De dingen om ons been.
HET ONBEREIKBARE.
TWEEDE BLAD.
Eerste Kamer.
FEUILLETON.
Binnenlandsch Nieuws.
Zaterdag 1 November 1919.
62sle Jaargang No. 6509.
VOEDZAAM
HEERLIJK
VOORDEELIG
De toestand in de Vereenigde Statein wordt van uur
tot .uur ea dag tot dag bedenkelijker.
j^u de steenkolenproductie in Engeland zoo belangrijk
wa's wruggeloooen .dat van uitvoer op grooten schaal
wel f*'1 sFaK* ,'s: nu Duitschland ein Betgif door
nilputti^ der arbeiders, onophoudelijke arbeidscoQ-
flicteo en transportmoeilijkheden tot een minimum was
b«pa*t. vestigde geheel Europa, dat zelf niet over
iJjenJool beschikt, zijn hoop op Amerika.
Dsa zouden de kolen voor verlichting 511 verwarming
r0or industrie en transport wel duur zijin, maar men
ze krij
5teen
Inplaats daarvan staking in de mijnen van bitumeuse
ooi.
Op zichzelf zou dit reeds ernstig zijn, omdat Ame
rika. J>i| gebreke aan de bitume kofen, zijn harde
steenkool zelf noodig zou hebben.
Maar natuurlijk blijft het niet bij staking in de
jaebte koolindustrie alleen. De andere mijnwerkers doen
mee. Dit spreekt vrijwel van zelf. En de spoormeti
schen, zoo goed als de arbeiders in allerlei andëfro
bedrijven «zullen het natuurlijk niet onder zich Jaten,
Jiun solidariteit te bewijzen".
Dat zij daardoor de wereldellende, waaraan zij 8oor
bun deelname aan den oorlog een eind, althans een
verkorting hebben bewerkt, nu nog vergrooten» is na
tuurlijk bijzaak.
Hun eigen belangen gaaö voor. En als zij kans
zien in haar dollars meer per week uit de wfy-ekb
ellende te kloppen, is er «een enkele rédên, waarom
zi; dit niet zouden doen. .De wereld js aan zoo veel
egoisme gewoon geraakt, dat zooiets niet eens meer
opvalt. Everybody is doing it nowl, zegt het versje,
dat als zooveel deuntjes 'een volkswaarheid bevat Bo
vendien wint ffcn zulk een staking en komt het loon
gedurende de zelf_genomen vacantie toch terecht
Waarom zou, men dus, «den boel er niét bij neer
gooien"? Kwaad kan men er niet bij, hoogstens er
Beter op worden
Dat zulk een redeneering in Amerika openlijk kan
worden verdedigd, daar, waar de arbeiders, die lid
der vakvereenigingen zijtri. tot de economisch en ver
standelijk best ontwikkelde beboeren zeker de best
betaalde zijn van de geheele wereld, is als e«n vér-
rassing gekomen. Een verrassing, vermoedelijk ook
voor Samuel Gompers ,die zoo lange jaren aan het
hoofd van de Fedcration of Labor heeft gestaan en die
nu. om zijn invloed niet te verspelen, haastig een
plaats heeft moeten zoeken in de uiterste, voorste
rijen zijner volgelingen, om toch maar te laten zien
hoe ferm hijoptreedt, neen, ziet hoe zijn volgelingen
optreden tegen dat vervloekte .kapitaal".
Bijna gelijktijdig met dit Amerikaansch bericht komt
de mededeeling, van den Russischen correspondent
van de radicale «Manchester Guardian" Goode. die be"
weert, dat de bolchewisten heeleimaal* niet alle men-
schen gelijk stelt. Wat voor vele socialistenbestrijdérs
een soort openbaring zal wazen. Iets dergelijks had
den wij hier te «lande ook al meenen op te mogen
maken, waar een rechter minder verdient dan een
tramconducteur, maar dat dit in het Soviet Rusland
reedf. Ml systeem was verheven, was toch zeker nieuw.
Uit /le mededeelingen van Goode blijkt dan, dat
er loontabellen zijn gemaakt voor elk bedrijf en elke
branche en dat de loonen verband houden met het
maatschappelijk belang van elk werk.
Zoodat dus een ingenieur werkelijk meer verdient,
dan de kameraad, die een vuur stookt.
Ziedaar een vooruitgangl Als Rusland op. dien weg
voortgaat, komt het eerlang nog zoover, dat in West
Europa de intellectueelen zit die iets kennen, snak
ken naar een Sovjetrepubliek, .zoodat rij voor hun
prestaties gelijk of missctnen zelfs beter worden beloond
dan zij, die enkel en alleen wat kunnen.... Wat zon
derling is in onze huidige samenleving, waarin alieen
de staker en de mogelijke staker iets gedaan kan
krijgen
We moeten nog even terugkomen op Amerika.
Dezer dagen bracht de Telegraaf een bericht van
de Times over de houding der democratische sena
toren, dat ieder, die eenig geloof in dein Volkenbond
heeft c«n schrik op het lijf zal hebben gejaagd.
Stel u voor, ook de politieke vrienden van Wilson
souden zijn besloten, het vredesverdrag te verwerpen.
Zoo stond het er wel niet. noch in de Ti pies ien inoch
in de Telegraaf, maar op iedereen moest het door
elkaar gedraaide van dit bericht zulk een indruk maken.
De feiten zijn echter anders. En aangezien wij we
-ten. dat de berichten uit de Tïmes, die rva zee vaak 1
iteraamsche blad
het "Ne. j
- geiooven wij, dat .het goed is. I
deze verkeerde voorstelling even recht te zéttén. Hét'
tweemaal telegrafeeren ©n dan nog eens vertalén van
een bericht heeft er nooit toe bijgedragen om de fei
ten, duidelijker in het licht te doen treden.
De zaak waarom het gaat is deze.
Men weet, dat de Amerikaansche Senaat e® comr
voor Buitenlandsche Zaken, waarin de ver
schillende partijen vertegenwoordigers hebben. Deze
commissie, waarin de (conservatieve) republikeinen de
meerderheid hebben, heeft het noodig gevonden vér-
scnillende reserves op het vredestractaat te formu
leeren, nadat het gebleken was, dat die zelfde resér-
ves. wanneer zij door persoonlijke leden werden voor-
gesteld, geen de minste kans hadden.
Blijkbaar meende Lodge, de president dier commissie
via dat lichaam te kunnen doorzetten, wat hem als
gewoon senator niet zou geiukken
Nu ligt het gei af zóó, dat zeer vele senatorefi
gaarne Amerika's positie in denVolkenbond willen
versterken door bei taalde reserves ten opzichte van ver
schillende paragrafen te maken.
Er zijn echter verschillende manieren om dit te
doen. Een er van is de aanneming van die rcsejrves
door de andere belanghebbenden tot absolute voor
waarde der ratificatie te maken. Een andere methode
is het verdrag pp verschillende punten door amendef
monten te wijzigen. De derde methode eindelijk is hét
verdrag aan te nemen., zooals het is ingediend, doch
terzelfder Jijd tot de eigen, Amerikaanschei rege^i-ing
te zeggendit en niet anders is de opvatting, aie wij
hebben van het verdrag, dat wij tevens onveranderd
ratificeeren.
De kwestie der amendementen is uitgeschakeld.
Dat de Senaat werkelijke veranderingen in den tekst
maakt is als onmogelijkheid aangetoond, door de af-
stemmming der zeer makke voorstellen van senator
Fall.,
Thans gaat de kwestie tusschen de reserves als in
haerent deel van het rectificatiebesluit en tusschen de
reserves aan het adres der Amerikaansche regeering.
Dat wil zeggen tusschen Lodge en Hitchcock.
En nu moet heel het alarmeerende telegram in de
Telegraaf eenvoudig zóó worden gelezen, dat de voor
standers van het tractaat en van den Volkenbond,
d.w.z. de partij van Wilson zelf en de volgelinge^
van Hitchcock hebben besloten thans reeds mede te
deelen. dat zij. liever het geheele verdrag af zullén
stemmen, dan toe >e staan, dat daarin veranderingen
of voorwaarden worden gemaakt. een nieuwfe Dei-
handeling zouden vemschm door alle onderteekenaars.
.Dit dreigement lijkt niet zeeer bjjzonder krachtig,
doch is het inderdaad wel.
Wan» als de democraten zich tegen verklaren^ is
er geen 2/3 meerderheid. Noch voor het oorspronkelijke,
noch voor het mei reserven voorzien® tractaat.
is er: niets.
Dat wil zeggen, dat terwijl alle Europeesche landén
al hun best doen den handel met Duitschland weer
op te nemen, 1e koopen en vooral te keveren, alléén
de Vereenigde Staten nog op $oet van'oorlog zoudén
blijven verKeeren met de Duilsche republiek.
Wat dit voor de groote zakeninteressen, die hoofd
zakelijk door de republikeinen worden vertegen woor-
-digd, zou beteekenen, behoeven wij hier zeker niét
in extenso ui leen te zetten.
Ziedaar waarom wij de verklaring der democrati-
sche senatoren, door de Telegraaf als zoo bijzonder
alarmeerend aangedaan, zouden wenschen te beschou
wen als een uitermate hoopvol teeken voor een spoe
dige ratificatie door de Vereenigde Staten.
UITKIJK.
een zekzre «tof toelegt, fcet gebmtjfvm dit wor
den gelimiteerd tot de noodzakelijke befeocite11 200
bijv. ook m«L margarine).
Roggebrood wordt geheel bruinbrood voor een
deel bereid uit inlands che grondstoffen. Nu is er fei
telijk te veel rogge in ons land. Vandaar dat van
regoeringswege rogge wordt geveild. Dat neemt in-
tusschen met weg, dat de regeering maandelijks op de
roggebroodverstrokking f 1.600.000 moet toeleggen e11
f 2600.000 op de bruinbrood vers trekking De prijs van
grof roggebrood is thans gemiddeld 18Vs cent p. Kg
Maar vjinneer dit roggebrood verstrekt wordt tegen
den werkelijken kostprijs van de iniandsche rogge dan
zou het niet minder dan 31 a 32 cent per Kg/kosten.
Zelfs indien dit roggebrood uitsluitend werd gemaakt
van buitenlandsche rogge, dan zou het nog 25 a 26
cent per Kg. kosten. Dat de iniandsche rogge zoov-
veel. meer aan de regeering kost dan de buitenland
sche, is het gevolg van ae hooge garantieprijzen,
Maar zelfs indien deze door buitenlandsche werd ver
vangen voor de bereiding van roggebrood, dan
,ln
De acht-urenwet, zooals in den volksmond het ont
werp van wet,houdende bepalingen. tot beperking van
den arbeidsduur in het algemeen en fot het tegen
gaan van gevaarlijken arbeid, wordt genoemd, Jjevindt
zich thans In een van haar laatste stadia vén voorbe
reiding tot intrede in het werkelijke leven.
Het is de Eerste, Kamer.' die nu de nieuwe wet bezig
is te koestem.
ver voeren, hierop nader in te gaan.
De bestrijding, zooals de heer Stork die ter hand
nam, 'was dit zal niemand kunnen ontkennen
ridderlijk. Niets liever hoop ik aldus de heer Stork,
dan dat zal blijken, dat ik mij heb vergist En ik hoop
dat vooral voor den minister eindigde hij want
dan zou blijken, dat de minister juist heeft gehan
deld door gehoor te geven aan den wensch eener massa.
Een fout toch. van een minister kan erger zijn dan
een misdaad.
Men ziet: erg bemoedigend was de conclusie van
den heer Stork allesbehalve.
Met den heer Stork hoop ik, dat de minister
door de praktijk in het gelijk zal worden gesteld.
Een andere werkgever_senator, de heer Van Hou-
jten. bracht voornamelijk het bezwaar naar voren,
dat in vele bedrijven met de arbeiders ook de dure
machines slechts acht pur per dag zouden werken,
Hij achtte het in het belang der productie nooÜig, dat
door tweeploegenstelsels de machines zestien uur per
dag zouden werken.
De heer Polak, lid van het sociaaLdemocratische
kwartet der Eerste Kamer, ging natuurlijk een poli
tiek duel aan met den heer Stork. Z.L is de arbeid
niet zoo zeer recht of plicht< maar 'n noodzakelijk
heid, en daarom dient aeze geen uur per dag langer
te duren dan inderdaad noodzakelijk is.
Doch gesteld dat de industrie een veer zou moeiten
laten bij invoering van de 45_urige werkweek de
heer Polak was van meening,, dat de industrie geens
zins zal lijden en er moet gekozen worden tusschen
mensch en industrie, dan moet de laatste aan den
eerste ondergeschikt blijven, oordeelde de héér Polak,
die uiterst minieme waarde hechtte aan de bezwa
ren van industrieete zijde te berde gebracht, ook al
omdat de geschiedenis heeft geleerd, dat zulke be
zwaren steeds zijn gemaakt en dat steeds ten on
rechte is gevreesd, aat eenige tak Van industrie door
beperking van arbeidsduur zou te gronde gaan.
Zoo is er heden zelfs des avonds men zie hier
over bet verslag voortgeboomd over een onlwerp
waarvan het pleit reeds tevoren is beslist: het worat
met algemeene stemmen door de1* Senaat aanvaard.
Moge de Arbeidswet 1919 werkelijk de schoone vruch
ten afwerpen welke de groote massa er van verwacht!
jdr. ANTONIO,
Doch 8 jtedelijk moet ik erbij zeggen, dat fte
eerste spreker in den Senaat Jiet ontwerp veeléér op
eenige koude douches trachtte te trakteoren. De héér
Stork toch hoewel hij verklaarde er voor te zullen
stemmen. spaarde zijn critiek niet En met name
was het de 45_urige .werkweek waartegen hij te velde
trok. Hij wenschte niet verder te gaan dan de 48.
urige werkweek, hetgeen dé ér, waar de vrije Zater
dagmiddag reeds is ingevoerd en dat is vooral
in de Twentsche industrie het geva 1zou neerkomen
op een werkdag van 8Vs uur.
Deze senator, die tevens een der grootste werk gé-
vers van ons tand. js, ging met zijn bestrijding der
45.urige werkweek zóó ver, dat hij van deze arbeids
wet ernstige gevolgen voor land en volk vreesde, in
dien althans de wet wordt uitgevoerd zooals de mi
nister van Arbeid wenschL
Tegen tal van detailpunten -r zooals de weinige
elasticitei tder overgangsbepalingen, het z.i, te korte
aantal dagen waarop overgewerkt mag worden had
de heer Stork eveneens bezwaar. Heit zou mij te
zou de regeering per Kg. 6»/j a 7i/i cent hebben bi
te passen. Roggebrood is derhalve thans bel;
goedkooper dan rogge, en daarom kan het niet
miteerd verkrijgbaar worden gesteld.
Datzelfde gelat voor het bruinbrood. Dit kost thans
20 a 22 cent per Kg., terwijl de prijs daarvan zou
behooren te zijn. als de regeering er niet op toelefldé,
30 a 32 cent per Kg
Wordt de grondstof voor het bruinbrood uit het
buitenland aangevoerd, dan komt de prijs ongeveer
even hoog
Het zou thans mogelijk ^jn, het wittebrood zonder
bon te verstrekken.
Immers dit wordt feitelijk beschikbaar gesteldJ
tegen den Kostprijsgebazeerd op den aanvoer van in
ZuicLAmerika aangekochte tarwe, althans grooten-
-deels. Wel wordt daarbij nog eenige rogge gevoegd,
die jveer duurder is. maar dit kan hierbij buiten be
schouwiqg worden gelaten, aangezien de bevolkir
feitelijk in den prijs, dien zij voor het wittabroo
besteedt, die duurdere rogge niet betaalt Men kan
zeggen, dat voor de aangevoerde tarwe feitelijk de
kostprijs door het wittebrood etende publiek ver
goed wordt
Er is dan ook eeer ernstig over gedacht, voor het
wittebrood de broodkaarten geheel af te schaffen.
Maar hiertegen bestaat een overwegend bezwaar.
Immers werd de mogelijkheid geopend, .dit brood in
onbepaalde hoeveelheid te koopen. dan zou helt ver
bruik daarvan waarschijnlijk sterk toenemen, en nu
heeft de regeering geen schepen orïi méér tarwe uit
ZuicLAmerika te halen dan thans geschiedt In Noord-
Amerika, waarheen de vaart uit den aard der zaak
korter duurt, zijn op het oogenblik geen broodstoffén
te krijgen.
Daarbij komt. dat om ten spoedigste de distributie
van brood te kunnen opheffen, althans de banden wat
meer los te maken, waarop wellicht in Mei van het
Volgend jaar eenig uitzicht bestaat, een belamgrijkle
voorraad grnodstof in ons land aanwezig zal moeten
zijn. „Ik ben nu bezig", zoo zeide de minister. wat
voorraad te vormen, maar deze is nog gering. Thans
is er ook nog weinig binnen van den iniandsche^
tarweoogst. Om deze redenen durf ik, nu de wintef
voor de deur staat, de wittebroodvoorriening niet los
te laten, omdat het van groot belang is, dat <le geringe
voorraden in dezen tiid van het jaar niet worden op
geteerd."
Op de vraag, waarom er naast het roggebrood op
bons, vrij roggebrood verkrijgbaar ij, antwoordde de
minister, dat uit hetgeen hij, omtrent het roggebrood
had meegedeeld, bleek, dat ^n groot deel dér rq
in den vrijen handel blijft Wmdat daaraan geen
hoefte is voor de verstrekking van goedkoop rogge
brood. Er is dus hoegenaamd geen Jjezwaar tegen,
dat men daaruit vrij roggebrood vervaardigt, dat dan
uit den aard der zaak' den verbruikers veel duurde**
komt. dan het op de broodkaart verkrijgbare rogge,
brood.
Hetzelfde geldt voor het Zeeuwsch kropbrood, kren-
tebrood, scheepsbeschuit, enz.
DE DUBBELE MOORD TE MELLINGEN.
Een nader onderzoek door de justiue ingesteld heeft
aan het licht gebracht, dat niet eeni maar zeer waar-
50.
DOOR JOHN GALSWORTHY.
UITGAVE VAN NV. DE HAAN. UTRECHT.
Zou 't wel Iets helpen alleen? Zou ze hem geloot
ten? Zou ze "hem niet eeuwig verdanken als hij van
toar weg was. wat hij ook deed? Moest hij dan maar
f°° stil blijven" zitten? Een vlaag van boosheid op
Jaar ging door hem 'heen. Waarom behandelde zij
alsof hij absoluut onbetrouwbaar was? Of was
■HLdat soms? Hij stond stil.
-Toen Diana de armen om zijn hals geslagpn had,
Jto'1 hij evenmin die kus onbeantwoord gelaten heb-
pD ai biji nu door bet raam en over die populieren
®d kunnen vliegen. Maar hij was geen schurk, en niet
J^ood en geen leugenaar. Ho)e had hij het alies kun-
teh Voorkomen? Alleen door bijna een jaar geleden
r®1 brief inooit te hebben beantwoord. Had hij alles
P®ar voorzien. En sedert ,was het zoo langzaam ver-
rtopen, niet hizomders, bijna niets. Weer rees het ge-
van kwaadheid op in zijn hart. Ze, had 'zeker dien
j.- .au Awauanuia op in zij'n pan. ze,nau scc-koi <jiuu
«na gelezen, die maainden Jang onder de vervloekte
van dien onïSen Voltaire had gelegen. Sedert
"jd had het gif gewerkt. En plots sloeg hij in
jJ*"'' over dit ellendige noodlot met zijn vuist tegen
bronzen gelaat. De buste tuimelde, en Summernay
w~p beduusd naar zijn bezeerde hand. Het was ook
klaar zijn kwaadheid was over. Arme lieveling, wat
«ij doen? Als ze maar wou geiooven. En weer
hij tot flauw voelens toe overtuigd, dat alles
fieefs was, wat hij ook zou pogen te doen., Hij
iJl terug en was pas aan het begin van een
*>nder «nd.
l aki iPtPrn rof tn j*r>n volt Trwphf riin iowet nnt
^*•0 als een rat in een val, zocht zijn geest Hé ont-
■Ist. l' kan die verwarring, dan aan het eene, dan
0«t andere end.
WiomÏÜ ^n, waarom langer je kop tegen den muur
pu ^n'' Als het hopeloos was. vooriiit dan maar.
-j. iUo llvl IlUjiUiWa rvao^ ywi uti uai
va Ij ^eudór ophalend ging hij paar de stallen, en
Te, ...tien ouden jPettanoe om Hotsuur te zacWten.
ten nt -f stond te wachten, dacht hij„Zal ik vra.
20 meegaat?" Maar hij kon geeu juouwe scene
t1Vfrtira8en. moest nu rust hebben. Én te paard
Hot. tien weg naar de duinen op.
kqjtj sPyr. jiat groote bruine paard, met geen spik-
1*1 dat Gyp bereden haa op de jacht, dién dag
U oummerbay voor het allereerst zag, was nu
negen jaar oud. De twee fouten, die zijn meester
als ruiter bezat, een gewoonte vain te rukken, en van
eene niet al te lichte hand. deiden rijn wat harden
bek geen goed, ein ook was er diéndag iets in de
stallen gebeurd, dat hem in een kwaden luim bracht
of misschien voelde hij zooals paarden dat doen, de
verstoordheid die in rijn meester woedde. Hoe het
zij., hij vertoonde rijm. slechtste hoedanigheden en Sum-
merhay had een pervers genoegen in die eigénzinnighéid.
Hij reed een goed uur, en ging toen, heet en mét j
pijnlijke armen, want het heest trok als een beze
tene, den weg naar huis op, en de „wildernis" in,
zooals kleine Gyp dat noemde, die twee ruige met
helmgras bedekte velden door met de begroeide schuur
jn den hoek, waar de velden samenkwamen. Er was
een opening in de haag op de glooiing, en daar gaf
hij Jlotspur de sporen. Het paard ginger van door
als een vogel, en voor hef eerst sedert Diana s kus
had hij een vroolijk moment Hij liet hein keerén
en dezelfde sprongen doen, eai weer bracht Hotspur
het er prachtig af. Maar het dier was nu eenmaal
opgehitst Summerhay kon hem haast niet houden,
'lerwiji hij mompelde: «Trek toch niet zoo. sa.
tansch beest," rukte hjj aan het paard zijn bek.
Het woord „wreed" van Gyp kwam in zijn gedachte.
En in «en soort wreede zenuwoverspanning, zooals
ieder kent, sloeg hij het paard, dat trok.
Ze galoppeerden in korten draf naar den hoek, waar
de vélden samenkomen, en plots merkte hij dat hij
het dier evenmin tegenhouden kön dan of hij eon
stoommachine onder zich gehad had. „God! Godl Dat
loopt mis." Recht op de met klimop dikbegroeide
schuur aan. Vlak er bij er in. Summerhay hukte zijn
hoofd, niet diep genoeg; een balk was onder hét
klimop verborgen. Een afschuwelijke smak. Achterover
uit het zadel gesleurd, viel hij op rijn rug, in een
poel van modder en bladeren Ên om den muur
van de schuur heen kwam het paard ongedeerd, snui
vende. verschrikt, met wilde oogen naar zijn meetster,
die zich niet meer bewoog, en met opgeheven kop
draafde het terug naar het veld.
HOOFDSTUK X.
Toen Summerhay na Gyp's laatste woorden de ka
mer verliet, ontzonk haar allen moed. Ze had den
heelen morgen zoo haar best gedaan haar wanhopige
jalousie te onderdrukken, en ae eerste de besté nér-
ïnnering er aan deed die weer opstekén. Het ging
haar kracht te boven. Eiken dag verder te levén. met
't weten, dat hij in Londen óf t meisje zag, ól zich
met moeite bedwong haar te zien. En dan als hij te.
BROOD.
Naar aanleiding van fle thans herhaaldelijk vermo
mmen vraag waarom toch de broodkaarten niet worden
afgeschaft, Leeft de minister van landbouw het vol
gende meegedeeld:
Zooals men weet, worden op broodkaarten drie soor
ten brood beschikbaar gesteld: wittebrood, bruinbrood
en roggebrood
Wat bet bruinbrood en het roggebrood betreft ,de
regeering legt daar zooveel op toe,, dat het verbruik
daarvan moet worden gelimiteerd Immers jyerd dit
brood niet op bons verkrijgbaar gesteld, dan zou dit
worden gebruikt voor doeleinden, waarvoor het niet
bestemd is, met name voor beestenvoer, aangezien dit
in vele gevallen nipt olnhelangrijk goedkooper zou
uitkomen dan ander voer. Maar ook afgezien daar
van, moet in het algemeen, zoodra de regeering op
rugkwam. dezelfde vooi* hem te rijn als altijd, niets
te toonen zou 't ooit mogelijk zijn? 't Moeilijkste
te dragen was haar twijfel aan de echtheid van zijn
beweren, dat hij nog evenveel van haar Jiield. Als 't
zoo was. hoe kon hij dan ook maar een seconde weifele^.
Moest niet elke gedachte aan 'f meisje hem dan tegeln
staan? Hij zou't niet alleen met al de vele overspannen
dingen gezegd, maar ook bewezen hebben. Wat betee-
kenden woorden, als daden in tegenspraak e* möt?
waren? Zij die met haar heele w«(zen liefhad, kon
niet vatten hoe 'n man de eene' vrouw waarachtig kan
liefhebben, en zich tegelijkertijd aangetrokken kan yoe-
len tot 'n andere.
Die vreeselijke aandrang van 's morgens om een eind
aan haar leven, en zoodoende aan dat van hen sa
men .te maken, herinnerde ze zich inog maar zoo vaag,
dat ''.t nauwelijks meer meetelde; het geheelé con
flict concentreerde zich nu tot de vraag of haar
leven niet zoo absoluut ellendig zou zijn. als rij van
hem wegging 'en terug naar Mildenharn. Een leven
zonder hem? Onmogelijk! Leven inet hem? Al even
ondoenlijk. Onder intense verlatenheid,, komt er een
oogenblik waarin de twee evenhopelooze alternatieven
waartusschen men kiezen moet, elk voor zich zóó af-
slissen. Zoo ging het toe, in Gyp dien Zondagmiddag,
en ze deed maar kleinigheden rijn handschoenen
naaien, den ouden Ossy insmeren én borstelen) reke
ningen en brieven sorteeren.
Om vijf uur wist ze dat kleine Qyp spoedig terug
moest komen van haar wandeling, maar daar ze niet
mee kon vroolijk zijn, ging ze naaf bovén haar hoed
opzetten. Ze kon haar eigen gezicht niet zien zonder
weerzin. Als dat nïet élles en élles weer voor hém
was. had haar lieftalligheid dan nog penig nut? Zij ging
t achterhekje uit 'naar de rivier. De windstilte was
voorbijde zuidwestenwind loeide weer door de hoo
rnen en aan den horizon stapelden zich prachtige wol
keu tot aan de bleek.hlauwe lucht Zij stond te kui
ken naar de grijze, stroomende rivier, waarvan de
kanten vol lagen jnet takjes en drijvende bladeren,
en zag den wind bTézen door de piuimige oude wilgen-
takken. En plots kreeg zij verlangen naar vader; hij
alleen kon haar helpen, al was het maar weinig, door
rijn rustigheid en. zijn liefde en louter, .door zijn na
bijheid.
Ze ging terug en de laan weer in,, langzaam hpar
hoofd omlaag en ontweek de "herberg, en de huizen
langs de rivier. Toen kwam haar eerste hoopvolle ge-
da dite. Als ze «pus reizen gingen, om de wereld?
Makaay bij de achtervolging
delijk is getroflen door een messteek in den hals, maar
door een miessteek in den rug tusschen de 4de en
de 5de rib, En de beide slachtoffers rijn met twiae
verschillende messen vermoord. Het vermoeden wordt
6teeds grooter dat de daders Duitschers zijn en over
de grens rijn gevlucht Niets is echter bekend van
den persoon van dan daders/s) zelf.
WILLKQMMEN IN DER HEIMAT.
Zondag ,j.l. vertrok van Rotterdam een ex tra trein
met ruun 400 uit Engelsche krijgsgevangenschap ont
slagen Duitsche soldaten over Öldenzaal naar de Hei.
mat ,Bij het vallen van den avond arriveerde dez4
trein te Hentheim en tot hiertoe was de reis voorspoe
dig geweest Maar toen volgde een tocht met hindernis
sen. Doordat het verkeer ook op de te passeeren lij
nen op Zondagen is stopgezet, heerschte er langs da
lijn BentheimMunster, alsmede aain de tusscheinger-
legen stations zoo goed als volslagen duisternis, hoe
wel de komst van dezen extra.trein vooraf behoorlijk
was aangekondigd. Het gevolg was dan ook, dat de
tpein telkens moest stoppen en machinist^ .conducteurs
Zou hij rijn werk er aan geven voor .die kans, om
met alles te breken? Zou ze het durven voorstellen?
Maar zou zelfs dit niet maar uitstel van executie zijn?
Als ze hem nu niet voldeed, zou ze dat dan niet nog-
minder doen, als zijn werk hem afgenomen was? En
toch was het een lichtstraal in de donkerte.
Zij bereikte dat stuk aan de velden, dat rij ,.de
wildernis" noemden. De witte wolkenbanken, die zich
opstapelden naar 't Oosten over de rivier, hadden
nu een rosé tint. en vlak boven den hemeltop keek
de .maan uit, wazig en onwezenlijk i!n de bleeke lucht
Het was een van die momenten, waarin de natuur
zich in wilde kleuren geeft
De eiken hadden hun blad nog niet verloren, en in
de lichtschichten van de ondergaande zon glansden
ze. $ls oudgoud en klimopgroen, de halfkale beuken
waren vlammend als koper; en £e bovensta toppén
van de esschen gloeiden.
En „voor Gyp uit dwarrelde een blad, al maar ver
der met den wind mee. hooger, steeds hooger in de
lucht, tot het heelemaal oniichthaar was.
Het hooge gras was doorweekt van den regen, én
- berijder.
n haast maakte rij de klink ]os, liep er door (en zag
Summerhay in den modder liggen, op .zijln rug de
oogen wijd open. rijn voorhoofd e(n haar. alles be
bloed. Er waren enkele bladeren over hem heen gé
vallen.
God. God, mijn Godl Er was geen licht in rijn
oogeii; geen adem kwam van rijn lippen; rijn hart
stond stil, zelfs op rijn gezicht waren bladeren ge.
vallen, in het bloed langs zijn arm hoofd. Gyp tilde
hem overend, verstijfd, ijskoud. Zij gaf een gü en
viel neer op rijn doode, verstarde lichaam, en om-
terug te brengen in hem. totdat {ij eindelijk stil lag,
haar mond op rijn kille lippen, haar lichaam op
zijn koudjichaam in den modder en de gevallen bla-
-deren, terwijl de wind blies en ritselde pi het khmom
en vervuld werd van regengeur. Vlak bij haar het
paard, onrustig, den kop omlaag, aan haar snuffelend
week terug, pn rende al hinnefcePd in wildon galop
het véld om.
De oude Pettance die op Summerhay wachtte om
de stallen voor den nacht te sluiten, hoorde dat vernq
gehinnik en ging tiaar 't tuinhek, met knippende oogen
tegen de ondergaande zon- Hij zag nog n los paard
dat galoppeerde in „de wildernis' .waar geen paard
