Binnenlandsch Nieuws.
Plaatselijk Nieuws.
Bekendmakingen.
Schetsen uit de Rechtzaal.
door afgifte van thee en koffie tegen inname van bons
daarvoor, die echter „nog niet", of „niet meer'' geldig
waren,
Liseh f 10 boete of 5 dagen hechtenis.
Thee voor f 10 per Kilo,
Jon Kuin, slager te Enkhulzen, had aan een drie-
lal landbouwers aldaar ieder 1 kilogram thee ver
kocht en telkens f 10 voor zoo'n kilo thee ontvangen.
De president en ook de O.v.J. vonden dat een leedijko
kottinghandel. waar de maximumprijs is f 1,40 per Vi
Kilo. Bekl. zo izolve. ook 10 gulden per kilo te heb
ben Jjotaald en degenen aan wie hij 'Verkocht had.
had. waren goede kennissen. Hcuseh, t was heelemaai
„pldzierwerk zei bek!., hij had er niets op verdiend
't Kon Intusschen een zeer nadoelige negotie wor
den. .want tegen Kuln werd thans niet minder dan
f 200'boete subsidiair vjjftig dagen hechtenis geëischt.
Ten derde male de deuren dicht
De laatste zaak. die tegen Halbe de Vries, geboren te
Heerenveen en wonende te Oudkarspel, was niet voor
openbare behandeling geschikt en ..ging' met gesloten
deuren, joodat we, nog even voor vijven, onze bie
zen konden pakken,
A.s. Dinsdag uitspraken.
Zaalhaver voor gescheurd arasland.
Door de Cultuurcommissie voor Noordholland te
Alkmaar is aan alle personen, die grasland scheuren
om haver te verbouwen medegedeeld, dat zij door be
middeling van de Cultuurcommissie zaaihaver hier
voor kunnen bekomen, welke van Regeeringswcga
zal worden verstrekt, mits de opgaven der benoodig-
de hoeveelheden vóór 25 Maart dij haar inkomen.
TWEEDE KAMERVERKIEZINGEN.
Door du Christen-Democraat uit Sneek zijn tot can-
didaten voor de Tweede Kamer voor Friesland ge
stold de lieeren A. P. Staalman, oud-Kamerlid en
P. P. llartendorf.
Binnen enkele degen zal het program van actie
dar christen-democraten worden gepubliceerd.
EEN SCHANDELIJK STUKJE.
Sinds September van het vorige jaar vermiste de
landbouwer A, van Bousekom te Lienden geregeld geld
uit zijn kas, zonder dat hij de oorzaak van dat ver
dwijnen Kon opsporen. De kast toch b.eek steeds ge
sloten te zijn en van braak was geen spoor te ont
dokken .Intusschen steeg het totaal van het vermiste tot
ongeveer f 3000. Woensdag heeft de justitie licht in
deze zaak gebracht. Het 12-jarig kleinzoontje van den
bestolene bood een bedrag van f 24 ter inschrijving
in de schoolspaarbunk te Lienden aan. Dit groote be
drag verwekte achterdocht. Bij onderzoek vertelde de
knaap, dat hij dit geid van een baurman had gekregen,
omdat hij dien den sleutel van grootvaders kast be
zorgde als deze niet thuis was. Deze buurman verkeer
de b.ijkbaar in den laatsten tijd in gunstiger omstan
digheden dan vroeger. Het gevolg van het onderzoek
heeft geleid tot zijn voorioopige aanhoudingin do
kazerne te Amersfoort, waar hij als landstonnman
vertoefde.
BESCHERMING VAN DEN VEESTAPEL
De raad dor «omecinte Beemster heeft het volgend
adres uain minister Posthuma gezonden:
Kennis genomein hebbende van den genomen maat
regel, om vee in beslag te nemen en af te slachten
ter voorziening in de vleeschbohoefte;
overwegende, dat de veehouders door dien maat
regel zoozeer worden getrofien, dat zij ten ernstigste
bezorgd zijn over de instandhouding van hun bedrijf,
dat bij de laatst gehouden veetehing is gebleken, aal
het aantal koeien dit jaar al 16 percent geringer 'is
dan het yorig jaar, terwijl het aantal schapen ook
belangrijk minder is dan in 1917;
dat inbeslagnemen en afslachten vtfti vee, dat biet
slachtrijp is, oorzaak zal zijn, dat er straks geen vee
zal zijn om te weiden;'
dat do thans toegepaste maatregel allereerst de voed
selvoorziening in de toekomst ernstig bedreigt en bo
vendien het veehoudersbedrijf, inzonderheid de weiderij,
niet alleen geheel ontwricht maar geheel onmogelijk
maakt;
dat er ten sterkste op aangedrongen moet worden
dm veestapel thans zooveel mogelijk intact te houdeaj,
om daarvan het grootst mogelijke profijt te hebben;
dat het thans fn beslag genomen vee beschouwd
moet worden als het materiaal, waarmede de veehou
ders hun bedrijf moeten uitoefenen en alzoo geacht
kan worden gelijk te staan met het zaaigraan van' de
bouwboeren;
reden waarom lig met den grootst mogelijken aan
drang verzoekt tijdelijk een beperkt slachtverbod uit
te vaardigen ter bescherming van den veestapel.
DE EERSTE PRIJS.
De eerste prijs in de PaaacMentoonstellingsverlo
ting viel In do collectie van den collectant A. de
Vries te Alkmaar. Do gelukkige winner van „de os"
was do heer Th. Pranger te Noordscharwoude.
Do heer Van Twuijvar alhier had in zijn collectie
2 koeien en 11 schapen.
HENGST SULTAN.
De .bekende hengst Sultan van den heer P. Boei el
alhier, is in eigendom jiveigegoan aan den heer L.
Raven te Oudesluis.
peloos neer als een dood blad. „Zijn hart zou bre
ken, als hij mij verloor", jammerde zij.
„Dat zal hij ook", zei Griff ernstig. „Wacht maar hier
tot hij je komt halen. Ik ml bij Je blijven, als je me
wat 'te drinken geeft'.'.
Haar oogen 'begonnen te schitteren, toen zij hem bij
zijn arm greep.
„Te drinken? Roe kan ik je te drinken gewen, als
hij hij en dat wijf daarbinnen alles wegsluiten?"
„Daar is wel raad op. Wat doet de verpleegster?"
Zij wreef in haar hand en grinnikte izacht
„Die slaapt, Toen Leo weg was, kon zij haar oogen
niet meer open houden. Het gebeurt niet dikwijls, dat
zij slaapt."
Griff volgde haar naar het vertrek, waarin hfj haar
zooeven gezien had. De verpleegster zat half en hing
half in oen lagen ruststoel naast den haard. De tur
ven smeulden zacht. Roddick's vrouw wees naar haar.
maar wilde niet dichterbij komen; wanneer zij een
van haar kalme buien had. was zij bang voor de groote
vrouw in den stoel, die met Leo haar belette otn te
drinken.
.Alles zit hier in," fluisterde zij, trekkend aan de deur
van een kast boven haar hoofd. „Zij heeft den sleu-
tol in h&di* zflk
Met dé handigheid van een zakkenroller voelde Griff
naar den sleutel en haalde dien uit haar zak. Hij maak
te de kast open en' ging dan naar 'het raam.
Drink zooveel als je wilt," reide hij.
De krankzinnige keek in de kast en streek liefkoo-
ntnd met haar hand over de flesschen.
De verpleegster bewoog zich in haar slaap en sloeg
haar oogen open.
„Het Is in orde," reide Griff; „ik pas op haar."
„Denk erom, als zij vandaag een droppel drinkt,
Is liet haar dood." zcide de verpleegster slaapdronken
en deed haar oogen weer dicht.
loon Griff weer bulten op den weg was fonkelde
de zon op de bevroren snoeuw. De spanning van rijn
groot, waagstuk was nog niet voorbij; zijn gelaat had
harde trekken, zijn gerst was helder. Hij dacht
niet aan wat hij gedaan had. maar aan het geluk dat
hfj voor twee van zijn vrienden verzekerd had liet
loo kbijna beter dan wanneer hfj geluk gewonnen had
voor zichzelf. De glans van een verheven altruïsme
schoen in <yjn oogen.
Hij liep vi ug don heuvel af tot hij bij Wynyatos
MARKTOVERZICHT.
Zooals de zaken er nu voor staan, zal de markt-
Ihandel in slachtvee voorloopt® wel gedaan zijn. Komt
bij de inbeslagnemingen door de regeering, nog een
totaal slachtverbod, gevolgd door eene vleeschdlstri-
butle, dan kan do markt wel worden stopgezet. De
tentoonstel'lingsdag was voor vele koeien een slech
ten dag. Wij hoorden van een, die 6 koeien had ver
kocht oti door de nadering der regeering, eene scha
de wan ruim 1000 gld. leed. Da terugwerking was
Donderdag in den handel met andere rundersoorten
duidelijk merkbaar. Kalfkoeien en pinken, waren
stug met 'iets lager prijs. Nuchtere kalveren waren
willig en golden tot 70 cent in slachtgewicht. Over-
houders waren hoog en vrij vast. Wij zagen 2 kop
pels respt. voor 65 en 64 gulden verkoopan. Wait kip
pen, een mandje kon f 2.75, schijnen den winter
overgehouden te izijn, om in het voorjaar naar den
pot te verhuizen, wat nu juist niet den prijs van af
zet is.
Kipeleren, met tamelijk grooten aanvoer, blijven
prijshoudend. De handel was vlug.
SCHILDERSVERGADERING.
D<? afdieeling Zuidsoharwoude van de Schilders-
vereeniging Westfriesland, aangesloten bij den Bond
van Neder!Sohildenspatroons, hield hare gewone
voSrjaarsvergadering in het café „Hot Oude Slot",
alhier. Secretaris, de heer W. Speets, Hoogwoud,
deed mededeefling van een schrijven, van het lijn
olie-comité te Groningen, ter bekoming van lijnolie
voor de schilders. Krachtig wordt gewerkt om Van
de N.O.T. een deel der olie te verkrijgen, die nog bij
haar berustend is, Zonder olie zullen de schdlders ge
noodzaakt zijn, het bedrijf stop te zetten. Besproken
wordt een Voorstel om per. kwart, of half jaar nota's
den klanten aan te bieden. Besloten wordt zulks aan
de leden plaatselijk over te laten. Zij kunnen zich
dan naar andere ambachten en bedrijven regelen.
De beier W. Schoenmaker hield een lezing over boek
houden en partieele aanbesteding. Het nut van bei
den werd zeer duidelijk uiteengezet. Ten slotte wer
den 6 nieuwe leden aangenomen.
De vergadering was zeer druk bezet. Ruim 60 le
den, waarbij 3 schilders uit Helder, waren aanwezig.
Onder dankbetuiging voor de bijzondere belang
stelling, werd de bijeenkomst door den voorzitter,
den heer Berkhout van Zuidscharwoude, gesloten.
Burgemeester en Wethouders van Schagen brengen
ter algemeene kennis., dat het torenuurwerk vanaf he
den tot nader order buiten werking zal worden gesteld,
wegens reparatie.
Schagen, 21 Maart 1918.
tmgw—t«r «h UVkou itKt mmHitf,
De Burg*m«MVer,
J. CORNELJSSEN.
De Secretaris,
ROGGEVEEN.
„DE TWEE KNOPJES".
Zij had de vier blauwe briefjes voor geldschieter neer
gelegd. De laatste termijn ^as 't van de som, diejiij
haar een half jaar ge.eden had voorgeschoten. Me
neer Kraal was een zieer-toeschietelijke, welwillende map,
die tot lijfspreuk had „tout savoir eest lout com-pren-
dre". En ook het: die altijd trachtte zich in allerlei
toestanden te „verplaatsen". Eigenlijk had hij zich al
lang uit „de zaken," willen terugtrekken. Maar rlan
kwamen er weer gevallen van menschelijken nood, die
hem troffen. Hij was gevoelig, verzekerde meneer Kraal
zelf. 't Was hein nu eenmaal onmogelijk mensclielijk
lijden te aanschoüwen zonder er door. getrofien te
worden. Hij kende „het leven". Een jongmensch, dat
teveel geld uitgaf, treurig hoor, afkeurenswaardig.
Duizendmaal beter, feitelijk hij gaf 't toe om
zoon onvoorzichtigeu jangen maar eens te laten ge
voelen de gevolgen van z'n. zotheden. Maar wat gebeurt
er dan in negen van de tien gevallen?.. Dat zoo'n
knaap teland komt bij de haaien in monschensfedaaote;
bij gewetemlooze schavuiten, die hem, villen; bij aller
lei gespuis, dat hem nog veel dieper naar den afgrond
brengt; een huisvrouwtje, dat achter d'r man om uit-
§aven doet, die onnoodig zijn men diene feitelijk
en echtgenoot te waarschuwen. Dat is zedelijke plicht.
Zeker I.. Maar zoo'n vrouw heeft onverzadehjken, on-
verbeterlijken, diep-ongekarden zin voor opschik, luxe.
Kan zij het geld ervoor niet krijgen, dan... steelt rij
't. Dan wordt een gezin ontredderd en vernield.
Meneer Kraal, had oen diep, zeer duidelijk besef
ven wat hij in allerlei geween eigenlijk moest doen.
Toch liet hij dikwijls „het zwa^-ste" wegen. Maar hij
waarschuwde zijn „cliënten" voora., dat kan nooit
iemand betwisten.
Wanneer een smeckeling om finantioelen bijstand tot
hem kwam, dan dacht hij, na deugdelijke Informa
tie naar allerlei, begrijpt men nog weer, ïn pre
sentie van den noodlijdende, lang over 't geval na.
Kruiste de handen en keek naar het plafond. Trok
een ernstig, zelfs streng gelaat. „Weet, wel," zei me
neer Kraal dan „dat ik u niet anders zou kunnen,
helpen... Gesteld, dat ik 't deed... Dan met duur geld.
Ik zeg 't u ronduit. Ik ben geen man van fortuin.
Anders zou ik anders spreken. Wat ik doe, is op or
der, in commissie van derden. Ik tracht steeds de
transactie zoo weinig onoreus mogelijk te maken. Weet
u aen anderen weg, -- kiep dien dan. Ik zeg 't u
als griend. Als mecsch, tot rijn evenmensch. U kunt
kwam; daar keerde hij zich otn. alsof hij door detj
tuin naar het huis wilde gaan. Doch hij bedacht zich.
Goed nieuws moet je niet dadelijk vertellen, ik
zal nog wachten.'" zeide hij tot zichzelf.
Dan vroeg hfj zich plotseling af hoe het oude huls
er toch uit zou zien; een onweerstaanbaar verlangen
er heen te gaan groep hem aan. Hij liep heuvel op.
heuvel af. tot hg bij LLng Crag was. Toen hij langs
het huis Van Gabriël Hirst kwam. stond de prediker
op den drempel en gaf zijn vrouw, voor hij uitging
oen zoen. Griff lachte vaderlijk en riep Gabriël bij
rijn naam.
„Ben jijhet?" zeide de prediker en kwam dadelijk
naar hem toe.
Greta volgde hen en beiden keken verwonderd naar
Griff's verwaaid haar en gelukkig gezicht.
„Maken jullie van je heele leven wittebroodsweken^»
vroeg Griff. i
De prediker stak hem rijn hand toe.
„Ik neb tot voor kort een leven van vrees geleefd,
Griff voortdurende vrees. En nu ben ik eindelijk
vrij; vrij om de zon in het gelaat te zien; vrij om
vertrouwelijk te praten met een vriend, en ook om
Gods kracht te voelen in Zijn genade. Er is niemand
die bij Greta vergeleken kan worden."
„Behalve Gabriël," fluisterde het meisje. Doch die
lach stierf weg op haar lippen, toen zij plotseling aan
zijn verdriet dacht, „Waarmede kunnen we u helpen?"
vroeg zij eenvoudig.
..HU ■MMhI
elpen? Ik heb goon hulp noodig. Alles is zoo
goed mogelfjk. Gods zegen hoor! Bonjour!"
Neen, kerel begon Gabriël.
Zijn vriend hoorde het niet oT deed alsof hij het
niet hoorde. Hfj liep vorder den weg naar Marsheote,
op.
Greta keek hem na en schudde haar hoofd.
„Hij is niet goed bij zijn hoofd, Gabriël".
„Ik ben er ook bang voor; arme kerel! Hij heeft
genoeg gehad In den laatsten tijd. om het te worden
Maar ik had toch nooit gedacht, dat liet hem zóó zou
aanpakken. Greta. kind, je moet mij nooit verlaten,
zooals Griff's vrouw ham verlaten heeft."
Werktuiglijk sloeg hij zijn armen om haar heen
om haar. zelfs tegen God te beschermen. De oude
Jose Uinns. die juist uit den stal kwam, grijnsde
cynisch.
„Al dat gezoen en gevrij I" mompelde hij. „Daar
komt nooit iets goeds van.
bTaïenlatEn 'rifTk' Sé de^nnigTwa™achtige over-
"ï^mieliS*Ju8 rich <£an uit in verzekeringen,
daHaij in 'iet ^diepst van zijn ziel overtuigd was van
mijnheer Kraal's nopele intentie. w
n»n kwamen de papieren voor den dag. Werd er
oecijferd Hulpzoeker luisterde nauwelijks. Zat al maar
turen' naar oen stapeltje geldwaardig papier, dat te
urvirseliiin was gehaald. Vond alles g^ri-
Soms legde bravo mijnheer Kraal zijn slachtoffers
od de pijnbank. Riep in eens Uit:
Neon! Toch niet!...: Ik mag het niet doen. Ik
heiniet de volle, innige convictie, dat u er werkelijk
door gebaat zgtl"
Waarop smeekeling weer begon te soebatten.
Totdat meneer Kraal vermurwd was
Ook in gevallen, waaraan na onderzoek, infor
matie te groote risico bleek te zijn verbonden, dan
maakte meneer Kraal 't kort.
Bij wien denkt u eigenlijk te rijln!?' vroeg hg dan,
zeer Verontwaardigd, - „misschien bij iemand die van
Uwe droevige omstandigheden partij wil trekken om
zich te verrijken?... Ik zou bijna dien indruk krijgen.
Neen meneer, tracht door zuinigheid en verstandj-
gcr bèlieor Uwe zaken te redden. En onderwerp U andere
aan een onvermijdelijke liquidatie. Uat ts, in uw ge
val verreweg 't beste. Ik raad u dat onbaatzuchtig
aan .Voor mijn advies reken ik geen cent. Maar daar
mee is de zaak uitgepraat!"
EQ hij drukte op een electrlsch knopje.
Er waren twoo van die knopjes op zijn schrijfta
fel Drukte hij op A., dan kwam de bediende bin
nen. En de bezoeker, die een wenk had gekregen
om te vertrekken, moest gaan.
Knopje B. diende voor gevallen, waarbij om
welke redenen dan ook een candidaat-cJiëmt, die
bleef zeuren en soebatten, met zoet lijntje de deur
uit diende te worden geloodst.
De bediende kwam, als knop B. hem had gewaar
schuwd, zonder dat bezoeker er iets van had bespeurd,
aankloppen.
„Ja! riep meneer Kraal, ontstemd over de stoornis.
„Maneer, daar is notaris da Wit, uit Wageningen,
om u over de ssak-De Jong t« spreken. U weet wel,
de taxatie van het vaste goed.. Notaris zou u, als
't kon, dadelijk even inzage willen geven.."
Ja, 't ls goed, hoor!" zei meneer Kraal. „Laat no
taris maar boven. U riet. meneer tot mijn spijt.
Karei, laat meneer even uit, hél"
En bezoeker moest gaan.
Zij had de vier blauwe briefjes neergelegd.
,,'t Klopt," zei meneer Kraal „precies. De twee
honderd zijn afbetaald. Asjeblieft".
En hij reikte haar hflt accept toe.
Zfj bleef wachten. Met bleek gelaat, bevende handen,
bonzend hart.
Hij zei niets. Keek op z'n horloge. „Sakkerloo", zei
meneer Kraal, „ik moet naar het station. Goed, dat
ik mij herinner".
Hij bladerde in een reisgids.
„En... en", zei rij met heesche stem „dat... dat
andere.. Die driehonderd? U hebt toch gezegd
Mijnheer Kraal stond bij zijn schrijftafel. Fronste
de wenkbrauwen. Poogde zich te "hennnnn. Schom
melde in paperassen. Hij had ,het zoo verbazend, zoo
onzegbaar, en enorm druk.. 300?.,. Maar rij wist. Do
vorige leening, accept, van f 200, waarvoor zij 130
gulden in handen had gekregen, op 6 maanden, na
uren smeeken, schreien, en zweren, noodsschoten
was afgedaan. De vier blauwe' briefjes had zij we
ten bij elkaar te krijge.n, maar hoe.Zij durft er
niet aan denken, maar mijnheer Kraal had verzekerd
Zorg nu, dat ik die laatste 40 uiterlijk Zaterdag in
kas krijgt. Gebeurt dat niét, dan sta ik voor niets in
Begrijpt dat goed!..Hing het van mij af u zoudt
kunnen wachten. Maar mijn geldman ls zoor hard als
een rots, als graniet. Ik vind het ronduit gezegd
ellendig, dergelijke zaken te moeten doen. Was 't niet
om de menschen, die geld noodig hebben, ik zou
allang mijn rust hebben genomen; allang leven van
de paar centjes, die ik zuur verdiend heb. Ik ken geen
behoefte. Ik kan met een schijntje toe, heusch!.
Maar ik wordt letterlijk geprest. Dat is de waarheid.
Luister nu goed. Als mijn principaal uiterlijk Zater
dag de laatste veertig binnen krijgt, dan geeft hij stel
lig en zeker weer nieuw geld, voor een transactie. Ik
ken hem t<*h al meer dan 10 jaar. Daar valt geen se
conde pan Te twijfelen. Natuurlijk ik moet de zaak
aanbevelen. Daar hangt alles hiervan af. Maar ik weet
toch, met wie ik hier te doen heb. Zorg dat de
veertig gulden er rijn. Dan volgt de rest vanzelf.,
Mooier kan ik niet zeggen!"
Nu. had mijnheer Kraal moeite rich het gesprek te
herinneren. Zij wachtte, bleek en sidderend van angst
rijn antwoord. Hij schuierde nu zijn jas af.
„Ja, ja 1" riep mijnheer Kraal uit „U wou ifu
weer een nieuwe transactie sluiten. Zeker, ik herin
ner het mij. Ach, ik ben overstelpt door belang
rijke zaken, 'k Kan heusch al die kleinigheden niet op
stel en sprong mij te binnen brengen, 't Ja mevrouwtje,
dat kan wel... dat zal wel gaaan.. maar..."
Hij sloot een la van rijn bureau af, trok rijn over
jas aan.
„Maar alleen met een borg,. Ja, 't spijt me, lieve
mensch. Ik heb alles gedaan,, om mijn principaal over
te halen, maar hij verdraait het. Hij vertikt het ge
woon weg. Vecjit nu maar eens tegeji.de Bierkaai!...."
Tegien zijn gewoonte was meneer Kraal ondeftig
in zijn uitdrukkingen. Hij had niu zijm hoed op.
Stond bij knopje. Bediende was getraind, om uit
den duur van hgt scheLsignaal op te (maken, wat voor
Het koude weer had korh oenderen en pluvieren even
mak gemaakt. Zij liepen in de straten van Marshcotes
op en neer. gingen op de raamkozijnen naar kruimels
zoeken, en keken de voorbijgangers aan met oogen
als van vijanden, die bondgenooten geworden zijn. Een
melancholieke oude korhaan en een vuile hen zaten
op den muur van den Manor toen Griff aan kwam
loo pen. en lieten hun jammerklachten hooren; maar
de roep van den haan had niet van die zelf verzekerd*
held. waarover Griff zich zoo dikwijls in het don
kerste van het moor verwonderd had. Hetzelfde me
delijden. dat Griff met het paard van Laverack gevoeld
had. dood Jiem nu bij den bakker op den hoek een
brood koopein. Hij nam het mede naar den tuin en
kruimelde net op den drempel uit. Het was een daad
die zijn vader toegejuicht zou hebben, Jacht hij.
Hfj bleef een poosje staan --kijken naar de oude
grijze muren met blikken, die alleen het verleden za
gen. Maar plotseling gaf het tegenwoordige hem een
scherpen steek, die zijn oogen met tranen vulde Hij
koerde zich om. wist. dat hij voor altijd oen paria' was
Do reactie kwam snel. toen hij het kerkhof over
ging en op het moor was. Hij zag eruit als oen oud
man, znn schouders hingen neer als een afgeleefdeln'
grijsaard. Onder het Joopen begon hij op verwarde
manier in zichzelf te praten. Het heldere besef van Dlichl
de overtuiging, dat hij geen verontschuldiging voor
zichzelf behoefde te zoeken, verdwenen snel hii moe t
voor zichzelf een redelijke verklaring zoekek waarom
ztjn daad goed was.
Niemand kan zeggen, dat ik voor niet geleefd heb
Zonder mg zou zij Kaar bestaan nog lang hebben kun
nen rekken. en zouden Roddick en het meisje mè-
lende oud geworden zijn. En zoo makkeliik ook w
S»f ik hi doodde; ,S Kf'JJ
Vroemd haar te zien drinken en drinken - haar
hoofd telkens lager vallend - hoe zou een verstandig
man haar kunnen hebben laten ophouden? ZewS
|71fer 1 k'mnpje vuile aarde, dat tusschen
Hoddick en Janet Ntond. Roddick, oinde.iik b in ie
vrij kerel; ik hoop dat zij langer bij> jc zal blijven
'(let ■IT!oor s^1! Waarom stormt en regent
NI(.|«''"L'1 met- zooals dat Op het moor hoort?
n sneeuw en nog eens sneeuw, en
sclTtèrhifl duivelsche, eeuwigdurende zonno-
llij bieef staan en keek angstig over het moor. H«t
leek. dat zy.fs liet moor, zijn vriend, zijn gezicht ver-
gerval er moest worden „afgewerkt
Zij euxnd daar, met wijdopen geapetde oogen. D«
armen slap langs het lijf. Hij zag tij iou in tf».
nen uitbarsten. HIJ begreep, woeste wanhoop over
rompelde haar.
De hand naderde 't knopje ivan eb>ctrische schel.
„Zie een handteokening te krijgen", zei meneer
Kraal, „vraag 't aan een familie-Jdd, een vriend,
een vriendin. Als die er goed voor is, dan kan de
zaak binnen één dag tijd in orde rijn!"
Zij viel op haar knieën.
Meneer Kraal merkte, dat het geval ernstiger wa»
dan hij had gedacht.
„Wees 'bedaard, mevrouw", zei hij tegen smee-
kelinge, die de handen naar 'hem ophief in rade-
loaze wanhoop. „Misschien weet Ik nog een uitweg.
Houdt u kalm, anders is 't heelemaai mis. Ik zal nog
miijn ibest voor u doen, kom morgen tegen twee uur,
vooral niet vroeger, hooren. Misschien heb ik dan
goed bericht. Ik zal 't probeer en. Ta» op, want niu
komt mijn klerk- Ik moet weg!"
De hand drukte zeer lang op knop
Bijna onmiddellijk trad, na een haastig tikje, be
diende binnen.
Zij had nauwelijks tijdl haar tranen af te wiasehen:
haar voile over 't gelaat t» strijken. De klerk had
wenk gekregen. Wachtte om mevrouw uit ke laten.
.Morgen dus, twee uur?" wist zij er uit te brengen.
Hij knikte. Wuifde haar toe. Zlji vertrok.
De torenklok dicht hij het kantoor gelegen
had juist twee geslagen. Zij schelde aan. Moest rich
aan de stoepleuning vasthouden, zóó duizelde t
om haar heen. t Duurde een heele poos.
Eindelijk ging de straatdeur een kiertje open.
'De lange, schrale klerk met het koude, soms apot-
terjge gezicht was er.
Zij wou binnengaan. Maar bediende had z'n rol
te spelen.
„Meneer is niet thuis", red hij.
Zij zag hem aan met in doodsschrik zich in
pratend dat zij verkeerd verstond'.
Maar de klerk maakte al aanstalten om de straat
deur te gluitsm.
ZIJ vroeg ietsStamslsnd, verwardVan wan
neer meneer dan?
Meneer Kraal was uit de stad. Had telegram ge
stuurd. Zeker niet voor overmorgen terug. Misschien
eerst begin-volgende week. Dicht was de straatdeur.
Zij doolde rond. Allerle4 dolzinnige denkbeelden
kwamen bij haar op.
Om de veertig gulden te betalen, had zij het gou- -
den horloge van den meneer die bij haar kamers met
pension 'had, voor eenige dagen uit de stad was, be
leend. Hij was een slordige man, die kasten en la
den open liet staan. Zij had het gouden horloge met
ketting makkelijk kunnen krijgen.
H W as voor twee dagen hoogstens immers.
Meneer Kraal had haar verzekerd, van de drie
honiaeird gulden-
Nu wee 't mis.
Van-ochtend was een briefkaart gekomen van
pension-meneer, dat hij eerst den 20e n dacht terug
te komen. Dus nog zes dagen. Zij ging naar huis. Nam
uit het flescïije izenuwdroppels", een dosis, meer dan
tweemaal zoo groot ak gewoonlijk. Voelde een igoge
aandoen li j'kheid oveT zich komen.
Zij ging naar meneer z'n kamer. Daar lagen drie
brieven en twee postwissels. Een van zes gulden veer
tien cents. Daar had zij niets aan. Een van acht en
z erven tig veertig. Die postwissel kwam elke maand
vast. Hij was een goedige vent Zij zou t geld wel
hebben als liij terugkwam. Het gouden horloge moest
terug. Zij wist dat was een souvernir van zijn vader.'
En hij zou dadelijk ontdekken, dat het gestolen was.
De remise van f78.40 kwam elke maand, maar bijna
zonder uitzondering een dag of acht later. Soms liet
meneer den postwissel dagen-lang liggen, zonder het
bedrag te incasseeren. Meestal werd do som gebracht.
I'eekende zij voor meneer af. Hij woonde al meer dan
een jaar op de kamers met pension. Zij zou zegden
dat het gebracht was, zooals doorgaans getoeurde.
Hij zou er niet eens op letten. Het horloge mejt d«
ketting zou ze dan op z'n plaats leggen. Dan kwam
alles terecht.
Weer schonk zij zich van de zenuwdroppels in.
Zijn' handteekening had tij wel onder tien brieven
en briefkaarten.
Zij ging naar beneden. Sloot de deur van haar
huiskamer.
Zond de meid weg. Zij had nog een uur tijd.
't Zetten van de handteekening ging onder in
vloed van de droppeltjes vliegensvlug.
Toen naar het postkantoor.
Alles ging als van leien-dakje
En H was in feen soort van lethar '«che veaxiooving
dat zij thuis kwam. En insliep...
En den volgenden ochtend stond, luids krijtend,
vóór haar bed de arme „daghit".
Liep meneer van de „kamers met pension" het huis
rond, vloekend en schreeuwend en tierend. HIJ
was, tegen verwachting plotseling thuis gekomen.
Had den diefstal ontdekt.
De politie was reeds gewaarschuwd.
Ik heb haar zien terechtstaan. Wegens diefstal.
De toegevoegde verdediger vroeg onderzoek naar
haar geestestoestand
De rechters weifelden.
't Wat en bleef een vreec*:- sfsraiJ.
MAITRE CORGLAU.
borgen, had uit woede over rijn daad. Hij had geen
huis meer. Zijn handen klauwden wanhopig in Tle
lucht.
„Wat hoorde hij daar fluisteren? Moordenaar. Neen,
neen. Alleen maar een dronkelap waarvan we nu
voor goed af rijn. Ik moet het dadelijk aan Roddick
gaan vertellen. Hot is net. of Wynyatos verder ligt dan
anders,"
Hfj kwam n ulangs Ha zei Dene en hoorde het ge-
dreun, van het molenrad.
„Daar zijn ze aan hel koren malen voor brood,"
zeide hij tot riqfizelf.
Hg liep voort tot hij Wynyates bereikte. Een raam
van de huiskamer stond open. om de droge vries
lucht binnen te laten; hij hoorde binnen praten. Voor
zichtig kroop hjj onder het raam en stak toen rijn
hoofd oen paar duim boven het kozijn,
Roddick stond met rijn rug naar het raam. Tegen
over hem zat Janet met roodgehuilde oogen; haar
lichaam schokte van het snikken.
Lieve kind," zeide Roddick, „je moet onmiddel
lijk terug. Ik zal je over het moor naar huis brengen.
Kom. gauw nu, om Godswil! Ik sta tegen mgn eigc»
overtuiging ju 'te praten, ik kan het niet langer uit
houden. Koml"
Hij liet haar handen los, ging naar den stoel, waar
over haar mantel hing nam dien en trachtte hem
om haar schouders te leggen. Zij verzette zich. sloeg
naar armen om rijn hals. j
„Leo. Leo!" snikte rij, „ik wil niet terug ik wil
niet. la 'heb het nu lang genoeg uitgehouden. W'e
hebben gewacht en nog eens gewacht tot die vrouW
sterven zou; we hebben genoeg gedaan."
Een zwa kgcgrlnnik kwam van buiten, maar 4!
hoorden hef niet.
,AVaeht nog wat langer lieveling!" smeekte Ro<*>
dlck. Zijn stem was hoesch en schor. „Het kan nu
niet lang meer duren. Denk aan de toekomst; stel.
dat wij vanavond samen vluchtten en zij morgen stierf
zouden we het elkaar ooit kunnen vergeven?"
„Ja I Het kan nog jaren duren en Inmiddels vermoordt
het ons. Heel gauw zuilen we te oud. te grijs te uit
geput door al die spanning zgn. Leo, lieveling. P
mede. nu wij nog kunnen!"
Slot volgt.
