STOURMAH-HAARW1RKER.
TABAK van J. R. KEUSS.
Raad van Schagen.
VOGELVRIJ
EERSTE BLAD.
Brieven uit Engeland.
FEUILLETON.
WOENSDAG 0 NOVEMBER 1918.
Giste Jaargang. Na 6306.
UitgèvérsTRAPMAN Co.
Luxe-Toiletartikelen
Parfuineriën
Lederwaren
Foto-Artikelen
L A AGZ1JÜE B 5 0,
k
Aiïciitiü!- Lnttnvllil
Dit blad verschijnt viermaal per wetkDinsdagWoensdag,
iJondei dag en Zaterdag. Bij inzending; tot 's morgens 8 nur wor-
den ADVER I ENTIËN. in bet eerstuitkomend Inummer geplaatst.
SCHAPEN, LAAN' D 5. IrJ. Teleph. No. 20.
Prijs per 3 mnandon f 1.10par post fLSö, Losse nummw* Sesmi.
ADVERTENTIËti van 1 tot 4 regols f9.08. Iedere regel meer Weent
(Bewijsno. inbegrepen). Grooto lett. worden naar plaatsr. berekend
'Dit nummer bestaat nlt twee bladen.
7 Bnara, 2 November 1918.
zooveel duizend Amerikaansche solda.cn pertikan tl-
ai*tfnd hei Bevechtaterrdn, dat wij gewoon zijn Euro-
pa ie noemen. Het zija die duizend uilen, die aan. de
u z'Jde de overwinning gebracht, 1 ïebben.
>Vij beschouwen die Amerikanen. gewoonlijk als ge»,
vadi is materiaal, levend materiaal, det nog steeds ouiy
misbaar blijkt te zijn, om het doode materiaal in bey
weging te brengen. Aan geallieerde zijde begroet men
hun komst met gejuich, en de minachting, die men
aan de andere zijde voor deze nieuwe so,daten had,
of veinsde te hebben, heeft reeds lang plaats gemaakt
voor meer actieve gevoelens.
Welbeschouwd evenwel zijn diaAmerikanen nog iels
anders daa zooveel stuks levend vechtmateriaai. Het
rijn maaschan, d.w.z. vaders. ech.ge»oo.«a, zoons, broe
ders. Zij rijn hierheaa gekomen ma. ader g«tnengde gej.
voelens. Sommige». onige.wijfeid, komen aast vol van
onveryalsch.e s.rijuiust. Sommigen, of zouden het vet
v. len zijn, zouden nies liever wteon, dam zoo meteen
de terugreis ondernemen. En allen, of bijna allen. heb),
oen ft-n.er zich gelaten betrekkingen, voor wie het
groo-ste belang van den oorlog voorman ngt in het
we. en wee van dien eenen giwezige, dien zijn kinp
deren vader noemen, aan wien zijn ouders of broers
en zus ers denken als Jan of Wil.em o. broer, maar die
voor den s.aat slechts is een letter en een nummer.
Ma. smart en angst hebben zij hem zien vertrekken.
Hoeveel gevaren ging hij niei tegemoet, Hoe heradem
de men, als hij na een week. tien dagen aan de
duikuooten was ontsnapt, en voet aan wai in Frank,
rijk ze.te Herademde, en waarom? Slechts één gevaar
on.snapt, om er tien tegemoet te gaan. En de ver
schrikkingen van het slagveid, de kogeis. de bommen,
de vergii.ige gassen, de vlammenwerpers, zij hielden
de har.en van de thuisgenjeveuen bezig, alijd onver-
vzwnk., altyd in dezehde mate, niet erger, wanneer hij
daar ginds uit de loopgraven sprong voor een bajcx-
ne.aanvai niet minder als hij. ongedeerd teruggekop
men ,iicn veilig ui .strek te op zijn legerstee, oi misy
schien eenige dagen rust ging nemen achter de go-
vech.slinie.
Nies is pijnigender dan. de onzekerheid. Een gevecht
duurt missuiien tien uren, misschien twintig uren.
inaar he. eindigt. Het wordt gevolgd door een tijd
van zekerheid en rust. Maar zekerheid en rust voor
de ach geblevenen aan de andere zijde van den Oceaan
zijn er met. De brief die hun komt vertellen, dat de
zoon of broer verlof heeft, er uit is voor enkele dagen,
handelt over het verleden. Nu zij het lezen, is hij
er immers al lang weer in. Ja, wie zal zeggen, of hij
leeft, terwijl zij zich verblijdan mat rijn neergeschreven
gedachten? En de onzekerheid, de angst, misschien
voor enkele minuten verdwenen onder het lezen, keet.
ren terstopd terug.
nabij de Markt,
SCHADEN.
van Amerikaansche zjjda. De redacteur van oen ander
blad neemt de pen op tegdn zijn collega, om Londen te
verdedigen, en do Engelsche regecring. die zulke om*
gehoorde toestanden zou latetn beslaan.
Natuurlijk geeft hij toe, dat te een stad als Lom
den, met 7 millioen bewoners.. dingen gebeuren, die
niet goed zijn, etn zulle» blijven gebeuren, zoolang wij
xnensche» menschen zijn. Maar dat rij als regel zouden
gebeuren, of dat de Amerikaansche soldaten aan om
gewoon groole verleiding zouden blootslaan, of pat
Maar soms komt een blijdere tijding. Over drie,
vier weken, van dien. tot dien datum, 'indien er nieis
tusachenbeide komt, gaat vader, mijn man. onze jon
gen, met een langer verlof. Hij kan niet thuis komen
natuurlijk, de heen- en terugreis zouden meer dagen
in beslag nemen, dan hel geheela verlof. Maar hij zal
naar Engeland gaan, en daar._ ver van den strijd
eenige gezellige dagen doorbrengen. Prettig voor jullie
ook. scnrjjfi hij. dat je au weet. wamaeer ja aiet over
mij hoef. te jobbé».
- Voa daa tot dan is hfj £n Eogriamd, La Loadea.
Alle gevaren weg ia dien tijd 1
Alle gevaren Ja, van den oorlog. Maar er rijn an
dere gevaren voor jonge mannen. Dachten jullie, vroup
wen en meisjes in Amerika, rust te hebben omdat je
men, je aarts, aande in Londen zit? Dat zal ik je wei eens
anders aan je vers .and brengen.
I k is in di, geval de redacteur van een Amerikaansch
blad, met verscheidene collega s van de Nieuwe Wel-
reld naar de Oude' overges oken, om zich oens perr
soonliik op de hoog e te stellen van de toestanden aan
en achter "het front, het laatste dan in den ruiinstqn
zin de swoords.
En wat de vrouwen en meisjes in Amerika te hooren
kregen, was niet meer of minder dan dat de gevaren
in de Londensche s.raten voor de Amerikaansche mam
nen jongens niel minder waren dan op het oor),
logsterrein, al waren ze dan van een ancfere soort.
Ondergang door zedeloosheid bedreigde hen. Tal van
vrouwen en meisjes belaagden hen onges.raft cn om
gehinderd in de Londensche straten.
Menig vrouwenhart in Amerika, vooral in de kleinere
steden en dorpen ,zal sneller geklopt hebben bij het grertrouwen in den man, «n niet onnoodig gepiekerd,
lezen van deze woorden. Zouden ae verschrikkingen
werkelijk zoo groot zijn, als zij werden afgeschil».
derd? Was Londen zoo'n middelpunt van bederf en
zedeloosheid?
Gelukkig is er gauw tegenspraak gevolgd, en ook
Ook wijst hij op een zeer zwak punt in de oaii.
klacht van den beschuldiger. Hoe taing was hij in
Londen geweest? Drie dageni Zeker niet lang g,iioeg
om een rechtvaardig oordeel te veilen. Hoe gemakkec
Hjk wordt men niet door dm schijn bedrogen.
Hij, de verdediger „zat P»s jiog jn de bioscoop in
Londen, een van de allerfijnste van de duizenden, die
men er vindt. Tijdens de voorstelling kwamen een
heer en dame naast hem zitten, hij in die uniform
van een zeeofficier. De dame deedh r tjoed af, en
legde vervolgens haar hoofd op den schouder van
den man naast haar, haar wang tegea de rijne. -Hij
sloeg zijn arm om haar heea en trok haar naar zich
toe. ^oo zaten zij jiaar, de geheel® voorstelling door.
'onbeweeglijk in elkanders armen. De Amarikaansehe
redacteur wendde zich vol tegenzin van hm af. Hij
was verontwaardigd over deze schaamtelooze Liefkocm
zingen in een eers e klas schouwburg.
Maar zie, hoe'schijn bedriegt. Toen het licht opging,
en het gezicht van de dame te zien kwam, was het
aller mins. dat van em vrouw van de straat. Tranen,
stroomden langs een bedroefd gelaat. Daar in eten
schouwburg, in het half donker, iiadden twee jonge
jonge menschen hun laa ste uren te zarnm doorgebracht,
vóór hij weer heenging, wie weet voor hoe lang. mis
schien voor goed.
£)p deze wijze worden de vrouwen etn meisjes In
Amerika weer gerustgesteld. De verschrikkingen van
den oorlog zijn al erg genoeg, om ze niet nog met
zorgen, die buiten het krijgsgevaar omgaan te vermeen,
deren. Verleiding bestaat overal, maar in Londen niet
meer dan in andere, plaatsen, en zij is voor den soly
daat .piet erger dan voor den burger, voor den Ame(-
rikoan niet erger dan voor dea Engelschman. Dus,
Vergadering van dm raad op Dinsdag 5 'November
ALKMAARSCHE
DOOR DAVID HENNESSEY.
Nttr hri Pnaelsch bewerkt geor Wl J. A Bellaatè Jr
Uitga va Mi Da fc'lrs&t
13
HOOFDSTUK XVIII,
Tarug atir het voud.
Met Dan
reed de troep
en Jack Salathiel aan het hoofd
m den heuvel op„ zonder er aan
Morley
nsu UC livC p kalm utu «V-'V. wp, AU1JUC1 CU HUU
te denken eenige dekking te zoeken. Zij waren te véél
de politie
richting
in eantal, om hang te moeten zijn. dat
hen thans zou vervolgen. ZIJ trokken in de
van de woeste streek aan de andere zijde van dcpi
Bluff., die hen door een zeer geaccidenteerd terrein,
dat langs de Blue Mountain Ranges liep, westelijk
van Sydncy zou brengen.
De herberg van O'Brien lag aan de andere zijde
van den heuvel .noordelijk van de nederzetting op den
Bluff, en hier sloeg Salaihiet alles in wat zij .aan eten
an drinken en verdere dingen noodig haddien. Hot tori-
val Vilde, dal de herbergier Salaïhicl nooit gezien
had, zoodat zij rich konden laten doorgaan voor 'ewn
Iroep welgestelde emigranten, die op zoek waren naar
land. Enkelen konden het nlat goed verkroppen, dat
de kapitein zoo dwaas waa geweest om Broadhaven
Station heelemael met rust te laten; maar alten had
den ontzag voor zijn sterken arm em machtige petV
aoonlhkheid en vermoedden, dat hg Iets anders op
het oog had, waarvan zij zelf niets wisten. In leder
geval had hij beloofd ze binnen vier dagen te zulk
len vinden bij poughboy Hollow in de nabijheid van
Musselbrook en dat zij daar de baak zouden plunderen.
Toen Salathiel den laatste in het boach had zien
verdwijnen, sloeg hij zelf nog eens af m zuidelijke
richting naar de school. Er waren daar geen heggen
•n Fleeifoot versnelde opeens zijn ^gtng m rukte aan
de teugels, om zoo oauw moeilijk bij de maïs «li
d© lekkere klaver te zijn, die in den stal op hem
^n te wachten. Maar het lag niet jn.de „bedoeling
Jack, om direct ia**" de school t« rijden; dat
gevaarlijk, daarom sloeg hij een zijiweg in naar
de Bouider Gave waar hij ook Dan verborgen had.
Hier scheen ajlc* rustig en ongestoord; van zijn
springend, leidde iuj Fleetfoot een eindje aam
den teugel naar een hol, dat voor stal was ingericht.
Hier lagen paarden voer en ook andere dingen, dj©
noodig konden zijn, bij de hand. want Salathiel had alle
mogihjkf gebieui lijlïheden voorzien. Goed vas gcbon<len
•n flink geroskamd Liet Jack het beest met zijn neus
diep ju de ruif ach.er, om eens rond te kijken en
«e j re'n om de school te verkennen. Hij wis- zoo
goed als zeker dat hij geen gevaar zou loopen, wanneer
kJL 8 av<3nd« nog eens naar zijn oude woning ging;
pinnen vgf.jg mijlen te het rond zou er geen politie
■•vinden zijn, en van de kolonisten zou wel niemand
lm. om een ontmoeting mei een zoo grootm
vcK)rzJ^elvri^ te hebben; maar hg wilde
gev«n 18 Z1J8 'eB ®cb niet noodelooe te ge\war be-
*5» k|
VOOHIUHEND VERKRIJGBAAR
1918, des morgens 10 uur. Afwezig met kennisgeving
de heeren Snel en Bcokel.
Voorzitter de. heer J. Cornelissen, burgemeester, secray
l*ris de hoer A. G. Rogge\-een.
Na opening wordt medegedeeld, dat de notulen nog
niet gereed zjjn.
VHn de heersa Douwsma etn Smid i» dankbetuiging
ingekomen voor de Verhooging vu» hun salaris.
God. Staten deelen mee, dat da. beslissing ten aanj-
zien jwn den verkoop van bouwgrond is verdaagd
dnar het onderzoek nog niet is geëindigd.
Van de afdeeling Schagen van den NederI. Aatuwt-
mersbond ju een schrijven ingekomen, waarin gewezen
wordt op het besluit van den raad, dat door den
gemeento-opzichter geen werkzaamheden voor particu
lieren mogen worden verricht.- In verband met dit
besluit wordt medegedeeld, dat gebleken is dat de gd-
meente-opzichter .wel werk wor particulieren verricht,
waar.egen wordt geprotesteerd.
Voorzitter aegt, dat B. en W. dit schrijven nog niet
hebben behandeld, doch waar het een pro.est is. stellen
zij "'ogr, het voor kennisgeving aan te nemen
De tieer Paauw meent, dat Jiot adres wei in bed
handaling genomen kan worden, waarop voorzitter zegt
dat hat dea opzichter tan strangsta verbodan is werk
voor particulieren te doen. Doet hg dat wel, dan
maakt hg zich aan overtreding schuldig en daarom
is hat noodig dat B. en \V- een onderzoek Instellen.
Het is niet de bedoeling de zaak in de doofpot te
stoppen.
Van de Electriciteitscommissie Is een schrijven in
gekomen. waarin wordt meegedeeld, dat met de ge
repareerde zuiggasgenerator zich geen s.oorinissen meer
heiben voorgedaan.
Verder wordt meegedeeld, dat door Noorderlicht drie
ampèrO-meiers jp het gebouwtje aan de Loet zijn aan
gebracht jfn dat het daardoor nu eerst mogelijk is
geworden precies na te gaan, hoeveel stroom wordt
afgeleverd. Geconstateerd werd, dat deze opgenomen
stroom niet in verhouding staat tot het aantal toegek
stane lampen etn dat er gezien de berekeningen een
groo a hoeveelheid electrischa energie varlorén gaat. ,Dé
oohimissie meent, dat deze zoogenaamde lekstroom
vooral haar oorzaak vindt in de omstandigheid dat de
stroomdraden van' het n«t „hi«r en daar contact hebt,
beh met takken van booraea of bjj eenige wind
krijgen. Verschillende maJen heefi d* cpmmissie
reeds op 'gewezeri, maar tot dusver zonder resultaat
en zij vraagt thans aan den Raad deze hinderlijke Ulo-
ken te laten verwijderen.
De commissie wijst er op, dat dit vooral moet ge
beuren op den 'hoek van de Regentenstraat en Laan,
in den tuin van Dr. Melchior en in den tuin van
den heer Van der Wonde. Deze laatste is nooit bereid
geyonden dit minnelijk te doen en dringt de comj-
missie hier ondanks dat op afdoende maatregelen aan.
Ook is nog op diverse plaatsen snoeien van gemeentel,
boomen noodig.
De commissie legt er den nadruk «op, dat de mol
tor thans met volle belasting werkt, meer electricheit
produceert als in het huurcontract met den eigenaar
is overeengekomen. Bij het .wegnemen van deze lekp
stroom don blijft ar motorkracht in reserve, ,wat aan
kijken hoe Den de schuilplaats had achtergelaten, want
hg bedacht zich, dat hg na rijn bezoek aan de school
daar wel een paar uur zou moeten, gaan rusten. Het
wns nog helder dag, toen hg do takken van den vijgen
boom opzij duwde, om naar binnen te gaan. l)an
wns vro-ger zeeman geweest en dus aan orde en jiet-
heid gewend; Jack vond dat alles dan ook, zooals hij
het verwachtte, op zijn plaats; maar'nog even randf
at *n <ironk wat on ging toen een paar uur in het
nijni
dal slapon, tot de maan helder zou achijnen. Dan wierp
hij aen laats ten blik op dé vlakt® en den nauwen
bergpas; het wss een buitengewoon stille avond en
hij kon zwakjes Jiet verver wij clerde geklots dar golfjes
ïngewo
ijderdu
wilds hg achter eva» gaan
duurd waren.
De verbazing van Jack was niet minder groot dan
die van Robinson Cruaoë, toen hij het bekende voet),
spoor in het zand vond.
Lieve Hemelt" riep hfl heelemoal ontdaan uit,
„Tot Gardiner moet bjj Dan Morley geweest zgn
èn dien zakdoek verloren hebben. De Hernat weet of
zij er vanavond niet naar komt zoeken."
Lang niet op zijn gemak, ging hij nu weg om
verdere verkenningen to doen. Was hij een uur langer
gebleven, dan zou hij Tot zelf naar bet hól hebben
zien rgden om haar zakdoek te zoeken. Zij was blijkt-
boar goed.bekend met de plek, want toen zij aen
zakdoek niet vond, ging zij regelrecht naar het hol,
wjaar Fleetfoot stond, oen zachtan nek van het dier
s tredend, zeido zij,.Ik denk dat je baas hem heetft
opgeraapt; pas goed op hom, oude Jongen, het zal
met zoo heel lang duren, voor we elkaar terugzien.
Ik heb meer dan genoeg van dien vervd«nd«n boel in
do Broadhaven Valley, ik wil ook wat van de wet-
reld zien. Ze willen ine niet bij zich nemen, omdat
ik maar een meisje bén, maar ik ben net zoo stctrU
als de meeslen van hen, ®n de troep zal gauw gmoeg
merken, dat een meisje uit Broadhaven weet hoe zij voor
zichzelf moet zorgen. Stel 1® voor, dat zoo'n schaapri-
ko pvan een Bob Carev dacht, dat ik hem en zijn soort
voor lief zou nemen.
Helaas, hoe moedig en flink Tot Gardiner ook mocht
zijn, zij wist maar weinig van het ruwe leven vol
ontberingen, dat diezelfde vogelvrij verklaarden te mMr
den van de woeste uitgestrektheid der Liverjiool Haiu-
gus moee.en leiden.
Toen Jack bij de school kwam whs de zon oiy
der. Hij begreep, dnt het gevaarlijk zou kunnen zija
lang te blijven, wnnt je kou nooit wetoa. wat de M't*
<xxr en de kolonel en Sir James ven plan waren,
cr bestond Jians, dat de achool vóór het aanbreke
van den dag omsingeld zo uzijn; maar hij overhaast e
zich niet. Hg schreef een brief aan Mrs. Carey,. waait-
in hij haar voor al haar vriendelijkheid dankte, en
sloot er een bij in voor Betsy. Vervolgens genoer
hij ?ich. en knipte een groot deel van zijn haar af
cu jiakte een paar dingen, die hij noodig had. in een
grooo leederen valies, dat hg voor op zijn zadel kon
vastbinden Ook vernietigde hij in den haard alle spie
ren vun den onderwijzer John Benne.t, behalve de
schoolboeken en de fluit, die hg te zijn brief aan
de zorgen van Belsy had toevertrouwd. Hg pak»
de twee roeden in Jiet groene kalfsvel an adresseerde
die met de groeten van Jack Salathiel aan Siias Stump:
toen sloot hij de school en liet den sleutel aan den
bui'cnkant in het' slot steken. I
Zün gezicht was nu heelemaal gladgeschoren, MT
haar kor gek nipt, wie hem tegenkwam, zou hem voor
een v.elgfs.elcten kolonist kunnen J
geval hi4 kij niets v"
dan .sprong hij, terwijl
d« schoolmeester I"
eerst op school zou rijn
hij da woorden ,.Exit John Bennett.
prevelde, in den zadel en verdween in noordwestelijke
richting in het bosch.
Het 'ivns een eenzame rit voor hij op den wegnaar
Sydney kwam: maar den volgenden ochtepd even over
achten zat hij als een lord in het beste Jiotel van
Grimden te ontbijten.
Hij mocht wel Fleetfoot's zachte manen streel en,
hem op rijn nek kloppen en hem lieve naampjes gej.
ven. Waarvan het dier de beteekenis heej goed scheen
te begrijpen.
„Ik zon, je voor geen vijfhonderd pond aan detn
kolonel verkocht hebben, oude jongetn'fluisterde hij
het dier in.
Ha, hij was nog jong. en do toekomst was voor
hem verborgen^ 'on warm bloed stroomde door rijn
aderen; hij was weer vrij, ja vrij. ook ai Was hij
vogelvrij verklaard. Toch hadden de laatste zes weken
een hcejen omkeer in hem gebracht. Een soort eert-
gevocl dwong hem nog trouw te blijven aan dten troep,
uie hein jnel algemeone stemmen tot aanvoerder go-'
kozen had; maar de woorden van Amoa Gordon kwa.
men weer dikwijls in rijn gedachten, etn Mrs. Carey
en Betsy kon hij nog Biet vergeten. Hij moest bij
zichzelf lachen, als hg Zich de verbijstering van Ma
joor Browne en de commissie voorstelde. Wat zon
den er een spotliedjes op 'gemaakt worden I Het zou in
in de couranten staan: wat zooiv
lijk meisje v*n zeventien jaar. Zij wan groot, gezat m
goed geproportioD neerd evenals haar zuster, maar in
tegenstelling met deze leg er op haar knap, sproetig
gezicht een voortdurende glimlach.
Zij glimlachte bij mooi en leelijk weer,, ol rij ge»,
lijk of ongelijk had, of zij in haar humeur was oi
niet. Haar glimlach prikkelde haar moeder en haar
zuster èn een paar anderen, maar rij kreeg er oo*
vrienden door, wnnt Judy's glimlach, om nog eens ta
ei toeren, „didk't wear w>ut nor wash out nor rub
off .nnd 't was klways natural."
Vroeg in den ochtend na Jack's vertrek kwam Judy
op een grooten appelschimmel halsoverkop het .erf
kleuren en geuren
den de autoriteiten al niet moeten hooretn. Zij moesten
maar doen als gouverneur Maoquarie in 1814, toen
hij, in wanhoop over het Btceds groeiende aantal wou du
loopers. gratie schonk aan allen. die. wanneer rij'
geen moord gepleegd hadden, binnen zos maanden
na d® afkondiging der proclamatie naar hun vroegere
„woonplaats terugkeerden en beloofden een nieuw Ie.
ven te zullen beginnen. Hij grinnikte bij de gedachte
dat op Broadhaven Station niets gestolen en niemand
mishandeld was; en hoe hg nog juist op tijd had
kunnen wegnomen, niettegenstaande Sir James Beiv
nett's pistool op hem gericht was. Het was een kosu
telijke grap, waarover m de heele kolonie nog lang
gelachen zou worden.
En toch was er bij al die blijdschap iets, dat Sa~
lathiel .hinderde; hij voelde maar al t© goed, dat hij
de achting van rijn medemenschen verloren had. Al
had hij goede kleeren aan en al kon hij over veel geld
beschikken, hij was weer oen daklooze vogelvrij ver
klaarde, die het gevaarlijke leven van een woudlooper
leidde, met een touw om zgn nek, dat iedoren dag aan
een galg kon worden vastgemaakt.
HOOFDSTUK XIX.
Tot Gardiner verdwijnt.
Tot Gardiner'» zuster Judy, door de jonge,u „Miss
Snurker" en door de „anderen ,.he. meisje niet eten
gi-,was «en -n*ar vrteudd
hoewel*ei- cëji angjVte© trekpop haar Jelaaf lag, bleef
de glimlach op haar frlssche lippen, maakt*
in baar wangen Ai schitterden haar-oogen.
whs juist aan het karnen' Het was kwart over zeven,
het melken was klaar en het ontbijt qjjgeloopen, cu
do jongste Carey's waren de kalveren aan het voeratu
met zure melk en hooi, terwijl de meisjes de groote
tinnen melkemmers aan het uitkoken waren,
„Wat kom jij zoo vroeg doen. Judy?" vroeg Mn».
Carey. „Thuis toch alles goed?"
„Ja." zeide Judy; cenigszins aarzelend.
„Wacht dan even." Het scherpe oor van Mn». Ca
rey had een verandering in hel geluid van het geklaD
in de karn gehoord.
„De boter is er", zeide Mn». Carey. „Niet verder
karnen, Alice. Weet jo nu hog niet, dat. wanneer do
boter er is, at liet kamen in de wereld er geetii
gram bij mankt? Sommige menschen kamen en karnen,
totdat alle korreltjes groote klompen geworden zijn,
eu dan is het een dut veis ch werk om dé karncinetk
er uit ta krijgen. I-aat de karnemelk ar af loopen,
„Is Tot vanochtend hier geweestT vro>>g Judy^m
maakte kuiltjes
ogen. „Daarom
jl4s l»u®4 v 4 l^yA A v- - n
heeft moeder me hierheen gestuurd.
Het Australische landmeisje was een aai.'ige schik
derii zooals zij daar met hare rose wangen in den
frisachen ochtend stond; bruin kroeshaar spreng te
voorschijn tussclien de gesteven open strooken van
haar groote kap; zij had een nauwsluitend keu.sjs
van gebloemd sits aan, haar armen waren bloot er-
een witte zakdoek was op matrozenmanier om han,
hals geknoopt. Zij droeg een korten rok, dikke zwarte
kousen en halve laarzen. „Over eetn paar jaar zal
zc precies Tot zgn," dacht Mrs. Carey. „maar ge
zonder en mooier."
„Kinderen, hebben jullie eetn van alten vanmorgen
Tot Gardiner gezien?" riep Mrs. Carey zoo hard,, dat ze
het allemaal konden hooren.
„Neen. moeder!" was het algemeene antwoord.
„Zou Mr. Carey of Bob ze misschien gezien hebj-
ben?" vroeg Judy, weer glimlachend, toen rij den
naam van Bob noemde, want rij wist, dat Mrs. CaJ-
rey niet vee) op had met de vriendschappelijke very
houding tusschen Tot en haar oudsten zoor.
„Ik denk het haast niet; mgn man is buiten in
d« wei «n Bob is op den akker aan het ploegen. Maar
'je kunt het wel even gaan vragen, gis je wilt; maar
kom don eerst hier een kon warme melk drinken en
wat eten. Ik wil dat 'je zonder ontbijt weer te-
rugrijdt."
Wordt vervolgd.
