Bij den bouw der Nieuwe Wereld.
HET ONBEREIKBARÊT
ds Drogisterij „De NIEUWE GAPER",
Alkmaarsche Tabak van J. R. KEUSS
overal verkrijgbaar.
EERSTE BLAD.
Schetsen uit de RechtzaaL
ZATERDAti 7 JUNI Pin
62ste Jaargang No. 6426.
Uitgevers: TRAPMAN Co.
SCHAGEN, LAAN D 5. Int. Teleph. No. 2a
FEUILLETON.
„VENA" Zomersproetenwater.
„VENA" Zomersproetenzalf.
SCHA
AliEitti Niens-
Dit blad verschijnt viermaal oer weekDinsdag, Woensdag,
Donderdag en Zaterdag. Bij inzending tot 's morgens 8 uur wor
den ADVERTKN TIËN tn het eerst uitkom end nummer geplaatst.
COURANT.
Mmtfiitid- LulkaivkUi
•Prijs per 3 maanden ft.20 per post fl.40. Losse nummers óeent
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels f 0.75. iedere regel meer 14 cent
'bewrjsno. inbegrepen). Groote lett. wórden naar plaatsr. berekend
DTT NinOCER BESTAAT UIT DRIE BLADEN.
'loert destijds de Galliërs iRome veroverden en de
Romeinen goede zakenlui pingelden om met
een ring en nog een rang en nog een armband het
gewicht aan goud bij elkaar te brengen, dat de Gal
lische hoofdman Rren eischte ,zegt de legende, dat
deze, het talmen moede, zijn zwaard in de weeg
schaal wierp en ook voor het gewicht daarvan goud
verlangde.
Daarbij heeft hij dn het Gallisch de woorden ge
bruikt, die als „vae vlctis" (wee den overwonnene)
tot ons zijn gekomen.
Ziedaar in een paar regels de verklaring van
cenige spreekwoordelijke gezegden, wier herkomst
niet ieder lezer duidelijk zal zijn geweest. Wij ver
tellen dit niet om eigen wetenschap hu eens extra
inooi te 'laten blijken, doch alleen als inleiding op
hetgeen wat volgt. Misschien kende de lezer overi
gens deze geschiedenis en in dit geval vragen ..wij
hem vergeving voor de overvloedige mededeeling.
„Wee den overwonnene" is gedurende dezen oor
log steeds de tekst geweest.
Indische marineofficieren hadden als toast „Der
Tag", den dag, waarqp zij Engeland de heerschappij
ter zee zouden ontnemen.
Britten zijn niet zoo ostentatief. Zij toasten „The
King" en dachten misschien daarbij %an de kans
zich eens t* meten, met wat voor een Brit toch al
toos „de zoetwater-mariniers" bleven.
Beide partijen ,in het volle vertrouwen op eigen
kracht, 1 tabben waarschijnlijk verlangd naar een
meting dier krachten.
Het Duitscbe leger zal vermoedelijk te zeer over
tuigd zijn geweest van eigen .voortreffelijkheid, dan
dat het iets. meer verlangde dan ,,'n klein leuk
oorlogje", om zijn bestaansrecht te bewijzen tegen
over al wie „nörgelte" en al wie geld zou willen
weigeren in den Rijksdag voor allerlei legeruitga-
Toen de oórlog er eenmaal was heeft men het er
op toegelegd den tegenstander eens en vooral on
schadelijk te maken .Het was van den beginne
een duel op den dood. In weerwil van woorden over
een vrede door vergelijk, wist elke partij, dat de
overwinnaar den vrede zou dicteeren. Zoodat het
zou afhangen van het fedit „wie won en hoe hij won",
welk een vrede er te voorschijn zou komen.
Wat de vrede zou zijn, die een overwinnend
Duitschland zou dicteeren, was In een /Overhaasten
vreugderoes reeds bekend gemaakt. O.a. door den
Koning van Beieren ën door verschillende Duitsche
ministers en generaals.
Wat de vrede van de overwinnende Entente moest
zijn, weten we thans, nu de teksten der beide voor
stellen, die voor Duitschland en voor Oostenrijk, op
tafel liggen.
Niemand zal zeggen, dat zij zachtmoedig zijn, die
forintileeringen, die nog slechts een afschaduwing
zijn van wat Cleuhenceau en de zijnen liaddén ge
vraagd en tot wier verzachting Lloyd George en
Wilson hun uiterste kracht hebben moeten aan
wenden, heel vaak tegen de wenschen hunner eigen
naties^ in.
DOOR JOHN GALSWORTHY.
UITGAVE VAN W. DE HAAN. UTRECHT.
2
Hij stak zijn hand uit, en zij legde-er ernstig
haar kleine handje in. Een gevoel van troost kwam
over Winston. Langzaam, als om haar niet te doen
verschrikken, hief hij baar hand een weinig op,
boog zich over en kuste haar. Misschien kwam het
doordat hij onmiddellijk inzag dat hb hier tegen
over een kind stond, zoo gevoelig als kinderen maar
kunnen zijn, of misschien ook was het de slag van
omgaan, die vele officieren krijgen, door omgang
met hun man schaven, die eenvoudige, listige kin
deren .of dat er een dieper, instinctmatig besef
van saamboorighedd tusschen hen bestond, hoe dan
ook ,van dat oogenblik af aan vatte Gyp een groote
bewondering voor hem op, een van ^ie overijlde
genegenheden die kinderen soms opvatten voor de
meest onwaarschijnlijke menschen.
„,jv, f1' er heen te gaan op een uur, waarop hij
w ist dat de jonker sliep, tusscnen twee en vijf. Na-
V GyP geweest, met haar had gewan-
aeia in het park, of met haar in de Row had gere-
JJ?11' °P regenachtige dagen in haar éénzame
verhaaltjes had zitten vertellen, ter
wijl de dikke Betty er half gehypnotiseerd, met
een eigenaardige, half-weifelende uitdrukking fop
naar goedmoedig gelaat bij zat, bevond hl) dat
et na zulke uren zwaar viel naar de kamer van
en jonker te gaan en tegenover hem te zitten roo-
kea. Die samenkomsten herinnerden' hem te veel
aan vervlogen dagen toen hij zich zoo vreselijk in
toom had moeten houden herinnerden hem aan
in? oude dierlijke opstandigheid tegen het wette-
Uk eigendomsrecht van den ander en te veel aan
v schuld die nog niet gedelgd was. Doch Winston
driewerf gestaald wgi n liet verraden van zijn
p»voel. De jonker heette hom steeds hartelijk wel-
i,, l' niets, was dankbaar voor zijn goedheid
storv het kJnd- Hij was het volgend voorjaar ge
en1*5' en Winston bevond dat hij tot Gyp's voogd
/.iin eur 'wa8 benoemd. Sedert den dood van
in H»V*0uw" httd de Jonker zijn zaken schromelijk
r>uth iftar fiestuurdzijn landgoed was zwaar verhy-
ecn doch Winston aanvaardde zijn positie met
0linu woeste voldoening, en van dal oogenblik
''fn 'ntrigueerde hij al wat hij kon om Gyp heele/
c v°or zichzelven te krijgen Het huis m Mouni
'*u' Werd verkocht; het landgoed in Lincolnshire
Thans echter gaat het om de beslissing.
De eisch is gesteld en de verliezer heeft zijn eigen
meendng uiteengezet.
In een rechtzaak zou na het hoor en wederhoor
nu de rechter, de onpartijdige uitspraak doen. Zou
argument en tegen-argument worden overwogen
zonder haat en nijd, zonder interesse, naar een of
andere of eigen zijde.
Zij, die de beslissing, die straks in Parijs vallen
zal, missthien reeds gevallen is als deze regels in
druk verschijnen, uitkrijten als een machtsmisbruik,
doen verkeerd.
Verkeerd, omdat zij vergeten welk gébruik de an
der, in het bezit der zelfde macht, daarvan had ge
maakt. Verkeerd ook, omdat men bij het vellen van
een oordeel over den vrede het groote feit vergeet,
dat eerst de bepalingen van den Volkenbond komen
en pas daarna, gebaseerd op, voortvloeiend uit die
statuten, een aantal paragrafen worden vastgesteld.
Paragrafen, die nu reeds luiden aléof de grondwet
der Staten, de bindende code van recht en billijk
heid, reeds badde bestaan voor Augustus 1914.
Zeker, er wordt gestraft. En niet malscto. Maar
als gij uw zoon toelaat met stoenen te gooien en
mijn ruiten in te werpen, betaalt gij mijn schade'en,
naar ik vertrouw, geeft gij uw zoontje ook nog een
pak slaag.
Anders leert het joggie zijn streken niet af. Uw
zoontje kan, wanneer hij zoo bestraft wordt, even
min als Centraal Europa thans, zich beroepen op
het feit, dat er geen strafbepaling stond op wat hij
deed.
Ieder mensch veroordeelde het gebeurde. Behalve
de daders dan. De 94 professoren en de andere woord
voerders. De moreele veroordéeling was er. En de
practische gecodificeerde veroordeeling van oorlog
maken en oorlog voeren, zooals dit geschiedde, was
er eigenlijk sedert de Haagsche Vredesconferenties
ook al geweest, wanneer het b.V'. niet Duitschland's
afgevaardigden in Den Haag: jMarschall de Bie-
lierstein, von Stengel en Zorn varen geweest die
zich met hand en tand tegen zjulk een codificatie
hadden verzet
Intusschen, het is nu eenmaal éen juridische stel
ling, dat niemand mag wordenbestraft voor den
daad, waartegen niet van te voren uitdrukkelijk
straf is bedreigd. Op grond van deze leer heeft Cen
traal Europa dus het „juridische"j recht zich te ver
zetten. Te meer omdat aanklagea commissaris van
nstructie en rechter in het Jfrolng één persoon zijn,
wat met goede rechtspraak nauwelijks overeen valt
te brengen.
Ook hieraan ware tegemoet gekomen, wanneer de
staatslieden, die In 1914 den oorlog doorzetten, zich
hadden laten herinneren, dat in Den Haag een Hof van
Arbitrage bestond, met een lijst van rechters, zoo
hoogstaand, zoo onaantastbr ~r, dat hun oordeel ver
uit zou gaan boven elke itspraak door eigengebeid-1
neid... en zeker boven een -'oor wapengeweld afge"
j dwongene.
Men heeft toen niet gewild .Noch bij de eerste,
noch bij de tweede Haagsche conferentie noch in
1914
Dit wreekt zich thans. Wat ellendig is voor het volk.
OVERAL VERKRIJGBAAR.
AVaar niet verkrijgbaar is wende men zich tot
Molenstraat C 14, SCHAGEN.
Verkrijgbaar bijJ. Doom, St. Maartensbrug, P.
Bronder. SL Maarten; H. v. d. Poll, Schagertarug;.
C. Blankman, Krabbendam; De Jong, Krabbendam;
J. Stuurman, Schagen; P. Constant, Julia tadorp.
dat zoo door zijn machthebbers is gedupeerd Maar
niet minder ellendig ware het geweest, wanneer die
zelfde machthebbers thans in staat waren geweest, sla"
ten. die wél beter wilden, met, hun gedicteerde voor"
waarden te dwingen en te rjiinéeren.
Hieromtrent bestaat weinig voorkeur.
De hoofdzaak van het vredesverdrag voor ons ge
voel is .het statuut eener nieuwe wereld
Wanneer Duitschland dit feit niet wil zien cö praat
van uitgeplunderd te worden, terwijl de Volkenbond
straks met Duitschland's medewerking kan overgaan
en zal moeten overgaan tot allerlei modificaties
en verzachtingen, welnu, dan is Duitschland blind cn
heeft het nog steeds „niets vergeten en niets geleércK'.
Voor zoover ónze inlichtingen thans gaan. wordt
het verdrag op drie. vier punten'werkelijk, op
verschillende andere rainVti uneel veranderd e>Q
voor Juli in het land is. heeft dg. wereld niet slechts
den vrede waarnaar zij snakt, doch ook het geheele
apparaat om alle kwesties, die thans 'nog zweven of
straks zullen rijzen, eens en voorgoed, naar billijkheid
en reehlspa ra graaf, door behoorlijk vonnis te regelen.
Zelfs met deze groote offers schijnt dat resultaat niet
te duur gekocht.
'UITKIJK.
„IN MINDERING*'.
Dat was geweest dien middag van het fuifje ter
eere van haar verjaardag. Karei had op ziin kantoor
oin voorschotje weten te krijgen en ze hadden meneer
Van Dalen, den pensiongast, commensaal, geïnviteerd
Ook tante Eefje- was geweest en bij 't dessert waren
broer Hendrik en zijn vrouw komen opwippen. Mlem
wa syroolijker gestemd, "dan in tijden het geval was
geweest. Ztj zette de zorgen van zich af voor een
uur "dl wat Dacht niet aan wat morgen weer zou
komen. Karei was ook echt In de'stemming. Op een
gegeven oogenblik zat Mien aan de afgerammelde piano
vanwege achterstand in de huurbetaling was de stem
mer al 'n heele poos weggebleven! en trommelde
allerlei moppen, In een auto, tararaboemdieje, Tippe"
rary, uit Carmen, alle eendjes, lang zal ie leven, 't
Was echt gezellig. Toen ging tante Eef. die altijd
doodsbang werd voor „latertjes" naar huis. En de
anderen gingen mee den weg uit. Tante Woonde veraf.
Karei zou haar wegbrengen. Dat in- en uitstappen bij
de trams kon oude Eefje niet goed meer zonder hulp
doen. Mien bleef met pteneer Van Dalen in de goede
kamer. Zij rammelde nog wat op de schorre, versleten
piano. Meneer .Van Delen vond de '„Washingtonpost"
zoo leuk. i i
Toe speel dat nog een keer.
Ik ben zoo moe. lachte Mien. Vaar ze begon
weer op de toetsen te bonken.
Wil ik eens aflossen, zei commensaal, die half
„op 't gehoor" kon spelen. -K(j kwam bij de piano
staan. Mien, nog in de uitgelaten item mine, .schaterde
van opgewonden jooL Poog het hoofd achteróver en
cn zag meneer .Van Dalen met iets uitdagends aan.
Zonder dat zijeigenlijk wist wat er gebeurde De ge
dachte aan morgen opduikende zorgen om halfnén
stond de jongen van den confiseur, die een doos
met taartjes had ..gepoft", voor de deur, om »e be
ginnen dwarrelae naar door het 'hoofd. En vruch
teloos trachtte mevrouw Mien dat fflagende drukkende
af te schudden. Plotseling had jneneer Van Dalen
toen een arm om haar schouders geslagen Haar op
de lippen gekust En hij duisterde haar teedere woord"
jes toe.
Met een ruk was Mien .opgestaan.
De jolige stemming was weg. Mei van woede schit
terende oogen keek zij. commensaal aan. Sloeg met
een ruk de piano dient Hij keerde zich om. Stak
z'n cigarette, die uitgedoofd was, rustigjes aan.
Vernet de kamer. Zij hoorde het zachte kraken.van
zijn schoenen. Zeer voorzichtig had hij de deur ge
sloten. Zonder verder een woord te zeggen. Mien
in opgewonden, vertroebelde, geprikkelde stemming
ging opruimen. Karei, die na tante Eef thuisgebracht
te Rebben, ter eere van den feestdag nog ergens eén
half uurtje was gaan plakken in Zöndagavondcafe, kwam
laat thuis. Mien was al naar bed gegaan. Hield zich
slapende. Karei al bang voor bedsermoen begaf
zich zeer behoedzaam Jgr ruste. Dacht geen oogenblik
aan commensaal, die toen hij met tante Eef en
de anderen straks was vertrokken bij Mien was
achtergebleven. Er was geen greintje van wantrouwen
in z(jn gemoed.
Toen de deurwaarder, die al driemaal geweest was,
zich had laten overreden, vermurwen, om 'nog ,,even
te wachten" alvorens tot beslag over te gaan het
vonnis was er. maar crediteur, begreep, dat hier mis
schien langs lijnen van geleidelijkheid t best iets viel
los te krijgen - toen deurwaarder had aangekondigd,
dat Zaterdag de alleruiterste termijn was en daarna
geen kwestie van nog een uur uitstel.... Toen had me
vrouw Mien den brief geschreven, 't Was een bittere
piL Een hard gelag. Een heele deun voor haar. In
dertijd hadden ze haar allemaal .in de familie gewaar
schuwd dat huwelijk met Karei is Je ongeluk. De man
is geen financier, veel te luchthartig, bovendien vol
strekt geen knappe böL !t Wordt hongerlijden,-. J©
sterft nog op stroo. wat ik je zeg...
Maar ze had alles getrotseerd Zij hield van Karei
en was er zeker van, dat zijhem wel zou krijgen,
waar zij 'm hebben wou. Dat zou best marcheeren, als
ze maar eenmaal goed en wel getrouwd waren...
Maar de familie had 't bij h©t rechte eind. begreep
ze nu wel 't Was al de zes jaren van haar met Karei
getrouwd zijn tobben, wurmen, ploeteren geweest Mi
sère qjgenlijk van het allereerste begin af. En nu
kwam de crisis. Op het kantoor wist ze best
stond hij zwak na al het gezeur over voorschotje^
en de brieveii van crediteuren, gedreig met inbeslag op
salaris. Z'n „bijzaken" leverden een schijntje op. Mien
had door ageniuurtjeji getracht iets te verdienen, maar
j dat kwam meer op een sommetje, ongeveer gelijk
aan wat ze vertramde en aan andere onkosten moest
uitgeven voor dat agentesje zijn....
De nood was op z'n Vierhoogst, 'f Beslag -zou het
verhuurd. Zij en Betty werden geinslalleerd in zijn
eigen jachthuis te Mildenham. In zijn pogingen om
haar van al haar familiebetrekkingen van den kant
van den Jonker weg te krijgen, ontzag hij zich niet
de macht, die hij bezat om den menschen te doen
gevoelen, dat hij ongenaakbaar voor hen was, tot het
uiterste aan te wenden. Hij .was nooit onbeleefd tegen
wien dan ook doch hij was zoo «oei, dat zij hem
al heel gauw met rust lieten. Daar hij zelf zeer rijk
was. konden zijn motieven moeilijk in twijfel worden
getrokken. Binnen een jaar ;had hij haar van allen
behalve van de dikke Betty geisoleerd. Hierover had
hij geen gewetenswroeging, want Gjp zélf was al even
min gelukkig als zij niet bij hem was, als hij wan
neer hij niet tn haar gezelschap was. Slechts eens
doorleefde ihaj een pijnlijk half uur. Dat was toen
hij eindelijk besloten had dart. zij zijn naam zou
gaan dragen, zooal niet wettig, dan toch door ge
woonte, in den omjrek van Mildenham. Aan Markey
had hij bevel gegeven dat Gyp voortaan Miss Win
ston moest genoemd worden. Toen hij dien dag van
de jacht thuis kwam, stond Betty in zijn studeer
kamer op hem te wachten. Zij stond in het midden
van het ledigste gedeelte van dart tamelijk onpro
pere vertrek, zoover mogelijk verwijderd van alle
meubelen.
Hoe lang zij daar al gestaan had, dat weet de he
mel alleen, doch baar ronde, roode gezicht vertoon
de een mengsel van ontzag en vastberadenheid, en
zij stond haar witte schort geheel te verfrommelen.
Haar blauwe oogen ontmoetten die van Winston met
een zekeren wanhopigen moed.
,,Lk wou u even spreken over wat Markey me
daar verteld heeft, meneer. M'n ouwe meneer zou
er niet voor geweest zijn, meneer".
iDoor deze woorden op pijnlijke wijze herinnerd
aan het feit dart hij voor de wereld niets was ge
weest voor haar, die hij liefhad', dat de jonker, voor
wien zij niets gevoeld had, voor de wereld alles voor
haar was geweest, zedde Winston ijskoud:
„Is 't waar! Toch zul je goed doen te doen wat
ik je vraag".
Het gezicht van de dikke vrouw werd erg rood.
Ademloos barstte zij los:
.Jawel, meneer; maar ik heb gezien wat ik gezien
heb Ik heb nooit wart gezegd, maar ik heb wel
oogen in m'n hoofd. As juffrouw Gyp uw naam
moet dragen, meneer, dan zal dr over gepraat wor
den, en m'n lieve, dooie mevrouw
Maar bij het zien van de uitdrukking op zijn ge
laat, hield zij op, met haar mond open.
„Wees zoo goed om je gedachten voor Je te hou
den. Als één woord of daad van jouw kant aanlei
ding geeft tot kletspraatjes, dan ga je. Begrijp
me goed, dan ga je^ en dan zie je Miss Gyp nooit
terug! Qndertusschen doe je wat ik je vraag.
Gyp is mijn aangenomen dochter".
Zij was altijd al wel een beetje bang voor hem
geweest, doch zij had nooit,dien blik in zijn oogen
gezien, of hem op dien toon hooren spreken. En zij
boog haar vollemaansgezicht en ging heen, terwijl
zij haar boezelaar verfrommelde als nooit een boe
zelaar werd, en tranen in de oogen had. En Win
ston, die bij hert venster stond, en staarde naar de
vallende duisternis en de bladeren die uitvlogen
voor een zuidwesterstorm, dronk dm beker vol bit
teren triomf tot op dm bodem toe leeg. Hij 'had nooit
recht gehad) op die doode, voor eeuwig beminde moe
der van zijn kind. Nu wilde hij tenminste het kind
hebben. Als de menschen dan per sé wilden praten,
welnu, dan moestm ze dart maar doen! Dit was een
nederlaag van al zijn vorige voorzichtigheid, en
een groote overwinning van zijn natuurlijk instinct.
En hij kneep de oogen hall dicht en staarde in de
duisternis.
HOOFDSTUK n.
Niettegenstaande zijn overwinning op alle men-
schelijke mededingers in Gyp's hart, had Winston
toah een mededinger, wiens kracht hij misschien
voor hert eerst ten volle besefte, nu zij weg was, en
hij voor het vuur in sombere overpeinzingen over
haar vertrek en het verleden verzonken zat. Het
was ook niet waarschijnlijk dat iemand, van zijn
vastberaden type, die zoo langen .tijd van-zijn levm
had doorgebracht temidden van paarden en sabels,
zou begrijpen wat muziek zou kunnen berteekenm
voor een klein meisje. Hij wist dat men aan kleine
meisjes gamma's leerde, en „Het Hutje bij de Zee"
en dergelijke stukjes. Hij droeg zorg niet in de buurt
te komen als zij aan haf studeeren was, zoodat hij
geen besef had met hoeveel gretigheid zij alles in
zich opnam, en spoedig meer kmde dan haar gou
vernante haar kon leer en. Hij was blind voor de
verrukking waarmede zij luisterde naar straatmu
zikanten, die door Middelham trokken naar liedjes
in den nacht van Kerstmis, naar zekere kerkgezan
gen en een speciaal ,,Nunc JDimittis", in de dorps
kerk, waar zij met hopelooze regelmaat heenging;
naar den hoorn van den Jager, ver in de natte wild
banen, zelfs naar Markey's fluiten, dat vol en won
derzoet was.
Wel kon hij h^ar liefde voor honden en paarden
doelen, en een warm belang stellen in de wijze,
waarop zij bommels ving in <je holte van haar hand,
om ze Hun aan haar oor te houden om ze te hooren
brommen, en kon hij voelen voor de voortdurende
verwoesting, die zij aanrichtte onder de bloemper
ken in den oitderwetschen tuin, die in hert voorjaar
vol seringen en gouden regen stond, en des zomers
vol rozen, en viooltjes, en korenbloemen en in hert
najaar met dahlia's en zonnebloemen, en er altijd
een beetje verwaarloosd en wild uitzag, een beertje
in den druk, en opzij geduwd door de meer belang
rijke. omliggende stallen. Hij kon meevoelen met
haar pogingen om zijn aandacht te trekken tot het
zingen der vogels; doch hert zat eenvoudig niet in
hem te kunnen begrijpen, hoe zij hunkenre naar
muziek en deze liefhad. Zij was een kind dat zeer
aan stemmingen onderhevig was dat wel wat ge
leek op de bruine wijfjes-jachthond die zij had, nu
eens vroolijk als een vlinder, dan weder somber als
de nacht. De geringste hardheid trok zij zich vree
sdij k aan. Zij was een allerzonderlingst mengsel
van tpots en zelfvernedering; deze karakter-eigen
schappen leken zoo diep in haar vermengd, dat zij
noch iemand andera wist waaruit haar sombere
stemmingen voortkwamen. Daar zij zoo bijzonder
gevoelig was, verbeeldde -zij zich allerlei dingen.
Dingen die anderen haar aandeden, en waaraan zij
niet het geringste belang hechtten, leken haar een
overtuigend bewijs dat niemand van haar hield, «vut
vieeselijk onrechtvaardig was. omdat zij van leder
een tenminste van bijna iedereen wenschte te
houden. En dan kreeg zij plotseling een gevoel: „Wat
kan het mij schelen als zij niet van snij houden. Ik
verlang niets van wien dan ook!" En even later woei
alles weder over als een wolk, en was zij weder aan
halig en vroolijk, totdart Iets andere, misschien heele-
maal zoo niet bedoeld om haar te kwetsen, haar we
der vreeseJljk pijn deed. Inderdaad hield hert ge
heel» huishouden veel van haar en bewonderde haar
Doch zij was een van die gevoelige wezentjes, die
met een hiuld te weinig geboren, en die vooral
in bun kindsheid van zichzelven te lijden hebben
temidden van oen wereld, die geboren is mot een
huid te voel
Tot Winsrton's groote vreugde hield zij van rijden
als een eend van het water, en kende zij, als zij te
paard zat, geen vrees. Zij had de beste gouvernante
die hij voor haar vinden kon, een admiraalsdoch
ter, en derhalve in moeilijke omstandigheden; en
later een muziekleeraar, die tweemaal per week
heelema&l van Londen kwam een sardonisch man
die voor Uj/ a.r nog meer heimelijke bewondering
voelde dan zij voor hem .Inderdaad werd ieder man
nelijk wezen minstens oen beetje verliefd op baar.
Anders dan bij de meeste meisjes kwam er voor
haar niet een tijd van onhandigheid en alledaagseh-
heid in haar trekken, doch groeide zij op als een
bloem geleidelijk en regelmatig. Winston keek dik
wijls aandachtig naar haar mek een zekere verruk
king; de pose van haar hoofd, de manier waarop
haar mooie, wonder-heldere, bruine oogen licht uit
straalde,n de vorm van haar rechten, ronden hals,
zelfs het zich vormen vso haar' ledematen waren