Neem?
De Pink
Pillen
(Gemengd Nieuws.
t&ris van het levenKmiddeien-mfoisterid gisteren in
het Lagerhuis, dat er onlangs een aanmerkelijke
hoeveelheid' boter dn Hollandgekocht was. maar
dat hij die transactie geen zoodanig beding waa
gemaakt. De verkoop geschiedde c. i. f. in Engelsche
ponden. De boter Werd' dientengevolge door de ver-
koopers verscheept Dezen troffen stellig een rege
ling met die scheeprvaartimaatschappijen, welke hun
de gunstigste voorwaarden bodien.
MELK NAAR DUITSCHLAND.
Naar de Tel verneemt, bedraagt de hoeveelheid
melk welike ons lamd tihians aan Duitschland levert
30.000 liter per dag. 'Het ligt echter in het voorne
men, om deze hoeveelheid, welke thans door een
5-tal fabrieken in Brabant geleverd wordt, in Maart
op te voeren tot 40.000 L., en in dat geval ook meer
dere fabrieken voor de levering aan te wijzen. In
verband imet een en ander, en ten einde de fin an
ti eele zijde van deze export-aangelegenheid zoowel
ais de consenten-regeling, nader te behandelen, ver
toeft, naar aan het blad1 werd medegedeeld, de voor
zitter van het zuivélkamtoor, de heer O. Reitsma,
momenteel te Berlijn.
De leveringen door de Brabantscho fabrieken had
den, volgens de Tel, reeds eerder een aanvang
kunnen nemeni, doch men wachtte op de benoodig-
ae spoorwagons en daarna op de geldstorting van
Duitschland, aangezien overeengekomen was, dat
voor een leveringstijdprk van circa 14 dagen de gel
den steeds vooruit zo aden geremitteerd worden. De
eerste remise van f 00.000 kwam begin der vorige
week binnen, waarna onmiddellijk order gegeven
werd, den eersten meliktredn naar iDiuitedhlamd te la
ten vertrekken.
Voor deize week betaalt Duitschland een prijs van
16 cent per liter, verhoogd met 4 cent per liter voor
bussenhuur en transportkosten. De levering omvat
voorioopig het Rijnisah-Westfaalsche industriege
bied.
DEN HELDER.
De onderhoudswerken aan de dammen en de zee-
keering onder de gemeenten'Helder, Callantsoog en
Petten, is de vorige week gegund aan dien aannemier
P. Daalder te Ailklmaar. Voor de Inschrijving had
Daalder (met het personeel overleg gepleegd en had
dit zich bereid verklaard, voor het tegenwoordige
loon te blijven doorwerken, Nu de gunning echter
heeft plaats gehad, legt de aannemer den arbeiders
een contract ter teekening voor, waarbij ht loon van
allen met f3 per woeik wordt verlaagd, 't Personeel
heeft aangeboden voorioopig zonder contract op he't
verlaagde loon te blijven doorwerken, tot dat zal
zijn afgeloopen het overleg tusschen het hoofdbe
stuur van den 'Bouwvakaiheoiflenslborid. Daalder wil
echter van ndets weten en eischt onmiddellijk tee
kenen of uitsluiting. Hij heeft nu het werk stilge
legd en dertig arbeiders zijn hierdoor werkeloos.
KRABBENDAM.
Onderstaande werd ons toegezonden:
Dg\ tuinbouwvereeniging ,,Ons belang" hield dezer
dagen haar jaarvergadering i,n het lokaal van den heer
C. de Groot. De voorz., de heer K. Bieisteker heet
allen welkom in deze eerste vergadering van dit pas
begonnen jaar en opent de vergadering..
Hierna leest de secretaris, de neer C. Blankman
de notulen der laatst gehouden vergadering, welke
onveranderd worden goedgekeurd. Vervolgens brengt
de secretaris verslag uit van de werkzaamheden in
hel afgeloopen jaar. We slippen uit dit verslag aan, dat
het ledental der vereeniging 28 bleef, niemand is vér
trokken en niemand werd door den dood weggenomen,
dat het verstreken jaar een ongunstig jaar is geweest
voor de tuinbouwers, omdat door den ontwrichten
economischen toestand en den lagen markenkoers af
zet naar Duitschland onmogelijk was,, terwijl de re
geling van thans op.crcdiet vergeleken werd hij den
drenkeling en een stroohalm. De secretaris eindigt
met den wensch, dat het jaar 1920 voor de leden van
„Ons Belang'1 in het bizonder en voor de tuinbou.
-wers in het algemeen een voorspoedig jaar mag zijn.
De voorzitter sluit zich bij: dezen wensch van harte aan.
Hierna doet de penningmeester, de heer G. Paarl-
berg verslag van den stand der "kas. De uitgaven be
droegen f 72.34, de inkomsten f 136.83. zooüat in kas
is i 64.49.
Vervolgens moest stemming plaats vinden voor twee
leden in het bestuur; aftredend waren de heerén C.
Blaakman en G. Paarlberg. Beiden werden herkozen
en lieten zich deze benoeming welgevallen. Hiérna
stemming voor een lid van het Centraal Bestuur, aftr.
de heer G. Paarlberg. Ook deze werd herkozen en
neemt de benoeming aan, waarhij: de voorzitter de
wensch uitspreekt, dat de herkozen© op waardige wijze
de belangen van Ons Belang zal behartigen.
Als plaatsvervanger voor ae twee vertegenwoordigers
in het Centraal Bestuur werd aangewezen de heer
C. Blankman. Tenslotte moest nog stemming wor.
den gehouden voor drie afgevaardigden naar de straks
te houden algem, vergadering der Gentr. Veilingsver
eeniging te Warmenhuizen. Gekozen werden de héé-
ren J. Biersteker, R. Biersteker en P. Prins, terwijl
den heer R. Beersteker werd opgedragen zitting te
nemen in de reken com missie
Vervolgens kwam in behandeling een voorstel van
het bestuur, hetwielk aldus luidt: Partijen groenten, ter
veiling aangeboden, en een waarde opbrengende van
f 10 endaaronder, moeten op den dag van verkoop
worden gelost. H«et "bestuur wenscht dit voorstel op
de algem. vergadering der Gentr. Veilingsvereeniging
behandeld zien. Dit voorstel werd aangenomen.
Vervolgens stond op dè agenda; bietenlevering De
Ja, Mevrouw, neem de J
Pillen, en neem ze In roUe vei
Indien uwe gezondheid niet zoo goed is*
als zy wel zyn kon, indien uwe omgeving
zich ongerutt toont omdat gy er slecht uit
wees dan niet bedroefd, maar weifel ook niet,
dadelyk de Pink Pillen te hulp. Schaf ze u aan en gy zyt
in het bezit van het gedroomde middel tegen de duizende
kleine en groote narigheden der vrouwen.
Het geheim van de deugdclykhcid der Pink Pillen is van dezelfde
soort als dat van uwe ziekte. Alle ongemakken die uwe dagen bederven
en uwe nachten verstoren, uwe overmatige bleekheid, uw gebrek aan eetlust,
uwe raoeielyke spysvertering, tot zelfs uwe scheele hoofdpynen, uwe zenuw-
pynen en uwe hartkloppingen, komen voort uit de slapte van uw bloed.
Js het niet heerlyk te weten dat gy voor uwe gezondheid kunt doen wat
gy lederen dag voor uw voedsel, voor uwe zakdoeken, voor uwe hand
schoenen doet, en wat uw man voor zyne sigaren en voor zyne likeuren doet?
Gy geeft de voorkeur aan dit of aan dat merk omdat gy by ondervinding
^wcct dat het beter, verkieslyker is. Welnu, door u de Pink Pillen te
verschaffen, verschaft gy u, om zoo te zeggen, het beste merk
bloed. Mevrouw, neem
Dt Piak PiOtm wordt* verkocH
i.jS dt dooi tn f. p.- dt in
voorzitter herinnert aan de hietentevering van het
vorige jaar, waarbij hoegenaamd geen controle werd
gehouden, wat oorzaak is geweest van alienei onaan
genaamheden. De voorzitter stelt voor, om er bij de
directie der fabriek op aan te dringen, dat men bij
de levering van bieten dit jaar een bon ontvangt,
waarop het op dien dag geleverde aantal Kg. vermeid
staat. Ook dit werd aangenomen.
Bij de rondvraag vraagt de heer P. Prins, of het
niet mogelijk is, dén verbouw van bloemkool uit le
breiden, aangezien er voor geregelden afzet té wéi
nig \verd aangevoerd.
De voorzitter zegt, het volkomen met spreker eens
te ijijn, maar meent, dat ieder in dit opzicht vrij is.
Bij de gedachtenwisseling bleek, dat er weinig animo
voor was.
De heer C. Dekker vraagt nog naar opheldering om
trent het boetestelsel.
De voorz. zegt, dat de boete op onderhandschen
verkoop bedraagt 50 pet. en waarschuwt de leden niet
onderhands te verkoop-en.
Na nog enkele zaken van plaatselijken aard te
hebben besproken, sluit de voorzitter de vergadering,
do wensch uitsprekende, dat hetgeen in dit avonduur
is verricht mag strekken tot welzijn van de vereeniging.
BESPUITEN G MET CARBOLINEUM.
De Phytopathologische dienst te Wagqningen schrijft
Nu het hijzonder zachte weer in Frebruaii de ont
wikkeling van de knoppen van allerlei hoornen en
struiken in hoog© mate heeft bevorderd, moeten de
bespuitingfefn met carbolineum, die, in een vorig be
richt van den Phytopathologischen dienst werden aan
geraden, vroeger geëindigd zijn, dan bij meer nor-i
male weersgesteldheid noodig was. vVerscheidene j>éré
en pruimeboomen, zoomede bessen- en rozenstruiken
hebben reeds ver ontwikkelde knoppen. Als regel géldt,
en iln onze adviezen wordt dit ook steeds aangegeven,
dat alleen rniet carbolineum gespoten mage worden,
als de knoppen nog in rust zijn. Hoewel in de prak
tijk meermalen zonder eenig bezwaar knoppen in een
meer gevorderden Ontwikkelingstoestand zijn bespoten,
mag daarvan zeer zeker geen regel gemaakt worden
en noodzaakt de weersgesteldheid ons dus nu tot
voorzichtigheid. Vooral biji de bespuiting van bessen-,
en rozenstruiken en van pere_ en pruiméboomelni
moet men er zich rekenschap van geven, of de ont-.
wikkeling van de knoppen een zoodanige'bespuiting
nog toelaat. Voor perrikbooimea is het tijdstip voor be-
spuiting reeds lang voorbij:. Appelboomen kunnen ech
ter nog voorioopig met carbolineum behandeld worden.
DE COMMUNISTISCHE-CONFERENTIE.
Naar aan Het Volk wordt giemeld, heeft Silvia Pank-
hurst, die da .geheime communistische conferentie in
Amsterdam beeft bijgewoond, bii bet aanvragen van
het visum op haar pas verklaard, dat zij naar Neder
land moest om„een zuigeüngen-inrich tiing te bef
zoeken."
BERLUNSCHE INDRUKKEN.
De correspondent dor N.R.Crt. schrijft uit Berlijn
dd. 23 Februari:
Na een langdurige afwezigheid kom ik te Berlijn
terug met de belangstelling van -een vreemde, li'oé zijn
toestand en stemming nu geworden? Want dit is hel
merkwaardig© van de ontwikkeling in Duitschland,
reeds sedert het begin van den oorlog. Zoodra men er
korten tijd uit- wieg is, verliest men de. voeling. Het
heeft voortdurend den schijn, of alles stilstaat. Maar
als mdn een maand lang de dingen niet heeft gezien,
hebben zij zich toch duidelijk weer verplaatst. De op
vattingein, die men- bij zijn vertrek had meegenomen,
zijn intusschen tot vooroordeel-en gewoiden, waarmede
men voorzichtig moet zijn. Men komt als in een
vreemde wereld terug, ofschoon de persoonlijkheden
dezelfde zijn gebleven.
Men moet ook voorzichtig zijn met zijn eerste waar
nemingen, oppassen niet Le generalis eer en. Dé tróin
uit Holland is vrij: vol als hij te Hannover aankomt.
£en .paar Duitsche heeren vinden geen zitplaats en
beginnen heel luid te schelden op de buitenlanders,
sproken van een Saubande". Niemand protesteert, nie
mand stemt in. Is dat ©en toevallig incident of een
uiting van do boksers, en pogroms temming, die door
eten groot en invloedrijk gedeelte der Al-Duitsche pérs
op het oogenblik bewust wordt opgewekt?
Den volgenden avond zit ik te Berlijn in de eetzaal
van het deftige hotel Adlon. Daar is de 2etei van ver
schillende missies der Entente. Htet orkest speelt
Deutschland uber alles". Het heele publiek staat op,
Dat heeft men hier vroeger nooit gedaan. Velen zin
gen onstuimig mee, als demonstratie stellig in dit
hoofdkwartier der buitenlanders. Ook Veer een inci"
dent? Juist vertelt vanmorgen Theodor Wolïf in het
Tageblatt, dat dit een nieuwe gewoonte geworden is
in Adlon.
Men komt dus op d© gedachte: Htet zelfgevoel is
gestegen, doordat Duitschland voor het eerst sedert
ae revolutie weer een overwinning heeft béhaald. Dé
zonderlinge politiek der Entente in de uitleveriingis*
kwestie heeft dit bewerkt. Op dwaze manier heeft zij
den boog overspannen; haar onvermijdelijke nederlaag
is .niet onbedenkelijk voor haar zelf. Deze versterkt
immers de revancheJroepers in Duitschland, die er
vel© zijn. „Waren wij eer met weigeren begonnén, hét
zou ons beter vergaan zijn", zengen kalmer lieden.
„De Entente waagt dus niet alles is de slotsom. Het
gezag van den vrede van Versailles is geschokt. Dat
valt natuurlijk volstrekt niet te betreuren. Maar de
Entente, die dat zelf heeft uitgelokt, maakt niet een
hartverheffend figuur.
Het gebeurde heeft vele goede zijdén, politiék én als
verschijnsel. Het heeft de positie van de tegenwoor
dige regeering zeer versterkt. Dat was nuttig. Deze
regeering Is niet goed, niet eens sympathiek; maar Zij
is de eenige wenschelijke regeering op dit oogénblik.
Een ander bewind, meer naar rechts ol naai* links zou
waarschijnlijk niet sympathieker én zeker noodlottig
zijn. Voor een behoorlijke regeering ontbreken de
menschen en de atmosfeer. De overwinning dar regéé"
ring op de Ententediplomaten verzekert misschien
voor geruimen tijd haar bestaan. Haar eenige verdien"
ste tegenover het land bestond totnogtoe niet in
zichtbare, positieve daden, maar in het verhoeden van
nóg grooter ongeluk. Dat maakt machteloos tegenover'
oppositie. Nu heeft zij een daad volbracht, waarvoor
zelfs haar bittere tegenstanders van rechts haar res
pect moeten betuigen.
De standvastigheid der regeering was zooals
meestal het geval is met welb er ekenden moéd één
daad van gedwongen dapperheid. Het ging eenvoudig
niet anders. Reeds geruimen tijd geleden heb ik in
e©n brief, getiteld „het naderende' gevaar", géwézén
op de noodlottige crisis, waartoe zich de uitleverings-.
kwesties ontwikkelde. Zij leek toen het grootst van alle
gevaren, 'die Duitschland dreigden. Er scheen geen
uitweg te bestaande eisch der Entente wasonuit-.
voerbaar.
Mocht men toen reeds hopen op het inzicht, dat de
Entente ten slofte, na haar onberaden stap. heeft ge
toond? Wij weten imihers bij ervaring, hoe men zich
steeds misrekende, als men meende, dat eén dér par
tijen het een of ander niet doen zou, omdat het dom
was. Totnogtoe hadden haat, hebzucht en zelfs onbe
holpenheid het verstand telkens weer verdrongen.
Kon men nog een ommekeer verwachten, nadat de
eisch zoo stellig was gesteld?
Dit is het groote in het gebeurdeDat in Europa
het verstand voor het eerst weer gezegeviérd hééft
over de wraakzucht en zelfs over valsche schaamte. Bil
is een zoo heuglijk verschijnsel, dat men zelfs als
buitenstander niet zou wenschen» dat de eisch, die er
aanleiding toe heeft gegeven, niet gesteld was. Dé
Duitschers vervult dit met moed. Het is in de laatste
weken toch reeds merkbaar gewoiden, dat er een
minder scherpe wind waait uit Parijs...
In ieder geval heeft Duitschland door het gebeurde
het .onoverkomelijkst schijnende gövaar overwonnen.
Een leelijk struikelblok op den weg naar een beteré
toekomst is uit den weg geruimd.
Dit echter is het eenige verkwikkelijke, dat men
van den toestand op dit oogenblik kan zeggen. Verder
zien de dingen er soanber uit, materieel en moreel. Dé
blokkade, die door den stand der valuta automatisch
wordt uitgeoefend, doet zich steeds nijpender gevoe-
len. De levensomstandigheden zijn veel slechter gé
j warden in den laatsten tijd en de prijzen zijn alge
meen buitensporig gestegen. Zelfs de sluikhandel hééft
te jijden onder gebrek aan koopwaar.
Boter is haast niet meer op de markt, suiker even
min. De aardappels hebben een prijs bereikt, die ze
onder de luxe_groenten brengt. De distributie is
I uiterst gering. Invoer uit het buitenland is onder de
I tegenwoordige omstandigheden haast niet mogelijk.
Men gaat hier dus weer een sombere lente én zomér
tegemoet
I Denkende lieden verliezen de "hoop daarbiii. Men
weet nu, dat het dwaasheid is te zeggen; wij, zijn
gered als wij: dezen winter eerst achter ons hebben.
Dat heeft men in December 1918 kunnen beweren,
maar men heeft nu gezien, dat de dingen ook heel
goed anders kunnen loopen. Feitelijk heeft niemand
eten voorstelling van de mogelijkheden, die bestaan.
T .TTVTTM RMTTV'TYRT .TS1MR A 7,7rT A
iRuiimi 500 politie-agenten (hebben gistermiddag dn
de Grenadiers tras-se en omliggende straten te Ber
lijn opnieuw een groote razzia gehouden. In deze
straten, waar de wilde handel in levensmiddelen en
andere keftimigwaren wordt gedrewon, werden niet
minder dan 2000 personen aangehouden en naar
het hoofdcomnnissariaat van politie gevoerd. Na het
eerste onderzoek werden er 1800 weer losgelaten. De
andere 200 werden voorioopig in bewaring gehou
den. Bij de huiszoekingen in 'bedoelde straten wer
den o.a. stoffen, ondergoed, undfornïen, eniz. in be
slag gonbmen.
(Eén groot aantal der aangehouden personen ble
ken vreemdelingen te zijn. Een deel hunner was des
ondanks in het bezit van valsche Duitsche papie
ren.
BELG-I 8IS EEN VERLICHT LAND.
In België zijn er, zegt de Schelde, 240.000 drank*
huizen, groots dn kleine e» allerkleinste. Daarvan
telt mien eT iln onze Scheldestad alleen 8800, groote,
kleine en allerkleinste. Als wij nu veronderstellen^
dat, in dezen tijd van peper duur te van alles en alles,
ook van alle mogfeLyke dranken en drankjes, maaaj
volstrekt niet valn bezuiniging bij de overgroote meer
derheid van oinze lieve stadgenooten, eik van deze
drankhuizen groote en kleine en allerkleinste elk dagjé,
dat God ons goedje volkje verleent om zijn legenda*
rischen dorst te lesschen, gemiddeld, ,,'t een ooar 't
ander vandit allerminste minimumimietje10
vuile bankbriefjes, dan komt men tot het besluit, dat
de gezamenlijke 240.000 drankhuizen, waarop wij trots
zijn, elk dagje, dat God ons goede volk verleent, onzen
gezamenlijken geldbuidel met 2.400.000 fr. verlicht.
In een maand van 30 dagen stijgt die verlichting
dan tot 72 millioetn en in 12 maanden tot 864 miC
lioen franks.
België iis een zeer verlicht land. En het wordt meer
en mfeer verlicht alle dagen.
zij terug de helling af, en verdween in de grot.
De oude man bleef zitten, waar zij hem had ach
tergelaten; de bevende handen over de knieën ge
spreid^ staarde hij voor zich heen.
Nahnya zag heit gele oog van Philippe's fakkel
reeds ver wieg in de grot, en gunde zich met den tijd
om er een voor haarzelf aan te steken. De anderen
wachtten op haar bij de kloof, die het riviertje in
zich opnam. PhiHppe zat op een rotsblok kalm te
Érooken. Kitty zat op den grond en 'Ralph liep on
rustig heen en weer.
- Toen hij haar hoorde aankomen, sprong hij op
haar toe, niettegenstaande hij gebonden was; zacht
riep hij haar naam; een blijde verlichting klonk in
zijn stem. En Kitty moest dit aanhooren! iZelfs in het
onzekere fakkellicht zag Nahn'ya hét verlangen en
de smart in zijn oogen. Ook Kitty zag het. Nahnya
kon dien blik niet verdragen.
„Laten wij verder gaaln, zeide zij sintel
Philippe had reeds de balken weer over dè kloof
gelegd. H ijl ging er het eerst overheelnKitty volgde
"toe'i kwam Ralph Nahinya verloor geen seconde
zijn .bewegingen uit het oog. Toen ook hij aan den
anderen kant was, bukte zij! zich. ©n deed als wilde
zij den veler van haar mocassin vastmaken. Philippe
en Kitty waren leeds eein eind vooruitRalph J>leef
naast Nahinya staan. Waar het licht steeds minder werd,
naarmate de afstand tusschen hen en Philippe zich ver
grootte kon hij: Infet zien wat zy deedv-maar hij hoorde
do balken over dén rotsbodem schuren, terwijl zij de
kleine brug (naar zich toe haalde; toen vernam hij
©en zwanen slag Legen den wand van de kloof, en even
daarna een doffen plóf uij de peillooze diepte.
„Nahnya!" riep hij verbaasd. „Ga je niet terug?"
„Neon,' fluisterde zij'.
Kitty's stem kv^am plotseling uit de verte tot hein.
„Ralph I" klonk het gebiedend. De totswanden weer
kaatsten duizendvoudig den roep.
„Ik zal het u je aanstonds vertellen," zei Nahnya
snel. Zij haastte zich do anderen in te halen.
Eindelijk kwamen rij aan de scheur in den berg
wand, waardoor edn zwak daglicht, als door oen zeef,
in de grol schoein.; Philippe doofde de fakkel iln het
zand van de gaing. Ziji gingen do nauw© spleet in, in
dezelfde volgorde: jPhijippo, dan Kitty. Toeb Ralph
op het punt was ben te volgen, legde Nahnya haar
hand op zijln arm.
„Ik blijf hier," fluisterde zij.
Hij schrikte op. „Nahnya I" smeekt© hit. „Nahinya
Is dit het eind©?"
„Luister," antwoordde zij! snel. ,;Walnneer Jim Sholto
zijn (dochter terug heeft, heeft hij niet langer in Joe
Mixer's kamp te blijven. Hij' zal ©en eigen kamip maken,
denk ik Misschien gaat hij (naar de rivier terug. Maar
het is te laat, om vannacht nog /de rivier op te gaan.
Haj moet kampeeren .Wanneer rij Slapen ga dan een
eindje van hen af leggen. Ga liggen op het pad, waar
ik je gemakkelijk kan vinden....
„Nahnya I"
.„Ik komen vainuacht," fluisterde rij. „Ga nu 'loop
snol."
HOOFDSTUK XXII.
Verzaking.
Ralph volgde Philippe en Kitty door de inauwe
spleet in den /rotswand en met z'n drieën stonden zaj
dicht opeen op den bodem van het hol. De opening
scheen een oog, daiop hen neerzag. Philippe liet
Kitty omhoog klimmen laings den pijnboom. Verlegen
krabde hij zich het hoofd, toen hij naar Ralph keek.
Hoe k2ou hij; hem uit het hol kunnen krijgen, terwijl
zijn armen waren gebonden?
„Maak het touw maar los", zeide Ralph vriende
lijk. „Als ik eruit ben, zal ik me wel opnieuw la
ten binden.
Deze plotselinge gewilligheid wekte Philippe's ach
terdocht. Hii overlegde. Ralph, die zijn rechterarm
toch niet gebruiken Kon, was geen geduchte tegen
stander, en de halfbloed besloot het er dus op te
wagen Terwijl Ralph omhoog klom, volgde hij hem
dicht op do hielen en 'toen ziji boven gekomen waren,
haastte hiil zich hem weer te binden.
Afdalend in do bedding van het ravijn, zetten zij
hun tocht daarlangs voort. Evenmin als Philippe, kon
Kitty géén verklaring vinden voor het nieuwe licht dal
in Ralph's -oogen glansde. Tersluiks sloeg zij: hem
gade, zich afvragona wat er achter haar rug was ge
schied. Ralph scheen geheel veranderd: zooveel had
hij géleden dat hij het vooruitzicht van een, zij1 hef
dan ook voorbijgaand geluk, vasthield en er kracht
uit putte. Aan het onmiddellijk gevaar en do hope*
looze toekomst dacht hij niet meer: het was hem ge
noeg dat Nahinya beloofd had te komen en ziji brak
haar woord niet, dat wist hiji
Jim Sholto zag hen aankomen en snelde op hein
toe. Kitty beantwoordde zijln uitbundige begroeting niet
zeer warmziji werd te veel door ernstiger zaken in
beslag genomen. Jim voelde zich door die koelheid
gekwetst, en schreef deze toe aan haar ware oorzaak.
Kwaad wendde hiji zich tot Ralph.
„Jij deugniet I" barstte hij uit. „E<en hulpeloos meisje
te gebruiken om je laaghartig doel te kunnen bereiken."
De arme Kitty, derst een willooze speelbal der om
standigheden, vond eindelijk kracht om zich te laten
gelden. Zij: wierp zich tusschen de beide mannen. ,.Ik
zal u nog gaan haten, wanneer u hem zoo aanvalt."
riep zij: haar vader toe. met een heftigheid die haar
zelf verbaasde „Het was zijn 'schuld niet. Ik heb hem
bevrijd uit eigen vrij'en wil, louter uit een gevoel
van menschelijkheid, dat u niet bleek te bezitten. Hij
wilde, dat ik terugging, maar ik wilde hem in zoo'n
toestand niet allefen laten. En ik zeg u nogmaals, dat-
hij van Annie Crossfox houdt. Tegenovfer mij heeft
hij nooit den schijn aangenomen dat het niet
zoo was."
„Heb vje dan geen eergevoel, kind?" schreeuwdé
Jim.
„U is het geweest, die gedaan heeft alsof ik dat
niet .bezat." 'gaS zijl hem terug. „Begin daar nooit
weer pver."
Hij groep haar bij' den arm. „Vooruit, ga mfeel"
D-eval Iilj, grimmig.
Boven aan de helling ontmoetten zij Joe Mixer.
„Heb je hem toch gepakt!" riep hij Philippe vroo-
lijk toe. En zich tot Ralph koerend1: „Hoe voel je je
nu, mannetje?"
Kitty vreezend voor wat ongetwijfeld komen zou,
rukte zich los uif haar vaders greep, en snelde op
Joe aan. Een-hoog rood stond op haar wangen. „Laat
hem met rust!" riep zij. „Hij Is jullie gevangene niet
meer!" Zij keerde zich tot haar vader'; „Hij staat
onder uw hoede! Als u hem niet met ons mee
neemt, en hem beschermt tegen dezen laffen schurk,
blijf ik ook hier!"/
Alle .mannen vreezön den toorn- van e-en vrouw.
„Matig je uitdrukkingen wat, meisje!" zeide Jim
boos. Tot Philippe zei hij onvriendelijk: „Geef hem
aan mij over!"
iPhilippe deed wat hem- gevraagd werd; hij wilde
niets liever. Joe Mixer was veel te nieuwsgierig om
te vernemen, wat de uitslag was van Philippe's
onderzoekingstocht, dan diat hij er zich om bekom
merde, waar 'Ralph bleef. Stack en Crusoë waren
naderbij gekomen, en alle drie overstelpten thans
Philippe met vragen. Jim Sholto 'draalde om weg
te komen; ook op hem had de goudkoorts vat ge
kregen. Aan iRalpb dacht geen der mannen meer;
hij zat op e©n boomstam naast den weg stil te droo-
men, doof en blind' voot hetgeen om hem voorviel'.
Kitty sloeg hem droevig gade.
„Het was juist zooals zij verteld heeft", zeide
Philippe; „een lange weg door de grot, en een
mooie vallei aan den- anderen kant. -Er is geen an
dere weg om er te komen. Het is de Kom van. het
Rotsgebergte werkelijk".
„Héb je geen goud' gezien?" informeerde Joe gre
tig.
„Een massa!" antwoordde Philippe. „Het zand' van
al de kleine riviertjes is er door geel gekleurd. Ik
heb wat mee genomen, kijk!"
'Hij stak de hand in- zijn zak, en haalde haar weer
te voorschijn vol gele korreltjes, die hij onverschil
lig tusschen Joe's begeerige grijpvingers deed glij
den. De hoofden der vier 'blanken bogen zich erover
heen, en in de vier paar oogen lichtte dezelfde, on
gezonde glans.
„Ja, dat is hetgeen je h-ebben moet!" riep Joe, ter
wijl hij vol genot, het stofgoud van de eene handpalm
in de andere liet glijden. „Alles kun je er voor krij
gen, drank, vrouwen! 'Allemachtig! Ik zal -altijd
zorgen, dat ik een zak vol goud bij me heb, en
eiken dag kom ik m-eegraven om het te kunnen
Voelen en. wegen".
/Kunnen wij het uit de vallei brengen door de
grot?" vroeg Jim.
„Zeker", antwoordde Philippe. „Het is" een gemak
kelijke weg".
„Én die meid, hoe is het daarmee?" vroeg Joe.
„Die is daar met haar familie".
„Hoeveel menschen?"
„'Een oude man, een jonge man, twee jongens,
en vier vrouwen."
4/Himl Die zouden het ons nog lastig kunnen ma
ken", vond Joe.
„Zij geven niet om goud", zeide Philippe effen,.
„Wassch-en het een beetje, en laten het verder lig
gen. Toen ik Nahnya vertellen, jullie bent allen hier,
zij is hang. Zij zegt: dat is niet no-odig. Zij zegt: ik'
zal niet tegen vechten".
,/Nu, vooruit dan!" riep Joe opgewonden. „Dan
moet er ook geen tijd verloren gaan!"
,jEr op af!" riepen Stack en Crusoë tegelijk. Jim
Sholto's gelaat drukte duidelijk -d'en wensch -uit,
ook mee te gaan. Hij keek onrustig naar Kitty.
Wordt w*©l#d.
