'"Smit fK JÏ«ïto£*» "1° Uit
Menoer rteuk *u„^eede jas is uet precies
gebrand PÏJPi^<.^_ 1... ~^pj€ Vaa te koken', Zei
ss.«i» sa? *H~
'"St S»Tr wSiiid» Henk „Och. er is geen sier
bst. om K.mrf zei mevrouw schamper, „en als
veling ia de buurt zu v£,r arme
JSSf Zij durft zich niet moer voor haar vnendinj.
SS ^"ÏÏSKijT «s° «t.^4
Waarin hein vertrouwelijkgemeld werd. dat den
dag van 2 Octobei a.s. - als wanneer i «en kwart
e ïw zou geleden zijn dat meneer Henk op het kaïy
fnor van de firma Heugel, La ai uiers Co. was gei
Lo nen - niet geheel «opgemerkt zou voorbij gaai,
Waar' wou 'je de menschen laten? hernam mevrouw --
den salon, mot permissie gezegd?.... Dat md
ik- n breken over de naden en scheuren in he l J
>S:t den gebarsten spiegel achter de pendule, die al
twee jaar sti> staat? Met een Behangsel,
muizen honderd gaten in hebben gevreten. Met stoelfti
waarvan er ae* een is, waar je op kunt gaan zitten,
zonder gevaar van je nek te breken.... Mensch, hoe
Wiiu'ie t in ie hoowi? 't Is of je een kwajongen (ji
ïffi van oïe kcrel bent!'' Mevrouw was over
prikkeld, humeurig, dien laaLavond. Meneer streek
ialen schedel. Vond het zinspelen over zijn rijpen
le^£ar!nlma?f.. Wat dan?" *ei hij. de uitgebluschte
pij'p weer opnemend, - J*„ hangt alles van af. Je
**ffivrouVnü ^.fn^-papü^ te maken van
stukjes krant, barstte uit..Ik snap. dat ze ie misschien
op kantoor vijf en twintig, zeg vijiug gulden graai*
c»t« zuilen geven. En ik snap, dat de scha doge C04.
1, met dr allen een of ander prul van op zn,
«leihoogst een tientje zullen aanbieden, waar je geen
«tV* aan hebt En dan kunnen Jéiui jutten grienen
v«n aandoening en prachtige roerende redevoeringen
houden, waard? zo jou honing „om de mond sneren,
omdat ze je nog barder willen laten ploeteren voor
een schijntje. En daarvoor kunnen we dan de ellende
nog grooter maken door sigaren pn wijn en taartjes....
tenminste als je kans zoudt zien die dingen te krijgen.
Hier in de Jbuurt poffen ze voor geen gulden, geen
stuiver, dat weetje genoeg. Ik kan mét mijn bede.
kmrsplunje piot L eer voor den 4sg komen Jij ziel
.j, m ju geslceuc §oepjas uit als een landlooper.
Allo, vooru.t muarl Meneer en mevrouw Gerntse gaan
reexvtie uoucien... 'Maar ik verdraai t. Als je dat man.
weet, vadertje!"
En mevrduw draaide met van opwinding trillende
vingers papillotten in d'r haar.
Meneer Henk bad toch nog den moed gehad een
half pijpje te stoppen. Wat hem te staan was g(i
komen'op een uitval van gade; ,0 ooruil maaij.. t
&nn niet op, Morgenochtend is er geen margarmc
voor de boterham, maar meneer de jubilaris rookt
rij na tJilxik:.,.
Meneer Henk, genietend van zijn duur gekocht half
pijpje, zei plotseling: ..Ais we een* ergens een zaaltje
huurden?" s
Even keek mevrouw hem aan. loen bracht zij haar
mi u,-..vr»., i« wflnrarhtiir vanmirl
10 A1UUSV.U 1 JL.tru ui 1 «cv*
wist zich te bedwingen. Glimlachte over haar scha mi.
pere opmerking.
Begreep, dat 't verstandigste party was om nu hel
chapiter te laten rusten. E11 zij begaven zich te bed.
Boerden bet teere onderwerp niet meer aan.
Maar twee dagen later bet jubileum was nu op
komst toen ze op rustigen Zondagmiddag, jprwijl
Etentje, na den heelen ochtend aan haar jurk te hebj.
ben zitten paaien met vriendin een wandeling deed
zei meneer Henk: „Kaatje heb je nu eens even
tijd? Ik wou je oens iets vertellen.
Mevrouw legde met knorrig gezicht haar krant neer.
„Nou. wat hebJjeï* vroeg ze zonder zweem van bef
langstelling Toen haalde meneer z n portefeuille voor
den dag on legde cém bankje van veertig op tafel.
Hei?" zei mevrouw en haar trekken ontspanden zich.
Hij vertelde verder. Heel zachtjes pratend. Dat Vos,
de woekeraar, zich had-laten ycTteederen vermurwen
om tegen een accept van vijftig voor zes weketi veertig
tc 1 oenen... Meineer Henk vertelde or niet bij, dat Vos
had gedreigd met gijzeling, met schandaal op het kam.
toor, mot nog veel meer akelig, en leelijklieden. bijaldéin
hij niet op tijd de vijftig gulden terugkreeg. Mevrouw
draaide bij. Dood nu ineens metbewondering voor
niencvrs vindingrijken geest.
Het karaf je, mót Zondagsclie versnapering kwam voor
den dag. E11 ze gingen cijferen. Mevrouw zou trachten
niet snufjes en koopjes haar japon „toonbaar'' te maken
Maneerzou een gekleede jas huren. Misschien was
neef Jan over te balen.... Als nicht Lena een goede
bui had, was er een kansje op dat d e z'n gekleede
pak voor een dag afstond... Nu, en zij rekenden uit
wat de wijn, de sigaren, de taartjes, konden kosten...
„Maar waar moeten, we ze ontvangen?" riep mevrouw
t
in het heldere inaaniicht Zagen.dc soldaten haar onL
vusl in den zadel zitten, want dc merrie, eveneens gd.
troffen, deed >anhopige pogingen om op den rand
san .den afgrond lo blijven slaan; dan verdwenen zij
samen in he diepte.
Het was een treurige tijding, die Amos Gordon den
volgenden ochtend hoorde; want hij had de soldaten,
die hij tegengekomen was, gewaarschuwd. Dan. zwaar
gewond, was ontsnapt, maar word door die politie ach,
tervolgd. Tot Gardinar was dood. Twee kogels haddon,
haar getroffen, een dprile de merrie, die in het bed
van de rivier op haaf gevallen was, haar op de harde
rots verpletterend.
Het had er daardoor toch al niet mooi uitgezien
voor Salathiel, maar het was nog tienmaal erger nu
Tot Gardiner dood was; ön dan nog op zulk een wijze!
Wanneer de Maandagochtendbladen verschenen, zou de
gehueie kolonie bij deze tragedie huiveren en Salal
thiei en de zjjnen als oorzaak aanwijzen. En Betsy
Carey zou een passage i!n zijn brief lezen, lezen met
brandende tranen; „In mijn bininenste ben ik ongelukj.
kig, Betsv; het goede, dat ik wilde, doe ik niet. en,
het kwade dat ik niet wilde, doe ik."
HOOFDSTUK XXII.
Het dal dor schaduwen.
Do natuur bekommert zich niet om menschclijka
misdaad of menschetlijk lijden, etn des Zondagsochtends
sclieon do zon schitterender dan ooit op de kabbelende
golven in Sydney's mooie haven, en op de boomen
en bloemen en grasvelden der openbare tinuen, die
niet lang geieden tusschen Macquanestreet en Jjdy
Sydney was in dio dagen belioudender ten opzichte
van Zondagsviering dan thans; en Salalhiel werd dan
ook getroffen door de rust in de straten, die hij den
vorigen avond iin oen zwyinel van drukte en pretmaken
gezien had.
Hij had dén oerwaarden McEwan, die een zeer preL
tigen indruk op hem had gemaakt, beloofd de ochjj
Icndgodsdiqnstoeefning te zullen bijwonen en nadat hij
Ui zijn hotel ontbeten had, -trok hij een nieuw pak
kleeren aan. Hij hoopte zijn moeder en zuster te
zien; want al zou hij ze niet kunnen aanspreken,
hij zou dan toch in ieder geval weten, dat zij gezond
waren.
Het was een gewaagd iets, want de kerk was in do
Philipstreot, en net bureau van politie en de kazerne
waren daar dicht bij, in het begin van de Kingstrcet
maar in zijn zwart gekloede jas en met zijn hoogeii
hoed *1 kudsckoaana kwam hy t*M inspecteurs co
plotseling uit td de *0*1 w*er **8 T*n ^8ar
gelaat, in haar oogm kwam weer schryaen de want
hoou over bun misera.
'lot haar verbazing bleef Henk glimlachen.
Dat komt'ook ra orde", zwi htf NYees op zijn
leeg bitteig.uasje. Dat zij, - onder de suggestie van
het wonderbare, mysterieuss vulde.
Ze .wachtte af.
rn Henk vertelde verder.
Hij had geconfereerd met Van Diemen, den gerant
van CentralVoor mi aardig, met te groot zaaltje
met gebruik van allerlei dingen, vroeg hij met meer
dan £1 tientje. Dan konden ze er zijn van s middags
twaalf tot zes, desnoods zeven uur. Van Diemen deed
't omdat menoer stamgast was. En voor drie nksen
zou hij t ook wel kunnen kluarsj)elen. Dan konden
metoen receptie" houden ter eere van hun zilveren
bruiloft, duo over drie maanden viel. maar dat liiiv
derde niet. Dan vergisten ze zich inaar in den datum.
Zóó nauw kwam 't er ni,| op aan. Dan waren zij
er meteen van af. Wat zou die Ciasien wel zeggen,
als ze hoorde van do deftige receptie fel „Central"..,
Ciasien, do van jaloezie brandende, giftige nicht, die
altijd branie sloeg over die groote verdiensten van
haar man, den bouwkundige zooals Piot zich liet
noemen, en dien ze nog gekend hadden toenkie met
zn ijnnenbroek naar de karwei ging...
Vooral dat denkbeeld van nicht Ciasien de oogen uit
te steken,vond mevrouw verrukkelyk. Alaar Ciasien
kreeg nog altijd vijf pop.
„Die breng je baar! gei meneer, en het besef hoe
prachtig hy alies had geregeld, deed zijn toon zeldt
zaam autoritair uitkomen... „Die breng je haar. vrouw,"
zei hy, „en dan inviteer je haar meteen
„Ja dat is heerlijk!" riep mevrouw .Kaatje uit.
en zij sprong op van haar stoei, bediende zich van de
Zondagsche versnapering, sloeg een paar Joetsen a^n
op de schorre, afgediende. asthmatischè huurpiano van
vier gulden in de maand, waar Mientje les op had
tot wanhoop van de arme juffrouw, die elke week tegen
veertig cents hel lesuur moest trachten eenige toonen
te ontlokken aan het afgemartelde instrument....
En 't werd een blijde vroolijke Zondagmiddag van
heerlijk perspectief in het schamele bovenhuis van
weldra zilveren jubilaris.
En den volgenden ochtend spoedde Kaatje zich naar
nicht Ciasien. Begon met haar de vijf pop „in grooten
dank" te restitueeren Bqgon toen over de receptie in
„een der zulen" van het iiotel en caféJrestaurant „Cen
tral". Genoot van 4® woedeJbranding der giftige ja
loezie in Clasien's oogen en van de vruchteiooze pof.
gingen, die nicht in net werk stelde om net te doen
of zij zich van harte verheugde in het aanstaande feest
van neef Henk en nicht Kaatje. Wist niet, da'
toen zij weg was Ciasien even zat te peinzen. Daarna
aoer haastiglijk mantel aandeed, hoen - opzette, eeu
trammetje nam. Terwijl zeerivenijmg plannetje, in haai
ontkiemend, het gelaat van jaloersch nichtje,, gade vun
ruim z'n brood nebbenden „bouwkundige "verwrong.
Op de twee fauteuils in de „feestzaal" zaten de zilj.
veren jubilaris en zijn echtgenoote. En om hen heen
geurden bloemen, feestgeschenk van de collega's
en van familie. Ook een prachtige ruiker van Piej gn
Ciasien .was erbij.
Daar kwamen de oudste patroon en mevrouw...
Henk werd er bleek van. Mevrouw Kaatje glimlachte
allerliefst, maakte een dienaresse voor gade van pa„
troon. Schoof stoelen bij. Oudste directeur hield speech
tegen Henk. Jubilaris boog telkens. Zijn lippen beefi,
den. Tranen, biggelden over de gehuurde jas... De
neef had tot zijn groot leedwezen, Het gekleede pok
niet kunnen afstaan... Henk boog nu heel diep. Pa
troon reikte hem een .enveloppe over. Mevrouw Kaatje
was ontroerd. Gade van directeur was allerliefst tegen
haar.
Een uitgedoste knecht kwam met blad en glazen port.
Oudste patroon klonk nu met Henk, die al maar
glimlachte, aLbuigend voor wat meneer zei zonder
een woord ervan te verstaan. De dames waren in druk
discours.
Nicht Ciasien, zittend in den kring der familieleden
koek telkens naar de deur van het zaal,je. Erschit.erueie s
ongewoon/vurigs in haar oogen. En om haar dunne
lippen was dartel spel van nerveuse spiertjes.... PaL'
troon was juist ets aan 't Vendellen. Henk en Kaatje
nfistaroon gespannen.
Iemand tikte Jubilaris op den schouder.
't Was een kellner van beneden. Fluisterde hem iets
in 't oor.' „Wie?..... Ik kan nu niet weg! OnmogelijkI"
zei Henk, zoo wit als het plastron van zijn cheinisette.
Kellner verdween.
Kwam na eau kort poosje terug, met een vodje
papier waarop iéts gekrabbeld.
In nicht Clasien's oogen was het vuurtje in razende
flikkering.
„Pardon, meneerI" zei Henk tot patroon ..neemt
u mij niet kwalijk... Eón minuutje, één seconde... Ik
ben dadelijk....."
Patroon, die Juiat genoeoclijk vertelde, scheen tikje
ontstemd over do storing, keek op zijn horloge.
Jubilaris vloog de zaal uit. Wou naar bo.iedcu gaan...
Daar stond Karelse, het vinnigste van alle beertjes.'
De man van de afbetaling, bij wien ze nog voor over
de tachtig gulden in het krijt stonden. Hij zou elke
maand vier gulden krijgen. Ze waren ook daarmee
weer drie maanden ten achter.
„Zoo fijne meneer I" zei Karelse. „.nou heb ik je
natten. BIT mij klaagliederen *ngen «n hier de peehtjés
IKn deii fijnen sinjeur uithangen. Receptie
httPP%wS ^rlt N?u snap
mijn centen. Of «i[ zullan daarboven, bij je vL
SitJubUarii k fluisterde, smeekte, bezwoer dat hij bij
Karelse zou koinen. Zoo zeker als....
Praat jij maart" riep bojrtje. „n®® man ik
het je te pukken.... Uit den weg.. Uit den weg, zeg ik
je.... 01 me oente.,,."
Karciso wilde de trap op.
Er uit schoftI" brulde jubilaris, na de ^motic der
huïdeapeech van oudsten patroon; nu plotseling bo.
deigd door dit schandaal, in paroxisme van opwinding...
Kr uit johoftl"
Hij groep Karelse bij 'do keel.
Een ruit rinkelde.
Jubilaris, waanzinnig van opwinding «1 verdriet,
brulde schekL en schimpwoorden.
De kellners kwamen toeschieten.
Boven, in do zaal. werd het rumoer gehoord.
De gasten kwamen naar beneden.
E111 temidden van het tumult reed het rijtuig weg
waarin oudste patroon en gade van de feestzaal haas
tiglijk inaar huis terugkeerden.....
In den familiekring werd eenige weken later, hel
droef geval Besproken. Van de wijze, waarop de „zit
voren receptie" by neef Henk en nicht Kaatje vert
stoord was.
Natuurlijk had Karelse het geval' „aangegeven
Etn den vorigen dag was Henk voorgeweest. ,In de
openbare zitting van de Rechtbank. Beschuldigd van
zware beleediging en mishandeling.
Het O.M. had een boete gevorderd. Honderd gulden.
Allerlei verzachtende omstandigheden in aanmerking
nemende.
't Is oon schandaal." zei een ongetrouwde nicht van
moer dan rijpen leeftijd die op de receptie bijzonder
gesmuld had van .de geoakjes en de jport, die werden
rondgediend.
Ze zeggen, datje zijn baantje wel kwilt za Izijn"
zei een tante, die altijd 't eerst talie geruchten opving
„Feitelijk verdient hij niet veel beter." zei de nicht
vaii de vele taartjes en de glaasjes port., „menschen.
die stikken van de schulden en dan receptie houden....'
Nicht Ciasien zei niets. Dat er slechts geldboete was
gevorderd tegen Henk, was wel een tegenvaller.
Maar tochzij was bevredigd.
Zij had Henk en Kaatje geleerd „receptie-houden"....
Net bijtijds had ze Karelse gewaarschuwd, toen nicht
Kaatje haar was komen inviteeren, voor dat feest...,
MAITRE CORBEAU.
verscheiden agenten tegen, waardsn er een een vrijj.
gelaten dwangarbeider, hem groette in de mecnlng.
dat hij een notabel was, die gebrek aan eerbied kwaj.
lijk zou kunnen nemen.
Jack was met opzet laat, daar hij hoopte op die
manier onopgemerkt binnen te kunnen komen un in
een afgezonderd hoekje een plaats te krijgen, maar
toen hij de trappen opging, zag hij niemand minder dan
Amos Gordon in het brcwle portaal loopen, Jack's
booze gyist waarschuwde hem „terug te gaan, maar
er v,ias dien Zondagochtend in Salalhiel s gedachten
vreinig sprake van goede of kwade engelen, Bod of
duivei, hoewel hij pen godsdienstoefening ging bijj.
wonen, en de eenige voorzorg, die hij nam. was door
een andere deur dj; kerk binnen te gaan.
Hij 2ug, dat het beier gekleede deel der groote ge.
meen te plaatsen in het midden innam, toen hij binnen^
trad, werd juist do voorzang gezongen;- een druk
doende koster bracht den gimt.einanliken, welgeklee^
den man niettegenstaande zijn verzet, naar het midden
e nweos hem epn plaats in een met kussens en blauwe
gordijntjes vooTzione bank. Er zalen reeds andere ncC
gekleede personen in die bank, welke naar Saialhiel's
zin veel te veel in het qog liep. Des te meer viel
liet hem tegen, toen .hij zag dal Amos Gordon tegen.;
over hem plaats nam. Hij twijfelde er geen oogenblik
aan, of do oude man had hom gezien en herkend
Voorzichtig kook hij over zijn zungboek heen rond
rrufar '"j zag zijn moeder of zustor niet.
In den hoek van de bank plaats nemend, begon hij
moer belang in den dienst te stellen. Hij was meer
gewend aan don Joodschen vorm vun eerdienst, maar
vroeger was hij als jongen met zijn moeder toch ook
wel in deze kerk gcweesl. Hel was, na zijn ruw leven
als dwangarbeider en woudlooper, een nieuw en niet
onaangenaam gevoel, om hier als een netgekleed man
tusschen neigekleede menschen te zitten. Het koor werd
gedirigourd door een voorzanger zonder eenige béu
geleiding, doch het was goed geoefend; 'het zingen
der gemeente was indrukwekkend. Voornamelijk werd
Salathiel getroffen door de woorden en de muziek van
„Nearer My God to Thee!" 1)
Zijn aandacht werd vervolgens getrokken door het
voorlezen jilt het Oude Testament van het 'verhaal
hoe David, als balling, door koning Saui in de woestijn
van Zif achtervolgd wérd, hoe hij ïn een vesting woms-
de en in pen berg verblijf hield en hoe Saul „hem
alle dagen zocht, doch God gaf hem niet over ja
zijn hond". 2) liet viel Jack niet moeilijk zich zijn lot
1) „Dichter, mjjn God. by UI" H«t bekende lied
van de Titanicjramp
2) l Sanmui XXIII: ft
Binnenlandsch Nieuw»
WERKVERSCHAFFING AAN GEDEMOBILISEER
DE MILITAIREN.
Het Bureau van bet Kom NederL LandbouwconMté
heeft den volgenden brief gericht aan de leden van
dat comité:
Het bureau van 't Koninklijk Nederlandach Land-
bouwcamité verzoekt u dringend ernstige aandacht
te wiHen wijden aan het volgende:
■De belangrijke gebeurtenissen, welke -zoo na aan
onze grenzen zijn voltrokken, zijn Zondag j.L langs
de wareldkabels en door bet luchtruim naar alle
doelen van de wereld geseind,
Duitschland heeft de voorwaarden voor een wa
penstilstand aangenomen. Wij mogen dus gerust
aannemen, dat de vrede binnen zeer korten tijd
zal zijn gesloten. De gevolgen van deze gebeurte
nissen zijn van zoo'n groote beteekenis, dat wij er de
volle draagwijdte nog niet van kunnen overzien.
Hoe het maatschappelijke in ons land zich ook moge
veranderen, dit staat vast, dat niets aan de levens-
middelenvoorziening in den weg mag worden ge-
legd. t
De plicht, welken de boeren in 's lande belang heb
ben te vervullen, is: door te gaan met de bevorde
ring van de productie en met het afleveren van
de' voor de Nederiandsche bevolking noodige le
vensmiddelen.
Men moet zich geen illusie imaken, dat de hoe
veelheid graan, welke noodig zal zijn voor de voe
ding van mensch en dier, onmiddellijk uit het bui
tenland aangevuld zal kunnen worden. Daarom is
het noodzakelijk, dat de graanvoorraden, waarover
wij in eigen land de beschikking hebben, met den
meesten spoed worden ingeleverd.
Volgens het besluit van de regeering zullen van
14 tot 19 November, ruim 100.000 militairen in de
gelegenheid worden gesteld om het leger te verla
ten en hun maatsohappelijken arbeid weder op te
vatten. In den tijd van het jaar, waarin wij thans
zijn, brengt dit bezwaren mee. Waar de regeering
echter voor gaat om aan die bezwaren zooveel mo
gelijk tegemoet te komen, daar mag en moet ver
wacht worden van de landbouworganisaties en van
eiken landbouwer individueel, dat al het mogelijke
gedaan zal worden om aan de terugkeerende mili
tairen onmiddellijk werk en daardoor levensonder
houd te verschaffen.
Ais er geen werk is moet er werk gemaakt wor
den. Het afdorechen van graan 'kan zooveel ma-
voor te stellen als veel gelijkende op dat van den
krijgsman-koning van Israël. „Door onrecht en geweld
werd hij evenals ik verdreven," dacht hij. „en hij
beroofde de rijken, om zijn mannen, die arm waren,
te steunen. Hij was een vechtershaas en een vogel;
vrij verklaarde en toch beklom hij Jater als koning
den troon."
Natuurlijk waren er veel punlen van verschil tus
schen hen beiden, maar op dat oogenblik zag Jack
ze niet.
Toen de tekst voorgelezen werd, nam de belang,
stelling van Jack nog meer toe. Hij was ontleend aan
de Psalmen van David en had betrekking op de ge
vaarlijke beproevingen vóór hij koning werd. De woor
den lüidden„Verberg mij onder de schaduw van Uw
vleugelen voor het aangezicht der - goddeloozen die
mij verwoesten, myner doodvijanden, die mij om
ringen," 3)
'het was een toevallige samenloop van omstandig
heden, dat deze tekst iuist ais onderwerp gekozen
moest worden, nu een- bekend woudlooper voor liet
eerst en het laatst zich onder de hoorders bevond
De pronk was zelfs voor den gewonen hoorder treL
fend en indrukwekkend; doch voor Salathiel Jhvaiii
zij als een boodschap uiteen andere wereid De me'
dikant sprak van God als van de sciiujplaats' van Zijn
volk. Ily jfclnlderde een jongen man, den steun van
zyn moodcT en zusters, jn iiot nauw gebracht dooi
schuldeiseben en m <le verleiding om te stelen Hoe
verleidelijk zien do banknoten ei uit," zeide de C
tclyko. „Wat scliittert het goud! Zie'] hij steekt ziin
ny zat ceruonteerd man zijn met een bezoedeld ue-
weten en een verwoest leven; maar God heef li
lijden met hem en roept zijn arijze moeder «T ha
gezellige tehuis uit zijn jeugd in herinnering "era?
en de jonge man .buigt ftfn hoofd k SS en
smeekt Goü medelijden met hem te hebben, hem té
lieljioti,, en de Almachtige spreidt de vleugels van Zijn
Het was een buitengewoon levendige schildering en
dScfïït ïUkb,"r r* SfcSS
<locn jacx öeneorschte zich, want het ernstige gelaat
r^lrT^ SChCWl Zich 'lc*"'ula'delijk tot hein
^.S Wj 'hot einde va'n zii" toespraak
gekomen „Intijdean vun bekommernis" zoo sprak
AiirtWJ 000 schuilplaats noodig maar voorna-
SS 'tiïï' i" ""J°hM ÏSK
wordt, hroeaati, da helft van de smart in ds wtreld
3) Fssdm 17, vs. lel,
gelifk door handenaibsld feschledso, he! omlegfso
vah grasland kan voor esn groot gsdeelite door spit-
tan worden verkregan.
Het mag niet ontkend w orden, dat een groot ge
deelte van den boerenstand winstgevende Jaren ech
ter den rug heeft en het mag evenmin ontkend wor
den, dat deze goede jaren een gevolg zijn vun het
ötrikt handhaven van onze neutraliteit. Wij heb
ben dit niet alleen te danken aan onze regeering,
maar ook aan de nauwgezette plichtsbetrachting
en aan het uithoudingevoxmogeoi van onze mili
tairen.
Het 1» daarom een dure plich/t van onze iandbou-
wvrs oni alles te doen wat in hun vermogen is om
hen, dio gedurende meer dan vier.jaren aan hunne
gewone werkzaamlieden onttrokken waren, de
plaats terug te geven, die zl) vóór het begin van de
crisis in do maatschappij innamen.
liet bureau meent een dringend beroep te moeten
doen op alle landbouworganisaties in Nederland
om met behulp van hunne afdeelingan en leden mo-
dewiorkiug te willen verloenen. Daarvoor zal onver
wijld handelend en raadgevend moeten worden op
getreden, niet alleen ten belioeve van de gedemobi-
liseorden, doch ook ten bate van het Nederiandsche
ZEEMILITIE MET ONBEPAALD VERLOF.
De minister van Marine heeft bepaald, dat de
landstormja&rklajsöe 1917 en d© mlliti©lichting 1917,
eerste en tweede ploeg, kustwachters inbegrepen, op
125 November, o /zooveel eerder als mogelijk mocht
blijken, met onbepaald, klein, verlol zullen worden
gezonden,
Uitgezonderd zijn alleen zij, die den eersten oefe-
ningstijd nog niet hebben volbracht.
ALGEMEENE STAATSPARTIJ.
Men meldt uit Amsterdam aan de N. R. Ct.:
Het hoofdbestuur heeft Woensdagavond, met de
afgevaardigden der afdeelingen een spoedvergade
ring gehouden. Besloten werd alles te doen om ds
revolutie tegen te gaan, daar dit alleen nadeelig
voor de gemeenschap is. Het volgend telegram werd
Y\ oensdagavond aan alle partijen verzonden: „Het
voltallig bestuur der Algemeene Staatspartij, over
tuigd, dat de eiscben der S. D. A. P. kunnen vor
men een grondslag van overleg en actie voor zeer
verschil lende richtingen, om, geweld en burgeroor
log vermijdende, toch ten spoedigste te komen tot
ingrijpende democratieeering, noodigt u uit gevol
machtigden te zenden tot een bijeenkomst Vrijdag
2 uur, Café de Kroon, Rembrandtpilein te Amster
dam, ten einde een comité te vormen, voor een ge
meenschappelijke actie",
NEDERLAND EN DE GEALLIEERDEN.
Reuter seint uit Londen, dat de regeeringen der
geallieerden al heit mogelijke doen om scheepsruim-
te vrij te maken en andere maatregelen nemen ten
einde den voedseltoestand van Nederland te ver
beteren.
MILITAIRE SCHOENEN.
De minister van landbouw, nijverheid en han
del, heeft tot de burgemeesters de volgende circu
laire gericht:
Ik heb de eer u mede te deel en, dat ik aan bet
groote aantal militaire schoenen, welke ter beschik
king van de burgerlijke bevolking zijn gesteld, de
bestemming heb gegeven ais werkschoen te wor
den verkocht aan dat deel der bevolking, dat aan
zoodanig schoeisel behoefte heeft.
Het is de bedoeling dat deze schoenen rechts-
streeks door de zorg der gemeentebesturen aan het
publiek worden verkocht; de verkoopsprijs is be
paal op f8 per paar, tegen welken prijs ook de le
vering franco aan u zal worden gezonden.
DE &D-A-P. TE HAARLEM.
Eergisteravond waren te Haarlem in het Bronge
bouw ongeveer 800 bezoekers. Het woord werd ge
voerd door den heer A. H. Gerhard, die verklaar
de, dat er een misverstand bestaat over een uitla
ting van mr. Troelstra in de Kamer. Het is niet
juist dat de S.D.A.P. geweld wil gebruiken. In den
•Socialistenmarsch wordt gerecht gezongen: „Niet
met de wapens der barbaren maar met den geest
verwinnen wij." De macht der R.D.A.P. zal niet op
bajonetten gevestigd worden.
ERNSTIG ONGELUK.
Eergistermiddag 1 uur landde te Kampen een
Duitse he militaire vliegmachine. Beide inzittenden
werden geinteraeerd. Bij de poging tot wederopstij-
ging slóeg de machine op de toeschouwers neer,
waarbij drie menschen gedood werden.
NEDERLAND EN DE OORLOG.
Vele Duitsche officieren zijn eergisteren te Roo
sendaal uk Antwerpen per trein over de grens ge
komen. Allen waren in burger, sommigen echter
met enkel een burgeroverjas over hun uniform. Ook
een geheel detachement Roode Kruis-soldaten kwam
mee. Zij hadden velerlei souvernirs aan België bij
zich, waaronder zelfs fietsen en jachtgeweren. De
laatste werden hun aan het station afgenomen. Per
trein werden allen aanstonds doorgezonden naar
Gennep.
DE ZEE VRIJ MAKEN!
Een groot aantal Engelse he mijnenvegers zijn be
westen den Waterweg bezig de mijnen op te ruimen,
naar uit Hoek van Holland geseind wordt.
is verborgen, en dat is de vreeselijkste helft en het
is u;e, ue.ke het gevolg Is van de grootste zonden. We
ontmoeten dagelijks menschen, van wie we meen en
alles te weten, maar dat is niet zoo. Wy lezen op
net gezicht, maar God leest in de harten en Hij
alleen kent de smart, door zonde veroorzaakt; smart
die ons soms tot don dood zou brengen, als God
de VudiT er niet was, als er geen schuilplaats om heen
te vluchten bestond, David spreekt van het gaan door
het Dal desDoods, on algemeen gelooft men dat hit
daarbij het oog hoeft op sterven, giaar dat bedoelt hy
volstrekt niet. De dood is zoo erg niet. Maar er is
een hopelooze smart, die men moeilijker kan dragen
dan sterven. Dat is net Dal der Schaduwen. Toen de
grijze, oude Koning zijn hoofd boog over het lyk
van zijn opstandigen zoon en uitsnikte: „O. Absalom!
Och dat ik voor u gestorven ware! Absalom, mijn zoon.
mijn zoon!" 4) toen wns-dat het Dal van de Schaduw
des Doods! God behoede ons daarvoorl
„Brooders, wij allen hebben oogenbiikken in ons la.
ven. dat wij 'oon Goddelyken Vuiler noodig hebben,
oogenbiikken, wuarin aardseh .medegevoel, noe troosh
tend het ook moge zijn, piet Voldoende is; oogenbliltj.
kon, wuarin het spreken over wijsbegeerte of over iets
anders dan godsdienst, onze smarten slechts zou vert.
grooten; oogenbiikken, waarin een man onwillekeurig
bidt: „God. help mijl God, heb medelijden met mjj'
en daar, gobogan aun de voeten van den Goddelijken
Vader, vindt zijn moede hart een schuilplaats en
vreder
Een kleine pauze volgde, en de predikant stond op
het punt de slotwoorden uit te spreken, loen een smart
telijke kreet door het kerkgebouw klonk. De welsprep
koudheid van den geestelijke had gevoelens opgewékt,
die blijkbaar te veel waren .voor een arme ziel.
..Het is Mrs. Salathiel." fluisterde een ouderling tot
zijn vrouw „haar dochter Ruth is bij haar. De arme
vrouw denkt zt*er aan Jack."
Salathiel durfde niet opstaan en rondkijken, doch
alleen door oen uiterste krachtsinspanning gelukte hein
dit. Hij zat in een hoek van de bank, cn terwijl hij
zijn gezicht in zyn handen verborg, scheen zijn gri
heele verloren en droevig leven in een oogwénk aan zijr
innerlijk voorbij te gaan, en slechts mei 'heel vco!
moeite kon hij ziin tranen bedwingen. In dit vreemd»'
visioen zag hy zichzelf als een opgejaagd man, zonj
dor huis, schuilplaats of God.
4) 2 Samuel XVIII33.
Wordt vervolgd.
