RIKSDAS 13 FEBRUARI 1918,
61ste Je erge 119, No, 6)89.
„wtnfiPL
Ü-füi lülillu
J0UVENTINE
Gr mï Lümax en zijn daad
De moord te Breezand.
Uitgevers TRAPMAN <fc Co.
GRIJZE HAREN worden door
J. STUURMAN,
EERSTE BLAD.
Brieven uit Engeland.
FEUILLETON.
Vwsrr NadarLud bawarkt W. J. A. R0LDANU8 it.
la baakvarm varaehana» bij W. DE HAAN,
Ltracht lafanaédd I E.M. Gabenda» 18.69.
BinnenlancLsch Nieuws.
De daders van den moord op den 70-jari-
gen kluizenaar G. Smit zijn bekend en be
vinden zich alle in hechtenis. Het zijn drie
personen, die in vëreeniging de misdaad
hebben bedreven.
Men herinnert zich, dat een dag of tien
geleden te IJmuiden een persoon is gearres
teerd als verdacht. Met dezen persoon is het
uitgekomen, dat men den juiste had gevon
den. Ilij heet Van der Poort en deze heeft
voor den Rechter-Commissarirf van Instruc
tie te Alkmaar bekend, den moord te hebben
gedaan in vereeniging met een „vriend" 'van
hem te IJmuiden en met H. Meijlink, te Bree
zand woonachtig. Van no. 2 is ons de naam
nog onbekend, 'maar zooveel heeft men ons
wel ingelicht, dat hij bekend staat als be
rucht sujet, rijwieldief enz.
Van der Poort heeft in den afgeloopen zo
mer bij Meijlink gewerkt. Meijlink was
hoogstwaarschijnlijk met de beido IJmuidcr
misdadigers in connectie gekomen, doordat
hij voorheen op de truwlvisscherij heeft ge-
varen. Het ligt dus wel eenigszins. voor de
hand, dat Meijlink in zeker opzicht de aan
stichter der misdaad genoemd kan worden.
Meijlink is een 40-jarig persoon,-gehuwd en
vader van een paar kinderen
Als Inzonderheid is nog vermeldenswaar
dig, dat Meijlink van den beginne af aan
zich luidruchtig heeft geuit, dat hij den da
der wel wist en voor duizend gulden beloo
ning den persoon bekend zou maken. Hij
was door deze luidruchtigheid dadelijk een
persoon, die nauwkeurig in het 0gehou
den werd. En, het is gebleken niet ten on
rechte!
Algemeen zal deze goede vangst der on
gure misdadigers groote voldoening wekken,
en in Breezand en omgeving een ware op
luchting brengen, en veel ongerustheid
wegnemen, zoomede veel wantrouwen en
kwaadsprekerij en den aanhang daarvan.
Aan Justitie en pplitie, die zoo vele weken
dag in, dag uit, met deze zaaje bezig zijn
geweest, past een woord van waardeering.
i
Dit blad verschijnt viermaal per weekDinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 ure wor-
ER IENTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
SCHAGEN, LAAN 0 5. - Inl. Teleph. No. 20.
Prijs per 3 maanden f 1.—per post f 1.20. Losse nummers 5 ceht
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels f 0.56, iedere regel meer 10 cent
(Bewijsno. inbegrepen).'Groote lett. worden naar plaatsr. bareliend
Dl! nummer btataet uit twee bladen.
Saam, O Februari 1918
Voorspelling» rijn wel de moeilijkste, in eik geval
«au ven de meest ondankbare werkzaamheden, die
men zich voor kan stellen, Daarnaast schijnt evenwel
ten giootc aantrekkelijkheid in het maken er van te
schuilen Komt het, omdat we eoo graag een tip zou-
dm willen oplichten van het donkere toekomstgordijn?
Zeker is hel, dat we ons allen, min of meer geregeld,
op het gladde pad der prophetie begeven
„Je zult zien, dat we een sirengen winter krijgen"
„De ojr.og duurt nog minstens drie jaar, of de oorlog
is vóór .September uit" We zouden dat soort van
voorspellingen met honderden kunnen Aanvullen, alle
goede bekenden, en misschien door ons zelf bij ge-
icttcnbeld geuit
En waarom? Och, meestal meende we het niet eens
zoo mistig, of we meenden het hoelemaal niet, en hoop-
!v op tegenspraak En de teleurstelling, wanneer die
/.tbloef! „Ik kom nooit klaar voor dat examen Ik
zak beslist" oelen we ons erg gesticht, wanneer de
iL„rop ten antwoord krijgen: .Ja, dat geloof ik ook
k oa het maar opgeven, als ik jou was"?
•och, fllctw aar, oit is een bijsonder soort van voor-
^teLiCrJtsa, ocjit :net de bedoeling 'tegenspraak uit
ie .akken. Ik doelde evenwel niet op deze, toen ik
dezen br.«f_ begon, maar op de ernstig gemeende pro-
phetkën Komt er eens één uit in de tien jaar, dan
do naam van den propheet voor goed gevestigd De
uudore, waarin hij den bai missloeg, nemen we goed
moedig op den koop toe Waait, had hij niet gezegd,
dat zoo en zoo gebeuren zou, en is het niet gebeurd?
't Is maar de kunst, om eenmaal althans succes
te heb' en, «met een ©enigszins belangrijke, gewaagde
voorspelling, en dat is een hoogte, die ac nveste pro-
pheten nooit bereiken. De oorTogspropheten Zoo min
als de andere
Ho,veel ooriogsvoorspellingen hebben we al niet ge
had 1 !k heb al eens vroeger opgemerkt, hoe belang
wekkend het is, thans na te gaan in dag- en Weekbla
den van twee, drie jaar geleden, wat toen ter tijd
jrver den toestand werd gedacht, en wat van de toe
komst voorspeld Wij, die indertijd de mededdelingen
r»i prophetieOn met groote aandacht lazen, en ze meer
mal.Ti met ernst en klem overbrachten aan vrienden
en kcr.issan, wij herlezen ze thans met een glimlach
in, wijs geworden, zonder dat we het konden helpen,
tui* r, omdat de toekomst van toen thans heden,
of reeds verleden is, zien we neer op hen, die
zich toenmaals verkeken, en wier ideeén we toch reeds
tot de onze hadden gemaakt
Zijn sr onder mijn lezers ook, die, sinds het begin
van dan oorlog min of meer geregeld het Engriscno
weekblad Punch in handen hebben gekregen, In porte
feuilles of direct als abooné? Die sullen zich herinne
ren, en het heeft een eigenaardige beteekenw op den
dag. waarop de Ce» traion vrede hebben gesloten met de
Oekraïne, hoe in het numm v*n 26 Aug. 1914 de Dultsche
Uiaer wurdt voorgesteld, trotsch en fier. onbewust van het
dreigende gevaar, dat zich toont op den achteigrond
den vorm vun een ontzaglijk, Snel naderend Russisch
i'V* „Wat hoor ik daar m de verte?" vraagt de kei-
pfi „Zonder twijfel het gejuich van mijn volk." Wie
(gegarandeerd onschadelijk),
ZONDER VERVEN na tijdelijk gebraik tol hunne
natuurlijke kleur teruggebracht.
NEEMT PROEF I
Alleen-varkoop voor Schacsn en Omstreken
Laaozljda i 59, aafcij de Harsi Schngen.
11ALL W E LL° "s V T OLIT F.fi.
24.
De cognac deed wondoren bij Gabriël, hij gaf hem
Btja zenuwen terug, verjoeg het bovennatuurlijke.
Griff w as nu duidelijk genoeg een wezen van vleesch
en bloed.
„Vertol me nou alle» een» rxdde bij eindelijk.
„Er valt niet voel te vertellen. Dat vechtpartijtje
was zoo kwaad niet, maar het waa gtom vnn on»
het not op den rand van do groeve te doen. Je
slingerde me over Je hoofd de duivel mng weton
hoe Je het deedt cn het volgende ©ogenblik lag
lk midden in ren boschje doornstruiken, die uit
de roi„ - ,j!en. Je kunt wel aan mijn gezicht zien,
dat mij daar een warme ontvangst bereid w erd. Toen
ik weer woed tot bezinning kwam en me begon af
U vragen hoe ik weer uit dien rommel naar boven
*0. kli. cn herinnerde ik mij dat boschje doorn
struiken heoi goed; in mijn jongensjaren was ik
ctaar dlkwlil» nestjes gaan uithalen, zoodat ik nog pro
t den Jcg w ist. Zoodra mijn duizeling over was,
kroop ik een oaar yard» over de rots en was toen
Weer veiMg op h»t moor. Dat is de heele geschiede-
nis!" B
-Maar ik heb jë toch In het water hooren pion-
len", zeide Gabriël.
..Dat heh je niet! Ik wed er al °°n
je gehoord hebt, wa» een zware steen, die van
^ven tuimelen kwam, toen ik in het hQschje lag, het
scheelde maar een paar duim of ik h
de prediker „Ik herinner me, uat cr een rtuk siwn
'«Raakte, toen ik tegen het muurtje viel. Gr'i., jon
Ken, het is vreselijk wat ik je gedaan heb. -
..Klets nou niet en laat die 0verdreveo »enJ
Mentaliteit varen. Hei wns niet meer dan e.n o_
f "k. - 7<0Oi en z:]n jullie het nu sameni dnrja U
eens geworden? Non, het werd hoog tijd. Gab1 te
foon,schaapskop. mis» Rothmon, wanneer z'jn g»-
"k ermede gemoeid is'.
,rpta kon zich niet hegrijpen, dat bij op «00 «1
dogenhliu zoo gemakkelijk over die dingen kon pia-
''n. Doch toen zij hem eens 'goed aankeek, zag J.
hiï\ e®n inspanning het heni kostte. Maar een oog -
P'ik later lachte Griff tor.h hartelijk gemeend, hij
rdacht, dat het voor Gabriël heel wat beroerder
nee! geweest zou zijn, al» lvj werkelijk duod ge-
was in plaats van springlevend.
geloofde tooi niet met don Rekenaar, dat de Russisch©
iniiliounen Duitschland zouden verpletteren?
Ruim een maand later werd Aatwerpen bedreigd,
en niet alleen wij, buitenstaanders, maar ncnicheti mei
verstand van zaken geloofden, dat het Duitsche leger
daar het hoofd zou stooten Groningen dankt aan die
opvatting zijin reeds meer dan drie jaar oud inter-
neering-.kanip Wat schrijft Sarolea, de Belg-Engelsch-
man de.i 9en October 1914 in zijn weekblad Everyman?
„De l>uitschers zijn blijkbaar in ernst begonnen ;W>-
werpen te boinbardeeren, maai" de taak zal niet gemak
kelijk blijken. Zelfs als de forten mochten vallen, is
liet Be.giseae legesr, Uat reeds zulke prachtige bewy-
zm zijner kracht gegeven heeft, hier in oen slerke positie
verschanst, met de Gehelde als verdedigingslinie Het
is uiterst onwaarschijnlijk, dat de Duitseners er in
zullen slagen Antwarpen te nemen mot de macht, die
10. MuT< i>utchüdii»g s.uat, waarschijn.ijk is hun doei
alieen o.n de aanvallen der Be.gcn op hun verbin-
(Lngstijnen tot een einde te brengen
/.even dagun later schreef Saro.eo over den val van
Antwerpen, en zijn voorspelling, ernstig bedoeld, bleek
een vaische pioplietie geweest te zijn
17 Maart liilj komt runch uit met een hoofdplaat,
geteekend door bernard Uartndgc Het Gal.ipoli-
avuntuur was bigounen De oogen van Enge aud waten
gericht op een smalle smook land, smai .enminste op
de kaan van Europa, waar Engeische troepen ston
den teganover Turksche en dc groots je schepen van de
grootste vloot der wereid werden naar de üardcnelien
guzonde.i, om den Toinmies een handje te helpen.
Onder 'dteze was de ,Queen Elizabeth, door de matro:
zm de Lizzie genoemd. De Lizzie naar Konstantinopel.
Wie twiiie.de nog aan het lot dor Turken?
Wij die de feiten hebben meegemaakt, kunnen thans
gemakae.ijk lacheu om Funch en Partndgc, cn ge-
voeg.ijk verge.on, dal wij drie jaren ge.edcn dacu.en
zoon Is hij floe s e.t de teeketwar zich den komenden
strijd voor.' Het oor.ogsschip is veranderd in rijn
peettante, Koningin Elizabetii in statieaewaad, kroon
op het hoofd en schepter in de hand. Luchtig,cs zwe
vend boven de waicren zeilt zij, gedragen door den wind
de Dardanclloa in.
Txn anderen keer is Sarolco weer aan het woord
in Everyman Erg gelukkig kan de redacteur van Eve
ryman niet genoemd worden in zijn uitgesprok%i ver
wachtingen Hoop op wat gebeuren kon, speelddfewa.ir-
schijnlij» meestal oen groolutre rol in zijn voorspel
lingen, dan vertrouwen, in wat naar alle waarschijn
lijkheid gebeuren zou
23 October 1914 waren, volgens Saroleo, dc Duit-
schere aan het eind hunner' reserves gekomen. De troe
pen, die zij in België gebruikten, bestonden grooten-
doels uit jongens eu grijsaards, wat aanleiding gaf tot
de gegrotwo Hoop om den vijand zeer spoedig uit Bel
gië cin Frankrijk te zien verdwijnen.
Dat Is thans drie en een half, jaar geleden Ik weet
niet, of en wat Saroleo tegenwoordig schrijft, maar
zeeT 9©ker zal hij niet verwacht hebben dat zijn ver-
verwacluingen 'in 1918 nog niet in. vervulling zouden
zijn getreden, en gebeurtenissen Zouden hebben plaats
gegrepen, die het aantal Duitsclie divisies aan hrtït Wes
telijk front onrustbarend «ouden hobbcn doen aanzwel-
want wat voorziet Sarelca nog meer den 2osteim
jtetober 1914' Een beslissende overwinningvan de
Russische wajxsnen, omdat de tijd vocht aan onzen
n11'' was 10011 'lc' a'gemeeri- gezegde in Engeland
elke dag Duitschland meer uitputte, Rusland meer ver
sterkte Reeds zag Sarolea de Russische f verwinning
voltooid etn hij voorspelde dc gevolgen dc van „Duitsch
land zal genoodzaakt zijn zijn troepen terug te trekken
uit Frankrijk aft België Dat beteekent do terugtocht
van het heele Duitsche leger tot minstens achter de
.Maas, eu waarschijnlijk achter dcri Rijn Dan begint
dat, wnarop wij allen hopen, de inval in DuibchianH"
\Ve zullen niet moer voorspellingen ophalen, 't Is
«n gemakkelijk werk, en eigenlijk niet fair Eer-
ljjker zou het geweest zijn, de i>rophetië'n te bestrijden
toen ze uitkwamen, en er andere, onze eigen, voor in
de plaats te hebben gesteld. Maar dan zouden we ons
op net gevaarlijke standpunt geplaatst hebben, zelf den
proph/tenslaf in de hand te hebben genomen en hoogst
waarschijnlijk dezelfde of nog grootere fouten gemaakt
hebben dan Puncji en Evervman, Laten wo dus cin-
liig 'n met de woorden aan het begin van dezen brief
un zeggen: Voorspellingen zijn moeilijk, en óndank-
baar Laten we er ons verre van houdenv of, als we
ze willen uu r. dit doen in intiemen kring, in geen
geval in druk
„Weel je vrouw het?" vrctg GauriÖ! plotseling.
„Natuurlijk niet. Niemand behalve wij drieën we
len het. Ik heb eau hsu: verteld, dat ik door eeu
ongeluk over d°n muur gwrellsc beo en lr. zekeren
rin is dat jui»t. Ik «ei verder, dai lk ja \onavur.d
verwachtte om over sakes «preken, omdat ik wel
vermoedde, dat je hier zoudt komen i»'tifrbröeuwen
wat »r gebéurd r.az. Ik ken je beter dan Je je zelf
kent, Gabriël, dat zie je. Stol je op dat punt maar
geru»t, oude jongenI"
„Ik zal bet haar zeggen", zeide de prediker kalm.
„Het haar zeggen? Geen kwestie vanl Neen, Ga
briël, er rijn grenzen. Als ik je dat laat doen, dan
sta' jo morgen op den preekstoel het geheim aan allo
Marshcoter» te vertellen".
„Je vtouw moet het weten", hield Gabriël vol.
Greta keek lem van terzijde aan; en moer nog
dan vroeger had zij den norschen trek van vast
beradenheid lief.
S4oo verdiept waren zij in hun eigon zaken, dat
zij niet een» de gestalte, die in do deur stond, op
gemerkt haddon. liet wa» Kate, haar haar neer
hangend over haar nachtjapon; onverschillig, dut rij
met liaar bloote voeten op het koude eiken hout
stond.
„Gabriël IHrst", zeido zij, „heb JIJ hem over den
rnnd der groeve geslingerd?
De prediker trachtte haar in het gelaat te zien,
maar kon niet; trachtte te spreken, maar zijn keel
was droog. Kate herhaalde hem de vraag op den
zelfden diepen, harden toon.
„Ja", fluisterdq Gabriël heesch.
„Dan moge God je vergiffenis schenken, want van
mij krijg je die niet!"
Voor het eerst sedert hij haar kende, werd Griff
woedend op rijn vtouw.
„Schaam je, Kate, schaam jo!" donderde hij.
Maar zij wierp hom een blik toe zóó vol liefde
vol aanbidding bijna dat zijn woede onmiddellijk
bedaarde en hij zichzelf schaamde.
Dc prediker stond met gebogen hoofd; hij was
niet hier gekomen om te pleiten tegen een recht--
vaardig vonnis, hij was gekomen om te pleiten te
gen een rechtvaardig vonnis, hij was gekomen, om
zijn straf te hooren. Een benauwende stilte hing over
de twee mannen en over de -twee vrouwen, die ze
liefhadden.
Dan werd het besef in Greta wakken, dat de nmn
van haar keuze wreedaardig behandeld werd. En woe
de fel als die van Kate zelf, deed haar uitbarsten:
„Heb jij nooit je man liefgehad, Kale Lomax?.Heb
je ooit gevoeld, wat het beteekenen zou. wanpoer 0
andere vrouw tusschen jullie beiden kwam een
vrouw, die voorgaf je vriéndin te zijn en je liter
jo rug bedroog? Zou je die verinoorden, of ri dat
praatje over jullie, moor-vrouwen maar gebazel?
Weeir keek Kate haar man aan. Een bitter glim
lachje speelde om haar lippen.
Ik zou - haar vermoorden," zeide zij kalm.
En toch verwiji je Gabriël dat hij i«»i*elfde uil
jaloezie had willen cioen. Je hebt lvet n«ilo verhaal
nog niet gehoord Je Rum ontnveatts .ufi varnoch'end
toevallig in dc Dene; Gabriël zug ons zomer, lachen
on mruten en Rok <5nnr eca'bdac'Hytcfl conclusie uit."
,fs dat Jo hocle verdediging?" zeide Ka's minachtend.
,.Is' d»! zijn verontschuldiging voor - wït h«j deed?"
,.En een vbldoende. Hij wa» biinu. iuj mij
liefhad en het ergste, vreesde: RIJ was slcrk, omdat
hij meende het recht nan zijn zijne te hebben. En
nu hij zich den sterkste getoond hoeft, kruipt, hij
voor jo in het stof. Ik zou het niet gedaan hebben,
ik hen er trotsch op, dut hij zoo voor xiiij gevochten
heeft"
Kate was altijd to gnuw in hartstochtelijke woede
ontbrand, otn Lang te blijven wrokken. Bovendien- was
zij edelmoedig van natuur, en gveu twijfel aan do
rol, die haar man in dit avontuur gespeeld had, kwam
die edelmoedigheid belommeren. Zij bewonderde liet
meisje voor do wijze, waarop zij onmiddellijk 'voor
den man, dien zij liefhad, in do bres gesprongen was.
Even luid zij nog to strijden tegen haar trots, doch
doch clan kwam zij nnnr Greta toe on num haar belde
handen-
lk zal hom veagiffenia schenken, zeide zij met
haa r diep-ernstigo stem, omdat een goede vrouw goed
voot hem heeft gepleit"
Niet voordat Greta zich niet langer bedwingen kon
en het in Kate's armen uitsnikte, had deze eraan
gedacht, dat haar toilet niet heelemaal in orde was.
Van het oogenbllk af, dat zij do stemmen buiten
gehoord had, tot aan dezen laats ten storm, had zij
nan iriets gedacht dan aan het nieuwe licht, dat op
hot gevaar, waarin Griff verkeerd had, geworpen
was. Doch nu zij haar lieve kleine rose voetjes zag,
kreeg zij van schrik een kleur.
„Ga mee naar -boven", zeide zij tegen het meisje
en vluchtte weg.
„Nou, oude jongen, ik hoop, dat dit nu het laatste
ivoorcl is, dat over deze ongelukkige kwestie, gespro
ken wordt", verhrak Griff de benauwende stilte,
„Neen, niet bet laatste", antwoordde de prediker
ernstig. „Jk heb boete te doen".
HOOFDSTUK XXII.
Witte heide.
„Kate", zeide Lomax een paai'dagen na rijn avon
tuur. met den prediker, „ik1 zal vanochtend
steek uitvoeren, de zon is warm, het-windje fnscn,
liet is een dag uit honderden. Ga met me J"®'),6 in
de hei liggen. Dat zal je goed doen, vrouwtje!
Na die heerlijke bekentenis was er een nieuw
wonder tusschen hen gekomen; bij het geringste oor
wer.dsel nestelde Kate zich in zijn armen. Ook nu
kwam zij weer dicht bij hem staan en streek het
haar uit ziin gericht.
,,Y\ at een i ergeetachtige jongen ben je toch. Den
eenen dag laat je je moeder beloven hier te komen
CALLANTSOOG.
In eeiu Vrijdag 15 Februari in het lokaal van den
heer G. tem Boeket gehouden bijeenkomst is opge-,
richt een verectuiging tot bevordering van hot vroom?
delingen ver koor.
Tot leden vati het voorloopig bestuur werden ge
kozen de hoeren Joh. Langhorst, P, Vos, E. R. Braam,
Jin. Brouwer en A. Dekker, die een reglement en.
^werkplan zullen opmaken.
DIR2SHORN.
Zaterdagavond hield de afdeeling Dirkshorn van don
Bomd van Staatspensionnoering een propagandaverga-
deiing in de mal van den heer D. Brum.
Na opening door 'den voorzitter, dén hoor tv. IJff,
trad als spreker op de heer Dorhout van Venhuizen.
Spreker begon met de veronderstelling, dat hij de ver
gadering waarschijnlijk weinig nieuws zou kunnen ver
tellen, daar de afdeeling Dirkshorn in haar midden
heeft den heer Domst/:, don bekenden propagandist.
Nu, daar was wel wat van waar. De spreker behan
delde zeer uitvoerig do wet-Taima en het amendement
iler socialistischepurLij ]sx 1913, om vervolgens over
to gaan op de wet-Trcub, de aanneming daarvan,
doen dé vcrw^rjvrw vaSt de pcnsioenlielasting, waar
door Treub naar huis werd go/.onctcn en Loly den
boedel a mvuardde (onder het recht van boedelbeschrij
ving). Alle zaken, het vorige iaar -door den heer Datn-
sté van dezelfde plaats behandeld. Applaus.
Bij het debat bleek, dat de hoeren Durnsté en. Reu
vers hot met don spreker niet geheel eens wnren, wat
betreft de waardoering van de Unksclie partijen ül
de Kamer.
Ter afwisseling Werden door het zangkoor onder lei
ding v%ui den heer R. v. d. Laan enkele aardige zang-
nummertjes gegeven, waarvan ons het meest ii-ckoórue
het „Wiegoltedjo",' Het'komische slotnunuricr „li«t Me
nu" was In dezen tijd van vlot'schgebrok en regeorings...
stoet oem teiutaluskwelling. Toch vond ook dit num
mer welverdienden bijvul bij het vrij talrijk publiek.
Hierna sluiting onder de gewone plichtplegingen.
on den volge-ndon ben Jo het helemaal vergeten.
Maar toch zou Ik graag dit ochtendje vov>r ons beld-
jès ge'tad hjjócn," vevgite zij er trios! aun toe.
„Dat Is jouw schuld, kleine Leks! Voor iik Jou ken
de, vergat lk nooit iets omtrent moedor. Willen we
mi*achi«h niiar Marehcotes wandelen en dan met on»
drieën -terugkomen?"
„Dat d«e ik liever niet, Griff. De doktor zal er waar
schijnlijk wel uiot achter komen, maar hij heeft me
sterk aangeraden niet te veel to wandelen."
„Dim blijf JIJ hier op ons wachten. Laat do meid
con mand pakkon, dan ga ik' moeder nu halen en
kunnen we ergens op Gorsthwoite moor gaan idc-
nickon. Je behoeft dan niet meer dan een mijl te
loopen, en het 'zou toch zondo voor ie zijn, om van
oen dag als vandaag niet to genieten
Maar Griff kwam niet in Marshcotes. Van zijn go-
wonen pas wa» hij al ln oen drentelgangetje over
gegaan, maar zolfs dat was hom te veel toen bij nog
niet halverwege was. Wetend, dat Mrs. Lomax hier
toch langs zou moeten komen, ging hij in de Warme
hoido liggen, stak zijn pijp aan cn keek naai- de
steeds wisselende kleuren van het moor. Heet trillen
de, donkere purper der heide, waarin hier en daar
brilotroop-tdnton plekten, het hees'che kakelen van
het korhoen en het schriller geluld van de pluvier,
de veendamp, die opkroop uit een met riet omgeven
poel rechts van hem dat alles verkondigde "zoo
welsprekend hoe buitehgewoon heerlijk het leven
was. Zijn gedachten gingen uit naar hot kind, dat
weldra geboren zou worden; trots op zijn geslacht,
verlangen nuar het voortleven daarvan, prikkelden
het vaderlijk instinct in hem, hij verwijlde in een
verre toekomst en zag op den Manor een jongen
'xmaax, krachtig als hijzelf, die stroopen zou, zoo
als voorvaders gestroopt hadden, die onverschrokken
rijden en als een man vechten zou, die een
stuk van zijn hart vrij zou houden voor de liefde, die
eens tot hem komen moest.
Het zonlicht werd zwakker. Een damp kroop van
den horizont hemelwaarts. De zon verdween nu bij
na gehëel, vliegende escadrdns van mist verschenen,
snelden nu eens in volle vaart vooruit, dwarrelden en
kronkelden en spiraalden dan weer, als om den hen
narittenden wind. te verschalken. De misi-luiers wer
den dichter; zij draaiden nu niet meer, doch vlucht
ten door het donkere purper als een troep opge
jaagde heksen.
Nog bewoog Griff zich niet. Hij keek naar de luid
ruchtige pret der feeën cn dacht aan de oude moor-
legende, dat een Witte Vrouw op don dansenden
mist rijdt en tot hun verdoemenis manrieu tracht te
lokken in de moerassen, die nemen, maar noodt meer
teruggeven.
„Er zou al een heel wonderbare Witte Dgme moe
ten komen, om mij weg te lokken", fluisterde Griff
en lachte, terwijl hij aan Kate dacht.
Uit den mist kwam een stem.
„Ben jij het, Berrie? HiJe kan je daar toch op je
