wanneer een
lijder aan bloedarmoede moet behandeld worden. Die
maatregelen vormen den leefregel en hebben betrek
king op de hygiëne, op het voedsel, op de uren van
werk, van oefening, van rust Buiten den jeefregel is
het de geneeswijze die bestaat in hulp aan het gestel,
om opnieuw een rijk, zuiver, krachtig bloed te ma
ken. Dat is wel de zaak der Pink Pillen, die, wat
spreekwoordelijk is, bloed met iedere pil geven. In
<fen prospectus die om de doosjes is gerold, vinden
de zieken alle noodige aanwijzingen voor het vaststel
len van een goeden leefregel; in "het doosje zelf vin
den rij de püien die hen genezen door nieuw bloed
te vormen
Aan de zieken, die over de gevolgde geneeswijzen
niet voldaan zijn, raden wij den strijd niet op te geven
en een laatste proef te nemen met de Pink Pillen,
die, zij hebben het herhaalde malen zoo goed bewezen,
genezen wanneer andere geneesmiddelen gefaald hebben
Hiervan wordt ons opnieuw een treffend liewijs gegeven
door do genezing van een Fransche dame. Mme Vau-
thier wonende te La Varenne-St-Hilaire (Seine Frank
rijk! Avenue Coffin na 42, die otus den volgenden'
brief schijft:
„Ik was door een erge bloedarmoede aangetast en
zeer vervallen doordat ik bijna niet at en even wei
nig sliep. Ik was aan het eind van mijne krachten en
leed voortdurend aan benauwdheid, vooral bij het be
stijgen van trappen, aan hartkloppingen, aan schela
hoofdpijn. Ik was zoo zwak dat ik al mijne bezighe
den had moeten opgeven, en bleek om bang van ta
worden. Na vela versterkende middelen te hebben ge
nomen, zonder eenige merkbare verbetering, was ik
ongerust en vroeg mij af of ik niet een dier borat*
ziekten had waarvoor geen kruid is gewassen. Eindelijk
heb ik uwe Pink Pillen gebruikt, me, door het goed
dat rij my onmiddellijk hebben gedaan, mij volko
men gerust hebben gesteld. Ik heb begrepen., dat ik
daar hot ware geneesmiddel voor mijn kwaal had. De
Pink Pillen hebben mij inderdaad zeer goed genezen."
De Pink Pillen genezenbloedarmoede, bleekzucht,
algemeene zwakte, maagpijnen, schele hoofdpijnen» ze
nuwpijnen, neurasthenie, storingen van het vrouwelijk
geslacht.
De Pink "Pillen zijn verkrijgbaar a f 1.75 per doos,
en f 9.— de zes doozen bij' het Hoafdderpot der Pink
Pillen, Nassaukade 314. Amsterdam.
Te Schagen bij J. Rotgans. Molenstr. G 14 en ver
der bij verschillende apothekers en goede drogisten.
Toen begon rij de geschiedenis met Harry West
heel eenvoudig, zonder Inleiding, te vertellen. En Wil
mot luisterde met het hoofd ove rhst stuurrad geliogen.
Het "was niet aangenaam voor -hem te hooren, dat rij
gemeend had ernstig verliefd op een anderen tnan
te rijn en nu niet in net minst zeker was omtrent haar
gevoelens jegens hem.
„Ik heb bjjna den geheelen nacht gehuild." zesde
zij, het leek mU ondraagbaar toe."
„En hoe was net de volgende nacht. Barbs?"
„Toen heb ik geslapen of over miin werk gedacht."
„Dus hij heeft gezegd, dat jullie elkander niet weer
moesten zien'?"
„Ja."
"ik geloof dat hij gelijk had, Barbs. Ik kan niet
aannemen dat je werkelijk van hem houdt Als het
waar was geweest zou je menige nacht en dag gehuild
hebben, tenminste er lust in hebben gehad. Marman
trekken je aan, dan verdwijnen ze weer om de eens
of andere reden uit ie leven en zoo gaat het door.
Ik weet er alles van."
„Dat is juist wat hy gezegd heeft en zoo is het
ook werkelijk. Wilmot ik ben er haast zeker van,
dat 'ik niet van hem houd. En dat is leelijk
Maar het is nog veel erger om te denken,
echt yan mij houdt en dat het mijn schuld is."
Wilmot Allen beging de lout niet van te zeggen
dat het haar schuld niet was. „Dat toont aan Baros."
ze ihij, „dat het tijd is er mee uit te scheiden. Je
hebt meer temperament dan «enig ander mensch dat
ik ken. Dat is een groot wapen, maar je moet leeren
het in je macht te bouden en er niet wild mee rond
te zwaaien en er menschen mee te verwonden."
„Ook dat heeft hij gezegd".
„Zoo ljij schijnt een verstandige kerel te rijn en
een flinke kerel erbij, om eerder aan jou dan aan
zichzelf te hebben gedacht Heb jij hem gezegd dat je
met hem trouwen zou als hij je vroeg? Luister nu n
Barbs. Dat was een almachtig stom gezegde"
„Dat weet ik."
„Besef je wel» dat je erbij geboft hebt» dat t«eq
West te hebben gezegd, inplaats van tegen den oen
of anderen vent die m rijln plaats had kunnen zijn?
Je bent werkelijk meer door geluk dan wijsheid, door
e jonge leven gerold. Je bent met eerlijke mannen*
in aanraking gekomen inplaats van met ellendelingen.
Dat is mijn antwoord."
„Als je er zoo over denkt dan aJ te om wel haten
en verafschuwen."
