Hij den bouw der Nieuwe Wereld.
TWEE MENSCHEN.
Zaterdag 29 Maart 1919,
62ste Jaargang No. 6386.
DERDE BLAD.
Brieven uit Engeland.
FEUILLETON.
naar het duitsch van richard vosz.
Plaatselijk Nieuws.
t
w^mm
Pull Speed?»
^oor kleinmoedige menschein is hetgeen de laatste
«eek In Europa plaats vond. waarlijk geschikt om
er aan te gaan twijfelen of er van dén tt' Fioopten «e-
«Jdvrede nog ooit iets 2a 1 komen
Het begon met het vrijwel officieele Duitsche drei
gement. dat als de voorwaarden, die in Parijs bekoki-
stoofd worden, niet in overeenstemming mochten blij
ken met de XIV punten op basis, waarvan Duitsch-,
land op de onderhandelingen was ingegaan, de regee
ring van Ebert die conditie? xou afslaan De 'Frank
furter Zeitung trok de consequentie uit die bedreiging
en bétoogde, dat er in dat geval voor Duitschland
niet andas jou overblijven 'dan aich aan te sluiten
bij de Russische Sovjctreueering.
Eenige uren daarna dééd Karoïyi in Hongarije waar
mede Duitschland dreigde Hij trad af. droeg het Staats-
gezag over op het proletariaat" en knoop e relaties
aan met Lenin en Trotzky. Dat wil aeggen. dat Hon
garije den wapenstilstand verbrak $n weder als vijand
moet worden beschouwd. -
Doch tegelijkertijd is Rusland, dat trots alle expe
dities: bij Odessa, bij Archangel, ip den Kaukasus en
Siberië, toch nog altoos als gewezen bondgenoot en
mét als Vijand werd beschouwd, door zijn toenadering
tot den „vijand Hongarije" nu ook formeel op voet
van oorlog met de Entente
Daar ook In Polen, in Bohemen, in Roemenië het
bolsjewisme voortgang heet te maken, terwijl allerlei
berichten er op wijzen, dat die propaganda niet alleen
in Duitschland. doch ook in Italië en België, ja zelfs
in Engeland en Amerika veldwint, hadden de groote
heeren in Parijs nog niet zoo geheel en al ongelijk,
toen zij (volgens een telegram van 28 dezer) op een
expres daartoe vervaardigde kaart tot hun verbazing
bespeurden, dat moer dan half Europa min of meer
bolchewis üch gezind was.
Dft telegram, hoewel het officieel is, uit zich in iet
wat komische, iptwat ridiculise rende bewoording® Het
f iteit de drie premiers en Wilson tamelijk als Idio'en
voor. die zonder eon blik op die kaart, van dit alles
nie1» hadden bespeurd Iets wat van mannen, die bij
hun zin u zijn. moeilijk is aan te nemen.
Bovendfln hadden zij rreds voor die kaart ver
vaardigd was. hun maatregelen pogen te nemen om
door b-"spoediging van den vrede te probeeren althans
één der gronden der algemeene ontevredenheid weg
te nemen
Die maatregelen bestonden hierin, dat de Raad der
Hen werd afgedankt en in zijn plaats de Raad der
Vier trad. p.1. Wi-son, Clemeuomu, Lloyd George en
Orlando. Dit fiikt juist gezien, want in vergaderingen
van vier menschen. zonder secretarissen, zonder steno
grafen. zonder publiek en zeis zonder communique's,
zal het niemana in het hoofd komai een mooie rede
voering te gaan afsteken, frases te uiten en wat dies
meer zij. Binnen de vier muren kunnen die hoofden
der voornaamste regwringen per dag regelen, wat een
voltallige vergadering in geen maand klaar speelt. Maar
waar blijft hier Witson'a principe: afschaffing der
geheime diplomatie? Of is het geen geheime diplomatie,
wanneer die vief binnenskamers zonder eenige getui
gen de aangelegenheden van een geheel werélddéél
bespreken pa regelen? Waarin verschil hun samen
komst van het enge kringetje, dat Europa's zaken
regelde, terwijl de andere gedelegeerden op hét Wéétn-
sche Congres fuifden, flirten est intrigeerden?
Veel is echter ter verontschuldlgipg van dezen maat
regel aan te voeren. Immers, het 6 bekend hoeveel
tijd er reeds is .verloren gegaan in onvruchtbaar ge
babbel en geredekavel en tevens hoe weinig tijd cT
te verliezen valt als men niet wil, dat alle vruchten die
de wereld van den beslissing van d^n oorlog ver-
trachtte, weer verloren gaan.
Niet aan het militairisme. het imperialisme van voor
1014 maar aan de gnarchie, die door Lenin en Trotz
ky als socialistischcn heilstaat wordt afgeschilderd. En
omtrent welker zegeningen Rusland alles weet -te ver
tellen I Zelb daar gelooft inetv niet meer, dat de Cza-
ristische onderdrukking ooit erger kon zijn dan de
Sovietterreur thans is.
De ergste tyranüen van het oude regime hadden
althans nog een soort van verantwoordelijkheid voor
hunne daden en zelfs die ls verdwenen tegelijk met
gezag. Dt- foto's in de pers betreffende de strastf-
~«-chteu in öeriijn, met de so.daten .,er ,egeering,
hei standrecht mogen ui oefenen, dwz neersch.e
zonder verder proces van elk tegenstander, die
gewapend In hun handen valt. bewijzen aoe heerlijk
net E in zulk een heilstaat :e mogen* leven
Vandaar dat men er o.l in Parijs «oed"aan heeft
gedaan, a.les ia net werk te stellen om <t«*i vrede te
ixtURHdigon.
immers alleen de hervatting van het economischs
leven, van arbet<l tn prexlueje maar ook tOG-
voor van levensmiddelen kunne,. de anarchie misschien
nog onderdrukken, die nu ue Vereld bedreigt Zoo
lang gebrek en werkloosheid voor een goeden 'bodem
zorgen, zal het zaad der ontevredenheid, door Bolche-
wwt en c-pertacist gezaaid, welig opschieten en hoe
langer die akker bereid ligt. hoe méér moeite het
zal kosten al dit onkruid uit te roeioi
Hm uitschakelen van den Raad der Tien als cen
traal lichaam der Conferentie iieeft echter een gevolg,
dat als gunstig mag worden beschouwd Ni. dat nu
de vier groote heeren er geen deel meer van uitmakén
er plaats komt voor eenige anderen gn dat er zelb
tégen uitbreiding met enkele meerdere loden géét. bé
zwaar behoeft te bestaan,. Zoo kwam het 'dan ook,
dat aanstonds na het bekend worden dezer reorga
nisatie van Amerikaansche zijde het voorstel werd ge
daan. de neutrale landen, die zich daartoe in groepen
zouden hebben te vereenigen, een of twee gedïlégéér-
den in den ouden Raad van Tienen toe te staan,
zoodat zij zich bijv. over den Volkenbond op voet
van gelijKheid met de anderen zouden kunnen uit
spreken. Ongetwijfeld is dit een groote vooruitgang,
die speciaal voor do heeren. die Nederiand's standi-
punt duidelijk maakte in Parijs, evenals voor onze
regeering aangenaam zal zijn. Immers het was vrij-
ttel het hoofdbezwaar dier commissie, dat de statuten
van dien Bond. waartoe ook de neutraio volken zullen
toetreden, was vas'ges eld builen hun samenwerking of
toestemming, terwijl in het statuut tevens de gelegenb
heid onbiak er eventueel wijzigingen in aan te brengen
Dat de neutrale volken, zij het dan ook laat, toch
nog de gelegenheid verkrijgen in den Raad hun stem
te doen hooren. is roer verblijdend. Misschien heeft
de aanwezigheid van onbevooroordeelde onzijdige be
oordeelaars reeds op zichzelf een heilzame werking
legen het overvragen van sommige landen.
En zeker zal die Invloed op het doorvoeren, van
Wilson's oorspronkelijk programma sterk worden ge
voeld, omdat het natuurlijk in de eerste plaats de
onzijdige. d.L de kleine, landen zijn, die alles hebben
te hopen, niéts hebben te vreezen van een toepassing
van Hecht boven Macht.
Wanneer de overgang van Hongarije tot het Bolche*
wisme waaraan voorshands niemafïd gelooft, die dit
trotsche ^oik vol individucel conservatisme kent
jüist zou zijn, ware het te betreuren.
Doch wanneer men te maken heeft met een schijn
manoeuvre. met een oogensch|jnlijk in daden omgezet
dreigement, en wannneer dat dreigement het spoedig
komen van een ^goeden vrede met medewerking der
neutralen bevordert, zie, dan ls het nog zoo hpel
erg met. dat de Raad van Vior op die speciale kaart met
schrik den vooruitgang van het Bolchewiime moest
conslateeren.
De eenige .quaestie blijft dan nu nog. of het niet
te laat is. of het nie zoolang zal duren, eer de vreda
er is. (lat de anarchie het eerst den eindpaal bereikt.
UITKIJK.
Amsterdam, 22 Maart 1910.
Zoolang de oorlog duurda. was het varboden eenige,
bijzonderheden bekend te maken over de resultaten
door de Duitschars bereikt mat ean of andere Zeppej
linvisite aan Engeland .Thans, nu de mogelijkheid is
uitgesloten, dat de vijand uit dergelijke openbaarma
kingen nog eenig voordeel zou kunnen trekken, ls
dit verbod natuurlijk opgeheven. Bij gevolg komen en
kele dingen nu wel eens aan het licht, die voorheen
tan duizenden bekend waren, maar door de pers
niet wereldkundig gemaakt mochten worden.
Zoo deelt op net oogenblik de Londen? che brand
weer een of ander mee over bepaalde huizen, die
bij Zeppelinbezoeken werden getroffen. De aanval van
24 September 1917 schijnt over het algemeen pen ware
plaag geweest te zijn voor de upper ten" voor de
Engelsche adel. Mun of meer te l|jden hadden de
woningen van den Hertog van Devonshlre, van Lord
Wimborne. Lord Salisbury, Lord Faringdon, den Her
tog van Rutland, Lord Northcllffe, Eurd Wolverton,
Graaf Spencer en vele anderen, 't Was of de DuiU
sdiers het er om deden.
In deinzelfden nacht werd in dezelfde deftige buurt
de woning beschadigd van Mr. W. BurdcttXout». Nu is
het medelijden, dat w|j met dergelijke slachtoffers voe
len, natuurlijk niet zoo bijster groot ,omdat we in
overweging nemen, dat zit, behalve de getroffen wo-
;iü.g er nog wel jsenige bezitten op andere plaatsen,
én dus niet. zooals de maesten van ons in dergelijke
omstandigheden zouden z|jn, dakloos gemaakt wqjt-
den. Maar Mr. Burdett_CouU was toch ad heel onge
lukkig Als je twee huizen hebt in Londen, op groo.
ten afstand van elkaar, en als ja. dan de gew, idigq
auiwnxec van Londen In aanmerking neemt, kun je,
met een beetje kansrekening, wanneer ze je eéné huk
vermedd hebben, wel zeggen, dat je andere tamelijk
vtn.ig is Mr. Burdett_Couts merkte, dat kansrekening
tot h maar kansrekening is, want enkele nachten na
z|jn huis in Stratton nlace, moest *kijn andere huis
«r aan gelooven in Highgate. een voorstad van Londen.
In den laatsten aanval, op Pinkster.Zondag van het
vorige jaar. wenl o.a. het huis beschadigd van Mr.
Bottomby. den eigenaar van John Buil. Mr. Bottomby
is. zooals wjj ons herinneren, het Parlementslid, dat
een paar weken geleden enkele vragen stelde in ht La-
Khuis over de stouw van den Engelschen gezant in
n Haag. in verband met de komst van den Duitscbm
jtel*er. Volgens hem zou de vrouw van den gezant
Lody Townley. deel hebben uitgemaakt van een com
missie. die den Duitschen keizer in - ons land verwel
komd zou hebben. Een verhaal, te ongelooflijk eigenlijk,
om maar een oogenblik op in te gaan. en (kit door Lady
I ownley's vrienden in Den Haag heftig is bestreden,
o.a. in een telegram aan den koning van Engeland.
Enkele dagen geleden kon men lezen in een van onze
kranten, dat een belastingbetaler ergens in het Oosten
van ons land een aanslagbiljet thuis had ootva ngeu.
beheisende, dat hij moest betalen de geweldige som van
één cent.- Hoeveel kosten, voegde de verslaggever aan
het bericht in het Handelsblad toe. zouden wel gemaakt
rijn aan papier, invordering, enz., om dien «men cent
binnen te krijgen?
Bureaucratie, zal men Zeggen. Bureaucratie duurt
lang en kost veel. De Dover belastingen dit jaar sloten
niet. Ze wezen een te veel aan van drie stuivers.
Waar kwamen die vjjflien centen vandaan? De ac
countant die de boeken moest nazien, weigerde zijn
goedkeuring te geven, alvorens ontdekt was, wie er
vijftien cent te veel op hert altaar van de gemeente Dover
had geofferd Er werd gezocht en gezocht door ambte
naar na ambtenaar. De fout werd niet ontdekt, maar
het zoeken er naar heeft de gemeente Dover eénigé
duizenden gulden gekost. Waarom die drie stuivers maar
niet In den zak van den eersten ontdekker gestopt, of
weggegeven aan een arme vrouw?
De acoouptant van .een dorpsvereoniging grgens in
Lancashire jk moet er bijvoegen, dat hij éccojyitant
was een beetje uit liefhebberij toonde meer prak
tisch Inzicht te hebben, enkele jaren geleden. Hij tee-
kende de jaarrekening zonder eenige wroeging op de
volgende w|jze: „Nagezien en In orde bevonden, en
acht stuiver over."
't Ljjkt me wel zoo'n gezonde opvatting Ze spaart
t|Jd en geld. Op een dergelijke manier houdt een heel
goede kennis van me z|Jn huishoudboek bij. H|j is daar
heel serieus mee slaat nooit een dag over en alles
sluit als een bus. Gelukkig hoeft een accountant, een echte
accountant, het nooit na te zien, of hij zou waar
schijnlijk verbaasd slaan over de sommen in dat huls-
houden besteed aan „kerkgeid en giften". M|jn kennis
heeft namelijk de gewoonte alles wat hij,te kort kamt,
op dezen post te boeken.
Waar de bioscoop al niet goed voor is! Gharietf
Noakes. een oud.soldaat, had aan de Dardanellen zijn
rpraak verloren door „shell shock", een ziekte, waar
over ik ©enigen t|jd geleden eens geschreven heb. Eénigé
dagen geledon zat de heer Noakes in de bioscoop te
kijken naar een zeer komische voorstelling op het doek.
Plotseling voelde h|j iets rijzen in zijn keel en be
merkte hjj. dat hij' zijn spraak teruggeK regen had. Hij
rié? door den schouwburg „Goddank"ik kap spreken""
en viel schreiend op de knieën neer:
Na al het kwaad, dat we van alle kanten over de
bioscoop te hooren krijgen, mag dit, dunkt mij, wel
eens vermeld worden.
De woningnood in Engeland schijnt al even groot
of groo'.er te z|jn dan bij ons. Geweldige verhooging van
huurprijs gaat gepaard met evenredige verslechting van
wat Je er voor krijgt. Misschien herinneren sommigen
zich nog een brief, dien ik schreef, nu al veel jaren
geleden. H|j ging over de uitstekende wijze, waarop
een .woning voor een nieuwen huurder werd opga-
knapt. behangen, geschilderd en gestukadoord, alle verf
jes en papiertjes naar keus van dengene, die het huis
betrok 't Is thans al net als bij ons. Handen toeknij
pen, als je er in mag, en opknappen, ho maar. E«n|
kennis van me in Londen schreef dan ook enkele we
ken geleden dat hij maar een huls gekocht had, met
een pachttijd van 999 jaar. Dat zou zijn tijd nog wel
insluiten, meende h|j. .Het is waarschijnlijk de, meesten
van mijn lezers bekend, dat een huis, dat eigendom is,
eigenlijk nog niet eens je vol eigendom is. 't Vervalt ha
•:«':i zeker aantal jaren aan $tad of staat, ma Ar ook
de meest liefhebbende vader zal zich daar. geloof ik,
niet .veel van aantrekken, wanneer hij en zijn nage
slacht voorloopig nog 999 jaar voor de borst hebben.
Er moest ook eens wat meer verhuisd worden. De
19.
Behoedzaam, bijna teèder, legde lij de bloemen i»
kleine Tlroler voertuigje, dat slevig genoeg ge
maakt Was. om de Tlroler wegen te kunnen verdragen;
slapte in; liet zich de teugels aangeven, wees dm
voor
knecht terug
Jk heb je vandaag niet noodlg."
Z|| gaf nog enkele bevelen, voor het geval zij
h®t vallen van den avond niet t$rug zou zij i en
Jeed toen weg. een klein eindje vergezeld door haar
hofmaarschalk. Maar de in haai dien»! grijs gewor
den oude hea*. had st|jve beenen gekregen en zijn
vleugels droegen dezen zeiler van het luchtruim ook
niet heel goéd meer.
Judith reed door het kastanjerwoud; de lente weef
de om z||n toppen een gouden jluier. de inet gras
hoekte bodem gloeide in het purper der orchideeën
precies zooals het elk voorjaar was. zooals het elk
JKXwjaar zou zijn terwijl de geslachten, die op hel
"wlgocxl van de Platters woonden, daar leefden, werk"
wc. arbeidden om aten nieuw leven, nieuwen arbeid,
hfeuw sterven plaata te geven. Indien Judith Platter
•ten echtgenoot en moeder werd. dan kwam alles,
Jrat t|j Achterliet aan ver verwijderde bloedverwanlen.
bloedverwanten, die zij nooit had geien, die haar
«ets aangingen Daarom alleen was het al noodig.
dat de hof in handen kwam van hen. van wie z|j ue
*hergie en werkkracht kende Zij wilde er naar omzien.
En dat 'Spoedig; nu reeds.
Terwijl haar gedachten vervuld -waren van het doel
de oorzaak van haar tocht ging zij 'den toestand
van haar bezitting nazij stand zichzelf nie. toe rich
m sorgen te verdiepen, haar plichten als meesteres te
*tegeten.
De abrikozenboomen staan goed tn bloei. Als er
•ten nachtvorst meer komt. zullen z|j prachtig vruchl
"riten. Het was des'ijds verstandig van m|) ze te plan*
••a. Het b, waar, ik deed het nip: om iets verstandigs
•doen. nut alleen wilde ik stichten. Voor verstandes-
hjke overwegingen heb ik in het geheel geen aanleg.
u«l hindert mets. De wijze menschen in het dal,
v°lgen nu m|jn voorbeeld, zrifs de s'o'.heeren. Alteen de
F*» fvon Enna niet. Hem lijkt zoo Iets nieuws zijn
ouden naam miert waardig De man is nu eenmaal
niet te (helpen Het oude en vermolmde, dat niet het
rÜï rii terachtige wil en doet, moet dan maar in
°dsnaam inzinken, zich oplossen, te gronde gaan
Z" Kort geleden heeft weer «en Itallaaasche boer een
«•bakker van den grond van hrt slot «ingekocht en
sroP «en hub gibouwd. Wij Mtf biaagan ons mooi®
Tirol aan onie ergste vijanden, wapt dat zijn de men
schen van ginds omlaag Mijd Platterhof moet een echte
Tlroler krijgen, een van den ouden stempel. Liever
Duitsch dan met een enJWen druppel Italiuansch bloed
in de aderen. De> eene bloeddruppel kan voor\pns
nog eens tot een hloedigen zondvloed worden, waarin
geheel Hrol wegzinkt...En h|j bièef in Romel
Daar was haar gemoed wet* aangekomen bil het
eene punt. Vaar om haar trotsche ziel cirkelde als
koningsadelaar om den top van den Schlern.
In Brtxen werd de jonge meesteres van den Platter
hof veel gegroet; meer eerbiedig dan vertrouwelijk.
Velen bleven staan, keken het sierlijke voertuigje en
de bestuurster met welgevallen na; maakten opmer
kingen:
^V'aarom zij toch nog alt|jd alleen "door het leven
gaat? Alsof c|j ook niet jong was en een hart in hel
lijf had precies ala andere vrouwen
Z|j behoefde slechts onder de besten te kiezen: on
der mannen, die door onze jonkvrouwen nlel zouden
worden afgewezen. Maar voor de bewoonster van den
Platterhof schijnt niemand goed genoeg Mooi is zij
en flink ab niemand in het lana; maar ook itrong
en hoogmoedig ab geen tweede."
Zoo dikwijls ab zij door* Brlxen reed ViJ doedi
het slechts, indien hert niet anders kon, en maar een
paar maal In het jaar vermeed z|j het logement
1 n uien Olifant", Liever maakte cjj pen omweg door
de jnuwe stegen van de ouderwebche, vrome stad,
waar allen haar kenden en waar sli zich toch vreemd
voelde Vreemd wilde z|j blijven. Elk jaar veelde zij
meer en ineor hoe weinig iU niet de meuscflbn. ge
meen had. Zelfs met haar landgenooten. Z|j werd er
door uit de vruchtbare, sterkbeyolk'.e dalen gedreven
naar de eenzaamheden der hoog:en.
Nu ging de rit weer langs den 'tisack. over ten
brug die een plank geleek; door grijze dorpen, langs
heerlijkheden mei hooge gevels: daarna begroette zij
met oogen ep ziel. wat voor haar niet meer op de
wereld moest bestaan, en toch eet» deel van haar
wereld uitmaakte Beneden aan den ingang van het
landgoed bracht z|j den vos tot staan. Zij1 sloeg de
leidsels om een eschdoorn. aam de bloemen uit nel
rijtuig en besteeg een pad. dat door donkere gewel
ven van toppen en takkoo. Mar de kapel en de laatste
rustplaats \an de graven vwn Enna voerde.
Voordat rij het slot binnenlrad, waarheen z|j zoo
met .baast was geroepen, wilde rij baar bloemen aan
de beide dooden brengen: .haar gang gold toch ook
den zoon zijner moeder.
Aiisort aan de geopende groeve, <ie Jonge godin dar
lente wae voortnigegaan, had stilgestaan, en een
oogenblik waa binnengetreden om van haar over
vloed ook aan de dooden .te schenken, zoo verscheen
Judirtih Platter in de tcheimerachrtdge ruimte. ZIJ Hap
naar dan1 staan, waaronder een vannoeide xial tor
ruota waa gelegd, en liat uit hoor armen den fau-
meesten van ons zSJh txgeowooixfig eren hokvast, als
zij Vroeger loa van woning waren Ook Üi schijnt
Engeland al weer mot ons gemeen te hebben. Zoo lees
ik. ,d*t fa een dorpje Goudhurst in Kent eer, den* van
negentig jaar overleden b die gestorven b in het
zelfde huis, waarin oe geboren «vrd. Zij "had daar
haar geheele lpven gewoond, en, gewichtig feit, echt
Engelsch, nooit in eeiw andier huis haar KerstdweB
gebruikt. -
In Reedbtf aan. de Theems vierde verleden week
een paar bun gouden bruiloft fa dezelfde woning die
ze terstond na hun huwelijk betrokken hadden Een
woning mei e«n rieten dak, voegt de verslaggever er
expres aan toe. óf omdat hij dat dat oen groote biji-
zonderheid vindt hij heertt natuurlijk nooit West-
Friesland bezocht óf om de voordellen van huizen
met rieten daken duidelijk te doeti uitkomen Hoe dit
zij. pien aal mij moeten toegeven, dat de kansen op
verhuizen al h««t gering worden, wanneer men^hen
of v|jftlg jaren jn dezelfde woning blijven
Kennen mijn lezers de bet eekenis van de volgende
Engelsche woorden: the late? Zij beteekenen: wijten.
Bijv. the late Mr. X. I? wijlen de heer X. Nu heeft
„late" echter heel toevallig ook precies dezelfde be-
teekenb als in het Hollandsch. lala Minder aangenaam
schijnt hét me toe, wanneer je 's avonds je krant
leest, en je merkt dat ze over je schrijven als: wijlen.
Dit overkwam Mr. Gould in Engeland eenigen tgd
geleden. Hij maakte echter gebruik van de dubbele
Beteek enis van het woord Ja te", dat men voor zijn
naam gezet had. en schreef aan jje redactie: ,,'t ls
niét de late Mr. Gould; Uc sta om 7 uur op."
WINKEL nrRSVEJREENIGINO.
,De Schaker Handeldrijvende- en Industrieel» Mid-
denstandsvtereendging hield Donderdagavond j.1. in
"het Noord hollandsch Koffiehuis eene ledenvergade
ring, waar 13 leden aanwezig waren.
De notulen en het jaarverslag van den Secreta
ris werden goedgekeurd.
Bij de ingekomen stukken was een verzoek van
den heer Th. Paauw, om hem ontslag te verlee-
nien als administrateur van het Incasso-Bureau, we
gens vertrek. Voorzitter deelde mede, dat den heer
Paauw op de meest ervolle wijze ontslag waa ver-
ieenidi en sprak een wporTd van waardeering en
dank voor zijn uitstekend werk voor bet Bureau.
De beer Schmalï zal üjdeldjk de werkzaamheden
van bet Incasso-Bureau uitvoeren, tot een nieuwe
functlonnaris ia aangesteld
Voorzitter doet verder tnededeeling van eene ge
houden conferentie mtet den heer stationschef alhier
in verhand met het voornemen der Winkelierwver-
eeniging om een adres aan de H.IJ.S.M. te zenden
tot verbetering van den gevaarlijken en primitie
ven toestand van de perronnen aan ons station.
Daarhij was hem gebleken, dat er teroote plannen
oanhangig zijni tot uitbreiding en verbetering, maar
adresseeren aan de Maatschappij werd niettemin
zeer nuttig geoordeeld, al waa het alleen maar om
de 'plannen wat te bespoedigen. Zoodat de vereenf-
ging een adres tot verbetering zal vereenden.
De secretaris deelt nog een en ander mede om
trent de zeer gunstige werking van de onderlinge
Puiglasverzekering-Mij. Er is thans voor f 35000 ver
zekerd in dere gemeente, en de .premie is nog nim
mer verhoogd, ook niet met de hooge glasprijzen,
terwijl b.v. in Amsterdam voor nieuwe polissen 200
pet. verhooging ia toegepast en voor de oude polis
sen 100 pet
Nog wordt curioaltedtahalve medegedeeld, èn dit
werd nu juist |e: zoo prettig gevonden dat op
de laaat gehourmi Jaarvergadering van onze Paaacn
;entoonatelling»vereenlging gebleken was, dat het
jaarverslag dier Vereeniglng met geen woord mel
ding heeft gemaakt van de door de vereerdgingen
Winkelieravereeniging en Algemeen Belang geor
ganiseerde en uitstekend geslaagde feestelijkheden
•:n vuurwerk ter gelegenheid van het 25-jarig be
staan der Paaschtentoonstelling, en evenmin van de
aanbieding eener herinneringzploquet aan den
heer Zijp.
In verhand hiermede werd opgemerkt, doit op
dat jaarverslag aanmerkingen hadden moetan wor
den gemaakt, terwijl werd aangedrongen, dat de
•vergaderingen der voor Sc hagen zoo belangrijke
Paaschtentoonstelllngsvereenlging door de Schagar
neringdoenden veel drukker bezocht moeten wor
den. Er moet belangstelling getoond worden. Dan
behoeft b.v. ook niet voor te komen, zooals dit Jaar
is gebeurd, dat nA uitgifte der Schagar Loten, aan
gedrongen werd op prijsverhooglng der loten of op
uitbreiding van het aantal loten.
Besloten werd, aan het Bestuur der Paaochten-
toonstellingsvereenigtng een verzoek te richten, het
aantal uit te geven loten voor bet volgend jaar met
5000 uit te breiden.
Hierna doet de penningmeester, de beer M. van
renden last neerglljden neerglljden op een neer
gezonken, donkere gestalte
Als op den grond uitgestrekt lag de monnik op
het witte marmer, aleop een- doode vielen de bloe
men van Judith op den onbeweeglijke neer; pp den
zoon, die tot zijn moeder terugkeerde.
Daar hij zijn gelaat op de grafzerk drukte, kon
zij hem niet in het gezicht zien. Maar om te weten
wien zij met haar bloemen toedekte, behoefde zij
niet eerst ln zijn trekken te zien. ZIJ slaakte geen
kreet, liet geen geluld hooren. Maar toen ztj zich
wilde bewegen, om dadelijk weer te ga%n, kon zij
geen lid verroeren. Zij bleef onbeweeglijk, evenals
de zoon op het graf kljner moeder, die zich liet be
dekken door haar bloemen, zonder een beweging te
maken, zonder het zelfs te voelen zoo was zijn
ziel bij de gestorvene.
ZIJ stond naaet hem; keek op hem neer; ®ou e<r
haar leven voor hebben gegeven, Indien zij zich had
kunnen neerbuigen, hem niet heide armen haar
sterke armen! had kunnen omvatten en omhoog
trekken, om zijn hocdd aan haar borst, aan haaT hart
te leggen, vod zusterlijke 'liefde: "Rust uit, gij dood
moede, door uw mislukt leven. Hier is uw plaats
om uit te rusten".
Haar leven zou a!J er voor gegeven hebben, ala
zij zich had kunnen neerwerpen, en. daar naast hem
hed kynnen liggen, zelf een doode gelijk, te zamen
met hem gestorven, ln den dood met hom versenlgd.
ZIJ kon niet, mocht niet! ZIJ moest zich bewegen;
zich van hem afwenden, die zich van haar had af
gewend. ZIJ moest wegloopen, hier van daan, tonde»
te blijven ataan, zonder achterom te zien; niet een
enkele imaal-
Maar nu.?....
Plotseling bewoog Wj zich, al» in den droom; als
ln den droom sprak hij......
ZIJ moest weg! ZIJ mocht geen oogenblik langer
blijven! Zij mocht niet hooren, wet de zoon tegen
zijn moeder zei: deze zoon -tegen deze moeder.
Zij wilde wegvluchten en zij bleef.
Wat riep 'hll nu?Een naam? Den naam zijner
moeder? Als een wanhopende, een door God ver
latene, door zitn God verstoot ene, riep de priester op
het rgaf zijner moederè. den naam der doode toe:
steeda weer den eenen naam:
„Judith! Judith! Judith-"
Het roepen va® haar naam, door deze lippen met
den kreet va® een stervende, gaf Judith de 'kracht
zich te onttrekken aan haar wezenloosheid. ZIJ ver
wijderde zich met een gelaat wit alls de bloemen, .die
Bij had gebracht.
EILFDE HOOFDSTUK.
JudithI Judith! Judith!
Wag van den doode ging oij den atialeadea Mei
dag in, waarop een doode was opgestaan. Niet voor
haar. Voor haar bleef hij gestorven,begraven. Nog
evenals te voren, las zij met haar innerlijk'oog het
grafschrift, dat zij in den geest voor hem had ge
plaatst: „Hier rust zalig in zijn God Roe hu», graaf
von Enna, gestorven in de heilige stad Rome
■Kunnen dooden spreken en een naam roepen?
Kunnen zij zuchten, snikken, weenen?Hij riep
haar naam. Op het graf zijner moeder riep hij haar
naam aian zijn moed er. toe. Haar naam waa op het
?raf zijner moeder zijn gebed: „Judith! Judith!
udith!"
Zij mocht zich weren, zooveel zij maar kon. Uit
zij steeds weer haar naam: uitgesproken al» een
vurig gebed, aan de gestorven moeder om haar zoon
te 'vergeVen, dat hIJ op haar graf, dien naam noem
de; uitgesproken als een emeekén om God» gena
de; uitgeschreeuwd ten hemel, al» door een eter-
\enrto, die leven, wil: t
„Judith! Judith! Judltht"
En bij het uitroepen van haar naam een zucht,
iian steunen geiijk, een krampachtig snikken, zoo
dat zij geheel den man zag beven, een verstikt wee-
rnenZeker waren het de eerste tranen, die hü
sedert den dood zijner moeder had geweend.
Door het jubelend voge'>ngezamg, door het lente
weefsel in de toppen, hoorde zij steeds weer baar
naam:
„Judjth! Judith! Judith!"
Zijn stern. - Naar den klank zijner stem luisterde
zij sinds den; dlag, waarop hij afscheid van haar h»d
genomen en naar Jlome wa» getrokken naar
Rome, „ter bedevaart" wa» gegaan. Zij kende geen
menschelijke stem ,dle zulk een welluidendheid be
zat. Meizon en 'lentejeugd straalde® en juichten
daarin. Met deze strelende, juichende stem aan
bad hij nu voortaan zijn geheele leven den Heer;
zong hij psalmen, rispensorlën en litanieën.
En wat klonk zijn stem t eed er! Met welk een toon
van verlangen, hartstocht en liefde.
Judith Platter had: zich daartegen verweerd. Niet
temin moest zij in haar del voortdurend den toon-
vani verlangen, hartstocht, liefde beluisterbn, die in
zijn «tem leefde, als 'hij met haar sprak. Nu hoorde
zij eensklaps zijn fetem weer; en ze had nog steeds
den klank, waarbij haar een huivering doorvoer.
Maar niet de® geheiligde® naam „moeder" riep da
op het graf ne-ergeaoiïkene; ook niet dien van de
driemaal gebenedijde: Maria", maar hij riep do®
naam Uan een aardsche vrouw, haar naam
Judith moest zich beheersche®. ZIJ ynoest begrij
pen, dat zij niet droomde, maar xich in een werke
lijke wereld bevond. Het was lente. Rondom haar
stortte de geheele schitterende voorjaarsheerlijkheid
rlch uit Het ws» zijn geboorteland, dat hij had lief
gehad, bijna nog meer don het JudJlhJe; zijn ge
boorteland, waaraan hy ontrouw wa» geworden;
