Sphanpp
GriSfi Lomax en zijn daad
Zalerdaq 15 December 1917.
60ste Jaargang No. 6124.
J TWEEDE BLAD.
Tweede Kamer.
Schetsen uit de Rechtzaal.
FEUILLETON.
Staatsloterij.
Binnenlandsch Nieuws.
UÜllU'vJUI UUUI Uiiïi
De heer Hugmholtz erkende héde^^bij' de^ioe-
Beschouwingen over de M;irii>(>-be^ootmi?-1918
dat wy aan. een „mijlpaal" rijn gekomen. Hij riet
eau geest van meerdere onderlinge waardeerin» én sa-
nwnwnkiug komen tuaschen officieren en minderen
bil de vloot. Bij dat verblijdende woord sloten de
V' v Vtin 011 Ketelaar zich in den
i uc iweeoe ivamer betieerscti
te, eil moeten <a kv-anen, dat het voor minster Ram-
bonnet eea groote voldoening moet rijn geweest, tfe™
dezen toon te hooren.
De heer Hiigenholtz, - die ook zijnerzijds wees
op de groote moeilijkheden, vooral door hot niet op
tijd aankomen van materialen enz., welke de aan
maak van nieuwe boden» enz. voor <xnze Marine nu
ondervindt had gaarne gezien, dat de Rcoeering
eenige verklaring had afgelegd, steunend de ontwa
pen: ngsgedachta Dat heeft z.i met stipte en strikte
neutraliteit niet te maken. Hjj .drong nog eens aan
maar in veel zachter termen dan vroeger tot
hel toelaten van „Het Anker" aan boord. En bepleitte
de voorwaardelijke veroordocling bfj het militair tucht
recht. Op rijn vraag, of het plan nog bestaal, aeemili-
aaos naar Indië te zenden, kreeg hij van den minister
van Marine in het broKje rede, dat Z.Exc. hodennamid-
dag reeds hield, een ontkennend antwoord.
Uit het verder Marine-debat stip ik aan, dat de
heer v. d. Voort van Zijp eerbieiLge hulde bracht
aan luitenant De Jong1} nagedachtenis, waarbij Exc.
Ram bonnet zich aansloot. De lieer Oud besprak in
een vlot ten gehoore gebrachte rede de opleiding onzer
Marine-officieren en nepleitte meerdere bewegingsvrij
heid voor de onderofficieren. Bij de rede des mi
nisters, welke morgen, Vrijdag, verder wordt ge
houden, zullen deze en meerdere heden aangevoerde
punten weer aan de orde komen.
De heer Nierstrasz besprak In 't kort het Regeeiings-
beleid in verband met de versperringen in de Noord
zee. Wees op de moeilijkheid voor de verbinding met
den wal, door het verdwijnen van het lichtschip Nd.-
Hinder berokkend. Ook blijkt de heer Nierstrasz 't
niet zeer fier te achten, dat onze oorlogschepen zich
zelfs waar 't redding van schipbreukelingen betreft
zonder moer onderwerpen aan de bepalingen be
treffende het verboden gebied.
De minister besprak heden slechts enkele kleinere
punten van het debat Morgen komt 's hteren Ram-
Donnet's rede. Maar gelijk gezegd over het al
gemeen was het „nieuwe geluid" van warme waar
deering thans bij Marine overheerschend. Een der
^uede „nova in oorlogstijd 1
Er is weer een interpellatie geboren. Dr. Beumer
is er de vader van. Hij gaat minister Posthuma vra
gen stellen in verband met de prijzen voor brand
stollen, door het Rijkskolenbureau van 1 December
vastgeteld.
En wij hadden een „incidentje'. Een echt, maar
zeer onschuldig en snel voorbijgedreven.
I>e heer Van Idsinga vond in de wijze, waarop de
premier zich blaak uitgelaten te hebban in diens
laatste rede bij de Algemeen© beschouwingen over
s hesaon .Van Idsinga s zeggen, dat de houding der
Rcgoermg hem, aan een Ouenbachsche „Opera bouffe"
had doen deuken, reden om het woord te vragen
voor een persoonlijk feit Exc. Gort v. d. Linden had
het adjectief „onedelvoegclijk" genoemd. President Fock
trachtte water op het brandje te gooien, maar 't was
niet eens noodig. De premier gaf den heer Van Id
singa de verzekering zijner veeljarige en diepgemeende
hoogachting. En de vréde was gesloten. Als parlemen
taire onweertjes nooit ernstiger gevolgen hadden dan
dit, 't zou wel schikken.
Mr. ANTONIO.
EEN „UITKOMST'.
Toen Arte den brief van zijn benoeming kon too
rnen geen dag, geen uur eerder zou zij over de
brug zyu gekomen hid tante Eef dan het tientje
geleend Tegen schriftelijke verbintenis, op eerewoord
en handslag van richtige terugbetaling.
't Was een uitkomst, ecu redding dat hij zij
't dan voorloopig niet tijdelijk karakter, maar dat
dooi1
HALLIWELL S U T C L I F F.E.
Voor Nederland bewerkt <L W. J. A. RQLDANUS Jr.
In boekvorm verschenen bij W. DE HAAN,
Utrecht. Ingenaaid f2.90. Gebonden f 3.50.
8.
Griff keek voo rrich uit over het moor. dat rustig
als die iiuod iu het maantichL lag. Hfj rilde bij de
fantasie tan deu prediker; spoken en geesten schenen
In dit door den nacht omgorde land ide eenige wer
kelijkheden. Dan echter voelde bij den buik van zijn
Merrie onder zün beeneri en het stroomen van liet
bloe>j| ia zijn lichaam.
„Gabriël, lachte hij, Je bebt een sterke fantasie
Ma£<f Hoop naar de maan met je bijgeloof.''
.„Jongcfu jij kient alleen maar zoo trotsch, omdat je
Zoo ,-i Merk lichaam hebt" jammerde Hirst. Maar
denk eens aau je ziel, die voor eeuwig in de hel
kan branden."
„Dank je feestelijk," zcide Griff en gaf Lassie de
•#oreu.
7 Toen zij weef langs Wynyates terugreden, waren
db ruiters iu eeu heel andere stemming De lichaams-
bevvgjrig had al die ziekelijke fantasiën bij Gabriël
*ÓKgevaagd en zijn gedachten waren nu bij Greta.
„Zeg, Griff," vroeg hij eindelijk, „heb je in den
Matsten tijd den molenaar ook gezien 1
dJa en zün dochter ook; dat zal je nog meer
belang inboezemen, denk ik. ik beu er vanochtend
«ven geweest"
Een lange stilte volgde. Een glans kwam op het
Salaat van den prediker, doch niet van geestelijken
«erd, maar een gloeiend, afschuwelijke ijverzucht
i-fhj is een meisje uit duizend, Griff, en jij ziet
w heel wat aantrekkelijker uit dan ik; ligt het in
1« bedoeling mijn medeminnaar te worden
«Gabriël Hirst als je wilt dat ik denk. dat je^
*«cr dronken bent moet ie op die manier doorgaan,
Iammx ruw
r 'Anno x ruw.
y®bricl deinsde wat terug
„Nuchter of dronken, ik
kahn.
«Dan
ue wai icrug.
dronken, ik ben bang voor je. zeide
ben je krankzinnig Heb ik soms geen oogen
J? °bjn hoofdHeb ik dien avond niet op jullie
.r06^ gelet en giezaen hoe liaar oogen verstopper-
en geliooid lnoo zij nxei haar scherp
<*»g«tje je voortdurend plaagde?" n
«En mu <iat IUOg? \\at heb ik daar aan?
n" *-1*! dal begryp jij natuurlijk niet, omdat je
ween veel veaiaiid tem vrouwen hebt als op
•b-SS*"1 van adjunct Die ook zooveel ais
.rnT«„ )a0BrZ*5 factotum. De zetters con-
troleeren, op -de straatdeur passen, met kwitanties Ioo-
l™#5 lers, aansporen: praatjes en uitvluchten
verzinnen als er kwitanties kwamen, terwijl de kas
1to«tand verkeerde en nog diverse func-
adjubct was door een bloedspuwing ge-
K°". ,m maanden - bad de dokter gezegd
.8*7^ art*»d verrichten, die inspanning verg:1e. Zwak,
terigziek mannetje, had zich allang moeten macht-ne
ro®- Maar patroontje dacht aan zulke dingen filet
Als de stumper zat te rillen, terwijl de kachel uit
was en patroon boodschappen moest doen prach-
tige gelegenheid om brandstoffen te besparen, zei me
ineer, dm t echt gezond was voor menschen van zijn
gestel om niet in te warme atmosfeer te vertoeven:
vertelde, dat „de meeste ziekten het gevolg waren van
te hard stoken Adjunct durfde niet tegenspreken. Zat
te klappertanden. Kreeg dan opdracht om kwitanties
te gaan incasseeren. Dat is een heerlijk gezonde be
weging. Patroon was voorstander van natuurgenees
wijze, zooals hij 't noemde Geen pillen, geen poeiers.
Geen dokters of apothekers, de natuur, dat 's 't eenige
en ware.
Maar adjunct was noü-actief geworden. Ij»g in het
gasthuis. Patroon had een brief gekregen van een
soort zaakwaarnemer, hem herinnerend aan rijn ver
plichting tot uitbetaling van zeker deel van 't loon,
volgens het Arbeidscontract, 't Kwam er nu op aan,
een plaatsvervanger te vinden, die voor een schijntje
zou willen "werken. Hij had een annonce eraan ge
waagd.
Em Arie had zich gepresenteerd Patroon zagfdade-
lijk. dat hij het mannetje had, dat-ie zocht Maanden
achtereen nad sollicitant getracht iets te vinden. De
zaak, waar hij vroeger gewerkt had, was door dé-
bacle van groote onderneming getroffen schier plot
seling teniet gegaan. Hij stond op straat met oen klein
bedrag, dat de curator hem uitbetaalde
Zij teerden in. Al-meer en ai-erger. Verkochten stuk
je na stukje van het huisraad. De kleeren gingenf
nahr den lommerd. Met 't schrijven van vele honder
den enveloppen verdiende Arie jju en dan een paar
gulden. Marie naaide in stilte voor een paar dames,
aan wie ze was aanbevolen. Zij leden seds weken
honger. Jan en de kleine Paulientje zagen er 'zoo
schraal uit, met fletse oogen en intens witte wangen.
Van een buurman in 't huis dien rij al zei weken in
huur-achtérstand waren, kregen ze een krant te lezen,
Zóó was hun aandacht gevallen op annonce van pa
troontje, die een adjunct zocht Arie had geen lust
om weer aan 't schrijven te gaan Maar Marie drong
aan Wist bij een buurtje velletje behoorlijk papin-
en enveloppe te krijgen Hij schreef voor de zooveelste
maal dezelfde wooraen. Met slaperige oogen vermoei
den kop. Ging den brieft posten. Nadat de driecents-
postzegel gekocht was, hadden ze nog J>recies drkt
dubbeltjes in huis. Zonder een „perspectief Tante
Eef had gezegd, dat rij misschien, heel misschien
,jnog met iets heipen zou", maar eerst moest ze
zwart op wit onder de oogen krijgen eene benoeming
van Arie. Dan zou ze „zien".
Arie en Marie wachtten een .dag in groote spanning.
Weer was •- om althans iets te kunnen eten
naar „Oom Jan" verhuisd
Toen kwam het briefje van drukker-uitgever, Eien
paar norsche regels. Meldde dat zich een groot aantal
sollicitanten had aangemeld, zoodat de kans om „in
aanmerking te komen" zeer gering was. Maar Arie
werd dan toch uitgenoodigd om „zqn belangen te
komen voordragen."
In koortsige opwinding werd nu voorbereid. Tante
Eef was niet te vermurwen. Dat briefje van oens
aan te komen had niets om 't lijf. Eerst de officieele
benoeming. En voor dien tijd geen cent. Daar bleef
tante bij Een oude vriend van Arie leende hem z'n
Zondagsehe jas. Marie stond het eenige overhemd, dat
Arie nog had, te wasschen, te strijken.
Eindelijk kon hij gaan. Was-ie presentabel voor üe
aanstaande patroon. En meneer Tangers ontving hem
met knorrig-nijdig over 't gestoord worden. Meifcte
best, hoe Arie schrok van die mededeel ing.
Hoorde hem "Uit Liet hem vertellen Bekeek zyn
getuigschriften. Liet Arie een brief schrijven. Zat voor
zich uit te turen in het wrakke, dood-oude kantoor
stoeltje de duimen, de breede, platte, wedloopje
latende spelen. Zachtjes fluitend. Daarna zachtkens trom
melend inet de vingertoppen op blad van schrijf
tafel.
„Weet wel", zei meneer Tangens eindelijk „als
gebrek...
Arie haalde de wenkbrauwen op. Glimlachte en maakte
beweging van, dat snap ik hoor... Alsof patroon bril
jante positie had aangeboden reeds. „Nu juist," zei
meneer Tangers, ..maar ik gevoel, ik besef het
moeilijke van je positie. Ik ben niet ongevoelig voor
het leed van anderen Dat mag ik zeggen zonder
zelfverheffing... Men kent mij als zoodanig..."
Patroon zei 't op zalvenden toon. Streek zich over
[het gelaat. Keek nu naar de grauw-berookte eob
van jiantoortjo. Arie knikte me* eerbiedig, bewonder
laat. „Je moet niet verwetro'^ h.rvulte patroon^
t ik verplicht b«i ik vat' zulke dingen als een
moreeie verplichting op, hooger van beteJienis dan
een --ettelijke, begrijp-je dat goed1„. Dat ik ver
plicht men thans 'helaas aan het ziekbed gekjuister-
'erden boekhouder te steunen. Hem en ajn gezin.
Dat vergt veel van iemands draagkracht... ik moet
daarmee rekening houden, Begrijp-je dat?"
Patroon keerde zich plotseling om. Beek Arie scherp
streng, docd ringend aan.
„Natuurlijk, meneer,"-herbaalde <km.
Goed," zd patroon. ,,'t verheugt mij, dat je
w.
my begrijpt"
Er volgde
den diag, diait je gebaren werdt fyta/ar Je wilt niet;
je beat zoo vierviloekit nederig w aar je bel niet naoeet
zijn, en je kraait victorie waar je wat nuchterder
inoetrt wezen".
„Geloof Je diai hieusch, Griff? De nik Je dat
miain, neen, bat i« te inood, hiet kan niet Zij bedoelt
er alleen mee, dait ik een idiote kwezel ben em
sunia geloof ik het zelf bijna, ook", voegde hij er
peinzend! bij.
„Wat ben je toch een ezel!"
De [wed ik er beet op zi.ln lippen en scheen Iets te
willen antwoorden ;maiar hij bedacht zich en begon
over rota andems.
„Er zijn heel wat veranderingen in den laatatem
tijd gekomen" begon hij. „De oude moten is ver-
humxt, Fionder's Folly is verhuurd, en nu Wyoy-
aitea".
„Fiender's Folly verhuurd?" vroeg Griff verbaasd.
„En aan. v^ien?"
„Den een of anderen sportsman mert een heeJe-
tr&lcL»"
„Frender luid ook voel geld, toen hij do Folily
tiet bouwm. Laten düe vervloekte vreemdelingen
hun geld eklers verteren in plaats van pak-ieen
midden iin het moor te bouw en; het moor heeft ze
niet noodig".
Vreemdelingen, Griff?" zeide die prediker met
een hartelijken lach. „Je kunt makkelijk zeggen,
dat je van nier komt".
„Dat kan me niet scheden, het zijn vreemdelingen.
Wat heeft een moor-huis badzalen, terrassen, tui
nen en serres noodng? Goddank, dat het in ieder
geval niet in het Marshcotes-moeraB \igt".
„Kapitein Laverack de man, die hert gehuurd
heoH heeft een dochter, die hoed mooi moet zün,
naar ik gehoord heb", begon Gabriël weer na een
nieuwe pauae.
Griff moest in zichzelf lachen; hij begreep heel
goed, diat die prediker probeerde om die aandacht
■\an, rijn mededinger in een andere richting te
brengen,
„Zoo? Komt zij wel eens in Ling Crag?
„Nu en dian rijdt zij dezen kant w»> eens uit. Er
schijnt iets bijzonders achter te zitten dat zeg
gen die menschen ten minste want nu eens loopt
l»et meisje rond met een gezicht zoo lang als mor
gen dien heeéen dfig, en dan weer rijdt rij zoo
hard; diat het wel lijkt, of rij den duivel in laar
heli aam heofit. Maand in, maand uit waren zij op
Fnender's Folly, zonder ooit eciai oen uitstiajije te
maken, wat dé gaxxxce lui toch andere altijd doen.'
„Gabriël, het doet iemand waarachtig goed je te
hoeren ju-aten. Kerel, je venandiert hielemaai, zon
der dat je het zelf weert.
„Ik dacht zoo", ging Gabriël \oort, „dat rij mis
schien niet zoo gelukkig is ais rij zijn kon, en bet
r vólgde stilte.
Meneer Tangers wreef z'n kin. Hervatte:
„Laten we kort rijn. Voor den plaatsvervanger van
mijn boekhouder knn ik in geen geval meer uittrekken
dan. veertig gulden per maand. Ln wekclïjksche ter
mijnen te voldoen. Ik herhaal: de betrekking is van
tijdelijken aard... Zeker. Maar ik hoop, dat u mij nu
genoeg kent om te beseffen dat bij plichtsbetrachting...
Bij strenge stipte plichtsbetrachting... Bü .toewijding
zooals ik die ken en opvat— Ook voor de toekomst-
Zonder mij te verbinden tot iets™"
Weer keek bij Arie scherp tan.
^Natuurlij, meneer", herbaalde deze.
En zij werden 't met elkaar eems.
Op Arie's verzoek schreef meneer Tangera een soort
van voorloopigen benoemings brief.
En toen Arie den brief op zak bij de deur
stond, vermande hit zich. Denkende aan den toe-
btand thuis; aan de onzekerheid, of tante Eef op
een voorJoopige aanstelling zou willen helpen...
Vroeg hij met hartklopping over z'n eigen ver
metelheid, of... of meneer een klein voorschot...
Maar patroon werd rood van drift Riep uit. dat
als hij zulk een "vraag, een minuüt na afspraak,
had kunnen voorzien... hij zich zou gewacht hebben.
Arie bood excuses aan Vroeg vergiffenis. Mot tra
nen in de oogen van schrik en van angst Patroon
liet rich eindelijk vermurwen, schoon nog achtbaar
ontstemd.... Den "Volgenden ochtend zou Arte in dienst
treden
Tante Eef zagen wij liet zich verteederen
Leende het tientje. Op «erewoord en handeling van
richtige restitutie. Met een gulden per week, maar
dan ook nooit of te nimmer een centje minder..,
Eln in ,de vreugd van eindelijk iets gevonden te heb
ben, loog Arie, dat het salaris vijftien gulden per week
was. Hij durfde er met voor uitkomen, dat hu voor een
tientje per weèk van 's ochtends negen tot s middags
vijf, zes, soms zeven uur (aldus was de afspraak)
tor beschikking van mijnheer Tangers zou moeten
wezen.
En dien avond zaten Arie en Marie te cijferen, te
rekenen. Budget te maken.
De uitkomst was tamelijk bevredigend.
Na langen tijd waren Jan en Paulientje weer
dank zij tante Eef s leening met gevulde maag
naar bed gegaan.
Maar wel vond Marie* dat Arie er gedrukt uitzag,
't Was of hem iets hinderde, 't Stak af bij haar opge
wonden vroolijkheid over de toekomst..
Maar zij was dien avond te moe, tan er
lang over te piekeren. De heerlijke gedachte dat 't
allerergste nu althans voorloopig was afgewend deed
haar ook voor 't eerst na langen tijd binnen
een paar minuten inslapen.
Dien Zaiterdlag had! hij een paar J«emauwde uren
doorgemaakt op 't kantoor. Meneer Tamgetfa w-aa al
heel vroeg voor „dirtungcmdie zaken" uitgegaan.
En dlaar kwam hert „beentje" van de tachtig gulem,
die de «schrik waa geweest op zoo m enigen Zaterdag
san Arie's voorganger. Weigerend heen te gaan.
Meneer langere uitscheldend voor oplichter, afzet
ter, huichelende boef. Dreigend met onmiddellijke
fMilkisseinenne-nainvrage. Schreeuwend, dat Arie de
helper, de hand langer was van patroon. Robert en
Bentiaml.,A..
Ario trachtte hem te sussen. Verzekerend, dart do
zaak „perfect dn ordle kwam". Intnisschen in doods
angst deukend aan zijn edgeni broodje in deze situatie
Hij had den vorige Zaterdag over de allereerste
week maar dtrde rijksdaalders gebeurd. Had' van
een kennds een tientje weton te krijgen mert eere-
woord-belafte van vandaag terug te zullen geven.
De kennis had. al om tietn uur getelefoneerd van:
„Zeg ,Arie, je denkt er om, hé?Of wil ik mor
gen liever erven bil je aankomen?
Kennis kwam dikwijito opkropen, Miarie zou 't hoo
renArie iMiak hert angstzweet uit. Vier, vijf kwi
tanties werden gapreaenteerdv Er was geen cent
in kaa
Om twee uur telefoneerde patroon. Was bezig mert
hoogst-belangrijk» rtnanaactia Zou Arie weldra prach
tige tijding kunnen melden. Misschien kreeg hij
opslag....
Arie sprak over het beertje van tachtig gulden,
«ver de andere kwitanties.
„Ja .best!" schreeuwde i».14«ou, wat heeecb van
toom, wat geagiteerd, „komt terecht hoorlKomt
in ordie. Stel ze maar uit op korten termijn. Goed
verstaan?
«O, Ja, en ga strak» d#d k-wteamtL; fcaec bij Vim
Hoorn en OaDenk daar vödtel aan!Ge nu
cte** it»T»g Kg* ksïïtoor. Met een
briefje: „Tot vijf uur gesloten", goed begrepen?"...
Weg was patroon. Arie had willen vragen hoe
laat maneer terug nou zijn. En over z'n eigen loon.
Vruchteloos. De verbieding was afgebroken. Toen
«am Ante dk*--kwitantie voor Van Hoorn en Co., plak
te het papiertje met „GesVAen tot vijf uur" op de
deur.
Gfog de stnasst op. Ontving dó drie-en-twiTrtig gul
den veertig echte •ocroédrtciLiJk. Keerde terug t««r
kantoor. Wachtte op patrom.
'rt Werd half ze& z Waa dónker. Nog
Arie begreep dei' toestand-
De telefoonschel rinkeldie
Meneer Tangers was t.
Dat hij nog ndet udit de belangrijke conferentie over
de aoo gewichtige transactie weg kon. Arte moest
maar tot Maandagochtend wachten mot z'n salaris.
Of maneer zou 't hem, als hij ©enigszins itljd ha*
nog wel even laten brengen. Maar U was nieit zieker.
Arie «tood' aan dB telefoon en de hoorn beefdle dn
rijn sadnierendie, klamme hand.
„O, jazei meneer Tangers, met lerts welfe-
leuds in rijn stem, „o ja, heb je die kwitantie bij
Van Hoorn en Go., aangeboden?"
En t was Arie, aisof een «ndter voor bom antwoord
de, toon hij zei„Ja meneer. «MaarMaar niets
ontvangenVolgende week
Meneer Tangera zag niet, hoe wit de lippen wa
ren van den rtijdtelljken boekhouder. En welk een
dolle wanhoop er sprak uit rijn oogen, toen hij dat
loogVan dat niet ontvangen hebben der f23.40.
De curator in het faillissement van meneer Tan
gens heeft tegen Arie een klacht ingediend!. Wegens
de verduistering van hert geld, bij Van Hoorn en
Co., onitjvargBn, op dien Zaterdag. Rn van nog twee
andere kwitanties. En 'rt was totaal circa vijftig gul-
dien. De jeugdige, toegevoegde verdediger praatte
met curator erver hert zaakje.
Schetste hem de ellendie tn Arie's rerin. De „om
standigheden" waaronder de verduistering gepleegd
was.
„Och, kerell" riep curator uit, .klets me toch niet
over omstandigheden en zulke dingen meer. Zie je
nu niet lm, dait die Tangers en die bediende com
plice® waren?
Dief en diefjesmaat, jeugdige collega. Maar aio ik
aoo to. gannef je te pakken kan krijgen, dan laiat ik
't niet hoor!"
Rn curator d'acht: 't Is toch feitelijk hoog-noodig,
dax jonge advocaten neit zoo goed als bij hert notariaat
gebeurt een soort van „stage" doormaken. Om
wart menschenkennis op te doen.
MAITRE CORBEAU.
wordt tijd, dart JU gaat trouwen, Griff"
De andier amtwooirdidB niet. llij liet zijn blikken
wart over het moor weiden. Gaan trouwen, mom
pelde hij in zichzelf; was liet dart wart hij miste? Dan
begon hij plotseling aan Karte Stramgeways te den
ken aan haar man, wooals hij dien gezien had
op het bordes van den Buil kwam hij tot het
besef, dart hij nog noodt een vrouw ontmoet had,
die zooveel aantrekkelijks voor hem had' als rij.
Doch dan dacht hij weer aan dien man.
„Praat geen onzin", zeidte hij en verviel dan weer
in stilzwijgen.
In de bocht van den weg wend een andiere rui
ter zichtbaar. HIJ hield zijn paard in, toen hij in
hun nabijheid was.
„Kunt u mij den w g ook wijzen» naar Wynyates?'
vroeg hij.
Griff schrok en nam den vreemdeling tweemaal
goed op voor hij do vraag, die rijn stem en zun
gestalte hem op dB lippen brachten, durfde doen.
Eindelijk stak hij rijn hand uit.
„Lieve hemd, Roddick!" rten hij uit „Wet moert
jij op dit uur van den avond in dez» streek?"
„Wart, ben jij het, Lomax? Kerel, laat ik je eens
van dichterbij aankijken. Waarachtig, je bemt het.
Jij hebt me daar een vraag gedaan, maar ik doe
diezelfde: wat voer jij hier uirt?"
„Ik woon hier, en dat is meer dan jij zc~ren kimt'
lachte Griff.
„Dan vergis je je laaMjk. Ik heb Wynyates ge
huurd en ben op weg daarnaar toe".
„Maar waarom vraag je dan den weg? Je hebt
Wynyates toch zeker niet zonder hert te zien ge
huurd?"
„Ja, dat deed ik wel. De weg scheen zoo eenvou
dig mogelijk, .toen dB herbergier mij aanwijzingen
gaf; maar dart vervloekte moor hier brengt je hee-
lemaa.1 in de war van den eenen horizont naar
den anderen ia er absoluut geen verschil te mei-
ken".
Lossb» begon toekonen van ongeduld te geven; zij
verlangde naar stal terug en hert kwam niert met
haar denkbeelden overeen, dart haar meester haar
hier liet wachten, terwijl hij mert een vreemdeling
op dien weg stond te praten.
„Ja, hert is goed, Lassde, hert ls goed", zeide Griff.
nog een paar mijl en dan gaan we beusch naar
huis. Lk zal je naar Wynyarte» brengen, Roddick".
En dan aan dien prediker denkend „Hirst, neem
je me noot kwailijk, ais ik je hier in den steek Laat
We gaan binnenkort nog eene rijden".
„Ga gerust je gajig, oud» jongen; de rit heeft me
heel goed gedaan." antwoordde de prediker vroo-
iijk.
„En vertel me nou eens, Roddick, wat voor den
duivel je hier brengt!" vroeg Griff, terwijl zij den
Trekking van Donderdag 13 Dec.
2e Klasse. 4e Ujst.
No. 18119 f 400.
No. 18067 f 100.
Pryzein van f 30.
59 282 318 348 457 73$ 775
868 882 849 1048 1323 1446 1447
1497 2286 2887 2915 2922 3027 3106
3213 3377 3435 3640 3883 3715 3994
4334 4338 4406 4679 4687 4803 5428
5661 5752 5783 5974 6792 7465 7483
7829 9532 9669 9873 10016 10104 1066»
10892 10990 11184 11238 11534 11749 12022
12288 12394 12872 13184 13561 14079 14256
14387 14508 14631 14765 14819 15260 154-
15424 15786 15893 15910 16283 16320 16602
16648 16904 16969 16977 17148 17247 17575
1770317725 17964 18239 18482 18889 18961
19167 19364 19985 20176 20234 20693 20804
2a Klasse, 3e L4j*t: 724 m. x met f 100,
EEN FRANSCH LUCHTSCHIP.
Donrierdiagmiorgen half zeven te in Eemnes Buiten
tegenover het postkantoor een Pransch luchtschip
zander bemanning gedaald. Het schip bleef tusechen
de huizen hangen en beschadigde de telefoongeliei-
dingen, schoorsteenen en bootmaan Vermoedelijk heeft
de ixsrumning, die niet meer ln hert luchtschip was,
dit ver laten, toen hert dal lende was. Brieven, kaar
ten en jassen waren nog in hert schuitje en d» mo
toren werkten nog.
Men meldt uit SBedroeht, dart in den Ortterpol-
der een Engelsehe vlieger ls aangetroffen en gein-
terne er d.Waarschijnlijk zal hij deel hebben
maakt van. de bemanning van hert Franse he
soliip.
Beoosten de Vecht op da grane vau de gemeente
Achttien hoven rijn eenige voorwerpen gevonden,
vermoedelijk van het vliegtuig aakomstig: een bus
benzine, eenige spuiten, wn een aiaeeponip, waarop
de woorden Distri button Loroden. De militaire auto-
heuvel sfredleni.
„De eer is aan Jou", antwoordde de ander. „Ik
dacht dart Je iu de stad was bij Sybil Oglive; wat
brengt Jou hier?"
„Sybii OgUvie zelf en een groot verlangen naar
friascbe lucht".
„Zoo Ja, zij speelde een beertje te veel mert Je.
Nou, ik feliciteer Je, kerel, want zij was niet veel
moer waaird dan de minste vrouw, die ik ken, en
dait zegt wart".
„Maar Je hebt mij nog steeds niet verteld
„Ook verlangen naar frissche lucht en een
paar and/cue kleinigheden, waarmede ik Je nu niet
lastig wil vallen. Laait liet je genoeg zijn, dat ik
hier ben, en hier blijven zal, totdat het de Voor
zienigheid, belieft, mij weg te jagen".
„Heb je dan Londen, en de economie en hert schrij
ven van (traktaten voor hert volk opgegeven?"
„Ja, den heelen rommel. D» economie gaat je 11$
vijftien jaar lealijk de keel uithangen, en socialisme
begint te oudbakken te wordBn. Ik heb nou een
voorliefde voor de sport ffeknegem en ze hebben me
verteld, dart er in den omtrek van Wynyates uit
stekende jachtvelden rijn".
Er was op Roddkk's gelaart Iets argeloos te le
zen, dart Lomax volstrekt niet overtuigd».
„Lk geiloof er geen woord van, Je was altijd aan
den gehetenzinnigen kant, Roddick. Als je het
motief van je komst hier liever niet vertelt, zeg
het dan, dan is het afgeloopen. Je ziet er beroerd
uirt", voegde hij er aan toe
„Hert zou al heel verwonderlijk rijn, als ik dat
niet deedl Is dit Wynyates?"
„Ja ,dat is Wynyaite®. lusbehen twee haakjes,
ben je Itang voor geesten? Ze zeggen, dat die hier
rondspoken".
„Dait heb lk ook al gehooreL Laat se maar spo
ken". Roddick liet rijn overdreven onverschillig
heid varen; hij kwam vlaak naast Griff rilden, zoo
als dB prediker een uur geleden ook gedaan had.
„Lomax", zeidie hij ,„hefc jo ooi* es» geest aange
raakt niet zoo'n wit, netjes gekleed ding, maar
zoo'n soort furie uit dB hel, met natte en op elkaar
geklemde lippen en een lichaam Lcrrl Zanik niet
over Jullie plattalandsgeeetBn; dart edele broed1 r-
l«aar werkt immers mert een oognacflesch? Nou, laat
ae voor mijn pent tot den iaatwten dag vechten! Je
geeft niet om goedi, en netjes gekleed© geesten, wan
neer Je eens gezien bobt, wart ik zoo wat om dien
anderen dag zie"
„HoddKcik", aeid» Griff langzaam, „Je milt wel
zeggen, wat hert mijn zaken niet zijn, maar jó bent
op den verkeerden weg. De man, met wien ik daar
even reed, is ook een groote specialiteit in de hel
en dergelijke verschrikkelijke dingen; ik ben bezig
vw eer wat gezonder denkbeelden
te trachten hem
