De dingen om ons heen.
Door smart gelouterd.
TWEEDE BLAD.
Tweede Kamer.
FEUILLETON.
Raad van Winkel.
Zaterdag 8 Juni 1918.
61ste Jaargang No. 6220.
Of het daarom wvnschelijk is, dfl staatscircutatio van
papier op de hoogte te laten waartoe zij nu klom
en straks verder zal klimmen is een tweede vraag.
Ben vraag die wij aanstonds ontkennend beantwoor
den Die circulatie brengt geen voordeel aanden Staat
die tegenwaarde in metaal dient te bezitten (althans
le" dcele) en geeft nadeel aan het publiek.
opwinding hadden
Haag, 6 Juni.
Instelling eeuer byzondore rechtspraak lu distrL
bute- en andere uisisczukuu was vóór de pauze afgu-
Uaaxi, ouiwerp zonder steiuiuiDg goedgekeurd. AiL
justet ^ll was o°k hier zeer toeschietelijk, met uiL
xüuderi^i: xun hel amundement-iknibuig op url. 1.
£,hwi. naiu liet amendement der Commissie van Rap
porteurs, dat de strekking had om de Uisüii>uUc-eii
reeliti-a slechts bij hoogvr beroep op genomen besus.
singel' todocn uitspraak dom, over evenals hetuiueo.
jeuieut-Rink, om ook de kwestie dei schadeloosstel
bngeii k> doen vullen ouder de Crisis .rechtspraak. Maar
itci umendeiuentJLimburg gisteren door mij bm.
schreven ia t kort werd door mr. Orl onaannemelijk
verklaard. De heer Lunbirg stond op 'l punt zijn
amendement in to trekkei, be.elicnd dal het toch
succes zou hebben. Maar op aandrang van soan.
in.go leden handhaafde hij liet Zijn voorset, onaan.
neinelijk verklaard, zou de crisis-ontwerpen Jiebben doen
duikelen. Maar met 42 tegen 10 steminun verwierp de
Kamer 't, Inderdaad mr. Limburg had gelyk: de
berg der discussicn over de Crisis.rechtspraak had een
belachelijk, klem muisje gehaard
Het ontwvrp.wyziging dor Distributiewet ontketende
oen storm van opjxisiUe. Die deed begrijpen, dat mi.
uister Uosthuma nier voor de keuze stona pm óf een
ccliec te ljjden, óf zich te dekken in de richting van
de amendementen, door de Ciomniissic van Rap|>oi teurs
voorgesteld.
Uit liet debat teeken ik aan,, dat de heer Van Rap.
□ard, die een hefdere. aangename wijze van spm.
Iceo heeft, zijn gedachten kort en bond g. -aainv.it.c.ncl.
pivitte voor het den boeien laten van een doei van
den oogst voor hun gezin on hun arbeid, insteeg
vau de dwangmaatregelen, hier voorgesteld.
l)e lieer Lohman sprak van éen „stok vóór de deur",
inplauts van ..achter.de deur", welke hier geplaatst
wordt door oen wetgever. De chr.Jiistorisehe nestor
wenschto begrensde bevoegdheid der Regeering en juiste
omschrijving daarvan in de wet. De heer De Wijckcr.
sloolh riep uit, dat met ontwerpen ais dit „Nederland
land eun groot tuchthuis zou werden"... Hij bleek niet
bereid, zulk eene macht aan de Regoering te helpetn
schenken. De Rotterdamsche wethouder geeselde met
forsche hand de wijze, waarop de Distributic.wet is
toegepast.
11 ij verhaalde o.a. van een partij van 260.000 kilo
erwten en boonen, waar in Maart 1917 beslag op
werd gelegd, en die er'in September 1917 nog la
gen!Voor een deel was, toen de voorraad zou
worden gebruikt, het goedje bedorven. I)e heer v. d.
Molen noemde nog andere staaltjes van zulke soort.
Kwam tot de conclusie: een minister, wiens ambte
naren een zóo groot tekort aan beleid aan den dag
leggen, krijgt met mijne medewerking niet nog uit
breiding van bevoegdheid. Nooit of te nimmer!
Steun voor zijn ontwerp heeft dc minister tot nu
toe slechts gekregen van de heeren Sannes en......
Van BereMetjn, zijn ouden en bardnekkigen bestrij
der. Zij achten krasse maatregelen onvermijdelijk.
De heer leenslra wacht alvorens zijn stem te
bepalen af, wat de minister zal zeggen. Exc. Post-
buma heeft zijn rede heden, Donderdag, aangevan
gen HIJ verklaarde „voor zijn opvolger te spreken",
(lfe dit ontwerp noodig zal hebben. Klachten Iaat
de minister onaangeroerd. Dat partijtjes van dit
of van dat bederven, zal zégt hij altijd voor
komen.
Voorzitter Fock beeft de Kamer heden-namiddag
doen gevoelen, dat men morgen, Vrijdag, nog eene
avond-zitting zal noodig hebben om van de agenda
af te doen wat bereikbaar zal zijn. De arme heeren
van het Lagerhuis althans de fractie, welke tot
t slot blijft opkonlen, zal daar wel aan moeten ge-
looven.
Mr. ANTONIO.
u, Oorlogsin vloeden,
wat leven we »nel to de laatste vier jareml
Allerlei nieuwigheden, waaraan wij in begin van
1914 in het geheel niet dachten, of die wij ats idealen
van een verin toekomst beschouwden, zijn thans ver.
weawüijkt of op het punt hot te wonden.
Vliegen was een sport, een soort circugx urtooning
en de vlucht van Blerioi over het Kanaal was c«u gec
beurtenis waaraan de g>hoe!e pers kolotnipm wijdde.
Nu is liet reeds zoover, dat een vlucht van Londen
naar Turijn of van Berlijn naar Klehi.Azie bijna zoi*.
dor oi>flenierkl te worden passeert en het feit, dat een
lIollatieLsch marinemonteur uit Amsterdam met hudie
en mudje per vliegmachine naar zijn nieuwe stand,
maats oj) Texel verhuisd, wordt ergens tussehen het
kleingoed der gemengde belichten weggestopt, als
een krant er zelfs al een plaatsje voor over heeft
Ook op ander gebied zijn wij, 'Nederlanders, dooi
den invloed van den wereldoorlog veranderd \v»i«r
w<| vroeger dagen en weken delibereerden en praatten
eii overwogen, als het oan een paar duizend gulden ging
voor een of ander doel en ten slotte een commissie
benoemden of een* Syndicaal stichtten oni de mogïL
lijkheid van het plan te bestudeoren, behoeft men thans
nauwelijksmet eeii uitgewerkt plan aan te komen of
de milhoerien niet de duizenden gulden livcen (Lu
papier) op tafel.
Stikstof uit de lucht... nu ja, dat het theoretiscJ)
mogelijk Was den dampkring te ontleden en zoo de
stikstof af te zonder was onder chemici algemeen 1x1
kend, doch dat hel ooit op het terrein <fer praktijk
zou komen, die fabricage ter hand te nemen en daar
voor in ons land kapitaal te vinden leek even onmogec
lijk als sterren plukken
Thans komt do fabriek er en zal zij leveren aan den
Staat. De Staat, die tot dusverre zijn bemoeiingen met
meststoffen niet verder uitstrekte, dan tol de vraag
of én zoo ja wefko plaats zy; zouden innemen op een
of ander tarief van invoerrechten.
Het hoogovenbedrijf, straks de sieeptank ter bestu.
deering van de beste seheepvaartmodclien en van de
meest voordeelige on goedkoopste wijze van voorlbd-
weginfl, zullen straks ook door of met medewerkiqg
van <ïen Staat werkelijkheid worden. Niet de. direct
ge-interesseerden zullen de kosten dragen, doch de Staat,
die inziet, dat dergelijke ondernemingen en proefsta.
tions niet die intaressenten alleen, doch liet geheel^
volk gjjagaan, en dat zij £us ten afgemeene nutte be. oBHHHRPHHHRH
hooren to beslaan, zeifs at zijn daar uitgaven mede hoeveelheid waren, meer geld neerleggen en de
gemoeid, waartegenover op de begrooting geen inkomLfverkooper maakt gebruik van die gelegenheid om
stenpost is aan te wijzen. look me.fr te vragen, dan hij bij een gewoneschaars-
tegenover stond.
5 van papier heeft ontegenzeggelijk groote
voordeeien, Hoe meer men wederzydsche vorderingen
m ,PaP1iBr a' <^oeL hoe minjjer goud en zilver de
centrale bank in voorraad behoeft te houden. Doch
ri Is dfe allereerste eisch dat dit papier Biet in
enculatie .wordt gebracht doéxr de Bank, doch door
de particulieren zelf.
o Girobank heeft natuurlijk haar voardeeleu, daar
f'J hem, die maar af en to rekeningen heeft te
iicuiien of te ontvangen, vooi- een kleine vergoeding iin
staat stelt dezelfde fleronkken te bemeten, als de groot®
iindeineintjig, die met cheques beaalt. Dit systeem, voor.
ui in Engeland en Amerika zoo ver ontwikkeld, waS
niet alleen het goexlk®pst, doch misschien oog zeker.
'Ier dan eenig ander en zeker is het (mits de wetgeving
op dit stuk streng genoeg is) te verkiezen boven een
inostelsel,
Immers het chequesysteem is zuiver.particulier. A.
geeft oen cheque aan B., die hel papier of aan, de
'ik ^,n. incasscwren of aan zijn eigen B.batnk kun
uitbetalen Er is dus geen advies en geen gepraal en
ambtenarij noodig. Zoolang A. „een tegoed heeft, is B.
met de cheque betaald. Precies als niet het girobriefje,
dat geld kost en waarbij fle bank slechts eein zeer gec
i'inge rente voor het gedeponeerd bedrag vergoedt.
Want het is ontegenzeggelijk, aat juist de pa-
piercirculatie, die niet geheel door metaal gedekt
is, doch voor een groot deel door vorderingen, die,
nu ja, wel terecht zullen komen, doch alleen „bij
gelegenheid", tengevolge heeft, dat de prijzen van
allen» en nog wat nog meer stijgen, dan de schaars
te alleen reeds zou tengevolge hebben.
Aan den eenen kant zijn de ontvangers huiverig
*o« papier waarvan zij niet weten of het de waar
de werkelijk vertegenwoordigt, die er op gedrukl
staat, dat zij- alleen aannemen, omdat het „wfcttig
betaalmiddel" is.
Aan den anderen kant is er veel meer van dan
er ooit guldens waren. Zooals steeds weer de oude
wet van vraag en aanbod. Er zijn minder waren
dan vroeger. Er is meer geld dan vroeger in om
loop en daardoor ontstaat een dubbele werking naar
priisverhooging. Men kan dus voor een mindere
De Voorzitter opent de vergadering, waarna de
notulen def vorige vergadering worden aangehouden
De Voorzitter deelt mede deze vergadering te
Dat er in óns land geen goud in omloop was, nu ja.
daaraan was men gewend. En toen juist de laatste paar
jaar voor den oorlog ook door Kolkman's goudenvijfjes
verandering in kwam, was dat nieuwtje ons publiek
slechts matig naar den zin, omdat de Nederlander er
niet op ingericht was, geen goudbeursje had zooals
de Brit, Franschman of Duitseher Men verloor de
„lamme dingen", gaf ze in den schemer voor een
oent uit. Voorzichtige menschen wikkelden ze in een
papiertje en deden hun best ze zoo gauw mogelijk
kwijt te raken. En nu zijn de goudstukken zoo zeldf.
zaam geworden, dat opkoopers «mag vijftien, straks
zestien gulden geven voor een slukje goud, dat zelfs
voor een goudsmid niet meer waard is dan de tien
gulden, die er op gestempeld staan. Nu zijn ze ver".
dwenen en de guldens en rijksdaalders gaan al aardig moet het zoo gauw mogelijk verdwijnen. Met het
denzelfdcn weg op. Voor metalen guldens is reeds voor i zilverbonnetje zou eigenlijk ook het zilver kuhnen
hem, die de risico van een hooge boete of gevangenis. I verdwijnen. Goud, dat overal gelijke waarde heeft
straf aandurft reeds een agio van vijf procent of meeren de cheque (voor groote bedragen) kunnen vol-
te had ia-dongen.
De metalen guldens, die larie niet de waarde
hadden van gouden Willem, hadden de prijzen
van allerlei goederen reeds jaren over de heele
wereld (want franken, marken en shillings leden
ten opzichte van het goud dier landen aan dezelfde
kwaal) in de hoogte doen gaan. Nu die metalen,
van wier geringere waarde dan er dan op stond
slechts weinig menschen wisten, vervangen zijn
door papier, waarvan de waardeloosheid ieder be
kend is en dat zijn waarde alleen ontleend aan de
credietwaardigheid van den uitgever erVan, is het
natuurlijk nog veel erger.
Hoe gerifcikkelijk het papier niets schoon en
stevig en degelijk 1 ook in het gebruik is, toch
te bedingen. Wie ze heeft houdt ze vast en al fes wat
er circuleert, zijn m(n of nu-er gewoonlijk méér
srrterige. viezige papiertjes, die rentelooze staatsschuld
zijn. doert ^ilverDon heet en. ZeJfs gaat het gerucht,
dat het niet lang meer zal duren of er komen ook
[«piertjes van twee kwartjes, /oodat de man, die 'n
Briefje van vijf en twintig wisselt voortaan met een
iwriefeuille papiergeld rondloopt, al» ware hij tvissel.
looner van een Kink.
Dat zijn alles veranderingen 'n ons leven, dfe nie
mand had durven voorstellen. Post per vliegmachine
van de gioote steden in het westen naar Groningen, aan
stonds naar het Zuiden cn zoodra de lucht voor nieL
vechters toegankelijk wordt, naar Berlijn. Ixmden en
Brussel.
Staatshulp aan landbouw, industrie pi scheepvaart,
op andere wijze dan door middel van invoerrechten
Papieren guldens, rijksdaalders, tien stuivers in het
land waar de metaal voorraad naar verhouding zeker
en misschien absoluut grooter is dan in eenig ander
land, ziedaar nieuwigheden, waarmede de oorlog ons
verrast hoeft, hoe sceptisch mén er voor luttele jaren
Vervolg van Griff Lornax en zijn daad
HALLIWELL SUTCLIFFE
Voor Nederland bewerkt d W J A. ROI.DANUS Jr
In boekvorm verschanenyftij W DE HAAN
Uitgever te Utrecht
Gacart. f 1.10, gel) f 1.35
19.
Mevrouw Netherclin leunde terug tegen den
muur; haar gelaat was doodsbleek, en een hand
greep naar haar hart. 1 wee jaren waren voorbij
gegaan, sinds zij het laatst die stem had vernomen,
bittere jaren, die de stem haar weer in herinnering
bracht. Wat in Godsnaam deed hij hier vannacht)
„Dat is Squire Daneholme". zei Hester. „Hij heeft
een stem als een os, als hy driitig is. en als jc die
eens hebt gehoord, vergeet je ze nooit weer'.
Ja, het is oom", prevelde de ander op een toon
van verbijstering en hulpeloosheid.
De jachtopzieners hadden tntusschen twfeemaal
geklopt, en nu, nadat zij geen antwoord hadden
gekreger, wierpen zij de deur open en kwamen
naar binnen. Daar waren er rijf in het geheel en
gelaat leek op dat van Nedwant de wedloop
had lang geduurd en van de inspanning en de
hun eerlijke gezichten wej
eenige gelijkenis met die van wilde dieren gekregen-
Evenals Ned schrokken zij terug bij 't zien van
dc beide vrouwen,
.Nu?» zei Hester. Ze stond rechtop, hooghartig
ongenaakbaar, roet de handen in de zijde.
„Wijwij ioekcu Ned o'Bracken Cloughbracht
een der mannen er hijgend uit.
„Wat kan ons dat schelen? Denk Je, dat twee
alleenwonende vromven jelui zullen helpen om hem
t® v-inden?"
..Neen, dat niet, maar »och ziet u, we za
gen hem den wok in deze richting afloopen en toon
hij zoo ongeveer hier kon zijn, ging de deur vani e
hut open, het licht scheen naar muiten en toen werd
de deur weer gesloten". ,„n
„Dat klopt", zei IIester bedaard, „ken je misschien
ook mijnheer iLomax?"
„Dat zou ik denken!" gromde een van dema -
dort. „Ik heb eens zes weken in mijn bed ge g
na een kleine vriendsehamtehjke ontmoeting m
'nijn lieer I-omax."
„Welnu, dit is zijn hut; hij heeft haar een oogea-
h'ikje geleden verlaten, want ik bracht hom een
boodschap van Windyfarm en nu is hij op weg
°m vader te helpèn met een zieke koe".
,,W« bobben hem niet noodig", bromde de man,
dio het eerst had gesproken,
»Jk zog ook niet, dat je dat wel hebt, maar je
zag een deur open en dicht gaan en het licht naar
j'uiten schijnen. Pk neem nog aan, dat je een groo-
'en man lu 4® deuropening gezien hebt en dat was
mijnheer lamax, die op weg ging naar Windy-
'arm
Mevrouw Netliercldff keek. onafgebroken naar de
deur, vol vrees, dat de Squire zelf zich zou vertoonen
om te zien wat er gaande was. Zijzelf begreep er
niet veei van dan dat Hester, mèt een poging om
de •waarheid zoo weinig mogelijk gerweld aan te
doen, alle verdenking, dat baar vriend hier was,
trachtte weg te praten.
De wachters keken elkaar aan. Ze bedachten, dat
Ned en Griff ongeveer van dezelfde grootte waren
on Hestor's verhaal, dat in een minder haastig
oogonblik nog wel tot bedenkingen aanleiding ge
geven zou hebben, bracht hen nu in vertyarring.
„Wat voor den donder, voeren jelui uit?" klonk
ineens do stem van den .Squire; „denken jelui, dat
oude botten als de mijne den nacht in dit ellendige
moeras kunnen doorbrengen/"
Mevrouw Nethercliff had zich naar den haard ge
keerd, en toen de Squire den drempel betrad en
vandaar de hut rondkeek, zag hij slechts een vrou
wengedaante, te nietig om nog een blik waardig te
zijn in tegenwoordigheid -van lïesters rechte, krach
tige gestalte.'
„Hij is hier niet, mijnhneTl antwoordde een van
do mannen. „Kr is geen hoekje, waarin zelfs een
jongen zich zou kuntien verbergen".
„Dat is waai", gromde de Squire, die alle hoekjes
met zijn oogen rondspeurde.
Toen wierp hij een scherpen blik op Hester en
op dat oogenblik vergat ze, echt vrouwelijk, waar
na zij zoo gestreefd had. Instinctmatig wendde zij
haar hoofd naar de deur van de turfschuur en
Squire Daneholme moest in zich zelf lachen.
„Kijk daar binnen, jelui gekken!" zei 'lïijj terwijl
hij naar de deur wees.
Hester's armen vielen slap neer. „Dit beteekent J
maanden voor Ned", mompelde ze gelf®en.
Daar ging iets als zekerheid en k»nht uit
dit Ilooglandsehe meisje, in spijt van het lichte trek
ken harcr lippen.
Zij had eerlijk gestreden om haar losbandigen Nea
o'Bracken Clough te redden; nu ze gefaald had in
haar pogingen, aanvaardde zij den toestand met
een berusting, die men zich slechts in tegenspoed
eigen maakt. Zeer zeker zouden de drie maanden
gevangenisstraf geen wijziging brengen in haar ge
voelens voor Ned.
De wachters hadden intyssdhen den hoop turf
neergehaald en een 'had een kaars gebiiacTit, die een
flauw schijnsel in de hoeken van de schuur wierp.
Ze was leeg.
,<Breng hem naar buiten!" donderde de Squire.
„Voeten vooruit, of 't hoofd vooruit, maar breng
hem naar buiten. Tk heb al lang een woordje rne't
Ned o'Bracken Clough te spreiken",
„Hij is er niet, mijnheer", mompelde een der jacht
opzieners.
De Squire rukte e«n kandelaar van de tafel pn
hield haar zoo. dat het kaarsvet op de roodbruin»
turf drupte,, totdat ook hij zekjer was, dat de hut
door hun prooi verlaten was.
„Die man is een wezel", Raasde Squire Dane
holme. „llier meisje"/al zijn, toorn richtte zich nu
op Hester. „Jij weet meer yün deze zaak. En wie
is die andere vrouw? Wat duivel, hebben jullie in
dit tochtige nest te maketv?"
Mevrouw Nethercliff himd haar gelaat nog steeds
naar den haard gekeerd (in zelfs ondanks haar ze-
maakt en veel economischer en zuiniger in alle
behoeften voorzien, dan zilver en papier, waarvan
de waarde geheel fiduciair is en staat ot valt met
de inwisselbaarheid, die afhangt van hem die
het in circulatie bracht.
Als de oorlog (bij al de andere nieuwigheden; de
financiemanneu en economen ook opwekt tot het
besef, dat een circulatie als geld van munten en
papiertjes, die munten voorstellen doch geen van
eide geld zijn, voov de koopkracht des volks een
avereclitsche werking hebben, valt er tenminste
iets op credit van het menschenabattoir te. boeken.
Alle nieuwigheid is goen verbetering, zegt het
spreekwoord. Al zijn er dan ook vele nieuwighe
den, die als verbetering van groote waarde zijn.
UITKIJK.
Spoedeiscj^nde vergadering van den Raad der
gemeente Winkel, op 5 juni 1943-
Tegenwoordig alle leden.
doet het is nu reeds bekenS dat dit bedrag «al
worden overschreden meteen aan merkelijk bedrag.
Bjj het opmaken van het kohier voor 1918 is ge
bleken, dat de draagkracht der gemeente ook niet
onbelangrijk is vermeerderd en net komt den Voor
zitter voor, dat het het' meest gewenscht is in ver
band daarmede de beffing zoodanig te doen zijn,
dat ook zooveel mogelijk de kosten worden gedekt
De Voorzitter deelt mede daarvoor naar den Com
missaris der Koningin te zijn geweest en die heelt
hem medegedeeld, ook liever te zien, dat elk jaai
zijn eigen kosten dekte, terwijl hij verhooging van
den hoofdelijken omslag bij Gedeputeerde Staten
geen bezwaren bestaan oqy als genoemd college
geen bezwaar heeft tegen, de verordening, het ko
hier daarmede reeds in overeenstemming te ma
ken, dus niet te wachten tot de Koninklijke goed
keuring is verkregen.
Nagaande welke ponten belangrijk zullen worden
overschreden, blijkt, dfct de-post Jaarwedden moet
worden verhoogd met f975, schrijfloonen met f500,
drukkosten met f200, wegen met f1264, begraaf
plaats met t575, geneeskundige hulp met f350,
distributie met f 1000, aanvankelijk besloten dit te
leenen en in 1919 af te lossen: bruggen met f200,
krankzinnigen met f 100, een meerdere uitgaaf in
totaal van f5364, waartegenover staat een post voor
onvoorziene uitgaven van 1 1467.70^
De heep Wit acht het gewenscht om nu ook uit
te trekken de f 4000 voor de verstrekking van goed-
koope levensmiddelen.
De heer Breebaart sluit zich daarbij aan, omdat
de draagkracht het nu toelaat en het niet blkend
is wat het een volgend jaar zal zijn.
De heer Van Holthe wijst er op dat er rekening
gehouden moet worden met de draagkracht der
gemeentenaren.
De voorzitter deelt mede dat die draagkracht
aanmerkelijk gestegen is.
De voorzitter brengt in rondvraag of er bezwa
ren bestaan tegen een verhooging van het maxi
mum te heffen oedrag van f30.000.
Aldus wordt besloten.
In verband met dit besluit wordt vervolgens be
sloten de begrooting zoodanig te wijzigen, dat de
evengenoemde pasten met het daarbij genoemde
bedrag wordt verhoogd en bovendien f4000 wordt
uitgetrokken tot dekking van de kosten voor het
verstrekken van goedkoope levensmiddelen een
totale verhooging van omstreeks f9001.
Bij het behandelen der distributie van levens
middelen, wordt door den heer Breebaart gevraagd
of de verantwoording dier gelden ook berust bij
den Raad en wie de controle houdt.
De voorzitter deelt mede, dat de rekening daar
van met de gemeenterekening door een commissie
uit den Raad wordt onderzoent, doch waar dit een
zper uitgebreide rekening is, js het voornemen
reeds geopperd die eerst te doen nazien door een
accountant. Dit wordt algemeen goedgevonden.
De heer Van Holthe spreekt over het personeel
in verband met den uitgetrokken post voorschrijf
loonen.
Met het oog op de lokaliteit en den gang van
zaken, wordt besloten daarin geen verandering tt
brengan. v
De heer Wit spreekt over het instellen van een
afzonderlijk bedrijf, ter voorkoming van klachten.
De voorzitter deelt mede, dat hem geen klachten
bereiken. Achteraf wordt misschien geklaagd,doch
dat hoort men ook in die plaatsen waar een afzon
derlijk bedrijf is ingesteld, er worden ook veel on
gegronde klachten gehoord.
Benoeming stembureau. Tot leden van het stem
bureau voor de verkiezing voor de Tweede Kamer
der Staten Generaal! worden benoemd: de voorzit
ter ambtshalve, en de heeren Meurs. Over en Spaans
en tot plaatsvervangende leden de heeren Wit; Van
Holthe ei Breebaart.
Aansluuing gasfabriek. Door den h:-fcr C. Meurt
is aangevraagd om twee perctelen van.hem in den
Zijgerakker aan te sluiten aan de gasleiding. Deze
perceelen zijn gelegen op ongeveer 30 Meter vanaf
den daar staanden lantaarn en zal dus noodig zijn
verlenging van de gasbuis, doch dit zal kunnen
gebeuren met een zelfde soort buis. De kosten daar
van «uilen Voor de gemeente ongeveer f 100 be
dragen.
nuwachtiglieid kon ze slechts den humoristlschen
kant van de zaak zieni JZooala hij altijd geweest
was, zoo was de oude iSq-uire nog: hard, zonder na
te denken, over wat hij er uitflapte^ gereed zich een
weg door het leven te hameren, als 't leven hem
weerstond. Het verwonderde haar niet, dat zijn stem
ming een oogenblik later merkbaar veranderde.
„Wat wij. hier doen, gaat u niets aan, Squire
Dpneholme", antwoordde Hester kordaat. „Wij we
ten niets van iemand die Ned heet en u zult u
te verantwoorden hebben over deze inbraak mid
den in den nacht, in een andermatw huis. Ga weg,
mijnheer. Ik heb vandaag genoeg dreigementen ge
hoord, maar ze jagen mij geen schrik aan."
De oude Sqnire sloeg met de vlakke hand op zijn
dijen, forsche dijen nog, ondanks zijn jaren en plot
seling werd, zijn heelé gezicht rood en v;-ooIijk, als
of de zon door de onweerswolken heeuibrak.
Hier/jongens, wis woont hier, zeiden jelui" «1
hij tot dc wachters.
„Mijnheer Lomax. mijnheer; de jonge Lomax van
Marshcotes Mr oi Ke«tte hij in zijn goode dagon."-
„Lomax Lomax? Dien Lomax zou ik nog wed
kennen, lieve God. ja, hi) gaf me er eens een tussehen
do oogen in 't hevigste gevecht, dat ik ooit had,
smeet me toen in een bremstruik. Ik heb hem vroeger
nu en dan wef te eten gevraagd #n nooit moer zoon
vroolHken jongen aan tafel gehad. Maar, wat duivel,
doet hy hier, als hij heer van Marshcotes ManSr ia.
en daar een pracht van een huis heeft?"
,-Men zegt 7dal ftt) betooverd is," antwoordde een
van de wachtorsfi half beschaamd alsof hij "t verhaal
geloofde en toch vreesde befachtedijk gevonden te wor
den, om ztTn geloof aan bovennatuurlijke dingen.
„Hm," ze ihq, „hij is er naar 't schijnt nóg heel
wat erger aan tóe dan iemand, die door de fieksc(ri
gezoend is. Verd... als ik wat van die kuren begrijp.
Maar alle Lomaxen waren stapelgek en zoo zijn ae
Daneholmes ook. Ik zal óp een goeden dag hier eens
terug komen om den jongen man op te zoeken. Ik
heb nooit iemand ontmoet, die met zyn linkerhand
zoo goed kon mennen als Lomax."
Mevrouw Nethercliff voelde zich niet op haar ge
mak. Gesteld, dat haar oom spoedig terug kwam
hy was altijd vfug in heit gevofg geven aan een giil-
en hy Zou haar hier vinden, vóór ze nog sterk
genoeg was om te vertrekken?
0„ wat *t ook kosten zon ze moest trwg gaan.
morgen, of overmorgen. De Squfre zag Laar Bchrik
en een oogenblik scnoen hij zich tot naar te witten
wenden Toen ging hij schouderophalend weg wat
ging 't Tiem aan of Griff op een zoo zonderlinge
wijze zijn huishouden verkoos te regelen.
„Komaan, jongens!" zei hy, „wij zijn voor dezen
keer onzen man kwijt en we moeten 't olns maar nu*
aantrekken Bedenk, dat ik nog een paar m M
af le leggen, voor ik in Marshcotes een bed kfltt.
den en ik ben niet meer zoo jong als vr0^fn(.'
nacht, meisje, je bent het liefste kempha i
een man zich wemschen kan- Groe!
Clough voor me, zoodra je hom ziet. ™*Jfrhe<>
zoon flauw idfto, dat je hem dikwijs
Als de wind wa3 hij gekomen en als de wind
verdween hij weer zijn helers met zich meenemend.
AVaar kan Nod zijn?" vroeg (laster, nadat ze de
dèür gesloten had.
De óndere schudde haar hoofd. Ze dacht niet aan
den vluchteling, maar aan deri brulaten, heefhoofdi-
gen, goedhartigen Squire, die haar liefde en een te
huis had geschonken in lang vervlogen dagen.
„O. kon. ik maar bij hem terugkeerenl mompel
de zjj.
HOOFDSTUK XI
De geneesheer.
Griff kwam slechts mat moeite vooruit door de
sneeuw. De weg was nat, doch de dooi zette toch
nog niet sterk in en onder de papperige oppervlakte
was de sneeuw nog vast onder den voet. Kfj dacht
niet aan deze ongemakken, maar aan de roodc koe.
die hem zoo noodig had
„Ik heb er al een paar gered," mompelde hy, „maar
farmer Royd -heeft dat werk meer bij hand gethad
dan ik."
Toen hij Windylarra bereikt had, zag hij loshua
Royd op en neer ioopen in de keuken, terwijl hij erii
laatste stuk gebotlera brood, dat hy Ine' beide han
den vasthield, verorberde.
„Wel. mijnneer Lomax, wat Weert, u hierheen? riep
hij, terwijf hy stil stond en een uitdrukking van
grootg verwondering op zijn gelaat, kwam. Langzaam
m denken, langzaam en zeker én el Zyn bewegingen,
was farmer Royd.
„Hester vertelde me. dat de roode de koorts heeft
en daarvoor kont ik."
„Ha, ha, en j$ dacht haar te zullen genezen als
Joshua Royd 't niet zou kunnen," vervotigde de an
der, en uit den toon, waarop hy 't zei, bleek dat hy
zich wel wat gekwetst voelde. „Wel, wel, ik heb dia-
wyls gehoord ,dat je de goddelijke gave bezit om te
genezen en misschien is 't zool"
„Hoe is het met haar?"
„Goed, goed. Ik heb haar juist tets
te zweeten en eenn beetje jenever met suik oop.
't Was merkwaardig: heide nv,nn®1 htwoeï
de koe te hooren bespreken en op jje
gelijkenis er tussehen beiden was.
tt^TS^oJkTdan'met nWnschelijk gezdsdiap,
buiden hadden den vasten en toch vrwndelyken trek
ÏTn den Vokler ,dio zijn best doet in een moeilyk
geV?iten wo eens naar haar gnam kijken zei Griff
"O ik ben slechts binnen gekomen om iets 1e eten
en" wilde juist weer terug gaan, toen je aan de deur
^Joshua nam de lantaarn op, die al brandend op
tafel kiaar stond en samen gingen ze naar den koe
stal. De koeden waren geen van aüe op haar gemakt;
't was of ze wisten, dat er ziekte in haar midden was
on ze keken beide mannen onder liet» voorbijgaan veei-
beteekenend aan. In den allcrlaatstem stal lag de roode
koe hulpeloos op het slroo.
„By 'den Hemel, 't is met haar gedaan!" steunde
Royd; „ik geloof niet, dat een koe 't ooit te boven
is gekomen, wanneer ze er zóó bij gelegen heeft met
zogkoorts. Och, och. ze deed 't alweer zoo aardig,
toen ik haar „twee, drie minuten geleden verliet!
Zyn smart was echt, want hij hield van zijn koeien
en deze was zijn lieveling.
