BLks t
Binnenlandsch Nieuws.
dirkshorn. c1
relletjes te leiden.
vetinzameling van regeeringswege.
rechts werkt!
varkensvleesch.
polderbenoemingen.
de hooge vleeschprijzen ,1 voor_
barsingerhorn.
diefstallen. rrnrrritnilll
de zaak-de jong.
de eenheidsworst.
goud en zilver te petrograd.
SS.% Zoill Üet ufilS
toS-m. M ha»r ■l«" °P
tas. -*vïïJw At,r
I
-
AIs je nou nog één potje bier neemt, zal ik je
helpen, kerel. Vertrouw nu eens op mij. Aannemen:
II III \rI ii li fin ilii
zal ik je
taunemen
„Op jouw verantwoording I" zei Van .\laanen, wien de
zweetdroppels reeds op het voorhoofd parelden
De Greef maakte geruststellend gebaar, De biertjes
arriveerden.
En De Greef begon op zachten toon den ander te
verduidelijken. Met welbehagen bemerkend, hoe naar
gelang zijn verhaal vorderde. Van Maaiiens gelaat oen
kalmer meer vergenoegde expressie aunam.
't Was diun avond kwart voor elven toen hij zn
huiskamer betrud. Mevrouw Joantje zat niet rood ge
laat en onheilspellende, strakke oogetn. Maar maand
kwam binnen met triumfunkeliikeii tred
,lk heb hem! ik heb hem 1" riep hij uit.
lil op alle kunstjes bedacht reageerde geen
seconde op zijn geestdrift. Maar ook in die richting
had slim celibu Uurtje hem instructitin gegeven.
Van Mannen haalde zn boeken en brievenman te-
vooisclüjn. Ging aan het correspondoereu. alsof er
geen Jaantje op de wereld bestond.
Zwijgend zaten ze over elkaar. Maar hij: knikte tol-
kons mot blij-lüchond. gelaat of wrocl zich nu on. dan
vergenoegd in - de hundein.
landelijk weid 't mevrouw Jaantje te kras.
Je lijkt wol stapel 1" zei ze op bitsen toon,
'l-'ameus I "Vraehtig I" zei Vain Maanen.
„Wat scheelt jc toch?" vroeg zij maar nu wat zach
ter. 'Echt-nieuwsgierig gemaakt.
Wal mij scheelt?' zei hiji, geen oogönblik.meer doe
lend op haar vergramd zijn, „wat mijl scheelt?.
Dat vóór het eind van de week De Jong zn schuld
betaald hoeft. Geheel oppartioel. Wat zeg-je daarvan?
„Als ik 't zie, geloof ik 't" rei mevrouw Jaantje
droogjes.
Maar hij vertelde. Eindelijk was-ic er achter gekop
nion waar do vent 's avonds te vinden was. Overdag
op z'n bureau, was vruchtelooze moeite, wist, ze. Op
zijn kamers was-ie nooit te vinden. Maar in „De Ster
kwam hij geregeld. En daar kon do kerel niet weg
blijven want anders zou de „ober bijl wien hij in
liet krijt stond en hoe!., hem Wel anders
geleerd hebben.
,Nou ben .ik er achter gekomen" zei van Maanen
op welke .manier sommige lui aan hun duiten
weten te komen, al zijn de deibiteurtjas nog zoo hard.
Neen /aan, eer het jaar. een kwartaal ouder is, hel)
ik dat bont wat je zoo graag wilt hebben, verdiend,
meid. Wacht maar eens at. Morgenochtend telefo
neer ik hem. Precies halfeen zit-ie in „De Ster een
schoteltje tc eten. Jawel. tneueer luncht op z'n
gemak. Maar we zullen zien 1"'
„Telefoneer je hem van hier uit? Dat ik ook hoo-
ron kan wat je hem zegt?" vroeg Jaantje in wier
gemoed de achterdocht toch was opgeloefd.
Maar Van Maanen keek haar heel verbaasd aan.
„Natuurlijk I,... Wat dacht je dan?" i
„Neen, dan is 't goed".
En haar vergramde stemming begon werkelijk voor
oen zonniger, vrediger, vriendelijker plaats te maken.
Het perspectief van het dure bontstel deed zich ^gol
den. Van Maanen had verklaard „schoon schipte
zullen houden, op korten termen, onder al de luidjes
van wie hij geld kroeg. Dat moed uit wezen. Maar
hij was niet van plan om schatten geld aan advo
caten en deurwaarders te besteden. Kun-je begrijpen.
Hij zou een „aparte methodevolgen. Er zelfop
losgaan. Jaantje zou eens wat kijken. Het bont zou
komen, zoo zeker als hij Van Maanen heette.
„Nou zio-je eens. meid" zei hij „of ik niet wat
vooi' je over heb!'
En inderdaad. zij voelde iets van bewondering
'voor het systeem.
Den volgenden voormiddag kwart vóór eencn stond
hij uun de telefoon. Gade naast hem.
Hij schelde „De Ster" op. Vroeg meneer den ober
te spreken. Ot meneer De Jong er was?.... Jaantje
hooide niet. dat de ober met een lachje zei: „O, bent
u 't, meneer vain Maanen:? Gompris, hoor! Mijnheer
De Gieef komt dadelijk!..." Maar Van Maanen trok.
aan de telefoon staande. e«n ijselijk nijdig gezicht.
„Ja, of meneer De Jong in gesprok is kan me niet
sehclen. Ik moet meneer hebben. Roep hem maar
even. Hij weet er alles van.Ah, is u daar meneer
De jong? Van Maanen. Juist. Ik kom u maar even
herinneren aan onze afspraak. U zoudt van-avond in
elk ""geval een deel, waarschijnlijk de helft..Neen,
noen. meneer De Jong, goen kwestie van uitstel. Van
avond hebt u gezegd. Ik ben precies acht uur in
„Do Ster" Ën ik wacht. Komt u -niet, dan weet u de
gevolgen. Al kost't me ook honderd gulden extra.
mijn geld verkies ik te hebben. Goed begrepen
Dus acht uur. Ik reken eropl"
Met driftige energioken greep hing hij hoorn ad*
haak.
Krek Jaantje aan met het oog van een Caesar.
„Betalen zal-ie!" riep Van Maanen uit.
„We zullen zien!" zei mevrouw Jaantje, nog in 't
onzekere.
Maar dien avond, bij halftwaalf, kwam Van Maa
nen thuis met een lapje van vijf-ehf-twintig. Wiörp
het voor haar op tafel. De Jong had over de "negentig
gulden te betalen. Dit liad-ie „afgewrongdn".
Jaantje was verwonderd. Maar toch durfde ze on
danks net late uur. niet grommen. Ze borg het gele
lapje weg. Berekende wat de „methode" kostte aan
extia-biertjes. Nam zich voor. zoodra een zeker bcf-
drag van oininvorderbaar groote posten binnen zou
voor die dwaasheid laten boeten".
„Je hebt gelijk, kerel. Maar ik zou wel eens wil
len weten, wanneer we oen nieuw doek van je kun
nen verwachten? Of ben je afgedaald tot den dier
lijken eenvoud en de dierlijke reinheid een soort
superieur varken, dat eet fen drinkt en den tusschen-
tijd aanvult met slapen?"
Bij wijze van antwoord nam Griff zijn vriend mede
naar, het vertrek, dat hij tot atelier ingericht had.
Een groot doek stond' op een ezel midden in de
kamer. Dereham ging dicht bij de schilderij staan,
waaraan dien ochtend vroeg de laatste hand ge
legd was, en bekeek haar aandachtig.
„Hum!" zeide hij eindelijk. „Dezelfde stijl ala die
twee andere dingen, die do oudere kenners bewe
ren zoo mooi te vinden. Maar er zit ongetwijfeld
wat in. Maar lieve hemel, die figuur op den voor
grond is je vrouw!"
Ja, Griff had inderdaad een prachtig denkbeeld
geheid. De achtergrond was een met biezen begroeide
poel met een boschje roestkleurige varens rechts
en een groepje met heidestruiken bedekte heuvel
tjes links; op den voorgrond stond op een bruin-
achtig-zwart turfbed de figuur van een vrouw, vast
beraden uit het doek kijkend en neergezet in een
houding van onbewuste kracht. Een hoek van den
poel en do varens rechts daarvan werden verlicht
door do ondergaande zon de rest van het moor-land
schap lag in donkere schaduwen. Op het gelaat van
do vrouw lagen dezelfde lichtschittèring en dezelf
de schaduwsomberte, waarin het landschap zelf ge
schilderd was. Het was onmogelijk te zeggen wat
meer levend was, de vrouw of de eenzame streep
holde; beide schenen op zichzelf te staan en toch
elkaar kracht te geven.
„Nog meer?." vroeg Dereham na een tijdje op
zijn gewono nonchalante manier.
„Ja, do pendant hiervan. Het eene noem ik „Moor-
rust", het andere „Moor-storm".
Griff liet hem een tweede doek zien, dat tegen
den muur stond. Hier word de achtergrond gevormd
door een warrelende zee van heidotoppon ondor
door den wind voortgozwiepte, jagende avondwol
ken mot bliksemflitsen en onweer. Op den voor
grond do naaktfiguur vari oen man een man, oog
in oog met den bliksem, schouder aan schouder mei
den storm; zijn lippen teekenden vastberadenheid
maar een grimmigo lach speelde ln zijn oogen Het
geheel trof je met een gevoel van onbevreesde hel
noodlot uitdagende naaktheid.
Dereham rilde even, terwijl hij ernaar keek
maar toen hij merkte, dat Griff op hem lette, haalde
hij zijn schouders op.
„lleel mooi, kerel, voor wie het beg-rljpen. Ik voor
wezen, de leidsels weer strak aan te "trekken,
Maur berustte voorshands. Van Maanen genoot van
zijn zege De Greef had het zaakje aiierhandigst inge
pikt. Hij had zich bereid verklaard, den ander een
zekér sommetje Yoor te schieten, dat hij dan geresti-
tueeid kroeg in den vorm van een „solide" kwitantie,
waar Jaantje niets van wist. En intusschen was Van
Maanen dan kwasie op de „beertjes-jacht". Wat vele
maanden kon duren. Maar na celibatair weer andere,
trucs" zou verzinnen. Genoeglijk zaten ze te domi-
nooren, biertjes en grogjes verschalkend. Soms werd
bij door gade gecontroleerd, kwam kellner hom waar
schuwen. dat er iemand voor hem was aan de telefoon.
Natuur/ijk mevrouw Maantje. En hij; had altijd goed
belicht] ,IIij bijt toe!" riep hij haar toe ik laat
hein niet los. Over oeu halfuur, hoogstens, ben ik
thuis, schatje.' Tja, 't ls hard werken met dat soort
van 'kerels Maar wij winnen de deurwaarders-kosteln
uit. Dat zal je toch toegeven, hé?" En hij hervatte
z'n partijtje domino.
in dé jongste week had hij geen extra-sommetje
van vermurwden debiteur thuis gebracht.
Een zekere men oer De Blauw was nu de zonde
bok. Van Maanen kon in do huiskamer rondstappen
dien oerloozon, gemeenen De Blauw uitvloekend, ver-
wenschend, bedreigend,
„De ploert I Do patjakker I" riep hij uit, „dat
zit me daar nota-bene borrel op borrel to liijscnetn.
terwijl ik twee uren lang op oen ormoozoi glas zit
te koekeloeren. En dat dufit mij antwoorden, dal-iu
betalen zal. zooals 't hem schikt. En dat-ie niet ver
kiest ldstig gevallen te worden. Ik zal den ploert.
ik zal den schooier,.
In de jongste dagen had Van Maanen bespeurd,
dat het tooverniiddel van Groef mevrouw Jaantje niet
meer zoo volkomen bcheerschte. Er moest niet grof
geschut gewerkt I,...
„ik zal niet rusten" riep hij uit „voor en aleer
ik'dien De Blauw in mijn kladden heb Neein, vrouw,
praat me niet van voorzichtig zijn.. Als ze mijn opr
te |na komen, dan. kennen ze mij niet moor. Al zou ik
den ploert tot in 't holle van dien nacht moeten ach
terna zitten, opdokken zal-ieI..,. Mijn vrouw kaïn
zich nog altijd geen bont aanschaffen, en zoo n schooier
laat me fluiten naar ra'n honderd m dertg gulden,
die ik van hem krijg. Neen. Blauwtje, jij zult me loeren
kennen, baasje! Van-avond zit jij met je mooie viieiy-
den in. „De Kroon". Maar ik zal er óók wezen. Beken
daar maar vast op!"
Doch dien avond schóón 't over halftwaalf was.
toen Van Maanen in de echtelijke woning terugkeerde
bracht hij geen centime thuis.
Hij zag vuurrood van het ruzie-maken, 't Was vruch
teloos geweest. De Blauw was nog grooter schooier
dan hij had gedacht..Maar hiji zou nein, loeren ken
nen!... Hij was nog niet van 'm af!..
Mevrouw Jaantje antwoordde niet veel.
Maar Van Maainen begreepmoest wat nieuws ver
zinnen. De Greef had geen voorschotje, willen geven
V^ond. dat 't zaakje zoo best liep.
Dat was een Zaterdagavond. Van Maanen voelde
zich na de gerekte domino-partij in stamgasten
kring wat doezelig. En den ochtend erna besefte,
zag hij aan alles, dat er onweer dreigde.
Mevrouw Jaantje was onheilspellend stil. Nog wist
zij niet zeker... Maar het wantrouwen groeide al ster
ker in haar....' Dat zag hij zoo duidelijk 1..
En na veel soebatten was 't hem gelukt haar over
te halen. Zondagavond erna mee te gaan naar een
café' met een strijkje.
't WaS er prop- en eivol.
En op zeker oogenblik, was 't Van Maanen, of de
zaal met het strijkje" de menschon, liet buffel, de
kellners en do lichten om hem hoen tolde. Vluk, vlók
naast het tafeltje, waar hij en mevrouw Jaantje 'zaten,
lievond zich het echtpaar De Blauw met dochter. Me
neer had een biertje voor zich, mevrouw on de
dochter lepelden een duur coblertje.
Mevrouw Jaantje kende hen goed.
Van Maanen voelde, hoe het angstzweet hem uit
brak. Hij was duizelig van angst en schrik. Hiji voor
zag wat er gebeuren zou.. De Blauw had al weken
geleden zijn schuld betaald. Op raad van De Greef
nad hij hem in den laatsten tijd „uitgespeeld" tegen
over gade om een uitvlucht te hebben 's a.vonds op
„jacht naar debiteuren" te gaan.,..
Hij zocht naar een middel om uit café met strijkje
te komen. Voelde echt buikpijn vanwege de „zenu
wen". Maar besefte, dat zeer-slimme Jaantje ai heel
gauw zou merken waar de knoop zat. „Zie-je dat?"
vroeg gade. hem aanstootond en kijkend in de rich
ting der De Blauw's. „Sstl" zei van Maanen, wiens
hart stormachtig hamerde „sstl Denk om de men-
schcnl"
De Blauw had hem straks al joviaal toegeknikt.
Was uitermate verbaasd, dat Van Maanen "bijna niet
teruggroette. De Blauw zag er als moestal op
dit uur van den dag „wat gemonteerd''' uit.
Van "Maanen overzag de situatie. Voelde zich al-
meer radeloos worden.
„Zie je dat?" herhaalde mevrouw Jaantje. dooiend
op de peperdure consumptie,
„Schandelijk" fluisterde Van Maanen, met heesdie
stem. „Zeg t dan harder!" zei mevrouw Jaantje met
giftige oogen kijkend naar do De Blauw's „zeg
't dan harder, die lui zitten daar te smullen van onze
oenten I"
mij snap het niet; ik word er koud en rillerig van".
„Maar ik begrijp het!" viel Griff, die zijn geest
drift den vrijen teugel liet, hem in de rede. „Ik kan
het ymoor nooit zien zonder God te danken, dat ik
mij tot schilderen in plaats van tot Litteratuur aan
getrokken voelde. Het moor wisselt ieder uur, iedere
minuut van uitdrukking, je kunt je niet omdraaien
zonder een prachtig, sterk brok sciilderij te zien.
En toch verknoeien gekken nog steeds hun tijd met
watervallen en weiden met boterbloemen en melk
meisjes, die naar de koeien gaan. Komt het dan nooit
in hun hersens op, dat er iets bestaat, dat de moeite
van het schilderen waard is, als zij de moeite nemen
een paar honderd voet te klimmen?"
„Ik durf je wel voorspellen, dat je er naam mee
maken zult", zeide Dereham met een geeuw, die be
doeld was als een excuus voor enthousiasme, dat in
hemzelf ook merkbaar was, ,;Wat mij betreft, ik vind
die moors duivels gezond en duivels vervelend. Ik
wil je eerlijk bekennen, dat ik meer van huizen en
warme vuren en schouwburgen houd. Als ik jou niet
had ontmoet, geloof ik, dat zelfs het schieten me geen
voldoende compensatie gegeven zou hebben."
,iOf je ze mooi vindt of niet," lachte Griff je
zult meer van «ne hooren, als deze doeken tentoon
gesteld -worden Nog. een sigaar?"
„Ik durf niet in dezen tempel van het woeste, het
wijde en het naakte. Neen, een pijp past hier beter.
Lomax," vroeg hij, nadat hij een paar trekjes ge
daan had, „hoe vindt je nog tijd om te schilderen? Ik
dacht, dat je den heelen dag boerde."
„Ik werk alleen, wanneer ik zin héb Mijn knecht is
handig genoeg en kan het best alleen ar. Maar het
Dut is afzetterij!.,. do naaste em-
Was ewn paaze. Ue d, ,1,1 as
geving keken nu op. t Geval uegon
trekken. Uan Maanen zich maar flauw
Van het verdere kon Van Maaneu Biauw
't verloop herinneren. Me *cet nij. üat JuuIllje
naai hum tafeltje kwam. Opheldering vr
uog eens van afzetterij luid «ospri>K<m.. h dd^
Dat hij ea De J31auw mot bureau
Dat do politic werd geroepen. Al UJ'
van politie moesten gaan. ter-commissaris was
Veixlcr dan de hamer van roemer uekometn,
het zaakje wej^ns openbare bi tof
t Woid zonder moeite gesust. Maar van
den rechter-commissaris waarom de e^®,n,i c4l
"itoVok
srklaring voor gevent vioeg ()t vodr
't Geheim was haar nu onthuld Maar
haar eigen prestige wilde zij don rechter me <- 1
i>en waarom Van Maanen haar had voorgel 0tn,...
Weken achtereen... v
En u zegt" zei rechtcr-comnussaris, zich to
Maanen wendend „die meneer De Blaus
mi,,Niets'1 "oddachtbare", zoi hij op zachten toon,hel
hoofd buigend en 'den blik van gade schuw-aings ig
Ze ^konden huis-toe gaan. En hij schreed gcdiooit-
zaam naast gade voort. Diep beseffendzjjn plaaliJ'-
in kring van stamgasten in „De Ster zou door ten
ander worden ingenomen. Onherroepelijk en voor
goed!.,.,.
MAITRE CORBEAU.
boeren brengt me in conditie en belet mij aan die
slappe onderwerpen, die me vroeger aantrokken, te
denken. Ik loef hier to midden van de mensche.lijko
natuur, die zich niet voor haar eenvoud schaamt lede
ren dag van mijn leven stoot ik tegen goede, s'chcrpc
hoeken en iederen dag dank ik God, dat ik nog niet
afgeschaafd ben tot een model-mensch".
„Loanax," viel de ander hem met een diep-ernstig
gezicht in de rode, „begin niet den lieer te danken, dat
Je oen tollenaar on een zondaar bent, anders zou jc
een I'harizeeür kunnen worden "v
„Scheid nou uit met je woordenverdraaiingen. Daar
Ijeb ik genoeg van. Zeg, Dereham, wat zou je
van een partijtje boksen denken?" vroeg hij, toen zijn
oog toevallig in een hoek op twee bokshandschoenèn
viel.
Dereham nam Griff's lange en gespierde gestalte
ecas op.
„Doe dat met iemand van jouw lengte," antwoord
de hij.
Maar toch trok hjj de handschoenen aan en begon
Den lüen Februari a.s. hoopt de heer F Sinntogha
Damsté alhier, in een namiddagdieast zijn 25-jarige
ambtsvervulling to herdenken.
Men meldt uit LeidenDe Revolutionair Socialistische
Partij te Leiden had tegen Donderdagmiddag een mas
sa arbeiders opgeroepen, mannen zoowel ais vrouwen,
om bij de raadszitting te demonstreeren 0111 kracht
bij te zetten aan den ingeilienden eiseh voor een be
tere levensmiddelenvoorziening. enz. De publieke tri
bune was geheel bezet, en vóór het stadhuis op de
Breestraat hadden zich eenige duizenden nieuwsgierigen
opgesteld. Een sterke politiemacht was echter aanwe
zig. Het duurde niet lang. of een der leiders, die hel
woord wilde voeren, werd gearresteerd. Kort daarna
weid de politie genoodzaakt, handelend op te treden
Met behulp van gummistokken werd de menigte uit
eengedreven wa.arna de rust spoedig terugkeerde.
Naar wij uit alleszins betrouwbare bron vernemen,
zal zeer spoedig en zeker in de eerste helft van Le-
bruari door de regeering de inbezitneming van hel
voor menschelijke consumptie bestemde vet wordfcn
gelost.
Het losse vet uit de slachtplaatsen en dat bij de
slagers aanwezig, zal worden opgevorderd.
Het zal woiden afgeleverd aan de vetsmelterijen.
waarna het als bak- en'braadvet in do distributie wordt
gebracht.
De Res. bode schrijft
„Zopdag zijn te lilburg in één district ongeveer
2000 nieuwe leden tot de R.-K, Kiesvereeniging tod-
getreden, Er waren daartoe, héél practiscli, na de
Hoogmis in alle parochies, vergaderingen belegd met
medewerking der geestelijkheid. In het kort werd de
wijze der nieuwe verkiezing uiteengezet, benevens het
ontzaglijk belang van een eensgezind optieden, nu de
stemmen van het heele land voortaan bij elkaar ge
steld worden.
Algemeen wordt dat blijkbaar gevoeld vandaar het
prachtige succes bij de actie."
Volgens de Slagerscourant is de minister van land
bouw bezig, een noodwet te' ontwerpen om een einde
te maken aan de huisslachtingen.
Benoemd bij Kon. Besluit
In de provincie Noordi-Hollandtot heemraad van
het ambacht van Westfricsland. genaamd Geestmerain-
bacht. G. Duin, te Spierdijk, en J. Pranger, te Oud-
ka rspeL
In het bestuur van het hoogheemraadschap van de
Uitwaterende sluizen in Kenncmerland en Westfries
land. _fc>t dijkgraaf A. J. Peeck, te Schoorl, en tot
hoogheemraad G, Schoorl, te Eenigenhurg, P. Cou-
wenhoven te Alkma.ar, en W. J. Kernkamp te Edam;
tot dijkgraaf van het heemraadschap van den Schar
dam en Kcukendijk. P. Scheringa Dz., te Beets;
nen zij als van ouds alsof het meenens was. Wat
lengte en kracht betreft, was Griff verreweg dc meer
dere van Dereham, maar deze bad het voordeel vlug
ger te zijn, zoodat zij aan het eind van de ronde
vrijwel gelijk stonden wat gegeven en ontvangen stoo-
ten betreft.
„Dat doet iemand goed," hijgde Griff. ..Ik mag nou
's nachts niet meer uit, die picnics in het maanlicht
behooren tot hel verleden. Ja, jongen, trouwen brengt
groote verantwoordelijkheid mede."
„Dat spreekt. De hemel beware ine, dat een vrouw
haar hart aan miin jaspanden spijkert. Er zou geen
eind komen aan net sleepeln."
„Je bent een uil, oude jongen, het is juist de
mooiste, prikkel, dien een man hebben kan."
„Lieve God nog toet Dit leven maakt jou verve
lend. .net als ik gedacht had Laten we liever over
het woer praten."
„Het is toch typisch, dat vier van de oude club
samen zun op zoon klein stukje moor" zeide Griff
na oen Lange stilte.
„Vier? Wie is dé vierde?" vroeg Dereham nieuws-
gierig.
Griff 'dacht eensklaps aan Roddick's geheim beet
op zijn lippen en gaf geen antwoord
Ik geloof, dat ik het wel raden kan," zeide Do-
reham._ Een paar .nachten geleden zag ik boven do
FolJy iets, dat mij een aanwijzing geeft; het was ce-
lukkig voor hen, dat de sterren en ik aUeen^rX
oogen voor onszelf hadden. Roddick veidwren
onverwacht uit Londen als jij1. Roddick mag een b^të
vreemd zijn, maar in zijn hart is hii een i V
En dut hSm typbd? fc, rio "L I nift
Don «ongon winter had ik af beloofd hi«r
tien dagen te komen jagetn. en Svbil out
dick volgt Ons 0111 de beste en slwhtste wnlii
donen maar één, twee, drie, nasse? Wo
mysterie gebleven?" P ^0ar jou
„Wil je hem guan opzoeken?"
„Ja, waar woont hij? Ik kan toch nim hi
gaan 'zonder hem goeden dag te
twoc haakies. ken ie zifn
Anne kwoj' hij zlt
Meer die aan de bekomen'wonden zijn overleden.
Jongstleden Maandag, we gevai dit als sprekead
beeld van de prijsstijging van het vie^ch. werd
de veemarkt te Amsterdam 0.111. aangevoerd
doren, op de markt te 's-Hortogeiibosch van
gekocht voor oen bedrag van f 980; de Wik
vroeg er te Amsterdam 1 1300 voor. Voor een 1
van J50 pond slachtgewicht weid I 925 gevraagd en u
van f 1000 por stuk was geen zcldzuamheid.
De kettinghandeL ook in den veehandel ontstaan,
is mede oorzuuk dat de prijzen zoo enorm oploope'1.
De slagers waren begin dezér maand genoodzaakt
het rund- en kaLfsvleesch niet 50 cents per hg
verhoogen en de vorige week zouden zij feitelijk weer
de prijs hebben moeten opdrijven. Maar ook de pnJ*-
verhooging heeft haar grenzen.
De slagerijen, ingericht op een ruim debiet /icn
dit van week tot week slinken Want door de abnor
maal hooge vloeschprijzon. is het vleeschverbruik zeer
belangrijk verminderd. Omdat de slagers daardoor hun
ondergang tegemoet gaan, zijn zij Donderdagmorgen
op de Anisterdamsclie kalvcrenmarkt niet elkaar 'de
gegaan te koopen tegen een prijs, gaande boven f l.'-a
hoi- vijf ons geslacht gewicht. Slechts eonigo slagers
bleven buiten die ufspraak
Door dit optreden van de slagers werd bereikt, dat
de prijzen niet opliepen tot l 1.80 a f 2.
Daarna heelt de Vleeschhouwers vereeniging „De Een
dracht" zich in contact gesteld met de Amsterdamscho
crossiers-vereeniging voor den vleeschhandel met het
doel hetzelfde middel te doen toepassen op alle fnai k-
ten des lands. om daardoor een terugslag te krijgen
°PZMksP1iijrhet belang van het publiek en vun de
slagers. HdbId'
Voor eenige weken besloot do gemeenteraad van
n,wWurit*f>rs en eene onderwiuo-
mu zumier ncm goeden dag to zciW t 1 l n
Haakjes ken c zijn lev^^chpC,,,Tu«chcn
„Van het begin tot het oind ArmV.7
uoroord tussehon." hij z"
„Dat geloof ik'soms ook" mm» n
onverschilligheid, die slech pasf Ett™
„Ik geloof, dat ik, nis ik all« ^'L.T Wo^dem.
maakt om to leven, verloren had 1! ieven waard
oen wijf zou kunnen dood*,, viLdat kenaljo van
werkelijkheid kjt dal ik
al°ikds>^k«, 00
besluitwerd bij U. maien rau
4-tal adressenprotest aangeteeketid. G. S voornoemd
hebben thans besloten het raadsbesluit in he'^king
tot de onderwijzers goed te keuren en ln betrekking
tot de onderwijzeres te vernietigen.
Van een kantoor van een fabriek in de Lroeselaan
te Utrecht zijn f 2000 ontvreemd. De dader is reeds
Bij de firma Knocster en C„ \arkensmarkt, l>>n
Haag, is voor ruim f 1700 aan rjjwielbanden ont
vreemd.
Te Helden (L.) geraakte de landbouwer R. <«ider
een met paard bespannen kar, tengevolge waarvan hij
Donderdag is overleden.
De Haagsche correspondent van de Tel. deelde om
trent de zaak-De Jong het volgende mede
Er is naar de houding van net Kamerlid den lieer
De Jong, als lid van distributiecommissies, oen grondig
onderzoek ingesteld door een commissie uit de Li
berale Unie. IX' bedoeling is, dat het rapport daarvan
zal worden gepubliceerd. Het lag onbmgs reeds ter
publicatie gereed. Op het laatste oogenblik echter werd
besloten, het nog met openbaar te maken, omdat één
der in het rapport met name genoemde persoon (geen
Kamerlid) tegen publicatie bezwaar maakte. Hij stelde
zich namelijk op het standpunt, dat de door hem
verstrekte inlichtingen als vertrouwelijk moesten wor
den beschouwd.
Hierdoor werd de publicatie vertraagd en moest op
nieuw worden overwogen, op welke wijze hel rapport
openbaar gemaakt en tevens aan het bezwaar van
bedoelden persoon tegemoet gekomen kon worden.
Zijn we goed ingelicht, dan is den Minister van
Landbouw enz. door de Rijkscommissie, van toezicht
voorgesteld, binnen de eerstvolgende veertien dagen te
(loon overgaan tot de distributie van de eenheidsworst.
Deze zal, gelijk bekend, zijn saamgesteld uit negiti dee-
kin vleesch van jonge runderen ea één deel varkens-
vleesch.
De worst zal verkocht worden tegen een maximum
prijs, vriji aanzienlijk blijvende b.neden den kostjurijs.
Daardoor wordt een vrij belangrijke toeslag uit de
schatkist noodzakelijk.
Het ministerie van buitenlatidsche zaken heeft een
telegram ontvangen van Hr. Ms. tijdel ijken gezant te
Pet rograd, waarbij bevestigd wordt, dat het bewind
der volkscommissarissen aldaar al een aanvang heeft
gemaakt met inbeslagneming van goud en zilver, ge-
borgen in aan particuilieren toebenoorende brandkas
ten der banken. Hr. Ms tijdelijke gezant heeft, voor
zoover Nederlanders van dezen maatregel het slacht
offer waren, hiertegen geprotesteerd en zich bi naam
der regeering het rqcht voorbehouden, schadevcrgoo-
dimg te eischen voor alle nadoelen, die Nederlaiulscho
onderdanen daarvan ondervinden.
Toen Dereham weg was. kwam Kate bij den schoor-
iSi ro m lreek naar haar lnngult
h mav, jk?1 s'oeHlag. Hij was eFg tevcl n
over hun kleine lunch. Eerlijk gezegd was hij een
g°^ÜS?t voor dcn «druk. "dim Kate op
vriL^iu T^''0^11' halK\lus(b«, vriend uit zijn
J f maken. 20u; dat hij er wik maar
dersehivvp' S «gen meening door Dereham on-
dë^ me^'i uerdLnfar vond het denkbeeld, dat
dat hul hebben zou, onaangenaam
IXifh Kü van eüI1 heleodiging van zijn vrouw,
laten hlihL had Dereliam heel duidelijk
de (lein- Grif> t l1/'''0 bewonderde. Toon hü bil
bebt een lot drukte, had hij geluisterd: "Jij
Mac ik i« I J loterij getrokken, oude jongen
ÏÏJekïn l! Til i10» ko.nci bczockm?" Én dat
Drib hëklJu c korl hij zijn vrimd zijn hoogen
'ert onëë^^' En 0011 boort zoo iets graag, at
vertrouwt hij nog op zijn eigen oordeel.
iets m j«™*wiheid merkte Griff niet. dat er
oferi, cm®rds in de oogen van zijn vrouw was -
het nu duidelijker was dan den vorigen
avond, toen hijhet wel gezien had. Zij knielde bij
GrifLT e" Dam 8rooto handen in de hare.
„Ja, yreuwtje? Wat doe je plechtig."
„A1 J° niet boos worden, als ik je wat vraag? Heb
voor me moeten schamen, tegenover je vriend,
"riff? ik wool 200 weinig van de wereld, en
„Scheid toch uit, kindhoe durf je het te denken?"
Griff keek boozer dan hij zelf wel wist. Hij had
het land, dat die twijfel weer boven kwam, nadat die
voor gfHxi begraven geweest was.
Z ijzag. dat hij boos was. Haar lippen trilden'
Dan verborg zij haar gezicht aan zijn borst en snikte
a« oen kind.
„Vrouwtje.'vrouwtje, wat moet dat nou beteekenen?
Heb ik soms wat ruw gesproken? Ik bedoelde het
heusch niet zoo; maar het was zoo belachelijk dat ik
me voor iou zou moeten schamen maar wat is er
nu toch Kate? Je bent nog nooit'zoo zen u wacht tig
geweest. 1
.E®? heelon tijd lang bleef zij zoo liggen en toen
zij eindelijk haar hoofd oprichtte, was lij om hem
iets in te fluisteren, dat hot bloed in zijn aderen op
«ij b-grocp nuen t.|j
„Ik heb er ook wd öref
mos 1 lijk probleem zijn om od ?1ac' het zou ren
zeide Lomax peinzend P 0 lossea. wanneer
tegen zijn schouder. En toen lachte Kate zachtt <m
ioncón' rfhl ]°Hm Griff het moet een
VVordt vervolgd.
