IM s ay99781854815284 i8i89
Qriff Lomax en zijn daad
Hoesten
Abdijsiroop
TWEEDE BLAD.
Brieven uit Engeland.
£k lS S S s &Ts3
Staatsloterij.
FEUILLETON.
Tweede Kamer.
Schetsen uit de Rechtzaal*
Zaterdag 2 Februari 1918.
ölsie Jaaryany No. 615U.
•0A van f 70
KNOOP HET IN
UW OOR
neemt de
i
Baam zö Januari 1918
Eewgö dage.. g leden las ia feu over plannen 'am
de tnge.sclie spe.raig te he. vormen. Beer laat' dun
nooit, maar liet ongelukkigste van liet geval i>, da. er
waaischijniijK uog wet een halve eeuw el meer zal
vooiuyguan. voor or aan de uoodzakeLjksle vau u.io
speli.n^ie«vormeigen hkI oriut wu.dt gedacht, Pro
fessor tl. L. 1tvj/id, een van de voormannen o.> lie.
gcb.ed van de stuuie der Lngelsch© taai. schrijft in
zijn Korte üeschiedonia van he. Ln^.seh: „Van een
phoneUsen standpunt beschouwd. L uo iingi-lsctie spel
ling bijna vto sieciitste. die men zicli voor Kan stelkn.
naiai de kansen, oin ze veranderd te krijgen, schijnen
«eer flering. Ln wat erge. is Prof. VVyld zeil.
hartgrondig overtuigd- als hij is van de gebreken in
de spelnng zhnei moedertaal, wenscht ze onver.m-
dtiixl tc handhaven, wout op dezelfde bladzijde van*
bovengenoemd boek lezen wy: „WagischyiLijk zal we.
niemand wcikeliik reu nieuwe spe.iuig wenscheu voor
het gewone, dagciijksclie gebruik, uitgezonderd'een hand
jevol menschen met stokpaaidjes. van wie do meeste
een eigui systeem hebben uitgedacht, dat zij inge
voeld wenscnan te zen."
Hervormingen op dit gebied, wij kunnoi er zeker
van zijn, zullen op ernstig verzet stuiten bij ieder
Engelschman, die maar eenig greintje conservatisme
in zich voelt, en dat is bij de overgroote meerderheid.
Wij. Nederlanders, die. al gaat het schoorvoetend, nog
wel af en toe onze spelling aan een groote schoonmaak
durven onderwerpen, wy kunnen de bezwaren wel
iaden, ttie zuilen worden opgesomd. „Het mooie van
de taal giat verloren". Niet waar. het staat toch veel
beter 0111 hooge en gelooven met twne o s te schrijven,
en "hiolen en beloven met één. 't 'Wordt nog veel in
teressanter. wanneer je woorden hebt zoouls kolen en
kooien, poten en pootcn, doove kolen en roode koo
ien. Veronderstel, dat Kollewijn zijn zm kreeg, en
we altijd maar één o zouden schrijven 1 Dan moch
ten de onderwyzers wal uitzien naar een nieuW mid
del. ojn hun leerlingen liet leven zuur te maken. Ge
lukkig dat ze. indien het eigste mocht voorvallen,
noa altijd deciliters tot millistéres kunnen laten her
leiden, .Vis het „mooie" van de taal wordt weggeno
men, houden we nog over het mooie van het re
kenen, het inooie en onmisbare. Want wij mogen in
het dagelijksch leven onverschillig staan tegenover kilo
liters en decistéres. pp toelating!-examens vormen ze
een zeer geliefd onderdeel van het menu.
Maar om op de spelling terug te komen. Is die
werkelijk zoo slecht als zelfs Prof. Wyld beweert,
die ze niet veranderd wenscht te zien? Wie Lngelsch
geleerd heeft, zal het den professor van harte toe
stemmen. Die zhl alleen met verbazing vragen: Waar
om zegt Wyld byna de slechtste? Zou een slechteie
kuuiien bestaan? Chineeseh misschien?
Geen enkele spelling is waaiBchijnlijk volmaakt. On-i-
zc Nederiandsche in geen geval, noc-wel ze l.uig niet
achteraan komt. De Italiaansche schijnt een heel eind
heen vooraan te staan. Maar om wvrae.ijk volmaakt te
zijn. zou een spelling moeten voldoen aan den vol
genden eisch: Lr is voor eiken kiank een ifzonucr-
lijk teeken. en één teeken nuig nooit meer dan één
klank voorstellen, Wy z.en direct dat dit in het Nc-
derlandsch niet opgaat Dp e spreken wie uit op mins
tens drie matdervn. Neem de woorden de. sok en
degen. Maar onze taal is heilig, vergeleken by het
tn^-Isoh.
ben paar letters als ea zijn in slaat om eiken be
ginner in de Lngelschc taal lot wunlioop te brengen,
Somk spreek je ze uit als een ie; soms als eau
korte e. zoouls in bed; soms als een lange c, net
alsof oen schaap beé zegt, soms als een aa; soms
aR de klank, die wel wat lykt op de ui in ons woord
huis. vooral als bet op zijn plat Amslerdamsch wordt
uitgesproken; soms als een ec en soms nog anders.
Ln aan zijn er woorden zooals tear. die je mei
ie uitspreekt alt het dit, en met een t als het wat
andere beteekent. Lr zijn negert op uitgedacht me.
zoozeer in bet belang van studeerenden, ais we.' van
examinatoren. Op bc. examen voor de akte Lngelsch
L. O. wotdrn se vlijtig gevraagd Ik val er myn ie.r-
lingen. noo.t mee las.ig, behalve als se voor genoemd
vamen op Willen.
Hoe staal de Lngelschmnti- self tegenover zijn spel
ling? Hy sukkuit er uiec vau zijn piïrtto jeugd af. Hij
,- >rdt er mee lastig gt-vtillen, van het oogenblik, dat
l.!J voor t eerst Oen voet in de school zet tot bet
oogenblik. met waai cv hy de schooi vermat o ne n.
-ml g «(i in de nxe>te gevul.e.i nog geen uitkomst, maar
Dosihe i k Ach 6611 maatschappelijke
- \v heeft. dt© hn met meer hoopt en wenscht
te verbeteren. Want tot dat oogenblik kl zirn ont-
zij'n speSkigthans 8®deel,elijki worden beoordeeld naar
En dit is nog maar de een© helft Van de kwestie
hoe geeft de Engelschman schriftelijk weer wat
hem wordt gedicteerd, of wat hij denkt. Daarnaast'staat
echter; hoe spreekt de Engelschman uit wat hij voor
zich ziet geschreven of gedrukt? Vreemd als het mag
klinken, de waarheid is, dat hij niet zeker kan zeggen
hoe een woord uitgesproken moet worden, als hij nel
niet .kent, Wanneer wij. Nederlanders, een Hollandsch
woord voor ons zien. dat ons tot nu toe onbekend
was byy, een deel vun een of undere machine, van een
sclup of vun iets dergelijks, dun kunnen 'we ln elk
geval het woord zeggen. De Engelschman zfLl het
vaak eerst moeten opzoeken in een woordenboek, en
cll. Lugelsch woordenboek geeft dan ook van êlk
woord, hoe bekend het ook moge zijn, nauwkeurig de
uitspraak aan.
f1*' 8 9 vaak de uitspraak eerst zal moeten
opzoeken. Dit geldt voor zaaknamen. Voor eigennamen,
indien ze hem onbekend zijn, zal hiji zoo goed als
ui tijd een woordenboek ter hand moeten heinen.
Groote woordenboeken, als dat van Webster, geven
lange lijsten met eigennamen, vijftig a zestig pagina's.
Maar liet spreekt van zelf. dat het gebied opbegrensd is,
en men dikwijls vergeefs zoekt. Toen ik eens. verschei
dene jaren geleden, in Londen een lezing zou gaan bij
wonen. waar een zekere Dr. Salecby zo usureken, werd
mij door eene Eagelsche daine gevraagd, of ik zou
willen opletten, of misschien door den voorzitter der
vergadering, of iemand der aanwezigen, den naam van
den dokter werd genoemd, aangezien zij vaak over
den man gelezen had, maar zijn naam nie' kon noemen.
En nu is een naam els Salocby nog maar oen he«
g wone e.n waannej men niet al tc gekke bokkensprong Hu
kan maktai. Dan zijn er nog wel andere. Ik bedoel
nu "nog niet zoo zeer die Kransche eigennamen. waar
van vr sommige in Engêland zijn ingeburgerd. Met
vreemde talen springt esn Engelschman eenigszin» wil
lekeurig om. Beaucnamp notant hij biatsjum, Belvoir;
bieve en Vaugkan: von. niet een langgerekten klinker
in alle drie woorden.
Doch ook de zuiver Engeische woorden ondergaan ln
de uitspraak soms een eigenaardige gedaanteverwisseling.
Lholmondeley word! heei kortweg tsjumli. Colquhoun:
koohoen. Wemys's: wiemz; Cockbwin: kouben; Buc-
clough: bekloe; Brougham: broem Abergu\*cnnyebbe-
ginniLeisesterlts te, enz. Ook zijn er familienamen,
waarbij de eene familie de voorkeur geeft aan de eene.
de andere familie aan de andere uitspraak. De naam
Besant is ook in ons land bekend. Annxe Besant moeten
we noemen Annie Bèzent. waarbij de eerste lettergreep
den klemtoon krijgt. Maar de Engeische schrijver SLr
Walter Bjesant noemde zich zelf besènt, met den klem
toon op de tweede lettergreep.
Met plaatsnamen is men oök vaak niet zeker van
zijn zaak. Dikwijls zijn er twee uitspraken, een echte
en kn onechte. De echte fe die van de bewoners der
plaats zelf. die toch verondersteld mogen worden \e
weien, hoe ze de plaats hunner inwoning moeten uit
spreken. Maar de vaak dwaze spelling heeft bil de rest
van de Engelschen. die niet het voorrecht 'hadden toe
vallig den naam te kennen, een andere uitspraak, een
soort van spellinguitspraak in zwang doen komen. Het
dorpje dicht bij Londen, waaruit ik eens. in eeta Paasch-
vacantie, een paar Engeische brieven aan de Schager
schreef, wordt geschreven Ruislip, uitgesproken door
de bewoner Raislip. en door ieder ander Roesltp. Ci-
renoester. een stad in het Zuiden van Engeland moet
worden uitgesproken sissiste. maar wordt al vaak ge
noemd sirenseste. Prof. Wyld woont in een plaats,
genaamd Alvescot. maar Hij kan. als hij aan ern
slation in Londen een kaartje wil nemen voor zijn
woonplaats, den naarq niet op de juiste manier uit-
spreken, zonder door den beambte aan het loket op
zijn vingers tc worden getikt en verbeterd. En zoo zou
den er honderden voorbeelden te noemen zijn.
De wil dezen brief eindigen, met nog enkele voor
titelden van eigenaardige uitspraak, of eigenaardige spel
ling. zooals men 't noemen wil, van gewone woorden,
niet van eigennamen. Een w, die voor de twee letten
ho staat, wordt steeds genegeerd: who wordt uitge
sproken hoe en whole: hooi. Een b sla je maar over.
als zij na een m of voor eerf t stpat. Lamb (Holl. lam.
long schaap) is In de uitspraak lem; doubt (Holl. twij
fel) daut, vóór een n moet je een k niet uitspreken,
vódtr een r en w niet. in de uitgangen alk, aIf cn
alm de 1 niet enz. enz. ün de uitspraak van de
vier lefers ough tc zamen vormt een hoofdstuk op
zich zelf. Soms zeg je kort cn goed oe tegen ze. soms
of, soms ok, soms oo, soms haast heefomaal nkts.
Werkelijk, de uitspraak van het Engelsch heeft ve'e
verrassingen, en wie ze zich zonder meester" wil
eigen maken. zal. vrees ik, vaak wanhopig worden en
weinig resultaat bereiken.
No. 18397 f 400.
No 35^%^Jo1?0^^39 19815 20854 1 20°'
1232 lSs 1^ 1^0 533 686 693 753 1013
1682 K ïoa! 1403 1415 1434 1196 1544
21% S o,7?u9 1895 1897 1899 2019 2023 2098
3-166 H47H «11 2799 2778 2872 3201 3392 3401
1017 4121 aria a°S «S? 3849 3664 3711 3895
4904 40H ao^an^rn^l1 4576 459,1 tö02 1808
•>808 ^ooi ^L?0''»7^5140 5147 5201 5394 5638
6424 ffi «li 8081 8097 6168 6227 C360 6404
7178 r vt ?541 6607 6701 6728 0950 /J10 7128
81'! 8$7 «25n 7559 7585 7571 7803 8127
8703 xim 8350 843,1 8498 8025 80 <5 8703
13382 18384 13210 13398 Su
1 1493 i«oo 1Jl106 13864 1:1901 11073 14175 14221 i
15'MO Krnr Ji ,1?1 14625 14649 11080 14878 14917 i.iGÖO
irüi! !5230 1;)261 15416 15472 15593 15001 157-10 15747 1
10563 K IS 16204 16259 16307 10370 16378 16414
17817 17üq? Jn!28 16972 17368 17538 17557 17047 17843
9011 S) ImS 18153 18627 18730 18778 18858 877
19S% t ,19'70 16250 19288 19433 19062 19720
•Vuiri 20012 20246 20272 20812 20342 20317 -400
S 2%94 20687 20698 20722 20721 20749 ~766
y^rwsarlno»! toch dz; schijn
naar orbctcckcncuue noes'*e
of kuchje ü'tt, wam Brcó*
chitis, Pleuris of Loogont-
-stekingicur.nenU aanorüreQ,
Verzorgt U bijtijds ene! ecs
krachtig ingrijpend middel,
•lijmoploMend en hoa«t*tin»n4
veelgeprezen bij BRONCHI
TIS, INFLUENZA, KINK-
-n SLIJMHOEST, ASTHMA.
PriM - l.co. (IJS, f2.25,13JA
Eischt ro Ub band met oom
ktodtoekeoioip LI AKKER,
Rotterdam.
Tuk sa bci<t« Voorde» ua, dia twnl 3» J»a(
roer altid ia Üw aar ia n |a< eooi»!
Trekking Van 31 Januari.
5e Klasse 8e Lijst.
No. 2720 4700 6917 17356 20631 f 1000.
door
HALLIWELL. 8 U T C L I F F.E.
'•'oor Nederland bswerkt d. W. J. A. HOLDANUS Jr.
ln boekvorm vertellenen bij W. DE HAAN,
^UtrachL Ingenaaid 12.90. Gebonden f3.50.
Bij wijze van antwoord nam Grlff haar arm, bracht
haar den tuin in en zette baar neer op een bank
onder den eeringeboom.
»Ik heb goed nieuws voor Je, moeder", zeide hij.
«Over Knte?" vroeg de oude vrouw, die natuur
lijk het eerst aan een kleinkind dacht.
Maar Griff begreep haar heelemaal verkeerd.
••Neen; wat voor goed nieuwe zou ik u van Kate
kunnen brengen, dun dat el) dezelfde Kate van al-
lljd 1»? Het is over Laverack; u weet nog wel. dat
me over vaders relaties tot hem verteld hebt?
•■Ja, dat herinner lk me. Maar ik kan niet zeggen,
het nu Juist een prettig onderwerp is ota over
«Preken, Griff!" t
••Ook niet, als ik u zeg, dat ik hem vanavond
BMien en jn zijn gezicht gezegd heb, dat hij een
ploert U1H
kleine heldere oogen begonnen te stralen.
„-•Heb je dat gezegd, Griff? Ja, dat is goed nieuw».
2* kan onchristeltjk zijn, maar ik haat dien kerel
n als we geschapen zijn om lief te hebben, wat kan
J6 er dan aan doen, als Je iemand haat
..Moeder, moeder, ik begin aan u te wanhopen. T
'J1 al een even groote heldin als wij allemaal
,acht« Grlff, die, nu hij verteld had wat hij te zeg-
«en had, naar een ander onderwerp zocht.
he1« 'l(ler wa* een helden tot in hart en nieren.
goede voorbeelden, Grlff".
"H vondt zeker niet goed, dat hij stroopte? plaag-
e n,rlH- >.Na zijn trouwen, bedoel lk".
»Dat i» een vraag, kwajongen, dfe ik niet
^antwoorden. Het is onverstandig, om een man al
Pretje» te ontzeggen, omar stroopen is al 1
tutrd' om het racht uit te drukken
»ik ben er tenminste mede uitgescheiden zeia® nlJ
"a'f zuchtend.
«Daar ben ik erg blij om".
«•'J ,aAr' moeder, u heM er geen idee van wat voor
gjï deerlijke strooptochten wij gehad hebben. Doch
heeft me laten belov/en mijn huid niet meer
rni-V^en' en nu 18 Bet dan ook uit. Hé, ik ben ten-
osto blij, dat de Squire en ik een eervol einde aan
Jf® loopbaan gemaakt hebben"
'•in 0<>n Hoek van het huls bowden zij aan het hek
„Er schijnt iemand binnen te willen komen", zei-
de Mrs. Lomax „Zeg, Griff, wil jij het hek even open
gaan maken. 7e slaat het altijd zoc hard dicht, en
de sleutel is, net als ik, wat verroest"
Weer dat hulpelooze ln haar siem. Het beviel
Griff heelemaal niet.
„Verrocot?" herhaalde hij. „Daar geloof lk niets
van zoolang u er nog zoo uitzietl"
„Jongen, vlei jij je vrouw en wees ernstig tegen Je
moeder". Zij probeerde te lachen, maar het ging haar
niet goed af.
Griff ging, zooals hem gevraagd was, het hek open
maken. Aan den anderen kant stond Greta Rotherson
„Hoe gaat het?" vroeg hij, terwijl hij haar zijn
hand toestak.
„Warm, ik snak naar schaduw. Zoudt u het hek
niet openmaken, Mr. Lomax7"
„Nog niet. Ik vind het veel te prettig je boos tc
maken, dan krijg Je zoo'n aardig kleurtje".
„Ik heb uw complimentjes niet noodig", protesteer
de Greta, die echter van pleizier nog meer btooade.
„Je zult ze toch moeten aanhooren, als Je er niet
anders gaat uitzien. Zelfs een ernstig getrouwd man
als Ik -"
Getrouwd kunt u zijn, Mr. Lomax, maar ernstig
zuit u nooit worden", zeide Greta preutsch. „Maar als
u nou niet open doet, ga ik aan den achterkant bel
len".
Na wat gewichtig met den sleutel gerammeld te
hebben deed' hij het hek open en Greta stapte in
haar mousselinen japonnetje als'een wollig schapen-
welkje binnen. Griff kon, telkens als hij haar zag, den
indruk niet van zich afzetten, dat het eigenlijk nog
een kind was, en behandelde haar als zoodanig.
HIJ kon zich in zekeren zin de dwaze verliefdheid
van den prediker niet begrijpen, en met zijn slech
ten kijk op de vrouwen vroeg hij zich soms af, oi
die kleine Greta in staat zou zijn tegenspoed even
goed te dragen als voorspoed'.
Mrs. Lomax' gelaat helderde op, toen zij het meis
je zag. Zij had meer verstand van die dingen dan
haar zoon, en twijfelde er geen oogenblik aan, or
Greta was met al haar vlinderachtige luchtighei
Juist de vrouw, om krachtig uit een crisis te voor
schijn te komen.
„Je benl vroeprer, dan ik verwacht had ,kinaiiei,
maar daarom niet minder welkom".
„Ja, vader moest voor zaken naar Saxilton en
ik dacht zoo, dat u misschien wel naar een praatje
verlangde of met andere woorden, ik verlangde
er zelf erg naar".
Toen begonnen zij en Griff elkaar te plagen, tot
Mrs Lomax begreep, dat Greta het onderspit zou
moeten delven, en tusschenbeide kwam. Kort daar
na werd ef weer aan het hek gerammeld en hoor-
H«n ril het grint onder zware schoenen kraken. Greta
Jegon vlugger te praten, wachtte zelfs niets eens tot
Den Haag, 31 Januari 1918.
Hopeloos-saaie praatdag over Oorlog Algameene
Beschouwingen. Eene driekwarHeege zaal zonder
belangstelling. Er kwam een zwak vleugje aandacht
toen zeer laat in den middag de heer Troel
stra het woord nam.
Vóór hem waren geweest: de heer Helsdingen, er
kentelijk voor de loonsveThooging van do Rijkswerk
lieden, maar 't betreurend dat men de werklieden-
organisatie niet eerst gehoord had. Voorts gaf de
heer Helsdingen enkele wenken, o.a. ten gunste van
hen, die op later leeftijd zijn in dienst genomen. Het
veranderen van het criterium leeftijd in diensttijd
acht do heer Helsdingen prachtig, maar de genoem
de categorie is er thans dupe'van.
De heer Juten sprak over de sterk-verrainderende
„animo" om beroepsofficier of -onderofficier te wor
den. In de gewone ma&tscliappij kunnen de jonge
menschen 't vrij wat verder brengen, dan ln het la
ger. HIJ pleitte voor eriieterinv der positie c-n had
o.a. op zijn lijstje mildere bepalingen ton oprichio
van het niet behoeven te diagen van de uniform bui
ten functie. Mei welken wcnsch wet zeer velen
sullen instemmen.
De heer Huys de Beerenbrouck was er, a's kenmer-
kcr wel tc verstaan: mln-sympathiekc! van
„het militaire" noemend: "net duel-recht, het neer
zien op den burger, het beschouwen van de ont-
wapenings-idée als een utopie, harsenschim.
Men ziet: les idéés marchent.
En de heer Troelstra had wel gelijk, tóen hij he
den-middag uitriep, dat de maatschappij van vóór
Augustus 1914, ook wat opvattingen tegenover het
-militaire betreft, niet zal terug:, o eren!
De heer Ruys hoopt, dat ons land tot de eersten
zal behooren, die zullen trachten de ontwapenings-
idée te helpen verwezenlijken.
Dr. Scheurer riep minister Do Jonge een woord van
welkom toe en sloot zich begrijpt men van
garischcr harte aan bij diens beschouwing, dat in de
menschelljke zonde de bron van de oorlngs-ollende
schuilt,
Uitvoerig besprak do heer Scheurer do dringende
noodzakelijkheid der reorganisatie van den milltair-
genccekundigen dienst, waarvan het commissoriaal
rapport weldra zal verschijnen.
i
De heer IVoclrira zal de Kaïm^r in de gelegenheid
stellen over de omvvapen.ings-ido waaraan in
hoofdzaak zijn rede gewijd was, zich uit te spre
ken. tegenover den heer Drion betwistte hij, dat
men hier met eeno „gevaarlijke illusie" zoti te maken
hebben. Het verblijf te Stockholm heeft den heer
't roelstra versterkt in de opvatting, do.1 wij wel de
gelijk naar de internationale ontwapcrJng gaan. Is
Stockholm mislukt? Wel zei mr. dit meer in
het bijzonder in antwoord aan zijn Katholieke be
strijders dan is dat ook het geval met de uoging
van den Paus.
Zoodra de Internationale weer bijeen is aldus
verder de leider der Nederiandsche sociaal-demo
craten dan zal het allereerste zijn: elkaar plech
tig te beloven, dat ieder in zijn kring naar de ont
wapening een levensbelang voor alle volken,
zal streven.
Ein het zal ertoe moeten komen zei de heer
Troelstra, eenvoudig wijl de vólken de militaire
lasten niet meer zullen kunnen dragen. Hier citernlo
mr. T. èm Czcrnin èn president VvUsom Vóór den
oorlog had Nederland een Staatsschuld van 11100 nül-
lioen; thans staan wij voor het dubbele Rente en af
lossing vorderen samen een jaarlijkscbe iHtgaaf van
honderd millloen. De ambtenaren-salarisst.. «uilen zeer
belangrijk moeten verhoogd. Het ouderdomspensioen
za! zelfs wanneer mem niet meer dan f 2 rente
geeft miHioenen verslinden, 't Zal dus de onmacht
zijn, die zal moeten brengen tot het beoogde doel.
Dat na dezo wereldcrisis de volken weer „hetzelfde
militaire spelletje" zullen aanvangen; de heer Troel-
stro acht Jhet uitgesloten..
De rede was ean herhaling van wat men in de
Algemoene Beschouwingen over Hoofdstuk VIII aan
treft. En wel zeer belangrijk mag 't heeten, dat die
heer Troelstra overtuigd kan .zijn, dat met den „ten-
denz" ervan de overgroote meerderheid der Kamer
thans instemt!
Morgen, Vrijdag, is generaal Eland het eerst aan
't woord.
Mr. ANTONIO.
-
zij antwoord kreeg, en had een kleur „ais een boei".
Ditmaal was Gabriöl Hlrot eindelijk eens in een
pak gekomen, dat hem fatsoenlijk stond en zijn
zaak waarschijnlijk wat verder zou brengen; of
schoon de omstandigheid, dat hij na een. longen wan
delrit naar Marshco'es Manor kwam, bewees, dat
er van den kant van den prediker geen voorbedach
te rade i nhet spel was. Hij deed minder onhandig
dan gewoonlijk toen hij over het^gras lfep, en Griff
glimlachte, toen hij merkte, dat hi) in een vroolijke
bui was.
Onder voorwendsel, dat zij nog.een paar zaken te
bespreken hadden, nam Mrs. Lomax haar zoon mee
naar binnen.
„Hebt u deze samenkomst georganiseerd, moe
der?" vroeg hij, terw'ijl hij de deur van den salon
voor haar open deed.
„Ik heb je toch gezegd, dat ik Iets moest hebben
om den tijd to dood-en?" lachte zij.
„Ik zie met heel veel pleizier, dat u koppelaarster
wordt. Maar vertel- nu eens, hebben dergelijke sa
menkomsten geregeld plaats?"
„Laat ik je eens wat zeggen, Griff. Gabriël schijnt
niet te weten wat hij doen moet. Hij kan niet goed
werken, omdat hij verliefd is op het meisje, en hij
durft het haar niet ronduit te zeggen, omdat hij
het nog niet met zichzelf eens is of zij een verleiding
des vleesches is of niet. Jullie mannen, jullie
mannen! Als je toch eens wist, wat de echte liefde
van een vrouw beteekent".
„Het meisje wil hem wel hebben, hè moeder?"
„Het meisje zal wachten tot zij gevraagd wordt",
was haar antwoord.
Toen Griff dienavond op Gorsthwait© terug kwam,
vieLhet hem op, dat Kate niet was als gewoonlijk.
Zijn ongerustheid omtrent zijn moeder deed hem
scherper kijken, zoodat het rustelooze in Kate's be
wegingen hem niet ontging. Van tijd tot tijd keek zij
hem ook met een ernstig-peinzenden blik aan en
was het alsof zij iets zeggen wilde. Maar bovenal
viel het hem op, dat zij zeer kwistig was met haar
liefkoozingon, wat al heel weinig in overeenstem
ming was met haar gewone, kalme wijze van doen.
„Wat scheelt er aan, vrouwtje? waagde hij einde
lijk te vragen.
„Niets heelemaal niets, lieveling. Waarom
vraag je dat?"
„Je bent zoo anders dan gewoon. Heb ik Je mis
schien in den laatsten tijd te veel alleen gelaten?
Zeg het maar gerust, Kate, dan zal ik het boeren
en het rijden opgeven. Die twee dingen nemen
veel tijd ln beslag".
„Onzin, Griff. Je behoeft niets op te geven, behal
ve die dwaze vermoedens omtrent mij. Ik ben op
het oogenblik de gelukkigste vrouw ter wereld!"
Was hij maar niet zoo onervaren, gëweest, dan
zou hij uit die vreemde,half zenuwachtige ver-
„ALIBI".
't Was den vrienden opgevallen, dat Van Maancm
tegen tien uur 's avonds altijd „wat ongedurig" werd.
Hij herinnerde zich dan plotseling nog vergeten te
Lebben, dat er vanmiddag iemand geweest was op
het magazijn, die stellig terug zou komen, al was l
misschien wat Iaat. of hij moest den volgenden ochtend
heel vroeg de stad uit. Of er kwam een andere roden
om vroeg »,uit te snijden", afscheid te nemen van
den slainkring. Maar op zekeren avond, toen Lij toe
vallig alleen zat potje-bier te drinken met zijn celuien
vriend De Groet en hem weer plotseling 'iets inviel,
zei de vriend glimlachend: „Karei, schei maar uit.
Voor mij hoef je die moppen toch niet to verkooj eu.
Jk .weet 't immers best. laantje is laslig...."
Van Maonen bloosde echt en. hevig.
Stortte zijn hart toen ilit,
't Was zoo. Maantje z'n vrouw was aarb'astlg. 't
Was begonnen nog geen half jaar nadat ze gotrc.i'vd
waren. Zeuren, mopperen, zaniken cl: ie con uurtje
later dan gowooaiijh. thuiskwam. Vit lep. knorren op
de „krocgvrinden". Van Maanen kon daar niet tegen.
Bovendien had-ie den ouden Van den Borg zijn schoon
vader. tc ontzien, Was borg voor hem gebleven "In
dertijd. De Grecf snapte er alles van.
„Ja, manl" zei de vriend, net vreupde denkend
aan ziin celibatair-zijn „ja, kerel. w2i luial jelui
aan... Alaar..." En hij nam een r»?r stevige slokken
uit z'n glas bier. „Maar jij bent een groote ezel.
Een heel-gitx>te ui'. Neen: me tftiet kwalijk, amice,
maar ik zeg 't net zooals ik 't mooul"
„Makkelijk pratenI" zei Van Maancn, halve
minuut op zn horloge kijkend. ui vindt Lhuis
geen sterveling, dio 't je lastig 'naakt. Lom je om
vijf uur boven water. Makkelijk pni ui"
Maar Do Grccf had bijzonder jool,.Hij .sin:, mot
vergenoegd grijnzend gelaat een versche sigaar 'ip.
Presenteerde Van Maanen een. Drukte hem iu z'n
stoel terug
zekering, dat zij gelukkig waa, gehoord bcblien,
dat zij er naar snakte hem wat te zeggen, Maar hij
miste ale et varing en begon over Deiahuiu's be
zoek te-spreken.
„Hij ia nogal verwend", lachte Griff. „Wat kun
nen we hom voorzetten7 Gelukkig hebben wo nog
een koppel korhoenders. En wat zmt |e dén ken van
een omejette?"
„Die kan ik niet maken", beweerde Kate, d'o /.ich
niet erg op haar gemak voelde, nu zij hooide, dat
Deroham zoo moeilijk te voldoen wn».
„Maar lk wol prachtexemplaren 1 Het wordt
hoog tijd, dat je het leertlk zal jo ino -n u oen
lesje gevon. Ja, we zullen het prachtig ln orde ma
ken, Zeg maar aan do keukenmeid, vi-ouv.tjd, dat
zij morgenochtend vacantie heeft, want ik hen van
plan haar kouken onderate boven te gooien",
„lk zal nfets van dien aard zeggen. Ik vertrouw je
niet, Griff, jo praat mo or ie schertsend o\ .1"
Griff streelde haar liefkozend o>. r haur w-mg.
„Je denkt zeker, dat do omelette' precies eender
uit zal vallen als de vrouwen, die ik vu gt-chil-
derde half gaar van binnen en half verbrand
van buiten. Enfin, we zullen zien!"
En inderdaad, de omelette viel, evenals do rest
van het diner, bizonder goed uit. Dereham was naar
Gorsthwaite gekomen met het onaangename gevoel
verveeld te zullen worden door de vrouw van een
vriend, en met het voornemen ervan te maken wat
ervan te maken viel; maar in den loop van het
diner, toen Kate op haar openhartige wijze, op zijn
opmerkingen over menschen en dingen inging cn
den nadruk legde op gezichtspunten, die té eenvou
dig waren, dan dat hij er ooit over had nagedacht,
begon hij zich te verbazen. En van vertering kwam
hij tot belangstelling; hij vergat geheel al het in
differente, waarop hij anders zoo tictachen
luisterde met aandacht naar de woorden, die lui op
een handige manier aan zijn gastvrouw wist to
ontlokken. En hij voelde werkelijk spijt, toen Kate
hen alleen liet, om een sigaar te rooken.
„Ik begin te begrijpen', zeide Dereham, nadat
hij' zwijgend zijn sigaar half opgoröokt had.
„Wat begrijp je, orakel?"
„Dat is weer heelemaal mis, oude jongen. Ora
kels begrijpen nooit beweren alleeeri maar wat te
begrijpen. Maar dat tusschen twee haakjes. Wat
ik wou zeggen, is dat Je hier werkelijk Je tenten
voor goed schijnt opgeslagen te hebben".
„Natuurlijk. Ik zou niet graag Gorsthwaite meer
verlaten".
„Ja zie je, ik dacht, dat het maar een gril van je
was, en dat dachten we allemaal. Je bent een heel
andere kerel, Lomax, dan het schoothondje van
Ogilvie, zooals lk je vroeger kende."
„Zeg Dereham, zouden we die Mrs. Ogilvie nu
maar niet met rust laten. Je hebt me nu al genoog
